plenum van 2011-06-23 14:17:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2011-06-23 14:17:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/53/ip041x.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
53K1487	01/09/2010	✔	Projet de loi interdisant la publicité et réglementant l'information relatives aux actes d'esthétique médicale.
53K0894	22/12/2010	✘	Proposition de loi modifiant la législation en ce qui concerne la suppression de la Sûreté de l'Etat.
53K1458	16/05/2011	✔	Projet de loi relatif à la protection des consommateurs en matière de contrats d'utilisation de biens à temps partagé, de produits de vacances à long terme, de revente et d'échange.
53K0288	05/10/2010	✔	Projet de loi modifiant la loi du 15 décembre 1980 sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers, en vue de l'octroi d'une autorisation de séjour temporaire au mineur étranger non accompagné.
53K0330	08/10/2010	✔	Proposition de résolution relative à une amélioration de l'offre de soins palliatifs en vue d'une meilleure adéquation aux besoins.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#45	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#46	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#47	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#48	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#49	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#50	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#56	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#74	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#75	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#76	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#77	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#78	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#79	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#80	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#81	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#82	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#83	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#84	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#85	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#86	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#87	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#88	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#89	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#90	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#91	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#92	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#93	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#94	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#95	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#96	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#97	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#98	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#99	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#100	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#101	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#102	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#103	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#104	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙

#0

#1

Official text

                    
                    Mijnheer de rapporteur, dank u voor het beknopt verslag, dat bijna volledig was, zal ik maar zeggen. Wat u er niet bij hebt gezegd, is dat het een wetsvoorstel betreft dat ondertussen door heel wat collega’s mede is ingediend.

Collega’s, met het wetsvoorstel dat vandaag op de tafel ligt, voorzien we in een wettelijke verankering voor het verlenen van een verblijfsstatus voor de niet-begeleide minderjarige, hetgeen eigenlijk voordien – en hij zal dat nog wel weten – opgenomen was in de omzendbrief die de heer Dewael had opgesteld toen hij verantwoordelijk was voor asiel- en migratiebeleid.

Ik schets even de situatie. Jaarlijks worden ongeveer 2 500 jongeren aangetroffen die zichzelf als niet-begeleide minderjarige verklaren. Dat wil zeggen dat zij ofwel worden aangetroffen door de politie, ofwel vermeld worden door allerlei welzijnsdiensten, de school of dergelijke meer. Ongeveer de helft daarvan wil eigenlijk niet weten van een of andere vorm van begeleiding of opvang en verdwijnt heel snel, zodra hij of zij is geïdentificeerd, wat op zich al problematisch is.

Vaak gaat het over jongeren die hun ouders achterna aan het reizen zijn in het buitenland, op zoek zijn naar hun ouders of in groep leven op straat en niet willen gevat worden door de diensten. Van de overige jongeren doet twee derde een aanvraag om erkend te worden als asielzoeker of vraagt subsidiaire bescherming aan. Een derde vraagt het statuut aan van niet-begeleide minderjarige.

Heel vaak wordt beweerd – dit is ook duidelijk geworden naar aanleiding van een vraag die ik aan de minister heb gesteld – dat het gaat over jongeren die zich voordoen als jongeren, maar het niet zijn en dat er twijfel is over de leeftijd. Ik zal u niet vervelen met de cijfers, die ik in de commissie heb gegeven. Hier gaat het wel degelijk over de jongeren waarvan het definitief vaststaat dat zij minderjarig zijn.

Translated text

Mr. rapporteur, thank you for the brief report, which was almost complete, I will say. What you did not say is that it is a bill that has been submitted by many colleagues.

Colleagues, with the bill that is on the table today, we provide for a legal anchoring for the granting of a residence status to the unaccompanied minor, which actually before – and he will still know – was included in the circulation letter that Mr Dewael had drawn up when he was responsible for asylum and migration policy.

Let me describe the situation. Every year, approximately 2,500 young people are found to declare themselves as unaccompanied minors. That is, they are either found by the police, or listed by all kinds of welfare services, the school or the like more. Approximately half of them don’t actually want to know of any form of guidance or reception and disappear very quickly, once he or she is identified, which is already problematic in itself.

Often these are young people who are following their parents while traveling abroad, looking for their parents or living in groups on the street and do not want to be caught up by the services. Of the other young people, two-thirds apply for recognition as an asylum seeker or apply for subsidiary protection. A third requests the status of unaccompanied minor.

Very often it is claimed – this has also become clear from a question I have asked the minister – that it is about young people who appear to be young, but they are not, and that there is doubt about age. I will not bored you with the figures I gave in the committee. This is especially true for those young people who are definitely determined to be minors.

#2

Official text

                    
                    Bij twijfel gebeurt een botscan om de leeftijd te bepalen. Momenteel wachten 325 jongeren op een botscan. Zodra zij definitief zijn geïdentificeerd, hebben ze recht op een voogd.

Van de 400 jongeren die uiteindelijk in aanmerking komen voor bescherming – dat staat centraal –, is het belangrijk te weten dat 30 tot 40 % daarvan in aanmerking komt voor gezinshereniging. Een honderdtal jongeren komt jaarlijks in aanmerking voor een verblijfsvergunning. Dat is geen heel grote groep.

Er zijn voor hen ook nog andere mogelijkheden zoals werken en verder studeren.

Het voorstel gaat heel duidelijk over de jongeren die geen asiel aanvragen, maar wel bescherming. Voor die jongeren wordt in eerste instantie naar een duurzame oplossing gezocht.

Er wordt gestreefd naar een gezinshereniging met de ouders, meestal in het land van herkomst. Soms vindt men de ouders terug in een ander land, bijvoorbeeld in een vluchtelingenkamp, of soms hebben de ouders ergens in Europa asiel aangevraagd.

Een tweede optie is de terugkeer naar het land van herkomst met garanties op verzorging door andere volwassenen die niet de ouders zijn, zoals familieleden of overheidsorganisaties en ngo’s.

De derde oplossing die kan worden aangereikt, is de machtiging tot verblijf in België als het project van de jongere in België ligt.

Bij het bepalen van een duurzame oplossing wordt altijd gekeken naar het belang van het kind. Het hoger belang van het kind staat steeds centraal.

Er is eerst altijd een belangrijke periode waarin de zoektocht naar de ouders centraal staat. Als die niet worden gevonden en als de toekomst van de jongere in België ligt, wordt een machtiging tot een verblijf in België aan de niet-begeleide minderjarige toegekend.

Translated text

In case of doubt, a bot scan is performed to determine the age. Currently, 325 young people are waiting for a boat scan. Once they are definitively identified, they are entitled to a guardian.

Of the 400 young people ultimately eligible for protection – which is central – it is important to know that 30 to 40 % of them are eligible for family reunification. Hundreds of young people are eligible for a residence permit each year. This is not a very large group.

There are also other opportunities for them, such as working and further studying.

The proposal clearly concerns young people who are not seeking asylum, but protection. For these young people, first and foremost, a sustainable solution is sought.

A family reunification with the parents is sought, usually in the country of origin. Sometimes the parents are found back in another country, for example in a refugee camp, or sometimes the parents have applied for asylum somewhere in Europe.

A second option is the return to the country of origin with guarantees of care by other adults who are not the parents, such as family members or government organizations and NGOs.

The third solution that can be submitted is the residence permit in Belgium if the younger’s project is located in Belgium.

When determining a sustainable solution, the interests of the child are always considered. The highest interest of the child is always at the center.

There is always an important period in which the search for parents is central. If they are not found and if the younger’s future lies in Belgium, a residence permit in Belgium is granted to the unaccompanied minor.

#3

Official text

                    
                    Dat is ook de essentie van het wetsvoorstel. Op dat moment worden de tijdelijke verblijfsvergunningen omgezet in een machtiging tot verblijf, drie jaar nadat men een aankomstverklaring heeft afgelegd. Er wordt uiteraard een aantal voorwaarden aan gekoppeld, onder meer het regelmatig naar school gaan. Daaruit moet ook kennis van de taal blijken.

In tijden dat wij in het Parlement bijna dagelijks aan het werken zijn in verband met thema’s die te maken hebben met het vreemdelingenbeleid – gisteren ging het over de nationaliteit en daarvoor ging het over de gezinshereniging –, is het belangrijk om te wijzen op misbruiken. Het verheugt ons echter dat onderhavig wetsvoorstel op een brede steun kan rekenen in het Parlement. Er moet in onze samenleving immers ook plaats zijn voor zij die extra bescherming nodig hebben. Het gaat hier over een groep die extra bescherming nodig heeft, namelijk niet-begeleide minderjarigen. Het zijn kinderen die hier alleen zijn zonder voogd, zonder ouders. Het lijkt mij al erg genoeg om van zijn ouders gescheiden te zijn. Het lijkt ons dan ook belangrijk om die jongeren te beschermen en het beschermingsstatuut te verankeren in de wet, zodat die kinderen een perspectief wordt gegeven en zij weten dat zij rechtszekerheid hebben.

Ik wil ook iedereen bedanken voor het feit dat zij het wetsvoorstel hebben gesteund. Ik heb het dan over de PS, sp.a, Open Vld, de MR en het cdH, die het wetsvoorstel mede hebben ondertekend. Ik wil hen bedanken voor de positieve bijdrage die zij hebben geleverd in de commissie. Wij hopen dat het op het terrein een goede weerslag zal hebben.

Ik kan u alleszins een kleine anekdote vertellen. Toen ik afgelopen week op bezoek was bij Minor-Ndako, een opvangcentrum voor niet-begeleide minderjarigen, was er een klein ventje van 11 jaar. Hij speelde in de plaatselijke voetbalploeg. De voetbalbond is echter heel streng en hij moet dus telkens zijn papieren laten zien om aan te tonen dat hij wel legaal in het land is.

Translated text

This is also the essence of the bill. At that time, the temporary residence permits are converted into a residence permit, three years after a declaration of arrival has been filed. There are, of course, a number of conditions linked to it, including going to school regularly. This also requires knowledge of the language.

At a time when we in Parliament are working almost daily on issues related to foreign policy – yesterday it was about nationality and before it was about family reunification – it is important to point out abuse. However, we are pleased that this bill can count on a broad support in Parliament. There must also be room in our society for those who need additional protection. This is a group that needs additional protection, namely unaccompanied minors. These are children who are here alone without guardian, without parents. It seems to me enough to be separated from his parents. We therefore find it important to protect those young people and to anchor the protection status in the law so that those children are given a perspective and they know that they have legal certainty.

I would also like to thank everyone for supporting the bill. I am talking about the PS, sp.a, Open Vld, the MR and the CDH, who have signed the bill. I would like to thank them for the positive contribution they have made in the committee. We hope it will have a good impact on the ground.

I can tell you a small anecdote. When I was visiting Minor-Ndako last week, a non-accompanied minor reception center, there was a small 11-year-old boy. He played in the local football team. However, the football federation is very strict and so he must always show his papers to prove that he is legally in the country.

#4

Official text

                    
                    Elke keer moeten er trucjes gevonden worden om die kleine van elf toch te laten voetballen. Daarmee is dit probleem opgelost. Deze jongere en vele anderen zullen voortaan zonder problemen kunnen voetballen omdat zij dan tenminste papieren hebben, zij het dat het voor sommigen een tijdelijke verblijfsvergunning zal zijn. Voor anderen zal dit uiteindelijk uitmonden in een definitieve vergunning. Ze zijn dan tenminste in orde met hun papieren. Dat is belangrijk, want een kind blijft een kind, dat moet worden beschermd. Daarom zitten wij hier, om de mensen de rechtsbescherming te geven die ze verdienen.

Translated text

#5

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik wil de indieners van dit wetsvoorstel danken, want er is nood aan een wettelijke regeling. Er is momenteel een omzendbrief die dit regelt. Mevrouw Lanjri beschrijft hier de situatie van een jongen die niet kan voetballen. Wel, er is momenteel wel degelijk een regeling die volledig in een omzendbrief is omgezet. Wat hier voorligt, is eigenlijk het omzetten van die omzendbrief in een wet. Men heeft snel willen gaan. In de commissie heb ik dat gemerkt. Toen ik met redelijke argumenten kwam en in dialoog wenste te gaan met de indieners, kon dit niet. De knelpunten in de voorliggende wet waren niet bespreekbaar, want men wenste deze wet er nog snel, vóór het zomerreces, door te krijgen. Ik weet dat het misschien een storm in een glas water is, maar ik wil die enkele knelpunten hier toch via amendementen aan het Parlement voorleggen. Zo krijgen we de kans om hier een goede wet van te maken die nadien goed kan worden toegepast. Zo ligt deze wet in de geest van wat de omzetbrief bedoelde.

Er zullen drie amendementen worden ingediend. Een eerste gaat over artikel 61/21. Hierin gaat men van een tijdelijk verblijf over naar een onbeperkt verblijf en schetst men de voorwaarden die aan die omzetting verbonden zijn. We hebben het hier over kinderen, minderjarigen die een levensproject hebben hier in ons land. In die periode van drie jaar is immers uitgemaakt dat er geen ouders zijn of dat die ouders niet kunnen worden gevonden. Het is dan duidelijk, die kinderen zullen hier blijven, hier school lopen en hun leven hier verder opbouwen. Wanneer men zegt dat men een bewijs van regelmatig schoolbezoek moet voorleggen, wat eigenlijk heel evident is, aangezien iedereen schoolplichtig is tot 18 jaar, dan moet daar eigenlijk ook de taalvereiste uit een voorgaand artikel aan gekoppeld worden. Wij hebben dus een amendement ingediend waarin we vragen dat men niet enkel bewijst dat men naar school is geweest, maar ook dat men kennis heeft van de taal van de onderwijsinstelling waar men les heeft gevolgd.

Translated text

Mr. Speaker, I would like to thank the subjects of this bill, because there is a need for a legal arrangement. Currently, there is a circulation letter that regulates this. Mrs. Lanjri describes here the situation of a boy who cannot play football. Well, there is currently indeed a scheme that has been converted entirely into a transmission letter. What is presented here is, in fact, the conversion of that circulation letter into a law. They wanted to go quickly. I noticed this in the committee. When I came up with reasonable arguments and wanted to engage in dialogue with the applicants, this was not possible. The difficulties in the present law were not discussable, because they wanted this law to be passed soon, before the summer break. I know that it may be a storm in a glass of water, but I would like to submit some of those troubles here through amendments to Parliament. This gives us the opportunity to make a good law that can then be properly applied. Thus, this law is in the spirit of what the transaction letter meant.

Three amendments will be submitted. The first concerns Article 61/21. It transitions from a temporary residence to an unlimited residence and outlines the conditions associated with that conversion. We are talking about children, minors who have a life project here in our country. During that three-year period, it has been assumed that there are no parents or that those parents cannot be found. It is then clear that those children will stay here, go to school here and build their lives here. When one says that one must present a proof of regular school attendance, which is actually very obvious, since everyone is compulsory school until 18 years of age, then actually the language requirement from a previous article must also be linked to this. Therefore, we have submitted an amendment in which we demand that one not only prove that one has been to school, but also that one has knowledge of the language of the educational institution where one has taught.

#6

Official text

                    
                    Een tweede amendement dat wij indienen, gaat over artikel 61/16, waarin bepaald wordt dat de minderjarige gehoord kan worden. In overeenstemming met het jeugdbeschermingsrecht kunnen kinderen onder de 12 jaar niet verplicht worden om gehoord te worden. Wat een kind onder de 12 jaar zegt, kan niet tegen hem gebruikt worden of voor hem gebruikt worden. De minister moet wel de mogelijkheid hebben kinderen onder de 12 jaar te horen. Het kan, maar het is niet verplicht. Die nuance is is er niet in de wet; vandaar dit amendement om die nuance er alsnog in te brengen.

Een derde amendement gaat over artikel 61/24. Wij vinden dat het artikel te ver gaat. De indieners wensen dat wanneer een minderjarige op het punt staat meerderjarig te worden, de Dienst Vreemdelingenzaken een maand voor zijn achttiende verjaardig hem informeert wat de voorwaarden zijn voor verlenging na zijn achttiende. Als die informatieverplichting ingeschreven wordt in de wet, schept dat ook rechten, die nergens in de vreemdelingenwet vermeld staan. Die zijn er ook niet voor andere vreemdelingen met tijdelijk verblijf. De informatieplicht van de overheid kan perfect geregeld worden via rondzendbrieven. Zij hoeft niet in de wet ingeschreven te zijn. Wij wensen dan ook dat artikel 61/24 geschrapt wordt.

Snel-snel is niet goed. Ik meen dat niet-begeleide minderjarigen een goede wet verdienen. Ik hoop dan ook dat onze 3 amendementen gesteund zullen worden. Als dat niet zo is, zal mijn fractie, net als in de commissie, zich onthouden voor dit wetsvoorstel.

Translated text

A second amendment that we are submitting concerns Article 61/16, which provides that the minor may be heard. In accordance with the Youth Protection Law, children under 12 years of age may not be required to be heard. What a child under the age of 12 says cannot be used against him or for him. The Minister must have the opportunity to hear children under 12 years of age. It can, but it is not mandatory. That nuance is not in the law; hence this amendment to introduce that nuance still.

The third amendment concerns Article 61/24. I think the article goes too far. The applicants wish that when a minor is about to become a major, the Foreign Affairs Service informs him of the conditions for renewal after the age of eighteen one month before his eighteenth birthday. If that information obligation is registered in the law, it also creates rights, which are not mentioned anywhere in the Foreigners Act. They are also not available for other foreigners with temporary residence. The information obligation of the government can be perfectly arranged through round-send letters. It does not have to be registered in the law. Article 61/24 should be repealed.

Fast is not good. I think unaccompanied minors deserve a good law. I hope that our three amendments will be supported. If this is not the case, my group, as in the committee, will abstain from this bill.

#7

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, en préambule, permettez-moi de saluer le travail des collègues qui se sont impliqués dans l'élaboration de cette proposition de loi parmi lesquels, en premier lieu, ma collègue Nahima Lanjri qui a donné beaucoup de son temps pour ce texte.

Monsieur le président, la loi du 15 septembre 2006 modifiant la loi relative aux étrangers n'a pas prévu de nouveau statut pour les mineurs étrangers non accompagnés. Ce statut n'est réglé à ce jour que par une simple circulaire. Il était donc important de couler dans une loi le statut dont peuvent bénéficier les mineurs étrangers non accompagnés dans notre pays. Avec cette proposition, c'est enfin chose faite. Nous pouvons tous nous en réjouir!

En quelques lignes, voici ce que comporte le texte, même si certains éléments ont déjà été évoqués précédemment.

En résumé, le texte prévoit notamment que le MENA, via son tuteur, pourra se voir délivrer, au terme d'un examen individuel et sur la base d'un ensemble d'éléments, premièrement, un ordre de reconduite si la solution durable pour le MENA consiste en un retour dans un autre pays ou un regroupement familial dans un autre pays. Dans ce cas, on veillera à y garantir l'accueil en fonction de l'âge, du degré d'autonomie, de la part des parents, d'adultes, d'organismes publics ou d'ONG.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, in the preamble, allow me to welcome the work of the colleagues who have been involved in the preparation of this bill, among them, first of all, my colleague Nahima Lanjri who has given much of his time for this text.

The law of 15 September 2006 amending the law on foreigners did not provide for a new status for unaccompanied foreign minors. This status has so far been settled only by a simple circular. It was therefore important to introduce a law on the status of unaccompanied foreign minors in our country. With this proposal, it is finally done. We can all rejoice!

In a few lines, here is what the text contains, although some elements have already been mentioned earlier.

In summary, the text provides, in particular, that the MENA, through its tutor, may be issued, after an individual review and on the basis of a set of elements, firstly, an order for reconduct if the sustainable solution for the MENA consists in a return to another country or family reunification in another country. In this case, we will ensure that the reception is guaranteed according to age, degree of autonomy, by parents, adults, public bodies or NGOs.

#8

#9

#10

#11

#12

#13

#14

#15

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer Madrane, er moet mij toch even iets van het hart. Het heeft helemaal niets met uw uiteenzetting te maken en ik zal proberen mij mooi uit te drukken, zonder accent.

Mijn fractie betreurt het enorm dat de bevoegde staatssecretaris voor Asiel en Migratie niet aanwezig is bij de bespreking van een toch wel heel belangrijk dossier, een dossier dat gaat over honderden niet-begeleide minderjarige vreemdelingen – vorig jaar meer dan 650 – en dat mevrouw Fonck, mede-indiener van dit wetsvoorstel, net binnenkomt. Zij zullen allemaal wel heel drukke agenda's hebben.

Ik ben nog heel nieuw in dit Parlement, maar het is de eerste keer dat ik meemaak dat de bevoegde minister afwezig is tijdens een bespreking van een wetsvoorstel, ook al is het maar een voorstel en geen ontwerp. Ik betreur dat enorm.

Translated text

#16

#17

Official text

                    
                    Monsieur le président, je ne connais évidemment pas l'agenda du secrétaire d'État. Je n'ai pas à gérer l'agenda de nos secrétaires d'État ou de nos ministres. Même s'il n'est pas présent, je puis dire qu'il s'est beaucoup impliqué dans ce dossier et de manière très active.

M. Francken m'a interrompu. C'est évidemment tout à fait légitime. Je disais qu'il y avait soit la délivrance d'un ordre de reconduite si la solution pour le MENA consistait en un retour vers un autre pays, soit la délivrance d'un document de séjour de six mois renouvelable si une solution durable hors de notre pays ne pouvait pas être trouvée dans un premier temps.

Comme l'a très justement rappelé ma collègue, Nahima Lanjri, si le projet de vie et, donc, la solution durable du MENA se trouvent en Belgique, le mineur étranger non accompagné, via son tuteur, se voit délivrer un titre de séjour temporaire d'un an renouvelable et ce, sur présentation du passeport national du mineur étranger non accompagné.

Il est néanmoins important de signaler, monsieur le président, que si le tuteur est dans l'impossibilité de produire un passeport national du mineur étranger non accompagné, il pourra néanmoins transmettre par écrit à l'administration les documents qui attestent l'ensemble des démarches entreprises pour pouvoir justifier et prouver surtout l'identité du MENA.

À l'issue des trois ans de séjour sous le couvert du titre de séjour temporaire d'un an, le mineur étranger non accompagné sera autorisé à séjourner sur le territoire pour une durée illimitée et ce, pour autant qu'aucune autre solution durable n'ait pu être trouvée dans notre pays.

En résumé, monsieur le président, cette proposition de loi vise à donner un ancrage légal à l'octroi d'une autorisation de séjour temporaire au mineur sans toutefois imposer au mineur et à son tuteur les formalités intermédiaires trimestrielles ou mensuelles.

Translated text

I do not know the agenda of the Secretary of State. I do not have to manage the agenda of our secretaries of state or our ministers. Even though he is not present, I can say that he has been very involved in this matter and very actively.

by Mr. Francken interrupted me. This is absolutely legitimate, of course. I said that there was either the issuance of a resettlement order if the solution for the MENA was to return to another country, or the issuance of a renewable six-month residence document if a lasting solution outside our country could not be found in the first place.

As my colleague Nahima Lanjri correctly recalled, if the life project and therefore the sustainable solution of MENA are located in Belgium, the unaccompanied foreign minor, through his tutor, is issued a temporary residence permit of one year renewable and this, upon presentation of the national passport of the unaccompanied foreign minor.

However, it is important to point out, Mr. Speaker, that if the tutor is unable to produce a national passport of the unaccompanied foreign minor, he may nevertheless transmit in writing to the administration the documents attesting to all the steps taken in order to be able to justify and prove above all the identity of the MENA.

At the end of the three years of stay under the cover of the one-year temporary residence permit, the unaccompanied foreign minor will be allowed to stay in the territory for an unlimited period, provided that no other lasting solution could be found in our country.

In summary, Mr. Speaker, this bill aims to give a legal anchor to the granting of a temporary residence permit to a minor without, however, imposing on the minor and his guardian the intermediate formalities quarterly or monthly.

#18

Official text

                    
                    Pour ce qui concerne la prolongation temporaire de la déclaration d'arrivée ou l'ordre de reconduite, il faudra, en outre, présenter un passeport national. En tout cas, elle ne constituera plus un critère d'exclusion pour l'obtention d'un statut de séjour temporaire et humain plus stable.

Soyons clairs, l'objectif est d'accorder in fine un droit de séjour illimité au mineur pour lequel aucune solution durable hors de notre pays n'a pu être trouvée. Rappelons qu'il est question ici de mineurs non accompagnés. De nombreuses images diffusées lors des journaux télévisés nous montrent combien il s'agit d'une question prégnante et importante, ce dans les différentes Régions de ce pays.

Comme je l'ai dit, monsieur le président, l'objectif est d'accorder un séjour illimité au mineur. En effet, il était important pour nous – et je le dis au nom de mon groupe – d'inscrire, dans la loi, le statut des MENA, surtout dans la mesure où la proposition de loi leur garantit plus de droits, facilite leurs démarches administratives et leur permet d'avoir de facto une situation plus stable, plus juste et plus humaine en tenant compte de leur situation personnelle et de leurs parcours de vie respectifs.

Par ailleurs, cette proposition vise à leur donner, enfin, un projet de vie à long terme dans notre pays si aucune autre solution n'a pu être trouvée hors de notre pays, à savoir le regroupement familial avec leurs parents ou des membres de leur famille, ou encore une prise en charge adéquate et respectueuse de leurs droits dans un autre pays.

C'est pour toutes ces raisons, monsieur le président, chers collègues, que le groupe socialiste se félicite de l'aboutissement de ce texte.

Avant de conclure, je voudrais remercier l'ensemble des collègues qui ont travaillé sur ce texte avec une attention particulière pour Mme Lanjri et Mme Temmerman, qui se sont beaucoup impliquées. Ce texte est le résultat d'un travail collectif. Nous en sommes fiers. Une démocratie moderne qui se prévaut des droits de l'homme et qui est signataire de conventions internationales ne peut que se féliciter et se réjouir d'être attentive au sort des mineurs étrangers non accompagnés. Cela honore cette noble assemblée.

Translated text

For the temporary extension of the arrival declaration or the order for the renewal, a national passport will also be required. In any case, it will no longer constitute an exclusion criterion for obtaining a more stable temporary and human residence status.

Let us be clear, the objective is to grant in fine an unlimited right of residence to the minor for whom no lasting solution has been found outside our country. We are talking about unaccompanied minors. Numerous images broadcast in television newspapers show us how pressing and important this issue is in the different Regions of this country.

As I said, Mr. Speaker, the objective is to grant an unlimited stay to the minor. Indeed, it was important for us – and I say it on behalf of my group – to insert, in the law, the status of the MENA, especially since the bill guarantees them more rights, facilitates their administrative steps and allows them to have de facto a more stable, more just and more human situation, taking into account their personal situation and their respective life paths.

Furthermore, this proposal aims to give them, finally, a long-term life project in our country if no other solution could be found outside our country, namely family reunification with their parents or family members, or an adequate and respectful care of their rights in another country.

It is for all these reasons, Mr. Speaker, dear colleagues, that the Socialist Group welcomes the completion of this text.

Before concluding, I would like to thank all the colleagues who worked on this text with a particular attention to Ms. Lanjri and Ms. Temmerman, who were very involved. This project is the result of collective work. We are proud of it. A modern democracy that prevails on human rights and is a signatory to international conventions can only congratulate and rejoice in being attentive to the fate of unaccompanied foreign minors. It honors this noble assembly.

#19

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, geachte collega’s, ook mijn fractie verheugt zich over het voorliggend wetsvoorstel. Dit wetsvoorstel beoogt immers in belangrijke mate de omzetting in een wettelijk kader van de rondzendbrief van 15 september 2005 van collega Dewael in zijn toenmalige hoedanigheid van minister van Binnenlandse Zaken. De bedoeling is om een van de meest kwetsbare groepen in onze samenleving, de minderjarigen die in ons land verblijven, een voor hen vreemd land, in menswaardige omstandigheden op te vangen en hun een statuut te geven en op die manier ook het begin van een toekomst. Dat wetsvoorstel, dat tot stand kwam vanuit humanitair oogpunt en naar aanleiding van de vraag hoe om te gaan met globalisering en migratie, past perfect in een geheel van maatregelen die een land moet nemen om op een menswaardige, humanitaire manier om te springen met degenen die op zijn grondgebied aankomen.

Ik zal niet herhalen wat collega Madrane en andere collega’s al uitvoerig hebben uiteengezet. Ik wil alleen wijzen op een punt dat mij enigszins heeft geïrriteerd tijdens de besprekingen die wij hebben gevoerd in de commissie, en dat bij mij opnieuw een alarmbel deed luiden. Het heeft te maken met het cijfermateriaal dat wij gekregen hebben en de evaluatie ervan in de commissie.

Wat wij hier doen, is namelijk voor een relatief beperkte groep minderjarigen een bijzonder statuut maken, een beschermingsstatuut. Wij vinden namelijk, in eer en geweten, dat wij die mensen niet pardoes op een vliegtuig kunnen zetten naar een land waar er geen contacten en geen aanknopingspunten meer zijn. Wij zullen dus aan die relatief beperkte groep – er werd ons gezegd dat het gaat om gemiddeld 150 jongeren per jaar – een veilig en degelijk statuut geven, tot zij meerderjarig zijn. Dat is volgens mij een zeer verdedigbare stelling.

Echter, Kafka kwam om de hoek kijken op het moment dat wij die groep van 150 in een wat breder kader plaatsten en begonnen na te gaan hoeveel niet-begeleide minderjarige jongeren er tegenwoordig in onze samenleving jaarlijks worden aangetroffen. Dit leverde geen spectaculaire, maar toch relevante cijfers op. Men schatte hun aantal op 2 500 per jaar.

Als men nagaat wat er met die groep gebeurt, dan komt men tot een verbijsterend resultaat. Ziehier de cijfers. Het gaat om 2 500 jongeren, van wie een derde zich had aangeboden bij de Dienst Vreemdelingenzaken om asiel aan te vragen, dus zowat 850. De anderen waren illegale jongeren, aangetroffen door bijvoorbeeld politiediensten.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, my group also welcomes the present bill. In fact, this bill aims to translate into a legal framework the circular letter of 15 September 2005 of colleague Dewael in his then capacity as Minister of Interior. The aim is to capture one of the most vulnerable groups in our society, the minors who reside in our country, a country foreign to them, in humane conditions and give them a status and thus also the beginning of a future. That bill, which came up from a humanitarian point of view and in response to the question of how to deal with globalization and migration, fits perfectly into a set of measures that a country must take in order to jump in a humane, humanitarian way with those who arrive on its territory.

I will not repeat what colleague Madrane and other colleagues have already detailed. I just want to point out one point that somewhat annoyed me during the discussions we held in the committee, and that made me sound an alarm clock again. It has to do with the numerical material we have received and its evaluation in the committee.

What we do here is to create a special status, a protection status, for a relatively limited group of minors. In fact, we find, in honour and conscience, that we cannot put those people on a plane to a country where there are no contacts and no points of connection. So we will give that relatively limited group – we were told that it is about an average of 150 young people a year – a safe and solid status until they become adult. I think that is a very defensive position.

However, Kafka came to look around the corner as we placed that group of 150 in a slightly broader framework and began to examine how many unaccompanied minor youths are found in our society every year today. This yielded no spectacular, but yet relevant figures. Their number was estimated at 2,500 per year.

If one follows what happens to that group, one comes to a staggering result. Here are the figures. It is about 2,500 young people, of whom one-third had offered to the Foreign Affairs Service to apply for asylum, or about 850. The others were illegal youths, found by for example police services.

#20

Official text

                    
                    De 1 650 illegaal aangetroffen jongeren die niet bij de DVZ gingen aankloppen en die evenmin een beroep deden op dit statuut, verdwenen in het maquis. Geen enkele van die jongeren ging begeleid terug naar het land van herkomst. Er is ter zake geen effectief uitwijzingsbeleid.

Van de 850 jongeren die zich aanboden bij de DVZ, bleek een honderdtal na onderzoek meerderjarig te zijn; het ging om jongeren van 18 of 19 jaar. Zij konden geen beroep doen op dit statuut. Wat is er met hen gebeurd? Zo goed als geen enkele werd effectief uitgewezen uit ons land.

Zevenhonderdvijftig minderjarigen deden dus een beroep op de asielprocedure. Ongeveer twee derde verkrijgt asiel. Dat zijn dus ongeveer 500 jongeren die hier een beschermd statuut kregen als erkend politiek vluchteling. Voor die jongeren werd dus gezorgd; dat werd georganiseerd.

Van die 250 anderen kwamen er na onderzoek 100 niet voor dit statuut in aanmerking. Geen enkele van die jongeren werd begeleid naar het land van herkomst. Uiteindelijk zijn dit de 150 jongeren over wie wij het hebben.

Ons Parlement maakte een uitstekende, degelijke en noodzakelijke wet om jaarlijks ongeveer 150 minderjarigen te beschermen, een statuut te geven en een machtiging om op ons grondgebied te verblijven in menswaardige omstandigheden. Voor mijn part mogen het er jaarlijks zelfs 250 of 300 zijn, naargelang de noodzaak. Met alle andere minderjarigen die worden aangetroffen, gebeurt echter niets. Voor hen hebben wij geen sluitend systeem. Zij blijven hier.

Van die 2 500 jongeren zijn er 650 die wettelijk hier kunnen blijven, met papieren, van wie 500 asiel kregen en 150 het statuut; 1 850 andere jongeren voor wie de regering inspanningen zou moeten doen om ze op een menselijke manier terug te brengen naar het land van herkomst, naar hun omgeving, hun familie, hun kennissen, lopen hier nog altijd rond, vaak in de illegaliteit.

Ik maak van deze gelegenheid op dit spreekgestoelte gebruik om mevrouw Lanjri en alle anderen, en collega Dewael in het verleden, te feliciteren en te danken voor dit statuut. Wij hebben hiermee goed wetgevend werk geleverd. Tegelijk stel ik opnieuw de vraag naar een effectief, humanitair terugkeerbeleid. Wij hebben enkele maanden geleden de heroprichting van een taskforce gevraagd die vroeger bestond. Men zou dat bekijken en dit verder onderzoeken. Willen wij met deze realiteit niet in een kafkaiaanse situatie belanden, willen wij geen papieren regelgeving maken die alleen in dit halfrond en op de website van het Belgisch Staatsblad bestaat, maar die ook effectief op het terrein iets betekent, dan zullen wij meer moeten doen dat dit. Dan zullen wij ook dat andere facet moeten dynamiseren. Een regering in lopende zaken is daarvoor gehandicapt en daarom is er ook een regering met volheid van bevoegdheid nodig. Toch moet de huidige regering ter zake haar verantwoordelijkheid opnemen.

Translated text

The 1, 650 illegally found young people who did not appeal to the DVZ and who did not appeal to this statute, disappeared in the maquis. None of these young people went back to their country of origin. There is no effective deportation policy.

Of the 850 young people who presented themselves to the DVZ, one hundred were found to be adult after examination; it was young people of 18 or 19 years of age. They could not invoke this statute. What happened to them? Almost none of them were effectively expelled from our country.

Seven hundred and fifty minors therefore appealed to the asylum procedure. Approximately two-thirds of them obtained asylum. That is, about 500 young people who received here a protected status as recognized political refugees. Those young people were taken care of; that was organized.

Of those 250 others, 100 were not eligible for this status. None of these young people were escorted to their country of origin. In the end, these are the 150 young people we are talking about.

Our Parliament made an excellent, solid and necessary law to protect approximately 150 minors annually, to give a statute and a permit to reside on our territory under dignified conditions. For my part, it can be 250 or 300 a year, depending on the need. With all other minors found, however, nothing happens. There is no closing system for them. They stay here.

Of those 2,500 young people, there are 650 who can stay here legally, with papers, of whom 500 were granted asylum and 150 the status; 1 850 other young people for whom the government should make efforts to bring them back in a human way to their country of origin, to their surroundings, their families, their acquaintances, are still around here, often in the illegality.

I make use of this occasion at this address to congratulate Mrs. Lanjri and all others, and colleague Dewael in the past, and to thank for this statute. We have done good legislative work. At the same time, I again call for an effective, humanitarian return policy. A few months ago we requested the re-establishment of a task force that existed before. This would be examined and further investigated. If we do not want to end up in a kafkaian situation with this reality, if we do not want to make paper regulations that exist only in this hemisphere and on the website of the Belgian Staatsblad, but that also effectively means something on the ground, then we will have to do more that this. Then we will also have to dynamize that other facet. A government in ongoing affairs is handicapped for this and therefore also needs a government with full powers. Nevertheless, the current government must take responsibility in this regard.

#21

Official text

                    
                    Men kan niet A zeggen en blind blijven voor B. Ikzelf en mijn fractie zeggen volmondig A. Wij willen echter ook absoluut het andere luik in werking zien treden.

Met het voorgaande wil ik mijn betoog beëindigen. Wat betekent immers “jongeren in de illegaliteit” en “jongeren die niet terug naar het land van herkomst worden begeleid”? Het betreft vaak jongeren met grote problemen, die in onze steden in de grootste miserie leven, aan hun lot zijn overgelaten en niet worden geholpen. Welke toekomst hebben die jongeren?

Wij mogen niet alleen blij zijn dat wij vandaag 150 à 160 jongeren een toekomst en een statuut geven. Wij kunnen echter niet blind zijn voor de honderden andere jongeren, waarvoor wij niets doen. Wij mogen geen papieren wetten maken.

Translated text

#22

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, het humanitaire gehalte van een samenleving kan onder andere worden nagegaan aan de manier waarop ze met kwetsbare groepen omgaat.

Het hoeft geen betoog dat niet-begeleide minderjarige vluchtelingen absoluut een kwetsbare groep zijn.

Collega’s, het is dan ook de plicht van ons, de samenleving en het Parlement, om alle kinderen en jongeren op hun latere leven voor te bereiden. Zulks geldt ook voor de minderjarige vluchteling die hier zonder ouders of voogd in ons land terechtkomt.

Wij moeten op alle mogelijke manieren trachten de betrokkenen een toekomst te bieden.

Translated text

#23

#24

#25

#26

Official text

                    
                    U hebt volkomen gelijk. Ik heb het over vreemdelingen. Ik dank u voor de rechtzetting. U wist wel over wie ik het had. Het is niettemin altijd goed om erg duidelijk te zijn. Ik hou ook van duidelijke stellingen.

Wij moeten op alle, mogelijke manieren trachten deze mensen een toekomst te bieden, liefst in hun land van herkomst bij hun ouders. Als het echter niet anders kan, moeten wij trachten hen een toekomst in ons land te bieden.

Met het voorliggend wetsvoorstel zetten wij een heel grote stap in de goede richting.

Het voorstel beoogt in de eerste plaats te zoeken naar een duurzame oplossing, waarbij de voorkeur aan hereniging met het gezin in het land van herkomst wordt gegeven. Indien een dergelijke hereniging niet kan, wil het voorstel ook de mogelijkheid creëren om de betrokken jongeren hier op te vangen.

Translated text

#27

Official text

                    
                    We moeten er absoluut over waken dat wij de jongeren niet terugsturen naar, zoals collega Somers het in de debatten uitdrukte, onmogelijke leefomstandigheden in het land van herkomst zonder perspectief op een toekomst. Wat we hier hopelijk zullen goedkeuren, biedt een oplossing voor een aantal mensen. Mijn collega’s hebben al genoeg uitgelegd waarover het gaat. Ik zal het niet herhalen.

Voor ons is het creëren van rechtszekerheid voor die jongeren belangrijk, dat men weet waar men aan toe is. Men heeft drie jaar de tijd om te zoeken naar een duurzame oplossing. Gedurende het hele traject worden de jongeren gestimuleerd om naar school te gaan.

Zoals collega Somers ook zei, is dit wetsvoorstel een stap in de goede richting, maar het blijft maar een stap. Het is duidelijk dat we hiermee een heel grote groep van niet-begeleide minderjarige vreemdelingen uit de EU-landen, zoals de Romakinderen, niet bereiken. Een zeer schrijnend voorbeeld daarvan zijn de misbruikte Roemeense kinderen die we onlangs naar hun land terugstuurden. De vele jongeren die niet terechtkomen in de opvangcentra en die langs onze straten dwalen lopen een groot risico om in handen te vallen van malafide mensenhandelaars. Ook voor deze jongeren moeten wij zoeken naar een menswaardige oplossing, liefst in het land van herkomst en als het niet anders kan in ons land. Laten wij niet vergeten dat daar een opdracht ligt voor Europa, voor een volwaardige regering en voor ons als Parlement.

Translated text

We must be absolutely careful that we do not send the youth back to, as colleague Somers expressed in the debates, impossible living conditions in the country of origin without a future perspective. What we hope to approve here offers a solution for some people. My colleagues have explained enough about what it is. I will not repeat it.

For us, creating legal certainty for those young people is important, that one knows what is going on. They have three years to find a sustainable solution. Thro ⁇  the course, young people are encouraged to go to school.

As colleague Somers also said, this bill is a step in the right direction, but it remains only a step. It is clear that this does not reach a very large group of unaccompanied minor foreigners from the EU countries, such as Roma Children. A very striking example of this is the abused Romanian children that we recently sent back to their country. The many young people who do not reach the reception centers and who wander along our streets are at great risk of falling into the hands of ill-fated human traffickers. For these young people, too, we must seek a human-worthy solution, preferably in the country of origin and if it cannot be otherwise in our country. Let us not forget that there is a mission for Europe, for a full-fledged government and for us as Parliament.

#28

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega's, ik hoor hier allerlei argumenten om deze wet goed te keuren. Ik hoor de heer Madrane zelfs zeggen dat de democratie erbij gebaat zal zijn. Ik hoor mevrouw Lanjri met enige emotie zeggen dat het voetballertje in Antwerpen moet worden geholpen.

Translated text

#29

#30

Official text

                    
                    Antwerpen of Anderlecht, dat maakt niet uit. U pleit ervoor om dat arme voetballertje in Anderlecht hier zijn kansen te geven.

Collega's, weet u hoeveel van die voetballertjes er eigenlijk zijn in de wereld? Ik zal het voorbeeld geven van Afrika. In 1900 woonden in Afrika 120 miljoen mensen. Momenteel wonen er in Afrika 1 miljard mensen en in 2050 zullen er in Afrika 2 miljard mensen wonen. Dat zeg ik niet, maar de Verenigde Naties. Dat zijn veel voetballertjes.

Over het wetsvoorstel dat hier vandaag wellicht zal worden goedgekeurd, kan ik zeggen dat er onder bepaalde voorwaarden inderdaad een verblijfsmachtiging zal worden toegekend aan de zogenaamde niet-begeleide minderjarige vreemdelingen, illegalen dus.

In eerste instantie krijgen zij een tijdelijke verblijfsmachtiging. Na drie jaar verblijf – periode tijdens dewelke men zogenaamd naar een oplossing zal zoeken, maar ik geloof niet dat iemand daarvan ook maar iets gelooft – zal de Dienst Vreemdelingenzaken in principe een verblijfsmachtiging van onbepaalde duur verlenen.

Op dit ogenblik bestaat er een regeling die ongeveer dezelfde is krachtens een ministeriële omzendbrief van 15 september 2005. Men kan zich dus afvragen wat er vandaag eigenlijk verandert. In de praktijk zal dat niet veel veranderen, maar men mag het symbolisch effect van een wettelijke verankering toch niet onderschatten.

Door die verblijfsregeling voor niet-begeleide minderjarige, vreemde illegalen in de wet in te schrijven, creëert men een daadwerkelijk verblijfsrecht. Dat is toch wel wat anders dan een advies in een omzendbrief.

Men verankert dus een immigratiemogelijkheid in de wet en men mag dus verwachten dat deze wetswijziging zal leiden tot een aanzuigeffect en een toename van het aantal procedures ingesteld door de zogeheten NBMV's. In feite opent men met deze wijziging van de vreemdelingenwet een nieuw officieel immigratiekanaal.

Ik kan begrijpen dat andere partijen – de regimepartijen – dat doen, gezien hun voorgeschiedenis van een steeds lakser immigratiebeleid. Collega's van N-VA, het is merkwaardig dat u zich niet wat meer met hand en tand hebt verzet tegen deze wetgeving die in de maak is.

Wij gaan akkoord met uw drie amendementen, die kleine stappen in de goede richting zijn, maar fundamenteel kunnen wij natuurlijk nog altijd niet akkoord gaan met het verankeren van een dergelijk recht in de vreemdelingenwetgeving.

Translated text

Antwerp or Anderlecht, it doesn’t matter. You advocate giving that poor footballer in Anderlecht his chances here.

Colleagues, do you know how many of those football girls actually exist in the world? Let me take the example of Africa. In 1900 there were 120 million people living in Africa. There are currently 1 billion people living in Africa and by 2050 there will be 2 billion people living in Africa. I do not say that, but the United Nations. There are a lot of football players.

Regarding the bill that may be approved here today, I can say that under certain conditions a residence permit will indeed be granted to the so-called unaccompanied minor foreigners, i.e. illegal persons.

Initially, they receive a temporary residence permit. After three years of residence – a period during which one will allegedly seek a solution, but I do not believe that anyone believes anything about it – the Foreign Affairs Service will in principle issue a residence permit for an indefinite duration.

Currently, there is an arrangement that is roughly the same under a ministerial notice of 15 September 2005. So one can ask what is actually changing today. In practice, this will not change much, but one should not underestimate the symbolic effect of a legal anchorage.

By entering into the law that residence scheme for unaccompanied minors, foreign illegal persons, an effective right of residence is created. This is different from a advice in a letter.

Therefore, an immigration possibility is incorporated into the law and one can therefore expect that this legislative change will lead to a suction effect and an increase in the number of procedures established by the so-called NBMVs. In fact, this amendment to the Foreigners Act opens a new official immigration channel.

I can understand that other parties – the regime parties – do so, given their history of an increasingly loose immigration policy. Colleagues of N-VA, it is strange that you have not resisted this legislation that is being made a little more hand-and-tand.

We agree with your three amendments, which are small steps in the right direction, but fundamentally, of course, we can still not agree to anchor such a right in the foreigners law.

#31

Official text

                    
                    De mogelijkheid wordt opengelaten de verblijfsvergunning van een gewezen NBMV te verlengen nadat deze 18 jaar geworden is. In dat geval moet het zeker de bedoeling zijn hem terug te sturen naar het land van herkomst, tenzij hij anderszins voldoet aan de voorwaarden voor een rechtmatige voortzetting van zijn verblijf in dit land.

De voorgestelde regeling komt eigenlijk neer op een regularisatie in uitgesteld relais. De regularisatie van de niet-begeleide minderjarigen zal – daar komt het in de meeste gevallen op neer – uiteindelijk definitief doorgaan en zij zullen een definitieve verblijfsvergunning krijgen. Deze nieuwe vorm van regularisatie komt boven op het mechanisme dat nu al bestaat via artikel 9bis, en boven op de medische regularisatie – die meer en meer in zwang komt – via artikel 9ter van de vreemdelingenwet.

Collega’s, ik wil u herinneren aan de bredere context. Vorig jaar waren er 37 000 aanvragen van illegale vreemdelingen om verblijfspapieren te krijgen. Tel bij die 37 000 nog 42 000 zogenaamde gezinsherenigers en 27 000 asielaanvragers. Dan merkt u – hoop ik – eindelijk waar men mee bezig is. Wij worden stilaan vreemden in ons eigen land.

Het deed mij plezier, mijnheer Francken, dat u daarvan daarnet een voorsmaakje kreeg. U kreeg van een vertegenwoordiger van allochtone herkomst de aanbeveling minder snel te spreken. Hij begrijpt wel een beetje Nederlands, maar u sprak wat te snel. U kreeg eigenlijk het verwijt dat uw ‘patois’, zoals men dat in het Frans zegt, niet begrijpelijk was voor Rachid Madrane. Dat is een voorsmaakje van wat er gebeurt als dat hyperlakse immigratiebeleid jaar na jaar blijft voortduren. Wij worden stilaan vreemden in dit land. Wij gaan dit voorstel dus niet goedkeuren.

Translated text

The possibility is left open to renew the residence permit of a former NBMV after it has reached the age of 18. In that case, it must ⁇  be intended to send him back to his country of origin, unless he otherwise fulfils the conditions for a lawful continuation of his stay in that country.

The proposed scheme actually consists of a regularization in a postponed relay. The regularization of unaccompanied minors will eventually continue, in most cases, and they will receive a definitive residence permit. This new form of regularization comes on top of the mechanism already existing through Article 9bis, and on top of medical regularization – which is becoming more and more compelling – through Article 9ter of the Foreigners Act.

I would like to remind you of the broader context. Last year there were 37 000 applications from illegal foreigners to obtain residence documents. Among those 37 000 are 42 000 so-called family reunificators and 27 000 asylum seekers. I hope you finally realize what you are doing. We are becoming strangers in our own country.

I was delighted, Mr. Francken, that you just got a taste of it. You received from a representative of immigrant origin the recommendation to speak less quickly. He understands a little English, but you spoke a little too quickly. You were actually accused that your “patois,” as they say in French, was incomprehensible to Rachid Madrane. That is a taste of what will happen if that hyper-lax immigration policy continues year after year. We are becoming strangers in this country. We will not approve this proposal.

#32

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer De Man, ik moet eerlijk zeggen dat ik heb gehoord wat u mij in mijn rechteroor hebt ingefluisterd toen de heer Madrane in alle vriendelijkheid vroeg om iets trager te spreken en te wachten tot hij zijn koptelefoontje kon opzetten. Ik moet zeggen dat ik daar absoluut geen boodschap aan heb. De heer Madrane ken ik als een zeer waardevolle collega, iemand die uit Brussel komt en heel veel moeite doet om Nederlands te begrijpen en te kennen. Hij zit nu, net als ik, een jaar in de Kamer en hij is dit enorm snel aan het leren. Ik ben ervan overtuigd dat hij op het einde van deze legislatuur zeer goed Nederlands zal begrijpen en dat hij zijn koptelefoontje niet meer zal nodig hebben.

Ik distantieer mij ten zeerste van uw uitspraken als zou hij hebben gezegd dat wij kleine Vlamingen een dialect spreken. Dit heeft er helemaal niets mee te maken. Ik weet dat ik snel spreek. Er zijn ook heel veel Vlamingen die mij dat zeggen als ik van heinde en verre ga spreken over migratie in alle mogelijke parochiezalen, maar vooral in de provincie Limburg. Ik neem daar absoluut geen aanstoot aan. Ik vind het dan ook een totaal onterechte tussenkomst van u.

Ik had graag eens vernomen wat het Vlaams Belang zal doen met een niet-begeleide minderjarige nieuwkomer van 8, 9 of 10 jaar wiens ouders niet meer traceerbaar zijn, als ze nog leven. Er zijn dergelijke gevallen. Ik zou graag weten wat het Vlaams Belang daarmee doet. U zegt dat wij een nieuw migratiekanaal openen. Dat is ontegensprekelijk waar, maar dit migratiekanaal is er altijd al geweest, want zij hebben altijd al een verblijfsvergunning kunnen krijgen via de 9bis-procedure. Ik had graag eens gehoord van het Vlaams Belang wat jullie juist voorstellen? Spijtig genoeg is het niet zo eenvoudig om te zeggen dat zij maar naar het IOM moeten bellen en moeten terugkeren naar hun eigen land.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. De Man, I must honestly say that I have heard what you whispered into my right ear when Mr. Madrane in all kindness asked to speak a little slower and wait until he could set up his headphone. I have to say that I have absolutely no message about it. I know Mr Madrane as a very valuable colleague, someone who comes from Brussels and makes a lot of effort to understand and know Dutch. He is now, like me, a year in the Chamber and he is learning this extremely quickly. I am confident that at the end of this legislature he will understand Dutch very well and that he will no longer need his headphone.

I distanced myself very much from your statements as if he had said that we little flamingos speak a dialect. This has absolutely nothing to do with this. I know I speak quickly. There are also a lot of flamingos who say this to me when I talk about migration in all possible parish halls, but especially in the province of Limburg. I am absolutely not insulting that. I think this is a completely unfair intervention from you.

I would like to have heard once what the Flemish Interest will do with an unaccompanied minor newcomer of 8, 9 or 10 years whose parents are no longer traceable, if they are still alive. There are such cases. I would like to know what the Flemish Interest does with this. You say we are opening up a new migratory channel. That is undeniably true, but this channel of migration has always been there, because they have always been able to obtain a residence permit through the 9bis procedure. I wish I had heard of the Flemish Importance what you are proposing? Unfortunately, it is not so easy to say that they just need to call the IOM and return to their own country.

#33

#34

#35

#36

#37

#38

#39

Official text

                    
                    Mijnheer Wathelet, ik wil nogmaals verwijzen naar het feit dat u een regeling op poten had gezet om massaal te kunnen regulariseren, dat de Raad van State u heeft teruggefloten en dat u desondanks tienduizenden regularisaties blijft doorvoeren. Dat wil ik toch even gezegd hebben.

Mijnheer Francken, het ging niet zozeer over de tijd en de snelheid van uw interventie. Ik kan begrijpen dat de heer Madrane, die niet zo goed Nederlands verstaat, het moeilijker heeft als u sneller spreekt. Wat mij vooral stoorde …

Translated text

#40

#41

#42

#43

Official text

                    
                    Wat mij vooral stoorde, mijnheer Francken, was dat u verweten werd dat uw Nederlands een dialectklank had. U bent misschien net iets te jong om te weten hoe men vroeger met de Vlamingen omging in Brussel. Men verweet hun een patois te spreken. Dat is dezelfde mentaliteit die zeker in Brussel nog altijd bestaat.

Ten derde, u zegt dat hier minderjarige vreemdelingen aankomen en u vraagt wat wij daarmee gaan doen. Eerst en vooral, mijnheer Madrane, mochten wij een beleid kunnen voeren, zouden wij ervoor zorgen dat er geen duizenden en duizenden minderjarige vreemdelingen binnenkomen. Wij zouden er trouwens ook voor zorgen dat er geen tienduizenden volwassen vreemdelingen binnenkomen. Dat is een antwoord.

Translated text

#44

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, je ne vous parlerai pas de patois; je souhaite en revenir au fond de ce qui nous préoccupe aujourd’hui.

En donnant un ancrage légal à une disposition par ailleurs contenue dans la circulaire de septembre 2005, la disposition sur l’autorisation de séjour des mineurs étrangers non accompagnés a le mérite de procurer une sécurité juridique plus forte. Mais soyons clairs: il ne s’agit pas de faire une loi qui transpose un arrêté royal pour le plaisir! Il s’agit surtout d’accorder une protection plus forte aux mineurs étrangers non accompagnés.

Différents éléments des diverses législations peuvent être discutés dans notre pays concernant les MENA, ainsi que d’autres sujets touchant les mineurs. Il est cependant important de rappeler ici que nous nous trouvons également dans le cadre de la Convention internationale des droits de l’enfant. Il est important de travailler avant tout dans l’intérêt supérieur de l’enfant. Cet intérêt, pour un MENA, n’est pas nécessairement de rester en Belgique, mais peut clairement être de repartir, de façon préférable et lorsque les conditions le permettent, par exemple en l’absence de problèmes directs avec les parents, et dans le cas où on a pu retrouver ces derniers.

Il est intéressant de noter que la Convention internationale des droits de l’enfant prévoit spécifiquement que si l’enfant a de la famille à l’étranger, l’objectif premier sera de réunir l’enfant et ses parents, si cela peut se faire dans de bonnes conditions.

Je me permettrai une réflexion personnelle. On discute régulièrement dans ce parlement, en séance plénière ou en commission, des différents enjeux en matière de politique de migration. Force est de constater que d'aucuns réduisent toute la politique de migration à un boulier compteur.

Je ne suis ni angélique ni naïve et j'estime indispensable de fournir des objectifs chiffrés et de tenir compte de ces données objectives chiffrées en matière de politique migratoire. Néanmoins, cela ne suffit pas: au-delà des chiffres, pour arriver à une politique juste, responsable et humaine, il convient de considérer chaque situation. En effet, derrière le boulier compteur, force est de constater, assez singulièrement, qu'un certain nombre de MENA endurent des situations assez particulières; je songe notamment à la traite des êtres humains ou à des réseaux de prostitution. En tant qu'êtres humains, nous ne pouvons ignorer de tels cas.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, dear colleagues, I will not speak to you about patois; I would like to return to the bottom of what concerns us today.

By giving a legal anchor to a provision otherwise contained in the circulary of September 2005, the provision on the residence permit of unaccompanied foreign minors has the merit of providing greater legal certainty. But let’s be clear: it’s not about making a law that transposes a royal decree for pleasure! In particular, it is necessary to provide greater protection for unaccompanied foreign minors.

Different elements of different legislation can be discussed in our country regarding MENA, as well as other subjects affecting minors. However, it is important to remember here that we are also within the framework of the International Convention on the Rights of the Child. It is important to work primarily in the best interests of the child. This interest, for a MENA, is not necessarily to stay in Belgium, but can clearly be to return, preferably and when the conditions allow, for example in the absence of direct problems with the parents, and in the case where they were able to find them.

It is interesting to note that the International Convention on the Rights of the Child specifically provides that if the child has family abroad, the primary objective will be to bring the child and his parents together, if this can be done in good conditions.

I will allow myself a personal reflection. In this Parliament, in a plenary session or in a committee, various issues regarding migration policy are regularly discussed. It is important to note that some reduce the entire migration policy to a counting bull.

I am neither angelic nor naive and I consider it essential to provide numerical goals and to take into account these objective numerical data in the field of migration policy. Nevertheless, this is not enough: Beyond the numbers, in order to reach a just, responsible and human policy, it is necessary to consider each situation. Indeed, behind the counting bull, it is necessary to see, quite singularly, that a number of MENAs endure quite special situations; I think in particular of human trafficking or prostitution networks. As human beings, we cannot ignore such cases.

#45

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, avant de commencer, je tiens à vous faire part d'une petite déception: la présente discussion ne semble pas passionner les parlementaires francophones vu le nombre de sièges vides dans notre enceinte. C'est déplorable et je tenais à le souligner.

En mars de cette année, le Morgen révélait que le nombre de MENA demandant l'asile en Belgique avait augmenté de façon exponentielle. Monsieur le secrétaire d'État, vous l'avez dit, en février 2011, 149 de ces MENA sont arrivés sur notre territoire, seuls, sans père ni mère, bien souvent sans tuteur légal.

Un rapport du Réseau européen des migrations pointe du doigt le fait qu'en moyenne, quelque 1 800 MENA sont enregistrés tous les ans en Belgique par le service de tutelle; 60 à 70 % d'entre eux ne demandent pas l'asile et sont le plus souvent interceptés par les forces de police.

Ce n'est un secret pour personne: Fedasil étouffe littéralement sous les demandes d'asile, en tous genres. Aujourd'hui, Fedasil n'est plus en mesure d'apporter une solution tolérable et un hébergement humain et décent aux migrants.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, before I begin, I would like to share with you a small disappointment: this discussion does not seem to fascinate the French-speaking parliamentarians given the number of empty seats in our hall. This is unfortunate and I would like to emphasize it.

In March of this year, the Morgen revealed that the number of MENA seeking asylum in Belgium had increased exponentially. Mr. Secretary of State, you said it, in February 2011, 149 of these MENAs arrived on our territory, alone, without father or mother, often without a legal guardian.

A report from the European Migration Network points to the fact that on average, about 1,800 MENA are registered each year in Belgium by the guardianship service; 60 to 70 percent of them do not apply for asylum and are most often intercepted by police forces.

This is no secret to anyone: Fedasil literally suffocates under asylum applications, in all kinds. Today, Fedasil is no longer able to provide a tolerable solution and humane and decent accommodation for migrants.

#46

Official text

                    
                    Il faut savoir que, normalement, la loi prévoit un hébergement pour tous les mineurs, qu'ils soient ou pas demandeurs d'asile. Dans la réalité, Fedasil n'accorde pas de logement adéquat aux MENA. Ce n'est bien entendu pas acceptable. Selon moi, les mineurs doivent pouvoir bénéficier d'un accueil adapté et spécialisé.

Malheureusement, on constate que, si ces jeunes ne reçoivent pas d'hébergement, ils se retrouvent livrés à eux-mêmes et finissent par errer dans nos rues, de jour comme de nuit. Ils sont, pour la plupart, désœuvrés et sombrent alors dans la délinquance, la drogue, la violence ou, plus grave encore, la prostitution.

J'ai quand même été surpris d'entendre M. Madrane dire tout à l'heure que voter cette proposition de loi, c'était se soucier de l'intérêt des mineurs non accompagnés. Excusez-moi, monsieur Madrane, mais vous semblez plus fort sur le plan des paroles que sur celui des actes! En effet, le PS, dont vous êtes un membre éminent, est responsable de la situation actuelle. Et c'est vous qui faites en sorte que ces mineurs se retrouvent dans la rue et qu'ils ne bénéficient d'aucun hébergement. Permettez-moi de relever cette anomalie! Ce n'est d'ailleurs pas mon rôle de vous jeter des fleurs au vu de la politique que vous avez menée et qui est catastrophique depuis bien des années.

Cette semaine, j'ai été particulièrement intéressé par le témoignage d'un tuteur salarié livré dans un reportage du journal télévisé de la RTBF. Il y reconnaissait devoir s'occuper de 27 MENA, parmi lesquels six vivaient dans la rue. De plus, cinq d'entre eux avaient disparu dans la nature. Ils sont donc venus gonfler le nombre sans cesse croissant d'illégaux circulant sur notre territoire.

Il ne faut pas vous faire un dessin! Vous comprendrez aisément le danger que représente pour la société, mais aussi pour ces mineurs eux-mêmes, la décision d'abandonner ces MENA à leur triste sort. Certes, tous ne se retrouvent pas dans la rue. D'autres ont plus de chance, puisqu'ils se retrouvent parfois à l'hôtel. C'est actuellement le cas pour 200 mineurs. Excusez-moi de vous le dire, au risque de vous mécontenter de nouveau, mais cet hébergement à l'hôtel me semble critiquable. Ce l'est d'abord du point de vue des coûts qui en découlent. De plus, il est indécent de l'envisager pour des mineurs. L'hôtel n'est, selon moi, pas un mode d'hébergement adapté pour des mineurs non accompagnés qui, dans les faits, sont malheureusement de plus en plus jeunes.

Translated text

It should be known that, normally, the law provides for accommodation for all minors, whether or not they are asylum seekers. In reality, Fedasil does not provide adequate accommodation to MENA. This is of course not acceptable. In my opinion, minors should be able to benefit from an appropriate and specialized reception.

Unfortunately, if these young people do not receive accommodation, they find themselves delivered to themselves and end up wandering in our streets, day and night. They are, for the most part, unemployed and then sink into crime, drugs, violence or, more seriously, prostitution.

I was surprised to hear Mr. Madrane said just recently that voting this bill was to worry about the interests of unaccompanied minors. Excuse me, Mr. Madrane, but you seem stronger in terms of words than in terms of deeds! Indeed, the PS, of which you are an eminent member, is responsible for the current situation. And it is you who make sure that these miners find themselves on the street and that they do not benefit from any accommodation. Let me explain this anomaly. It is not my role to throw you flowers in view of the policy that you have been conducting and which has been catastrophic for many years.

This week, I was ⁇  interested in the testimony of a paid tutor delivered in a report from the RTBF television newspaper. He acknowledged that he had to take care of 27 MENA, of which six lived on the street. Five of them disappeared into the wild. They have therefore come to inflate the ever-increasing number of illegal traffickers circulating in our territory.

You don’t have to draw a picture. You will easily understand the danger it poses to society, but also to those minors themselves, the decision to abandon these MENAs to their sad fate. Of course, not everyone is on the street. Others are more lucky, as they sometimes find themselves at the hotel. This is currently the case for 200 minors. Excuse me for telling you this, at the risk of disappointing you again, but this hotel accommodation seems to me critical. This is primarily due to the costs involved. Moreover, it is inappropriate to consider it for minors. The hotel is, in my opinion, not a mode of accommodation suitable for unaccompanied minors who, in fact, are unfortunately getting younger and younger.

#47

Official text

                    
                    Le problème qui se pose dans le cas de l'hébergement des mineurs à l'hôtel est l'encadrement. Il est inexistant! Ce ne sont pas les six euros par jour de chèques repas – imaginez-vous ce qu'on fait avec six euros! – qui vont arranger ces problèmes!

Les mineurs isolés requièrent, selon moi, une protection et un suivi particuliers. Pour cette raison, j'estime qu'à leur arrivée sur le territoire, ces enfants doivent être identifiés et enregistrés. Leur famille doit être recherchée, un tuteur doit être désigné dans les plus brefs délais et une structure d'accueil particulière doit être mise en place. Il convient bien entendu que ces mineurs reçoivent des papiers chez nous uniquement s'ils connaissent la langue de la région dans laquelle ils souhaitent s'installer et s'intégrer mais aussi qu'ils fréquentent l'école et qu'ils aient la volonté de participer à la vie économique de notre pays. C'est bien la moindre des choses.

Comme je l'ai déjà dit lors de précédentes interventions, l'immigration ne peut pas se faire indéfiniment sur le dos des contribuables. On est cependant loin d'assister à une telle prise en charge aujourd'hui. La loi existante n'est déjà pas appliquée et cette proposition, si elle a le mérite d'ouvrir le débat et je salue les auteurs pour cela, ne garantit pas qu'une solution à la base du problème soit trouvée. C'est bien de faire des lois mais il faut encore que celles-ci soient praticables et effectives.

Selon le Service des tutelles, il existe aujourd'hui un grave problème de lenteur au niveau de l'octroi d'un tuteur, tant ses services connaissent un manque important d'effectifs et que le nombre de tuteurs est peu élevé.

Notre pays connaît en ce moment une crise profonde au niveau de l'accueil des migrants. Je ne vous le rappelle pas. Ce dossier sensible qui concerne les plus fragiles d'entre nous met en lumière une véritable crise de l'encadrement et de l'accompagnement.

Ce problème ne date pas d'aujourd'hui. Déjà en 2004, Child Focus et la Fondation Roi Baudouin tiraient la sonnette d'alarme en indiquant que la non-prise en charge de ces enfants menait inéluctablement à la création de réseaux de traite d'êtres humains et, plus particulièrement, à l'exploitation des jeunes filles. En effet, un coup d'œil au dossier permet de remarquer que beaucoup de MENA qui sont hébergés dans des centres d'accueil, à l'hôtel ou qui sont livrés à eux-mêmes dans la rue, disparaissent subitement sans laisser de trace, ce indépendamment de nos statuts en Belgique, qu'ils soient demandeurs d'asile ou non.

Child Focus a, à l'époque, tiré la sonnette d'alarme, puisque 255 dossiers de disparition de mineurs étrangers avaient été ouverts depuis sa création trois ans plus tôt. Pour Child Focus, un quart de ces mineurs disparus – imaginez-vous! – seraient devenus des victimes de la traite des êtres humains. Il est donc inconcevable, pour chacun d'entre nous, d'abandonner ces mineurs à leur sort.

Translated text

The problem that arises in the case of accommodation of minors at the hotel is the framework. It is inexistent! This is not the six euros per day of meal checks – imagine what you do with six euros! Who will solve these problems?

I believe that isolated minors require special protection and follow-up. For this reason, I believe that when they arrive in the territory, these children must be identified and registered. Their family should be sought, a guardian should be appointed as soon as possible and a special reception structure should be established. It is of course appropriate that these minors receive papers from us only if they know the language of the region in which they wish to settle and integrate but also that they attend school and that they have the will to participate in the economic life of our country. That is the least of things.

As I said in previous interventions, immigration cannot be done indefinitely on the back of the taxpayers. However, we are far from witnessing such an attitude today. The existing law is not already applied and this proposal, if it has the merit of opening the debate and I congratulate the authors for this, does not guarantee that a solution at the bottom of the problem will be found. It is good to make laws, but they must still be practicable and effective.

According to the Custody Service, there is today a serious problem of slowness in the granting of a tutor, as its services experience a significant shortage of staff and the number of tutors is low.

Our country is currently experiencing a deep crisis in the reception of migrants. I do not remind you. This sensitive dossier concerning the most fragile of us highlights a real crisis of guidance and accompaniment.

This problem does not exist today. As early as 2004, Child Focus and the King Baudouin Foundation sounded the alarm, stating that not taking care of these children inevitably led to the creation of human trafficking networks and, in particular, to the exploitation of young girls. Indeed, a look at the case allows to note that many MENA who are hosted in reception centers, at the hotel or who are delivered to themselves on the street, suddenly disappear without leaving any trace, regardless of our status in Belgium, whether they are asylum seekers or not.

Child Focus, at the time, sounded the alarm, as 255 disappearance files of foreign minors had been opened since its creation three years earlier. For Child Focus, a quarter of these missing minors – imagine! They became victims of human trafficking. It is therefore inconceivable for each of us to abandon these minors to their fate.

#48

Official text

                    
                    Une solution doit être trouvée concernant les MENA.

En parallèle, se pose le problème de l'instrumentalisation de ces mineurs qui arrivent en Belgique. Il est en effet fort probable que l'offre de l'aide sociale exerce une forte attraction sur les mineurs d'âge d'origine étrangère puisque les fraudes en la matière sont nombreuses. Mon collègue Dedecker l'avait d'ailleurs souligné en commission. Selon moi, il faut mettre en place un système qui empêche que naisse un trafic de mineurs car si la Belgique se doit d'honorer ses engagements humanitaires, elle ne peut tomber dans l'angélisme et la naïveté. Il convient donc d'augmenter les contrôles afin de vérifier effectivement l'âge de ces mineurs ou prétendus mineurs et il faut des conditions strictes dès le départ.

On parle des jeunes footballeurs de huit ou neuf ans mais cela reste très marginal et ce ne sont pas eux qui connaissent les situations les plus problématiques. Par contre, il importe de rester vigilant avec les mineurs de plus de seize ans car certains jeunes adultes préfèrent en effet se faire passer pour des mineurs afin d'obtenir une régularisation beaucoup plus souple. Je vous demanderais simplement de ne pas tomber dans le panneau sous le couvert d'un humanisme débordant ou d'une naïveté organisée ou, pour certains, délibérée.

Enfin, je voudrais parler des sanctions. La proposition évoque cette problématique en disant que la sanction, en cas de fraude ou de faux documents utilisés en vue de se faire passer pour un mineur, serait la délivrance d'un ordre de quitter le territoire. C'est une très bonne idée mais encore faut-il appliquer cette sanction dans les faits! Une fois de plus, il y a un énorme décalage entre les textes et la pratique. Ces dernières années, j'ai eu le regret de constater que le gouvernement a diminué de manière drastique l'exécution de ces ordres de quitter le territoire en lui préférant des voies plus souples de naturalisations ou de régularisations massives, dont certains sont très friands. Permettez-moi donc d'être prudent et d'émettre quelques réserves sur la présente proposition.

Il est vrai que la situation actuelle est floue. Il manque des tuteurs et je pense qu'il serait bien utile de les responsabiliser. Cette proposition qui clarifie certains termes et qui accorde un véritable statut aux mineurs non accompagnés peut paraître positive à première vue mais elle ne changera rien dans la pratique si on ne s'attaque pas, avec force et détermination, aux sources du problème. Cette proposition est véritablement trop vague. Rien ne changera si on ne change pas l'image de notre pays auprès des candidats à l'exil. Ceux-ci voient notre pays et ses nombreux avantages sociaux comme un eldorado facilement accessible.

Translated text

A solution must be found regarding the MENA.

In parallel, the problem arises of the instrumentalization of these minors arriving in Belgium. In fact, it is highly likely that the offer of social assistance will exert a strong attraction on minors of foreign origin, as fraud in this area is numerous. My colleague Dedecker also emphasized this in the committee. In my opinion, a system must be put in place that prevents the birth of trafficking in minors because if Belgium must honour its humanitarian commitments, it cannot fall into angelicism and naivety. Therefore, controls should be increased in order to effectively verify the age of these minors or alleged minors and strict conditions are required from the outset.

We talk about young footballers eight or nine years old but this remains very marginal and it is not them who know the most problematic situations. On the other hand, it is important to remain vigilant with minors over the age of sixteen because some young adults prefer to be pretended to be minors in order to obtain a much more flexible regularization. I would simply ask you not to fall into the panel under the cover of overflowing humanism or organized or, for some, deliberate naivety.

Finally, I would like to talk about sanctions. The proposal addresses this problem by saying that the sanction, in the case of fraud or false documents used in order to pretend to be a minor, would be the issue of an order to leave the territory. This is a very good idea, but this punishment must still be applied in the facts! Again, there is a huge gap between texts and practice. In recent years, I have had the regret of finding that the government has drastically reduced the execution of these orders to leave the territory by preferring more flexible routes of naturalization or mass regularization, some of which are very loving. So let me be cautious and make a few reservations on this proposal.

It is true that the current situation is vague. There is a shortage of guardians and I think it would be helpful to hold them accountable. This proposal, which clarifies certain terms and gives true status to unaccompanied minors, may seem positive at first glance, but it will not change anything in practice if the sources of the problem are not attacked, with force and determination. This proposal is really too vague. Nothing will change unless we change the image of our country with the candidates for exile. They see our country and its many social benefits as an easily accessible eldorado.

#49

Official text

                    
                    Je me félicite donc que ce débat ait pu avoir lieu au sein de ce parlement. Il est heureux qu'il soit enfin possible d'aborder ici des problèmes urgents qui gangrènent notre pays depuis de nombreuses années.

Cependant, permettez-moi de penser que cette question devrait faire l'objet d'un débat beaucoup plus large permettant des actes concrets. En effet, je ne vois pas en quoi la proposition en examen permettra d'atteindre cet objectif. C'est la raison pour laquelle je m'abstiendrai.

Translated text

#50

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik heb de indieners en de heer Somers zich niet horen uitspreken over de amendementen die ik heb voorgelegd. Het gaat toch om de verbetering van een wet. Ik heb iedereen horen spreken over de noodzaak om de omzendbrief om te zetten.

Translated text

#51

Official text

                    
                    Madame, je vous arrête tout de suite. La procédure est prévue depuis des siècles: on a une discussion générale; s'il n'y a plus d'intervenants, la discussion générale est close. (…) Vous avez demandé pour intervenir sur les amendements. (…) Non? Alors vous êtes victime du changement de présidence pendant un certain temps. Cela m'apprendra à sortir quelques minutes. Je dois donc donner la parole à Mme Genot, toujours dans la discussion générale. Après Mme Genot, je n'ai plus d'inscrits. (…) Il y a des distraits aujourd'hui, c'est incroyable! Après Mme Genot et M. le ministre, je vais clore la discussion générale. Nous passerons alors aux amendements et la discussion pourra avoir lieu à ce sujet.

Translated text

#52

#53

#54

#55

#56

Official text

                    
                    Merci, monsieur le président. C'est une bonne chose que nous ayons un cadre légal. Avant, on travaillait avec une circulaire. Cette fois, il y a un cadre légal sur lequel nous pourrons nous appuyer et c'est pour cela que nous avons soutenu le texte. Cependant, nous regrettons quelque peu de ne pas avoir pu profiter de la construction de ce cadre légal pour procéder à de petites avancées qui auraient pu améliorer les conditions de vie des MENA.

Par exemple, les adultes ont droit à voir un avocat quand ils sont auditionnés. Je ne comprends pas pourquoi ce droit à voir un avocat que nous avions déposé par amendement n'a pas été accepté pour les MENA. Le fait d'avoir un tuteur, ce n'est pas la même chose. Un tuteur, ce n'est pas un avocat, cela peut être des personnes très différentes de divers métiers, qui connaissent souvent bien le droit des étrangers mais qui ne sont pas diplômées en droit et qui ne sont pas avocats. Il est important qu'à l'instar d'un adulte, le mineur ait la possibilité d'être accompagné d'un avocat. Je ne comprends pas pourquoi quelqu'un de plus jeune devrait être défavorisé par rapport à quelqu'un de plus âgé. Je regrette qu'on n'ait pas accepté cet amendement qui me paraît relever du bon sens.

L'autre grand défi sera de faire tourner la machine.

Translated text

Thank you Mr. President. It is good that we have a legal framework. Previously, we worked with a circular. This time, there is a legal framework on which we can rely and that is why we supported the text. However, we somewhat regret not being able to take advantage of the construction of this legal framework to make small advances that could have improved the living conditions of the MENA.

For example, adults have the right to see a lawyer when they are audited. I do not understand why this right to see a lawyer that we had filed by amendment was not accepted for the MENA. Having a guardian is not the same thing. A tutor, this is not a lawyer, it can be very different people of various professions, who often know well the law of foreigners but who are not law graduates and who are not lawyers. It is important that, like an adult, the minor has the opportunity to be accompanied by a lawyer. I don’t understand why someone younger should be disadvantaged compared to someone older. I am sorry that this amendment has not been accepted, which I consider to be of common sense.

The other big challenge will be to turn the machine.

#57

Official text

                    
                    Ik stel voor dat ik onmiddellijk op dat punt reageer, mevrouw Genot. U hebt het amendement inderdaad in de commissie ingediend en ik waardeer ook uw bijdrage in de commissie. In de commissie hebben we onderstreept dat volgens het wetsvoorstel de Koning de modaliteiten van het verhoor bepaalt. Dat is één zaak.

Het feit dat een voogd zich laat bijstaan door een advocaat, kan perfect met de wetgeving die we vandaag zullen goedkeuren. Bovendien staat er in de wettekst die de taken van de voogd regelt, ook dat de voogd zich kan laten bijstaan door een advocaat. Aan uw bekommering wordt dus tegemoetgekomen. Het is ons ook bevestigd door de Dienst Vreemdelingenzaken. De mogelijkheid kan bovendien nog eens uitdrukkelijk in het KB worden vernoemd. Als u erop staat, omdat u denkt dat het in de praktijk niet zou gebeuren, dan zal de bepaling in het KB worden opgenomen.

Het is alleszins de bedoeling en het kan ook dat er bijstand is van een advocaat, als de voogd dat nodig acht. Sommige voogden zijn vrijwilligers, die liever assistentie hebben van een advocaat. Het is dus niet het zes- of zevenjarig kind, dat kan beslissen een advocaat bij de hand te nemen of niet. Het is de voogd, die beslist om zich te laten bijstaan door een advocaat.

Uw bekommernis is dus zeker meegenomen.

Translated text

I suggest that I respond immediately to this point, Mrs. Genot. You have actually submitted the amendment in the committee and I also appreciate your contribution in the committee. In the committee we emphasized that according to the bill, the King determines the modalities of the interrogation. That is one thing.

The fact that a guardian is assisted by a lawyer can be perfect with the legislation that we will adopt today. In addition, the legislation governing the duties of the guardian also states that the guardian can be assisted by a lawyer. Your concerns are therefore addressed. This has also been confirmed by the Foreign Affairs Service. The possibility can also be expressly mentioned in the KB. If you stand on it, because you think it would not happen in practice, then the provision will be included in the KB.

It is of course the intention and it can also be that there is the assistance of a lawyer, if the guardian considers it necessary. Some guardians are volunteers, who prefer the assistance of a lawyer. So it is not the six- or seven-year-old who can decide whether to take a lawyer or not. It is the guardian, who decides to be assisted by a lawyer.

Your concerns have ⁇  been taken into account.

#58

Official text

                    
                    L’idéal aurait été de l'insérer dans la loi. Mais si le secrétaire d’État peut appuyer vos propos en établissant que dorénavant, quand les tuteurs le demanderont, ils pourront être épaulés par un avocat, ce serait déjà un progrès appréciable sur le terrain.

Les autres difficultés résident dans l’application pratique ou sont principalement dues à la surcharge du système. Normalement, nous devrions préciser très rapidement si la personne est effectivement mineure et, dans ce cas, lui attribuer un tuteur. Dans les faits, le service des tutelles du département de la Justice est complètement surchargé. Il faut actuellement plusieurs mois pour déterminer si la personne est effectivement mineure et lui désigner un tuteur le cas échéant. Au cours de ces mois-là, l’accès aux soins de santé est très difficile et il est impossible d’inscrire le jeune dans une école. On gaspille donc souvent plusieurs précieux mois qui auraient été utiles pour ce jeune en le laissant dans des hôtels ou dans des structures peu adaptées à l’encadrement de jeunes.

L’autre gros problème qui se présente sur le terrain est le suivant. Vu le débordement de Fedasil, les jeunes MENA non demandeurs d’asile sont à la rue. Ceux-là sont donc privés d’encadrement, dépourvus de ressources financières et privés de scolarité. Les tuteurs sont dans l’incapacité d’effectuer le suivi de jeunes dont ils ignorent où ils se trouvent.

On dit que le suivi scolaire et la connaissance de la langue sont importants. Mais lorsque les besoins essentiels d’un jeune, c’est-à-dire avoir un toit et être nourri, ne sont pas satisfaits, il est impossible de lui demander d’être scolarisé de manière régulière. Ces deux points-là doivent malheureusement être très rapidement améliorés: un renforcement du service des tutelles de la justice pour que les désignations s’accélèrent, et un renforcement de Fedasil pour qu’un accueil effectif des MENA s’organise afin que la loi s’applique correctement et de manière constructive sont tous deux indispensables. Tant que ces deux conditions préalables ne sont pas remplies, on peut faire des lois et discuter abondamment: dans les faits, les droits des enfants ne seront pas respectés en Belgique.

Translated text

The ideal would have been to include it in the law. But if the Secretary of State can support your statements by stating that from now on, when the guardians ask for it, they can be supported by a lawyer, that would already be an appreciable progress on the ground.

Other difficulties lie in the practical application or are mainly due to system overload. Normally, we should clarify very quickly if the person is actually a minor and, in this case, assign him a guardian. In fact, the department of custody of the Department of Justice is completely overloaded. It currently takes several months to determine whether the person is actually a minor and appoint a guardian if necessary. During those months, access to health care is very difficult and it is impossible to enroll the young in a school. We often waste several precious months that would have been useful for this young man by leaving him in hotels or in structures unsuitable for the management of young people.

The other major problem that arises on the ground is the following. Given the overflow of Fedasil, young MENA non-asylum seekers are on the streets. Those are therefore deprived of framework, deprived of financial resources and private of schooling. The guardians are unable to monitor young people whom they do not know where they are.

It is said that school follow-up and knowledge of the language are important. But when the essential needs of a young person, i.e. having a roof and being fed, are not satisfied, it is impossible to ask him to be educated on a regular basis. These two points, unfortunately, need to be improved very quickly: a strengthening of the judicial tutelage service to accelerate appointments, and a strengthening of Fedasil to organize an effective reception of the MENA so that the law is applied correctly and constructively are both indispensable. As long as these two prerequisites are not met, we can make laws and discuss a lot: in fact, the rights of children will not be respected in Belgium.

#59

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik wil nog even ingaan op enkele punten die de collega’s hebben aangehaald.

Er werd daarstraks gesproken over de kinderen die wij niet kunnen bereiken. Ik heb in het begin van mijn toelichting gezegd dat het heel jammer is dat ongeveer de helft van de kinderen die men jaarlijks aantreft, niet continu een voogd heeft en dat die kinderen ook verdwijnen. Het is heel belangrijk dat wij daar iets aan doen. Dat is echter geen initiatief dat men via de wet kan regelen. Ik heb daarvoor in het verleden een resolutie ingediend. Die resolutie werd ook in de Senaat – mevrouw Vanlerberghe zal het nog weten – door alle fracties ondersteund.

Het is belangrijk dat men werkt rond sensibilisering, opvang en een zekere vorm van beschermde opvang, zoals Child Focus had aanbevolen. Ook de uitgewerkte aanbevelingen van de taskforce voor niet-begeleide minderjarigen moeten worden opgevolgd. Er moet dus een hele reeks zaken uitgevoerd worden, zodat wij meer jongeren kunnen bereiken dan vandaag. Het blijft een probleem. Wij bereiken een deel, maar hoe zit het met de anderen? Worden zijn geen slachtoffer van bijvoorbeeld mensenhandelaars? Ik deel die zorg.

Er werd ook een vraag gesteld over de Europese niet-begeleide minderjarigen. In onze wetgeving gaat men ervan uit dat er in de rest van Europa een zekere vorm van bescherming is, maar ook hierover, mevrouw Temmerman, heb ik een wetsvoorstel ingediend. Het strekt ertoe dat wij ook Europese kinderen, die vooral uit Bulgarije en Roemenië komen, bescherming kunnen bieden. Ik nodig ook de andere fracties uit om dat wetsvoorstel mee te steunen en het te bespreken.

De heer Louis heeft gezegd dat er problemen zijn met de opvang. Dat klopt. Ik betreur dat ten zeerste. Dat is een zaak die wij verder moeten regelen. Het is positief dat er nu, bijvoorbeeld, door de regering toch al initiatieven genomen zijn om extra mensen aan te werven voor de identificatie, via botscans. Er is extra personeel aangeworven op de dienst Voogdij, maar er is ook een extra contract gesloten met de universiteit van Antwerpen om de identificatie sneller te laten gebeuren. Het zal een en-enverhaal moeten worden. Men zal zowel moeten zorgen voor een goede opvang, als voor een snellere identificatie van jongeren over wie men twijfelt.

Translated text

Mr. Speaker, I would like to comment on a few points mentioned by the colleagues.

Then we talked about the children we cannot reach. I said at the beginning of my explanation that it is very unfortunate that approximately half of the children we meet annually do not have a guardian continuously and that those children also disappear. It is very important that we do something about it. However, this is not an initiative that can be regulated by law. I have submitted a resolution on this in the past. That resolution was also supported in the Senate – Mrs. Vanlerberghe will still know – by all factions.

It is important that one works around sensitization, reception and a certain form of protected reception, as Child Focus had recommended. Recommendations of the task force for unaccompanied minors should also be followed. Therefore, a whole range of things must be done so that we can reach more young people than we do today. It remains a problem. We reach a part, but what about the others? Are they not victims of human traffickers? I share that concern.

There was also a question about European unaccompanied minors. Our legislation assumes that there is a certain form of protection in the rest of Europe, but also on this, Mrs. Temmerman, I have submitted a bill. It is aimed at ensuring that we can also provide protection for European children, who come mainly from Bulgaria and Romania. I also invite the other groups to support this bill and to discuss it.

Mr. Louis has said that there are problems with the reception. That is correct. I deeply regret that. This is a matter that we need to settle further. It is positive that now, for example, initiatives have already been taken by the government to recruit additional people for identification, through bot scans. Additional staff has been recruited for the service Voogdij, but an additional contract has also been concluded with the University of Antwerp to make identification happen faster. It will be an en-en-story. It will be necessary to ensure both a good reception and a faster identification of young people about whom one doubts.

#60

Official text

                    
                    Wat ik niet begrijp, is dat u zegt dat de jongeren ook economisch moeten participeren. Dat is natuurlijk flauwekul.

Over wie hebben wij het? In 2010 gaat het over 94 kinderen tussen 0 en 9 jaar. Ik zie die nog niet werken. Wij hebben het over 89 kinderen tussen 10 en 12 jaar, over 812 kinderen tussen 13 en 15 jaar en over 1 499 kinderen tussen 16 en 18 jaar. Het zou misschien mogelijk zijn om die laatste groep af en toe een vakantiejob te bezorgen, als zij tenminste al een vorm van verblijfsvergunning hebben. Anders zetten wij ze immers aan tot zwartwerk, mijnheer Louis, en ik denk niet dat dit uw bedoeling is. Misschien hebt u zich versproken, maar ik neem aan dat u niet pleit voor kinderarbeid.

Translated text

#61

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mevrouw Lanjri, laat er geen twijfel over bestaan, wij zijn mede-indiener, dus wij zullen het wetsvoorstel absoluut steunen.

Ik heb alleen gezegd dat wij niet op onze lauweren mogen rusten en zeggen dat hiermee de kous af is. Wij weten allemaal dat er nog minderjarigen zijn die wij absoluut zouden moeten kunnen opvangen.

Het was een oproep aan ons, maar tegelijk aan de regering en aan Europa. Europa zou zich daarover ook eens mogen buigen, als men eens nadenkt over alle jongeren die in Europa ronddwalen.

Ik denk dat wij moeten denken aan een veeleer sociaal Europa, wat nu totaal achterwege wordt gelaten. Het is niet alleen aan de landen om deze problematiek op te lossen. Ik heb gewoon van het forum gebruikgemaakt om ook even naar Europa te verwijzen.

Het wetsvoorstel met betrekking tot de Europese minderjarigen zullen wij uiteraard met volle aandacht lezen en als het kan ook steunen.

Ik wil er vooral, net zoals de heer Somers, op wijzen dat wij slechts een klein deel van de problematiek oplossen. Ik roep de regering op, die weliswaar in lopende zaken is, om na te gaan wat wij omtrent die andere zaken kunnen doen.

Translated text

#62

Official text

                    
                    Madame Lanjri, quand je parle d'intégration à la vie économique, je pense aux 1 499 MENA de seize à dix-huit ans qui constituent la grande majorité des jeunes non accompagnés.

Lors de mon intervention, j'ai dit qu'ils devaient avoir la volonté. Chacun sait que notre pays attire énormément de personnes qui demandent l'asile car les conditions de vie y sont très agréables. Certes, c'est tout à fait autre chose mais savez-vous qu'un sans-abri belge a moins de droits qu'un sans-abri étranger? Cela n'est pas normal.

Toujours est-il qu'étant donné la façon dont nous appliquons nos lois, énormément de personnes ont envie de venir chez nous. Vu ce contexte, nous devons nous poser des questions quant à la réelle volonté des jeunes de seize à dix-huit ans de s'intégrer dans la vie active et économique et ne pas rester à charge de notre État de manière permanente. On peut s'interroger!

Translated text

#63

Official text

                    
                    Ik weet niet of u kinderen hebt, maar ook die zestien- tot achttienjarigen zitten normaal gezien op school. Tot daar aan toe dat ze eventueel nog een vakantiejob kunnen doen. Ze zullen dat graag doen als men ze natuurlijk toelaat om dat te doen. Daarvoor hebben ze deze papieren ook nodig. Absoluut.

(Onderlinge twistgesprekken tussen mevrouw Lanjri en de heer Francken)

Translated text

#64

#65

Official text

                    
                    Monsieur le président, Mme Lanjri avait posé deux questions; j'ai répondu à la première, mais Mme Lanjri ne veut évidemment pas comprendre ce que je dis. Je n'ai jamais dit qu'ils devaient travailler à 16 ans, mais qu'à 18 ans, ils devaient avoir l'intention soit de suivre des études, soit de travailler pour s'intégrer dans la vie économique et sociale en Belgique. Ce n'est pas une demande exagérée!

La deuxième question de Mme Lanjri concernait ce qui existe en matière d'accueil. Il est vrai que des lois existent en matière d'accueil, mais elles ne sont pas appliquées; de même, il existe des lois en matière d'ordre de quitter le territoire, mais ne sont pas non plus appliquées.

Alors pourquoi devrais-je aujourd'hui faire davantage confiance en votre proposition qu'aux lois existantes? C'est tout!

Translated text

#66

#67

Official text

                    
                    Monsieur le président, d'abord, une première remarque. Il faut savoir de quoi l'on parle: il est question ici de mineurs, reconnus comme étant MENA, pour lesquels on cherche une solution la plus durable possible, dans leur intérêt: ce n'est pas et ce ne sera pas obligatoirement la Belgique.

Si, dans le cadre d'un débat sur ces personnes, M. Louis ne conçoit même pas que, pour elles, il faut de la protection, un tuteur et un accompagnement, alors, en effet, on ne parle pas de la même chose. Simplement, ce sont des mineurs qui ne sont pas nécessairement des demandeurs d'asile et ce sont des mineurs non accompagnés reconnus comme tels.

Dans une phrase, vous venez de parler d'asile, d'intégration, d'ordre de quitter le territoire. La tentation est forte de mêler les concepts: tous ces concepts ne s'appliqueront en tout cas pas aux personnes dont il est question ici. Si, dans un débat aussi important, puisqu'il s'agit de MENA, donc d'obligations élémentaires en termes de protection, vous en profitez pour parler d'autres thèmes, tels ceux que vous évoquez, il ne me semble pas valoir la peine de vous répondre.

En revanche, je reviens sur ce que disait Mme Temmerman.

Translated text

First of all, a first comment. We need to know what we are talking about: we are talking about minors, recognized as MENA, for whom we are looking for a solution as sustainable as possible, in their interests: it is not and it will not necessarily be Belgium.

In the context of this discussion, Mr. Louis does not even conceive that, for them, they need protection, a tutor and an accompaniment, so, indeed, we are not talking about the same thing. Simply put, they are minors who are not necessarily asylum seekers and they are unaccompanied minors recognized as such.

In one sentence, you just talked about asylum, integration, order to leave the territory. The temptation is strong to mix concepts: all of these concepts will not apply to the people discussed here. If, in such an important debate, since it is about MENA, therefore basic obligations in terms of protection, you take advantage of it to talk about other topics, such as those you are referring to, it does not seem to me worth answering you.

On the other hand, I return to what Ms. Temmerman said.

#68

Official text

                    
                    Natuurlijk lost dit niet alles op. De vraag van de voogd blijft. De vraag naar de identificatie van de leeftijd blijft. Tijdens het Belgisch voorzitterschap hebben wij meerdere colloquia en conferenties georganiseerd om de good practices binnen alle Europese landen te verdelen over de niet-begeleide minderjarigen. Het is waar. In de Schengenzone is er, om het met een slecht woord te zeggen, concurrentie tussen de landen over het concept en het begrip van de niet-begeleide minderjarigen. Daarom moeten wij de procedure harmoniseren.

De eerste procedure die wij op Europees vlak moeten harmoniseren, is de bepaling van de leeftijd, want dat is cruciaal. Het is cruciaal, om als niet-begeleide minderjarige beschermd te worden, dat men minderjarig moet zijn.

Translated text

#69

Official text

                    
                    Monsieur le président, je voudrais remercier les parlementaires pour cette proposition qui, en fait, écrit dans une loi et assure de la sécurité juridique à ce qui se fait dans la pratique.

Il est vrai qu'un certain nombre d'améliorations me semblent importantes. Je pense notamment à l'audition du mineur. J'insiste ici sur le fait qu'il n'est pas question de protection de la jeunesse; il s'agit de mineurs qui ont un tuteur. La question du discernement du mineur ne se pose donc pas de la même manière que pour un mineur qui viendrait témoigner dans le cadre d'un divorce ou d'un dossier relevant de la protection de la jeunesse. Le mineur dont il est question sera toujours accompagné d'un tuteur qui a pour mission de défendre ses intérêts. La situation est donc différente, raison pour laquelle, quel que soit l'âge du mineur, ce dernier doit être entendu.

Pour répondre à Mme Dumery qui a déposé un amendement à ce sujet, l'obligation qui figure dans le texte est importante pour traiter au mieux les dossiers et trouver la meilleure solution à long terme pour ces mineurs.

Translated text

Mr. Speaker, I would like to thank the parliamentarians for this proposal which, in fact, is written into a law and provides legal certainty to what is done in practice.

I think a number of improvements are important. In particular, I think of the minor’s hearing. I insist here on the fact that it is not a question of youth protection; it is a question of minors who have a guardian. The question of the discernment of the minor is therefore not raised in the same way as for a minor who would come to testify in the context of a divorce or a case covered by the protection of youth. The minor concerned will always be accompanied by a guardian who has the task of defending his interests. The situation is therefore different, which is why, regardless of the age of the minor, the latter must be heard.

In response to Mrs Dumery, who submitted an amendment on this subject, the obligation contained in the text is important in order to best handle the cases and find the best long-term solution for these minors.

#70

Official text

                    
                    Ligt de duurzame oplossing voor de minderjarige in België of in het buitenland? Ligt die in het land van herkomst of in een ander Europees land? Om daarover te beslissen, is het meer dan noodzakelijk om ten minste de mening te kennen van de minderjarige die door zijn voogd wordt beschermd en vertegenwoordigd. Daarom is de hoorzitting met die minderjarige cruciaal in dat soort van dossiers. Daarom meen ik dat die invoering in de wet goed is.

Translated text

#71

Official text

                    
                    Un dernier élément, monsieur le président. J'en profite pour insister sur le fait que ce qui se trouve dans le texte est déjà mis en pratique. Au moment où le mineur va devenir majeur, l'Office des Étrangers le prévient que son statut de MENA va prendre fin. Je trouve sain de le prévenir qu'il va devoir introduire une procédure ou trouver un autre statut, au risque de ne plus en avoir. Aucun d'entre nous n'a intérêt à recréer un vide juridique dès que le mineur atteindra 18 ans. C'est pourquoi il importe d'inscrire dans la loi ce qui se pratique déjà. L'insécurité et le vacuum juridiques ne sont souhaitables pour personne, qu'il s'agisse de l'État ou du mineur.

Enfin, je dois préciser qu'un arrêté royal devra confirmer cette loi et couvrir notamment la question de la présence de l'avocat lors des auditions, si le tuteur le demande.

En résumé, nous pouvons dire qu'un signal important est donné. Tout est loin d'être résolu. Mais s'il y a bien des personnes pour lesquelles il fallait prévoir une sécurité juridique, ce sont justement ces mineurs. Et je remercie le parlement d'avoir sécurisé le travail accompli par l'administration en ce domaine. J'espère sincèrement que le texte pourra être voté tel quel par le parlement.

Translated text

A last point, Mr President. I use this to insist on the fact that what is in the text is already put into practice. As soon as the minor becomes full-time, the Foreign Office warns him that his MENA status will end. I find it healthy to warn him that he will have to introduce a procedure or find another status, at the risk of no longer having one. None of us has an interest in recreating a legal vacuum as soon as the minor reaches the age of 18. That is why it is important to include in the law what is already being done. Legal uncertainty and vacuum are not desirable for anyone, whether the state or the minor.

Finally, I must specify that a royal decree must confirm this law and cover in particular the issue of the presence of the lawyer at the hearings, if the guardian so requests.

In summary, we can say that an important signal is given. Everything is far from resolved. But if there are many people for whom legal security should be provided, it is precisely these minors. And I thank the Parliament for securing the work done by the administration in this area. I sincerely hope that the text can be voted as by Parliament.

#72

Official text

                    
                    Mijnheer de staatssecretaris, u hebt geantwoord op het amendement inzake de min-twaalfjarigen die gehoord moeten worden. U argumenteert dat die min-twaalfjarige vergezeld is van een voogd. Welnu, die voogd zit daar inderdaad bij, maar nog altijd wordt die min-twaalfjarige gehoord. Dat is net het essentieel verschil. In het jeugdrecht is er namelijk ook iemand bij, eventueel een advocaat of een aangestelde voogd, maar het verschil zit hem in het moeten horen of het kunnen horen. Een min-twaalfjarige kán gehoord worden, maar dat staat niet in de voorliggende wet.

Er is nog een punt dat ik niet gehoord heb. Ik vind het jammer dat collega Somers momenteel niet aanwezig is, want hij had een interessant punt aangehaald. Hij sprak over de minderjarigen die niet voldoen aan deze wetgeving; de minderjarigen die bijgevolg moeten terugkeren.

Mijnheer de staatssecretaris, de heer Somers vroeg eigenlijk aan de regering wat u, in uw humaan terugkeerbeleid, voor die minderjarigen doet.

Translated text

#73

Official text

                    
                    Monsieur le secrétaire d'État, vous me parlez de protection mais vous-même vous n'assurez pas cette protection en laissant ces mineurs à leur triste sort, sans encadrement, sans ressources et parfois même sans toit. Les mineurs à l'hôtel reçoivent six euros par jour pour se nourrir. Je voudrais vous encourager sincèrement à vivre avec six euros par jour pour vous nourrir; vous me direz alors après une semaine si vous vous sentez protégé et parfaitement équilibré!

Je dis que, par cette méthode, vous encouragez la délinquance. Ce n'est pas acceptable! Je pense que vous êtes mal placé pour me donner des leçons!

Translated text

#74

#75

#76

Official text

                    
                    Monsieur le président, mesdames et messieurs les ministres, chers collègues, le sujet de ladite proposition de résolution est une réelle cause pour chacune et chacun d'entre nous. Je suis, dès lors, très honoré d'être une "caisse de résonance" en qualité de rapporteur.

La présente proposition de résolution concernant les soins palliatifs a été adoptée à l'unanimité des membres de la commission de la Santé publique de la Chambre. Cette proposition a déjà été discutée lors de la précédente législature et l'occasion, pour le parlement, d'exprimer son attachement à une organisation des soins palliatifs qui sont aujourd'hui ancrés, de manière structurelle, dans les soins de santé. En effet, depuis plus d'un quart de siècle, le monde médical et la société ont repris conscience que la mort constitue un événement très important de la vie d'un être humain et que, pour toute personne atteinte d'une maladie incurable et condamnée à mourir sous peu, la qualité de vie prime sur la durée.

En vingt années, le financement des soins palliatifs a évolué puisque, aujourd'hui, les projets pilotes font place à des financements structurels, notamment pour ce qui concerne les équipes de suivi multidisciplinaire. La pratique des soins palliatifs est donc récente et, comme toute nouvelle discipline, elle est susceptible d'être améliorée sous de nombreux aspects. Par exemple, la présente proposition exprime le souhait du parlement de voir le financement des soins palliatifs amélioré en accord avec les conditions des différentes études réalisées en la matière.

Dans ce même esprit, le point 18 de la proposition exprime la nécessité de connaître et d'évaluer les besoins de la première ligne des soins dans la problématique de fin de vie. La proposition insiste également sur la formation et l'échange des connaissances en la matière entre tous les professionnels concernés, qu'il s'agisse des infirmières ou du personnel dans les maisons de repos et de soins. Par ailleurs, plusieurs amendements au texte insistent sur la nécessité de voir les futures politiques menées en concertation avec les entités fédérées partiellement compétentes en la matière.

J'ajouterai pour finir que la commission de la Santé publique se penche actuellement sur l'opportunité de modifier la définition légale des soins palliatifs.

Translated text

Mr. Speaker, Ladies and Gentlemen, Ladies and Gentlemen, Ladies and Gentlemen, the subject of this proposed resolution is a real cause for each and every one of us. I am, therefore, very honored to be a “resonance box” as a rapporteur.

This proposal for a resolution on palliative care was adopted unanimously by the members of the Chamber’s Public Health Committee. This proposal has already been discussed in the previous legislature and is an opportunity for Parliament to express its commitment to an organization of palliative care which is now structurally anchored in health care. Indeed, for more than a quarter of a century, the medical world and society have regained awareness that death constitutes a very important event in the life of a human being and that, for any person suffering from an incurable disease and condemned to die soon, the quality of life prevails over the duration.

Over the past twenty years, the financing of palliative care has evolved since, today, pilot projects take the place of structural financing, in particular with regard to multidisciplinary monitoring teams. The practice of palliative care is therefore recent and, like any new discipline, it is likely to be improved in many aspects. For example, this proposal expresses Parliament’s desire to see the financing of palliative care improved in accordance with the conditions of the various studies conducted on the subject.

In this same spirit, point 18 of the proposal expresses the need to know and evaluate the needs of the first line of care in the end of life problem. The proposal also emphasizes training and exchange of knowledge on this subject among all relevant professionals, whether nurses or staff in rest and care homes. Furthermore, several amendments to the text emphasize the need to see future policies carried out in consultation with the partially competent federal entities in the matter.

The Public Health Committee is currently considering the possibility of changing the legal definition of palliative care.

#77

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, er zijn in dit land al heel wat waardevolle initiatieven genomen om palliatieve zorg te organiseren. Het gaat om samenwerkingsverbanden binnen de thuiszorg, eventueel aangevuld met de palliatieve dagcentra, maar ook in de intramurale voorzieningen, dus in de ziekenhuizen en de rust- en verzorgingstehuizen. Ik wil hier benadrukken dat op dit gebied ook heel wat vrijwilligers iedere dag echt uitzonderlijk waardevol werk leveren en daarvoor verdienen ze alle lof.

Doordat een deel van het zorgaanbod nog niet structureel wordt gefinancierd – denken we aan de palliatieve dagcentra – gaat het in heel wat van deze settings nog over echt pionierswerk. In elk geval, onze fractie deelt een van de hoofdbekommernissen van de indieners van deze resolutie, in casu dat het palliatief zorgaanbod nog beter moet worden afgestemd op de effectieve noden en zorgbehoeften van de patiënten. Het past perfect in onze filosofie van een horizontale benadering van de gezondheidszorg, waarbij wordt uitgegaan van de zorgbehoefte van de patiënt veeleer dan vanuit de pathologie of de ziekte op zich.

Doordat palliatieve zorgen momenteel soms nog te nauw in verband staan met het echte levenseinde, worden bij een groot aantal patiënten de palliatieve behoeften niet herkend. Om die palliatieve behoeften echt effectief te herkennen, onderstrepen we hier dan ook het belang van een degelijke basisopleiding voor palliatieve zorg in het curriculum van elke zorgverlener. We ondertekenen dan ook mee het amendement van collega Lambert.

Zoals de heer Seminara juist heeft gezegd, wordt in de commissie binnenkort de aanpassing van de definitie van palliatieve zorg besproken. Wanneer deze definitie effectief wordt aangepast, is het voor ons belangrijk dat naast het loslaten van de levensverwachting als criterium ook aandacht wordt besteed aan het invullen van operationele criteria die maken dat de nieuwe definitie ook in de praktijk werkbaar blijkt.

Translated text

Many valuable initiatives have already been taken in this country to organize palliative care. These are collaborative relationships within the home care, possibly supplemented with the palliative day centers, but also in the intramural facilities, i.e. in the hospitals and the rest and care homes. I would like to emphasize here that in this area, too, a lot of volunteers every day do truly exceptionally valuable work and for this they deserve all praise.

Because part of the health care offer is not yet structurally financed – we think of the palliative day centers – in many of these settings it is still about genuine pioneering work. In any case, our group shares one of the main concerns of the authors of this resolution, in this case, that the offer of palliative care should be better aligned to the effective needs and care needs of patients. It fits perfectly into our philosophy of a horizontal approach to health care, based on the patient’s need for care rather than from the pathology or the disease itself.

Because palliative concerns are currently sometimes too closely related to the actual end of life, palliative needs are not recognized in a large number of patients. In order to truly effectively recognize these palliative needs, we emphasize the importance of a solid basic training in palliative care in the curriculum of every healthcare provider. Therefore, we sign the amendment of Mr Lambert.

As Mr Seminara correctly said, the committee will soon discuss the adaptation of the definition of palliative care. When this definition is effectively adjusted, it is important for us that in addition to releasing life expectancy as a criterion, attention is also paid to the completion of operational criteria that make the new definition also proved practical in practice.

#78

Official text

                    
                    In de resolutie staat ook de vroegtijdige zorgplanning, de advanced care planning, vermeld. Wij zijn dat zeer genegen. Zoals de indieners aanhalen, kan hierdoor een aantal uitzichtloze behandelingen worden vermeden. Het zal de patiënt toelaten in een veel vroeger stadium en in volledig overleg met zijn huisarts een aantal keuzes te maken, zodat hij zich heel duidelijk bewust is dat hij een onderscheid kan maken tussen behandelingen die hij wel nog wil ondergaan en behandelingen die hij niet meer wil ondergaan. Dit kan ongetwijfeld zorgen voor heel wat meer gemoedsrust voor de patiënten zelf, maar ook voor hun directe omgeving.

Het belang van de huisarts wordt in de toelichting van deze resolutie wel vermeld, maar in de oorspronkelijke resolutie kwam de centrale rol van de eerste lijn, dus van de huisartsen maar zeker ook van de thuisverplegers of van de verpleegkundigen, in het geheel niet aan bod. Ook daar hebben we dan het amendement van collega Lambert mee ondertekend om de centrale rol van de huisarts en van de verpleegkundigen te bekrachtigen.

We steunen ook de vraag naar een structurele financiering van de palliatieve dagcentra, maar vinden het belangrijk dat er daarnaast ook een evaluatie komt van de dagcentra, en dan vooral inzake de planning en de erkenningsvoorwaarden van die centra. Het kan niet, zoals nu het geval is, dat een aantal dagcentra onderbenut is, terwijl er in andere centra plaatsen te kort zijn. Wij vragen dus een evaluatie van de planning en de erkenningsvoorwaarden van de dagcentra.

Ten slotte wil ik natuurlijk ook aanstippen dat de bevoegdheidspakketten helemaal niet homogeen zijn. Indien we het aanbod van palliatieve zorgen beter willen organiseren, is het dan ook van groot belang dat er zeer nauw overleg wordt gepleegd met de gemeenschappen. En dat natuurlijk in afwachting van de overheveling van de bevoegdheden van die toch wel zeer persoonsgebonden materie naar de gemeenschappen.

Voorzitter, collega’s, onze fractie zal deze voorliggende resolutie steunen omdat het voor heel wat patiënten met palliatieve zorgnoden de toegang tot die palliatieve zorg kan vergemakkelijken.

Translated text

The resolution also mentions early care planning, the advanced care planning. We are very affectionate about that. As the applicants suggest, this can avoid a number of prospective treatments. It will allow the patient to make a number of choices at a much earlier stage and in full consultation with his general doctor, so that he is very clearly aware that he can distinguish between treatments he still wants to undergo and treatments he no longer wants to undergo. This can undoubtedly provide much more peace of mind for the patients themselves, but also for their immediate surroundings.

The importance of the general practitioner is mentioned in the explanation of this resolution, but in the original resolution the central role of the first line, i.e. of the general practitioners but ⁇  also of the home nurses or nurses, was not addressed at all. Here too, we signed the amendment of colleague Lambert to reinforce the central role of the family doctor and the nurses.

We also support the demand for structural financing of the palliative day centers, but consider it important that there is also an evaluation of the day centers, and then especially regarding the planning and the conditions of recognition of those centers. It cannot, as is now the case, that some day centers are underused, while in other centers places are too short. We therefore request an evaluation of the planning and recognition conditions of the day centers.

Finally, of course, I would also like to point out that the powers packages are not at all homogeneous. If we want to better organize the supply of palliative care, it is therefore of great importance that a very close consultation with the communities is undertaken. And that, of course, in anticipation of the transfer of the powers of that yet very personal subject to the communities.

President, colleagues, our group will support this present resolution because it can facilitate access to that palliative care for many patients with palliative care needs.

#79

Official text

                    
                    Monsieur le président, madame la ministre, chers collègues, pour le Mouvement Réformateur, le véritable enjeu des soins palliatifs est de pouvoir donner la possibilité à chaque patient à l'endroit où il le souhaite, que ce soit à son domicile, en maison de repos ou à l'hôpital, d'organiser au mieux la fin de son existence en faisant primer la qualité de vie. Dans tous les cas, le libre choix du patient, notamment entre des soins intra muros ou extra muros, doit être respecté. Les pouvoirs publics doivent tout mettre en œuvre pour le garantir.

Les soins spécifiques à apporter aux malades palliatifs qui visent notamment à atténuer la douleur s'inscrivent dans une approche globale incluant un soutien psychologique, moral, spirituel, familial et social. Cet accompagnement transversal exige une concertation en vue d'une harmonisation des politiques entre les entités fédérées et le fédéral. C'est la raison pour laquelle tous les axes définis dans la présente proposition de résolution doivent s'inscrire dans une collaboration avec les ministres compétents dans la matière de la santé publique.

La présente résolution jette les bases d'une réforme globale en matière de soins palliatifs à laquelle nous souscrivons. Elle constitue l'aboutissement d'un travail de longue haleine, entrepris sous la précédente législature. Sans entrer dans tous les détails du texte, je me permettrai de mettre en évidence les points qui nous semblent primordiaux et qui sont au nombre de quatre.

Premièrement, un financement adapté de l'offre de soins palliatifs en fonction des besoins réels doit pouvoir être assuré. Le secteur souffre d'un sous-financement chronique, cela nous a été démontré à souhait. Il importe donc pour les patients d'établir un plan pluriannuel réaliste et propice au bon fonctionnement du secteur des soins palliatifs.

Deuxièmement, l'implication des acteurs de la première ligne ne doit pas être négligée dans la politique des soins palliatifs que nous entendons soutenir. Étant donné la place privilégiée au sein des soignants de première ligne, il est important, comme cela a été signalé par l'intervenant précédent, que le médecin généraliste ait une place centrale dans la prise en charge des soins palliatifs. Cela étant, tous les acteurs de la première ligne, médecins, infirmiers ou kinés ont un rôle essentiel à jouer pour le bon déroulement de la prise en charge palliative.

Translated text

Mr. Speaker, Mrs. Minister, dear colleagues, for the Reform Movement, the real challenge of palliative care is to be able to give the possibility to each patient wherever he wishes, whether in his home, in a rest home or in the hospital, to organize as best as possible the end of his existence by giving priority to the quality of life. In all cases, the patient’s free choice, in particular between intra-wall or extra-wall care, must be respected. Public authorities should do everything they can to ensure this.

Specific care to be provided to palliative patients, in particular to alleviate pain, is part of a comprehensive approach that includes psychological, moral, spiritual, family and social support. This transversal support requires coordination in order to harmonise policies between the federal entities and the federal. This is why all the axes defined in this proposal for a resolution should be part of a collaboration with the ministers responsible for public health.

This resolution laid the foundation for a comprehensive reform in palliative care that we endorse. It is the result of a long-term work undertaken during the previous legislature. Without going into all the details of the text, I will allow myself to highlight the points that we find primary and which are in the number of four.

First, an adequate financing of the supply of palliative care according to the actual needs must be able to be ensured. The sector is suffering from chronic underfinancing, which has been shown to us at will. Therefore, it is important for patients to establish a realistic, multiannual plan that promotes the proper functioning of the palliative care sector.

Second, the involvement of frontline actors should not be overlooked in the palliative care policy we intend to support. Given the privileged place among first-line caregivers, it is important, as the previous speaker pointed out, that the general practitioner has a central place in the management of palliative care. All front-line actors, doctors, nurses or kinesiologists have a crucial role to play for the proper progress of palliative care.

#80

Official text

                    
                    C’est la raison pour laquelle le point 18 a été introduit. Nous devons évaluer l’implication de la première ligne dans la problématique de la fin de vie, ainsi que les besoins, tant des patients que des professionnels.

Troisièmement, la coopération entre les trois niveaux de pouvoir compétents doit être améliorée en vue de mieux sensibiliser et de mieux former le personnel médical et paramédical. Le but est de développer une culture durable de ces soins palliatifs.

Quatrièmement, l’instauration de la fonction palliative dans les maisons de repos et de soins doit être soutenue et renforcée. Il convient de développer dans les MRS une culture palliative, encore trop souvent manquante.

Voilà les différentes remarques que je souhaitais émettre au cours de ce débat. Je soutiendrai bien entendu ce texte.

Translated text

#81

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, sterven hoort bij het leven. De Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen pleit er op haar website voor "het sterven en afscheid nemen opnieuw in eigen handen te geven van betrokkenen en ieder de gelegenheid te geven op zijn manier en waar hij wenst naar het einde toe te leven". Het is een ruime definitie, waarbij mij opvalt dat, net zoals in andere delen van het domein Welzijn en Volksgezondheid, het beslissingsrecht teruggegeven wordt aan de patiënt en zijn omgeving.

De Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen wil de levenskwaliteit verbeteren van patiënten die te maken hebben met levensbedreigende aandoeningen, en van hun naasten, door het voorkomen en verlichten van lijden door middel van vroegtijdige duiding en zorgvuldige beoordeling en behandeling van pijn en andere problemen van lichamelijke, psychosociale en spirituele aard.

In België is er al veel gerealiseerd in vergelijking met andere landen. Zoals in vele domeinen, zijn er ook hier echter nog vele noden, zowel op financieel vlak als wat voldoende handen betreft. De resolutie formuleert een aantal prioriteiten die wij zeker steunen.

Zo is er het wegwerken van pijnpunten inzake financiering van de samenwerkingsverbanden en van de federaties voor palliatieve zorg, en dat binnen een realistisch meerjarenprogramma. Wij hebben ook aandacht voor palliatieve zorg in rustoorden, wat niet onbelangrijk is, daar vele mensen hun laatste levensjaren in een rustoord doorbrengen en daar vaak ook overlijden. Ook het streven naar meer kennis, het registreren van gegevens en het delen van kennis zijn belangrijk.

Voor Open Vld zijn enkele elementen in deze resolutie zeer belangrijk.

Eerst en vooral keuren wij deze resolutie goed zonder de palliatieve zorg af te zetten tegen de curatieve zorg, en zonder de palliatieve zorg af te zetten tegen euthanasie. De definitie van palliatieve zorg waarmee ik mijn betoog begon, maakt dit uit den boze.

Translated text

Dear colleagues, death is a part of life. The Federation of Palliative Care Flanders advocates on its website “to give the death and farewell again into the own hands of the affected persons and to give each one the opportunity in his own way and where he wishes to live to the end.” It is a broad definition, which makes me notice that, like in other parts of the Welfare and Public Health domain, the decision-making right is returned to the patient and his environment.

The Federation of Palliative Care Flanders aims to improve the quality of life of patients suffering from life-threatening diseases, and their relatives, by preventing and alleviating suffering through early detection and careful assessment and treatment of pain and other problems of physical, psychosocial and spiritual nature.

Belgium has already achieved a lot compared to other countries. However, as in many domains, there are still many needs here, both financially and in terms of sufficient hands. The resolution sets out a number of priorities that we ⁇  support.

For example, removing pain points in financing cooperative unions and palliative care federations, within a realistic multiannual programme. We also pay attention to palliative care in rest disorders, which is not insignificant, as many people spend their last years of life in rest disorders and often die there. The pursuit of more knowledge, the recording of data and the sharing of knowledge are also important.

For Open Vld, some elements in this resolution are very important.

First and foremost, we approve this resolution without reducing palliative care to curative care, and without reducing palliative care to euthanasia. The definition of palliative care with which I started my argument makes this out of the evil.

#82

Official text

                    
                    Als liberalen pleiten wij ervoor dat mensen grip hebben en krijgen op hun leven. Wij hebben de ambitie om dat ook te willen voor mensen die worden geconfronteerd met hun levenseinde.

Belangrijk in deze resolutie is dat wij benadrukken dat palliatieve zorg een gedeelde verantwoordelijkheid is met de gemeenschappen en de gewesten. Het is dan ook logisch dat wij samen onze financiële verantwoordelijkheid opnemen om de vandaag bestaande pijnpunten weg te werken. De gemeenschappen doen dit al en logischerwijs moeten wij deze samenwerking in de verdere uitbouw van palliatieve zorgen intensifiëren en voortzetten. Het Vlaams Parlement heeft dit recent in een resolutie erkend.

Wij sterven graag thuis. In die zin kan het belang van palliatieve samenwerkingsverbanden niet worden onderschat. Wij mogen niet de fout maken het belang van palliatieve zorgen in rust- en verzorgingstehuizen te onderschatten. Mensen gaan voor de laatste twee of drie jaar van hun leven naar een rustoord, vaak omdat zij door een gebrek aan persoonlijk netwerk of omdat de zorgen te groot zijn geworden niet langer thuis kunnen blijven. Of wij dat nu willen of niet, in de toekomst zullen er meer mensen overlijden in een rustoord.

Ik haal nog kort twee amendementen aan. In het eerste amendement, dat niet is goedgekeurd, wordt de subsidiëring van de dagcentra in vraag gesteld. Dit wensten wij in de resolutie te schrappen, omdat de Raad van State duidelijk heeft gesteld dat de palliatieve dagcentra tot de bevoegdheden van de gemeenschappen behoren en omdat wij van mening zijn dat zij dan ook op financieel vlak de verantwoordelijkheid moeten dragen. Het tweede amendement inzake registratie en administratieve afspraken werd goedgekeurd; daardoor kan men ervoor zorgen dat de meeste geldsommen effectief naar de zorg gaan en dat minder door administratie worden opgeslorpt.

Translated text

As liberals, we advocate that people have control and take control of their lives. We have the ambition to want the same for people who are facing their end of life.

Important in this resolution is that we emphasize that palliative care is a shared responsibility with communities and regions. It is therefore logical that we jointly assume our financial responsibility to eliminate the pain points that exist today. The communities are already doing this and logically we should intensify and continue this cooperation in the further expansion of palliative care. The Flemish Parliament recently recognized this in a resolution.

We like to die at home. In this sense, the importance of palliative cooperation cannot be underestimated. We should not make the mistake of underestimating the importance of palliative care in rest and care homes. People go to rest disorder for the last two or three years of their lives, often because they can no longer stay at home due to a lack of personal network or because the concerns have become too big. Whether we like it or not, in the future more people will die in a rest disorder.

I will briefly submit two amendments. The first amendment, which has not been adopted, calls into question the subsidisation of day centers. We wanted to remove this in the resolution, because the State Council has made it clear that palliative day centers belong to the competence of the communities and because we believe that they should therefore be financially responsible. The second amendment on registration and administrative arrangements was adopted, ensuring that the majority of money is effectively spent on healthcare and that less is used by the administration.

#83

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, zoals u uit de betogen van de andere collega’s reeds kon afleiden, handelt dit voorstel van resolutie over de verbreding van de palliatieve zorg. Het middenveld, patiënten en hun familie, artsen, verpleegkundigen, maar ook het Vlaams Belang waren al lang vragende partij voor een uitbreiding van de palliatieve zorg en om hiervoor in de nodige middelen te voorzien.

Hieruit kan de commissievoorzitter, de heer Bonte, die hier spijtig genoeg niet is, misschien het antwoord afleiden op zijn bedenking. Hij vroeg zich na afloop van de besprekingen namelijk af waarom de meerderheidspartijen in een resolutie deze 18 vragen aan hun eigen regering moeten stellen. Een doordenkertje. Ze hebben misschien zonder er verder over na te denken het oud voorstel van het Vlaams Belang overgenomen, want wij zitten nooit in de regering.

Mijn fractie kan zich in ieder geval goed vinden in dit voorstel en zal het dan ook met overtuiging steunen. Wij hebben wel één amendement ingediend dat evenwel in de commissie niet in aanmerking werd genomen. Misschien is dit toch wel een vergissing. Zeven op de tien kankerpatiënten met een terminale tumor geven aan thuis te willen sterven en toch is dit slechts voor 28 % van hen mogelijk. Dit is de zogenaamde palliatieve paradox van de thuiszorg.

Deze paradox werd nog sterker geaccentueerd omdat thuiszorg voor terminale patiënten, in vergelijking met sterven in het ziekenhuis, duurder is voor de patiënt maar goedkoper voor de maatschappij. In het ziekenhuis is de federale overheid verantwoordelijk voor het toedienen van de palliatieve zorg, maar buiten de muren van het ziekenhuis zijn de gemeenschappen hiervoor bevoegd. De samenwerkingsverbanden vervullen hierin een belangrijke rol. Elk regionaal palliatief samenwerkingsverband beschikt over een of meerdere multidisciplinaire begeleidingsequipes, maar dit is absoluut ontoereikend, zeker als men de definitie van palliatieve zorg wil uitbreiden.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, as you could already infer from the arguments of the other colleagues, this proposal for a resolution deals with the expansion of palliative care. The civil society, patients and their families, doctors, nurses, as well as the Flemish Interest have long been demanding parties for an extension of palliative care and to provide the necessary resources for this.

From this, the Chairman of the Commission, Mr. Bonte, who, unfortunately, is not here, may be able to deduce the answer to his concern. After the discussions, he wondered why the majority parties should put these 18 questions to their own government in a resolution. A threshold of thought. They may have taken over the old proposal of the Flemish Interest without further consideration, because we are never in the government.

In any case, my group can be pleased with this proposal and will therefore support it with conviction. We submitted an amendment that was not taken into account in the committee. Per ⁇  this is a mistake. Seven out of ten cancer patients with a terminal tumor indicate that they want to die at home, and yet this is only possible for 28% of them. This is the so-called palliative paradox of home care.

This paradox was further accentuated because home care for terminal patients, compared to dying in the hospital, is more expensive for the patient but less expensive for society. In the hospital, the federal government is responsible for providing palliative care, but outside the walls of the hospital, communities are competent to do so. The cooperation unions play an important role in this. Each regional palliative cooperation association has one or more multidisciplinary counselling teams, but this is absolutely insufficient, especially if one wants to expand the definition of palliative care.

#84

Official text

                    
                    Op basis van de wet van 14 juni 2002 betreffende de palliatieve zorg werd een federale evaluatiecel palliatieve zorg opgericht. Die cel moest geregeld de noodzaak inzake kwalitatieve zorg en de aangeboden oplossingen evalueren en daarover om de twee jaar een verslag opstellen.

Het grootste gedeelte van de waargenomen knelpunten behoort tot de Vlaamse bevoegdheid, maar de Vlaamse overheid wordt zelf niet bij de evaluatie betrokken. Het is niet alleen door een geldtekort dat niet aan alle noden kan worden voldaan, ook de niet-homogene bevoegdheidspakketten werken hierbij zeker contraproductief.

Er doet zich een belangrijk probleem voor bij de financiering van de dagcentra, waarnaar al een paar keer werd verwezen. Die dagcentra zijn vooral in Vlaanderen heel populair. De erkenning en de financiering ervan staat inderdaad tot vandaag nog altijd op de helling en is nog altijd niet structureel geregeld, als gevolg van het feit dat verschillende overheden daarbij betrokken worden en daarvoor bevoegd zijn.

Vlaanderen wenst een visie te ontwikkelen op het gewenste aanbod binnen de palliatieve functie, maar heeft daarvoor niet voldoende bevoegdheden. Ik ben van mening dat dit ook voor Wallonië het geval is. Daarom hebben wij in een amendement, in punt 19, een bijkomende vraag aan de regering gericht om, in afwachting van een onafhankelijk Vlaanderen, de integrale bevoegdheid voor de gezondheidszorg naar de deelstaten over te hevelen.

Het was voor mij natuurlijk geen verrassing dat de Franstalige collega’s tegen dit amendement hebben gestemd, al zouden ook zij baat vinden bij homogene bevoegdheden. Dat is trouwens een aanbeveling van de OESO. Wat mij wel verwonderde, is dat de collega’s van de Vlaamse partijen die voor de vijf resoluties van het Vlaams Parlement hebben gestemd, ons amendement niet konden steunen.

Translated text

On the basis of the Act of 14 June 2002 on palliative care, a federal assessment cell for palliative care was established. That cell should regularly evaluate the need for quality care and the solutions offered and report on this every two years.

The majority of the observed obstacles belong to the Flemish jurisdiction, but the Flemish government itself is not involved in the evaluation. It is not only due to a lack of money that not all needs can be satisfied, but also the non-homogeneous power packages are ⁇  counterproductive.

There is an important problem in the financing of day centers, which has been mentioned several times. These day centers are very popular especially in Flanders. Indeed, its recognition and financing still stands on the slope to this day and is still not structurally regulated, due to the fact that various public authorities are involved and competent to do so.

Flanders wish to develop a vision on the desired supply within the palliative function, but does not have sufficient powers to do so. This is also the case for Wallonia. Therefore, in an amendment, in point 19, we have addressed an additional question to the government to transfer, in anticipation of an independent Flanders, the full competence for health care to the counties.

It was, of course, no surprise to me that the French-speaking colleagues voted against this amendment, although they would also benefit from homogeneous powers. This is a recommendation from the OECD. What surprised me was that the colleagues of the Flemish parties who voted for the five resolutions of the Flemish Parliament could not support our amendment.

#85

Official text

                    
                    Ik dacht dat de resoluties van 3 maart 1999 nog altijd geldig waren.

In de resoluties staat heel duidelijk, ik citeer: “De normerings-, uitvoerings- en financieringsbevoegdheid betreffende het volledige gezondheids- en gezinsbeleid moet integraal naar de deelstaten worden overgeheveld”, dus onder meer met inbegrip van de gezondheidszorgverzekering en de gezinsbijdrage.

Ook de N-VA heeft zich in de commissie onthouden op ons amendement, terwijl ze daarnet wel zegde dat ze wacht op de overheveling van de bevoegdheden. Maar met wachten alleen zal men er inderdaad niet komen.

Misschien was ze even verstrooid of misschien moet ik denken, zoals mijn collega uit het Vlaams Parlement, Wim Wienen, dat ze zich heeft vergist. De heer Wienen dacht dat, toen de N-VA ook in het Vlaams Parlement naliet om een voorstel van decreet te steunen dat volledig in overeenstemming was met hun principes en hun partijprogramma.

Hun fractievoorzitter daar, de heer Kris Van Dijck, sprak die veronderstelling wel tegen. Hij had hiervoor een zeker excuus. Hij zei: “De N-VA wou alleen tonen hoe sterk de meerderheid aan mekaar hangt.”

Mijnheer Jambon, ik weet niet of u dezelfde verschoning zult gebruiken, maar bij mijn weten is er in het federaal Parlement geen meerderheid of toch geen meerderheid waarvan wij op de hoogte zijn. Ik ga er dus van uit dat uw fractie zich heeft vergist. Die vergissing kunt u dan meteen goed maken.

Ik zou zeggen, collega’s van de N-VA, denk aan uw geloofwaardigheid. De heer Bracke zit hier niet, maar een paar weken geleden heeft hij nog op de radio verklaard dat de Vlaming op de N-VA stemt wegens haar geloofwaardigheid.

Mensen, vrienden van de N-VA, ik denk dat u uw vrienden van de Vlaamse Beweging of het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid toch niet zo kunt ontgoochelen.

Translated text

I thought the resolutions of 3 March 1999 were still valid.

In the resolutions it is very clear, I quote, that “the standardisation, implementation and financing powers concerning the entire health and family policy should be transferred in its entirety to the states”, including, among other things, health insurance and family contributions.

The N-VA also abstained from our amendment in the committee, while she just said that she was waiting for the removal of the powers. But waiting alone will not come.

Maybe she was somewhat scattered or maybe I should think, like my colleague from the Flemish Parliament, Wim Wienen, that she was wrong. Mr. Vienna thought that, when the N-VA also in the Flemish Parliament stumbled to support a draft decree that was fully in accordance with their principles and their party program.

Their group chairman, Mr. Kris Van Dijck, contradicted this assumption. He had a certain excuse for this. He said: “The N-VA just wanted to show how strongly the majority is attached to each other.”

Mr. Jambon, I do not know if you will use the same change, but as far as I know there is no majority in the federal Parliament, or yet no majority of which we are aware. I assume that your group has made a mistake. This mistake can be corrected immediately.

I would say, colleagues of the N-VA, think of your credibility. Mr. Bracke is not here, but a few weeks ago he said on the radio that the Flaming votes for the N-VA because of its credibility.

People, friends of the N-VA, I think you cannot disappoint your friends of the Flemish Movement or the Flemish Social Security Action Committee.

#86

Official text

                    
                    In ieder geval, met of zonder amendement, het Vlaams Belang laat de vele patiënten en hun families die dringend nood hebben aan een betere palliatieve zorg, zeker niet in de steek.

Palliatieve zorg als een creatieve totaalzorg voor patiënten waarvan de ziekte niet langer op curatieve therapieën reageert, is zeker te verkiezen boven een ondoordachte therapeutische hardnekkigheid.

Het communiceren over palliatieve zorg en het bijbrengen van een palliatieve cultuur kan ertoe leiden dat de familie en de patiënt ook tijdens het levenseinde samen leren leven, waardoor ze zich minder gemakkelijk zullen wenden tot drastischer maatregelen zoals euthanasie.

Onderhavige resolutie is dus in ieder geval een belangrijke stap in de goede richting en kan zeker op de steun van mijn fractie rekenen. Als wij dan ook op uw steun kunnen rekenen voor ons amendement, kan het er alleen maar beter op worden.

Translated text

#87

Official text

                    
                    Monsieur le président, madame la ministre, monsieur le ministre, chers collègues, je voudrais tout d'abord remercier pour leur soutien les parlementaires qui siègent en commission de la Santé et en particulier Mmes Muylle (du CD&V) et Van Den Ende qui ont cosigné la proposition de résolution en examen.

Manifestement – j'en ai la conviction –, on meurt de la même façon dans toutes les Régions de la Belgique; ce texte en est le reflet et je suis ravie que nous ayons pu travailler ensemble.

Les critères de soins palliatifs de qualité sont la qualité du travail des équipes pluridisciplinaires, la prise en compte, par ces équipes, du rôle clef du médecin généraliste, la formation des soignants, y compris en matière de communication tant au niveau de la formation initiale que de la formation continue.

Par ailleurs, il est aussi indispensable que des moyens suffisants soient dégagés pour toutes ces équipes multidisciplinaires.

Or, force est de constater que la réalité de terrain est loin d'être évidente puisqu'il arrive parfois qu'au mois de mai, les équipes aient déjà engagé tous les forfaits de l'année risquant ainsi de créer un problème en matière d'accès aux soins palliatifs. Et je pourrais vous donner d'autres exemples comme celui des centres de jour qui ne bénéficient pas d'un financement structurel.

Même si des avancées ont déjà été enregistrées en la matière, d'autres étapes importantes devront encore être franchies pour assurer l'accès aux soins palliatifs à tous ceux qui en ont besoin.

Translated text

Mr. Speaker, Mrs. Minister, Mr. Minister, dear colleagues, I would like to thank, first of all, the parliamentarians who sit in the Health Committee for their support, and in particular Mrs. Muylle (from CD&V) and Van Den Ende who co-signed the draft resolution under consideration.

Obviously – I am convinced – we die in the same way in all Regions of Belgium; this text is a reflection of this and I am delighted that we have been able to work together.

The criteria for quality palliative care are the quality of the work of the multidisciplinary teams, the taking into account by these teams the key role of the general practitioner, the training of caregivers, including in terms of communication both at the level of initial and continuous training.

Furthermore, it is also essential that sufficient resources be allocated for all these multidisciplinary teams.

However, it is worth noting that the reality of the field is far from being obvious since it sometimes happens that in May, the teams have already engaged all the packages of the year, thus risking to create a problem in terms of access to palliative care. And I could give you other examples such as that of day centers that do not benefit from structural funding.

Although progress has already been made in this area, other important steps still need to be taken to ensure access to palliative care for all those in need.

#88

Official text

                    
                    Il appartient à notre parlement, chaque jour, de faire avancer la cause des patients et de leurs droits; ici, il s'agit plus particulièrement des patients en soins palliatifs. Nous insistons sur le soulagement de la douleur, mais aussi sur l'amélioration de la qualité de vie, tant des patients que de leurs proches, face aux conséquences d'une maladie mortelle. Les soins palliatifs ne sont pas des soins de seconde zone, mais de véritables soins de santé.

Pour le futur, nous espérons pouvoir avancer pour que les soins palliatifs ne soient plus seulement liés à la fin de vie, mais qu'ils soient au contraire axés sur les besoins du patient, quel que soit son pronostic vital. Voilà qui rejoint à la fois l'étude du KCE, de la Cellule d'évaluation fédérale des soins palliatifs et des fédérations des soins palliatifs. C'est pourquoi j'ai déposé une proposition de loi en ce sens.

Prochainement, nous organiserons des auditions et j'espère qu'ensemble, nous avancerons dans ce domaine.

Translated text

#89

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik zal als volksvertegenwoordiger namens mijn fractie het woord voeren in verband met het voorliggende voorstel.

Uiteraard zal mijn fractie voorliggende resolutie ondersteunen, omdat het belang van en de steun aan de palliatieve zorg niet genoeg kunnen worden onderstreept, versterkt en gerealiseerd.

Waardig sterven zou het uitgangspunt moeten zijn. Ook pijn, lijden, afscheid en dood verdienen immers een plaats in onze samenleving. Daarom staan samenwerking, deskundigheidsbevordering, uitbouw en versterking dan ook centraal in het voorstel.

De palliatieve zorg heeft al een hele evolutie doorgemaakt. Vandaag wil de mens in al zijn aspecten ter zake worden benaderd, zowel fysiek, emotioneel, psychisch als spiritueel. Heel belangrijk is echter ook dat de omgeving in die cruciale fase van het leven mede een plaats moet krijgen.

Onze fractie kiest voor een palliatieve functie, waarin de palliatieve zorg en begeleiding los van bepaalde settings moeten kunnen worden gezien. De zorg en de begeleiding moeten kunnen worden gegeven op de plaatsen waar de mensen erom vragen. Hun vraag en hun behoeften staan uiteraard centraal.

De voorliggende resolutie is een stap dichter in de richting van een meer menswaardige samenleving, waarin dood en afscheid nemen geen taboe meer mogen zijn en waarin op een professionele en warme wijze een van de belangrijkste momenten in het leven op een goede manier kan worden beleefd. Dat is ook de reden waarom wij voorstander van de resolutie zijn.

Translated text

As a member of the Parliament, I will speak on behalf of my group on this proposal.

Of course, my group will support this resolution, because the importance and support of palliative care cannot be sufficiently emphasized, reinforced and realised.

Dignity should be the starting point. After all, pain, suffering, farewell and death also deserve a place in our society. Therefore, cooperation, expertise promotion, expansion and reinforcement are central to the proposal.

Palliative care has already undergone a whole evolution. Today man wants to be approached in all its aspects, both physically, emotionally, psychically and spiritually. However, it is also very important that the environment should take part in this crucial phase of life.

Our group chooses a palliative function, in which the palliative care and guidance must be seen separately from certain settings. Care and guidance should be able to be given in the places where people ask for it. Their demands and their needs are of course central.

The present resolution is a step closer towards a more human-worthy society, in which death and farewell should no longer be taboo and in which one of the most important moments in life can be experienced in a professional and warm manner. That is why we are in favor of the resolution.

#90

#91

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik geef bondig weer waarom wij dit voorstel hebben ingediend. De geschiedenis van de Staatsveiligheid wordt gekenmerkt door een lange en in de tijd verstrekkende lijst van flaters en blunders.

Ik geef u enkele voorbeelden. De Marokkaan Abdelkader Belliraj bleek niet alleen een terrorist te zijn, maar ook een informant van de Staatsveiligheid. Er is het verhaal van het spraaktechnologiebedrijf Lernout & Hauspie, waar de Staatsveiligheid de andere kant opkeek. Er is de zaak van Tractebel in Kazachstan. Er is de toch wel zeer merkwaardige zaak van de Vlaamse folkzangeres Soetkin Collier, die door de Staatsveiligheid met de vinger werd gewezen. Er zijn de blunders van de Staatsveiligheid inzake de fraude met valse visa en identiteitspapieren. Er is het verhaal van de isostatische pers die aan Iran zou worden geleverd. Er is de ontsnapping van de extreemlinkse militant Fehriye Erdal. Zo zijn er tal van voorbeelden.

Daarom hebben wij voorgesteld om komaf te maken met die blunderende dienst en ervoor te zorgen dat de opvolging wordt verzekerd door de politiedienst. Dat is niet zo uitzonderlijk. Dat gebeurt bijvoorbeeld in Denemarken en de VS. De FBI is een politiedienst. Wij denken dat de bevoegdheden en het personeel naar de federale politie kunnen worden overgeheveld, meer bepaald naar de algemene directie van de bestuurlijke politie, die trouwens nu al bewakingsopdrachten uitvoert, zoals de Veiligheid van de Staat dat ook doet. Waarom zou men dat niet in één dienst onderbrengen?

Het overige werk kan men toebedelen aan de federale gerechtelijke politie, waar trouwens ook nu al mensen zeer actief bezig zijn met criminaliteitsproblemen zoals terrorisme, drugstrafiek en wapenhandel.

Mijnheer de voorzitter, collega’s, vandaar dit voorstel van onze fractie.

Translated text

I would like to briefly explain why we submitted this proposal. The history of State Security is characterized by a long and time-long list of flaters and blunders.

I will give you a few examples. The Moroccan Abdelkader Belliraj turned out to be not only a terrorist, but also an informant of the State Security. There is the story of the voice technology company Lernout & Hauspie, where the State Security looked the other way. There is the case of Tractebel in Kazakhstan. There is the very strange case of the Flemish folk singer Soetkin Collier, who was pointed with the finger by the State Security. There are the mistakes of the State Security regarding the fraud with fake visas and identity documents. There is the story of the isostatic press that would be delivered to Iran. There is the escape of the far-left militant Fehriye Erdal. There are many such examples.

Therefore, we have proposed to eliminate that misleading service and ensure that the succession is ensured by the police service. This is not so exceptional. This is happening in Denmark and the United States. The FBI is a police service. We believe that the powers and staff can be transferred to the Federal Police, more specifically to the General Directorate of the Administrative Police, which, by the way, already carries out surveillance tasks, as does the State Security. Why not put it in one service?

The remaining work can be assigned to the federal judicial police, where, by the way, people are already very actively engaged in criminal issues such as terrorism, drug trafficking and arms trafficking.

Hence this proposal from our group.

#92

#93

Official text

                    
                    Monsieur le président, mesdames, messieurs les ministres, chers collègues, jusqu'à présent, seuls les contrats de time-sharing répondant à une définition légale très stricte étaient couverts par la législation. Contourner cette législation était très simple, de sorte que de nouvelles formules de vacances à long terme sortant du champ d'application de la législation existante ont vu le jour: affiliation à des clubs de vacances, accès à des catalogues de vacances pratiquant des réductions de prix, échanges de vacances. Bref, tous ces contrats ne faisaient l'objet d'aucune protection légale particulière.

À partir d'aujourd'hui, la loi élargit considérablement le champ de protection du consommateur, en incluant également parmi d'autres mesures protectrices, la vente et la revente de biens à temps partagé et des produits de vacances à long terme, ainsi que des contrats d'échange.

Nous ne pouvons que saluer l'adoption d'une telle législation. En effet, le time-sharing reste encore et toujours plus proche de l'enfer que du paradis. Combien d'histoires d'arnaque entendons-nous chaque année malgré les multiples mises en garde des associations de consommateurs? Combien de touristes n'ont-ils pas signé un contrat directement sur leur lieu de vacances après des heures et des heures d'un lavage de cerveau intense?

Le secteur du time-sharing et des produits assimilés se caractérise par une présence non négligeable d'escrocs et de sociétés ayant des pratiques trompeuses et agressives. Il est donc important que l'application de cette législation soit contrôlée et la fraude sévèrement sanctionnée si nécessaire.

Ces deux aspects sont d'ailleurs prévus par la directive européenne.

Il était très important de renforcer la protection des consommateurs dans ce secteur car, on le voit bien, prévenir le public et l'informer des risques pris à signer n'importe quoi n'est malheureusement pas très efficace. Chaque année, ce sont les mêmes escroqueries malheureuses. Les châteaux en Espagne ont la vie dure! Il n'est donc pas chose aisée de protéger le consommateur contre ses propres rêves mais cette législation peut clairement l'y aider.

Translated text

Until now, only time-sharing contracts that meet a very strict legal definition were covered by legislation. Arounding this legislation was very simple, so new long-term vacation formulas outside the scope of existing legislation have emerged: membership of vacation clubs, access to vacation catalogues practicing price reductions, vacation exchanges. In short, all these contracts were not subject to any particular legal protection.

From today, the law significantly expands the scope of consumer protection, including, among other protective measures, the sale and resale of time-sharing goods and long-term holiday products, as well as exchange contracts.

We can only welcome the adoption of such legislation. In fact, time-sharing is still and always closer to hell than heaven. How many scam stories do we hear every year despite the multiple warnings of consumer associations? How many tourists have not signed a contract directly at their holiday location after hours and hours of intense brainwashing?

The time-sharing and related products sector is characterized by a not negligible presence of scammers and companies with misleading and aggressive practices. It is therefore important that the implementation of this legislation is monitored and fraud severely punished if necessary.

Both of these aspects are provided for in the European Directive.

It was very important to strengthen consumer protection in this sector because, as we can see, warning the public and informing them of the risks taken by signing anything is unfortunately not very effective. Every year, there are the same unfortunate scams. The castles in Spain have a hard life! Therefore, it is not easy to protect the consumer from his own dreams, but this legislation can clearly help him.

#94

Official text

                    
                    Monsieur le président, madame la ministre, chers collègues, ce projet de loi issu du Sénat où il a fait l'objet d'un consensus nous est présenté aujourd'hui.

Les membres de la commission ont noté que l'engouement pour la médecine esthétique n'était plus à démontrer et que des débordements étaient bel et bien constatés. Légiférer devenait donc une obligation. Devant l'ampleur et la difficulté de la tâche, le Sénat a décidé de travailler en plusieurs étapes.

Ce premier projet de loi interdisant la publicité et réglementant l'information relatives aux actes d'esthétique médicale pour tout médecin qui exercerait en ce domaine a été soumis à la Chambre. L'interdiction de la publicité s'applique à toute communication ou action qui viserait directement ou non des actes d'esthétique médicale, quels que soient l'endroit, le support et les techniques utilisés, y compris les émissions de téléréalité.

La discussion a surtout été d'ordre technique et quelque peu procédurière. Le projet de loi a été adopté à l'unanimité en commission.

Monsieur le président, si vous le permettez, je vais communiquer à présent la position de mon groupe.

Translated text

Mr. Speaker, Mrs. Minister, dear colleagues, this bill from the Senate, where it was the subject of consensus, is presented to us today.

Members of the committee noted that the enthusiasm for aesthetic medicine was no longer to be demonstrated and that overflow was indeed seen. Legalization becomes an obligation. Faced with the scale and difficulty of the task, the Senate decided to work in several stages.

This first bill banning advertising and regulating information relating to acts of medical aesthetics for any doctor who exercises in this field has been submitted to the House. The prohibition of advertising applies to any communication or action that would directly or indirectly target acts of medical aesthetics, regardless of the place, the medium and the techniques used, including reality television broadcasts.

The discussion was primarily technical and somewhat procedural. The bill was adopted unanimously in the committee.

Mr. Speaker, if you allow me, I will now communicate the position of my group.

#95

#96

Official text

                    
                    Monsieur le président, je vous remercie.

Ce projet de loi visant à interdire la publicité et réglementant l'information personnelle relatives aux actes d'esthétique médicale, que mon collègue André du Bus a cosigné au Sénat, relève d'une préoccupation essentielle dans notre société. Devant l'engouement pour la chirurgie esthétique, que renforce sa surmédiatisation – en particulier à travers internet – visant à toucher un public qui voue trop souvent un culte à l'apparence physique, face à des standards imposés par la mode et la publicité, il était opportun et même nécessaire de légiférer.

Translated text

#97

Official text

                    
                    Les interventions de chirurgie esthétique sont perçues, aujourd’hui, par une tranche de la population, comme de véritables produits de consommation. Or, la chirurgie esthétique est une discipline médicale à part entière, qui implique des opérations lourdes et non dénuées de risques pour la santé des patients. Il faut en être conscient.

C’est pourquoi mon groupe soutient avec force ce projet de loi et estime qu’il s’agit d’un premier pas en la matière, qu’il conviendra de compléter par une réglementation sur la pratique de la chirurgie et de la médecine esthétique.

Translated text

#98

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, mevrouw de minister, medische ingrepen zonder dat er een medische reden voor aanwezig is, deden zich enkele decennia geleden enkel voor bij beroemdheden. Van die technieken hadden wij nog geen weet. Vandaag is de drang om zijn uiterlijk te laten hertekenen meer dan ooit bij onze bevolking aanwezig. De strijd tegen het ouder worden, althans uiterlijk, wordt gevoerd.

Ingrepen van medische esthetiek zijn nodig om een aantal patiënten zich te laten integreren in de maatschappij. Ik denk in dat verband aan slachtoffers van vroegere ingrepen na ernstig verminkende aandoeningen, aan slachtoffers van een ongeval, aan brandwonden enzovoort. Deze medische ingrepen gebeurden altijd in de gecontroleerde omgeving van een ziekenhuis en werden gaandeweg, omwille van hun maatschappelijk belang, dan ook terugbetaald door de verplichte ziekteverzekering.

Er werd ook altijd een afweging gemaakt van de voordelen en de nadelen van deze ingreep. Zoals reeds werd gezegd, elke ingreep houdt risico’s en nadelen in. In dit soort situaties waren de potentiële nadelen vaak geringer dan de voordelen die uit zo’n ingreep voortkwamen.

Doordat ingrepen van medische esthetiek vandaag veel ruimer verspreid zijn onder de bevolking, zijn zij ook een soort van modeverschijnsel geworden. Deze medische discipline is daardoor meer in de commerciële sfeer terechtgekomen. Daarbij wordt vooral gefocust op de voordelen en veel minder aandacht besteed aan de potentiële gezondheidsrisico’s, verbonden aan zo’n ingreep. Het wordt dus tijd om een evenwicht te brengen in de communicatie over medische ingrepen van esthetische aard.

Dit wetsontwerp biedt hiertoe een aanzet doordat actieve reclame verboden wordt. De foto’s voor en na, veelal van vrouwen, waarbij het wordt voorgesteld alsof in vijf minuten tijd een nogal vormeloos persoon tot een barbiepopachtige gedaante kan worden omgetoverd en de reality-tv die vooral successen in beeld bracht, geven toekomstige patiënten uitsluitend eenzijdig positieve informatie.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, Mrs. Minister, medical interventions without a medical reason occurred only in celebrities a few decades ago. We had no knowledge of these techniques. Today, the urge to remark its appearance is present among our population more than ever. The struggle against ageing, at least in appearance, is being carried out.

Interventions of medical aesthetics are necessary to allow a number of patients to integrate into society. In that context, I think of victims of previous interventions following serious mutilating diseases, of victims of an accident, of burns, and so on. These medical interventions always occurred in the controlled environment of a hospital and were gradually, for the sake of their social interest, therefore also reimbursed by the compulsory health insurance.

There was also always a balance of the advantages and disadvantages of this procedure. As already mentioned, every procedure involves risks and disadvantages. In such situations, the potential disadvantages were often less than the benefits of such an intervention.

Because interventions of medical aesthetics today have become much more widespread among the population, they have also become a kind of fashion phenomenon. This medical discipline has thus entered more into the commercial sphere. It focuses primarily on the benefits and pays much less attention to the potential health risks associated with such an intervention. So it is time to bring a balance in communication about medical procedures of an aesthetic nature.

This bill provides an incentive to this by prohibiting active advertising. The photos before and after, mostly of women, where it is represented as if in five minutes a rather formless person can be transformed into a Barbie doll-like figure, and the reality TV that mostly brought successes in the picture, give future patients only one-sided positive information.

#99

Official text

                    
                    Het is eigenlijk reclame die aanzet tot het ondergaan van een ingreep. Die wordt nu verboden, ongeacht de drager van de reclame.

Dit impliceert niet dat wij de beroepsbeoefenaars verbieden persoonlijke informatie te verstrekken. Elkeen heeft het recht mee te delen of hij of zij aan esthetische chirurgie doet en – heel belangrijk – welke beroepstitels hij of zij heeft. Dat laatste is zeker relevant. Men kan wel nagaan of iemand ingeschreven is bij de Orde van geneesheren, en zo de zekerheid hebben dat hij of zij arts is, maar deze inschrijving bevat geen informatie over de bijzondere beroepstitels die iemand verwerft, wat voor de kwaliteit van deze zorg toch heel belangrijk is. Ook belangrijk is dat deze persoonlijke informatie niet misleidend of vergelijkend mag zijn, en geen financiële argumenten mag aanwenden. Dat zou de scheidslijn met reclame veel te dun maken.

Ik wil de collega’s van de Senaat dan ook bedanken voor het door hen geleverde werk. Ik apprecieer ten zeerste dat zij de adviezen van alle actoren op het veld hebben ingewonnen en dat zij met die adviezen ook rekening gehouden hebben. Ik denk in het bijzonder aan de Orde van geneesheren.

Wij zijn ons er terdege van bewust dat dit wetsvoorstel niet alle problemen inzake medische ingrepen van esthetische aard zal oplossen. Ik begrijp dat de Senaat voort werkt aan voorstellen voor het waarborgen van een kwalitatieve behandeling. Dat werk is nodig.

Translated text

It is actually advertising that prompts to undergo an intervention. It is now banned, regardless of the carrier of the advertisement.

This does not imply that we prohibit professional practitioners from providing personal information. Everyone has the right to tell whether he or she is doing aesthetic surgery and – very importantly – what professional titles he or she has. The latter is ⁇  relevant. It is possible to check whether a person is registered with the Order of Doctors, and thus have the certainty that he or she is a doctor, but this registration does not contain information about the special professional titles that a person acquires, which is very important for the quality of this care. It is also important that this personal information should not be misleading or comparative, and should not use financial arguments. This would make the dividing line with advertising too thin.

I would like to thank my colleagues in the Senate for the work they have done. I highly appreciate that they have obtained the opinions of all the actors on the field and that they have also taken those opinions into account. I think in particular of the Order of Doctors.

We are fully aware that this bill will not solve all problems relating to medical interventions of an aesthetic nature. I understand that the Senate is continuing to work on proposals to ensure quality treatment. That work is needed.

#100

Official text

                    
                    Heel kort, mijnheer de voorzitter, geef ik toch een nuancering van het debat in de commissie. Een strengere regelgeving is absoluut noodzakelijk wanneer het gaat om cosmetische chirurgie. Dat heeft mevrouw De Block al aangehaald.

Vandaag zal sp.a het wetsontwerp uit de Senaat goedkeuren, maar ik vind het heel spijtig dat we het verhaal in verband met de cosmetische chirurgie niet globaal hebben aangepakt. Het wetsontwerp voorziet vandaag alleen in de verstrenging van één punt, namelijk een verbod op reclame, en in de regeling van de informatie aan de patiënt. Dat is goed. Op die manier pakken we de overconsumptie hard aan.

Maar niet alleen informatie is belangrijk. Een ander aspect vind ik minstens even belangrijk: de kwaliteitszorg voor de patiënten. Heel dikwijls zien we in magazines foto’s van vrouwen die een borstvergroting of een borstverkleining hebben ondergaan, maar waarbij het misgelopen is; er gebeuren ongelooflijk veel fouten.

Gelet op het feit dat in heel veel buurlanden een en ander wettelijk is geregeld en in ons land niet, betreur ik dat het door Thierry Giet ingediende wetsvoorstel in de commissie van het ander wetsontwerp werd losgekoppeld. Nochtans, de zorgkwaliteit moet gewaarborgd worden. We moeten de discussie richten op de definitie van een medische esthetische ingreep. We willen wel de reclame aan banden leggen, maar we kennen de exacte definitie van zo'n ingreep niet. Ik geef het voorbeeld van de ooglidcorrectie. Enerzijds is het goed om het zicht van de patiënt te verbeteren, anderzijds is het ook een esthetische ingreep. De grijze zone blijft en wordt niet door het wetsontwerp zelf uitgeklaard.

Ik heb het moeilijk met de snelheid van de stemming. Ik ben blij dat over de tekst wordt gestemd, maar het is jammer dat we in de commissie de twee voorliggende voorstellen niet op een degelijke manier hebben kunnen bespreken om er daarna over te stemmen.

Translated text

In short, Mr. Speaker, I will give you a nuance of the debate in the committee. Stricter regulation is absolutely necessary when it comes to cosmetic surgery. This has already been mentioned by Ms. De Block.

Today sp.a will approve the draft law from the Senate, but I find it very regrettable that we have not addressed the story related to cosmetic surgery globally. The draft law now provides only for the narrowing of one point, namely a ban on advertising, and in the arrangement of the information to the patient. That is good. In this way, we deal with overconsumption.

But not only information is important. Another aspect I find at least equally important: quality care for patients. Very often we see in magazines photos of women who have undergone a breast enlargement or breast reduction, but where it has failed; there are incredibly many mistakes.

Given the fact that in many neighboring countries a lot of things are regulated by law and not in our country, I regret that the bill submitted by Thierry Giet was disconnected in the committee from the other bill. However, the quality of care must be guaranteed. We need to focus the discussion on the definition of a medical aesthetic procedure. We want to ban advertising, but we don’t know the exact definition of such an intervention. Let me give the example of the eyelid correction. On the one hand, it is good to improve the patient’s vision, on the other hand, it is also an aesthetic procedure. The grey zone remains and is not clarified by the bill itself.

I have trouble with the speed of the vote. I am pleased that the text is being voted, but it is a pity that we have not been able to properly discuss the two proposals in the committee and then vote on them.

#101

Official text

                    
                    Monsieur le président, madame la vice-première ministre, chers collègues, j’entends bien les critiques et j’y réponds tout de suite.

Cette proposition vise à réglementer la publicité vantant des actes qui sont tout sauf anodins. Le domaine de la médecine et de la chirurgie esthétiques a pris de l’ampleur et continue à croître. Ce développement correspond, à n’en pas douter, à une évolution sociétale, que nous n’avons pas à juger mais qui est réelle.

Il nécessite que nous adoptions un certain nombre de mesures qui ont trait à la publicité – et c’est l’objet de la proposition d’aujourd’hui –, mais aussi, comme vous l’avez signalé, à la répartition des "compétences" entre les acteurs et les professionnels du secteur, à l’agréation et à l’encadrement des normes relatives aux locaux et au matériel utilisé. L'un n'empêche pas l'autre.

Nous sommes aujourd’hui prêts à voter un texte qui répond à un besoin du secteur et de la population. Vous le savez: cette matière est délicate. Nous avons dû rencontrer les acteurs de terrain et nous concerter. Avec eux. C’est ce que le Sénat a fait, notamment à l’initiative de la sénatrice Dominique Tilmans, qui a pris tous les contacts utiles à la recherche d’un consensus sur un texte pouvant être réellement appliqué.

En effet, comme toujours dans ce secteur, si le consensus nécessaire n’est pas atteint, l’application de la loi est extrêmement difficile par la suite. Un consensus avec le secteur a été trouvé ici sur une partie du problème, à savoir la publicité. Ceci n’empêche pas la poursuite du travail – c’était l’objet de la discussion en commission –, ni que l’on aborde la question "Qui fait quoi dans le secteur?" avec les médecins, les dermatologues, les chirurgiens et les autres praticiens non médecins. L’examen de cette question doit être poursuivi, même si cette dernière est beaucoup plus difficile à résoudre.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker.

This proposal aims to regulate advertising boasting acts that are anything but anodins. The field of cosmetic medicine and surgery has grown and continues to grow. This development corresponds, without a doubt, to a social evolution, which we do not have to judge, but which is real.

It requires us to adopt a number of measures related to advertising – and this is the subject of today’s proposal – but also, as you pointed out, to the distribution of “competence” among the actors and professionals in the sector, to the approval and the framework of standards relating to the premises and the equipment used. One does not prevent the other.

We are now ready to vote on a text that meets the needs of the sector and the population. As you know, this matter is delicate. We had to meet with the field actors and negotiate. with them. This is what the Senate has done, in particular on the initiative of Senator Dominique Tilmans, who has taken all necessary contacts in search of a consensus on a text that can actually be applied.

Indeed, as always in this sector, if the necessary consensus is not reached, the enforcement of the law is extremely difficult subsequently. A consensus with the industry was found here on a part of the problem, namely advertising. This does not prevent the continuation of the work – this was the subject of the discussion in the committee – nor that the question “Who does what in the sector?” is addressed with doctors, dermatologists, surgeons and other non-medical practitioners. The examination of this question must be continued, even though the latter is much more difficult to solve.

#102

Official text

                    
                    Il en est ainsi car un accord doit être trouvé entre les médecins, les dermatologues et les chirurgiens quant à la répartition des "compétences". Cela mérite un travail en profondeur en concertation avec les professionnels du secteur. Ce travail est d'ailleurs en cours au Sénat et l'avis du Conseil d'État sur les propositions de Mme Tilmans a été demandé.

Est-ce parce que l'ensemble du travail n'est pas terminé qu'un texte visant à réglementer la publicité, qui est souvent – il faut le dire – abusive, ne pourrait pas être voté aujourd'hui? Non. Il faut avancer en cette matière sans attendre que tout soit réglé définitivement.

Cette publicité est souvent de nature très commerciale. Elle montre des photos avant et après une intervention. Ces photos sont souvent accompagnées de témoignages toujours plus ou moins suspects.

Il y a là matière à réglementer. Faut-il pour autant tout interdire? Non. Selon moi, l'information est nécessaire. En effet, le patient a le droit d'être informé. Il doit pouvoir savoir à quel genre de praticien il a affaire lorsqu'il s'adresse à une institution. Une information personnalisée est incontestablement nécessaire, raison pour laquelle nous n'avons pas voulu interdire toute communication.

Fallait-il pour autant prévoir une règle générale sur la publicité médicale? La question est légitime. On aurait effectivement pu aller plus loin et réglementer la publicité qui a trait à l'ensemble des actes médicaux. Il est ici question d'une spécificité qui ne peut être niée. La médecine esthétique, l'esthétique médicale, fait l'objet de campagnes de publicité parfois tapageuses et qui mettent en péril la santé des personnes; elle intervient sur leur apparence avec des conséquences psychologiques parfois importantes que cela peut entraîner pour elles.

Translated text

This is because an agreement must be reached between doctors, dermatologists and surgeons regarding the distribution of "competences". This deserves an in-depth work in consultation with industry professionals. This work is currently underway in the Senate and the State Council’s opinion on Ms. Tilmans’ proposals has been requested.

Is it because the whole work is not done that a text aimed at regulating advertising, which is often – it must be said – abusive, could not be voted today? and no. We must move forward on this issue without waiting for everything to be settled definitively.

This advertising is often of a very commercial nature. She shows pictures before and after an intervention. These photos are often accompanied by more or less suspicious testimony.

There is something to regulate. Should we prohibit everything? and no. I believe that information is necessary. The patient has the right to be informed. He must be able to know what kind of practitioner he is dealing with when addressing an institution. Personalized information is undoubtedly necessary, which is why we did not want to prohibit any communication.

Should there be a general rule on medical advertising? The question is legitimate. We could have actually gone further and regulated the advertising that relates to all medical acts. This is a specificity that cannot be denied. Aesthetic medicine, medical aesthetics, is the object of advertising campaigns that are sometimes overwhelming and that put people’s health at risk; it intervenes on their appearance with sometimes important psychological consequences that this can entail for them.

#103

Official text

                    
                    Nous faisons œuvre utile à travailler à la réglementation de la publicité spécifique à ce secteur. Voilà la raison pour laquelle nous voterons ce texte. L'avancée est intéressante.

Nous restons à disposition pour travailler à la suite des textes actuellement étudiés au Sénat. M. Thierry Giet a déposé des propositions dans ce sens; nous ne sommes pas tout à fait d'accord avec le contenu de ces propositions, mais elles méritent d'être discutées.

Si le Sénat réalise le travail, nous ne devons pas nécessairement dupliquer et réagir de façon exactement identique. Je fais confiance à ma collègue du Sénat, Dominique Tilmans: elle a travaillé énormément sur le dossier. Elle rencontre les professionnels du secteur et nous permettra d'analyser le texte dès son arrivée du Sénat pour compléter le texte que nous votons aujourd'hui.