Proposition 55K2816

Projet de loi portant assentiment aux actes internationaux suivants: 1) Protocole au Traité de l'Atlantique Nord sur l'accession de la République de Finlande, signé à Bruxelles le 5 juillet 2022; 2) Protocole au Traité de l'Atlantique Nord sur l'accession du Royaume de Suède, signé à Bruxelles le 5 juillet 2022.

General information ¶

Submitted by

Vivaldi

Submission date

July 12, 2022

Official page

Visit

Status

Adopted

Requirement

Simple

Subjects

Finland NATO Sweden defence policy international agreement ratification of an agreement

Voting ¶

Voted to adopt

Groen CD&V Vooruit Ecolo LE PS | SP DéFI Open Vld N-VA LDD MR VB

Voted to reject

PVDA | PTB

Contact form ¶

Do you have a question or request regarding this proposition? Select the most appropriate option for your request and I will get back to you shortly.

Discussion ¶

July 20, 2022 | Plenary session (Chamber of representatives)

Full source

M. Samuel Cogolati, rapporteur, renvoie au rapport écrit.

Mevrouw de minister, wij hebben het hier in de commissie al uitgebreid over gehad. Ik heb toen vooral de kritiek gekregen dat ik heel lang gesproken heb. Ik zal hier niet alles herhalen.

Trouwens, mevrouw de minister, als cadeau heb ik u mijn boek over de NAVO gegeven. Ik heb echter gezien dat u het vergeten bent. De dag nadien bezorgden de diensten via Peter De Roover mijn cadeau terug. Er moet iets fout zijn gelopen door de drukte van de dag en door de spanning en de stress van uw eerste uren als minister, waardoor u per ongeluk dat boek vergeten bent. Ik hoop dat het niet intentioneel was, dat u het boek niet wenst en dat u niet zegt dat u van die Francken niets moet weten. Ik hoop dat het een misverstand was. Alleszins, ik heb het hier. Ik zal het u straks nog eens geven. Gelieve het nu mee te nemen en misschien ook te lezen.

Madame la présidente, je voudrais juste dire à M. Francken que c'est la deuxième fois qu'il offre le livre à la ministre. Il le lui a offert en commission.

Par contre, vous m'en avez promis un. J'attends mon exemplaire, monsieur Francken.

Er is een misverstand. Het gaat om hetzelfde boek. Er is geen tweede boek. Ik zal het u gewoon geven.

Mevrouw de minister, vandaag is eigenlijk een heuglijke dag. We hebben twee uur lang gedebatteerd over de pensioenhervorming. Daar zal ik het niet over hebben. Wij zitten in de oppositie en hebben lange discussies en disputen met de regering. Wij vinden dat er te weinig ingrijpende sociaal-economische hervormingen gebeuren. Wij vinden dat er te weinig gebeurt op het vlak van veiligheid en migratie. Dat is goed. Dat mag. Dat hoort zo in een democratie. Er is op zich niets mis met het feit dat wij van mening verschillen. Ik ben wel tevreden dat we met de Kamer zo goed als eendrachtig zijn als het gaat over onze internationale veiligheidspositie.

Ik ben tevreden met de bijna-unanimiteit in de Kamer, als het gaat over de uitbreiding van de NAVO met Finland en Zweden. Als men een jaar geleden had voorspeld dat Finland en Zweden bij parlementaire meerderheid zouden beslissen om af te stappen van hun neutrale positie die ze sinds de Tweede Wereldoorlog bekleden en volledig in te stappen in onze westerse alliantie, dan had men dat wellicht afgedaan met not a chance dat die voorspelling bewaarheid zou worden.

Zo ziet men maar dat president Poetin eigenlijk het omgekeerde heeft bewerkstelligd van wat hij vooropstelde. Een van de grote redenen waarom hij Oekraïne is binnengevallen, los van de Oekraïense situatie, was de destabilisatie van het westen, Europa, onze alliantie. In Oekraïne boekt hij terreinwinst. Daar moeten we realistisch over zijn. Het ziet er niet goed uit. Ik ben daar zeer bezorgd over. Ik denk dat de regering nog bijkomende inspanningen moet leveren en het land steunen. Maar wat wel goed is, is de ontegensprekelijke eendracht in onze alliantie. Dat heeft president Poetin verkeerd ingeschat.

Dat kost hem heel wat krediet op het internationale toneel. De uitbreiding zal hem ook heel wat kosten. Immers, de neutrale status van een land als Finland is heel belangrijk voor de Russische federatie. Die neutrale status zorgt ervoor dat de directe grens tussen het NAVO-grondgebied en Rusland beperkt blijft. Nu komt er opnieuw 2.000 à 3.000 kilometer rechtstreekse grens bij. Daar moeten we niet fier op zijn; het is wel het gevolg de facto van Poetins agressieve geopolitieke houding in Oekraïne.

Het is een feit dat Finland en Zweden de NAVO zullen vervoegen. Finland is militair gezien een interessant land als lid van de NAVO. Het heeft een landmacht van 800.000 militairen en reservisten, een gigantisch aantal. Zweden heeft een kleinere landmacht, maar beschikt over een zeer interessante lucht- en zeemacht. U sprak er onlangs nog over, collega Buysrogge. Zweden beschikt ook over zeer interessante technologie met onder andere Saab, een zeer groot militair concern, dat zeer vooruitstrevend is op vlak van dronetechnologie en alles wat met luchtvaart te maken heeft. Het is dus meer dan welkom in de NAVO. Zweden bevond zich al volledig in de westerse sfeer, aangezien het lid is van de Europese Unie. Het is dus vanzelfsprekend dat het prowesters en pro-Europa was, maar nu wordt Zweden ook lid van onze militaire alliantie. Dat is een uitstekende zaak.

Door deze stap voorwaarts verdiepen we onze strategische geopolitieke positie in het Balticum, in het Arcticum en in de Noordelijke IJszee. Door het neutraliteitsgat te dichten, bieden we een sterkere garantie aan de Baltische staten dat ze zeker onder toepassing vallen van artikel 5 van het Verdrag van Washington. Rusland zal daardoor wel 2 keer nadenken alvorens de Baltische staten binnen te vallen, aangezien de NAVO nu ook een dominante positie bekleedt in de volledige Baltische Zee, behoudens de Russische exclave Kaliningrad. Door de klimaatopwarming zullen er misschien ook een heleboel grondstoffen ontgonnen kunnen worden in het noordelijke poolgebied. Er zouden ook nieuwe vaarroutes kunnen ontstaan, die belangrijk zijn voor de haven van Antwerpen. Toegenomen efficiëntie en handelsmogelijkheden zijn positieve zaken. Vanuit de geostrategische visie van het westerse bondgenootschap is de toetreding van Zweden en Finland een uitstekende zaak.

Ik heb nog geen negatieve publicatie gelezen en ik volg het op de voet. Uw huiskrant lees ik niet, ik zou mij daarop eens moeten abonneren, maar in de meer gerenommeerde tijdschriften heb ik alleen maar positieve analyses gelezen over ons perspectief over wat nu te gebeuren staat.

Mevrouw de minister van Buitenlandse Zaken, het is vandaag een heuglijke dag. Ik ben een trans-Atlantist. Ik geloof daar heel sterk in. De heer De Roover was daar al lang voor mij heel hard mee bezig, samen met de heer Jambon. Daar zijn prachtige verhalen over. Het is vandaag niet het moment om die te vertellen, maar dat komt bij gelegenheid misschien nog. De heer Buysrogge is lid van het NAVO-parlement. Ik zie de heer Bacquelaine en nog collega's die internationaal mee aan de kar trekken. Annick Ponthier is ook zeer actief en altijd aanwezig.

Wij proberen onze verantwoordelijkheid te nemen in dat NAVO-bondgenootschap en het NAVO-parlement, omdat wij founding father zijn, mevrouw de minister. Dat brengt een morele en politieke verantwoordelijkheid met zich mee. Wij hebben het politieke hoofdkwartier en het militaire commando op ons grondgebied. Dat heeft een economische return, maar daar komen ook bepaalde verplichtingen bij.

Daarom was ik zo ontgoocheld in partijen zoals Open VLD en cd&v. Jan Briers is daar ook zeer actief. Ik ben net het ideologische traktaat van uw voorzitter aan het lezen. De christendemocratie heeft ervoor gezorgd dat wij de founding father zijn, dat wij zo centraal staan in dat NAVO-bondgenootschap. Ik begrijp dan niet dat die 2 % niet in een wet gegoten is. Of nog niet, misschien komt dat nog.

Ik zie dat cd&v vraagt om een nieuwe pensioenhervorming. Dan vraag ik om een nieuwe defensieonderhandeling en een concrete wet om die 2 % eindelijk te betonneren. Dat engagement is zo belangrijk. Wij hebben de vruchten van het NAVO-bondgenootschap, meer dan een ander land, maar wij weigeren al zo veel decennia om daar op een correcte manier aan bij te dragen. Dat stoot mij tegen de borst. Ik vind dat moeilijk uitlegbaar.

Wij worden daar vaak op aangesproken op internationale fora. U weet dat. Wij worden daarover vaak aangesproken door de Britten, door de Amerikanen, door de Canadezen, door de Grieken. Ook de Turken zeggen: where is Belgium? Waarom investeert u zo weinig in defensie?

Er zal nu een stap voorwaarts worden gezet. Dat is positief, maar ik vind het zeer jammer dat we die 2 %, een richtlijn die al in 2014 door toenmalig premier Di Rupo werd ondertekend, niet in een wet hebben kunnen betonneren en alleen maar tot een engagement voor 2035 zijn kunnen komen, terwijl die 0,7 % voor ontwikkelingssamenwerking tegen 2030 wel in een wet komt. Ik vind dat een slechte deal.

Dat akkoord is slecht onderhandeld door de transatlantici in de regering. Mijnheer Bacquelaine, mijnheer De Maegd, u weet dat. Er moet bijkomend worden onderhandeld. Mevrouw de minister, er moet in de komende maanden een concreet budgettair project op tafel komen inzake de groei naar 2 % voor Defensie. Ik zal daarover moeilijk blijven doen. U wordt daar hoorndol van, mevrouw de minister, maar ik zal het blijven herhalen. Wij moeten dat binnenhalen en dat moet zich vertalen in een wet of een heel duidelijke budgettaire lijn in de begroting. Dat zouden wij zeker toejuichen.

Ik besluit. Mijn fractie, de grootste fractie van het halfrond, zal met plezier en overtuiging vandaag ja stemmen op de toetreding van Finland en Zweden tot de NAVO.

Madame la présidente, chers collègues, j'ai été surpris par la brièveté du collègue Theo Francken qui d'habitude est plus long. Mais j'ai entendu que lui et son groupe allaient voter oui.

Il s'agit effectivement d'un texte important que nous soutiendrons aussi, madame la ministre. Ce projet se compose de deux protocoles, un par pays. Notre pays se doit de continuer à être un allié sérieux, crédible et solidaire au sein de l'Union européenne et de l'OTAN. Mais également – et nous tenons à cette vision multilatérale de la politique – au sein de l'ONU. La rapidité de cette procédure de ratification en est une illustration.

Le projet indique à raison que nos pays partagent les mêmes valeurs, basées sur le multilatéralisme. Mais au-delà de l'engagement vers le multilatéralisme, c'est l'engagement pour l'État de droit, pour les droits humains et aussi pour la liberté.

Comme l'a souligné la ministre de la Défense lors du débriefing du sommet de Madrid, l'adhésion de la Finlande et de la Suède, deux États membres de l'Union européenne, marque une évolution majeure dans cette partie du monde et de l'Europe, après l'invasion totalement injustifiée, scandaleuse et injustifiable de l'Ukraine par la Russie. Cette adhésion n'est évidemment en rien une provocation, mais une réponse tout à fait légitime de deux États qui se sentent en danger.

Cette guerre nous a en effet fait rentrer dans une nouvelle ère, où nos plus proches voisins, qui partagent notre vision de l'ordre international, se sentent si menacés qu'ils souhaitent aujourd'hui adhérer à l'OTAN afin de garantir leur intégrité, leur souveraineté et leur sécurité. Pour l'Alliance atlantique, cette adhésion est l'occasion de se renforcer et de consolider le pilier de la défense européenne. C'est un élément important dont nous nous réjouissons.

Pour notre groupe, il est plus que temps que l'Union européenne prenne en main sa sécurité. Il faut arrêter d'être un géant économique et un nain politique. Les priorités du plan STAR sont dans la parfaite ligne de la boussole stratégique adoptée par l'Union européenne. Le but est donc ici de positionner la Belgique au cœur de l'Europe de la défense et du pilier européen au sein de l'OTAN. L'Europe devra être appelée, à l'avenir, à faire beaucoup plus pour assumer sa propre sécurité. Cette adhésion de deux États membres européens doit permettre, nous l'espérons, de renforcer cette orientation prise par notre pays sur les plans humain, géopolitique, diplomatique et industriel au sein de l'Union européenne et de l'OTAN, avec comme priorités absolues le multilatéralisme et la paix. Je vous remercie pour votre attention.

Mevrouw de minister, collega's, de NAVO werd tot voor kort, door sommigen althans, gepercipieerd als hersendood. Het minste wat we kunnen zeggen, is dat het bondgenootschap in een identiteitscrisis verkeerde. Door de externe omstandigheden van de voorbije maanden hebben we gezien dat één en ander tot een nieuwe wending heeft geleid en dat bepaalde zaken in een stroomversnelling raakten. De NAVO lijkt op dit moment een nieuwe adem gevonden te hebben. Sommige collega's hier in het halfrond zijn daar uitermate gelukkig om.

Veel lidstaten hebben onder meer beslist om hun defensiebudgetten op korte termijn sterk op te trekken en er wordt werk gemaakt van de ontplooiing van een interventiemacht van 300.000 manschappen voor de collectieve verdediging en ontrading in Europa. Men wil dus eigenlijk evolueren naar een permanente en versterkte militaire aanwezigheid aan de oostflank van het bondgenootschap, waar de grootste veiligheidsdreiging zich momenteel bevindt.

Na een enigszins moeizame onderhandelingsperiode is men tot een consensus gekomen over de toetreding van Zweden en Finland. Deze vraag tot toetreding van de twee historisch neutrale landen markeert op dit moment een grote breuk in onze directe geografische omgeving en een bewustwording van de toestand van de internationale betrekkingen na de gewelddadige invasie van Oekraïne door Rusland. We zagen dat landen als Zweden en Finland zich meer en meer genoodzaakt zagen om zich te verdedigen om de integriteit en veiligheid van hun bevolking te waarborgen. Voor de NAVO zelf is het natuurlijk ook een kans om zich te versterken en sterker naar buiten te treden.

Onze fractie zal, zoals maandag in de commissie gezegd, de toetreding van Zweden en Finland tot de NAVO positief benaderen, al was het maar omdat het soevereine staten uiteraard volledig vrijstaat om dat lidmaatschap aan te vragen door de open-door policy van het trans-Atlantische bondgenootschap.

Dat wil echter niet zeggen dat wij geen kritische noot plaatsen bij dit verhaal, zoals ik in de commissievergadering ook al zei.

Ten eerste, de NAVO-uitbreiding naar het oosten heeft geopolitieke consequenties, waarop de heer Francken al wees, aangezien er 1.300 kilometer gemilitariseerde grens met Rusland extra komt. Door die uitbreiding zal de Baltische Zee een soort binnenmeer van de NAVO worden. Eén en ander past natuurlijk goed in de Amerikaanse buitenlandagenda. Ik vind het belangrijk om dat onderdeel van het debat te benadrukken, omdat we ervoor moeten blijven zorgen dat de Europese veiligheidsbelangen richtinggevend worden en blijven, niet enkel of niet hoofdzakelijk de Amerikaanse belangen.

Daarnaast willen wij erop wijzen dat een dergelijk grote uitbreiding zo dicht tegen Rusland wel eens implicaties kan hebben voor onze Europese veiligheidssituatie. Sommigen lopen daar licht overheen, maar ik denk toch dat het van belang is om dat hier aan te kaarten. Zoals Poetin aangaf, hij zal militaire troepen en materieel paraat stellen te land, ter zee en in de lucht langs de grens met Finland. Dat verhoogt het militaire escalatiepotentieel. Daarvoor moeten we niet terugplooien, maar wij moeten wel te allen tijde waakzaam blijven en zeker niet achteroverleunen. Mevrouw de minister, Ik hoop dat u daaraan de nodige aandacht zal blijven geven.

In de toetreding van die twee landen schuilt ook een risico in van verdere nuclearisering van het Oostzeegebied. Rusland heeft daarop al gezinspeeld door te stellen dat er gevolgen zullen zijn voor de nucleaire status van de Baltic region. Er is een tijd sprake geweest van een kernwapenvrije zone in dat gebied, maar met die toetreding veegt Rusland dat concept nu van tafel. Volgens Litouwen had Rusland al een tijd kernwapens in Kaliningrad, dus die nucleaire dreiging is niets nieuws, maar toch moet het duidelijk blijven dat die spanningen weleens snel zouden kunnen verhogen of oplopen.

Erdogan heeft intussen zijn blokkering van de toetreding van de nieuwe kandidaat-landen, waarmee hij de hele NAVO een tijdlang heeft gegijzeld en wat hij zonder twijfel in de toekomst nog zal herhalen, opgeheven. Het lijkt in het Parlement hier alsof met onze ratificering nu alle problemen in dat verband van de baan zijn. Dat is allerminst het geval. Hij heeft intussen misschien wel zijn veto ongedaan gemaakt, maar aan welke eisen is daarvoor in ruil voldaan? Welke concessies werden er aan Turkije gedaan? De minister heeft er een aantal in commissie opgesomd, zoals de uitlevering van personen waarvan Turkije dat vraagt, omdat het aanhangers van de PKK of Koerden in het algemeen zijn, en de opheffing van het wapenembargo. Er zijn veel concessies gedaan en er zullen er ongetwijfeld nog volgen.

Eigenlijk gebruikte Erdogan je reinste chantagepolitiek en dat heeft gewerkt. Zweden, Finland en de NAVO zijn immers plat op de buik gegaan voor zijn eisen. Hij heeft een verstrenging van het interne veiligheidsbeleid van Finland en Zweden aangaande de Koerdische PKK verkregen. Dat is een puur nationale bevoegdheid waar Turkije zich niet in heeft te mengen. We tolereren momenteel een schending van het internationaalrechtelijk basisbeginsel van niet-inmenging in ruil voor de toetreding van Zweden en Finland tot de NAVO. Dat toont aan hoe een land als Turkije zeer zwaar weegt in de machtsverhoudingen in het bondgenootschap, ook al wordt het geconfronteerd met een interne puinhoop. Bovendien blijkt het hele toetredingsakkoord, waarover de heer Francken zo euforisch is op het moment, te baden in een waas van toegevingen aan een land dat allerminst onze waarden en normen op allerlei vlakken hanteert. Dat geeft het hele verhaal toch wel een heel bittere bijsmaak.

Afgelopen maandag heeft de minister in commissie nog eens de urgentie van onderhavig akkoord gemotiveerd, namelijk om de overgangsperiode tot toetreding zo beperkt mogelijk te houden, gelet op de veiligheid en de solidariteit tussen de bondgenoten. Dat is belangrijk wanneer er een oorlog woedt op ons Europees continent. Het feit dat wij aanzienlijke toegevingen aan Turkije moeten doen om een en ander in beweging te krijgen, doet vermoeden dat het nog jaren kan duren vooraleer beide landen effectief lid zullen worden van het bondgenootschap. Alle dertig landen moeten hun akkoord verlenen. Naar verluidt hebben nog maar vijftien landen het akkoord geratificeerd. Wij zijn dus nog lang niet aan het einde van ons Latijn op dat vlak.

Trouwens, wanneer zal Turkije dat doen? Mijn fractie ziet dat niet op korte termijn gebeuren. Turkije heeft de prijs al behoorlijk hoog opgevoerd en zal dat in de toekomst natuurlijk blijven doen, want het heeft gemerkt dat zijn druk effect had.

Tot slot, los van de Turkse chantage is het heel belangrijk te stellen dat het hele verhaal, hoezeer wij Finland en Zweden ook willen verwelkomen in het bondgenootschap, sowieso implicaties zal hebben voor onze nationale defensie. De ongeziene machtsopbouw aan onze oostgrenzen door de NAVO zal ook van onze defensie en van uw collega-minister Dedonder een significante militaire bijdrage eisen, niet rechtstreeks, zoals u aangaf, maar wel onrechtstreeks.

Het moet opgemerkt dat wat momenteel in het STAR-plan en in de militaire programmeringwet van uw collega-minister staat, ruim onvoldoende lijkt, niet alleen op budgettair vlak, wat op zich al een pijnlijk verhaal is. Het plan en de wet zijn ook ontoereikend, wil men op lange termijn een adequaat engagement aangaan om tegemoet te komen aan de eisen en verwachtingen ten opzichte van België. Op korte termijn mag dan wel zijn overgegaan tot een aantal investeringen. Op lange termijn is er allerminst een toekomstvisie.

Ik rond af. Wij moeten uiterst waakzaam blijven voor de potentiële escalatie. Daarom ook doen wij opnieuw een oproep om een serieuze bijdrage aan de collectieve defensie en de ontradingspolitiek in Oost-Europa te leveren. Dat zal nu meer dan ooit aan de orde zijn.

Madame la présidente, madame la ministre des Affaires étrangères, chers collègues, je ne serai pas long. Nous avons eu un débat complet et constructif en commission, ce lundi, sur l'élargissement de l'OTAN à son 31ᵉ̀ᵐᵉ et 32ᵉ̀ᵐᵉ État membre. Certes, monsieur Lacroix, notre collègue Théo Francken a été très affable en commission et nous pouvons le remercier de synthétiser ici son propos.

Plus sérieusement, pour mon groupe, quelques points me semblent utiles d'être rappelés lors de note débat en séance. Tout d'abord, l'OTAN est une organisation qui accueille de nouveaux membres. Nulle trace, bien sûr, d'obligation, de coercition dans ce processus. Si l'Alliance pratique la politique de la porte ouverte, adhérer à l'Alliance est une politique volontaire, volontariste des pays qui souhaitent l'intégrer. Ce sont eux qui déterminent librement leur politique étrangère, leur politique de défense, leurs alliances en toute autonomie.

C'est une position évidemment, chers collègues, que Moscou ne veut pas comprendre et n'admet pas. Deuxièmement, la Suède et la Finlande avaient des contacts privilégiés avec l'OTAN, il y a bien longtemps déjà, depuis 1994: une coopération à Bruxelles, mais aussi sur le terrain à travers les différentes opérations de l'Alliance atlantique; une coopération en matière d'interopérabilité de matériel; des objectifs de surveillance militaire mais aussi de partage d'informations; une coopération qui sera désormais structurée et renforcée.

Dès lors, madame la présidente, pourquoi aller plus loin? Pourquoi choisir la pleine intégration? M. Lacroix le disait déjà en tant que multilatéraliste et je le dirais aussi en tant que transatlantiste, pour bénéficier du cœur mais aussi de la raison d'être de l'Alliance atlantique, cette garantie ultime et collective de 1949, celle que la France n'avait pas pu obtenir des Anglo-Saxons, après la Première Guerre mondiale, avec toutes les conséquences que l'on connaît: le fameux article 5 du traité fondateur de l'Alliance atlantique. C'est une clause importante, qui marque la solidarité entre les 30 membres de l'Alliance aujourd'hui, 32 demain; une clause qui cimente la défense collective, la solidarité militaire entre les États membres, une clause qui étend le parapluie nucléaire des États-Unis, le bouclier nucléaire de la France, de la Grande-Bretagne, au-dessus ou en faveur de chacun des membres de l'Alliance, dont nous faisons partie.

La Belgique est un des États fondateurs de l'Alliance atlantique. Nous en bénéficions et nous bénéficions également de cette couverture militaire nucléaire mais aussi politique. Il me semble normal que, vu l'attitude agressive de la Russie et du président Poutine, d'autres pays en bénéficient également. Et cela nous impose de rester un Allié responsable de cette Alliance.

La trajectoire budgétaire menant aux 2 % en 2035 en atteste. On peut toujours faire mieux, monsieur Francken, mais on dit aussi souvent que la politique est l'art du possible et la trajectoire est clairement indiquée. Au gouvernement, à la ministre de la Défense de traduire cela dans les faits aujourd'hui.

Madame la présidente, chers collègues, comme le disaient d'autres collègues au cours du débat, en votant ce traité dans les prochaines heures, nous envoyons un message politique fort vers Moscou pour lui démontrer la solidité et la vitalité de l'OTAN; vers la Scandinavie pour lui montrer notre soutien et notre solidarité en matière de défense; vers la Suède et la Finlande, pays avec lesquels nous devons renforcer nos liens bilatéraux.

C'est un message fort, à l'instar de celui de notre souverain, le roi Philippe qui, dans son discours à la nation, en cette veille de fête nationale a déclaré: "Avec la guerre en Ukraine, nous sommes entrés dans une nouvelle période de l'Histoire, pour l'Ukraine d'abord mais aussi pour notre pays, pour l'Europe, pour le monde entier. Nous ne nous laisserons pas diviser par le chantage que nous impose une puissance nucléaire pour rompre notre solidarité avec l'Ukraine." Je vous remercie pour votre attention.

Mevrouw de minister, ik meen dat dit de allereerste gelegenheid is waarop ik mij rechtstreeks tot u, als nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, kan richten. Ik wil u uiteraard succes wensen. Ik meen dat het een heel uitdagende en boeiende functie is: België in de wereld, en de wereld in België. Bij deze wil ik ook graag u voorgangster, mevrouw Wilmès, in naam van onze fractie onze steun en respect toezeggen voor haar beslissing. Er zijn belangrijker zaken dan de politiek. Gezondheid gaat boven alles. Wij wensen mevrouw Wilmès en haar man het allerbeste toe.

In tegenstelling tot de vorige sprekers, zal ik de pensée unique moeten doorprikken. Wij hebben een andere visie over hoe wij veiligheid tot stand moeten brengen, ook in Europa. Ik merk bij sommige collega's een hoerastemming. Bij ons is dat niet echt het geval. Wij betreuren effectief dat de NAVO als zuiver militair bondgenootschap versterkt zal worden, en dat het bondgenootschap zich zal uitbreiden.

Wij zagen Zweden en Finland een zekere neutrale positie bekleden in de internationale politieke relaties sinds de Tweede Wereldoorlog. Voor Zweden was dat zelfs al meer dan 200 jaar zo. Dat heeft die landen toch een zekere mate van veiligheid en stabiliteit geschonken. Wij betreuren in zekere zin de uitbreiding van de NAVO met Finland en Zweden. Het is natuurlijk een soevereine beslissing van die twee landen, maar wij betreuren ze wel. Wij menen dat de veiligheidsituatie van die twee landen op lange termijn daar niet mee gediend is. Deze uitbreiding betekent ook dat er in Finland een nieuwe grens zal komen, van 1.300 kilometer, tussen de NAVO en Rusland. Dat zal zorgen voor een wederzijdse militarisering aan die grens.

Ik wil de collega's toch waarschuwen voor een zekere denkfout die ook in de Koude Oorlog vaak is gemaakt: het Thomastheorema. If men define situations as true, these are real in their consequences. Dat is het zogenaamde mechanisme van een selffulfilling prophecy, dat nu voor een groot stuk aan het terugkomen is.

Wij begrijpen dat door de Russische agressie Finland en vooral Zweden op een aantal weken tijd 200 jaar neutraliteit heeft ingeruild voor toetreding tot een militaire alliantie. Dat is voor een groot stuk een selffulfilling prophecy, in die zin dat men zegt: wij treden toe tot de NAVO, want wij voelen ons bedreigd. Rusland reageert dan op die negatieve veiligheidsperceptie door te zeggen: wij zullen ook troepen ontplooien, wij zullen ook onze grens versterken. Rusland zal dus reageren, en dan zal men in Zweden zeggen: zie je wel, het is goed dat wij bij de NAVO gekomen zijn.

Op die manier is de cirkel rond. Dit is toch een bepaald denkpatroon dat in de Koude Oorlog soms tot gevaarlijke actie-reactiespiralen heeft geleid.

Wij denken dus niet dat de versterking van de NAVO op lange termijn meer veiligheid, stabiliteit en vrede in de wereld zal brengen. Helsinki, de hoofdstad van Finland, is symbolisch gezien een belangrijke stad. In de jaren '70 en '80 was Finland het epicentrum van een detentepolitiek in de Koude Oorlog, met de slotakte van Helsinki. In die zin vinden wij het jammer dat Helsinki nu ook een NAVO-hoofdstad is geworden, dat er geen reanimatie is van die geest van Helsinki, waarin de OVSE, dat wij een veel belangrijker multilateraal orgaan vinden dan de NAVO, is tot stand gekomen op basis van een principe van veiligheid dat veel breder is. Het principe van de gedeelde, de coöperatieve veiligheid, namelijk veiligheid niet ten koste van een andere staat definiëren, maar veiligheid gezamenlijk definiëren.

Zich pas veilig voelen als de ander zich veilig voelt, zich kunnen verplaatsen in de standpunten van de tegenstander, zoeken naar een compromis, afspraken maken, ontwapeningsakkoorden sluiten, wapenbeheersingsarchitectuur. Dat is de geest van Helsinki, het pad naar een actieve vredespolitiek, dat wij, en samen met ons ook de Vredesbeweging, nog altijd huldigen. In die zin is de vredesbeweging in Zweden en Finland niet opgezet met de toetreding tot de alliantie die de NAVO is, die enge en exclusieve manier van veiligheid.

Dat zal immers ook bij de tegenstanders reacties en negatieve veiligheidspercepties losweken, en dan zijn we vertrokken voor een nieuwe actie-reactiespiraal, een hernieuwde wapenwedloop. Wij hadden liever gezien dat deze regering veel meer politiek kapitaal zou investeren in de OVSE. Het is nog altijd niet te laat, mevrouw de minister. U kunt nog altijd van gedachten veranderen en die actieve vredespolitiek nastreven.

Doordat de NAVO zich steeds maar versterkt en natuurlijk ook mondiale aspiraties heeft, wat we ook zien in haar Strategisch Concept, zien we dat een ander belangrijk orgaan in functie van vrede en, vooral menselijke, veiligheid enigszins wordt weggedrukt doordat de NAVO steeds meer ruimte in de wereld inneemt. De VN worden enigszins weggedrumd. Men heeft het constant over een international rule-based order, maar in vele gevallen zorgt de NAVO ervoor dat men met die rule-based order die men zogezegd wil uitdragen in de wereld, de toetsing aan het internationaal recht niet doorstaat.

We hebben wel wat interventies van de NAVO gehad, nadat die zich heeft omgevormd tot een interventieorganisatie. Eigenlijk is de NAVO als defensieve organisatie sinds 1991 zinledig geworden. Het was immers een defensieve organisatie uit de Koude Oorlog, maar het Warschaupact is gedesintegreerd, evenals de Sovjetunie. De NAVO heeft zich moeten heruitvinden, iets wat de Verenigde Staten altijd hebben gewild. Het adagium van de NAVO sinds 1949 was to keep the Russians out, to keep the Germans down and the Americans in. Dat is voor een groot stuk nog altijd de doelstelling van de NAVO en daar moeten we ons van bewust zijn. De NAVO is eigenlijk een geopolitieke organisatie, waarmee ook de buitenlandse belangen van de Verenigde Staten worden nagestreefd, niet zozeer de belangen van de Europese Unie en van ons land.

Ik vind een ander punt trouwens ook frappant. We spreken hier over de uitbreiding van de NAVO met Zweden en Finland. Gisteren hebben een nogal pathetisch debat gevoerd over het respect voor mensenrechten die moeten worden gegarandeerd wanneer mensen moeten worden overgeleverd. Gevonniste personen zouden worden overgeleverd aan Iran, volgens het verdrag dat waarschijnlijk straks zal worden goedgekeurd. Voor hetzelfde gegeven is er nu ook binnen de NAVO een deal gesloten. Heel wat Koerden die vroeger politiek asiel hadden aangevraagd en zich nu in Finland en Zweden bevinden, zoals leden van de PKK, zullen nu worden gecriminaliseerd en uitgeleverd aan Turkije, om er toch maar voor te zorgen dat het Turkse veto wordt weggemasseerd. Om maar te zeggen dat men werkt met twee maten en twee gewichten als het over mensenrechten gaat. De voorbeelden zijn legio. De NAVO ontpopt zich meer en meer als mondiale actor en spelt zelf landen de les op het vlak van democratie, internationaal recht en mensenrechten.

Ik stel echter vast dat de NAVO voor een groot gedeelte zelf verantwoordelijk is voor een grote mate van instabiliteit in de wereld. Ook binnen de NAVO kunnen we niet altijd spreken van een alliantie die deze waarden ook uitdraagt.

Ik vind het tegenstrijdig dat sommige collega's vaak bepaalde leden en resoluties van de NAVO veroordelen. Dat is terecht, voor alle duidelijkheid. Denken we daarbij aan Polen, waar een tuchtkamer geïnstalleerd wordt als uitvoerende macht om de rechterlijke macht te controleren. Polen werd daarvoor natuurlijk terecht veroordeeld wegens ondergraving van de rechtsstaat. In Hongarije hebben we de antiholebiwet, die iedereen terecht deed steigeren. Turkije trok zich terug uit de conventie van Istanboel. Ook dat werd terecht veroordeeld. Men dreigde zelfs met sancties. Daar zijn we minder voor te vinden. Als het echter gaat over de NAVO, dan is het één grote familie die al deze normen en waarden respecteert. Dat vind ik een beetje hypocriet, omdat er met twee maten en twee gewichten wordt gewerkt op dat vlak.

Wij zijn dus geen voorstanders van de NAVO. Wij vinden dat de Verenigde Naties en het multilateralisme versterkt moet worden, evenals de OVSE. We moeten gaan naar een pad van onderhandelde vrede. Een hernieuwde wapenwedloop, met een nieuwe militarisering die de Europese Unie blijkbaar ook steeds meer in zijn ban heeft, is een verkeerde keuze. We moeten op de lange termijn inzetten op ontwapening, ook nucleaire ontwapening. Ik ga het hele nucleaire debat van vorige week niet opnieuw initiëren, maar ik meen dat dit het perspectief is dat we niet uit het oog mogen verliezen.

Er is inderdaad de Russische agressie, daar kunnen we niet naast kijken. We moeten Rusland blijven veroordelen en druk blijven zetten. De parallel is echter treffend. Gisteren hadden we het debat over het uitleveringsverdrag met Iran. Minister Van Quickenborne zei als realpoliticus dat we leven in een soort multipolaire wereld waarin landen zoals Iran ook een bepaalde rol spelen, waardoor men met hen moet onderhandelen en akkoorden moet sluiten. Op een bepaald moment vroeg hij of wij dachten dat hardere sancties zouden verhinderen dat Iran in de toekomst nog mensen gevangen zou nemen.

Men zou ook volgens hetzelfde principe kunnen nadenken over het feit dat de oorlog in Oekraïne nu al vier maanden bezig is. We leggen sancties op, we leveren wapens, maar dit heeft tot nu toe nog niet geleid tot het beëindigen van de oorlog. Er is dus een wanverhouding met het inzetten op diplomatie, bijvoorbeeld in de OVSE waar Rusland wel nog mee aan tafel zit. Ons land zou daar ook kunnen bijdragen aan een hernieuwd diplomatiek initiatief om de presidenten Poetin en Zelensky rond de tafel te brengen en een pad van onderhandelde vrede af te toetsen. Desnoods moeten de Minskakkoorden gereanimeerd worden.

Uiteindelijk willen de mensen in Europa immers geen voortzetting van de oorlog. Ik heb dat belangrijke element de vorige keer ook aangehaald. Uit een peiling van de European Council on Foreign Relations uitgevoerd in verschillende Europese landen blijkt dat de meerderheid van de Europese burgers in het vredeskamp zit. Zij willen niet dat de oorlog wordt gewonnen door de ene of de andere partij, maar dat de oorlog zo snel mogelijk eindigt. Daar zitten wij met een probleem, omdat de Verenigde Staten dat perspectief niet hebben. Zij willen dat de oorlog zo lang mogelijk blijft aanslepen en dat Rusland zoveel mogelijk uitgeput raakt, maar het doel van de Europese Unie als bemiddelaar moet zijn om het conflict zo snel mogelijk te stoppen. Daarvoor moet men de VN en de OVSE reanimeren, in plaats van steeds te blijven inzetten op het blokdenken van de NAVO.

Madame la présidente, je voudrais réagir brièvement à propos de la conclusion du collègue communiste sur le dossier. Franchement, il conclut en nous disant que, si la guerre ne se termine pas, c'est parce que les États-Unis voudraient qu'elle dure pour épuiser la Russie. Vous avez ici de la part de ce parlementaire un retournement complet de la réalité où il pointe d'un doigt accusateur les États-Unis d'Amérique et, finalement, en regardant la Russie comme la victime des États-Unis. C'est assez fou! On a l'impression d'être sur les réseaux sociaux où on sait très bien que les fake news se multiplient. Vous devriez vraiment penser, au niveau du PTB, à associer fake news à votre nom. Je pense que cela correspondrait parfaitement à un certain nombre de discours que vous pouvez produire ici de manière extrêmement malhonnête intellectuellement.

Madame la présidente, je vais tenter d'être bref. De nombreuses choses m'ont frappé dans l'intervention du collègue De Vuyst. Pour certaines, je peux avoir des approches similaires mais beaucoup d'autres choses m'ont perturbé, voire choqué.

Pour que la position du collègue soit très claire, dénie-t-il à la Suède et à la Finlande, à travers le processus démocratique et populaire qui est le leur, d'avoir fait le choix de quitter la position de neutralité que vous défendez constamment? Avec l'agressivité de la Russie, la Finlande et la Suède se sentaient menacées et ont fait le choix démocratique et souverain de quitter la position historique de neutralité qui est la leur pour rejoindre une organisation qui s'appelle l'OTAN parce qu'elles comptent sur l'OTAN pour être défendues en cas d'agression russe. Première question: déniez-vous ce droit aux démocraties finlandaise et suédoise?

Deuxième question: rejetez-vous cette demande d'adhésion de deux pays membres de l'Union européenne, qui sont des démocraties parfaites?

Et troisièmement, je ne suis pas toujours d'accord avec M. Ducarme, mais vous ne manquez pas de culot quand vous dites que les États-Unis font traîner la guerre en Ukraine parce que ça les arrange. Êtes-vous conscient de ce que vous dites? Avez-vous lu les dernières déclarations de Lavrov qui a dit qu'il n'est pas question de discuter de paix pour l'instant, qu'il va continuer l'agression, qu'ils vont établir la souveraineté russe sur toute une série de territoires et que ce n'est pas encore fini? Et vous pensez que Biden a téléphoné à Zelensky pour lui dire: "Mon cher président Zelensky, je t'ordonne de continuer la guerre parce que, nous, à Washington, on veut mettre à mal Poutine et la Russie, et les mettre à genoux".

Pensez-vous que les milliers d'Ukrainiens militaires, les milliers de civils, les enfants, les femmes, les vieillards qui ont été victimes des frappes abominables de la Russie justifient les propos que vous tenez? Je vous aime bien, parce que, souvent, vous êtes plutôt pacifique, mais, là, je vais vous dire très sincèrement que j'ai un peu la nausée à vous entendre. Et donc j'aimerais vraiment que vous m'expliquiez clairement les choses.

Dans un premier temps, on a tendance à laisser passer, mais j'estime qu'il ne faut pas laisser sans réponse des discours comme le vôtre. Vous avez le droit de mépriser la plus grande alliance de sécurité au monde, celle qui a apporté la paix à notre continent depuis 70 ans, une alliance de 30 pays qui, souverainement, ont voulu s'entraider pour garantir la paix à leurs concitoyens. Vous avez le droit de mépriser cet immense espace de liberté – le plus grand au monde! –, celui où vous pouvez, sans problème, raconter n'importe quoi, vous opposer avec virulence à votre gouvernement. C'est votre droit de le mépriser. Beaucoup d'autres pays et entités aimeraient pouvoir vivre dans cet espace. Et vous avez raison de relever l'existence de problèmes dans certains pays. Nous en parlons en suffisance ici. Même dans ces pays, une opposition se bat contre des dérives autoritaires.

De même, vous avez le droit d'essayer d'empêcher, bien que la question du collègue Lacroix soit très pertinente, d'autres pays de partager ce destin et cette capacité d'entraide qui nous permet de nous procurer mutuellement la paix, grâce à la dissuasion que nous exerçons sur des États qui nous seraient hostiles.

Toutefois, votre discours devient difficilement supportable lorsque vous dites qu'il existe en Ukraine un espace pour la diplomatie et que vous faites semblant de croire que les Russes ne veulent pas, coûte que coûte, l'écrasement de ce pays et de sa population civile, ainsi que le viol de ses femmes, et qu'il subsisterait un endroit où il serait encore possible de s'asseoir à table, alors même que les Russes ne cessent de répéter que leur objectif est la reddition totale de ce pays, tout comme l'annihilation de son identité, pour en faire une simple extension de la Russie. Vous faites semblant de croire que cela ne figure pas, malheureusement, à l'agenda auquel nous sommes confrontés – malgré nous, parce que nous nous sommes battus pour ne pas y être confrontés. De très nombreux chefs d'État européens se sont déplacés à Moscou ou ont longuement essayé de détourner les objectifs de Moscou. Vous faites semblant de croire qu'il n'existe pas d'autre solution que de défendre ce pays.

Et vous faites aussi semblant de croire – et je ne peux pas l'accepter – que les Européens seraient massivement sur votre longueur d'onde. Ce n'est pas vrai! Ils ont bien compris ce qu'il se passait. Vous vous contentez de répéter la voix de Moscou, qui consiste à dire: "Les gens veulent la paix, coûte que coûte, y compris au prix d'un bain de sang en Ukraine." Ce n'est pas vrai!

Regardez autour de vous! Regardez aux façades des maisons! Vous verrez le nombre de drapeaux ukrainiens. Vous ne verrez pas de drapeaux russes. Vous n'en verrez aucun sauf peut-être devant votre façade mais en tout cas, nulle part ailleurs.

Il faut arrêter de faire croire cela à l'opinion publique parce qu'à force de répéter ce que vous dites, vous finirez effectivement par instiller le doute. Non, ce ne sont pas les Américains qui veulent que nous prolongions la guerre! Le premier ministre l'a dit ici au Parlement. Il l'a répété à de très nombreuses reprises. Nous devons gagner cette guerre. C'est le premier ministre qui l'a dit. Ce n'est pas Joe Biden qui l'a dit. Et il a bien fait de le dire parce que c'est notre sécurité qui est en jeu, parce que c'est la sécurité du monde qui est en jeu, parce que c'est la Charte des Nations Unies qui est en jeu, parce que c'est le droit international que nous essayons de protéger depuis 1945 qui est en jeu. C'est cela qui est en jeu, monsieur De Vuyst, c'est cela et rien d'autre! Vous le savez très bien en réalité. Je pense qu'il est temps de le rappeler et de dénoncer les propos que vous tenez. Ce sont des propos qui, petit à petit, font leur chemin et qui, finalement, feraient en sorte que nous abandonnions nos principes fondamentaux qui sont la lutte pour la démocratie, pour la liberté, pour le droit et pour ce monde qui serait débarrassé de ces tyrans, de ces nouveaux empereurs qui veulent conquérir de nouveaux territoires par la force. C'est cela qui est en jeu.

Collega's, ik dank u voor de onderbrekingen, maar ik heb de indruk dat u heel veel zaken hebt gehoord die ik niet heb gezegd. Dat is echter gebruikelijk en deel van het politiek spel, dat moet worden gespeeld.

Mijnheer Ducarme, ik keer de feiten niet om. De enige verantwoordelijke voor wat nu in Oekraïne aan het gebeuren is, is de Russische agressor. Voor de humanitaire tragedie, de oorlogsmisdaden en de schending van het internationaal recht en van de soevereiniteit van Oekraïne is er maar een verantwoordelijke en dat is Poetin en zijn oligarchenregime. Wij moeten dat blijven veroordelen en wij hebben dat, als partij, altijd al gedaan.

Wij hebben zelf een voorstel van resolutie ingediend – dat is een politiek feit – waarin wij Rusland veroordelen. Wij leggen in dat voorstel echter niet alleen de nadruk op sancties. Als het internationaal recht wordt geschonden, dan zijn wij inderdaad voor het opleggen van gerichte sancties, geen collectieve bestraffingen. Wij willen geen sancties die er uiteindelijk in resulteren dat Europa zich in de voet schiet en die leiden tot een spiraal van sancties en tegensancties, wat natuurlijk een enorm effect heeft op het leven van de werkende mensen bij ons. Om die spiraal te stoppen, hebben wij ook de-escalatie nodig. Ik heb daarnet gezegd dat onze doelstelling moet zijn om de oorlog zo snel mogelijk te beëindigen. Ik hoor mensen zeggen dat die oorlog moet worden gewonnen, maar oorlogen moeten niet worden gewonnen of verloren, maar direct beëindigd. Dat is het standpunt van de vredesbeweging en ik ben blij dat wij, als pacifistische partij, dat standpunt blijkbaar nog als enige politieke partij en enige politieke kracht in het Parlement verdedigen.

Ik zei daarnet dat Rusland de verantwoordelijke is voor het conflict. Voor een onderhandelde vrede moet Rusland zijn agressie staken en zich terugtrekken en moet de Oekraïense soevereiniteit worden hersteld. Dat zal men echter niet bereiken door enkel sancties op te leggen en wapens te leveren, want de oorlog is al vier maanden bezig. Dat punt wil ik maken, mijnheer Ducarme. In plaats van wapens te sturen en sancties op te leggen, moeten wij ook blijven praten in de OVSE, want daar zit Rusland nog aan tafel. Ik was als enige Kamerlid aanwezig op de digitale vergaderingen van de Helsinki Call for Action van de OVSE.

Ik stel een wanverhouding vast, dat men grotendeels meegaat in een hernieuwde wapenwedloop, dat men jammer genoeg indirect het conflict laat escaleren en blijft inzetten op sancties in plaats van dat men het pad naar een onderhandelde vrede en een hernieuwd diplomatiek initiatief bewandelt. Dat vindt de PVDA-PTB-fractie ontzettend jammer. De belangen van de Verenigde Staten stemmen niet overeen met die van de Europese Unie of de Belgische belangen. Dat punt wilde ik maken. Men zit hier eens te meer opnieuw in het foute binair denkpatroon, als zou de Koude Oorlog weergekeerd zijn. U moet mij niet meteen in het kamp van de tegenstander plaatsen, omdat onze fractie kritiek heeft op de werkwijze van de NAVO nu. Dat is bijzonder intellectueel oneerlijk, mijnheer Ducarme. Ik hoop dat u eerlijk genoeg om dat perspectief ooit eens te ontstijgen.

On me signale que le scrutin au sujet de l'APD se termine à 18 h 00. Vous êtes passionnés par ce débat et peut-être n'avez-vous pas remarqué qu'il est 18 h 03. Si ce n'est pas encore fait, il vous reste une minute pour aller voter.

Je propose que M. De Vuyst termine son argumentaire avant de passer la parole aux membres qui souhaitent réagir.

Ik heb nooit beweerd dat Finland en Zweden niet het recht zouden hebben om tot de NAVO toe te treden. Ik heb daar respect voor. Het is een soevereine keuze om tot de NAVO toe te treden, maar wij vinden het een vergissing omwille van de redenen die ik daarnet heb toegelicht. Wij zijn daar niet alleen in. Ook de vredesbeweging is het daarmee eens en veel academici en een groot deel van het middenveld, maar blijkbaar geraakt dat niet tot in het Parlement. Daarom herhaal ik het nogmaals. Er zijn geen echte pacifisten meer in dit halfrond, behalve dan de Partij van de Arbeid.

We moeten er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de Russische agressie stopt. Wij erkennen dat en wij veroordelen dat, maar ik denk dat we het geweer van schouder moeten durven te veranderen. Rusland zal een buurland van de Europese Unie blijven. Daarom zal men op een bepaald moment, zoals de OVSE ook voorstelt, naar een inclusieve veiligheidsarchitectuur moeten gaan. In de jaren 90 was er een gemiste kans om Rusland te betrekken. De NAVO is dan alsmaar meer naar het oosten uitgebreid. We kunnen dat rechtzetten door de OVSE te reanimeren en daar meer kapitaal op in te zetten.

Mijnheer Dallemagne, u vervalt voortdurend in karikaturen. U bent altijd heel grotesk. Ik ontwaar daarin die geest van die Koude Oorlog, waarvoor ik net wil waarschuwen. U legt ook allerlei zaken in mijn mond die ik niet heb gezegd. Ik denk dat de antwoorden die ik daarnet al aan collega's heb gegeven ook antwoorden op uw vragen en opmerkingen zijn.

U zegt dat de NAVO het grootste militaire blok is dat voor vrede en stabiliteit zorgt. U hebt ook het internationaal recht genoemd. Sorry, maar ik denk toch dat dit navelstaarderij is. Onlangs was er nog een slip of the tongue van Trumps voormalig veiligheidsadviseur Bolton die zei: wij wilden geen coup op het Capitool willen plegen. Wij weten uit ervaring uit andere landen hoe veel werk dat is om een coup op te zetten. Wij mogen van mening verschillen. Dat is geen enkel probleem. U kunt vinden dat de Verenigde Staten het enige land in de wereld is dat het internationaal recht mag overtreden en lessen aan andere landen mag uitdelen.

U bent ook van oordeel dat de Verenigde Staten ons mogen meesleuren in een nieuwe Koude Oorlog met een nieuwe bewapeningswedloop. Wij passen daarvoor. Dat is uw wereldbeeld, waar wij echter voor passen. Wij streven het multilateralisme na. Wij proberen samenwerking na te streven met alle landen in de hele wereld, ook binnen de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, om de echte bedreigingen van de toekomst aan te pakken.

Wij herstellen nog maar net van een wereldwijde pandemie. Er is klimaatontaarding. Heel Zuid-Europa staat in brand bij wijze van spreken. Wat doet de huidige regering? Zij wil een Defensieraad oprichten, meer militaire bewapening en meer investeren in offensief militair wapentuig. Dat zijn keuzes waarvoor wij passen.

Tout d'abord, si je suis intervenu à mon arrivée, c'est parce que vous désignez les États-Unis comme ceux à qui profite une guerre destinée à épuiser la Russie. Je n'ai rien inventé, ce sont vos propos. Je vous remercie, monsieur De Vuyst, d'avoir répondu à la question de M. Lacroix. En effet, vous estimez que c'est une erreur. Mais il y a une volonté de la part de la Suède et de la Finlande de rejoindre l'OTAN. Voulez-vous les laisser seuls face à la Russie? Il y a là une volonté de leur part de rejoindre l'OTAN parce qu'ils estiment qu'ils seront mieux protégés en son sein.

En tenant ce type de propos, comme ceux que vous tenez depuis le début de cette guerre et bien que vous nous indiquiez condamner la Russie, systématiquement, vous vous positionnez en tant qu'alliés de Poutine. Mais c'est évident! C'est une évidence.

Et je rejoins également les propos tenus par M. Dallemagne: vous êtes anti-américain, anti-OTAN. En effet, sans l'OTAN probablement que les communistes soviétiques auraient poussé leurs chars jusqu'ici.

Il est temps de faire tomber les masques. Systématiquement, quand il y a eu les votes concernant la question de la défense collective et sur notre positionnement par rapport à la Russie, vous condamniez le fait que nous envoyions des armes à l'Ukraine. Que préférez-vous? Que l'on laisse les Ukrainiens les mains vides, sans défense face à l'agression russe? Nous avons un devoir de solidarité à l'égard de l'Ukraine. C'est la sécurité collective. Vous vous dites les champions de la solidarité! Mais vous préférez voir les Suédois et les Finlandais seuls, isolés, plutôt que de leur être solidaire par le biais de l'OTAN. Vous êtes tout simplement en dessous de tout!

Collega, ik wil even reageren op de stelling dat de PVDA-PTB-fractie stilaan de enige pacifistische fractie in dit halfrond zou zijn. Dat is namelijk totaal fout. Als we uw positie in het conflict tussen Rusland en Oekraïne analyseren, zien we namelijk dat het tegendeel waar is. Ik zal u uitleggen waarom.

U zegt dat uw partij gelooft in diplomatie. Er zijn er hier nog, want wij doen dat namelijk ook. Diplomatie moet namelijk altijd onderzocht worden en indien mogelijk leiden tot de-escalatie. In dit conflict is dat ook geprobeerd, maar Poetin is geen betrouwbare partner om veel ruimte te geven en te vertrouwen om tot de-escalatie, ontwapening of stopzetting van de agressie tegen Oekraïne te komen. Op dit moment is de taal van de zelfverdediging de enige taal die Poetin begrijpt. Dat is jammer, want we zien elke dag de beelden van de onschuldige slachtoffers op televisie. De enige taal die hij momenteel begrijpt is die van de militaire weerstand tegen de agressie in Oekraïne.

Als u dus zegt dat we niet mogen meegaan in de escalatie en dat we ruimte moeten geven aan de diplomatie, dan zegt u eigenlijk dat we een versnelling moeten terugschakelen. Het effect daarvan zal zijn dat Poetin aan de winnende hand zal zijn in Oekraïne en dat hij zijn blik ook zal richten op Moldavië, Georgië en de Baltische staten. Het resultaat van uw zogenaamde pacifisme zal dus net meer oorlog en meer geweld in Europa zijn. Dat is wat uw zogenaamde pacifisme inhoudt, beste collega's van de PVDA-PTB.

Ik wil nog een tweede punt maken. Dit is een escalatie en een militair conflict in Europa zoals we er al vele jaren geen meer gezien hebben. Dat valt uiteraard te betreuren. Dat leidt effectief tot blokvorming en tot de uitbreiding van de NAVO. Is dat ideaal? Neen, idealiter hebben wij een Europese veiligheidsstructuur waarin Rusland zich een betrokken en betrouwbare partner toont. Vandaag is dat echter niet aan de orde.

Vandaag zitten we dus inderdaad met blokvorming, hopelijk slechts op korte termijn of maximum op middellange termijn. Op lange termijn moeten wij een bredere Europese veiligheidsarchitectuur voor ogen houden. Dat heb ik al vaak gezegd in het Parlement en als u dat punt maakt, wil ik u daar dus gerust in volgen.

Het verschil tussen uw fractie en mijn fractie is echter dat wij de huidige realiteit onder ogen zien. Wij willen niet meegaan in uw aversie van de NAVO, de NAVO-uitbreiding en die blokvorming, omdat datgene wat u voorstelt in essentie zal leiden tot meer geweld in Europa. Daarin willen wij niet meegaan.

Madame la présidente, je souhaiterais compléter les propos très assertifs et pleins de bon sens de mon collègue et ami, Denis Ducarme. En effet, j'ai entendu les regrets exprimés par le PTB du choix souverain de deux États démocratiques d'adhérer à l'Alliance atlantique. Cela touche évidemment à une valeur qui m'est particulièrement chère qui est la liberté. Un pays souverain, cela veut quand même dire quelque chose. Autodétermination, liberté ne sont pas des mots vains.

Vous pouvez avoir des regrets. Je vous le concède. Mais les Finlandais et les Suédois n'ont pas un grand intérêt pour vos regrets quand il s'agit de protéger leur propre population contre un véritable danger d'agression.

Monsieur De Vuyst, je préférerais – je vous le dis avec respect parce que vous avez souvent des propos constructifs en commission – vous entendre dire que Moscou ne laisse aucun espace diplomatique, je dis bien aucun espace diplomatique, à la négociation alors qu'au moment où nous parlons des dizaines ou des centaines d'Ukrainiens meurent, chaque jour, sous les balles de Moscou et de l'armée envahissante.

En réalité, monsieur De Vuyst, votre attitude porte un nom. Vous condamnez très clairement la Russie tout en ayant régulièrement et soigneusement des regrets sélectifs. Ce nom, c'est l'ambiguïté. Cette ambiguïté dont vous faites preuve, je vous la reproche dans beaucoup de dossiers. L'ambiguïté consiste à dire "faites ce que je dis, pas ce que je fais". L'ambiguïté, c'est la politique du PTB.

Monsieur De Vuyst, vous parlez du mouvement pacifiste, de l'OSCE. Plutôt que de nous en parler, je vous propose d'en parler à vos amis communistes. Vous comprendrez alors qui ils sont réellement.

Mevrouw de voorzitster, ik kan niet anders dan hier het woord te nemen, net als collega De Vriendt dat deed, nadat men hier beweerde dat er geen pacifisten meer in het Parlement zitten.

Ik vervang vandaag mijn collega Vicky Reynaert, die het debat zou bijwonen, maar die hier niet kan zijn om familiale redenen. De drijfveer van haar politiek engagement is het pacifisme, in een wereld die verre van ideaal is. Zij probeert daarin stappen vooruit te zetten in de vele initiatieven die zij in het Parlement neemt.

Mijnheer De Vuyst, u spreekt hier voortdurend over anderen en over landen als Zweden en Finland. Ik had de afgelopen maanden de eer te mogen spreken met de ambassadeurs van Zweden en Finland, omdat ik voorzitter van IPU Scandinavië ben. Zij hebben mij uitgelegd wat de toetreding voor hun landen betekent. Finland heeft een geschiedenis van iets meer dan 100 jaar, waarin het bijna voortdurend neutraal is geweest ten opzichte van de voortdurende dreiging van de Sovjet-Unie, en ook Zweden heeft een bijzonder lange geschiedenis wat neutraliteit betreft, dat zit in hun dna.

De stap die zij vandaag zetten, is dus niet zomaar een stap. De ambassadeurs hebben mij uitgelegd dat dat voor hen een bijzonder verregaande stap is. U hebt niet gezegd dat u de toetreding verbiedt, maar wel dat u ze betreurt, dat u het een vergissing vindt dat zij dat doen. Wie is de PVDA om dat een vergissing te noemen? U bent hier duizenden kilometers verwijderd van de Russische grens, terwijl Finland in de schaduw ligt van een land dat vandaag bijzonder brutaal en agressief te werk gaat. Dan is het wel heel gemakkelijk om hier over vergissingen te spreken en te zeggen dat u de toetreding betreurt. Ik heb respect voor de beslissing die zij nemen, zeker nadat ik de ambassadeurs heb gehoord en gelet op het proces dat die landen hebben doorgemaakt. Ik heb respect voor de vraag die zij vandaag aan de NAVO richten en ik vraag mij af wat er daar nu niet pacifistisch aan is.

Wat pacifisme betreft, dat is natuurlijk niet het debat, maar ik begrijp dat een aantal zich geroepen voelen. Uit de Volksunie komende, Nooit meer oorlog, AVV-VVK, nog een jaarlijks bezoeker aan de IJzerbedevaart en burgemeester van een Via Dolorosagemeente kan ik u zeggen dat wij ook voor een realistisch pacifisme pleiten.

Pacifisme is de houding die men moet aannemen. Ik zie geen andere houding mogelijk. België en zeker Vlaanderen is altijd het slagveld van Europa geweest. Als men weet wat men gedurende eeuwen op ons grondgebied heeft meegemaakt, in dit kleine tochtgat aan de Noordzee, dan kan men politiek niet anders dan een fundamenteel pacifistische houding aannemen. Dat is mijn mening daarover, maar daarover gaat het nu niet.

Gisteren heeft het House of Representatives van het US Congress gestemd over de toetreding van Finland en Zweden tot de NAVO. Er zijn al heel wat landen die de toetreding hebben goedgekeurd, gisteren de States, de grootste partner. Er waren 394 ja-stemmen, zelfs zeer linkse bijna cryptocommunistische figuren als de heer Sanders hebben voorgestemd. 18 afgevaardigden hebben tegengestemd. Weet u wie ze zijn? Het zijn allemaal zeer extreemrechtse republikeinen, zoals mevrouw Taylor Greene, een wapenfreak uit het zuiden, mevrouw Boebert, iemand die helemaal van het padje is, en de heer Gaetz, van Florida. Ik heb voor alle duidelijkheid niks tegen de republikeinen, maar in de ideeën van heel wat republikeinen kan ik mij absoluut niet vinden. Als u straks tegenstemt, zit u dus in dat gezelschap. Twee landen vragen om lid te worden en u zegt dat ze geen lid mogen worden van de club, samen met figuren als erg extreemrechtse Amerikanen, die America first aanhangen en eigenlijk gewoon tegen de NAVO zijn. U bent echt in goed gezelschap. U mag er fier op zijn.

Bedankt voor dat wist-je-datje. Moet ik mij daardoor aangesproken voelen? Ik heb geen enkele affiniteit of associatie met die personen die zich om welke reden dan ook onthouden. Misschien is dat om zuiver realpolitieke redenen, zoals u vaak ook de realpoliticus bent.

Er zijn heel veel interventies geweest en ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat er een zekere framing is rond het standpunt van de Partij van de Arbeid als het gaat om de oorlog in Oekraïne. In mijn betoog heb ik al verdedigd dat de weg waar de heer De Vriendt het over heeft, si vis pacem, para bellum, mij niet de juiste lijkt. Het gaat er niet om dat Finland en Zweden niet het recht tot toetreding hebben, wat ik ook niet heb gezegd. Wij respecteren de soevereine beslissing. In het licht van een duurzame vrede en stabiliteit op lange termijn kan de toetreding wel een vergissing zijn, omdat dat opnieuw aanleiding zou kunnen geven tot een actie-reactiespiraal en verdere militarisering en escalatie.

Wij hebben daar een andere visie over. Wij hebben dit debat al meermaals gevoerd.

Inderdaad, als er sanctiemaatregelen genomen worden, moeten dat wel gerichte sanctiemaatregelen zijn. Als men oligarchen wil treffen, moet men het ook aandurven de Europese belastingparadijzen te dwingen de vermogens en de tegoeden van die oligarchen kenbaar te maken. Daar heeft men in het Europees Parlement blijkbaar tegengestemd. Dat was een voorstel van de Partij van de Arbeid, maar daar had men blijkbaar geen oren naar. Men kiest blijvend voor blinde collectieve bestraffing, waarmee men de oligarchen eigenlijk niet raakt.

Dan zeggen wij gewoon: alstublieft, probeer aansluiting te zoeken bij de detentepolitiek van de eerste Koude Oorlog, want de nieuwe Koude Oorlog is blijkbaar begonnen. Ik zeg alleen dat wij geen enkel belang hebben bij de enge militaristische logica van de NAVO, met exclusieve veiligheid. Dat is de boodschap die wij hebben gebracht.

Ik heb inderdaad geen lessen te leren. Men zegt: hoe durft u; het internationaal recht wordt overtreden, en zo meer. Dat is waar. Ik erken dat. Onze fractie veroordeelt iedereen, overal, die het internationaal recht overtreedt. Maar dat er werkelijk met twee maten wordt gemeten, daar hoor ik niemand over praten. Zijn er nog gerichte sanctiemaatregelen tegen Saoedi-Arabië genomen? 200.000 doden zijn er gevallen, door de wapenleveringen, onder meer van de Verenigde Staten.

Israël is een apartheidstaat. Zijn daar al gerichte sanctiemaatregelen tegen genomen? Men meet met twee maten! Dat is wat ik hier al de hele tijd probeer te vertellen.

(…)

Mijnheer Francken, een importverbod, een wapenembargo tegen Saoedi-Arabië op het niveau van de Europese Unie, en compensatie met het oog op reconversie voor de mensen die werken in FN Herstal, dat is het standpunt van de Partij van de Arbeid.

Ik zal eindigen, mevrouw de voorzitster.

Mevrouw de minister, ik wou nog het deeltje behandelen van de nucleaire ontwapening, maar ik zal dat laten vallen. De minister is trouwens weg. Het was zo interessant dat ze is weggegaan.

Bij deze rond ik mijn uiteenzetting af. Wij zullen voorliggend wetsontwerp niet steunen. Wij respecteren evenwel de soevereine beslissing, hoewel het voor ons in functie van het oordeel van de vredesbeweging maar ook in functie van de langetermijnvisie een foute keuze is dat de NAVO wordt versterkt en zal uitbreiden.

Je trouve dommage que, quand on a un débat de haute tenue, on soit obligé, monsieur De Vuyst, de tomber dans une espèce d'attaque ad hominem. Vous avez bien compris que, si Mme la ministre est sortie de la salle, c'est juste pour des raisons de commodité. Évidemment que le débat est intéressant, ne mettez pas en doute l'intérêt que la ministre a pour celui-ci.

Je pense que personne n'en doutait.

Mevrouw de voorzitster, er is al veel gezegd. In een reactie op de collega van de PVDA heb ik al verwezen naar de lange geschiedenis van landen als Finland en Zweden die nu een belangrijke stap zetten en die neutraliteit in hun DNA hebben. Ik vind het niet correct dat hun beslissing een vergissing wordt genoemd. Zoals sommige collega's reeds zeiden, heb ook ik het gevoel dat bij de PVDA de hekel aan sommige leden van de NAVO overheerst bij deze beslissing van Finland en Zweden. Als landen met een geschiedenis van neutraliteit deze stap op relatief korte tijd zetten, moet dat toch doen beseffen dat er iets ernstigs aan de hand is. Dat is natuurlijk een oorlog op ons continent. We zijn nog steeds de beelden binnenkomen van deze verschrikkelijke, brutale oorlog die Rusland voert tegen Oekraïne en waarbij mensen op leven en dood vechten.

Mijnheer De Vuyst, wanneer u er Saoedi-Arabië en Israël bij haalt, dan relativeert u dit conflict op ons continent. Ik betreur dat ten zeerste.

Ik heb de andere tussenkomsten gehoord en ik kan het grootste deel van de uiteenzetting van collega Francken bijtreden, maar ik heb toch één bedenking bij zijn woorden. Op een bepaald moment had hij het over klimaatopwarming. Ik hoopte dat hij eindelijk iets zinvols zou zeggen over klimaatopwarming. Ik was daar heel benieuwd naar. Ik ga er van uit dat hij als groot aanhanger van de NAVO, net als u, mijnheer Buysrogge, ongetwijfeld het nieuw Strategisch Concept van de NAVO heeft gelezen. Daarin wordt klimaatopwarming gezien als één van de grootste bedreigingen van de veiligheid in deze wereld. De alliantie wil niet alleen de eigen ecologische voetafdruk verkleinen, maar ziet de klimaatverandering ook als een grote bedreiging voor de wereld. Ik dacht dat de heer Francken het daarover wilde hebben. Hij vond de klimaatverandering echter een goede zaak, omdat we daardoor straks aan de grondstoffen in het Arctisch gebied kunnen. Het ijs smelt, hoera! We kunnen straks aan de gassen en de olie in het Arctisch gebied.

Wel, ik hoop dat Europa in dezen de hakken in het zand zal zetten. Europa heeft vorig jaar een heel duidelijk standpunt ingenomen, met name een moratorium als het gaat over grondstoffen in het Arctisch gebied. Ik hoop dat men dat ook effectief zal volhouden.

Met nieuwe lidstaten als Finland en Zweden aan boord ben ik er iets geruster in. Dat zijn immers landen die klimaatbeleid zeer hoog in het vaandel dragen. Daar kunnen veel klimaatrealisten nog een puntje aan zuigen. Ik ben er zeker van dat het met deze twee landen aan boord niet zo ver zal komen.

Als de topman van de VN, toch een bijzonder belangrijke organisatie, zegt dat niet in actie schieten gelijkstaat met collectieve zelfmoord, en als de halve wereld brandt en kreunt onder hittegolven, moeten we echt gaan beseffen dat we de grondstoffen en de fossiele brandstoffen van het Arctische gebied beter laten zitten waar ze zitten.

Ik kom terug op het onderwerp zelf, namelijk de vraag van Finland en Zweden. Uiteraard heeft Vooruit geen enkel probleem de toetreding van beide landen tot de NAVO. Een internationale samenwerking die leidt tot een veiligere wereld kan enkel onze goedkeuring wegdragen. We zullen dit voorstel straks uiteraard steunen.

Madame la présidente, c'est une très bonne nouvelle pour la sécurité de l'Europe et de ces deux pays, pour la stabilité du continent. C'est une véritable révolution pour ces deux pays qui n'avaient jamais imaginé entrer dans cette Alliance et qui ont frappé à notre porte aujourd'hui. Je me réjouis qu'ils puissent le faire.

J'ai une pensée pour les autres pays qui auraient bien voulu être dans cette Alliance et qui sont encore inquiets. Je viens de rencontrer l'ambassadeur de Géorgie qui ne cache pas son inquiétude par rapport aux velléités de Moscou.

C'est une très bonne nouvelle parce que l'OTAN est aussi une Alliance politique. On fait souvent référence à l'article 5 qui prévoit la solidarité en cas d'attaque mais j'ai devant moi le préambule de l'OTAN qui rappelle que nous sommes déterminés à sauvegarder la liberté de nos peuples, leur héritage commun fondé sur les principes de démocratie, de libertés individuelles et de règne du droit. C'est bien cela qui est en jeu. C'est aussi une communauté de valeurs. Il faut parfois le rappeler à certains États membres de l'OTAN mais c'est aussi cette communauté politique que nous essayons de défendre.

Je voudrais faire deux remarques. D'abord, nous ne devons pas être le passager clandestin de l'OTAN. Nous ne devons pas être les derniers de la classe. Nous sommes fondateurs de cette Alliance, nous accueillons son siège, nous accueillons le SHAPE. Je pense qu'il est temps que nous soyons à la hauteur de notre responsabilité, de notre histoire et que nous ayons un budget qui soit comparable à ceux des autres pays membres.

Nous sommes un pays de solidarité et la sécurité, la protection et la paix font partie des premières demandes des peules qui font partie de cette Alliance. Je pense que cela mérite des efforts et des contributions qui soient à la hauteur. Madame la ministre, je compte sur vous pour défendre ce principe.

Le plan STAR est un premier pas et un soulagement mais ce n'est pas suffisant. Nous resterons – et certainement sous cette législature – les derniers de la classe de l'OTAN en matière de budget. Ce n'est pas correct, il faut pouvoir faire plus, faire mieux dans le cadre d'une défense européenne, d'un pilier européen, d'une convergence de nos industries de défense. Tout cela est évident. Madame la ministre, je compte sur vous pour porter ce principe et cet effort.

Certains partis disent qu'ils ne seraient pas en faveur d'une augmentation du budget et que cet argent pourrait permettre de mener d'autres politiques.

Je considère que toutes les politiques de solidarité, aussi bien sociale que climatique ou en faveur de la protection de la paix, doivent être menées avec la même ambition. C'est, en tout cas, ce que notre parti souhaite pour l'avenir. Nous y serons attentifs.

Deuxièmement, ce traité ne portera ses pleins effets que lorsque les 30 États membres l'auront ratifié. Or nous savons que l'un d'eux va jouer la montre, parce qu'il a un pied dans l'OTAN et l'autre en dehors. Parfois, nous avons même l'impression que le second pied est dirigé contre l'Alliance - je veux parler de la Turquie. J'ai apprécié la manière dont le collègue De Vuyst trouvait que celle-ci exprimait ses exigences. Cependant, je tiens à lui rappeler que les seuls qui, aujourd'hui, pourraient empêcher la Turquie d'envahir à nouveau la Syrie - comme elle est en train de s'y préparer -, ce sont malheureusement les Américains. Nous ne sommes en effet pas présents dans le nord de la Syrie. Je le regrette. Si une Défense européenne existait et qu'une force d'interposition et de paix était constituée, cela calmerait beaucoup de velléités de cet allié parfois encombrant. Par conséquent, je vous demande de rester attentif à la nécessité d'une restauration de la paix dans le nord de la Syrie.

Par ailleurs, à l'instar d'un pays tel que la France, il serait judicieux que nous indiquions dès à présent à la Suède et à la Finlande, par voie bilatérale, comme je vous l'ai dit en commission, que notre solidarité s'exercera dès le moment où nous aurons ratifié ce traité. En commission, vous avez dit qu'à travers l'Union européenne une solidarité existait déjà. Or ce sera l'OTAN qui sera mobilisée. Il me semble donc utile que nous indiquions le caractère effectif de cette solidarité. C'est un signal que nous envoyons non seulement à ces pays, mais également à la Russie, puisqu'il s'agit pour eux de se protéger de cette menace.

Au travers de l'élargissement de l'OTAN, le message que nous adressons à Moscou, mais également à nos concitoyens et au monde entier, c'est que nous allons continuer à défendre nos libertés et la paix, et qu'au moyen de cette solidarité et de ce mécanisme, nous dissuadons mieux ceux qui voudraient menacer la paix de mettre leur plan à exécution. C'est l'objet de la ratification de ce traité. Pour toutes ces raisons, c'est avec enthousiasme que nous lui apporterons notre soutien.

Madame la présidente, mesdames et messieurs les députés, chers collègues, que de débats passionnés en deux jours! C'est un moment historique. Encore un! L'Alliance veut s'ouvrir à deux pays qui nous sont très proches: la Finlande et la Suède. Ce sont deux pays membres de l'Union européenne avec lesquels nous entretenons des relations bilatérales très étroites, vous le savez.

L'élargissement de l'OTAN répond à une demande de deux pays partenaires qui partagent l'ensemble de nos valeurs. Au terme d'un processus démocratique, ils ont décidé de renoncer à leur neutralité qu'ils avaient déjà quittée dans les faits et ils souhaitent dès lors intégrer l'OTAN dans les plus brefs délais. L'adoption unanime en commission ce lundi a témoigné de votre engagement et de l'importance que nous accordons tous à faire de ces accords une réalité le plus vite possible.

De reden voor deze keuze ligt natuurlijk in de actualiteit. De Russische oorlog tegen Oekraïne heeft onze omgeving ingrijpend veranderd. De veiligheidscontext is drastisch verslechterd.

Je voudrais rappeler que les Ukrainiens se battent courageusement dans leur pays mais également pour nos valeurs communes. La Belgique avec ses partenaires européens et internationaux continuera à apporter à l'Ukraine un soutien politique, économique, militaire ainsi que sur le plan humanitaire.

Daardoor zijn het Verdrag van Washington en het principe van de collectieve defensie belangrijker dan ooit. Dat laatste is ook de hoeksteen van het Belgische veiligheidsbeleid. Op de NAVO-top in Madrid eind juni toonden de bondgenoten zich eensgezind en vastberaden om onze gemeenschappelijke veiligheid te garanderen en om de waarden die wij delen krachtig te bevestigen. Met het vernieuwd Strategisch Concept en de nieuwe militaire opstelling is de NAVO beter dan ooit voorbereid op de uitdagingen waar zij voor staat.

Procéder rapidement à la ratification de ces protocoles permet à la Belgique d'envoyer un signal positif à ses alliés. C'est également un signe de notre détermination et de notre unité à l'adresse des observateurs extérieurs de l'OTAN. À ce jour, j'ai connaissance de 17 alliés ayant fait finaliser leur ratification.

Inzake de ratificatie door Turkije is de procedure, voor zover ons bekend, nog niet begonnen. Het Turkse parlement is blijkbaar al aan zijn zomerreces begonnen. Om hun toetreding mogelijk te maken, hebben Zweden en Finland een trilaterale overeenkomst gesloten met Turkije. Daarover hebben wij het in detail gehad in de commissie. De trilaterale overeenkomst is alleen voor hen bindend en heeft geen gevolgen voor België.

De voorbije jaren zijn er opmerkelijke meningsverschillen met Turkije geweest, zowel over het conflict in Syrië als over de toetredingsaanvraag van Finland en Zweden. Ook het feit dat Ankara een zekere neutraliteit wil bewaren, om een onderhandelingsrol te kunnen spelen in het Oekraïneconflict, is verontrustend.

Niettemin blijft Turkije een volwaardig en strategisch lid van het bondgenootschap waarmee de dialoog in stand moet worden gehouden. In dat verband is het des te belangrijker dat de geallieerden tijdens de top opnieuw hun engagement hebben bevestigd ten aanzien van de democratische waarden van het bondgenootschap die in het verdrag worden genoemd, met name democratie, individuele vrijheid en de rechtsstaat.

Chers collègues, je voudrais par ailleurs souligner qu'en vertu de la clause d'assistance mutuelle du traité de l'Union européenne, la Belgique est engagée à défendre et à assister les États membres de l'Union européenne avec tous les moyens dont elle dispose en cas d'agression armée sur le territoire d'un État membre.

L'entrée de la Finlande et de la Suède dans l'OTAN va renforcer le développement d'un pilier européen au sein de l'Alliance. La complémentarité entre l'OTAN et l'Union européenne, par de nombreuses initiatives récentes, notamment la boussole stratégique, donne corps à une ambitieuse Europe de la défense. Cela n'en deviendra que plus évident à l'avenir, nous l'espérons.