plenum van 2007-12-13 14:23:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2007-12-13 14:23:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/52/ip009x.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
52K0393	20/11/2007	✔	Proposition de résolution relative à la position de la Belgique concernant la date butoir des négociations des Accords de Partenariat économique (APE) entre l'Union européenne et les pays ACP.
52K0489	06/11/2007	✔	Projet de loi portant assentiment à l'Accord entre l'Union européenne, la Communauté européenne et la Confédération suisse sur l'association de la Confédération suisse à la mise en oeuvre, à l'application et au développement de l'acquis de Schengen, et à l'Acte final, faits à Luxembourg le 26 octobre 2004.
52K0407	21/11/2007	✔	Projet de loi modifiant la loi du 15 mai 2007 relative à l'indemnisation des dommages résultant de soins de santé en ce qui concerne la date d'entrée en vigueur.
52K0406	21/11/2007	✔	Projet de loi modifiant la loi du 26 mars 2007 portant des dispositions diverses en vue de la réalisation de l'intégration des petits risques dans l'assurance obligatoire soins de santé pour les travailleurs indépendants.
52K0404	21/11/2007	✔	Projet de loi modifiant la loi du 10 mai 2007 tendant à lutter contre la discrimination entre les femmes et les hommes en matière d'assurances.
52K0282	26/10/2007	✔	Projet de loi instaurant un nouveau cadre général pour la reconnaissance des qualifications professionnelles CE.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#12	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#13	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#33	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#34	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#49	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#50	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#65	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#66	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#67	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#70	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#74	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#75	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#76	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#77	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#78	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#79	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#80	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

#0

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, de richtlijn EG2005/36 van 7 september 2005 betreffende de erkenning van beroepskwalificaties moest tegen 20 oktober 2007 – in het verleden dus – worden omgezet. Deze richtlijn zorgt voor vereenvoudiging en consolidatie zodat eenvoudiger en duidelijker regels op de betrokken beroepen van toepassing zijn.

De Ministerraad koos op 10 maart 2006 voor de gemengde omzetting van deze richtlijn, zowel horizontaal als verticaal dus. De horizontale omzetting vond reeds plaats met de wet van 10 mei 2006 en zal worden opgeheven bij de bekendmaking van de voorliggende wet. Het voorliggende wetsontwerp zal alleen van toepassing zijn op de gereglementeerde beroepen die niet het voorwerp uitmaken van een verticale omzetting van de richtlijn. Het wetsontwerp heeft zoveel mogelijk de oorspronkelijke tekst van de richtlijn gevolgd.

Collega Partyka vroeg zich af of de betrokken beroepsorganisaties voldoende geïnformeerd of geraadpleegd werden, of onderdanen van derde landen in aanmerking zullen komen en of de consument voldoende wordt beschermd. De minister antwoordde dat er voldoende overleg en samenwerking was geweest met de betrokken beroepsorganisaties en dat de consument wordt beschermd door de in de richtlijn opgelegde beroepskwalificaties waarover iemand dient te beschikken alvorens een beroep uit te oefenen. De richtlijn is enkel van toepassing op onderdanen van de EU-lidstaten alsook op die van de drie EER-landen en Zwitserland zodra deze de richtlijn hebben omgezet.

De heer Laeremans heeft twee technische amendementen ingediend die werden aangenomen. Het wetsontwerp werd unaniem goedgekeurd.

Translated text

Directive 2005/36/EC of 7 September 2005 on the recognition of professional qualifications was to be transposed by 20 October 2007. This Directive provides for simplification and consolidation so that simpler and clearer rules apply to the occupations concerned.

On 10 March 2006, the Council of Ministers adopted a mixed transposition of this Directive, both horizontal and vertical. The horizontal conversion has already taken place with the law of 10 May 2006 and will be abolished with the publication of the law in question. The present draft legislation will only apply to regulated professions that are not subject to a vertical transposition of the Directive. The draft law follows as much as possible the original text of the directive.

Mr Partyka asked whether the relevant professional organisations were sufficiently informed or consulted, whether third-country nationals will be eligible and whether the consumer is adequately protected. The Minister replied that there had been sufficient consultation and cooperation with the relevant professional organisations and that the consumer is protected by the professional qualifications imposed by the Directive, which a person must possess before exercising a profession. The Directive applies only to nationals of the EU Member States as well as those of the three EEA countries and Switzerland as soon as they have transposed the Directive.

Mr Laeremans submitted two technical amendments that were adopted. The bill was unanimously approved.

#1

Official text

                    
                    Monsieur le président, la commission des Relations internationales du 4 décembre 2007 a examiné la proposition de résolution de Mmes Wiaux, Boulet et Dieu et de MM. De Vriendt, Brotcorne, relative entre autres au report de la signature des APE. Mme Boulet, auteur principal de la résolution, a tenu à rappeler qu'elle l'avait rédigée après une rencontre avec des délégations des pays ACP et des représentants des ONG.

Selon Mme Boulet, la signature des accords fragilisera l'agriculture des pays ACP et les privera de droits de douane indispensables à leurs budgets. Face à ce qu'elle dénomme l'intransigeance de la Commission européenne, Mme Boulet considère que seul le report de la signature permettra d'obtenir de l'OMC la prolongation du régime commercial actuel et la mise en place de formules alternatives. Elle rappelle à cet égard les déclarations du commissaire européen Michel qui reconnaissait récemment que certaines régions ACP étaient insuffisamment préparées pour signer les accords. Elle considère que l'intégration des six zones est un préalable à l'ouverture des marchés aux produits européens.

Bien qu'adhérant aux objectifs de la résolution déposée, Mme Muylle et M. Deseyn proposeront par le biais d'un amendement global de substituer au texte celui de la résolution longuement débattue et unanimement adoptée en commission du Sénat le 8 novembre dernier. M. Moriau propose pour sa part qu'un groupe de travail se réunisse sous huitaine pour dégager un consensus. Bien qu'ouvert aux deux solutions avancées, M. Brotcorne, le cosignataire de la résolution, l'estime plus affinée et actualisée et rappelle que le bicaméralisme ne doit pas obérer l'indépendance de chaque assemblée. Une concertation lui semble donc indiquée.

Votre rapporteur considère qu'au regard du caractère récent et consensuel du vote intervenu au Sénat, il convient de privilégier la cohérence. Bien qu'il ne partage pas la référence au taux de 0,7% à allouer à l'aide au développement, M. Van den Eynde souhaite que l'amendement global du CD&V soit soumis à débat.

Par des votes dont vous retrouverez le détail dans le rapport écrit, la proposition de M. Moriau ainsi qu'un sous-amendement de Mme Vautmans et de votre rapporteur sont rejetés. La commission ayant décidé de prendre pour base de discussion l'amendement global et unique de Mme Muylle et de M. Deseyn, celui-ci sera adopté par six voix pour et cinq abstentions; les amendements nᵒˢ 3 à 9 de M. Brotcorne et Mme Wiaux deviennent par là même sans objet.

Translated text

Mr. Speaker, the Committee on International Relations of 4 December 2007 examined the proposal for a resolution by Ms. Wiaux, Boulet et Dieu and Ms. Wiaux. De Vriendt, Brotcorne, relating, among other things, to the postponement of the signing of the APE. Boulet, the lead author of the resolution, would like to recall that she had drafted it after meeting with delegations from ACP countries and representatives of NGOs.

According to Ms. Boulet, the signing of the agreements will weaken the agriculture of the ACP countries and deprive them of customs duties essential to their budgets. In the face of what she calls the European Commission’s untransigience, Ms. Boulet believes that only the postponement of the signature will allow WTO to obtain the extension of the current trade regime and the establishment of alternative formulas. It recalls in this regard the statements of European Commissioner Michel who recently acknowledged that some ACP regions were not sufficiently prepared to sign the agreements. It considers that the integration of the six zones is a prerequisite for opening markets to European products.

Despite adhering to the objectives of the resolution submitted, Ms. Muylle and Mr. Deseyn will propose, through a comprehensive amendment, to replace the text with that of the long-debated and unanimously adopted resolution in the Senate committee on November 8. by Mr. Moriau, on his part, proposes that a working group meet under the huitaine to reach a consensus. Although open to both advanced solutions, Mr. Brotcorne, the co-signatory of the resolution, considers it more refined and updated and reminds that bicameralism must not obey the independence of each assembly. A consultation is therefore indicated.

In view of the recent and consensual character of the Senate vote, the rapporteur considers that consistency should be given priority. Although he does not share the reference to the 0.7% rate to be allocated to development aid, Mr. Van den Eynde wants the overall amendment of CD&V to be submitted to debate.

By voting, which you will find the details in the written report, the proposal of Mr. Moriau and a sub-amendment by Ms Vautmans and your rapporteur are rejected. The committee having decided to take as the basis of discussion the overall and single amendment of Ms. Muylle and Mr. Deseyn, this will be adopted by six votes for and five abstentions; the amendments no. 3 to 9 of Mr. Brotcorne and Mrs. Wiaux become therefore without object.

#2

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega's, zoals de rapporteur die ik wil danken voor zijn verslag, reeds heeft aangekaart, is dit voorstel van resolutie erop gericht om de handelsrelaties tussen de Europese Unie en de ACP-landen meer te richten op de ontwikkeling van de ACP-landen, vooral nu er wordt onderhandeld over economische partnerschapsakkoorden en regionale verbanden van ACP-landen.

We weten allemaal dat de WTO-uitzonderingsregel afloopt op 1 januari 2008. Dat betekent dat we de ACP-landen niet meer positief mogen discrimineren ten opzichte van andere ontwikkelingslanden. Nu gebeurt dat door een gunstiger handelsregime aan te bieden. Als wij het Cotonou-regime blijven behouden belanden we in de illegaliteit, omdat onze handelsregels niet zijn aangepast aan het niet-discriminatoir karakter van de WTO-principes.

Nu we allemaal weten dat we de deadline van 1 januari 2008 voor de meeste regio's niet zullen halen, moeten wij ons afvragen welk scenario we willen volgen. Open Vld is ervan overtuigd dat de strategie die de Europese Commissie volgt de juiste is. De Europese Commissie wil ervoor zorgen dat met de landen waarmee nog geen EPA werd afgesloten, ten minste een interimakkoord wordt gesloten, vooral voor goederen. Dat akkoord moet natuurlijk wel in orde zijn met de WTO-regels.

Laten we duidelijk zijn: ook Open Vld had liever een volledig EPA gehad. Wij vinden dat de afsluiting van een volledig EPA het einddoel moet blijven. Naar de gegeven omstandigheden moeten we echter eerst de ACP-landen een alternatief bieden voor het algemeen systeem van preferenties en de tarieven die daar bijhoren. Om die reden hebben wij het amendement gesteund van de collega's van CD&V dat de oorspronkelijke resolutie vervangt door een consensustekst die reeds was goedgekeurd in de Senaat. Het heeft immers geen zin om een illusie na te jagen. Uitstel is geen optie, tenminste als we geen compensaties van de WTO willen uitlokken die zeer kwalijke gevolgen kunnen hebben, zowel voor de Europese landen als voor de ACP-landen.

Voor Open Vld zijn die interimakkoorden over goederen zeker geen eindpunt. De echte doelstelling blijft immers om de ACP-landen te integreren in de wereldhandel. Net daarom zijn die Economische Partnerschapsakkoorden een belangrijk instrument omdat zij vergezeld moeten zijn van een heel pakket aan maatregelen die handel stimuleren, zoals Aid for Trade.

Het eerste probleem van de ACP-landen is namelijk niet de toegang tot de Europese Unie. Het lijkt er eerder op dat die landen te weinig aan te bieden hebben op de Europese markt en op de wereldmarkt in het algemeen.

Het gunstige handelsregime van Cotonou is sinds drie decennia van kracht. Eén vaststelling is shockerend: het aandeel van de ACP-landen in de totale import van de Europese Unie uit ontwikkelingslanden is in die dertig jaar tijd gedaald.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, as the rapporteur, whom I would like to thank for his report, has already pointed out, this proposal for a resolution aims to focus the trade relations between the European Union and the ACP countries more on the development of the ACP countries, especially when negotiating economic partnership agreements and regional relations of ACP countries.

We all know that the WTO exemption rule expires on 1 January 2008. This means that we should no longer discriminate positively against other developing countries. Now this is done by offering a more favourable trade regime. If we continue to maintain the Cotonou regime, we will end up in illegality, because our trade rules have not been adapted to the non-discriminatory nature of the WTO principles.

Now that we all know that we will not meet the deadline of 1 January 2008 for most regions, we must ask ourselves what scenario we want to follow. Open Vld is convinced that the strategy that the European Commission follows is the right one. The European Commission wants to ensure that at least an interim agreement is concluded with countries with which no EPA has yet been concluded, especially for goods. This agreement must be in line with the WTO rules.

Let’s be clear: even Open Vld would have preferred a full EPA. We believe that the conclusion of a full EPA should remain the final goal. However, depending on the circumstances, we must first offer the ACP countries an alternative to the general system of preferences and the related tariffs. For this reason, we supported the amendment of the colleagues of CD&V that replaces the original resolution with a consensus text that had already been approved in the Senate. There is no point in chasing an illusion. Delay is not an option, at least if we do not want to provoke compensation from the WTO that could have very negative consequences, both for European countries and for ACP countries.

For Open Vld, those interim agreements on goods are ⁇  not the end point. After all, the real goal remains to integrate the ACP countries into world trade. That is precisely why these Economic Partnership Agreements are an important instrument because they must be accompanied by a whole package of measures that stimulate trade, such as Aid for Trade.

The first problem of the ACP countries is not the accession to the European Union. Rather, it seems that these countries have too little to offer in the European market and in the global market in general.

Cotonou’s favourable trade regime has been in place for three decades. One finding is shocking: the share of the ACP countries in the total imports of the European Union from developing countries has decreased over the 30 years.

#3

Official text

                    
                    Laat het dus duidelijk zijn: de interimakkoorden zijn geen eindpunt. De EPA’s zijn geen eindpunt. We moeten dringend meer investeren in Aid for Trade en infrastructuur. We moeten ervoor helpen zorgen dat de ACP-landen ook iets te bieden hebben aan de wereld en dat ze kunnen genieten van de economische groei in hun eigen land.

Mijnheer de voorzitter, ik wil nog graag een amendement toelichten, maar ik weet niet of het wel zin heeft.

Translated text

#4

#5

Official text

                    
                    We hebben ervoor gekozen om vandaag opnieuw een amendement in de plenaire vergadering in te dienen dat in de commissie is weggestemd. Ik blijf er evenwel van overtuigd – samen met de collega’s Muylle, Crucke en Jeholet – dat ons amendement wel degelijk zin heeft. Wij vragen namelijk om in het dispositief punt 3, de bijzin die begint met “ook voor die ACP-landen” en eindigt met “ondertekenen”, te schrappen.

Waarom? Op 1 januari loopt de uitzondering af die de WTO heeft gegeven voor de Europese handel. De EPA’s die ervoor zorgen dat de nieuwe handelsrelaties conform de WTO-regels gebeuren zijn nog niet klaar. Daarom koos de Europese Unie ervoor om WTO-conforme deelakkoorden over de handel in goederen te sluiten tussen de Europese Unie en de ACP-landen. De oorspronkelijke tekst van de resolutie geeft aan dat ACP-landen zelfs zonder die deelakkoorden nog vrij van tarieven goederen kunnen invoeren in de Europese Unie. Dit houdt een schending in van het niet-discriminatoire karakter van de principes van de WTO en zal negatieve gevolgen hebben voor de ACP-landen. Vandaar dat ik samen met mevrouw Muylle, de heer Crucke en de heer Jeholet een amendement heb ingediend om deze paragraaf weg te laten, eigenlijk om onze ACP-landen te beschermen.

Translated text

We have chosen today to submit an amendment again to the plenary session which was rejected in the committee. However, I remain convinced – together with colleagues Muylle, Crucke and Jeholet – that our amendment makes sense. In fact, we request to remove, in the dispositive point 3, the subsection that begins with “also for those ACP countries” and ends with “sign”.

Why Why ? On 1 January, the WTO exemption for European trade will expire. The EPAs that will ensure that the new trade relations take place in accordance with the WTO rules are not yet completed. Therefore, the European Union chose to conclude WTO-compliant joint agreements on trade in goods between the European Union and the ACP countries. The original text of the resolution indicates that ACP countries can still import duty-free goods into the European Union even without those joint agreements. This violates the non-discriminatory nature of the WTO principles and will have negative consequences for ACP countries. Therefore, together with Mrs. Muylle, Mr. Crucke and Mr. Jeholet, I have submitted an amendment to remove this paragraph, in fact to protect our ACP countries.

#6

#7

Official text

                    
                    Monsieur le président, je tiens tout d'abord à remercier le rapporteur pour son rapport très précis quant à l'état de nos discussions.

Chers collègues, je sais que le sujet des accords de partenariat économique n'est probablement pas le thème qui vous passionne le plus en ce moment. Vous trépignez certainement d'impatience à l'idée d'avoir un gouvernement avant les fêtes de Noël et de Nouvel An. Pourtant, quand on pointe le bout de son nez hors de nos frontières, on se rend compte que le monde continue à tourner et que des étapes importantes sont franchies.

Pour les pays ACP, l'étape des accords de partenariat économique est cruciale et ne peut être envisagée à la légère. Les conclusions du dernier sommet UE-ACP de la semaine dernière l'ont bien mis en évidence.

Pour votre bon souvenir, les accords de partenariat économique entre l'Union européenne et les pays d'Afrique, des Caraïbes et du Pacifique constituent le volet économique et commercial de l'accord de Cotonou signé en 2000. Ces accords prévoient la libéralisation des relations commerciales selon un principe de réciprocité entre six régions et l'Union européenne, dans le respect des règles établies par l'OMC.

Dans les accords de Cotonou, il est mentionné explicitement que le développement est l'objectif premier des accords commerciaux ACP-UE et que les négociations doivent être menées selon le principe de partenariat. Les APE sont définis comme un instrument permettant de renforcer l'intégration régionale choisie par les pays ACP, de favoriser le développement du commerce Sud-Sud, d'attirer des investissements, de diversifier les économies et d'améliorer les conditions d'accès au marché européen.

D'autres éléments doivent également être pris en compte dans la définition des APE. Il convient en effet de permettre à chaque région de prendre part aux négociations selon un rythme qui est sien et d'assurer l'entière participation des acteurs étatiques et non étatiques à un processus de négociation entièrement transparent. Il est en outre indispensable que ces accords ne soient pas conclus au détriment des droits fondamentaux, des ressources naturelles et de la souveraineté alimentaire.

Les APE visent donc, à terme, à instaurer le libre échange entre les pays africains et l'UE mais on voit très bien que les économies africaines sont loin d'être préparées, compte tenu de leur niveau de développement et de la faible compétitivité de leurs produits. Le risque de détruire une communauté économique en cours de construction dans l'une des régions les plus pauvres du monde est donc élevé si l'on ne prend pas garde à prendre le temps d'en intégrer toutes les composantes.

Translated text

First of all, I would like to thank the rapporteur for his very precise report on the state of our discussions.

Dear colleagues, I know that the topic of economic partnership agreements is probably not the topic you are most interested in at the moment. You’re ⁇  crazy about the idea of having a government before Christmas and New Year’s holidays. Nevertheless, when we point the tip of our nose beyond our borders, we realize that the world continues to turn and that important steps have been made.

For ACP countries, the stage of economic partnership agreements is crucial and cannot be considered lightly. The conclusions of the last EU-ACP summit last week highlighted this.

The Economic Partnership Agreements between the European Union and the countries of Africa, the Caribbean and the Pacific constitute the economic and trade component of the Cotonou Agreement signed in 2000. These agreements provide for the liberalization of trade relations according to the principle of reciprocity between the six regions and the European Union, in compliance with the rules established by the WTO.

In the Cotonou Agreements, it is explicitly stated that development is the primary objective of the ACP-EU trade agreements and that negotiations must be conducted in accordance with the principle of partnership. The EAPs are defined as an instrument for strengthening the regional integration chosen by the ACP countries, promoting the development of South-South trade, attracting investments, diversifying economies and improving the conditions of access to the European market.

Other elements should also be taken into account in the definition of APEs. Each region should be able to participate in negotiations at its own pace and ensure full participation of state and non-state actors in a fully transparent negotiation process. It is also essential that such agreements are not concluded at the expense of fundamental rights, natural resources and food sovereignty.

The EAPs, therefore, aim, in the long run, to establish free trade between African countries and the EU but it is clear that African economies are far from being prepared, given their level of development and the low competitiveness of their products. The risk of destroying an economic community under construction in one of the world’s poorest regions is therefore high if one does not take care to take the time to integrate all its components.

#8

Official text

                    
                    D'ailleurs le sommet UE-Afrique, qui s'est achevé dimanche à Lisbonne, a mis en évidence les difficultés criantes des pays africains à respecter le rythme effréné imposé par la Commission. José Manuel Barroso a parlé de réunion historique. Le terme qu'il a utilisé trouve probablement sa justification dans le fait que les pays africains se sont opposés en très grande majorité à la mise en place des APE. Le président de la Commission européenne a donc dû se résoudre à cette réalité et il envisage le report des négociations sur les APE au plus tôt en février 2008.

Les Africains ont donc probablement pu faire pencher la réunion dans le sens qu'ils avaient choisi. Cela nous a été confirmé hier par notre premier ministre, Guy Verhofstadt, qui a ajouté qu'on se dirigeait visiblement vers un régime transitoire. Encore faudra-t-il en connaître la nature.

En fait, ce qui coince, c'est que l'UE avait affirmé à l'OMC qu'elle allait se mettre en conformité avec les règles édictées par celle-ci pour le 31 décembre 2007 et qu'elle n'y arrivera pas. Mais depuis 2002, la société civile et les États africains n'ont cessé d'appeler l'Europe à envisager d'autres alternatives ou, de façon plus prosaïque, à accorder un délai supplémentaire pour leur ratification, ce dont l'Europe n'a jamais voulu entendre parler.

Cela ne signifie pas que les APE tombent en désuétude après cette date butoir, rassurez-vous! La Commission européenne aura alors le devoir de prévoir un autre système ou de maintenir les accords de Cotonou, ce que nous privilégions, si les APE ne sont pas signés. Il s'agira donc d'envisager un régime répondant à la volonté de traiter les pays africains d'égal à égal, telle que signifiée dans la nouvelle déclaration de la semaine dernière.

Notre rôle aujourd'hui est de soutenir les pays africains qui ont demandé le report de la signature des APE. Les Africains ont déclaré qu'ils craignaient que les accords intérimaires déjà signés au forceps ne soient pérennisés, auquel cas leur révolte aura été vaine, à moins que les politiques de chaque État européen ne viennent à la rescousse de leurs amis africains.

À Lisbonne, Nicolas Sarkozy s'est déjà positionné en ce sens en accusant Bruxelles de livrer les Africains à la brutalité des échanges et d'asphyxier les pays les plus pauvres, au risque de déclencher un sentiment d'injustice qui fera exploser le monde.

En commission des Affaires extérieures, la proposition d'Ecolo, de Groen!, du PS et du cdH a été remplacée par une proposition du Sénat. Nous ne considérons pas que celle-ci soit totalement irrecevable, puisqu'elle a été cosignée par tous. Nous sommes simplement déçus qu'elle remplace une proposition de résolution qui était plus précise, plus ambitieuse et qui avait été rédigée par nos soins. Nous avons dès lors décidé de réintroduire des amendements qui rendraient un peu plus clair le positionnement de la Chambre. Il y en a quatre et ils sont assez courts.

Le premier amendement demande le report de la signature, c'est donc notre façon de soutenir la demande des pays africains.

Translated text

The EU-Africa summit, which ended Sunday in Lisbon, highlighted the striking difficulties of African countries to respect the slow pace imposed by the Commission. José Manuel Barroso spoke of a historic meeting. The term he used probably finds its justification in the fact that African countries opposed the establishment of the EAP in a very large majority. The President of the European Commission has therefore had to deal with this reality and he is considering postponing the negotiations on EPAs as early as February 2008.

The Africans were therefore probably able to bend the meeting in the direction they had chosen. This was confirmed to us yesterday by our Prime Minister, Guy Verhofstadt, who added that we are clearly moving towards a transitional regime. We need to know the nature.

In fact, the EU had told the WTO that it would comply with the rules laid down by the WTO on 31 December 2007 and that it would not. But since 2002, civil society and African states have continuously called on Europe to consider other alternatives or, more prosaically, to grant an additional deadline for their ratification, which Europe has never wanted to hear about.

This does not mean that APEs fall into depletion after this deadline, be assured! The European Commission will then have the duty to provide for another system or to maintain the Cotonou Agreements, which we prefer, if the EPAs are not signed. It will therefore be to consider a regime that responds to the willingness to treat African countries from equal to equal, as indicated in the new statement last week.

Our role today is to support African countries that have requested the postponement of the signing of the EPA. The Africans said they feared that the interim agreements already signed by the forceps would last, in which case their revolt would be futile, unless the policies of each European state come to the rescue of their African friends.

In Lisbon, Nicolas Sarkozy has already positioned himself in this direction by accusing Brussels of delivering Africans to the brutality of trade and suffocating the poorest countries, at the risk of triggering a feeling of injustice that will explode the world.

In the Foreign Affairs Committee, the proposal of Ecolo, Groen!, PS and CDH was replaced by a proposal from the Senate. We do not consider it to be completely unacceptable, since it has been co-signed by all. We are simply disappointed that it replaces a resolution proposal that was more precise, more ambitious and that had been drafted by us. We therefore decided to reintroduce amendments that would make the positioning of the House a little more clear. There are four and they are quite short.

The first amendment calls for the postponement of the signature, so this is our way of supporting the demand of African countries.

#9

Official text

                    
                    Le deuxième demande le maintien d'un régime commercial fondé sur la symétrie et l'équité tel qu'il est mentionné dans l'accord de Cotonou ainsi que le respect du principe de souveraineté alimentaire. Ceci est, en effet, indispensable afin de permettre aux pays ACP de pouvoir mettre en place à leur rythme les APE, sans mettre en péril la cohésion régionale nécessaire et mentionnée dans le cadre de ces accords.

Les deux derniers amendements insistent, enfin, sur la nécessité d'avoir plus de transparence dans les négociations, en associant le Parlement européen ainsi que les parlements nationaux et en les tenant informés, dans des délais raisonnables, des suites des négociations.

Ce sont donc ces quatre amendements que nous vous demandons de soutenir, auquel cas, nous voterons favorablement la résolution.

Translated text

#10

#11

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, il est évident que la résolution qui nous est proposée, indépendamment de la qualité du texte qui s'y trouve, surtout parce qu'il émane du Sénat, doit attirer notre attention. En effet, nous sommes au cœur de ce qui est un levier essentiel de la collaboration entre le Nord et le Sud. C'est le moment de nous intéresser à la manière dont nous pouvons œuvrer utilement pour atteindre les objectifs du Millénaire.

Les APE étaient une voie envisagée en vue d'aboutir à cet objectif. Je voudrais, plutôt que de m'attarder aux termes précis de la résolution qui nous est soumise, dire en quoi pour le cdH – et pour d'autres aussi je l'imagine – ce document est important. Je ferai trois observations.

Première observation. Les politiques commerciales et de développement doivent, à nos yeux, être cohérentes. Il ne paraît pas que les APE, tels qu'ils étaient proposés aux pays ACP, offraient cette cohérence.

L'intérêt de la résolution est précisément de demander que l'Union européenne recherche des alternatives aux APE et qu'en tout état de cause, une flexibilité maximale soit accordée dans le cadre des négociations. Il faut donner à chacun le temps d'arriver à pouvoir négocier en parfaite connaissance de cause et, si possible, à armes égales.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, it is obvious that the resolution we are proposing, regardless of the quality of the text contained therein, especially because it comes from the Senate, must draw our attention. Indeed, we are at the heart of what is an essential lever of the cooperation between the North and the South. This is the time to focus on how we can work effectively to ⁇  the Millennium Goals.

The EPAs were a way to ⁇  this goal. I would like, rather than hold on to the precise terms of the resolution that is submitted to us, to say in what way for the CDH – and for others too I imagine – this document is important. I will make three observations.

The first observation. Trade and development policies must be consistent. It does not appear that the EAPs, as they were proposed to ACP countries, offered such coherence.

The interest of the resolution is precisely to demand that the European Union seek alternatives to EPAs and that in any case, maximum flexibility be granted in the framework of negotiations. Everyone must be given time to be able to negotiate in perfect knowledge of cause and, if possible, with equal weapons.

#12

Official text

                    
                    Si notre Parlement vote cette résolution, il confirmera qu'il a entendu les États africains. Rappelons que, tout récemment, le secrétariat général de l'Union africaine, par la voix de sa représentante invitée au Comité d'avis de l'Union européenne, a exactement prononcé cette demande.

Il me semble que les États africains ont été entendus à Lisbonne. Ils ont demandé que l'Union européenne leur accorde du temps. Même si les conclusions du sommet telles qu'elles sont rédigées peuvent paraître ambiguës, il est évident qu'en s'exprimant, M. Barroso s'est engagé, au nom de la Commission, à poursuivre le débat et à reprendre les négociations en février prochain. Dans cette perspective, compte tenu de cette ambiguïté mais aussi de notre volonté de soutenir la position de M. Barroso, notre résolution reste - me semble-t-il - tout à fait d'actualité.

C'est la raison pour laquelle mon groupe ne soutiendra pas l'amendement qui vise à détricoter la résolution en supprimant son article 3. En effet, cet article me semble toujours d'actualité car il concerne surtout les pays les moins avancés des pays concernés.

J'en arrive à ma deuxième observation. Je pense que chacun est aujourd'hui conscient du fait que la politique commerciale de l'Union européenne ne peut porter atteinte aux intérêts des pays ACP et en particulier des pays les moins avancés.

En ce sens, il faut rappeler l'importance cruciale de l'agriculture si l'on veut agir valablement en faveur de la réduction de la pauvreté et atteindre les objectifs du Millénaire.

Chers collègues, vous savez tous que le droit à l'alimentation est un droit fondamental de l'homme. Il est donc normal et essentiel que les politiques de l'Union européenne, notamment à l'égard de l'Afrique, en ce compris la politique commerciale de l'Union, visent à renforcer ce droit. J'ai envie de dire que la reconnaissance du droit humain à l'alimentation impose aux États l'obligation à la fois de respecter, de protéger et de faciliter l'accès à l'alimentation. Or, il me semble que les États qui ont reconnu ce droit font preuve d'une certaine incohérence lorsqu'ils adoptent des politiques commerciales qui auront des conséquences négatives, ce qui est le cas pour les APE.

Les APE ne peuvent évidemment servir à inonder les marchés africains de produits européens à bas prix, annihilant ainsi toute idée de souveraineté alimentaire, de développement local et aussi d'industrialisation de ces régions. C'est vraiment la base d'un développement local indispensable si l'on veut atteindre les objectifs du Millénaire et permettre à ces régions de se prendre réellement en charge.

Translated text

If our Parliament votes this resolution, it will confirm that it has heard the African states. Recall that, most recently, the Secretariat-General of the African Union, by the voice of its representative invited to the Committee of Opinion of the European Union, has expressed exactly this request.

It seems to me that African states were heard in Lisbon. They asked the European Union to give them time. Although the conclusions of the summit as they are drafted may seem ambiguous, it is obvious that in speaking, Mr. Barroso, on behalf of the Commission, pledged to continue the debate and to resume negotiations in February next year. In this perspective, given this ambiguity but also our willingness to support the position of mr. Barroso, our resolution remains – I think – quite up-to-date.

That is why my group will not support the amendment that aims to destroy the resolution by removing its Article 3. In fact, this article seems to me still topical because it concerns especially the least developed countries of the countries concerned.

I come to my second observation. I think everyone is now aware that the European Union’s trade policy cannot harm the interests of the ACP countries and in particular the least developed countries.

In this sense, it should be recalled the crucial importance of agriculture if one wants to act validly in favour of poverty reduction and achieving the Millennium Goals.

We all know that the right to food is a fundamental human right. It is therefore normal and essential that the policies of the European Union, in particular with respect to Africa, including the Union’s trade policy, aim to strengthen this right. I would like to say that the recognition of the human right to food imposes on states the obligation to both respect, protect and facilitate access to food. However, it seems to me that States that have recognized this right show some inconsistency when adopting trade policies that will have negative consequences, which is the case for EPAs.

The EPAs can obviously not be used to flood African markets with low-cost European products, thus annihilating any idea of food sovereignty, local development and also industrialization of these regions. This is truly the basis for local development that is indispensable if we want to ⁇  the Millennium Goals and allow these regions to really take care of themselves.

#13

Official text

                    
                    Et si, comme l'a dit le commissaire européen Mendelson, les APE sont une bonne occasion d'intégrer l'Afrique dans la mondialisation, les pays concernés et même, parmi ceux-ci, le plus riche d'entre eux, à savoir l'Afrique du Sud, ont critiqué le principe à la base des APE qui, pour rappel, est de démanteler les protections tarifaires, d'instaurer une parfaite compétition entre les économies européennes et africaines qui, dans les faits, sont totalement inégales. Il faut le dire: les APE risquent de contribuer à accentuer un déséquilibre économique plutôt qu'à favoriser un rattrapage. Ce n'est véritablement pas le type de développement Nord-Sud que nous souhaitons soutenir.

Troisième observation. Á l'heure où la construction européenne s'apprête, dans les prochaines heures, à franchir un cap supplémentaire avec la signature du Traité de Lisbonne, nous devrions nous souvenir, nous Européens, que lorsque nous avons mis en place notre Union économique à Six, à Douze puis avec d'autres États membres, nous avons d'abord veillé à nous protéger par des barrières douanières afin d'assurer à notre économie un développement stable et durable.

Aujourd'hui, l'on voudrait nous faire croire que ce type de modèle n'a plus cours dans une société mondialisée ou globalisée. L'Afrique ne peut certainement pas accepter ce genre de situation. Il convient de rappeler à la Commission, rappeler à chacun de nos pays de l'Union que, pour la Belgique et suivant en cela l'exemple de la construction de l'Union européenne, l'intégration régionale est un préalable. Dans le cas précis de la résolution qui nous occupe, l'intégration régionale des six zones ACP (Afrique, Caraïbes et Pacifique) doit être un préalable à toute ouverture aux marchandises européennes. Si l'on part sur la base de ces prémisses, alors, les objectifs poursuivis d'une meilleure équité dans les rapports commerciaux entre le Nord et le Sud auront été atteints, ce qui n'est pas encore le cas aujourd'hui.

C'est ce à quoi la résolution qui est soumise à notre vote nous invite, invite la Belgique et invite, dans la foulée, l'ensemble de ses partenaires européens.

Translated text

And if, as European Commissioner Mendelson said, the EAPs are a good opportunity to integrate Africa into globalization, the countries concerned and even, among them, the richest of them, namely South Africa, have criticized the principle at the base of the EAPs which, to recall, is to dismantle tariff protections, to establish a perfect competition between the European and African economies which, in fact, are totally unequal. It must be said: EPAs are likely to contribute to accentuating economic imbalance rather than encouraging recovery. This is not really the type of north-south development we want to support.

The third observation. At a time when the European construction is about to take a further step in the coming hours with the signing of the Treaty of Lisbon, we Europeans should remember that when we established our Economic Union in Six, Twelve and then with other Member States, we first made sure to protect ourselves through customs barriers in order to ensure our economy a stable and sustainable development.

Today, one would like to make us believe that this type of model is no longer valid in a globalized or globalized society. Africa ⁇  cannot accept this kind of situation. It is necessary to remind the Commission, to remind each of our EU countries that, for Belgium and following the example of the construction of the European Union, regional integration is a prerequisite. In the specific case of the resolution that concerns us, the regional integration of the six ACP zones (Africa, the Caribbean and the Pacific) must be a precondition for any opening to European goods. If one starts on the basis of these premises, then the objectives pursued for greater fairness in the trade relations between the North and the South will have been achieved, which is not yet the case today.

This is what the resolution that is submitted to our vote invites us, invites Belgium and invites, in the meantime, all its European partners.

#14

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, zoals reeds door verscheidene sprekers aangehaald heeft de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen vorige week een voorstel van resolutie inzake de economische partnerschappen besproken. Het voorstel van resolutie werd ingediend door collega Boulet van Ecolo, waarvoor mijn appreciatie.

Vanuit onze fractie heb ik echter zelf een amendement ingediend dat tot doel had de integrale tekst van de resolutie te wijzigen, in die zin dat de tekst zou overeenstemmen met de tekst die de Senaat enkele weken geleden in de plenaire vergadering van 8 november heeft goedgekeurd.

Collega’s, hiermee wenst onze fractie alleszins geen afbreuk te doen aan de autonomie van de Kamer, maar wij willen wel duidelijk het signaal geven dat resoluties goedkeuren geen doel op zich kan zijn, maar dat indien zij grondig voorbereid en bediscussieerd zijn, en unisono klinken, zij meer impact hebben dan resoluties uit Kamer en Senaat over hetzelfde onderwerp maar met een verschillende politieke boodschap.

Deze resolutie is daar dan ook een goed voorbeeld van. De CD&V-fractie in de Senaat heeft samen met de andere democratische partijen en met het middenveld een voorstel van resolutie uitgewerkt om vlak voor de stemming in de EU-Ministerraad van 19 en 20 november een duidelijk signaal te geven aan de regering.

Wij zijn er dan ook in geslaagd op tijd de consensustekst te laten goedkeuren en in die zin was het voorstel van collega Boulet niet meer up to date en leek het ons aangewezen dat de Kamer inhoudelijk hetzelfde signaal zou geven., vandaar mijn amendement.

Er is ook duidelijk gezegd tijdens de bespreking dat het vandaag mogelijk zou zijn – wat nu ook is gebeurd– dat de collega’s van de verschillende fracties daarbij hun eigen klemtonen konden leggen.

Daarmee, collega’s, kom ik tot de grond van de zaak. Wat mijn fractie betreft, wij pleiten ervoor dat de Europese Commissie een meer flexibele houding ten aanzien van de ACS-landen in de EPA-onderhandelingen zou aannemen en dat zij meer rekening zou houden met de ontwikkelingsdimensie van de verschillende landen en regio’s. Tot op heden voldeden de preferentiële akkoorden niet aan de WTO-normen. De uitzondering die de WTO had toegestaan, loopt echter eind dit jaar af. Het is ondertussen duidelijk dat niet alle regionale akkoorden tijdig zullen kunnen worden afgesloten en dat de Commissie ervoor heeft geopteerd bilaterale akkoorden af te sluiten.

Translated text

As already cited by several speakers, the Committee on Foreign Relations last week discussed a draft resolution on economic partnerships. The draft resolution was submitted by colleague Boulet of Ecolo, for which I appreciate.

However, from our group, I myself submitted an amendment aimed at amending the entire text of the resolution, in the sense that the text would correspond to the text approved by the Senate several weeks ago in the plenary session of 8 November.

Colleagues, with this, our group does not want to undermine the autonomy of the Chamber, but we want to clearly signal that adopting resolutions can not be a goal in itself, but that if they are thoroughly prepared and discussed, and sound unisono, they have more impact than resolutions from the Chamber and Senate on the same subject but with a different political message.

This resolution is a good example of this. The CD&V Group in the Senate, together with the other democratic parties and civil society, has drawn up a draft resolution to give a clear signal to the government just before the vote in the EU Council of Ministers on 19 and 20 November.

We have therefore managed to have the consensus text approved in time and in that sense Mr. Boulet’s proposal was no longer up to date and it seemed appropriate for us that the Chamber would give the same signal in the substance, hence my amendment.

It was also clearly stated during the discussion that it would be possible today – whatever has happened – that the colleagues of the various political groups could put their own emphasis on this.

With this, colleagues, I come to the bottom of the matter. As far as my group is concerned, we advocate that the European Commission should adopt a more flexible attitude towards the ACP countries in the EPA negotiations and that it should take more into account the development dimension of the different countries and regions. To date, the preferential agreements did not meet the WTO standards. The WTO exemption, however, expires at the end of this year. Meanwhile, it is clear that not all regional agreements will be concluded in time and that the Commission has opted to conclude bilateral agreements.

#15

Official text

                    
                    Wij pleiten ervoor om de regionale, economische integratie in de ACS-landen niet te ondergraven door snel dergelijke bilaterale akkoorden te sluiten. Het systeem zoals voorzien functioneert dus niet zoals voorzien. Er moet daarom worden gezocht naar een nieuw soort akkoorden die ruimer zijn en zowel een politieke als een ontwikkelingsdimensie hebben. De regionale integratie moet hierin centraal staan. Regionale integratie zal immers bijdragen tot het stimuleren van het handelsverkeer, de economische groei en de sociale ontwikkeling en is daarom ook een motor voor vrede en stabiliteit. Op zich al twee voorwaarden om tot meer ontwikkeling te komen.

Ook positief, in de resolutie pleiten wij ervoor dat wij, in het verlengde van deze onderhandeling, blijven vasthouden aan het groeipad naar 0,7% van het BNI. Ontwikkelingslanden moeten in een geliberaliseerde markt kunnen meestappen, maar daarvoor beschikken nog veel ASC-landen nog niet over voldoende capaciteiten.

Translated text

#16

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues: "Nous développerons ce partenariat entre égaux, fondé sur l'adhésion effective de notre société afin d'obtenir des résultats significatifs au regard de nos engagements fondamentaux, à savoir la réalisation des objectifs du Millénaire pour le développement, la mise en place en Afrique d'une architecture de paix et de sécurité robuste, le renforcement des investissements, de la croissance et de la prospérité à travers l'intégration régionale et des relations économiques plus étroites, la promotion de la bonne gestion des affaires publiques et des droits de l'homme et la création de possibilités de façonner la gouvernance mondiale dans un cadre ouvert et multilatéral".

Ces mots sont ceux de la Déclaration de Lisbonne à la suite du sommet Union européenne/Afrique.

Celles et ceux qui sont habitués au langage diplomatique comprendront que, derrière ces mots, se cache un profond refus des pays africains, eu égard tant aux modalités qu'aux éléments de fond contenus dans les projets d'accord de partenariat économique APE. D'ailleurs les paroles du président sénégalais Wade ont été limpides lors de la conférence de presse de clôture du sommet: "Les États africains rejettent les APE. On ne parle plus des APE. On les a rejetés. C'est fini. Et quand on se retrouvera, on discutera. L'Union européenne présentera des APE; nous présenterons autre chose". On peut difficilement être plus clair.

La proposition de résolution que le PS, Ecolo et le cdH avaient déposée allait dans ce sens en ne disant pas non aux APE mais en demandant que la date butoir du 31 décembre 2007 soit repoussée. Ce n'est d'ailleurs rien d'autre que la chancelière allemande, Angela Merkel, a déclaré à la sortie du sommet: "Nous allons à nouveau voir si l'Europe peut se montrer plus souple", a-t-elle dit à la presse, ajoutant que la date du 31 décembre n'était pas gravée dans le marbre.

Pourtant, ici, dans cette Chambre, plusieurs partis (le CD&V, le MR et l'Open Vld) ont préféré se cantonner aux acquis minimaux engrangés dans une résolution, adoptée à la quasi-unanimité au Sénat le 8 novembre dernier. Mais c'est être aveugle que de ne pas vouloir voir que depuis, certaines choses ont changé, en premier lieu, le sommet UE/Afrique.

Par ailleurs, ce qui était un "minimum minimorum" au Sénat n'a même pas pu être étoffé sur d'autres points que la date butoir du 31 décembre 2007.

Translated text

“We will develop this equal partnership, based on the effective membership of our society, to ⁇  significant results in the light of our fundamental commitments, namely the achievement of the Millennium Development Goals, the establishment of a robust peace and security architecture in Africa, the strengthening of investment, growth and prosperity through regional integration and closer economic relations, the promotion of good public affairs and human rights management and the creation of opportunities to shape global governance in an open and multilateral framework.”

These words are those of the Lisbon Declaration following the European Union/Africa Summit.

Those who are accustomed to the diplomatic language will understand that, behind these words, there is a profound rejection of African countries, given both the terms and substantive elements contained in the draft APE Economic Partnership Agreement. The words of Senegalese President Wade were clear during the closing press conference of the summit: "The African States reject the APE. We are no longer talking about apes. They were rejected. It is finished. When we meet, we will talk. The European Union will present EPAs; we will present something else.” It can hardly be clearer.

The resolution proposal that the PS, Ecolo and the CDH had filed went in this direction by not saying no to the APE but by requesting that the deadline of 31 December 2007 be postponed. German Chancellor Angela Merkel said at the exit of the summit: "We will again see if Europe can show itself more flexible," she told the press, adding that the date of December 31 was not engraved in marble.

Nevertheless, here, in this House, several parties (CD&V, MR and Open Vld) have preferred to abide by the minimum achievements embedded in a resolution, adopted almost unanimously in the Senate on November 8 last. But being blind is not wanting to see that since then, some things have changed, first of all, the EU/Africa summit.

Furthermore, what was a “minimum minimorum” in the Senate could not even be extended on other points than the deadline of 31 December 2007.

#17

Official text

                    
                    Or pour nous, la concision de la résolution adoptée au Sénat ne permet pas de mettre en avant certains enjeux fondamentaux de ces accords de partenariat. Non, on a préféré balayer d'un revers de la main la proposition de résolution déposée sur les bancs de cette Chambre pour lui substituer celle adoptée au Sénat, arguant de son équilibre et de son consensus. C'est une occasion ratée. C'est plus que dommage, je dirais même incompréhensible, inadmissible. À la trappe la volonté de rappeler que le commerce n'apporte pas automatiquement le développement, à la trappe la volonté de rappeler à la Commission européenne qu'une telle intégration régionale des six zones ACP est un préalable à toute ouverture aux marchandises européennes, à la trappe également la volonté de rappeler à la Commission que la négociation d'un accord sur les services ne revêt pas un caractère obligatoire au regard des règles de l'OMC.

Enfin, et vu l'urgence, mes chers collègues, il me semble indispensable, quel que soit le texte voté par cette assemblée que le gouvernement entende ce double message: premièrement, repousser la date du 31 décembre est un impératif et, deuxièmement, il faut faire savoir clairement à la Commission qu'en aucun cas la Belgique n'acceptera qu'un pays ACP soit sanctionné d'une quelconque manière pour ne pas avoir signé un accord de partenariat économique à cette date.

En guise de conclusion, permettez-moi un dernier commentaire en forme de message également à la Commission européenne. Cela a été constaté par de nombreux observateurs: les négociations menées par les commissaires Michel et Mendelson donnent "l'apparence" – c'est le mot utilisé – d'un certain chaos, notamment dans les dernières semaines. Une conclusion qu'on peut tirer à ce stade est que les objectifs principaux des APE ne sont pas atteints: l'intégration régionale des ACP n'est plus envisageable rapidement, les perspectives financières permettant aux ACP d'accompagner les bouleversements économiques liés à l'ouverture – même progressive –, des frontières à l'Union européenne ne sont pas clairement établies.

Finalement, le seul objectif atteint par la Commission est la signature des multiples accords de partenariat économique dont le calendrier imposé par l'OMC. À la lumière des accords signés, on peut en outre constater que toutes les flexibilités offertes par les règles de l'OMC n'auront pas été utilisées. Mes chers collègues, ce constat montre clairement la prédominance dans ces négociations des aspects commerciaux au détriment des objectifs de développement.

Translated text

But for us, the concise resolution adopted in the Senate does not allow us to highlight some fundamental issues of these partnership agreements. No, we have preferred to sweep the proposal of resolution deposited on the banks of this Chamber with a back of the hand to replace the one adopted in the Senate, arguing for its balance and consensus. This is a missed opportunity. This is more than a shame, I would even say incomprehensible, unacceptable. At the same time the desire to remind that trade does not automatically bring development, at the same time the desire to remind the European Commission that such regional integration of the six ACP zones is a precondition for any opening to European goods, at the same time the desire to remind the Commission that negotiating a service agreement is not mandatory in the light of WTO rules.

Finally, and given the urgency, my dear colleagues, it seems to me indispensable, regardless of the text voted by this assembly, that the government hears this double message: first, it is imperative to postpone the date of 31 December and, secondly, it must be made clear to the Commission that in no case will Belgium accept that an ACP country is sanctioned in any way for not signing an economic partnership agreement on that date.

As a conclusion, let me make a final comment in the form of a message also to the European Commission. This has been observed by many observers: the negotiations conducted by Commissioners Michel and Mendelson give “the appearance” – this is the word used – of a certain chaos, ⁇  in recent weeks. One conclusion that can be drawn at this stage is that the main objectives of the EAP are not achieved: regional integration of the ACP is no longer foreseeable quickly, the financial prospects allowing the ACP to accompany economic turmoil related to the – even progressive – opening of borders to the European Union are not clearly established.

Finally, the only objective achieved by the Commission is the signing of the multiple economic partnership agreements including the WTO timetable. In the light of the signed agreements, it can also be found that all the flexibility offered by the WTO rules will not have been used. This finding clearly shows the predominance in these negotiations of commercial aspects to the detriment of development objectives.

#18

#19

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, trois évidences me viennent à l'esprit.

Premièrement, personne ne contestera l'évolution du monde et des relations commerciales. Au sein de cette évolution, il y a les relations Afrique-Europe, les accords de Cotonou – dont la date d'échéance du 31 décembre 2007 approche – n'en déplaise à certains – et les règles de l'OMC qui s'appliquent à tous. Certains, peut-être plus que d'autres, le rappelleront dès le 1ᵉʳ janvier 2008. Quand je dis "certains plus que d'autres", ce sont certains pays ACP qui ont connu, certes et heureusement, un développement différent. Qu'il faille tenir compte d'un certain nombre de niveaux de développement différents est aussi une évidence. Il faut le faire d'une manière sensée et progressive, en sachant qu'un développement ne s'imprime pas par une théorie mais qu'il se fait par une réalité de terrain. C'est d'ailleurs ce à quoi tout le monde tente de travailler.

Est-ce pour cette raison qu'il fallait plaider le report? Nous répondons clairement non! C'est aussi pour cette raison qu'il nous semblait cohérent de voter l'amendement proposé par Mme Muylle, à savoir la résolution adoptée par le Sénat. Mais ce n'est pas uniquement pour cela: chers collègues, un message défensif en la matière ne serait bon ni pour les ACP ni pour l'Europe.

Ce n'est pas parce que le sujet est difficile qu'il faut avoir peur d'un certain nombre de frictions, de différences, d'une volonté, certes, de réussir dans les évolutions mais aussi d'avoir du résultat à la clé.

Translated text

I have three obvious points in mind.

First, no one will question the evolution of the world and trade relations. Among these developments are the Africa-Europe relations, the Cotonou Agreements – whose expiration date on December 31, 2007 is approaching – which some dislike – and the WTO rules that apply to all. Some, ⁇  more than others, will recall it as early as January 1, 2008. When I say “some more than others,” it is certain that certain ACP countries have experienced, surely and fortunately, a different development. The fact that a number of different levels of development must be taken into account is also obvious. It must be done in a sensible and progressive manner, knowing that a development is not imprinted by a theory but is made by a reality of the ground. This is what everyone is trying to work for.

Was it for this reason that the report had to be delayed? We answer clearly no! It is also for this reason that it seemed consistent for us to vote on the amendment proposed by Mrs. Muylle, namely the resolution adopted by the Senate. But it’s not just for that: Dear colleagues, a defensive message in this matter would not be good for neither the ACP nor for Europe.

It is not because the subject is difficult that we must be afraid of a number of frictions, differences, a will, of course, to succeed in the evolution but also to have a result at the key.

#20

Official text

                    
                    Deuxièmement, un certain nombre d'accords ont été signés. Certes, il ne s'agit pas d'APE mais de 15 accords intérimaires. Ces 15 accords intérimaires ne sont pas l'application de ce que certains pensaient être du libéralisme à tout crin. Ce sont des accords dans lesquels le marché européen est ouvert, sans droits de douane, sans quotas et dans lesquels les pays africains signataires ouvrent leurs marchés, pour certains sur une période de 25 ans.

Cela s'appelle la progressivité, cela s'appelle tenir compte des différences, cela s'appelle permettre un développement croissant, régulé, régulier et constant. De plus, si des moyens budgétaires sont dégagés pour y arriver, je pense que les 15 signataires n'ont pas été forcés de signer. Mais ils l'ont fait parce qu'ils adhèrent aux règles de la concurrence et savent que seule cette concurrence, à travers le libéralisme, leur permettra de se développer. C'est évidemment tout le contraire d'un certain conservatisme.

L'Europe porte sans doute un certain nombre de responsabilités, mais pas celle de supporter tous les maux. Lorsque nous avons rencontré cette semaine des collègues du Rwanda, ils nous disaient que ce qui inonde pour l'instant les marchés africains, ce sont les produits "made in China" ou "made in India" et non pas "made in Europe". C'est une voie totalement différente mais elle existe, elle est présente, elle ne demande pas de négocier ou de ne pas négocier, elle est sur le terrain, au détriment des marchés et de la production locale!

L'Europe a choisi une autre voie mais cette voie doit aussi être ferme si vraiment nous voulons arriver à ce que j'appelle une progression.

Troisièmement, madame Boulet, le report aurait été une prime au non-développement, une prime à ceux qui ne veulent pas faire d'effort. Je ne dis pas qu'ils sont nombreux mais je pense qu'un certain nombre d'entre eux doivent aussi être rappelés à leurs obligations. Ce ne sont pas les systèmes dérogatoires qui permettront de faire fonctionner de manière plus positive les règles commerciales et mondiales.

Translated text

Secondly, a number of agreements have been signed. Of course, this is not an APE, but 15 interim agreements. These 15 interim agreements are not the application of what some thought to be liberalism at all levels. These are agreements in which the European market is open, without customs duties, without quotas and in which the signatories African countries open their markets, for some over a period of 25 years.

This is called progressivity, this is called taking into account differences, this is called allowing a growing, regulated, regular and constant development. Moreover, if budgetary resources are allocated to ⁇  this, I think that the 15 signatories were not forced to sign. But they did so because they adhere to the rules of competition and know that only this competition, through liberalism, will allow them to develop. This is the opposite of some conservatism.

Europe may bear a certain number of responsibilities, but not the responsibility to endure all evils. When we met this week with colleagues from Rwanda, they told us that what currently floods African markets are products "made in China" or "made in India" and not "made in Europe". It is a completely different path but it exists, it is present, it does not ask to negotiate or not to negotiate, it is on the ground, at the expense of the markets and local production!

Europe has chosen another path, but this path must also be firm if we really want to reach what I call progress.

Third, Mrs. Boulet, the postponement would have been a non-development bonus, a bonus for those who do not want to make an effort. I’m not saying that they are many, but I think that a number of them should also be reminded of their obligations. It is not the derogatory systems that will enable commercial and global rules to function more positively.

#21

Official text

                    
                    Madame Boulet, puisque vous avez parlé de M. Sarkozy, je vais vous rappeler ce qu'il a dit au lendemain de la signature de ces accords, au lendemain de ces rencontres Europe-Afrique. À un journaliste qui lui demandait s'il soutenait M. Wade, le président du Sénégal qui plaidait pour un report, M. Sarkozy n'a pas répondu positivement, mais a rappelé "qu'il faut éviter de spolier l'Afrique de ses matières premières, que tous les pays africains ne sont pas prêts à accepter un libéralisme qui aurait pour effet de ne plus rien pouvoir produire du tout".

Prenant l'exemple du Burkina Faso, premier producteur de coton, qui achète en euros et vend en dollars, le président français a souligné la nécessité de ne pas asphyxier de tels pays, a plaidé pour laisser une voie de protection sur un marché où la brutalité des échanges les prive de toute possibilité de s'en sortir. "Je suis pour la mondialisation, mais pas pour une spoliation des pays qui n'ont plus rien" a-t-il précisé.

C'est en ce sens, madame Boulet, que nous nous inscrivons au sein du MR et c'est pour cela que nous voterons effectivement cette résolution.

Translated text

Madame Boulet, since you talked about Mr. Sarkozy, I will remind you what he said the day after the signing of these agreements, the day after these Europe-Africa meetings. To a journalist who asked him if he supported Mr. Wade, the President of Senegal who pleaded for a postponement, Mr. Sarkozy did not respond positively, but recalled "that we must avoid splashing Africa of its raw materials, that not all African countries are ready to accept a liberalism that would have the effect of no longer being able to produce anything at all."

Taking the example of Burkina Faso, the largest producer of cotton, which buys in euros and sells in dollars, the French president stressed the need not to suffocate such countries, pledged to leave a way of protection on a market where the brutality of trade deprives them of any possibility to get out of it. “I am for globalization, but not for a spoliation of countries that have nothing anymore,” he said.

It is in this sense, Madame Boulet, that we are registering within the MR and that is why we will effectively vote this resolution.

#22

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik breng graag verslag uit over het wetsvoorstel ingediend door de heer Tommelein, tot wijziging van de wet van 10 mei 2007 ter bestrijding van discriminatie tussen mannen en vrouwen wat betreft het geslacht in verzekeringsaangelegenheden. Dit voorstel wil een uitzondering toelaten op de non-discriminatie tussen mannen en vrouwen, wat betreft verzekeringen inzake motorrijtuigen, hospitalisatie en leven. Een voorstel ingediend door de heer Logghe heeft dezelfde intentie.

De non-discriminatie waarvan sprake is vervat in de Europese richtlijn 2004/113 en werd omgezet in Belgische wetgeving in dit Parlement op 10 mei 2007. De Europese richtlijn voorziet echter ook in de mogelijkheid om een uitzondering toe te staan. Dit moet gebeuren voor 21 december 2007. Deze voorstellen willen dan ook gebruikmaken van deze mogelijkheid.

Deze Kamer heeft de hoogdringendheid aanvaard op 22 november. Wij hebben dan in de commissie de voorstellen besproken op 27 november, 4 december en 11 december. Het debat over deze voorstellen is niet alleen gevoerd in de commissie, maar wij hebben ook kunnen gebruikmaken van de expertise van, onder andere, de commissie voor de verzekeringen, waar deze discussie reeds in 2004 werd gevoerd. Ook was er de informatie die werd verstrekt tijdens de hoorzittingen, onder andere georganiseerd door de Senaat naar aanleiding van een gelijkaardig voorstel.

Wij hebben de uiteenzettingen door de indieners over deze voorstellen gehoord op 27 november. Voor de teksten verwijs ik graag naar het verslag. Op 4 december hebben wij dan een bespreking gehouden van dit voorstel en de ingediende amendementen. Op 11 december – eergisteren – aanvaardde de commissie nog enkele wetgevingstechnische aanpassingen door de juridische dienst van de Kamer en twee amendementen gebaseerd op deze opmerkingen. Vandaag ligt dit voorstel hier ter stemming in plenaire vergadering.

Ik wil graag van deze gelegenheid gebruikmaken, als dat mag, om ook de mening van mijn fractie mee te delen. Eerst en vooral blijft CD&V voorstander van het beginsel van non-discriminatie en gendergelijkheid. Ik wil hier graag verduidelijken waarom en in welke zin wij dit voorstel hebben geamendeerd, samen met de collega’s.

Ten eerste vragen wij voor de motorrijtuigen geen uitzondering, daar de verzekeraars over voldoende andere criteria beschikken om te segmenteren. Dat zijn bijvoorbeeld het vermogen van het voertuig, het aantal jaren rijervaring, de woonplaats, het gebruik van het voertuig. Bovendien speelt het geslacht slechts een rol tot de leeftijd van dertig jaar. Het is niet zo dat een jonge man per definitie ook een brokkenpiloot is.

Ook wat betreft de tak “ziekte” vragen wij geen uitzondering. Het geslacht is ter zake een factor waarop de betrokkene geen vat heeft.

Translated text

I would like to report on the bill submitted by Mr Tommelein, amending the Act of 10 May 2007 on combating discrimination between men and women on the grounds of gender in insurance matters. This proposal aims to allow an exception to the non-discrimination between men and women in motor vehicle insurance, hospitalization and life insurance. A proposal submitted by Mr. Logghe has the same intention.

The non-discrimination in question is contained in the European Directive 2004/113 and was transposed into Belgian legislation in this Parliament on 10 May 2007. However, the European Directive also provides for the possibility of allowing an exception. This must be done before 21 December 2007. These proposals want to take advantage of this possibility.

This Chamber accepted the high urgency on November 22. We then discussed the proposals in the committee on 27 November, 4 December and 11 December. The debate on these proposals has not only been held in the committee, but we have also been able to take advantage of the expertise of, among other things, the committee for insurance, where this discussion was already held in 2004. There was also the information provided during the hearings, among other things organized by the Senate following a similar proposal.

We heard the presentations of the applicants on these proposals on 27 November. For the texts I would like to refer to the report. On 4 December we held a discussion of this proposal and the submitted amendments. On 11 December – yesterday – the committee accepted several additional legislative technical adjustments by the Chamber’s legal service and two amendments based on these observations. This proposal is now for voting in the plenary session.

I would like to take this opportunity, if possible, to share the opinion of my group as well. First and foremost, CD&V continues to uphold the principle of non-discrimination and gender equality. I would like to clarify here why and in what sense we amended this proposal, together with the colleagues.

First, we do not ask for an exception for motor vehicles, as the insurers have sufficient other criteria to segment. These include, for example, the capacity of the vehicle, the number of years of driving experience, the place of residence, the use of the vehicle. Moreover, gender only plays a role until the age of thirty. It is not that a young man by definition is also a broken pilot.

Even in the case of the “sickness” branch, we do not ask for an exception. Gender is a factor that the person concerned does not possess.

#23

Official text

                    
                    Andere factoren, zoals onder andere leefgewoonten, zijn gekend door de verzekeraars en zijn misschien meer bepalend in het risico dan enkel het geslacht.

Ook de solidariteit tussen de verzekerden moet blijven spelen. Het kan niet zijn dat alleen slechte risico's worden uitgesloten.

Bovendien speelt bij de takken motorrijtuigen en ziekteverzekering geen gevaar voor concurrentieverstoring vanuit het buitenland. Dat is in die takken geen uitzondering.

Ten tweede, wat betreft de levensverzekering, stellen wij voor dat de uitzondering wel wordt aangevraagd. Over de levensverzekering blijven er heel wat vragen, onder andere over de marktpositie en de concurrentiepositie van Belgische verzekeraars ter zake.

Wij willen dan ook graag wat meer tijd hiervoor. De uitzondering voor levensverzekeringen wordt door ons amendement gekoppeld aan een evaluatie door dit Parlement tegen maart 2011. Deze datum werd eergisteren nog aangepast om rekening te kunnen houden met het Europees rapport ter zake. De lidstaten moeten rapporteren aan Europa tegen december 2009, in december 2010 zal de Europese Commissie een rapport publiceren met een overzicht van de situatie in alle lidstaten.

Voor onze evaluatie in het Parlement zouden wij daarvan graag kunnen gebruikmaken. Deze evaluatie zal verder gebeuren op basis van een verslag opgemaakt door een door de Koning op te richten evaluatiecommissie die alle betrokken actoren kan verenigen, zoals verzekeraars en consumentenorganisaties.

In dit verslag kunnen wij dan nog rekening houden met de situatie op dat moment in de andere Europese lidstaten, kunnen we de markttoestand van de Belgische verzekeraars bekijken en hun concurrentiepositie en kunnen wij ook samen met de sector nagaan in welke zin wij kunnen evolueren naar een systeem dat ook rekening kan houden met andere dan geslachtsgerelateerde criteria.

Een andere aanvulling strekt ertoe om de kosten die verband houden met zwangerschap en moederschap niet te laten meetellen met onmiddellijke ingang van 21 december 2007. Die kosten mogen niet meer in rekening worden gebracht.

Een laatste element is een aanpassing van de modaliteiten van de CBFA om over de nodige gegevens te kunnen beschikken. Wij zijn blij dat wij samen met de collega's in de commissie deze amendementen hebben kunnen indienen en goedkeuren, ter aanvulling van dit voorstel.

Translated text

Other factors, such as lifestyle habits, are known to the insurers and may be more determining in the risk than just the gender.

The solidarity between the insurers must also continue. It cannot be that only bad risks are excluded.

Furthermore, in the motor vehicle and health insurance branches, there is no risk of distortion of competition from abroad. This is no exception in these branches.

Second, as regards life insurance, we suggest that the exception is applied for. There are still many questions about life insurance, including the market position and the competitive position of Belgian insurance companies in this regard.

We would like to have a little more time for this. The exception for life insurance is linked by our amendment to a review by this Parliament by March 2011. This date was adjusted yesterday to take into account the European report on the subject. Member States must report to Europe by December 2009, in December 2010 the European Commission will publish a report with an overview of the situation in all Member States.

We would like to use this for our evaluation in Parliament. This evaluation will be further carried out on the basis of a report drawn up by an evaluation committee to be set up by the King, which can bring together all relevant actors, such as insurance companies and consumer organisations.

In this report we can take into account the situation at that time in the other European Member States, we can look at the market situation of the Belgian insurance companies and their competitive position, and we can also look together with the sector in what direction we can evolve to a system that can also take into account other than gender-related criteria.

Another supplement is intended to prevent the costs associated with pregnancy and maternity from being counted with immediate effect from 21 December 2007. These costs should no longer be charged.

A final element is an adjustment of the modalities of the CBFA in order to have the necessary data available. We are pleased that together with our colleagues in the committee we have been able to submit and adopt these amendments, in addition to this proposal.

#24

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, geachte collega's, waarom een wetsvoorstel indienen dat er op het eerste gezicht toe strekt de discriminatie tussen mannen en vrouwen in stand te houden, zoals een bepaalde pers ons wil doen geloven? Waarom moet de wet van 10 mei 2007 ter bestrijding van de discriminatie tussen vrouwen en mannen volgens het Vlaams Belang worden gewijzigd? Wie kan in hemelsnaam iets hebben tegen de gelijkheid in rechten tussen mannen en vrouwen? Geachte collega's, ik wil proberen om de argumenten van onze partij nog eens kort voor u samen te vatten.

Op zichzelf en in theorie is niets mis met de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Integendeel, wij onderschrijven het principe volledig. Ook de Europese Unie voorzag in een richtlijn inzake de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. De Europese regelgevers hebben op de standaardregel van gelijkstelling tussen mannen en vrouwen de Europese lidstaten echter wel degelijk de mogelijkheid geboden om voor specifieke activiteiten in uitzonderingen te voorzien, dus activiteiten waar het onderscheid tussen mannen en vrouwen wel toegelaten blijft. Zo komen wij onmiddellijk tot de kern van de zaak, de particuliere verzekeringen.

De particuliere verzekeringen worden gedragen door twee belangrijke principes, het solidariteitsprincipe en het nieuwere, maar algemeen aanvaarde principe bij de Belgische verzekeringsmaatschappijen, het principe van de responsabilisering.

Verzekeringen berusten op het principe dat de risico's over een groep van verzekerden worden verdeeld. Nochtans bleek al heel snel dat de te verwachten schade bij het verzekeren van een risico niet bij alle groepen even groot en even waarschijnlijk was. Om bepaalde groepen die meer risico lopen op een ongeval of een bepaalde gebeurtenis, te responsabiliseren – het tweede principe – greep de verzekeringsmarkt in de jaren 80 en 90 van de voorbije eeuw algemeen naar het principe van de segmentatie. Acceptatie en verzekeringspremie werden afhankelijk gesteld van segmentaties op basis van leeftijd, woonplaats, geslacht. Het Vlaams Belang weet natuurlijk ook dat segmentatie op zichzelf niet zaligmakend is.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, why submit a bill aiming at first sight to maintain the discrimination between men and women, as a certain press wants to make us believe? Why should the law of 10 May 2007 on combating discrimination between women and men be amended according to the Flemish Interest? Who can have anything against the equality of rights between men and women? Dear colleagues, I would like to try to summarize the arguments of our party briefly before you.

In itself and in theory, there is nothing wrong with equality between men and women. On the contrary, we fully support the principle. The European Union also provided for a directive on gender equality. However, the European regulators have granted the European Member States the possibility to provide for exceptions on the standard rule of gender equality for specific activities, i.e. activities where the distinction between men and women remains permitted. So we immediately get to the core of the matter, the private insurance.

Private insurance is supported by two important principles, the solidarity principle and the newer but generally accepted principle among Belgian insurance companies, the principle of responsibility.

Insurance is based on the principle that risks are distributed across a group of insured persons. However, it was soon revealed that the expected damage in insuring a risk was not equally large and equally likely in all groups. In order to responsabilise certain groups that are more at risk of an accident or a particular event – the second principle – the insurance market in the 80s and 90s of the last century generally adopted the principle of segmentation. Acceptance and insurance premium were based on segments based on age, place of residence, gender. The Flemish Belang, of course, also knows that segmentation is not happy in itself.

#25

Official text

                    
                    Segmentatie kan evengoed als solidariteit in extremen omslaan. U moet echter van mij aannemen – ik heb ervaring in de tak verzekeringen – dat de evenwichtige spanning tussen solidariteit en segmentatie, die tot op heden in de Belgische verzekeringsmarkt bestaat, door alle verzekeraars wordt geprezen. Men wil het systeem met solidariteit en segmentatie in België behouden.

Segmentatie bestaat momenteel op basis van geslacht onder andere in de takken autoverzekering – mevrouw Partyka heeft het al aangehaald – hospitalisatie en overlijdensdekking. Geachte collega’s, de werkelijkheid van de segmentatie op de markt heeft er trouwens toe geleid dat gedurende al die jaren grote groepen particulieren die weinig of geen risico veroorzaken, hun premie jaar in jaar uit zagen dalen. Ze betalen, met andere woorden, een correcte premie voor een juist afgewogen risico. Het zijn de brokkenmakers in de tak autoverzekeringen, die fors meer betalen. Ik heb mij door specialisten laten vertellen dat jonge bestuurders die erin slagen een aantal jaren zonder ongevallen door te komen, vrij snel op een gewoon, normaal premieniveau terechtkomen. Er is dus een segmentatie in de autoverzekering.

Dames en heren, de segmentatie in de overlijdensdekking is nog veel frappanter. Ik geef een voorbeeld. In 2007 betaalt een dame van 30 jaar voor een overlijdensdekking van 100.000 euro met een looptijd van 25 jaar een premie van 241 euro. Een man in dezelfde situatie betaalt een premie van 398 euro, dit op basis van officiële sterftetabellen. Het is voor het Vlaams Belang meer dan duidelijk dat wie de verzekeringsmarkt een beetje volgt, weet dat vrouwen op het vlak van overlijdensdekking een fors lagere premie betalen. Het is die ongelijkheid – en ik zou iedereen aanraden dat toch eens goed te laten bezinken – die men op zeer korte termijn wil afschaffen. Dat zal leiden tot forse premieverhogingen.

Men kan zich trouwens afvragen – dit is een ander argument – op welke basis men premieverschillen in de tak autoverzekering voor jongeren zou handhaven als men de segmentatie in overlijdensdekking op basis van het geslacht wil afschaffen.

Translated text

Segmentation as well as solidarity can turn into extremes. However, you must assume from me – I have experience in the insurance branch – that the balanced tension between solidarity and segmentation, which exists to this day in the Belgian insurance market, is praised by all insurance companies. We want to maintain the system of solidarity and segmentation in Belgium.

Segmentation currently exists on the basis of gender among others in the branches of car insurance – Mrs Partyka has already cited it – hospitalization and death coverage. Dear colleagues, the reality of market segmentation has, by the way, led to large groups of individuals who pose little or no risk dropping their premiums year after year during all those years. In other words, they pay a correct premium for a properly balanced risk. They are the broken-makers in the car insurance branches, who pay a lot more. I have been told by specialists that young drivers who manage to go through a number of years without accidents, quite quickly reach a normal, normal premium level. There is, therefore, a segmentation in car insurance.

Ladies and gentlemen, the segmentation in death coverage is even more striking. I will give an example. In 2007, a 30-year-old woman pays a premium of 241 euros for a death coverage of 100,000 euros with a duration of 25 years. A man in the same situation pays a premium of 398 euros, based on official death rates. It is more than obvious for the Vlaams Belang that those who follow the insurance market a little, know that women pay a much lower premium in terms of death coverage. It is that inequality – and I would recommend everyone to let it sink well anyway – that one wants to eliminate in the very short term. This will lead to substantial premium increases.

One may, by the way, ask – this is another argument – on what basis one would maintain premium differences in the branch of car insurance for young people if one wanted to eliminate the segmentation in death coverage based on gender.

#26

Official text

                    
                    Waarom zou de ene segmentatie niet discriminatoir zijn en de andere wel?

Met mijn tweede argument kom ik tot de toepassing van de Europese richtlijn. De Europese richtlijn gaf de Europese lidstaten de mogelijkheid om een optie te lichten en om, met andere woorden, te voorzien in uitzonderingen op de gelijkheid tussen man en vrouw.

Dames en heren, wij krijgen heel sterke signalen uit de markt dat ongeveer alle Europese lidstaten die uitzondering ofwel zouden hebben aangevraagd, ofwel zullen aanvragen. Alleen België heeft dat tot nu toe niet gedaan. Ik vind, als voorzichtige huisvader, dat wij dat risico niet kunnen lopen. Als wij de optie, waarin artikel 5 van de richtlijn voorziet, niet lichten vóór 21 december, lopen onze verzekeraars het risico een premiehandicap tegenover zich te zien, die zij niet onmiddellijk zullen kunnen overwinnen. Onze verzekeraars en dus de werkgelegenheid in die sector worden bedreigd.

Ik besluit met een derde argument waarom onze fractie onderhavig wetsvoorstel heeft ingediend. Alle Belgische en Europese verzekeraars segmenteren momenteel onder andere op basis van het geslacht. Men kan de theoretische vraag stellen of discriminatie op basis van het geslacht in de tak particuliere verzekeringen strijdig is met de antidiscriminatiewet van 25 februari 2003. Welnu, een groot deel van de rechtsleer en een groot deel van de professoren verzekeringsrecht menen van niet. Hun verklaring daarvoor is dat de segmentatie op basis van het geslacht op een objectieve en technisch verantwoorde wijze gebeurt.

In die zin, dames en heren, moet de antidiscriminatiewet van 10 mei 2007 worden aangepast, zodat ook in de toekomst in de volkomen legitieme segmentatie op basis van het geslacht kan worden voorzien. Met die bedoeling heeft het Vlaams Belang een wetsvoorstel ingediend. Gelet op de urgentie van de zaak wil ik u vragen het wetsontwerp te steunen, waarvoor beste dank.

Translated text

Why should one segmentation be non-discriminatory and the other not?

My second argument comes to the application of the European Directive. The European Directive gave the European Member States the opportunity to clarify an option and to provide, in other words, with exceptions to equality between men and women.

Ladies and gentlemen, we are receiving very strong signals from the market that approximately all European Member States would either have applied for the exception or will apply for it. Only Belgium has not done so far. I think, as a cautious home father, we cannot take that risk. If we do not address the option provided for in Article 5 of the Directive before 21 December, our insurers are at risk of facing a premium disadvantage, which they will not be able to overcome immediately. Our insurance companies and thus the employment in this sector are threatened.

I conclude with a third argument on why our group has submitted this bill. All Belgian and European insurance companies are currently segmenting among other things based on gender. Theoretical question may be asked whether discrimination on the basis of gender in the private insurance branch is contrary to the Anti-Discrimination Act of 25 February 2003. Well, a lot of legal doctrine and a lot of insurance law professors think of no. Their explanation for this is that the gender-based segmentation takes place in an objective and technically responsible manner.

In that sense, ladies and gentlemen, the Anti-Discrimination Act of 10 May 2007 needs to be adapted so that the fully legitimate segregation based on gender can also be provided in the future. For this purpose, the Flemish Interest has submitted a bill. Given the urgency of the case, I would like to ask you to support the bill, for which I thank you very much.

#27

#28

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, je ne me prononcerai pas, dans un premier temps, sur le fond de cette proposition, mais bien sur la forme et sur le bon sens de voter une exception à la loi anti-discrimination hommes-femmes.

Ne pas voter cette exception, cela signifie appliquer purement et simplement la loi sans tenir compte des conséquences éventuelles, à la fois pour les consommateurs, puisque actuellement et vous le savez, certaines primes sont bien moins chères pour les femmes, notamment pour l'assurance-vie, et à la fois pour les compagnies d'assurance qui risquent, elles, de s'exposer à la concurrence des pays voisins qui, pour la plupart, ont déjà prévu ces exceptions et offriront donc des produits plus avantageux.

Or, dans sa directive, la Commission européenne prévoit un délai de cinq ans, ce qui veut dire que si l'on vote les exceptions, cela nous laisse cinq ans pour évaluer les risques éventuels à la fois pour les consommateurs et pour les assureurs et rien n'empêche de revenir en arrière et de décider, dans cinq ans, une application stricte de la loi anti-discrimination hommes-femmes.

Dans le cas contraire, si nous décidions de ne pas voter ces exceptions, il ne sera pas possible de revenir en arrière, quelles que soient les conséquences économiques de la loi anti-discrimination. Il ne sera donc plus possible à ce moment-là de demander des exceptions.

Le groupe MR ne voit donc pas pourquoi, à partir du moment où la Commission le permet, il faudrait appliquer la loi au sens strict sans se donner le temps d'évaluer les conséquences. Cela nous paraît logique. La distinction hommes-femmes en matière d'assurance existe depuis toujours, ce n'est pas en prolongeant de cinq ans que nous allons porter atteinte à notre quête d'égalité entre les sexes!

C'est donc en toute objectivité et, en tant que toute jeune députée, je pense pouvoir me le permettre, que nous défendons le vote de la dérogation. J'applique le principe de prudence: ne prenons pas le risque de voter un texte irréversible dans l'urgence puisque la date limite est le 21 décembre et que la Commission européenne nous donne la possibilité d'évaluer pendant cinq ans.

Il ne faut pas se leurrer: cela aura, bien entendu, des conséquences sur les prix pour le consommateur. Les compagnies d'assurance n'appliqueront pas les prix les plus bas. Elles ne prendront pas de risques, d'autant que la segmentation hommes-femmes semble statistiquement justifiée dans certaines assurances. Les données récoltées depuis 1950 le prouvent: malgré le vieillissement de la population, il existe toujours une différence entre les hommes et les femmes en termes d'espérance de vie, pour ne prendre que cet exemple.

Par ailleurs, 18 de nos voisins européens sur 19 ont déjà demandé l'exception ou ont fait savoir qu'ils la demanderaient. Alors pourquoi vouloir isoler la Belgique au sein de l'Europe? Le risque de délocalisation de contrat existe bel et bien.

En conclusion, sans remettre en cause la volonté d'aboutir à une égalité sans faille entre les hommes et les femmes, le groupe MR soutient la proposition de loi de M. Tommelein qui vise à demander la dérogation en matière d'assurance, dans le but de s'aligner sur les autres pays européens et de ne prendre aucun risque, sans fermer la porte pour autant à une application stricte de la loi anti-discrimination après évaluation.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, I will not speak, in the first place, on the substance of this proposal, but rather on the form and common sense of voting an exception to the anti-gender discrimination law.

Not voting for this exception, it means applying purely and simply the law without taking into account the possible consequences, both for consumers, since at present and you know, some premiums are much cheaper for women, especially for life insurance, and at the same time for insurance companies who risk themselves to expose themselves to the competition of neighboring countries which, for the most part, have already provided these exceptions and will therefore offer more advantageous products.

However, in its directive, the European Commission provides for a period of five years, which means that if the exceptions are voted, it leaves us five years to assess the potential risks both for consumers and for insurers and nothing prevents us from going back and deciding, within five years, a strict application of the anti-gender discrimination law.

Otherwise, if we decide not to vote on these exceptions, it will not be possible to go backwards, regardless of the economic consequences of the anti-discrimination law. Therefore, it will no longer be possible to ask for exceptions.

The MR group therefore does not see why, as soon as the Commission permits, the law should be applied in the strict sense without giving itself time to assess the consequences. This seems to us logical. The gender distinction in insurance has always existed, it is not by extending by five years that we will undermine our quest for gender equality!

It is therefore in all objectivity and, as every young member, I think I can afford it, that we defend the vote on the derogation. I apply the precautionary principle: let us not take the risk of voting an irreversible text in the urgency since the deadline is December 21 and that the European Commission gives us the opportunity to evaluate for five years.

It should not be fooled: this will, of course, have consequences on prices for the consumer. Insurance companies will not apply the lowest prices. They will not take risks, especially since the gender segmentation seems statistically justified in some insurance companies. Data collected since 1950 proves this: despite the ageing population, there is still a difference between men and women in terms of life expectancy, to just take this example.

In addition, 18 out of our 19 European neighbors have already applied for the exception or have announced that they would apply for it. So why would you want to isolate Belgium within Europe? There is a risk of contract relocation.

In conclusion, without putting into question the will to ⁇  unfailing equality between men and women, the MR group supports the bill proposal by Mr. Tommelein, which aims to request the exemption in insurance, in order to align with the other European countries and not take any risk, without closing the door, however, to a strict application of the anti-discrimination law after evaluation.

#29

#30

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, geachte collega’s, wij hebben het wetsvoorstel van de heer Tommelein en Assuralia, zoals geamendeerd door de christendemocraten, met veel aandacht gelezen. De heer Tommeleins bezorgdheid voor onze verzekeringsector siert hem en is ook, dat mag u verbazen, onze bezorgdheid. Niettemin menen wij dat dit voorstel niet alleen een afbreuk doet aan de gelijkheid van mannen en vrouwen, maar zelfs de vernieuwing van de sector zelf op lange termijn schade kan toebrengen. Laat mij mezelf verduidelijken.

Vooreerst is er natuurlijk het feit dat deze richtlijn de facto reeds op 10 mei 2007 werd omgezet. Zoals Fernando Pereira van de Europese Commissie reeds aangaf, dit is effectief reeds het geval. Daarbij werd toen door de paarse regering geopteerd om geen gebruik te maken van het optierecht en dus alle discriminatie op grond van geslacht te verbieden in de verzekeringsector. Een van de voornaamste redenen om dit niet te doen was vanwege het gebrek aan objectieve en actuele data.

Terugkeren op die omzetting van 10 mei 2007 en het toepassen van het optierecht voor de levensverzekeringen betekent de facto een versoepeling van de toenmalige beslissingen en dus een daling van de bescherming. Als dusdanig schendt dit nieuwe wetsvoorstel mijns inziens het standstillprincipe zoals ingesteld door de EU. Het gevaar is niet denkbeeldig dat de Europese Unie dit ook zal aantonen en zo België zal kunnen terugfluiten.

Het is uiteraard voornamelijk een procedureel argument. Meer inhoudelijk is het wetsvoorstel voor ons een zwaktebod. Voor Groen! is het principe van gelijkheid, van gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen zeer belangrijk. Overigens, zowel de vrouwenwerking van CD&V als de socio-culturele werking van de Vlaamse Liberale Vrouwen zijn daarin onze partners. Wij voelen ons verder gesterkt door onder andere Test-Aankoop, de Vrouwenraad, de Raad van de Gelijke Kansen voor Mannen en Vrouwen, het Vlaams Patiëntenplatform en dies meer.

De vrouwenorganisaties onder deze organisaties kijken verder dan het eigenbelang. De eventuele prijsstijging die dit principe tot gevolg kan hebben, nemen zij met veel plezier erbij. Het principe is voor hen belangrijk. Het hoort gewoon daarbij.

Het optierecht verzwakt dit principe door aan de verzekeraar toe te laten te werken met variabelen, met gegevens die de mensen, u en ik, niet in de hand hebben. Zijn geslacht kiest men niet zelf op voorhand. Voor ons moet een verzekeringspremie idealiter dan ook afhankelijk zijn van zaken waarop elke mens zelf vat heeft, waarin men wel een rol speelt, zoals het feit of men al dan niet rookt, drinkt, vetrijke voeding eet en sport. Dit zijn zogenaamde lifestylevariabelen.

Ook voor de verzekeringsector zelf is het werken met die variabelen een goede zaak. Het levert immers een meer adequaat beeld op van de feitelijke situatie en zorgt dus voor een betere en correctere berekening van de premies. Dit laat toe in te spelen op de realiteit, en betere strategieën voor de toekomst uit te werken. Men kan zelfs specifieke promoties voeren.

Het zal u wellicht verbazen, maar op ethisch vlak is onze partij behoorlijk liberaal. Het verbaasde ons dan ook toen wij vernamen dat de liberalen aan het ethisch principe van gelijkheid van man en vrouw afbreuk wilden doen, voor een zaak die heel misschien de markt ten goede komt. U beroept zich hiervoor op het concurrentiegevaar dat uit de ons omringende landen zou kunnen komen omdat zij het optierecht wel zouden kunnen toepassen.

Angst is echter een slechte raadgever. De dreiging die u schetst is helemaal geen zekerheid. De oordelen van verschillende experts zoals professor-dokter Britt Weyts, die docente is aan de Universiteit Antwerpen, en de heer Thiery, die doceert aan de KU Leuven, zijn daaromtrent erg verdeeld. Voor hetzelfde geld zal voor alle verzekeringen die aangeboden worden in België de Belgische wetgeving van toepassing worden.

Wij hadden niettemin gehoopt dat er vanuit de Europese Unie op dat vlak extra informatie zou komen, maar wij moeten samen met u vaststellen dat de onduidelijkheid blijft.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, we have read the bill of Mr. Tommelein and Assuralia, as amended by the Christian Democrats, with great attention. Mr. Tommelein’s concern for our insurance sector adorns him and is also, you may be surprised, our concern. Nevertheless, we believe that this proposal not only undermines gender equality, but even the renewal of the sector itself can cause long-term damage. Let me clarify myself.

First of all, of course, the fact that this Directive was de facto already transposed on 10 May 2007. As Fernando Pereira of the European Commission has already stated, this is effectively already the case. At the same time, the purple government opted to not use the option right and therefore to prohibit all discrimination on the basis of gender in the insurance sector. One of the main reasons for not doing this was because of the lack of objective and up-to-date data.

Returning to that transposition of 10 May 2007 and the application of the option right for life insurance means de facto a relaxation of the decisions at that time and thus a decrease in the protection. As such, this new legislative proposal, in my opinion, violates the standstill principle as established by the EU. The danger is unthinkable that the European Union will also demonstrate this and so Belgium will be able to flow back.

This is primarily a procedural argument. More substantially, the bill is a weak offer for us. For the green! The principle of equality, of equality of men and women is very important. By the way, both the women’s work of CD&V and the socio-cultural work of the Flemish Liberal Women are our partners in this. We feel further strengthened by, among other things, Test-Acquisition, the Women’s Council, the Council for Equal Opportunities for Men and Women, the Flemish Patients Platform and more.

The women’s organizations among these organizations look beyond their own interests. The possible price increase that this principle may result will be accepted with great pleasure. The principle is important to them. It just belongs to that.

Option law weakens this principle by allowing the insurer to work with variables, with data that the people, you and I, do not have in hand. Your gender is not selected in advance. For us, an insurance premium should ideally therefore depend on matters that each person has control of himself, in which one plays a role, such as whether or not one smokes, drinks, eats high-fat foods and sports. These are so-called lifestyle variables.

Also for the insurance industry itself, working with these variables is a good thing. After all, it provides a more adequate picture of the actual situation and thus provides for a better and more correct calculation of the premiums. This allows us to play in on the reality, and develop better strategies for the future. Specific promotions can even be made.

You may be surprised, but ethically, our party is quite liberal. We were surprised, therefore, when we learned that the liberals wanted to undermine the ethical principle of equality between men and women, for a cause that might very well benefit the market. You invoke the competitive hazard that could come from the countries around us because they could apply the option law.

However, fear is a bad adviser. The threat you present is not certain at all. The opinions of various experts such as professor-doctor Britt Weyts, who is a lecturer at the University of Antwerp, and Mr Thiery, who teaches at the KU Leuven, are very divided on this subject. For the same amount of money, the Belgian legislation will apply to all insurance offered in Belgium.

Nevertheless, we had hoped that additional information on this subject would come from the European Union, but we must, together with you, conclude that the uncertainty remains.

#31

Official text

                    
                    Wij staan hierin niet alleen. Ook cdH heeft in de Senaat gevraagd naar een advies van de Europese Commissie, waarop de heer Pereira antwoordde dat dit onmogelijk was in het huidige tijdsbestek.

Onze indruk is niettemin dat net onder druk van de verzekeringslobby’s artikel 5.2 is ingevoerd en dat het net dat artikel is dat onduidelijkheid creëert, landen tegen elkaar opzet en zo een sneeuwbaleffect kan creëren dat het Europese principe van gelijkheid van mannen en vrouwen kan ondergraven. Het optierecht verzwakt dus enkel de Europese richtlijn en spuit mist met als enige effect dat die onzekerheid blijft en dat de lobby van verzekeraars in elke lidstaat apart een uitzondering probeert na te streven. Het louter en alleen verwijzen naar het bestaan van het optierecht is voor ons onvoldoende reden om ze ook aan te wenden. Onze afweging blijft ten voordele van het gelijkheidsprincipe.

Door het gebruik van lifestylevariabelen aan te moedigen en tegelijkertijd het optierecht te weren, ben ik ervan overtuigd dat wij niet alleen recht doen aan het principe van gelijkheid maar ook dat wij onze verzekeraars in België, in plaats van een angstreflex een vernieuwingsimplus kunnen geven.

Translated text

We are not alone in this. CDH has also asked the Senate for the opinion of the European Commission, to which Mr. Pereira replied that this was impossible in the current time frame.

Nevertheless, our impression is that just under the pressure of the insurance lobbies article 5.2 was introduced and that it is just that article that creates uncertainty, sets countries against each other and thus can create a snowball effect that can undermine the European principle of equality of men and women. The right of options thus only weakens the European directive and blows with the sole effect that that uncertainty remains and that the lobby of insurers in each Member State separately tries to seek an exception. The mere reference to the existence of the right of option is for us insufficient reason to apply them too. Our consideration remains in favor of the principle of equality.

By encouraging the use of lifestyle variables and at the same time refusing the right of option, I am convinced that we not only comply with the principle of equality but also that we can give our insurers in Belgium, instead of an angstreflex, an innovation incentive.

#32

#33

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, nous avons effectivement été confrontés à une proposition de loi dont l'urgence était justifiée dans la mesure où l'échéance européenne du 21 décembre était connue. C'est la raison pour laquelle notre groupe a accepté la demande d'urgence, partant du principe que la question serait bientôt sans objet et qu'on ne peut refuser l'examen d'une telle proposition par notre parlement. On peut néanmoins s'interroger sur le fait que cette proposition de loi nous ait été soumise aussi tard puisque la question était bien sûr connue depuis plusieurs mois.

Un certain nombre d'auditions ont eu lieu; elles ont été fort utiles vu la technicité du dossier et ses multiples aspects. Un examen approfondi est effectivement nécessaire et utile. Cependant, je ne vous cache pas qu'à la suite de ces auditions, nous n'avons pas été convaincus par la proposition des auteurs visant à permettre la poursuite de tarifs différenciés entre les hommes et les femmes dans certaines branches d'assurance. Nous ne considérons en tout cas pas que le problème qui nous est soumis justifie une entorse à un principe aussi fondamental que l'égalité hommes-femmes. C'est ce qui a motivé notre vote négatif.

L'argument principal mis en avant par les auteurs est le risque de concurrence déloyale avec les sociétés installées dans d'autres pays, partant du fait que 18 pays européens ont demandé des exemptions. Le premier problème, c'est que nous ne connaissons rien de la teneur de ces exemptions; nous ne savons pas si elles portent sur la totalité des branches d'assurance invoquée, s'il s'agit d'exemptions générales ou plus limitées, si elles portent sur une durée limitée. Il n'y a donc aucune certitude qu'un problème de concurrence puisse se poser; quand bien même serait-ce le cas, nous avons pu retenir des auditions plusieurs éléments importants.

D'une part, le plus souvent, les assurances travaillent au départ de filiales belges, auquel cas elles doivent se conformer à notre législation; d'autre part, il est tout à fait possible de segmenter le marché d'autres façons. Il en effet extrêmement discutable de continuer à fixer les tarifs d'assurance sur des critères aussi généraux et indépendants de l'individu que le sexe ou l'âge. C'est finalement le contraire de la responsabilisation individuelle. Cela conduit à stigmatiser les groupes cibles là où il serait bien plus intelligent de fixer des critères sur base des comportements, c'est-à-dire ce sur quoi l'individu a prise et peut agir.

L'autre argument principal concernait le fait que les primes d'assurance évolueront immanquablement dans les différents segments, en particulier en défaveur des femmes. Ce n'est pas tout à fait exact. Les conséquences ne seront pas identiques dans tous les segments; parfois, les femmes ou les hommes se verront appliquer des tarifs supérieurs à ceux d'aujourd'hui, parfois inférieurs, et le marché devra obligatoirement adapter son offre à la nouvelle donne. C'est évidemment le prix à payer pour respecter un principe qui dépasse de loin l'enjeu concerné par la proposition que nous examinons.

Le texte finalement adopté par la commission a une portée désormais fort réduite puisqu'il ne porte plus que sur les assurances vie. L'argument utilisé pour maintenir l'exemption pour cette branche ne nous convainc pas davantage. Il s'agirait de prendre acte du fait statistique incontestable que les femmes vivent plus longtemps que les hommes. Mais ce critère ne nous convainc pas: à nouveau, il fait complètement abstraction du comportement des personnes. Ainsi, il est évident que les modes de vie, le régime de travail, les habitudes alimentaires et autres détiennent un impact sur l'espérance de vie. Il serait donc préférable d'utiliser ce type de critères.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, we have actually been confronted with a bill whose urgency was justified in so far as the European deadline of 21 December was known. This is the reason why our group accepted the request for an emergency, on the basis that the issue will soon be subjectless and that we cannot refuse to consider such a proposal by our Parliament. However, one can question whether this bill has been submitted to us so late since the issue was known for several months.

A number of hearings took place; they were very useful given the technical nature of the case and its multiple aspects. A thorough examination is indeed necessary and useful. However, I do not hide from you that as a result of these hearings, we were not convinced by the authors’ proposal to allow the continuation of differentiated rates between men and women in certain branches of insurance. In any case, we do not consider that the problem that is presented to us justifies a distortion of such a fundamental principle as gender equality. This is what led to our negative vote.

The main argument put forward by the authors is the risk of unfair competition with companies established in other countries, arising from the fact that 18 European countries have requested exemptions. The first problem is that we do not know anything about the scope of these exemptions; we do not know whether they cover all the branches of insurance invoked, whether they are general or more limited exemptions, whether they cover a limited duration. There is therefore no certainty that a competition problem may arise; even if it were the case, we were able to retain several important elements from the hearings.

On the one hand, most often, insurance companies work from Belgian subsidiaries, in which case they must comply with our legislation; on the other hand, it is quite possible to segment the market in other ways. It is indeed extremely questionable to continue to fix insurance rates on criteria as general and independent of the individual as gender or age. This is the opposite of individual accountability. This leads to stigmatizing target groups where it would be much smarter to set criteria based on behavior, i.e. what the individual has taken and can act on.

The other main argument concerned the fact that insurance premiums will inevitably evolve across the different segments, ⁇  at the disadvantage of women. This is not quite accurate. The consequences will not be the same in all segments; sometimes, women or men will be subject to higher tariffs than today, sometimes lower tariffs, and the market will necessarily have to adapt its offer to the new date. This is obviously the price to be paid for respecting a principle that goes far beyond the issue of the proposal we are examining.

The text finally adopted by the Commission has a very limited scope since it no longer covers only life insurance. The argument used to maintain the exemption for this branch does not convince us any more. It would be to take note of the undisputed statistical fact that women live longer than men. But this criterion does not convince us: again, it completely abstracts from the behavior of people. Thus, it is obvious that lifestyle, working regime, eating habits and others have an impact on life expectancy. Therefore, it would be better to use such criteria.

#34

Official text

                    
                    Chers collègues, je terminerai en revenant sur le principe même de l'égalité hommes-femmes qui est à la base du texte européen et qui justifie la demande d'exemption exprimée dans la présente proposition de loi.

Ce principe a été revendiqué avec force par tous les partis politiques puisqu'il y a eu signature de la charte pour l'égalité. Cette charte est l'évidence même que l'égalité ente les hommes et les femmes est loin d'être atteinte. Si de nombreuses choses ont évolué – en tout cas dans des pays comme le nôtre – au cours des précédentes décennies, on est encore loin d'une égalité réelle, notamment en termes d'accès aux postes à responsabilités ou à des revenus équivalents à ceux des hommes.

De nombreux stéréotypes persistent également, y compris dans nos propres systèmes d'enseignement et dans la manière dont l'orientation des filles et des garçons s'organise dès le plus jeune âge.

Le principe général d'égalité hommes-femmes sur lequel l'Europe se prononce très clairement ne peut donc être bafoué à la première difficulté venue. Il nécessite au contraire qu'on s'y accroche en toute circonstance pour qu'il signifie quelque chose et conduise à des améliorations réelles.

C'est la raison de notre refus de cette proposition, même amoindrie.

Translated text

Dear colleagues, I will conclude by returning to the very principle of gender equality which is at the basis of the European text and which justifies the request for exemption expressed in this bill.

This principle was strongly claimed by all political parties since the Charter for Equality was signed. This charter is the very evidence that equality between men and women is far from being achieved. While many things have evolved – at least in countries like ours – over the past decades, we are still far from a real equality, ⁇  in terms of access to positions of responsibility or income equivalent to that of men.

Many stereotypes also persist, including in our own educational systems and in how the orientation of girls and boys is organized from an early age.

The general principle of gender equality, on which Europe is very clearly pronounced, cannot therefore be undermined at the first difficulty. On the contrary, it requires that one stick to it in every circumstance so that it means something and leads to real improvements.

That is why we reject this proposal, even diminished.

#35

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, vrouwen en mannen zijn uiteraard niet gelijk. Zij zijn wel gelijkwaardig. In de verzekeringssector worden de risico’s nu eenmaal bepaald door statistische en actoriële gegevens. De discussie die de jongste weken is gevoerd in de commissie is er niet een van het in vraag stellen van de non-discriminatierichtlijn die wij in mei met volle overtuiging als liberale fractie hebben goedgekeurd.

Maar voor de verzekeringen werd een uitzondering gemaakt door de Europese Commissie. Men heeft de mogelijkheid uitzonderingen aan te vragen.

Hoe hoger het risico, collega’s, hoe hoger de premie die men zal moeten betalen. Het geslacht is nu eenmaal bepalend voor het risico. Het staat vast dat vrouwen langer leven dan mannen. Dat verschil verkleint niet, in tegenstelling tot wat sommigen beweren. Uit statistische gegevens blijkt dat het verschil in levensverwachting tussen mannen en vrouwen de jongste 50 jaar nauwelijks is veranderd en integendeel zelfs licht gestegen. Met andere woorden: vrouwen blijven langer leven dan mannen.

Dat jonge vrouwen minder auto-ongevallen veroorzaken dan jonge mannen zorgt vaak voor hilariteit, maar is nu eenmaal de realiteit. Hoe het komt, laat ik nu in het midden. Blijkbaar zijn er heel wat verklaringen voor te vinden. Bij de bespreking van de non-discriminatierichtlijn heeft men dat ook vastgesteld en werden er uitzonderingsclausules opgemaakt. Daar gaat het nu om. Had men geen uitzonderingsclausule opgemaakt, had ik hier ook niet gestaan met dit wetsvoorstel.

Als men de non-discriminatierichtlijn toepast in heel Europa, voor alle lidstaten, in alle gevallen, en er geen uitzonderingen op toelaat, is het ook voor iedereen gelijk en is de gelijkwaardigheid voor iedereen gelijk, van welke lidstaat men ook inwoner is.

Nu, de lidstaten hebben tot 21 december de keuze hiervoor te opteren. Vandaar dat de urgentie voor het voorstel werd gevraagd.

De meeste lidstaten hebben ook gekozen voor de uitzondering of zij zijn het minstens van plan. Als ons land een van de enigen zou zijn die geen uitzondering aanvraagt – wat naar verwachting en volgens informele informatie die wij binnenkregen het geval zou zijn – zou dat een grote slag voor de Belgische verzekeringssector betekenen. Het gaat hier niet over het grootkapitaal, het gaat hier over mensen die in de verzekeringssector werken. Er zijn duizenden mensen die daar zijn tewerkgesteld, maar er zijn ook duizenden zelfstandige makelaars die hun brood verdienen met het verkopen van verzekeringen. Ik meen dat wij op dat vlak geen enkel risico mogen nemen en dat wij ervoor moeten zorgen dat die mensen hun broodwinning op een normale concurrentiële manier kunnen uitvoeren.

Niet alleen de werkgelegenheid in de sector zou op het spel kunnen staan, ook de opbrengsten voor onze staatskas, daar nogal wat taksen op verzekeringsproducten worden geheven, wat ervoor zorgt dat de begrotingen in evenwicht kunnen komen of een structureel overschot kunnen vertonen in de toekomst.

Translated text

Of course, men, women and colleagues are not equal. They are equal. In the insurance sector, the risks are determined by statistical and actorial data. The discussion held in the committee in recent weeks is not one of challenging the non-discrimination directive that we adopted in May with full conviction as a liberal group.

But for insurance, the European Commission made an exception. There is a possibility to request exceptions.

The higher the risk, colleagues, the higher the premium one will have to pay. Gender is determining the risk. It is stated that women live longer than men. That difference does not diminish, contrary to what some claim. Statistical data show that the difference in life expectancy between men and women has hardly changed in the youngest 50 years and, on the contrary, even increased slightly. In other words, women live longer than men.

That young women cause fewer car accidents than young men often causes hilarity, but is a reality. How it goes, I’ll leave it in the middle. Apparently there are a lot of explanations to be found. In the discussion of the Non-Discrimination Directive, this was also observed and exceptional clauses were drawn up. That is what it is about now. Had there been no exceptional clause, I would not have stood here with this bill.

If one applies the non-discrimination directive throughout Europe, for all Member States, in all cases, and allows no exceptions to it, it is also equal for all and equal for all, regardless of which Member State one is resident.

Now, Member States have until 21 December to choose to do so. Therefore, the urgency of the proposal was requested.

Most Member States have also opted for the exception or are at least planning to do so. If our country were one of the only countries that did not apply for an exception – which is expected and according to informal information we received – it would be a big blow for the Belgian insurance sector. This is not about the big capital, it is about people who work in the insurance sector. There are thousands of people employed there, but there are also thousands of self-employed brokers who earn their bread by selling insurance. I believe that we should not take any risks in this regard and that we must ensure that these people can carry out their bread mining in a normal competitive manner.

Not only the employment in the sector could be at stake, but also the revenue for our state treasury, as a lot of taxes are levied on insurance products, which allows budgets to balance or may show a structural surplus in the future.

#36

Official text

                    
                    De prijzen van de gemiddelde premies zullen ongetwijfeld stijgen aangezien de verzekeringsmaatschappijen grotere kosten moeten maken om een risicobeoordeling te maken op een andere manier dan de gendergerelateerde.

Gendergerelateerdheid zorgt ervoor dat een risico op een vrij eenvoudige manier kan worden ingeschat. Er zijn andere manieren, die echter ongetwijfeld duurder zijn. Wat belangrijker is, is dat vooral jonge vrouwen uiteindelijk hogere premies zullen moeten betalen dan vandaag het geval is.

Gelet op onze open economie – wij leven nu eenmaal niet op een eiland – en het vrij verkeer van diensten, zouden veel activiteiten van de verzekeringssector in de toekomst naar de buurlanden kunnen verschuiven. Dit zal ten koste gaan van de werkgelegenheid van werknemers en zelfstandigen die afhangen van deze verkoop.

Als liberaal betreur ik het ten zeerste dat onze socialistische collega's dit belangrijke en dringende onderwerp zelfs niet wilden bespreken, niet tijdens de vorige regeerperiode en ook niet tijdens de cruciale weken die hieraan vooraf zijn gegaan.

Daarom waren wij verplicht om binnen een heel korte tijdsspanne een belangrijke beslissing te nemen. Tijdens de bespreking in de commissie werd opnieuw de discussie over discriminatie opgenomen terwijl dat absoluut niet de bedoeling was. Het gaat immers over objectieve segmentatie.

Het kan niet zijn dat de Europese Commissie zomaar, zonder reden in een uitzondering voorziet. Het kan niet zijn dat al onze buurlanden die uitzonderingen aanvragen als hiervoor geen reden bestaat. Daar moet een reden voor bestaan. Ik vind dan ook dat wij niet de slimste van de klas moeten spelen en niet moeten proberen heiliger dan de paus te zijn maar effectief ook de uitzondering moeten aanvragen.

Het voorstel dat ik heb ingediend, ging over alle takken – autoverzekeringen, hospitalisatieverzekering, met uitzondering, collega Partyka, van de bevalling dat ik er ook had uitgelaten omdat ik vind dat er daar zeker geen discriminatie mocht zijn. Ik had gevraagd om op alle vlakken een uitzondering te voorzien. Ik ben meegegaan in het amendement van mijn collega, samen met mijn fractie en met de MR-fractie omdat wij op dat moment hebben beseft dat het ofwel dit belangrijke onderdeel “leven” was of helemaal niets.

Wij zijn tevreden dat wij daarvoor een meerderheid hebben gevonden in de commissie. Wij hadden echter gehoopt dat wij daar een ruimere uitzondering hadden kunnen voorzien.

Ik hoop nu dat wij deze beslissing nog kunnen valoriseren vóór de cruciale datum van 20 december en dat we de komende jaren met een uitzondering zullen kunnen werken.

Translated text

The prices of the average premiums will undoubtedly rise as insurance companies have to incur higher costs in order to make a risk assessment in a different way than the gender-related.

Gender-related means that a risk can be estimated in a fairly simple way. There are other ways, which, however, are undoubtedly more expensive. More importantly, especially young women will eventually have to pay higher premiums than it is today.

Given our open economy – we don’t live on an island – and the free movement of services, many activities from the insurance sector could move to neighboring countries in the future. This will be at the expense of the employment of employees and self-employed persons who depend on this sale.

As a liberal, I deeply regret that our socialist colleagues did not even want to discuss this important and urgent topic, neither during the previous rule period nor during the crucial weeks that preceded it.

Therefore, we were obliged to make an important decision within a very short period of time. During the discussion in the committee, the discussion on discrimination was again included, although that was absolutely not the intention. This is an objective segmentation.

It cannot be that the European Commission simply, without reason, provides for an exception. It cannot be that all our neighboring countries ask for exceptions if there is no reason for this. There must be a reason for it. I therefore think that we should not play the cleverest of the class and should not try to be more holy than the Pope, but should effectively also apply for the exception.

The proposal I submitted covered all branches – car insurance, hospitalization insurance, with the exception, colleague Partyka, of the birth that I had also missed because I think there should ⁇  be no discrimination there. I asked for an exception in all areas. I took part in the amendment of my colleague, together with my group and with the MR group because at that time we realized that it was either this important part of “life” or nothing at all.

We are pleased that we found a majority in this committee. However, we had hoped that we could have provided for a wider exception.

I now hope that we can still value this decision before the crucial date of December 20 and that we will be able to work with an exception in the coming years.

#37

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, la proposition dont nous débattons et que beaucoup soutiendront tout à l'heure est un texte qui me fait mal.

Chères collègues – au féminin -, ce texte fait mal parce qu'il nous met en avant, nous les femmes, pour détourner le grand principe d'égalité hommes-femmes. Nous servons d'alibi, M. Tommelein vient de le répéter. En effet, nous avons un texte qui permet de faire une grosse entorse au principe de non-discrimination entre les hommes et les femmes. Grâce à cette proposition, les assureurs pourront continuer à ne pas traiter sur pied d'égalité les hommes et les femmes dans les tarifs et les primes qu'ils proposent.

Chers collègues - au masculin -, un homme n'égale pas une femme quand il s'agit de prendre une assurance auto. Une femme n'égale pas un homme quand il s'agit de souscrire à une assurance hospitalisation. Pourtant, je n'ai pas choisi de naître femme et, monsieur Tommelein, vous n'avez pas choisi de naître homme, cela s'est imposé. Mais parce que vous êtes un homme, et surtout si vous êtes un tout jeune homme, vous devez payer plus cher que moi votre assurance auto, parce que vous êtes plus susceptible que moi de rouler comme un fou sur les routes de la côte.

Les arguments avancés par les assureurs sont en plus très sexistes et très protectionnistes. Nous les avons entendus répéter et répéter encore qu'au nom de principes louables d'égalité hommes-femmes, on risquait de faire payer les dames plus cher, les dames qui sont, bien entendu, plus vertueuses au volant, les plus solides, les plus ceci, les plus cela. Mais je n'ai pas beaucoup entendu les assureurs dire que parce que je suis née femme, je payais plus cher mon assurance hospitalisation que vous, messieurs, parce que je risque, jusqu'à 45 ans, d'accoucher!

Chers collègues – au féminin et au masculin -, le secteur des assurances utilise comme arme concurrentielle, à outrance et sans distinction, la discrimination et la segmentation. Ce choix, dans un secteur dont le fondement même est la solidarité, nous pose vraiment problème. Au nom de statistiques, les assureurs font payer à certaines tranches d'âge, à certains ou à certaines, à ceux qui habitent ici ou là-bas, des primes plus élevées pour séduire des segments particuliers avec des tarifs beaucoup plus bas.

Si on voulait vraiment coller au risque réel, et les écologistes l'ont répété, pourquoi les assureurs qui, il y a dix ans à peine, recouraient encore à des tarifs unisexes, ne réintroduisent pas, par exemple, le bonus-malus au niveau des assurances auto? C'est sur base de vos performances réelles qu'on ajustera votre assurance et pas sur un critère sur lequel vous n'avez aucune prise.

Dès l'entame des débats sur le texte, nous sommes les seuls, avec les collègues frères du sp.a, à avoir expliqué très facilement, sans circonvolution, notre opposition à cette dérogation prônée surtout par les libéraux et quelque peu soutenue à des degrés divers, on l'a entendu, par d'autres partis. Pourtant, le principe d'égalité entre les hommes et les femmes n'est pas, pour nous, un principe à géométrie variable. On ne peut mettre sur un piédestal le principe d'égalité hommes-femmes lorsqu'il s'agit de parler des droits de l'homme, lorsqu'il s'agit de signer – et tous les partis l'ont signée – la charte d'égalité, et le rabaisser à un simple calcul actuariel lorsqu'il s'agit de parler de rentabilité et du profit des compagnies d'assurance.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, the proposal that we are debating and that many will now support is a text that hurts me.

Dear colleagues – to the feminine – this text hurts because it puts us, we women, forward to diverting the great principle of gender equality. We serve as an alibi. Tommelein just repeated it. Indeed, we have a text that makes a major distortion of the principle of non-discrimination between men and women. Thanks to this proposal, insurance companies will continue to not treat men and women equally in the rates and premiums they offer.

Dear colleagues - to the male -, a man is not equal to a woman when it comes to taking a car insurance. A woman is not equal to a man when it comes to contracting a hospital insurance. Nevertheless, I didn’t choose to be born a woman and, Mr. Tommelein, you didn’t choose to be born a man. But because you are a man, and especially if you are a very young man, you have to pay more than I pay your car insurance, because you are more likely than I to drive like a crazy on the coastal roads.

The arguments put forward by the insurers are also very sexist and very protectionist. We have heard them repeat and repeat again that in the name of praiseable principles of equality between men and women, we risk getting the ladies paid more, the ladies who are, of course, more virtuous at the wheel, the strongest, the more this, the more that. But I haven’t heard much of the insurers say that because I was born woman, I paid more for my hospital insurance than you, gentlemen, because I risk, up to 45 years old, to give birth!

Dear colleagues – women and men – the insurance sector uses discrimination and segmentation as a competitive weapon, outright and without distinction. This choice, in a sector whose very foundation is solidarity, really poses problems for us. In the name of statistics, insurers make certain age groups, some or some, those who live here or there, pay higher premiums to attract particular segments with much lower rates.

If one really wanted to stick to the real risk, and environmentalists have repeated it, why do insurers who, just ten years ago, still resorted to unisex rates, not reintroduce, for example, the bonus-malus at the level of auto insurance? It is based on your actual performance that your insurance will be adjusted and not on a criterion on which you have no hold.

From the beginning of the debate on the text, we are the only ones, together with the colleagues brothers of the sp.a, to have explained very easily, without circumvention, our opposition to this derogation advocated especially by the liberals and somewhat supported to varying degrees, it has been heard, by other parties. However, the principle of equality between men and women is not, for us, a principle of variable geometry. One cannot put the principle of gender equality on a pedestal when it comes to talking about human rights, when it comes to signing – and all parties have signed it – the equality charter, and reduce it to a simple actuarial calculation when it comes to talking about profitability and profitability of insurance companies.

#38

Official text

                    
                    On ne peut pas militer au sein d'associations de défense de l'égalité femme/homme, prétendre soutenir leur combat, être à leurs côtés et ne pas assumer les menaces du "cela coûtera peut-être plus cher" brandies par le secteur des assurances, d'autant que ces menaces sont plutôt non fondées.

On ne peut s'abriter derrière les clichés statistiques aléatoires ("les filles conduisent mieux que les garçons", "les filles se rendent plus souvent à l'hôpital et sont plus souvent malades que les garçons") pour refuser d'appliquer un principe, qui a mis des années à s'imposer et qui continue à combattre encore le sexisme au quotidien.

Le PS dénonce l'attitude des assureurs, qui tentent de convaincre le grand public et qui ont réussi à convaincre la plupart des partis politiques du bien-fondé de leur volonté de maintenir les discriminations envers les hommes et les femmes en ce qui concerne les primes de risque d'assurance.

On est en droit de se demander qui gagnerait vraiment à maintenir ces inégalités. Certainement pas la démocratie ni la modernité, car porter atteinte au principe fondamental de l'égalité de traitement entre les hommes et les femmes, c'est organiser un détour par le passé; c'est oublier toutes les victoires conquises et acquises pour cette égalité.

C'est pourquoi le PS et le sp.a ont freiné des quatre fers, et je m'étonne que nous ayons été si seuls. Je m'étonne de la position des autres partis, qui semblent avoir été conquis par le discours menaçant des assureurs, discours qui, je le rappelle, a été détricoté point par point par les associations de consommateurs qui, d'habitude pourtant, défendent non pas le juste prix mais le prix le plus bas, discours qui a été également démoli par les professeurs d'université et les experts.

Tous, qu'ils soient consommateurs, professeurs d'université, associations de femmes, Centre pour l'égalité des chances, tous étaient contre cette proposition au nom de la défense du principe d'égalité de traitement, mais aussi au nom de la défense des intérêts des consommateurs. Personne, hormis le secteur des assurances, ne sort gagnant de cette affaire, ni les principes, ni les citoyens dans leur ensemble. Et ce n'est pas l'amendement déposé par les sociaux-chrétiens humanistes qui adoucit l'amertume du texte qui revendique de déroger à ce principe d'égalité de traitement.

Ce n'est pas parce qu'on limite la dérogation à une seule branche d'assurances, l'assurance vie, qu'on a préservé le principe d'égalité de traitement. C'est une espèce de poupée coupée en deux, de verre à moitié vide, de cheveu coupé en quatre pour à la fois tenter d'affirmer l'intangibilité du principe d'égalité de traitement et se plaire à relayer les besoins d'un secteur à la puissance d'influences redoutables. Tout cela me paraît un peu jésuite.

C'est donc sans étonnement que vous apprendrez que l'ensemble du groupe socialiste s'opposera à cette proposition qui n'épouse que les revendications d'un secteur soucieux de pouvoir continuer à segmenter comme il le veut, à pratiquer les tarifs qu'il veut, même pour les assurances obligatoires.

Nous voterons tous et toutes contre cette proposition d'arrière-garde. Je le redis, l'égalité de traitement ne se sacrifie pas au nom de la rentabilité des compagnies d'assurances, car la plupart des experts que nous avons invités nous l'ont bien démontré: ce sont les assureurs qui menacent d'augmenter leur prix mais pas la réalité de la structure du marché d'assurances.

J'espère que cela aura fait réfléchir quelques femmes sur le banc du côté orange!

Translated text

One cannot militate within associations for the defense of equality between women and men, pretend to support their struggle, be on their side and not assume the threats of “it may cost more” branded by the insurance sector, especially since these threats are rather unfounded.

One cannot hide behind random statistical clichés (“girls drive better than boys”, “girls go to the hospital more often and are more often sick than boys”) to refuse to apply a principle, which has taken years to impose itself and which continues to fight sexism everyday.

The PS denounces the attitude of insurers, who try to convince the general public and who have succeeded in convincing most political parties of the well-founded of their willingness to maintain discrimination against men and women with regard to insurance risk premiums.

We have the right to ask who would really win if these inequalities were ⁇ ined. Certainly neither democracy nor modernity, for violating the fundamental principle of equal treatment between men and women is to organize a turn around the past; it is to forget all the victories won and acquired for this equality.

That’s why the PS and sp.a stopped the four lines, and I’m surprised that we were so alone. I am amazed at the position of the other parties, which appear to have been conquered by the threatening discourse of insurers, discourse which, I recall, has been destroyed point by point by the consumer associations which, however, usually, defend not the fair price but the lowest price, discourse which has also been demolished by university professors and experts.

All, consumers, university professors, women’s associations, the Centre for Equal Opportunities, were against this proposal in the name of defending the principle of equal treatment, but also in the name of defending the interests of consumers. No one, except the insurance sector, comes out of this affair, neither the principles, nor the citizens as a whole. And it is not the amendment submitted by the social-Christian humanists that soothes the bitterness of the text that claims to deviate from this principle of equal treatment.

It is not because the exemption is limited to only one branch of insurance, life insurance, that the principle of equal treatment has been preserved. It is a kind of doll cut in two, glass half empty, hair cut in four to both try to assert the intangibility of the principle of equal treatment and enjoy to relay the needs of a sector to the power of fearful influences. All this seems to me a bit Jesuit.

It is therefore no surprise that you will learn that the whole socialist group will oppose this proposal which marries only the claims of a concerned sector of being able to continue to segment as it wants, to practice the tariffs it wants, even for compulsory insurance.

We will all vote against this backgarden proposal. I repeat, equal treatment is not sacrificed in the name of the profitability of insurance companies, as most of the experts we invited have shown us well: it is the insurers who threaten to raise their price but not the reality of the structure of the insurance market.

I hope this has made some women think about the bench on the orange side!

#39

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik zou collega Lalieux kunnen bedanken omdat zij eigenlijk voor het grootste deel en ook ten gronde, bijna de woordvoerster is geweest van onze fractie. Ondertussen is het iedereen waarschijnlijk opgevallen dat zo goed als niemand eigenlijk te vinden is voor wat thans ter stemming voorligt, behalve oranje-blauw en Assuralia.

Ik zal mij verduidelijken. De consumentenorganisatie Test-Aankoop heeft ons allen opgeroepen om dit voorstel niet goed te keuren. Sinds enkele weken probeert de verzekeringssector de praktijk van discriminatie tussen man en vrouw te rechtvaardigen en een uitzondering op het gelijkheidsprincipe te verdedigen aan de hand van halve waarheden en hele leugens. Assuralia zet de vrouwen op tegen de mannen door onjuiste en onvolledige voorbeelden te gebruiken, desinformatie zeg maar, die de indruk geven dat de tarieven voor vrouwen zullen stijgen. Dit komt niet van de socialistische fracties, maar van de consumentenorganisatie Test-Aankoop.

Het Vlaams patiëntenplatform heeft ons ook allemaal opgeroepen om het voorliggende niet goed te keuren. Geslacht, leeftijd en, in vele gevallen, gezondheid zijn elementen waarop de consument geen vat heeft. Verschillen in premies, gebaseerd op die elementen, zijn zonder meer discriminerend. Voor het patiëntenplatform is het onderscheid tussen man en vrouw een erg goedkoop argument voor de verzekeringssector om het risico in te schatten en de premie te berekenen. Er wordt mist gespuid rond de segmenteringspolitiek van de verzekeraars. Dit zeggen niet de socialistische fracties, dit zegt het Vlaams patiëntenplatform.

Collega’s, we zijn ook allemaal opgeroepen door de vrouwenbewegingen, door alle politieke vrouwenbewegingen, ongeacht de zuil of de ideologische of politieke achtergrond die zij hebben, om wat vandaag voorligt niet goed te keuren en de Europese richtlijn tout court door te voeren.

Ten slotte, collega’s, heeft het adviescomité voor gelijke kansen van de Senaat ons ook een uitgebreid, omstandig en gemotiveerd advies bezorgd. De collega’s in de Senaat hebben hun werk gedaan en zij adviseren ons ook in deze materie.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, I would like to thank colleague Lalieux because she has actually been the spokeswoman of our group for the most part and in essence, almost. Meanwhile, everyone has probably noticed that almost no one can actually be found for what is currently on the vote, except orange-blue and Assuralia.

I will clarify. The Consumer Organization Test-Buy has called on all of us not to approve this proposal. For several weeks, the insurance industry has been trying to justify the practice of discrimination between men and women and to defend an exception to the equality principle by means of half-truths and whole lies. Assuralia puts women against men by using incorrect and incomplete examples, disinformation to say, which give the impression that the rates for women will rise. This is not from the socialist factions, but from the consumer organization Test-Buy.

The Flemish Patient Platform has also called on us all not to approve the present. Gender, age and, in many cases, health are elements that the consumer has no vessel. Differences in premiums, based on those elements, are undoubtedly discriminatory. For the patient platform, the distinction between male and female is a very inexpensive argument for the insurance sector to estimate the risk and calculate the premium. There is a mistake sprinkling around the segmentation policy of the insurance companies. This is not what the socialist groups say, this is what the Flemish Patient Platform says.

Colleagues, we are also all called by the women’s movements, by all political women’s movements, regardless of the pillar or the ideological or political background they have, to disapprove of what is present today and to implement the European directive tout court.

Finally, colleagues, the Senate Advisory Committee on Equal Opportunities has also provided us with a comprehensive, thorough and motivated opinion. The colleagues in the Senate have done their work and they also advise us in this matter.

#40

#41

Official text

                    
                    Mevrouw Douifi, ten eerste, ik stel vast dat u opnieuw de discussie begint te voeren over het principe van de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. U haalt alle voorbeelden aan van de organisaties die tot gelijkwaardigheid oproepen. Daar gaat het niet over. Daarnet zei ik dat het juist is dat segmentatie een goedkopere vorm voor de verzekeringsmaatschappijen is. Verzekeringsmaatschappijen hebben toch het recht om de goedkoopste vorm van segmentatie uit te kiezen in de plaats van duurdere vormen. Wij zien dagelijks dat producten duurder worden omdat de basisgrondstoffen duurder worden. Als de prijzen van de producten stijgen, heeft dat voornamelijk te maken met de kostprijs van grondstoffen wereldwijd. Als socialisten proberen jullie natuurlijk aan de Belgen wijs te maken dat jullie dat allemaal met interventies van de overheid kunnen regelen, terwijl op dit moment wereldwijd de prijzen stijgen.

Ten tweede, ik heb toegegeven dat segmentatie goedkoper is. Legt u mij echter eens uit waarom de Europese Commissie uitzonderingen toelaat? Ik heb in mijn uiteenzetting ook gezegd dat als zij geen uitzonderingen toelaat, ik als liberaal ook in België geen uitzondering zal vragen. Leg mij nu eens uit waarom de Europese Commissie die uitzonderingen toelaat? Leg mij dan ook eens uit waarom alle landen die uitzonderingen vragen? Daarop hebt u geen antwoord.

Translated text

Mrs. Douifi, first of all, I note that you are again starting the discussion on the principle of equality between male and female. You take all the examples from the organizations that call for equality. It is not about that. I just said that it is correct that segmentation is a cheaper form for insurance companies. Insurance companies have the right to choose the cheapest form of segmentation instead of more expensive forms. We see every day that products become more expensive because the basic raw materials become more expensive. As the prices of the products rise, it is mainly due to the cost of raw materials worldwide. As socialists, you are, of course, trying to make the Belgians know that you can solve all this with government interventions, while at this time worldwide prices are rising.

Second, I have admitted that segmentation is cheaper. But can you explain why the European Commission allows exceptions? I have also said in my presentation that if it does not allow exceptions, I as a liberal will not ask for exceptions in Belgium either. Why does the European Commission allow such exceptions? Why do all countries require these exceptions? You have no answer.

#42

#43

#44

Official text

                    
                    Was u niet degene die in de commissie op de proppen zou komen met een omstandige nota met de motivatie van de andere landen waarom een opting-out te vragen? Wij hebben die nota nooit gezien. Elf Europese landen hebben de opting-out niet gevraagd. Dat is ook wat wij vragen.

Ik zou ten gronde de nota van Test-Aankoop kunnen voorlezen, mocht u dat niet hebben gedaan. Ik zou ook ten gronde de nota van het Vlaams Patiëntenplatform kunnen voorlezen, mocht u dat niet hebben gelezen. Dan kunnen wij zien dat u daaruit zeer fragmentair een en ander hebt gelicht. Trouwens, u hebt uw eigen wetsvoorstel ook al volledig moeten laten onderuithalen om hier over een tak te kunnen laten stemmen, terwijl u drie takken voorstelde. U zult natuurlijk wel een manier vinden om dat aan de lobby van Assuralia uit te leggen. Als u met een andere politieke kleur in zee gaat, moet u toegevingen doen.

Translated text

#45

Official text

                    
                    Voor de individuele hospitalisatieverzekering, om maar één voorbeeld te noemen, betalen de vrouwen tegenwoordig 50% meer dan de mannen tot 45 jaar. Heb ik iemand van oranje-blauw iets horen zeggen over die hospitalisatieverzekering? Nee, niemand. Het is een compromis, een doekje voor het bloeden, omdat u absoluut iets moest doen voor de grote lobby van de verzekeringssector.

De paarse regering had een akkoord. Dat akkoord bestond erin niets te veranderen aan de Europese richtlijn, met andere woorden om tegemoet te komen aan de grote groep van middenveldorganisaties die hun standpunt goed hebben geformuleerd. Er was een akkoord. De sp.a blijft bij haar standpunt en vindt de uitvoering van de Europese richtlijn, de uitvoering van de genderwet, evident.

Bij hetzelfde standpunt blijven, kan niet van iedereen worden gezegd. Een wijziging van een politieke kleurencombinatie zorgt duidelijk voor een wijziging van politieke houding. Tegen al de adviezen die ik zonet als voorbeeld gaf, zal oranje-blauw door het goedkeuren van het voorliggende voorstel ingaan. De redenen daartoe zijn duidelijk. Het is immers om tegemoet te komen aan de eisen, aan de lobby van de verzekeringssector. Het is ondertussen, zo hebben wij het voorbije half jaar in het Parlement kunnen merken, een trend geworden: oranje-blauw is kil en hard voor de consument, maar welwillend voor de rijke economische sectoren, zoals de verzekeringssector.

Translated text

For the individual hospitalization insurance, to name just one example, women pay 50% more today than men up to 45 years old. Have I heard someone from orange-blue say anything about that hospital insurance? No, no one . It is a compromise, a cloth for bleeding, because you absolutely had to do something for the big lobby of the insurance sector.

The government had an agreement. That agreement consisted in not changing the European directive, in other words to meet the large group of civil society organisations that have well formulated their position. There was an agreement. The sp.a remains with its position and finds the implementation of the European directive, the implementation of the Gender Act, evident.

Staying in the same position, it cannot be said of everyone. A change in a political color combination clearly means a change in political attitude. Contrary to all the opinions I gave as an example recently, orange-blue will come in by approving the present proposal. The reasons for this are clear. After all, it is to meet the demands, to the lobby of the insurance sector. Meanwhile, as we have noticed in Parliament in the past six months, it has become a trend: orange-blue is cold and hard for consumers, but benevolent for the wealthy economic sectors, such as the insurance sector.

#46

#47

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik wou mevrouw Douifi bijtreden in haar antwoord aan de heer Tommelein.

Het is inderdaad zo dat reeds 11 landen de richtlijn hebben omgezet zonder gebruik te maken van het optierecht. Een tweede punt is dat u nu van de uitzondering in heel Europa de regel wil maken en dat vind ik een probleem. Het principe in Europa is gelijkheid, dat is de richtlijn, en u wilt van die uitzondering absoluut de regel maken in heel Europa en daar kan ik niet mee akkoord gaan. Het probleem is dat u op deze manier een sneeuwbaleffect genereert en het is ook helemaal niet zeker dat dit voor gevolg zal hebben dat de concurrentie zal verminderen. Het spijt mij maar mevrouw Douifi heeft op dat vlak gelijk.

Translated text

#48

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, na zes maanden is dit eigenlijk het eerste, prettige, toffe debat dat wij hier voeren. Ik vind het eigenlijk heel gezellig. Mijnheer Tommelein, ik ga u een aantal dingen over the birds and the bees uitleggen om ervoor te zorgen dat dit in een wetenschappelijk kader kan worden geplaatst want eigenlijk hebt u gelijk. De statistieken die wijzen op de verschillen hebben een wetenschappelijke basis.

Vooraleer ik over de inhoud ga praten, zou ik het toch ook even over de vorm willen hebben, mijnheer Tommelein. In 2004 vaardigde Europa de richtlijn uit om de discriminatie tussen mannen en vrouwen bij de toegang tot diensten en het aanbod van goederen en diensten weg te werken. Zeer nobel van Europa maar we zullen straks zien dat – Europa heeft eigenlijk wel ingezien dat er redenen waren om het anders te doen in de verzekeringssector – mannen en vrouwen niet echt gelijk zijn.

Toch vind ik het straf dat wij hier nu, acht dagen vóór het vervallen van de tijdslimiet voor het omzetten van deze richtlijn in een wet over deze maatregel praten.

Translated text

#49

Official text

                    
                    De VLD komt zich hier vandaag op de borst kloppen. Wetende dat professor Colle de ganse tijd in uw midden heeft gezeten, had u al eerder kunnen denken aan de omzetting van deze richtlijn.

Voor ons zijn er drie duidelijke redenen om op te roepen om dit wetsvoorstel te steunen.

Los van het feit dat wij als partij ook tegen alle vormen van discriminatie zijn en hoe hard het misschien voor het aanwezige testosteron in deze Kamer mag klinken, vrouwen zijn genetisch voorbestemd om langer te leven. Het dubbele X-chromosoom, mevrouw Douifi, zorgt ervoor dat u wordt beschermd tegen een aantal ziekten waartegen ik niet word beschermd. Er zijn dus een aantal wetenschappelijke gronden die echt gevolgd moeten worden. Het is dan ook logisch dat verzekeringsmaatschappijen zich baseren op die statistieken, die trouwens een gevolg zijn van die wetenschappelijke achtergrond, om een verschillende benadering door te voeren.

Het gaat het hier dus niet over het afpakken van gendergelijkheid. Het gaat gewoon over duidelijke sekseverschillen, zowel genetisch als op het vlak van de gedragingen, die moeten kunnen worden gehonoreerd.

Een ander punt dat ik onder de aandacht wil brengen, is dat Europa stilaan een eenheidsworst aan het creëren is waarin alles per se gelijk moet zijn. Op alle vlakken wordt het supranationale niveau gebruikt om wat dan ook gelijk te maken. Wij zien dat toch enigszins anders. Segmentatie en concurrentie streven naar een optimum. Als we Europa op dat vlak laten doen, vrees ik dat we binnen enkele jaren met een zeer dure economie zitten. Trouwens, wanneer Bolkenstein in zijn directive over de toekomst van Europa het vrije verkeer van diensten promoot, moeten we er ook voor zorgen dat we dat daadwerkelijk doen.

Tot slot kunnen wij het niet over ons hart krijgen toe te zien dat omwille van een aantal principiële redenen om mannen en vrouwen koste wat het kost als gelijken te zien – wij vinden u gelijk, wij vinden iedereen gelijk, maar daarover gaat het niet – men de verzekeringen duurder gaat maken. Dat gaat voor ons een stap te ver. Daarom steunen wij het wetsvoorstel en roepen wij u op om daarover na te denken en dat ook te doen.

Ik heb de wetenschappelijke achtergrond voor de geïnteresseerden uitgeschreven. Het gaat over een heel interessante test met cavia’s.

Translated text

The VLD will be knocking on the chest here today. Knowing that Professor Colle has been in your midst all the time, you could have thought of transposing this directive before.

For us, there are three clear reasons to call for support for this bill.

Regardless of the fact that we as a party are also against all forms of discrimination and how hard it may sound for the testosterone present in this Chamber, women are genetically predestined to live longer. The double X chromosome, Mrs. Douifi, ensures that you are protected from a number of diseases against which I am not protected. So there are a number of scientific grounds that really need to be followed. It is therefore logical for insurance companies to rely on those statistics, which are, by the way, a result of that scientific background, in order to implement a different approach.

This is not about eliminating gender equality. It’s just about clear gender differences, both genetic and behavioral, which need to be honored.

Another point I would like to draw attention to is that Europe is gradually creating a unified wardrobe in which everything must necessarily be equal. On all levels, the supranational level is used to make anything equal. We see it somewhat differently. Segmentation and competition strive for optimum. If we let Europe do that, I fear that in a few years we will have a very expensive economy. Moreover, when Bolkenstein promotes the free movement of services in its Directive on the future of Europe, we must also ensure that we actually do so.

Finally, we can’t get it out of our hearts to see that for a number of principled reasons to see men and women as equal at all costs – we think you’re right, we think everyone is equal, but that’s not the point – they’re going to make insurance more expensive. This is a step too far for us. Therefore, we support the bill and call on you to think about it and do so.

I have written the scientific background for the interested parties. This is a very interesting test with cavia.

#50

Official text

                    
                    Monsieur le président, mijnheer de voorzitter, chers collègues, beste collega's, mesdames, messieurs, nous ne sommes pas égaux devant la vie ni devant la mort.

Les choses auraient été beaucoup plus faciles si la directive européenne avait interdit toute possibilité de dérogation et si elle avait imposé que l'utilisation du sexe comme facteur dans le calcul des primes ne puisse plus être utilisé. Mais ce n'est pas le cas. Le législateur européen a fait un autre choix. Ne lui prêtons pas dès lors d'autres intentions. Il avait conscience de ce que, pour des réalités commerciales ou humaines, dans le calcul des primes, il est éventuellement possible de tenir compte de ce critère.

Par ailleurs, on a beaucoup cité dans les débats de cette fin d'après-midi, la loi du 10 mai 2007. Chacun a dit qu'il ne fallait pas y déroger parce que l'on va affaiblir la différence entre les hommes et les femmes, mais aussi le principe. Mais dois-je vous rappeler que ceux qui défendent cette thèse aujourd'hui ont voté les dérogations dans la loi du 10 mai 2007? J'en relis l'article 12: "En matière de régime complémentaire de sécurité sociale, les distinctions fondées sur les espérances de vie respectives des hommes et des femmes sont licites". En matière de régime complémentaire de sécurité sociale, la distinction a donc été permise par le législateur, c'est-à-dire par cette assemblée, au mois de mai dernier.

Venons-en maintenant à ce qui est l'objet de notre débat. Il faut, selon moi, quitter le terrain de l'idéologie et se rendre compte de la réalité. Le secteur des assurances est, par essence, un secteur éminemment concurrentiel: 70% du produit intérieur brut de l'Union européenne se développe d'ailleurs dans le secteur des services et les opérateurs étrangers travaillent sur notre territoire, comme les opérateurs belges travaillent sur d'autres territoires. La négociation des contrats peut se faire aussi par des voies plus modernes comme internet et il n'y a aucune frontière. En outre, beaucoup de contrats sont souscrits par le biais d'assurances collectives.

Dès lors, la position que nous avons défendue pour amender la proposition de loi de M. Tommelein - on peut rendre à ce dernier le mérite d'avoir posé le problème - était de dire que dans cet environnement, en fonction du principe suivant lequel il faut essayer de limiter les dérogations, nous ne pouvions accepter que soient pris en considération pour justifier les différences de prime entre les hommes et les femmes, soit les comportements des uns et des autres - je pense ici notamment à l'assurance RC auto -, soit les prestations que les assureurs seraient amenés à effectuer. - je pense ici à l'assurance hospitalisation -, soit encore d'autres critères sur lesquels les uns et les autres peuvent peser ou pèsent différemment.

Translated text

Dear colleagues, dear colleagues, dear colleagues, gentlemen, gentlemen, we are not equal in the face of life and death.

Things would have been much easier if the EU directive had banned any possibility of derogation and if it had imposed that the use of sex as a factor in the calculation of premiums could no longer be used. But this is not the case. The European legislature has made a different choice. Let us not give him any other intentions. He was aware that, for commercial or human realities, in the calculation of premiums, it is possibly possible to take this criterion into account.

In addition, a lot was cited in the debates of this late afternoon, the law of 10 May 2007. Everyone said that it should not be deviated from it because it will weaken the difference between men and women, but also the principle. But should I remind you that those who defend this thesis today voted for the derogations in the law of 10 May 2007? Article 12 of the Constitution states: “In matters of supplementary social security scheme, distinctions based on the respective life expectancy of men and women are lawful.” As regards the supplementary social security scheme, the distinction was therefore allowed by the legislator, that is, by this assembly, in May last year.

Let us now come to what is the subject of our discussion. We need to leave the field of ideology and realize the reality. The insurance sector is, in essence, a highly competitive sector: 70% of the gross domestic product of the European Union is also developed in the service sector and foreign operators work in our territory, as Belgian operators work in other territories. Contracts can also be negotiated through more modern ways such as the Internet and there are no borders. In addition, many contracts are signed through collective insurance.

Therefore, the position we defended to amend the bill proposal of Mr. Tommelein – one can give this latter the merit of having posed the problem – was to say that in this environment, according to the principle according to which it is necessary to try to limit the derogations, we could not accept that they are taken into account to justify the premium differences between men and women, either the behavior of one and the other – I mean here in particular RC auto insurance – or the benefits that the insurers would be brought to perform. - I think here of hospitalization insurance - or other criteria on which one and the other can weigh or weigh differently.

#51

Official text

                    
                    Par contre, l'espérance de vie reste un facteur différent. C'est l'objet des amendements que nous avons déposés et c'est ce qui est aujourd'hui soumis au débat. Nous ne sommes pas égaux devant la mort, comme nous ne sommes pas égaux devant la vie. Or, en assurance-décès et en assurance-vie, c'est le critère déterminant.

La directive – je l'ai rappelé – permet des dérogations jusqu'au 21 décembre prochain, de manière limitée dans le temps car il faut encore que les États membres justifient celles-ci auprès de la Commission. Compte tenu de cette directive, il nous est apparu que seule cette dérogation méritait d'être maintenue.

Ceux qui, aujourd'hui, prétendent qu'en agissant de la sorte on réduirait la portée du principe, se trompent. Faut-il rappeler qu'ils l'ont eux-mêmes réduit pour les régimes complémentaires de sécurité sociale? Ils n'y étaient pas obligés. Mais, dans le cas d'espèce, il est clair que, si la dérogation n'était pas adoptée, ce seraient les dames qui seraient invitées à payer des primes plus importantes demain.

J'ai ici la question, retirée en dernière minute, d'une députée appartenant à un groupe aujourd'hui opposé à la dérogation. Elle écrivait ceci: "Si a priori nous ne pouvons que nous réjouir de la mise en œuvre de toute mesure concourant à davantage d'égalité entre hommes et femmes dans la pratique, cette mesure conduit, dans la plupart des cas, à pénaliser les femmes en accroissant leur prime d'assurance. La plupart de nos voisins l'ont bien compris et ont modulé la portée de la directive lors de sa transposition dans la législation nationale."

Aujourd'hui, ce même groupe politique est contre la proposition. C'est vous dire que, finalement, on a bien quitté la rationalité pour tomber dans l'idéologie. J'entends aujourd'hui certains dire de ne pas utiliser ce facteur mais plutôt d'utiliser le facteur du comportement des individus pour justifier des primes. C'est, selon moi, ouvrir la boîte de Pandore à des discriminations certaines tout à fait inacceptables. Pour cette raison, nous avons déposé des amendements.

La proposition, telle qu'aujourd'hui soumise, ne permet la dérogation que dans le seul secteur des assurances-vie et décès, là où les tables de mortalité sont utilisées comme facteur déterminant et pour lesquelles il appartiendra aux compagnies d'assurance de justifier des données actuarielles et statistiques pertinentes et précises, tant vis-à-vis du parlement national que des autorités européennes.

Translated text

However, life expectancy is another factor. This is the subject of the amendments we have submitted and this is what is now under discussion. We are not equal before death, as we are not equal before life. In the case of mortgage and life insurance, this is the determining criterion.

The directive – I recalled – allows for derogations until 21 December next year, in a time-limited manner because it still takes the Member States to justify them before the Commission. In the light of this Directive, it appeared to us that only this derogation deserves to be ⁇ ined.

Those who, today, claim that by doing so, the scope of the principle would be reduced, are mistaken. Should it be remembered that they themselves reduced it for the complementary social security schemes? They were not obliged to do so. But, in the present case, it is clear that if the derogation was not adopted, it would be the ladies who would be asked to pay higher premiums tomorrow.

I have here the question, withdrawn at the last minute, from a member belonging to a group today opposed to the derogation. She wrote this: “While a priori we can only welcome the implementation of any measure contributing to greater equality between men and women in practice, this measure leads, in most cases, to penalizing women by increasing their insurance premium. Most of our neighbors understood this and modulated the scope of the directive when it was transposed into national legislation.”

Today, the same political group is opposed to the proposal. It is to say that, in the end, we have left rationality to fall into ideology. I hear today some say not to use this factor but rather to use the factor of individual behavior to justify bonuses. It is, in my opinion, to open the Pandora’s box to certain discriminations that are completely unacceptable. For this reason, we submitted amendments.

The proposal, as presented today, allows the derogation only in the life and death insurance sector, where mortality tables are used as a determining factor and for which it will be up to insurance companies to justify relevant and accurate actuarial and statistical data, both to the national parliament and to European authorities.

#52

#53

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, il me revient, en mon nom et celui de ma collègue Maggie De Block, de vous faire part des rapports de nos travaux.

Lors de la réunion conjointe du 28 novembre dernier, la commission des Affaires sociales et la commission de l'Économie, de la Politique scientifique, de l'Éducation, des Institutions scientifiques et culturelles nationales, des Classes moyennes et de l'Agriculture ont examiné la présente proposition de loi.

Cette proposition de loi a été déposée à l'initiative de notre collègue Jeholet, avec le concours de Mmes Avontroodt et Reuter et de MM. Wathelet et Goutry.

Les discussions ont commencé par un long débat de procédure, M. Bonte demandant qu'en application de l'article 79 de notre Règlement, la proposition de loi soit soumise à l'appréciation de la Cour des comptes pour qu'elle en calcule les incidences budgétaires. Nous aurons l'occasion d'y revenir plus loin. Cette requête a finalement été rejetée par 22 voix contre 2 et 1 abstention.

Il est ensuite revenu aux auteurs de la proposition et plus particulièrement à M. Jeholet de présenter celle-ci. Il s'agit en fait d'augmenter la protection sociale des indépendants et de leur famille, en particulier celles des petits indépendants qui, du fait de l'intégration des petits risques dans l'assurance obligatoire des soins de santé vont pouvoir bénéficier d'une couverture sociale identique à celle des autres travailleurs et ce, à partir du 1ᵉʳ janvier 2008.

Il y a dès lors, au travers de la présente proposition de loi, deux objectifs: d'une part, déterminer le montant des coûts liés à l'intégration des petits risques qui sera supporté par l'INASTI et, d'autre part, adapter les cotisations dues par les indépendants de manière à financer le coût de la réforme.

L'auteur fait par ailleurs remarquer que 80% des indépendants ont d'ores et déjà volontairement souscrit une assurance "petits risques". Ces personnes ne devront donc pas cotiser davantage pour bénéficier de cet accès aux soins de santé. Les 20% restants qui n'avaient pas ce type de couverture bénéficieront dorénavant de l'intégration des petits risques dans l'assurance obligatoire soins de santé. Il est en outre rappelé que ceux qui auraient des difficultés à acquitter les montants dont question pourront toujours demander une dispense à la commission des dispenses.

Il conclut en précisant, d'une part, que la présente proposition a été établie en parfaite concertation avec les organisations représentant les classes moyennes, tant du côté néerlandophone que du côté francophone (Unizo, UCM, SNI, la Fédération wallonne de l'agriculture, le Boerenbond) et, d'autre part, qu'il s'agit d'un grand pas dans l'amélioration du statut social des indépendants.

Il est alors revenu aux membres des commissions réunies de s'exprimer et ce dans le prolongement d'une brève intervention de Mme la ministre Laruelle en charge des Classes moyennes et de l'Agriculture et de la Coopération au développement.

Cette dernière a insisté sur les trois points suivants.

1. Le gouvernement n'a pas une position unanime vis-à-vis de la proposition à l'examen.

2. La proposition rencontre l'avis unanime des organisations de défense des indépendants ainsi que, chose importante, du comité général de gestion du statut social des travailleurs indépendants.

3. Le caractère urgent d'un vote par le Parlement de la présente proposition de loi et ce, avant le 1ᵉʳ janvier 2008, date d'ouverture du droit à l'intégration des petits risques dans l'assurance obligatoire des soins de santé.

À différentes questions qui lui étaient posées quant à la nécessité de prendre un arrêté royal dans le prolongement de l'adoption de la présente loi pour veiller à sa mise en œuvre effective, la ministre a précisé qu'à ce stade, un arrêté royal n'était pas nécessaire et qu'elle serait en mesure d'adresser un courrier aux caisses d'assurance sociale pour indépendants pour les informer utilement.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, it is my responsibility, in my name and in the name of my colleague Maggie De Block, to give you the reports of our work.

At the joint meeting of November 28, the Social Affairs Committee and the Committee on Economy, Scientific Policy, Education, National Scientific and Cultural Institutions, Middle Class and Agriculture examined this bill.

This bill was submitted at the initiative of our colleague Jeholet, with the contribution of Ms Avontroodt and Reuter and MM. Wathelet and Goutry.

The discussions began with a long procedural debate. Bonte requesting that, pursuant to Article 79 of our Rules, the bill be submitted to the Court of Auditors for the purpose of calculating its budgetary implications. We will have the opportunity to go back further. This request was ultimately rejected by 22 votes against 2 and 1 abstinence.

He then returned to the authors of the proposal and in particular to Mr. I would like to present this one. It is in fact a matter of increasing the social protection of self-employed persons and their families, in particular those of small self-employed persons who, due to the integration of small risks in the mandatory health insurance, will be able to benefit from the same social coverage as other workers and this, from 1 January 2008.

There are therefore, through this bill, two objectives: on the one hand, to determine the amount of costs related to the integration of small risks that will be borne by INASTI and, on the other hand, to adjust the contributions due by the self-employed in such a way as to finance the cost of the reform.

The author also notes that 80% of self-employed people have already voluntarily subscribed to a “small risks” insurance. Those people will therefore not need to contribute more to benefit from this access to health care. The remaining 20% who did not have this type of coverage will benefit from the integration of small risks into the compulsory health care insurance. It is also recalled that those who find it difficult to pay the amounts in question will always be able to apply for an exemption from the exemption commission.

It concludes by clarifying, on the one hand, that this proposal was drawn up in perfect consultation with the organisations representing the middle classes, both on the Dutch-speaking and French-speaking side (Unizo, UCM, SNI, the Wallon Federation of Agriculture, the Boerenbond) and, on the other hand, that it is a major step in improving the social status of independent workers.

He then returned to the members of the committees gathered to speak, in the continuation of a brief speech by Ms. Laruelle, Minister in charge of the Middle Class and of Agriculture and Development Cooperation.

The latter emphasized the following three points.

1 of 1. The Government does not have a unanimous position on the proposal under consideration.

2 of 2. The proposal meets the unanimous opinion of the self-employed defence organizations and, importantly, of the General Committee for the Management of the Social Status of Self-employed.

3 of 3. The urgent nature of a vote by Parliament on this bill and this, before 1 January 2008, date of opening of the right to the inclusion of small risks in the compulsory health insurance.

To various questions that were asked about the need to take a royal decree in the extension of the adoption of this law to ensure its effective implementation, the minister specified that at this stage, a royal decree was not necessary and that she would be able to send a letter to the independent social insurance funds to inform them usefully.

#54

Official text

                    
                    Les discussions et les échanges entre les commissaires vont alors porter principalement sur deux points. Premièrement, la problématique de l'impact budgétaire déjà abordée en début de réunion quant à la nécessité de soumettre la présente proposition de loi à l'avis de la Cour des comptes, d'aucuns faisant observer qu'elle est de nature à provoquer un effet budgétaire important au niveau des finances publiques. Il sera répondu par Mme Laruelle à différents intervenants que, dans le cas où l'objectif budgétaire fixé ne serait pas atteint, il en résulterait une dette de l'INASTI vis-à-vis de l'INAMI et non un déficit à charge des finances publiques.

Par ailleurs, un fonds pour le bien-être des indépendants a été constitué dans le cadre du statut social des indépendants, lequel totalisera à la fin de l'année 2007 un montant de 341 millions d'euros, somme qui équivaut approximativement à une année de recettes provenant de l'assurance "petits risques" en matière de soins de santé.

Deuxièmement, si tout le monde se réjouit de l'intégration des petits risques dans l'assurance obligatoire soins de santé, et ce pour différentes raisons exposées par les intervenants et sur lesquelles ils auront sans doute l'occasion de revenir à cette tribune dans quelques instants, des divergences sont par contre apparues sur le mode de calcul des cotisations. Pour certains - MM. Delizée, Bonte et Gilkinet -, les modalités retenues pour le forfait minimum, l'augmentation du taux de cotisation sur la première tranche et le fait qu'aucune cotisation supplémentaire ne soit proposée sur les tranches supérieures de revenus sont de nature à défavoriser les petits indépendants. Ils annoncent le dépôt d'amendements en vue de proposer une modulation beaucoup plus solidaire, selon eux, de la grille des cotisations reprise dans la proposition, en d'autres termes pour prévoir une meilleure progressivité.

Pour d'autres - Mme De Block, MM. Jeholet, Wathelet et George -, la logique de la proposition consiste à lier le montant des cotisations à payer au montant des revenus, de telle manière que les indépendants dont les revenus se situent au-dessus d'un certain montant cotiseront un peu plus que la moyenne actuelle et que ceux dont les revenus se situent en dessous dudit montant cotiseront un peu moins que cette moyenne. Cette approche s'inspire de l'actuel système de calcul des cotisations sociales des indépendants et elle a reçu un accueil favorable de l'ensemble des associations et organisations de défense des indépendants.

De nombreux échanges s'en sont suivis sur les arguments avancés par les uns et les autres. Enfin, après la discussion générale intervint la discussion des articles de la proposition de loi et des amendements déposés, puis le vote sur les amendements et les articles pour aboutir à l'adoption de la proposition par 22 voix et 5 abstentions.

Translated text

The discussions and exchanges between the Commissioners will then focus primarily on two points. First, the problem of budgetary impact already discussed at the beginning of the meeting regarding the need to submit this bill to the opinion of the Court of Auditors, some pointing out that it is likely to cause a significant budgetary effect at the level of public finances. Mrs Laruelle will respond to various stakeholders that, in the event that the budget objective set would not be achieved, it would result in a debt of INASTI to INAMI and not a deficit to be borne by the public finances.

Furthermore, a fund for the well-being of self-employed persons has been established within the framework of the social status of self-employed persons, which will total at the end of 2007 an amount of 341 million euros, which is equivalent to approximately one year of revenues from the "small risks" insurance in health care.

Secondly, if everyone is delighted with the inclusion of small risks in the mandatory health care insurance, and this for various reasons exposed by the respondents and on which they will probably have the opportunity to return to this tribune in a few moments, divergences have, on the other hand, appeared on the way of calculating contributions. For some, mr. Delizée, Bonte and Gilkinet – the arrangements adopted for the minimum package, the increase in the rate of contribution on the first tranche and the fact that no additional contribution is offered on the upper tranches of income are likely to disadvantage small self-employed. They announce the filing of amendments with a view to proposing a much more solidary modulation, in their opinion, of the grid of contributions included in the proposal, in other words to provide for a better progressivity.

For others - Ms. De Block, MM. Jeholet, Wathelet and George – the logic of the proposal is to link the amount of contributions to be paid to the amount of income, in such a way that the self-employed whose income is above a certain amount will contribute a little more than the current average and that those whose income is below that amount will contribute a little less than this average. This approach is inspired by the current system of calculation of the social contributions of the self-employed and has received a favorable welcome from all the associations and organizations for the defence of the self-employed.

Many exchanges followed on the arguments put forward by one and the other. Finally, after the general discussion there was the discussion of the articles of the bill and the amendments deposited, then the vote on the amendments and articles to result in the adoption of the proposal by 22 votes and 5 abstentions.

#55

#56

#57

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, collega's, de integratie van de kleine risico's in de verplichte ziekteverzekering voor zelfstandigen werd tijdens de laatste legislatuur goedgekeurd. Daarmee werd een van de belangrijkste verschilpunten in het sociaal statuut tussen werknemers en zelfstandigen weggewerkt. De feitelijke integratie zal ook voor heel veel mensen een einde maken aan de onbetaalbare facturen voor de gezondheidszorg. In de loop der jaren kwam de term kleine risico’s immers niet meer overeen met de realiteit. Sommige kleine risico's kosten ondertussen stukken van mensen en stukken van een inkomen. Als arts ben ik daarvan meermaals getuige geweest.

Deze integratie van kleine risico's werd in twee termijnen uitgevoerd. Vanaf 1 juli 2006 werden ze verplicht, maar ook gratis verzekerd voor genieters van een inkomensgarantie voor ouderen en ook voor de startende zelfstandigen. Startende zelfstandigen zullen pas vanaf het zevende kwartaal van hun activiteiten bijdragen. Deze operatie is nu afgerond. In de tweede operatie vanaf 1 januari 2008, waar wij nu voor staan, zouden alle andere zelfstandigen verplicht worden verzekerd voor de kleine risico's, evenwel met bijdragen.

Het voorliggend wetsontwerp past de bestaande bijdrageplafonds en bijdragepercentages van socialezekerheidsbijdragen voor zelfstandigen aan teneinde te voorzien in de nodige financiering van de integratie. De totale kosten van deze operatie, dat mag niet worden onderschat, worden geraamd op 439.900.000 euro, waarvan 342.570.000 euro moet worden gefinancierd door bijdrageverhogingen of door verhogingen van plafonds. Op het einde van de vorige legislatuur hebben de organisaties van zelfstandigen zich gebogen over de vraag hoe zij deze meerkosten in de sociale bijdragen en in de bijdrageplafonds zouden doorrekenen. Zij hebben dan ook een eigen voorstel gemaakt. Het voorstel dat hier voorligt, neemt dit integraal over.

In de laatste legislatuur werden heel wat verbeteringen aan het statuut van de zelfstandigen aangebracht. Wij mogen wel zeggen dat onder impuls van minister Laruelle in deze legislatuur baanbrekend werk werd verricht.

Translated text

The integration of small risks into the mandatory health insurance for self-employed was approved during the last legislature. This eliminated one of the main differences in the social status between employees and self-employed persons. The actual integration will also end the unpaid healthcare bills for a lot of people. Over the years, the term small risks no longer corresponded to reality. Some small risks meanwhile cost pieces of people and pieces of an income. As a doctor, I have witnessed this several times.

This integration of small risks was carried out in two terms. From 1 July 2006, they became mandatory, but also free insurance for beneficiaries of an income guarantee for the elderly and also for the start-up self-employed. Starting self-employed will only contribute from the seventh quarter of their activities. This operation is now completed. In the second operation from 1 January 2008, which we are currently undertaking, all other self-employed would be compulsory insurance for the small risks, however with contributions.

The present draft law adapts the existing contribution ceilings and contribution rates of social security contributions for self-employed persons in order to provide the necessary financing for integration. The total cost of this operation, which should not be underestimated, is estimated at EUR 439.900.000, of which EUR 342.570.000 should be financed by increases in contributions or by increases in ceiling. At the end of the previous legislature, the organizations of self-employed persons discussed how they would account for these additional costs in the social contributions and in the contribution ceilings. They made their own proposal. The proposal presented here embraces this integrally.

In the last legislature, a lot of improvements were made to the status of the self-employed. We can say that under the impulse of Minister Laruelle in this legislature pioneering work was carried out.

#58

Official text

                    
                    Deze operatie was ook de eerste waarbij beroep werd gedaan op de eigen zelfstandige inbreng van de zelfstandigen.

Gelet op de omvangrijke meerkosten van deze operatie is het belangrijk dat met de zelfstandigenorganisaties een overeenkomst kon worden bereikt hoe de financiering zou gebeuren en hoe de kosten zouden worden verdeeld volgens de overeenkomstige inkomenscategorieën.

In normale omstandigheden zouden deze aanpassingen van bijdrageplafonds en bijdragepercentages, in uitvoering van de wet van 26 maart 2007, het voorwerp hebben uitgemaakt van een koninklijk besluit. Met de huidige regering van lopende zaken is men echter verplicht geweest om naar het Parlement te komen.

Wij hebben dan ook in de commissie onze verantwoordelijkheid genomen en het resultaat ligt hier voor in dit wetsvoorstel. Vanaf 1 januari 2008 zal de zelfstandige verplicht verzekerd zijn tegen kleine risico's en zullen de sociale verzekeringskassen hun informatica kunnen afstemmen op de aangepaste bijdrage en bijdrageplafonds. Deze regeling is dus hoogdringend te noemen.

De verhoging van de bijdrageplafonds en van de bijdragepercentages lijkt misschien op het eerste gezicht geen populaire boodschap en geen sympathieke maatregel. We mogen echter het voordeel van deze beslissing niet uit het oog verliezen.

Zelfstandigen wiens risico door ziekenfondsen en verzekeraars te hoog werd ingeschat om verzekerd te worden, werden niet meer aanvaard en vielen uit de boot. Zelfstandigen die na zware, dure ingrepen of soms na ongevallen onbetaalbare geneesmiddelen moesten financieren, vielen ook uit de boot en moesten hun inkomen daarvoor aanspreken. Zelfstandigen die na hun vijftigste niet meer verzekerd raakten, zullen er ook baat bij vinden.

Ik wil in het bijzonder benadrukken dat kleine zelfstandigen nu ook zullen kunnen genieten van de maximumfactuur en dat er voor het eerst in al die tijd ook een maximaal remgeld voor de zelfstandigen zal worden ingevoerd. De kinderen van zelfstandigen zullen nu ook voor het eerst aanspraak kunnen maken op het bijzonder fonds.

Collega's, ik denk dat dit voor de zelfstandigen een belangrijke dag is, alhoewel het u blijkbaar allemaal niet zo interesseert en u met uw eigen zaken bezig bent.

Collega Dedecker, ik dank u voor uw aandacht. U reageert tenminste. Ik zie dat u luistert.

Translated text

This operation was also the first to rely on the independent contribution of the self-employed.

Given the significant additional costs of this operation, it is important that an agreement could be reached with the self-employed organisations on how the funding would be made and how the costs would be distributed according to the respective income categories.

Under normal circumstances, these adjustments of the contribution ceilings and contribution rates, in implementation of the Act of 26 March 2007, would have been the subject of a royal decree. However, with the current government of ongoing affairs, one has been obliged to come to Parliament.

We have therefore taken our responsibility in the committee and the result is here in this bill. From 1 January 2008, the self-employed will be compulsory insured against small risks and the social insurance funds will be able to adjust their computer technology to the adjusted contribution and contribution ceilings. This regulation is called urgent.

The increase of the contribution ceilings and of the contribution percentages may at first glance not seem to be a popular message or a sympathetic measure. However, we must not lose sight of the benefits of this decision.

Self-employed individuals whose risk was overestimated by health funds and insurance companies to be insured were no longer accepted and fell out of the boat. Self-employed persons who had to finance inexpensive medicines after heavy, expensive procedures or sometimes after accidents also fell out of the boat and had to collect their income for this. Self-employed persons who are no longer insured after the age of fifty will also benefit.

I would like to emphasize in particular that small self-employed will now also be able to enjoy the maximum invoice and that for the first time in all that time a maximum invoice for self-employed will also be introduced. The children of self-employed workers will now also for the first time be entitled to the special fund.

Colleagues, I think this is an important day for the self-employed, although apparently you are not all so interested and you are busy with your own business.

Mr Dedecker, thank you for your attention. At least you react. I see that you listen.

#59

#60

#61

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, cette proposition va évidemment dans le bon sens pour augmenter encore la protection sociale des indépendants et leur statut social. Et c'est le prolongement de tout le travail de Mme Laruelle puisqu'elle a déjà tellement fait pour améliorer ce statut.

À partir du 1ᵉʳ janvier 2008, tous les indépendants doivent bénéficier de la couverture des petits risques en soins de santé; quand on parle de petits risques, il s'agit de choses aussi importantes que les visites médicales, les soins infirmiers, les soins de kiné, les médicaments.

Cette proposition de loi, soutenue par le cdH, le CD&V, l'Open Vld et le MR, complète la loi du 26 mars 2007 de la "violette", qui avait déjà intégré ces petits risques dans l'assurance obligatoire soins de santé pour les travailleurs indépendants. Il faut savoir qu'aujourd'hui, 80% des indépendants ont souscrit une couverture volontaire.

Comme le disait Mme De Block, cela évitera des drames individuels. Il est vrai que le débat en commission a porté sur ces 20% de petits indépendants qui, aujourd'hui, n'ont pas souscrit à cette couverture volontaire. "Ils auront peut-être du mal", comme j'ai pu l'entendre de certains comme si c'était un recul et non une avancée extraordinaire pour eux. Pourtant, cela évitera à l'avenir ces drames individuels que l'on connaît.

La couverture généralisée des petits risques ouvrira aussi aux indépendants l'accès au maximum à facturer qui plafonne les dépenses individuelles en cas de maladie grave ou chronique.

Quels étaient les deux principaux objectifs de cette proposition qui complète l'acquisition de principe de cette mesure, donc la loi du 26 mars 2007?

Primo, c'est d'abord le mode de financement: il permet de déterminer de façon précise et définitive le montant des coûts liés à l'intégration des petits risques qui sera supporté par l'INASTI. L'option qui a été retenue dans cette proposition de loi est de tenir compte du pacte de solidarité entre les générations, en limitant donc le coût qui sera à charge de l'INASTI comme pour les autres dépenses de soins de santé.

Secundo, c'est aussi adapter les cotisations dues par les indépendants de manière à financer l'intégration des petits risques dans l'assurance obligatoire soins de santé.

Quelques remarques, si vous me le permettez.

1. Cette proposition garantit aux travailleurs indépendants une couverture en soins de santé enfin identique à celle de tous les autres travailleurs de notre pays.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, this proposal is obviously going in the right direction to further increase the social protection of independent workers and their social status. And this is the continuation of all the work of Mrs. Laruelle since she has already done so much to improve this status.

From 1 January 2008, all self-employed workers must benefit from the coverage of small risks in health care; when it comes to small risks, it is about things as important as medical visits, nursing care, kiné care, medicines.

This bill, supported by the CDH, CD&V, Open Vld and MR, complements the law of 26 March 2007 of the "violet", which had already incorporated these small risks into the mandatory health care insurance for self-employed workers. It should be noted that today, 80% of independent workers have subscribed to a voluntary coverage.

As Ms. De Block said, this will avoid individual dramas. It is true that the debate in the committee focused on those 20% of small independent workers who, today, have not subscribed to this voluntary coverage. “They may be in trouble,” as I could hear from some as if it was a step back and not an extraordinary advance for them. However, this will prevent in the future those individual dramas that we know.

The widespread coverage of small risks will also open up for self-employed workers the maximum access to billing that limits individual expenses in case of serious or chronic illness.

What were the two main objectives of this proposal that complements the acquisition of principle of this measure, thus the law of 26 March 2007?

First, it is primarily the mode of financing: it allows to determine accurately and definitively the amount of costs related to the integration of small risks that will be borne by INASTI. The option that has been chosen in this bill is to take into account the Pact of Solidarity between Generations, thus limiting the cost that will be borne by INASTI as for other healthcare expenses.

Second, it is also to adjust the contributions due by self-employed persons in such a way as to finance the inclusion of small risks in the mandatory health care insurance.

A few comments, if you allow me.

1 of 1. This proposal guarantees self-employed workers a health care coverage finally identical to that of all other workers in our country.

#62

Official text

                    
                    2. Cette proposition de loi a été élaborée en parfaite collaboration et en parfaite concertation avec les organisations des classes moyennes et agricoles, qu'il s'agisse de l'Unizo, de l'Union des Classes moyennes, du Syndicat national des indépendants, du Boerenbond ou de la Fédération wallonne de l'agriculture.

3. Cette proposition constitue une victoire. Elle tient compte de l'évolution de la médecine, des attentes de la population en matière de soins de santé, de l'allongement de l'espérance de vie, bref des petits risques qui, je le répète, sont de moins en moins petits.

4. Eu égard aux 80% de petits indépendants, qui souscrivaient déjà une couverture non obligatoire, la prime dont ils devront s'acquitter sera moins élevée ou équivalente à ce qu'ils versent aujourd'hui aux compagnies d'assurances ou aux mutualités.

5. Ils bénéficient également d'une plus grande solidarité, dans la mesure où le coût à leur charge ne sera plus fonction du risque qu'ils présentent en fonction de leur âge ou des personnes à leur charge, comme c'était le cas dans le cadre de l'assurance libre.

6. Pour les indépendants, qui n'ont pas les moyens d'assumer une charge supplémentaire liée à cette nouvelle couverture, une solution existe dans le cadre réglementaire actuel. En effet, ils pourront prétendre à une dispense de cotisation sociale pour l'ensemble des cotisations dues et donc aussi pour celles correspondant aux petits risques, ce qui n'était pas le cas pour les primes versées dans le cadre d'une assurance libre.

Bref, cette proposition de loi, si elle confirme le principe de la loi de mars 2007, contribue également à améliorer davantage le statut social des indépendants, ce qui a été réalisé par Mme Laruelle pendant quatre ans.

Translated text

2 of 2. This bill was drafted in perfect collaboration and in perfect coordination with the organizations of the middle and agricultural classes, whether it is the Unizo, the Union of the middle classes, the National Syndicate of Independents, the Boerenbond or the Walloon Federation of Agriculture.

3 of 3. This proposal is a victory. It takes into account the evolution of medicine, the expectations of the population on health care, the extension of life expectancy, in short, the small risks that, I repeat, are becoming less and less small.

4 of 4. Considering the 80% of small self-employed, who already subscribed to non-obligatory coverage, the premium they will have to pay will be lower or equivalent to what they pay today to insurance companies or mutualities.

5 of 5. They also benefit from greater solidarity, as the cost to be borne will no longer be dependent on the risk they present based on their age or their dependents, as was the case in the context of free insurance.

6 of 6. For self-employed persons, who cannot afford to bear an additional burden related to this new coverage, a solution exists in the current regulatory framework. In fact, they will be able to claim an exemption from social contribution for all contributions due and therefore also for those corresponding to small risks, which was not the case for the premiums paid under a free insurance.

In short, this bill, if it confirms the principle of the March 2007 law, also contributes to further improving the social status of independent workers, which has been accomplished by Ms. Laruelle for four years.

#63

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, we zijn er fier op dat onderhavig wetsvoorstel als parlementair initiatief tot stand kwam. Ik verontschuldig mij omdat ik door persoonlijke omstandigheden de commissievergadering niet kon bijwonen, maar met des te meer ijver wil ik mij vandaag hier op het spreekgestoelte inzetten voor het wetsvoorstel, dat ik mee heb ingediend.

Het is erg belangrijk om de geschiedenis van de sociale zekerheid eens te bekijken. Ze wordt gekenmerkt door twee zaken. Er is, ten eerste, het verplicht karakter van de sociale zekerheid: men moet bijdragen om rechten te kunnen uitoefenen. Wij hebben ook de loontrekkenden van bij het begin van het systeem verplicht bij te dragen, zodat de solidariteit ook kon worden gegarandeerd. Anderzijds is er het verzekeringsaspect: het is niet alleen een systeem van solidariteit en herverdeling, dat overvloedig aanwezig is in ons uniek systeem van sociale zekerheid, maar het is en blijft ook een verzekering. Men betaalt premies en men krijgt daarvoor ook de daaraan gekoppelde rechtmatige uitkeringen of dekking tegen risico’s.

Een belangrijke groep ontbrak wat betreft de gezondheidszorg, meer bepaald wat betreft de kleine risico’s. Ongeveer 700.000 mensen hebben in ons land het statuut van zelfstandige of behoren tot het sociaal statuut van de zelfstandigen. Dat is ongeveer 16% van de actieve bevolking. Veel van die mensen hadden al lang ingezien dat de solidaire verzekering via de sociale zekerheid de beste waarborg was om tot een goede risicodekking op het vlak van gezondheidszorg te komen. Vele zelfstandigen betaalden al jaren de zogenaamde vrijwillige bijdrage, waardoor zij ook voor de kleine risico’s volledig verzekerd konden zijn. Voor de grote risico’s was dat al zo, omdat de wetgever in 1963 dat onmiddellijk zo had beslist.

Het voorstel past bij de tendens van de jongste tijd om de sociale zekerheid alsmaar uit te breiden en tegelijk uniformer, minder ingewikkeld en minder moeilijk te maken. Denken we maar aan onze inspanningen om het onderscheid tussen bedienden en loontrekkenden weg te werken en om de minimumpensioenen zoveel mogelijk op elkaar af te stemmen, of nog aan de creatie van een inkomengerelateerd pensioen voor zelfstandigen sinds 1987, waarbij zij voor een stuk ook zelf hun pensioen kunnen opbouwen, of nog aan de voorstellen die circuleren om de kinderbijslag voor het eerste kind bij loontrekkenden en zelfstandigen gelijk te maken. Dat is trouwens de enige uitkering in de kinderbijslag die verschillend is naar gelang van het statuut.

Translated text

We are proud that this bill has been adopted as a parliamentary initiative. I apologize for not being able to attend the meeting of the committee due to personal circumstances, but with the greater zeal I would like to engage here today on the speaker’s floor for the bill I have submitted with.

It is very important to look at the history of social security. It is characterized by two things. First, there is the mandatory nature of social security: one must contribute in order to be able to exercise rights. We also have the obligation to contribute to the employees from the beginning of the system, so that solidarity could also be guaranteed. On the other hand, there is the insurance aspect: it is not only a system of solidarity and redistribution, which is abundantly present in our unique system of social security, but it is and remains also an insurance. You pay premiums and you also receive the associated legal benefits or risk coverage.

A significant group was lacking in healthcare, specifically in terms of small risks. About 700,000 people in our country have the status of self-employed or belong to the social status of self-employed. That is about 16% of the active population. Many of those people had long understood that the solidary insurance through social security was the best guarantee for achieving good risk coverage in healthcare. Many self-employed persons have been paying the so-called voluntary contribution for years, allowing them to be fully insured even for the small risks. For the great risks, this was already the case, because the legislature in 1963 had decided so immediately.

The proposal is in line with the recent trend of increasingly expanding social security and at the same time making it more uniform, less complex and less difficult. Let us think of our efforts to eliminate the distinction between employees and employees and to harmonise the minimum pensions as much as possible, or of the creation of an income-related pension for self-employed since 1987, in which they can also build up their own pensions, or of the proposals circulating to equalize the child benefit for the first child among employees and self-employed. This is, by the way, the only benefit in the child allowance that varies depending on the statute.

#64

Official text

                    
                    In plaats van de sociale zekerheid te versplinteren, versterken wij haar dus, omdat wij de doelgroep verruimen en de kritische massa vergroten. De eerste wet van elke goede verzekeraar is: streven naar zoveel mogelijk geaffilieerden om dan met een grote premie zo goed mogelijk de risico’s te dekken. In die zin staan wij volledig achter het principe – wij verdedigen dat ook al jaren - dat voor zelfstandigen ook de kleine risico’s opgenomen zouden worden in de verplichte solidaire ziekteverzekering, wat al lang bestaat voor loontrekkenden.

Dan kan de discussie natuurlijk beginnen. Wij moeten uiteraard zorgen voor de financiering. Wij moeten zorgen voor inkomsten voor het systeem. Ik volg het thema al enige tijd. Naar aanleiding van onderhavig wetsvoorstel heb ik mij uiteraard nog eens hard aan het studeren gezet. Men zou kunnen zeggen dat er nog een zekere inhaaloperatie zal moeten gebeuren vanuit het sociaal statuut van de zelfstandigen. Zelfs al maken wij de zaken uniform, dan moeten wij nog altijd de koppeling behouden met de afzender, de premieverstrekker. Vandaar is het goed dat elk sociaal statuut – in ons land is er een opsplitsing, er is namelijk enerzijds een sociaal statuut voor de zelfstandigen en anderzijds een sociaal statut voor de loontrekkenden – bij machte is om zijn eigen voordelen, om zijn eigen verzekering te betalen. Wij zijn dus zeker vragende partij om niet zomaar zaken door te schuiven naar de algemene middelen. Op de duur krijgt men namelijk verwarring in de financiering, omdat men niet meer weet wie wat financiert.

De jongste tijd is dat steeds meer het geval, met onder meer de alternatieve financiering, ook in de algemene regeling. In de regeling voor de loontrekkenden bedraagt het aandeel alternatieve financiering op dit ogenblik meer dan 30 procent. Dat bedrag komt meestal de indirecte en de directe belastingen en die worden betaald door iedereen, ook door niet-loontrekkenden. Zij betalen op die manier mee voor het stelsel van de loontrekkenden.

Ook omgekeerd vind ik het legitiem dat er een staatssubsidie wordt gegeven aan het sociaal statuut van de zelfstandigen, maar zij moeten voldoende bij machte zijn om dat ook zelf op te hoesten. Wanneer ik de cijfers analyseer, dan stel ik vast dat dat vandaag geen probleem is, ook omdat men voorzichtigheidshalve een aantal buffers heeft ingebouwd. Voor de risicoberekening heeft men bijvoorbeeld de kleine risico’s voor de niet-aangeslotenen gelijkgesteld met het risico van de reeds aangeslotenen. Nu blijkt echter dat de niet-aangeslotenen de "goede risico’s" zijn, omdat het in veel gevallen - zo blijkt uit de statistieken - jonge, startende ondernemers zijn die de noodzaak van een aansluiting niet zien en een dergelijke verzekering vaak uitstellen, omdat zij denken dat zij daarvoor nog tijd hebben.

Translated text

Instead of fragmenting the social security, we are thus strengthening it, because we are expanding the target group and increasing the critical mass. The first law of any good insurer is: strive for as many affiliates as possible to cover the risks as best as possible with a large premium. In that sense, we fully support the principle – we have been defending it for years – that for self-employed persons even the small risks would be included in the mandatory solidary health insurance, which has long existed for wage-takers.

Then, of course, the discussion can begin. Of course we need to ensure the financing. We need to provide income for the system. I have been following the topic for a while. As a result of this proposal, I have, of course, put myself again hard at studying. One could say that there will have to be a certain collection operation from the social status of the self-employed. Even if we make things uniform, we must still maintain the link with the sender, the premium provider. Hence it is good that every social statute – in our country there is a division, for there is, on the one hand, a social statute for the self-employed and, on the other hand, a social statute for the salaried – is in power to pay its own benefits, to pay its own insurance. Therefore, we are ⁇  asking party not to simply shift things to the general resources. In the long run, one gets confused in financing, because one no longer knows who funds what.

In recent times, this is increasingly the case, with, among other things, alternative financing, including in the general arrangement. The share of alternative financing is currently more than 30 percent. That amount usually comes from indirect and direct taxes and which are paid by everyone, including by non-employed. Thus they contribute to the system of the wage-takers.

On the contrary, I also find it legitimate that a state subsidy is given to the social status of the self-employed, but they must be sufficient in power to cough it up themselves. When I analyze the numbers, I find that this is not a problem today, also because some buffers have been built in for caution. For the risk calculation, for example, the small risks for the non-affiliates were equated with the risks of the already affiliated. Now, however, it turns out that the non-members are the "good risks", because in many cases - as the statistics show - it is young, start-up entrepreneurs who do not see the need for a joining and often postpone such insurance, because they think they still have time for it.

#65

Official text

                    
                    Neemt men die risico's erbij en verzekert men ze even goed als het gemiddelde van de andere risico’s, dan bouwt men voor de financiering toch een belangrijke buffer in. Bovendien heeft men voor de berekening van de uitgaven, zich gebaseerd op die voor 2005. Men heeft daarop drie keer de groeinorm van 4,5% toegepast. Ik meen dat dat het maximum is wat men kon doen. De groeinorm beperkt ons tot 4,5%. Men heeft die in 2005, 2006 en 2007 drie keer toegepast. Ik meen dat dat een tweede buffer is, te meer daar er vooral het jongste jaar – ik heb even de uitgaven voor de kleine risico’s bekeken– een veel kleinere groei is.

De uitkeringen voor kleine risico’s, ook in de aanvullende vrije verzekering, zijn ongeveer stabiel gebleven. Met andere woorden, men kan verwachten dat er een zekere overraming gebeurd is. Mijn aanvankelijke ongerustheid – want ik ben daarover natuurlijk gaan spreken met de sociale partners en met de mensen die dat mee hebben ondersteund – blijkt onterecht. Zij hebben mij, dankzij die buffer, ervan kunnen overtuigen dat wij inzake de financiering voldoende waarborgen hebben dat een en ander goed kan verlopen.

Bovendien is men sinds een paar jaar vooruitziend. De boni die via het sociaal statuut van de zelfstandigen de jongste jaren konden worden gerealiseerd, werden opgeslagen in wat zij een soort welvaartsfonds noemen. Die reserve kan ook voor het sociaal statuut van de zelfstandigen worden aangewend.

De inleg in dat reservefonds bedraagt op dit ogenblik ongeveer 150 miljoen euro. Er wordt ook verwacht, gezien de goede prestaties in het sociaal statuut, dat men daar nogmaals ongeveer 250 miljoen euro aan toe zou kunnen voegen. Met andere woorden, de reserve in het fonds kan oplopen tot ongeveer 450 miljoen euro.

Welnu, de kostprijs voor de integratie van de kleine risico’s bedraagt ruw gerekend, met de administratiekosten erbij, ongeveer 470 tot 480 miljoen euro. Dat wil eigenlijk zeggen dat men vanuit dat Welvaartsfonds alleen de financiering zou kunnen dragen. Maar omdat hier de sleutels inzake staatstussenkomst die ook in het systeem van de algemene regeling bestaan, worden gehanteerd, is er eigenlijk geen behoefte aan. We hoeven ons dus niet veel zorgen te maken: op basis van de ontvangen cijfers hebben wij kunnen vaststellen dat de nodige garanties voorhanden zijn.

U zou kunnen aanvoeren, collega’s, dat er misschien een extra inspanning moet gebeuren door de zelfstandigen. Welnu, wanneer men in het globaal beheer de massa die betaald wordt door de loontrekkenden, bekijkt, komt men tot ongeveer 66%. Voor de zelfstandigen komt men op ongeveer 59%. Er is dus inderdaad een kleinere participatie vanwege de zelfstandigen wanneer men het procentueel bekijkt.

Translated text

If one takes those risks and insures them as well as the average of the other risks, then one builds an important buffer for financing. In addition, for the calculation of expenditure, it is based on those for 2005. The growth rate of 4.5% has been applied three times. I think that is the maximum that could be done. The growth rate limits us to 4.5%. It has been applied three times in 2005, 2006 and 2007. I think that is a second buffer, especially since the most recent year – I have looked at the spending for the small risks – is a much smaller growth.

The benefits for small risks, including in the supplementary free insurance, remained roughly stable. In other words, one can expect that a certain overwhelming has occurred. My initial concern – because I have naturally started talking about it with the social partners and with the people who have supported it – turns out to be unjustified. Through this buffer, they have been able to convince me that we have sufficient guarantees in terms of financing that things can go well.

They have been forward-looking for a few years. The bonuses that could be realized through the social status of the self-employed in recent years were stored in what they call a kind of welfare fund. This reserve can also be used for the social status of self-employed persons.

The contribution to that reserve fund currently amounts to approximately 150 million euros. It is also expected, given the good performance in the social statute, that some 250 million euros could be added. In other words, the reserve in the fund can reach approximately 450 million euros.

Well, the cost of integrating small risks is roughly calculated, with the administrative costs included, approximately 470 to 480 million euros. This means that from that welfare fund only the funding could be provided. However, since the state intervention keys, which also exist in the system of the general arrangement, are used here, there is actually no need for them. Therefore, we do not have to worry much: on the basis of the numbers received, we have been able to determine that the necessary guarantees are available.

You might argue, colleagues, that there may be an additional effort needed by the self-employed. Well, when one looks at the mass paid by the wage-takers in global governance, one comes to about 66%. The number of self-employed is approximately 59%. So there is indeed a smaller participation due to the self-employed when you look at the percentage.

#66

Official text

                    
                    Het aandeel groeit en dat is volgens mij belangrijker. Men ligt nog achterop maar de convergentie neemt toe. Er is een inhaalbeweging aan de gang. Dit doet me het volgende besluiten. Zelfstandigen -laat ons eerlijk zijn - hebben lange tijd alleen al omwille van hun beroep eerder individualistisch moeten optreden en hebben daardoor een wat minder ontwikkeld solidariteitsgevoel dan mensen die samen in dezelfde werksituatie op de werkvloer. Ondanks die mentaliteit zien zelfstandigen in dat zij voldoende verzekerd moeten zijn. Kijk naar het aantal faillissementen, de risico’s, de enorme investeringen die mensen moeten doen wanneer zij een bedrijf opstarten. Dit alles noopt hen ertoe uiterst voorzichtig te zijn en ervoor te zorgen dat zij ingedekt zijn, dat zij verzekerd zijn. Laat ons eerlijk. De meeste zelfstandigen laten het niet bij de verplichte verzekering zoals deze hier die is gekoppeld aan de sociale zekerheid. De meeste zelfstandigen hebben daarnaast ook private verzekeringen die zij aanspreken om ervoor te zorgen dat zij tenminste het hoofd boven water kunnen blijven houden wanneer er een accident gebeurt.

Dat de zelfstandigen begrijpen dat deze solidariteit moet uitgebreid worden eerder dan ingeperkt en dat zij ook een inspanning doen om de solidariteit onder elkaar te brengen en niet weg te vluchten in private verzekeringen is een belangrijk signaal. Men is bereid om bijdragen te storten aan het systeem van de sociale zekerheid.

Wat mevrouw De Block zei, lijkt mij belangrijk. Net als de heer Jeholet had zij het over de tussenkomsten. Men moet opletten met die bijdragen met elkaar te vergelijken. Misschien zullen de mensen van de sp.a aanvoeren dat wij de kleinen te veel doen betalen terwijl de groten te weinig moeten betalen. Ik vind dat men wat dit betreft de regels van de sociale zekerheid indachtig moet zijn, namelijk dat degene die het meeste verdient altijd het meeste betaalt voor de sociale zekerheid aangezien de bijdragen verhoudingsgewijs op het inkomen worden afgenomen. Maar zij betalen niet alleen het meest, zij krijgen ook het minst want bij de terugbetaling zijn er allerlei inkomensgebonden selectiesystemen die ervoor zorgen dat wie het kleinste inkomen heeft het meeste terugkrijgt inzake gezondheidszorgen.

Collega’s van de sp.a, we moeten opletten dat we niet overdrijven, dat we de mensen die we nodig hebben om het systeem te voeden, de sterkhouders, degenen die veel binnenbrengen, op de duur gaan verwijzen naar een soort bijstandsregime waarbij we hen zeggen om zo veel mogelijk bijdragen te betalen, niet-geplafonneerd op het volledige loon, terwijl we bij het uitbetalen van uitkeringen hun zeggen dat ze sterk genoeg zijn om ze zelf te dragen. Op die manier krijgen we een bijstandssysteem en is er geen sociale zekerheid meer. Het verzekeringselement is dan weg en dan zitten we alleen nog met een inkomensgerelateerd systeem, een bijstandssysteem. Dit is goed als correctie op een sociaal verzekeringssysteem. Het is evenwel niet goed als dit bijstandssysteem alleen overblijft want iedereen weet dat dit onbetaalbaar is omdat iedereen dan wegvlucht in de private sfeer waar iedereen voor zichzelf een private verzekering betaalt en dan blijven enkel de sukkelaars over in het bijstandssysteem.

Translated text

The share is growing and that is more important. We are still behind, but the convergence is increasing. A collection movement is underway. This leads me to the following decisions. Self-employed – let us be honest – have for a long time alone for the sake of their profession had to act more individualistically and therefore have a slightly less developed sense of solidarity than people who are together in the same work situation on the workplace. Despite this mentality, self-employed people understand that they need to be adequately insured. Look at the number of bankruptcies, the risks, the huge investments that people have to make when they start a business. All this requires them to be extremely careful and to ensure that they are covered, that they are insured. Let us be honest. Most self-employed do not leave it with compulsory insurance like this here that is linked to social security. Most self-employed also have private insurance that they use to ensure that they can at least keep their head above water when an accident occurs.

That the self-employed understand that this solidarity needs to be expanded rather than limited, and that they also make an effort to bring solidarity to each other and not to flee away in private insurance is an important signal. They are willing to contribute to the social security system.

What Mrs. De Block said, I think is important. Like Mr Jeholet, she talked about the interventions. Be careful to compare these contributions with each other. Per ⁇  the people of the SPA will argue that we make the small pay too much while the big pay too little. In this regard, I believe that the rules of social security must be taken into account, namely that the person who earns the most always pays the most for social security, since the contributions are deducted proportionally to the income. But not only do they pay the most, they also get the least because with the refund there are all sorts of income-related selection systems that ensure that those with the lowest income get the most back on health benefits.

Colleagues of the Sp.A., we must be careful that we do not exaggerate, that we are going to refer to the people we need to feed the system, the strongholders, those who make a lot of money, in the long run, to a kind of aid scheme in which we tell them to pay as many contributions as possible, not ceiling on the full wage, while when paying out benefits we tell them that they are strong enough to bear them themselves. In this way we have a system of assistance and there is no social security anymore. The insurance element is then gone and then we are only left with an income-related system, an assistance system. This is good as a correction on a social security system. However, it is not good if this assistance system remains alone because everyone knows that this is unpaid because everyone then flies away in the private sphere where everyone pays a private insurance for themselves and then only the fools remain in the assistance system.

#67

Official text

                    
                    Wij moeten dus opletten voor de desolidarisering. Wij moeten zorgen dat het systeem voldoende aantrekkelijk blijft.

Collega’s, over die bijdrage kan ik blijven debatteren. Dat is zeer ingewikkeld. Dat staat in de wet uitgelegd. Er is een minimumdrempel, er zijn maximumdrempels en tussendrempels. Men kan dat allemaal berekenen. Dat is ook gebeurd. Men heeft daaraan een bepaalde bijdrage gekoppeld. Men kan daarover blijven discussiëren.

Ik ben er echter vrij gerust in. Het zijn namelijk de sociale partners zelf, dus de vertegenwoordigers van de zelfstandigen, die het systeem hebben uitgewerkt. Dat is ook goed. U mag niet denken dat de wetgever zelf, wij als opstellers van het wetsvoorstel, die bijdragen hebben berekend. Wij kunnen dat niet. Dat veronderstelt immers studiediensten. Dat veronderstelt contacten met de achterban. Dat veronderstelt dat men simulaties kan maken en dat men kan zien of dit maatschappelijk draagbaar is voor de beroepsgroep. Nu blijkt dat dit kan. Het is een gezamenlijk voorstel dat komt vanuit de sociale partners die de zelfstandigen vertegenwoordigen. Die zijn tot de conclusie gekomen dat dit een eerlijke, rechtvaardige manier is om in de toekomst die bijdragebetaling te kunnen verzekeren.

Collega’s, ik ben er vrij gerust in. Ik heb mij daarin kritisch opgesteld. Ik heb mij zwaar geïnformeerd over die dingen. Ik vind het alleszins principieel een goede zaak dat deze risico’s mee worden opgenomen in de verplichte verzekering, dat ze ons niet ontsnappen, dat de sociale zekerheid daardoor sterker wordt, dat ook zelfstandige mensen, en vooral zij die het moeilijk hebben, op die manier kunnen genieten van de solidariteit. Misschien kunnen zij immers geen private verzekering afsluiten. Daarom vind ik het goed dat wij tot dit systeem zijn kunnen komen.

Vanuit dat enthousiasme - het ligt in de logica der dingen – zullen we ons daarbij aansluiten. Wij zitten nu natuurlijk in een andere situatie. Tot slot moet ik toch even meegeven dat dit reeds had moeten geregeld zijn, collega’s. Hierover lagen er immers bij paars reeds lang KB’s ter goedkeuring. Het is omdat men plots door de verkiezingskoorts werd aangetast, ongeveer medio dit jaar, dat men het koud water niet is durven oversteken en dat men is blijven staan langs de kant en dat wij vanuit het Parlement zelf hebben moeten ageren.

Immers, als vandaag deze wet niet wordt goedgekeurd, komt de eerste kwartaalbijdrage voor de zelfstandigen in 2008 in de problemen en moeten de mensen later nog hun bijdrage voor de ziekteverzekering apart gaan betalen, wat toch wel weinig aanvaardbaar zou zijn.

Dit is er dus gekomen vanwege de aarzelingen bij paars. Ik geef geen analyse wat de reden is geweest. Ik heb daarover mijn eigen ideeën. De een steekt het op de andere, zoals altijd. Wie gelijk heeft, zal wel niemand en iedereen zijn. De een steekt het op de andere. Het komt neer op het volgende. Voor de verkiezingen heeft men jammer genoeg de moed niet kunnen tonen om de KB’s die men had voorbereid goed te keuren en uit te vaardigen zodat dit statuut reeds lang in voege was en wij nu niet snel in december via het Parlement deze ingreep hadden moeten doen.

Niettemin voel ik mij vereerd dat ik mee het wetsvoorstel kon indienen. Als zeer notoir en bekend ACW-aanhanger ben ik op het spreekgestoelte ook zeer bezorgd voor de mensen, voor de zelfstandigen, voor de mensen die het soms moeilijker hebben in die groep. Ik wil vanuit mijn kennis van de sociale zekerheid er alles aan doen om ook deze mensen volledig garant te stellen dat zij alles zouden krijgen dat ze nodig hebben.

Translated text

Therefore, we must pay attention to the desolation. We must ensure that the system remains attractive enough.

I can continue to discuss this contribution. That is very complicated. This is explained in the law. There is a minimum threshold, there are maximum thresholds and intermediate thresholds. All of this can be calculated. This has also happened. A certain contribution has been linked to this. We can continue to discuss this.

However, I am quite reassured. In fact, it is the social partners themselves, i.e. the representatives of the self-employed, who have drawn up the system. That is also good. You must not think that the legislator himself, we as the draft legislators, who calculated contributions. We cannot do that. This involves study services. This involves contact with the back. That presupposes that one can make simulations and that one can see if this is socially portable for the professional group. Now it turns out that this can be. It is a joint proposal that comes from the social partners representing the self-employed. They have come to the conclusion that this is a fair, fair way to be able to secure that contribution payment in the future.

My colleagues, I am quite reassured. I have been critical about it. I have been very informed about these things. I find it a good thing in principle that these risks are included in the mandatory insurance, that they do not escape us, that the social security is thus strengthened, that also self-employed people, and especially those who are in difficulty, can thus enjoy solidarity. They may not be able to contract private insurance. Therefore, I think it is good that we have been able to get into this system.

From that enthusiasm—it is in the logic of things—we will join it. We are now, of course, in a different situation. Finally, I have to say that this should have already been arranged, colleagues. For a long time, there were KBs for approval. It is because one was suddenly affected by the electoral fever, around the middle of this year, that one did not dare to cross the cold water and that one has remained on the side and that we have had to act from the Parliament itself.

After all, if this law is not passed today, the first quarterly contribution for the self-employed in 2008 will be in trouble and people will have to pay their contribution for the health insurance separately later, which would not be acceptable.

This happened because of the hesitation in the purple. I do not give an analysis of what was the reason. I have my own ideas about it. One puts it on the other, as always. Whoever is right will be nobody and everyone. One puts it on the other. It comes down to the following. Unfortunately, before the elections, we were unable to show the courage to approve and approve the KBs that were prepared so that this statute had been in place for a long time and we should not have made this intervention quickly in December through Parliament.

Nevertheless, I feel honored to be able to participate in the draft law. As a very notorious and well-known ACW supporter, I am also very concerned about the people, for the self-employed, for the people who sometimes have more difficulty in that group. From my knowledge of social security, I would like to do my best to fully guarantee these people too that they would get everything they need.

#68

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik dank de heer Goutry voor zijn zeer diepe overpeinzingen. Ik vind het alleen spijtig dat hij – zoals hij zegt in het begin – tijdens geen enkele van de besprekingen in de commissie werkelijk heeft kunnen bijdragen tot het debat en dat hij nu zijn grote bezorgdheid uit. Ik heb er niet te pathetisch over gedaan, maar ik ben wel aanwezig geweest bij de besprekingen toen het nodig was.

Translated text

#69

#70

Official text

                    
                    Monsieur le président, le rapport sera très bref et je vous en ferai donc part depuis ma place.

Ces propositions de loi de M. Goutry et consorts visent à reporter l'entrée en vigueur de deux lois: la loi du 15 mai 2007 relative à l'indemnisation des dommages résultant des soins de santé et celle du 15 mai concernant le règlement des différends dans le cadre de la loi-cadre.

Compte tenu de la période d'affaires courantes, les arrêtés d'exécution n'ont pas pu être pris. Il a donc été proposé de reporter l'entrée en vigueur de ces deux lois au plus tard au 1ᵉʳ janvier 2009. Bien évidemment, tous les membres de la commission ont souligné la nécessité de reporter l'entrée en vigueur de ces lois, compte tenu de l'insécurité juridique.

Toutefois, au cours de la discussion générale, certains membres ont rappelé que le débat n'était pas clos et qu'on était dans l'attente de l'avis d'un rapport du Centre fédéral d'expertise des soins de santé sur les coûts du système mis en place par la loi. Ce rapport devrait être disponible dans les prochains jours. Il sera donc important de poursuivre le débat en commission.

Les propositions et les amendements techniques ont été approuvés par 12 voix contre 3 abstentions.

Translated text

The report will be very brief, so I will tell you from my place.

These proposals of law. Goutry et consorts aim to postpone the entry into force of two laws: the law of 15 May 2007 concerning compensation for damages resulting from health care and the law of 15 May concerning the settlement of disputes under the Framework Law.

Given the current business period, the enforcement orders could not be taken. Therefore, it was proposed to postpone the entry into force of these two laws by 1 January 2009. Of course, all members of the commission stressed the need to postpone the entry into force of these laws, given the legal uncertainty.

However, during the general discussion, some members recalled that the debate was not closed and that we were waiting for the opinion of a report from the Federal Center for Health Care Expertise on the costs of the system set up by law. This report should be available in the coming days. Therefore, it will be important to continue the debate in the committee.

Proposals and technical amendments were approved by 12 votes against 3 abstentions.

#71

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik wil de kans niet laten voorbijgaan om te wijzen op wat zich nu afspeelt. Het is eigenlijk eigenaardig. Als een parlementslid een wetsvoorstel waarvan hij hoofdindiener is, kan laten goedkeuren, dan is hij daar gewoonlijk zeer fier over en komt hij meestal naar de tribune om duidelijk te maken dat wat hij heeft geregeld, wat zijn inzet was in dit Parlement, de mensen ten goede zal komen.

Wat ik hier moet komen doen, als indiener van dit wetsvoorstel samen met andere mensen, is eigenlijk komen zeggen dat wij een wet die met veel poeha werd aangekondigd en die normaal zeer belangrijk zou moeten zijn voor de mensen, noodgedwongen moeten uitstellen. Wij kunnen niet anders, want een dergelijke wet is niet toepasbaar. Een dergelijke wet kan niet in voege treden. Er is immers in niets voorzien, niet in uitvoeringsbesluiten en evenmin in een financiering. Er zijn geen juridisch sluitende interpretaties. Er is kritiek alom. Met andere woorden, de goedgekeurde wet rammelt langs alle kanten. Wij moeten hier nu noodgedwongen een wetsvoorstel indienen. Gezien de situatie van lopende zaken en gezien de toestand op politiek vlak, kunnen wij uiteraard niet anders, zulks om ongelukken te vermijden en om ervoor te zorgen dat de wet, die niet kan worden uitgevoerd, toch in voege zou treden.

Veel erger nog is dat wij gedurende jaren hebben gesproken over het belangrijk principe in deze wet. Het gaat om het principe dat patiënten die na bepaalde medische ingrepen of behandelingen, schade ondervinden – onvoorzienbare of onverwachte schade die door de dokter niet kon worden voorspeld en waarover betrokkenen niet werden ingelicht maar waardoor zij zich wel benadeeld voelen - hiervoor een schadevergoeding kunnen aanvragen.

Dat kunnen de patiënten tegenwoordig ook en zij doen dat, maar de grote moeilijkheid is dat zij daarvoor hun dokter moeten aanvallen. Zij moeten de dokter aanvallen, hem dagvaarden en bovendien zelf kunnen bewijzen dat er een fout is gebeurd. Probeer dat als patiënt maar eens te bewijzen, welke fout waar is gebeurd. Dan pas maken zij eventueel kans om, ten eerste, de relatie met de dokter volledig te verbrodden en, ten tweede, onder de lat te moeten doorlopen omdat zij niet zijn opgewassen tegen het verweer van een dokter op dergelijk moment.

De bedoeling van die wet, is bijzonder interessant, met name de klachten solidariseren. Ervoor zorgen dat de patiënt niet rechtstreeks zijn dokter moet aanvallen, maar zich kan wenden tot een soort van solidariteitsfonds dat dan in zijn plaats gaat bemiddelen met de verzekering van de betreffende dokter, maar die in alle geval de patiënt schadevrij stelt.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, I do not want to miss the opportunity to point out what is happening now. It is actually strange. If a member of parliament can have a bill of which he is the chief speaker approved, he is usually very proud of it and usually comes to the tribune to make it clear that what he has arranged, what his commitment was in this Parliament, will benefit the people.

What I have to come here to do, as the applicant of this bill together with other people, is actually coming to say that we must forcefully postpone a law that was announced with a lot of poeha and which normally should be very important to the people. We cannot do otherwise, because such a law is not applicable. Such a law cannot enter into force. Nothing is provided, neither in implementing decisions nor in financing. There are no legally concluding interpretations. There is criticism widespread. In other words, the approved law rushes across all sides. We must urgently submit a bill here. Given the current situation and the political situation, we cannot, of course, do otherwise, so as to avoid accidents and to ensure that the law, which cannot be enforced, would nevertheless enter into force.

What is even worse is that for years we have been talking about the important principle in this law. It refers to the principle that patients who suffer damage after certain medical interventions or treatments – unforeseen or unexpected damage that could not be predicted by the doctor and about which the affected persons were not informed but which makes them feel disadvantaged – can apply for compensation for this.

Patients can do this today, and they do it, but the great difficulty is that they must attack their doctors. They must attack the doctor, prosecute him and, in addition, be able to prove themselves that a mistake has happened. As a patient, try to prove what mistake happened. Only then will they possibly have a chance, first, to completely break the relationship with the doctor and, secondly, to go through the latter because they are not mature against the defence of a doctor at such a time.

The purpose of that law, is ⁇  interesting, in particular to solidarize the complaints. Ensure that the patient does not have to attack his doctor directly, but can turn to a kind of solidarity fund that then in its place will mediate with the insurance of the doctor concerned, but which in any case exempts the patient from damages.

#72

Official text

                    
                    Het moet er dus voor zorgen dat de patiënt een schadevergoeding kan bekomen op een eenvoudige manier, zonder dat hij zelf de bewijslast moet leveren. Dat is eigenlijk de inzet van de wet, de foutloze medische aansprakelijkheid. Als u mij vraagt of wij zo’n wetgeving nodig hebben, dan is het antwoord natuurlijk ja. Ook bij dokters is immers de vrees ontstaan om verkeerd te doen. Men gaat overbodige onderzoeken doen, men gaat teveel onderzoeken doen omdat de dokter zich risicovrij wil stellen omdat hij zijn verzekering nauwelijks nog kan betalen. De verzekeringen worden zeer duur en wij belanden stilaan in het Amerikaans systeem waarbij elke patiënt op den duur schade gaat claimen bij zijn dokter. Dat moet dus worden geregeld en wel door het creëren van een objectief aanspreekpunt, een fonds dat nagaat of de klachten gewettigd, verantwoord en juist zijn om er dan voor te zorgen dat de mensen op een eenvoudige manier schadevergoeding kunnen bekomen.

Wij hebben de minister gezegd dat dit belangrijk was en dat wij eraan wilden meewerken. Natuurlijk zijn wij voor dat principe. We hebben zelfs gevraagd om daarover in de commissie hoorzittingen te organiseren. Dan konden wij in het Parlement bevoegde mensen uitnodigen om te zien hoe wij zo’n wetgeving moesten opstellen en hoeveel geld wij daarvoor moesten uittrekken. Wat bleek toen, dames en heren? In april, twee maanden voor de verkiezingen, bleek dat daar geen tijd voor was. Paars bleek gebiologeerd te zijn door de verkiezingen. Vooral PS en sp.a wilden naar de verkiezingen terwijl ze konden zeggen dat ze iets hadden gedaan voor de patiënt, de kleine man, die het slachtoffer werd van medische schade. Alzo konden ze de bevolking uitnodigen om voor hen te stemmen, de sociale partij die ervoor heeft gezorgd dat naar het fonds kan worden gestapt!

Wij hebben ervoor gewaarschuwd dat men dit beter niet kon doen omdat het gevaarlijk was en omdat de wet aan alle kanten rammelde. Wij hebben ons uitgeput met amendementen. Wij hebben zelfs een amendement opgesteld om tenminste ervoor te pleiten dat, te bewarende titel en uit veiligheidsoverwegingen, de wet niet in voege zou treden op 1 januari. Wij hadden dat amendement al ingediend in april. Dat werd allemaal weggewuifd en op een dag tijd werd deze onnoemelijk moeilijke materie door de strot van de commissieleden geduwd, onder druk van vooral de socialistische fracties. Zij zeiden dat het niet belangrijk was, alles was geregeld en zou in orde komen. We hoefden het ons niet aan te trekken. Zij moesten kunnen zeggen dat zij het waren die het fonds hadden uitgevonden en het de mensen ter beschikking hadden gesteld.

Ondertussen is het drama natuurlijk gebeurd: het document is blijven liggen. Niemand bij de zittende meerderheid heeft daarvoor nog interesse. Dat kan trouwens ook niet in lopende zaken. Wij waren verbijsterd toen werd vastgesteld dat de huidige titularis bij het departement Volksgezondheid, minister Donfut, zelfs nog geen enkel uitvoeringsbesluit in voorbereiding had. Er is nog geen financiering gepland. Met andere woorden, het fonds kan gewoon niet werken. Het kan niet tot uitvoering worden gebracht. Wij moeten dus noodgedwongen – met hangende pootjes en beschaamd – zeggen dat wij dit minstens tot begin 2009 moeten uitstellen omdat het systeem niet op poten staat.

Translated text

It should therefore ensure that the patient can obtain compensation in a simple way, without having to provide the burden of proof himself. This is actually the implementation of the law, the faultless medical responsibility. If you ask me whether we need such legislation, the answer is, of course, yes. Doctors are also afraid of doing something wrong. One is going to do unnecessary examinations, one is going to do too many examinations because the doctor wants to make himself risk-free because he can hardly pay his insurance. Insurances are becoming very expensive and we gradually end up in the American system where every patient will claim damages to his doctor in the long run. This must therefore be arranged by creating an objective point of contact, a fund that monitors whether the complaints are legitimate, accountable and correct to ensure that people can obtain compensation in an easy way.

We told the Minister that this was important and that we wanted to cooperate on it. We are of course in favour of that principle. We even requested that hearing be held on this subject in the committee. Then we could invite competent people in Parliament to see how we should draft such legislation and how much money we needed to extract for it. What happened then, ladies and gentlemen? In April, two months before the elections, it turned out that there was no time for it. Paars turned out to be biologized by the elections. Especially PS and sp.a wanted to go to the elections while they could say they had done something for the patient, the little man, who became the victim of medical damage. Thus, they could invite the population to vote for them, the social party that has ensured that it can be stepped into the fund!

We warned them that it was better not to do this because it was dangerous and because the law was cracking on all sides. We are tired of amendments. We have even drafted an amendment to at least advocate that, in a title to be preserved and for security reasons, the law would not enter into force on 1 January. We had already submitted that amendment in April. All this was wiped away, and one day this innumerably difficult matter was pushed through the throat of the members of the commissions, under pressure especially of the socialist factions. They said it wasn’t important, everything was arranged and would be fine. We didn’t have to attract it. They had to be able to say that they were the ones who invented the fund and made it available to the people.

In the meantime, the drama of course happened: the document has remained. No one in the seated majority is interested in this. This cannot be done in current matters either. We were astonished when it was established that the current titularis at the Department of Public Health, Minister Donfut, had not even any implementing decision in preparation. No funding has been planned yet. In other words, the fund simply cannot work. It cannot be implemented. So we must be forced – with hanging feet and shame – to say that we must postpone this at least until the beginning of 2009 because the system is not on its feet.

#73

Official text

                    
                    Collega’s, toen ik in de commissie van Volksgezondheid voorstelde om geen tijd te verliezen, de hoorzittingen meteen te organiseren en de specialisten ter zake meteen uit te nodigen teneinde de wetgeving te kunnen verbeteren en uitvoerbaar te maken, was ik verrast, verbaasd en verbouwereerd de heer Mayeur, daarin gesteund door de collega’s van de sp.a, te horen zeggen dat ik, gefrustreerd na acht jaar oppositie, niets anders wou doen dan revanche nemen; hij zei dat ik hoorzittingen wou organiseren over iets dat reeds lang was goedgekeurd, hetgeen dus niet meer nodig was. Alleen de wet moest nog worden uitgevoerd.

Collega’s, ik zou verlegen zijn om zoiets te zeggen en dat meen ik oprecht! In april heb ik immers, zowel in de commissie als op dit spreekgestoelte, tegen minister Demotte gezegd dat er een ongelooflijke verantwoordelijkheid op hem rustte omdat er vanaf dan voor de patiënten valse verwachtingen werden gecreëerd en dat hij deze niet tegensprak, integendeel. Ik heb hem gezegd dat hij de mensen beloofde dat zij zouden worden geholpen, terwijl dit niet mogelijk zou zijn. Welnu, vandaag blijkt het zo te zijn.

Shame on you! Schande over u, dames en heren collega’s van paars, die alleen maar aan aankondigingpolitiek hebben gedaan, maar de zaken nooit grondig hebben voorbereid.

Daarom konden wij niet anders – gelukkig hebben wij daarvoor een meerderheid – dan deze wet die er niet is, deze non-wet, deze niet-uitvoerbare wet, minstens uit te stellen. Collega’s, ik doe een oproep om snel en eendrachtig werk te maken van deze aangelegenheid, want uiteraard zijn wij voorstanders van een goede regeling voor foutloze aansprakelijkheid.

Translated text

Colleagues, when I proposed in the Committee on Public Health not to waste time, to organize the hearings immediately and to immediately invite the specialists on the subject in order to be able to improve and make the legislation enforceable, I was surprised, surprised and transformed to hear Mr. Mayeur, supported by the colleagues of the sp.a, say that I, frustrated after eight years of opposition, wanted to do nothing but take revenge; he said that I wanted to organize hearings on something that had long been approved, which therefore no longer needed. Only the law had to be implemented.

I would be embarrassed to say such a thing, and I sincerely think so! In April, I told Minister Demotte, both in the committee and in this speech room, that an incredible responsibility rested on him because from then on false expectations were created for the patients and that he did not contradict them, on the contrary. I told him that he promised the people that they would be helped, while this would not be possible. Well, today it turns out to be so.

Shame on you! Shame on you, ladies and gentlemen, colleagues of purple, who have only done on announcement policy, but have never thoroughly prepared the affairs.

Therefore, we could not otherwise – fortunately we have a majority for it – than at least postpone this law which does not exist, this non-law, this non-executable law. Colleagues, I make a call to work quickly and unanimously on this matter, because of course we are in favor of a good arrangement for faultless liability.

#74

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, si nous pouvons nous réjouir de la qualité de notre service de soins de santé, s'il faut nous battre pour le maintenir ou en maintenir le financement et l'accessibilité, il faut bien constater également que les patients sont démunis lorsqu'ils sont confrontés – ce qui, heureusement, est rare – à une erreur médicale. Ils sont d'autant plus démunis s'ils n'ont pas aisément accès à la justice, que ce soit pour des raisons financières puisque la justice continue de coûter très cher – au point de pousser certains à hésiter à faire valoir leurs droits – ou culturelles puisque la justice reste trop peu compréhensible pour bon nombre de nos concitoyens. Elle nécessite donc un grand débat et un vaste chantier de simplification.

Dans ces cas-là, de nombreuses personnes choisissent de se taire et de souffrir en silence plutôt que de se heurter à de nouveaux soucis, juridiques cette fois.

Tout cela justifie qu'on s'intéresse aux droits des patients, ce qu'Ecolo n'a jamais cessé de faire en soutenant les associations qui les accueillent et les fédèrent, ou en rédigeant des propositions de loi pour leur permettre de se défendre plus facilement en cas d'erreur ou d'accident médical. De même, de telles propositions de loi sont vues assez positivement par les praticiens eux-mêmes, pour lesquels il n'est pas facile de travailler correctement dans une ambiance de suspicion, de remise en cause permanente, voire d'intervention judiciaire en cas de désaccord ou de problème avec l'un ou l'autre patient.

C'est dire combien nous pouvions nous réjouir de ce projet de loi introduit par le ministre Demotte et voté par cette assemblée au mois d'avril 2007, à quelques mois des élections fédérales, comme d'aucuns l'ont déjà souligné. Et ce, même s'il comportait encore bien des points d'interrogation et des questions à régler via des arrêtés. Il s'agissait en quelque sorte d'une loi-cadre, plus facile à rédiger et à faire adopter qu'une loi précise et complète. Et puis, c'était sans doute aussi plus facile et utile à introduire à quelques mois des élections; c'était en quelque sorte de bonne guerre.

Une fois l'été passé, il fallut néanmoins déchanter. Les arrêtés d'application n'ayant pas été rédigés, y compris sous forme d'avant-projets, il s'est agi de se rendre à l'évidence de l'incapacité du gouvernement sortant à tenir ses promesses d'une mise en application au 1ᵉʳ janvier 2008 d'une loi si prometteuse et de celle du gouvernement potentiellement entrant à prendre le relais. La loi sur la protection des patients victimes d'erreurs médicales était, comme tant d'autres dossiers, prise en tenaille entre la violette finissante et l'orange bleue pas encore mûre. Slecht bestuur!

Quelle déception lorsque j'interrogeais le ministre Donfut à ce sujet, le 13 novembre dernier, et alors qu'on avait tant vanté la qualité du travail de son prédécesseur en matière de soins de santé. Non, les arrêtés d'application n'étaient pas prêts, n'existaient même pas sous forme de brouillon et ne pouvaient d'ailleurs être adoptés en période d'affaires courantes. Oui, il faudrait, via la loi-programme, reporter la mise en application de la loi. La loi-programme aura été précédée d'une semaine par ces propositions de loi déposées par certains de nos collègues, dont le cdH et le CD&V.

Bravo pour cette initiative, mais je vous souhaite surtout de pouvoir déposer ensemble, dans le futur, des propositions de loi plus utiles à la sauvegarde et au renforcement de la solidarité interpersonnelle.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, if we can rejoice with the quality of our health care service, if we must fight to maintain it or maintain its funding and accessibility, we must also see that patients are poor when they are confronted – which, fortunately, is rare – with a medical error. They are even more impoverished if they do not have easy access to justice, whether for financial reasons because justice continues to be very expensive – to the point of prompting some to hesitate to assert their rights – or cultural reasons because justice remains too incomprehensible for many of our fellow citizens. Therefore, it requires a large debate and a large construction of simplification.

In those cases, many people choose to remain silent and suffer in silence rather than encounter new, legal concerns this time.

All this justifies an interest in the rights of patients, which Ecolo has never ceased to do by supporting the associations that welcome and federate them, or by drafting bills to enable them to defend themselves more easily in case of error or medical accident. Similarly, such bills are seen quite positively by the practitioners themselves, for whom it is not easy to work properly in an atmosphere of suspicion, permanent questioning, or even judicial intervention in case of disagreement or problem with one or the other patient.

That is to say, how much we could rejoice in this bill introduced by Minister Demotte and voted by this assembly in April 2007, a few months before the federal elections, as some have already pointed out. And that, even though it still contained many questions and questions to be resolved through arrests. It was somehow a framework law, easier to draft and make adopted than a precise and complete law. And then, it was probably also easier and more useful to introduce a few months before the elections; it was somehow a good war.

Once the summer passed, however, it was necessary to discharge. Since the implementing orders were not drafted, including in the form of pre-projects, it was to make clear the failure of the outgoing government to fulfill its promises of implementation on 1 January 2008 of such a promising law and that of the government potentially entering to take over. The Law on the Protection of Patients Victims of Medical Errors was, like so many other records, caught up between the finishing violet and the not yet ripe blue orange. The bad administration.

What a disappointment when I questioned Minister Donfut about this on 13 November last year, and when the quality of his predecessor’s work in healthcare was so praised. No, the implementation orders were not ready, did not even exist in the form of a barrel, and could not be adopted in the period of ordinary business. Yes, it would be necessary, through the law-program, to postpone the implementation of the law. The program law will be preceded by a week by these bills submitted by some of our colleagues, including the CDH and CD&V.

Bravo for this initiative, but above all I wish you to be able to submit together, in the future, more useful bill proposals to safeguard and strengthen interpersonal solidarity.

#75

Official text

                    
                    On en est assez loin, d'après ce que j'ai pu observer des négociations de formation d'un gouvernement!

Pour nous, peu importe le moyen, pourvu que ce report soit voté, dès lors que ni la question du budget ni celle de l'impunité pénale et civile acquise par les médecins au 1ᵉʳ janvier n'ont pu être réglées préalablement, ce qui était le véritable problème.

Mais il ne s'agit pas, à présent, de jeter aux oubliettes les promesses de cette loi, de détricoter ses principes utiles et de continuer à ignorer, comme ce fut trop longtemps le cas, les droits des patients victimes des erreurs médicales.

Si nous voterons avec le groupe Ecolo-Groen! cette proposition de loi retardant la mise en œuvre de ce dispositif au plus tard au 1ᵉʳ janvier 2009, ce n'est pas pour l'empêcher définitivement d'exister faute de budget ou de spécifications nécessaires.

Dès lors, nous serons particulièrement attentifs à ce que, une fois ce texte voté, l'ensemble des acteurs ne se reposent pas sur leurs lauriers et rejettent à plus tard l'action urgente et nécessaire que j'ai décrite plus tôt en faveur des patientes et des patients, victimes d'erreur ou d'accident médical.

En l'occurrence, il s'agit plutôt – et j'en forme le vœu – de reculer pour mieux sauter et de gagner un peu de temps pour mettre rapidement sur pied le dispositif le plus performant et le plus efficace possible, et certainement pas de détricoter les promesses comprises dans la loi que nous reporterons aujourd'hui, via notre vote.

Translated text

We are quite far away, according to what I have seen from negotiations for forming a government!

For us, it does not matter the means, provided that this postponement is voted, since neither the question of the budget nor that of the criminal and civil impunity acquired by the doctors on 1 January could be settled beforehand, which was the real problem.

But now it is not a matter of throwing away the promises of this law, of destroying its useful principles and of continuing to ignore, as has been too long, the rights of patients victims of medical errors.

If we vote with the Ecolo-Groen group! This bill delaying the implementation of this arrangement by 1 January 2009 at the latest is not intended to permanently prevent it from existing due to lack of budget or necessary specifications.

Therefore, we will be especially attentive to the fact that, once this text has been voted, all the actors do not rest on their laurels and reject later the urgent and necessary action that I described earlier in favor of patients and patients, victims of error or medical accident.

In this case, it is rather – and I form the wish – to step back to jump better and to save a little time to quickly set up the most efficient and most efficient device possible, and ⁇  not to disrupt the promises contained in the law that we will postpone today, through our vote.

#76

Official text

                    
                    Collega's, de commissie heeft dit ontwerp van instemmingswet, dat door de Senaat werd overgezonden, besproken tijdens haar vergadering van 4 december 2007. Er waren heel wat opmerkingen in verband met de procedure.

De heer Van den Eynde vroeg zich af in welke mate de instemmingsprocedure met een verdrag, en de ratificatie ervan, worden beïnvloed door het feit dat alleen de lopende zaken worden afgehandeld. Hij verwees naar de vraag van de Conferentie van voorzitters van 6 november 2007, waarbij de ondertekening van het toekomstige Verdrag van Lissabon – het wordt vandaag ondertekend, maar ik weet niet of het al ondertekend is op dit ogenblik – onder de lopende zaken zou ressorteren op grond van een samenspel van elementen die niet allemaal voorhanden zijn bij dit ontwerp van instemmingswet. Hij verwees vooral naar het ontbreken van een multilateraal overeengekomen urgentiekader in deze instemmingswet.

Ook de heer Deseyn maakte een opmerking. Hij vroeg klaarheid van de regering in verband met de bevoegdheid om verdragen te sluiten in periodes waarin alleen lopende zaken worden afgehandeld. Collega Deseyn zei dat die bevoegdheid hoe dan ook niet mag variëren van geval tot geval. Hij verwees naar het dossier van de grensoverschrijdende samenwerking in het kader van de eurometropool Rijsel-Kortrijk-Doornik, waarin de lopende zaken juist werden gebruikt om te vergoelijken dat de instemmingsprocedure tot dusver niet tot een goed einde kon worden gebracht.

Als antwoord op deze procedureopmerkingen zei de vertegenwoordigster van de minister van Buitenlandse Zaken dat blijkt, uit de adviezen die de regering heeft ingewonnen vooraleer zij dit ontwerp van instemmingswet ter bespreking in de Senaat heeft voorgelegd, dat men wel degelijk kan doorgaan in een periode van lopende zaken, omdat het voorontwerp op 27 april 2007, dus vóór het ontslag van de regering, werd goedgekeurd in de Ministerraad. Op het einde van deze procedure werd met 11 stemmen tegen 2 beslist om verder te gaan met de bespreking van dit ontwerp van instemmingswet.

Wat de uiteenzetting zelf betreft, werd door de heer Van Quickenborne verwezen naar de memorie van toelichting die ook is opgenomen in het stuk dat in de Senaat reeds werd goedgekeurd. In de algemene bespreking van de instemmingswet namen verschillende sprekers het woord. Hun toespraken waren positief, om verschillende redenen.

De heer Moriau verwees naar de verschillende Zwitserse democratische partijen die de Europese samenwerking binnen de Schengenruimte, om de Schengenruimte uit te breiden tot Zwitserland, belangrijk vonden, omdat zo de strijd wordt aangebonden tegen het ijzingwekkende en racistische discours dat men almaar vaker te horen krijgt in de Zwitserse bondsstaat. De heer Deseyn wees naar de gunstige praktische gevolgen in het kader van de douaneformaliteiten. De heer Brotcorne verwees naar de vooruitgang die werd geboekt in de strijd tegen de mensenhandel. Alleen collega de Donnea vroeg zich af in welke mate zo’n verdrag kan knagen aan de drijfveren van Zwitserland om al dan niet toe treden tot de Unie.

Translated text

Colleagues, the committee discussed this draft law on consent, which was transmitted by the Senate, during its meeting of 4 December 2007. There were a lot of comments about the procedure.

Mr Van den Eynde wondered to what extent the process of consent to a treaty, and its ratification, are affected by the fact that only the ongoing matters are handled. He referred to the question of the Conference of Presidents of 6 November 2007, in which the signing of the future Lisbon Treaty – which is being signed today, but I don’t know whether it is already signed at this time – would fall into the ongoing affairs on the basis of an interplay of elements not all present in this draft law on consent. He referred in particular to the absence of a multilateral agreed emergency framework in this consent law.

Mr Deseyn also made a comment. He asked the government for clarity regarding the power to conclude treaties in periods where only ongoing matters are dealt with. Colleague Deseyn said that authority should not vary from case to case in any case. He referred to the dossier of the cross-border cooperation within the framework of the Eurometropolis Rijsel-Kortrijk-Doornik, in which the ongoing cases were used to prove that the consent procedure could not be successfully completed so far.

In response to these procedural observations, the representative of the Minister of Foreign Affairs said that it appears, from the opinions obtained by the Government before it submitted this draft law of consent for discussion in the Senate, that one can indeed continue in a period of ongoing affairs, since the preliminary draft was approved in the Council of Ministers on 27 April 2007, that is, before the resignation of the Government. At the end of this procedure, with 11 votes against 2 it was decided to proceed with the discussion of this Bill of Consent.

As regards the presentation itself, Mr Van Quickenborne referred to the memorandum of explanation which is also included in the document already approved in the Senate. In the general discussion of the Consent Act, several speakers spoke. Their speeches were positive, for several reasons.

Mr. Moriau referred to the various Swiss democratic parties that regarded the European cooperation within the Schengen area, in order to extend the Schengen area to Switzerland, as a way of fighting against the ironish and racist discourse that is increasingly heard in the Swiss federal state. Mr Deseyn pointed out the positive practical consequences of customs formalities. Mr Brotcorne referred to the progress made in the fight against human trafficking. Only colleague de Donnea wondered to what extent such a treaty could undermine Switzerland’s incentives to join or not join the Union.

#77

#78

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik zou in de eerste plaats de rapporteur willen danken voor haar zeer goed en omstandig verslag. Wij hebben inderdaad een goede discussie gevoerd in de commissie over de vraag of de goedkeuring van een verdrag in het Parlement wel valt onder de lopende zaken. Wij hebben besloten dat dat het geval is, want onderhavig verdrag is toch wel een heel grote stap vooruit in onze samenwerking met Zwitserland. Het wetsontwerp verzekert namelijk de omzetting van de overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis.

Voorzitter, het is heel moeilijk om hier te spreken. Ik stel voor dat er mensen naar de koffiekamer gaan, maar het spreekgestoelte dient om vandaar de vergadering toe te spreken en zij die daar zitten, horen te luisteren.

Translated text

#79

#80

Official text

                    
                    Collega’s, tot op heden ging Zwitserland over tot het sluiten van bilaterale akkoorden met haar buurlanden op het vlak van politie- en douanesamenwerking. Die aanpak volstaat eigenlijk niet om op te treden tegen de nieuwe vormen van criminaliteit. Met het voorliggende ontwerp willen wij dan ook met Zwitserland belangrijke stappen zetten in de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, meer justitiële samenwerking op het vlak van de strijd tegen de drugshandel, meer eenvormigheid met betrekking tot visa, de bestrijding van de illegale immigratie, de grensoverschrijdende politiesamenwerking en de wederzijdse rechtshulp in strafzaken.

De goedkeuring van het verdrag kan dan ook worden gezien als een stap richting integratie van Zwitserland in Europa. Het staat de Zwitsers natuurlijk vrij – collega De Croo, u hebt dat ook benadrukt tijdens onze werkzaamheden – om vast te houden aan hun verlangen naar autonomie. Hoe dan ook is het voor de politie- en douanesamenwerking een goede zaak dat wij vandaag het verdrag zullen goedkeuren. De Open Vld-fractie zal straks dan ook voor het wetsontwerp stemmen.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#12	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#13	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#33	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#34	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#49	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#50	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#65	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#66	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#67	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#70	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#74	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#75	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#76	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#77	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#78	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#79	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#80	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#12	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#13	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#33	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#34	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#49	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#50	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#65	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#66	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#67	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#70	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#74	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#75	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#76	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#77	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#78	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#79	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#80	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#12	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#13	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#33	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#34	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#49	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#50	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#65	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#66	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#67	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#70	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#74	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#75	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#76	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#77	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#78	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#79	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#80	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★