General information
Full name plenum van 2013-06-19 14:20:00+00:00 in Chamber of representatives
Type plenum
URL https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/53/ip149x.html
Parliament Chamber of representatives
You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!
Propositions that were discussed
Code
Date
Adopted
Title
53K2830
22/01/2013
✔
Projet de loi portant assentiment au Traité sur la stabilité, la coordination et la gouvernance au sein de l'Union économique et monétaire entre le Royaume de Belgique, la République de Bulgarie, le Royaume de Danemark, la République fédérale d'Allemagne, la République d'Estonie, l'Irlande, la République hellénique, le Royaume d'Espagne, la République française, la République italienne, la République de Chypre, la République de Lettonie, la République de Lituanie, le Grand-Duché de Luxembourg, la Hongrie, Malte, le Royaume des Pays-Bas, la République d'Autriche, la République de Pologne, la République portugaise, la Roumanie, la République de Slovénie, la République slovaque, la République de Finlande et le Royaume de Suède, et au Procès-verbal de signature du Traité sur la stabilité, la coordination et la gouvernance au sein de l'Union économique et monétaire, faits à Bruxelles le 2 mars 2012.
53K2866
06/06/2013
✔
Projet de loi relatif aux volumes nominaux minimaux de biocarburants durables qui doivent être incorporés dans les volumes de carburants fossiles mis annuellement à la consommation.
53K2790
07/06/2011
✔
Projet de loi modifiant les dispositions du Code judiciaire relatives à la discipline.
53K1991
12/01/2012
✔
Projet de loi interprétative de l'article 97 de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre.
Discussions
You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.
Discussions statuses
ID
German
French
English
Esperanto
Spanish
Dutch
#0
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#1
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#2
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#3
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#4
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#5
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#6
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#7
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#8
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#9
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#10
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#11
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#12
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#13
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#14
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#15
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#16
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#17
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#18
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#19
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#20
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#21
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#22
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#23
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#24
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#25
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#26
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#27
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#28
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#29
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#30
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#31
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#32
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#33
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#34
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#35
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#36
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#37
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#38
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#39
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#40
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#41
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#42
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#43
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#44
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#45
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#46
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#47
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#48
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#49
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#50
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#51
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#52
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#53
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#54
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#55
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#56
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#57
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#58
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#59
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#60
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#61
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#62
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#63
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#64
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#65
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#66
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#67
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#68
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#69
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#70
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#71
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#72
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#73
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#74
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#75
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#76
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#77
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#78
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#79
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#80
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#81
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#82
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#83
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#84
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#85
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#86
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#87
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#88
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#89
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#90
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#91
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#92
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#93
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#94
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#95
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#96
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#97
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#98
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#99
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#100
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#101
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#102
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#103
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#104
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#105
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#106
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#107
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#108
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#109
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#110
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#111
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#112
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#113
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#114
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#115
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#116
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#117
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#118
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#119
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#120
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#121
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#122
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#123
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#124
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#125
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#126
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#127
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#128
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#129
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#130
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#131
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#132
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#133
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#134
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#135
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#136
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#137
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#138
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#139
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#140
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#141
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#0
#1
Official text
Monsieur le président, chers collègues, je serai brève.
Mon groupe se réjouit de l'adoption de ce texte de loi en commission de l'Économie. Cette proposition de loi a pour objectif de mettre fin à la vive controverse existant depuis près de 20 ans sur la question de savoir si un contrat vie doit ou non avoir un caractère aléatoire au sens du Code civil et, par la même occasion, mettre un terme à l'insécurité juridique qui en résulte. La solution retenue dans la proposition de loi consiste à dire que le contrat d'assurance vie ne doit pas obligatoirement avoir un caractère aléatoire au sens du Code civil, au regard des critères retenus par la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre. Il est également important de préciser qu'il s'agit d'une loi interprétative qui sera d'application non pas pour les affaires jugées, mais bien pour les litiges en cours ou à venir.
Translated text
Ladies and gentlemen, I will be brief.
My group welcomes the adoption of this bill in the Economy Committee. This bill aims to put an end to the lively controversy existing for ⁇ 20 years on whether or not a lifetime contract must have a random character within the meaning of the Civil Code and, at the same time, to put an end to the resulting legal uncertainty. The solution adopted in the proposed law is that the life insurance contract must not necessarily have a random character within the meaning of the Civil Code, in view of the criteria adopted by the Law of 25 June 1992 on the Land Insurance Contract. It is also important to clarify that this is an interpretative law that will be applicable not for cases that are judged, but for current or future disputes.
#2
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik zal kort verslag uitbrengen van de werkzaamheden inzake het wetsontwerp tot wijziging van de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek betreffende de tucht.
Dit wetsontwerp is gedurende een hele tijd voorbereid. De tucht maakte het voorwerp uit van een brief, die ik zelf nog als voormalig minister van Justitie aan het Parlement heb gericht. Collega Delpérée heeft het thema in zijn voorstel in de Senaat overgenomen. Het is nu een ontwerp geworden, en aangevuld door de huidige minister van Justitie.
Aan de tuchtprocedure is de voorbije decennia meer dan eens gesleuteld. Nog niet zolang geleden is de Nationale Tuchtraad opgericht, maar toch bleven er problemen naar boven komen. Naar aanleiding van diverse dossiers is gebleken dat binnen de magistratuur en binnen het hele Justitieapparaat de tucht niet accuraat wordt toegepast. Ter zake zijn er enkele sprekende dossiers geweest.
Volgens de informatie van de minister zijn de voorbije jaren amper dertig tuchtdossier behandeld. Dit bewijst dat de tucht de jongste tijd weinig wordt toegepast.
Enkele problemen kwamen regelmatig naar voren. Zo is er bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid van de korpschef, die blijkbaar te dicht bij zijn korps staat en te weinig streng durft te interveniëren. Dit probleem van nabijheid werd door de Hoge Raad voor de Justitie aangestipt, en ook de Fortiscommissie heeft erover gesproken. Een initiatief ter zake was dus noodzakelijk. Het werd dan ook besproken in het Atomiumoverleg destijds. Daar is een begin van consensus gegroeid.
Ik som een aantal fundamentele punten van het nieuwe tuchtrecht op.
Ten eerste komt er een vereenvoudiging en een grotere transparantie van de procedure. Belangrijk is vooral de behandeling door een onafhankelijk en onpartijdig tuchtorgaan dat een voldoende afstand ten aanzien van de betrokken magistraat garandeert. Er zullen onderzoeksmagistraten worden ingeschakeld, die de zaak voorbereiden voor de zetelende magistraat.
Ten tweede is er de afhandeling van het dossier binnen een redelijke termijn, en de invoering van nieuwe specifieke tuchtmaatregelen om doelmatiger te kunnen optreden.
In het hele land zijn er twee tuchtrechtbanken geïnstalleerd: een Nederlandstalige in Gent en een Franstalige in Namur.
Translated text
Mr. Speaker, I will briefly report on the work on the draft law amending the provisions of the Judicial Code relating to discipline.
This bill has been prepared for a long time. The discipline was the subject of a letter, which I myself as a former Minister of Justice addressed to Parliament. Collega Delpérée has taken over the theme in his proposal in the Senate. It has now become a draft, and supplemented by the current Minister of Justice.
The disciplinary procedure has been encrypted more than once in the last decades. Not so long ago the National Disciplinary Council was established, but problems continued to emerge. Following various dossiers, it has been shown that within the magistracy and within the entire Judiciary apparatus the discipline is not applied accurately. There have been several speaking files on this subject.
According to the information of the Minister, only thirty disciplinary dossiers have been handled in recent years. This proves that the discipline is rarely applied in recent times.
Several problems came up regularly. There is, for example, the responsibility of the corps commander, who is apparently too close to his corps and dares to intervene too strictly. This problem of proximity was raised by the High Council for Justice, and the Fortis Commission has also discussed it. Therefore, an initiative in this regard was necessary. This was discussed at the Atomium talks at the time. There was a beginning of consensus.
Let me summarize some fundamental points of the new disciplinary law.
First, there is a simplification and greater transparency of the procedure. Especially important is the treatment by an independent and impartial disciplinary body that guarantees a sufficient distance from the magistrates concerned. Investigative magistrates will be involved, who will prepare the case for the sitting magistrates.
Second, there is the handling of the file within a reasonable time, and the introduction of new specific disciplinary measures in order to act more efficiently.
There are two disciplinary courts installed throughout the country: a Dutch-speaking court in Gent and a French-speaking court in Namur.
#3
Official text
Er is ook een rechtbank in graad van beroep aangesteld in Brussel. Deze rechtbanken zijn samengesteld uit twee magistraten en een lid van de rechterlijke orde van dezelfde beroepscategorie als de betrokken persoon. Daarnaast zetelt er ook een lid van de advocatuur met raadgevende stem, waarop ik straks nog even terugkom.
De procedure en de termijnen voor de behandeling van de tuchtklachten worden nauwkeurig omschreven. Het is ook belangrijk op te merken dat uitdrukkelijk is voorzien in de mogelijkheid om beroep aan te tekenen tegen een verhulde tuchtstraf, een overplaatsing bijvoorbeeld, die in bepaalde omstandigheden eigenlijk als een soort sanctie zou kunnen worden beschouwd. Als een verhulde maatregel negatief wordt aangevoeld, dan kan men naar de tuchtrechtbank stappen om daar tegen te reageren. Dat is dus mogelijk als er bijvoorbeeld misbruik van wordt gemaakt door een korpschef.
In de commissie zijn verschillende elementen besproken. Het ging, ten eerste, over de samenstelling van de tuchtrechtbank, met name de vraag of ook externen met stemrecht in de tuchtrechtbank kunnen zetelen. Velen hebben gewenst dat externen zouden kunnen zetelen, maar daar is een grondwettelijk probleem mee, dat uitvoerig werd besproken.
Ten tweede ging het over de rol van de Hoge Raad voor de Justitie. Wij hebben duidelijk gemaakt dat aan de Raad niet meer bevoegdheden worden toegekend omdat hij een algemene toezichtsbevoegdheid heeft.
Er werd voorts gesproken over het injunctierecht van de minister. In de tekst wordt expliciet vermeld dat het injunctierecht voor ordemaatregelen bestaat en dat voor het overige de algemene principes bewaard blijven, zodat de minister het naar eigen goedvinden al dan niet kan toepassen.
Het ging ook over de termijn van de uitwissing. Daaromtrent kwam er een amendement op vraag van verschillende partijen om de automatische uitwissing te behouden, maar de termijn wel te verlengen. Er zijn nu langere termijnen in de tekst opgenomen.
Translated text
There is also a court of appeal appointed in Brussels. These courts are composed of two magistrates and a member of the judiciary of the same professional category as the person concerned. In addition, there is also a member of the lawyer’s office with an advisory voice, to which I will come back a little later.
The procedure and the deadlines for the handling of the disciplinary complaints are precisely defined. It is also important to note that it is expressly provided for the possibility of appealing against a covered disciplinary sentence, a transfer, for example, which in certain circumstances could actually be considered a kind of sanction. If a covered measure is negatively felt, then one can go to the disciplinary court to react against it. This is possible if, for example, an abuse is made by a corps chief.
Several elements were discussed in the committee. It was, first, about the composition of the disciplinary court, in particular the question of whether external persons with voting rights can also sit in the disciplinary court. Many have wanted outsiders to sit, but there is a constitutional problem with it, which has been discussed extensively.
The second was about the role of the Supreme Council for Justice. We have made it clear that no more powers will be conferred on the Council because it has a general supervisory power.
There was also a discussion about the Minister’s injunctive right. The text explicitly states that the right of injunction for order measures exists and that, for the rest, the general principles are preserved, so that the Minister may apply it or not at his own discretion.
There was also a question of the extinction period. In this regard, an amendment was made at the request of several parties to maintain the automatic eradication, but to extend the deadline. There are now longer deadlines in the text.
#4
Official text
(…)
Translated text
The [...]
#5
Official text
Er is discipline bij de sp.a-fractie; dat is duidelijk.
Ik ga voort met mijn betoog. Er is ook gesproken over de onafhankelijkheid van de leden die zetelen in de tuchtrechtbank, door ervoor zorgen dat mensen van hetzelfde rechtsgebied niet worden gekozen.
Er werden diverse technische amendementen ingediend door N-VA, Ecolo-Groen en Open Vld. Ik denk niet dat ik die allemaal in detail moet behandelen. Misschien komen de collega’s daarop straks nog even terug.
De meerderheid en Ecolo-Groen hebben voorgestemd, de N-VA en Vlaams Belang hebben zich onthouden. Ik rond hiermee mijn samenvatting over dit belangrijk ontwerp af.
Translated text
There is discipline in the sp.a. faction; that is clear.
I will continue with my speech. It also talked about the independence of the members sitting in the disciplinary court, by ensuring that people from the same jurisdiction are not elected.
Several technical amendments were submitted by N-VA, Ecolo-Groen and Open Vld. I don’t think I need to deal with them all in detail. Maybe my colleagues will come back later.
The majority and Ecolo-Groen voted for, the N-VA and Vlaams Belang abstained. I would like to make a summary of this important project.
#6
Official text
Sta mij toe om heel kort ook namens de CD&V-fractie te zeggen dat wij zeer positief staan tegenover dit wetsontwerp. Wij zijn zeer blij dat de tucht opnieuw centraal werd geplaatst. Het ernstig nemen van tucht is eigenlijk ook een essentieel onderdeel van de globale discussie over de hervorming van Justitie. Als wij een performante Justitie willen, moet ook de tucht kunnen worden toegepast. Ik meen dat dit een cruciaal onderdeel is.
Tucht is een noodzakelijke materie en houding, naast deontologie, binnen het korps, zodat men performant kan blijven. Ik meen dat een oproep moet worden geformuleerd om dit zo efficiënt en zo vaak mogelijk toe te passen. De tuchtrechtbank, die nu over efficiëntere procedures beschikt, moet meer worden aangewend.
Ik meen vooral dat deze nieuwe rechtbank zeer nuttig is. Het is een nieuwe instantie. In het verleden werd de strafuitvoeringsrechtbank gerealiseerd. Nu komt er een tuchtrechtbank. Dit zijn nieuwe onderdelen in het kader van heel de architectuur van Justitie. Ik meen dat dit een belangrijk punt is.
Eens deze rechtbank gecreëerd zal zijn, zal men in de toekomst vanuit de vrije beroepen en zeker vanuit de juridische beroepen hopelijk overwegen om ook meer een beroep te doen op dit type van rechtbanken om op die manier de eigen interne deontologie aan te pakken, veeleer dan het te beperken tot het eigen korps. Ik denk dat een gespecialiseerde, maar telkens verschillend samengestelde rechtbank ook voor andere beroepscategorieën dan voor de magistratuur en voor het personeel bijzonder nuttig kan zijn.
De tuchtrechtbank is volgens ons een heel positieve stap als nieuw onderdeel van onze juridische structuur. Hopelijk kan dit element worden geïntegreerd in de globale hervorming waarmee wij deze week zijn gestart en die hopelijk ook binnenkort kan worden afgerond. Ik meen dat hiermee positieve stappen worden gezet in een lang verhaal.
Translated text
Allow me to say very briefly also on behalf of the CD&V group that we are very positive about this bill. We are very pleased that the discipline was once again placed at the center. In fact, taking discipline seriously is also an essential part of the global discussion on justice reform. If we want a performance justice, discipline must also be applied. I think this is a crucial component.
Tucht is a necessary matter and attitude, in addition to deontology, within the corps, so that one can remain performant. I think that a call should be formulated to apply this as efficiently and as often as possible. The disciplinary court, which now has more efficient procedures, needs to be used more.
I think this new court is very useful. It is a new authority. In the past, the criminal enforcement court was implemented. Now there is a disciplinary court. These are new elements within the framework of the entire architecture of Justice. I think this is an important point.
Once this court has been created, one will hopefully consider in the future, from the free professions and ⁇ from the legal professions, to resort more to this type of courts in order thus to address one’s own internal deontology, rather than to limit it to one’s own corps. I think that a specialized, but always differently composed court can also be ⁇ useful for other professional categories than the magistrates and for the staff.
The disciplinary court is a very positive step as a new part of our legal structure. Hopefully this element can be integrated into the global reform that we launched this week and which hopefully can also be completed soon. I think this is a positive step in a long story.
#7
Official text
Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, beste collega’s, aangaande deze problematiek wil de N-VA benadrukken dat het inderdaad van groot belang is dat er een tuchtrechtbank wordt opgericht voor de magistratuur. Wij zijn reeds lang vragende partij voor een volwaardige en goedwerkende tuchtprocedure voor de rechterlijke orde. Hopelijk kan eindelijk komaf worden gemaakt met de verhalen dat magistraten en gerechtspersoneel die totaal niet functioneren of zeer veel achterstand hebben, toch zomaar op hun stoel kunnen blijven zitten en kan het ons-kent-onsprincipe binnen de magistratuur achterwege blijven.
Wij zijn dan ook verheugd dat de collega’s in de Senaat hiervoor een wetsvoorstel hebben ingediend en dit zeer hoog op de agenda hebben geplaatst. Het toont het belang aan van een parlementaire werking, die niet altijd gedicteerd moet worden door de regering. Toch zien wij dat dit voorstel van de Senaat op bepaalde aspecten werd afgezwakt.
Toch vindt N-VA de oprichting van deze tuchtrechtbank een gemiste kans. Wij hebben het voornamelijk over het ontbreken van volwaardige lekenrechters, iets waar wij enorm achter stonden. Wij waren er voorstander van dat volwaardige lekenrechters zouden opgenomen worden in de tuchtrechtbank.
Voor zaken waarbij gewone burgers betrokken zijn – ik denk dan aan de arbeidsrechtbanken, de rechtbanken van koophandel met de rechters in handelszaken, en strafuitvoeringsrechtbanken – is het wel mogelijk om lekenrechters in te schakelen. Voor magistraten en de tucht daaromtrent wil de meerderheid dit blijkbaar niet. Nochtans zou de aanwezigheid van lekenrechters op dit gebied alle schijn van corporatisme meer vermijden, wat het vertrouwen in de rechterlijke orde alleen maar ten goede zou kunnen komen.
Men tracht daaraan een beetje een troostprijs te koppelen: men zegt dat een advies van de stafhouder kan worden toegevoegd. Beste collega’s, zo’n advies van de stafhouder zien wij echter als een lege doos, als een schijnmanoeuvre. Een volwaardige oplossing zou zijn dat er werkelijk ook lekenrechters aan toegevoegd worden, en dat is hier zeker niet het geval. Een advies van een stafhouder is voor die zaken immers zonder juridische waarde en is gewoon vrijblijvend. Ook de Hoge Raad voor de Justitie en de Raad van Europa zijn voorstander om op dat gebied lekenrechters toe te voegen. Onze amendementen werden evenwel door de meerderheidspartijen weggestemd en wij vinden dat een gemiste kans.
De meerderheid wil dus geen lekenrechters, maar in plaats van gewoon te bekennen dat ze dat niet wil of te bekennen dat de meerderheidspartijen daarover niet overeenkomen, zoals ook het geval is in diverse andere zaken, hetgeen wij hier het laatste uur ook reeds hebben mogen ervaren, wil men niet bekennen dat men niet overeenkomt. Men verschuilt zich gewoon achter artikel 157 van de Grondwet.
Translated text
With regard to this issue, the N-VA would like to emphasise that it is indeed of great importance that a disciplinary court be established for the magistrature. We have long been asking for a full and efficient disciplinary procedure for the judiciary. Hopefully, we can finally get rid of the stories that magistrates and judicial staff who are not functioning altogether or are very behind, can still just stay sitting on their seats and can be left behind the us-know-unprincipe within the judiciary.
We are therefore pleased that our colleagues in the Senate have submitted a bill for this and put it very high on the agenda. It shows the importance of a parliamentary function, which should not always be dictated by the government. Nevertheless, we see that this Senate proposal has been weakened in some respects.
Nevertheless, N-VA considers the establishment of this disciplinary court a missed opportunity. We are primarily talking about the lack of full-fledged lay judges, something we were very supportive of. We were in favor that full-fledged lay judges be included in the disciplinary court.
In cases involving ordinary citizens – I think of the labour courts, the trade courts with the judges in commercial matters, and the enforcement courts – it is possible to involve lay judges. For the judges and the discipline in that regard, the majority obviously does not want this. Nevertheless, the presence of lay judges in this area would further avoid any appearance of corporatism, which could only benefit the confidence in the judiciary.
One tries to link a bit of a comfort price to it: one says that a staff holder’s advice can be added. Dear colleagues, however, we see such an advice from the staff holder as an empty box, as an illusory manoeuvre. A full solution would be to actually add lay judges, and that is ⁇ not the case here. The advice of an employee has no legal value and is simply non-binding. The High Council of Justice and the Council of Europe are also in favor of adding lay judges in this area. However, our amendments were rejected by the majority of the parties, and we consider that a missed opportunity.
The majority, therefore, does not want lay judges, but instead of simply confessing that they do not want to, or confessing that the majority parties do not agree on this, as is the case in various other matters, which we may have already experienced here in the last hour, one does not want to confess that one does not agree. They are simply hiding behind Article 157 of the Constitution.
#8
Official text
Artikel 157 van de Grondwet bevat enkele bepalingen omtrent de uitzonderingsrechtbanken en hun personeel. Men zegt dat dit artikel moet worden gewijzigd en dat wij, zolang het niet gewijzigd is, geen lekenrechters kunnen toevoegen.
Men vergeet er echter bij te zeggen dat artikel 157 van de Grondwet voor herziening vatbaar werd verklaard en dat in de Senaatscommissie voor de Institutionele Aangelegenheden een voorstel klaarlag om artikel 157 aan te passen, maar dat men het door allerlei manoeuvres een stille dood heeft laten sterven. Dit toont aan dat er zeker geen eensgezindheid is tussen de regeringspartijen.
Wij kunnen dus enkel besluiten dat deze regering geen lekenrechters wil in de tuchtrechtbanken voor magistraten, om alle schijn van corporatisme te vermijden. Wij vinden dat jammer.
Ook op het vlak van de uitwissing is het ontwerp heel minimaal. Collega Van Hecke zal daarover misschien verder in detail gaan, maar wij kunnen ons daarbij aansluiten.
Om al die redenen zal de N-VA zich dan ook onthouden bij de stemming, want een volwaardige lekenrechter is essentieel om het vertrouwen in Justitie op dit vlak te herstellen.
Translated text
Article 157 of the Constitution contains certain provisions concerning the exceptional courts and their staff. It is said that this article must be amended and that as long as it is not amended, we cannot add lay judges.
However, one forgets to say that Article 157 of the Constitution was declared subject to revision and that in the Senate Committee for Institutional Affairs a proposal to amend Article 157 was prepared, but that it was put to a quiet death by all kinds of manoeuvres. This shows that there is no consensus between the government parties.
Thus, we can only conclude that this government does not want lay judges in the disciplinary courts for magistrates, in order to avoid any appearance of corporatism. We feel sorry for that.
Also in terms of eradication, the design is very minimal. Mr. Van Hecke may have further discussed this issue, but we can agree.
For all these reasons, the N-VA will therefore abstain from voting, as a full-fledged lay judge is essential to restore trust in the judiciary in this area.
#9
Official text
Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, het thema tucht voor magistraten en gerechtspersoneel staat vandaag op onze agenda. Het heeft niet alleen in het verleden al heel dikwijls op de parlementaire agenda gestaan; het is ongetwijfeld ook al heel vaak het onderwerp geweest van maatschappelijk debat. Jammer genoeg was dit telkens naar aanleiding van een aantal schandalen waaraan Justitie blijkbaar geen goede oplossing kon geven.
De wetgever heeft in het verleden herhaaldelijk pogingen ondernomen en gestreefd naar een efficiënt, snel en aangepast tuchtstelsel. Men wou dit invoeren om het vertrouwen van de burger in het gerecht als instelling te herstellen, zonder daarbij te raken aan de onafhankelijkheid van de magistratuur in de uitoefening van haar rechtsprekende bevoegdheden.
Translated text
The issue of justice for judges and judicial staff is on our agenda today. It has not only been on the parliamentary agenda very often in the past; it has undoubtedly also been the subject of social debate very often. Unfortunately, this was always due to a number of scandals to which Justice apparently could not provide a proper solution.
In the past, the legislature has repeatedly attempted and strived for an efficient, fast and adapted disciplinary system. It was intended to restore citizens’ trust in the judiciary as an institution, without prejudice to the independence of the judiciary in the exercise of its judicial powers.
#10
Official text
Het huidig systeem blijft ondanks een aantal wetswijzigingen in 1999 en 2002 uiterst complex. Het lijkt onvolledig. Herhaaldelijk moet ook worden vastgesteld dat bij de interpretatie van de regelgeving of bij de toepassing ervan moeilijkheden blijven rijzen.
Mevrouw de minister, vandaag ligt uiteindelijk een van de bouwstenen voor van de hervorming van de rechterlijke organisatie en van het gerechtelijk landschap, wat de tuchthervorming wel degelijk is. Wij bespreken de hervorming vandaag. Hopelijk zullen wij de regelgeving ter zake uiteindelijk morgen kunnen goedkeuren. Ik wens u dan ook te feliciteren voor de bereikte consensus.
Over een aantal punten is er wat langer discussie geweest dan over andere. Uiteindelijk zijn wij echter tot een regelgeving gekomen, waarvan de heer De Clerck, die de regelgeving heel goed kent, de krachtlijnen zopas heeft uiteengezet.
Collega’s, de oprichting van de tuchtrechtbanken heeft ongetwijfeld het gunstig effect dat voortaan een onafhankelijk orgaan na grondig onderzoek mogelijke beroepsfouten zal kunnen beoordelen. Het zal desgevallend en indien nodig een gepaste tuchtsanctie kunnen opleggen.
Het is voor mijn partij en voor mijn fractie ongetwijfeld een meerwaarde dat een externe raadgevende stem aan het college is toegevoegd.
Mijnheer Degroote, dat is een bijkomende waarborg voor de onafhankelijkheid en de transparantie ter zake. Ik hoor u graag verklaren dat er manoeuvres zijn uitgevoerd en dat men niet tot een consensus zou zijn gekomen, omdat geen externen volwaardig lid van het tuchtcollege zijn.
Wij hebben altijd voor externe leden gepleit. Wij zijn nog pleitbezorger. Indien er echter een grondwettelijke beperking is, is de invoering ervan geen manoeuvre, maar betekent dat respect voor de Grondwet. Wij zouden allemaal respect voor de Grondwet moeten hebben, zeker hier in het wetgevend halfrond. (Protest van de heer Degroote)
Mijnheer Degroote, is de Grondwet vandaag al dan niet gewijzigd? Hebben wij nood aan een onafhankelijk tuchtorgaan of wenst u de oprichting ervan op de lange baan te schuiven?
Translated text
The current system remains extremely complex despite a number of legislative changes in 1999 and 2002. It seems incomplete. It should also be repeatedly observed that difficulties continue to arise in the interpretation of the regulation or in its application.
Mrs. Minister, today is finally one of the building blocks of the reform of the judicial organization and of the judicial landscape, which is indeed the disciplinary reform. We are discussing the reform today. Hopefully we will finally be able to adopt the regulations on this subject tomorrow. I would like to congratulate you on the consensus reached.
On some points there has been a longer discussion than on others. Ultimately, however, we have come to a regulation, of which Mr. De Clerck, who knows the regulation very well, has just set out the guidelines.
Colleagues, the establishment of disciplinary courts has undoubtedly the beneficial effect that from now on an independent body will be able to assess possible professional errors after thorough examination. It will be able to impose an appropriate disciplinary sanction if necessary.
It is undoubtedly an added value for my party and for my group that an external advisory voice has been added to the college.
Mr. Degroote, that is an additional guarantee for independence and transparency in this area. I would like to hear you declaring that there have been manoeuvres and that there would have been no consensus, because no external members are full members of the discipline college.
We have always advocated for external members. We are still advocates. However, if there is a constitutional restriction, its introduction is not a manoeuvre, but it means respect for the Constitution. We should all respect the Constitution, especially here in the legislative hemisphere. (Protest by Mr Degroote)
Mr. Degroote, has the Constitution been changed today or not? Do we need an independent disciplinary body or do you want to delay its establishment?
#11
Official text
Wij pleiten ervoor om een onafhankelijk, onpartijdig tuchtorgaan te installeren, niet morgen maar liefst vandaag, na de goedkeuring van dit wetsontwerp, en de meerderheid heeft ter zake een consensus bereikt.
Collega’s, tot slot wens ik te onderstrepen dat er niet geraakt werd aan het algemeen injunctierecht van de minister. Het injunctierecht werd uitgebreid voor zo veel ordemaatregelen als er noodzakelijk zijn. Dat is een bijkomende meerwaarde om het optimaal functioneren van Justitie meer kansen te geven.
Collega’s, tucht is geen beleidsinstrument. Tegelijk hebben wij nood aan een onpartijdig, onafhankelijk tuchtorgaan en dat zal nu kunnen worden geïnstalleerd. Magistraten zijn onafhankelijk in hun rechtspraak, maar zij zijn niet onaantastbaar.
Translated text
We advocate the establishment of an independent, impartial disciplinary body, not tomorrow, rather today, after the approval of this bill, and the majority has reached consensus on this matter.
Finally, I would like to emphasize that the general injunctive right of the Minister was not affected. The right of injunction was extended to include as many order measures as necessary. This is an additional added value in order to provide more opportunities for the optimal functioning of Justice.
Teaching is not a policy instrument. At the same time, we need an impartial, independent disciplinary body, which can now be installed. Magistrates are independent in their judicial practice, but they are not inviolable.
#12
Official text
Artikel 157 is inderdaad niet gewijzigd. Het was echter de bedoeling in het kader van de staatshervorming om alle artikelen die voor herziening vatbaar waren verklaard, in de loop van 2013 inderdaad te wijzigen. Het punt was al in de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden geagendeerd. Als men daar had doorgewerkt, dan kon men dat deel hierin ingekapseld hebben. De meerderheid heeft dat echter wegens interne verdeeldheid uitgesteld; anders zou een dergelijke tekst binnen enkele maanden volledig goedgekeurd kunnen zijn en zouden ook lekenrechters zitting kunnen hebben in de tuchtrechtbank. U hebt dus een uitstelmanoeuvre gedaan, alleen om de tegenstellingen te verdoezelen.
Wij blijven uiteraard voorstanders van de oprichting van een tuchtorgaan, maar het is jammer dat u artikel 157 niet gewijzigd hebt, hoewel dat mogelijk was. Het is nog mogelijk, binnen drie maanden. Blijkbaar komt u echter niet overeen.
Translated text
Article 157 has not been amended. However, within the framework of the state reform, it was indeed intended to amend all the articles that had been declared subject to revision during 2013. This was already discussed in the Committee on Institutional Affairs. If it had been done, that part could have been embedded in it. The majority, however, delayed it due to internal divisions; otherwise such a text could have been fully approved within a few months and lay judges could also have seats in the disciplinary court. So you have done an exhibition manoeuvre, only to mask the contradictions.
Of course, we continue to support the establishment of a disciplinary body, but it is unfortunate that you did not amend Article 157, although it was possible. It is still possible, within three months. Obviously you do not agree.
#13
Official text
Collega Degroote, wat wij absoluut niet willen doen, is kipkap maken van de Grondwet. Als men aan de Grondwet werkt, is het logisch dat men dat op een integrale manier doet en dat men niet snel op basis van een of ander dossier dat ter bespreking voorligt, er hier en daar wat uithaalt. De Grondwet is een evenwichtig geheel. Een aantal artikelen werd voor herziening vatbaar verklaard. Zodra artikel 157 van de Grondwet is gewijzigd, zullen wij in elk geval pleitbezorgers blijven voor de toevoeging van externen aan de tuchtrechtbank.
Translated text
Collega Degroote, what we absolutely don’t want to do is chicken capture of the Constitution. If one works on the Constitution, it is logical that one does it in an integral way and that one does not quickly draw out something here and there on the basis of some file that is presented for discussion. The Constitution is a balanced whole. Several articles were declared subject to revision. Once Article 157 of the Constitution has been amended, we will in any case remain advocates for the addition of externals to the disciplinary court.
#14
Official text
Dat kon dit jaar allemaal gewijzigd worden. Waarom wacht u dan geen drie maanden? Dan kan men alles in een keer regelen. Goed, er zullen dan nieuwe voorstellen komen na 2014, dan hebben we ook nog een beetje werk.
Translated text
All this could be changed this year. Why not wait three months? Everything can be arranged at once. Well, then there will be new proposals after 2014, then we still have a little work to do.
#15
Official text
We wachten tot na 2014.
Translated text
We wait until after 2014.
#16
Official text
Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, collega’s, het is belangrijk dat deze tekst vandaag voorligt, zodat wij kunnen stemmen over de oprichting van een tuchtrechtbank. Dat is een grote, volgens mij belangrijke stap om het geloof in Justitie en het zelfreinigend karakter van Justitie te vergroten. Als wij immers kijken naar cijfers of enquêtes die daarover gevoerd worden, dan merkt men dat het geloof van de burger in Justitie niet al te groot is. Dat is ook logisch, als men ziet welke beslissingen er soms worden genomen, onbegrijpelijk voor de man in de straat. Wij hebben het voorbeeld gekend van de trage rechter, naast vele andere. Op het einde van de rit blijkt dat er niet opgetreden wordt. Het gaat daarbij om magistraten die niet of niet goed functioneren, maar die niet aangepakt worden en toch blijven zitten. Dat is natuurlijk een probleem, zowel voor de rechtzoekende die daarmee wordt geconfronteerd als voor de collega’s van die niet-functionerende magistraat. Je zult maar deel uitmaken van een rechtbank waar een of meerdere magistraten eigenlijk niet functioneren zoals het hoort. Die collega’s zullen extra werk hebben, en dat is niet correct.
Als wij dit wetsontwerp goedkeuren, dan rijst ook de vraag of het een verbetering zal zijn. Zal het de geloofwaardigheid kunnen opkrikken? Zal de tuchtrechtbank het zelfreinigend karakter van Justitie ook kunnen vergroten? Volgens mij is het antwoord gedeeltelijk ja, maar ook gedeeltelijk nee. Er zijn immers nog altijd een aantal gebreken in die wet, zaken die ook anders hadden gekund. Wij hebben drie belangrijke zaken opgelijst.
Ten eerste, zo’n systeem moet geloofwaardigheid uitstralen. Een belangrijk aandachtspunt daarbij is bijvoorbeeld wie de tuchtprocedure op gang kan trekken. Dat is nu vrij beperkt gehouden: dat kan door de korpschef en door het openbaar ministerie. Wij zijn het er uiteraard mee eens dat niet elke burger van het land de mogelijkheid moet hebben om een tuchtprocedure op te starten. Wel zijn wij er voorstander van om daarin iets breder te gaan, door bijvoorbeeld die mogelijkheid toe te kennen aan iedere magistraat of aan de stafhouder van een balie. Wij zijn er namelijk van overtuigd dat die personen niet lukraak een tuchtprocedure zullen opstarten, maar pas na afweging van alle belangen. De amendementen in die zin werden echter niet aanvaard en dat betreuren wij. Wij hopen dat de korpschefs en het openbaar ministerie hun verantwoordelijkheid zullen opnemen en op een correcte manier de wet zullen toepassen. Dat is een eerste gebrek dat gesignaleerd diende te worden.
Translated text
Mr. Speaker, Mrs. Minister, colleagues, it is important that this text is published today so that we can vote on the establishment of a disciplinary court. This is a big, I think important step to increase the faith in Justice and the self-cleaning character of Justice. After all, if we look at the figures or surveys conducted on them, then we find that the citizen’s faith in Justice is not too big. That is also logical, when one sees what decisions are sometimes made, incomprehensible to the man on the street. We have known the example of the slow judge, among many others. At the end of the ride, it turns out that there is no action. These are magistrates who do not or do not function properly, but who are not addressed and still remain sitting. This is, of course, a problem, both for the prosecutor who is faced with it and for the colleagues of that non-functioning magistrate. You will only be part of a court where one or more magistrates do not actually function as it should. Those colleagues will have extra work, and that is not correct.
If we approve this bill, then the question also arises whether it will be an improvement. Will it be able to increase credibility? Will the disciplinary court also be able to increase the self-cleaning character of Justice? I think the answer is partly yes, but also partly no. After all, there are still some shortcomings in that law, things that could have been otherwise. We have listed three important things.
First, such a system must radiate credibility. An important point of attention here is, for example, who can initiate the discipline procedure. This is now kept quite limited: it can be done by the chief of the corps and by the prosecutor’s office. We naturally agree that not every citizen of the country should have the opportunity to initiate a disciplinary procedure. However, we are in favour of going a little wider in this area, for example by granting that possibility to each magistrates or to the staff holder of a bar. We are, in fact, convinced that those persons will not accidentally initiate a disciplinary procedure, but only after weighing all interests. However, the amendments in that sense were not accepted and we regret that. We hope that the Corps Chiefs and the Prosecutor’s Office will take their responsibilities and properly apply the law. This is a first defect that should be pointed out.
#17
Official text
Ten tweede, de transparantie van de procedure. Het is belangrijk dat de procedure transparant is en iedereen dat kan opvolgen, ook de burgers van dit land. Een belangrijk element daarvan is de openbaarheid van de zittingen. In principe is daarin voorzien, maar daarvan kan worden afgeweken. Ik hoop dat de openbaarheid de regel zal blijven en dat de beslotenheid van de behandeling een absolute uitzondering zal zijn. De toepassing zal het moeten uitwijzen, maar het is van groot belang dat er een maximale transparantie is.
Dat geldt ook voor de beslissingen. In de commissie hebben wij daarover gediscussieerd: wat als een burger een klacht richt aan de korpschef en die vindt ze ernstig genoeg om een procedure te starten? Het was vrij onduidelijk of de klager op het einde van de rit kennis zou krijgen van de uiteindelijke beslissing van de tuchtrechtbank. Door amendering is dat duidelijk gemaakt in de tekst zelf. Die mooie verbetering is het gevolg van het parlementair debat.
Inzake transparantie is er nog een derde element: wat zijn de gevolgen van een uitspraak van een tuchtrechtbank als die een tuchtstraf oplegt? Telt dit mee voor de verdere carrière? Men kan daarop ja en nee antwoorden. Is de Hoge Raad, die instaat voor benoemingen en bevorderingen, op de hoogte van uitgesproken tuchtsancties? Ja en nee. Ja in het begin: de eerste drie jaar voor lichte straffen en de eerste zes jaar voor zware straffen, maar nadien niet meer, of men zou een beroep moeten doen op het collectief geheugen van iedereen die nog rondloopt bij de Hoge Raad of bij de rechtbanken in dit land.
Dit gaat over de regels voor de uitwissing. Wij vinden dat het te snel gebeurt. Oorspronkelijk was er sprake van maximum drie jaar voor alle straffen waarin werd voorzien, maar na amendering is het drie jaar geworden voor lichte straffen en zes jaar voor zware straffen. Vandaag is in deze mogelijkheid niet voorzien voor zware straffen. Op dat vlak zet de wet een stap achteruit. Dat is te betreuren. Dit is het tweede gebrek dat wij willen signaleren.
Een ander belangrijk element is de samenstelling van de tuchtrechtbanken. De discussie over het al dan niet aanwezig zijn van externen in een tuchtrechtbank werd daarnet reeds voor een deel gevoerd. Wij zijn er voorstander van om externen toe te laten, om ook het signaal te geven dat het niet alleen magistraten zijn die oordelen over magistraten, maar ook mensen die vreemd zijn aan de magistratuur en die in eer en geweten een beslissing kunnen nemen.
Helaas werden de daarvoor ingediende amendementen niet goedgekeurd. De meerderheid verschuilt zich daarvoor achter de Grondwet. Artikel 157 laat dit vandaag niet toe, hoewel de heer Landuyt zegt dat het wel zou kunnen, zonder de Grondwet te wijzigen. Voor de heer Landuyt, hier jammer genoeg niet aanwezig, is veel mogelijk. Hij heeft altijd creatieve oplossingen, maar of dit juridisch kan, is een andere zaak.
Translated text
Second, the transparency of the procedure. It is important that the procedure is transparent and that everyone can follow it, including the citizens of this country. An important element of this is the publicity of the sessions. In principle, it is provided, but can be deviated from it. I hope that publicity will remain the rule and that the closure of treatment will be an absolute exception. The application will have to show it out, but it is very important that there is maximum transparency.
This also applies to decisions. In the committee we discussed this: what if a citizen makes a complaint to the chief of the corps and finds it serious enough to initiate a procedure? It was quite unclear whether the complainant would become aware of the final decision of the disciplinary court at the end of the ride. The amendment is made clear in the text itself. This great improvement is the result of the parliamentary debate.
In terms of transparency, there is another third element: what are the consequences of a decision of a disciplinary court if it imposes a disciplinary penalty? Does this mean for the future career? You can answer yes and no. Is the Supreme Council, which is responsible for appointments and advancements, aware of outlined disciplinary sanctions? Yes and No. Yes in the beginning: the first three years for light sentences and the first six years for heavy sentences, but then no more, or one should appeal to the collective memory of all who are still walking around at the Supreme Council or the courts of this country.
This is about the rules for extinction. We think it happens too quickly. Initially, it was a maximum of three years for all penalties in which it was provided, but after amendment it has become three years for light penalties and six years for heavy penalties. Today, this possibility does not provide for severe penalties. In this regard, the law takes a step backwards. That is regrettable. This is the second defect we would like to point out.
Another important element is the composition of the disciplinary courts. The discussion about the presence or non-presence of external persons in a disciplinary court has already been conducted in part. We are in favor of allowing outsiders, to also signal that it is not only magistrates who judge about magistrates, but also people who are strange to the magistrates and who can make a decision in honour and conscience.
Unfortunately, the amendments submitted were not approved. The majority is hiding behind the Constitution. Article 157 does not allow this today, although Mr. Landuyt says it could, without changing the Constitution. For Mr. Landuyt, unfortunately not present here, much is possible. He always has creative solutions, but whether this can be legally done is another matter.
#18
Official text
In ieder geval hebben wij, in de Kamer en in de Senaat, de mogelijkheid om artikel 157 van de Grondwet te wijzigen. Wij kunnen echter alleen maar vaststellen dat deze meerderheid dat artikel niet wil wijzigen. Vele meerderheidspartijen zeggen wel dat zij ook externen willen. Dat klinkt mooi, maar als puntje bij paaltje komt, dan wil men die niet.
Artikel 157 is voor herziening vatbaar verklaard. Mevrouw Van Cauter kan dan wel zeggen dat men geen kipkap mag maken. Dat is echter geen kipkap. Als een artikel voor herziening vatbaar is verklaard, dan is dat met een bepaalde bedoeling gebeurd. Als men artikel 157 voor herziening vatbaar heeft verklaard, dan was dat met het doel om externen toe te laten in de tuchtrechtbanken. Met dat doel heeft men dat artikel voor herziening vatbaar verklaard.
Als men in het wetgevend proces toekomt aan de opmaak van wetgeving waarmee externen moeten kunnen toetreden tot een tuchtrechtbank, dan is het logisch dat men die operatie in twee bewegingen mogelijk maakt, door de Grondwet te wijzigen en in tweede orde door de wet zo te formuleren dat externen toegelaten kunnen worden. Hier heeft men echter excuses gezocht om die beslissing niet te moeten nemen.
Ik kan alleen maar concluderen dat men juridisch wel in staat is om externen toe te laten, maar dat de meerderheid dat niet heeft gewild. Dat is een derde gebrek. Het is heel jammer. Ik vrees dat hiermee de wijziging van het grondwetsartikel op de lange baan is geschoven en dat die noch in deze legislatuur, noch in de volgende mogelijk zal zijn, omdat er gewoon geen eensgezindheid is in deze meerderheid om externen toe te laten. Dat is de essentie van het probleem. Er is ruzie in de meerderheid over dit punt. Geef dat gewoon toe. Zeg dat dan ook gewoon, in plaats van u te verschuilen achter een zogezegd niet-aangepast grondswetsartikel.
Translated text
In any case, we, in the House and in the Senate, have the possibility to amend Article 157 of the Constitution. However, we can only conclude that this majority does not want to amend that article. Many majority parties say they also want outsiders. That sounds nice, but if the point comes to the pile, then you don’t want it.
Article 157 is subject to revision. Mrs. Van Cauter can say that one cannot make a chicken cap. This is not a chicken cap. If an article has been declared subject to revision, it has been done with a certain intention. If one declared Article 157 subject to revision, it was for the purpose of allowing externals in the disciplinary courts. For that purpose, that article has been declared subject to revision.
If in the legislative process one comes to the formulation of legislation by which external persons should be able to join a disciplinary court, then it is logical that one makes this operation possible in two moves, by amending the Constitution and in second order by formulating the law so that external persons can be admitted. However, here they have sought excuses for not having to make that decision.
I can only conclude that one is legally able to allow outsiders, but that the majority did not want to. This is a third deficiency. It is very regrettable. I fear that this has pushed the amendment of the constitutional article on the long track and that it will not be possible in this legislature, nor in the next, because there is simply no consensus in this majority to allow external ones. That is the essence of the problem. There is controversy in the majority on this point. Just admit it. Say that simply, instead of hiding behind a so-called unadapted constitutional article.
#19
Official text
Mijnheer Van Hecke, ik heb nog een klein informatief vraagje voor u. Wij zitten volledig op dezelfde golflengte, wat de theorie over artikel 157 van de Grondwet betreft, maar ik vraag mij af of de aanpassing van artikel 157 in het pakket zit waarover de acht partijen, waar u bij bent, onderhandelen. Of valt die aanpassing erbuiten? Dat ontgaat mij.
Translated text
Mr. Van Hecke, I have a small information question for you. We are completely on the same wavelength in terms of the theory on Article 157 of the Constitution, but I wonder if the adjustment of Article 157 is in the package that the eight parties you are with are negotiating. Or is this adjustment out of place? That escapes me.
#20
Official text
Collega, het valt er helaas buiten. Het zit niet in het akkoord.
Translated text
Unfortunately, it is outside. It is not in the agreement.
#21
Official text
U hebt dus niet veel te zeggen. Ik dank u voor die informatie.
Translated text
So you do not have much to say. I thank you for this information.
#22
Official text
Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, collega’s, dit wetsontwerp heeft veel stof tot discussie opgeleverd en heeft ook tot veel discussie in de commissie geleid, ook binnen de meerderheid.
Er is een veelheid van onderwerpen aan bod gekomen en vooral ook heikele vragen, zoals over de overplaatsing als tuchtstraf. Pensioenverlies, is dat een sanctie? Negatieve evaluaties die tot afzetting kunnen leiden: moeten dat er twee of drie zijn? Het positief injunctierecht van de minister. Externen in de tuchtorganen of niet? De termijn om uitwissing van straffen te laten ingaan. Wie wordt rechter of assessor? Wie mag het tuchtonderzoek starten? Wat met het hoger beroep? Waar moeten de tuchthoven gevestigd worden? In Vlaanderen is dat in Gent, waarover de minister weinig verklaringen heeft gegeven.
Vaak had ik tijdens de bespreking de indruk dat er een revolutie op handen was binnen het gerechtelijk apparaat, alleszins een ingrijpende evolutie. Als men dan de uiteindelijke tekst bekijkt, rijst de vraag: is het dit? Is het maar dit?
Ik ga mij niet uitspreken over de wenselijkheid en het lot van alles wat ik daarnet heb opgesomd, maar in elk geval moeten wij ons de vraag stellen of deze wet uiteindelijk tot een mentaliteitswijziging bij Justitie zal leiden.
De collega’s van de oppositie hadden het daarstraks over de transparantie en de openbaarheid. Dat is zeer belangrijk. Ik stel mij daarbij ook vragen. Ik weet niet of de geloofwaardigheid van Justitie onder deze wet zal lijden. Men is er in elk geval niet zeker van dat die mentaliteitswijziging er komt.
Zal de gerechtelijke wereld ook echt gebruik kunnen en willen maken van deze wet? Is ze daarvoor ingrijpend genoeg? Ik vrees er eerlijk gezegd voor. Op dat punt is ze te behoudsgezind.
Sommigen zeggen zelf dat het eerder een versoepeling dan een verstrenging van het tuchtrecht is, dat magistraten nog meer zullen kunnen ontsnappen aan het feit dat zij fouten begaan, dat zij soms zeer bewust in de fout gaan. Ik weet niet of het zover zal komen. Men zal dit op het terrein moeten beoordelen.
Voor ons ontbreekt de echte motor tot een aanzet van verandering in dit wetsontwerp. Daarom hebben wij onze twijfels.
Was het inderdaad niet beter geweest om externen toe te laten? Dat is de vraag waarmee ik toch blijf zitten. Was het niet beter geweest om de Hoge Raad voor de Justitie enige bevoegdheid als tuchtrechtorgaan te geven?
Translated text
Mr. Speaker, Mrs. Minister, colleagues, this bill has produced a lot of substance for discussion and has also led to a lot of discussion in the committee, also within the majority.
A number of topics have been addressed, and especially sensitive questions, such as the transfer as a disciplinary punishment. Pension loss, is it a penalty? Negative evaluations that can lead to deposition: should there be two or three? Positive injunction of the Minister. External in the disciplinary organs or not? The deadline for the abolition of penalties. Who will be judge or counselor? Who can start the investigation? What about the higher profession? Where should the disciplinary courts be located? In Flanders it is in Gent, about which the minister has given few statements.
Often during the discussion I had the impression that there was a revolution in the judicial apparatus, in all a profound evolution. When you look at the final text, the question arises: is it this? Is it just this?
I am not going to comment on the desirability and fate of everything I have just listed, but in any case we must ask ourselves whether this law will ultimately lead to a mentality change in Justice.
The opposition colleagues then spoke about transparency and publicity. This is very important. I also ask questions. I don’t know if the credibility of justice under this law will suffer. In any case, it is not certain that this mental change will come.
Will the judiciary world really use and want to use this law? Is she serious enough for that? I am afraid to be honest. At that point, she is conservative.
Some themselves say that it is rather a relief than a tightening of the disciplinary law, that magistrates will be able to escape even more from the fact that they make mistakes, that they sometimes very consciously go wrong. I do not know if it will come so far. This should be assessed in the field.
For us, the real engine is lacking to trigger a change in this bill. That is why we have our doubts.
Wouldn’t it have been better to allow outsiders? That is the question with which I still sit. Wouldn’t it have been better to give the Supreme Council for Justice some competence as a disciplinary body?
#23
Official text
Uiteraard was die instelling daar echt wel op uit. Ik ben zeker niet de pleitbezorger van de Hoge Raad voor de Justitie, maar het klachtensysteem dat daar wordt ontwikkeld, zou kunnen aansluiten bij de tuchtrechtspraak van de Hoge Raad. In dat opzicht is dit wetsontwerp inderdaad een gemiste kans, zoals collega Degroote al heeft toegelicht.
Ik blijf voorzichtig. Wij hebben de wijsheid niet in pacht. Dit wetsontwerp heeft zeker zijn verdiensten, maar voorlopig maken wij voorbehoud bij de werking op het terrein en de aanzet tot een mentaliteitswijziging. Het Vlaams Belang zal zich dan ook onthouden.
Translated text
Of course, that institution was really concerned. I am ⁇ not the advocate of the High Court of Justice, but the complaint system that is being developed there could be in line with the disciplinary law of the High Court. In that regard, this bill is indeed a missed opportunity, as colleague Degroote has already explained.
I remain cautious. We do not have the wisdom. This draft law ⁇ has its merits, but for the time being we make reservations on the operation on the ground and the initiation of a change of mindset. The Flemish Interest will therefore abstain.
#24
Official text
Mijnheer de voorzitter, beste collega’s, in de commissie heb ik al gezegd dat de oprichting van de tuchtrechtbanken voor magistraten een historisch moment mag worden genoemd. Over dat onderwerp spreken wij al jaren, misschien al decennia. De oprichting van de tuchtrechtbanken maakte deel uit van de discussies die thans in de commissie gevoerd worden over een van de meest diepgaande hervormingen van de rechterlijke orde sinds 1830, waaronder de aanpassing van Cassatie. Binnenkort behandelt de Kamer ook de oprichting van de familierechtbanken, waarover onlangs de debatten in de Senaat gevoerd zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het voorliggend wetsontwerp, dat van de Senaat komt, echt zal bijdragen tot de grote hervorming van de rechterlijke orde.
Het is belangrijk dat manifeste en onaanvaardbare fouten door magistraten voortaan op een ernstige wijze worden onderzocht, beoordeeld, en waar nodig bestraft. De bestaande tuchtprocedure werd te beperkt toegepast. Dat blijkt uit de cijfers, en dat is onaanvaardbaar, want als het vertrouwen in Justitie de voorbije jaren gedaald is, komt dat precies doordat te weinig, te traag en inadequaat wordt geantwoord als er malversaties zijn.
Translated text
I have already said in the committee that the establishment of the disciplinary courts for magistrates is a historic moment. We have been talking about it for years, maybe decades. The establishment of the disciplinary courts was part of the discussions currently being held in the committee on one of the most profound reforms of the judiciary since 1830, including the adaptation of the Cassation. In the near future, the House will also discuss the creation of the family courts, which have recently been discussed in the Senate. I am convinced that the present Bill, which comes from the Senate, will truly contribute to the major reform of the judiciary.
It is important that manifest and unacceptable mistakes by magistrates are now seriously investigated, assessed and, where necessary, punished. The existing disciplinary procedure has been applied too limited. This is evident from the figures, and this is unacceptable, because if trust in the judiciary has declined in recent years, it is precisely because there are insufficient, too slow and inadequate responses when there are misversations.
#25
Official text
J'ai été particulièrement ravie que les sénateurs aient déposé la proposition de loi que nous avions élaborée, avec un large consensus, pour considérer la discipline comme une matière importante dans le cadre de la réforme du paysage judiciaire et de la réorganisation de la Justice.
Différentes instances ont été consultées lors de la préparation du texte: le Conseil supérieur de la Justice, le Collège des procureurs généraux, les ordres des barreaux, etc. Mais, comme pour la réforme judiciaire, il est nécessaire à un certain moment de clôturer la discussion et trancher.
Translated text
I was ⁇ delighted that the senators submitted the bill that we had drafted, with a broad consensus, to consider discipline as an important matter in the context of the judicial landscape reform and the reorganization of Justice.
Different instances were consulted during the preparation of the text: the Supreme Council of Justice, the College of Prosecutors General, the bar orders, etc. But, as with the judicial reform, it is necessary at some point to close the discussion and settle.
#26
Official text
Dat is wat wij hier vandaag doen.
Er is uiteraard gesproken over de betrokkenheid. Op welke manier kunnen externen worden betrokken bij deze tuchtrechtbanken? Zoals wij het hier vandaag oplossen, zoals het vandaag wordt voorgesteld, zijn wij conform de wetgeving en schuiven wij, zoals sommige collega’s tijdens dit debat laten uitschijnen, de debatten niet voor ons uit, terwijl wij ze net moeten trancheren.
Wie denkt dat men een artikel van de Grondwet zomaar aanpast en dan kan wachten om tuchtrechtbanken op te richten, weet dat men dan geen tuchtrechtbanken zal hebben tegen het einde van de legislatuur. Dat zou onaanvaardbaar zijn. Dit is precies een instrument om ervoor te zorgen dat Justitie efficiënter kan worden georganiseerd.
Wij hebben ook lang gedebatteerd over de openbaarheid van de procedures die de norm is, maar met uitzonderingen.
Wij hebben ook gedebatteerd over het injunctierecht, waarbij ik altijd zeg dat een injunctierecht er vooral is om het als minister zo weinig mogelijk tot niet te gebruiken. Bovendien moet ik nog maar eens herhalen dat een injunctierecht bestaat om een dossier opnieuw te kunnen openen en niet om een beslissing al op voorhand in een andere richting te sturen.
Volgens mij ligt de hoofdverantwoordelijkheid bij de oprichting van de tuchtrechtbanken bij de magistratuur. Ik ben ervan overtuigd dat het vertrouwen en de vrijheid die wij hun vandaag schenken precies ook de responsabilisering zal geven.
Een minister moet zijn injunctierecht maar gebruiken wanneer de nood hoog is, maar ik ga ervan uit dat de rechterlijke macht alle baat heeft bij de wet die wij hier vandaag stemmen, bij de oprichting die wij vandaag bespreken en hopelijk morgen goedkeuren.
Op die manier geven wij de verantwoordelijkheid aan degenen die ze moeten krijgen, namelijk de magistraten zelf. Wij geven hun ook een wettelijk instrument om die verantwoordelijkheid te nemen.
Daarom steun ik dit wetsontwerp volledig. Ik denk dat de Senaat goed werk heeft geleverd en dat de Kamercommissie goede aanpassingen heeft gedaan, maar ik ben vooral verheugd met deze belangrijke stap vooruit die wij tijdens deze legislatuur zullen zetten met betrekking tot de hervorming van Justitie.
Translated text
That is what we do here today.
Of course, we talked about involvement. How can external parties be involved in these disciplinary courts? As we resolve it here today, as it is proposed today, we are in line with the legislation and, as some colleagues have shown during this debate, we do not shift the debates for us, while we just have to tranch them.
Whoever thinks that one simply modifies an article of the Constitution and then can wait for disciplinary courts to be established, knows that there will be no disciplinary courts by the end of the legislature. That would be unacceptable. This is precisely a tool to ensure that Justice can be organized more efficiently.
We have also long debated the publicity of the procedures that is the norm, but with exceptions.
We have also debated about the injunctive right, where I always say that an injunctive right is there primarily to use it as little as possible as a minister. Furthermore, I must reiterate that an injunction right exists in order to be able to re-open a case and not to forward a decision in a different direction in advance.
In my view, the main responsibility for the establishment of disciplinary courts lies with the magistrature. I am convinced that the confidence and freedom that we give them today will also give responsibility.
A minister should use his right of injunction only when the need is high, but I assume that the judiciary will benefit from the law that we vote here today, the creation that we discuss today and hopefully approve tomorrow.
In this way, we give responsibility to those who need to get them, namely the magistrates themselves. We also give them a legal tool to take that responsibility.
I fully support this bill. I think that the Senate has done a good job and that the House Committee has made good adjustments, but I am especially pleased with this important step forward that we will take during this legislature in relation to the reform of the judiciary.
#27
Official text
Mevrouw de minister, u zegt tegen zij die denken dat artikel 157 van de Grondwet zomaar kan worden gewijzigd, dat er dan tegen het einde van de legislatuur geen tuchtrechtbank zal zijn. Moet ik daaruit besluiten dat er voor het einde van de legislatuur geen grondwetsherziening komt? Ik dacht dat de plannen toch anders waren. Dat is gewoon een vaststelling. U moet er zelfs niet op antwoorden.
Ik heb toch de indruk dat onder de vorige minister van Justitie de idee van lekenrechters meer aanvaard was en dat hij dat aspect er toch zou hebben doorgedrukt, wat nu niet het geval is. Ik kan dat maar constateren.
Translated text
Mrs. Minister, you say to those who think that Article 157 of the Constitution can simply be amended, that there will be no disciplinary court by the end of the legislature. Should I decide that there will be no constitutional revision before the end of the legislature? I thought the plans were different. That is just a determination. You do not even have to answer them.
I still have the impression that under the former Minister of Justice the idea of lay judges was more accepted and that he would have pressed that aspect there, which is not the case now. I can only see that.
#28
Official text
Mijnheer de voorzitter, het is natuurlijk altijd fijn als collega’s een interpretatie geven van woorden die men heeft gezegd, vooral als de woorden niet juist zijn natuurlijk, want dan moeten zij niet worden verdraaid. Ik wilde met mijn betoog zeggen dat men nu al moet doen, wat men kan doen. Als men nadien een aanpassing moet doen, moet men die doen. Laat dat echter niet beletten dat die eerste belangrijke stap wordt gezet. In dit geval is dat de oprichting van de tuchtrechtbanken. Af en toe moet men kunnen focussen.
Translated text
Mr. Speaker, it is of course always nice when colleagues give an interpretation of the words that have been said, especially if the words are not correct, of course, because then they should not be distorted. I wanted to say with my argument that one must already do, what one can do. If you need to make an adjustment later, you have to do it. However, let this not prevent that first important step being taken. In this case, it is the establishment of the disciplinary courts. Sometimes you need to be able to focus.
#29
Official text
Mevrouw de minister, vertel dan eens waarom de bespreking in de Senaat over de wijziging van artikel 157, die op de agenda stond, is afgebroken? Die bespreking was immers al begonnen voordat uw teksten in de Kamer lagen.
Translated text
Mrs. Minister, please tell me why the discussion in the Senate on the amendment to Article 157, which was on the agenda, has been interrupted? That discussion had already begun before your texts were in the Chamber.
#30
Official text
Nogmaals, dat belet niet dat men vandaag de stap zet die al kan worden gezet. Ik begrijp dat de oppositie graag koppelingen maakt, want dat is vaak een elegante manier om goede projecten toch niet te laten doorgaan. Wij richten vandaag de tuchtrechtbanken op. De bespreking van artikel 157 kan verder lopen. Nadien kunnen wij nog altijd verder gaan.
Translated text
Again, that does not prevent one from taking today the step that can already be taken. I understand that the opposition likes to make links, because that is often an elegant way to prevent good projects from continuing. Today we are setting up disciplinary courts. The discussion of Article 157 can continue. After that, we can still go further.
#31
Official text
Gelooft u dat nu nog zelf?
Translated text
Do you still believe that yourself?
#32
Official text
Mijnheer de voorzitter, mijnheer de staatssecretaris, collega’s, gezien het belang van het wetsontwerp dat voorligt, past het om enige mondelinge toelichting te geven bij het verslag.
Het ontwerp houdende instemming met het Verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de Economische en Monetaire Unie werd op 5 juni besproken in de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen. Zoals toegelicht door minister Geens, biedt het een kader voor begrotingsaangelegenheden en voor een economisch beleid. De crisis heeft duidelijk gemaakt dat de governance van de eurozone meer samenhang moet krijgen, met instemming van de nationale parlementen. Een rationeel budgettair beleid is onontbeerlijk.
De minister gaat in op de verschillende onderdelen van de tekst, waarvan ik er drie naar voren wil brengen. Eerst is er de gouden regel, die bepaalt dat de begrotingen van de verdragsluitende partijen in evenwicht moeten zijn, een overschot moeten vertonen of een jaarlijks structureel tekort van maximaal 0,5 % van het bbp. Een ander belangrijk onderdeel is de jaarlijkse daling van de schuld. Als de referentiewaarde van 60 % wordt overschreden, moet dat met gemiddeld een twintigste per jaar worden verlaagd. Die bepaling werd al beschreven in het sixpack.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Secretary of State, colleagues, considering the importance of the draft law that is presented, it is appropriate to give some oral explanation to the report.
The draft approval of the Treaty on Stability, Coordination and Governance in the Economic and Monetary Union was discussed on 5 June in the Committee on Foreign Relations. As explained by Minister Geens, it provides a framework for budgetary matters and for an economic policy. The crisis has made clear that the governance of the euro area needs to be more coherent, with the consent of the national parliaments. A rational budgetary policy is essential.
The Minister addresses the various parts of the text, three of which I would like to highlight. First, there is the golden rule, which stipulates that the budgets of the contracting parties must be balanced, have a surplus or have an annual structural deficit of up to 0.5 % of GDP. Another important element is the annual decrease in debt. If the reference value of 60 % is exceeded, it should be reduced by an average of twenty per year. This provision was already described in the sixpack.
#33
Official text
Wat de coördinatie van de economische beleidslijnen betreft, gaat het ontwerp niet alleen over begrotingsdiscipline, maar ook over stabiliteit als leidraad en over de ondersteuning van de doelstellingen inzake groei, werkgelegenheid, competitiviteit en sociale cohesie. Tot zover de inleiding van de minister.
Verschillende commissieleden leggen enkele accenten, waarvan ik de grote lijnen voorstel. U zult mij vergeven dat ik dat niet exhaustief doe. Daarvoor verwijs ik naar het schriftelijk verslag.
Collega Luyckx van de N-VA heeft nogal wat opmerkingen bij de vage formuleringen en wil weten wat er onder meer wordt bedoeld met een “snelle convergentie naar hun respectieve middellangetermijndoelstelling”.
Collega Vienne van de PS zegt dat de ratificatie inderdaad een heel belangrijk moment is en dat het een compromis is, een pijnlijke maar noodzakelijke fase voor het beheer van de overheidsfinanciën. Ze voegt eraan toe dat zij er met haar fractie op zal toezien dat de sociale gesprekspartners bij de omzetting in Belgisch recht zullen worden betrokken. Zij pleit voor hoorzittingen en tegen financiële speculatie.
Ikzelf wijs erop dat begrotingsdiscipline heel nauw verbonden is met het lot van de toekomstige generaties, dat we voldoende aandacht moeten hebben voor transnationale investeringen en dat het belangrijk is om snel duidelijkheid te hebben over de inspanningen die de verschillende overheden in ons land zullen leveren.
Translated text
As regards the coordination of economic policies, the draft is not only about budgetary discipline, but also about stability as a guide and about supporting the objectives of growth, employment, competitiveness and social cohesion. This is the introduction of the Minister.
Several committee members put some accents, the main lines of which I propose. You will forgive me for not doing it exhaustively. I refer to the written report.
Colleague Luyckx of the N-VA has quite a few comments on the vague formulations and wants to know what is meant, among other things, by “a rapid convergence towards their respective medium-term objective”.
Collega Vienne of the PS says that the ratification is indeed a very important moment and that it is a compromise, a painful but necessary stage for the management of public finances. She adds that she and her group will ensure that the social interlocutors are involved in the transposition into Belgian law. She advocates for hearings and against financial speculation.
I myself point out that budgetary discipline is very closely linked to the fate of future generations, that we need to pay adequate attention to transnational investments and that it is important to have quick clarity about the efforts that the various governments in our country will make.
#34
Official text
Collega Destrebecq verdedigt het belang van de ratificatie van het verdrag en de goedkeuring van het ontwerp, omdat hierdoor een beroep kan worden gedaan op het mechanisme van financiële solidariteit. Hij verbaast zich over de bewering van andere fracties dat er geen dialoog of debat met het middenveld was, terwijl er nochtans een lange termijn zit tussen de ondertekening en de goedkeuring vandaag. Er was volgens hem dus voldoende tijd voor overleg.
Hij sluit zich ook aan bij het idee dat de lasten niet naar de jongere generaties mogen worden doorgeschoven en dat een en ander natuurlijk met de gemeenschappelijke munt samenhangt.
Mevrouw Temmerman van sp.a onderstreept dat ook voor de sp.a-fractie de begrotingsdiscipline zeer belangrijk is en schuift een alternatieve sixpack naar voren met betrekking tot begrotingsdiscipline, eerlijke handel en aandacht voor sociale en milieuclausules.
De heer Gilkinet van de Ecolo-Groenfractie betreurt dat er geen overleg met de sociale partners was, terwijl het over een van de belangrijkste teksten van de zittingsperiode gaat. Hij zegt dat het verdrag inefficiënt en onevenwichtig is en dat de Europese Unie zich in hoge mate mengt in het sociaal beleid, dat volgens de verdragen de bevoegdheid van de lidstaten is.
De heer Valkeniers van het Vlaams Belang noemt het een zoveelste belangrijke stap in de richting van een politieke Europese Unie. Hij heeft het over een totale unie, die elk aspect in het leven van de Europeanen wil beheersen. Hij zegt dan ook dat het een uitholling en een verkeerde invulling van het begrip subsidiariteit is.
De heer Dallemagne van cdH benadrukt dat geld dat er niet is, niet kan worden uitgegeven. Hij zegt dat de Belgische politiek steeds rond twee problemen lijkt te draaien: het communautaire en het budgettaire. Hij rekent er dan ook op dat met het ontwerp een stap in de richting van een oplossing voor die problemen wordt gezet. Hij wijst er ook op dat er een zeker democratisch deficit is, maar ook dat de vorige verdragen niet altijd even consequent werden opgevolgd of gesanctioneerd.
De heer Vanackere van onze fractie wijst erop dat de inzet van het project van de Europese Unie ook de EU 2020-strategie is, die niet alleen over de begroting gaat, maar ook over innovatie, arbeidsmarkthervormingen en initiatieven in verband met een duurzaam en sociaal Europa.
Translated text
Mr. Destrebecq defends the importance of the ratification of the Convention and the approval of the draft, as this allows for a reference to the mechanism of financial solidarity. He is surprised at the claims of other political groups that there has been no dialogue or debate with the civil society, although there is a long period between the signature and approval today. He said there was enough time for talks.
He also supports the idea that the burden should not be transferred to the younger generations and that, of course, everything is related to the common currency.
Ms Temmerman of sp.a. emphasizes that budgetary discipline is very important for the sp.a. group as well, and is pushing for an alternative six-pack in terms of budgetary discipline, fair trade and consideration for social and environmental clauses.
Mr Gilkinet of the Ecolo-Greens Group regrets that there was no consultation with the social partners, as this is one of the key texts of the legislature. He says the treaty is inefficient and unbalanced and that the European Union is heavily interfering in social policy, which according to the treaties is the competence of the Member States.
Mr Valkeniers of Vlaams Belang calls it another important step towards a political European Union. He is talking about a total union that wants to control every aspect of the lives of Europeans. It is a misrepresentation and a misrepresentation of the notion of subsidiarity.
Mr Dallemagne of CDH emphasizes that money that is not there cannot be spent. He says that Belgian politics always seems to revolve around two problems: the community and the budget. Therefore, he expects that the design will be a step towards a solution to those problems. He also points out that there is a certain democratic deficit, but also that the previous treaties were not always followed or sanctioned as consistently.
Mr Vanackere of our Group points out that the implementation of the European Union project is also the EU 2020 strategy, which is not only about the budget, but also about innovation, labour market reforms and initiatives related to a sustainable and social Europe.
#35
Official text
Mevrouw Almaci, lid van de Ecolo-Groenfractie, wijst er ten slotte op dat de Europese Unie op een kruispunt staat en dat er meer moet zijn dan enkel aandacht voor de schuldenlast en deregulering. Zij wijst er ook op dat het vertrouwen van de burger steeds meer zoek raakt en dat het ook belangrijk is dat een nieuwe conventie zou worden bijeengeroepen. Zij verwijst naar het Verdrag van Lissabon en naar de engagementen die toen zijn genomen. Voor dit ontwerp is er echter geen aparte conventie geweest, wat zij betreurt.
Zij verwijst ook nog even naar de evaluatie die door de Internationale Arbeidsorganisatie is gemaakt. Zij beweert dat de bezuinigingen nefast zijn voor de werkgelegenheid.
Er waren ook nog commentaren van mevrouw Gerkens van de Ecolo-Groenfractie over de beginselen en de waarborgen. Zij heeft ook vragen bij de uitzonderlijke omstandigheden die in de tekst zijn beschreven.
Volgens de heer de Donnea, voorzitter van de commissie en lid van de MR-fractie, moet de vraag worden gesteld welke redenen de staten ertoe nopen een bezuinigingsbeleid toe te passen. Hij verwijst natuurlijk naar en schetst de historische evolutie van de schulden die in de jaren zeventig zijn opgebouwd om de levensstandaard op de duurdere prijzen van aardolie en grondstoffen af te stemmen. Hij merkt op dat het politiek debat terecht gaat over de vraag op welke manier de inspanning moet worden gespreid. Maatregelen met een gunstig sociaal effect op korte termijn kunnen immers heel kwalijke repercussies hebben op de economische doeltreffendheid.
Staatssecretaris Hendrik Bogaert heeft toen namens minister Koen Geens op de verschillende vragen geantwoord. Hij wijst er ook op dat het Europese sociaal model niet ter discussie mag worden gesteld.
Hij is er eveneens van overtuigd dat een Europees minimumloon een onontbeerlijk instrument in de aanpak van de concurrentie is.
Hij merkt tevens op dat de middellangetermijndoelstelling inzake het voor België specifieke, structureel jaarsaldo oorspronkelijk op een overschot van 0,5 % van het bruto binnenlands product was vastgelegd. Hij verwijst ter zake uitdrukkelijk naar de passage in het regeerakkoord, dat ook in een herstel van het evenwicht in 2015 voorziet.
Op de commentaren over de manier waarop een en ander moet worden uitgewerkt, antwoordt de staatssecretaris dat het niet gebruikelijk is dat in de memorie van toelichting wordt aangegeven op welke manier de bepalingen van het verdrag worden omgezet. Hij wijst op drie mogelijkheden voor de toekomst: een grondwetsherziening, een bijzondere wet of een samenwerkingsakkoord. De regering zal ter zake deze mogelijkheden onderzoeken, zonder daarbij de deadline van 1 januari 2014 uit het oog te verliezen.
Translated text
Finally, Ms. Almaci, member of the Ecolo-Green Group, points out that the European Union is at a crossroads and that there needs to be more than just a focus on debt burden and deregulation. She also points out that the confidence of the citizens is increasingly in demand and that it is also important that a new convention be convened. It refers to the Lisbon Treaty and the commitments made at that time. However, there has been no separate convention for this design, which she regrets.
It also refers to the assessment made by the International Labour Organization. It says that the cuts are detrimental to employment.
There were also comments from Ms. Gerkens of the Ecolo-Groen Group on the principles and guarantees. She also has questions in the exceptional circumstances described in the text.
According to Mr. de Donnea, chairman of the committee and member of the MR group, the question must be asked about the reasons why states are urging to apply an austerity policy. He, of course, refers to and outlines the historical evolution of debt accumulated in the 1970s to align the standard of living with the more expensive prices of oil and raw materials. He notes that the political debate is right about how the effort should be spread. Indeed, measures with a beneficial social effect in the short term can have very negative repercussions on economic efficiency.
State Secretary Hendrik Bogaert responded to the various questions on behalf of Minister Koen Geens. He also points out that the European social model should not be questioned.
He is also convinced that a European minimum wage is an indispensable tool in tackling competition.
It also notes that the medium-term target for the Belgian-specific structural annual balance was originally fixed on a surplus of 0.5 % of gross domestic product. In this regard, he expressly refers to the passage in the government agreement, which also provides for a recovery of the balance in 2015.
The Secretary of State responds to the comments on how something should be drafted that it is not usual that in the memorandum of explanation it is indicated how the provisions of the treaty are transposed. He points out three possibilities for the future: a constitutional revision, a special law or a cooperation agreement. The Government will examine these possibilities in this regard, without disregarding the deadline of 1 January 2014.
#36
Official text
Collega Almaci had het ook nog over de interpretatie van enkele begrippen, maar daarop zal ik in deze toelichting niet technisch ingaan. Hiermee rond ik het verslag af.
Ik zal nu het standpunt van mijn fractie uiteenzetten.
Het is duidelijk dat België zich met het voorliggend ontwerp engageert om de schuldenberg niet ongebreideld te laten toenemen. Wij kunnen immers niet genoeg benadrukken dat iedere euro die wij uitgeven aan rente voor het verleden, wij niet kunnen besteden aan de toekomst. Het is dan ook absoluut noodzakelijk dat ons sociaal model wordt veiliggesteld, onder meer met dergelijke initiatieven. Wij mogen niet vergeten dat de schuldenberg een potentiële rentesneeuwbal is en een risico voor grote financiële turbulenties. Ons land en de regering genieten momenteel op de financiële markten een groot vertrouwen: de rentes zijn historisch laag. Wij mogen ons echter niet in slaap laten wiegen. De schuldgraad moet omlaag en wij moeten lessen trekken uit het verleden.
U herinnert zich ongetwijfeld nog enkele nefaste eenmalige maatregelen die de begroting zeer zwaar zullen belasten. Die moeten wij te allen prijze vermijden. Ik denk aan de verkoop en het dure wederhuren van gebouwen of het liquideren van opgespaarde pensioenfondsen. De federale overheid beschikt door de bankencrisis over heel wat activa in de bankensector. Dat was geen kerntaak van de overheid, maar zij moest ingrijpen om erger te voorkomen. Het is dus ook onmogelijk om alles op een hoop te gooien. Het komt erop aan een gericht beleid te voeren, specifiek voor de verankering van kritische technologieën en strategische bedrijven. Ik verwijs bijvoorbeeld naar wat Frankrijk doet op het vlak van cultuur, defensie, energie en telecommunicatie. Het is belangrijk dat ook in ons land een dergelijke strategische oefening wordt gemaakt.
Collega’s, begrotingsdiscipline is natuurlijk noodzakelijk, maar het is niet voldoende. Er is nood aan meer Europese integratie, meer solidariteit en meer inspanningen om de economische groei te versterken. Het komt erop aan gerichte investeringen te doen. Er is een hemelsbreed verschil tussen te strakke teugels aanpassen aan de economische realiteit en begrotingen laten ontsporen. Wij zien dat de accenten die de verschillende fracties daaromtrent leggen, nogal van uiteenlopende aard zijn. Het komt er echter op aan dat wij overeenkomen over de gemeenschappelijke bestemming.
Translated text
Collega Almaci also talked about the interpretation of some concepts, but I will not be technically involved in this explanation. I am rounding up the report.
I will now explain the position of my group.
It is clear that Belgium is committed with the present draft to not allow the debt mountain to increase unbrokenly. After all, we cannot emphasize enough that every euro we spend on interest for the past, we cannot spend on the future. It is therefore imperative that our social model be safeguarded, including through such initiatives. We must not forget that the debt mountain is a potential interest rate snowball and a risk of large financial turbulence. Our country and government currently enjoy great confidence in the financial markets: interest rates are historically low. However, we should not let ourselves fall asleep. The debt level must go down and we must learn from the past.
You will undoubtedly remember some nefaste one-off measures that will burden the budget very heavily. We must avoid them at all costs. I think of the sale and expensive rental of buildings or the liquidation of saved pension funds. Due to the banking crisis, the federal government has a lot of assets in the banking sector. That was not the central task of the government, but it had to intervene to prevent worse. Therefore, it is also impossible to throw everything on a bunch. It requires a targeted policy, specifically for the anchoring of critical technologies and strategic companies. I refer, for example, to what France is doing in the fields of culture, defence, energy and telecommunications. It is important that such a strategic exercise also takes place in our country.
Budgetary discipline is of course necessary, but it is not enough. More European integration, more solidarity and more efforts are needed to boost economic growth. It requires targeted investments. There is a sky-wide difference between adjusting too tight tights to the economic reality and allowing budgets to dissipate. We see that the accents that the various factions put on this subject are quite different in nature. However, it is important that we agree on the common destiny.
#37
Official text
Wij hoorden bij de bespreking van de begrotingscontrole dat de sanering voor de ene te weinig ambitieus was en voor de andere veel te snel gebeurde. Ik denk dat onze fractie zich het beste herkent in het moedige midden.
Ik wil niemand daarbij choqueren, maar al te vaak wordt gezegd dat Sinterklaas niet in Spanje woont, net zoals wij zeggen dat Zwarte Piet niet in Schuman woont. Dit is geen zwart-witverhaal. Als er negatieve boodschappen moeten worden gebracht en er moet worden gesanctioneerd, kan niet zomaar worden verwezen naar Europa en zijn administratie, alsof wij niet allen een deel zijn van dat Europa, alsof wij als nationaal parlement ook niet bij die processen zijn betrokken.
Wat de EU 2020-strategie betreft, is er al zo veel nadruk gelegd op de gestrengheid waarmee de budgettaire orthodoxie wordt gevoerd dat men bijna een karikatuur heeft gemaakt van alle andere belangrijke Europese programma’s op lange termijn, waarbij het gaat over innovatie, jobs, onderwijs en een socialer en duurzamer Europa.
Op een bepaald moment moeten wij echter komen tot een mechanisme, een schuldenrem, vanuit de idee dat voorkomen beter is dan genezen. Iedereen kan goede intenties prediken, maar vroeg of laat moet er toch worden betaald. Wat ons betreft, dan liever niet te laat. Het zou niet netjes zijn ten opzichte van de toekomstige generaties om de factuur steeds maar te laten aandikken.
Vroeger zei men dan dat de toekomst wordt voorbereid, dat er initiatieven zijn à la Zilverfonds, maar wanneer die gepaard gaan met een onvoldoende financiering, is dat ook niet de toekomst duurzaam voorbereiden.
Het is jammer dat het Verenigd Koninkrijk zich niet ten volle heeft kunnen engageren en dat men dan buiten de klassieke paden een vehikel heeft moeten bedenken om toch te komen tot een sanering van de overheidsfinanciën. Dat neemt echter niet weg dat het mechanisme er is gekomen – gelukkig maar – en dat rekening kan worden gehouden met uitzonderlijke omstandigheden.
“Uitzonderlijke omstandigheden” is een mes dat aan twee kanten snijdt. Voor de ene zal dat te weinig flexibel zijn en voor de andere te veel. Ik denk dat het belangrijk is dat die flexibiliteit enkel kan worden ingezet wanneer er daarvoor heel goede redenen zijn, wanneer er absoluut publieke financieringen moeten gebeuren die leiden tot duurzame investeringen die bijdragen tot een ontwikkeling op lange termijn. Dan kan men die flexibiliteit inderdaad best gebruiken.
Translated text
We heard during the discussion of the budget control that the sanitation was too ambitious for one and too fast for the other. I think our group recognizes itself best in the brave middle.
I want to shock no one, but too often it is said that Sinterklaas does not live in Spain, just as we say that Zwarte Piet does not live in Schuman. This is not a black and white story. If negative messages need to be delivered and sanctioned, it cannot simply be referred to Europe and its administration, as if we are not all part of that Europe, as if we as a national parliament are not involved in those processes.
With regard to the EU 2020 strategy, there has already been so much emphasis on the tightness of budgetary orthodoxy that it has almost made a caricature of all other major European long-term programmes, including innovation, jobs, education and a more social and sustainable Europe.
At some point, however, we must come to a mechanism, a debt brake, from the idea that preventing is better than healing. Anyone can preach good intentions, but sooner or later they have to be paid. For us, it is better not to be too late. It would not be nice for future generations to keep the bills down.
Previously, it was said that the future is being prepared, that there are initiatives à la Silver Fund, but when they are accompanied by insufficient funding, that is also not preparing the future sustainably.
It is a pity that the United Kingdom has not been able to fully engage and that one has then had to come up with a vehicle outside of the traditional paths in order to come to a sanitation of the public finances. However, this does not mean that the mechanism has come – fortunately – and that exceptional circumstances can be taken into account.
“Exceptional circumstances” is a knife that cuts on two sides. For one it will be too flexible and for the other too much. I think it is important that this flexibility can only be used when there are very good reasons for it, when there is an absolute need for public financing that leads to sustainable investments that contribute to long-term development. This flexibility can be best used.
#38
Official text
Op langere termijn zou men misschien kunnen zeggen dat de schuldenrem wat minder zinvol is. Het is waar, de overheid investeert in infrastructuur, onderwijs, orde en veiligheid. Dat zijn natuurlijk ook allemaal motoren van een economie. In die zin schrijven wij ons niet in in het populisme zoals dat wordt gepredikt door bijvoorbeeld Tax Freedom Day. Alsof publieke financieringen of belastingen geen economische realiteit of voordelen zouden vertegenwoordigen.
Mijnheer de voorzitter, de voorliggende ratificatie is een eerste stap. Heel belangrijk zal de concrete implementatie zijn en hoe wij die sanering nu zullen bewerkstelligen. De deadline is eind december en het is natuurlijk ook nauw verbonden met het institutioneel debat in ons land. De Europese Commissie vroeg om uiterlijk eind december afspraken te maken tussen de verschillende overheden. Natuurlijk is er geen hiërarchie in België tussen de verschillende overheden. Het is natuurlijk niet zo dat per definitie de federale overheid alle saneringsinspanningen zal moeten leveren, de schuldenlast zal moeten dragen of eventuele Europese boetes moet betalen.
Het instrument van vandaag, de schuldenrem, is een extra instrument opdat de sanering van de overheidsfinanciën ernstig wordt genomen door alle lidstaten van de EU en door alle overheden in dit land.
Translated text
In the longer term, one might say that the debt barrier is a little less meaningful. It is true, the government is investing in infrastructure, education, order and security. These are all the engines of the economy. In that sense, we are not entering into populism as it is preached by, for example, Tax Freedom Day. As if public funding or taxes do not represent economic reality or benefits.
The present ratification is a first step. Very important will be the concrete implementation and how we will ⁇ that sanitation now. The deadline is at the end of December and it is of course also closely linked to the institutional debate in our country. The European Commission has requested that agreements between the different governments be reached by the end of December. Of course, there is no hierarchy in Belgium between the different governments. It is, of course, not that by definition the federal government will have to deliver all the sanitation efforts, bear the debt burden, or pay any European fines.
Today’s instrument, the debt barrier, is an additional instrument to ensure that the recovery of public finances is taken seriously by all EU Member States and by all public authorities in this country.
#39
Official text
Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega’s, wij hebben in de commissie inderdaad een vrij uitvoerig debat gehad over dit verdrag.
Na de crisis in 2008 is heel wat op losse schroeven komen te staan. Er werd nagedacht over de wijze waarop men op lange termijn de begrotingen onder controle kan houden. De Europese instellingen hebben, als gevolg van die financiële crisis en het schuldendebacle dat daarop is gevolgd, ook de bevoegdheden gekregen om lidstaten tot meer budgettaire discipline en saneringen te dwingen.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Minister, colleagues, we have indeed had a fairly extensive discussion on this treaty in the committee.
After the 2008 crisis, a lot of things have come on loose screws. There were considerations on how to keep the budgets under control in the long term. As a result of the financial crisis and the subsequent debt deflation, the European institutions have also been given the powers to force Member States to strengthen budgetary discipline and sanctions.
#40
Official text
Europa wil de openbare financiën en het breder sociaal-economisch weefsel gezond maken door, ten eerste, te bezuinigen, ten tweede, te hervormen en, ten derde, te investeren in slimme, duurzame en inclusieve groei. Het is precies in die context van solidariteit en responsabilisering dat de staatshoofden en regeringsleiders, behalve dan deze van het Verenigd Koninkrijk en Tsjechië, een akkoord hebben bereikt over dit nieuwe Europees verdrag. Het creëert een juridische basis voor een strenger toezicht en herhaalt grotendeels de aanbevelingen van het sixpack.
Dat de druk door Europa wordt opgevoerd, is een goede zaak, collega’s. Die extra druk is nodig om sommige landen die volharden in de boosheid, een zetje in de rug te geven. Met een PS-regering alleen komen wij er niet in dit land. Zelfs met de instrumenten die Europa vandaag al ter beschikking heeft, slaagt deze Belgische regering erin afspraken niet na te komen en is zij ei zo na ontsnapt aan een financiële afstraffing.
Deze regering was gebuisd en kreeg in tweede zit een herkansing. Het is goed dat Europa wel inzit met de schuldenlast en wil werken aan een schuldafbouw voor de volgende generaties.
Volgens onze fractie ligt dit verdrag ook in de lijn van eerder gemaakte afspraken. Het is een stap in de goede richting, naar meer budgettaire discipline. De crisis heeft aan het licht gebracht dat sommige overheden onverantwoord gespendeerd hebben, zonder de economische groei te stimuleren, zonder de sociale cohesie te bewaken.
Met het oog op de nieuwe uitdagingen, de demografie, de betaalbaarheid van de pensioenen, de arbeidsmarkt, is dit verdrag een noodzaak. Het is ook een voorwaarde om landen die problemen hebben en die steun krijgen van het Europees noodfonds, bijvoorbeeld Griekenland en Portugal, te dwingen tot responsabilisering. Solidariteit is niet grenzeloos. Zij gaat enkel samen met verantwoordelijkheidszin.
Voor dit verdrag is natuurlijk een draagvlak nodig. Budgettaire discipline is weliswaar noodzakelijk, maar Europa mag niet vergeten dat er ook een democratische legitimiteit moet zijn. Het is belangrijk dat het Europees Parlement zijn medebeslissingsrecht ten volle kan doen gelden en toezicht kan uitoefenen op de bijkomende, vooral controlerende bevoegdheden.
Toch hebben wij vandaag de vrije keuze om wel of niet met het voorliggend verdrag in te stemmen. Het gaat hier immers niet om wetgeving via directieven van Europa, maar om wetgeving die wij op nationaal vlak zelf zullen implementeren.
Translated text
Europe seeks to improve public finances and the wider socio-economic fabric by, first, reducing savings, second, reforming and, third, investing in smart, sustainable and inclusive growth. It is precisely in this context of solidarity and responsibility that the heads of state and government, other than those of the United Kingdom and the Czech Republic, have reached an agreement on this new European treaty. It creates a legal basis for stricter supervision and largely repeats the recommendations of the sixpack.
That pressure is being increased by Europe is a good thing, colleagues. That additional pressure is needed to give some countries that persist in anger a squeeze in the back. With a PS government alone, we will not get into this country. Even with the instruments that Europe already has at its disposal today, this Belgian government fails to fulfill agreements and has since escaped a financial punishment.
This government was built and received a second seat reconsideration. It is good that Europe is able to cope with the debt burden and is willing to work on debt reduction for the next generations.
According to our group, this treaty is also in line with previous agreements. It is a step in the right direction, towards more budgetary discipline. The crisis has revealed that some governments have spent irresponsibly, without stimulating economic growth, without monitoring social cohesion.
In the face of the new challenges, the demographics, the affordability of pensions, the labour market, this treaty is a necessity. It is also a prerequisite to force countries that are in trouble and receive support from the European Emergency Fund, such as Greece and Portugal, to make responsibilities. Solidarity is not boundless. It only comes with a sense of responsibility.
This agreement, of course, requires support. While budgetary discipline is necessary, Europe must not forget that there must also be a democratic legitimacy. It is important that the European Parliament can fully exercise its right of co-decision and control the additional powers, in particular the control powers.
Today, however, we have the freedom to choose whether or not to agree to the present treaty. It is not a matter of legislation through European directives, but of legislation that we will implement at the national level ourselves.
#41
Official text
Dat geldt ook voor degenen die te pas en te onpas naar Europa wijzen als zondebok.
Ik hoop dus dat deze regering even volhardend zal zijn in haar goedkeuring vandaag als op de dag dat er mogelijk een terechtwijzing komt vanuit de Europese Commissie. Dan moet men zich niet verschuilen achter kritische columns in de kranten.
In het verlengde van de legitimiteit moeten de lidstaten en, vanuit het oogpunt van het subsidiariteitsprincipe, ook Vlaanderen, op een zelfstandige manier kunnen blijven instaan voor het budgettair beleid. Dit verdrag heeft immers ook intra-Belgische repercussies, in die zin dat alle overheden in België een begroting in evenwicht moeten nastreven en de federale overheid dit debat niet mag aangrijpen om haar greep op de begrotingen van de deelstaten te vergroten. Deelstaten en federale overheid zijn in dezen gelijke partners. De gouden evenwichtsregel impliceert dat de begrotingen van de lidstaten structureel in evenwicht moeten zijn en is van toepassing op de EU-lidstaten, maar in afgeleide zin ook op de subentiteiten die er zouden zijn. Hoe de Belgische doelstellingen worden vertaald naar de verschillende deeloverheden is daarom een interne Belgische aangelegenheid waarover afspraken moeten worden gemaakt. Het spreekt voor zich dat het uitstellen van de sanering van de eigen begroting niet op andere overheden kan worden afgewenteld. Ieder keert voor eigen deur. Het aandringen of anticiperen op het reserveren van begrotingsoverschotten bij andere overheden, mag niet worden gebruikt om de verantwoordelijkheid door te schuiven. Elke overheid moet in verhouding tot de houdbaarheid van de eigen financiën kunnen beslissen over de hoogte van een mogelijk overschot.
Ten derde en tot slot, ik heb in de commissie al verwezen naar een aantal onduidelijkheden in dit verdrag. De implementatie ervan in onze nationale wetgeving komt eraan. Voor ons moeten de onduidelijkheden vooraf worden weggenomen. Het huidig streven naar een begroting in evenwicht of met een overschot, gaat verder dan de bepalingen van het stabiliteits- en groeipact en verder dan het sixpack. Vooraleer die maatregelen worden omgezet in nationale wetgeving, hebben wij de vraag gesteld wat men bedoelt met het snel convergeren naar doelstellingen op middellange termijn. Men blijft daar zeer vaag over. Wat bedoelt men met "de schuldgraad moet aanzienlijk zijn"? Ik verwijs ook naar de bespreking in de commissie en de technische vragen die daar werden gesteld.
Translated text
This also applies to those who point too quickly and too inappropriately to Europe as a sin-bock.
I hope, therefore, that this government will be as persistent in its approval today as it would be on the day of a possible correction from the European Commission. We should not hide behind critical columns in the newspapers.
In addition to the legitimacy, Member States and, from the perspective of the principle of subsidiarity, also Flanders, should be able to continue to carry out budgetary policy in an independent manner. This treaty also has intra-Belgian repercussions, in the sense that all governments in Belgium must pursue a balanced budget and the federal government must not use this debate to increase its grip on the budgets of the counties. States and federal governments are equal partners in these. The golden rule of balance implies that the budgets of the Member States should be structurally balanced and applies to the EU Member States, but in a derivative sense also to the subentities that would exist. How the Belgian objectives are translated into the different district governments is therefore an internal Belgian issue that must be agreed upon. It is obvious that the delay of the sanctioning of the own budget cannot be turned over to other governments. Everyone turns at their own door. The urge or anticipation to reserve budget surpluses to other public authorities should not be used to dismiss responsibility. Each government should be able to decide on the amount of a possible surplus in proportion to the sustainability of its own finances.
Thirdly, and finally, I have already mentioned in the committee a number of uncertainties in this Convention. Its implementation in our national legislation is coming. For us, the uncertainties must be removed in advance. The current goal of a balanced or surplus budget goes beyond the provisions of the Stability and Growth Pact and beyond the six-pack. Before transposing those measures into national legislation, we have asked what it means to quickly converge towards medium-term objectives. It remains very vague about this. What is meant by “the debt level must be significant”? I also refer to the discussion in the committee and the technical questions raised there.
#42
Official text
Hoe dan ook zal er, om een Europese boete te vermijden, snel duidelijkheid moeten komen, want voor 1 januari 2014 moeten de regels en de grondslagen van dit verdrag in onze wetgeving vastgelegd zijn. Collega’s, onze fractie zal dit verdrag goedkeuren. Wij zullen voorstemmen.
Translated text
In any case, in order to avoid a European fine, clarification will need to be made swiftly, as before 1 January 2014 the rules and foundations of this Convention must be laid down in our legislation. Ladies and gentlemen, our group will approve this treaty. We will vote for.
#43
Official text
Monsieur le président, madame la ministre, chers collègues, le passage de ce texte en commission des Relations extérieures fut un exercice politique extrêmement important tant il fut marqué par un long débat. Ce long débat essentiel pour la démocratie a marqué deux camps: ceux qui assument leur positionnement, ancrés dans une responsabilité politique forte, et ceux qui jouent à la girouette sans mesurer les tenants et aboutissants complexes de ce traité.
Or, ce traité constitue à coup sûr un élément important de cette session parlementaire. Il est l'occasion de faire le point sur la construction européenne, sur la crise socioéconomique dans laquelle nous sommes toujours empêtrés, sur les impacts de ces traités mais aussi - et surtout - sur l'avenir de l'Europe que nous désirons. Une Europe qui tente de se dessiner pas à pas, marche après marche, crise après crise.
Il nous revient de rappeler brièvement le contexte dans lequel nous évoluons, à savoir celui de la crise financière de 2008, de ses causes et de ses conséquences qui sont toujours, hélas, bien actuelles. Cette crise a, par ailleurs, obligé l'Europe à ouvrir les yeux sur tous les abus, les injustices et le manque de régulation qui ont rendu possible l'économie casino. Une économie casino où l'action de l'État, repoussée par certains courants politiques, a tout à coup retrouvé un intérêt pour sauver un système bancaire et financier dérégulé, qui constituait à la fois la colonne vertébrale de notre économie mais aussi un secteur rongé par de nombreux maux.
Et même si toutes les leçons n'ont pas encore été tirées pour autant, dans ce contexte lourd, reconnaissons que l'Union européenne et la zone euro ont parcouru un chemin énorme et difficile, tout d'abord afin d'éviter une contagion et, ensuite, en assurant une solidarité effective entre les États membres via différents instruments de soutien financier aux pays en difficulté.
Ces évolutions rapides et sans précédent au sein de notre Union – je pense notamment au Mécanisme européen de stabilité (MES), à la supervision bancaire, à la coopération renforcée sur la taxe sur les transactions financières, etc. – n'ont été rendues possibles que grâce à des compromis mutuels.
Translated text
Mr. Speaker, Mrs. Minister, dear colleagues, the passage of this text into the Committee on Foreign Relations was an extremely important political exercise as it was marked by a long debate. This long debate, essential for democracy, has marked two camps: those who assume their position, anchored in a strong political responsibility, and those who play the wheel without measuring the complex supports and outcomes of this treaty.
However, this treaty is ⁇ an important element of this parliamentary session. It is an opportunity to reflect on the European construction, on the socio-economic crisis in which we are always trapped, on the impacts of these treaties but also – and above all – on the future of Europe that we want. A Europe that tries to draw itself step by step, walk after step, crisis after crisis.
It is up to us to briefly recall the context in which we are evolving, namely the financial crisis of 2008, its causes and its consequences, which are still, unfortunately, very current. This crisis has also forced Europe to open its eyes to all the abuses, injustice and lack of regulation that have made the casino economy possible. A casino economy where the action of the state, repelled by certain political currents, suddenly found interest in saving a deregulated banking and financial system, which constituted both the backbone of our economy but also a sector ravaged by many evils.
And even though all the lessons have not yet been drawn, in this difficult context, recognize that the European Union and the euro area have taken a huge and difficult path, first to avoid a contagion and then by ensuring effective solidarity between Member States through various instruments of financial support to countries in difficulty.
These rapid and unprecedented developments within our Union – I think in particular of the European Stability Mechanism (ESM), banking supervision, enhanced cooperation on the financial transaction tax, etc. This can only be achieved through mutual compromise.
#44
Official text
Comme nous le savons bien en Belgique, un chemin vers une solution politique est jalonné de compromis, de concessions, dans un jeu où tous les États membres ne sont pas sur un pied d'égalité, tant par leur taille que par les moyens qu'ils mettent sur la table.
La signature de ce traité par notre pays est aussi le reflet tangible des engagements pris par les chefs d'État et gouvernement de la zone euro durant le Sommet européen du 9 décembre 2011.
Ce traité n'est pas une fin en soi, nous le savons bien. Il doit être vu comme une étape, une étape douloureuse mais indispensable sur un long chemin. Ainsi, son article 14 nous rappelle que participer à l'euro implique des devoirs.
Dans ce cadre, le Parti Socialiste reconnaît la nécessité d'une bonne gestion des finances publiques et d'une certaine discipline budgétaire au sein de l'Union européenne. Pour la gauche, il reste primordial de maîtriser la dette à terme pour que les États retrouvent une véritable capacité d'action et d'investissement, notamment afin d'être de moins en moins liés aux marchés. La question du rythme de l'assainissement budgétaire est aussi cruciale pour le Parti Socialiste.
Faisons le point sur le fond de ce traité, car je tiens à souligner que ce qui ne s'y trouve pas est aussi important que ce qui s'y trouve. Quoi qu'en disent certains, je vous rappelle que l'objectif officiel du traité intergouvernemental était de renforcer le pilier économique de la zone euro. Ce traité reprend les orientations du paquet législatif sur la gouvernance économique européenne, le six-pack. Or, ce dernier est déjà en vigueur depuis le 13 décembre 2011. Ce traité n'a donc rien, par son contenu, de bien neuf, car la contrainte budgétaire du six-pack est déjà d'application.
Il est également de notre devoir politique de prendre en compte les risques en cas de non-ratification, comme par exemple l'impossibilité pour notre pays de recourir à une assistance financière du Mécanisme européen de stabilité, puisque celle-ci est conditionnée à la ratification du Traité. Rejeter ce traité nous priverait dès lors d'un mécanisme de gestion des crises et de solidarité pour lequel nous nous sommes battus.
De même, l'aspect financier et budgétaire d'un isolement complet de notre pays ne peut être négligé. Je pense bien évidemment aux taux d'intérêt que notre pays devrait payer et assumer dans un tel scénario.
Translated text
As we know well in Belgium, a path to a political solution is paved with compromises, with concessions, in a game where not all Member States are on an equal footing, both by their size and by the means they put on the table.
The signing of this treaty by our country is also a tangible reflection of the commitments made by the heads of state and government of the euro area during the European Summit on 9 December 2011.
This agreement is not an end in itself, we know it well. It must be seen as a step, a painful but indispensable step on a long path. Thus, Article 14 recalls that participating in the euro involves duties.
In this context, the Socialist Party recognizes the need for a sound management of public finances and some budgetary discipline within the European Union. For the Left, it remains of paramount importance to control long-term debt so that states can regain real capacity for action and investment, ⁇ in order to be less and less linked to markets. The question of the pace of fiscal consolidation is also crucial for the Socialist Party.
Let us consider the substance of this treaty, because I would like to emphasize that what is not in it is as important as what is in it. Whatever some say, I remind you that the official goal of the intergovernmental treaty was to strengthen the economic pillar of the euro area. This Treaty reflects the guidelines of the six-pack legislative package on European economic governance. It has been in force since 13 December 2011. This treaty is therefore nothing new in its content, as the budgetary constraint of the six-pack is already in place.
It is also our political duty to take into account the risks in the event of non-ratification, such as the impossibility for our country to obtain financial assistance from the European Stability Mechanism, as this is conditional on the ratification of the Treaty. Rejecting this treaty would therefore deprive us of a mechanism of crisis management and solidarity for which we fought.
Similarly, the financial and budgetary aspect of a complete isolation of our country cannot be overlooked. I think of course of the interest rates that our country should pay and assume in such a scenario.
#45
Official text
Il ne s'agit pas d'un choix de société dans notre chef mais bien d'une volonté de responsabilité politique. Personne ne peut le nier: ne pas ratifier ce traité reviendrait à se saboter! D'une part, nous ne bloquerions nullement son entrée en vigueur car elle est effective depuis le 1ᵉʳ janvier 2013 et 12 États membres l'ont déjà ratifié. D'autre part, en cas de crise financière, la Belgique n'aurait absolument pas accès au Mécanisme européen de stabilité.
Certains en commission ont prétendu que cela ne figurait pas dans le Traité. Je pense qu'il faut en lire toutes les lignes puisqu'un des considérants précise, je le lis: "soulignant l'importance du Traité instituant le Mécanisme européen de stabilité en tant qu'élément d'une stratégie globale visant à renforcer l'Union économique et monétaire et faisant remarquer que l'octroi d'une assistance financière dans le cadre des nouveaux programmes, en vertu du Mécanisme européen de stabilité, sera conditionné à partir du 1ᵉʳ mars 2013 à la ratification du présent traité par la partie contractante concernée et, dès l'expiration du délai de transposition visé à l'article 3, § 2, du présent traité, au respect des exigences dudit article". On ne peut pas être plus clair!
Le Traité, sous ses aspects discutables, n'en reste pas moins le prix du mécanisme européen de protection qu'est le MES. Ne nous trompons pas de combat! Il ne s'agit pas ici de se justifier mais bien d'avoir une vision à moyen et long terme sans tomber dans des raccourcis dangereux. Nous ne vivons pas dans un monde parfait et enchanté. C'est bien dommage mais c'est plutôt le contraire qui est le cas.
C'est très bien d'avoir raison tout seul mais l'histoire a montré que seuls ceux qui restent à la table des négociations et qui agissent concrètement pour changer les choses font avancer l'Europe. C'est ce que fait notre premier ministre dans les forums européens et il nous l'a démontré lors des débriefings des Conseils européens successifs.
Translated text
This is not a choice of society in our leadership, but rather a will for political responsibility. No one can deny this: not ratifying this treaty would be like sabotaging yourself! On the one hand, we would in no way block its entry into force because it has been effective since 1 January 2013 and 12 Member States have already ratified it. In the event of a financial crisis, Belgium would not have access to the European Stability Mechanism.
Some in the committee have argued that this was not included in the Treaty. Underlining the importance of the Treaty establishing the European Stability Mechanism as part of a comprehensive strategy aimed at strengthening the Economic and Monetary Union and noting that the granting of financial assistance under the new programmes under the European Stability Mechanism will be conditional from 1 March 2013 on the ratification of this Treaty by the relevant Contracting Party and, from the expiry of the transposition period referred to in Article 3(2) of this Treaty, on compliance with the requirements of that Article. We cannot be clearer!
The Treaty, in its questionable aspects, remains the price of the European Protection Mechanism, which is the MES. Do not make a mistake in fighting. This is not about justifying yourself, but about having a medium and long-term vision without falling into dangerous shortcuts. We do not live in a perfect and enchanted world. It is a pity, but the opposite is the case.
It is very good to be right on its own, but history has shown that only those who remain at the negotiating table and who act concretely to change things make Europe move forward. This is what our prime minister does in the European forums and he has demonstrated it to us in the successive European Council debriefings.
#46
Official text
La position proactive, défendue ardemment par la Belgique, semble enfin se faire entendre au sein des divers forums européens.
Au-delà de cette ratification technique et des simples "oui" ou "non", à géométrie variable pour certains selon les parlements, la traduction en droit belge de ce traité devra faire l'objet d'une large discussion et sera l'objet dans nos rangs d'une extrême vigilance, notamment en ce qui concerne les modalités de transposition de la règle d'or. Le parlement aura, au moment de la transposition, un pouvoir réel d'influence. Plus on attendra avant de ratifier ce traité, plus difficile il sera de profiter pleinement de cette fenêtre d'opportunité.
Dès lors, si mon groupe votera ce projet, j'ai formulé en commission une demande formelle, reprise explicitement dans le rapport de mon collègue Roel Deseyn, que je réitère ici et que je réitérerai encore dans la commission ad hoc de notre assemblée: au moment de la transposition, il faudra organiser une large consultation des interlocuteurs et des partenaires sociaux, notamment les syndicats, des responsables financiers et institutionnels, afin de mettre en lumière les éléments fondamentaux à prendre en compte dans les textes de transposition.
Pour mon groupe, ces futures auditions devront avoir lieu au sein du comité d'avis des Questions européennes. De cette manière, l'ensemble des parlementaires belges – puisque les sénateurs de Communauté peuvent parfaitement y siéger – et des eurodéputés belges pourront débattre avec ces différents interlocuteurs. De cette manière également, chaque groupe pourra défendre et assumer ses positions européennes et non pas dans les différentes assemblées.
Ces auditions s'imposent notamment au regard de l'article 13 du présent Traité. Face aux défis que sont l'emploi et la croissance et face aux recettes néolibérales que certains préconisent, nous ne pouvons pas rester les mains croisées. Si l'heure doit être à la rigueur et à la maîtrise des dépenses, elle ne doit pas être au fétichisme budgétaire, comme c'est le cas dans le cadre du two-pack.
Un texte qui va bien plus loin que le traité budgétaire, texte également – je le rappelle – que les eurodéputés PS belges ont rejeté pour ce manque d'équilibre, ce qui n'est pas le cas des autres eurodéputés belges, notamment des Verts.
Translated text
The proactive position, fiercely defended by Belgium, seems finally to be heard in the various European forums.
Beyond this technical ratification and the simple “yes” or “no”, with variable geometries for some according to the parliaments, the translation into Belgian law of this treaty will have to be the subject of broad discussion and will be the subject in our ranks of extreme vigilance, ⁇ with regard to the modalities of transposition of the golden rule. Parliament will, at the time of transposition, have real power of influence. The longer we wait to ratify this treaty, the harder it will be to take full advantage of this opportunity window.
Therefore, if my group votes on this draft, I have made a formal request in the committee, which is explicitly contained in my colleague Roel Deseyn’s report, which I reiterate here and will reiterate again in the ad hoc committee of our assembly: at the time of transposition, a broad consultation with stakeholders and social partners, including trade unions, financial and institutional officials, will need to be organised to highlight the fundamental elements to be taken into account in the transposition texts.
For my group, these future hearings will have to take place within the European Affairs Advisory Committee. In this way, all the Belgian parliamentarians – since the Senators of the Community can perfectly sit there – and Belgian MEPs will be able to debate with these different interlocutors. In this way, each group will also be able to defend and assume its European positions and not in the different assemblies.
Such hearings are necessary, in particular, in the light of Article 13 of this Treaty. Faced with the challenges of employment and growth and the neoliberal approaches that some advocate, we cannot stay with our hands crossed. If the time is for rigour and spending control, it should not be for budgetary fetishism, as is the case with the two-pack.
A text that goes far beyond the budget treaty, a text also – I recall – that the Belgian MPs rejected for this imbalance, which is not the case for the other Belgian MEPs, notably the Greens.
#47
Official text
Il ne s'agit pas d'une tactique politique, mais bien de rappeler des faits.
Translated text
This is not a political tactic, but rather a reminder of facts.
#48
Official text
Monsieur le président, je demande la parole pour un fait personnel.
Translated text
I would like to speak for a personal fact.
#49
Official text
Madame Vienne, M. Gilkinet souhaite intervenir pour un fait personnel.
Translated text
Madam Vienne, Mr Gilkinet wants to intervene for a personal matter.
#50
Official text
J'ai parlé des Verts.
Translated text
I talked about the Greens.
#51
Official text
Madame Vienne, je vous écoute attentivement. Je souhaite réagir car c'est la première fois que vous parlez des Verts. Depuis quelques semaines, nous faisons l'objet d'une mauvaise polémique en raison du vote du two-pack. Comme je n'interviendrai pas sur cette question à l'occasion de mon intervention, je voudrais souligner ici que nous avons voté le two-pack en conscience au niveau européen parce que l'essentiel est dans le six-pack avec les mesures d'austérité budgétaire que nous contestons. Nous considérons – il s'agit ici d'une divergence d'analyse ou d'opinion; actons-la simplement – que le two-pack constitue plutôt une amélioration du processus démocratique qui suit le six-pack dans la mesure, notamment, où le two-pack prévoit que les mesures envisagées par les gouvernements devront être motivées par une analyse d'impact, comme c'est déjà le cas en Grande-Bretagne, même si cette dernière n'est pas parfaite en tout point. En effet, en Grande-Bretagne, on publie une estimation des impacts par décile de revenus des mesures prises, ce qui permet de vérifier le poids de l'effort et la manière dont ce dernier est réparti de façon équitable sur les citoyens. Une des grosses difficultés des choix qu'essaie de nous imposer la Commission européenne, c'est l'absence de justification. Elle ne publie pas ses analyses. Elle ne publie pas ses modèles mathématiques. Le two-pack tel qu'il a été négocié et amendé par le Parlement européen est un outil pour essayer d'obtenir davantage de clarté. Telle est, en tout cas, notre analyse, raison pour laquelle nous avons voté ce texte, alors que nous nous opposons au six-pack, comme je l'expliquerai, tout à l'heure, à la tribune.
Translated text
Madame Vienne, I listen to you carefully. I would like to react because this is the first time you are talking about Greens. Over the past few weeks, we have been subject to a bad controversy due to the two-pack vote. Since I will not intervene on this issue during my speech, I would like to emphasize here that we voted for the two-pack in conscience at European level because the main thing is in the six-pack with the budget austerity measures that we challenge. We consider – here it is a divergence of analysis or opinion; let us simply act it – that the two-pack is rather an improvement of the democratic process that follows the six-pack, in particular, where the two-pack provides that measures envisaged by governments must be motivated by an impact analysis, as is already the case in Britain, even though the latter is not perfect at all points. Indeed, in Britain, an estimate of the impact per decile of income of the measures taken is published, which allows to verify the weight of the effort and how the effort is distributed fairly among citizens. One of the major difficulties of the choices that the European Commission tries to impose on us is the lack of justification. He does not publish his analysis. He does not publish his mathematical models. The two-pack as negotiated and amended by the European Parliament is a tool to try to get more clarity. This is, in any case, our analysis, which is why we voted for this text, while we are opposed to the six-pack, as I will explain at the tribune.
#52
Official text
Monsieur le président, je voudrais simplement confirmer à notre collègue que nos analyses divergent totalement. En effet, il a oublié de mentionner que le two-pack met, en quelque sorte, ce parlement sous tutelle dans la mesure où nos budgets devront être examinés ex ante par la Commission. C'est le cœur même du two-pack. Nous avons donc un réel problème à vous suivre. Je ne peux que constater que ce traité budgétaire, qui contient à la fois le two-pack, au sujet duquel vous êtes tellement enthousiaste et qui a des impacts considérables en matière de travail parlementaire, et le six-pack, forme une entité.
Translated text
Mr. Speaker, I would just like to confirm to our colleague that our analysis differs entirely. Indeed, he has forgotten to mention that the two-pack puts, in some way, this Parliament under custody in so far as our budgets will have to be examined ex ante by the Commission. This is the heart of the two-pack. So we have a real problem to follow you. I can only see that this budget treaty, which contains both the two-pack, about which you are so enthusiastic and which has considerable impacts on parliamentary work, and the six-pack, forms an entity.
#53
Official text
Donc, je ne vois pas très bien comment on peut voter l'un et pas l'autre, mais je vous laisse soumettre cette contradiction à votre conscience politique.
S'il est, certes, nécessaire de gérer sérieusement les comptes publics pour diminuer la charge de la dette et, ainsi, épargner les générations futures, il est également indispensable de mettre un terme à des mesures basées sur la seule austérité budgétaire qui n'ont, jusqu'à présent, pas permis de trouver une solution définitive à la crise. Il faut s'orienter vers de véritables pistes et œuvrer à la mise en place d'une Europe garante de nos standards sociaux et de la lutte contre le dumping social et fiscal qui profite aux plus forts. Hélas, à cet égard, je sens moins de volonté politique en Europe.
En effet, c'est bel et bien contre les paradoxes européens exacerbés durant cette crise que nous nous battons. Comment prétendre qu'il faut renforcer le rôle des parlements européen et nationaux, notamment sur le plan budgétaire, tout en prévoyant toujours plus de carcans européens budgétaires, ne laissant plus la moindre marge de manœuvre politique? Comment valider telles quelles des recommandations européennes qui ne tiennent pas compte de la réalité socioéconomique des États membres face à de telles contraintes? Comment la Commission, qui arbore fièrement sa stratégie "EU 2020", peut-elle prétendre que des objectifs sociaux restent atteignables dans ces conditions déraisonnables? Comment l'Europe peut-elle rester sourde aux revendications sociales et à la montée des extrêmes? Comment comprendre que la Commission, gardienne des traités, se borne, dossier après dossier, à prendre note des atteintes aux valeurs européennes?
Il s'agit, dès lors, de prendre ses responsabilités pour contrebalancer la sévérité budgétaire par des mesures ambitieuses de relance économique et, surtout, de réanimer le projet – et j'oserais même dire le rêve – européen. Nous ne pouvons plus accepter des institutions européennes qui se soucient de rigueur budgétaire, mais qui nient leurs responsabilités sociales, économiques et sociétales en s'enfermant dans une sorte d'autisme incroyable.
C'est pour cette raison que, le 22 mai 2012, mon groupe déposait une proposition relative aux besoins d'une stratégie de croissance et d'emploi à l'échelle de l'Union européenne – un texte qui reste d'une grande actualité. Nous plaidons depuis des années en faveur de solutions structurelles afin de doter l'Union européenne d'un budget ambitieux, à même de mener des politiques de relance.
Translated text
So I do not see very well how one can vote for one and not the other, but I let you submit this contradiction to your political consciousness.
While it is, of course, necessary to seriously manage public accounts in order to reduce the burden of debt and thus save future generations, it is also indispensable to put an end to measures based solely on fiscal austerity which so far have failed to find a definitive solution to the crisis. We must focus on real pathways and work towards the establishment of a Europe guaranteeing our social standards and the fight against social and fiscal dumping that benefits the strongest. Unfortunately, in this regard, I feel less political will in Europe.
Indeed, it is against the European paradoxes exacerbated during this crisis that we are fighting. How can we argue that the role of the European and national parliaments should be strengthened, in particular on the budgetary level, while at the same time forecasting more and more European budgetary bugs, leaving no more room for political manoeuvre? How can we validate such European recommendations that do not take into account the socio-economic reality of the Member States facing such constraints? How can the Commission, which proudly pursues its EU 2020 strategy, claim that social objectives remain achievable under these unreasonable conditions? How can Europe remain deaf to social demands and the rise of extremes? How can it be understood that the Commission, guardian of the Treaties, is limited, case after case, to take note of violations of European values?
It is, therefore, a matter of taking responsibility to counterbalance budgetary severity with ambitious measures of economic revitalization and, above all, to revive the European project – and I would even dare to say the dream – European. We can no longer accept European institutions that care about budgetary rigour but deny their social, economic and social responsibilities by locking themselves in a kind of incredible autism.
This is why, on 22 May 2012, my group submitted a proposal on the needs of a EU-wide growth and employment strategy – a text that remains very relevant. We have been advocating for structural solutions for years in order to provide the European Union with an ambitious budget, capable of conducting relief policies.
#54
Official text
Sur le chemin de cette Europe inclusive que nous voulons, l'Europe ne peut pas décider de tout sans nous, car l'Europe c'est nous!
Pour mon groupe, qui reste pro-européen, les avancées communautaires doivent tenir compte de la situation propre à chaque pays mais aussi arrêter de se centrer uniquement sur la politique budgétaire pour réellement mettre en oeuvre un Pacte européen pour la croissance et l'emploi et la lutte contre le dumping fiscal. L'Europe doit faire plus qu'une politique d'austérité aveugle, tout en soulignant que relance et rigueur ne sont pas des antagonismes. Il s'agit pour nous d'adopter une stratégie européenne construisant une Europe socioéconomique ambitieuse, garante de nos standards sociaux élevés, et, je le répète, dans un Pacte européen pour la croissance et l'emploi. Un tel pacte devrait permettre de mettre sur pied des mesures courageuses pour lutter contre la spéculation financière mais aussi contre le chômage et la précarisation, tout en se tournant vers l'avenir (recherche et innovation, infrastructures, télécommunications, etc.) et en maintenant comme feuille de route des politiques européennes l'ensemble des objectifs de la stratégie EU 2020.
Le Traité n'aborde pas ces aspects cruciaux. Il doit donc être complété pour donner à l'Union européenne une plus grande ambition afin de résoudre les graves problèmes auxquels nous sommes confrontés, comme la confiance dans les institutions européennes, la croissance économique, le besoin de création d'emplois, l'harmonie fiscale, le financement de l'économie réelle, la lutte contre la spéculation et les investissements dans les infrastructures et dans la recherche et développement.
Il ne suffit pas de prononcer les mots croissance et relance, il faut encore leur donner un contenu fort, ambitieux, adéquat. La croissance doit donner de l'oxygène à l'économie réelle et à ses acteurs et non perpétuellement remettre en question le modèle social européen et en particulier nos standards sociaux élevés qui ont été, je le rappelle, des stabilisateurs essentiels durant la crise dans notre pays.
Force est de constater que cet oxygène que nous attendons est absent des expressions européennes jusqu'au-boutistes auxquelles nous sommes confrontés depuis plusieurs années.
Translated text
On the path to this inclusive Europe that we want, Europe cannot decide everything without us, because Europe is us!
For my group, which remains pro-European, Community progress must take into account the specific situation of each country but also stop focusing only on fiscal policy in order to effectively implement a European Covenant for Growth and Employment and the fight against fiscal dumping. Europe must do more than a blind austerity policy, while emphasizing that relance and rigour are not antagonisms. It is for us to adopt a European strategy building an ambitious socio-economic Europe, guaranteeing our high social standards, and, I repeat, in a European Pact for Growth and Employment. Such a pact should enable courageous measures to tackle financial speculation as well as unemployment and precariation, while looking forward (research and innovation, infrastructure, telecommunications, etc.) and ⁇ ining all the objectives of the EU 2020 strategy as a roadmap for European policies.
The Treaty does not address these crucial aspects. It must therefore be supplemented to give the European Union a greater ambition to solve the serious problems we face, such as confidence in the European institutions, economic growth, the need for job creation, fiscal harmony, the financing of the real economy, the fight against speculation and investments in infrastructure and in research and development.
It is not enough to pronounce the words growth and relance, it is still necessary to give them a strong, ambitious, adequate content. Growth must give oxygen to the real economy and its actors and not perpetually question the European social model and in particular our high social standards that have been, I recall, key stabilizers during the crisis in our country.
It is imperative to find that this oxygen that we expect is absent from the European expressions up to the bust that we have faced for several years.
#55
Official text
Le cas de la Grèce en est symptomatique: images de drapeaux européens brûlés, portraits de manifestants éreintés mais déterminés, grondements de foule en colère et cris de désespoir. Mais, mes chers collègues, ces images venues de Grèce ne doivent pas nous étonner. Elles sont la traduction d'un courant politique, celui qui plaide à tous niveaux pour l'austérité.
Nous n'avons de cesse de souligner l'inefficacité de ces mesures d'austérité. Oui, la Grèce était malade de ses déficits abyssaux, de sa corruption, de ses fraudes notamment des plus nantis. Oui, il fallait rectifier le tir mais depuis 3 ans que de grandes institutions internationales imposent un régime d'austérité sans précédent en Europe, quel est le résultat? Ce sont les Grecs, les gens qui trinquent et qui s'enfoncent chaque jour davantage dans le désespoir!
Là, je me pose une question avec une pointe d'ironie. Et si la gestion de la radio-télévision grecque a pu justifier sa fermeture, pourquoi ne ferait-on pas de même avec le FMI qui a mis 3 ans pour se rendre compte qu'il avait, avec l'Europe, mal géré le dossier grec? Car lorsqu'on renie nos valeurs, nos acquis démocratiques et d'expression, ce n'est pas uniquement le dérapage budgétaire qu'on risque mais bien la mort de la démocratie et du rêve européen! Ces images doivent aujourd'hui disparaître. Mais pour ce faire, nous ne pouvons pas être seuls tant au niveau belge qu'européen. La réalité des compromis, les équilibres politiques s'imposent à nous.
Pourtant, ce chantier crucial pour les citoyens européens doit être ouvert dès aujourd'hui et sans attendre une nouvelle crise, une crise qui n'aura plus, cette fois, des origines purement financières mais aussi économiques et sociales. L'Union européenne doit évoluer sur deux jambes: la rigueur soutenable et la relance de la croissance, de l'investissement et de l'emploi. Force est de constater que depuis l'année écoulée, ce message commence enfin à être entendu par nos différents partenaires se rendant compte que la voie de la rigueur nécessite également un pacte de relance qui commence à se dessiner à l'échelle européenne.
Mes chers collègues, je conclurai en disant que mon groupe a à cœur de construire une Europe plus solidaire, compétitive et juste sur des bases budgétaires rigoureuses et saines. On ne joue pas avec la responsabilité politique, on l'assume! Si nous votons ce projet de loi, ce n'est pas pour autant que nous abandonnons notre vision de l'Europe. Il s'agit pour nous d'un compromis et non de l'Europe que nous appelons de nos vœux avec constance, sincérité et surtout action.
Pour nous, l'Europe doit être porteuse de changements positifs et de solidarité mais ce travail sur les mentalités n'est pas possible en se mettant sur le banc de touche. L'Europe que nous voulons ne doit pas que se rêver, elle doit se concrétiser!
Translated text
The case of Greece is symptomatic: images of burnt European flags, portraits of stunned but determined protesters, roarings of angry crowds and screams of despair. But, my colleagues, these images coming from Greece should not surprise us. They are the translation of a political current, one that advocates austerity at all levels.
We have repeatedly stressed the inefficiency of these austerity measures. Yes, Greece was sick of its deep deficits, its corruption, its scams, especially the most crazy ones. Yes, it was necessary to correct the shot, but in the last 3 years that major international institutions have imposed an unprecedented austerity regime in Europe, what is the result? They are the Greeks, the people who drink and who dive ever more and more into despair!
I ask myself a question with a bit of irony. And if the management of Greek radio and television was able to justify its closure, why ⁇ ’t we do the same with the IMF, which took 3 years to realize that it had, with Europe, mismanaged the Greek case? Because when we deny our values, our achievements in democracy and in expression, it is not only the budget departure that is at risk, but the death of democracy and the European dream! These images must disappear today. But to do this, we cannot be alone, both at the Belgian and European level. The reality of compromises, political balances are imperative to us.
Nevertheless, this crucial workplace for European citizens must be opened today and without waiting for a new crisis, a crisis that will no longer have purely financial but also economic and social origins. The European Union must move on two legs: sustainable rigour and a boost to growth, investment and employment. It is important to note that since the past year, this message has finally begun to be heard by our various partners, realizing that the path of rigour also requires a relief pact that is beginning to be drawn up at European level.
My colleagues, I will conclude by saying that my group is focused on building a more solidary, competitive and just Europe on a rigorous and sound budgetary basis. We don’t play with political responsibility, we take it on. If we vote for this bill, it does not mean that we abandon our vision of Europe. This is a compromise for us, and not for Europe, which we call for with constance, sincerity and, above all, action.
For us, Europe must be the carrier of positive change and solidarity, but this work on mentalities is not possible by putting itself on the tap. The Europe we want must not only be dreamed, it must be realized.
#56
Official text
Monsieur le président, madame la ministre, chers collègues, nous avons été très attentifs aux débats qui ont eu lieu au Sénat et à la Chambre concernant le projet de loi portant assentiment au Traité sur la stabilité, la coordination et la gouvernance au sein de l'Union économique et monétaire, car il s'agit d'un texte cristallisant l'angoisse des citoyens de voir poindre une austérité sans fin, synonyme de chômage et de mal-vivre.
Je voudrais, au nom du Mouvement réformateur, parler vrai et briser cette image erronée. Ce pacte budgétaire a vocation à proclamer solennellement notre attachement à la discipline budgétaire. C'est une contrepartie à la solidarité financière de l'Union européenne.
Mes chers collègues, dans ce débat, trois éléments doivent être mis en lumière. En premier lieu, si tous les États membres de la zone euro avaient respecté les critères de Maastricht, nous ne nous retrouverions pas dans la situation qui est la nôtre aujourd'hui. Pas étonnant, dès lors, que la discipline se durcisse face à la violation des règles concernant le respect des fondamentaux de la monnaie unique, les efforts qui n'ont pas été exécutés spontanément pour tous, bien plus difficiles à mettre en œuvre aujourd'hui, mais il faut impérativement les exécuter.
Deuxièmement, la discipline budgétaire doit être le credo de tous les partis politiques de notre pays. Nos budgets publics, du niveau communal au fédéral doivent être élaborés non seulement sur des hypothèses macro-économiques solides, mais aussi avec l'intention avérée de respecter nos engagements européens.
Troisièmement, il faut une contrepartie à la solidarité financière de l'Union européenne. On ne peut pas vouloir plus de coordination, plus de solidarité et récuser la discipline qui est le ciment de la confiance entre les pays européens. L'Europe a élaboré en 2012 une réponse globale à la crise, que ce soit sur le terrain de la solidarité, avec la mise en place du Mécanisme européen de stabilité et les modalités d'intervention de la BCE, auxquels personne ne pouvait croire, il y a encore quelques mois, ou sur le terrain de la croissance, avec le Pacte pour la croissance et l'emploi, doté de 120 milliards d'euros.
Translated text
Mr. Speaker, Mrs. Minister, dear colleagues, we have been very attentive to the debates that took place in the Senate and House on the bill approving the Treaty on Stability, Coordination and Governance in the Economic and Monetary Union, as it is a text crystallizing citizens’ anxiety for an endless austerity, synonymous with unemployment and poor living.
I would like, on behalf of the Reforming Movement, to speak the truth and break this wrong image. This budget pact is intended to solemnly declare our commitment to fiscal discipline. This is a counterpart to the financial solidarity of the European Union.
In this discussion, three points need to be highlighted. First, if all member states of the euro area had met the Maastricht criteria, we ⁇ ’t be in the situation we are today. It is therefore not surprising that discipline is tightening in the face of violations of the rules on respecting the fundamentals of the single currency, efforts that have not been carried out spontaneously for all, far more difficult to implement today, but must imperatively be carried out.
Secondly, fiscal discipline must be the credo of all political parties in our country. Our public budgets, from municipal to federal level, must be drawn up not only on sound macroeconomic assumptions, but also with the proven intention to meet our European commitments.
Third, we need a counterpart to the financial solidarity of the European Union. We cannot want more coordination, more solidarity and deny discipline that is the cement of trust between European countries. In 2012, Europe developed a comprehensive response to the crisis, whether in the field of solidarity, with the establishment of the European Stability Mechanism and the modalities of the ECB’s intervention, to which no one could believe a few months ago, or in the field of growth, with the Pact for Growth and Jobs, endowed with €120 billion.
#57
Official text
Ce traité, chers collègues, est-il suffisant pour régler les questions budgétaires et monétaires dans l'Union européenne? La réponse est non. Nous sommes favorables à la supervision bancaire, à l'union bancaire, à la mise en place d'un dispositif de supervision qui contrôlera, sous l'égide de la BCE, toutes les banques européennes. L'union bancaire est un élément-clef pour stimuler la confiance, réduire la fragmentation financière et restaurer des conditions normales de prêt à l'économie.
Faut-il, chers collègues, juste de la rigueur budgétaire? La réponse est une fois de plus, non. La réduction des déficits passe par une relance de la croissance et le plan, faut-il le souligner, de Mme la ministre Laruelle pour assurer un financement plus facile des PME va pleinement dans ce sens. Mais, dès lors que nous acceptons la discipline budgétaire, nous sommes fondés à demander davantage de solidarité au niveau de l'ensemble des États membres.
Chers collègues, je pourrais être beaucoup plus long mais je ne le serai pas cet après-midi car nous avons déjà eu l'occasion de nous exprimer en commission. En tout état de cause, nous avons encore plusieurs mois devant nous avant la transposition effective du texte. Nous aurons donc à cette occasion la possibilité, comme d'aucuns le souhaitent et j'ai déjà entendu bien des collègues le souligner, de réaliser des auditions, de mener des discussions, d'avoir des échanges, des débats afin de réaliser la transposition la plus efficace possible.
Le Mouvement réformateur votera favorablement ce projet de loi. Nous le voterons pour ce qu'il est: une pierre indispensable à la réalisation d'une union budgétaire européenne, et juste ce qu'il est: le moyen juridique de pouvoir bénéficier si nécessaire du Mécanisme européen de stabilité.
Translated text
Is this treaty sufficient to resolve fiscal and monetary issues in the European Union? The answer is no. We are in favor of banking supervision, banking union, and the establishment of a supervisory mechanism that will supervise, under the auspices of the ECB, all European banks. The banking union is a key element for boosting confidence, reducing financial fragmentation and restoring normal lending conditions to the economy.
Do we need budgetary rigour? Again, the answer is no. The reduction of the deficits goes by a boost of growth and the plan, it should be stressed, by Minister Laruelle to ensure easier financing of SMEs is fully in this direction. But, once we accept budgetary discipline, we are justified to call for more solidarity at the level of all Member States.
Dear colleagues, I could be much longer, but I will not be this afternoon because we have already had the opportunity to speak in the committee. In any case, we still have several months to go before the effective transposition of the text. We will therefore have the opportunity, as some wish and I have already heard many colleagues emphasize, to hold hearings, to hold discussions, to have exchanges, to have debates in order to ⁇ the most effective transposition possible.
The Democratic Party will vote in favour of this bill. We will vote for what it is: an indispensable stone for achieving a European budgetary union, and just what it is: the legal means of being able to benefit from the European Stability Mechanism if necessary.
#58
Official text
Chers collègues, je peux comprendre le contorsionnisme que certains peinent parfois à assumer, mais je voudrais néanmoins vous demander d'en revenir à une réflexion sereine.
Monsieur Gilkinet, je ne vous ai ni cité ni regardé; si vous le prenez pour vous, c'est votre problème!
Le travail qui sera le nôtre, c'est-à-dire de l'ensemble des parlementaires, devra être réalisé avec sagesse et raison. En effet, si nous y parvenons, je suis persuadé que ce sera bon pour l'Europe, bon et bien pour la Belgique et, de ce fait, ce sera bon et bien pour nos concitoyens.
Translated text
Dear colleagues, I can understand the contorsionism that some sometimes struggle to assume, but I would nevertheless ask you to return to a serene reflection.
Mr. Gilkinet, I have neither quoted nor looked at you; if you take it for yourself, it’s your problem!
The work that will be ours, that is, of all parliamentarians, must be done with wisdom and reason. Indeed, if we succeed, I am convinced that it will be good for Europe, good and good for Belgium and, therefore, good and good for our fellow citizens.
#59
Official text
Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, collega’s, ik wil eerst en vooral de verslaggever bedanken voor zijn zeer uitvoerig en degelijk verslag. Ik zal niet herhalen wat al is gezegd, maar ik wil nog even samenvatten wat dit verdrag voor ons land betekent als wij het goedkeuren.
Het structureel saldo zullen wij jaarlijks met 0,75 % moeten verbeteren en de overheidsschuld zullen wij jaarlijks moeten verminderen met een twintigste van de afwijking van de 60 %-norm.
Ja, collega's, ook voor ons is de begrotingsdiscipline belangrijk. Er is niets socialistisch aan buitensporige begrotingstekorten of aan een overmatige schuld. Wij mogen inderdaad de volgende generaties niet opzadelen met extra lasten en wij moeten zuinig omspringen met onze overheidsmiddelen.
De voorbije jaren hebben bewezen dat een eurozone met een gemeenschappelijke munt ook nood heeft aan een gezamenlijk economisch en budgettair beleid, of toch minstens aan gezamenlijke doelstellingen en afspraken.
Wij zullen dit verdrag dan ook goedkeuren, maar alleen een strakke begrotingsdiscipline en harde besparingen zullen ons niet uit de crisis helpen. Wat de socialisten al enkele jaren zeggen, wordt nu ook voor heel wat mensen duidelijk. Dit eenzijdig dogma van de Europese Commissie werkt niet. Onze waarschuwing dat wij ons in Europa kapot dreigen te besparen, is vandaag voor veel Europese gezinnen helaas de harde realiteit.
Wij verwachten dat Europa, naast de begroting, even streng waakt over inspanningen om armoede, werkloosheid en ongelijkheid tegen te gaan. Wij verwachten dat de Europese Commissie ook een sociaal pact centraal in haar beleid stelt.
Translated text
First and foremost, I would like to thank the reporter for his very comprehensive and solid report. I will not repeat what has already been said, but I would like to summarize what this treaty means for our country if we approve it.
We will have to improve the structural balance by 0.75% annually and we will have to reduce the public debt annually by a twenty-third of the deviation from the 60% standard.
Yes, colleagues, budget discipline is also important for us. There is nothing socialist about excessive budget deficits or excessive debt. Indeed, we must not burden the next generations with additional burdens and we must use our public funds economically.
The past years have shown that a euro area with a common currency also needs a common economic and budgetary policy, or at least common objectives and agreements.
We will therefore approve this treaty, but only strict fiscal discipline and tough savings will not help us out of the crisis. What the socialists have said for several years now becomes clear to many people. This one-sided dogma of the European Commission does not work. Our warning that we are threatening to save ourselves in Europe is, unfortunately, today for many European families the harsh reality.
We expect Europe, in addition to the budget, to monitor efforts to combat poverty, unemployment and inequality equally closely. We expect the European Commission to also put a social pact at the heart of its policies.
#60
Official text
Het Europees beleid mag niet enkel focussen op begrotingsdoelstellingen. Wij willen naast het begrotingspact een Europees sociaal pact met afdwingbare doelstellingen over tewerkstelling, onderwijs, innovatie, armoedebestrijding en sociale cohesie, zoals afgesproken in de strategie EU 2020. Die doelstellingen willen wij ook linken aan het toekennen van een Europese financiering, zodat wij het beleid ook met de nodige Europese middelen ondersteunen.
De Europese Commissie moet dat sociaal pact ook centraal stellen in haar beleid. Bij de jaarlijkse analyse die de Europese Commissie maakt voor elke lidstaat en die de basis vormt voor de sanctieprocedures en de aanbevelingen, moet de Europese Commissie ook rekening houden met de evolutie van armoede, tewerkstelling, investeringen in onderwijs, innovatie en het onevenwicht in de sociale bescherming tussen de lidstaten. Dat wil zeggen dat wij naast de cijfers ook rekening houden met de inhoud en de sociale duurzaamheid van het gevoerde beleid. De link tussen de nationale begroting en de doelstellingen van het pact moet daarom sterk zijn, zodat er ruimte is voor investeringen in tewerkstelling, onderwijs, innovatie en vooral in de strijd tegen armoede.
In tijden van crisis moeten wij dus niet alleen inzetten op besparen, maar ook en vooral op investeringen, op groei en op jobs. Zoals de collega het al aanhaalde in zijn verslag: daarom hebben wij een socialistisch sixpack afgesproken, samen met de PS.
Het sixpack gaat uit van een aantal elementen.
Ten eerste, een Europa van eerlijke handel, de opname van strikte sociale en milieunormen in de Europese vrijhandelsakkoorden en de verhoging van de douanetarieven als die normen niet worden gerespecteerd. De producten die Europa invoert, komen immers van landen die lage lonen en een lage fiscaliteit hanteren en waar de milieunormen veel minder streng zijn. Dat zorgt voor een deloyale concurrentie die onze industrie fnuikt en leidt tot banenverlies bij onze bedrijven.
Translated text
European policies should not focus only on budgetary objectives. In addition to the budgetary pact, we want a European Social Pact with enforceable objectives on employment, education, innovation, poverty reduction and social cohesion, as agreed in the EU 2020 strategy. We also want to link these objectives with the granting of European funding, so that we also support the policy with the necessary European resources.
The European Commission should also place that social pact at the heart of its policies. In the European Commission’s annual analysis of each Member State, which forms the basis for the sanctioning procedures and recommendations, the European Commission should also take into account the evolution of poverty, employment, investments in education, innovation and the imbalance in social protection between Member States. This means that in addition to the numbers, we also take into account the content and social sustainability of the policies carried out. The link between the national budget and the objectives of the Covenant must therefore be strong, so that there is room for investment in employment, education, innovation and especially in the fight against poverty.
In times of crisis, we must therefore not only focus on savings, but also and above all on investment, growth and jobs. As the colleague already mentioned in his report: that is why we have agreed on a socialist sixpack, together with the PS.
The sixpack consists of a number of elements.
First, a Europe of fair trade, the inclusion of strict social and environmental standards in the European free trade agreements and the increase of customs tariffs if those standards are not respected. After all, the products that Europe imports come from countries with low wages and low taxation and where environmental standards are much less stringent. This creates a disloyal competition that crushes our industry and leads to job losses in our companies.
#61
Official text
Ten tweede, de invoering van een Europees minimumloon van 60 % van de mediaan van de salarissen in elk Europees land als eerste stap naar een proces van sociale harmonisering. De afwezigheid van een minimumloon of heel lage minimumlonen zorgen binnen het Europese continent immers voor sociale dumping, hetgeen de lonen ondermijnt en de recessie alleen maar verergert.
Ten derde, een verantwoord monetair beleid van de Europese Centrale Bank. De financiële crisis heeft een dramatische verhoging van de intrestvoeten veroorzaakt, waardoor de lasten van de staatsschuld nog verhoogden in de Europese landen die door de crisis al zwaar waren getroffen. In die context hebben wij duidelijk de limieten van het uitzonderlijk statuut van de ECB kunnen vaststellen. Immers, in tegenstelling tot de Amerikaanse en de Engelse centrale bank mag de ECB geen schuldbewijzen van staatsschuld kopen. Om de spreads te doen dalen, zag de ECB zich gedwongen op indirecte wijze tussen te komen, door op de secundaire markt — dus bij de privé-investeerders — de schuldbewijzen van staatsschulden te kopen. Dit is een absurde situatie. De statuten van de ECB moeten dan ook worden herzien, zodat de ECB op een directe wijze kan tussenkomen om de staten te helpen.
Ten vierde, een onderscheid tussen investeringsbanken en commerciële banken. Dat debat hebben wij al een paar keer gevoerd, zowel in dit halfrond als in de commissie.
Ten vijfde, een Europees industrieel beleid. Sinds 2008 is de Europese industriële productie met 10 % gedaald en gingen in de sector drie miljoen banen verloren. Ik denk aan België, waar voorbeelden zoals Ford Genk en ArcelorMittal hebben aangetoond dat Europa dringend nood heeft aan een industrieel beleid. Dat industrieel beleid moet zich niet alleen vertalen in een relance van de Europese economie en in een Europese coördinatie op het vlak van onderzoek, innovatie en informatie, maar ook in een actieplan voor deze industrieën. Er is nood aan Europese steun aan nationale investeringen in innovatie en aan de toekenning van inkomsten uit innovatieve financieringsinstrumenten.
Ten slotte, collega’s, de financiële-transactietaks en de financiële harmonisering. Omdat bepaalde Europese landen weigerachtig staan tegenover een taks op financiële transacties, heeft een aantal bereidwillige landen besloten de moeilijkheid te omzeilen via een versterkte samenwerking, met regels die enkel voor die landen van toepassing zouden zijn.
Translated text
Second, the introduction of a European minimum wage of 60 % of the median wage in each European country as a first step towards a process of social harmonisation. In fact, the absence of a minimum wage or very low minimum wages cause social dumping within the European continent, which undermines wages and only exacerbates the recession.
Third, a responsible monetary policy of the European Central Bank. The financial crisis caused a dramatic rise in interest rates, further increasing the burden of public debt in the European countries already heavily affected by the crisis. In this context, we were able to clearly define the limits of the ECB’s exceptional statute. Unlike the U.S. Central Bank and the Bank of England, the ECB is not allowed to buy government bonds. In order to reduce the spreads, the ECB was forced to intervene indirectly by buying government bonds from the secondary market, i.e. private investors. This is an absurd situation. The statutes of the ECB should therefore be revised so that the ECB can intervene directly to assist States.
Fourth, a distinction between investment banks and commercial banks. This has been discussed several times, both in the European Parliament and in the European Parliament.
Fifth, a European industrial policy. Since 2008, European industrial production has declined by 10 % and three million jobs have been lost in the sector. I think of Belgium, where examples such as Ford Genk and ArcelorMittal have shown that Europe urgently needs an industrial policy. That industrial policy should not only translate into a recovery of the European economy and a European coordination of research, innovation and information, but also into an action plan for these industries. European support is needed for national investments in innovation and for the allocation of revenues from innovative financial instruments.
Finally, colleagues, the tax on financial transactions and financial harmonisation. As some European countries are reluctant to impose a tax on financial transactions, a number of willing countries have decided to overcome the difficulty through enhanced cooperation, with rules that would only apply to those countries.
#62
Official text
Zo hebben de 27 Europese ministers van Financiën al toestemming gegeven aan 11 landen, waaronder België, om zo’n financiële-transactietaks te lanceren. Het gaat om een eerste, zeer belangrijke stap.
Om de verplaatsing van de transacties te vermijden en de strijd tegen de speculatie te versterken moet die echter tot heel Europa worden uitgebreid. Wij moeten ook evolueren naar een algemene fiscale harmonisering, bijvoorbeeld door een minimumbelasting voor bedrijven in te voeren.
Collega’s, dat was in het kort een overzicht van de plannen die wij hebben voor de toekomst van Europa. Ik wil herhalen dat begrotingsdiscipline belangrijk is. Wij zullen het ontwerp dan ook goedkeuren. Maar, collega’s, een sociaal pact zal nodig zijn als wij Europa uit de crisis willen halen.
Translated text
For example, the 27 EU finance ministers have already authorized 11 countries, including Belgium, to launch such a financial transaction tax. This is a first, very important step.
However, in order to avoid displacement of transactions and to strengthen the fight against speculation, it must be extended to the whole of Europe. We also need to move towards a general tax harmonisation, for example by introducing a minimum tax for companies.
Colleagues, this was briefly a summary of the plans we have for the future of Europe. I would like to reiterate that budget discipline is important. We will approve the draft. But, colleagues, a social pact will be needed if we want to get Europe out of the crisis.
#63
Official text
Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, collega’s, vorige week dinsdag 11 juni hebben vele personen met een nog slechter karakter dan ik – jawel, die bestaan – zich in hun koffie of hun pint verslikt toen zij hoorden dat de regering de VRT zo goed als onmiddellijk uit de ether zou halen. Helaas voor hen ging het niet om de VRT, maar om de ERT. Eén letter maakt een wereld van verschil. Het ging wel degelijk om de Griekse staatsradio- en televisieomroep, die door de Griekse overheid uit de ether werd gehaald.
Volgens de regeringswoordvoerder zijn de officiële redenen corruptie en mismanagement. De ERT was, ik citeer, “het toonbeeld van een uniek gebrek aan transparantie en van ongelooflijke verspilling". Geef toe, het moet daar het een en ander geweest zijn, aan de Atheense Reyerslaan.
Onmiddellijk kwam bij alle weldenkenden en politiek correcten in heel Europa het protest op gang over zo veel gebrek aan democratie, over zo veel lef en hardvochtigheid. Zelfs het reeds veertig jaar geleden ter ziele gegane kolonelsregime werd erbij gesleurd.
Translated text
Mr. Speaker, Mrs. Minister, colleagues, last week Tuesday, June 11, many people with an even worse character than I – well, those who exist – have swallowed themselves in their coffee or their pint when they heard that the government would almost immediately remove the VRT from the ether. Unfortunately for them it was not about the VRT, but about the ERT. One letter makes a world of difference. It was indeed the Greek state radio and television broadcaster, which was taken out of the ether by the Greek government.
According to the government spokesman, the official reasons are corruption and mismanagement. The ERT was, I quote, “the symbol of a unique lack of transparency and incredible waste.” Admit, it must have been there, at the Athenian Reyerslaan.
Immediately, among all well-thinking and politically correct people throughout Europe, the protest began over so much lack of democracy, over so much courage and hardness. Even the colonel regime, which had already been wrecked for forty years, was dragged into it.
#64
Official text
Voor het eerst sinds de catastrofale besparingen die de hele Griekse bevolking willens nillens nu al sinds meer dan een jaar van de EU door de strot krijgt geduwd en die intussen het hele land verpauperen, om toch maar bij de euroclub te kunnen horen, terwijl, zoals iedereen weet, Griekenland van in het begin niet had mogen toetreden, was er sprake van verontwaardiging in de rest van Europa. Of was er sprake van krokodillentranen? Openbare media zouden, naar het schijnt, de democratie garanderen. Daar blijft men dus af.
Ook voor het eerst in de geschiedenis van de eurocrisis en van de aan het Noorden opgelegde solidariteit met het Zuiden, waardoor het Noorden tientallen miljarden euro’s transfereert, onder andere naar zuiderse banken, en waarvan de zuiderse Europeaan vandaag helaas geen enkel voordeel ziet, voor het eerst sinds die financiële dictaten, wrongen de EU-commissarissen en verantwoordelijken, Olli Rehn op kop, zich in allerlei bochten om toch maar niet te moeten toegeven dat zij ten grondslag liggen aan de beslissing van de Griekse overheid om de ERT uit de ether te halen. Mocht het niet zo hypocriet zijn, het was bijna aandoenlijk.
Geef toe, besparen en werknemers ontslaan en mensen in de armoede duwen, kan men op alle niveaus en sectoren, maar dat doet men toch niet door 2 900 mannen en vrouwen van de staatsomroep wegens corruptie en mismanagement op straat te zetten? Das haben wir nicht gewollt.
Collega’s, meer dan welke maatregel ook die in de voorbije jaren door de EU aan Ierland, Griekenland, Cyprus, Spanje, Portugal en Italië – het lijstje wordt lang – werd opgedrongen, bewijst het uit de ether halen van de ERT waar de EU vandaag voor staat. De monetaire situatie, de sociale – of moet ik met een aantal collega’s zeggen de asociale – situatie in de EU, de rücksichtslose one-size-fits-allbemoeizucht van de EU met de financiële situatie van de verschillende lidstaten en, als gevolg daarvan, de toenemende transfers van Noord naar Zuid, bewijzen elke dag steeds meer dat de schrijvers van het boek Europa wankelt gelijk hebben. Europa werd door de EU ontvoerd.
Translated text
For the first time since the catastrophic savings that the entire Greek population willingly has been pushed by the throat of the EU for more than a year now, and that meanwhile desecrates the whole country, to be able to belong to the Euroclub, while, as everyone knows, Greece should not have joined from the beginning, there was outrage in the rest of Europe. Or were there crocodile trees? Public media would seem to guarantee democracy. Therefore, one remains there.
Also for the first time in the history of the eurocrisis and of the solidarity imposed on the North with the South, in which the North transfers tens of billions of euros, including to southern banks, and of which the southern European today unfortunately sees no benefit, for the first time since those financial dictates, the EU Commissioners and responsible, Olli Rehn, rattled themselves in all sorts of curves without having to admit that they are the basis of the decision of the Greek government to remove the ERT from the ether. If it wasn’t so hypocritical, it would be almost injurious.
Admitting, saving and dismissing workers and pushing people into poverty can be done at all levels and sectors, but is it not done by putting 2,900 men and women of the state broadcaster on the streets for corruption and mismanagement? We did not want that.
Colleagues, more than any measure that was imposed in recent years by the EU on Ireland, Greece, Cyprus, Spain, Portugal and Italy – the list is going to be long – it proves getting out of the ether of the ERT that the EU today stands for. The monetary situation, the social – or I must say with some colleagues the associal – situation in the EU, the EU’s rücksichtslose one-size-fits-all confusion with the financial situation of the different Member States and, as a result, the increasing transfers from North to South, prove every day more and more that the authors of the book Europe wankels are right. Europe was kidnapped by the European Union.
#65
Official text
Het Vlaams Belang en ik staan hier voor Europa, laat daar geen misverstand over bestaan. Ik pleit voor meer Europa en dus minder EU.
Mijnheer de voorzitter, collega’s, vandaag bespreken we het Verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de Economische en Monetaire Unie, oftewel het Fiscal Compact. Bij de stemming van morgen kunnen we dat al dan niet goedkeuren, hoewel ik mij daarover geen enkele illusie maak. Het verdrag is een hele mondvol voor een zoveelste stap richting politieke unie of, zoals de eurodiplomaten in Brussel het zelf plegen te noemen, een totale unie. Allicht klinkt de term “totale unie” u niet erg bekend in de oren, want u zult die zelden lezen of horen in onze gelijkgeschakelde media, de ERT – sorry, de VRT – incluis. De EU-leiders kijken wel uit met het gebruik van die term, omdat hij, net zoals de gelijkwaardige term “Verenigde Staten van Europa”, absoluut niets aan de verbeelding overlaat over waar we naartoe evolueren. Elke dag wordt echter duidelijker wat de bedoeling is: het creëren van de totale unie via de zogenaamde salamitactiek. Het zijn weliswaar niet allemaal officiële termen, maar we kennen de Economische en Monetaire Unie, de bankenunie, de belastingunie, de Schengenunie, de sociale unie en de politieke unie. Het regent unies in de EU en welke Europeaan ziet eigenlijk door het bos de bomen nog? Overigens, wat mij betreft is er eigenlijk maar één goede term voor de huidige unie, de huidige EU, namelijk de schuldenunie. Al die unies samen moeten dus die totale unie vormen.
Translated text
The Flemish Interest and I stand here for Europe, let there be no misunderstanding about it. We are for more Europe and therefore less Europe.
The Treaty on Stability, Coordination and Governance in the Economic and Monetary Union, the Fiscal Compact. At the vote tomorrow, we can approve or not, although I do not have any illusions about it. The treaty is full of words for another step toward a political union or, as the European diplomats in Brussels are committed to call it, a total union. Per ⁇ the term “total union” does not sound very familiar to you, as you will rarely read or hear it in our similar media, the ERT – sorry, the VRT – including. The EU leaders look forward to using that term, as it, like the equivalent term “United States of Europe,” absolutely leaves nothing to the imagination about where we are heading. Every day, however, it becomes more clear what the intention is: creating the total union through the so-called salamit tactic. Although these are not all official terms, we know of the Economic and Monetary Union, banking union, tax union, Schengen, social union and political union. It rains unions in the EU and which European actually sees through the woods the trees yet? In my view, there is only one good term for the current Union, the European Union, and that is, the Debt Union. Thus, all these unions together must form that total union.
#66
Official text
Collega’s, wat men voor ogen heeft, is duidelijk: de EU wil elk aspect van ons leven beheersen. In de EU-geschriften is subsidiariteit een van de meest misbruikte en uitgeholde woorden. Het zogenaamd respecteren van de subsidiariteit door de EU is onder andere als gevolg van de invoering van de euro ondertussen een heel slechte grap geworden. Zolang Europa op mensenmaat was, dat wil zeggen zolang Europa ging over intergouvernementele samenwerkingsverbanden, was er volgens mij geen vuiltje aan de lucht. De EU heeft echter een supranationaal niveau in het leven geroepen, een tussenvorm, een tussenfase, een vis-noch-vleessituatie, die onmogelijk stand kan houden. Een eurosceptische socialist in Nederland – jawel, die bestaan – namelijk de PvdA’er René Cuperus, had het onlangs in Knack over een totaal gebrek aan staatsrechtelijke hygiëne. Ook hij bedoelde daarmee dat de huidige tussenvorm in Europa inherent instabiel is en we dus moeten terugkeren naar een vrije Europese samenwerking op mensenmaat, die respect heeft voor de soevereiniteit, de democratie en de rechtsstaat, of we gaan mee in een blind en onrealistisch maakbaarheidsdenken van de EU door het creëren van een nieuw volk in een nieuwe staat, de Verenigde Staten van Europa.
Men is er al lang in geslaagd om dit uiteindelijk einddoel, de Europese superstaat, voor de burgers verborgen te houden, maar het is niet meer of niet minder dan een natte droom van antinationalisten en Belgicisten die, zoals Herman Van Rompuy het ooit letterlijk stelde, de EU terecht zien als een dam tegen Vlaamse autonomie. Of om het met Abraham Lincoln te zeggen: “Men kan sommige mensen voortdurend bedriegen en alle mensen een tijdje, maar men kan niet alle mensen voortdurend bedriegen.”
Men staat dan te kijken dat de Europese burger zich hoe langer hoe meer van dit Europese project afkeert en dat er, om het met de woorden van commissaris Reding te zeggen, geen EU-burgerschapsgevoel is. Dit is vandaag meer dan ooit duidelijk geworden.
Recent onderzoek van het gerenommeerd Amerikaans onderzoeksbureau Pew toont aan dat nooit eerder minder Europeanen vertrouwen hadden in de EU. Minder dan de helft, nog amper 45 %, heeft een positief beeld over de EU. Slechts 28 % van de Europeanen denkt dat de Europese integratie de economie versterkt heeft. Er is dan ook een duidelijke trend merkbaar. Sinds 2009 is de instemming met meer Europese integratie, en dus meer EU, alleen maar gedaald.
In het licht van de gigantische sommen die de EU uitgeeft aan propaganda kan dat veelzeggend worden genoemd. Het Franse dagblad Libération, opnieuw een bron die er niet direct van verdacht kan worden aan onze kant te staan, spreekt van “L’Europe, une histoire d’amour déçu”. De enige fout die ook zij opnieuw maken, is het gelijkschakelen van de EU met Europa.
Helaas wordt die totale unie intussen steeds meer een totalitaire unie. Was het niet de voorzitter van de eurogroep, Jean-Claude Juncker, die in 1999 de ondemocratische EU-strategie van Helmut Kohl bevestigde? Ik citeer hem even voor u. Helaas heeft dit citaat nog steeds niets aan actualiteitswaarde ingeboet.
Translated text
It is clear, my colleagues, that the EU wants to control every aspect of our lives. In EU documents, subsidiarity is one of the most misused and abused words. The EU’s supposed respect for subsidiarity has now become a very bad joke due, among other things, to the introduction of the euro. As long as Europe was on a human scale, that is, as long as Europe was on intergovernmental cooperation, I think there was no dirt in the air. However, the EU has created a supranational level, an intermediate, an intermediate phase, a fish-and-meat situation, which is impossible to sustain. An eurosceptic socialist in the Netherlands – who exists – the PvdAer René Cuperus, recently talked in Knack about a total lack of state-law hygiene. He also meant that the current intermediate form in Europe is inherently unstable and so we must return to a free European cooperation on a human scale, which respects sovereignty, democracy and the rule of law, or we join in a blind and unrealistic feasibility thought of the EU by creating a new people in a new state, the United States of Europe.
It has long been possible to keep this ultimate goal, the European superstate, hidden from the citizens, but it is nothing more or less than a wet dream of anti-nationalists and Belgians who, as Herman Van Rompuy once said, rightly see the EU as a dam against Flemish autonomy. Abraham Lincoln once said, “You can fool some people all the time, and you can fool all the people all the time, but you can’t fool all the people all the time.”
It is then seen that the European citizen is increasingly turning away from this European project and that, as Commissioner Reding put it, there is no sense of EU citizenship. Today, this has become more clear than ever.
A recent study by renowned U.S. research agency Pew shows that Europeans have never had less confidence in the EU. Less than half – still just 45% – have a positive view of the EU. Only 28% of Europeans believe that European integration has strengthened the economy. There is therefore a clear trend. Since 2009, the agreement for more European integration, and thus more EU, has only declined.
In light of the huge sums that the EU spends on propaganda, that can be called much-promising. The French daily Libération, again a source that cannot be directly suspected to be on our side, speaks of “L’Europe, une histoire d’amour déçu”. The only mistake they make again is the equalization of the EU with Europe.
Unfortunately, this total union is becoming more and more a totalitarian union. Was it not the President of the Eurogroup, Jean-Claude Juncker, who confirmed Helmut Kohl’s undemocratic EU strategy in 1999? I will quote him for you. Unfortunately, this quote still has no actuality value.
#67
Official text
“We beslissen iets. We brengen dat dan in en wachten enige tijd om te zien wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit – de meesten begrijpen toch niet wat er is beslist – dan gaan we weer wat verder. Stap voor stap tot er geen terugkeer meer mogelijk is.”
Maar, hoor ik u zeggen, de EU realiseert die Europese superstaat toch op een democratische wijze. Wel, lees dan eens het recente boek Representing Europeans van de Amerikaanse politicoloog Richard Rose, die aantoont dat de Europese instellingen slechts heel beperkt responsief zijn ten opzichte van de Europese burgers.
De meeste Europese instellingen representeren de burgers niet en hebben helaas ook geen directe band met de burger. Er is weliswaar een Europees Parlement dat door burgers is gekozen, maar verder gaan we niet. De enige sanctie die burgers op de EU kunnen toepassen, is de europarlementsleden naar huis sturen. Richard Rose noemt dit een predemocratie. Vergelijk het gerust met de Turkse premier Erdogan die de democratie beperkt tot een keer gaan kiezen om de zoveel jaar.
Dat mijn socialistische collega’s, die vandaag stilaan wakker worden en zich al minstens voor de galerij verzetten tegen de toenemende budgettaire inmenging van de EU, dit maar eens rustig en ernstig overwegen.
Mevrouw Vienne, u bent in een van uw vorige uiteenzettingen in de plenaire vergadering van leer getrokken tegen eurocritici en tegen de manier waarop zij de EU gijzelen of zelfs afpersen. Voor mij is het duidelijk wie in dit verhaal de gijzelaars en de gegijzelden zijn.
Het gaat natuurlijk niet op om met veel mediapoeha een eigen socialistische sixpack voor te stellen en toch het voorliggend wetsontwerp, en dus het Verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de EU, goed te keuren op basis van de redenering dat als wij het niet goedkeuren België desgevallend zelf nooit een beroep zal kunnen doen op EU-solidariteit.
Dat is een aberratie. Het is het een of het ander. Als wij er allereerst voor zouden zorgen dat wij, zoals een goede huisvader, in orde zouden zijn met onze staatshuishouding en onze financiën, dan zouden wij geen nood en geen verslaving hebben om aan een financieel transferinfuus te liggen, niet aan het Vlaamse, maar ook niet aan het EU-infuus. Ik ben het dus eens met de oproep van staatssecretaris Bogaert in de commissie dat wij zo snel mogelijk onze financiën op orde moeten brengen.
Translated text
“We decide something. We then put it in and wait some time to see what happens. If no misfortune follows, no rebellion breaks out – most do not understand what has been decided – then we go a little further. Step by step until no return is possible.”
But, I hear you say, the EU does realize that European superstate in a democratic way. Well, then read the recent book Representing Europeans by the American political scientist Richard Rose, which shows that the European institutions are only very limited in responding to European citizens.
Most European institutions do not represent the citizens and, unfortunately, do not have a direct connection with the citizens. There is indeed a European Parliament elected by citizens, but we do not go further. The only sanction that citizens can impose on the EU is to send the MEPs home. Richard Rose calls this pre-democracy. Compare it with Turkish Prime Minister Erdogan who restricted democracy to one election every so many years.
My socialist colleagues, who are slowly waking up today and opposing at least in front of the gallery the increasing budgetary interference of the EU, should consider this calmly and seriously.
Ms. Vienne, in one of your previous presentations in the plenary session, you have drawn lesson against eurocritics and against the way they hostage or even extortion the EU. For me, it is clear in this story who are the hostages and the hostages.
It is, of course, not about proposing with a lot of media poeha our own socialist sixpack and yet approving the present draft law, and thus the Treaty on Stability, Coordination and Governance in the EU, based on the reasoning that if we do not approve it, then Belgium will never be able to invoke EU solidarity itself.
This is an aberration. It is one or the other. If, first of all, we were to make sure that we, like a good housefather, were in order with our state household and our finances, then we would have no need and no addiction to lie on a financial transfer infusion, not on the Flemish, but also not on the EU infusion. I therefore agree with the call of State Secretary Bogaert in the committee that we should put our finances in order as soon as possible.
#68
Official text
Maar, mijnheer Bogaert, u weet even goed als ik dat ook dit in niets de bemoeizucht en de drift naar meer macht van de EU zal temperen. Het was nochtans voorspelbaar. Toen de euro werd ingevoerd in 2002, was Romano Prodi voorzitter van de Europese Commissie. Ik geef u dit alles slechts mee om het geheugen op te frissen. Daarover zegt hij nu, ik citeer: “De moeilijkste momenten waren voorspelbaar. Toen we de euro creëerden, was mijn bezwaar als econoom, en ik heb dat ook met Kohl besproken en met andere staatshoofden: hoe kunnen we een gemeenschappelijke munt hebben zonder gedeelde financiële, economische en politieke pijlers? Het verstandige antwoord was: voor nu hebben we deze sprong voorwaarts gemaakt, de rest zal volgen.” Prodi zegt ook nog letterlijk: “Het was dus duidelijk dat deze crisis zou komen.” En daar gaat het hier nu juist om.
Mijn collega’s zullen aanstonds dieper ingaan op de inhoud van het verdrag waarover wij het hier vandaag hebben. De zogenaamde Fiscal Compact is een van de radertjes in dit megalomaan experimenteel project. U herinnert zich wellicht nog hoe mijn partij zich als enige heeft verzet tegen het ESM, het Europees stabiliteitsmechanisme, waarin de sterkere lidstaten onherroepelijk opdraaien voor de zwakkere. Middels dat ESM wordt de EU de facto een Noord-Zuidtransferunie, waarbij de Vlaamse en Noord-Europese belastingbetaler een supranationaal georganiseerde miljardentransfer moet ondergaan. Op een moment waarop er blijkbaar niet eens genoeg geld is om onze eigen ouderen een rustige levensavond te geven, op een moment waarop er meer en meer mensen van bij ons uit de boot vallen, worden miljarden weggegeven aan andere Zuid-Europese landen. Op hun beurt zien die helaas de verarming niet afnemen, maar zien ze integendeel de verarming in sneltreinvaart toenemen. Dat is de paradox van dit systeem: die landen kunnen en mogen niet, of niet meer, de eigen aangewezen, op maat gesneden maatregelen nemen.
Translated text
But, Mr. Bogaert, you know as well as I do that this too will in no way temper the interference and the drive to more power of the EU. However, it was predictable. When the euro was introduced in 2002, Romano Prodi was the President of the European Commission. I give you all this only to refresh the memory. He said, “The most difficult moments were predictable. When we created the euro, my objection as an economist was, and I also discussed this with Kohl and with other heads of state: how can we have a common currency without sharing financial, economic and political pillars? The wise answer was: for now we have made this leap forward, the rest will follow.” Prodi also says literally: “So it was clear that this crisis would come.”
My colleagues will soon go deeper into the content of the treaty we are talking about here today. The so-called Fiscal Compact is one of the wheels in this megaloman experimental project. You may still remember how my party alone opposed the ESM, the European Stability Mechanism, in which the stronger Member States irrevocably turn up for the weaker. Through the ESM, the EU de facto becomes a North-South transfer union, in which the Flemish and North European taxpayers must undergo a supranationally organized billion transfer. At a time when there is apparently not even enough money to give our own elderly a quiet evening of life, at a time when more and more people of us fall out of the boat, billions are being given away to other Southern European countries. In turn, they unfortunately do not see the impoverishment decrease, but, on the contrary, they see the impoverishment increase in fast-train shipping. That is the paradox of this system: those countries can and should not, or no longer, take their own designated, tailor-made measures.
#69
Official text
De werking van het ESM-verdrag hangt dus af van het voorliggend Verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de Economische en Monetaire Unie. Er is dan ook geen haar op ons hoofd dat eraan denkt dit verdrag goed te keuren. Als pro-Europese partij kanten wij ons met volle overtuiging tegen dit verdrag.
Wij zouden integendeel een voorbeeld moeten nemen aan Engeland en Tsjechië, die weigerden dit wurgcontract te ondertekenen. Volgens dit contract krijgt de Europese Commissie immers onder andere het volledig gezag over een lidstaat bij een tekort hoger dan 3 %.
Vervolgens is het slikken of stikken of misschien wel beide, met boetes als stok achter de deur. Vergeet niet dat ook België nog maar net ternauwernood aan dergelijke boetes is ontsnapt.
Dit zogenaamd Fiscal Compact is een zoveelste dictaat van de Europese Unie, waarbij met de specificiteit van de lidstaten geen rekening wordt gehouden. Vlaanderen heeft het bovendien niet nodig. One size fits none: hoe vaak moeten verstandige economen dat nog blijven herhalen?
Met dit verdrag zullen wij de volledige regie over de overheidsfinanciën in handen geven van de Europese Unie. Het is het zoveelste salamischijfje van de voortdurende Europese machtsgreep op de weg naar de totale unie.
Mijnheer de voorzitter, collega’s, het Vlaams Belang is dan ook van mening dat dit verdrag een dermate fundamentele ingreep in ons leven is dat de kiezer via een referendum nu eindelijk eens aan zet moet zijn. Het is welletjes geweest. Het wilde en mislukte EU-avontuur heeft nu lang genoeg geduurd.
David Cameron heeft in Groot-Brittannië al een halfslachtige aanzet gegeven, door de Britten in 2017 een referendum te beloven. Ook bij ons moet een bindend referendum over de toekomst van Europa worden gehouden. Het Vlaams Belang, zoals uitvoerig is uitgelegd, is immers niet te spreken over de Europese Unie, zeker niet over de richting waarin de Europese Unie evolueert en over het gebrek aan legitimiteit ervan.
Is het logisch dat wij hier in dit land voor elke bevoegdheidsoverdracht naar beneden toe, naar de regio’s, een grondwetsherziening nodig hebben, maar dat dergelijke overdrachten naar boven toe, naar Europa, zonder ook maar enige grondwetsherziening kunnen passeren?
Wij geloven in een welvarend en vreedzaam Europa van vrije en soevereine naties die samenwerken, door intergouvernementele verdragen te sluiten. Alleen aldus kunnen wij de totalitaire unie verhinderen en een echt Europees burgerschapsgevoelen creëren.
Wij zeggen dan ook neen aan deze Europese Unie en neen aan dit verdrag.
Translated text
The functioning of the ESM Treaty depends therefore on the current Treaty on Stability, Coordination and Governance in the Economic and Monetary Union. There is therefore no hair on our head that thinks of approving this treaty. As a pro-European party, we stand with full conviction against this treaty.
On the contrary, we should take the example of England and the Czech Republic, which refused to sign this worship contract. According to this contract, the European Commission is granted full authority over a Member State in case of a deficit exceeding 3 %.
Then it is swallowing or stinging, or maybe both, with fines as a stick behind the door. Let us not forget that Belgium has just escaped such fines.
This so-called Fiscal Compact is another dictates of the European Union, which does not take into account the specificity of the Member States. Flanders do not need it. One size fits none: how often should wise economists repeat that?
With this treaty, we will give the full control of public finances to the European Union. It is another salami of the ongoing European power grasp on the road to a total union.
Mr. Speaker, colleagues, the Flemish Belang is therefore of the opinion that this treaty is such a fundamental intervention in our lives that the voter through a referendum must finally take action. It was wellets. The wild and unsuccessful EU adventure has now lasted long enough.
David Cameron has already given a semi-fortunate kick in Britain, by promising the British in 2017 a referendum. We also need to hold a binding referendum on the future of Europe. The Flemish Interest, as explained extensively, is not about the European Union, ⁇ not about the direction in which the European Union is evolving and about its lack of legitimacy.
Is it logical that here in this country for every transfer of powers downwards, to the regions, we need a constitutional revision, but that such transfers upwards, to Europe, can pass without even a constitutional revision?
We believe in a prosperous and peaceful Europe of free and sovereign nations working together through intergovernmental treaties. Only in this way can we prevent the totalitarian union and create a true sense of European citizenship.
We say no to this European Union and no to this treaty.
#70
Official text
Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, je souhaite, tout d'abord, remercier le rapporteur, M. Roel Deseyn, pour son excellente synthèse du débat extrêmement riche et intéressant que nous avons eu en commission sur ce Traité sur la stabilité, la coordination et la gouvernance au sein de l'Union économique et monétaire.
Comme d'autres collègues l'ont déjà dit, ce traité, que mon groupe ratifiera demain, ne vient pas nous imposer des règles de contrôle et de gouvernance supplémentaires de la part de la Commission européenne. Il vient juste confirmer les règles que nous avons déjà adoptées précédemment dans le cadre du six-pack et du two-pack. Il importe aussi de rappeler que ce traité est déjà entré en vigueur le 1ᵉʳ janvier denier. Il vient confirmer la volonté de vingt-cinq États membres de l'Union européenne, dont la Belgique, de poursuivre leurs efforts en matière d'assainissement des déficits publics, de continuer la correction des déficits macroéconomiques qui nous ont fait tant de mal, de confirmer la volonté de ne plus dépenser, à l'avenir, sans limite de l'argent que nous n'avons pas. En d'autres termes, il s'agit de faire en sorte que nos enfants n'aient pas à supporter des charges excessives, qu'ils puissent opérer leurs propres choix, investir dans leurs propres priorités, dans leur avenir, sans devoir assumer sans fin notre passif.
Mais il faut rappeler également que cette dimension strictement budgétaire de la réforme de l'Union économique et monétaire ne doit pas occulter les trois autres dimensions, qui sont tout aussi importantes pour le cdH, dans la construction économique et politique européenne. Il s'agit, tout d'abord, des politiques de croissance et d'emploi, notamment contenues dans le Pacte pour la croissance et l'emploi adopté en juin 2012 à l'instigation en particulier de la Belgique, qui visent à injecter plus de 120 milliards dans l'économie réelle. On peut d'ailleurs se réjouir du fait que la formation des chômeurs et, en particulier des jeunes, fera l'objet de politiques beaucoup plus ambitieuses de la part de l'Europe, à l'avenir. Dans ce cadre, on peut aussi penser que l'initiative appelée "Garantie pour la jeunesse" qui vient d'être lancée par la Commission est extrêmement importante. Grâce à celle-ci, tous les pays de l'Union européenne devront mettre en place une telle garantie dans leurs politiques nationales. Chacun devra prendre des initiatives pour que tous les jeunes âgés de 25 ans et moins se voient proposer un emploi de qualité, une formation continue, un apprentissage ou un stage dans les quatre mois suivant la perte de leur emploi ou leur sortie de l'enseignement formel. Ce n'est là qu'un exemple.
Translated text
First of all, I would like to thank the rapporteur. Roel Deseyn, for his excellent summary of the extremely rich and interesting debate we had at our committee on this Treaty on Stability, Coordination and Governance in the Economic and Monetary Union.
As other colleagues have already said, this treaty, which my group will ratify tomorrow, does not impose on us additional control and governance rules on the part of the European Commission. It just confirms the rules we have already adopted as part of the six-pack and two-pack. It is also important to remember that this treaty has already entered into force on 1 January denier. It confirms the willingness of twenty-five member states of the European Union, including Belgium, to continue their efforts in addressing public deficits, to continue the correction of the macroeconomic deficits that have hurt us so much, to confirm the willingness to no longer spend, in the future, without limits the money we do not have. In other words, it’s about ensuring that our children don’t have to bear excessive burdens, that they can make their own choices, invest in their own priorities, in their future, without having to endlessly assume our liabilities.
But it should also be recalled that this strictly budgetary dimension of the reform of the Economic and Monetary Union must not obscure the other three dimensions, which are equally important for the HCR, in the economic and political construction of Europe. These are, first of all, growth and employment policies, in particular those contained in the Growth and Jobs Pact adopted in June 2012 at the initiative of Belgium, which aims to inject more than 120 billion euros into the real economy. Furthermore, we can be glad that the education of unemployed people, and especially young people, will be the subject of much more ambitious policies on the part of Europe in the future. In this context, it can also be considered that the ‘Youth Guarantee’ initiative that the Commission has just launched is extremely important. Through it, all EU countries will have to implement such a guarantee in their national policies. Everyone must take initiatives to ensure that all young people aged 25 and under are offered quality employment, continuing training, apprenticeship or an internship within four months of losing their job or leaving formal education. This is just an example.
#71
Official text
Ces politiques devront encore monter en puissance. Le cdH est particulièrement attentif à la mise en oeuvre de ce pacte qui doit faire l'objet d'un contrôle tout aussi rigoureux que les règles budgétaires que nous allons ratifier demain.
Dans ce contexte, le cdH plaide également pour la mise en œuvre d'une véritable politique industrielle européenne tournée vers l'avenir car la meilleure des politiques sociales n'aura véritablement de succès que si elle est accompagnée d'une politique industrielle majeure, d'une politique économique et d'un plan de relance encore plus ambitieux. À la demande expresse de la Belgique, ces questions seront déjà discutées au cours du prochain Conseil européen de la fin de ce mois.
Il y a, ensuite, l'élaboration d'une véritable politique fiscale européenne pour assurer une contribution juste de tous les citoyens et des entreprises au financement public et éviter que les plus riches, les plus mobiles ou les plus astucieux ne puissent faire jouer la concurrence fiscale entre les États pour payer moins d'impôts. Les récents développements, que ce soit en matière de taxe sur les transactions financières, dont l'instauration a été décidée le 22 janvier 2013 par onze États membres, ou que ce soit en matière de suppression du secret bancaire dans tous les pays de l'Union européenne, vont très clairement dans le bon sens puisqu'ils permettent notamment une meilleure lutte contre la fraude fiscale. La dimension sociale de l'Union économique et monétaire est également une priorité pour le cdH et, en partie grâce à son action, la Belgique a remis une contribution ambitieuse au président du Conseil européen Herman Van Rompuy pour assurer les minima sociaux dans toute l'Union européenne et pour prévenir un dumping social inacceptable.
Par ailleurs, afin d'empêcher la répétition des causes de la crise actuelle, la supervision bancaire a été profondément renforcée par la création d'une véritable union bancaire européenne qui permettra un contrôle des banques plus sérieux et mieux coordonné par la Banque centrale européenne.
Enfin, le cdH a toujours plaidé, et continuera à le faire, pour un renforcement de la solidarité entre les États membres et entre les Régions d'Europe. C'est le cas avec les fonds de développement régionaux, dont la nouvelle programmation 2014-2020 est en train d'être mise sur pied. C'est également le cas avec le Mécanisme européen de stabilité qui peut prêter aux États qui n'arrivent plus à se financer sur les marchés. Mieux encore, celui-ci pourra bientôt recapitaliser directement les banques en difficulté, ce qui évitera aux États concernés de devoir le faire et de se mettre alors eux-mêmes en difficulté. Cependant, et plusieurs collègues l'ont rappelé, il ne faut pas oublier que si la Belgique ne ratifie pas le Traité sur la stabilité, la coordination et la gouvernance, elle ne pourra justement pas bénéficier, le cas échéant, de ce Mécanisme de stabilité.
Translated text
These policies will still have to rise in power. The CDH is ⁇ attentive to the implementation of this pact, which must be subject to as rigorous control as the fiscal rules we will ratify tomorrow.
In this context, the CDH also advocates for the implementation of a truly forward-looking European industrial policy because the best social policies will truly succeed only if it is accompanied by a major industrial policy, an economic policy and an even more ambitious recovery plan. At the express request of Belgium, these issues will already be discussed during the next European Council meeting at the end of this month.
There is, then, the development of a genuine European tax policy to ensure a fair contribution of all citizens and ⁇ to public financing and to prevent the richest, most mobile or most clever ones from playing the tax competition between states to pay less taxes. Recent developments, whether in the area of the financial transaction tax, which was decided to be introduced on 22 January 2013 by eleven Member States, or in the area of the abolition of bank secrecy in all countries of the European Union, are clearly going in the right direction, as they enable, in particular, a better fight against tax fraud. The social dimension of the Economic and Monetary Union is also a priority for the CDH and, in part through its action, Belgium has given an ambitious contribution to the President of the European Council Herman Van Rompuy to ensure social minimum levels throughout the European Union and to prevent unacceptable social dumping.
Furthermore, in order to prevent the recurrence of the causes of the current crisis, banking supervision has been deeply strengthened by the creation of a genuine European banking union that will allow for a more serious and better coordinated banking supervision by the European Central Bank.
Finally, the CDH has always advocated, and will continue to do so, for the strengthening of solidarity between the Member States and between the Regions of Europe. This is the case with regional development funds, whose new 2014-2020 programming is being developed. This is also the case with the European Stability Mechanism, which can lend to states that are no longer able to finance themselves on the markets. Even better, it will soon be able to recapitalize directly the banks in difficulty, which will avoid the States concerned from having to do so and then put themselves in difficulty. However, and several colleagues have recalled, it should not be forgotten that if Belgium does not ratify the Treaty on Stability, Coordination and Governance, it will not be able to benefit, if necessary, from this Stability Mechanism.
#72
Official text
Le cdH ne souhaite pas s'arrêter là. Nous voulons aller plus loin en termes de solidarité en plaidant, entre autres, pour des obligations d'État, émises et garanties par l'Europe.
En conclusion, j'estime qu'il ne faut surtout pas se tromper de combat ni d'objectif. Pour le cdH, le combat légitime contre l'austérité et pour la croissance et l'emploi exige de faire progresser l'intégration politique, sociale et économique de l'eurozone. Toutefois, ce combat ne passe pas par un refus de voter le Traité. En effet, celui-ci ne comprend quasiment aucune règle nouvelle et ne porte aucunement atteinte au pouvoir des parlements des États membres de décider de la composition de leurs dépenses et de leurs recettes. Surtout, le traité budgétaire n'est qu'une pièce dans un puzzle beaucoup plus vaste, qui tente de concilier la nécessaire responsabilité des États et l'indispensable solidarité intraeuropéenne. Il s'agit d'ailleurs là d'un principe qui a toujours prévalu dans l'action politique du cdH, quel que soit le niveau de pouvoir. En outre, n'oublions pas non plus que nous ne sommes pas seuls: l'Europe ne s'est construite et ne pourra se construire que par des compromis successifs, qui doivent être agréés par tous nos partenaires de la zone euro. Par conséquent, pour le cdH, toutes les pièces de ce puzzle sont fondamentales.
Dès lors, mon groupe compte bien entendu mener le combat pour renforcer les politiques de croissance et d'emploi, la dimension fiscale et sociale de l'Union économique et monétaire et les instruments de solidarité en vue de parvenir le plus rapidement possible à une véritable union politique, dotée d'une légitimité démocratique directe et d'un budget fédéral capable de financer des dépenses d'intérêt commun et d'assurer de manière optimale la solidarité entre chacun des États membres – riches aussi bien que pauvres, en croissance comme en récession. C'est pour ce combat qu'il faut se mobiliser. C'est en faveur de cet objectif qu'il convient d'enclencher une dynamique démocratique porteuse pour l'avenir. Évitons de gaspiller nos énergies en attaquant des moulins à vent. Pour le cdH, voilà ce qui devra être l'enjeu fondamental du scrutin européen de mai 2014.
Translated text
The CDH does not want to stop there. We want to go further in terms of solidarity by advocating, among other things, for government bonds issued and guaranteed by Europe.
In conclusion, I believe that, above all, we should not be mistaken about fighting or goal. The legitimate struggle against austerity and for growth and employment requires advancing the political, social and economic integration of the eurozone. However, this struggle does not mean a refusal to vote on the Treaty. It contains virtually no new rules and does not affect the power of the parliaments of the Member States to decide on the composition of their expenditure and revenue. Above all, the budget treaty is only a piece in a much larger puzzle, which tries to reconcile the necessary responsibility of States and the indispensable intra-European solidarity. This is also a principle that has always prevailed in the political action of the CDH, regardless of the level of power. Furthermore, let us not forget that we are not alone: Europe has built itself and can only build itself through successive compromises, which must be agreed by all our partners in the euro area. Therefore, for the cdH, all the pieces of this puzzle are fundamental.
Therefore, my group of course intends to fight for strengthening growth and employment policies, the fiscal and social dimension of the Economic and Monetary Union and the instruments of solidarity in order to ⁇ as quickly as possible a true political union, with direct democratic legitimacy and a federal budget capable of financing spending of common interest and ensuring in the best way the solidarity between each of the Member States – rich as well as poor, growing as well as in recession. It is for this struggle that we must mobilize. It is in favour of this goal that a democratic dynamic for the future should be triggered. Let us avoid wasting our energy by attacking windmills. For the CDH, this should be the fundamental challenge of the European elections in May 2014.
#73
Official text
Monsieur le président, messieurs les secrétaires d'État, chers collègues, le débat qui se tiendra est vraiment important, quasiment un des plus importants de cette législature selon notre interprétation, peut-être la réforme de l'État mise à part.
D'abord, deux préalables remarquables à nos yeux.
Premièrement, je répèterai que les écologistes sont des Européens convaincus et militants. En effet, l'Europe nous a apporté la paix; elle constitue un magnifique projet de coopération et de dialogue entre les peuples.
Au-delà de cette paix, l'Europe peut nous apporter une prospérité mieux partagée, qui s'appuierait sur un développement économique différent, plus durable, misant résolument sur l'efficacité et l'autonomie énergétique; elle permettrait à chacun de vivre dans la dignité, ce qui devrait constituer notre objectif à tous dans ce parlement. Ces objectifs sont largement contenus dans les principes du dispositif UE 2020 que nous soutenons.
Deuxièmement, bien qu'Européens convaincus et militants, nous sommes aussi des Européens critiques et déçus. Nous sommes critiques et déçus par la voie choisie par la Commission européenne pour répondre à la crise que nous vivons.
Il est souvent affirmé que cette crise a pour causes les dettes obligataires, les finances publiques des États. Dès lors, c'est la responsabilité énorme du secteur financier qui est occultée, celle de tous ceux qui ne l'ont pas régulée ni surveillée. La crise que nous vivons est de la responsabilité des spéculateurs. La voie choisie par l'Union européenne est une voie aveugle, en contradiction avec toutes les évidences économiques: c'est celle de l'austérité et de la régression sociale.
C'est pourquoi nous nous mettons en résistance par rapport à ce projet d'austérité et nous plaidons pour un modèle différent, pour une Europe plus démocratique, fixant comme priorité à très court terme cette réforme du secteur financier que nous attendons depuis 2008, avec la séparation des métiers bancaires, réforme qui devrait avancer de façon moins hésitante vers la mise en œuvre d'une taxe sur les transactions financières. Car, monsieur Dallemagne, le chemin est encore long: c'est la procession d'Echternach!
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Secretary of State, dear colleagues, the debate that will be held is really important, almost one of the most important of this legislature according to our interpretation, ⁇ the state reform put aside.
First, two remarkable preliminaries in our eyes.
First, I will repeat that environmentalists are convinced and militant Europeans. Indeed, Europe has brought us peace; it is a magnificent project of cooperation and dialogue between peoples.
Beyond this peace, Europe can bring us a better shared prosperity, which would rely on a different, more sustainable economic development, with a decisive stake on efficiency and energy autonomy; it would enable everyone to live in dignity, which should be our goal for all in this Parliament. These objectives are broadly contained in the principles of the EU 2020 framework that we support.
Second, although we are convinced and militant Europeans, we are also critical and disappointed Europeans. We are critical and disappointed by the way the European Commission has chosen to respond to the crisis we are experiencing.
It is often stated that this crisis is caused by bond debts, the public finances of the states. Therefore, it is the enormous responsibility of the financial sector that is obscured, that of all those who have not regulated or supervised it. The crisis we are experiencing is the responsibility of speculators. The path chosen by the European Union is a blind path, contrary to all economic evidence: it is that of austerity and social regression.
That is why we resist this austerity project and we advocate for a different model, for a more democratic Europe, setting as a very short-term priority this reform of the financial sector that we expect since 2008, with the separation of banking, a reform that should move less hesitantly towards the implementation of a tax on financial transactions. For, Mr. Dallemagne, the road is still long: it is the Echternach procession!
#74
Official text
Sur le plan fiscal, cette réforme devrait aussi viser une harmonisation parce que la dérégulation, le dumping qui existe aujourd'hui profite aux multinationales, nuit aux PME et aux citoyens travailleurs qui ne peuvent pas délocaliser leurs revenus.
Nous voulons une Europe sociale, avec une harmonisation à la hausse plutôt qu'à la baisse, comme ceux qui voudraient importer dans notre pays ces mini-jobs allemands. Il serait utile d'instaurer des droits sociaux et environnementaux. Le bras de fer en cours avec la Chine concernant les panneaux photovoltaïques est un des premiers signes en ce sens. Il faudrait un plan stratégique, un plan industriel qui nous conduise vers un modèle économique qui fonctionne. Mais ce n'est pas cela qu'on nous propose, c'est une austérité généralisée et nous la contestons.
Premier préalable, nous sommes des Européens convaincus, mais critiques et déçus.
Deuxième préalable, les écologistes sont des gestionnaires budgétaires responsables. Nous combattons les dépenses inutiles, notamment en matière fiscale – je pense à tous les cadeaux donnés sans contrepartie aux multinationales –; nous luttons contre les gaspillages partout où nous sommes, notamment en matière énergétique – parce que l'énergie qui n'est pas consommée, c'est de l'argent non dépensé et une pollution non produite; nous voulons une gestion moderne et prospective. Là où nous sommes en responsabilité, nous essayons de bousculer les habitudes acquises.
Les écologistes ne sont pas ceux qui ont inventé la politique du gaufrier qui, dans les années 70 et 80, a laissé filer les déficits budgétaires et creusé la dette de l'État, subie aujourd'hui comme un fardeau; ce ne sont pas eux non plus qui ont laissé les banques spéculer soit quand il a fallu désigner des administrateurs, ou quand il aurait fallu jouer le rôle de régulateur et de contrôleur.
Mais en tant que responsables budgétaires, nous estimons également qu'il y a des domaines de dépenses prioritaires. Je pense à l'enseignement et à l'éducation et c'est la raison pour laquelle nous nous sommes battus, sous le gouvernement arc-en-ciel, pour un refinancement des Communautés, et notamment pour ce qui nous concerne en Communauté française. Je pense à la solidarité entre les personnes, parce qu'il faut préserver notre modèle social, premier filet contre la pauvreté et favoriser davantage d'égalité entre les citoyens. Je pense également aux budgets liés à l'économie du futur: le plan Marshall 2.Vert en Wallonie et son équivalent à Bruxelles. Évoquons aussi toutes les dépenses en matière de recherche et développement, tout ce qui peut aider les petites et moyennes entreprises et les artisans, qui représentent l'emploi peu délocalisable.
Translated text
In fiscal terms, this reform should also aim at harmonisation because deregulation, the dumping that exists today, benefits multinationals, damages SMEs and working citizens who cannot relocate their income.
We want a social Europe, with upward rather than downward harmonization, like those who would like to import these German mini-jobs into our country. It would be useful to establish social and environmental rights. The ongoing iron arm with China regarding photovoltaic panels is one of the first signs in this direction. We need a strategic plan, an industrial plan that leads us to a working economic model. But this is not what is being proposed to us, it is a widespread austerity and we challenge it.
First and foremost, we are European persuaded but critical and disappointed.
Environmentalists are responsible budget managers. We fight unnecessary spending, especially in tax matters – I mean all gifts given without compensation to multinationals –; we fight waste wherever we are, especially in energy matters – because the energy that is not consumed is unspent money and unproduced pollution; we want modern and prospective management. Where we are in responsibility, we try to overthrow the habits we have acquired.
Environmentalists are not the ones who invented the policy of the gaffler who, in the 1970s and 1980s, allowed budget deficits to flatten and dug up the debt of the state, which is now undergoing as a burden; they are also not the ones who have allowed banks to speculate either when it was necessary to appoint administrators, or when it would have been necessary to play the role of regulator and controller.
But as budget managers, we also consider that there are priority spending areas. I think of teaching and education and that is why we fought, under the rainbow government, for a refinancing of the Communities, and especially for what concerns us in the French Community. I think of solidarity between people, because we must preserve our social model, the first net against poverty, and promote greater equality among citizens. I also think of budgets related to the economy of the future: the Marshall Plan 2.Green in Wallonia and its equivalent in Brussels. Let’s also mention all the research and development expenditure, all that can help small and medium-sized enterprises and craftsmen, which represent the unlocalizable employment.
#75
Official text
C'est la raison pour laquelle l'austérité n'est pas un dogme à nos yeux. Entre deux trajectoires budgétaires, nous choisirons toujours celle qui laisse des marges pour l'investissement et qui préserve ce modèle, contrairement à l'attitude récente du gouvernement fédéral face aux propositions du Conseil supérieur des finances.
J'en viens au texte qui est l'un des plus importants que nous aurons à ratifier dans le courant de cette législature. Trop souvent, les traités européens passent comme une lettre à la poste, soit parce qu'ils sont trop complexes, soit parce qu'il n'y a aucune volonté politique de les mettre à l'ordre du jour dans des conditions acceptables et d'en débattre sérieusement.
Celui-ci ne fait pas exception à la règle et voilà des mois, sinon des années, que les écologistes se battent tant au Parlement européen, dans cette enceinte que dans les entités fédérées concernées pour que ce sujet soit inscrit à l'ordre du jour. Nous avons voulu mener ce débat au Parlement européen en déposant des centaines d'amendements aux textes votés et en affichant une opposition franche et déterminée au six-pack. Nous avons demandé pour la Belgique une consultation populaire sur ce texte, qui aurait été précédée d'une campagne d'information et d'espaces de débat avec la société civile, car il n'y a rien de pire que le paternalisme dans la construction de projets démocratiques en pensant qu'un élu sait tout mieux que le citoyen.
Nous souhaitions également, en réponse à leur demande exprimée à plusieurs reprises à l'ensemble des partis représentés dans cette enceinte, que notre commission des Relations extérieures, qui a traité le sujet, invite les interlocuteurs sociaux à exprimer leur avis sur ce traité dès avant le vote de sa ratification.
Ces interlocuteurs sociaux ont eu le mérite d'étudier ce texte. Ils s'inquiètent de son impact sur les finances publiques, sur les politiques sociales, sur la capacité d'investir dans les politiques du futur. Il était simplement normal et logique d'accepter de les entendre. Le calendrier le permettait largement.
Translated text
This is why austerity is not a dogma in our eyes. Between two budget trajectories, we will always choose one that leaves room for investment and preserves this model, contrary to the recent attitude of the federal government to the proposals of the Supreme Council of Finance.
I will come to the text, which is one of the most important that we will have to ratify in the course of this legislature. Too often, European treaties pass like a letter to the mail, either because they are too complex, or because there is no political will to put them on the agenda under acceptable conditions and to debate them seriously.
This is not an exception to the rule, and for months, if not years, environmentalists have been fighting both in the European Parliament, in this place and in the relevant federal entities for this issue to be included on the agenda. We wanted to conduct this debate in the European Parliament by submitting hundreds of amendments to the texts voted and by displaying a frank and determined opposition to the six-pack. We requested for Belgium a popular consultation on this text, which would have been preceded by an information campaign and spaces of debate with civil society, because there is nothing worse than paternalism in the construction of democratic projects thinking that an elected knows everything better than the citizen.
We also wanted, in response to their repeated request to all the parties represented in this meeting, that our Committee on Foreign Relations, which dealt with the subject, invites the social partners to express their views on this treaty before the vote on its ratification.
These social interlocutors have had the merit of studying this text. They are concerned about its impact on public finances, on social policies, on the ability to invest in future policies. It was just normal and logical to accept to hear them. The timetable enabled this.
#76
Official text
Nous regrettons qu'aucune formation politique représentée dans ce parlement n'ait jugé bon de répondre à cette demande, que nous avons appuyée. Ce n'est pas de cette façon qu'on construit une confiance mutuelle, un dialogue qui entretiendrait un climat social propice au bon fonctionnement de l'économie. Refuser le débat n'est jamais une solution!
Quant au Traité lui-même, j'ai entendu beaucoup de choses dans la bouche de mes collègues: il n'apporterait rien de neuf; il a déjà été voté par d'autres; si on ne le votait, un grand malheur tomberait sur notre tête!
Le principal objectif de ce traité est d'instaurer une règle d'or budgétaire, autrement dit, un carcan qui enfermerait les États dans une logique stricte d'austérité. Ce texte nous pose effectivement différents problèmes.
Premièrement, c'est que cette logique n'est pas efficace. De plus en plus d'économistes le disent, y compris des libéraux repentis. Il n'y a personne du VLD présent pour l'entendre mais le meilleur porte-parole des économistes hétérodoxes actuels qui contestent l'autorité est Paul De Grauwe, un ancien sénateur du VLD. Il explique très bien que l'austérité ralentit l'économie, rompt la confiance, engendre la récession et met les pays les premiers concernés, ceux qui ont une dette vis-à-vis du reste de l'Europe, dans l'incapacité durable de rembourser cette dette. L'austérité est donc contre-productive. Aujourd'hui, certains des experts du FMI, qui étaient les héros de la logique de l'austérité, avouent qu'ils se sont trompés. L'austérité est inefficace!
Regardez ce qui se passe en Grèce aujourd'hui. On ne s'est pas attaqué à la fraude fiscale. On ne s'est pas attaqué aux privilèges de certains, de l'armée, de l'église orthodoxe et on a semé le désespoir. Ne me dites pas que c'est ce qui va rendre demain cette économie efficiente et permettre aux citoyens grecs de redresser la tête.
Deuxièmement, la solution proposée est déséquilibrée. Elle se focalise sur les aspects budgétaires, en particulier sur les dépenses, et affirme que l'équilibre doit venir d'une compression des dépenses. De nouvelles recettes, il ne peut être question si l'on suit l'Europe!
Translated text
We regret that no political formation represented in this parliament has found it appropriate to respond to this request, which we have supported. It is not in this way that we build mutual trust, a dialogue that would maintain a social climate favorable to the proper functioning of the economy. Refusing the debate is never a solution!
As for the Treaty itself, I have heard a lot in the mouth of my colleagues: it would bring nothing new; it has already been voted by others; if we did not vote for it, a great misfortune would fall on our heads!
The main objective of this treaty is to establish a budget gold rule, that is, a carcass that would lock states in a strict logic of austerity. This text actually poses different problems.
First, this logic is not effective. More and more economists say this, including repentant liberals. There is no one from the VLD present to hear it, but the best spokesman for the current heterodox economists who challenge the authority is Paul De Grauwe, a former VLD senator. He explains very well that austerity slows down the economy, breaks confidence, generates recession and puts the countries first concerned, those who have a debt to the rest of Europe, in the lasting inability to repay that debt. Austerity is counterproductive. Today, some of the IMF experts, who were the heroes of the austerity logic, admit that they were wrong. Austerity is ineffective.
Look at what is happening in Greece today. We did not deal with tax fraud. We did not attack the privileges of some, the army, the Orthodox Church, and we sowed despair. Do not tell me that this is what will make this economy efficient tomorrow and allow the Greek citizens to straighten their heads.
Second, the proposed solution is unbalanced. It focuses on budgetary aspects, in particular on spending, and states that balance must come from a compression of spending. New recipes, there can be no question if we follow Europe!
#77
Official text
Ce faisant, on nie d'autres dettes: les dettes sociales et environnementales, qui sont tout aussi importantes à nos yeux. Si on laisse, dans un cadre budgétaire équilibré, augmenter encore les inégalités sociales et se créer de nouveaux problèmes écologiques, les dépenses seront bien plus importantes encore dans le futur. Cela, nous ne voulons pas non plus le léguer à nos enfants.
La Commission, par contre, se tait dans toutes les langues au sujet d'autres formes de déséquilibres, notamment sociaux. J'ai cité à diverses reprises les mini-jobs en Allemagne, les déséquilibres énergétiques, la concurrence fiscale entre les États, dont le nôtre, qui ne savent qu'inventer pour concurrencer le voisin et, finalement, le mettre en difficulté.
Troisième élément: la règle d'or budgétaire est dangereuse sur le plan social. C'est clairement l'alibi d'un agenda néo-libéral déjà largement d'application en Belgique. Le président du MR, M. Michel, très récemment, ne s'en cachait pas, dans le journal L'Avenir, en déclarant que cette crise était une réelle opportunité pour mettre en œuvre son programme en matière de pensions (diminution des droits de pension des travailleurs intérimaires et des femmes), de chômage (dégressivité des allocations de chômage, exclusion des demandeurs d'emploi et transfert vers le revenu d'intégration sociale), de diminution linéaire des dépenses. Voilà un agenda de régression sociale que nous contestons régulièrement à cette tribune. Nous l'avons fait au moment de la réforme des pensions; nous dénonçons la diminution de l'enveloppe destinée à la liaison des allocations sociales au bien-être et nous nous inquiétons car, collectivement, nous n'avons jamais été aussi riches qu'à l'heure actuelle – regardez ce qui figure sur les comptes d'épargne des Belges! – et, dans le même temps, il n'y a jamais eu autant de pauvreté. Et ce sera encore davantage le cas si on suit aveuglément cet agenda, qui engendrera des coûts encore plus importants quand il s'agira de répondre au problème du décrochage scolaire, aux problèmes de santé ou de sécurité. L'austérité frappe surtout les plus faibles.
Le quatrième problème que nous pose ce traité, c'est qu'il a été largement improvisé. Remémorons-nous son histoire: il a été imaginé au moment où il fallait trouver une solution d'urgence pour l'État grec, alors qu'il fallait inventer un mécanisme européen de solidarité. Pour Mme Merkel, accompagnée de M. Sarkozy, c'était peu acceptable sans contre-partie. C'est alors qu'a été adopté le principe de la règle d'or dans tous les États européens.
Translated text
In doing so, we deny other debts: social and environmental debts, which are equally important to us. If we allow, within a balanced budgetary framework, to further increase social inequalities and create new environmental problems, the expenditure will be much larger in the future. We do not want to leave this to our children either.
The Commission, on the other hand, is silent in all languages about other forms of imbalances, ⁇ social ones. I have repeatedly cited mini-jobs in Germany, energy imbalances, tax competition between states, including ours, who only know how to invent to compete with the neighbor and ultimately put him in trouble.
Third element: the budget gold rule is socially dangerous. This is clearly the alibi of a neoliberal agenda already widely applied in Belgium. The President of Mr. Mr. Michel, very recently, did not hide it, in the newspaper L'Avenir, declaring that this crisis was a real opportunity to implement his program in terms of pensions (reduction of pensions rights of temporary workers and women), unemployment (degressiveness of unemployment benefits, exclusion of job seekers and transfer to the income of social integration), linear decrease of expenditure. This is a social regression agenda that we regularly challenge in this tribune. We did this at the time of the pension reform; we denounce the decrease in the envelope for the linking of social benefits to welfare and we are concerned because, collectively, we have never been as rich as we are now – look at what appears on the savings accounts of the Belgians! At the same time, there has never been so much poverty. And this will be even more true if we blindly follow this agenda, which will generate even greater costs when it comes to addressing the problem of school leaving, health or safety issues. Austerity affects especially the weakest.
The fourth problem that this treaty poses to us is that it was largely improvised. Let us remember its history: it was imagined at a time when an emergency solution for the Greek state had to be found, when a European solidarity mechanism had to be invented. Mrs Merkel, accompanied by Mr. Sarkozy was unacceptable without a counterparty. It was then that the golden rule was adopted in all European states.
#78
Official text
Personne n'a osé contredire le duo Merkel-Sarkozy, de peur d'être montré du doigt notamment par les marchés financiers. Nos premiers ministres Yves Leterme et Elio Di Rupo ont accepté de signer ces engagements en notre nom. Des mesures aussi radicales ne peuvent souffrir aucune improvisation. Elles doivent faire l'objet d'analyses comparatives. Trouvez-moi un pays dans le monde qui, en ayant appliqué cette logique d'austérité, a progressé en matière de justice sociale et d'emploi!
J'en arrive au dernier élément de critique. Ce traité est peu démocratique, vous l'avouerez, dans la procédure et dans le résultat. C'est d'abord et avant tout une décision de deux chefs d'État européens. Le débat dans ce Parlement s'est tenu en commission des Relations extérieures et il se tient maintenant en séance plénière. Mais est-ce un réel débat? A-t-il été précédé d'auditions, par exemple du Bureau du Plan pour qu'il nous explique ce qu'il pense de l'austérité, d'économistes ou de représentants syndicaux? Alors que ce traité aura un impact très important sur les budgets futurs, a-t-il été précédé d'une consultation populaire? Rien de tout cela évidemment! On essaie de le faire passer dans la plus grande discrétion. Ce traité aura également un impact sur l'exercice démocratique par excellence qui est l'élaboration et le vote d'un budget. On le voit déjà aujourd'hui avec les recommandations régulières de la Commission européenne et l'agenda qu'elle nous impose. Les États et les entités qui les composent sont de moins en moins maîtres de leur destin budgétaire. Il ne faudra pas alors s'étonner du décrochage démocratique.
Vous l'avez compris, nous sommes très critiques vis-à-vis de ce traité, que nous estimons déséquilibré, inefficace et peu démocratique. Par ailleurs, nous sommes des Européens fédéralistes convaincus. Il faut à présent utiliser tous les interstices du droit européen, toutes les marges d'interprétation, toute la mobilisation possible pour essayer d'inverser le cours de l'histoire. La prochaine étape après cette ratification sera la transposition du texte.
Translated text
No one has dared to contradict the Merkel-Sarkozy duo, afraid of being shown with the finger, ⁇ by the financial markets. Our Prime Ministers Yves Leterme and Elio Di Rupo agreed to sign these commitments on our behalf. Such radical measures cannot suffer any improvisation. They must be subject to comparative analysis. Find me a country in the world that, having applied this logic of austerity, has made progress in terms of social justice and employment!
I come to the last point of criticism. This treaty is undemocratic, you will admit, in the procedure and in the outcome. This is first and foremost a decision of two European heads of state. The debate in this Parliament was held in the Committee on Foreign Relations and it is now held in a plenary session. But is this a real debate? Has it been preceded by hearings, for example from the Plan Bureau to explain what it thinks of austerity, economists or trade union representatives? While this treaty will have a very significant impact on future budgets, has it been preceded by a popular consultation? Nothing of all this, of course. We try to do this with the utmost discretion. This treaty will also have an impact on the democratic exercise by excellence that is the preparation and voting of a budget. We already see this today with the regular recommendations of the European Commission and the agenda it imposes on us. The states and entities that make up them are becoming less and less masters of their budgetary destiny. Therefore, we should not be surprised by the decay of democracy.
You have understood, we are very critical of this treaty, which we consider unbalanced, inefficient and undemocratic. In addition, we are convinced European federalists. We must now use all the interstices of European law, all the margins of interpretation, all the possible mobilization to try to reverse the course of history. The next step after this ratification will be the transposition of the text.
#79
Official text
J'ai interrogé très précisément, en commission des Relations extérieures, le secrétaire d'État, M. Bogaert, ici présent, qui représentait le ministre des Finances. Je souhaitais savoir si les principes de la transposition avaient déjà été débattus au sein du gouvernement, si un cap avait été fixé, si la Belgique comptait tenir une position offensive, militante en vue de défendre un point de vue bien précis en Europe et, peut-être, être un foyer de résistance à cette logique d'austérité que nous dénonçons. Cette discussion a, en tout cas, eu lieu dans les gouvernements auxquels Ecolo participe, l'objectif étant d'essayer d'avoir un coup d'avance ou, en tout cas, de rattraper un retard par rapport à la machine européenne. Un accord politique est, d'ailleurs, intervenu sur ce sujet avec des principes qui nous semblent essentiels.
Il faut réaffirmer à l'Europe que le domaine des politiques sociales appartient, conformément au Traité, aux États et qu'il est hors de question, malgré les coups de boutoir répétés, de remettre en cause le mécanisme d'indexation automatique des salaires qui n'a, sans doute, pas toutes les qualités, mais qui permet de lutter contre le décrochage salarial ainsi qu'un financement structurel et suffisant de la sécurité sociale, en attente d'un réel shift fiscal. Il faut que l'Europe respecte beaucoup mieux – notre parlement doit y être davantage attentif – les principes de subsidiarité et de proportionnalité dans ses choix. La réforme du secteur financier doit être une priorité absolue. Il faut arrêter de parler de la taxe sur les transactions financières et la mettre en œuvre. Il faut une harmonisation sociale et environnementale. Il faut réaffirmer aussi la volonté de ce gouvernement et – je l'espère – de tous ceux qui le suivront de concerter les interlocuteurs sociaux quant aux choix importants posés. Cela fait partie d'une tradition en Belgique. C'est un gage de stabilité socio-économique. On ne peut décider sans étude préalable en utilisant, par exemple, les outils dont nous disposons (le Bureau du Plan). Il faut arrêter de prendre des décisions sur la base d'émotions ou d'impulsions extérieures qui ne seraient pas justifiées.
Translated text
I asked very specifically, in the Committee on Foreign Relations, the Secretary of State, Mr. Bogert, present here, who represented the Minister of Finance. I wanted to know if the principles of transposition had already been debated within the government, if a goal had been set, if Belgium intended to hold an offensive, militant position in order to defend a very precise point of view in Europe and, ⁇ , be a foundation of resistance to this logic of austerity that we denounce. This discussion has, in any case, taken place in the governments in which Ecolo participates, with the aim of trying to get ahead or, in any case, to catch a lag in comparison with the European machine. A political agreement has been reached on this subject with principles that we consider essential.
It must be reaffirmed to Europe that the field of social policies belongs, in accordance with the Treaty, to States and that it is out of question, despite the repeated knock-outs, to question the mechanism of automatic indexation of wages, which probably does not have all the qualities, but which allows to fight against wage deflation as well as structural and sufficient financing of social security, in anticipation of a real fiscal shift. Europe must respect the principles of subsidiarity and proportionality in its choices much better – our Parliament must pay more attention to them. The reform of the financial sector must be an absolute priority. We need to stop talking about the financial transaction tax and implement it. There is a need for social and environmental harmonization. It is also necessary to reaffirm the will of this government and – I hope – of all those who will follow it to consult with social interlocutors on the important choices made. This is part of a tradition in Belgium. It is a guarantee of socio-economic stability. We cannot decide without prior study using, for example, the tools that we have at our disposal (the Plan Office). It is necessary to stop making decisions based on emotions or external impulses that would not be justified.
#80
Official text
D'où notre attachement aux principes du two-pack, lequel demande à la Commission européenne d'être davantage explicite sur les raisons pour lesquelles elle plaide pour certaines politiques et sur leur impact par décile. Autrement dit, il s'agit de savoir qui va porter la charge des mesures budgétaires imposées. Nous devons développer une culture et des mécanismes d'évaluation ex ante et ex post sur le plan social et environnemental, en y intégrant des indicateurs tels que le coefficient de Gini, qui permet de mesurer la répartition des richesses, ou encore les questions de genre auxquelles nous sommes très attachés. Pour nous, ces éléments sont aussi importants que la règle d'or budgétaire.
Nous devons retrouver l'équilibre, pas seulement par une diminution linéaire, aveugle et inefficace des dépenses, mais également en réfléchissant à des recettes nouvelles en faisant contribuer ceux qui sont responsables de la crise et en faisant reposer l'effort sur ceux qui ont les épaules les plus larges.
Il faut, et c'est essentiel, mieux définir ce que sont des circonstances budgétaires exceptionnelles. Nous estimons que les conséquences de la crise financière, à savoir le ralentissement de l'économie, constituent une circonstance budgétaire exceptionnelle dont il convient de tenir compte à l'heure de choisir les trajectoires budgétaires en vue de préserver des moyens de financement en faveur du social et du redéploiement de l'économie.
Enfin, nous estimons que les dépenses d'investissement, de type keynésien, qui essaient de préparer l'avenir et de capter les emplois de demain et qui modernisent notre économie, doivent également faire l'objet d'une exonération en n'étant pas comptabilisées dans les déficits des États.
Nous pensons, messieurs les secrétaires d'État, qu'une autre voie est possible en Europe, qui soit plus respectueuse des modèles sociaux existants – du moins, en Belgique – et orientée vers des solutions durables. Nous aurions souhaité que ce débat pût se tenir avec les interlocuteurs sociaux et que le gouvernement prît des engagements clairs afin que l'acte de transposition offre toutes les garanties nécessaires pour que la recherche de l'équilibre budgétaire – qui n'est pas une finalité en soi, mais un moyen parmi d'autres – ne se déroule pas au détriment d'autres objectifs, notamment en matière sociale et environnementale. En l'occurrence, nous n'avons reçu aucune assurance de votre part. Nous le regrettons et le dénonçons.
Translated text
Hence our commitment to the principles of the two-pack, which asks the European Commission to be more explicit about the reasons why it advocates for certain policies and their impact per decile. In other words, it is a question of who will bear the burden of the budgetary measures imposed. We need to develop a culture and mechanisms for ex ante and ex post assessment on the social and environmental level, incorporating indicators such as the Gini coefficient, which makes it possible to measure the distribution of wealth, or gender issues to which we are very attached. For us, these elements are as important as the budget gold rule.
We must regain balance, not only through a linear, blind and inefficient reduction of spending, but also by reflecting on new revenues by making contributions to those responsible for the crisis and by putting the effort on those with the widest shoulders.
It is necessary, and essential, to better define what exceptional budgetary circumstances are. We believe that the consequences of the financial crisis, namely the slowdown of the economy, constitute an exceptional budgetary circumstance which should be taken into account when choosing the budgetary trajectories in order to preserve the means of financing in favour of the social and the redistribution of the economy.
Finally, we believe that Keynesian-style investment spending, which tries to prepare the future and capture the jobs of tomorrow and which modernizes our economy, should also be exempted by not being accounted for in the deficits of the states.
We believe, gentlemen Secretaries of State, that another path is possible in Europe, which is more respectful of existing social models – at least in Belgium – and oriented towards sustainable solutions. We would have wished that this debate could be held with the social partners and that the government takes clear commitments so that the transposition act provides all the necessary safeguards to ensure that the pursuit of budgetary balance – which is not an end in itself but a means among others – does not take place at the expense of other objectives, in particular in social and environmental matters. In this case, we have received no assurance from you. We regret it and denounce it.
#81
Official text
Mijnheer de voorzitter, heren staatssecretarissen, waarde collega’s, in navolging van de uiteenzetting van mijn collega Bruno Valkeniers moet ik, in alle bescheidenheid, zeggen dat ik van mening ben dat het Europese project niet de aandacht krijgt die het verdient. Ik zal mij nader verklaren. Ik ben van mening dat het debat in de afgelopen jaren veel te eenzijdig is gevoerd. Juist omdat de kritische stemmen steeds meer voet aan de grond krijgen, stel ik vast dat de eurocraten, de aristocraten uit Brussel, steeds meer hun beslissingen moeten uitleggen en motiveren ten aanzien van het publiek. In vele landen is de onverschilligheid ten aanzien van de Europese Unie omgeslagen in gevoelens van verzet en opstandigheid. Europeanen zien de Europese Unie als een gevaar voor hun eigen identiteit. Door het almaar luider wordend protest tegen de manier waarop deze Europese Unie te werk gaat, worden de euroadepten gedwongen om uit hun ivoren toren te komen en verantwoording af te leggen.
Daarom vind ik het goed en legitiem dat een toenemend aantal burgers overal in de Europese Unie steeds meer vraagtekens plaatst bij de toegevoegde waarde van deze Europese Unie. Het zuidoosten van Europa of het zuidoosten van de Europese Unie klaagt over de opgelegde bezuinigingspolitiek van de trojka om hun financiële en fiscale boekhouding op orde te brengen. Het noorden van de Europese Unie is van oordeel dat er grenzen zijn aan de solidariteit, waarbij steeds meer belastinggeld in het systeem wordt gepompt. Die gordiaanse knoop krijgen de politici van de Europese Unie niet ontward. Er is dus geen sprake van een effectief Europees bestuur. Dat is de spreidstand, de spagaat, waarin deze Europese Unie zich bevindt.
Als ik zeg dat het debat in de afgelopen jaren eenzijdig is gevoerd, dan heeft dat vooral te maken met het feit dat de focus op samenwerking lag. Dat is echter het discussiepunt niet, collega’s. De discussie gaat niet over samenwerking. Niemand is tegen samenwerking, handel drijven, internationaal overleg en uitwisselingsprogramma’s op alle mogelijke terreinen en domeinen. Iedereen is daar voorstander van, ook het Vlaams Belang.
Translated text
Mr. Speaker, Dear Secretaries of State, Dear colleagues, following my colleague, Bruno Valkeniers, I have to say, with all humility, that I believe that the European project does not receive the attention it deserves. I will explain further. I think the debate has been too one-sided in recent years. It is precisely because the critical voices are getting more and more grounded that I find that the Eurocrats, the aristocrats from Brussels, are increasingly required to explain and motivate their decisions to the public. In many countries, indifference to the European Union has turned into feelings of resistance and rebellion. Europeans see the European Union as a threat to their own identity. The ever louder protests against the way this European Union works are forcing the euro-adepts to come out of their ivory towers and be accountable.
Therefore, I find it right and legitimate that an increasing number of citizens across the European Union are increasingly questioning the added value of this European Union. Southeast Europe or the southeast of the European Union are complaining about the imposed austerity policy of the Troika to put their financial and fiscal accounts in order. The north of the European Union believes that there are limits to solidarity, with more and more tax money being pumped into the system. That gordian node will not be disappointed by the politicians of the European Union. There is no effective European governance. That is the scattering state, the spaghetti in which this European Union lies.
If I say that the debate has been unilateral in recent years, it is mainly due to the focus on cooperation. That is not the point, my colleagues. The discussion is not about cooperation. No one is against cooperation, trade, international consultation and exchange programmes in all possible fields and fields. Everybody is in favour of it, including the Flemish Interest.
#82
Official text
Alleen is het zo dat er steeds meer kritiek komt op de manier waarop aan die samenwerking gestalte wordt gegeven in het raam van de Europese Unie.
De Europese Unie, collega’s, is geen Verenigde Staten van Europa. Het is ook geen staat. Ze heeft bevoegdheden op een aantal terreinen, maar op andere terreinen dan weer niet. En juist dat maakt die Europese Unie instabiel. Vandaar dat de eurofielen, de euromaniakken, de eurocraten en weet ik veel welke andere EU-bobo’s steeds meer bevoegdheden aan de Europese Unie willen geven. Sterker nog, bevoegdheden opeisen. Dit alles in een poging om tot een supranationale staat te komen, in een poging om tot een Europese eenheidsgedachte te komen waarbij schaalvergroting een politieke obsessie is geworden. Kortom, de Europese supermacht is in de maak.
Ik geef een voorbeeld. Als gevolg van de opengrenzenpolitiek zijn de lidstaten niet meer in staat een eigen immigratiebeleid te voeren en wordt er steeds meer een centraal immigratiebeleid gevoerd op het niveau van de Europese Unie. Wij weten inmiddels waar de mooie principes van het toenmalige Schengenakkoord ons hebben gebracht.
Toen Spanje enkele jaren geleden een zoveelste regularisatieronde uitvaardigde, waarmee ongeveer zevenhonderdduizend illegale immigranten uit Noord-Afrika een Spaans paspoort kregen, verwierven zij daarmee ook het recht om vrij en vrolijk door het Europese continent te reizen. De andere lidstaten stonden erbij en keken ernaar. Grenscontroles zijn zo lek als een zeef en de Europese buitengrensbewaking blijkt in de praktijk een utopie te zijn.
Ook de euro, als eenheidsmunt, wordt gebruikt om een centraal begrotingstoezicht aan de lidstaten op te leggen met straks een Europese minister van Financiën, die de begrotingen van de lidstaten controleert. Hij zal de begrotingen niet alleen controleren, maar ook zorgen voor een gemeenschappelijk begrotingsbeleid, euro-obligaties en alles wat daarbij hoort. Op die manier zullen alle nationale beslissingen inzake fiscaliteit, financiële engagementen en economisch beleid, maar ook beleidsbeslissingen inzake pensioenen en gezondheidszorg, niet langer alleen door de lidstaten zelf kunnen worden genomen, maar enkel met het akkoord van de Europese Unie.
Translated text
It is only true that there is increasing criticism of the way this cooperation is shaped within the framework of the European Union.
The European Union, colleagues, is not the United States of Europe. It is also not a state. It has authority in some areas, but in other areas it does not. This is what makes the EU unstable. Therefore, the europhiles, the euromaniacs, the eurocrats and I know many other EU boboes want to give more and more powers to the European Union. In fact, powers are required. All this in an attempt to come to a supranational state, in an attempt to come to a European unity idea where scaling has become a political obsession. In short, the European superpower is in construction.
I will give an example. As a result of the open border policy, Member States are no longer able to pursue their own immigration policy and a centralized immigration policy is increasingly being pursued at the level of the European Union. We now know where the beautiful principles of the then Schengen Agreement have brought us.
When Spain issued another round of regularization several years ago, which gave about 700,000 illegal immigrants from North Africa a Spanish passport, they also acquired the right to travel freely and joyfully across the European continent. The other member states stood by and watched it. Border controls are as leaked as a seed, and the European external border guard proves to be a utopia in practice.
The euro, as a single currency, will also be used to impose a central budgetary supervision on the Member States, with a European Minister of Finance, who will inspect the budgets of the Member States. He will not only control the budgets, but also ensure a common fiscal policy, euro bonds and everything related. In this way, all national decisions on taxation, financial commitments and economic policy, as well as policy decisions on pensions and health care, will no longer be taken by the Member States themselves, but only with the consent of the European Union.
#83
Official text
Gelukkig zijn er in het Vlaamse medialandschap nog een paar kritische stemmen. Om er eentje te noemen: Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur van Trends. Hij brengt een realistische kijk op de huidige werking van de Europese Unie. In zijn opiniestuk van 10 februari 2012 sloeg hij spijkers met koppen. Ik citeer hem: “Neem nu het budgettair ontwerpakkoord, de zogenaamde Fiscal Compact, waar de voorbije weken veel om te doen was. Als je daarover met een Duitser praat, hoor je het volgende: het gaat hier om een strak akkoord met afdwingbare regels waarop door een onafhankelijke entiteit, liefst het Europees Hof van Justitie, moet worden toegezien. Praat je met een Fransman, dan weerklinkt het volgende: het gaat hier om een politiek akkoord tussen soevereine staten waarop door een politieke entiteit, liefst voorgezeten door een Fransman, moet worden toegekeken met de nodige souplesse. En toch beweren Merkel en Sarkozy dat zij het over dat Fiscal Compact eens zijn. In de realiteit praten zij echter over heel verschillende dingen. Dat is het echte probleem van deze Europese Unie en de euro”, aldus Johan Van Overtveldt.
Zo hollen de believers van de Europese Unie alsmaar verder. In hun ogen zal en moet er een centralistischere aansturing van het financieel beleid van de lidstaten komen. Naar het inzicht van de euro-utopisten moet er bijgevolg niet alleen een fiscale unie komen, maar moet er ook een begrotingskeurslijf worden opgelegd. Daarom moeten de lidstaten hun bevoegdheden afstaan. In één adem wordt dan ook nog een sterkere politieke unie naar voren geschoven.
Het Vlaams Belang is het met die visie niet eens, want zo’n budgettair keurslijf houdt essentiële onderdelen van het economisch beleid uit het democratisch spel en bijgevolg verzetten wij ons tegen een dergelijke fiscale en budgettaire dictatuur. Wij zijn immers van oordeel dat de Vlaming daar absoluut niet beter van wordt. Met de goedkeuring van het voorliggend EU-verdrag draagt ons land definitief de controle en dus ook de sleutel van zijn begroting over aan de onverkozen ambtenaren van de Europese Commissie. Zij krijgen de ontwerpbegroting van elk euroland voorgelegd, nog voor deze door de nationale parlementen kan worden besproken, laat staan goedgekeurd of weggestemd.
De Europese Commissie kan de ontwerpbegroting verwerpen, de door de regering genomen maatregelen schrappen, andere maatregelen opleggen en financiële boetes uitschrijven. Een euroland dat een onvoldoende haalt, komt onder het toezicht van de Europese Commissie. Zo zal de Europese Unie uitmonden in een nieuwe staat, de door sommigen zo bejubelde Verenigde Staten van Europa, een federatie van EU-landen naar Amerikaans model.
Wie gelooft dat een dergelijke constructie een reële optie is? Ik heb ook nooit begrepen waarom zoveel eurofielen de politieke drang hebben om grootschalig te denken. Vanwaar komt die eurofiele obsessie voor grote staten en staatsverbanden? Vanwaar komt die obsessie voor een Europese eenwording? Ik stel mij de vraag.
Het enige dat wij daar als antwoord op te horen krijgen, is "dat wij machtig moeten worden" of "dat wij veel te zeggen moeten hebben om in de wereld te kunnen meespelen". En ik vraag mij altijd af wie met "wij" wordt bedoeld. Wie moet er machtig worden in een Europese superstaat? Wie moet er veel te zeggen krijgen in de wereld? Het antwoord is waarschijnlijk de technocraten van de Europese Unie, die hun politieke leiders sturen.
Translated text
Fortunately, there are still a few critical voices in the Flemish media landscape. To name one: Johan Van Overtveldt, chief editor of Trends. It provides a realistic view of the current functioning of the European Union. In his opinion paper of 10 February 2012, he hit nails with heads. I quote him: “Take now the budget draft agreement, the so-called Fiscal Compact, where there was a lot to do in the last few weeks. When you talk about this with a German, you hear the following: it is a tight agreement with enforceable rules that must be overseen by an independent entity, preferably the European Court of Justice. If you talk to a Frenchman, the following reads: it is a political agreement between sovereign states to be looked at with the necessary flexibility by a political entity, preferably chaired by a Frenchman. However, Merkel and Sarkozy say they agree on the Fiscal Compact. In reality, however, they are talking about very different things. That is the real problem of this European Union and the euro,” said Johan Van Overtveldt.
In this way, the believers of the European Union are increasingly moving forward. In their eyes, there will and must be a more centralised direction of the financial policies of the Member States. According to the view of the euro-utopists, therefore, not only a fiscal union must be achieved, but also a budgetary rate reduction must be imposed. Therefore, Member States should give up their powers. In one breath, therefore, a stronger political union is pushed forward.
The Flemish Interest does not agree with this view, because such a budgetary slide keeps essential elements of economic policy out of the democratic game and therefore we oppose such a fiscal and budgetary dictatorship. After all, we are of the opinion that the Flaming is absolutely not getting better from that. With the approval of the current EU treaty, our country definitively transfers the control and thus also the key of its budget to the unelected officials of the European Commission. They will be presented with the draft budget of each euro country before it can be discussed by the national parliaments, let alone approved or abstained.
The European Commission may reject the draft budget, abolish the measures taken by the government, impose other measures and impose financial fines. A euro country that does not produce enough is under the supervision of the European Commission. Thus, the European Union will turn into a new state, the United States of Europe so praised by some, a federation of EU countries on the American model.
Who believes that such a construction is a real option? I also never understood why so many Europhiles have the political urge to think large-scale. Where does this europhile obsession with big states and state associations come from? Where does this obsession for European unification come from? I ask myself the question.
The only answer to this is “that we must become powerful” or “that we must have a lot to say in order to play in the world.” I always wonder who is meant by “we”. Who should become powerful in a European superstate? Who has a lot to say in the world? The answer is probably the technocrats of the European Union, who send their political leaders.
#84
Official text
Het eigenlijk discours van de eurofanaten is eenvoudig. Wij moeten een Europees machtsblok creëren om grootmachten zoals China, India, Rusland en de Verenigde Staten te tonen hoe machtig wij zijn. Daarom moet en zal de Europese eenwording er komen, ongeacht de kosten, ongeacht de bureaucratie, ongeacht de economische stagnatie en ongeacht de weerstand onder de bevolking.
Als volksnationalisten zijn wij van oordeel dat de constructie van een Europese superstaat of van de Verenigde Staten van Europa nooit kan werken. Daarvoor zijn de verschillen in Europa veel te groot. Europa is immers een lappendeken van verschillen. Er zijn verschillen in taal, verschillen in cultuur en geschiedenis, verschillen in staatskundig bestel, verschillen in historische strategische allianties en, last but not least, enorme verschillen in economisch productievermogen. Amerika was destijds een leeg land en zelfs met dat gegeven heeft het een bloedige burgeroorlog nodig gehad om tot een federaal verband te komen.
Bovendien is het nog maar de vraag of er een recht evenredig verband bestaat tussen de geografische grootte van een staat of zijn grootte qua bevolkingsaantal en de economische welvaart van zijn bevolking. Als er al een verband zou bestaan tussen de grootte van een staat en de welvaart van zijn bevolking, zal het veeleer een omgekeerd evenredig verband zijn. In hun werk getiteld The size of nations toonden de Italiaanse politicologen Alesina en Spolaore jaren geleden aan dat de tien meest welvarende landen ter wereld één voor één een bevolkingaantal hebben dat kleiner is dan dat van België. Wij kunnen de argumenten voor een eengemaakt Europa trouwens evengoed gebruiken als argumenten voor een wereldstaat. Alleen al die vaststelling maakt het hele idee achter de EU als superstaat ongeloofwaardig.
Onze conclusie is dat met het perspectief van een Europese superstaat de Europese Unie op een dood spoor zit. Wij zien dat steeds meer aan de manier waarop de Europese politieke leiders met gebetenheid vasthouden aan hun illusies. De Europese gedachte verdraagt blijkbaar geen ketters, geen sceptici en zeker geen ongelovigen. Europa, of beter gezegd deze Europese Unie, is een kwestie van geloof geworden, maar dan een geloof zonder god. De Europese Unie is een Ersatzreligion geworden.
Belgische politici spreken over Europa en de Europese Unie in proza en poëzie tegelijk. Zelfs de meest cynische ex-premiers raken in extase zodra zij de Europese arena betreden, van Wilfried Martens over Jean-Luc Dehaene tot Guy Verhofstadt en nu Herman Van Rompuy. In de Europese Unie willen zij doen wat in België nooit lukte. Zij willen regeren op een hoger niveau, verlost van de lucht van wielerkoersen en pensenkermissen. Na het Vlaamse dorpspatriottisme is de Europese Unie hun nieuwe heimat, het terrein van onbegrensd idealisme nadat zij jaren zwoegden in de banale Belgische politiek, met eindeloze ruzies tussen Vlamingen en Franstalige Belgen. De Europese Unie is hun vergulde fin de carrière. Evenwel stellen wij alleen vast dat de Europese Unie verdeelder is dan ooit.
Translated text
In fact, the discourse of the Eurofanates is simple. We must create a European power block to show great powers like China, India, Russia and the United States how powerful we are. Therefore, European unification must and will come, regardless of the cost, regardless of the bureaucracy, regardless of the economic stagnation and regardless of the resistance among the population.
As folk nationalists, we believe that the construction of a European superstate or the United States of Europe can never work. The differences in Europe are too large. Europe is a cradle of differences. There are differences in language, differences in culture and history, differences in governmental structure, differences in historical strategic alliances and, last but not least, enormous differences in economic productive capacity. America was an empty country at the time, and even with that given, it needed a bloody civil war to reach a federal bond.
Furthermore, it is only a question of whether there is a proportional relationship between the geographical size of a state or its size in terms of population and the economic prosperity of its population. If there was already a connection between the size of a state and the prosperity of its population, it would rather be an inverse proportion. In their work entitled The Size of Nations, the Italian political scientists Alesina and Spolaore showed years ago that the ten most prosperous countries in the world have one by one a population that is smaller than that of Belgium. We can, by the way, use the arguments for a united Europe as well as the arguments for a world state. All that assumption alone makes the whole idea behind the EU as a superstate unbelievable.
Our conclusion is that with the prospect of a European superstate, the European Union is on a dead track. We see this more and more in the way European political leaders hold fast to their illusions. The European thought apparently does not tolerate heretics, no skeptics, and ⁇ no unbelievers. Europe, or rather this European Union, has become a matter of faith, but then a faith without God. The European Union has become a substitute religion.
Belgian politicians talk about Europe and the European Union in prose and poetry at the same time. Even the most cynical ex-premiers get into ecstasy as soon as they enter the European arena, from Wilfried Martens through Jean-Luc Dehaene to Guy Verhofstadt and now Herman Van Rompuy. In the European Union, they want to do what in Belgium never succeeded. They want to rule on a higher level, freed from the air of wheel-runners and pens. Following the Flemish village patriotism, the European Union is their new home, the landscape of unlimited idealism after years of struggling in the banal Belgian politics, with endless quarrels between Flemish and French-speaking Belgians. The European Union is their golden end of career. However, we only note that the European Union is more divided than ever.
#85
Official text
Barroso kan nog zo hard roepen dat Europa binnen enkele jaren een federale unie is, voor ons is er geen Europese demos, geen Europees volk. Voor ons zijn Spanjaarden geen Duitsers en Vlamingen geen Grieken. Burgers van de natiestaten zullen nooit bereid zijn om hun identiteit op te geven in ruil voor een kunstmatig geforceerde superfederatie, alle europropaganda ten spijt. Daar komt nog eens bij dat er voor een federale unie een verdragswijziging nodig is. Het lijkt mij uitgesloten dat de huidige Europese politieke elite, gelet op de alsmaar groeiende euroscepsis, die wijziging zonder volksraadpleging erdoor wil jagen. Ook al zal de europropagandamachine op volle toeren draaien, de verschillen zijn gewoon te groot om een dergelijk project door te drukken.
Laat mij het nog even hebben over de euro, collega’s. De euro was en is een politiek project, de natte droom van de federalisten. Maar, zoals de volkswijsheid zegt, dromen zijn bedrog en bovendien is de realiteit anders. In tegenstelling tot dit land, zijn er andere landen waar het eurodebat wel volop aan de gang is. Dat debat vindt niet alleen plaats onder economen en bankiers, maar ook onder politici. In Duitsland pleitte de voormalige minister van Financiën, Oskar Lafontaine, in een interview in Die Welt bijvoorbeeld, om uit de euro te stappen: “Raus aus dem Euro” is zijn stelling.
Ook in Nederland is het hoge woord gevallen: “De monetaire unie is totaal mislukt.” In Nederland is het gewezen eurocommissaris en gewezen partijleider van de VVD Frits Bolkestein die het eurosceptisch debat aantrekt. Ik citeer Frits Bolkestein: “De euro is een slaappil gebleken die Europa heeft doen indutten in plaats van na te denken over de concurrentiekracht van de lidstaten.” Recent verdedigde hij zijn volgende opties waarover de Nederlandse regering zich dient te buigen. Ten eerste, de volledige uittreding uit de euro. Ten tweede, als een volledige uittreding niet mogelijk blijkt, de invoering van een zogenaamde triple A-euro, waaraan alleen sterke economieën en sterke economische landen mogen deelnemen, de zogenaamde ‘Neurolanden’.
Daartegenover staat het gegeven dat de meeste economieën in Europa ernstig zijn verzwakt door de crisis met de euro. De euro is dus geen bindmiddel gebleken, maar eerder een splijtzwam.
De invoering van de euro en het daarbij horende financieel stelsel volgens het one-size-fits-allprincipe, is een desastreus ideaal gebleken waaraan de eurofiele politici krampachtig willen vasthouden, met alle gevolgen van dien. Alsof dat nog niet genoeg is, moet er straks waarschijnlijk één rentestelsel komen, op basis van de zogenaamde eurobonds. Het woord “eurobonds” heeft men ondertussen al herdoopt vanwege de slechte connotatie tot “stabiliteitsobligaties”, die moeten dienen voor de financiering van de nationale schulden.
Translated text
Barroso can shout even as loudly that in a few years Europe will be a federal union, for us there will be no European demos, no European people. For us, the Spaniards are not Germans and the Flemish are not Greeks. Citizens of the national states will never be willing to give up their identity in exchange for an artificially forced superfederation, despite all European propaganda. In addition, a federal union requires a treaty amendment. It seems to me excluded that the current European political elite, given the ever-growing euroscepticism, wants to chase that change without a popular consultation. Even though the European propaganda machine will run at full speed, the differences are simply too big to push through such a project.
Let me talk about the euro, my colleagues. The euro was and is a political project, the wet dream of the federalists. But, as popular wisdom says, dreams are their deception and, moreover, the reality is different. Unlike this country, there are other countries where the euro debate is in full swing. This debate takes place not only among economists and bankers, but also among politicians. In Germany, for example, the former finance minister, Oskar Lafontaine, in an interview with Die Welt, pleaded to leave the euro: “Raus aus dem Euro” is his statement.
Also in the Netherlands, the loud word has fallen: “The monetary union has completely failed.” In the Netherlands, the former European Commissioner and former party leader of the VVD Frits Bolkestein who attracts the eurosceptic debate. I quote Frits Bolkestein: “The euro has proved to be a sleeping pill that has made Europe induce instead of thinking about the competitiveness of the Member States.” First, the complete withdrawal from the euro. Secondly, if a full withdrawal is not proved possible, the introduction of a so-called triple A-euro, in which only strong economies and strong economic countries may participate, the so-called "Neural countries".
On the contrary, it is true that most economies in Europe have been severely weakened by the euro crisis. The euro has therefore not proved to be a bond, but rather a splitting swamp.
The introduction of the euro and the associated financial system according to the one-size-fits-all principle, has proved to be a disastrous ideal to which the europhile politicians want to crampfully adhere, with all the consequences thereof. As if that is not enough, there will probably soon be a single interest rate system, based on the so-called euro bonds. The word “eurobonds” has since been renamed because of its poor connotation to “stability bonds”, which should serve to finance national debt.
#86
Official text
Voor de euro-utopisten is een bijkomend nadeel van de huidige politieke muntunie het verschil in rentes waaraan de lidstaten op de kapitaalmarkt kunnen lenen. Omdat de eurolanden geen eigen nationale banken meer hebben die onbeperkt staatsobligaties kunnen opkopen, zijn zij uiterst kwetsbaar geworden voor de financiële markten en dito beleggers. Dus moeten er volgens de bobo’s van de Europese Unie eurobonds komen die samen gedragen worden door alle landen van de Europese Unie. Bijgevolg doen zij opnieuw een beroep op de sterkere economieën, dus de noordelijke economieën, om de zwakkere te ondersteunen. Met die eurobonds zal de rente in de Zuid-Europese landen dalen, maar voor de spaarzame noordelijke landen zal zij stijgen.
Een bescheiden rentestijging van 2 % zou van de Vlamingen een jaarlijkse solidariteitsbijdrage van 3 tot 4 miljard euro vragen. Die solidariteitsbijdrage kan zelfs groter worden als een land helemaal door de knieën zakt, want dan worden de kosten collectief gedragen. Ik acht het dus niet realistisch dat Vlamingen, Nederlanders, Duitsers, Denen en Finnen dit zullen willen doen.
Als sociale volkspartij verzetten wij ons tegen het Brussel met een welwillende elite van technocraten die in achterkamertjes en ivoren torens allerlei zaken bedisselt. Vlaams Belang houdt niet van een technocratische elite die niet uit gekozen politici bestaat, die geen verbinding heeft met de burger en zich bijgevolg niet hoeft te verantwoorden. Vlaams Belang gelooft niet in schijnoplossingen waardoor de schade voor ons land en zijn inwoners steeds groter wordt.
De Europese kiezer zal in 2014 gevraagd worden om zijn mening te geven over alles wat over zijn hoofd is beslist en waarvoor hij de rekening gepresenteerd kreeg. Ik meen dat het de opdracht van Vlaams Belang is de Vlaamse kiezer hoop te geven en hem alvast een alternatief te bieden vóór Europa, maar tegen deze Europese Unie. Dat is de reden waarom wij het voorliggend EU-verdrag niet zullen goedkeuren, maar met overtuiging zullen tegenstemmen.
Translated text
For the euro-utopists, an additional disadvantage of the current political currency union is the difference in interest rates that Member States can borrow on the capital markets. As the euro countries no longer have their own national banks that can purchase state bonds unlimitedly, they have become extremely vulnerable to financial markets and investors. Thus, according to the boboes of the European Union, there must be euro bonds that are carried together by all the countries of the European Union. Consequently, they are again resorting to the stronger economies, i.e. the northern economies, to support the weaker. With these euro bonds, interest rates will drop in the Southern European countries, but will rise for the savvy northern countries.
A modest 2% increase in interest rates would require the Flanders to make an annual solidarity contribution of 3 to 4 billion euros. That solidarity contribution can even increase if a country falls completely to its knees, because then the costs are collectively borne. So I don’t think it’s realistic that the Flemish, Dutch, Germans, Danes and Finns will want to do this.
As a socialist people’s party, we oppose Brussels with a benevolent elite of technocrats who do all sorts of things in the back rooms and in ivory towers. Vlaams Belang does not like a technocratic elite that does not consist of elected politicians, who has no connection with the citizen and therefore does not have to be accountable. Vlaams Belang does not believe in false solutions that increase the damage to our country and its inhabitants.
The European voter will be asked in 2014 to give his or her opinion on everything that has been decided over his or her mind and for which he was presented. I think it is the task of Vlaams Belang to give hope to the Flemish voters and to offer them an alternative for Europe, but against this European Union. That is why we will not approve the present EU treaty, but will vote against it with conviction.
#87
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik zal beginnen met iets waarnaar de heer Gilkinet al verwees. Ja, wij zijn overtuigde aanhangers van het idee Europa, nous sommes des Européens convaincus! Dat hebben wij al eerder gezegd, en dat zullen wij blijven herhalen. Voor ons is de Europese Unie vertrokken vanuit een project voor vrede, “nooit meer oorlog”, en is het nu een project dat ernaar moet streven de burgers een sociale, duurzame en ecologische toekomst te waarborgen binnen de context van die vrede.
De vraag is hoe men dat het beste doet. Zoals ik in de commissie al heb gezegd, bevindt de Europese Unie zich nu op een kruispunt. Zij heeft twee grote crisissen doorgemaakt die haar verplichten in te grijpen. De financieel-economische crisis sproot voort uit het ontwikkelingsmodel van de bancaire wereld, dat louter uitging van cumulatie van schulden in de privésector en deregulering. Na die financieel-economische crisis volgde de staatsschuldencrisis, waarbij de overheidsschuld steeg van landen die eigenlijk heel sober hadden geleefd. Dat gebeurde onder andere in België, dat zijn begrotingsschuld van 108 % naar 84 % terugbracht, door goed met de overheidsschuld om te gaan en door goed en doordacht te saneren.
Translated text
Mr. Speaker, I will start with something that Mr. Gilkinet has already mentioned. Yes, we are convinced supporters of the idea Europe, nous sommes des Européens convaincus! We have already said this before, and we will continue to repeat. For us, the European Union has gone from a project for peace, “never again war”, and is now a project that aims to ensure its citizens a social, sustainable and ecological future within the context of that peace.
The question is how to do that best. As I have already said in the Commission, the European Union is now at a crossroads. She has gone through two major crises that have compelled her to intervene. The financial and economic crisis sprang from the development model of the banking world, which was merely based on the accumulation of debt in the private sector and deregulation. That financial and economic crisis was followed by the government debt crisis, with public debt rising from countries that had actually lived very sober. This was the case, among other things, in Belgium, which reduced its budget debt from 108 % to 84 % by properly dealing with the public debt and by properly and deliberately settling.
#88
Official text
Na die jaren van soberheid voor heel veel Europese landen, inclusief Spanje, zijn wij, als gevolg van gebeurtenissen die buiten die overheden lagen, verantwoordelijk geworden voor een staatsschuld die ineens veel hoger lag, astronomisch hoge bedragen waarvoor die overheden en dus hun burgers zich ineens borg moesten stellen. Het was een crisis die de fundamenten zelf van de sociale cohesie en de duurzaamheid heeft aangetast.
Overigens dateert die legitimiteitscrisis al van vóór de uitbraak van de financieel-economische crisis, namelijk van 2006, toen de Europese burgers in het debat over de Europese grondwet, in de enkele referenda die er waren, die grondwet van tafel hebben geveegd om twee redenen, namelijk onvoldoende sociaal en onvoldoende duurzaam. In economisch goede tijden, onverdachte tijden, liet men die stem al horen. De Europese Unie, die wil streven naar een duurzame toekomst, moet die stem horen.
Is er een stabiliteitsmechanisme nodig? Moeten wij af van die overheidsschuld? Natuurlijk! Maar in de huidige vorm gaat een en ander niet ver genoeg. Sta mij toe mij te verduidelijken. Wat wij vandaag doen, is enkel een poging tot symptoombestrijding zonder dat wij het probleem bij de wortel aanpakken. Men kiest voor een heel eenzijdig model toegespitst op overheidsuitgaven, lonen, pensioenen en sociale uitkeringen. Men voert de gouden regel in, die evenwel op geen enkele vergelijkbare manier wordt toegepast met betrekking tot de maatschappelijke, sociale en ecologische vraagstukken, die er al zijn sinds 2006.
Bij de uitwerking van het Verdrag van Lissabon was al overeengekomen om een conventie te houden telkens een belangrijk nieuw verdrag het licht zou zien. Zo zou een volwaardig democratisch debat kunnen worden gevoerd. Dat is niet gebeurd, dat is helemaal niet gebeurd. Het Europees Parlement en de lidstaatparlementen zijn simpelweg buitenspel gezet. Er is geen enkel ernstig debat gevoerd. Hoe wil men dan nog kunnen rekenen op het vertrouwen van de burgers, die al sinds 2006 om meer inspraak vragen?
De Europese Unie verwacht van ons vandaag dat wij met een simpel ja of neen over een ratificatie beslissen, zonder dat afwijkingen mogelijk zijn. Zij aanvaardt geen enkel alternatief en zij heeft in de voorbije jaren, naast de tientallen toppen die zij heeft georganiseerd over besparingen, besparingen en nog meer besparingen, slechts een top gewijd aan groei en werkloosheidsbestrijding.
Translated text
After those years of sobriety for many European countries, including Spain, as a result of events outside those governments, we have become responsible for a state debt that suddenly was much higher, astronomically high amounts for which those governments and therefore their citizens suddenly had to deposit themselves. It was a crisis that undermined the very foundations of social cohesion and sustainability.
By the way, this crisis of legitimacy dates back to the outbreak of the financial-economic crisis, namely to 2006, when European citizens in the debate about the European Constitution, in the few referendums that were there, wiped that Constitution off the table for two reasons, namely insufficient social and insufficiently sustainable. In economically good times, unmistakable times, this voice was already heard. The European Union, which wants to strive for a sustainable future, must hear that voice.
Do we need a stability mechanism? Should we get rid of this public debt? of course ! However, in the current form, it does not go far enough. Allow me to clarify. What we do today is merely an attempt to control symptoms without addressing the problem at the root. One chooses a very one-sided model focused on public spending, wages, pensions and social benefits. The golden rule is introduced, but it is not applied in any comparable way with regard to the social, social and environmental issues that have been in place since 2006.
In the preparation of the Lisbon Treaty, it had already been agreed to hold a convention whenever a major new treaty would see the light. This would lead to a full democratic debate. This has not happened, it has not happened at all. The European Parliament and the national parliaments are simply out of play. There was no serious debate. How can we then count on the confidence of citizens, who have been asking for more participation since 2006?
The European Union today expects us to decide on a ratification with a simple yes or no, without the possibility of derogations. It does not accept any alternative and in recent years, in addition to the dozens of summits it has organized on savings, savings and even more savings, it has only one dedicated to growth and the fight against unemployment.
#89
Official text
Geachte collega’s, vandaag kopen wij een kat in een zak. Wij geven carte blanche aan de Europese Commissie, die in de toekomst door geen enkele instantie zal worden gecontroleerd. Eigenlijk meten wij ons vandaag een ijzeren keurslijf zonder weerga aan. Het is een korset, dat wordt aangespannen en dat de bevolking op lange termijn steeds meer de adem ontneemt, terwijl de bewegingsvrijheid verkleint. U kunt het daarmee perfect vergelijken. Het evenwicht is zoek. Wie een begrotingsevenwicht als norm inschrijft in onze wet, laat te weinig evenwicht toe.
De schuldgraad moet naar beneden, maar met een bbp van 360 miljard euro en een staatsschuld die vandaag maar nipt onder de 100 % ligt in ons land, betekent dit dat wij twintig jaar lang structureel 7 miljard zullen moeten besparen. Dat is een enorm werk. De burger heeft het recht om te weten waar hij vandaag voor staat. Hij moet daarover ingelicht worden. Hij moet de daartoe genomen beslissingen kennen. Hij moet weten dat die voor een stuk ook afhangen van beslissingen die unilateraal genomen worden in het Europese gremium.
De staatssecretaris heeft het ook toegegeven in de commissie dat over verschillende begrippen waarvoor wij een verduidelijking hebben gevraagd naar aanleiding van het debat, er gewoon geen duidelijkheid te geven is. Het zal verder ingevuld worden door de Europese Unie wat onder andere een afwijking is van de vooropgestelde middellangetermijndoelstellingen en wat een snelle convergentie is. Er blijft dus nog heel wat voer voor debat over de voorliggende tekst, want er is vandaag geen duidelijkheid. Daarbij geven wij de toekomstige interpretatie ervan uit handen aan Europa.
Laat ik duidelijk zijn: ja, de hand moet aan de ploeg geslagen worden. Onze schuld is zeer hoog. De gevolgen van de schuld die wij meetorsen, komen nu reeds meedogenloos op de schouders van de volgende generatie. Maar het verdrag brengt wat dat betreft geen zoden aan de dijk. Het is een volslagen onevenwichtig instrument, dat bijvoorbeeld niet de minste garanties op sociaal of ecologisch gebied biedt, net zomin als voor investeringen.
Bovendien voorziet het in geen enkele objectieve evaluatieprocedure. De parlementen werden reeds gepasseerd en zullen in de toekomst ook gepasseerd worden. Louter op basis van budgettaire parameters zullen onze begrotingen worden gecontroleerd. Ons beleid op sociaal, ecologisch, economisch en cultureel vlak zal alleen op die manier worden geïnterpreteerd, op een hoger niveau. Er is, dixit Paul De Grauwe, geen enkel goed economisch argument om de overheidsschuldratio naar nul te laten tenderen, zoals sommigen willen en ook hier vandaag nog hebben gezegd.
Translated text
Today we are buying a cat in a bag. We give carte blanche to the European Commission, which in the future will not be audited by any agency. Actually, today we measure ourselves to a iron slide without a reflection. It is a corset, which is strained and that, in the long run, the population is increasingly deprived of breath, while the freedom of movement is reduced. You can compare it perfectly. The balance is sought. Whoever enters a budget balance as the norm in our law, admits too little balance.
The level of debt must go down, but with a GDP of 360 billion euros and a government debt that is now just below 100% in our country, this means that we will have to save structurally 7 billion for 20 years. This is a huge work. The citizen has the right to know what he stands for today. He must be informed about this. He must know the decisions taken for this purpose. He must know that they also depend in part on decisions taken unilaterally within the European body.
The Secretary of State also acknowledged in the committee that there is simply no clarity to be given about various concepts for which we have requested clarification in connection with the debate. It will be further completed by the European Union, which includes a deviation from the pre-established medium-term targets and a rapid convergence. Therefore, there is still a lot of food for debate on the present text, because there is no clarity today. In doing so, we give the future interpretation of it to Europe.
Let me be clear: yes, the hand must be struck at the team. Our debt is very high. The consequences of the debt we measure are now relentlessly on the shoulders of the next generation. But the treaty does not bring any sorts to the dive in this regard. It is a completely unbalanced instrument, which, for example, does not offer the slightest guarantees in the social or environmental sphere, just as it does for investments.
Furthermore, it does not provide for any objective evaluation procedure. Parliaments have already passed and will continue to pass in the future. Based on budgetary parameters, our budgets will be checked. Our policy on the social, ecological, economic and cultural levels will only be interpreted in this way, at a higher level. There is, says Paul De Grauwe, no good economic argument to make the government debt ratio tend to zero, as some want and have also said here today.
#90
Official text
Een overheid investeert in onderwijs, infrastructuur, orde en veiligheid. Die zijn cruciaal voor de productiviteit en voor de economische welvaart van een land. Er is geen goede economische reden te bedenken waarom dergelijke investeringen niet door de uitgifte van bijvoorbeeld obligaties zouden kunnen worden gefinancierd, zoals er ook geen goede economische argumenten bestaan om bijvoorbeeld ondernemingen te verbieden schulden aan te gaan om productieve investeringen te doen.
De Grauwe, vroeger liberaal senator in dit gremium, staat niet alleen. Zijn visie wordt gedeeld door Paul Krugman, Joseph Stiglitz, de OESO en recent ook het IMF.
Een overheidsschuld die te hoog is, moet inderdaad naar beneden. Wij moeten denken aan wie na ons komt, maar niet louter en alleen door aan cijferfetisjisme te doen. Er moet ruimte blijven om te investeren, om die sociale en ecologische handvaten te hanteren.
Wie dit verdrag vandaag zonder boe of bah goedkeurt, zonder de noodzakelijke verdere uitleg of randvoorwaarden minstens op te nemen in een begeleidend document, geeft dat echter volledig uit handen. Die geeft zelfs niet de minste intentie mee.
Als men kijkt naar de graad van armoede in ons land vandaag, naar hoe het gesteld is met de opwarming van de aarde, de werkgelegenheid en onze kmo’s, stemt dat toch tot nadenken.
Om de blinde budgettaire bezuinigingen op te leggen, baseert de Europese Commissie zich overigens onder meer op een invloedrijk onderzoek uit 2010, uitgevoerd door twee gerenommeerde economen van de universiteit van Harvard, Carmen Reinhart en Kenneth Rogoff. Sommigen zullen deze laatste wel kennen. Hij was ooit voorzitter van het IMF.
Beide onderzoekers hebben geconcludeerd dat een hoge schuldgraad van meer dan 90 % van het bbp, waar ons land onder valt, in rijke landen onvermijdelijk gepaard gaat met een recessie en dus met besparingsmaatregelen moet worden aangepakt. Het onderzoek is opnieuw gedaan door Michael Ash, hoogleraar economie aan de universiteit van Massachusetts. Hij heeft aangegeven dat dit onderzoek gaten vertoont en niet zomaar de minste, namelijk dat de premisse niet klopt.
Ondertussen vraagt de OESO al jaren om de bezuinigingen op zijn minst uit te stellen. Lagarde, voorzitter van het IMF, is in Berlijn, de heimat van Angela Merkel, gaan pleiten tegen het model dat dit Europa heeft gekozen, deze blinde austeriteit, die in Europa steeds meer nefaste effecten heeft op de werkgelegenheid.
In Spanje, dat voor de crisis een van de beste leerlingen was op het vlak van het beheersen van de overheidsschuld, is op dit moment bijna twee derde van de jongeren werkloos door deze aanpak van Europa.
Translated text
A government invests in education, infrastructure, order and security. They are crucial for the productivity and economic prosperity of a country. There is no good economic reason to think of why such investments could not be financed by, for example, the issuance of bonds, as there are no good economic arguments to prohibit, for example, companies from borrowing to make productive investments.
The Gray, formerly a liberal senator in this board, is not alone. His vision is shared by Paul Krugman, Joseph Stiglitz, the OECD and recently also the IMF.
A public debt that is too high should be lowered. We need to think about who will come after us, but not merely and only by doing numeric fetishism. There needs to be room for investment, in order to handle those social and ecological handles.
However, those who approve this treaty today without any hesitation, without at least including the necessary further explanations or frame-conditions in an accompanying document, do not agree. It does not have the slightest intention.
If you look at the level of poverty in our country today, how it is dealt with global warming, employment and our SMEs, that’s a matter of thought.
In order to impose the blind budget cuts, the European Commission relies, among other things, on an influential 2010 study conducted by two renowned economists from Harvard University, Carmen Reinhart and Kenneth Rogoff. Some will know the latter. He was previously chairman of the IMF.
Both researchers concluded that a high debt rate of more than 90 % of our GDP in wealthy countries inevitably leads to a recession and therefore needs to be addressed by austerity measures. The study was conducted by Michael Ash, a professor of economics at the University of Massachusetts. He pointed out that this research shows gaps and not just the least, namely that the premise is not correct.
Meanwhile, the OECD has been asking for years to delay the cuts at least. Lagarde, chairman of the IMF, is in Berlin, the home of Angela Merkel, to defend against the model that this Europe has chosen, this blind austerity, which has increasingly negative effects on employment in Europe.
In Spain, which was one of the best learners in managing public debt before the crisis, almost two-thirds of young people are currently unemployed because of this approach in Europe.
#91
Official text
Spanje is niet de uitzondering. Het enige land dat zich te buiten is gegaan aan een slechte handhaving van zijn begroting is Griekenland. De ijzeren wet, gebaseerd op de veronderstelling dat wie zijn begrotingsschuld drastisch terugdringt automatisch ruimte maakt voor groei en dus voor een heropleving van de economie, blijkt in de praktijk niet te kloppen. De verantwoordelijkheid voor die schuld wordt zo trouwens ook louter bij de overheden gelegd. Het is bizar, maar daarover hoort men in dit debat bitter weinig.
De begrotingsdiscipline die verschillende landen, ook ons land, gedurende jaren, sinds de jaren ‘80, hebben gehanteerd, met succes, werd bruusk doorkruist door een bankencrisis. De grootbanken zijn erin geslaagd een schuld van maar liefst 250 % van het bbp in Europa op te bouwen. De val van de grootbanken heeft ervoor gezorgd dat die schuld verdeeld werd over de schouders van alle landen in Europa die hen ter redding moesten komen. De keuze was namelijk simpel: spaargeld verliezen of het spaargeld redden en daarmee de eigen overheidsschuld doen stijgen door de schuld van de banken over te nemen.
Zolang de bankensector niet aan banden is gelegd, zolang de bankactiviteiten niet gescheiden worden en zolang men dus risico’s kan nemen met spaargeld, is het een illusie te denken dat het nieuwe budgettaire ijzeren keurslijf van Europa ons in de toekomst voor een te hoge staatsschuld zal behoeden en dat het verdrag waarover wij morgen zullen stemmen ons op middellange of lange termijn fundamenteel voor calamiteiten zal behoeden.
Dit begrotingsverdrag vertoont alle tekenen van een totstandkoming in een sfeer van paniek. Het is afgesloten om de markten gerust te stellen. Twee jaar na de opstelling ervan is het duidelijk dat ook in dezen angst een slechte raadgever is geweest. Het Europees Stabiliteitsmechanisme is ondertussen in werking getreden. De ECB heeft meer marge gekregen. Indien nodig kan zij overheidsobligaties uit de eurozone beginnen opkopen op de secundaire markt. Dat heeft de onrust op de markten weggenomen.
De nieuwe inzichten opgedaan bij de aanpak van de crisis in Griekenland en de zuiderse landen hebben ons echter niet doen nadenken, stilstaan, kijken en evalueren. De ratificatie van het verdrag ging gestaag door, ook bij ons. Het belangrijkste argument is simpelweg dat landen die vandaag weigeren te tekenen verder geen steun meer zullen kunnen genieten uit het Europees Stabiliteitsmechanisme, een permanent financieel noodfonds dat leningen verstrekt aan EU-lidstaten in financiële problemen.
Wat betekent dat in het licht van wat in de voorbije jaren hier, in dit Parlement, op ons en op de burgers van dit land is afgekomen? Eigenlijk is het heel simpel: wie niet meedoet aan de keuze van de Europese instellingen, los van het Europees Parlement, en dus los van de verzuchtingen van het volk sinds 2006, en wie niet meedoet aan die blinde saneringsoperatie – die in de feiten trouwens al contraproductief heeft gewerkt – zonder garanties op sociale en ecologische voorwaarden en zonder de mogelijkheid tot investeringen, kan dus toekomstige bankencrisissen, die aan de grondslag van de huidige crisis liggen, als land niet meer de baas.
Translated text
Spain is no exception. The only country that has failed to maintain its budget is Greece. The Iron Law, based on the assumption that whoever drastically reduces his budget debt automatically creates room for growth and thus for a revival of the economy, does not appear to be true in practice. The responsibility for this debt, by the way, is also placed merely on the governments. It is strange, but it is heard bitterly little about this debate.
The fiscal discipline that various countries, including our country, have used for years, since the 1980s, has been successfully crossed by a banking crisis. The big banks have managed to build up a debt of as much as 250% of the GDP in Europe. The fall of the big banks has caused that debt to be distributed over the shoulders of all the countries in Europe who had to come to their rescue. The choice was simple: to lose savings or to save savings and thus increase their own government debt by taking over the debt of the banks.
As long as the banking sector is not restricted, as long as the banking activities are not separated and so long as one can take risks with savings, it is an illusion to think that the new budgetary iron slide of Europe will save us in the future from excessive government debt and that the treaty we will vote on tomorrow will fundamentally protect us from calamities in the medium or long term.
This budgetary treaty shows all signs of a realization in an atmosphere of panic. It is closed to reassure the markets. Two years after its preparation, it is clear that even in this fear has been a bad adviser. The European Stability Mechanism has entered into force. The ECB has been given more margin. If necessary, it may start buying euro area government bonds on the secondary market. This eliminated the disturbance in the markets.
However, the new insights gained in dealing with the crisis in Greece and the southern countries have prevented us from thinking, stopping, looking and evaluating. The ratification of the treaty continued steadily, including with us. The main argument is simply that countries that refuse to sign today will no longer be able to benefit from support from the European Stability Mechanism, a permanent financial emergency fund that provides loans to EU Member States in financial difficulties.
What does that mean in the light of what has happened here, in this Parliament, to us and to the citizens of this country in recent years? In fact, it is very simple: who does not participate in the choice of the European institutions, independent of the European Parliament, and therefore independent of the people’s aspirations since 2006, and who does not participate in that blind sanitation operation – which in fact, by the way, has already worked counterproductively – without guarantees on social and ecological conditions and without the possibility of investments, so future banking crises, which are at the root of the current crisis, can no longer be the master as a country.
#92
Official text
Veel perverser moet het eigenlijk niet worden.
Wie had gehoopt op een degelijk parlementair debat dienaangaande, komt ondertussen van een zeer kale reis thuis. Hoorzittingen en een debat ten gronde met het middenveld en met experts werden niet toegestaan.
Ook over de verdeling van de inspanningen tussen de federale overheid, de Gemeenschappen en Gewesten moeten nog afspraken worden gemaakt. Een document met eventueel de intenties van ons land om wel rekening te houden met sociale en ecologische maatregelen, om wel rekening te houden met investeringen, die volwaardig zouden kunnen worden meegenomen in de verdere behandeling van dit verdrag, is er niet. Dat is niet voorbereid, dat ligt nog niet op tafel.
Ik weet dat onder meer het ACV er, terecht, op aandringt dat het Federaal Planbureau een econometrische analyse zou maken van de toekomstige groei met de strenge begrotingscriteria die vandaag via dit verdrag voorliggen, maar ook met alternatieve criteria, zodat een goede evaluatie kan worden gemaakt en een ernstig debat mogelijk is. Het valt immers ernstig te betwijfelen dat dit ijzeren keurslijf, deze strenge begrotingscriteria zonder meer, zonder aanvullingen, de beste manier zijn om een optimale groei en werkgelegenheid te creëren onder de voorwaarde van een beheersbaar schuldniveau. De huidige omstandigheden laten dergelijk haastwerk echt niet toe.
Mijn fractie vindt het bijzonder spijtig dat de regering die tijd niet heeft genomen, dat ze geen ernstig debat heeft gevoerd, dat ze geen werk heeft gemaakt van een document waarin ze haar eigen visie – de eigen omgang met wat hier voorligt, wat met een simpel ja of nee moet worden beantwoord – uit de doeken doet, met voldoende garanties voor al die andere criteria waaraan de meerderheidspartijen hier vandaag heel veel lippendienst hebben bewezen, maar waarvan we op papier niks terugvinden.
Ons pleidooi blijft dat voor een socialer, groener en democratischer Europa: dat is waar die Europeaan, dat is waar die burger ook in ons land al sinds 2006 naar vraagt. Dat doet men niet door parlementen in Europa of hier zomaar te passeren, dat doet men niet door het middenveld te passeren, dat doet men niet door het overleg uit de weg te gaan, dat doet men niet met een simpel ja of nee. Helaas, helaas, helaas, driewerf helaas.
Translated text
It should not be much more perverse.
Those who had hoped for a solid parliamentary debate on this subject, in the meantime, come home from a very bald journey. Hearing and substantial debate with civil society and experts were not allowed.
Agreements must also be made on the distribution of efforts between the federal government, the Communities and the Regions. There is no document containing our country’s intentions to take social and environmental measures into account, but to take into account investments, which could be fully taken into account in the further examination of this treaty. This is not ready, it is not on the table yet.
I know that, among other things, the ACV, rightly, insists that the Federal Planning Bureau should make an econometric analysis of future growth with the strict budgetary criteria that today exist through this treaty, but also with alternative criteria, so that a good evaluation can be made and a serious debate is possible. After all, there is serious doubt that this iron slide, these strict budgetary criteria, without supplementation, are the best way to create optimal growth and employment under the condition of a manageable level of debt. Current circumstances do not allow such a hurry.
My group ⁇ regrets that the government has not taken that time, that it has not conducted a serious debate, that it has not made work of a document in which it takes out its own vision – its own handling of what is stated here, what must be answered with a simple yes or no – with sufficient guarantees for all those other criteria to which the majority parties here today have proved a lot of lip service, but of which we find nothing on paper.
Our plea remains that for a more social, greener and more democratic Europe: that is true that European, that is what that citizen also in our country has been asking for since 2006. This is not done by passing through parliaments in Europe or just here, it is not done by passing through the midfield, it is not done by going out of the way of the consultation, it is not done with a simple yes or no. Unfortunately, unfortunately, unfortunately, unfortunately, threefold unfortunately.
#93
Official text
Mijnheer de voorzitter, collega’s, in alle stilte zet de gevestigde politiek alweer enorme stappen in de richting van de Verenigde Staten van Europa. Er ligt vandaag een zoveelste wurgverdrag van de Europese Unie ter goedkeuring voor, dat steeds meer macht overdraagt aan de supranationale instellingen van de Europese Unie.
Met dit zogenaamde Verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de Economische en Monetaire Unie, oftewel het Fiscal Compact, komt een groot deel van de macht over onze begroting bij de antidemocratisch tot stand gekomen en niet democratisch werkende Europese Unie te liggen. Het Fiscal Compact regelt in essentie de afdracht van macht en bevoegdheden aan de Europese Unie. Wij geven alweer soevereiniteit weg.
Het Fiscal Compact is het zoveelste onderdeel in een rij van maatregelen die worden ingezet om de stabiliteit van de euro te verbeteren. Stabiliteit is tegenwoordig een van de meest gebruikte woorden in het EU-jargon. Sinds de invoering van de euro is de term stabiliteit een soort van toverwoord in de Europese Unie geworden, maar eigenlijk is het orwelliaans taalgebruik gebleken, want de euro en de Europese Unie hebben van een relatief stabiel Europa precies een instabiel continent gemaakt. De euro heeft juist voor chaos en instabiliteit gezorgd in de plaats van voor stabiliteit. Om die euro te redden, zijn allerlei ondemocratische kunstgrepen nodig, zoals het zogenaamde Europees Stabiliteitsmechanisme en dit daarmee samenhangende wurgverdrag. Ze hebben alleen maar tot doel om van Europa een Europese superstaat te maken.
De collega’s van de PS waren recent niet te spreken over de boete die ons boven het hoofd hing wegens hun wanbeleid inzake de begroting. Wij hebben allerlei argumenten mogen horen, onder andere dat de Europese Commissie zich te veel zou bemoeien. Hun partijvoorzitter haalde onder andere zeer scherp uit naar de Europese Unie en dat was ook niet voor het eerst. Hij sneerde ruim een jaar geleden al in de kranten, toen hij nog minister van Overheidsbedrijven was, en ik citeer: “Waar haalt Europees commissaris Olli Rehn de legitimiteit vandaan om een streng besparingsbeleid te eisen van de Belgische regering?” Het antwoord is heel eenvoudig, beste collega’s van de PS: u geeft hun die legitimiteit met wurgverdragen zoals deze Fiscal Compact. Met het Fiscal Compact geven wij de regie van onze overheidsfinanciën in handen van de Europese Unie.
Translated text
Mr. Speaker, colleagues, in all silence, the established politics is once again taking huge steps towards the United States of Europe. Today a new European Union Treaty is ahead of approval, which increasingly transfers more and more power to the supranational institutions of the European Union.
With this so-called Treaty on Stability, Coordination and Governance in the Economic and Monetary Union, or the Fiscal Compact, a large part of the power over our budget goes to the antidemocratically established and non-democratically functioning European Union. The Fiscal Compact essentially regulates the transfer of powers and powers to the European Union. We are giving up sovereignty.
The Fiscal Compact is another part of a series of measures to improve the stability of the euro. Stability is one of the most used words in the EU jargon today. Since the introduction of the euro, the term stability has become a kind of magic word in the European Union, but in fact, the Orwell language has proven, because the euro and the European Union have made a relatively stable Europe precisely an unstable continent. The euro has created chaos and instability rather than stability. To save that euro, all kinds of undemocratic crafts are needed, such as the so-called European Stability Mechanism and this associated Wurf Treaty. Their only goal is to make Europe a European superstate.
The colleagues of the PS were recently unable to talk about the penalty that was over our heads because of their poor budget policy. We have heard all sorts of arguments, including that the European Commission would interfere too much. Their party chairman, among other things, made a very sharp appeal to the European Union and it was not the first time. He sneered in the newspapers more than a year ago, when he was still Minister of Public Enterprises, and I quote: “Where does European Commissioner Olli Rehn get the legitimacy to demand a strict austerity policy from the Belgian government?” With the Fiscal Compact, we give the direction of our public finances to the European Union.
#94
Official text
Het Vlaams Belang verzet zich tegen zulke wurgverdragen met verregaande machtsoverdrachten naar de megalomane EU-instellingen. Wij verzetten ons tegen de Europese Unie, maar laat het duidelijk zijn dat we dat juist doen uit liefde voor Europa.
De EU wil de Europese burgers opdringen dat Europa gelijkstaat aan de EU of op zijn minst niet zonder de EU kan. Europa en de EU worden dan ook al te vaak door de eurofielen bewust met elkaar verward, maar het zijn twee totaal verschillende zaken. Het onafhankelijk en soeverein Vlaanderen, waar wij naar streven, maakt deel uit van het prachtige continent Europa. Het is de bakermat van onze westerse cultuur.
U verwacht het misschien niet, maar laat ik in dat verband een oproep doen tot diversiteit. Ik heb het niet over de diversiteit van de eurocraten, die massa-immigratie bepleiten en aanwenden om een grote Europese multiculti-eenheidscultuur te realiseren, maar wel over de historisch gegroeide Europese diversiteit, die heeft geleid tot een typisch Europees lappendeken met vrije, soevereine en goed samenwerkende naties. Van dat Europees lappendeken moet het onafhankelijk Vlaanderen, waar wij naar streven, deel uitmaken.
Cultuurhistorisch gezien is Europa een zeer verscheiden continent. Een Deen is geen Griek, een Nederlander is geen Portugees en een Vlaming is geen Waal. De verschillen zijn groot, niet het minst door het ontbreken van een gemeenschappelijke taal. Collega Hagen Goyvaerts heeft al een aantal grote verschillen aangehaald inzake demografie, geschiedenis, recht, politiek, sociale voorzieningen, onderwijs, energieonafhankelijkheid, noem maar op. Dat is prima, dat is juist mooi zo. Europa is juist sterk kunnen worden dankzij die unieke interne diversiteit, de Europese rijkdom aan culturen, tradities en volkeren. Los van het feit dat een eenmaking onwenselijk is, is Europa absoluut niet eenvormig en homogeen genoeg om een Europese eenmaking te doen slagen. Een Europese superstaat kan simpelweg niet werken.
Ofschoon Jean Monnet reeds in 1943 sprak van een Europese federatie, twijfelen wij uiteraard niet aan de goede intenties van Jean Monnet of Robert Schuman. Zij hadden het voorkomen van oorlog en het stimuleren van de economische groei in Europa voor ogen. Wie kan er nu tegenstander zijn van een zekere mate van intergouvernementele samenwerking om vrede en meer welvaart in het mooie Europa te bewerkstelligen?
Het ging echter fundamenteel mis in 1992, toen met het Verdrag van Maastricht een federaal concept werd uitgerold met het oog op de invoering van een eenheidsmunt.
Translated text
The Flemish Interest opposes such worship treaties with extensive power transfers to the megalomane EU institutions. We oppose the European Union, but let it be clear that we do it precisely out of love for Europe.
The EU wants to force the European citizens that Europe is equal to the EU, or at least not without the EU. Europe and the EU are therefore too often deliberately confused by the europhiles, but they are two completely different things. The independent and sovereign Flanders, which we strive for, are part of the beautiful continent of Europe. It is the backbone of our Western culture.
You may not expect it, but let me make a call to diversity in that regard. I’m not talking about the diversity of the Eurocrats, who advocate and use mass immigration to realize a large European multiculture culture of unity, but about the historically grown European diversity, which has led to a typical European tapestry of free, sovereign and well cooperating nations. From that European tapestry, independent Flanders, which we strive for, must be part of.
Historically, Europe is a very diverse continent. A Dean is not a Greek, a Dutch is not a Portuguese and a Flaming is not a Waal. The differences are huge, not least due to the lack of a common language. Collega Hagen Goyvaerts has already cited a number of major differences in terms of demography, history, law, politics, social services, education, energy independence, let’s mention. That is fine, that is beautiful. Europe has been able to become strong thanks to that unique internal diversity, the European richness of cultures, traditions and peoples. Apart from the fact that a reunification is undesirable, Europe is absolutely not uniform and homogeneous enough to make a European reunification succeed. A European superstate simply cannot work.
Although Jean Monnet already spoke in 1943 of a European federation, we obviously do not doubt the good intentions of Jean Monnet or Robert Schuman. They aimed at preventing war and stimulating economic growth in Europe. Who can now oppose a certain degree of intergovernmental cooperation to bring about peace and more prosperity in the beautiful Europe?
However, it was fundamentally wrong in 1992, when with the Maastricht Treaty a federal concept was rolled out with a view to the introduction of a single currency.
#95
Official text
Helmut Kohl heeft toen gezegd dat men van de euro een onomkeerbaar politiek proces moest maken. Mitterrand trad hem daarin bij en daaraan moest men zo snel mogelijk werken. Laat het tot u doordringen, collega's: een onomkeerbaar politiek proces. Dat betekent in essentie het einde van de democratie. Het Vlaams Blok hield toen, in 1992, dan ook een persconferentie onder de noemer “Europa ja, Maastricht neen”.
De intenties van Schuman en Monnet mochten dan wel nastrevenswaardig zijn, met de euro in de ene hand en de domme euronationalistische maakbaarheidsutopieën in de andere hand bewerkstelligt de Europese Unie net het tegenovergestelde. De euro was dus gedoemd om te mislukken. Een gezamenlijke munt kan immers niet overleven zonder politieke of totale unie. De eurofiele politieke elites wisten dat. Derhalve wisten ze ook dat de invoering van de euro onvermijdelijk zou leiden tot de huidige eurocrisis.
De euro is een ramp voor de Europese welvaart. Cijfers tonen aan dat niet-eurolanden het economisch vaak veel beter hebben gedaan dan eurolanden. In het geheel zijn niet-eurolanden harder gegroeid. Vandaag neemt bijvoorbeeld de werkloosheid in de eurozone enorm toe, terwijl ze in de Europese landen buiten de eurozone daalt. Op sociaal-economisch vlak doet geen enkel land het vandaag uiteraard erg goed vanwege de wereldwijde crisis. De landen waar men de euro heeft ingevoerd, doen het echter beduidend slechter. Ik hoorde Wouter Beke vanmorgen in De Ochtend zeggen: “België doet het beter dan het gemiddelde van de eurozone.” Wat een verdienste als ruim een derde van de landen van de eurozone in een diepe depressie zit. De euro schiep een economische realiteit waarin de Europese economische samenwerking – waarmee absoluut niets mis is – wel moest uitmonden in een verregaande Europese integratie. Dat is compleet iets anders.
De EU en de euro zijn verre van democratisch tot stand gekomen. Bovendien kan de Europese Unie onmogelijk evolueren naar een politieke of totale unie zonder de democratie verder te verkrachten. De euro was inderdaad gedoemd om te mislukken. Als de euro mislukt, dan mislukt ook de EU, die door de euro wordt geschraagd en haar ondemocratische machtsgreep legitimeert met de eurocrisis. Om toch te allen prijze de euro te redden, maakt de Europese Unie van Europa een transferunie naar Belgisch model. Het Noorden draait hierbij financieel op voor het Zuiden. Het kunstmatig in leven houden van de euro betekent dat reeds vele honderden miljarden zijn gevloeid en blijven vloeien naar de noodlijdende eurolanden. Met Portugal, Ierland, Italië, Griekenland, Spanje en nu ook Cyprus hangt maar liefst meer dan een derde van de eurolanden aan het EU-infuus.
Translated text
Helmut Kohl said that the euro should be transformed into an irreversible political process. Mitterrand joined him in this and there was a need to work on it as soon as possible. Let it penetrate you, colleagues: an irreversible political process. This is essentially the end of democracy. In 1992, the Flemish Bloc held a press conference entitled “Europe yes, Maastricht no”.
The intentions of Schuman and Monnet, whether or not sustainable, with the euro in one hand and the stupid euronationalist utopias of feasibility in the other hand, the European Union accomplishes just the opposite. The euro was condemned to failure. A common currency cannot survive without a political or total union. The European political elites knew this. Therefore, they also knew that the introduction of the euro would inevitably lead to the current euro crisis.
The euro is a disaster for European prosperity. The figures show that non-euro countries have often done much better economically than euro countries. Overall, non-eurozone countries have grown harder. Today, for example, unemployment in the euro area is rising dramatically, while it is falling in the European countries outside the euro area. On the socio-economic level, no country is currently doing very well due to the global crisis. However, the countries in which the euro has been introduced are doing it significantly worse. I heard Wouter Beke say this morning in The Morning: “Belgium is doing better than the average of the eurozone.” The euro created an economic reality in which European economic cooperation – with absolutely nothing wrong with it – had to result in a far-reaching European integration. That is something completely different.
The EU and the euro are far from democratic. Furthermore, it is impossible for the European Union to evolve into a political or total union without further violating democracy. The euro was doomed to fail. If the euro fails, then the EU will also fail, which is driven by the euro and legitimizes its undemocratic seizure of power with the euro crisis. To save the euro at all costs, the European Union of Europe makes a transfer union according to the Belgian model. In this case, the north is financially dependent on the south. Artificially keeping the euro alive means that hundreds of billions have already flown and continue to flow to the eurozone countries in distress. With Portugal, Ireland, Italy, Greece, Spain and now Cyprus, more than one-third of the euro countries depend on the EU infusion.
#96
Official text
De euro is geen geld, de euro kost geld. En bij die kostprijs wil ik toch wel even stilstaan.
Los van de kostprijs van de euro is de Vlaming vandaag al de grootste nettobetaler van de Europese Unie. Met een jaarlijkse kostprijs van 286 euro betalen de Vlamingen jaarlijks meer aan overdrachten aan de Europese Unie dan de Nederlanders, Walen, Duitsers, Fransen, Denen, Zweden of Finnen. Vlaanderen kan zich een dergelijke kritiekloze aderlating aan de Europese Unie niet meer veroorloven.
Bovendien is er op deze miljarden onvoldoende controle en een onvoldoende objectieve meting van de efficiëntie en de resultaten. De Europese Rekenkamer publiceert ieder jaar een rapport over de rechtmatigheid van de EU-uitgaven. Dat heeft nog nooit tot een goedkeurende verklaring geleid. Het feit alleen al dat de Europese Rekenkamer al jarenlang weigert die Europese rekeningen goed te keuren wegens de vele fouten is een teken aan de wand.
Naast de reguliere overdrachten betaalt de Vlaming zich ook blauw aan de instandhouding van die euro via diverse toezeggingen aan steunfondsen allerhande. In totaal gaat het over een bedrag van maar liefst 70 miljard euro aan rechtstreekse en onrechtstreekse bijdragen voor de vele Europese noodfondsen, de vele leningen, de risico’s die België loopt als aandeelhouder van het IMF enzovoort. Zeventig miljard euro aan risico’s, wat neerkomt op 20 % van het Belgische bbp. Dit is een enorme blootstelling die dan nog enkel rekening houdt met het Europese risico.
Omgerekend per capita betekent dit dat de redding van de euro de Vlaming tot nu toe maar liefst 6 000 euro heeft gekost. Dit komt boven op die 286 euro die de Vlaming sowieso al jaarlijks aan de Europese Unie betaalt. Zolang die euro door de Europese Unie kunstmatig in leven wordt gehouden, zal dat bedrag enkel blijven toenemen.
Hoe goed en zorgzaam die Europese Unie met ons geld omspringt, kunnen wij bijvoorbeeld zien in Egypte. Het Vlaams Belang protesteerde reeds in januari van dit jaar toen Herman Van Rompuy aankondigde dat Egypte van de Europese Unie 5 miljard euro zou krijgen om de overgang naar de democratie te steunen. Geloven dat Morsi dit geld zal aanwenden om van Egypte een democratische rechtsstaat te maken, getuigt toch wel van een ongeziene naïveteit. In de praktijk houdt het zogenaamde democratiseringsproces, waar Van Rompuy van spreekt, in dat vrouwen, christelijke kopten en andere minderheden worden onderdrukt en dat de vrije meningsuiting onbestaande is. Het kan dan ook niet verbazen dat sinds de val van Mubarak in maart vorig jaar, meer dan honderdduizend koptische christenen uit Egypte zijn gevlucht vanwege intimidatie door moslims en gebrek aan bescherming door de regering.
Translated text
The euro is not money, the euro costs money. With that price, I would like to stop for a moment.
Apart from the cost price of the euro, the Flaming is already the largest net payer in the European Union. With an annual cost of 286 euros, the Flemish pay more annually for transfers to the European Union than the Dutch, Welsh, German, French, Danish, Swedish or Finnish. Flanders can no longer afford such an uncritical advertise to the European Union.
Moreover, on these billions there is insufficient control and insufficient objective measurement of efficiency and results. Every year, the European Court of Auditors publishes a report on the legality of EU spending. This has never led to a declaration of approval. The fact alone that the European Court of Auditors has for years refused to approve those European accounts because of the many errors is a sign on the wall.
In addition to the regular transfers, the Flaming also pays blue to the conservation of that euro through various commitments to support funds of all kinds. In total, it is about a sum of as much as 70 billion euros of direct and indirect contributions to the many European emergency funds, the many loans, the risks that Belgium carries as a shareholder of the IMF and so on. 70 billion euros of risks, which represents 20% of Belgian GDP. This is a huge exposure that only takes into account the European risk.
Converted per capita, this means that the rescue of the euro has so far cost the Flaming as much as 6 000 euros. This is in addition to those 286 euros that the Flaming already pays annually to the European Union anyway. As long as the euro is artificially kept alive by the European Union, that amount will only continue to increase.
How well and carefully that European Union handles our money, we can see, for example, in Egypt. The Flemish Interest protested in January of this year when Herman Van Rompuy announced that Egypt would receive 5 billion euros from the European Union to support the transition to democracy. Believing that Morsi will use this money to make Egypt a democratic rule of law, however, testifies to an unprecedented naivety. In practice, the so-called democratization process, of which Van Rompuy speaks, involves the oppression of women, Christian Copts and other minorities and the absence of free expression. It is therefore not surprising that since the fall of Mubarak in March last year, more than one hundred thousand Coptic Christians have fled Egypt because of Muslim intimidation and lack of government protection.
#97
Official text
Het is dan ook bijzonder cynisch dat de Europese Unie, nota bene als winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, met miljarden aan belastinggeld een islamitische president steunt die lak heeft aan de rechten van vrouwen, homo’s en niet-moslims. Het land verwordt steeds verder tot een islamitisch kalifaat, waar steeds meer elementen van de sharia worden ingevoerd. Terwijl een kwart van de Europeanen de armoedegrens heeft bereikt, financiert de Europese Unie die verwerpelijke evolutie. Dat kan, denk ik dan, toch niet de wens van de burgers in de lidstaten zijn.
Gisteren kregen wij gelijk van de Europese Rekenkamer. In haar rapport uit de Rekenkamer zware kritiek op de besteding van 1 miljard euro EU-steun voor Egypte. “Het is volstrekt onduidelijk of het geld efficiënt en rechtmatig is besteed”, stelt het rapport. Lid van de Rekenkamer Karel Pinxten: “Wij weten simpelweg niet hoe het geld is besteed, dus ook niet hoe fout.” Hij spreekt van een zwart gat waarin het miljard is terechtgekomen.
De Rekenkamer plaatst grote vraagtekens bij de 600 miljoen euro die was bestemd voor zorg, onderwijs en transport. Die werd direct aan het Egyptische ministerie van Financiën overgemaakt, terwijl het begrotingsbeheer in Egypte te wensen overlaat. De uitgaven voor het leger en de president worden zelfs niet vermeld. Er bestaan grote speciale fondsen die ook buiten de boeken worden gehouden. De corruptie is wijdverbreid en van haar kant koppelde de Europese Unie nauwelijks duidelijke en meetbare doelen aan de besteding van die financiële hulp.
Ook de projecten voor meer democratie en naleving van de mensenrechten, waarvoor ze 400 miljoen euro kregen van de Europese Unie, waren weinig succesvol volgens het rapport van de Rekenkamer. “De onwil bij de Egyptische autoriteiten was groot en de programma’s werden gesaboteerd of geschrapt”, aldus het rapport.
Volgens Pinxten heeft het verdrijven van dictator Mubarak begin 2011 de situatie voor de hulpverlening niet verbeterd: “Integendeel, met Mubarak waren er problemen, maar onder de huidige president Morsi worden die alleen maar groter.”
De Rekenkamer roept de Europese Unie op om de huidige zachte aanpak van geven zonder zeuren in te wisselen voor resultaatgerichte steun met harde voorwaarden. Dat zegt genoeg. Het is trouwens de terugkerende boodschap in alle specifieke rapporten van de Europese Rekenkamer als ze de effectiviteit van die EU-subsidies nagaat.
Collega’s, ik haal dit recente Egyptische voorbeeld aan om aan te tonen dat die Europese Unie volledig de pedalen kwijt is. Terwijl de eurocrisis wild om zich heen slaat en de Europeanen structureel verarmen, vloeien miljarden euro’s naar een jihadistisch en antiwesters regime.
Translated text
It is therefore ⁇ cynical that the European Union, noted well as the Nobel Peace Prize winner, with billions of dollars of tax money supports an Islamic president who lacks the rights of women, gays and non-Muslims. The country is increasingly becoming an Islamic caliphate, where more and more elements of Sharia are being introduced. While a quarter of Europeans have reached the poverty line, the European Union is funding that rejected evolution. That, I think, may not be the wish of the citizens of the Member States.
Yesterday the European Court of Auditors agreed. In its report from the Court of Auditors heavily criticized the spending of €1 billion of EU aid to Egypt. “It’s completely unclear whether the money has been spent efficiently and legally,” the report said. The European Court of Auditors’ member Karel Pinxten said: “We simply don’t know how the money was spent, and therefore not how it went wrong.”
The European Court of Auditors puts serious questions about the €600 million allocated for health care, education and transport. It was handed over directly to the Egyptian Ministry of Finance, while budget management in Egypt left much to wish. The expenses for the military and the president are not even mentioned. There are large special funds that are also kept outside the books. Corruption is widespread and, for its part, the European Union has barely linked clear and measurable targets to the spending of that financial aid.
Furthermore, the projects aimed at increasing democracy and respect for human rights, for which they received €400 million from the European Union, were unsuccessful, according to the Court of Auditors. “The reluctance of the Egyptian authorities was large and the programs were sabotaged or deleted,” the report said.
According to Pinxten, the expulsion of dictator Mubarak in early 2011 did not improve the situation for aid: “On the contrary, with Mubarak there were problems, but under current president Morsi they only get bigger.”
The European Court of Auditors calls on the European Union to replace the current soft approach of giving without hesitation for result-driven support with strict conditions. That says enough. Furthermore, it is the recurring message in all the specific reports of the European Court of Auditors when it monitors the effectiveness of those EU subsidies.
Colleagues, I take this recent Egyptian example to show that that European Union has completely lost its pedals. As the eurozone crisis hurls wildly and Europeans are structurally impoverished, billions of euros are flowing to a jihadist and anti-Western regime.
#98
Official text
Behalve het feit dat de Vlaming door de Europese Unie financieel wordt leeggezogen, wordt de Griek, Italiaan of Spanjaard door de Vlaams-Europese geldstroom geenszins geholpen. Integendeel, zij worden, net zoals de Waal in de Belgische context, financieel afhankelijk gemaakt van de Europese Unie en tot een chronisch zieke patiënt gedegradeerd.
De Europese Unie wil dat vanuit haar ivoren toren niet inzien en kiest voor de vlucht vooruit. De eurocraten gaan immers uit van een maakbaarheidsideaal waarbij zij de Europese eenheidsmunt en de crisis die de munt heeft veroorzaakt, als alibi gebruiken om één Europees volk, één Europees rijk en één Europese leider te creëren. Zij doen er alles aan om de euro kunstmatig in leven te houden, door meer macht en meer bevoegdheden naar de Europese Unie over te hevelen, door de natiestaten en de Europese volkeren te verzwakken en door te pogen ze te homogeniseren door het openzetten van de grenzen en het toelaten van massa-immigratie.
In feite vindt er een enorme machtsgreep van de Europese Unie plaats, waarbij een onafhankelijk Vlaanderen bij voorbaat zijn soevereiniteit al naar de Europese Unie ziet verdampen.
De invoering van de euro en de totstandkoming van de Europese Unie waren en zijn een fatale misser, die slecht is voor de Europese vrede en welvaart. Geen enkele verstandige econoom zou de euro hebben bedacht. Geen enkele volksnationalist zou het euronationalisme van de Europese Unie mogen steunen. De betrokkenen blijven echter hardnekkig de leugen propageren dat de Europese Unie en de euro voor welvaart en sociale vrede zorgen en dat bovendien de huidige crisis zonder de Europese Unie en zonder de euro nog veel erger zou zijn geweest.
Het tegendeel is waar. De euro veroorzaakt of versterkt juist een financieel-economische crisis. Voorts staan euronationalisme of eurofederalisme gewoonweg haaks op volksnationalisme en Vlaams-nationalisme, dat alleen in ten hoogste een Europese confederatie kan betijen.
De EU-utopie leidt ertoe dat het volk steeds meer wordt gezien als de vijand, aan wie de eurocraten vanuit Brussel en Straatsburg voor hun eigen bestwil hun wil moeten opleggen. Daarom is het Vlaams Belang als Vlaamse, democratische en pro-Europese volkspartij met overtuiging een ware eurokritische en eurosceptische partij.
Ik kom tot mijn besluit.
Om culturele redenen, vanuit een democratische reflex en om sociaal-economische redenen verzetten wij ons tegen een Europese superstaat. Het verdrag dat u morgen zal goedkeuren, is een zoveelste stap in de richting van de totale unie. Voor een dergelijke Europese Unie, die elk aspect van ons leven beheerst, bedanken wij. Wij kiezen ondubbelzinnig voor een onafhankelijke, soevereine, Vlaamse staat in een vrije Europese confederatie.
Translated text
Apart from the fact that the Flaming is financially empty by the European Union, the Greek, Italian or Spanish is in no way helped by the Flemish-European cash flow. On the contrary, they are, like the Waal in the Belgian context, made financially dependent on the European Union and degraded into a chronically ill patient.
The European Union does not want to see it from its ivory tower and chooses the flight forward. In fact, the Eurocrats assume a feasibility ideal in which they use the European single currency and the crisis that the currency has caused as an alibi to create one European people, one European empire and one European leader. They do everything they can to keep the euro artificially alive, by transferring more power and more powers to the European Union, by weakening national states and European peoples, and by attempting to homogenize them by opening borders and allowing mass immigration.
In fact, an enormous power gain of the European Union is taking place, in which an independent Flanders in advance sees its sovereignty evaporate to the European Union.
The introduction of the euro and the establishment of the European Union were and are a fatal failure, which is bad for European peace and prosperity. No wise economist would have invented the euro. No nationalist should support the euronationalism of the European Union. However, those involved continue to persistently propagate the lie that the European Union and the euro provide for prosperity and social peace and that the current crisis would have been much worse without the European Union and without the euro.
The opposite is true. The euro causes or exacerbates a financial and economic crisis. Furthermore, euronationalism or eurofederalism are simply opposed to folk nationalism and Flemish nationalism, which can only serve in a European confederation at the highest.
The EU utopia leads to the fact that the people are increasingly seen as the enemy, to whom the Eurocrats from Brussels and Strasbourg must impose their will for their own good. Therefore, the Flemish Belang as a Flemish, democratic and pro-European people’s party is with conviction a true euro-critical and eurosceptic party.
I come to my decision.
For cultural reasons, for a democratic reflection and for socio-economic reasons, we oppose a European superstate. The treaty that you will approve tomorrow is another step towards a total union. We are grateful for such a European Union, which controls every aspect of our lives. We unambiguously choose an independent, sovereign, Flemish state in a free European confederation.
#99
Official text
Vlaanderen zou een pioniersrol kunnen spelen in de herdemocratisering van Europa. De culturele eigenheid, de diversiteit en de soevereiniteit hebben Europa mee gemaakt tot het prachtige Avondland dat het is, of moeten wij zeggen: dat het was. Een Europese federatie kan niet werken omdat de verschillen binnen Europa te groot zijn. Zonder zo’n Europese superstaat kan de euro echter niet blijven bestaan. Men houdt de munt koste wat het kost in stand, en dat kost ons welvaart en democratie. Het werkt een instabiel Europa in de hand. Vlaams Belang is vandaag de enige EU-kritische partij die zich hiertegen verzet, tegen de Europese Unie en tegen de euro. Eenentwintig jaar geleden hebben wij ons tegen het Verdrag van Maastricht en het invoeren van de euro verzet. Vandaag vragen wij terug te keren naar de Europese samenwerking van voor dat Verdrag van Maastricht.
Naast de ordelijke opdeling van België bepleiten wij ook heel consequent de ordelijke ontmanteling van de grotere versie ervan, de Europese Unie en de eurozone. Inconsequent als zij zijn, speelt het voor de eurofiele draagvlaknationalisten van de N-VA blijkbaar geen rol dat de ondemocratische Unie geen enkel publiek draagvlak heeft. Wie, zoals de collega’s van de N-VA, meent dat meer Europese Unie goed is voor Vlaanderen, dwaalt. Meer Europese Unie betekent minder Vlaanderen, meer Europese Unie betekent dat Vlaanderen stelselmatig wordt gedegradeerd tot een provincie van Europa, meer Europese Unie betekent dat Vlaanderen naast de melkkoe van Wallonië ook de melkkoe van Europa wordt.
Wanneer u morgen dit verdrag goedkeurt, worden wij weer wat meer een marionet van de Europese Unie. Bovenal wordt door dit verdrag de Vlaming financieel verder leeggezogen. Een onafhankelijke Vlaamse staat wordt steeds meer een lege doos. Wij zullen dit verdrag dan ook niet goedkeuren. Wij zullen ons blijven verzetten tegen de machtsgreep van de Europese Unie.
Translated text
Flanders could play a pioneering role in the heredemocratization of Europe. The cultural singularity, diversity and sovereignty have made Europe the beautiful Evening Land that it is, or we must say, that it was. A European federation cannot work because the differences within Europe are too large. Without such a European superstate, however, the euro cannot survive. We maintain the currency at all costs, and that costs our prosperity and democracy. It works in the hands of an unstable Europe. Vlaams Belang is today the only EU-critical party that opposes this, against the European Union and against the euro. Twenty-one years ago we opposed the Maastricht Treaty and the introduction of the euro. Today we call for a return to the European cooperation before that Maastricht Treaty.
In addition to the orderly division of Belgium, we also very consistently advocate the orderly dismantling of its larger version, the European Union and the eurozone. As inconsistent as they are, it appears to be irrelevant for the N-VA’s eurosceptic support nationalists that the undemocratic Union has no public support. Those who, like the colleagues of the N-VA, think that more European Union is good for Flanders are mistaken. More European Union means fewer Flanders, more European Union means that Flanders is systematically degraded to a province of Europe, more European Union means that Flanders, in addition to the dairy cow of Wallonia, also becomes the dairy cow of Europe.
If you approve this treaty tomorrow, we will become a little more a puppet of the European Union. Especially by this treaty the Flaming is financially vacuumed further. An independent Flemish state is becoming an empty box. We will not approve this treaty. We will continue to oppose the power of the European Union.
#100
Official text
Monsieur le président, monsieur le secrétaire d'État, mesdames et messieurs, la Chambre est amenée à discuter aujourd'hui et à ratifier demain le traité budgétaire européen visant à renforcer la discipline budgétaire au sein de l'Union européenne. Comme cela a été abondamment rappelé, il prévoit notamment l'instauration d'une règle d'or budgétaire pour les budgets nationaux.
Depuis 2008, l'Europe a dû faire face à une crise financière et économique sans précédent. Nous savons tous combien nous avons pu compter sur l'Union européenne et la solidarité européenne pour prendre diverses décisions qui ont permis, ensemble, d'y parer.
D'abord, à travers la mise en place du mécanisme provisoire de la facilité européenne pour la stabilité financière, ensuite le Mécanisme européen de stabilité et toutes autres mesures visant à renforcer la gouvernance économique et divers acquis et avancées, obtenus sous présidence belge et par la suite. N'oublions pas non plus les mesures connues sous l'appellation six-pack, un ensemble de mesures législatives européennes visant à réformer le Pacte de stabilité et de croissance et à introduire dans les législations nationales de nouveaux outils de contrôle macroéconomique.
C'est dans ce contexte de solidarité et de responsabilisation des autorités nationales que les chefs d'État et de gouvernement européens, dont le nôtre, à l'exception de celui du Royaume-Uni et de la Tchéquie, se sont mis d'accord sur le nouveau traité européen visant à une discipline budgétaire plus stricte. Ce traité établit le fondement juridique d'une surveillance renforcée des budgets nationaux et fixe un cadre aux déficits et aux montants de dettes acceptables de chacun des États.
Très clairement, en tant que fédéralistes européens, les députés de mon groupe politique, les Fédéralistes démocrates francophones, soutiendront évidemment ce texte, car il s'appuie sur les accords européens antérieurs et constitue pour nous un pas important pour davantage de discipline budgétaire. Cette ratification est, à notre sens, un moment important pour la construction d'une Europe forte et fédérale; elle vise à renforcer la coopération et la coordination au sein de l'Union économique et monétaire.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Secretary of State, Ladies and Gentlemen, the House is set to discuss today and to ratify tomorrow the European Budget Treaty aimed at strengthening budgetary discipline within the European Union. As has been repeatedly recalled, it provides in particular for the introduction of a budgetary gold rule for national budgets.
Since 2008, Europe has faced an unprecedented financial and economic crisis. We all know how much we could rely on the European Union and European solidarity to make various decisions that, together, allowed us to tackle them.
First, through the establishment of the provisional mechanism of the European Facility for Financial Stability, then the European Stability Mechanism and any other measures aimed at strengthening economic governance and various achievements and advances, achieved under the Belgian Presidency and subsequently. The six-pack is a set of European legislative measures aimed at reforming the Stability and Growth Pact and introducing new tools of macroeconomic control into national legislation.
It is in this context of solidarity and accountability of national authorities that European Heads of State and Government, including ours, with the exception of the United Kingdom and the Czech Republic, have agreed on a new European Treaty aimed at a stricter budgetary discipline. This Treaty establishes the legal basis for enhanced supervision of national budgets and sets a framework for the deficits and amounts of acceptable debt of each State.
Very clearly, as European Federalists, the members of my political group, the French-speaking Federal Democrats, will obviously support this text, as it builds on previous European agreements and constitutes for us an important step towards more budgetary discipline. This ratification is, in our view, an important moment for building a strong and federal Europe; it aims to strengthen cooperation and coordination within the Economic and Monetary Union.
#101
Official text
Car, beaucoup d'économistes l'avaient dit dès la constitution de l'euro, cette monnaie unique que nous partageons: la gestion de l'euro ne pouvait plus faire l'objet d'une absence de gouvernance économique et budgétaire. Les politiques budgétaires de croissance et de réformes structurelles entre les différents États membres provoquent, depuis longtemps, des difficultés, des tensions pour le maintien de notre monnaie unique.
Il fallait donc accompagner l'union monétaire non seulement de réformes pour l'union financière, l'union bancaire – mesures qui ont été prises et qui sont en cours de mise en œuvre – mais également d'un cadre intégré en matière de questions budgétaires et de matières économiques. Il ne peut y avoir d'intégration monétaire sans intégration budgétaire, sinon chaque État, protégé par la monnaie unique, pourrait se permettre de mener des politiques budgétaires qui toutes ensemble concourraient à fragiliser l'euro.
Or, nous savons tous combien nous avons eu besoin de ce cadre monétaire qu'est l'euro pour nous aider à traverser la crise. Nous savons tous combien les facilités de financement très souples de la Banque centrale européenne ont permis à nos banques européennes de traverser la crise, d'avoir de la souplesse pour pouvoir éviter de tomber en faillite et continuer à assurer leur rôle pour l'économie et permettre ainsi aussi de financer les déficits budgétaires de nos États. Nous avons donc eu besoin de cette monnaie, l'euro, mais pour qu'elle ne soit plus fragilisée, nous avons besoin d'une politique budgétaire cohérente et partagée. C'est l'objet de ce texte.
Nous avons besoin dès lors d'une Europe plus forte, budgétairement plus cohérente, et de permettre à l'intérieur de cette cohérence à chaque État de mener des politiques de relance, de réformes structurelles, capables de créer les conditions économiques d'un retour à plus de croissance. Voilà ce dont nous avons besoin.
Notons aussi que si la Belgique refusait de ratifier ce traité, elle se priverait de la possibilité de bénéficier de cet outil de solidarité financière de la zone euro, outil fort important qui permet tout de même d'aider les États et banques en difficulté via toutes les opérations de recapitalisation que l'on a connues à travers l'Europe.
Ce qui m'inquiète par contre dans ce débat, c'est ce que j'appelle la schizophrénie de certains partis politiques de la majorité. Au PS, par exemple, d'un côté les eurodéputés socialistes belges votent contre le mécanisme prévu par des propositions de résolution liées à ce dossier, et de l'autre, le premier ministre socialiste dépose un projet de loi soutenu à demi-mot, soutenu par Mme Vienne ici à cette tribune, mais avec des airs de faux-semblant, pour dire que oui, pour dire que non. On ne sait pas très bien quelle est votre position: elle est totalement schizophrénique.
Translated text
Because, many economists had said it since the establishment of the euro, this single currency that we share: the management of the euro could no longer be the subject of a lack of economic and budgetary governance. Budgetary policies of growth and structural reforms between the different Member States have long caused difficulties and tensions for the maintenance of our single currency.
The monetary union should therefore be accompanied not only by reforms for the financial union, the banking union – measures that have been taken and are being implemented – but also by an integrated framework on budgetary and economic matters. There can be no monetary integration without budgetary integration, otherwise each state, protected by the single currency, could afford to carry out fiscal policies that all together would contribute to weakening the euro.
Now, we all know how much we needed this monetary framework that is the euro to help us through the crisis. We all know how the very flexible financing facilities of the European Central Bank have enabled our European banks to survive the crisis, to have the flexibility to avoid bankruptcy and to continue to assure their role in the economy and thus also to finance the budget deficits of our states. So we needed this currency, the euro, but in order to prevent it from becoming more fragile, we need a coherent and shared fiscal policy. This is the purpose of this text.
We therefore need a stronger Europe, more budgetally coherent, and to allow within this coherence each State to carry out relief policies, structural reforms, capable of creating the economic conditions for a return to more growth. This is what we need.
It should also be noted that if Belgium refused to ratify this treaty, it would deprive itself of the opportunity to benefit from this instrument of financial solidarity of the euro area, a very important tool that still allows to help states and banks in difficulty through all the recapitalization operations known across Europe.
What worries me, on the other hand, in this debate is what I call the schizophrenia of some majority political parties. In the PS, for example, on the one hand the Belgian Socialist MEPs vote against the mechanism provided by resolutions proposals related to this dossier, and on the other hand, the Socialist Prime Minister deposits a bill supported by half-word, supported by Mrs. Vienne here in this tribune, but with airs of false-appearance, to say that yes, to say that no. We do not know exactly what your position is: it is totally schizophrenic.
#102
Official text
On entend votre président, M. Magnette, tenir des propos radicalement différents du ton du projet, l'air de critiquer ce mécanisme européen. On entend M. le ministre Labille demander un assouplissement des règles européennes. Et pourtant, le gouvernement dépose ce texte, invite ses députés à le voter et demain, vous le voterez.
Au cdH, même combat: M. Delpérée n'a pas manqué d'invoquer un problème de souveraineté, fustigeant le fait que "le Parlement belge a été mis devant le fait accompli et mis hors jeu dans le cadre de l'élaboration de ce texte fondamental". Dans le même temps, la vice-première, Mme Milquet, soutient bien entendu ce texte qui a l'aval de l'ensemble du Conseil des ministres.
Ce que je veux fustiger ici, c'est cette attitude faussement anti-européenne d'une série de partis politiques, qui veulent "le beurre et l'argent du beurre", la protection de l'Europe, l'euro protégé de nos politiques nationales budgétaires, mais en même temps pouvoir dire à leurs citoyens: "Taratata, le respect des règles économiques, le respect d'une contrainte budgétaire, les emprunts …". En effet, l'État est régulièrement en déficit et pour emprunter de l'argent, il faut être crédible devant les emprunteurs. Or, nous ne voulons pas reconnaître que nous avons l'obligation de respecter une contrainte budgétaire.
Très franchement, si cette règle n'avait pas été discutée au niveau européen et approuvée par le Conseil des ministres au niveau européen, nous devrions, au sein de l'État belge, nous fixer nous-mêmes des règles de rigueur budgétaire pour ne pas mettre en péril notre capacité à continuer à emprunter, à payer des taux raisonnables sur nos emprunts et à ne pas mettre en péril la monnaie européenne qui est, jusqu'à présent, notre meilleure protection contre la crise.
Je n'accepte pas non plus et je suis fâché d'entendre ce discours qui se prétend européen. M. Gilkinet a dit tout à l'heure être en faveur de l'Europe tout en semblant la dénoncer et l'accuser de tous les maux de la terre. Il a dit à la tribune dans une espèce de discours très Europe-bashing, à la mode, que c'était la responsabilité de l'Europe si tout allait mal. Il a mis en avant les problèmes d'équité sociale dans nos économies, les problèmes d'éducation, les problèmes de sécurité, de pauvreté, de politique industrielle, bref, une série de matières qui ne relèvent pratiquement pas, voire pas du tout de la compétence européenne; 95 % des budgets publics dans l'Union européenne relèvent de la compétence nationale. Et nous persistons à dire que l'absence de politique de solidarité suffisante entre les citoyens d'un pays en incombe à l'Europe.
Toutes ces matières relèvent de la compétence nationale. La politique de l'éducation est une politique nationale. Vouloir reprocher à l'Europe des résultats pour des politiques qui ne relèvent pas de sa compétence me semble un discours anti-européen, alors que nous avons pu fortement compter sur l'Europe pour nous aider à traverser la crise. Il convient de nous orienter davantage dans cette direction.
Translated text
We hear your President, Mr. Magnette, holding statements radically different from the tone of the project, seeming to criticize this European mechanism. I hear mr. Minister Labille calls for a relaxation of European rules. And yet, the government deposits this text, invites its deputies to vote on it, and tomorrow, you will vote on it.
At the CDH, the same fight: Mr. Delpérée did not fail to invoke a problem of sovereignty, blaming the fact that "the Belgian Parliament was put before the fact accomplished and put out of play in the framework of the elaboration of this fundamental text". At the same time, the Deputy Prime Minister, Ms. Milquet, of course supports this text, which has the approval of the entire Council of Ministers.
What I want to blast here is this false anti-European attitude of a series of political parties, who want "butter and money of butter", the protection of Europe, the euro protected from our national budgetary policies, but at the same time being able to say to their citizens: "Taratata, compliance with economic rules, compliance with a budgetary constraint, loans ...". Indeed, the state is regularly in deficit and in order to borrow money, you must be credible before the borrowers. However, we do not want to recognize that we have an obligation to comply with a budgetary constraint.
Very frankly, if this rule had not been discussed at European level and approved by the Council of Ministers at European level, we should, within the Belgian state, set ourselves rules of budgetary rigour so as not to jeopardize our ability to continue borrowing, to pay reasonable rates on our loans and not to jeopardize the European currency which is, so far, our best protection against the crisis.
I also do not accept and I am angry to hear this discourse that claims to be European. by Mr. Gilkinet recently said he was in favor of Europe while pretending to denounce it and accuse it of all the evils of the earth. He told the tribune in a kind of very Europe-bashing, fashionable speech that it was Europe’s responsibility if everything went wrong. He highlighted the problems of social equity in our economies, the problems of education, the problems of security, poverty, industrial policy, in short, a series of matters that are virtually not, or even not at all, within the European competence; 95 % of the public budgets in the European Union fall within the national competence. And we continue to say that the lack of a sufficient policy of solidarity between the citizens of a country is the responsibility of Europe.
All of these matters fall within the national competence. Education is a national policy. To want to blame Europe for results for policies that are not within its competence seems to me an anti-European discourse, while we have been able to rely heavily on Europe to help us through the crisis. We need to focus more in this direction.
#103
Official text
Monsieur le président, puisque M. Clerfayt me fait l'amitié de nous citer, je souhaite lui dire que, si l'Europe nous pose problème, elle est également notre espoir. Je crois l'avoir dit très clairement et je réaffirme notre position de fédéralistes convaincus, mais réclamant un autre développement européen.
Si les compétences que vous avez citées en matière d'éducation, de solidarité sont des compétences nationales, le carcan budgétaire que l'on veut nous imposer et les recommandations régulières de la Commission, notamment pour ce qui concerne l'indexation automatique des salaires nous posent problème. En effet, ils mettent de facto les États-nations dans l'incapacité de mener les politiques qu'ils souhaitent mettre en œuvre en la matière.
Certains de nos collègues, dans ce parlement, utilisent cette contrainte européenne pour mettre en œuvre leur propre agenda que j'ai qualifié de néo-libéral et que je considère comme une régression sociale. Cela me pose effectivement problème. Nous soutenons l'Europe quand elle travaille à une harmonisation fiscale, à un échange automatique des informations sur le plan bancaire. Nous la soutiendrions si elle mettait sur la table le Green deal que nous attendons, et que nous demandons avec les Verts européens. Mais nous la dénonçons quand elle promeut l'austérité pour tous et partout.
Translated text
Since Mr. Clerfayt makes me the friendship to quote us, I would like to tell him that, if Europe is a problem for us, it is also our hope. I believe I have said it very clearly and I reaffirm our position as convicted federalists, but calling for another European development.
If the competences you cited in the fields of education, solidarity are national competences, the budget burden we want to impose on us and the regular recommendations of the Commission, in particular with regard to the automatic indexation of wages, are a problem for us. Indeed, they de facto put the nation-states in the inability to conduct the policies they wish to implement in the matter.
Some of our colleagues in this parliament are using this European coercion to implement their own agenda which I have called neo-liberal and which I see as a social regression. This really poses a problem to me. We support Europe when it works for tax harmonisation, for an automatic exchange of bank information. We would support her if she put on the table the Green deal that we expect, and that we ask with the European Greens. But we denounce it when it promotes austerity for all and everywhere.
#104
Official text
Monsieur Gilkinet, l'affirmation d'une contrainte budgétaire n'est pas un discours de gauche, un discours de droite ou un discours du centre: c'est une réalité comptable. Un État ne peut continuellement financer ses dépenses actuelles en les faisant payer par les générations futures. C'est un argument que vous aimez répéter dans d'autres circonstances.
Cette situation entraîne aussi des conséquences économiques: une contrainte budgétaire doit être respectée si l'on ne veut pas mettre à mal la monnaie unique. Tous les États d'Europe aimeraient aller plus loin en matière de solidarité, aller plus loin en matière d'éducation, aller plus loin dans toutes les matières qui sont de leurs compétences propres, pour lesquelles ils disposent de recettes donc de budgets propres, en empruntant, c'est-à-dire en utilisant l'argent des générations futures, protégés qu'ils sont par l'euro. Si tous les États agissent ainsi, c'est l'euro qui est fragilisé et nous qui, ensemble, mettons à mal ces politiques et la protection que l'euro nous accorde.
Voilà pourquoi, en fédéralistes européens, nous défendrons et soutiendrons ce projet. Il n'est pas parfait à 100 %, il ne représente pas à 100 % ce que nous voudrions, mais c'est le compromis qui permet aux 27 pays d'Europe d'aller de l'avant, de progresser, de construire un euro plus fort, une Europe plus forte, une Europe qui se coordonne sur le plan budgétaire et économique; qui permet toujours à chacun des États-nations qui constituent cette Europe, à l'intérieur de ses budgets, d'avoir un débat sur ses priorités politiques en matière de sécurité, de règles fiscales, de solidarité et autres. À nous de mener ces débats ici.
Peut-être aussi – ce que je ne rejetterai pas – pourrions-nous désirer davantage d'intégration européenne dans ces matières? En effet, nous avons déjà pu profiter des bienfaits de l'Europe en matière monétaire, nous profiterons de ses bienfaits en matière budgétaire: alors, pourquoi pas d'autres sujets demain à mettre sur la table?
Voilà pourquoi mon groupe soutiendra ce projet.
Translated text
Mr. Gilkinet, the assertion of a budgetary constraint is not a speech of the left, a speech of the right, or a speech of the center: it is a accounting reality. A state cannot continuously finance its current expenses by making them pay by future generations. This is an argument you like to repeat in other circumstances.
This situation also has economic consequences: a budgetary constraint must be respected if one does not want to undermine the single currency. All European states would like to go further in solidarity, go further in education, go further in all subjects that are within their own competence, for which they have revenues therefore from their own budgets, by borrowing, that is, using the money of future generations, protected as they are by the euro. If all states do this, it is the euro that is weakened and we, together, are damaging these policies and the protection that the euro gives us.
That is why, as European Federalists, we will defend and support this project. It is not 100% perfect, it is not 100% what we would like, but it is the compromise that allows the 27 European countries to move forward, to progress, to build a stronger euro, a stronger Europe, a Europe that coordinates on the budgetary and economic level; which always allows each of the nation-states that make up this Europe, within its budgets, to have a debate on its political priorities in matters of security, fiscal rules, solidarity and others. It is up to us to conduct these debates here.
Per ⁇ too – which I will not reject – could we wish for more European integration in these matters? Indeed, we have already been able to take advantage of Europe’s monetary benefits, we will take advantage of its budgetary benefits: then, why not put other topics on the table tomorrow?
That is why my group will support this project.
#105
Official text
Monsieur le président, chers collègues, aujourd'hui, les partis politiques qui soutiendront l'adoption de ce traité européen de stabilité, c'est-à-dire presque tout ce parlement, entérineront un coup d'État déguisé, une révolution. Mais attention, pas une révolution qui profite aux citoyens. Non, surtout pas! Une révolution de criminels en col blanc, une révolution qui ne profitera qu'aux banques, au détriment de la population.
Ce traité qui sera, je n'en doute pas, adopté par notre parlement mais auquel je ne donnerai pas ma voix, nous permet de découvrir un peu plus encore à quoi va ressembler cette Europe soi-disant démocratique, à la sauce Goldman Sachs, que nos petits amis technocrates nous ont concoctée dans le plus grand secret.
Ce que je peux vous dire, c'est que ce nouveau plat européen est indigeste pour les citoyens d'en bas. Vous savez, le petit peuple dont tout le monde se fout éperdument! Ces citoyens que vous n'écoutez plus! Ces citoyens que vous ne protégez plus! Bref, ces citoyens que vous ne représentez plus! Un peuple qui n'est même pas informé du contenu du texte dont nous discutons aujourd'hui grâce à la complicité des médias. Ces médias mensonges, dont l'objectif n'est plus aujourd'hui d'informer mais bien d'abrutir la population avec des informations stupides sur les frasques de pseudo-starlettes en manque de neurones! Mais il vrai que pendant qu'on parle des exploits sexuels de Zahia ou des âneries de Nabila et qu'on incite les jeunes à se vautrer devant leur télévision pour regarder Les Anges de la téléréalité, nos dirigeants sont en train de nous entuber! Évidemment, les médias collaborent. Pour preuve, j'ai beau regarder l'espace dédié à la presse, pas une télévision, pas un journaliste, personne n'est présent aujourd'hui. L'espace est vide. Je parie même que ce soir au journal télévisé, on ne parlera pas de ce traité européen. Bien sûr! Mieux vaut cacher cette réalité aux citoyens. Mieux vaut passer sous silence ce qui s'apparente à un coup d'État criminel de la finance mondiale.
Mieux vaut en fait que les citoyens ne sachent pas que vous, qui vous apprêtez à voter ce texte, n'êtes en réalité que les petites mains de ces banques et de ces intérêts financiers, de ces lobbies qui oppriment la population à coup d'austérité sans se soucier de la souffrance humaine qui se développe pourtant un peu partout en Europe.
À la suite de cette pseudo-crise de 2008, cette crise que vous avez créée, les seules et uniques victimes à ce jour sont les citoyens à qui on demande toujours plus d'efforts pour réparer les erreurs volontaires et délibérées de ceux dont la valeur essentielle n'est pas l'humanisme mais le pognon à tout prix, qu'importe les conséquences.
Translated text
Mr. Speaker, dear colleagues, today, the political parties that will support the adoption of this European Stability Treaty, that is, almost all of this Parliament, will endorse a disguised coup, a revolution. But be careful, not a revolution that benefits citizens. No, especially not! A revolution of white-collar criminals, a revolution that will benefit only the banks, at the expense of the population.
This treaty, which will, I do not doubt, be adopted by our parliament but to which I will not give my vote, allows us to discover a little more what this so-called democratic Europe will look like, to the Goldman Sachs sauce, which our little technocratic friends have concocted to us in the greatest secret.
What I can tell you is that this new European dish is indigest for the citizens from below. You know, the little people of whom everybody is wiping out! People you no longer listen to. Those people you no longer protect! The people you no longer represent. A people who are not even informed of the content of the text we are discussing today thanks to the complicity of the media. These media lies, whose purpose today is no longer to inform but rather to abuse the population with stupid information about the bottles of pseudo-starlets lacking neurons! But it’s true that while we talk about Zahia’s sexual exploits or Nabila’s swarms and encourage young people to bow in front of their television to watch The Angels of Telereality, our leaders are stuck with us! The media collaborates. As proof, though I look at the space dedicated to the press, not a television, not a journalist, no one is present today. The space is empty. I even bet that tonight in the television newspaper, we will not talk about this European treaty. of course ! It is better to hide this reality from the people. It is better to silence what appears to be a criminal coup d’état of the global finance.
It is better in fact that citizens do not know that you, who are preparing to vote on this text, are in reality only the small hands of these banks and those financial interests, of those lobbies that oppress the population by austerity without worrying about the human suffering which, however, develops somewhat throughout Europe.
As a result of this pseudo-crisis of 2008, this crisis that you created, the only and only victims so far are the citizens from whom more and more efforts are required to repair the voluntary and deliberate mistakes of those whose essential value is not humanism but money at any cost, whatever the consequences.
#106
Official text
Je ne participerai pas à l'asservissement des citoyens de mon pays. Je voterai donc contre ce traité en déplorant qu'un texte d'une telle importance ne soit même pas proposé au référendum et qu'il soit voté en catimini, dans le dos de la population. C'est indigne d'un pays qui se prétend démocratique. Je ne voterai pas ce traité car il va permettre d'imposer encore plus d'austérité de manière toujours plus autoritaire, en encadrant plus encore les politiques budgétaires des pays membres de l'Union européenne.
Aujourd'hui, chaque pays a encore le droit de déterminer son budget et celui-ci fait l'objet d'un débat et d'un vote au parlement. Il nous reste une once de souveraineté nationale. Mais, demain, ce sera terminé! Le Parlement belge n'aura plus son mot à dire sur les budgets. C'est ce que l'on peut appeler un hold-up démocratique!
Comme vous le savez, du moins ceux qui ont lu ce traité – je ne sais pas s'ils sont nombreux –, il va introduire la règle d'or. L'article 3.1.A du Traité nous dit que le budget des administrations publiques, c'est-à-dire l'État, les collectivités locales et la sécurité sociale, doit être en excédent ou en équilibre en termes de recettes et de dépenses. Pour faire simple et pour que tout le monde comprenne, nous devons être à 0 % de déficit par rapport au PIB alors que nous n'arrivons déjà pas en deçà des 3 % de déficit exigés par le Traité de Lisbonne. Cherchez l'erreur!
Les citoyens grecs, portugais, chypriotes, espagnols, français, belges, italiens se serrent la ceinture pour digérer l'austérité et vous voulez la leur imposer. Mais ce n'est pas encore assez! Il faut encore les presser un peu plus! Le problème est que les citoyens n'ont plus de jus à vous donner. Ils ont déjà assez donné.
Je ne voterai pas ce traité car l'article 3.2 viole purement et simplement le droit national des États membres de l'Union européenne en les contraignant à y inscrire la règle d'or dont je viens de parler au plus tard un an après son entrée en vigueur. Tout ceci au moyen de dispositions contraignantes permanentes, de préférence constitutionnelles. Les contraintes sont donc très élevées et seront imposées par la force, car si cette règle d'or n'est pas transcrite dans le droit du pays, l'État se verra prélever d'une taxe s'élevant à 0,1 % de sa richesse. C'est du chantage, un chantage pur et simple! Du chantage sur le dos des citoyens!
Translated text
I will not participate in the enslavement of the citizens of my country. I will therefore vote against this treaty, lamenting that a text of such importance is not even proposed in a referendum and that it is voted in catimini, in the back of the population. This is unworthy of a country that claims to be democratic. I will not vote for this treaty because it will enable to impose even more austerity in an increasingly authoritarian way, by further framing the fiscal policies of the member countries of the European Union.
Today, each country still has the right to determine its budget and it is the subject of debate and vote in parliament. We still have one ounce of national sovereignty. But tomorrow it will be done! The Belgian Parliament will no longer have a word to say about the budgets. This can be called a democratic hold-up.
As you know, at least those who have read this treaty – I don’t know if there are many – it will introduce the golden rule. Article 3.1.A of the Treaty states that the budget of public administrations, i.e. the State, local authorities and social security, must be in surplus or in balance in terms of revenue and expenditure. To make it simple and for everyone to understand, we must be at 0% of the deficit in relation to the GDP while we are already not below the 3% of the deficit required by the Lisbon Treaty. Look for the error.
The Greek, Portuguese, Cypriot, Spanish, French, Belgian, Italian citizens are tightening their belts to digest austerity and you want to impose it on them. But that is not yet enough! We need to press them a little more. The problem is that the citizens no longer have the juice to give you. They have already given enough.
I will not vote on this treaty because Article 3.2 simply violates the national law of the Member States of the European Union by obliging them to insert the golden rule of which I have just talked about no later than one year after its entry into force. All this through permanent binding provisions, preferably constitutional. The constraints are therefore very high and will be imposed by force, because if this golden rule is not transcribed into the country's law, the state will be levied a tax amounting to 0.1% of its wealth. This is pure blackmail, pure blackmail. Extortion on the back of the people.
#107
Official text
Mais le Traité ne s'arrête pas là. En effet, si le déficit budgétaire est légèrement supérieur à celui prévu par ce traité – imaginons un déficit de 0,5 % du PIB –, un mécanisme automatique prévu par les technocrates se mettra en marche pour ponctionner là où on le peut. C'est l'institutionnalisation au niveau européen de l'ingérence nationale. Avant, le principe en vigueur était celui de la souveraineté nationale qui induit normalement que c'est le Parlement belge, autrement dit des élus qui ont normalement des comptes à rendre aux électeurs, qui décide du budget, des impôts. Chez nous, ce n'est pas le cas; les élus n'ont pas de comptes à rendre! Dorénavant, le parlement n'aura plus rien à dire! Bye bye la démocratie! Ce sont des juristes, des technocrates et des conseillers non élus qui décideront, et ils ne seront même pas responsables des décisions prises. C'est pratique! On pourra ainsi imposer plus de rigueur, plus d'austérité, plus de régression sociale à la population sans qu'aucun parti politique n'en soit responsable. Ce sera de la faute de l'Union européenne! Voilà comment les politiciens d'aujourd'hui veulent conserver le pouvoir en se déchargeant de toutes les responsabilités, en sacrifiant les derniers pans de notre souveraineté nationale!
Le Traité de stabilité prévoit aussi de réduire la dette à vitesse grand V, à savoir de 5 % par an. Cinq pour cent, cela peut paraître peu, mais en réalité, il s'agit d'une saignée violente seulement applicable par le biais de mesures autoritaires pour ne pas dire totalitaires. Ensuite, on suit la logique de la Grèce. Quand nous n'obéissons pas à nos maîtres, ces derniers nous imposent des réformes structurelles: baisse des salaires, suppression des contrats à durée indéterminée, réforme du marché du travail, remise en cause des retraites, baisse des budgets sociaux, de la santé et de l'éducation, augmentation des privatisations, chasse aux chômeurs, chasse aux pauvres qui est très en vogue actuellement. Toutes ces mesures vont soi-disant permettre au pays de retrouver le chemin vertueux de la croissance!
Ce traité a également une dimension autoritaire. Les technocrates européens sont vraiment très mauvais en ce qui concerne la gestion de l'Union européenne. En revanche, ils ne manquent pas d'imagination lorsqu'il s'agit de faire appliquer des sanctions. Selon le texte, la Cour européenne de justice peut infliger à un État une amende de plusieurs milliards d'euros, sans que nous ne puissions rien dire. D'autres sanctions quasi systématiques émanant de la Commission pourront également s'appliquer, dès que cette dernière l'aura décidé. L'ingérence et l'arbitraire deviennent donc la règle.
Chose extraordinaire: en 2018, tous les États seront englobés dans ce traité, qu'ils l'aient ratifié ou pas. Il sera transposé dans les traités de l'Union européenne tels qu'ils existent déjà. L'article 16 stipule que, "dans un délai de cinq ans, les mesures nécessaires seront prises afin d'intégrer ce traité dans le cadre juridique de l'Union européenne". Pour faire bref, soit on sort de l'Union européenne soit on accepte le Traité; on n'a pas d'autre choix.
Je vous avoue sincèrement que je préfère sortir de cette Union européenne qui opprime les peuples, en silence – aujourd'hui, il n'y a plus de guerre en Europe, mais c'est une autre guerre qui existe – plutôt que de brader l'honneur et l'indépendance de mon pays. Mais je crains être assez seul à partager cette idée.
L'idée de départ de ce traité n'était pas mauvaise, car il s'agissait de limiter le déficit budgétaire et d'ainsi forcer à réduire la dette en contrôlant les emprunts. Mais la manière est mauvaise. Je m'oppose donc à cette logique, car cela ne marche pas, ce n'est pas applicable.
Avant de faire de la politique, j'ai toujours été indépendant. Si j'ai appris une chose, c'est qu'il est impossible de développer son activité sans investir. Un commerce qui n'investit plus est un commerce voué à la faillite.
Ce n'est donc pas en jouant la carte de l'austérité que vous ferez redémarrer l'économie et que vous apporterez du bien-être à la population. Réduire les dépenses publiques ne conduira qu'à anéantir nos institutions, nos industries, notre économie, nos avancées sociales et non l'inverse. Ce que vous visez en soutenant ce texte, c'est une destruction de nos acquis sur le long terme.
Aujourd'hui, le Traité de Maastricht nous empêche déjà de dépasser les 3 % de déficit. Or, au moment de la crise de 2008, tous les États, je dis bien tous les États étaient au-dessus de 3 %. Le Traité a pourtant continué à exister et l'euro est toujours là. Ainsi, on vise à durcir davantage encore une règle qui n'était déjà pas respectée.
Nous marchons sur la tête! C'est totalement absurde, sauf si la volonté réelle est d'étouffer la population. Couper dans les dépenses publiques tel que le prône ce traité est criminel, cruel, antisocial et antidémocratique, sauf si le souhait est de créer une Europe des pauvres! C'est certainement ce qui est mis en œuvre aujourd'hui.
Regardez la Grèce: 9 plans d'austérité, un taux de suicides qui explose, un taux de chômage record, une jeunesse démotivée et désenchantée, une dette de 25 % plus élevée qu'au début de la crise. Aujourd'hui, le pays est totalement dévasté, bien plus qu'avant les mesures d'austérité. L'Espagne, le Portugal correspondent au même schéma. Ces trois pays sont en récession.
Vous voulez nous emmener dans un cercle vicieux.
Translated text
But the treaty does not end there. Indeed, if the budget deficit is slightly greater than that envisaged by this treaty – imagine a deficit of 0.5% of GDP – an automatic mechanism envisaged by the technocrats will be put into action to pinpoint wherever possible. It is the institutionalization at the European level of national interference. Previously, the principle in force was that of national sovereignty, which normally implies that it is the Belgian Parliament, that is, elected members who normally have accountability to the voters, who decides the budget, taxes. This is not the case, the members have no accountability. From now on, the European Parliament will have nothing to say. Farewell to democracy! It will be lawyers, technocrats and unelected advisers who decide, and they will not even be responsible for the decisions made. It is practical! Thus, more rigour, more austerity, more social regression can be imposed on the population without any political party being responsible. It will be the fault of the EU. This is how today’s politicians want to retain power by relieving themselves of all responsibilities, by sacrificing the last pieces of our national sovereignty!
The Stability Treaty also envisions a reduction in debt at a V-speed, i.e. by 5% per year. Five percent, this may seem little, but in reality, it is a violent bleeding only applicable through authoritarian to not say totalitarian measures. Then, we follow the logic of Greece. When we do not obey our masters, they impose structural reforms on us: lower wages, abolition of indefinite contracts, reform of the labour market, questioning pensions, reducing social budgets, health and education, increasing privatizations, hunting unemployed, hunting the poor, which is very popular today. All these measures are supposed to allow the country to regain the virtuous path of growth!
It also has an authoritarian dimension. The European technocrats are really very bad in managing the European Union. On the other hand, they lack imagination when it comes to imposing sanctions. According to the text, the European Court of Justice can impose a state a fine of several billion euros, without us being able to say anything. Further quasi-systemic sanctions from the Commission may also be applied, as soon as the Commission has decided so. Interference and arbitrariness become the rule.
In 2018, all states will be included in the treaty, whether they have ratified it or not. It will be transposed into the EU Treaties as they already exist. Article 16 stipulates that, “within five years, the necessary measures shall be taken to incorporate this Treaty into the legal framework of the European Union.” In short, either we leave the European Union or we accept the Treaty; we have no other choice.
I sincerely confess that I would rather leave this European Union that oppresses peoples, in silence – today there is no more war in Europe, but it is another war that exists – than worship the honor and independence of my country. I am afraid to be alone enough to share that.
The idea of leaving this treaty was not bad, as it was about limiting the budget deficit and thus forcing debt reduction by controlling loans. But the way is bad. I therefore oppose this logic, because it does not work, it is not applicable.
Before I became a politician, I was always independent. If I’ve learned one thing, it’s that it’s impossible to grow your business without investing. A business that no longer invests is a business that goes bankrupt.
So it’s not by playing the card of austerity that you’ll restart the economy and bring well-being to the people. Reducing public spending will only lead to the destruction of our institutions, our industries, our economy, our social progress, and not vice versa. What you aim at by supporting this text is the destruction of our long-term achievements.
Today, the Maastricht Treaty prevents us from exceeding the 3% deficit. But at the time of the 2008 crisis, all the states, I say, were above 3%. However, the treaty continued to exist and the euro still exists. Thus, it aims to further tighten a rule that was not already observed.
We are walking on our heads! This is absolutely absurd unless the real will is to stifle the population. Cutting public spending as this treaty pledges is criminal, cruel, anti-social and antidemocratic unless the aim is to create a Europe of the poor! This is ⁇ what is being implemented today.
Look at Greece: 9 austerity plans, an explosive suicide rate, a record unemployment rate, dismotivated and disenchanted youth, a debt 25% higher than at the start of the crisis. Today, the country is completely devastated, far more than before the austerity measures. Spain and Portugal follow the same pattern. These three countries are in recession.
You want to get us into a vicious circle.
#108
Official text
Réduire le budget de l'État, c'est priver la population d'un argent qu'elle ne peut ensuite réinjecter dans l'économie en consommant ou en investissant. Réduire le budget de l'État, baisser les salaires, c'est donc réduire de manière considérable les recettes fiscales, mettre en danger nos pensions et nos soins de santé, et tout simplement creuser la dette à nouveau. C'est une fois de plus totalement absurde!
Malheureusement, la logique de ce traité est déjà perceptible dans notre pays. Nous sommes déjà en récession, des entreprises ferment déjà tous les jours, le chômage est déjà en augmentation, les emplois sont moins stables. Ça va déjà mal, même si on ne veut pas le reconnaître ici. Et ce traité ne fera qu'empirer la situation.
La réalité sous-jacente de ce traité est réellement la mise en esclavage de la population. Pour preuve, tous les secteurs-clefs de notre société finissent par être privatisés. C'est exactement la logique selon laquelle le FMI agit dans les pays en voie de développement – qui doivent d'ailleurs, soit dit en passant, être en voie de développement pour l'éternité, puisque j'entends ce terme être utilisé depuis que je suis tout petit. Vous ne pouvez pas rembourser la dette? Très bien, pas de problème! Donnez-nous en échange votre réseau routier, vos réserves naturelles, vos mines de diamants, votre système de soins de santé: nous nous occupons de tout. C'est tellement pratique!
En Grèce, nous avons même assisté à des absurdités sans nom comme la privatisation des services de police. Si vous avez besoin d'un policier, louez-le. Mais où va-t-on? Bientôt, si on continue comme cela, on va aussi privatiser les services incendie. Ceux qui n'auront pas payé leur assurance pourront voir leur maison ravagée par les flammes sans que jamais un camion ne démarre pour éteindre l'incendie.
La souveraineté des États n'est plus qu'un lointain souvenir. La souveraineté des peuples est bafouée. Vos politiques de soumission des citoyens à la finance nous mèneront, je le crains, à la guerre civile, à la haine, que les médias canaliseront et dévieront vers d'autres éléments comme l'immigration ou la religion. J'ai d'ailleurs entendu ces termes aujourd'hui.
La guerre civile: oh! Vous pensez que j'exagère, d'aucuns diront "comme d'habitude". Mais malheureusement, non, je n'exagère pas! Il suffit d'écouter, si vous le voulez bien, la jeunesse européenne, qui en a marre! Tous les jours, je reçois des courriers de citoyens européens de France, de Belgique, d'Allemagne, d'un peu partout. Le constat est malheureusement toujours le même, quel que soit le pays: la jeunesse en a ras-le-bol des politiciens, de l'Europe et du pouvoir des banques.
Translated text
Reducing the state budget is depriving the population of money that it can not then re-inject into the economy by consuming or investing. Cutting the state budget, lowering wages, is therefore considerably reducing tax revenues, putting our pensions and health care at risk, and simply digging debt again. This is completely absurd again!
Unfortunately, the logic of this treaty is already perceptible in our country. We are already in recession, ⁇ are already closing every day, unemployment is already rising, jobs are less stable. It’s already bad, even though we don’t want to recognize it here. And this treaty will only make the situation worse.
The underlying reality of this treaty is actually the enslavement of the population. As proof, all key sectors of our society are eventually privatized. This is exactly the logic according to which the IMF operates in developing countries – which, by the way, must, by the way, be in development for eternity, since I hear this term being used since I was very young. Can you not repay the debt? Okay, there is no problem! Give us in return your road network, your natural reserves, your diamond mines, your health care system: we take care of everything. It is so practical!
In Greece, we have even witnessed unnamed absurdities such as the privatization of police services. If you need a policeman, hire him. But where are we going? Soon, if this continues, we will also privatize the fire services. Those who have not paid their insurance will be able to see their home devastated by the flames without a truck ever starting to extinguish the fire.
The sovereignty of states is no more than a distant memory. The sovereignty of the people is undermined. Your policies of submitting citizens to finance will lead us, I fear, to civil war, to hatred, which the media will channel and deviate to other elements such as immigration or religion. I heard these words today.
The Civil War: Oh! You think I’m exaggerating, some will say “as usual.” Unfortunately, no, I am not exaggerating. Just listen, if you want to, to the European youth, who are tired of it! Every day I receive letters from European citizens from France, Belgium, Germany, somewhere else. The conclusion is unfortunately always the same, no matter where in the country: the youth has overtaken politicians, Europe and the power of banks.
#109
Official text
La révolte gronde et se propage. Et, si vous ne l'entendez pas, c'est que vous êtes tout simplement sourd aux demandes et aux attentes de la population – ce qui n'est, bien entendu, pas mon cas. Désolé!
J'en ai assez qu'on réduise la qualité de vie de mes compatriotes: moins d'argent pour le secteur public, moins d'argent pour les transports, moins d'argent pour les personnes handicapées, moins d'argent pour l'enseignement, moins d'argent pour nos hôpitaux! En réalité, moins de social et plus de pognon: voilà vos solutions, mais elles sont mauvaises!
Vous êtes toujours les premiers à dire qu'il faut arrêter les dépenses publiques. En revanche, pour les dépenses exceptionnelles, là, il y a toujours de l'argent. C'est la seule méthode que vos soi-disant technocrates ont sous la main. Pour réinjecter de l'argent dans les banques, cela ne pose aucun problème. L'argent, on le trouve illico! Or, quand il s'agit de venir en aide aux plus démunis, de nourrir ou de réchauffer un SDF, ou encore d'aider un sans-papier, que nous dit-on? "Il n'y a pas d'argent". Je me demande quand même dans quelle société et dans quel monde nous vivons. Est-ce cela la société que vous voulez pour vos enfants? Désolé, mais je ne puis l'accepter.
Mes chers collègues, depuis des années, vous soumettez la population à des traités antidémocratiques et ce, même lorsqu'elle est consultée par référendum, comme ce fut le cas en France et en Irlande avec le Traité de Lisbonne, et qu'elle dit "non". Résultat: les politiciens se moquent des citoyens; et on applique le Traité, peu importe ce qu'en pense la population. C'est d'ailleurs bien simple en Belgique: on ne demande même pas son avis, on s'en fiche royalement. On va droit devant; c'est bon, ça vient de l'Europe, on vote!
Malheureusement, ce traité est encore pire que ses prédécesseurs. La question posée aujourd'hui n'est pas de savoir si nous allons l'appliquer. Nous le savons, il sera effectif de facto dès 2018. Nous devons nous demander plutôt quand et comment nous allons, nous, citoyens belges conscients, nous débarrasser des politiciens aveugles, sourds et sans cœur avant qu'il ne soit trop tard. Quand allez-vous comprendre que vous commettez une grave erreur, une faute criminelle? En effet, vous agissez contre les intérêts des citoyens que vous êtes censés représenter. Je sais que vous ne m'écoutez pas, ce n'est pas grave, mais écoutez au moins le ras-le-bol de la population! Descendez pour une fois dans les rues pour écouter ce que les citoyens ont à vous dire. Mais non: vous n'osez pas! À quelques rares exceptions près, j'en conviens.
Translated text
The revolt grows and spreads. And, if you don’t hear it, it’s that you’re simply deaf to the demands and expectations of the population – which is, of course, not my case. I am sorry!
I am tired of reducing the quality of life of my compatriots: less money for the public sector, less money for transport, less money for people with disabilities, less money for education, less money for our hospitals! In reality, less social and more money: here are your solutions, but they are bad!
You are always the first to say that public spending must be stopped. On the other hand, for exceptional expenses, there is always money. This is the only method that your so-called technocrats have at hand. In order to re-inject money in banks, this is no problem. Money is illegal. Now, when it comes to helping the poorest, feeding or heating an SDF, or even helping a paperless, what is being said to us? “There is no money.” I wonder in what society and in what world we live. Is this the society you want for your children? Sorry, but I cannot accept it.
My dear colleagues, for years, you have subjected the population to antidemocratic treaties, even when they are consulted by referendum, as was the case in France and Ireland with the Lisbon Treaty, and they say "no". The result: politicians mock citizens; and the Treaty is applied, no matter what the people think of it. It’s very simple in Belgium: you don’t even ask for your opinion, you don’t really care about it. We go straight ahead; it’s good, it’s coming from Europe, we vote!
Unfortunately, this treaty is even worse than its predecessors. The question today is not whether we will implement it. We know it will be effective de facto from 2018. We must rather ask ourselves when and how we, conscious Belgian citizens, will get rid of blind, deaf and heartless politicians before it is too late. When will you realize that you are making a serious mistake, a criminal mistake? In fact, you act against the interests of the citizens you are supposed to represent. I know you’re not listening to me, it’s not serious, but listen at least to the people’s ras-le-bol! Go down the streets and listen to what people have to say. But no: you do not dare! With a few exceptions, I agree.
#110
Official text
Vous pouvez encore vous ressaisir. Il n'est pas trop tard! Les citoyens seront cléments. La preuve, ils votent toujours pour le Parti Socialiste! Mais si vous persistez, sachez que vous courrez de grands risques car les citoyens à terme ne vous lâcheront pas.
Si vous voulez de l'argent, laissez la population y travailler! Laissez le bon sens populaire s'exprimer! Parce que l'argent, nous savons où il se trouve, où il se cache plutôt. Laissez les citoyens faire un audit de la dette! Vous verrez qu'une bonne partie de celle-ci est une dette odieuse, comme on dit dans le jargon financier.
Laissez les citoyens fouiller dans les bilans des grosses multinationales qui pratiquent l'évasion fiscale et que vous exonérez d'impôt! Vous allez voir que de l'argent, il y en a.
Mais il est vrai que si vous voulez des vaches à lait, il est temps d'en trouver d'autres! Les citoyens belges ont déjà assez donné!
Translated text
You can still restore yourself. It is not too late! The people will be merciful. They are still voting for the Socialist Party. But if you persist, know that you are taking great risks because long-term citizens will not let you go.
If you want money, let the people work there! Let the common sense speak! Because money, we know where it is, where it hides rather. Let the people do a debt audit! You will see that much of it is a hateful debt, as it is said in the financial jargon.
Let citizens search the balance sheets of large multinational corporations that practice tax evasion and you are tax exempt! You will see that there is money.
But it’s true that if you want milk cows, it’s time to find others! The Belgian people have already given enough!
#111
Official text
Mijnheer de voorzitter, beste collega’s, ik zal bondig zijn.
Eerst en vooral, ik begrijp degenen die ervan uitgaan dat Europa niet enkel een economisch gegeven mag zijn dat spreekt over meer budgetten en dergelijke, maar dat Europa absoluut ook een sociale functie heeft. In de commissievergadering heb ik al gezegd dat ik persoonlijk ook geen tegenstander ben van een minimumsalaris. Als wij in één economische ruimte opereren, dan lijkt het mij logisch dat een minimumsalaris wordt ingevoerd. Ik verwelkom dan ook dat Duitsland en Frankrijk ter zake een initiatief hebben genomen om het freeridereffect vanuit Duitsland in verband met de mini-jobs enigszins te stelpen.
Ten tweede, ook het engagement van de regering mag worden genoteerd, om hoorzittingen te organiseren bij de omzetting van de verdragen in Belgisch recht. Dat is nu inderdaad een hiaat, maar wij stellen dat vandaag voor, zodat die democratische gap wat kan worden gedicht.
Een budget in orde is geen neoliberale agenda. Het is politiek neutraal in onze ogen. Er is niets sociaal aan een begrotingstekort en er is niets sociaal aan meer interesten naar de banken te dragen. De beste manier om geen aanwijzingen meer te krijgen van Olli Rehn en anderen, is een budget in evenwicht. Als wij evolueren naar een budget in evenwicht of als wij een budget in evenwicht hebben, als wij terug op weg zijn om een triple A-land te worden, dan wordt een bezoek van Olli Rehn een theekransje waar wij verder niet veel achter moeten zoeken. Aan degenen die van oordeel zijn dat het juk van Europa zwaar weegt, met al die aanwijzingen, terechtwijzingen en aanbevelingen, wil ik vragen om de krachten te bundelen, zodat wij zo snel mogelijk een begroting in evenwicht hebben.
Want inderdaad, niet alle landen zijn even zorgvuldig omgesprongen met de rentebonus, die er vanaf 1999 in ons land is gekomen, en vanaf 2002 met de introductie van de euro in biljetten en munten. Wanneer sommigen nu pleiten voor eurobonds of voor het mutualiseren van onze schuld, is het logisch dat anderen in Europa voorstellen om wat voorzichtiger te zijn door er in de eerste plaats voor te zorgen dat iedereen zijn budget terug op orde heeft, en ons daarna pas te buigen over de eurobonds. Artikel 6 doet daartoe al een eerste aanzet, in die zin dat men de Commissie en de Raad verwittigt van nieuwe uitgiftes van overheidsobligaties.
Dames en heren, wie tegen het voorliggend ontwerp is, is voor rentelastverhogingen, want dat zal het concreet effect zijn van wat de tegenstanders voorstaan.
Mevrouw Almaci, het klopt dat er misschien geen honderd procent duidelijkheid is over alle parameters, en ik begrijp uw redenering. Ik hoop evenwel dat u ook het volgende in overweging neemt. Als dat allemaal heel rigide wordt vastgelegd, dan heeft Europa ook geen enkele flexibiliteit meer. Is flexibiliteit per definitie tegengesteld aan uw pleidooi?
Translated text
Dear colleagues, I will be brief.
First and foremost, I understand those who assume that Europe should not only be an economic given that speaks of more budgets and the like, but that Europe definitely also has a social function. I have already said in the committee meeting that I personally am not opposed to a minimum wage. If we operate in one economic space, then it seems logical to me that a minimum wage is introduced. I therefore welcome the fact that Germany and France have taken an initiative in this regard to somewhat reduce the freerider effect from Germany in connection with the mini-jobs.
Second, the government’s commitment to hold hearings in the transposition of the treaties into Belgian law should also be noted. That is indeed a gap now, but we are proposing it today so that that democratic gap can be filled.
A budget in order is not a neoliberal agenda. It is politically neutral in our eyes. There is nothing social to a budget deficit and there is nothing social to carry more interest to the banks. The best way to stop getting clues from Olli Rehn and others is to have a balanced budget. If we evolve toward a balanced budget or if we have a balanced budget, if we are back on the way to become a triple A country, then a visit by Olli Rehn becomes a tea crane that we do not need to look much behind. To those who believe that the yoke of Europe weighs heavily, with all those clues, guidelines and recommendations, I would like to call on them to join forces so that we can get a balanced budget as soon as possible.
Indeed, not all countries have taken the same care with the interest bonus, which came into our country from 1999 and from 2002 with the introduction of the euro in banknotes and coins. When some now advocate for euro bonds or for the mutualization of our debt, it makes sense that others in Europe propose to be a little more cautious by ensuring in the first place that everyone has their budget back in order, and only then to bow over euro bonds. Article 6 is already a first step in this regard, in the sense that it informs the Commission and the Council of new public bond expenditure.
Ladies and gentlemen, whoever is against the present draft is in favor of interest rate increases, because that will be the concrete effect of what the opponents are advocating.
Mrs. Almaci, it is true that there may not be a hundred percent clarity about all parameters, and I understand your reasoning. However, I hope you also consider the following. If all this is fixed very rigidly, then Europe also has no flexibility anymore. Is flexibility by definition the opposite of your plea?
#112
Official text
Zou niet het omgekeerde, met name absolute rigiditeit — wat bijvoorbeeld snel is en andere parameters inhoudt — helemaal on-Europees zijn?
Tot slot, naast het budgettair objectief in termen van deficit en de gouden regel is er ook een schuldgraadobjectief. Wij moeten een twintigste van het verschil tussen onze schuldgraad, zeg maar 100 %, en die 60 % goedmaken, dus een vermindering van de schuldgraad met 2 % per jaar. U vindt het erg dat wij hier vandaag over 8 miljard euro aan structurele besparingen beslissen zonder al te veel debat. Ik vraag u rechttoe, rechtaan of u er dan voor pleit om de schuldgraad van België op 100 % te laten? Is het een optie dat wij zoveel intresten dragen naar de banken die u zo liefhebt? Is dat de bedoeling of is het veeleer de bedoeling om inderdaad naar een schuldgraad van 60 % te gaan? Zou dat niet heel wat miljarden vrijmaken op onze begroting, die wij dan aan allerlei goede sociale doelen kunnen besteden?
Ik dank u voor het debat en hoop dat wij voor dit wetsontwerp de nodige steun kunnen krijgen in het Parlement, want anders zal de rente stijgen, en ik heb begrepen dat u daar absoluut tegen bent.
Translated text
Wouldn’t the opposite, especially absolute rigidity — which, for example, is fast and involves other parameters — be entirely on-European?
Finally, in addition to the budgetary objective in terms of deficit and the golden rule, there is also a debt level objective. We need to make up for a twentieth of the difference between our debt rate, say 100%, and that 60%, i.e. a reduction of the debt rate by 2% per year. You regret that we are today deciding on €8 billion in structural savings without much debate. I ask you right, right, are you in favour of keeping the debt rate of Belgium at 100%? Is it an option that we transfer so much interest to the banks you love so much? Is that the intention, or is it actually the intention to go to a debt rate of 60%? Wouldn’t that free up a lot of billions in our budget, which we can then spend on all kinds of good social goals?
I thank you for the debate and hope that we can get the necessary support in Parliament for this bill, because otherwise interest rates will rise, and I have understood that you are absolutely against it.
#113
Official text
Vous voulez répliquer Mme Almaci? Je vous l'ai demandé et vous avez dit non. Vous êtes distraite, madame Almaci.
Translated text
Would you like to reply, Madame Almaci? I asked you and you said no. You are distracted, Madame Alves.
#114
Official text
Nee, ik ben helemaal niet verstrooid, mijnheer de voorzitter. Ik dacht dat een overweldigende meerderheid wilde repliceren. Aangezien er aan mij persoonlijk een vraag werd gesteld, wil ik gerust antwoorden.
Mijnheer de staatssecretaris, u hebt mij heel duidelijk ervoor horen pleiten om de hoge staatsschuld, die een zware erfenis is voor onze kinderen, naar beneden te halen. Ons land hoort bij de landen die historisch al een hoge staatsschuld hadden, ook al hebben wij die van 108 naar 84 % gebracht. Er is echter een speler tussenbeide gekomen die bovenmatig veel schulden is aangegaan, 250 % van het Europese bbp, namelijk de bankenwereld. Vandaag werd daarover geen woord gezegd.
Ik ben het met u eens dat de overheidsschuld naar beneden moet, maar wat is de prijs? Waarom zijn er geen vergelijkbare parameters op basis waarvan we een echte gouden regel maken voor wat hier vandaag voorligt? Vandaag hebben wij namelijk te maken met een ijzeren keurslijf – ik heb het een korset genoemd – dat de adem van de Europese economie wegneemt. Dat is ondertussen genoegzaam bekend. De werkloosheid in de zuiderse landen is een indicator, op basis waarvan het IMF, de OESO, Christine Lagarde en verschillende grote economen, ook de onze, waaronder Paul De Grauwe, heel duidelijk hebben aangegeven dat de Europese koers moet veranderen.
Vandaag is het een ja-neendiscussie, zonder een kader dat de sociale, ecologische, duurzame en democratische principes even hard afdwingbaar maakt. Dat stemt mij bijzonder ongerust. Dus ja, de overheidsschuldgraad moet lager, maar niet op een manier die alleen rekening houdt met een zeer eenzijdig aspect, namelijk het cijferfetisjisme en de blinde bezuinigingen, waartegen een aantal mensen daarnet buiten heeft geprotesteerd door zich aan het Parlement vast te ketenen. Zij hebben gelijk. Er is geen debat geweest, niet in het Europees Parlement en ook niet bij ons. De meerderheid is de dialoog met het middenveld niet aangegaan.
Ik ben een voorstander van flexibiliteit. Flexibiliteit is voor de overheid een heel belangrijk goed, maar flexibiliteit definiëren als het uit handen geven van alle interpretatiemarge aan een hogere overheid? Neen, die visie of definitie deel ik niet. Ik meen dat het aan ons was om te zeggen wat de interpretatiemarge had moeten zijn. De overheid had een indicatie kunnen geven aan Europa, in plaats van alles uit handen te geven aan Europa. Die kans hebben wij ook gemist, al was het maar in een omkaderend document.
Gezien de manier waarop de tekst tot stand is gekomen, de procedures en het gebrek aan dialoog en democratische controle ben ik op mijn hoede voor de verdere gang van zaken en de invulling van de term flexibiliteit.
Translated text
No, I am not disappointed at all, Mr President. I thought an overwhelming majority wanted to replicate. Since a question has been asked to me personally, I am happy to answer.
Mr. Secretary of State, you have very clearly heard me calling for the reduction of the high state debt, which is a heavy legacy for our children. Our country is one of the countries that historically had high public debt, even though we have raised it from 108 percent to 84 percent. However, there has been an intervening player who has taken on excessive debt, which is 250% of the European GDP, namely the banking world. No word was said about it today.
I agree with you that government debt should go down, but what is the price? Why are there no similar parameters on the basis of which we make a real golden rule for what lies ahead here today? Today we are faced with an iron slide – I have called it a corset – that is taking away the breath from the European economy. That is now well known. Unemployment in the southern countries is an indicator on the basis of which the IMF, OECD, Christine Lagarde and several major economists, including ours, including Paul De Grauwe, have made it very clear that Europe needs to change its course.
Today it is a yes-no debate, without a framework that makes social, ecological, sustainable and democratic principles equally enforceable. I am ⁇ concerned about this. So yes, the government debt level should be lowered, but not in a way that only takes into account a very one-sided aspect, namely the numeric fetishism and the blind cuts, against which a number of people have just protested outside by clinging to Parliament. They are right. There was no debate, neither in the European Parliament nor with us. The majority did not engage in the dialogue with the civil society.
I am in favor of flexibility. Flexibility is a very important asset for the government, but to define flexibility as giving out all the margin of interpretation to a higher government? I do not share that view or definition. I think it was up to us to say what the margin of interpretation should have been. The government could have given an indication to Europe, instead of giving everything to Europe. We also missed that opportunity, even if it was only in a frameworked document.
Given the way in which the text has been drawn up, the procedures and the lack of dialogue and democratic control, I am cautious about the further progress and the completion of the term flexibility.
#115
Official text
Ik wil het debat niet nodeloos rekken, maar u hebt een interessant punt, wanneer u zegt dat u er fier op bent dat u de schuldgraad van 102 naar 82 % hebt gebracht toen u in de regering zat, maar tijdens uw regeringsdeelname was er wel een rentebonus.
Translated text
I don’t want to extend the debate unnecessarily, but you have an interesting point, when you say you’re proud to have brought the debt rate from 102 to 82 percent when you were in the government, but during your participation in the government there was a interest bonus.
#116
Official text
We hadden net de euro ingevoerd en er kwam een massa geld vrij, omdat de rentelast massaal daalde. Op die golf hebt u inderdaad gesurft. Zolang er geen euro-obligaties zijn, is die rentebonus nu niet vergelijkbaar. U moet kijken naar de daling van de rente, niet alleen naar het absolute niveau. In die omstandigheden van 100 naar 80 gaan zal een ander paar mouwen zijn dan destijds in de referentieperiode, die u zo fier hebt verdedigd.
Translated text
We had just introduced the euro and a lot of money was released because the interest burden dropped massively. You have actually surfaced on that golf. As long as there are no euro bonds, that interest bonus is not comparable now. You should look at the drop in interest rates, not just to the absolute level. In those circumstances, going from 100 to 80 will be a different pair of sleeves than at the time in the reference period, which you have so proudly defended.
#117
Official text
We moeten het debat niet rekken, alhoewel ik vind dat het thema een ernstig debat verdient, maar de context is volstrekt verschillend. We zitten met een hypernerveus Europees marktsysteem, waarbij men het voorbije jaar heel wat tijd verloren heeft bij het nemen van beslissingen die men eerder had moeten nemen. Ik heb in mijn betoog ook toegegeven dat ondertussen een aantal beslissingen werden genomen die de markten hebben gekalmeerd, waaronder het Europees Stabiliteitsmechanisme.
Het perverse is dat men vandaag de koppeling heeft gemaakt tussen de goedkeuring of niet zonder enige interpretatiemarge, dialoog of inbreng van de nationale parlementen, en mogelijke hulp uit het Europees noodfonds, nodig om toekomstige bankencrisissen het hoofd te kunnen bieden. We zijn gestart met een bankencrisis, die alles overhoop heeft gegooid. Om ons daar als overheid tegen te kunnen beschermen, moeten we nu iets doen wat het mes zet in een aantal principes en dat blijkt in de praktijk nefast voor het welzijn, de gezondheid en de welvaart van de burgers, ook op sociaal en ecologisch vlak op lange termijn. Kijk naar Spanje, dat één van de beste leerlingen was in Europa en dat zeer fier was op de manier waarop het tot nu toe zijn begroting had aangepakt.
Ik rond af. Ik herhaal dat de context absoluut onvergelijkbaar is. Alleen hebben we geleerd dat de blinde austeriteit, die ons door Europa werd opgedrongen, door vele experts en niet enkel de onze, als veel te eenzijdig en zeer nefast voor het sociale weefsel van Europa wordt aangegeven.
Translated text
We should not stretch the debate, although I think the topic deserves a serious debate, but the context is completely different. We are in a hyper-nervous European market system, with a lot of time being wasted over the past year in making decisions that should have been made earlier. I also acknowledged in my speech that, in the meantime, a number of decisions have been taken that have calmed the markets, including the European Stability Mechanism.
The perverse is that today the link has been made between the approval or not without any margin of interpretation, dialogue or contribution from the national parliaments, and possible assistance from the European Emergency Fund, necessary to cope with future banking crises. We started with a banking crisis, which overthrew everything. In order to protect ourselves as a government, we must now do something that puts the knife in a number of principles and that is shown in practice to be harmful to the well-being, health and well-being of citizens, also on a long-term social and ecological level. Look at Spain, which was one of the best pupils in Europe and which was very proud of the way it had handled its budget so far.
I go around. I repeat that the context is absolutely incomparable. Only we have learned that the blind austerity imposed on us by Europe is indicated by many experts, and not only ours, as too one-sided and very nefarious to the social fabric of Europe.
#118
Official text
Mme Karine Lalieux, rapporteur, renvoie à son rapport écrit.
Translated text
Karine Lalieux, the rapporteur, refers to her written report.
#119
Official text
Monsieur le président, monsieur le secrétaire d'État, mon intervention sera relativement brève et visera à évoquer la procédure. Par loyauté, mon groupe a cosigné le texte mais nous pensons néanmoins que l'initiative aurait dû venir du gouvernement. L'échéance du 30 juin était connue et je pense que nous aurions pu mieux faire sachant que cet après-midi en commission, nous avons voté en urgence un amendement introduisant un chapitre à la loi-programme. L'urgence est donc possible et, à mon avis, elle aurait également pu l'être dans ce cas.
Nous ne sommes pas tout à fait heureux de la manière dont le secteur associatif a été consulté. Vous avez certes rencontré certaines associations au cabinet mais je pense qu'on aurait pu faire mieux là aussi. Mon groupe n'a pas pour habitude de travailler de cette manière, surtout dans des dossiers aussi importants.
Par exemple dans des dossiers comme celui sur la spéculation alimentaire ou sur le tax shelter. Quand nous menons ces débats, nous estimons que des auditions et des consultations extérieures doivent se faire de manière assez large.
J'espère que nous ferons mieux par la suite et mon groupe sera particulièrement attentif au suivi qui sera donné à cette législation. Je ne rentrerai pas dans les détails en ce qui concerne le fond mais nous mettons quelques bémols en ce qui concerne la procédure.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Secretary of State, my speech will be relatively short and will aim to address the procedure. By loyalty, my group co-signed the text but we nevertheless believe that the initiative should have come from the government. The deadline for June 30 was known and I think we could have done better knowing that this afternoon in the committee, we urgently voted on an amendment introducing a chapter to the program law. The urgency is therefore possible and, in my opinion, it could also have been in this case.
We are not quite satisfied with the way the associative sector was consulted. You have ⁇ met some associations in the cabinet but I think we could have done better here too. My group is not used to work this way, especially in such important files.
For example, in cases such as food speculation or tax shelter. When we conduct these debates, we believe that external hearings and consultations should be conducted in a fairly broad manner.
I hope that we will do better afterwards and my group will be ⁇ attentive to the follow-up that will be given to this legislation. I will not go into the details as to the substance but we will put a few bemools as to the procedure.
#120
Official text
Monsieur le président, monsieur le secrétaire d'État, chers collègues, la loi antérieure, celle du 22 juillet 2009, venait à expiration. Il convenait donc qu'une nouvelle loi soit votée car, à défaut de dispositif, la situation allait être inquiétante pour le secteur et allait laisser libre cours à toutes les initiatives.
Les discussions ont eu lieu et des consultations ont été menées. Le secrétaire d'État nous rassurera certainement à ce sujet.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Secretary of State, dear colleagues, the previous law, that of July 22, 2009, came to expire. It was therefore appropriate that a new law be voted because, in the absence of a device, the situation would be worrying for the sector and would leave free course to all initiatives.
Discussions were held and consultations were conducted. The Secretary of State will surely reassure us about this.
#121
Official text
Aujourd'hui, il importe d'éviter les raccourcis parce que cette proposition n'a pas été soit bien lue soit bien comprise. Elle reste cohérente, équilibrée, prudente et responsable. De toute évidence, nous souhaitons des biocarburants durables produits localement.
En ce qui concerne tout d'abord le pourcentage d'obligation d'incorporation de biocarburants, la proposition est cohérente, car elle applique le projet de directive de la Commission, qui vise à plafonner les biocarburants de première génération à 5 % en termes énergétiques. Lors de la commission, j'ai déjà fait remarquer que certaines critiques formulées confondaient les pourcentages en volume et les pourcentages en énergie. Les pourcentages de la proposition exprimés en volume sont cohérents par rapport aux 5 % de la directive.
Pour rappel, l'Union européenne a fixé un objectif de 10 % de renouvelables dans le transport. Cette mesure y contribue et, contrairement aux idées reçues, nous sommes plutôt en retard par rapport aux autres pays européens: la France est à 7 % et l'Allemagne à 6 % des biocarburants.
La proposition est équilibrée, car on ouvre surtout la porte aux biocarburants de deuxième génération. C'est ce qui est important! Le pourcentage des biocarburants est fixé, dans un premier temps, à 1,5 %, ce qui permet aux producteurs tel que BioWanze d'écouler les quotas de biocarburants produits au départ de matières agricoles européennes, mais on donne également un signal à nos industriels pour développer de nouveaux process et adapter leurs outils. Je reviendrai tout à l'heure sur toutes les dispositions finales qui me paraissent importantes et contenues dans l'article 15.
La proposition est prudente avec l'utilisation de la notion de biocarburants de deuxième génération, car en la matière, les abus existent potentiellement et vous n'êtes pas sans savoir que le risque de dérive est également présent. Il est donc essentiel que la Commission européenne fixe rapidement la liste des matières premières et définisse clairement ce que sont les biocarburants de deuxième génération avant d'augmenter l'obligation d'incorporation de ceux-ci.
La proposition est responsable tant par rapport aux investissements réalisés, car des unités ont effectivement été mises en place sur notre territoire, que par rapport aux emplois qui ont été créés grâce à ces investissements. Il convenait qu'un cadre juridique stable et à long terme offre aux investisseurs des garanties pour éviter des délocalisations d'outils hors de/dans d'autres pays de l'Union européenne, ce qui ne manquerait pas d'entraîner une perte de la qualité environnementale des biocarburants.
J'insiste une fois de plus sur le fait que la proposition permet de tenir compte de l'évolution des technologies par une approche dynamique, permettant aux unités de biocarburants actuelles de convertir leur outil de production vers la deuxième génération. En effet, les industriels doivent mettre absolument à profit l'avantage fiscal existant pour basculer vers des carburants de seconde génération, meilleurs pour l'environnement, valorisant les déchets non alimentaires de notre agriculture.
Translated text
Today, it is important to avoid shortcuts because this proposal has not been either well read or well understood. It remains consistent, balanced, cautious and responsible. Obviously, we want sustainable biofuels produced locally.
First, as regards the percentage of the obligation to incorporate biofuels, the proposal is consistent, as it implements the Commission draft directive, which aims to limit first-generation biofuels to 5 % in terms of energy. At the committee, I have already pointed out that some criticisms formulated confused volume percentages and energy percentages. The percentages of the proposal expressed in volume are consistent with the 5 % of the directive.
The European Union has set a target of 10% renewable energy in transport. This measure contributes to this and, contrary to the ideas received, we are rather behind other European countries: France is at 7% and Germany at 6% of biofuels.
The proposal is balanced because it opens the door to second-generation biofuels. That is what is important! The percentage of biofuels is initially set at 1.5%, which allows producers such as BioWanze to flow out the quotas of biofuels produced from European agricultural materials, but it also gives a signal to our industrials to develop new processes and adapt their tools. I will return soon to all the final provisions which I find important and contained in Article 15.
The proposal is cautious with the use of the notion of second-generation biofuels, because in this matter, abuses potentially exist and you are not without knowing that the risk of derivative is also present. It is therefore essential that the European Commission quickly establish the list of raw materials and clearly define what second-generation biofuels are before increasing the obligation to incorporate them.
The proposal is responsible both in relation to the investments made, because units have actually been set up on our territory, and in relation to the jobs created through these investments. A stable, long-term legal framework should provide investors with guarantees to avoid relocation of tools outside/to other EU countries, which would lead to a loss of the environmental quality of biofuels.
I insist once again that the proposal takes into account the evolution of technologies through a dynamic approach, allowing existing biofuel units to convert their production tools to the second generation. Indeed, industrials must absolutely take advantage of the existing tax advantage to switch to second-generation fuels, better for the environment, valuing the non-food waste of our agriculture.
#122
Official text
Certes, la voie empruntée est difficile car il faut que se superposent trois objectifs: réduire notre production de CO₂; éviter une concurrence entre la production alimentaire et la production énergétique tant en Belgique qu'ailleurs sur la planète; permettre à nos entreprises d'être innovantes et performantes dans ce secteur.
C'est tout l'intérêt de l'article 15 de la proposition de loi – je ne doute pas que Mme Emmery aura lu la proposition jusqu'à l'article 15 – qui prévoit la possibilité de modifier les pourcentages d'incorporation des biocarburants dans les carburants fossiles en fonction de l'évolution technologique et/ou d'une modification des directives européennes.
Je rappelle que d'autres dispositions de la proposition de loi à l'examen font état de carburants de diverses catégories dont certains pourraient être acceptés à condition qu'un dossier technique complet contenant toutes les données pertinentes prouvant qu'ils sont conformes à la directive européenne soit fourni à la Direction générale Énergie, approuvé par le ministre, après intervention éventuelle du Fapetro qui pourrait se faire assister par des experts.
Voilà ce que j'avais à vous dire de sorte que le cdH sera particulièrement attentif au fait que les objectifs en matière de biocarburants soient évalués. La première évaluation que prévoit l'article 15 doit se faire au plus tôt douze mois et au plus tard trente-six mois après la date d'entrée en vigueur de la présente loi. Après ce délai, l'article 15 prévoit in fine une évaluation tous les deux ans.
Monsieur le secrétaire d'État, je vous demande si telle est bien toujours votre intention au travers de cette disposition.
Comme vous le savez, en 2006, le législateur avait fixé des quotas pour les biocarburants. Ceux-ci doivent respecter un certain nombre de critères. J'ai entendu des critiques quant à l'origine de la biomasse, qui doit être européenne. Pouvez-vous nous affirmer qu'on n'importera pas de biomasse afin de fabriquer des biocarburants et que ce type de carburant n'est pas proposé sur le marché belge?
Pouvez-vous nous confirmer qu'il n'y a pas d'incohérence, dans cette proposition, de la position de la Belgique au niveau européen sur les biocarburants? C'est aussi une critique que j'ai entendue.
Pouvez-vous nous confirmer que les pourcentages indiqués dans la proposition de loi ne sont pas en contradiction avec la valeur défendue par la Commission européenne?
Enfin, cette proposition ouvre la porte aux biocarburants avancés à l'électromobilité. La proposition de loi à l'examen ne fait manifestement que franchir une étape supplémentaire vers d'autres moyens de locomotion utilisant d'autres formes d'énergie. Pouvez-vous nous confirmer que c'est bien votre objectif de franchir des étapes supplémentaires le plus rapidement possible?
Translated text
Of course, the path is difficult because three goals must overlap: reduce our CO2 production; avoid competition between food production and energy production both in Belgium and elsewhere on the planet; and enable our companies to be innovative and performing in this sector.
This is all of the interest of Article 15 of the bill – I have no doubt that Ms. Emmery will read the proposal until Article 15 – which provides for the possibility of changing the percentages of incorporation of biofuels into fossil fuels based on technological developments and/or a modification of European directives.
I recall that other provisions of the bill under consideration refer to fuels of various categories, some of which could be accepted provided that a complete technical dossier containing all the relevant data proving that they are in compliance with the European Directive is provided to the General Directorate of Energy, approved by the Minister, after possible intervention of Fapetro, which could be assisted by experts.
This is what I had to tell you so that the CDH will pay particular attention to the fact that biofuel targets are assessed. The first assessment provided for in Article 15 must be made no earlier than twelve months and no later than thirty-six months after the date of entry into force of this Act. After that period, Article 15 ultimately provides for an evaluation every two years.
I would like to ask if this is always your intention in this article.
As you know, in 2006, the legislator had set quotas for biofuels. They must meet a number of criteria. I have heard criticism about the origin of biomass, which must be European. Can you tell us that we will not import biomass to make biofuels and that this type of fuel is not available on the Belgian market?
Can you confirm that there is no inconsistency, in this proposal, with the position of Belgium at European level on biofuels? This is also a criticism I have heard.
Can you confirm that the percentages stated in the bill are not in conflict with the value advocated by the European Commission?
Finally, this proposal opens the door to advanced biofuels for electric mobility. The bill under consideration is clearly just taking an additional step towards other means of locomotion using other forms of energy. Can you confirm that it’s really your goal to take additional steps as quickly as possible?
#123
Official text
Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, mijnheer de staatssecretaris, collega’s, dit wetsvoorstel zocht en vond een evenwicht tussen, enerzijds, het uitvoeren van aangegane engagementen ten opzichte van de biobrandstofproductiesector en, anderzijds, de introductie van niet-conventionele biobrandstoffen van de tweede en derde generatie. Beide doelstellingen zijn ons inziens lovenswaardig.
Om een antwoord op de eerste bezorgdheid te bieden, werden de bestaande accijnsvrije productiequota verlengd tot alle toegekende volumes zijn opgebruikt en met een maximum van zes jaar.
Daarnaast schept dit wetsvoorstel voor het eerst ruimte om niet-conventionele biobrandstoffen, voor zover ze aan duurzaamheidscriteria voldoen, bij te mengen; 1,5 % van de bijmengverplichting kan op die manier worden gerealiseerd. Op deze manier wordt een markt voor biobrandstoffen van de tweede en derde generatie gecreëerd, zonder overhaast te werk te gaan. Het is namelijk erg belangrijk een goed monitoring- en controlesysteem te ontwikkelen om de effectieve duurzaamheid van deze brandstoffen te garanderen.
Het is essentieel hierbij te vermelden dat een en ander aan beslissingen op Europees niveau wordt gekoppeld.
Het voorliggend wetsvoorstel voorziet in de mogelijkheid om, rekening houdend met de Europese politiek ter zake, de bijmengingvolumes te herzien. Dat is voor ons heel belangrijk.
Binnen enkele maanden weten wij of de Europese Commissie de verlenging van de accijnsvrije productiequota aanvaardt in het kader van de communautaire regels inzake staatssteun.
Indien de Europese Commissie beslist dat de quota niet kunnen worden gehandhaafd, bestaat het risico dat conventionele biobrandstoffen op deze markt verschijnen die niet voldoen aan de duurzaamheidscriteria, zoals uiteengezet in het KB van 26 november 2011, en dat kan niet.
Bovendien ligt op Europees niveau nog steeds een wijziging van richtlijnen voor die potentieel uitspraak doet over de transitie van conventionele naar niet-conventionele biobrandstoffen.
Wij vernemen dat de gesprekken op Europees niveau in dit kader erg moeilijk verlopen, maar ook een nieuwe richtlijn ter zake kan aanleiding geven tot het herzien van de bijmenging van volumes.
Het is voor ons dan ook van heel groot belang dat de evaluatie waarin dit wetsvoorstel voorziet grondig wordt uitgevoerd en dat aanpassingen in de wetgeving worden doorgevoerd, indien noodzakelijk.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Minister, Mr. Secretary of State, colleagues, this bill sought and found a balance between, on the one hand, the implementation of the commitments made with regard to the biofuel production sector and, on the other hand, the introduction of non-conventional second and third-generation biofuels. Both objectives are praiseworthy.
In order to address the initial concern, the existing duty-free production quota was extended until all allocated volumes were exhausted and for a maximum of six years.
In addition, this legislative proposal for the first time creates room for mixing non-conventional biofuels, insofar as they meet sustainability criteria; 1.5 % of the beet mixing obligation can thus be achieved. This will create a market for second and third-generation biofuels without rushing. It is very important to develop a good monitoring and control system to guarantee the effective sustainability of these fuels.
It is essential to note that everything is linked to decisions at European level.
The present legislative proposal provides for the possibility of revising the volume of mixing, taking into account the European policy in the field. This is very important for us.
Within a few months we will know whether the European Commission will accept the extension of the excise-free production quota under the Community rules on state aid.
If the European Commission decides that the quota cannot be ⁇ ined, there is a risk that conventional biofuels that do not meet the sustainability criteria, as set out in the KB of 26 November 2011, will appear on this market, and that can not.
Furthermore, at European level, there is still an amendment to directives that could potentially determine the transition from conventional to non-conventional biofuels.
We are aware that the discussions at European level in this context are very difficult, but also a new directive on this subject could lead to the revision of the mixing of volumes.
It is therefore of great importance for us that the evaluation provided for in this bill is thoroughly carried out and that adjustments to the legislation are made if necessary.
#124
Official text
Monsieur le président, monsieur le secrétaire d'État, chers collègues, nous avons pris connaissance de cette loi avec beaucoup d'incompréhension et d'étonnement.
Monsieur le secrétaire d'État, notre premier étonnement concerne la procédure que vous avez suivie. Nous savions bien qu'il fallait revalider cette loi qui arrivait à échéance le 30 juin 2013. Nous savions que vous aviez un projet de loi dans vos tiroirs dont nous supposions qu'il devait suivre le trajet habituel par le Conseil d'État et d'autres instances. Et voilà que nous avons tout d'un coup vu arriver une proposition de loi signée par un collègue de votre parti, soumise à l'urgence. Les parlementaires l'ayant cosignée ne sont pour finir, de manière assez flagrante, pas si convaincus que cela que c'est une bonne proposition.
Cette proposition double quasiment les pourcentages d'éthanol et de biodiesel à incorporer dans les carburants, à échéance du 1ᵉʳ juillet. Elle fixe un seuil minimal d'utilisation des agrocarburants supérieur au maximum recommandé aujourd'hui par la Commission. À partir du 1ᵉʳ juillet, le diesel devrait contenir au minimum 6 % de biodiesel et l'essence au minimum 9 % de bioéthanol.
Notre incompréhension vient aussi du fait que vous vous étiez engagé à consulter les parties prenantes dans le cadre entre autres du Conseil fédéral du développement durable, vous aviez parlé avec les ONG et la société civile et vous vous étiez engagé à soutenir les orientations européennes qui visent aujourd'hui à réduire l'usage des agrocarburants.
Justement, c'est l'objet d'une deuxième incompréhension. La Commission européenne a pris conscience des effets induits par la demande européenne de biocarburants, pense à remettre en question l'objectif des 10 % pour 2020 et, en tout cas, discute ferme en vue de réduire la part d'incorporation des biocarburants de première génération, c'est-à-dire ceux en concurrence directe avec la production alimentaire.
Des options sont sur la table, que vous avez soutenues au nom de la Belgique, de l'État fédéral et en accord avec les entités fédérées. Ce qui est sur la table aujourd'hui, le position paper de la Belgique, c'est justement de soutenir, au contraire d'un minimum, un plafond. "Belgium could support a cap for the contribution of conventional biofuel to the objectives (…) in view of preventing an increasing use of food crop for energy production".
Translated text
Mr. President, Mr. Secretary of State, dear colleagues, we read this law with a lot of misunderstanding and amazement.
My first concern is the procedure you have followed. We knew that this law had to be re-validated, which was due to expire on 30 June 2013. We knew you had a bill in your drawers that we assumed would follow the usual path through the Council of State and other bodies. And here we suddenly saw a bill arriving signed by a colleague from your party, submitted to urgency. Parliamentarians who have co-signed it are, in the end, not quite flagrant, not so convinced that this is a good proposal.
This proposal almost doubles the percentage of ethanol and biodiesel to be incorporated into fuels by July 1. It sets a minimum threshold for the use of agrofuels higher than the maximum recommended today by the Commission. As of 1 July, diesel will contain at least 6% biodiesel and petrol at least 9% bioethanol.
Our misunderstanding also comes from the fact that you were committed to consulting with stakeholders in the framework, among others, of the Federal Council for Sustainable Development, you spoke with NGOs and civil society, and you were committed to supporting the European guidelines that today aim at reducing the use of agrofuels.
This is the subject of a second misunderstanding. The European Commission is aware of the effects of the European demand for biofuels, is considering challenging the 10% target by 2020 and, in any case, is firmly debating reducing the share of first-generation biofuels, i.e. those in direct competition with food production.
Options are on the table, which you have supported on behalf of Belgium, the federal state and in agreement with the federal entities. What is on the table today, Belgium’s paper position, is just to support, on the contrary, a minimum, a ceiling. “Belgium could support a cap for the contribution of conventional biofuel to the objectives (...) in view of preventing an increasing use of food crops for energy production.”
#125
Official text
La Belgique défend un maximum et, ici, on va voter un minimum qui est au-dessus du maximum!
En outre, en ce qui concerne les carburants de deuxième génération, la Commission européenne a, fort heureusement, compris qu'il fallait chercher de nouvelles générations de biocarburants ou d'agrocarburants, qu'il fallait se tourner vers les déchets agricoles ou d'autres types de production de biomasse, qui ne soient pas en concurrence avec l'alimentation. Ce que propose la Commission européenne aujourd'hui, dans ces négociations qui, je le reconnais, n'ont pas encore abouti mais qui sont convergentes entre les États membres et la Commission – et en tout cas entre la position belge et la Commission –, c'est que les carburants de deuxième génération seraient soutenus et que l'on instaurerait un seuil minimum. C'est ce que les négociateurs défendent devant la Commission européenne. Et ici, que fait-on? On vote, au contraire, un maximum de 1,5 % – si j'ai bien compris – au sein du pourcentage d'agrocarburants incorporé. Vous pourrez me le confirmer. Mais 1,5 % de 6 ou 9 %, ce n'est vraiment pas grand-chose. Ici, on met un maximum, comme si on craignait qu'il y ait de la concurrence, qu'une deuxième génération d'agrocarburants ne vienne trop vite remplacer la première, qui en arrange certains.
Nous ne pouvons pas comprendre que, d'un côté, vous soutenez une position devant la Commission et que, d'un autre côté, la Chambre va adopter une proposition en sens contraire. C'était au départ un projet de loi, que vous avez refilé à un parlementaire de votre groupe pour en faire une proposition de loi, que d'autres ont signé sans se soucier de la cohérence.
Voilà pour le processus dont nous voyons l'aboutissement aujourd'hui. Parlons maintenant un peu du fond du problème. Il est effectivement question de l'approvisionnement énergétique et des émissions des gaz à effet de serre du secteur du transport. Il s'agit d'une question bien plus large que le recours aux agrocarburants. Ce n'est en effet pas seulement en ayant recours aux agrocarburants que l'on résoudra le problème énergétique et le problème climatique que pose le secteur du transport. Le recours aux agrocarburants ou à des sources d'énergie renouvelable a été considéré, il y a plus de dix ans, comme une piste de solution, jamais comme la solution. Car cela ne résout pas le problème de l'augmentation totale du nombre de véhicules qui circulent et du nombre de kilomètres parcours par véhicule. Cela ne résout pas le problème de la congestion automobile et les innombrables nuisances liées à la circulation routière.
Translated text
Belgium defends a maximum and here we will vote a minimum that is above the maximum!
Furthermore, with regard to second-generation fuels, the European Commission, fortunately, understood that it was necessary to look for new generations of biofuels or agrofuels, that it was necessary to turn to agricultural waste or other types of biomass production, which do not compete with food. What the European Commission proposes today, in those negotiations which, I acknowledge, have not yet been achieved but which are convergent between the Member States and the Commission – and in any case between the Belgian position and the Commission – is that second-generation fuels would be supported and that a minimum threshold would be introduced. This is what the negotiators are defending before the European Commission. And here, what are we doing? On the contrary, a maximum of 1.5 percent – if I have understood it correctly – is voted within the percentage of incorporated agrofuels. You can confirm it. But 1.5 percent of 6 or 9 percent is really not much. Here, one puts a maximum, as if one feared that there would be competition, that a second generation of agrofuels would not come too quickly to replace the first, which arranges some of them.
We cannot understand that, on the one hand, you support a position before the Commission and that, on the other hand, the House will adopt a proposal in the opposite direction. It was initially a bill, which you referred to a parliamentary member of your group to make a bill, which others signed without worrying about consistency.
This is the process of which we see the outcome today. Now let’s talk a little about the essence of the problem. It is actually a matter of energy supply and greenhouse gas emissions from the transport sector. This is a much broader issue than the use of agrofuels. It is not only by using agrofuels that the energy and climate problems posed by the transport sector will be solved. The use of agrofuels or renewable energy sources was considered, more than a decade ago, as a solution, never as the solution. Because this does not solve the problem of the total increase in the number of vehicles circulating and the number of kilometers traveled per vehicle. This does not solve the problem of car congestion and the innumerable inconvenience associated with road traffic.
#126
Official text
Le recours à ces nouveaux carburants et la demande des pays industrialisés ont suscité une vague énorme de mise en culture de terres nouvelles. Il s'agit de terres qui n'avaient pas encore été utilisées pour l'agriculture ou qui étaient précédemment occupées par des cultures vivrières, situées en grande partie dans les pays du Sud ainsi qu'aux États-Unis (le maïs), au Brésil (la canne à sucre). Aujourd'hui, même des pays de l'Afrique subsaharienne sont exposés à cette pression pour produire des carburants en lieu et place d'une production alimentaire pourtant insuffisante.
Produire pour se nourrir ou produire pour conduire est dès lors rapidement devenu un dilemme. Même les écologistes qui cherchaient à développer les énergies renouvelables se sont rendu compte que cette piste n'était pas cohérente avec leurs objectifs en raison des conséquences environnementales, sociales, et même des atteintes aux droits de l'homme.
Je me réfère ici, notamment, au rapporteur spécial pour le droit à l'alimentation car il s'agit, selon moi, de la meilleure des références. Olivier De Schutter, en avril 2013, mentionnait différentes données. Par exemple, que 6,6 millions d'hectares de terres additionnelles auraient été mises en culture pour des biocarburants entre 2003 et 2008. Que cela exerce une pression non seulement sur la terre, mais aussi sur des ressources comme l'eau. En effet, il faut parfois irriguer ces cultures. Il arrive aussi que ces cultures pompent l'eau souterraine. Que cela exerce une pression évidente sur la biodiversité. Comme le dénonce le rapporteur, l'Afrique subsaharienne est, depuis quelques années, particulièrement exposée à ces acquisitions massives de terres pour produire des carburants.
Pourquoi le rapporteur sur le droit à l'alimentation en a-t-il parlé? Parce que tout cela a un impact sur la sécurité alimentaire et sur le prix des denrées alimentaires. Pendant la grosse crise alimentaire de 2008-2009, cette politique a été considérée comme un des facteurs prépondérants ayant provoqué l'explosion des prix et étant à l'origine des émeutes de la faim, causant des milliers de morts. Nous ne pouvons plus tolérer cette souffrance qui continue à sévir dans le monde.
Translated text
The use of these new fuels and the demand from the industrialized countries have triggered a huge wave of new land cultivation. These are lands that had not yet been used for agriculture or that were previously occupied by food crops, located largely in the South countries as well as in the United States (maize), in Brazil (sugar cane). Today, even countries in sub-Saharan Africa are exposed to this pressure to produce fuel instead of insufficient food production.
Producing to feed or producing to drive has since quickly become a dilemma. Even environmentalists who sought to develop renewable energies realized that this track was not consistent with their goals due to environmental, social consequences, and even human rights violations.
I am referring here, in particular, to the Special Rapporteur for the Right to Food because, in my opinion, this is the best of references. Olivier De Schutter, in April 2013, mentioned different data. For example, that 6.6 million hectares of additional land would have been cultivated for biofuels between 2003 and 2008. That this puts pressure not only on the earth, but also on resources such as water. Sometimes these crops need to be irrigated. It also happens that these crops pump underground water. This puts a significant pressure on biodiversity. As the rapporteur denounces, sub-Saharan Africa has, in recent years, been ⁇ exposed to these massive land acquisitions for the production of fuel.
Why did the rapporteur on the right to food talk about this? Because all of this has an impact on food security and on the price of food. During the great food crisis of 2008-2009, this policy was regarded as one of the leading factors that caused the price explosion and was the source of hunger riots, causing thousands of deaths. We can no longer tolerate this suffering that continues to strike the world.
#127
Official text
Le rapporteur indique aussi que, finalement, cela n'apporte pas énormément de bénéfices en faveur des zones rurales: cette première génération d'agrocarburants est conçue dans une optique d'agriculture industrielle. Ainsi, des paysans se font parfois expulser de leurs terres; des violences, des agressions voire des assassinats sont parfois commis; les emplois créés sont peu nombreux et ne remplacent aucunement l'agriculture vivrière qui permettait aux populations de subsister ou de se développer.
La contradiction est évidente vis-à-vis de nos politiques de coopération au développement.
La coopération au développement pousse à soutenir l'agriculture paysanne, à garder les emplois dans le monde rural, à maintenir les paysans sur les terres et à y appuyer une productivité nouvelle, et, par ailleurs, cette première génération d'agrocarburants en Europe engendre une demande importante.
Je reviens à la loi. En 2009, la loi votée pouvait être considérée comme acceptable. En effet, elle visait un pourcentage en volume de 4 %, tant pour le diesel que pour l'essence. Le texte de la loi spécifiait les critères de durabilité; à l'époque, nous les avions déjà considérés comme insuffisants: il s'agissait de critères d'impact direct.
Je relisais cet après-midi cette loi. Elle précise qu'on appelle biocarburants durables ceux qui ne proviennent pas de zones induisant une déforestation et qui répondent à certains caractères sur le mode de culture, l'utilisation réduite de pesticides, la protection des sols, etc. Cette loi reprenait donc des critères de durabilité, sans spécifier de critères sur l'impact indirect - the indirect impact of land use changes. Ce n'est qu'après que ces éléments ont été proposés à la négociation au niveau européen; ils ont été progressivement intégrés dans l'arrêté de 2011.
Translated text
The rapporteur also points out that, ultimately, this does not bring much benefit to rural areas: this first generation of agrofuels is designed in an industrial agricultural perspective. Thus, peasants are sometimes expelled from their lands; violence, aggression and even murders are sometimes committed; the jobs created are few and do not in any way replace the food-based agriculture which allowed the populations to survive or develop.
The contradiction is evident with our development cooperation policies.
Development cooperation promotes support for peasant agriculture, ⁇ ins jobs in rural areas, keeps peasants on the land and supports new productivity, and, moreover, this first generation of agrofuels in Europe generates significant demand.
I return to the law. In 2009, the law passed could be considered acceptable. In fact, it aimed at a 4% volume percentage for both diesel and gasoline. The text of the law specified the sustainability criteria; at the time, we had already considered them insufficient: these were criteria of direct impact.
I read this law this afternoon. Sustainable biofuels are those that do not come from areas inducing deforestation and that meet certain characteristics on the mode of cultivation, reduced use of pesticides, soil protection, etc. This law therefore re-established sustainability criteria, without specifying criteria on indirect impact - the indirect impact of land use changes. It was only after these elements were proposed for negotiation at European level; they were gradually integrated into the 2011 Decree.
#128
Official text
On peut dire aussi qu'avec ces 4 %, nos industries utilisent des matières premières qui sont quasiment européennes. Aujourd'hui, on augmente le pourcentage, ce qui est inquiétant. Même quand on utilise des matières premières européennes, on induit indirectement un déplacement du besoin de terres agricoles ailleurs. Je doute fort que nous pourrons continuer à utiliser des carburants purement européens. BioWanze se vante d'utiliser de la matière première purement locale.
Par ailleurs, je sais que nous avons un contentieux avec l'Argentine, qui attaque la Belgique car elle estime que notre loi met des obstacles à ses exportations de céréales pour transformation en carburant.
Cette proposition de loi cache-t-elle la nécessité d'apaiser un contentieux avec l'Argentine? J'ai pu le lire dans certaines notes et je voudrais bien que vous me disiez le contraire. Je voudrais aussi que vous me disiez que les matières premières transformées dans nos usines viennent de pays européens et qu'elles sont vraiment gérées durablement, ce que l'on n'arrive jamais à prouver.
Nous sommes vraiment opposés à voter cette loi aujourd'hui. Nous considérons qu'elle va dans le mauvais sens. Elle est contraire à l'évolution au niveau européen, évolution que la Belgique soutient.
Nous vous proposons de voter l'amendement que nous déposons, que je cosigne avec Mme Gerkens et M. Calvo, qui vise à supprimer le texte de la proposition de loi et à le remplacer par une modification de la loi de 2009 en vue de prolonger sa validité d'un an. Au cours de cette année, nous ferions une évaluation de ce que ces 4 % de volume incorporé peuvent provoquer comme effets. De plus, il serait aussi intéressant de travailler sur la définition de la deuxième génération des biocarburants. Il faut que cette deuxième génération puisse répondre à des critères qui ne soient pas, comme le texte le propose aujourd'hui, très peu clairs et très peu transparents. Cette proposition laisse la possibilité au Roi de définir si un agrocarburant est de deuxième génération, est durable et peut être comptabilisé avec un facteur multipliant son pourcentage.
Translated text
It can also be said that with these 4% our industries use raw materials that are almost European. Today, the percentage is increasing, which is worrying. Even when European raw materials are used, it indirectly induces a displacement of the need for agricultural land elsewhere. I am very doubtful that we can continue to use purely European fuels. BioWanze boasts of using purely local raw materials.
In addition, I know that we have a dispute with Argentina, which attacks Belgium because it believes that our law sets obstacles to its exports of cereals for processing into fuel.
Does this bill hide the need to settle a dispute with Argentina? I could read it in some notes and I would like you to tell me the opposite. I would also like you to tell me that the raw materials processed in our factories come from European countries and that they are truly managed sustainably, which one can never prove.
We are really opposed to voting this law today. We think it is going in the wrong direction. It is contrary to the evolution at European level, which Belgium supports.
We invite you to vote on the amendment we submit, which I co-sign with Ms. Gerkens and Mr. Calvo, which aims to remove the text of the bill and replace it with an amendment to the law of 2009 in order to extend its validity by one year. During this year, we would make an assessment of what these 4% of embedded volume can cause as effects. Furthermore, it would also be interesting to work on the definition of second-generation biofuels. This second generation must be able to meet criteria that are not, as the text today proposes, very unclear and very untransparent. This proposal allows the King to define whether an agrofuel is second-generation, is sustainable and can be accounted for with a factor multiplying its percentage.
#129
Official text
Pour nous, ce texte est inacceptable et quasi illisible. C'est pourquoi il doit être modifié en bénéficiant d'un délai suffisant qui serait incorporé dans la loi de 2009.
Il importe que les écologistes expliquent ce qu'ils veulent en termes d'énergie renouvelable dans le domaine du transport et ce qu'ils souhaitent sur le plan de l'utilisation de la biomasse. Nous ne sommes pas enclins à condamner définitivement tous les agrocarburants, mais nous estimons que ceux qui appartiennent à la première génération ont un impact principalement négatif. En revanche, nous approuvons de nouvelles sources énergétiques susceptibles d'être combinées avec un usage de la biomasse qui ne soit pas en concurrence avec la production alimentaire et qui s'inscrivent dans des cycles fermés en accord avec une relocalisation du modèle agricole. Il conviendrait aussi que les techniques soient appropriables par tous. Voilà les biocarburants que nous souhaitons voir se développer. Il faut donc chercher du côté des sources d'énergie renouvelable pour le transport, mais sans accepter le modèle actuel.
En conclusion, nous plaidons pour la cohérence des politiques, notamment entre M. Wathelet et lui-même – dont nous avons montré les contradictions – ou encore entre le PS et le PS. Mme Emmery a bien exprimé son malaise, et elle l'a fait très courageusement. Lundi dernier, nous avons entendu Mme Vienne à la Table ronde des ONG expliquer qu'elle souhaitait que les politiques soient cohérentes sur le plan du développement. Vous avez bien expliqué à quel point la politique des agrocarburants était préoccupante. Nous plaidons pour une harmonie entre les politiques de coopération, les mesures agricoles et énergétiques, au profit du droit à l'alimentation et des droits des populations les plus précaires de cette planète.
Translated text
For us, this text is unacceptable and almost unreadable. That is why it must be amended with sufficient time to be incorporated into the 2009 Act.
It is important that environmentalists explain what they want in terms of renewable energy in the field of transport and what they want in terms of the use of biomass. We are not inclined to definitively condemn all agrofuels, but we believe that those belonging to the first generation have a predominantly negative impact. On the other hand, we endorse new energy sources that can be combined with a use of biomass that is not in competition with food production and that are part of closed cycles in accordance with a relocation of the agricultural model. Techniques should be suitable for all. These are the biofuels we want to develop. Therefore, it is necessary to look for renewable energy sources for transport, but not to accept the current model.
In conclusion, we call for policy coherence, in particular between Mr. Wathelet and himself – whose contradictions we have shown – or even between the PS and the PS. Ms. Emmery expressed her unhappiness well, and she did so very courageously. Last Monday, we heard Ms. Vienne at the NGO Round Table explain that she wanted policies to be coherent in terms of development. You have clearly stated the importance of agrofuels. We advocate for harmony between cooperation policies, agricultural and energy measures, in favor of the right to food and the rights of the world’s most precarious populations.
#130
Official text
Monsieur le président, je me permets de monter à la tribune car Mme Snoy a parlé d'un certain nombre d'incompréhensions au niveau de ce texte. Je vais essayer de les lever et me permettre quelques considérations.
D'abord, je voudrais réagir aux propos de Mme Emmery qui se reproche un défaut de vigilance par rapport à un texte qu'elle a signé. Je vous le laisse ... Je vous demande simplement d'être également plus vigilante par rapport au travail d'un gouvernement qui est présidé par un premier ministre que vous connaissez, je suppose, qui a lui-même totalement avalisé ce texte le 31 mai dernier …
(Brouhaha sur les bancs du PS)
Je dis simplement – et cela me permet aussi de répondre à Mme Snoy – que ce texte a été approuvé par le gouvernement. Il aurait pu être déposé au parlement sous forme de projet. La proposition a été déposée en même temps. Globalement, reconnaissons qu'un texte de projet de loi bénéficie lui-même directement de l'urgence, ce qui n'est pas le cas d'une proposition, raison pour laquelle l'urgence a dû être demandée.
Comme vous le savez, ce texte devait être adopté avant le 30 juin parce que même dans votre proposition – si on est bien d'accord –, vous ne sous-estimez pas le fait qu'il faille prendre une initiative avant le 30 juin. Nous sommes au moins du même avis sur ce point!
Que ce soit un projet ou une proposition, nous avons eu ce respect vis-à-vis du parlement qui avait déposé cette proposition. C'est exceptionnel! Ce qui est extraordinaire, c'est que lorsque le gouvernement prend des projets, on lui reproche de ne pas respecter les initiatives parlementaires. Quand des initiatives parlementaires sont prises alors que le gouvernement prend en même temps un projet et qu'on laisse la priorité à l'initiative parlementaire, on nous le reproche aussi! Je le comprends. Quand j'étais chef de groupe de l'opposition, je faisais la même chose.
Reconnaissons tous en tout cas que ce thème mérite bien mieux que ce débat de savoir qui est à l'origine du texte ou s'il fallait être plus vigilant lors de la lecture du texte. Ce thème est suffisamment important pour mériter un autre débat. J'espère pouvoir vous convaincre, malgré votre vigilance, grâce aux différents arguments que je vais évoquer ici.
Translated text
Mr. Speaker, I allow myself to go up to the tribune because Ms. Snoy spoke of a number of misunderstandings in this text. I will try to take them up and allow myself a few considerations.
First, I would like to react to the remarks of Ms. Emmery, who accuses herself of a lack of vigilance in relation to a text she signed. I leave it to you... I just ask you to be also more vigilant with regard to the work of a government that is chaired by a prime minister you know, I suppose, who himself fully endorsed this text on May 31 last ...
(Brouhaha on the banks of the PS)
I simply say – and this also allows me to answer Mrs. Snoy – that this text was approved by the government. It could have been submitted to Parliament as a draft. The proposal was submitted at the same time. Overall, let us acknowledge that a text of a bill itself benefits directly from the urgency, which is not the case of a proposal, which is why the urgency had to be requested.
As you know, this text was supposed to be adopted before 30 June because even in your proposal – if we agree well – you do not underestimate the fact that it is necessary to take an initiative before 30 June. We are at least of the same opinion on this point!
Whether it was a draft or a proposal, we had this respect for the parliament that had submitted this proposal. It is exceptional! What is extraordinary is that when the government makes plans, it is blamed for not respecting parliamentary initiatives. When parliamentary initiatives are taken while the government simultaneously takes a project and leaves the priority to the parliamentary initiative, we are also blamed! I understand it. When I was the leader of the opposition group, I did the same thing.
Let us all recognize in any case that this theme deserves much better than this debate to know who is at the origin of the text or if we should be more vigilant when reading the text. This issue is important enough to deserve another discussion. I hope to be able to convince you, despite your vigilance, thanks to the various arguments I will draw up here.
#131
Official text
Comme ce fut évoqué par le sp.a et, avec moins de surprise, par M. George, ce texte est véritablement équilibré. Pourquoi? Pour plusieurs raisons. Premièrement, il fallait un texte avant la fin de ce mois. À ce sujet, nous sommes tous d'accord. Deuxièmement, vous n'êtes pas sans savoir que ce texte se prend dans un cadre européen qui nous impose un certain nombre d'objectifs à l'horizon 2020, dont le fonctionnement des moyens de transport avec 10 % d'énergies renouvelables. Nous sommes à 3,5 %. La France est à 6 %, l'Allemagne à 7 %. Nous sommes pour le moins en retard!
Aussi d'entendre certains dire que nous pouvons prendre des libertés par rapport à des objectifs imposés au niveau de l'Union européenne, par rapport au développement d'un certain nombre de productions renouvelables liées au secteur du transport, c'est, selon moi, prendre des libertés que l'on peut facilement prendre lorsqu'on siège dans l'opposition, mais plus difficilement en qualité de membre d'un gouvernement qui se sent responsable et qui respecte les feuilles de route imposées par l'UE. Et quant à prendre des libertés par rapport à des objectifs européens, je pense qu'il ne faut pas le faire ni dans cet objectif-ci, ni dans celui lié au CO₂ ni dans celui lié à la production d'énergies renouvelables. Je suppose que vous serez d'accord avec moi.
En ce qui concerne l'ouverture à la deuxième génération, madame Snoy, quand vous n'avez plus parlé du texte, je dois avouer que j'étais quasiment d'accord avec vos propos. Lorsqu'on évoquait les biocarburants, nous étions nombreux à penser qu'il s'agissait de la solution miracle: nous allions remplacer le pétrole par des cultures qui ne pollueraient pas et qui feraient avancer nos voitures. Si je caricature, la proposition revêtait un caractère exceptionnel. Et des pays comme ceux du Nord de l'Europe se sont engouffrés dans cette voie. D'ailleurs, ils sont bien plus en avance que nous en termes de pourcentage d'utilisation des agrocarburants.
Translated text
As stated by the SPD and, less surprisingly, by Mr. George, this text is truly balanced. Why Why ? For several reasons. First, a text was needed before the end of this month. On this we all agree. Secondly, you are not unaware that this text is taken within a European framework that imposes a number of targets for 2020, including the functioning of means of transport with 10% renewable energy. We are at 3.5 percent. France is at 6 percent and Germany at 7 percent. At least we are late!
Also, to hear some say that we can take freedoms from targets imposed at the level of the European Union, from the development of a number of renewable productions related to the transport sector, is, in my view, take freedoms that one can easily take when one sits in the opposition, but more difficultly as a member of a government that feels responsible and respects the roadmap imposed by the EU. And when it comes to taking freedoms from European targets, I think we shouldn’t do so either in this, in the CO2 or in the production of renewable energy. I suppose you will agree with me.
As for opening up to the second generation, Mrs. Snoy, when you no longer talked about the text, I have to admit that I was pretty much in agreement with you. When we talked about biofuels, many of us thought it was the miraculous solution: we were going to replace oil with crops that would not pollute and drive our cars forward. If I caricaturized, the proposal had an exceptional character. And countries like those of northern Europe have plunged into this path. Moreover, they are far ahead of us in terms of percentage of use of agrofuels.
#132
Official text
Ensuite, tous, nous devons déchanter parce que cette surproduction d'huile de palme par exemple, surtout dans des pays du Sud, provoque de véritables crises environnementales et alimentaires qui sont inacceptables. Nous devons donc nous adapter et changer notre approche.
Votre proposition de prolonger la loi actuelle signifie que vous ne donnez même pas une chance aux biocarburants de deuxième génération. Nous ne faisons pas ce choix. Nous préférons l'insérer maintenant mais nous mettons un cap à 1,5 % parce qu'il faut faire en sorte de ne pas "surinsérer" du carburant de deuxième génération. En effet, il reste une série d'incertitudes quant au statut du carburant de deuxième génération, l'ensemble des critères ne sont pas encore définis.
Vous dites qu'il faudrait donner plus de place au carburant de deuxième génération. Vous me demandez pourquoi je limite à 1,5 % car c'est en contradiction avec ce qu'on dit au niveau européen. Vous dites aussi qu'il faut quand même ne pas en mettre du tout.
Tous les éléments du carburant de deuxième génération ne sont pas définis. C'est la raison pour laquelle on les limite à 1,5 %. Nous ne voulons pas détériorer la filière première génération belge. Il est vrai que j'ai pas mal de réticences vis-à-vis du carburant de première génération, mais pas sur celui de la Belgique! Je n'ai pas d'états d'âme sur les critères de durabilité ou sur la proximité européenne du carburant de première génération belge car je sais qu'il est de qualité. Par contre, j'ai des problèmes avec celui qui ne provient pas de l'Union européenne, notamment l'argentin que vous évoquiez tout à l'heure. En donnant un trop grande part de carburant de deuxième génération, je ne veux pas tuer une filière responsable qui s'est créée en Belgique, ne citons que BioWanze par exemple, et je ne veux pas tuer ceux qui ont investi de manière durable et responsable dans cette filière. Le meilleur moyen de le faire était de passer de 4 à 6, avec un maximum de 1,5 %.
Translated text
Then, all of us, we have to dismay because this overproduction of palm oil for example, especially in Southern countries, causes real environmental and food crises that are unacceptable. We must adapt and change our approach.
Your proposal to extend the current law means that you don’t even give a chance to second-generation biofuels. We do not make that choice. We prefer to insert it now, but we are putting a slope at 1.5% because we need to make sure that we do not “surinsert” second-generation fuel. Indeed, there remains a series of uncertainties regarding the status of second-generation fuel, all the criteria are not yet defined.
You say there should be more space for second-generation fuel. You ask me why I limit it to 1.5% because it is contrary to what is said at the European level. You also say that you should not use it at all.
All components of the second generation fuel are not defined. That is why they are limited to 1.5%. We do not want to deteriorate the Belgian first generation chain. It is true that I have a lot of reluctance towards the first-generation fuel, but not on that of Belgium! I have no feelings about the sustainability criteria or the European proximity of the Belgian first-generation fuel because I know that it is of quality. However, I have problems with those who do not come from the European Union, especially the Argentine you mentioned recently. By giving too much of second-generation fuel, I do not want to kill a responsible chain that was created in Belgium, not to mention BioWanze for example, and I do not want to kill those who have invested in this chain in a sustainable and responsible way. The best way to do this was to go from 4 to 6, with a maximum of 1.5%.
#133
Official text
Madame Snoy, vous dites que je ne suis pas cohérent avec moi-même. Laissez-moi au moins assumer ma propre cohérence. Je n'essaierai pas de trouver la cohérence dans votre discours; je n'y arrive pas toujours, mais je ne vous demande pas de la trouver chez moi. Sur ce thème, restons chacun chez soi et tout sera plus facile!
Évidemment, quand je plaide au niveau européen pour un maximum de 5 % en première génération, regardez les chiffres, madame Snoy. Vous savez comme moi que 6 % en volume de première génération correspond à 5 % en énergie produite au niveau européen. C'est la même chose. C'est pourquoi vous vous êtes montrée correcte en avouant que vous avez peut-être mal compris: oui. Une production volume de 6 % vaut 5 % en termes énergétiques.
Je reviendrai ensuite sur l'éthanol, sur l'essence.
Pour l'instant, nous parlons de diesel. Le E10, dont il est fait référence dans le texte, n'est pas encore d'application, le cadre n'est pas encore créé. Aujourd'hui, la discussion est assez hypothétique. À mon avis, avant la première évaluation, nous aurons dû reparler de ce thème. Aujourd'hui, c'est le diesel le thème du vrai débat.
Mais 6 % de volume correspondent bien à 5 % en énergie, sans avoir inclus un début de deuxième génération. Même en plaidant pour un maximum de 5 % au niveau européen, dans ce qui est proposé au vote, nous n'y parviendrons même pas à condition de n'avoir aucune insertion de carburant de deuxième génération. C'est la différence de base. Attention dans les comparaisons entre des pourcentages en volume et en capacité énergétique.
La transcription de cet élément manque peut-être de clarté dans le texte. Pourtant, cet élément permet de démontrer une totale cohérence: simplement, la base de calcul diverge entre ces premiers textes où il était question de volumes et les textes actualisés qui font référence à des productions énergétiques.
Translated text
Madame Snoy, you say that I am not consistent with myself. Let me at least assume my own consistency. I will not try to find consistency in your speech; I do not always get it, but I do not ask you to find it at home. Let’s stay at home and everything will be easier.
Obviously, when I advocate at European level for a maximum of 5% in the first generation, look at the figures, Mrs. Snoy. You know like me that 6% in volume of first generation corresponds to 5% in energy produced at European level. It is the same thing. That’s why you proved yourself right by confessing that you may have misunderstood: yes. A volume production of 6% is worth 5% in energy terms.
I will then return to the ethanol, the gasoline.
For now, we are talking about diesel. The E10, which is referred to in the text, is not yet applied, the framework is not yet created. Today, the discussion is quite hypothetical. In my opinion, before the first assessment, we should have talked about this topic again. Today, diesel is the topic of the real debate.
But 6% of volume correspond well to 5% in energy, without including a second-generation start. Even if we advocate for a maximum of 5% at the European level, in what is proposed at the vote, we will not even succeed if we do not have any second-generation fuel inserts. That is the basic difference. Be careful when comparing percentages in volume and energy capacity.
The transcription of this element may lack clarity in the text. Nevertheless, this element allows to demonstrate a total consistency: simply, the calculation base differs between those early texts where it was about volumes and the updated texts that refer to energy production.
#134
Official text
Certains nous disent: "Il faut ouvrir au maximum à la deuxième génération". Cela ne figure plus dans votre proposition, je le note. D'ailleurs, ceux qui veulent le plus ouvrir à la deuxième génération, parce que les critères ne sont pas encore définis, appartiennent au secteur pétrolier. Eh oui! Au plus ils peuvent inciter à une deuxième génération qui n'est pas bien définie, au plus ils ont une certaine liberté quant à la qualité du biocarburant qu'ils injectent dans le diesel. C'est pourquoi nous n'avons pas choisi cette option non plus.
Notre option nous permet, au moins, de nous inscrire dans une logique de respect des objectifs européens. Nous allons un peu plus vers les 10 %, mais nous en serons encore loin. Car, 10 %, c'est en volume. On ne peut pas les comparer avec les 6 %. Quand on est à 10, cela signifie que nous ne sommes même pas à la moitié de l'objectif 2020.
Ensuite, c'est le mécanisme qui permet de donner une perspective à la deuxième génération. Je plaide pour celle-ci à l'échelle européenne et j'aurais fait voter une loi dans laquelle on n'en parlait pas? Cela aurait été totalement incohérent! Nous sommes ici dans une perspective ciblée et encadrée. Surtout, on ne tue pas le secteur actuel, lié aux premières générations. De plus, notre texte comporte des balises en termes de consultation, d'évaluation et d'évolution des lois.
Translated text
Some people say, “We need to open up to the second generation as much as possible.” This no longer appears in your proposal, I note. By the way, those who want to open the most to the second generation, because the criteria are not yet defined, belong to the oil sector. Oh yes ! At most they can incite a second generation that is not well defined, at most they have some freedom in terms of the quality of the biofuel they inject into the diesel. That is why we did not choose this option either.
Our option allows us, at least, to enter into a logic of respect for European goals. We’re going a little further toward the 10% but we’re still far from it. 10% is in volume. It cannot be compared to 6%. When we’re at 10, it means we’re not even at half of the 2020 target.
Then, it is the mechanism that allows to give a perspective to the second generation. I advocate for it at the European level and I would have voted for a law in which it was not mentioned? That would have been completely inconsistent. We are here in a targeted and framed perspective. Most importantly, we do not kill the current sector, linked to the first generations. In addition, our text contains tags in terms of consultation, evaluation and evolution of laws.
#135
Official text
Ik ben zeker dat wij binnen de twaalf volgende maanden in het Parlement nog een debat over de biobrandstoffen zullen voeren. Het is aan het veranderen en aan het evolueren. Er zijn verschillende Europese teksten en pleidooien op Europese raden geweest. Ik zal die blijven volgen en daar het dossier bepleiten. Daarom hebben wij in de tekst opgenomen dat er verschillende evaluaties zullen moeten komen. Wij hebben daarvoor zelfs een termijn bepaald. Ik ga het engagement dan ook aan om de verschillende partners, de verschillende stakeholders, opnieuw te raadplegen.
Translated text
I am confident that we will continue to hold a debate on biofuels in the Parliament in the next twelve months. It is changing and evolving. There have been several European texts and pleasures at European councils. I will continue to follow them and defend the dossier there. Therefore, we have included in the text that various evaluations will need to be made. We even set a deadline for this. I am therefore committed to re-consulting the different partners, the different stakeholders.
#136
Official text
Nous avons rencontré les représentants du secteur à de nombreuses reprises. C'est vrai que nous ne les avons pas tous suivis. C'était tellement contradictoire pour certains que c'était impossible! En la matière, nous nous sommes inspirés des avis du Conseil fédéral du développement durable (CFDD). Et nous le consulterons encore, essentiellement sur l'évolution des textes européens et à propos de l'évaluation qui devra être faite dans les douze prochains mois.
J'en arrive ainsi au dernier élément d'ordre un peu plus politique.
Je me réfère ici à l'intervention de Mme Snoy. Comme je le disais tout à l'heure, on en revient un peu de la solution miracle des biocarburants. Vous avez dit qu'au Sud, des terres étaient pillées pour envoyer du biocarburant dans d'autres régions du monde, pour faire rouler des voitures au détriment de l'alimentation des populations locales. C'est une situation inacceptable et qui, tout comme vous, me heurte. Ce genre de situation est franchement dégoûtant!
Mais comme vous le savez, heureusement, en Belgique, nous avons inséré toute une série de mécanismes qui nous protègent à ce niveau. Je parle des critères de durabilité. Vous avez dit qu'il suffisait de prolonger la loi, mais cela poserait un problème technique. En effet, si l'on se contente de prolonger la loi, les critères de durabilité de ladite loi ne seront plus en correspondance avec l'évolution des directives européennes. Ils seront en contradiction avec un arrêté royal qui, lui, deviendrait caduc parce que pris entre deux textes de loi. Je parle de l'arrêté royal du 26 novembre 2011 qui définit les critères de durabilité. Si un nouveau texte de loi réinsère de nouveaux critères de durabilité, ils effaceront cet arrêté pris antérieurement. Cela ne va pas!
Il faut maintenir l'ensemble des critères de durabilité de l'arrêté royal de 2011, et surtout continuer à protéger l'Union européenne par rapport aux éléments liés à la fiscalité. Pourquoi? En quelque sorte, pour protéger notre marché des biocarburants hors UE, qui viendraient fausser notre marché.
Translated text
We have met with representatives of the industry many times. It is true that we did not follow them all. It was so contradictory for some that it was impossible! In this regard, we have been inspired by the opinions of the Federal Council for Sustainable Development (CFDD). And we will consult him again, mainly on the evolution of European texts and on the evaluation that will be done in the next twelve months.
So I come to the last part of the order a little more political.
I refer here to the intervention of Ms. Snoy. As I said earlier, we come back a little bit from the miracle solution of biofuels. You said that in the South, land was looted to send biofuel to other parts of the world, to drive cars at the expense of feeding the local population. This is an unacceptable situation that, like you, strikes me. Such a situation is frankly disgusting!
But as you know, fortunately, in Belgium, we have inserted a whole series of mechanisms that protect us at this level. I am talking about sustainability. You said that it would be enough to extend the law, but that would pose a technical problem. Indeed, if one merely extends the law, the sustainability criteria of the said law will no longer correspond with the evolution of European directives. They will be in contradiction with a royal decree that, he, would become obsolete because taken between two texts of law. The Royal Decree of 26 November 2011 defines the criteria for sustainability. If a new legislation reinserts new sustainability criteria, they will delete that previous decision. This is not OK!
All the sustainability criteria of the Royal Decree of 2011 must be ⁇ ined and, above all, the European Union must continue to be protected in relation to the elements related to taxation. Why Why ? In some way, to protect our market from non-EU biofuels, which would distort our market.
#137
Official text
À cet égard, l'Argentine, dont il a été question, démontre que l'Union européenne fait en sorte de ne pas être à la merci de ces biocarburants non acceptables en termes de durabilité. Pourquoi? Elle attaque même la Belgique car notre pays refuse d'acheter ce type de biocarburants. Je prends l'engagement qu'on continuera à le faire.
Je continuerai à privilégier les biocarburants européens. On les privilégie tellement bien qu'on les favorise même fiscalement! On continuera à n'accepter sur notre territoire que les biocarburants qui respectent tous les critères de durabilité de l'arrêté royal de 2011. Soyons très clairs et très fermes sur ce point! C'était vrai pour le passé. Cela reste vrai aujourd'hui. Cette loi ne change pas. Tant que je serai là, il en sera ainsi!
Je n'accepterai pas que l'on fasse un quelconque compromis sur les critères de durabilité. Je n'accepterai pas que l'on privilégie d'autres biocarburants que ceux qui effectivement ne mettent pas en péril les pays du Sud, que ce soit en termes de biodiversité et d'agroalimentaire ou en matière purement alimentaire.
Monsieur le président, je pense que ce texte n'est pas simple car on le prend à un mauvais moment. S'il n'y avait pas eu cette date butoir du 30 juin, je pense que nous aurions tous attendu que le débat européen soit plus avancé, qu'il nous donne davantage de certitudes et de sécurité juridique; c'est clair. Mais il y a une date, et il faut bien la respecter. Il fallait prendre l'initiative avant le 30 juin.
Translated text
In this regard, Argentina, which was discussed, demonstrates that the European Union is making sure not to be at the mercy of these unacceptable biofuels in terms of sustainability. Why Why ? It even attacks Belgium because our country refuses to buy this type of biofuels. I take the commitment that we will continue to do so.
I will continue to prefer European biofuels. They are so privileged that they are even tax favored! We will continue to accept on our territory only biofuels that meet all the sustainability criteria of the Royal Decree of 2011. Let us be very clear and very firm on this point! That was true for the past. This remains true today. This law does not change. As long as I am here, it will be like that.
I will not accept any compromise on sustainability criteria. I will not accept that other biofuels are preferred than those that do not actually endanger the countries of the South, whether in terms of biodiversity and agro-food or in terms of purely food.
This is not easy because it is taken at the wrong time. If there had not been this deadline of 30 June, I think we would all have expected the European debate to be more advanced, to give us more certainty and legal certainty; that is clear. There is a date, and it must be respected. The initiative had to be taken before 30 June.
#138
Official text
Dit voorstel was de enige mogelijkheid om een compromis te maken tussen het respecteren van onze Europese doelstellingen en het invoeren van een tweede generatie, maar met verschillende limieten, met een plafond van 1,5 % en met het creëren van rechtszekerheid voor diegenen die in de eerste generatie geïnvesteerd hadden. Dit voorstel zal eindelijk wat meer rechtszekerheid bieden in de toekomst. Het creëert duidelijkheid. Op internationaal en Europees niveau zal ik echter blijven pleiten voor een verandering van visie wat de biobrandstoffen betreft.
Translated text
This proposal was the only way to compromise between respecting our European goals and introducing a second generation, but with different limits, with a ceiling of 1.5%, and creating legal certainty for those who had invested in the first generation. This proposal will finally provide a little more legal certainty in the future. It creates clarity. However, at the international and European level, I will continue to advocate for a change of view on biofuels.
#139
Official text
Monsieur le secrétaire d'État, je vous remercie de vos réponses. Il est vrai que nous étions tous d'accord sur le fait qu'il fallait faire quelque chose d'ici au 30 juin. Je pense néanmoins qu'une autre façon de procéder aurait été plus respectueuse de la société civile et de la légistique. Cette proposition n'a pas été soumise au Conseil d'État, ce qui peut être dommage pour sa solidité. Nous aurions aussi pu vous entendre en commission, mais vous n'y étiez pas.
Je pense que vous vous y êtes pris trop tard et que vous avez été pris par l'urgence à un moment donné. C'est regrettable, vous ne m'enlèverez pas cette idée de la tête.
Je vous réponds sur certains points. D'abord, les libertés par rapport aux exigences de l'Union européenne. La directive prévoyant le chiffre de 10 % pour 2020 a déjà été mise en question à de nombreuses reprises, entre autres au Parlement européen. Il y a été très clairement dit et adopté qu'un bilan serait réalisé en 2014 pour déterminer si cet objectif de 10 % était valable et tenable. La Commission prépare actuellement, avec la participation de la Belgique, une révision, une remise en question de cet objectif.
Ce que je sais de ces négociations au niveau européen, c'est que la Commission européenne plaide maintenant pour que les États membres gèlent leur utilisation actuelle, justement pour pouvoir par la suite confirmer cette position du non-dépassement de 5 % d'agrocarburants de première génération.
Je ne comprends toujours pas comment vous pouvez justifier que nous allions au-delà – parce que vous êtes quand même au-delà. Selon le rapport technique entre volume et contenu énergétique (j'ai les chiffres ici), pour atteindre 10 % de contenu énergétique dans l'essence, il faut 14,6 % en volume. Pour le diesel, le rapport est de 10,9 % en volume. C'est difficile à expliquer oralement, mais le fait est qu'avec vos 6 et 9 %, vous êtes au-delà des 5 %, et en plus vous augmentez le plafond belge qui était à 4 %. Je ne vois pas comment vous justifiez cela.
Vous dites qu'il ne faut pas casser l'outil industriel belge aujourd'hui. D'accord! C'est pour cela d'ailleurs que notre proposition, très raisonnable, est de prolonger la situation actuelle encore un an. Nous savons bien que nous n'allons pas mettre BioWanze en faillite. Nous avons d'ailleurs accepté qu'ils aient des allègements fiscaux, qui coûtent tout de même fort cher.
Translated text
Mr. Secretary of State, I thank you for your answers. It is true that we all agreed that something should be done by 30 June. However, I think that another way would have been more respectful of civil society and the legal system. This proposal has not been submitted to the State Council, which may be a shame for its solidity. We could have heard you in the committee, but you weren’t there.
I think you took it too late and you were caught by the emergency at some point. It’s a pity, you won’t take this idea out of my head.
I will answer you on some points. First, the freedoms in relation to the requirements of the European Union. The directive providing for the 10% figure for 2020 has already been challenged many times, including in the European Parliament. It was very clearly stated and adopted that a balance sheet would be made in 2014 to determine whether this 10% target was valid and sustainable. The Commission is currently preparing, with the participation of Belgium, a review, a questioning of this objective.
What I know about these negotiations at European level is that the European Commission is now calling for Member States to freeze their current use, just to be able to subsequently confirm this position of not exceeding 5% of first-generation agrofuels.
I still do not understand how you can justify that we go beyond – because you are still beyond. According to the technical relationship between volume and energy content (I have the figures here), to reach 10% of energy content in gasoline, it takes 14.6% in volume. For diesel, the ratio is 10.9% in volume. This is difficult to explain orally, but the fact is that with your 6 and 9%, you are above 5%, and in addition you increase the Belgian ceiling that was 4%. I do not see how you justify this.
You say that we should not break the Belgian industrial tool today. OK to OK! This is why our very reasonable proposal is to extend the current situation for another year. We know that we are not going to bring BioWanze into bankruptcy. We also accepted that they have tax reliefs, which are still very expensive.
#140
Official text
Il ne faut pas non plus aller dans le sens inverse, à savoir augmenter les pourcentages pour, ensuite, augmenter la quantité d'allègements fiscaux, parce que ce type de carburant est plus cher à produire que le carburant fossile. C'est un mauvais prétexte. L'exigence européenne se situe à l'horizon 2020 et est clairement remise en question. À cet égard, nous avons une liberté et, au contraire, la Commission préconise maintenant un gel en la matière.
Par rapport aux carburants de deuxième génération, je n'ai toujours pas compris la raison pour laquelle vous imposez un maximum, alors que la Commission européenne vise un minimum. Je suis d'accord avec vous, il faut travailler sur les critères. Or, cette proposition de loi n'est pas très claire sur la façon dont on va définir ces critères. Il faut lire entre les lignes, lesquelles ne sont pas très explicites. Si nous sommes favorables à des recherches sur les carburants de deuxième génération, elles ne vont pas sans exigences; nous savons très bien qu'en utilisant, par exemple, des déchets de biomasse, nous pouvons aussi priver l'environnement d'humus, de matières organiques qui seraient très utiles à la fertilité et à la qualité des sols. On ne peut pas jouer n'importe comment avec ces ressources de deuxième génération.
Je pense que vous restez sans conteste dans une contradiction, que je continue à ne pas m'expliquer. Notre proposition qui est de prolonger d'un an la situation en attendant les futures décisions de l'Europe est une proposition raisonnable. Elle permet de ne pas augmenter le recours à des matières premières qui viendront inévitablement de l'étranger. Et même si elles ne viennent pas de l'étranger, nos matières premières induiront à l'étranger un appel d'air. C'est ce qui s'est passé et c'est ce que personne n'avait prévu. Nous avons négligé cet appel. Personnellement, j'en ai pris conscience lors d'une mission en Colombie, où nous nous sommes rendu compte que les Colombiens attendaient de connaître le pourcentage à incorporer en Europe pour produire et pour acheter massivement des terres en Colombie. Même si on achète le blé ici, un transfert s'opérera là-bas en matière d'achat de terres. Nous restons sur notre position!
Translated text
Nor should we go in the opposite direction, namely increase the percentages and then increase the amount of tax relief, because this type of fuel is more expensive to produce than fossil fuel. This is a bad pretext. The European requirement lies in the horizon of 2020 and is clearly challenged. In this regard, we have a freedom and, on the contrary, the Commission now calls for a freeze in this matter.
Compared to second-generation fuels, I still do not understand why you impose a maximum, while the European Commission aims at a minimum. I agree with you, we need to work on the criteria. However, this bill is not very clear on how these criteria will be defined. You should read between the lines, which are not very explicit. If we are in favor of research on second-generation fuels, they do not go without demands; we know very well that by using, for example, biomass waste, we can also deprive the environment of humus, organic material that would be very useful for fertility and soil quality. We cannot play any way with these second-generation resources.
I think you remain undoubtedly in a contradiction, which I still do not explain to myself. Our proposal, which is to extend the situation by one year in anticipation of future European decisions, is a reasonable proposal. It does not increase the use of raw materials that will inevitably come from abroad. And even if they don’t come from abroad, our raw materials will induce an air call abroad. That’s what happened and that’s what nobody had planned. We neglected this call. Personally, I realized this during a mission in Colombia, where we realized that the Colombians were expecting to know the percentage to be incorporated into Europe to produce and buy massive land in Colombia. Even if you buy wheat here, a transfer will be made there in terms of land purchase. We remain in our position.
#141
Official text
Il y avait déjà eu une discussion en commission?
(…): M. Wathelet n'était pas là.
C'est le problème.
Translated text
Were there any discussions in the committee?
and : mr . Wathelet was not there.
That is the problem.