plenum van 2011-09-13 14:18:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2011-09-13 14:18:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/53/ip048x.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
53K1715	29/08/2011	✔	Projet de loi modifiant la loi du 2 novembre 2010 relative à la participation de l'Etat belge dans la société anonyme "European Financial Stability Facility" et à l'octroi de la garantie de l'Etat aux instruments financiers émis par cette société.
53K1714	29/08/2011	✔	Projet de loi transposant la directive 2009/44/CE du Parlement européen et du Conseil du 6 mai 2009 modifiant la directive 98/26/CE concernant le caractère définitif du règlement dans les systèmes de paiement et de règlement des opérations sur titres et la directive 2002/47/CE concernant les contrats de garantie financière, en ce qui concerne les systèmes liés et les créances privées.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#23	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#24	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#25	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#26	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#38	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#49	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#50	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#62	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#73	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙

#0

#1

#2

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, geachte collega’s, mijn betoog bij dit wetsontwerp spitst zich toe op twee punten.

Het eerste punt is de omzetting van richtlijn 2002/47/EG over de financiëlezekerheidovereenkomsten. Deze richtlijn regelt de pandrechtcessie tot zekerheid met betrekking tot de financiële instrumenten, rekeningen, tegoeden en bankvorderingen. De beleidsruimte van de Belgische wetgever is vrij strikt omlijnd. Wij hebben in de commissie met de minister een vrij technische discussie gevoerd over de vormvrije stille verpanding en stille cessie tot zekerheid van schuldvorderingen volgens het Burgerlijk Wetboek.

N-VA stelt zich de vraag of dit wetsontwerp de richtlijn wel correct omzet door terug te vallen op het Burgerlijk Wetboek. De richtlijn heeft het immers over de verschaffing van deze zekerheden door middel van een duurzaam medium om het risico van fraude te vermijden. Het voorbeeld van andere landen leert ons dat stille verpanding en stille cessie daar worden geregistreerd.

Collega’s, ik ga die discussie hier niet opnieuw voeren. Ik verwijs graag naar het verslag.

Als tweede punt wil ik dieper ingaan op de amendementen 5 en 6. Via deze amendementen wordt tegemoetgekomen aan het arrest van het Grondwettelijk Hof, van november 2008. Ik vind het heel spijtig dat men nog tijdens de vergadering amendementen moest indienen om tegemoet te komen aan een arrest dat meer dan twee jaar oud is. De indieners van de amendementen wilden blijkbaar dat de regering het advies van de Raad van State ontwijkt. Zij verhinderden bovendien dat de partijen die het amendement niet mee ondertekenden de nodige tijd kregen om de tekst grondig te bekijken en te beoordelen in de commissie. Deze werkwijze is niet ernstig. Het arrest van het Grondwettelijk Hof werd trouwens bijna unaniem door de Nederlandstalige en de Franstalige rechtsleer bekritiseerd.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, dear colleagues, my discussion on this bill focuses on two points.

The first point is the transposition of Directive 2002/47/EC on financial security contracts. This Directive governs the assignment of collateral for collateral in respect of financial instruments, accounts, funds and bank claims. The policy area of the Belgian legislature is quite strictly delimited. We held a fairly technical discussion in the committee with the minister on the formless silent seizure and silent cession to secure debt claims according to the Civil Code.

N-VA asks itself whether this bill correctly transposes the directive by falling back into the Civil Code. In fact, the Directive concerns the provision of these collateral by means of a durable medium to avoid the risk of fraud. The example of other countries teaches us that silent imprisonment and silent assignment are registered there.

I will not repeat this discussion here. I would like to refer to the report.

As a second point, I would like to take a closer look at amendments 5 and 6. These amendments comply with the judgment of the Constitutional Court of November 2008. I regret very much that amendments had to be submitted during the meeting in order to comply with a judgment that is more than two years old. The proposers of the amendments apparently wanted the government to avoid the advice of the State Council. They also prevented the parties who did not sign the amendment from being given the necessary time to thoroughly review and evaluate the text in the committee. This method is not serious. The ruling of the Constitutional Court was, by the way, almost unanimously criticized by the Dutch-speaking and French-speaking legal doctrine.

#3

Official text

                    
                    Via het vijfde en het zesde amendement worden natuurlijke personen die geen handelaar zijn, zeg maar de gewone consument, uitgesloten van de conventionele schuldvergelijking via nettingovereenkomsten en daarmee gepaard gaande technieken na samenloop. Zij vallen dan ook terug op het gemeenrecht. Men doet hier uitschijnen dat dit in het belang van de gewone man is.

Het Hof oordeelt dat de wet financiële zekerheden betrekking heeft op vermogende personen, of althans op personen die over effecten beschikken, en dus dat de toepassing van de nettingovereenkomsten op natuurlijke personen onevenredig is met het doel van deze wet. Het Hof volgt daarbij de argumentatie die ontwikkeld is door de Waalse regering.

Ons inziens heeft de gewone consument, de natuurlijke persoon, er ook baat bij dat zijn schuldvordering op bijvoorbeeld een bank tot zekerheid dient van de schuldvordering van de bank op haar cliënt. Denk maar terug aan de financiële crisis van 2009. Tijdens deze crisis hadden de mensen schrik dat zij hun spaarcenten op de bank zouden kwijtspelen terwijl zij hun lening bij diezelfde bank wel zouden moeten blijven aflossen. Deze ‘gewone mensen’ verwachten terecht dat als deze bank in gebreke zou blijven dat zij het nog terug te betalen bedrag van de lening zouden mogen compenseren met de spaargelden die zij nog tegoed hebben van diezelfde bank.

Beide schuldvorderingen strekken als het ware tot zekerheid van elkaar. Het omgekeerde is natuurlijk ook waar. Indien de cliënt zijn lening niet kan aflossen bedingen de banken via nettingovereenkomsten dat de lening mag worden gecompenseerd met de spaargelden van de cliënt. Dat heeft mijns inziens helemaal niets te maken met de vraag of de cliënt rijk of arm is, zoals het Grondwettelijk Hof voorhoudt. Beide kunnen leningen aangaan maar de rijken kunnen het doorgaans gemakkelijker omdat ze meer zekerheden kunnen aanbieden.

Het wetsontwerp ontneemt de financiële instellingen de mogelijkheid om de leningen en spaartegoeden contractueel aan elkaar te koppelen zonder dat daarbij een verband bestaat dat beantwoordt aan de economische realiteit van de verhouding tussen beide partijen.

Translated text

Through the fifth and sixth amendments, natural persons who are not traders, say the ordinary consumer, are excluded from conventional debt settlement through netting agreements and associated techniques after merger. They fall back to the common law. It is shown here that this is in the interest of the ordinary man.

The Court considers that the Financial Security Act relates to wealthy persons, or at least to persons holding securities, and therefore that the application of the netting agreements to natural persons is disproportionate to the purpose of that law. The Court follows the arguments developed by the Wallonian Government.

In our view, the ordinary consumer, the natural person, also benefits from the fact that his debt claim to, for example, a bank serves as security of the debt claim of the bank to its client. Remember the financial crisis of 2009. During this crisis, people were afraid that they would lose their savings in the bank while they would have to continue to repay their loan in the same bank. These “ordinary people” rightly expect that if this bank would remain in default, they would be able to compensate for the remaining amount of the loan with the savings they still have credited from that same bank.

Both claims are intended to provide security for each other. The opposite is of course also true. If the client is unable to repay his loan, the banks through netting agreements stipulate that the loan may be compensated with the customer’s savings. This, in my opinion, has nothing to do with whether the client is rich or poor, as the Constitutional Court presupposes. Both can take out loans but the rich can usually make it easier because they can offer more collateral.

The draft law deprives financial institutions of the possibility of contractually linking the loans and savings without there being a link that corresponds to the economic reality of the relationship between both parties.

#4

Official text

                    
                    Is dat nu in het voordeel van de gewone man? Wellicht niet. Hoe minder zekerheden een bank krijgt, hoe meer risico zij loopt om bij wanbetaling het ontleende bedrag niet te kunnen recupereren.

Een hoger risico resulteert meestal – of toch normaal – in een hogere rentevoet, in zoverre de lening niet wordt geweigerd. Hogere rentevoeten remmen de economische activiteit af. Volgens mij was een van de doelstellingen van de wet financiële zekerheden toch die economische groei te stimuleren.

Een tweede doelstelling van de wet financiële zekerheden was het bevorderen van de financiële stabiliteit. Men legt de oorzaak van de financiële crisis van vandaag graag bij de banken. Zij zijn de schuldigen van de huidige economische malaise.

Wat echter minder geweten is, is dat de oorzaak van de financiële crisis niet bij de banken lag, maar bij een Amerikaanse sociale politiek, die gericht was op het faciliteren van woonkredieten aan kansarmen. Daarbij werden hypothecaire leningen toegestaan of verzekerd, die nooit zouden kunnen worden terugbetaald.

Amerika heeft, via Fannie Mae en Freddie Mac en de creativiteit van haar financiële sector, deze problematische schulden dan ook weten te exporteren naar de rest van de wereld.

Wanneer wij de toepassing van die nettingovereenkomsten na samenloop in hoofde van natuurlijke personen zoals u en ik, uitsluiten, ontneemt men de banken een zekerheid. Is dat een verbetering van de financiële stabiliteit?

Financiële stabiliteit is er enkel wanneer iedereen zijn schulden netjes terugbetaalt. Het is de verantwoordelijkheid van de schuldeiser en de schuldenaar om het risico van wanbetaling te beperken. Het stellen van zekerheden is daar een deel van.

In die zin beantwoordt de keuze die de meerderheid hier maakt om de uitwerking van de nettingovereenkomsten na samenloop te verhinderen in hoofde van die natuurlijke personen ons inziens niet aan het tweede doel van de wet van de financiële zekerheden.

Door ook hier weer de uitwerking van die nettingovereenkomsten na samenloop in hoofde van natuurlijke personen die geen handelaar zijn, uit te sluiten, krijgen wij een bric-à-bracwetgeving die is gebouwd van de ene uitzondering op de andere.

Nettingovereenkomsten op zich vormen al een uitzondering op de algemene regel. Als algemene regel geldt dat na samenloop geen schuldvergelijking kan plaatsvinden. En nu gaan wij hier nog eens een uitzondering maken, namelijk voor natuurlijke personen die geen handelaar zijn.

Translated text

Is this in the interest of the ordinary man? Maybe not. The less collateral a bank receives, the greater the risk it risks not to be able to recover the borrowed amount in the event of default.

A higher risk usually – or normally – results in a higher interest rate, insofar as the loan is not refused. Higher interest rates hinder economic activity. In my opinion, one of the objectives of the law was financial security, however, to stimulate that economic growth.

A second objective of the Financial Security Act was to promote financial stability. The cause of today’s financial crisis is liked to be laid to the banks. They are the culprits of the current economic misfortune.

What is less conscious, however, is that the cause of the financial crisis was not in the banks, but in an American social policy aimed at facilitating housing loans to disadvantaged. In doing so, mortgage loans were allowed or insured, which could never be repaid.

America, through Fannie Mae and Freddie Mac and the creativity of its financial sector, has therefore managed to export these problematic debts to the rest of the world.

When we exclude the application of these net clearing agreements after merger on behalf of natural persons such as you and me, the banks are deprived of a security. Is this an improvement in financial stability?

Financial stability can only be achieved when everyone pays off their debts properly. It is the responsibility of the creditor and the debtor to limit the risk of default. Insurance is part of that.

In that sense, the choice made by the majority here in order to prevent the elaboration of the post-consolidation netting agreements under those natural persons does not, in our view, meet the second objective of the Financial Security Act.

By excluding the development of these netting agreements after merger by natural persons who are not traders, we have a bric-à-brac legislation that is built from one exception to another.

Net clearance agreements are already an exception to the general rule. As a general rule, after merger, no debt settlement can take place. And now we are going to make another exception here, namely for natural persons who are not traders.

#5

Official text

                    
                    Ten aanzien van de gewone consument zullen wij dus bijgevolg terugvallen op de algemene regel en de rechtspraak die de typische bancaire bedingen van eenheid van rekening en compensatiebedingen aanvaardt.

Mijnheer de minister, wij gaan ervan uit dat voorliggend wetsontwerp niks aan voornoemde toestand zal wijzigen.

In plaats van in een uitzondering te voorzien, bestaat ons inziens een veel betere oplossing erin op algemene wijze de zekerheidsfunctie van de wettelijke schuldvergelijking te versterken, zoals in het Nederlandse recht gebeurt.

De reden waarom wij veeleer voor een veralgemening van de schuldenvergelijking na samenloop pleiten, is dat de mogelijkheid tot compensatie door alle grootbanken momenteel steeds eenzijdig in het voordeel van de bank wordt bedongen. De mogelijkheid tot compensatie geldt niet, wanneer een bank in gebreke zou blijven.

De mensen hebben dus inderdaad terecht schrik dat zij hun lening zullen mogen blijven aflossen en zij hun spaargelden kunnen kwijtspelen.

Mijnheer de minister, ik weet dat u nu zal opwerpen dat wij onze depositobescherming nog hebben. De Belgische Staat, met een geconsolideerde brutostaatsschuld van 458 miljard euro of een schuldgraad van nagenoeg 100 % van het bruto nationaal product, zal het bedrag van 200 miljard euro op de spaarboekjes garanderen.

Op economisch vlak kunnen wij ons natuurlijk ook afvragen of de bedoelde spaartegoeden niet veeleer de financiering van de staatsschuld garanderen. Zulks vermeld ik evenwel terzijde.

De depositobescherming tot 100 000 euro per persoon wordt echter na wettelijke of conventionele vergelijking toegepast. Voor de vaststelling van het bedoelde bedrag van de schuldvorderingen die voor een terugbetaling in het kader van voormelde depositobescherming in aanmerking komen, worden alle schuldvorderingen van een zelfde cliënt op dezelfde kredietinstelling opgesteld, en zulks na wettelijke of conventionele vergelijking met de schulden van de betrokken cliënt.

Het is dus helemaal niet logisch dat net de overeenkomsten na samenloop in hoofde van natuurlijke personen geen uitwerking mogen hebben, wanneer het Bijzonder Beschermingsfonds pas na de conventionele schuldenvergelijking tussenkomt.

Collega’s, u merkt dat niet alleen de cliënten maar ook de banken alsook de Belgische Staat er belang bij hebben dat na samenloop een schuldvergelijking kan plaatsvinden. Op dergelijke manier wordt de zekerheidsfunctie van de schuldvergelijking versterkt.

Wij inspireren ons ter zake op het Nederlandse recht, waar als algemene regel geldt dat de wettelijke schuldvergelijking plaatsvindt, indien natuurlijk de schulden en de schuldvorderingen die wederzijds zijn ontstaan, vóór de faillietverklaring zijn ontstaan.

Translated text

As regards the ordinary consumer, we will therefore return to the general rule and jurisprudence that accepts the typical banking terms of unit account and compensation terms.

Mr. Minister, we assume that the present bill will not change the aforementioned situation.

Instead of providing for an exception, a much better solution is, in our view, to strengthen the security function of the statutory debt equation in general, as is the case in Dutch law.

Rather, the reason why we advocate a generalization of the debt balance after a consolidation is that the possibility of compensation by all big banks is currently always unilaterally conditioned in the bank’s favor. The possibility of compensation does not apply if a bank would remain in default.

So people are indeed rightly afraid that they will continue to repay their loans and they may lose their savings.

Mr. Minister, I know that you will now argue that we still have our deposit protection. The Belgian State, with a consolidated gross public debt of EUR 458 billion or a debt rate of almost 100% of the gross national product, will guarantee the amount of EUR 200 billion on the savings books.

On the economic level, of course, we can also ask ourselves whether the aforementioned savings benefits do not rather guarantee the financing of the state debt. However, this is mentioned on the side.

However, the deposit protection up to EUR 100 000 per person is applied after legal or conventional comparison. For the purpose of determining the amount of the claims eligible for reimbursement under the aforementioned deposit protection scheme, all claims of the same client on the same credit institution shall be drawn up after legal or conventional comparison with the debts of the client concerned.

It is therefore not at all logical that precisely the agreements after merger under natural persons should not have effect, if the Special Protection Fund intervenes only after the conventional debt settlement.

Colleagues, you notice that not only the clients but also the banks and the Belgian State have an interest in the possibility that a debt settlement can take place after the merger. In this way, the security function of the debt balance is strengthened.

We are inspired in this regard by Dutch law, where the general rule is that the legal debt settlement takes place if, of course, the debts and the debt claims that have arisen mutually have arisen before the declaration of bankruptcy.

#6

Official text

                    
                    Als laatste argument verwijzen wij ook nog eens naar de Europese insolventieverordening, want niet alleen in Nederland, waarnaar wij reeds verwezen hebben, maar ook in Duitsland en Groot-Brittannië er in de regel een wettelijke verruiming van de mogelijkheid tot schuldvergelijking na samenloop toe te laten. In het Belgische recht bestaat er, net als in Frankrijk, een verbod.

De Europese insolventieverordening bepaalt dat bij een insolventieprocedure in België de schuldvergelijking ook na samenloop moet worden aanvaard indien het recht dat van toepassing is op de schuldvordering van de onvermogende persoon dat toelaat. De partijen die in de commissie dit amendement steunden zorgen hier weer voor een nieuwe discriminatie van binnenlandse schuldeisers ten opzichte van buitenlandse schuldeisers.

Wij kunnen dan ook besluiten dat vanuit een meer algemene kijk op de economische zekerheidsfunctie in het kader van de schuldvergelijking, het beter zou geweest zijn dat de schuldvergelijking na samenloop zou geregeld worden.

Het heeft ons inziens immers een aantal voordelen. De consument gaat wellicht goedkoper kunnen lenen. Daardoor zou de economische groei gestimuleerd kunnen worden. De financiële stabiliteit zou worden bevorderd. De consument wordt beter beschermd tegen standaardbedingen waarbij de banken conventioneel de schuldvergelijking alleen in hun voordeel bedingen. Het risico dat de Staat op zich neemt om de deposito’s van de gewone spaarder te beschermen zou kunnen worden verminderd. De binnenlandse schuldeisers worden op gelijke voet geplaatst ten aanzien van de Nederlandse, Duitse en Britse schuldeisers, die wel schuldvergelijking na samenloop kunnen inroepen.

Om al deze redenen gaat de N-VA-fractie zich dan ook onthouden, met name voor de wijze waarop de wijzigingen aan de finaliteitsrichtlijn en de richtlijn financiële zekerheid werden omgezet naar Belgisch recht.

Translated text

As a final argument, we also refer to the European Insolvency Regulation, because not only in the Netherlands, which we have already referred to, but also in Germany and Britain, there is usually a legal extension to allow the possibility of debt settlement after merger. In Belgian law, like in France, there is a prohibition.

The European Insolvency Regulation provides that in an insolvency proceedings in Belgium the debt settlement must be accepted even after merger if the law applicable to the debt claim of the insolvent person allows it. The parties in the committee who supported this amendment here again create a new discrimination of domestic creditors versus foreign creditors.

We can therefore conclude that from a more general view of the economic security function in the context of the debt equation, it would have been better that the debt equation would be regulated after merger.

In our view, it has a number of advantages. Consumers may be able to borrow cheaper. This could stimulate economic growth. Financial stability would be promoted. Consumers are better protected against standard contracts in which banks conventionally condition the debt settlement only in their favour. The risk that the State assumes to protect the deposits of the ordinary saver could be reduced. The domestic creditors are placed on an equal footing with regard to the Dutch, German and British creditors, who can invoke debt settlement after merger.

For all of these reasons, the N-VA group therefore refrains, in particular as regards the way in which the amendments to the Finality Directive and the Financial Security Directive were transposed into Belgian law.

#7

#8

Official text

                    
                    Ik wil mevrouw Wouters nog danken voor haar inzet voor het ontwerp. Wij hebben heel lange besprekingen gevoerd in de commissievergadering. Ik verwijs naar het verslag. Ik dank ook haar medewerker, de heer Rombouts dacht ik, voor een heel lange vragenlijst.

Translated text

#9

#10

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, het is misschien niet slecht bij het begin van mijn uiteenzetting stil te staan bij wat wij gaan doen, met name aan het European Financial Stability Facility de mogelijkheid geven om beter in te grijpen op de markten wanneer zulks nodig is.

Collega’s, het brandt op de financiële markten in Europa. Wanneer het brandt, moet er worden geblust. Derhalve zal de N-VA uiteindelijk het voorliggende wetsvoorstel ook steunen, doch niet zonder enige bemerkingen, waarschuwingen of bedenkingen met betrekking tot de toekomst te uiten.

In eerste instantie hebben wij een aantal bemerkingen bij de vorm.

Het is opnieuw duidelijk en kentekenend dat het Parlement in voorliggende materie achter de feiten aanholt. Op het ogenblik dat wij in de commissie over het voorliggende voorstel hebben vergaderd, was de beslissing immers al genomen. Wij stonden met de rug tegen de muur. Er was zelf geen mogelijkheid meer om nog enige aanpassing te doen. Bij deze staan wij dus in feite sowieso voor een voldongen feit, weliswaar een voldongen feit dat voor de financiële toestand in Europa absoluut noodzakelijk is.

Veel belangrijker is echter een punt waarbij ik even langer wil stilstaan. Dat is, collega’s, het feit dat volgens ons Europa ter zake absoluut een kans mist.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, it may not be bad to stop at the beginning of my presentation on what we are going to do, in particular giving the European Financial Stability Facility the opportunity to better intervene in the markets when necessary.

It is burning on the financial markets in Europe. When it burns, it must be blown. Therefore, the N-VA will ultimately also support the present bill, but not without expressing any comments, warnings or concerns regarding the future.

First, we have a few comments on the form.

It is once again clear and distinctive that the Parliament is following the facts in the present matter. At the time we met in the committee on the present proposal, the decision had already been taken. We stood with our back against the wall. There was no possibility to make any further adjustments. In this case, we are therefore, in fact, in any case, faced with an accomplished fact, though a accomplished fact which is absolutely necessary for the financial situation in Europe.

However, a much more important point is one where I would like to remain a little longer. That is, colleagues, the fact that, in our opinion, Europe absolutely lacks a chance in this regard.

#11

Official text

                    
                    Wij zijn er absoluut van overtuigd dat het op korte termijn uitbreiden van het fonds onverantwoord zou zijn, maar wij zijn er eveneens van overtuigd dat wij moeten stilstaan bij het risico dat de lidstaten lopen die vandaag nog in gezonde financiële toestand verkeren. Nalaten te kijken naar het risico dat deze lidstaten lopen en nalaten de budgettaire handel en wandel scherp op te volgen van de lidstaten die steun ontvangen, alsook van de landen in de eurozone die vandaag nog gezond zijn of gezond mogen worden genoemd, is eveneens onverantwoord.

De N-VA is ervan overtuigd dat het beste crisisbeheer en het beste verweer dat men kan hebben tegen financiële spelers die het op ons of op delen van de eurozone gemunt zouden hebben, een stringent en orthodox begrotingsbeleid is.

Het louter uitbreiden van de mogelijkheden en de geldmassa in het steunfonds is in feite de gemakkelijkheidoplossing en kan volgens ons niet werken zonder ook een minutieus opvolgen van de Europese aanbevelingen voor de begrotingen in de lidstaten met moeilijkheden alsook in de lidstaten die vandaag nog in gezonde toestand verkeren.

In die zin wil ik ook graag verwijzen naar de vraag van de Nederlandse eerste minister Rutte, die absoluut aandringt op een responsabiliseringsmechanisme en zelfs een sanctioneringmechanisme voor landen van de eurozone die de aanbevelingen van Europa met betrekking tot de begroting naast zich neerleggen.

Translated text

We are absolutely convinced that expanding the Fund in the short term would be irresponsible, but we are also convinced that we must stand up to the risk that the Member States are still in sound financial condition today. Failing to look at the risks that these Member States face and failing to closely monitor the budgetary trade and changes of the Member States receiving support, as well as of the countries in the euro area that can still be called healthy or healthy today, is also irresponsible.

The N-VA is convinced that the best crisis management and the best defence that one can have against financial players who would have it on us or on parts of the euro zone is a rigorous and orthodox fiscal policy.

The simple expansion of the capabilities and the amount of money in the support fund is in fact the ease solution and we do not think it can work without also a careful follow-up of the European recommendations for budgets in the Member States in difficulty as well as in the Member States that are still in healthy condition today.

In that sense, I would also like to refer to the question of Dutch Prime Minister Rutte, who absolutely insists on a accountability mechanism and even a sanctioning mechanism for euro area countries that put aside Europe’s budgetary recommendations.

#12

Official text

                    
                    Een tweede gemiste kans voor Europa – daar kan niemand naast kijken – is het gebrek aan eenduidige communicatie. De dag na de aankondiging van de genomen maatregelen, het 21 juli-statement, reageerden de markten in de andere richting dan wat verwacht kon worden. Had men die verwachting dan ingelost kunnen zien? Misschien wel, indien men niet impliciet had erkend dat er over het einde van de euro gesproken was, indien bijvoorbeeld Duitsland niet met de spierballen had gerold, en indien men geen halfafgewerkte voorstellen had gelanceerd die niet klaar waren voor implementatie.

Laten wij wel wezen, de geloofwaardigheid van de genomen maatregelen bepaalt hoe de financiële markten erop reageren.

Ook vandaag zien wij in de pers dat men in diverse landen vindt dat een begeleid faillissement van Griekenland mogelijk moet zijn. Dit soort communicatie is niet van die aard om opnieuw vertrouwen in de markten te doen ontstaat.

Naast deze gemiste kansen voor Europa wil ik ook stilstaan bij het voluntarisme waarmee België zich achter de maatregelen schaart. Laten wij wel wezen, door straks deze wet goed te keuren, verbinden wij ons tot interventies en waarborgen voor een bedrag van 34,5 miljard euro.

Translated text

A second missed opportunity for Europe – which no one can ignore – is the lack of unambiguous communication. The day after the announcement of the measures taken, the July 21 statement, the markets reacted in the opposite direction than could be expected. Could that expectation have been fulfilled? Per ⁇ , if one had not implicitly acknowledged that the end of the euro had been talked about, if, for example, Germany had not rolled with the muscle balls, and if one had not launched semi-finished proposals that were not ready for implementation.

The credibility of the measures taken determines how the financial markets will respond to them.

Even today we see in the press that in various countries it is believed that an accompanied bankruptcy of Greece must be possible. This type of communication is not of the kind to restore confidence in the markets.

In addition to these missed opportunities for Europe, I would also like to refer to the voluntarism with which Belgium supports the measures. Let’s say, by approving this law later, we commit to interventions and guarantees in the amount of 34.5 billion euros.

#13

Official text

                    
                    34,5 miljard euro is 10 % van ons bruto binnenlands product. Wij gaan ons verbinden voor 10 % van wat wij allemaal samen waard zijn in dit land, elk jaar opnieuw.

Andere landen hebben daarvoor waarborgen gevraagd, maar wij hebben dat niet gedaan. Misschien ligt er ook daar voor België een gemiste kans. Immers, het lijkt edel en grootmoedig om te zeggen dat wij straks instappen in een noodplan voor Griekenland, en wie weet voor welke landen nog gaan volgen. Voor onszelf is het echter belangrijk om even stil te staan bij het risico dat wij daarmee lopen. 10 % van wat wij per jaar waard zijn in België, leggen wij in de weegschaal. België zal 6 % van de Europese interventies op zich nemen. Dat is niet min.

Daarom hebben wij ook vragen gesteld aan de minister van Financiën. Tot onze spijt hebben wij geen voldoende antwoord gekregen op de vraag hoe het risico vandaag wordt ingeschat. In de media is er namelijk sprake van het failliet van Griekenland, van een begeleid faillissement, van een concordaat, of hoe men het ook wil noemen. In dat geval worden de middelen die wij waarborgen, opeisbaar. De waarborg van vandaag zal netto geen uitgave zijn en zal ons niets kosten. Het risico bestaat echter – en het wordt steeds reëler – dat België ook effectief op zijn bijdrage in de waarborgen zal worden aangesproken.

Translated text

EUR 34.5 billion is 10% of our gross domestic product. We will commit to 10% of what we all value together in this country, again every year.

Other countries have asked for guarantees, but we did not. There may also be a missed opportunity for Belgium. After all, it seems noble and generous to say that we will soon enter into an emergency plan for Greece, and who knows which countries will follow. For ourselves, however, it is important to be silent at the risk we are taking with it. 10% of what we value annually in Belgium, we put in the scale. Belgium will be responsible for 6% of EU interventions. That is not mine.

We also asked questions to the Minister of Finance. Unfortunately, we have not received an adequate answer to the question of how the risk is assessed today. The media is talking about Greece’s bankruptcy, an accompanied bankruptcy, a concordate, or whatever one wants to call it. In this case, the funds we guarantee will be taxable. Today’s guarantee will not be a net expenditure and will cost us nothing. However, there is a risk – and it is becoming increasingly real – that Belgium will also be effectively addressed on its contribution to the guarantees.

#14

Official text

                    
                    Ik kom tot mijn conclusie. Zoals reeds gezegd, als het brandt moet er geblust worden. Wij roepen dan ook op om te stoppen op Europees niveau met het aanwakkeren van het vuur, enerzijds door verschillende vormen van communicatie, maar anderzijds door blusmiddelen aan te reiken door vandaag dit wetsvoorstel mee goed te keuren. Daarnaast vragen wij aan het Parlement en aan de regering om werk te maken van een financiële stresstest van de Belgische financiën met inbegrip van de waarborgen die wij wensen aan te gaan. Het mag niet zo zijn dat beleggers morgen vaststellen dat België zich in deze, bovenop de reeds bestaande torenhoge schuld, aan het "overwaarborgen" is en dat zij na een paar weken zeggen dat het voor hen een risico wordt omdat de waardepapieren stijgen op het ogenblik dat het geld voor hen duurder wordt, wat allemaal rechtstreeks wordt gevoeld in de begroting en in de portemonnee.

Daarnaast roepen wij op om op Europees niveau dringend werk te maken van een sanctioneringsmechanisme met betrekking tot de implementatie van de Europese aanbevelingen en de Europese stabiliteitsvoorwaarden. Ook België mag hier het voortouw nemen.

Tot slot nog dit. Ik denk dat wij in dit Parlement ernstig moeten overwegen om een denktank of een werkgroep op te starten om – ook als Belgen – het voortouw te kunnen nemen in het nadenken over een nieuwe bevoegdhedenstructuur op financieel vlak in Europa. Als wij één les kunnen leren uit de voorbije anderhalve maand, dan is het dat wij beseffen dat wij vandaag niet goed weten waar wij naartoe zullen gaan en dat wij moeten hopen dat de maatregelen die wij nemen effect zullen sorteren. Misschien kan het Parlement daarover eens nadenken en proberen een richting uit te werken.

Translated text

I come to my conclusion. As previously stated, if it burns, it must be blown. We therefore call for an end at European level to the incitement of fires, on the one hand through various forms of communication, but on the other hand through the provision of extinguishing agents by approving this bill today. In addition, we ask the Parliament and the Government to work out a financial stress test of the Belgian finances, including the safeguards we wish to apply. It shouldn’t be that investors tomorrow find that Belgium is “overlooking” in this, in addition to the already existing high debt, and that after a few weeks they say that it becomes a risk for them because the securities rise at the moment that the money becomes more expensive for them, which all is directly felt in the budget and in the wallet.

We also call for urgent work at European level on a sanctioning mechanism in relation to the implementation of the European recommendations and the European Stability Conditions. Belgium can also take the lead here.

Finally this. I think we in this Parliament should seriously consider setting up a think tank or a working group in order to take the lead – also as a Belgian – in thinking about a new structure of financial powers in Europe. If we can learn one lesson from the last one-and-a-half month, it is that we realize that today we do not know exactly where we will go and that we must hope that the measures we take will produce effect. Per ⁇  the Parliament can think about it and try to work out a direction.

#15

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le premier ministre, messieurs les ministres, chers collègues, nous sommes heureux, au nom du groupe socialiste, de contribuer à émettre ce signal clair avec le parlement belge: ce dernier montre qu'il est capable de réunir ses membres rapidement, quand il le faut, pour prendre les décisions que la situation impose. C'est le cas en matière de finances, comme cela l'a été lors des crises internationales que nous avons connues ces dernières semaines.

La situation financière internationale est dramatique. Je retracerai brièvement l'historique: comment en sommes-nous arrivés là? Ce débat a commencé au début des années 80, à l'occasion de la dérégulation prônée par un président américain républicain, suivi par une première ministre britannique, qui a provoqué dans le monde entier une euphorie financière. Celle-ci a engendré deux mots-clés: les privatisations et la dérégulation.

À cette époque, que certains ici dans cette assemblée ont connue, on se sentait quelque peu "ringards" lorsque l'on défendait la puissance publique face l'extraordinaire montée en force de la volonté de donner au privé une toute-puissance au niveau international. Nous voulions imposer des règles à un capitalisme qui, après avoir grandi pendant quelques années, allait tourner fou.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Prime Minister, Mr. Ministers, dear colleagues, we are happy, on behalf of the Socialist Group, to contribute to sending this clear signal with the Belgian Parliament: the Belgian Parliament shows that it is capable of bringing together its members quickly, when necessary, to make the decisions that the situation imposes. This is the case in terms of finance, as it has been in the international crises we have experienced in recent weeks.

The international financial situation is dramatic. I will briefly trace the history: how did we get there? This debate began in the early 1980s, on the occasion of deregulation promoted by a Republican American president, followed by a British prime minister, which caused worldwide financial euphoria. There are two key words: privatization and deregulation.

At that time, which some here in this assembly have known, one felt somewhat "ringard" when one defended the public power against the extraordinary rise in strength of the will to give to the private a all-power at the international level. We wanted to impose rules on a capitalism that, after growing up for a few years, would go crazy.

#16

Official text

                    
                    La première crise technologique du début des années 2000 n'a pas suffi. Elle devait pourtant servir d'exemple, de signal d'alarme. Cela n'a pas été le cas. De nouveau, la crise a éclaté dramatiquement à l'automne 2008. Aujourd'hui, trois ans plus tard, nous sommes au bord de la récession économique internationale.

La Grèce, l'Irlande, l'Espagne, l'Italie sont autant de pays qui traversent des moments pénibles. Les pays d'Europe n'ont pas échappé aux crises financières et économiques que nous subissons depuis 2008. Aucun pays européen n'a échappé aux lourdes conséquences d'une nouvelle crise, une crise de la dette cette fois entraînée notamment par le sauvetage des banques.

Mais, pour la Grèce, l'heure est dramatique. Alors que certains parlent de faillite pure et simple de cet État, il est urgent que l'Europe réagisse. Rendons-nous compte, mesurons l'impact de la faillite éventuelle d'un État! Cela n'a pas de sens! C'est peut-être le moment d'ailleurs de se rappeler que la doctrine qui fonde les démocraties repose sur l'existence d'États souverains, d'États stables, indestructibles sauf par la violence.

C'est aussi le moment de se rappeler tous les efforts de nos États qui ont été basés sur la notion, voici trois ans à peine, du too big to fail, pour éviter le "risque systémique" des banques! Nous, démocrates, nous devrions accepter que le risque systémique s'étende à des États souverains qu'on laisserait aller en faillite. Pour nous socialistes et pour nous démocrates, c'est inacceptable!

Translated text

The first technological crisis of the early 2000s was not enough. It should serve as an example, as an alarm signal. This was not the case. Again, the crisis broke out dramatically in the fall of 2008. Today, three years later, we are on the brink of the international economic recession.

Greece, Ireland, Spain, Italy are so many countries that are going through painful times. The European countries have not escaped the financial and economic crises we have been experiencing since 2008. No European country has escaped the heavy consequences of a new crisis, a debt crisis this time caused by the bailout of banks.

But for Greece, the time is dramatic. While some speak of a pure and simple bankruptcy of this state, it is urgent for Europe to react. Let’s take account, let’s measure the impact of a possible bankruptcy of a state! This makes no sense! Per ⁇  this is the time to remember that the doctrine founding democracies is based on the existence of sovereign states, stable states, indestructible except by violence.

It is also the time to recall all the efforts of our states that were based on the notion, just three years ago, of too big to fail, to avoid the “systemic risk” of banks! We Democrats should accept that the systemic risk extends to sovereign states that would be allowed to go bankrupt. For us socialists and for us Democrats, this is unacceptable!

#17

Official text

                    
                    L'Union européenne a un devoir de solidarité envers ses États membres. Pour nous, il est temps qu'elle devienne un espace politique et socio-économique en tant que tel.

Alors, d'autres émettent l'idée d'une sortie de la Grèce de l'espace européen. Nous disons non. Quel échec dramatique cela serait! Quel serait encore le sens du mot "Union" de notre Union européenne après cela? Et quel échec pour tous ceux qui ont essayé, durant des décennies, de bâtir l'Europe!

Il semble que certains oublient aussi qu'en Grèce vivent des hommes et des femmes qui n'ont rien demandé, qui n'ont pas fauté et qui subissent les conséquences sociales de ce qui se passe.

Ce qui est heurtant dans ces crises, c'est l'austérité aveugle qu'on présente comme solution. Une austérité aveugle qui frappe les personnes âgées, les étudiants, les fonctionnaires, les indépendants, les salariés, toutes les générations. Et qui entraîne quoi? Le dérapage de la croissance économique, fermant ainsi tout avenir.

Alors, certains se plaisent à mettre en exergue la mauvaise gestion de ces États et laissent quasiment sous-entendre qu'ils n'ont que "ce qu'ils méritent", qu'ils n'ont qu'à s'en sortir seuls. Mais ce serait oublier la solidarité européenne. Ce serait ensuite criminel pour l'Europe entière: elle ne résisterait pas. Enfin, ce serait faire des agences de notation et des grands spéculateurs les maîtres absolus du monde.

Pour notre groupe, il est hors de question de laisser faire cela.

Translated text

The European Union has a duty of solidarity with its Member States. For us, it is time for it to become a political and socio-economic space as such.

So, others are emitting the idea of a exit of Greece from the European space. We say no. What a dramatic failure that would be! What would the word “Union” of our European Union still mean after that? And what a failure for all those who have tried, for decades, to build Europe!

It seems that some also forget that in Greece there are men and women who have not asked for anything, who have not made a mistake and who suffer the social consequences of what is happening.

What is shocking in these crises is the blind austerity that is presented as a solution. A blind austerity that strikes the elderly, students, civil servants, self-employed, employees, all generations. And who trains what? Economic growth is slowing down, thus closing down any future.

Therefore, some like to highlight the mismanagement of these states and almost imply that they only have "what they deserve", that they only have to get out of it on their own. This would mean forgetting European solidarity. It would then be criminal for the whole of Europe: it would not resist. Finally, it would make rating agencies and big speculators the absolute masters of the world.

For our group, it is out of question to allow this to happen.

#18

Official text

                    
                    J'ai envie de dire de "relaisser faire". Relisez les interventions pratiquement sur tous les bancs au lendemain de la crise financière. On entendait ces mots: "Plus jamais cela!", "On va mettre la finance internationale au pas", "On va réguler", "On va s'attaquer à la spéculation nocive". Les causes du mal ont été clairement établies, notamment dans ce Parlement, les remèdes aussi et des engagements solennels ont été pris.

Qu'en reste-t-il aujourd'hui?

Les agences de notation écrasent des pays souverains, jusqu'aux États-Unis d'Amérique touchés de l'intérieur. Une agence de notation publique, indépendante, européenne? Nous l'avons tous souhaitée. Rien! La division des banques selon leurs objectifs? Rien! Le contrôle des mouvements spéculatifs? Rien! Les bonus scandaleux des grands patrons? Lisez encore la presse de la semaine dernière: le sujet est pratiquement tabou.

Aujourd'hui, l'économie mondiale est pratiquement par terre. Quand je lis le gouverneur de la Banque nationale, de notre Banque nationale: "La situation", disait-il, "n'est pas aussi mauvaise qu'en 2008-2009 mais on va à petits pas dans cette direction". Je suis sûr que 15 jours après, il ne redirait pas la même chose car un grand pas a été franchi dans la mauvaise direction.

Quant au niveau de la Grèce, on frise l'absurdité du système. Un groupe d'experts indépendants déclarent que le déficit grec est incontrôlable et pourtant, il devrait être contrôlé par ceux qui essaient de renflouer ce pays et tout particulièrement par l'autorité européenne.

Quand on voit combien la Grèce devait payer pour emprunter à deux ans à un taux de 55 %, c'est de la folie! Ceci montre bien que ce système est devenu fou.

Rigueur et réforme du système financier doivent être désormais les objectifs de l'Union européenne.

Rigueur parce que des finances publiques saines sont un gage d'avenir pour les pays européens et pour des politiques publiques audacieuses de redistribution.

Translated text

I want to say “relax”. Read the interventions on virtually all banks the day after the financial crisis. We heard these words: “Never again this!”, “We will put the international finance at hand”, “We will regulate”, “We will tackle harmful speculation.” The causes of evil were clearly established, especially in this Parliament, the remedies too and solemn commitments were made.

What remains of it today?

Rating agencies crush sovereign countries, to the United States of America affected from the inside. A public, independent, European rating agency? We all wanted it. Nothing is! Divide the banks according to their goals. Nothing is! Control of speculative movements. Nothing is! The scandalous bonuses of the big bosses? Read last week’s press: the topic is practically taboo.

Today, the global economy is virtually on the ground. When I read the governor of the National Bank, of our National Bank: "The situation," he said, "is not as bad as in 2008-2009 but we are moving in this direction." I am sure that 15 days later, he would not repeat the same thing because a big step was taken in the wrong direction.

At the level of Greece, the absurdity of the system is frightened. A group of independent experts say that the Greek deficit is uncontrollable and yet, it should be controlled by those who try to repay the country and especially by the European authority.

When you see how much Greece had to pay to borrow a two-year loan at a rate of 55%, it is madness! This shows that the system has gone crazy.

Strengthening and reforming the financial system must now be the objectives of the European Union.

Strict because healthy public finances are a guarantee of future for European countries and for bold public policies of redistribution.

#19

Official text

                    
                    Pour accompagner cette rigueur budgétaire, il faut évidemment faire la chasse au gaspillage, mais aussi rechercher de nouvelles recettes, notamment dans le monde financier, notamment auprès de celles et ceux qui ont tiré profit du laisser-aller de la "finance casino".

Alors, mes chers collègues, je vous pose la question: quand un individu vole son voisin, s'il est identifié, il est condamné, voire se retrouve en prison; quand des spéculateurs jettent dans la misère des dizaines de millions de personnes, quand ils font vaciller jusqu'à des États démocratiques, ils agissent – aujourd'hui encore – en toute impunité. N'est-il pas temps de forger une morale dans les relations financières internationales? N'est-il pas temps de créer une autorité qui établira les règles d'un jeu devenu aujourd'hui criminel pour beaucoup de peuples; des règles surveillées par une police financière et sanctionnées par des juges? Mais l'Europe a-t-elle la volonté politique de lancer l'idée, de l'approfondir, de l'élargir et de mettre fin à cette partie de racket communautaire?

Wishful thinking? Peut-être. Mais quand on a créé Interpol, d'aucuns ont pensé pareillement. Et si on ne fait rien je vous promets – je nous promets – beaucoup de violence et de déstabilisation dans tous les États qui seront touchés par la spéculation à l'avenir, car les gens spoliés et désespérés ne se laisseront plus faire.

À ce stade, cependant, les conclusions européennes se concentrent sur l'échange des bonnes pratiques entre États et cela, à raison. Mon groupe estime cependant qu'il est temps d'imposer une gouvernance intelligente aux banques également. Les banques sont au cœur du bon fonctionnement de l'économie. Cela implique des devoirs, mais également le besoin de contrôles, de balises, bref d'un cadre européen clair.

Translated text

To accompany this budgetary rigour, it is obviously necessary to hunt for waste, but also to look for new revenue, especially in the financial world, in particular from those and those who have profited from leaving the "finance casino".

So, my dear colleagues, I ask you the question: when an individual steals his neighbor, if he is identified, he is condemned, or even finds himself in prison; when speculators throw into the misery of tens of millions of people, when they make vacillate up to democratic states, they act – still today – in complete impunity. Isn’t it time to shape a morality in international financial relations? Isn’t it time to create an authority that will establish the rules of a game that has now become criminal for many peoples; rules overseen by a financial police and sanctioned by judges? But does Europe have the political will to launch the idea, deepen it, expand it and put an end to this part of community racket?

Wishful thinking? Or maybe . But when Interpol was created, some people thought the same way. And if nothing is done I promise you – I promise us – a lot of violence and destabilization in all the states that will be affected by speculation in the future, because the spoiled and desperate people will no longer let themselves do.

At this stage, however, European findings focus on the exchange of good practices between states and that, rightly. My group, however, believes that it is time to impose smart governance on banks as well. Banks are central to the proper functioning of the economy. This involves duties, but also the need for checks, labels, in short, a clear European framework.

#20

Official text

                    
                    Dans le projet qui nous occupe aujourd'hui, il convient de noter que la solidarité européenne s'est affirmée, et c'est une bonne chose: un peu de clarté dans un ciel bien sombre! C'est ainsi que nous passons d'un mécanisme de gestion de crise à une véritable assistance financière apportée aux États. Il s'agit là indéniablement d'un progrès. Depuis le début de la crise économique, l'Union européenne réagissait aux événements sans jamais les devancer, accroissant de la sorte le sentiment de peur des citoyens et de panique des marchés. Or, depuis quelques semaines, nous remarquons une détermination à aider les États avant que ceux-ci ne vivent une crise désastreuse. Pour le groupe PS, il s'agit d'une avancée majeure. L'Europe solidaire doit se construire en adoptant des mesures structurelles.

Enfin, monsieur le président, je voudrais soulever un dernier point: les banques contribueront dorénavant au plan d'aide à la Grèce. Il est clair que certaines d'entre elles ont joué un rôle néfaste, qui leur revient aujourd'hui sous forme de boomerang à la suite de la crise que nous avons connue. Il est logique et évident qu'elles doivent participer à l'effort commun. Nous disons oui à la rigueur, parce qu'il n'y a pas d'autre choix, mais non à une austérité aveugle qui, à terme, empêcherait la reprise de la croissance économique.

Mes chers collègues, bien entendu, mon groupe soutiendra ce projet de loi ainsi que les amendements du gouvernement, reflet de la déclaration des chefs d'État et de gouvernement des pays membres de la zone euro qui fut prononcée lors de la réunion du 21 juillet de cette année. Le "plus jamais ça" ne pourra se faire seul; il faut agir dans l'urgence en respectant les capacités contributives de chacun. C'est dans cet esprit que le groupe PS votera le projet du gouvernement.

Je vous remercie.

Translated text

In the project that we are dealing with today, it should be noted that European solidarity has affirmed itself, and that is a good thing: a little clarity in a very dark sky! This is how we move from a crisis management mechanism to genuine financial assistance to states. This is undoubtedly a progress. Since the beginning of the economic crisis, the European Union has reacted to events without ever preceding them, thereby increasing the feeling of fear among citizens and panic in the markets. Now, in the last few weeks, we have noticed a determination to help states before they experience a disastrous crisis. For the PS Group, this is a major step forward. A solidary Europe must be built by adopting structural measures.

Finally, Mr. Speaker, I would like to highlight one last point: banks will contribute to the aid plan for Greece from now on. It is clear that some of them played a detrimental role, which they now have in the form of a boomerang following the crisis we have known. It is logical and obvious that they must participate in the joint effort. We say yes to rigour, because there is no other choice but not to a blind austerity that, in the long run, would prevent the resumption of economic growth.

My colleagues, of course, my group will support this bill as well as the amendments of the government, reflecting the declaration of the heads of state and government of the member countries of the euro area, which was made at the meeting of 21 July this year. The “never again this” cannot be done alone; it is necessary to act in the urgency, respecting the contributing capacity of each. It is in this spirit that the PS group will vote on the government’s draft.

I thank you.

#21

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le premier ministre, messieurs les vice-premiers ministres, chers collègues, les marchés sont le thermomètre de la crédibilité des États dans la durée et de la continuité des politiques d'efforts. Les turbulences et l'instabilité que connaissent les marchés financiers suscitent pour les États une inquiétude croissante concernant les perspectives de croissance.

De ce point de vue, la dégradation de la note économique américaine est riche d'enseignements. Elle signifie, évidemment, une inquiétude relative aux perspectives de croissance durable aux États-Unis, mais aussi une préoccupation supplémentaire pour nos économies européennes. Au-delà des fondements économiques, c'est surtout la première fois qu'une agence de notation sanctionne l'incapacité de dirigeants politiques à prendre des décisions nécessaires et courageuses. Les citoyens attendent que nous leur disions la vérité et que nous agissions.

Il s'agit d'une double exigence. Il est évident que nous devrons agir et prendre nos responsabilités au niveau budgétaire. Nous rediscuterons d'ailleurs prochainement de ce sujet.

Mais il convient aussi d'agir au niveau européen, pour répondre à l'instabilité qu'ont connue les marchés ces dernières semaines, et à la situation aggravée de la Grèce. Notre intention est évidemment d'exécuter les décisions prises au niveau européen, les décisions du Conseil européen du 11 mars dernier et de transposer la déclaration des chefs d'État et de gouvernement des États membres de la zone euro du 21 juillet. L'objectif est d'accroître les possibilités d'intervention du Fonds européen de stabilité financière et d'augmenter la contribution maximale des États dans les garanties.

Le vote de ce jour doit donner un feu vert au Fonds européen de stabilité financière, qui conférera plus de flexibilité à celui-ci. Si le processus se passe sans encombre, le fonds pourra, à l'avenir, prêter à un État de manière préventive, financer la recapitalisation des banques et des établissements financiers par des prêts aux gouvernements et, enfin, intervenir directement sur les marchés secondaires de dettes souveraines, afin d'éviter la contagion et de lutter contre la spéculation.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Prime Minister, Mr. Deputy Prime Ministers, Dear colleagues, the markets are the thermometer of the credibility of States in the duration and continuity of efforts policies. The turbulence and instability of the financial markets are raising increasing concerns about the growth prospects.

From this point of view, the decline in the US economic rating is rich with lessons. It obviously means a concern about the prospects for sustainable growth in the United States, but also an additional concern for our European economies. Beyond economic foundations, this is especially the first time a rating agency has sanctioned the inability of political leaders to make necessary and courageous decisions. Citizens are waiting for us to tell them the truth and to act.

This is a double requirement. It is clear that we will have to act and take our responsibilities at the budgetary level. We will discuss this issue again soon.

But action should also be taken at European level to address the instability experienced by the markets in recent weeks and the worsening situation in Greece. Our intention is obviously to implement the decisions taken at European level, the decisions of the European Council of 11 March and to transpose the Declaration of the Heads of State and Government of the Member States of the euro area of 21 July. The objective is to increase the possibilities of intervention from the European Fund for Financial Stability and to increase the maximum contribution of States in guarantees.

Today’s vote should give a green light to the European Financial Stability Fund, which will give it more flexibility. If the process goes smoothly, the fund will in the future be able to lend to a State in a preventive way, finance the recapitalization of banks and financial institutions through loans to governments and finally directly intervene in the secondary markets of sovereign debt, in order to avoid contagion and fight against speculation.

#22

Official text

                    
                    Je ne nourris pas d'inquiétude sur le vote de ce jour: il me semble que nous avons tous pris la mesure de l'enjeu. Je sais que nous voterons le texte à une très large majorité.

La raison d'être de ce texte et la solution qu'il apporte nous rappellent toute la pertinence du projet européen ainsi que la responsabilité des décideurs politiques. Toute la force mobilisatrice des "pères de l'Europe" n'appartient pas aux légendes du passé; elle peut être la nôtre si nous en avons l'ambition.

Dès lors, pour essentiel qu'il soit, le texte que nous voterons ne constitue en fait qu'une étape dans la construction européenne, un pont vers une structure institutionnelle qui serait plus aboutie.

Pour celles et ceux – et je sais qu'ils se comptent en nombre dans cette assemblée – qui croient dans le projet européen, ce texte s'inscrit dans une histoire qui a débuté bien avant nous et qui se poursuivra encore longtemps après, je l'espère.

En décembre 2001, à Laeken, lors de l'avant-dernière présidence belge, les États membres ont jeté les bases d'une refonte des traités fondateurs. Dix ans plus tard, malgré ces réformes, l'Europe reste confrontée à ses divisions et à ses échecs: échec du Sommet de Copenhague sur le climat, valse hésitation et fragilité de l'Europe face aux marchés dans la bourrasque de la crise financière et sur la scène internationale, faiblesse de l'Europe qui peine à s'organiser.

C'est pourquoi le vote de ce jour est aussi une réponse à un problème concret, mais aussi un pas dans le sens d'une plus grande intégration et, dès lors, un appel à une Europe plus politique.

La crise à laquelle nous assistons n'est pas seulement celle de l'euro: c'est la crise d'une construction européenne inachevée. Face à l'emballement des marchés, face aux spéculateurs qui parient sur l'éclatement de l'euro, il aurait sans doute fallu mener une guerre éclair. C'est en fait à une guerre des tranchées que nous assistons. Si la France, la première, a officialisé son soutien au plan du 21 juillet, d'autres États annoncent leur consentement dans les semaines, voire dans les mois à venir. Cette course de lenteur dénote une absence de vision alors même que le temps de la solidarité au trébuchet est révolu.

Translated text

I am not worried about today’s vote: it seems to me that we have all taken the measure of the challenge. I know that we will vote on the text with a very large majority.

The reason for this text and the solution it brings reminds us of the relevance of the European project as well as the responsibility of policy makers. All the mobilizing force of the “Fathers of Europe” does not belong to the legends of the past; it can be ours if we have the ambition.

Therefore, however essential it may be, the text we will vote for is in fact only a step in the European construction, a bridge to a more successful institutional structure.

For those and those – and I know they count in number in this assembly – who believe in the European project, this text is part of a story that began long before us and that will continue long after, I hope.

In December 2001, at Laeken, during the former Belgian presidency, Member States laid the groundwork for a revision of the founding treaties. Ten years later, despite these reforms, Europe still faces its divisions and its failures: the failure of the Copenhagen Climate Summit, European hesitation and fragility in the face of the markets in the storm of the financial crisis and on the international stage, weakness of Europe that struggles to organize.

That is why today’s vote is also a response to a concrete problem, but also a step towards greater integration and, therefore, a call for a more political Europe.

The crisis we are witnessing is not only that of the euro: it is the crisis of an unfinished European construction. In the face of the packaging of the markets, in the face of the speculators who bet on the breakdown of the euro, it would probably have had to lead a lightning war. It is in fact a war of trades that we are witnessing. While France, the first, officially announced its support for the July 21 plan, other states will announce their consent in the weeks or even months to come. This race of slowness denotes a lack of vision even when the time of solidarity with the truffle is over.

#23

Official text

                    
                    Ce type de rapport entre États appartient déjà au passé simplement parce que l'Europe ne peut plus se le permettre. En effet la question n'est pas tant de savoir si l'on croit ou non dans les capacités de la Grèce à rembourser sa dette. C'est un aspect de la réflexion, certes, mais qui est très conjoncturel. Et l'on sait l'effet de domino qui résulterait d'une faillite d'un État membre de la zone euro.

Mais non, la question est beaucoup plus essentielle. Elle résulte de l'amer constat que l'Europe multiplie depuis des années des rendez-vous ratés, dont nous payons aujourd'hui la facture.

Peut-on mener une politique monétaire commune et lutter pour un développement économique cohérent tout en se livrant à une concurrence fiscale entre États membres et en l'absence de discipline budgétaire? Peut-on prétendre peser sur le marché de la finance globalisée alors que son cadre juridique reste défini sur une base nationale?

On a parfois comparé l'Europe à un bateau inachevé qui affronte une tempête. La formule est assez juste. Il convient de revoir en profondeur la structure du navire, même s'il n'est pas confortable de procéder à ces réparations en pleine mer.

Le projet européen évolue au rythme des crises, comme s'il fallait la preuve par l'exemple de sa pertinence pour convaincre les opinions publiques de lui donner corps. Toujours est-il que les esprits ont fortement évolué au cours de cette crise financière. Je vous invite d'ailleurs à jeter un regard rétrospectif sur les derniers mois. Faites le compte des acquis engrangés, notamment lors de la présidence belge de l'Union européenne durant le second semestre de 2010. Ces avancées sont significatives. Elles concernent la régulation du secteur financier, plus particulièrement la supervision financière avec la mise en place des trois autorités européennes et du comité de risque systémique. Elles englobent également la régulation des hedge funds et des agences de notation. Qui aurait pu penser il y a dix ans encore que nous allions conclure ces accords en matière de régulation financière et de gouvernance économique? Je crois qu'il y a dix ans, personne ne l'aurait espéré ou en tout cas n'aurait cru à cette concrétisation.

Les choses bougent. En Allemagne et en France, des voix de premier plan se font entendre pour vanter l'ambition européenne. Il y a quelques mois encore, les commentateurs se perdaient en analyses sur les suites des referendums – souvenez-vous il y a quelques années – et sur le prétendu marasme européen.

Ceux qui à l'époque écrivaient leur espoir de voir naître les États-Unis d'Europe étaient déçus, étaient perçus au mieux comme des idéalistes mais le plus souvent comme des utopistes. Ce sont pourtant des visionnaires qui confèrent tout son sens à l'engagement politique.

Translated text

This type of relationship between states already belongs to the past simply because Europe can no longer afford it. In fact, the question is not so much whether or not one believes in the capacity of Greece to repay its debt. This is an aspect of the reflection, of course, but which is very conjunctual. And we know the domino effect that would result from a bankruptcy of a member state of the euro area.

But no, the question is much more important. It is the result of the bitter observation that Europe has multiplied for years the failed appointments, for which we now pay the bill.

Can we pursue a common monetary policy and strive for consistent economic development while engaging in fiscal competition between Member States and in the absence of budgetary discipline? Can one claim to weigh on the globalized financial market while its legal framework remains defined on a national basis?

Europe has sometimes been compared to an unfinished ship facing a storm. The formula is fair enough. The structure of the ship should be thoroughly reviewed, even if it is not convenient to carry out such repairs in the open sea.

The European project evolves at the pace of crises, as if it was necessary to prove by the example of its relevance to convince public opinions to give it effect. It is still that the minds have evolved heavily during this financial crisis. I invite you to take a retrospective look at the past few months. Take account of the achievements achieved, in particular during the Belgian Presidency of the European Union during the second half of 2010. These advances are significant. These concern the regulation of the financial sector, in particular the financial supervision with the establishment of the three European authorities and the Systemic Risk Committee. They also include the regulation of hedge funds and rating agencies. Who would have thought ten years ago that we would conclude these agreements on financial regulation and economic governance? I believe that ten years ago, no one would have hoped for this, or at least would have believed in this realization.

Things are moving. In Germany and France, leading voices are heard to praise the European ambition. Even a few months ago, commentators were lost in analyses on the consequences of referendums – remember a few years ago – and on the alleged European marasme.

Those who at the time wrote their hope of seeing the United States of Europe be born were disappointed, were perceived at best as idealists but most often as utopists. However, they are visionaries who give full meaning to political commitment.

#24

Official text

                    
                    Il y a, chers collègues, les commentaires et les spéculations mais il y a aussi l'action et la responsabilité politique. Je crois fermement que les acteurs du changement se révèlent dans ces moments où l'histoire est compliquée.

À la suite de la chancelière allemande et du président de la République française qui plaidaient pour l'instauration d'un gouvernement économique de la zone euro, le président de la Banque centrale européenne, M. Trichet, et son successeur désigné, M. Draghi, ont, à leur tour, défendu une plus grande surveillance mutuelle des politiques économiques nationales.

En clair, il convient non seulement de surveiller beaucoup plus étroitement les évolutions budgétaires nationales mais aussi d'imposer une cohérence en termes de gouvernance économique. L'Union monétaire doit aller de pair avec une harmonisation des réformes structurelles, de nature à améliorer la compétitivité des économies nationales. Il s'agit de réduire une disparité en matière de croissance et d'emploi à travers la zone euro. À cette fin, il doit être possible de mettre sous tutelle un État incapable de tenir ses engagements et de prendre les décisions appropriées. C'est le sens souhaité également par le Parlement européen qui l'a formulé dans le paquet sur la gouvernance économique, le "six pack", qui viendra compléter le "semestre européen" déjà en vigueur.

Sans attendre, la France et l'Allemagne ont affiché leur intention d'harmoniser les taux et l'assiette de l'impôt des sociétés d'ici 2013. C'est, me semble-t-il, un exemple de réalisation concrète dans l'histoire de la construction d'un ensemble politique. J'encourage évidemment notre gouvernement – le ministre des Finances ayant déjà mentionné l'intérêt de cette mesure – à multiplier les initiatives pour inscrire le Benelux dans cette voie. Puissions-nous nous retrouver l'année prochaine, à l'ouverture de la session, et faire le constat que les pays fondateurs de l'Europe ont réussi, au cours de l'exercice écoulé, cette première étape de leur harmonisation fiscale.

Je le répète: c'est se tromper sur ses ambitions que de prétendre mener une politique monétaire commune et lutter pour un développement économique cohérent si l'on se livre, dans le même temps, à une concurrence fiscale entre États membres et si l'on ne se dote pas d'une véritable discipline budgétaire acceptée. Un ministre des Finances européen pourrait évidemment symboliser et donner corps à cette discipline budgétaire et à cette gouvernance économique.

Le débat sur l'inscription dans la Constitution de la règle d'or relative à l'équilibre budgétaire participera peut-être à cette entreprise. Si nous choisissons cette voie, la particularité institutionnelle de notre pays devra être prise en compte. La piste d'un pacte de stabilité entre les différents niveaux de pouvoir serait sans doute plus appropriée.

Translated text

There are comments and speculation, but there is also action and political responsibility. I firmly believe that the actors of change reveal themselves in those moments when history is complicated.

Following the German Chancellor and the President of the French Republic who pledged for the establishment of an economic government of the euro area, the President of the European Central Bank, Mr. Trichet, and his appointed successor, Mr. Draghi, in turn, advocated greater mutual supervision of national economic policies.

Clearly, it is necessary not only to monitor national budget developments much closer, but also to impose coherence in terms of economic governance. The monetary union must go hand in hand with the harmonisation of structural reforms to improve the competitiveness of national economies. The aim is to reduce the disparity in growth and employment across the euro area. To this end, it must be possible to put under guardianship a State which is unable to meet its obligations and to make appropriate decisions. This is the meaning also desired by the European Parliament, who has formulated it in the package on economic governance, the "six package", which will come to complement the "European Semester" already in force.

France and Germany have announced their intention to harmonize the rates and corporate tax base by 2013. This seems to me to be an example of concrete realization in the history of the construction of a political whole. I obviously encourage our government – the Minister of Finance who has already mentioned the importance of this measure – to multiply initiatives to include the Benelux in this path. May we meet next year, at the opening of the session, and conclude that the founding countries of Europe have successfully achieved, during the past fiscal year, this first step of their fiscal harmonisation.

I repeat: it is mistaken about its ambitions to pretend to pursue a common monetary policy and to fight for coherent economic development if, at the same time, it engages in a fiscal competition between Member States and if it fails to obtain a genuine accepted budgetary discipline. A European Minister of Finance could obviously symbolize and embody this budgetary discipline and this economic governance.

The debate on the inclusion in the Constitution of the golden rule on budgetary balance may involve this company. If we choose this path, the institutional peculiarity of our country will have to be taken into account. The pursuit of a stability pact between the different levels of power would ⁇  be more appropriate.

#25

Official text

                    
                    Dans le même ordre d'idées, nous soutenons aussi la création des euro-bonds. Pour assurer une gestion collective et rigoureuse des dettes souveraines, la solidarité doit s'organiser: l'aide à la Grèce ressemble déjà à des obligations européennes. Celles-ci témoignent surtout de notre volonté de voir l'Europe se diriger rapidement, sans attendre de nouvelles crises, sur la voie de cette intégration que nous appelons de nos vœux et qui doit aller de pair avec une responsabilisation accrue de tous les membres de la zone euro.

Plusieurs réformes évoquées exigeront au préalable des modifications institutionnelles. Et nous connaissons les divergences de sensibilité au sein de l'Union. Le Traité de Lisbonne fait la part belle à l'approche intergouvernementale au détriment de la conception fédéraliste d'une manière telle qu'il est illusoire d'entreprendre ces réformes à vingt-sept. Au fil des élargissements, la prise de décision est devenue de plus en plus difficile, alors même que notre vie quotidienne dépend sans cesse davantage de mesures décidées à ce niveau. Le manque de coordination favorise la répétition d'épisodes stériles et démobilisateurs, comme lorsque l'un des partenaires ralentit le processus de sauvetage de la Grèce, et donc de l'euro, par souci de ménager son opinion publique à la veille d'élections internes.

De redoutables concurrents se développent hors de l'Europe: en Asie, en Amérique latine. Et nous devons nous demander si les Européens veulent continuer à jouer en première division ou s'ils préfèrent, en raison d'une sorte de lassitude historique, laisser balayer leurs spécificités par le souffle de la mondialisation et se faire reléguer au rang de puissances secondaires. Entendent-ils garantir des conquêtes sociales et une certaine conception du vivre-ensemble? Seules des institutions communes renforcées nous permettront de préserver notre influence dans le monde comme notre modèle original de société alliant économie de marché, solidarité et neutralité philosophique de l'État.

Sur les deux terrains de la construction européenne, l'élargissement et l'approfondissement, il me semble que nous sommes allés au bout des possibilités. Des élargissements, même justifiés, ont entravé l'approfondissement; le quantitatif a nui au qualitatif; et l'approfondissement a atteint la limite de la méthode intergouvernementale. Les deux questions sont évidemment liées. Pour les promoteurs de l'élargissement continu, le projet européen se borne à un simple espace de libre circulation économique, voire à la défense des droits de l'homme. À l'inverse, l'ambition d'une communauté politique, fondée sur des valeurs partagées et pesant sur la scène mondiale, pose la question des limites. Cette guerre des tranchées entre les adeptes d'un vaste marché sans ambition politique et les partisans d'une forme sui generis de fédération peut trouver une issue par le haut, à savoir la constitution d'un noyau dur d'une fédération européenne qui coexisterait avec l'Union, laquelle pourrait alors être élargie à une trentaine d'États.

Translated text

In the same order of ideas, we also support the creation of euro bonds. To ensure a collective and rigorous management of sovereign debt, solidarity must be organized: aid to Greece already resembles European obligations. These above all testify to our willingness to see Europe head quickly, without waiting for new crises, on the path of this integration which we call our wishes and which must go hand in hand with an increased accountability of all members of the euro area.

Several of the aforementioned reforms will require prior institutional changes. And we are aware of the differences in sensitivity within the Union. The Lisbon Treaty makes a great part of the intergovernmental approach at the expense of the federalist conception in such a way that it is illusory to undertake these reforms at twenty-seven. As the enlargements progress, decision-making has become increasingly difficult, even though our daily lives are increasingly dependent on measures decided at this level. The lack of coordination promotes the repetition of sterile and demobilizing episodes, such as when one of the partners slows down the process of saving Greece, and therefore the euro, in order to curb its public opinion on the eve of internal elections.

Terrible competitors are developing outside of Europe: in Asia, Latin America. And we must ask ourselves whether Europeans want to continue playing in the first division or if they prefer, due to some sort of historical fatigue, to let their specificities be swept by the breath of globalization and be relegated to the rank of secondary powers. Do they intend to guarantee social conquests and a certain conception of living together? Only strengthened common institutions will allow us to preserve our influence in the world as our original model of society combining market economy, solidarity and philosophical neutrality of the state.

On the two fields of European construction, enlargement and deepening, it seems to me that we have gone to the end of the possibilities. Extensions, even justified, hindered deepening; quantitative hurt the qualitative; and deepening reached the limit of the intergovernmental method. The two questions are obviously linked. For promoters of continuous enlargement, the European project is limited to a mere space of free economic movement, or even to the defense of human rights. On the contrary, the ambition of a political community, based on shared values and weighing on the global stage, raises the question of limits. This war of tranches between the supporters of a vast market without political ambition and the supporters of a sui generis form of federation can find an outcome from above, namely the formation of a hard core of a European federation that would coexist with the Union, which could then be expanded to about thirty states.

#26

Official text

                    
                    Mais cela ne pourra se faire dans l'immédiat. L'étape intermédiaire, c'est bien le lancement de coopérations renforcées. Je pense que l'on n'a pas beaucoup le choix aujourd'hui. C'est l'option qui doit être retenue: la possibilité offerte à neuf États, qui veulent aller plus vite et plus loin, de confier à l'Union des matières régies jusque-là par l'intergouvernemental. Ces coopérations renforcées pourraient se développer en priorité dans toute une série de domaines. Leur lancement correspond notamment aux défis existentiels immédiats de l'Europe, au premier rang desquels se trouve le gouvernement économique, à savoir la régulation, la surveillance des marchés financiers, la coordination des politiques économiques, la régulation de l'analyse de risques, le pilotage des finances publiques.

Il est clair que si l'Union avait pu lancer immédiatement des emprunts obligataires, à l'image des États membres et des régions, comme ce fut fait en Belgique, elle aurait pu prévenir la crise grecque. Sur le plan politique, l'intervention rapide de l'Union aurait, sans doute, épargné un énième arbitrage entre États divisés. Sur le plan financier, elle aurait pu, dès l'entame de la crise, lever des fonds à un taux deux fois moindre que celui qui est imposé aujourd'hui à la Grèce. Sur le plan boursier, cette intervention aurait rassuré les spéculateurs.

Cette accélération n'est pas une vision idéologique de l'Europe. Elle semble, au contraire, la meilleure voie pour décourager la spéculation sur l'euro et les finances de ses membres. M. Van Rompuy aura beau réunir nos chefs d'État et de gouvernement ou les ministres des Finances, sa démarche restera atteinte d'une infirmité congénitale, à savoir sa nature intergouvernementale et le droit de veto de chaque État qui l'accompagne. Pour cette raison, le gouvernement économique de l'Europe ne peut se situer au Conseil européen, mais bien dans les institutions communautaires dites "supranationales".

En guise de conclusion, comment ne pas mettre en lien l'action concertée au sein de la zone euro et – un élément qui est évidemment d'un tout autre ordre – l'intervention militaire en Libye sous l'égide de la France et de la Grande-Bretagne? Dans les deux cas, les Européens ont mis leur détermination au service de grandes ambitions. Dans les deux cas, la réussite de l'entreprise est due à la concertation entre les États membres. Mais il y a un point qui les distingue: la valse hésitation de certains partenaires aura fait perdre du temps et de la crédibilité au Fonds de stabilité. Sans cela, nous aurions sans doute pu atteindre des résultats plus probants et certainement plus précoces, à l'image de l'engagement militaire rapide qui fut décisif dans le dénouement de la crise libyenne au mois de mars dernier.

Translated text

However, this cannot be done immediately. The first step is the establishment of enhanced cooperation. I don’t think we have a lot of choice today. This is the option that must be chosen: the possibility offered to nine states, who want to go faster and further, to entrust to the Union matters previously regulated by the intergovernmental. These enhanced cooperations could be developed as a priority in a range of areas. Their launch corresponds in particular to the immediate existential challenges of Europe, in the first place of which is the economic government, namely regulation, supervision of financial markets, coordination of economic policies, regulation of risk analysis, control of public finances.

It is clear that if the Union had been able to immediately launch bond loans, in the image of Member States and regions, as it did in Belgium, it would have been able to prevent the Greek crisis. Politically, the rapid intervention of the Union would undoubtedly have saved another arbitration between divided states. Financially, it could have, from the beginning of the crisis, raised funds at a rate twice as low as the one imposed on Greece today. On the stock market level, this intervention would have reassured speculators.

This acceleration is not an ideological vision of Europe. It seems, on the contrary, the best way to discourage speculation on the euro and the finances of its members. by Mr. Although Van Rompuy will gather our heads of state and government or the finance ministers, his approach will remain affected by a congenital infirmity, namely its intergovernmental nature and the right of veto of each state that accompanies it. For this reason, the economic government of Europe can not be located in the European Council, but rather in the so-called “supranational” community institutions.

In conclusion, how can we not link the concerted action within the euro area and – an element which is obviously of a completely different order – the military intervention in Libya under the auspices of France and Britain? In both cases, Europeans have put their determination at the service of great ambitions. In both cases, the success of the enterprise is due to the consultation between the Member States. But there is one point that distinguishes them: the valse hesitation of some partners will have lost time and credibility to the Stability Fund. Without this, we could ⁇  have achieved more proven and ⁇  earlier results, like the rapid military engagement that was decisive in ending the Libyan crisis last March.

#27

Official text

                    
                    Ceci constitue une nouvelle preuve par l'exemple que l'Europe s'impose comme une force de changement porteuse de valeurs lorsqu'elle se donne les moyens de ses ambitions et lorsqu'elle s'engage dans la construction d'une véritable communauté politique. Dans les prochaines décennies, l'action de notre génération politique sera notamment jugée à l'aune de nos avancées concrètes dans ce grand projet. À nous, donc, de participer activement à sa réalisation.

Nous voterons bien entendu aujourd'hui les projets de lois qui nous sont présentés, mais nous savons pertinemment que l'Europe aurait pu mieux faire. Il dépend de tous les parlements nationaux d'accepter une plus grande intégration européenne dans les domaines de la gouvernance économique.

Translated text

#28

Official text

                    
                    Geachte voorzitter, mijnheer de eerste minister, mijnheer de vice-eerste minister, collega’s, de CD&V-fractie zal het voorliggende wetsontwerp rond de European Financial Stability Facility, het EFSF, volop steunen. Wij danken de eerste minister, de vice-eerste minister en iedereen op de kabinetten en administraties voor het belangrijke werk dat zij verrichten ten voordele van de euro en ten voordele van de werkgelegenheid, de koopkracht en de bescherming van het spaargeld van zoveel mensen in ons land.

Het voorliggende wetsontwerp is belangrijk omdat het de waarborgen die ons land verleent, gevoelig optrekt van 15,3 naar 34,5 miljard euro. Het is belangrijk om weten dat het EFSF zijn actieradius gevoelig heeft uitgebreid met de mogelijkheid om overheidsobligaties op de secundaire markt aan te kopen, dit betekent dat men al verhandelde obligaties kan aankopen. Het is een verdere stap in een meer verregaande vorm van tussenkomst en een duidelijke indicator van hoe moeilijk de situatie intussen is geworden.

Wij willen dus solidair zijn met een Griekenland dat aan het afbranden is en met andere landen in moeilijkheden in de eurozone. Nochtans is het niet gemakkelijk om solidair te zijn met zij die een loopje hebben genomen met de financiële transparantie, die de cijfers zwaar hebben opgesmukt. Dat geeft ons een vervelend gevoel. Enerzijds wil men solidair zijn met de Grieken zelf, Europeanen die voor 99,9 % het slachtoffer zijn van de huidige situatie. Anderzijds wil men de boodschap geven dat het niet zomaar kan om cijfers te verdraaien en dan te rekenen op de onvoorwaardelijke financiële steun van hetzelfde Europa. Bedrog is geen goede wegbereider van solidariteit.

België zelf staat voor een historische beslissing. Aan de ene kant is de weg een ogenschijnlijk gemakkelijk en langzaam pad. Het gaat zelfs een beetje bergaf zodat wij de indruk krijgen dat wij dat pad moeten nemen. Het zal gemakkelijk gaan.

Translated text

Dear President, Mr. Prime Minister, Mr. Deputy Prime Minister, Colleagues, the CD&V Group will fully support the current bill on the European Financial Stability Facility, the EFSF. We thank the Prime Minister, the Deputy Prime Minister and everyone in the cabinets and administrations for the important work they do for the benefit of the euro and for the benefit of employment, purchasing power and the protection of the savings of so many people in our country.

The present draft law is important because it sensitively affects the guarantees that our country provides from 15.3 to 34.5 billion euros. It is important to know that the EFSF has significantly expanded its range of actions with the possibility to purchase government bonds on the secondary market, which means that one can buy already traded bonds. It is another step in a more extensive form of intervention and a clear indicator of how difficult the situation has become in the meantime.

So we want to be solidary with a burning Greece and with other countries in difficulty in the eurozone. However, it is not easy to be solidary with those who have taken a walk with financial transparency, who have heavily adorned the figures. This gives us an unpleasant feeling. On the one hand, we want to be solidary with the Greeks themselves, Europeans who are 99.9% victims of the current situation. On the other hand, they want to send the message that it is not possible to simply distort numbers and then rely on the unconditional financial support of the same Europe. Fraud is not a good preparer of solidarity.

Belgium is facing a historic decision. On the one hand, the road is a seemingly easy and slow path. It even goes a little mountainous so that we get the impression that we should take that path. It will be easy.

#29

Official text

                    
                    Aan de andere zijde is een pad, een beetje moeilijker, een beetje bergop, een lastig pad, ogenschijnlijk ambetant.

België heeft steeds behoord tot een welvaartsas in Europa, van Zuid-Engeland, West-Nederland, Zuid-Duitsland tot Noord-Italië. De vraag is of wij daartoe willen blijven behoren.

Het is mijns inziens dus geen optie om het gemakkelijke pad te nemen, dat in de eerste jaren een beetje bergaf gaat en het stappen gemakkelijker maakt. Wij hebben een historische plicht om opnieuw aan te sluiten bij de harde kern van eurolanden zoals Duitsland, Nederland en Oostenrijk die hebben begrepen dat een hoge overheidsschuld niet alleen belangrijke risico’s inhoudt voor het land, maar ook heel veel geld doet wegvloeien naar iets wat op zich ook niet zo sociaal is, met name rentelasten.

Ons deficit terugdringen tot een structureel evenwicht tegen 2015 is een noodzakelijke voorwaarde om opnieuw aan te sluiten bij wat onze historische plaats is, de besten van Europa. Daarmee kunnen wij definitief de dwalingen van het verleden achter ons laten.

Het avontuur van de schuldfinanciering, dat ook in ons land enorme schade heeft aangericht aan het sociale en het economische weefsel, moet definitief worden gestopt. Het verdient daarom aanbeveling dat België in haar Grondwet een structureel evenwicht naar Duits voorbeeld zou inschrijven.

In beginsel zijn begrotingen over een conjunctuurcyclus structureel in evenwicht. Een schuldenrem naar Duits voorbeeld omvat vier wezenlijke punten. Ten eerste, een structuurcomponent. Begrotingen, ook die van de deelstaten, moeten structureel in evenwicht zijn.

Ten tweede, een conjunctuurcomponent. De mogelijkheid om schulden aan te gaan, moet worden vergroot of beperkt volgens de conjunctuurtoestand.

Ten derde, een uitzonderingsclausule. In noodsituaties, zoals bijvoorbeeld een plotse ecologische ramp, moet men de mogelijkheid hebben om af te wijken van de voorgaande beginselen.

Ten vierde, controle van de rekeningen. Deze controle moet verzekeren dat de schuldenrem niet alleen bij de begrotingsopmaak, maar ook bij de eindregeling werkt.

Translated text

On the other side is a path, a little harder, a little hill up, a tricky path, apparently ambetant.

Belgium has always belonged to a wealth axis in Europe, from Southern England, Western Netherlands, Southern Germany to Northern Italy. The question is whether we want to continue to belong to it.

In my opinion, therefore, it is not an option to take the easy path, which in the first years goes a little mountainous and makes the step easier. We have a historical duty to rejoin the hard core of eurozone countries such as Germany, the Netherlands and Austria who have understood that a high public debt not only carries significant risks for the country, but also makes a lot of money flow away into something that is not so social in itself, especially interest charges.

Reducing our deficit to a structural balance by 2015 is a necessary prerequisite to rejoin what our historic place is, the best of Europe. In this way, we can definitely leave behind the mistakes of the past.

The adventure of debt financing, which also in our country has caused enormous damage to the social and economic tissue, must be definitively stopped. It is therefore worthy of recommendation that Belgium should include in its Constitution a structural balance following the German example.

In principle, budgets over a conjuncture cycle are structurally balanced. A debt barrier according to the German example includes four essential points. First, a structural component. Budgets, including those of the provinces, must be structurally balanced.

Second, a conjuncture component. The possibility of incurring debt should be increased or limited according to the circumstances.

Third, there is an exception clause. In emergency situations, such as a sudden ecological disaster, one should be able to deviate from the above principles.

Fourth, the control of the accounts. This audit should ensure that the debt barrier works not only in the budget formulation, but also in the final arrangement.

#30

Official text

                    
                    Behalve voornoemde, volgens mij in de Grondwet in te schrijven ambitie van een structureel evenwicht moeten wij bekijken wat wij op korte termijn kunnen doen. Het verdient aanbeveling eerst na te gaan waar wij kunnen besparen, vooraleer naar nieuwe belastingen op zoek te gaan. Ook in België is op het vlak van besparingen nog heel veel mogelijk.

De begroting 2012 zou dus een 100 %-besparingsbegroting moeten zijn. Eerst moeten wij voormelde horde nemen en dan in de toekomst bekijken wat nog volgt. Misschien komen wij al heel ver met enkel maar te besparen.

In de politiek wordt vaak gezocht naar een compromis dat evenwichtig overkomt. Er wordt dan al snel besloten dat er voor 50 % zal worden bespaard en dat er voor 50 % nieuwe belastingen komen. Zulks is echter geen goed principe om toe te passen.

Wanneer wij voor 2012 enkel naar het aspect besparingen kijken, bewijzen wij iedereen, niet alleen de linkerkant maar ook de rechterkant van het politieke spectrum, een dienst.

Mijnheer Jambon, ondertussen valt geen enkele dag te verliezen. U gaat akkoord. U staat rustig aan de kant te schuilen. Er zijn mensen die ondertussen het dak moeten vernieuwen. Er zijn mensen die ondertussen ervoor moeten zorgen dat de gaten in het dak worden gedicht, vooraleer de echter storm er aankomt. U staat in het schuilhokje geparkeerd. Het is uw goed recht om apart in het schuilhokje te staan. Straks komt de storm. Er zijn mensen die zich nat zullen moeten maken om de gaten in het dak dicht te timmeren.

Het is absoluut noodzakelijk dat in de komende weken en zonder vertraging een begroting voor 2012 wordt ingediend die ons onder de 3 %-grens en naar een deficit van 2,8 % brengt. Aldus kunnen wij aan de excessive debt procedure ontsnappen.

Dames en heren, de financiële markten bekijken ons. Er zijn sterke eurolanden. Er zullen ook zwakke eurolanden zijn. De zwakke eurolanden zullen in een rentespiraal terechtkomen. Het is heel belangrijk dat wij in de goede groep van eurolanden belanden. Wij hebben daartoe een aantal troeven.

Er is ook hoop, dankzij het vooruitziende anticrisisbeleid van de huidige regering, dat op het treffen van tijdelijke, cashmaatregelen was gebaseerd. Zulks gebeurde in tegenstelling tot andere landen, zoals Frankrijk, waar andere maatregelen werden getroffen. Aangezien wij het verlanglijstje van heel wat belangengroepen invullen, zitten wij in een betere positie.

Translated text

In addition to the above-mentioned ambition of structural balance, which I think should be included in the Constitution, we must look at what we can do in the short term. It is advisable to first look at where we can save, before looking for new taxes. In Belgium, there is still a lot of possibilities in terms of savings.

The 2012 budget should therefore be a 100 % savings budget. First we need to take the aforementioned horde and then see in the future what follows. Maybe we’re going a long way with just saving.

In politics, a compromise is often sought. Soon it will be decided that 50 % will be saved and that 50 % will be new taxes. However, this is not a good principle to apply.

When we look only at the aspect of savings for 2012, we do a service to everyone, not only the left but also the right side of the political spectrum.

Meanwhile, Mr. Jambon, there is no one day to be lost. You are agreeing. You are quietly hiding in the side. In the meantime, there are people who need to renovate the roof. There are people who, meanwhile, need to make sure that the holes in the roof are sealed before the storm arrives. You are parked in the shelter. It is your right to stand separately in the shelter. The storm will soon come. There are people who will have to get wet to close the holes in the roof.

It is absolutely necessary that in the coming weeks and without delay a budget for 2012 be submitted that will bring us below the 3 % threshold and to a deficit of 2.8 %. Thus, we can escape the excessive debt procedure.

The financial markets are looking at us. There are strong Eurozone countries. There will also be weak eurozone countries. The weak eurozone countries will fall into a interest rate spiral. It is very important that we end up in the right group of eurozone countries. We have a number of assets for this.

There is also hope, thanks to the forward-looking anti-crisis policy of the current government, which was based on taking temporary, cash measures. This happened unlike other countries, such as France, where other measures were taken. As we fill the wish list of many interest groups, we are in a better position.

#31

Official text

                    
                    Ten tweede, er is nog veel zogenaamd low hanging fruit. Dat is een ietwat slechte term in een begrotingscontext, maar er is nog heel veel te doen in ons land. Het raakt altijd iemand, maar ik denk dat er een aantal relatief gemakkelijke maatregelen te nemen zijn om ons dicht bij die 2,8 % te brengen.

Ten derde, het consumentenvertrouwen is, dankzij de maatregelen van de regering, nog altijd aanwezig in ons land, in tegenstelling tot andere landen. Ik denk dat dit een goede basis is om van te vertrekken.

Wie moet die job nu gaan doen? Uiteraard niet de mensen die zich geparkeerd hebben op het droge. Ik denk, normaal gesproken een formateur. Vanuit democratisch oogpunt is dat zo. Er hebben verkiezingen plaatsgevonden en er komen nieuwe coalities, dus in principe komt dat een formateur toe. Echter, gegeven de omstandigheden en gegeven het feit dat de financiële markten ons zo op de hielen zitten, denk ik dat wij moeten zeggen dat nood wet breekt. Wij moeten zo veel mogelijk gaten dichten voordat de storm eraan komt. Het dak herstellen terwijl het al stormt, is niet doenbaar. De Grieken geven ons daarvan het pijnlijk voorbeeld, elke dag opnieuw.

Wij zullen de Grieken dus helpen. Maar, premier, wij moeten ook onszelf helpen. Het Parlement is daar klaar voor.

Translated text

Second, there is still a lot of so-called low hanging fruit. This is a somewhat bad term in a budget context, but there is still a lot to do in our country. It always affects someone, but I think there are some relatively easy steps to take to bring us close to that 2.8%.

Third, consumer confidence, thanks to government measures, is still present in our country, unlike other countries. I think this is a good basis to leave.

Who should do that job now? Of course, not the people who parked on the drought. Usually a trainer. From a democratic point of view, this is the case. Elections have taken place and new coalitions are coming, so in principle, a formator is required. However, given the circumstances and given the fact that the financial markets are so on our heels, I think we should say that emergency law breaks. We need to close as many holes as possible before the storm comes. Repairing the roof while it already storms is not feasible. The Greeks give us the painful example of this, every day again.

We will help the Greeks. But, Prime Minister, we must also help ourselves. Parliament is ready for this.

#32

Official text

                    
                    Mijnheer de eerste minister, heren vice-eerste ministers, dames en heren ministers, zoals ik vorige week vrijdag in de commissie aankondigde, zal onze fractie dit wetsontwerp goedkeuren, hoewel het te laat komt en te weinig maatregelen bevat.

Collega’s, het gaat niet langer over Griekenland. Het gaat over de euro. De eurozone is in gevaar. Ik meen dat het moment aangebroken is om de vraag te stellen hoe de problemen in een klein land als Griekenland – dat minder dan 2 % van het economisch gewicht van de eurozone vertegenwoordigt – ertoe konden leiden dat de eurozone in de problemen komt.

Ik meen dat het antwoord op die vraag dubbel is.

Een eerste verklaring is dat wij nu met de neus gedrukt worden op de tekortkomingen van de intergouvernementele aanpak van de budgettaire, economische en sociale problemen. De manier waarop de landen van de eurozone het Griekse probleem hebben aangepakt – door het te hebben laten uitdijen tot een probleem voor de hele eurozone – maakt dat wij er nu, voor de toekomst, zo snel mogelijk werk van moeten maken.

Een eerste verklaring is dus de gebrekkige staat van de Europese constructie. Ik meen dat ongeveer iedereen het daarmee wel is.

Een tweede verklaring werd vandaag gegeven in De Morgen, in een opiniestuk van Nobelprijswinnaar Krugman. Voor hem hebben ook anderen het al geduid. De moralisten, de monetaire dogmatici, zijn van oordeel dat als een land in de fout gaat – en laat er geen twijfel over bestaan, Griekenland is in de fout gegaan – het moet boeten in de hel.

Translated text

Mr. Prime Minister, Mr. Deputy Prime Minister, Ladies and Gentlemen Ministers, as I announced last week Friday in the committee, our group will approve this bill, although it comes too late and contains too few measures.

It is no longer about Greece. It is about the euro. The eurozone is in danger. I think the time has come to ask how the problems in a small country like Greece – which represents less than 2 % of the economic weight of the euro area – could have caused the euro area to get into trouble.

I think the answer to that question is double.

A first explanation is that we are now being pressured to the shortcomings of the intergovernmental approach to budgetary, economic and social problems. The way the eurozone countries have addressed the Greek problem – by having it spread into a problem for the entire eurozone – means that we must work on it now, for the future, as soon as possible.

The first explanation is, therefore, the defective state of the European construction. I think approximately everyone is with it.

A second statement was given today in The Tomorrow, in an opinion piece by Nobel Prize winner Krugman. For him, others have already made it. The moralists, the monetary dogmatics, are of the opinion that if a country goes wrong – and let there be no doubt, Greece has gone wrong – it must penalize in hell.

#33

Official text

                    
                    Wij zien evenwel dat dat land niet uit de hel geraakt, de politieke en de sociale stabiliteit van Griekenland staan op het spel.

Het wordt een moment van de waarheid, een keuze waar wij allemaal voor staan. Gaan wij door op die intergouvernementele weg, waar de globale problemen van Europa aangepakt worden op een manier waarbij elk land in de eerste plaats denkt aan zijn eigen nationaal belang en dan pas het algemene Europese belang ziet? Als wij dat doen, is het duidelijk dat wij afstevenen op het failliet, niet alleen van Griekenland, maar van heel de eurozone en bij uitbreiding ook de Europese Unie. Die weg kiezen leidt tot een ongelooflijke collectieve verarming voor elke Europese burger.

Mijn fractie kiest voor een Europese solidaire benadering. Wij denken dat dit de enige manier is om er met zijn allen uit te komen. Want, degenen die nu pleiten voor een gecontroleerde wanbetaling of het failliet laten gaan van Griekenland of degenen die pleiten om een land als Griekenland uit de eurozone te stoten of te doen vertrekken, dwalen en zijn zeer gevaarlijk.

Want als er één land uit de eurozone gestoten wordt, wees maar zeker dat er dan een kettingreactie komt waarvan men het begin kent maar niet het einde. Wij kennen allemaal, ik ga geen namen noemen, de landen die nu reeds geciteerd worden. Als men het economisch gewicht van die landen opsomt, zit men reeds bij 30 % van het globale economische gewicht van de eurozone. Dat mag dus absoluut niet gebeuren.

Mijnheer de eerste minister en mijnheer de vice-eerste minister en minister van Financiën, ik richt mij tot u, wat hebben wij nodig voor de gesprekken die u op Europees vlak de komende dagen en weken zult hebben? Wij hebben nood aan duidelijkheid. Duidelijkheid is dat wij allen de eurozone en alle landen erin met hand en tand verdedigen. Wij willen niet dat een van die landen failliet gaat. Wij willen niet dat een van die landen uitgestoten wordt.

Collega’s, volgens onze fractie is er op korte termijn slechts één mogelijkheid, met name dat de Europese Centrale Bank haar rol ten volle speelt en onbeperkte liquiditeit verschaft, niet alleen aan de banken maar zeker aan de landen. Dat is de eerste fase.

In een tweede fase, en ik heb dit, samen met anderen, vorige week in de commissie voor de Financiën gezegd, is dat wij naar een europeanisering van de schulden moeten evolueren.

Translated text

We see, however, that that country has not fallen out of hell, the political and social stability of Greece is at stake.

It will be a moment of truth, a choice that we all face. Do we continue on that intergovernmental path, where the global problems of Europe are addressed in a way where each country first thinks of its own national interest and only then sees the general European interest? If we do so, it is clear that we are striving for the bankruptcy, not only of Greece, but of the entire eurozone and, in the case of enlargement, also of the European Union. Choosing that path leads to an incredible collective impoverishment for every European citizen.

My group opts for a European solidarity approach. We believe that this is the only way to get out with all of them. Because, those who now advocate for a controlled default or the bankruptcy of Greece or those who advocate for a country like Greece to throw out or leave the eurozone, wander and are very dangerous.

For if one country is thrown out of the eurozone, be sure that there will be a chain reaction of which one knows the beginning but not the end. We all know, I will not name, the countries that are already quoted. If the economic weight of those countries is summarized, it is already 30 % of the overall economic weight of the euro area. This should absolutely not happen.

Mr. Prime Minister and Mr. Deputy Prime Minister and Minister of Finance, I address you, what do we need for the talks you will have on the European level in the coming days and weeks? We need clarity. Clearly, we are all defending the eurozone and all the countries in it with hands and teeth. We do not want one of these countries to go bankrupt. We do not want any of these countries to be expelled.

Colleagues, according to our group, there is only one possibility in the short term, namely that the European Central Bank plays its full role and provides unlimited liquidity, not only to the banks but ⁇  to the countries. This is the first phase.

In a second phase, and I said this, along with others, last week in the Committee on Finance, is that we must evolve towards a Europeanisation of debt.

#34

Official text

                    
                    In de Verenigde Staten is de schuld in procenten van het bnp hoger dan die van de eurozone en is het tekort groter dan het globale tekort van de eurozone. Toch is de "dollarzone", in vergelijking met die eurozone een haven in rust terwijl het bij ons stormt. Dit heeft te maken met die grote financiële markt die de Verenigde Staten vormt. Ook daar is men in sommige Staten in staking van betaling gegaan, heeft men de ambtenaren moeten afdanken en de scholen moeten sluiten. Hebben zij evenwel de problemen waar wij mee te kampen hebben? Nee, omdat zij een geïntegreerd economisch, monetair en budgettair beleid hebben. Ook wij moeten diezelfde weg nemen en samen met anderen verdedigt mijn fractie de idee van de eurobonds.

De brand moet dus geblust worden en dat kan alleen door duidelijk te maken dat wij met z’n allen achter de eurozone en achter elk lid van de eurozone staan. Eenmaal de brand is geblust, moet de heropbouw gebeuren want het is duidelijk dat de muntunie te fragiel is zonder een politieke en economische unie.

Wij hebben dus nood aan een gezamenlijk beleid van economische, budgettaire maar ook van – en dit wil ik benadrukken – sociale en fiscale convergentie. Het kan niet dat deze crisis enkel tot gevolg heeft dat wij een grotere integratie krijgen wat betreft het budgettair beleid, maar dat men op sociaal en fiscaal vlak achterblijft. Als men dat doet, legt men de kiemen voor een volgende crisis.

Waar wij vervolgens nood aan hebben is dat er ook in de Europese Unie, naar het voorbeeld van de Verenigde Staten, wordt ingezet op economische groei. Zonder groei zal men de publieke financiën niet op orde krijgen.

Een derde en laatste punt is het volgende. Namens mijn fractie moet ik tot mijn spijt vaststellen dat vandaag opnieuw Belgische banken in problemen zouden kunnen komen.

Translated text

In the United States, the debt in percentage of GDP is higher than that of the euro area and the deficit is greater than the overall deficit of the euro area. Nevertheless, the “dollar zone”, compared to that eurozone, is a haven of rest as it storms with us. This has to do with the big financial market that makes up the United States. Also there, in some States, pay strikes have been held, officials have been dismissed and schools have been closed. But do they have the problems we face? No, because they have an integrated economic, monetary and budgetary policy. We must take the same path, and my group, together with others, is defending the idea of euro bonds.

The fire must therefore be extinguished and this can only be done by making clear that we all stand behind the euro area and behind every member of the euro area. Once the fire has been extinguished, reconstruction must take place because it is clear that the monetary union is too fragile without a political and economic union.

We therefore need a common policy of economic, budgetary, but also of – and I want to emphasize this – social and fiscal convergence. It is not possible that this crisis will only result in greater integration in budgetary policy, but that we are lagging behind in social and fiscal terms. If they do so, they lay the germs for the next crisis.

What we then need is that also in the European Union, following the example of the United States, an effort is made for economic growth. Without growth, public finances will not be restored.

The third and last point is as follows. On behalf of my group, I regret the fact that today Belgian banks could again be in trouble.

#35

Official text

                    
                    Wij hebben voor de vakantie met zijn allen beslist om de opvolgingscommissie die in 2008 werd geïnstalleerd om de financiële crisis te bestuderen, opnieuw op te richten. Namens mijn fractie vragen wij de dringende opstart van die commissie. Wij hebben veel werk. Om te beginnen zouden wij kunnen evalueren wat er van het rapport van die opvolgingscommissie is uitgevoerd. Collega’s, het is niet veel.

Ten tweede, wij hebben een regering van lopende zaken die binnen twee, drie of vier weken belangrijke beslissingen moet nemen met betrekking tot de Belgische banken. Zij kan dat volgens ons niet op eigen houtje. Alleen het Parlement heeft na de verkiezingen van juni 2010 die legitimiteit. Er is dus een goede samenwerking nodig tussen de regering in lopende zaken en het Parlement.

Onze fractie vraagt de dringende opstart van de opvolgingscommissie om samen met de regering de problemen te bekijken en naar de oplossingen te zoeken die zich aandienen met betrekking tot de Belgische banken.

Translated text

#36

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, het zijn turbulente tijden. Iedereen die al eens in een vliegtuig heeft gezeten, weet wat turbulentie is. Men wordt door elkaar geschud zodra men in onstabiele lucht vliegt. Dat is heel vervelend en het kan ook heel akelig zijn, maar eigenlijk is het niet zeker of dat ook gevaarlijk is. Men moet het hoofd koel houden en kalm blijven. Het wordt pas gevaarlijk als er echt paniek uitbreekt. Fasten your seatbelt, houd het hoofd koel, en dat geldt zeker voor de piloot in kwestie.

Ik gebruik dat beeld omdat het heel goed te vergelijken is met wat wij nu in de eurocrisis doormaken. Wij gaan door turbulente tijden, maar onze koers, ons project, is eigenlijk heel duidelijk.

Wij hebben een monetaire unie en die zien wij en voelen wij. Met de euro betalen wij elke dag. Dat zien en voelen de burgers dus dagelijks. Wij hebben ook een economisch project. Helaas hebben wij er niet altijd genoeg oog voor gehad dat die economisch-budgettaire realiteit het monetair project wel zou volgen. Die unie is ook en vooral een politiek project en wij moeten ervoor opletten dat wij dat in deze crisis niet uit het oog verliezen. Die drie zaken samen, moeten wij voor ogen houden op het moment dat wij in turbulentie zitten.

Wij zitten dus in een crisis. Hoe doorstaat de Europese Unie deze crisis? Er zijn drie aparte problemen die consequenties hebben voor elkaar.

Eerst en vooral is er Griekenland, de rotte appel, het pijnpunt van de crisis die wij meemaken. Het komt erop aan – dat is de bedoeling van Europa – om het probleem Griekenland zo veel mogelijk te isoleren, om het niet langer onderhevig te maken aan de markten, om ervoor te zorgen dat het uit het centrum van de turbulentie weggehaald wordt. Daarvoor moet men rekenen op solidariteit. Dat is wat men in een politieke unie doet; men laat elkaar niet los. Wij helpen Griekenland dus.

Wij doen dat niet alleen omdat wij graag solidair zijn, maar ook omdat wij besmettingsgevaar willen voorkomen. Het gaat om besmettingsgevaar in een unie waar belangen van banken, van landen en van mensen steeds meer met elkaar verweven zijn. Wij willen niet dat het vuur in Griekenland overslaat naar andere landen.

Translated text

These are turbulent times. Anyone who has ever been on a plane knows what turbulence is. One is shaken as soon as one flies in unstable air. That’s very annoying and it can also be very awkward, but actually it’s not sure if that’s also dangerous. You need to keep your head cool and stay calm. It becomes dangerous only when there is real panic. Fasten your seat belt, keep your head cool, and that ⁇  applies to the pilot in question.

I use this image because it is very well comparable to what we are going through now in the euro crisis. We are going through turbulent times, but our course, our project, is actually very clear.

We have a monetary union and we see and feel it. We pay with the euro every day. People see and feel this every day. We also have an economic project. Unfortunately, we have not always had enough eye for that economic-budgetary reality to follow the monetary project. That union is also and above all a political project and we must take care that we do not lose sight of it in this crisis. These three things together, we must keep in mind at the moment we are in turbulence.

So we are in a crisis. How does the European Union handle this crisis? There are three separate problems that have consequences for each other.

First and foremost there is Greece, the rotten apple, the pain point of the crisis we are experiencing. It is important – that is the intention of Europe – to isolate Greece as much as possible from the problem, to stop making it subject to the markets, to ensure that it is removed from the center of the turbulence. To do this, we need to count on solidarity. This is what one does in a political union; one does not let each other go. We are helping Greece.

We do this not only because we like to be solidary, but also because we want to prevent the risk of infection. It is a threat of contagion in a Union where the interests of banks, countries and people are increasingly intertwined. We do not want the fire in Greece to spread to other countries.

#37

Official text

                    
                    Wat hebben wij gedaan? Er is twee keer een reddingsplan gekomen. Het eerste kwam er één jaar geleden. Op 21 juli 2011 werd over een tweede reddingsplan beslist, dat echter nog niet in uitvoering is. Daartoe hebben wij de aanpassing nodig die wij vandaag goedkeuren.

Dit brengt mij bij mijn tweede, belangrijke pakket. Het eerste pakket streeft ernaar Griekenland te isoleren en van de turbulentie van de markten weg te halen. Het tweede pakket heeft tot doel stabiliteit te brengen bij landen die problemen hebben, maar die niet de puinhoop zijn waarnaar andere sprekers al hebben verwezen, zijnde de puinhoop die Griekenland er ook wel terecht van heeft gemaakt.

Het brengen van stabiliteit doen wij met dit European Financial Stability Facility of EFSF. Eigenlijk kan rustig worden gesteld dat het een soort Europees monetair fonds is, dat wij niet alleen vergroten en waarvan wij niet alleen de mogelijkheden uitbreiden, door meer geld ervoor uit te trekken; wij zorgen er ook voor dat het de capaciteit heeft om de bedoelde stabiliteit te brengen.

Zulks betekent dat wij niet enkel landen zullen kunnen helpen. Ook aan banken en instellingen zullen waarborgen en leningen kunnen worden gegeven. Ook zal op de secundaire markt papier kunnen worden verhandeld.

De beoogde stabiliteit is ontzettend belangrijk, om ervoor te zorgen dat de besmetting van Griekenland niet naar een aantal andere landen overslaat. Zulks is wat wij vandaag goedkeuren en doen.

De vraag wordt wel eens gesteld of een en ander niet te laat komt. Een en ander komt niet te laat. Het is immers een belangrijke stap in de Europese besluitvorming. Het frustreert ook mij dat het niet anders kon en dat het niet efficiënter en meer to the point kon. Wij roeien evenwel met de riemen die wij hebben. Gezien de zaken die met het mechanisme in kwestie mogelijk worden gemaakt, kunnen wij er niet omheen dat het een belangrijke stap op weg is naar meer stabiliteit in de Europese Unie.

De derde, belangrijke stap is misschien wel de belangrijkste. Wij kunnen niet eerst het Griekse probleem isoleren en daarna stabiliteit brengen, als wij er vervolgens niet voor zorgen dat de begrotingsintegratie in de Europese Unie steeds verder verloopt.

Daar moeten wij terugkeren naar de kernafspraken die wij ooit hebben gemaakt toen wij aan het bewuste verhaal begonnen. Wij moeten terugkeren naar het principe: “Afspraak is afspraak.” Ere wie ere toekomt. Het is de Nederlandse regering met eerste minister Rutte die dat principe goed heeft ingezien. Zij wil dat er opnieuw begrotingsdiscipline komt. Zij wil dat er opnieuw sancties volgen, indien een land niet doet wat het heeft beloofd. Zij wil ook een eurocommissaris die op de bewuste afspraken kan toezien.

Het voorgaande is voor ons, een klein land – Nederland bevindt zich ter zake in de dezelfde situatie –, belangrijk. Wij hebben immers baat bij de communautaire methode, wat hier ook al is aangehaald. Wij zijn een klein land dat baat heeft bij Europese samenwerking. Wij moeten er bijgevolg ook voor zorgen dat een dergelijke samenwerking op basis van de communautaire en niet op basis van de intergouvernementele methode gebeurt.

Translated text

What have we done? There was a rescue plan twice. The first came a year ago. On 21 July 2011, a second rescue plan was agreed, but it has not yet been implemented. To do this, we need the adjustment that we approve today.

This brings me to my second, important package. The first package aims to isolate Greece and get rid of the market turbulence. The second package aims to bring stability to countries that have problems, but which are not the mess that other speakers have already mentioned, which is the mess that Greece has rightly created.

The European Financial Stability Facility (EFSF) is the European Financial Stability Facility. In fact, it can be calmly stated that it is a kind of European Monetary Fund, which we are not only expanding and of which we are not only expanding the possibilities, by drawing more money for it; we also ensure that it has the capacity to bring the said stability.

This means that we will not only be able to help countries. Guarantees and loans will also be given to banks and institutions. Paper can also be traded on the secondary market.

The intended stability is extremely important, in order to ensure that the contamination of Greece does not spread to a number of other countries. This is what we approve and do today.

Sometimes the question is whether something does not come too late. Something does not come too late. It is an important step in European decision-making. It also frustrates me that it could not be otherwise and that it could not be more efficient and more to the point. However, we are rooting with the belts that we have. Given the things that are made possible by the mechanism in question, we cannot ignore that it is an important step towards greater stability in the European Union.

The third, important step is ⁇  the most important. We cannot first isolate the Greek problem and then bring stability, unless we then ensure that fiscal integration in the European Union continues to progress.

There we must return to the core agreements we once made when we began the conscious story. We must return to the principle: “Agreement is an agreement.” It is the Dutch government with Prime Minister Rutte who has understood this principle well. We want to re-establish budgetary discipline. It wants sanctions again if a country does not do what it has promised. She also wants a European Commissioner who can oversee the conscious agreements.

The above is important to us, a small country – the Netherlands is in the same situation –. After all, we benefit from the Community method, which has been cited here. We are a small country that benefits from European cooperation. We must therefore also ensure that such cooperation takes place on the basis of the Community method and not on the basis of the intergovernmental method.

#38

Official text

                    
                    Die drie stappen zijn essentieel. Ik merk dat velen in alle turbulentie en paniek het hoofd niet meer koel kunnen houden. Zij beginnen over exitscenario’s, willen van koers wijzigen, vergeten dat de Europese Unie ook een politiek project is. Daar zijn wij het helemaal niet mee eens. Wij zijn het evenmin eens met al wie gemengde signalen geeft. Vandaag heeft men ‘de 34 miljard in het EFSF’ al een aantal keer benadrukt, waarmee men de indruk wekt dat Griekenland een cadeau van 34 miljard euro krijgt. Dat is niet correct. Dat klopt niet. Het mechanisme van de EFSF kan voor alle landen dienen. Elk land dat in de problemen komt en een duwtje in de rug nodig heeft kan op dat mechanisme een beroep doen. Misschien is België wel de volgende in de rij!

Dat brengt mij bij mijn volgend punt. Als de begroting niet in orde is, als de economische fundamenten niet in orde zijn, dan heeft dat waarover wij vandaag gaan stemmen weinig zin. Dan is het proberen redden van Griekenland, het proberen quasi unaniem stemmen over het EFSF verloren moeite. Dan zwaaien wij vooral met een moraliserend vingertje naar een ander, terwijl wij ons eigen huiswerk niet maken. Het komt erop aan om de Europese aanbevelingen volledig na te volgen, niet enkel selectief, niet enkel wat ons aanstaat. Het mag niet zo zijn dat wij Europa volgen om de arme Grieken te helpen maar het er niet meer mee eens zijn zodra Europa zegt wat België moet doen. Het mag niet zijn zoals andere landen doen die Europa volgen als het op een aantal economische factoren aankomt, maar selectief doof blijven zodra Europa alle deeltentiteiten in die landen vraagt om hun steentje bij te dragen. Wij hebben nood aan voluntarisme om dit Europees project opnieuw op de rails te zetten.

Er rest nog een vraag. Wie moet die begroting in ons land opstellen? Collega Bogaert heeft gezegd dat het gaat stormen en dat er iemand pannen op het dak moet leggen. Wel, mijnheer Bogaert, aan de overkant van de straat is men een nieuw huis aan het bouwen. Het lijkt mij niet meer dan normaal dat het in dit land, waar men onderhandelt, de keuze is van de kiezer. Het zijn dus de onderhandelaars die de politieke keuzes voor de toekomst maken. Dat hoop ik, wellicht samen met u. Alleen is het zo dat wij in afwachting niet met onze duimen mogen draaien. De eerste minister, de minister van Begroting en de staatssecretaris van de uittredende regering werken volop aan de voorbereidingen, maar er moet een politieke wil zijn om dat zo snel mogelijk aan de onderhandelaars over te laten.

Translated text

These three steps are essential. I notice that many in all turbulence and panic can no longer keep their heads cool. They start with exit scenarios, want to change course, forgetting that the European Union is also a political project. We do not agree with this at all. We also do not agree with everyone who gives mixed signals. Today, “the 34 billion in the EFSF” has been emphasized several times, giving the impression that Greece receives a gift of 34 billion euros. That is not correct. That is not true. The EFSF mechanism can serve all countries. Any country that comes into trouble and needs a push in the back can resort to that mechanism. Belgium may be the next one in the line.

That brings me to my next point. If the budget is not in order, if the economic foundations are not in order, then what we are going to vote on today is meaningless. Then trying to save Greece, trying to almost unanimously vote on the EFSF is lost effort. Then we mainly swing with a moralising finger towards another, while we do not do our own homework. It is crucial to fully follow the European recommendations, not only selectively, not only what is in our interests. It may not be that we follow Europe to help the poor Greeks but it will no longer agree with it as soon as Europe says what Belgium should do. It must not be like other countries that follow Europe when it comes to a number of economic factors, but must remain selectively deaf as soon as Europe asks all sub-entities in those countries to contribute their stone. We need volunteerism to put this European project back on track.

There remains one question. Who should prepare this budget in our country? Collega Bogaert has said that it is going to storm and that someone needs to put panes on the roof. Well, Mr. Bogaert, on the other side of the street, one is building a new house. It seems to me no more than normal that in this country, where negotiations are held, it is the choice of the voter. Thus, it is the negotiators who make the political choices for the future. I hope, maybe with you. In the meantime, we are not allowed to turn our thumbs. The Prime Minister, the Minister of Budget and the Secretary of State of the outgoing government are working hard on the preparations, but there must be a political will to leave it to the negotiators as soon as possible.

#39

Official text

                    
                    Mevrouw Rutten, ik begrijp heel goed dat men aan de overkant van de straat een nieuw huis aan het bouwen is. U zegt het zelf, men is aan het bouwen. Samen met u hoop ik dat het een mooi huis wordt en dat het snel wordt gebouwd. Maar wat als dat gebouw er niet zo snel staat? Wat doet men dan intussen met de hete adem van de financiële markten in de nek? Het zou dus misschien wijs zijn dat de regering van lopende zaken, met ongeveer dezelfde politieke partijen, haar verantwoordelijkheid neemt, snel orde op zaken stelt en de begroting voor 2012 opmaakt.

Translated text

#40

Official text

                    
                    Als ik de nota-Di Rupo goed gelezen heb, staan daar massa’s nieuwe belastingen in. Ik meen dat de regering in lopende zaken die kan vermijden. In 2012 kunnen wij dan gaan kijken of we een besparingsbegroting kunnen maken, in plaats van een belastingbegroting. Ik meen dat u daar als liberalen wel grote voorstanders van zult zijn.

Translated text

#41

Official text

                    
                    Mijnheer Bogaert, het siert u dat u zegt dat wij snel een begroting moeten opmaken. Ik ben het ook met u eens welke marsrichting wij moeten uitgaan. Wij delen uw bekommernis over wat de financiële markten boven het hoofd hangt.

Maar wat voor signaal geeft men – wanneer het de markten zijn die twijfelen aan het politieke leiderschap en wanneer het de markten zijn die zich afvragen of dit land nog in staat is zijn economische huishouding op orde te stellen – door te zeggen: “Doe maar door, wij zullen het wel snelsnel regelen.”

Het is de politieke verantwoordelijkheid van de mensen die een regering willen vormen te trachten een begroting op te maken. Het zal niet snelsnel gaan. Ik wou dat het kon. Maar het gaat hier om belangrijke keuzes voor de toekomst. Er worden grote lijnen uitgezet.

Het klopt dat wat op tafel ligt niet ideaal is en dat er heel hard aan zal moeten worden gewerkt, maar dan zult u de verantwoordelijkheid moeten leggen waar zij ligt.

Het klopt niet dat er intussen niets gebeurt. De uittredende regering is bezig met de voorbereidingen. Zij wacht nog op cijfers en zij doet heel wat voorbereidend werk. Volgens mij kan dat perfect, maar de druk moet blijven liggen waar hij ligt.

Tot slot, dat wij hier vandaag een Europees financieel stabiliteitsmechanisme goedkeuren, klinkt heel technisch. Dat is jammer. Wat wij moeten doen, is een belangrijk signaal geven. Wij moeten laten horen dat de euro voor ons belangrijk is, en dat het Europees project voor ons belangrijk is. Mijn fractie zal vandaag voor stemmen, als uiting van ons onvoorwaardelijk geloof in dit Europees project. Iedereen die meent daaraan te moeten raken, zal ons op zijn weg tegenkomen!

Translated text

Mr. Bogert, it is nice that you say that we need to quickly draw up a budget. I also agree with you what direction we should take. We share your concern about what the financial markets are overlooking.

But what kind of signal one gives – when it is the markets who doubt the political leadership and when it is the markets who wonder whether this country is still able to put its economic household in order – by saying: “Do it, we will fix it quickly.”

It is the political responsibility of the people who want to form a government to try to make a budget. It will not go fast. I wish it could. These are important choices for the future. Large lines are drawn.

It is true that what is on the table is not ideal and that it will have to be worked very hard, but then you will have to place the responsibility where it lies.

It is not true that nothing is happening in the meantime. The outgoing government is working on the preparations. She is still waiting for numbers and she is doing a lot of preparatory work. I think it can be perfect, but the pressure must remain where it lies.

Finally, the fact that we are approving a European Financial Stability Mechanism here today sounds quite technical. That is regrettable. What we need to do is give an important signal. We need to show that the euro is important to us and that the European project is important to us. My group will vote in favour today, as a demonstration of our unconditional belief in this European project. Anyone who thinks we need to touch it will encounter us on his way!

#42

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de eerste minister, mijnheer de minister van Financiën, ik zie dat na een uur debat de aandacht vanuit de regering van lopende zaken al begint te verslappen.

Niettegenstaande dat zal ik namens de Vlaams Belangfractie onze visie uiteenzetten aangaande de voorliggende uitbreiding van het stabilisatiefonds, het EFSF.

Daags na de eurotop van 21 juli kwamen de politieke leiders ons voor de microfoon vertellen welke belangrijke beslissingen zij hadden genomen om een einde te maken aan de loden last van de eurocrisis, na het gestuntel en de kakofonie van de afgelopen maanden.

De hamvraag die wij vandaag moeten stellen, is of die maatregelen afdoende zullen zijn. Zullen zij nog op tijd zijn? Als wij naar de politieke actualiteit kijken, heb ik daarbij mijn twijfels. Ik heb de indruk dat ze inmiddels te laat zijn.

In de afgelopen weken werden er vanuit verschillende hoeken, en daarmee bedoel ik niet alleen vanuit de politiek, maar ook vanuit de financiële en academische wereld, nogal wat kanttekeningen geplaatst bij de aanpak van de aanhoudende schuldencrisis.

Ik kan alleen vaststellen dat er over die zogenaamde goede beslissingen van de eurotop van 21 juli 2011 steeds meer vragen komen naarmate de kleine lettertjes en de dubbele bodems van de beslissingen bekendraken en het publieke forum bereiken.

Niettegenstaande de politieke elite op het Europees vlak een poging doet om allerlei maatregelen te nemen om de schuldencrisis aan te pakken en daarvoor het ene plan na het andere via de Europese tekentafel aan de lidstaten oplegt, geraakt de schuldencrisis in een aantal landen, en de Griekse tragedie in het bijzonder, niet onder controle. Dat is het minste wat wij vandaag kunnen zeggen.

En dan begrijp ik sommige fracties niet, N-VA in het bijzonder. Zij zeggen dat wij niet anders kunnen dan het voorliggend ontwerp van extra steun en extra bevoegdheden aan het noodfonds steunen en dus goedkeuren omdat wij met onze rug tegen de muur staan.

Wat is dat voor een argumentatie? Men mag nog zoveel eurorealist en eurogezind zijn als men wil, het is niet met zulke operaties van geldtransfers van lidstaten naar het noodfonds, het is niet met zulke geldverslindende maatregelen dat er een goedwerkend en eendrachtig Europa zal komen.

Het Vlaams Belang staat daar heel kritisch tegenover en kan dus niet akkoord gaan met de politieke visie van de beslissingen van de eurotop van 21 juli.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Prime Minister, Mr. Minister of Finance, I see that after an hour of debate the attention from the government on current affairs already begins to diminish.

Nevertheless, on behalf of the Flemish Interest Group, I will present our vision regarding the forthcoming expansion of the Stabilisation Fund, the EFSF.

On the day after the Euro Summit on July 21, the political leaders came to tell us in front of the microphone what important decisions they had made to end the loose burden of the euro crisis, after the stunt and kakophony of the last months.

The question we must ask today is whether these measures will be adequate. Will they be on time? When we look at the political actuality, I have my doubts. I feel they are already too late.

Over the past few weeks, from various angles, and I mean not only from the political, but also from the financial and academic world, there have been quite a few comments on how to address the ongoing debt crisis.

I can only find that questions about those so-called good decisions of the Euro Summit of 21 July 2011 are increasing as the small letters and the double bottom of the decisions become known and reach the public forum.

Although the political elite at the European level attempts to take all sorts of measures to address the debt crisis by imposing one plan after another on the Member States through the European Signature Board, the debt crisis in a number of countries, and the Greek tragedy in particular, is out of control. That is the least we can say today.

And then I don’t understand some fractions, N-VA in particular. They say that we cannot otherwise than support the present draft of additional support and additional powers to the emergency fund and thus approve because we stand with our back against the wall.

What is that argument? It is not with such operations of money transfers from Member States to the emergency fund, it is not with such money-sweeping measures that a well-functioning and united Europe will come.

The Flemish Belang is very critical of this and can therefore not agree with the political vision of the decisions of the Euro Summit of 21 July.

#43

Official text

                    
                    Men is volop bezig om de Belgische ziekte inzake de transfereconomie in het Europese stelsel te betonneren, zonder te weten wie en hoe men het EFSF-Fonds zal blijven financieren en welke bevoegdheden de lidstaten in de komende tijd nog allemaal aan Europa zullen moeten afgeven.

Sinds de bespreking in de commissie over de Belgische deelname aan het Noodfonds en het verlenen van 34,5 miljard euro staatswaarborg via dat noodsfonds, toch ongeveer 10 % van het bruto binnenlands product zoals de heer Vandeput al zei, gaat er geen dag voorbij of de beurzen reageren geprikkeld en kleuren bij momenten dieprood na elke wijziging in het Europees financieel economische kader. Van een stabilisatie van de schuldencrisis is nauwelijks sprake.

Vorige vrijdag brak de storm op de beurzen opnieuw los nadat de hoofdeconoom van de Europese Centrale Bank, Jürgen Stark, ontslag nam. De achterliggende reden was dat hij niet langer kon akkoord gaan met de ECB-politiek om steeds meer Italiaans en Spaans staatspapier te blijven opkopen om bijgevolg de Spaanse en Italiaanse rente te drukken. Het toont nogmaals aan hoe grondig oneens men het is over de aanpak van de schuldencrisis en dat het drukken van nieuwe eurobiljetten geen soelaas brengt.

Of zou het ontslag van de betrokkene, Jürgen Stark, iets kunnen te maken hebben met de invoering van die zogenaamde euro-obligaties? Dat is het volgende zogenaamde tovermiddel waarmee men de eurocrisis denkt aan te pakken.

Men zou toch moeten weten dat met de invoering van die euro-obligaties de lagerentelanden het gelag zullen betalen van de hogerentelanden. Wij hebben dat gisteren nog gezien, Duitsland gaat de markt op en kan ophalen aan 0,2 % rente, terwijl Italië 5 % rente moet betalen op korte termijn. Iedereen weet dat men bij euro-obligaties met een gemiddelde rente zal moeten rekenen en dan zal natuurlijk, in dit geval, Duitsland het gelag betalen. Het zou bovendien dus onverstandig zijn om verder te blijven kapitaliseren op de Duitse kredietwaardigheid.

Het invoeren van euro-obligaties brengt geen zoden aan de dijk als men daartegenover geen rigoureus en opgelegd saneringsprogramma zet voor de betrokken lidstaten. Kijk maar naar wat de impact is in Griekenland, dat gekneld blijft in een keurslijf van zware besparingen en forse belastingverhogingen, waardoor de recessie verscherpt en de publieke financiën in Griekenland verder worden uitgehold. Ondertussen zit Griekenland al drie jaar gevangen in dat keurslijf, zonder dat er een structurele oplossing wordt geboden. Het blijft in een dodelijke vicieuze cirkel.

Door dat nieuwe reddingspakket komt er dus nauwelijks enig perspectief op een versneld einde van de Griekse recessie. Er komt met dit tweede reddingspakket geen herstel van de Griekse economische groei. Laat staan dat er iets structureel wordt gedaan aan de Griekse staatsschuld van 340 miljard euro.

Wat doet onze regering? Wat doen onze regeringsleiders? Zij gooien de lakse en spilzieke eurolanden reddingsboei na reddingsboei toe. Het worden de reddingsplannen van de reddingsplannen. De Griekse schulden worden aangepakt door het land nog dieper in de schulden te steken en de terugbetalingstermijnen te verlengen.

Translated text

The Belgian disease of the transfer economy is being focused on the European system, without knowing who and how will continue to finance the EFSF Fund and what powers the Member States will still have to delegate to Europe in the coming time.

Since the discussion in the committee on the Belgian participation in the Emergency Fund and the provision of 34.5 billion euros of state guarantee through that Emergency Fund, yet about 10 % of the gross domestic product as Mr Vandeput said, no day has passed whether the stock markets reacted stimulated and colored at moments of shame after any change in the European financial economic framework. There is hardly any stabilization of the debt crisis.

Last Friday, the stock market storm broke out again after the chief economist of the European Central Bank, Jürgen Stark, resigned. The underlying reason was that he could no longer agree to the ECB’s policy of continuing to buy more and more Italian and Spanish government securities to consequently press the Spanish and Italian interest rates. It once again demonstrates the profound disagreement on how to deal with the debt crisis and that the printing of new euro banknotes does not bring sunshine.

Or could the dismissal of the person concerned, Jürgen Stark, have anything to do with the introduction of those so-called euro bonds? That is the next so-called magic tool with which one thinks to tackle the euro crisis.

However, one should know that with the introduction of these euro bonds, the lower countries will pay the league of the higher countries. We saw that yesterday, Germany goes into the market and can collect at 0.2% interest rate, while Italy must pay 5% interest rate in the short term. Everyone knows that with euro bonds you will have to account for an average interest rate and then, of course, in this case, Germany will pay the fee. Furthermore, it would be unreasonable to continue capitalizing on German creditworthiness.

The introduction of euro bonds does not cause any problems unless there is a rigorous and mandatory recovery programme for the Member States concerned. Look at what the impact is in Greece, which remains stuck in a sequence of heavy savings and massive tax increases, which exacerbate the recession and further shrink Greece’s public finances. Meanwhile, Greece has been trapped in that chaos for three years, without offering a structural solution. It remains in a deadly vicious circle.

Thus, the new bailout package barely offers any prospect of an accelerated end to the Greek recession. This second bailout package will not restore Greece’s economic growth. Not to mention that something structural is being done to address the Greek government debt of 340 billion euros.

What does our government do? What are our government leaders doing? They are throwing the loose and splinter-sick eurozone countries a rescue bucket after a rescue bucket. They become the rescue plans of the rescue plans. The Greek debt is addressed by deepening the country’s debt and extending the repayment deadlines.

#44

Official text

                    
                    Dat is een riskante strategie, want als zij faalt, zal de hele eurozone worden gedestabiliseerd en in de afgrond worden meegesleurd, of zoals bondskanselier Merkel het op 7 september formuleerde: "Scheitert der Euro, scheitert Europa”, als de euro valt, dan valt Europa.

Intussen groeit opnieuw de nervositeit over de situatie in Griekenland. Begin september onderbraken de experts van de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het IMF hun controlemissie in Athene omdat de regering onvoldoende vooruitgang had geboekt bij de uitvoering van de hervormingen die Griekenland beloofd had in ruil voor de financiële steun van de eurolanden en het IMF. Deze maand moeten de geldschieters opnieuw een schijf uitkeren aan Griekenland. De uitkering van die schijf was steeds gekoppeld aan voorwaarden en wij kijken dus met grote belangstelling uit naar de vooruitgang die de Griekse regering geboekt zal hebben, maar wij hebben er geen vertrouwen in en de financiële markten evenmin.

Er is toch niemand die gelooft dat de Griekse regering met het toekennen van extra geld uit de Europese structuurfondsen haar economische groei op een structurele manier kan aanzwengelen. De economische krimp in Griekenland in het tweede kwartaal bedroeg 7,3 %. Dat is niet alleen een put, dat is ook een situatie waar men op korte termijn niet uit geraakt. Wat gebeurt er als Griekenland in 2014 slechts een gedeelte van de openstaande schuld zal afbetalen? Argentinië heeft dat destijds ook gedaan. Er is toch niemand die gelooft dat de Griekse regering in staat zal zijn haar afspraken na te komen en op de vervaldag de toegekende leningen, inclusief de rente en de waarborgen, terug te betalen. Uit een recente studie van Bloomberg blijkt trouwens dat 85 % van de beleggers er nu al van uitgaat dat Griekenland zijn schulden niet kan afbetalen en er bijgevolg geen of slechts een gedeeltelijke terugbetaling te verwachten is.

De vraag is natuurlijk wie dat niet-terugbetaalde deel dan zal betalen? De bank- en verzekeringssector? Nee. Zij hebben met hun vrijwillige bijdragen wel de voorwaarde gesteld dat zij te allen tijde hun geld zullen terugzien. Dan blijven de lidstaten nog over, die de waarborgen hebben gegeven of de participatie zijn aangegaan en bijgevolg zal dus op het einde van de rit de modale belastingbetaler het gelag betalen. Voor de tweede maal. Terwijl de Vlaamse belastingbetaler de rekening van de bankcrisis nog aan het verteren is, wordt binnen afzienbare tijd de volgende rekening gepresenteerd.

Translated text

That is a risky strategy, because if it fails, the entire eurozone will be destabilized and dragged into the abyss, or as Chancellor Merkel formulated on September 7th: “If the euro fails, Europe fails”, if the euro falls, then Europe falls.

Meanwhile, the nervousness over the situation in Greece is growing again. In early September, experts from the European Commission, the European Central Bank and the IMF interrupted their inspection mission in Athens because the government had not made sufficient progress in implementing the reforms Greece had promised in exchange for financial support from the eurozone countries and the IMF. This month, borrowers will have to pay a debt to Greece again. The payment of that disc was always conditional and we are therefore looking forward with great interest to the progress that the Greek government will have made, but we have no confidence in it or the financial markets.

There is no one who believes that the Greek government, by allocating additional money from the European Structural Funds, can stimulate its economic growth in a structural way. The economic decline in Greece in the second quarter was 7.3%. This is not just a pit, it is also a situation that one cannot get out of in the short term. What happens if Greece pays off only a fraction of the outstanding debt in 2014? Argentina did the same at the time. There is no one who believes that the Greek government will be able to fulfill its commitments and repay the loans granted, including interest and guarantees, on the due date. Moreover, a recent Bloomberg study shows that 85% of investors already believe that Greece cannot pay its debts and therefore there is no or only partial repayment to be expected.

The question, of course, is who will pay that non-refunded portion? The banking and insurance sector? and no. Through their voluntary contributions, however, they have set the condition that they will always see their money back. Then it remains the Member States, which have given the guarantees or have entered into the participation and therefore at the end of the ride the modal taxpayer will pay the lease. for the second time. While the Flemish taxpayer is still digesting the account of the banking crisis, the next account will be presented in the foreseeable time.

#45

Official text

                    
                    Een andere vraag is hoeveel staatspapier en schulden van banken het EFSF kan blijven opkopen, om de schuldencrisis de baas te kunnen. Laat ons immers wel wezen: het voorliggende ontwerp strekt ertoe de bevoegdheden van het bewuste noodfonds uit te breiden.

Tot dusver kon het noodfonds immers enkel leningen verstrekken aan eurolanden die op geen enkele manier aan geld konden komen. Op grond van het nieuwe akkoord heeft het noodfonds veel meer bevoegdheden gekregen.

Bijvoorbeeld, het noodfonds mag voortaan ook definitieve leningen verstrekken aan landen die in de problemen dreigen te komen, dus misschien binnenkort ook aan België. Het mag ook zwakke staatsobligaties opkopen van privépartijen, zoals banken, verzekeraars en investeringsmaatschappijen, die van dergelijke obligaties af willen, dus binnenkort waarschijnlijk ook obligaties van de Belgische banken. Het mag ook geld lenen aan overheden van alle eurolanden, dus ook van niet-probleemlanden, waar banken met nieuwe kapitaalinjecties moeten worden gered, dus binnenkort ook aan de Belgische overheid.

Indien u het mij vraagt, betekent zulks een serieuze uitbreiding van de bevoegdheden van het noodfonds, echter zonder dat er voldoende geldmiddelen tegenoverstaan.

Ik blijf mij ook afvragen welke, bijkomende bevoegdheden de lidstaten daartoe aan Europa zullen moeten afgeven, met een verdere uitholling van de soevereiniteit van de lidstaten tot gevolg.

Collega’s, een en ander blijkt nog niet genoeg te zijn. Wanneer ik immers de recente verklaringen hoor van IMF-voorzitter Christine Lagarde, die toch niet de eerste de beste is, dan stevenen wij opnieuw af op een liquiditeitscrisis van de banken. De reserves van de banken moeten dus mede in het noodfonds worden opgenomen. Ook zouden de middelen van het noodfonds tot zegge en spreke 1 500 miljard euro moeten worden opgetrokken, terwijl momenteel in 440 miljard euro is voorzien.

De vraag is waar zulks zal eindigen.

Mijnheer de minister van Financiën, ik moet het ook nog even over een van de dubbele bodems van de beslissingen van de eurotop van 21 juli 2011 hebben.

Het blijkt dat Finland via een rechtstreeks onderhandeling, dus buiten de andere landen van de Europese Unie om, met Griekenland een akkoord heeft gesloten over de voorwaarden van zijn aandeel in de Griekse noodsteun. De Finnen zouden hebben bedongen dat voor hen een onderpand van één miljard euro op een aparte rekening wordt gezet. Kan Griekenland de steun niet terugbetalen, dan zou Finland voormeld bedrag plus de rente mogen houden.

Finland loopt met zijn bijdrage van 1,4 miljard euro aan de Griekse schuldencrisis dus geen enkel risico, terwijl de Belgische regering via de waarborgen volop miljarden euro in de Griekse en andere, bodemloze putten zal storten.

Ik moet toegeven dat de Finnen op de Eurotop van 21 juli 2011 goed bij de les waren, terwijl andere regeringsleiders hebben liggen slapen. Aldus ontstaat de zoveelste verwarring over de beslissingen van de Europese top van 21 juli 2011. Zodoende lijkt de top ook een rommelig boeltje te zijn, waaraan straks geen touw meer vast te knopen is.

Translated text

Another question is how much government securities and debt from banks the EFSF can continue to buy in order to manage the debt crisis. After all, let us note: the present draft aims to extend the powers of the conscious emergency fund.

Until now, the emergency fund could only provide loans to eurozone countries that could not get money in any way. The new agreement has given the Emergency Fund much more powers.

For example, the Emergency Fund can now also provide definitive loans to countries that are at risk of getting in trouble, so maybe soon also to Belgium. It may also buy weak government bonds from private parties, such as banks, insurance companies and investment companies, who want to get rid of such bonds, so soon probably also bonds from Belgian banks. It can also lend money to governments of all eurozone countries, thus also from non-problem countries, where banks must be rescued with new capital injections, so soon also to the Belgian government.

If you ask me, this means a serious extension of the powers of the Emergency Fund, but without sufficient financial resources.

I also continue to wonder what additional powers the Member States will have to delegate to Europe for this purpose, resulting in a further expropriation of the sovereignty of the Member States.

My colleagues, some things seem to be not enough. After all, when I hear the recent statements of IMF chairwoman Christine Lagarde, who is not the first to be the best, we are once again referring to a liquidity crisis of the banks. Therefore, the reserves of the banks should be included in the emergency fund. Furthermore, the emergency fund should be raised by EUR 1 500 billion, compared with EUR 440 billion currently provided.

The question is where this will end.

Mr. Minister of Finance, I should also mention one of the double bottom points of the decisions of the Euro Summit of 21 July 2011.

It turns out that through direct negotiation, that is, outside the other countries of the European Union around, Finland has concluded an agreement with Greece on the terms of its share in the Greek emergency aid. The Finns would have stipulated that for them a security of one billion euros would be placed on a separate account. If Greece does not repay the aid, Finland would be allowed to retain the aforementioned amount plus the interest.

Finland is therefore not at risk with its 1.4 billion euro contribution to the Greek debt crisis, while the Belgian government through the guarantees will deposit a lot of billions of euros in the Greek and other, groundless wells.

I must admit that the Finns at the Eurotop summit on 21 July 2011 took the lesson well, while other government leaders have slept asleep. This creates another confusion over the decisions of the European Summit of 21 July 2011. Thus, the top also seems to be a messy piece, to which there will be no more rope to be attached.

#46

Official text

                    
                    Ik vind het bovendien vreemd dat het Parlement op 26 juli tijdens de debriefing door de eerste minister niet over deze mogelijkheid werd geïnformeerd. Het blijft vreemd dat het ene land over een onderpand kan onderhandelen maar het andere niet. De Finse minister van Financiën beweert trouwens dat zij de andere lidstaten daarvan op de hoogte heeft gesteld. Kortom, mijnheer de minister van Financiën, u was op de hoogte van die constructie.

Mijn vraag is dan: waarom heeft de Belgische regering geen onderpand gevraagd? Waarom bent u niet naar Athene gevlogen om daar hetzelfde te doen? De Finnen hebben het nu voor elkaar gekregen dat zij geen enkel risico lopen voor hun bijdrage aan het noodfonds.

Mijnheer de minister, ik moet zeggen dat uw antwoord in de commissie op vrijdag 2 september uiterst verwarrend was. Er moet blijkbaar nog een akkoord volgen, waarbij een keuze wordt gemaakt tussen de landen die een onderpand wensen. Naast Finland – dat inmiddels een akkoord met Griekenland heeft – zijn immers ook Oostenrijk, Slovenië en Slowakije geïnteresseerd in zo’n onderpand. Het is mij helemaal niet duidelijk waarom de Belgische federale regering er geen vraagt. U blijft blijkbaar geloven dat u de geïnvesteerde bedragen integraal zult kunnen recupereren. Ik vind dat bijzonder kortzichtig.

Ik kom tot mijn slotbeschouwing, mijnheer de voorzitter. Hoe meer de politieke elite op het Europese forum zegt dat de eurocrisis onder controle is, hoe meer de exit van Griekenland als enige oplossing overblijft. Er gaan steeds meer stemmen op om het “Acropolis adieu”-scenario achter de hand te houden.

Wanneer ik de recente uitspraken hoor van Hans Werner Sinn – de president van het invloedrijke Ifo Institut en een belangrijke adviseur van bondskanselier Merkel – lijkt het tij te keren. In een recent interview stelde hij dat het een goede zaak zou zijn als Griekenland de eurozone tijdelijk verlaat.

Ik stel ook vast dat de Duitse regering de afgelopen dagen openlijk toegeeft dat het bankroet van Griekenland niet langer kan worden uitgesloten. Daarom is de Duitse regering zich samen met de Duitse banken aan het voorbereiden op de exit van Griekenland, om zo het einde van de euro te voorkomen.

Zelfs gewezen eurocommissaris Frits Bolkestein – niet de eerste de beste, en liberaal in hart en nieren – spreekt nu openlijk over de Griekse exit.

Recentelijk verscheen een zeer interessant boek met als titel “Das Euro-Abenteuer geht zu Ende,” geschreven door vijf vooraanstaande Duitse professoren.

Translated text

Furthermore, I find it strange that Parliament was not informed of this possibility during the Prime Minister’s debriefing on 26 July. It remains strange that one country can negotiate a guarantee, but the other cannot. The Finnish Minister of Finance, by the way, claims that it has informed the other Member States. In short, Mr. Minister of Finance, you were aware of that construction.

My question is, then, why has the Belgian government not requested a guarantee? Why didn’t you fly to Athens to do the same? The Finns have now realized that they are not at any risk for their contribution to the emergency fund.

Mr. Minister, I must say that your response in the committee on Friday 2 September was extremely confusing. Apparently, an agreement must be followed, in which a choice is made between the countries that wish to provide a guarantee. In addition to Finland – which now has an agreement with Greece – Austria, Slovenia and Slovakia are also interested in such a guarantee. I do not understand why the Belgian federal government does not request it. You seem to continue to believe that you will be able to fully recover the invested amounts. I think this is ⁇  short-sighted.

I come to my conclusion, Mr. Speaker. The more the political elite on the European forum says that the euro crisis is under control, the more the exit of Greece remains as the only solution. More and more people are voting to keep behind the “Acropolis adieu” scenario.

When I hear the recent statements of Hans Werner Sinn – the president of the influential Ifo Institut and an important adviser to Chancellor Merkel – the tide seems to turn. In a recent interview, he said it would be a good thing if Greece temporarily left the eurozone.

I also note that the German government in recent days has openly admitted that the bankruptcy of Greece can no longer be ruled out. This is why the German government, along with the German banks, is preparing for Greece’s exit, in order to prevent the end of the euro.

Even former European Commissioner Frits Bolkestein – not the first the best, and liberal in heart and kidneys – now speaks openly about the Greek exit.

Recently, a very interesting book entitled “Das Euro-Abenteuer geht zu Ende,” written by five prominent German professors, appeared.

#47

Official text

                    
                    Ik vat hun stellingen samen: zij kunnen er niet mee leven dat de maatregelen voor altijd en voor een onbeperkt bedrag op Duitsland zouden wegen. Duitsland zal het laatste bastion zijn dat de euro overeind kan houden. Wij moeten Griekenland en Portugal geen geld geven. Dat is een bodemloos vat. Landen moeten in staat zijn om zichzelf te redden. Dat kunnen ze ook. Dat is de analyse van die vijf Duitse professoren.

Vlaams Belang heeft die stelling altijd verdedigd omdat wij als volksnationalisten aan de kant van het Griekse volk staan. De enige mogelijkheid die de Grieken kan helpen is om tijdelijk uit de euro te stappen en terug baas te worden over hun eigen munt, de drachme. Dat is de invulling van soevereiniteit want er is na zoveel maanden geen enkele structurele oplossing in het vooruitzicht. De Grieken zullen de alsmaar zwaardere opgelegde voorwaarden nooit aanvaarden. De Grieken zijn te trots en te zelfbewust om dat te willen. Als zij moeten kiezen tussen Europese curatele en armoede dan zullen zij voor armoede kiezen omdat zij weten dat die straf nadien als beloning terugkomt.

De Griekse overheid kan na uit de eurozone te stappen, of te worden gezet, haar munt devalueren en samen met een eigen rentebeleid opnieuw economische groei creëren zodat er een heropleving komt. Zodoende krijgen de Grieken opnieuw de instrumenten in handen om hun financieel-economische toestand op een structurele manier aan te pakken in plaats van hun telecomsector in Turkse handen te zien verdwijnen en hun havens voor een habbekrats aan de Chinezen te moeten verkopen. De Griekse overheid kan dan maatregelen nemen waarvoor wel een draagvlak bestaat binnen de Griekse samenleving, in plaats van de maatregelen te aanvaarden die vanop de Europese tekentafel worden opgelegd maar geen zoden aan de dijk brengen. Door tijdelijk uit de euro te stappen ontstaat een Griekenland dat zich economisch kan herpakken, sterker kan worden, een Griekenland waar de Grieken achter staan. Bovendien wordt de kans dat de EU-lidstaten hun geld alsnog terugzien alsmaar groter.

Laat ons nog maar een taboe doorbreken, collega’s, want we zullen ook nog door die zure appel moeten bijten. We moeten met een open geest het hele europroject in vraag durven te stellen, zeker voor wat de PIGS-landen betreft, niet alleen Griekenland, maar ook Spanje, Portugal en Italië. Een noord-euro en een zuid-euro moet volgens ons bespreekbaar zijn. Ook het concept van een afgeslankte Europese Unie zal op tafel moeten komen.

In die optiek is het Vlaams Belang geen voorstander van de huidige maatregelen die een verdere uitbreiding van het noodfonds wettelijk vastleggen. Bijgevolg zullen wij dit wetsontwerp niet steunen. Wij zullen met overtuiging tegenstemmen.

Translated text

I sum up their statements: they cannot live with the fact that the measures would weigh on Germany forever and for an unlimited amount. Germany will be the last bastion that can keep the euro up. We should not give money to Greece and Portugal. It is a groundless vessel. Countries must be able to save themselves. They can too. This is the analysis of these five German professors.

Vlaams Belang has always defended this position because we, as nationalists, stand on the side of the Greek people. The only option that can help the Greeks is to temporarily step out of the euro and become back in control of their own currency, the drachme. That is the fulfillment of sovereignty because after so many months there is no structural solution in the prospect. The Greeks will never accept the ever tougher conditions imposed. The Greeks are too proud and too self-conscious to want that. If they have to choose between European curatele and poverty, they will choose poverty because they know that punishment will come back later as a reward.

The Greek government can, after leaving or being put out of the eurozone, devaluate its currency and, together with its own interest rate policy, re-create economic growth so that there will be a revival. Thus, the Greeks are once again given the instruments to address their financial and economic situation in a structural way instead of seeing their telecommunications sector disappear in Turkish hands and having to sell their ports to the Chinese for a havebretrat. The Greek government can then take measures for which there is a support within the Greek society, instead of accepting the measures imposed on the European drawing board but not bringing sodes to the dive. By temporarily leaving the euro, a Greece that can recover economically can become stronger, a Greece behind the Greeks. Furthermore, the likelihood that EU Member States will still return their money is increasing.

Let us just break a taboo, colleagues, because we will also have to bite through that sour apple. With an open mind, we must dare to challenge the entire euro project, especially with regard to the PIGS countries, not only Greece, but also Spain, Portugal and Italy. A Northern Euro and a Southern Euro should be negotiable. The concept of a weakened European Union will also have to be on the table.

In that view, the Flemish Belang is not in favour of the current measures that legally stipulate a further expansion of the emergency fund. Therefore, we will not support this bill. We will vote against with conviction.

#48

Official text

                    
                    Monsieur le président, messieurs les vice-premiers ministres, monsieur le secrétaire d'État, chers collègues, la situation en matière de finances publiques en Europe évolue de jour en jour. Ce sont plutôt des nuages noirs que le grand beau temps qui se profilent à l'horizon.

Deux préalables. Premièrement, chacun dans ce parlement doit être conscient que les querelles communautaires qui paralysent l'État fédéral depuis de trop nombreux mois sont un luxe. Nous devons aboutir le plus rapidement possible à la mise en place d'un gouvernement de plein exercice, capable d'agir pour le bien de tous et pour la sauvegarde de la prospérité de nos concitoyens. C'est le sens de notre présence à la table des négociations et des efforts que nous effectuons depuis de nombreux mois, en commun Ecolo et Groen!, pour essayer d'aboutir.

Deuxièmement, plutôt qu'avec des mesures au coup par coup, trop tardives et trop faibles, telles celles qui sont aujourd'hui sur la table, il convient d'agir en mettant en œuvre des réformes fondamentales au niveau européen et en matière de régulation financière.

Certains continuent de le nier; ils préfèrent se voiler la face en  espérant que la situation s'améliorera naturellement; que l'application de demi-mesures suffira à rassurer les marchés, comme je l'ai entendu; que l'austérité aveugle imposée à la Grèce lui permettra de rembourser sa dette colossale, dette encore aggravée par l'action conjuguée des agences de notation, des marchés financiers et des spéculateurs.

Il faut arrêter cette politique de l'autruche! Il faut arrêter de se voiler la face! Il faut voir la réalité en face. Les recettes traditionnelles, appliquées jusqu'ici, la logique des marchés, la "financiarisation" de l'économie conduisent à l'échec. Nous ne voyons pas très bien ce qui empêchera la Grèce, dans les circonstances actuelles et en l'absence de mesures plus structurelles que celles proposées, de se trouver en défaut de paiement et, d'une manière ou d'une autre, de devoir rééchelonner ou renégocier sa dette.

Cela aura des conséquences sur ses créanciers, notamment des banques y compris celles qui ont été aidées par l'État belge, qui disposent donc d'une participation publique, monsieur Reynders, et sur les finances publiques d'autres États, dont la Belgique.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Deputy Prime Ministers, Mr. Secretary of State, dear colleagues, the situation of public finances in Europe is changing from day to day. It is rather black clouds than the great beautiful weather that profile on the horizon.

Two preliminary ones. First, everyone in this parliament must be aware that community quarrels that have paralyzed the federal state for too many months are a luxury. We must succeed as soon as possible in the establishment of a full-fledged government, capable of acting for the good of all and to safeguard the prosperity of our fellow citizens. This is the meaning of our presence at the table of negotiations and the efforts we have made for many months, together Ecolo and Groen!, to try to succeed.

Secondly, rather than taking over-the-counter measures, too late and too weak, such as those currently on the table, action should be taken by implementing fundamental reforms at European level and in the area of financial regulation.

Some continue to deny it; they prefer to cover their faces in the hope that the situation will naturally improve; that the application of half-measures will suffice to reassure the markets, as I have heard; that the blind austerity imposed on Greece will allow it to repay its colossal debt, debt further aggravated by the combined action of rating agencies, financial markets and speculators.

We need to stop this pollution policy! You have to stop covering your face. We need to see reality in front of us. The traditional receipts, applied so far, the logic of the markets, the “financialization” of the economy lead to failure. We do not see very well what will prevent Greece, under the current circumstances and in the absence of more structural measures than those proposed, from being in default and, in one way or another, from having to reassess or renegotiate its debt.

This will have consequences on its creditors, in particular banks including those that have been assisted by the Belgian State, which therefore have a public participation, Mr Reynders, and on the public finances of other States, including Belgium.

#49

Official text

                    
                    À quoi sert-il encore de le nier? En prendre conscience, c'est se donner la possibilité de changer le cours de l'histoire et d'enfin adopter les réformes fondamentales qui sont nécessaires pour construire une Europe plus solidaire et donc plus efficace, dans un objectif de prospérité mieux partagée entre tous les concitoyens européens, entre tous les habitants de l'Europe, y compris les Belges.

Cette situation ne nous réjouit évidemment pas. Ce n'est pas de gaieté de cœur que nous posons ces constats pessimistes. C'est l'échec du modèle capitaliste, c'est l'échec d'un modèle de construction européenne qui n'est pas le nôtre. Nous sommes, je le rappelle, des fédéralistes convaincus. Avec les autres partis verts en Europe, nous agissons au quotidien pour construire cette Europe que nous voulons verte et solidaire et qui n'est pas celle qui se développe aujourd'hui.

Quelques exemples. Nous rêvons, pour notre part, d'une Europe qui ne soit pas seulement une union monétaire, mais également une Europe sociale, économique et environnementale. Ceux qui ont accepté, malgré ces difficultés budgétaires déjà connues à l'époque – vous l'avez admis, M. Reynders – que la Grèce soit membre de la zone euro, pensant que l'appartenance à une union monétaire résoudrait naturellement tous les problèmes de ce pays, se sont lourdement trompés. Aucune union monétaire ne peut survivre si elle ne s'appuie pas sur une union politique et donc budgétaire. C'est cette intégration européenne plus poussée qu'il faut accélérer et amplifier, y compris d'un point de vue budgétaire, on le voit aujourd'hui par rapport à la situation grecque.

Ensuite, nous réaffirmons qu'il faut arrêter la concurrence fiscale entre États au sein de l'Union. Cette concurrence a surtout pour résultat de favoriser quelques grands groupes financiers, de les aider à échapper à l'impôt et de priver les États des ressources budgétaires nécessaires, avec des conséquences négatives très lourdes pour les plus faibles d'entre eux – on le voit avec la Grèce. Elle restreint aussi la capacité des gouvernements de l'Union à mener des politiques d'éducation performantes, leur faculté de contribuer à la réorientation de l'économie ou d'assurer ce socle de solidarité qui caractérise notre modèle social.

Translated text

What is the point of denying it? To become aware of this is to give ourselves the opportunity to change the course of history and finally adopt the fundamental reforms that are necessary to build a more solidary and therefore more efficient Europe, in a goal of better shared prosperity among all European fellow citizens, among all inhabitants of Europe, including the Belgians.

This situation, of course, does not please us. It is not the joy of heart that we make these pessimistic findings. This is the failure of the capitalist model, it is the failure of a model of European construction that is not ours. We are, I recall, convinced federalists. Together with the other green parties in Europe, we act on a daily basis to build this Europe that we want to be green and solidary and that is not the one that is developing today.

A few examples. For our part, we dream of a Europe that is not only a monetary union, but also a social, economic and environmental Europe. Those who accepted, despite these budgetary difficulties already known at the time – you acknowledged, Mr. Reynders – that Greece is a member of the euro zone, thinking that membership of a monetary union would naturally solve all the problems of that country, have been heavily mistaken. No monetary union can survive if it does not rely on a political and therefore budgetary union. It is this increased European integration that needs to be accelerated and amplified, including from a budgetary point of view, as we see today in relation to the situation in Greece.

We need to stop the tax competition between states within the EU. This competition has primarily resulted in favoring a few large financial groups, helping them avoid taxation and depriving states of the necessary budgetary resources, with very heavy negative consequences for the weakest of them – as is seen with Greece. It also limits the capacity of EU governments to pursue effective educational policies, their ability to contribute to the reorientation of the economy, or to ensure the foundation of solidarity that characterizes our social model.

#50

Official text

                    
                    Il faut démanteler les paradis fiscaux créés au sein des États membres, y compris chez nous grâce aux intérêts notionnels, monsieur Reynders. Il faut définir un socle commun aux États européens pour l'impôt des sociétés, tant pour la base taxable que pour le taux d'imposition.

Pour autant qu'il ne s'agisse pas d'un nivellement par le bas, ceci doit contribuer à stabiliser les finances publiques et à apporter aux États les ressources suffisantes pour assurer leurs missions. Cette harmonisation fiscale est indispensable. Elle doit s'accompagner d'une volonté réelle de lutter contre la fraude fiscale et les paradis fiscaux, et d'une plus grande efficacité dans la recherche d'une justice fiscale.

Comme le montrent de graves scandales financiers en Belgique, nous en sommes très loin. Comme ailleurs, cela nécessite une volonté politique et des moyens qui manquent cruellement.

Troisièmement, nous dénonçons le fait que, malgré des engagements solennels pris après la crise financière de 2007, quasiment aucune mesure de régulation du secteur financier n'ait été adoptée et mise en œuvre jusqu'ici. Les banques ont été sauvées et la spéculation a repris de plus belle, y compris en ce qui concerne par exemple la Grèce. De nouveaux modes de spéculation, comme les credit default swaps, permettent à des spéculateurs d'enregistrer des bénéfices suite aux difficultés rencontrées par des États.

Les agences de notation, qui s'étaient lourdement trompées dans leur analyse au moment de la crise financière, et dont les intérêts se mêlent à ceux des investisseurs, dont la vision est tronquée et orientée, continuent à faire le beau temps et surtout la pluie en Europe et ailleurs dans le monde. Elles accentuent les difficultés rencontrées par les États.

Les mesures à prendre sont pourtant connues et même parfois débattues, mais jamais réellement mises en œuvre. Je les cite. De nouvelles règles en matière de notation sont nécessaires. La création d'outils d'évaluation indépendants des marchés financiers limiterait l'influence néfaste de ceux-ci. Pour rendre les banques moins vulnérables aux fluctuations des marchés, il conviendrait de séparer les métiers bancaires: banque de dépôt d'un côté et banques d'affaires de l'autre.  Les fonds propres des banques devraient être augmentés.

Il est nécessaire de mettre en place une taxe sur les transactions financières. Celle-ci aurait la double vertu de freiner la spéculation et de générer de nouvelles ressources utiles pour relever les défis lancés aux États et à l'Union européenne en tant qu'entité politique.

Les placements – notamment les fonds de pension – doivent être orientés vers des choix plus durables et plus éthiques plutôt que vers la spéculation.

Translated text

We must dismantle the tax havens created within the Member States, including in our country through notional interests, Mr. Reynders. It is necessary to define a common basis for the European states for corporate tax, both for the taxable base and for the tax rate.

As long as it is not a bottom leveling, this must contribute to stabilising public finances and provide the States with sufficient resources to carry out their tasks. This fiscal harmonisation is essential. It must be accompanied by a genuine willingness to fight tax evasion and tax havens, and by greater efficiency in the pursuit of tax justice.

As the serious financial scandals in Belgium show, we are very far from it. Like everywhere else, it requires political will and resources that are cruelly lacking.

Third, we denounce the fact that, despite solemn commitments made after the 2007 financial crisis, almost no regulatory measures for the financial sector have been adopted and implemented so far. Banks have been saved and speculation has come back more beautifully, including with regard to for example Greece. New modes of speculation, such as credit default swaps, allow speculators to record profits following difficulties encountered by states.

The rating agencies, which were seriously mistaken in their analysis at the time of the financial crisis, and whose interests mix with those of investors, whose vision is truncated and oriented, continue to do the good weather and especially the rain in Europe and elsewhere in the world. This increases the difficulties faced by countries.

The measures to be taken are known and sometimes even debated, but never actually implemented. I quote them. New rating rules are needed. The creation of valuation tools independent of the financial markets would limit their adverse influence. To make banks less vulnerable to market fluctuations, it would be appropriate to separate the banking business: deposit bank on one side and business banks on the other.

A tax on financial transactions should be introduced. It would have the dual virtue of curbing speculation and generating new useful resources to address the challenges posed to States and the European Union as a political entity.

Investments – including pension funds – must be oriented towards more sustainable and more ethical choices rather than speculation.

#51

Official text

                    
                    Il faut évidemment appliquer dès à présent ces mesures aux banques qui ont été aidées par les États, notamment par l'État belge.

Quatrièmement, nous considérons que dans ces circonstances économiques difficiles, l'Europe et ses États membres doivent se doter d'une capacité d'investissement qui leur permettra tout à la fois de relever le défi énergétique et environnemental dont chaque jour nous rappelle l'urgence et de générer de l'emploi et une prospérité mieux partagée entre tous.

Il est urgent d'investir dans l'infrastructure, dans la cohésion sociale, dans l'enseignement, dans la recherche, dans l'efficacité énergétique, dans la préservation de nos ressources naturelles. À la place de cela, on a imposé à la Grèce des mesures d'austérité qui ont conduit de nombreux Grecs à des situations d'extrême pauvreté et qui risquent littéralement de tuer le malade, empêchant tout redémarrage économique de ce pays.

Certains veulent prescrire le même traitement à d'autres pays dont la Belgique. Ils veulent remettre en cause notre modèle social. Ils risquent d'étouffer les politiques éducatives et économiques sur lesquelles nous devons construire l'avenir. C'est l'exemple à ne pas suivre. S'il faut gérer correctement et strictement les budgets publics, ce que nous faisons là où nous sommes en responsabilité, les pouvoirs publics doivent conserver leur capacité d'investissement.

Le texte qui sera voté tout à l'heure prévoit l'augmentation des moyens de l'outil européen de stabilité financière et un assouplissement de ses conditions d'utilisation. Il peut être considéré comme l'embryon d'un véritable fonds monétaire européen à venir. À l'égard de la Grèce, il constitue un acte de solidarité indispensable quoique insuffisant et déjà dépassé par l'évolution de la situation. C'est la raison pour laquelle nous l'avons soutenu en commission des Finances la semaine dernière et que, à l'exception de l'un de ses membres, votre serviteur, le groupe Ecolo-Groen! le votera tout à l'heure pour les mêmes raisons de solidarité à l'égard du peuple grec.

Pour ma part et en plein accord avec mon groupe politique, je m'abstiendrai afin de rappeler que ces demi-mesures sont insuffisantes et que nous attendons des réformes plus fondamentales telles celles que j'ai détaillées plus tôt, un fédéralisme européen plus abouti, davantage de justice fiscale, une réelle régulation de la finance et un plan d'investissement dans l'économie de demain.

Translated text

Of course, these measures must be applied from now on the banks that have been aided by the states, in particular by the Belgian state.

Fourth, we believe that in these difficult economic circumstances, Europe and its Member States must equip themselves with an investment capacity that will both enable them to meet the energy and environmental challenge which every day reminds us of the urgency and to generate jobs and a better shared prosperity among all.

It is urgent to invest in infrastructure, social cohesion, education, research, energy efficiency, conservation of our natural resources. Instead, austerity measures have been imposed on Greece which have led many Greeks into situations of extreme poverty and which literally risk killing the sick, preventing any economic restart of this country.

Some want to prescribe the same treatment to other countries including Belgium. They want to challenge our social model. They risk suffocating the educational and economic policies on which we must build the future. This is an example not to be followed. If it is necessary to manage the public budgets correctly and strictly, what we do where we are in responsibility, public authorities must retain their investment capacity.

The text, which will be voted as soon as possible, provides for the increase of the resources of the European Financial Stability Facility and a relaxation of its conditions of use. It can be seen as the embryo of a true European Monetary Fund in the future. With regard to Greece, it constitutes an indispensable act of solidarity, though insufficient and already outdated by the evolution of the situation. That’s why we supported him in the Finance Committee last week and that, with the exception of one of its members, your servant, the Ecolo-Groen group! He will vote for the same reasons of solidarity with the Greek people.

For my part and in full agreement with my political group, I will abstain to remind that these half-measures are insufficient and that we expect more fundamental reforms such as those I have detailed earlier, a more successful European federalism, more tax justice, a real financial regulation and an investment plan in the economy of tomorrow.

#52

#53

Official text

                    
                    Monsieur le président, mesdames et messieurs les ministres, chers collègues, le projet qui nous est présenté ce jour concrétise au plan belge les décisions prises par le Conseil européen du 11 mars 2011 et la déclaration des chefs d'État et de gouvernement des États membres de la zone euro du 21 juillet 2011.

Notre groupe politique, le cdH, votera en faveur du texte qui nous est soumis aujourd'hui. Oui, il votera positivement tout d'abord parce que les marchés financiers n'accepteraient pas de nouvelles hésitations dans l'adoption de mesures indispensables pour la survie de la zone euro. Le message que doit lancer ce parlement doit être clair. Tous les moyens seront mis en œuvre pour sauvegarder notre monnaie et lutter contre les spéculateurs peu scrupuleux qui misent sur la faillite de pays sans s'inquiéter des conséquences sociales dramatiques qui en découlent.

Sur ce point précis, le cdH ne peut qu'encourager le gouvernement à poursuivre les discussions en faveur d'une taxe sur les transactions financières au niveau européen. Parallèlement, un travail de réflexion devra être réalisé sur la grave problématique des agences de notation.

Le cdH s'exprimera favorablement sur ce projet car il constitue un pas de plus vers l'intégration européenne. Nous nous sommes toujours montrés des europhiles convaincus, conscients des bienfaits de l'Europe sur notre niveau de vie. L'élargissement des pouvoirs de l'EFSF et, à terme, du mécanisme européen de stabilité sont nécessaires dans ce contexte.

Cependant, de nombreuses questions restent en suspens et suscitent de grandes inquiétudes pour l'avenir. La première qui vient à l'esprit est de savoir comment la Grèce, avec une dette estimée pour fin 2011 à 152 % de son PIB, un déficit de plus de 8 % et une pyramide des âges catastrophique laissant présager le pire pour les défis de demain liés au vieillissement, pourra répondre à ses engagements financiers. Ne nous voilons pas la face! Le risque d'un défaut est bien présent. La troïka, constituée du FMI, de la BCE et de la Commission européenne, nous fournira à cet égard plus d'informations dans les semaines qui viennent.

Translated text

Mr. Speaker, Ladies and Gentlemen, Ladies and Gentlemen, Ladies and Gentlemen, the draft presented to us today concrete on the Belgian level the decisions taken by the European Council of 11 March 2011 and the Declaration of the Heads of State and Government of the Member States of the euro area of 21 July 2011.

Our political group, the CDH, will vote in favour of the text submitted to us today. Yes, he will vote positively first because the financial markets would not accept further hesitation in the adoption of measures indispensable for the survival of the euro area. The message that this Parliament must send must be clear. All means will be used to safeguard our currency and fight against the scrupulous speculators who bet on the bankruptcy of countries without worrying about the dramatic social consequences that result.

On this specific point, the CDH can only encourage the government to continue discussions in favour of a financial transaction tax at European level. At the same time, a reflection work will need to be carried out on the serious problem of rating agencies.

The CDH will vote in favour of this project as it represents a further step towards European integration. We have always shown ourselves to be persuaded europhiles, aware of the benefits of Europe on our standard of living. Expanding the powers of the EFSF and, in the future, of the European Stability Mechanism are necessary in this context.

However, many questions remain unstoppable and raise great concerns for the future. The first thing that comes to mind is how Greece, with a debt estimated for the end of 2011 at 152 % of its GDP, a deficit of more than 8 % and a catastrophic age pyramid letting predict the worst for tomorrow’s challenges related to aging, will be able to meet its financial commitments. Do not cover our faces! The risk of a defect is present. The troika, consisting of the IMF, the ECB and the European Commission, will provide us with more information in this regard in the coming weeks.

#54

Official text

                    
                    Il n'en demeure pas moins, et je tiens à le rappeler, que les aides accordées à la Grèce font l'objet de plans distincts – 110 milliards en 2010 et 109 milliards en juillet 2011, dont 79 de l'EFSF. Je pense que ces aides doivent se limiter, pour l'instant, strictement à ces montants. Outre que les versements sont conditionnés à l'accord de la troïka, garante de nos intérêts, il n'est pas judicieux d'utiliser plus avant l'EFSF au vu de notre exposition en cas de défaut de la Grèce. Je rappelle que le montant garanti par la Belgique s'élèvera à 34,5 milliards d'euros, soit 10 % de notre PIB. Les sommes que nous débloquons aujourd'hui doivent, à mon sens, aider d'autres pays, le Portugal et l'Irlande en tête, qui présentent des garanties de solvabilité autrement plus solides.

Ces différentes considérations m'amènent à élargir le débat. En effet, toutes les mesures adoptées depuis dix-huit mois pour redresser la situation, qu'il s'agisse des plans d'aide, des Fonds de secours ou du renforcement des règles budgétaires, se révèlent insuffisantes. Pour le cdH, de nouvelles initiatives sont nécessaires pour sauver l'euro. Le seul aspect positif de cette crise est qu'elle doit nous obliger à réfléchir aux fondements de notre système, si bien qu'elle doit nous permettre d'aborder des sujets qui paraissaient tabous voici encore quelques mois.

Le cdH plaide ainsi pour la création d'euro-obligations afin de rendre le marché obligataire plus liquide. Par ailleurs, nous sommes en faveur d'une recapitalisation des banques, d'une extension de la taille du Fonds européen de stabilisation financière et d'une plus grande intégration européenne. Cette dernière est essentielle pour relever le défi de la croissance de l'Union économique, croissance indispensable à la résolution des problèmes liés au vieillissement et au maintien du niveau de vie de notre population.

Pour le cdH, c'est une triple intégration – économique, fiscale et sociale – à laquelle nous devons nous atteler. Cependant, un nouveau renforcement de l'intégration économique ne pourrait plus se produire dans un cadre intergouvernemental ni dans les limites du traité actuel, qu'il s'agisse d'euro-bonds, de la nomination d'un véritable ministre européen des Finances – comme certains l'ont suggéré cette semaine – ou de la mise sous tutelle partielle d'un pays.

Les nouvelles réformes envisagées suscitent des questions de souveraineté et de contrôle parlementaire qui nécessitent une refonte du Traité, aussi compliquée soit-elle.

Pour le cdH, l'Union européenne devra procéder sans tarder à des modifications de son Traité pour renforcer la coopération économique dans la zone euro. Cela permettra aux citoyens de s'exprimer sur leur vision de l'avenir de l'Union.

L'Allemagne, pourtant la plus récalcitrante sur ce sujet, semble enfin changer d'avis et l'arrêt de la Cour constitutionnelle du 7 septembre n'y est certainement pas pour rien. Si le pays qui a le plus à perdre financièrement de la création d'euro-bonds est prête à franchir le pas, nous ne pouvons, nous aussi, que nous engager dans cette voie.

Je terminerai en mentionnant la volonté du cdH de voir inscrite la règle d'or budgétaire au sein de notre Constitution, à l'instar de l'Espagne ou de l'Allemagne. Néanmoins, l'application de cette règle devrait pouvoir être suspendue en cas de circonstances exceptionnelles en vue d'éviter le verrouillage constitutionnel des dépenses qui pourrait porter un coup fatal au rôle de l'État en tant que stabilisateur de l'économie. Cette règle d'or permettrait d'imposer un comportement vertueux aux gouvernements en période de prospérité.

Le cdH a toujours fait preuve de responsabilité et de prudence en matière budgétaire – en témoigne le travail reconnu de notre secrétaire d'État Melchior Wathelet –, considérant que les déficits dictés par des politiques populistes constituaient un véritable impôt sur les générations futures. L'instauration d'une règle d'or constituera une solution appropriée.

J'en reste convaincu, la réussite de l'intégration européenne nécessite plus d'Europe, un niveau fédérateur plus présent, de vrais États-Unis d'Europe avec un gouvernement fort et un vrai budget. Ce qui importe, c'est l'existence d'une référence commune sur l'échiquier mondial, qui nous défende et nous rassemble toutes et tous.

Le cdH plaidera sur tous les fronts pour que ces projets n'en restent pas au stade des bonnes intentions.

Translated text

It remains, and I would like to recall, that the aid granted to Greece is the subject of separate plans – 110 billion in 2010 and 109 billion in July 2011, including 79 from the EFSF. I think these subsidies should be limited, for now, strictly to these amounts. In addition to the fact that the payments are conditional on the agreement of the troika, guarantor of our interests, it is not wise to use more before the EFSF given our exposure in the event of a default of Greece. I recall that the amount guaranteed by Belgium will amount to 34.5 billion euros, or 10% of our GDP. The amounts we unlock today should, in my opinion, help other countries, Portugal and Ireland at the forefront, which have otherwise stronger solvency guarantees.

These various considerations lead me to broaden the debate. In fact, all the measures taken in the last eighteen months to correct the situation, whether it be aid plans, rescue funds or the strengthening of budgetary rules, are not sufficient. For the CDH, new initiatives are needed to save the euro. The only positive aspect of this crisis is that it must force us to reflect on the foundations of our system, so that it must allow us to address topics that seemed taboo a few months ago.

The CDH thus pledges for the creation of euro-obligations in order to make the bond market more liquid. In addition, we are in favor of recapitalization of banks, an extension of the size of the European Financial Stabilization Fund and a greater European integration. The latter is essential to meet the challenge of growth of the Economic Union, growth indispensable to solve the problems related to aging and to maintain the standard of living of our population.

For the CDH, this is a triple integration – economic, fiscal and social – to which we must strive. However, a further reinforcement of economic integration could no longer occur in an intergovernmental framework or within the limits of the current treaty, whether it be euro bonds, the appointment of a true European finance minister – as some have suggested this week – or the partial guardianship of a country.

The new reforms envisaged raise questions of sovereignty and parliamentary control that require a revision of the Treaty, however complicated it may be.

The European Union will need to make changes to its Treaty without delay to strengthen economic cooperation in the euro area. This will enable citizens to express their vision of the future of the Union.

Germany, however the most reckless on this subject, seems to finally change its mind and the ruling of the Constitutional Court of 7 September is ⁇  not for nothing. If the country that has the most to lose financially from the creation of euro bonds is ready to take the step, we too can only engage in this path.

I will end by mentioning the will of the CDH to see the budget gold rule inscribed in our Constitution, like Spain or Germany. Nevertheless, the application of that rule should be able to be suspended in exceptional circumstances in order to avoid constitutional spending blockage that could result in a fatal blow to the role of the State as a stabilizer of the economy. This golden rule would impose virtuous behavior on governments in times of prosperity.

The CDH has always demonstrated accountability and prudence in budgetary matters – as evidenced by the recognized work of our Secretary of State Melchior Wathelet – considering that the deficits dictated by populist policies constituted a real tax on future generations. The establishment of a golden rule would be an appropriate solution.

I remain convinced that successful European integration requires more Europe, a more present level of federation, real United States of Europe with a strong government and a real budget. What matters is the existence of a common reference on the global chessboard, which defends and unites us all and all.

The CDH will advocate on all fronts so that these projects do not remain at the stage of good intentions.

#55

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, gisteren kleurden de beurzen bloedrood. Ze kwamen terug op het niveau van vlak na de economische crisis van 2009. Twee jaar in één klap verloren in de eurozone.

De staat van die eurozone is onrustwekkend. Het antwoord van de leiders, dat hier vandaag ter stemming voorligt, is noodzakelijk, absoluut. Men moet iets doen. Het is zoals met de redding van de banken, maar het is opnieuw onvoldoende.

De voorbije dagen kwamen er steeds meer onheilsberichten, met 91% kans dat Griekenland failliet zou gaan. Een land in Europa failliet. Europa slaagt er maar niet in de markten te overtuigen dat zij een doeltreffend antwoord heeft op die crisis.

Een faillissement van Griekenland zal nochtans een grote psychologische en economische impact hebben, niet alleen op de eurozone, maar ook op wereldschaal.

Als men even kijkt naar het aandeel van de Griekse schuld in de hele eurozone, bedraagt dat “slechts” 4,2 %. Vandaag is de essentie niet dat wij in een vliegtuig zitten met turbulentie, maar wel of de Griekse tragedie die voor ons ligt, zal verworden tot een Shakespearedrama waar op het einde iedereen dood is, en of men in het spel dat nu gaande is, kiest om stappen vooruit te zetten of niet.

De onheilstijdingen over een moeilijk te vermijden faillissement van Griekenland en de aanhoudende problemen tonen aan dat de recepten die de Europese Commissie en het IMF tot nu toe keer op keer naar boven haalden, niet werken, nooit werken en nooit hebben gewerkt.

De neoliberale recepten van plan 1 dat Griekenland in de armoede dwong met ongeziene besparingsmaatregelen en dat de motor van haar groei brak, is gelukkig verlaten. Wij hadden er toen voor gewaarschuwd, maar wij zitten nu aan plan 2, met een herstructurering van de schulden.

Translated text

Yesterday, the stock markets colored blood red. They returned to the level of just after the 2009 economic crisis. Two years in one blow lost in the eurozone.

The situation in the eurozone is worrisome. The response of the leaders, which is put to the vote here today, is necessary, absolutely. One must do something. It is like saving the banks, but it is again insufficient.

In recent days, there have been increasing reports of disasters, with a 91% chance that Greece would go bankrupt. A country in Europe is bankrupt. Europe has failed to convince the markets that it has an effective response to the crisis.

However, a bankruptcy of Greece will have a major psychological and economic impact, not only on the eurozone, but also on a global scale.

If you look at the share of Greek debt in the entire eurozone, that is “only” 4.2%. Today, the essence is not that we are in an airplane with turbulence, but whether the Greek tragedy that lies ahead of us will turn into a Shakespeare drama where at the end everyone is dead, and whether in the game that is now going on, one chooses to move forward or not.

The unhealthy news about Greece’s difficult to avoid bankruptcy and the ongoing problems show that the recipes that the European Commission and the IMF have so far repeatedly raised up, do not work, never work, and have never worked.

The neoliberal recipes of Plan 1 that forced Greece into poverty with unprecedented austerity measures and that broke the engine of its growth, have happily been abandoned. We had warned about it then, but we are now on Plan 2, with a debt restructuring.

#56

Official text

                    
                    Plan 2 kost ons tijd maar opnieuw, net zoals ten tijde van de bankencrisis, zal er wellicht een derde plan nodig zijn. Het is al gezegd, het is wellicht too little, too late. Plan 3 zal er eindelijk één moeten zijn dat de systeemcrisis aanpakt op een systematische manier, dat het systeem fundamenteel wijzigt en dat een einde maakt aan de praktijken die ons tot hier hebben gebracht.

Ik heb in de commissie ook al gezegd dat de huidige crisis een rechtstreeks gevolg is van de implosie in het vertrouwen in ons economisch systeem. De verantwoordelijkheid daarvoor ligt zowel bij degenen die leenden boven hun kunnen als bij de financiële sector. Ook het gebrek aan toezicht van andere lidstaten die het veel te ver hebben laten komen en de logica van deregulering – niet alleen in de financiële sector maar ook in onze begrotingen – speelden een rol. Men had de schuldgraad van de privésector veel beter in de gaten moeten houden, men had bij de economische integratie van Europa veel beter moeten toezien op wat men met de begrotingen deed. Het wanbeheer van de Griekse overheid – de lakse inning van belastingen, de onverantwoord hoge defensie-uitgaven, de inefficiënte openbare diensten en de corruptie – is een belangrijke oorzaak.

Vandaag moeten zowel de afnemers als de verstrekkers van kredieten, de landen en de banken mee bijdragen aan een oplossing. Het kan niet anders. De banken niet mee laten betalen zou absoluut onrechtvaardig zijn. Burden sharing, het delen van de last, is noodzakelijk omdat de toestand het resultaat is van een collectief wanbeheer. De private banken werd uiteindelijk gevraagd bij te dragen aan de redding van Griekenland, dat zijn oude Griekse schuld kan omruilen voor een nieuwe schuld met langere looptijden en lagere interesten, wat belangrijk is. Een haircut van 20 %. Als die banken vandaag hun Griekse obligaties zouden verkopen, zouden ze een verlies van 50 % leiden. De banken doen dus met dit voorstel een goede zaak. In heel deze Griekse tragedie is de silver lining er alleen voor de banken. Wij kunnen slechts hopen dat die banken hun verantwoordelijkheid zullen nemen.

De Europese Unie moet snel werken aan een sterkere integratie van het economisch beleid, op zijn minst binnen de eurozone. De eurobonds moeten worden ingevoerd. Het is niet voldoende hiervoor alleen in dit Parlement te pleiten, maar ook de moederpartijen in het Europees Parlement moeten eensgezind zijn. Ik stel vast dat er buiten de groene partijen heel veel anderen zijn – en ik kijk naar u, mevrouw Rutten want ik heb u ook gezegd dat de heer Rutten, naar wie u daarnet nog verwees, een fervente tegenstander van de eurobonds is – die geen voorstander zijn van deze eurobonds.

Translated text

Plan 2 takes us time, but again, just like during the banking crisis, a third plan may be needed. It has already been said, it may be too little, too late. Plan 3 will finally have to be one that addresses the systemic crisis in a systematic way, that fundamentally changes the system and that ends the practices that have brought us to this point.

I have already said in the committee that the current crisis is a direct consequence of the implosion of confidence in our economic system. The responsibility for this lies both with those who borrowed above their capabilities and with the financial sector. The lack of supervision by other Member States, which have gone too far, and the logic of deregulation – not only in the financial sector but also in our budgets – also played a role. The level of debt of the private sector should have been much better monitored, and the economic integration of Europe should have been much better monitored on what is done with the budgets. The Greek government’s mismanagement – lax tax collection, irresponsible high defense spending, inefficient public services and corruption – is a major cause.

Today, both customers and lenders, countries and banks must contribute to a solution. It cannot be otherwise. Not allowing the banks to pay would be absolutely unfair. Burden sharing, sharing the burden, is necessary because the condition is the result of a collective mismanagement. The private banks were eventually asked to contribute to the rescue of Greece, which could exchange its old Greek debt for a new debt with longer maturity and lower interest rates, which is important. A haircut of 20%. If those banks were to sell their Greek bonds today, they would suffer a 50% loss. So the banks are doing a good thing with this proposal. Thro ⁇  this Greek tragedy, the silver lining is only for the banks. We can only hope that these banks will take their responsibilities.

The European Union must quickly work towards a stronger integration of economic policies, at least within the euro area. Euro bonds should be introduced. It is not enough to advocate this in this Parliament alone, but the parent parties in the European Parliament must also be unanimous. I note that outside the green parties there are many others – and I look at you, Mrs. Rutten because I have also told you that Mr. Rutten, to whom you just referred, is a fierce opponent of the euro bonds – who are not supporters of these euro bonds.

#57

Official text

                    
                    Het helpt ons dus niet om alleen in dit gremium op te roepen tot oplossingen, als we ondertussen verdeeld zijn in dat ander parlement dat de richting uitzet voor de aanpak van deze crisis. Laat ons alsjeblieft de druk dan ook opvoeren op die partijen die hier vandaag zeggen dat het nodig is, opdat het ook gebeurt op dat niveau.

Hetzelfde geldt voor het Europees noodfonds, dat uitgebreid moet worden. Velen zijn daarvan overtuigd, maar we hebben het nagelaten in ons plan 2. Laat het alsjeblieft gebeuren in plan 3 en laat die stem opnieuw tot in Europa klinken, niet alleen in dit gremium.

Eensgezindheid is nodig. Regeringsleiders kunnen, zoals ik daarnet al zei, kiezen tussen twee opties: stappen terugzetten of vooruitspringen, de Griekse tragedie of het Shakespearedrama. Het gaat om kiezen tussen het terugdraaien van de economische en dus politieke integratie in de Europese Unie, of het verhelpen van de tekortkomingen door bijkomende integratie van het economisch beleid en dus de EU een regering geven die stevige fiscale en macro-economische benen heeft.

Ontslaat dat ons van onze eigen verantwoordelijkheid om ondertussen stappen te zetten? Ik denk het niet. Groot-Brittannië heeft zeer recent beslist om eindelijk een splitsing door te voeren van de bankactiviteiten. Bij ons ligt die aanbeveling van de bankencommissie, nochtans door iedereen unaniem gedeeld, stof te vergaren sinds 2009. Ook dat moet vandaag het antwoord zijn dat wij aan de publieke opinie geven. Wij hebben daarin onze rol nagelaten. We hebben de brandweer versterkt, maar het huis niet willen opbouwen. Volgens mij ligt daar een heel belangrijke verantwoordelijkheid.

Geachte collega’s, groenen staan voor solidariteit, zowel binnen een land als tussen Europese lidstaten. Die solidariteit moet hand in hand gaan met verantwoordelijkheidszin, zowel bij burgers als bij staten.

Europa heeft nood aan heel wat dingen, aan een onmiddellijke en gecoördineerde aanpak voor de nationale toezichthouders van de ratingbureaus, bijvoorbeeld. Die ratingbureaus spelen een perfide rol; heel de analyse van 2008 hoef ik niet te herhalen. Zij hebben olie op het vuur gegoten. Ondanks de reddingsplannen voor Europese steun en het engagement van de 27 lidstaten om Griekenland niet te laten vallen, werd de rating telkens weer verlaagd. Drie ratingbureaus in deze wereld spiegelen de euro een toekomstperspectief voor dat slechter is dan dat van Burkina Faso of Bangladesh.

Translated text

It does not help us, therefore, to call for solutions only in this body, if we are divided in that other parliament that outlines the direction for addressing this crisis. So, please, let us increase the pressure on those parties who say here today that it is necessary, so that it also happens at that level.

The same applies to the European Emergency Fund, which needs to be expanded. Many are convinced of this, but we missed it in our Plan 2. Please let it happen in Plan 3 and let that voice sound again to Europe, not only in this body.

Unity is needed. Government leaders, as I just said, can choose between two options: step back or jump forward, the Greek tragedy or the Shakespeare drama. It is about choosing between reversing the economic and therefore political integration in the European Union, or removing the shortcomings by additional integration of the economic policy and thus giving the EU a government that has solid fiscal and macroeconomic legs.

Does this release us from our own responsibility to take steps in the meantime? I do not think. Britain has very recently decided to finally carry out a division of banking activities. We have that recommendation of the Banking Commission, however unanimously shared by everyone, to collect dust since 2009. This should be the answer we give to the public opinion today. We have abandoned our role. We have strengthened the firefighters, but we do not want to build the house. I think there is a very important responsibility there.

The Greens stand for solidarity, both within a country and between European Member States. This solidarity must go hand in hand with a sense of responsibility, both with citizens and with states.

Europe needs a lot of things, an immediate and coordinated approach for the national supervisors of credit rating agencies, for example. These rating agencies play a perverse role; I do not need to repeat the whole analysis of 2008. They poured oil on the fire. Despite the rescue plans for European aid and the commitment of the 27 member states to not let Greece fall, the rating was repeatedly lowered. Three rating agencies in this world reflect the euro’s future prospect that is worse than that of Burkina Faso or Bangladesh.

#58

Official text

                    
                    Dat neem je toch niet voor mogelijk! Wat is de geloofwaardigheid van ratingbureaus die Griekenland tussen de armste wereldlanden plaatsen, terwijl zij twee jaar geleden rommelkredieten als hoogwaardig beschouwden? Het is de hoogste tijd dat deze laatsten der Mohikanen onder toezicht worden geplaatst en eindelijk zelf worden gereguleerd. Ratingbureaus zijn de laatste uiting van een blind geloof in een rationele onzichtbare hand, dat twee jaar geleden zijn failliet bewezen heeft. Ratingbureaus zijn de laatste hardnekkige vaandeldragers van het neoliberalisme.

Collega’s, voor ons, groenen, is de huidige crisis een “make or break”-moment voor het Europese integratieproject. Wij moeten deze crisis oplossen door zowel de overheidsfinanciën als de privéfinanciën opnieuw een gezonde onderbouw te geven. Wij moeten perspectieven bieden, en dus volgens ons investeren in een groene New Deal, die van Europa de pionier maakt voor het uitbouwen van een duurzame samenleving, een samenleving van de 21ᵉ eeuw. Het doet deugd te zien dat na de crisis van 2008 economen als Joseph Stiglitz en Paul De Grauwe het klimaatperspectief als centraal zien voor de uitbouw van een toekomstige duurzame economie.

Indien wij er niet in slagen die richting uit te gaan, dreigt Europa niet langer in staat te zijn de levenskwaliteit en de sociale gerechtigheid van haar burgers te verzekeren. Dan maakt Europa zichzelf irrelevant op het wereldtoneel.

Ik heb nog een laatste opmerking. Daarnet is er al halvelings naar verwezen. Reeds sinds de federale verkiezingen van 2007 vragen Groen! en Ecolo in dit Parlement en daarbuiten een oplossing voor de communautaire problematiek, zodat de politieke wereld eindelijk de economische en sociale problemen erachter kan aanpakken. Wij moeten de crisissen aanpakken die de hele wereld teisteren. De onrust op de financiële markten en de eurocrisis herinneren ons er elke dag opnieuw aan dat onze gezinnen en onze bedrijven het beste beschermd zijn als er een stevige regering met een stevige begroting is. Dat is de beste dijk tegen financiële stormen.

Wie deze signalen negeert, vraagt erom als onverantwoordelijk te worden beschouwd. Wie de mondiale problemen wil afschuiven op een andere taalgroep is blind voor de werkelijkheid en draait de bevolking een rad voor de ogen. Systeemcrisissen vereisen systeemantwoorden.

Wij wensen de onderhandelende partijen sterkte om op korte termijn een oplossing te bieden. Het is de enige weg vooruit. Anders rest ons een Shakespearedrama met het einde van het Europese project. Wij zullen dat niet laten gebeuren. Wij gaan voor het positieve!

Translated text

You do not take that for possible! What is the credibility of credit rating agencies that place Greece among the poorest countries in the world, while two years ago they considered rubble loans to be of high quality? It is high time for these last Mohicans to be placed under surveillance and finally regulated by themselves. Rating agencies are the last expression of a blind belief in a rational, invisible hand that proved its bankruptcy two years ago. Rating agencies are the last stubborn flag-bearers of neoliberalism.

Colleagues, for us Greens, the current crisis is a “make or break” moment for the European integration project. We must solve this crisis by re-establishing a sound foundation for both public and private finances. We need to provide perspectives, and so we think we should invest in a green New Deal, which makes Europe the pioneer for building a sustainable society, a society of the 21st century. It is a virtue to see that after the 2008 crisis economists such as Joseph Stiglitz and Paul De Grauwe see the climate perspective as central to the development of a future sustainable economy.

If we fail to move in that direction, Europe will no longer be in danger of being able to ensure the quality of life and social justice of its citizens. Europe becomes irrelevant on the world stage.

I have one last comment. It has already been mentioned halfway. Since the 2007 federal elections, Greens have been asking! and Ecolo in this Parliament and beyond a solution to the community problem, so that the political world can finally address the economic and social problems behind it. We must address the crises that plague the whole world. The unrest in the financial markets and the euro crisis remind us every day again that our families and our ⁇  are best protected when there is a solid government with a solid budget. This is the best deck against financial storms.

Those who ignore these signals ask to be regarded as irresponsible. Whoever wants to shift the global problems to another language group is blind to reality and turns the population a wheel in front of the eyes. System crises require system responses.

We wish the negotiating parties strength to provide a solution in the short term. It is the only way forward. Otherwise we are left with a Shakespeare drama with the end of the European project. We will not let that happen. We go for the positive!

#59

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, ik heb een gevoel van déjà-vu. De leden die hier in 2010 zaten, zullen zich waarschijnlijk wel herinneren dat wij hier op 5 mei 2010 een debat over bijkomende leningen aan de Helleense Republiek hebben gehouden.

Ik stond hier toen niet alleen. Ik had een zekere Rob Van de Velde aan mijn zijde. Het gras is echter op een andere weide soms groener. Ik kan hem de dag van vandaag ook geen ongelijk geven. Ik zal even teruggrijpen naar de verklaringen van destijds, collega's.

Er wordt soms gesteld dat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot. Wanneer ik echter de verklaringen hier hoor, liggen er vandaag nogal wat stenen in de weg. Wanneer wij naar het verleden van Griekenland kijken en mocht het gezegde Fraus omnia corrumpit van toepassing zijn, dan zou Griekenland geen halve euro mogen krijgen. Het land is op basis van valse verklaringen, valse cijfers en valse begrotingen tot de eurozone toegetreden. Griekenland heeft dat tien jaar lang kunnen volhouden, zonder dat Eurostat een en ander kon controleren. Nu moeten andere landen, die zelf begrotingstekorten hebben, miljarden euro's aan Griekenland lenen. Terwijl overal in Europa over het optrekken van de pensioenleeftijd wordt gesproken, heeft Griekenland de laagste pensioenleeftijd van Europa, namelijk ongeveer gemiddeld 52 jaar. Een op twee mensen in Griekenland werkt voor de overheid.

Mevrouw Almaci, een neoliberaal regime zou het anders doen.

Ik voeg er nu aan toe dat vandaag sommige ambtenaren in Griekenland een zestiende maand uitbetaald krijgen.

Collega’s, ik verklaarde toen ook aan mijn collega Van de Velde dat het land een van de grootste, zwarte economieën van Europa kent en dat belastingontduiking in Griekenland een nationale sport is. Hier in België is belastingontduiking een zaak van wettige zelfverdediging. In Griekenland gaat het echter zover dat een Grieks gezin gemiddeld 1 355 euro per jaar aan corruptie uitgeeft.

Al in mei 2010 hebben wij hier geopperd dat Griekenland virtueel failliet was en zijn schulden niet langer kon afbetalen. Wij wierpen toen ook op dat België met zijn bijkomende leningen de schuldenberg van genoemd land nog zou verhogen.

Wij zijn nu zover. Het land moest toen 27 % van zijn uitgaven schrappen, om het tekort weg te werken, en een overheidsschuld van 273 miljard euro tegen een rente van 10 % terug te betalen. Wij zouden toen de overheidsschuld van Griekenland nog met ongeveer 110 tot 130 miljard euro verhogen.

Collega’s, intussen is dat gebeurd in een land met vijf miljoen inwoners.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, colleagues, I have a sense of déjà-vu. The members who sat here in 2010 will probably remember that we held a debate here on 5 May 2010 on additional loans to the Hellenic Republic.

I was not alone here then. I had a certain Rob Van de Felde on my side. However, the grass is sometimes greener on other lawns. I cannot give him any wrong today. I will return to the statements of the time, colleagues.

It is often said that a donkey does not stumble on the same stone twice. However, when I hear the explanations here, there are quite a few stones in the way today. If we look at the past of Greece and if the phrase Fraus omnia corrumpit applies, then Greece should not get half a euro. The country has joined the eurozone on the basis of false statements, false figures and false budgets. Greece has been able to sustain that for ten years, without Eurostat being able to verify anything. Now other countries, which themselves have budget deficits, have to lend billions of euros to Greece. While all over Europe talk about raising the retirement age, Greece has the lowest retirement age in Europe, with an average of about 52 years. One in two people in Greece work for the government.

Ms. Almaci, a neoliberal regime would do differently.

I will now add that today some officials in Greece are paid for a sixteenth month.

Colleagues, I also explained to my colleague Van de Velde that the country has one of the largest black economies in Europe and that tax evasion in Greece is a national sport. Here in Belgium, tax evasion is a matter of legitimate self-defense. In Greece, however, it goes to the extent that an average Greek family spends 1,355 euros per year on corruption.

As early as May 2010, we have been complaining here that Greece was virtually bankrupt and could no longer pay its debts. We also argued that Belgium, with its additional loans, would increase the debt mountain of the said country.

We are now so far. The country then had to cut 27% of its spending in order to address the deficit, and to repay a public debt of 273 billion euros at a 10% interest rate. We would then increase Greece’s public debt by approximately 110 to 130 billion euros.

This has happened in a country with five million inhabitants.

#60

Official text

                    
                    Ik vroeg mij toen af of dat land een dienst was bewezen door het nog meer schulden te bezorgen, en of wij Griekenland niet meer zouden helpen door het uit de eurozone te zetten zodat de Griekse munt kon worden gedevalueerd. België zou toen in totaal 3 miljard euro aan Griekenland lenen maar Griekenland was en is nog altijd een markt van rommelkredieten. De enige remedie daartegen is om het land uit de eurozone te zetten om verdere besmetting te voorkomen.

Als solidariteit domheid wordt dan wordt uiteindelijk ook het slachtoffer beschadigd. Door altijd maar meer te moeten geven aan zulke hulpverslaafde landen voorspelde ik dat wij zelf in moeilijkheden zouden komen. Daarom hebben wij dat wetsontwerp toen niet goedgekeurd omdat het niet goed was voor ons land, voor Europa, voor de euro en zeker niet voor Griekenland. Wij zijn nu anderhalf jaar later en het enige verschil is dat het toen over 273 miljard euro ging en vandaag over 350 miljard euro. Het tandbederf dat wij toen toestonden heeft nu geleid tot een volledig rot gebit.

In alle lidstaten liggen vandaag soortgelijke wetsontwerpen op tafel en moeten de volksvertegenwoordigers beslissen of zij het tijdelijk Europees Noodfonds al dan niet willen uitbreiden. Wij moeten goed beseffen dat een stem voor dit wetsontwerp ook een stem is voor de huidige aanpak van de eurocrisis. Daarom stem ik vandaag tegen. Ik ga niet akkoord met de manier waarop de eurocrisis vandaag wordt aangepakt. De laatste maanden werd het steeds duidelijker dat de aanpak van de eurocrisis geen vruchten heeft afgeworpen. Albert Einstein definieerde krankzinnigheid ooit als "hetzelfde blijven doen en betere resultaten blijven verwachten". Het valt op dat de aanpak van de eurocrisis op zijn minst consistent is met wat Einstein toen zei; de Europese leiders verklaarden telkens plechtig dat zij alles zouden doen wat nodig was om de markten te kalmeren. In ruil voor beloften van toekomstige besparingen kregen begrotingszondaars een zak geld. Het noodfonds is een soort van Bancontact voor lui die niet kredietwaardig zijn. Onzekerheid verspreidde zich via de banken over de perifere eurolanden naar kapitaalkrachtige eurolanden en weer helemaal terug.

Translated text

I then wondered if that country had proved a service by giving it even more debt, and whether we would no longer help Greece by moving it out of the eurozone so that the Greek currency could be devalued. Belgium would then borrow a total of 3 billion euros to Greece, but Greece was and is still a market for junk loans. The only remedy is to move the country out of the euro zone to prevent further contamination.

If solidarity becomes stupidity, then ultimately the victim is also damaged. By always having to give more to such aid-dependent countries, I predicted that we ourselves would be in trouble. That’s why we didn’t approve that bill because it wasn’t good for our country, for Europe, for the euro and ⁇  not for Greece. We are now one and a half years later and the only difference is that it was about 273 billion euros then and today about 350 billion euros. The tooth decay that we then permitted has now led to a completely rotten tooth.

In all Member States, similar draft laws are on the table today and it is up to the people’s representatives to decide whether or not to extend the temporary European Emergency Fund. We must be well aware that a vote for this bill is also a vote for the current approach to the euro crisis. This is why I am voting against today. I disagree with the way the euro crisis is addressed today. In recent months, it has become increasingly clear that the approach to the euro crisis has not yielded results. Albert Einstein once defined madness as “continuing to do the same thing and continuing to expect better results.” It turns out that the approach to the euro crisis is at least consistent with what Einstein said at the time; the European leaders declared solemnly that they would do everything necessary to calm the markets. In exchange for promises of future savings, budget criminals were given a pocket of money. The emergency fund is a kind of Bancontact for lazy who are not credible. Uncertainty spread through the banks across the peripheral euro countries to capital-powered euro countries and back again.

#61

Official text

                    
                    Collega’s, Dexia, waar de raad van bestuur vol zit met politici, met grote zitpenningen, heeft vandaag een eigen vermogen van 10 miljard euro en een uitstaande schuld aan rommelkredieten van 4,3 miljard euro, waaronder aan Griekenland, proficiat.

Als een bank vandaag in ons land geld leent aan een kleine spaarder die om schuldherschikking vraagt of als een bank een lening geeft als ze insolvabel is, dan kan die bank gestraft worden, want dat is bij wet verboden. Doch, als het over Europa gaat, als het over grote vragen gaat, zijn wij daarvoor blind.

Een groot econoom, Keynes, niet dat ik hem volg, heeft ooit gezegd dat als men de bank een pond schuldig is, men een probleem heeft, maar dat als men een miljoen pond schuldig is, de bank een probleem heeft. In dat scenario zitten wij vandaag. En wie moet er bijpassen? Inderdaad, de belastingbetaler. Wij moeten hier vandaag beslissen om 10 % van ons bnp in de weegschaal te gooien voor een land dat compleet insolvabel is en voor andere landen die volgen. En wat doen wij? Wij blijven in hetzelfde bedje ziek, wij doen voort met de maatregelen die wij een jaar geleden genomen hebben en die niets opgebracht hebben.

Het faillissement van een lidstaat van de Europese Unie is geen klein bier en de gevolgen zouden drastisch zijn. De methode die de Europese leiders volgden was misschien wel het proberen waard, maar, collega’s, die methode is mislukt. Als wij terugkijken naar de voorbije 18 maanden, moeten wij ons bewust durven zijn van de pijnlijke realiteit waarin Europa zich vandaag bevindt.

Griekenland was de eerste lidstaat die een beroep deed op noodleningen, toen wel nog niet van de EFSF, en is er niet in geslaagd om de economische groei te genereren die noodzakelijk is om de overheidsschuld weg te werken. Het land is er zelfs niet in geslaagd om te voldoen aan de leningsvoorwaarden die gesteld werden door de zogenaamde trojka, door het Internationaal Monetair Fonds, door de Europese Centrale Bank en door de Europese Commissie. Hetgeen waarover ik nu praat is amper enkele weken geleden, er was geen vooruitgang op twee derde van het overeengekomen todolijstje.

De weg uit het dal is vandaag verder weg. Het Griekse parlement geeft nu openlijk toe dat de controle over de dynamiek van de overheidsschuld volledig zoek is. Om een faillissement af te wenden is een nieuw hulppakket noodzakelijk, een mens vraagt zich dan af of Athene met onze voeten aan het spelen is.

Ook in economisch gunstige tijden, zoals in het begin van deze eeuw, bleef de Griekse staatsschuld stijgen. Ik hoor hier collega’s over de banken praten en over weet ik veel. De Grieken hebben reeds tijdens de jaren ’90, de laatste 15 jaar, steeds hun staatsschuld verhoogd, steeds hun staatsschuld groter gemaakt, opgebouwd, ook in goede jaren, in het begin van deze eeuw. Nu vraagt men dat wij solidair zouden zijn. Wij kunnen ook solidair zijn in de domheid, wij moeten hier aan economische hulp doen en op het vlak van de Grieken zijn wij aan ontwikkelingshulp toe.

Translated text

Colleagues, Dexia, where the board of directors is full of politicians, with large seat pensions, has today an equity of 10 billion euros and an outstanding debt of 4.3 billion euros, including to Greece, profits.

If a bank today in our country lends money to a small saver who asks for debt restructuring or if a bank gives a loan if it is insolvent, then that bank can be punished, because this is prohibited by law. But when it comes to Europe, when it comes to big questions, we are blind to it.

A great economist, Keynes, not that I follow him, once said that if you owe the bank a pound, you have a problem, but that if you owe a million pounds, the bank has a problem. In that scenario we are today. And who should adjust? In fact, the taxpayer. Here we must decide today to put 10 % of our GDP into the scale for a country that is completely insolvent and for other countries that follow. And what do we do? We remain sick in the same bed, we continue with the measures we took a year ago and that have done nothing.

The bankruptcy of a member state of the European Union is not a small beer and the consequences would be drastic. The method followed by the European leaders may have been worth trying, but, colleagues, that method has failed. Looking back at the past 18 months, we must dare to be aware of the painful reality in which Europe is today.

Greece was the first Member State to resort to emergency loans, then not from the EFSF, and has failed to generate the economic growth necessary to eliminate public debt. The country has even failed to meet the loan terms set by the so-called Troika, by the International Monetary Fund, by the European Central Bank and by the European Commission. What I’m talking about now is just a few weeks ago, there was no progress on two-thirds of the agreed list.

The road out of the valley is further away today. The Greek parliament now openly admits that control over the dynamics of the government debt is fully sought. In order to prevent a bankruptcy, a new help package is needed, a man then asks himself whether Athens is playing with our feet.

Even in economically favorable times, such as at the beginning of this century, Greek government debt continued to rise. I hear colleagues talking about the banks here and I know a lot about them. The Greeks have already increased their public debt, increased their public debt, built up, even in good years, at the beginning of this century. Now they are asking us to be solidary. We can also be solidary in the stupidity, we must provide economic aid here and on the level of the Greeks we are on development aid.

#62

Official text

                    
                    Elk land dat een overheidsschuld torst van anderhalve keer het bruto binnenlandse product, zou moeilijkheden ondervinden om economische groei te realiseren. Daar komt nog bij dat Griekenland opgezadeld zit met een overgewaardeerde munt en een ondermaatse internationale concurrentiepositie. In een dergelijke situatie is een devaluatie van de munt aangewezen, maar dit is, gezien de muntunie, onmogelijk.

Het logische alternatief, namelijk een interne devaluatie met drastische loonmatiging en prijsdalingen, botst op begrijpelijke weerstand van het Griekse electoraat en besparingen lijken onmogelijk binnen het tijdsbestek waarin ze noodzakelijk zijn. De meeste perifere eurolanden bevinden zich in een gelijkaardige situatie met schamele of negatieve economische groei, stijgende werkloosheid en het vooruitzicht op nog meer besparingsrondes. We zijn allemaal in hetzelfde bedje ziek.

Hun schuldencrisis die we opgebouwd hebben, niet door liberale maatregelen maar eerder door socialistische maatregelen – kijk bijvoorbeeld wie Griekenland bestuurt, wie Spanje bestuurt – gaat over kolossen van publieke sectoren, het gaat over verspilling van overheidsmiddelen en het gaat over een aantasting van de ondernemingsgeest. Dit is de ziekte van Europa!

De situatie in Portugal is niet veel beter dan in Griekenland, Ierland blijkt aan de beterhand al gaat het land nog steeds gebukt onder de gevolgen van haar bankencrisis. Besmettingsgolven van de eurocrisis bereiken ondertussen ook de kusten van Italië en Spanje. De Club Méditerrannée wordt steeds afhankelijker van het geldinfuus van eurolanden die in het verleden wel een orthodoxe begrotingspolitiek volgden. De geldstroom verloopt deels via het tijdelijke euroreddingsfonds, het EFSF, en deels via de ECB, die junk bonds koopt van noodlijdende landen.

De strategie die Europa volgt, leidt vanzelf tot een monetair piramidespel. Dit ponzischema zakt in de private sector in elkaar zodra het vertrouwen weg is. In de publieke sector draait het om belastingsgeld en duurt het tot overheden weigeren te betalen, in de huidige crisis draait het daarbij om de sterkste geldschieter en dat is Duitsland. Het eindspel komt steeds duidelijker in zicht. Bundespräsident Christian Wulff vroeg zich vorige week met een uitzonderlijke publieke demarche terecht af wie de redders zal redden? Jürgen Stark, de Duitse hoofdeconoom en feitelijke nummer twee van de ECB, kondigde vrijdag onverwacht zijn vertrek aan omdat hij de hervatte aankoop van obligaties door de ECB onaanvaardbaar vond.

Translated text

Any country that has a public debt torment of one and a half times the gross domestic product would find it difficult to ⁇  economic growth. In addition, Greece is plagued with an overvalued currency and an underestimated international competitive position. In such a situation, a devaluation of the currency is indicated, but this is, given the monetary union, impossible.

The logical alternative, namely an internal devaluation with drastic wage moderation and price drops, clashes with understandable resistance from the Greek electorate and savings seem impossible within the time frame in which they are necessary. Most euro peripheral countries are in a similar situation with sluggish or negative economic growth, rising unemployment and the prospect of even more austerity rounds. We are all sick in the same bed.

Their debt crisis that we have built up, not by liberal measures but rather by socialist measures – see for example who controls Greece, who controls Spain – is about colossals of public sectors, it is about waste of public funds and it is about an impairment of the entrepreneurial spirit. This is the disease of Europe.

The situation in Portugal is not much better than in Greece, Ireland appears to be on the better hand although the country is still suffering from the consequences of its banking crisis. Meanwhile, contamination waves from the euro crisis have reached the coasts of Italy and Spain. The Club Méditerranée is becoming increasingly dependent on the infusion of money from eurozone countries that in the past followed an orthodox fiscal policy. The cash flow goes partly through the temporary euro-refund fund, the EFSF, and partly through the ECB, which buys junk bonds from disadvantaged countries.

The strategy that Europe follows in itself leads to a monetary pyramid game. This ponzi scheme collapses in the private sector as soon as trust is lost. In the public sector it is about tax money and it takes governments to refuse to pay, in the current crisis it is about the strongest lender and that is Germany. The final game is becoming increasingly clear in sight. Bundespräsident Christian Wulff asked himself last week with an exceptional public demarche who will save the rescuers? Jürgen Stark, the German chief economist and actual number two of the ECB, unexpectedly announced his departure on Friday because he found the ECB's resumption of bond purchases unacceptable.

#63

Official text

                    
                    Vorige week benadrukte het Duitse Grondwettelijk Hof dat Duitsland alleen mag bijdragen aan het Griekse drama mits er parlementair toezicht komt op de Europese plannen van de Duitse regering. De stemming over een eventuele betalingsweigering volgt vermoedelijk op 29 september in de Bundestag en dan zullen wij waarschijnlijk veel zien.

De beslissing van de Europese top van 21 juli 2011 zorgde niet voor een fundamentele breuk met de mislukte aanpak van het verleden, maar gaat integendeel verder op de eerder begane paden.

Meer middelen vrijmaken voor het reddingsfonds is geen structurele oplossing. Hoe meer de deelnemende landen zich garant stellen, hoe meer hun overheidsbudgetten onder druk komen te staan. Ook het EFSF kan in het vizier komen van ratingbureaus zoals Standard & Poor’s.

Ik betreur het dat mevrouw Almaci weg is. Ik hoorde haar hier pleiten voor eurobonds. Ik kan haar die illusie ontnemen. Gisteren nog maar heeft Standard & Poor’s gezegd dat als de eurobonds morgen op de markt komen, zij een CC-quotering krijgen, zelfs als zou Duitsland daarin 30 % van de schuld ten laste nemen.

Wij kunnen het ook hebben over een zoveelste transferunie en over de geldstroom van noord naar zuid, zij het via een Europees ministerie van Financiën of via eurobonds. Europa wordt dan waarschijnlijk België in het groot. Dat de onderhandelaars in ons land er al meer dan 450 dagen niet in slagen om een regering te vormen, is een teken aan de wand dat de Verenigde Staten van Europa een luchtkasteel is.

Collega Van der Maelen, ik hoorde u de vergelijking maken met de Verenigde Staten. De heer Paul Krugman, een groot econoom – zij het wel wat van linkse strekking, vandaar dat ik mij rechtstreeks tot u wend – heeft daarover een heel mooie verklaring afgelegd. Hij zei dat een muntunie in de Verenigde Staten werkt omdat zij samenvalt met een natie met een centrale overheid, een gedeelde cultuur en een gemeenschappelijke taal. Dat laatste bevordert bijvoorbeeld dat men van de ene provincie in de andere provincie zou kunnen gaan werken, wat in België al een probleem is. Wat de heer Krugman zegt, is vandaag al in België een ramp, laat staan dat het in Europa zou gebeuren.

Wij moeten het huidig beleid in vraag durven stellen en niet Europa klakkeloos achternalopen. De kiezers in heel Europa verdienen een koerswijziging.

Ik beweer niet dat er een magische oplossing bestaat voor het probleem. Het beëindigen van de crisis zal ongetwijfeld pijnlijk zijn.

Translated text

Last week, the German Constitutional Court stressed that Germany can only contribute to the Greek drama provided that parliamentary supervision of the German government’s European plans is in place. The vote on a possible refusal to pay is likely to follow on September 29 in the Bundestag and then we will probably see a lot.

The decision of the European summit of 21 July 2011 did not result in a fundamental break with the failed approach of the past, but instead continues on the previously grounded paths.

More funding for the rescue fund is not a structural solution. The more the participating countries guarantee themselves, the more their public budgets are under pressure. The EFSF may also be in the sight of credit rating agencies such as Standard & Poor’s.

I regret that Ms. Almaci is gone. I heard her here advocating for euro bonds. I can take away that illusion. Just yesterday, Standard & Poor’s said that if the euro bonds come on the market tomorrow, they will get a CC quotation, even if Germany would bear 30% of the debt there.

We can also talk about another transfer union and about the flow of money from north to south, whether through a European Ministry of Finance or through euro bonds. Europe will probably become Belgium in the big. The fact that the negotiators in our country have failed to form a government for more than 450 days is a sign on the wall that the United States of Europe is an air castle.

Colleague Van der Maelen, I heard you make the comparison with the United States. Mr. Paul Krugman, a great economist – though somewhat leftist, hence I turn directly to you – has made a very nice explanation on this. He said that a monetary union in the United States works because it coincides with a nation with a central government, a shared culture and a common language. The latter promotes, for example, the possibility of moving from one province to another province, which is already a problem in Belgium. What Mr. Krugman says is already a disaster in Belgium today, let alone that it would happen in Europe.

We must dare to question the current policy and not take Europe back. Voters across Europe deserve a change of course.

I do not claim that there is a magical solution to the problem. Ending the crisis will undoubtedly be painful.

#64

Official text

                    
                    De Griekse tragedie eindigt altijd in tranen of met traangas. Insolvente landen en instellingen blijven opzadelen met schulden, is niet duurzaam.

Een zwevende munt kan heilzaam zijn voor een land. Wie zijn munt opgeeft, geeft eigenlijk zijn economische flexibiliteit op. Met een eigen munt kan men de rente en de geldhoeveelheid verlagen om recessies te voorkomen. De munt kan dan ook devalueren, wat automatisch leidt tot loonkorting en toenemende concurrentiekracht. Europa kan dan de looptijd van de uitstaande obligaties verlengen en de rente verlagen met eenmalige, drastische schuldherschikking, het Argentiniëscenario, of wat de heer Bolkestein zei.

34,5 miljard euro waarborg geven, of 10 % van ons bruto binnenlands product in de waagschaal gooien, is totaal onverantwoord. Met het noodfonds dat nu voorligt, blijft het de kreupele die de lamme overeind houdt. Daar werk ik niet aan mee, ik stem daar tegen.

Collega’s, ik kom van de kust. Veel van het vissersvolk heeft een heel gezond oordeel en nogal welgezond verstand. Wat wij hier vandaag doen, zou ik met een soort visserslatijn willen duiden, om af te ronden. Als men geld geeft aan dergelijke noodlijdende landen, dan kan men net zo goed zijn geld in Oostende in de Noordzee gooien en wachten in Nieuwpoort tot het eruit komt.

Translated text

The Greek tragedy always ends in tears or with tear gas. Insolvent countries and institutions continue to sink with debt, is not sustainable.

A floating currency can be beneficial to a country. Those who give up their currency actually give up their economic flexibility. With its own currency, one can reduce interest rates and the amount of money to avoid recessions. The currency can therefore devaluate, which automatically leads to wage cuts and increased competitiveness. Europe could then extend the maturity of outstanding bonds and lower interest rates with one-time, drastic debt restructuring, the Argentine scenario, or what Mr. Bolkestein said.

Giving guarantees of €34.5 billion, or throwing 10% of our gross domestic product into the balance sheet, is completely irresponsible. With the emergency fund that now prevails, it remains the creeple that keeps the lamb up. I am not working on this, I am voting against it.

I come from the coast. Many of the fishing people have a very healthy judgment and quite healthy sense. What we are doing here today, I would like to describe it with a kind of fishermen’s Latin, to finish. If one gives money to such disadvantaged countries, then one can just as well throw his money in Oostende in the North Sea and wait in Nieuwpoort until it comes out.

#65

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, je vous rassure tout de suite, après les différentes interventions, je serai bref. Tant de points importants ont déjà été évoqués; il ne sert à rien de se répéter.

Comme nous le savons, la France a adopté, mercredi dernier, le plan européen d'aide à la Grèce. Le même jour, la Cour constitutionnelle allemande a validé la légalité de ce plan. C'est ce dernier qui est aujourd'hui soumis à notre approbation.

Actuellement –  on ne peut pas se voiler la face – l'Europe est malade. L'hémorragie qui la concerne est, en fait, latente depuis de trop nombreuses années, au point que nous pensons qu'il faut, aujourd'hui, sauver la Grèce pour sauver l'Europe. Nous n'avons donc pas le choix, même si la crise que nous connaissons aujourd'hui n'est que la sanction de plusieurs années de mauvaise gestion publique, de gabegie et de gaspillage d'argent public, ainsi que de spéculation.

Mais ceux qui pensent que la situation financière de la Grèce ne regarde qu'elle se trompent. L'Europe, telle qu'instituée à l'heure actuelle, sous-tend une solidarité de principe entre tous les États membres. Puisque nous avons voulu l'Europe comme une grande famille, il ne nous appartient pas aujourd'hui de l'abandonner sous prétexte que nous ne voudrions pas aider le peuple grec, parce que cette situation ne nous convient plus.

Qui pourrait accepter que notre immobilisme fasse connaître à la Grèce ce que les Argentins ont vécu il y a une dizaine d'années, lors de la faillite de l'Argentine en 2001? L'Argentine s'était, en effet, enfoncée dans la récession depuis juillet 1998 et la dette atteignait alors 141 milliards de dollars. Comme toujours, une gestion catastrophique du pays, aggravée par la corruption, a alors conduit ce pays d'Amérique du Sud à la faillite. Près de la moitié de la population était touchée par la pauvreté; il y avait alors quatorze millions de démunis sur trente-six millions d'habitants fin 2001; et le taux de chômage atteignait officiellement 18,3 %. En quelques secondes, les Argentins avaient perdu une majorité de leur épargne. Il leur était impossible de retirer de l'argent. Des grèves et des émeutes s'en suivirent, comme on peut l'imaginer.

Je ne pense pas que ce soit le scénario que nous souhaitons pour les Grecs, nos compatriotes européens, ni pour la Grèce, ce fidèle pilier, dixième membre à adhérer à la Communauté économique européenne en 1981.

Translated text

I would like to reassure you immediately, after the various interventions, I will be brief. So many important points have already been mentioned; it is useless to repeat them.

On Wednesday, France approved the European aid plan for Greece. On the same day, the German Constitutional Court validated the legality of this plan. It is now subject to our approval.

At the moment – we cannot cover our faces – Europe is sick. The hemorrhage that concerns her has, in fact, been latent for too many years, to the point that we think it is necessary, today, to save Greece to save Europe. Therefore, we have no choice, even if the crisis we know today is only the punishment of several years of public mismanagement, crap and waste of public money, as well as speculation.

But those who think that the financial situation of Greece does not look at it are mistaken. Europe, as it is currently established, underlies a solidarity of principle between all Member States. Since we wanted Europe as a big family, it is not up to us today to abandon it under the pretext that we would not want to help the Greek people, because this situation no longer suits us.

Who could accept that our immobility would make Greece aware of what the Argentinians experienced ten years ago, during Argentina’s bankruptcy in 2001? Argentina had been in recession since July 1998 and its debt amounted to $141 billion. As always, a catastrophic management of the country, aggravated by corruption, then led this South American country to bankruptcy. Nearly half of the population was affected by poverty; there were then fourteen million poor on thirty-six million inhabitants at the end of 2001; and the unemployment rate officially reached 18.3%. Within a few seconds, the Argentinians had lost most of their savings. It was impossible for them to withdraw money. Strikes and riots followed, as one can imagine.

I do not think that this is the scenario we want for the Greeks, our European compatriots, or for Greece, this faithful pillar, the tenth member to join the European Economic Community in 1981.

#66

Official text

                    
                    L'abandon du peuple grec à son sort, comme certains le voudraient, reviendrait à sonner le glas de la solidarité européenne à l'heure où aucun pays, aucun, n'est à l'abri de la banqueroute.

Bien sûr, il importe que cette solidarité ne soit pas vaine et qu'on ne puise pas inlassablement dans les caisses des mêmes États pour permettre aux erreurs du passé de se répéter encore et encore. La solidarité doit donc être responsable. S'il faut aider la Grèce à toute vitesse, cela ne peut se faire sans contrepartie. La Grèce et a fortiori l'ensemble des pays européens devront se mettre au régime et dire clairement oui à l'austérité.

D'ailleurs, il est déjà des pays où des électeurs ont tiré la conclusion douloureuse mais juste en disant que des mesures d'austérité rapides sont nécessaires. Tel est par exemple le cas de la défaite du gouvernement du Parti socialiste portugais aux dernières élections législatives. La sanction fut, on s'en souvient, à la hauteur de la crise qui a récemment secoué le Portugal. En juin dernier, Jose Socrates a fait le constat amer que ses concitoyens ne faisaient plus confiance à la gauche pour traverser la crise. En ce sens, la victoire du Parti social-démocrate portugais n'a été que trop facilitée par la frilosité de la gauche à engager un chantier d'austérité alors que le pays en avait cruellement besoin. C'est le retour de bâton après plusieurs années d'insouciance, de dilapidation d'argent public et même parfois de corruption institutionnalisée.

Mais ce qui s'applique au Portugal ou à la Grèce s'appliquera dans un futur proche à l'Europe entière et à la Belgique qui est, si on veut bien l'avouer, en situation de faillite virtuelle à cause de la gestion désastreuse des partis politiques qui, par intérêt électoraliste, refusent depuis de trop nombreuses années de prendre les décisions courageuses qui s'imposent.

J'espère ainsi que le prochain gouvernement, que nous attendons depuis bien trop longtemps, optera pour l'austérité. Ce sera faire preuve d'un courage qu'on n'a pas connu chez nous depuis longtemps.

Comme je l'ai dit, l'urgence de la situation ne nous permet pas aujourd'hui d'entamer un débat stérile opposant la gauche et la droite. Il faut réagir vite en espérant qu'il n'est pas déjà trop tard. En ce moment – on nous le rappelle tous les jours –, les Grecs se rapprochent du précipice.

Translated text

The abandonment of the Greek people to their fate, as some would like, would turn to sound the sound of European solidarity at a time when no country, no one, is safe from bankruptcy.

Of course, it is important that this solidarity is not empty and that we do not get tirelessly into the treasures of the same states to allow the mistakes of the past to repeat themselves again and again. Solidarity must be responsible. If it is necessary to help Greece at all speeds, it cannot be done without compensation. Greece and, for the most part, all European countries will have to stand up to the regime and clearly say yes to austerity.

By the way, there are already countries where voters have drawn the painful conclusion but just by saying that quick austerity measures are needed. This is the case, for example, of the defeat of the Portuguese Socialist Party government in the last parliamentary elections. The sanction was, it is remembered, at the height of the crisis that recently shook Portugal. Last June, Socrates made the bitter observation that his fellow citizens no longer trust the left to get through the crisis. In this sense, the victory of the Portuguese Social-Democratic Party was only too much facilitated by the frilance of the left to engage in an austerity project when the country had a cruel need of it. It is the return of the stick after several years of carelessness, wasting public money and sometimes even institutionalized corruption.

But what applies to Portugal or Greece will apply in the near future to the whole of Europe and to Belgium which is, if one wants to admit it, in a situation of virtual bankruptcy due to the disastrous management of political parties which, for electoral interests, have for too many years refused to make the courageous decisions that are necessary.

I hope that the next government, which we have been waiting for too long, will opt for austerity. It will show a courage that we have not seen in our country for a long time.

As I said, the urgency of the situation does not allow us today to start a sterile debate opposing the left and the right. We must react quickly, hoping that it is not already too late. At this moment – we are reminded of it every day – the Greeks are approaching the precipice.

#67

Official text

                    
                    Il importe de stopper ce mouvement au plus vite, sous peine de nous voir entraînés nous-mêmes dans leur chute. Il convient de tirer les leçons du passé, mais également d'aller de l'avant. Ceci ne sera possible qu'avec une Europe solidaire, mais de bonne foi, au sein de laquelle chacun concédera que des efforts sont encore à produire pour  rêver à de meilleurs lendemains.

Nous devons donc jouer la carte de la solidarité, mais cette solidarité européenne doit être accompagnée d'une responsabilisation des acteurs de cette crise. En effet, l'aide financière et le soutien communautaire ne sont pas des puits sans fond. Les finances publiques devront être assainies et le comportement de gestion des pays de l'Union devra être uniformisé par des règles communes de bonne gouvernance. Il en va de l'avenir des générations futures.

Par le mariage européen engagé depuis 1951 par Robert Schuman, les peuples d'Europe se doivent mutuellement entraide et assistance. Mais il leur incombe également de se promettre une honnêteté dans le fonctionnement et la conduite de leurs finances. Il n'y aura pas plus longtemps d'union si nous n'apparaissons pas plus unis face à l'avenir.

Le rêve de voir un jour se créer des États-Unis d'Europe n'est pas un rêve utopique, j'en suis persuadé. À force de volonté et d'unité tout est possible. C'est pourquoi j'accueillerai favorablement le projet de loi visant à soutenir financièrement la Grèce.

Mais je m'en voudrais, monsieur le président, de terminer sans saluer l'excellent discours de M. Coëme en tout début de séance. Il est rare qu'un discours du PS soit cohérent et responsable. Pour une fois, ce fut le cas. Je ne pouvais donc que le souligner, par honnêteté intellectuelle.

Translated text

It is important to stop this movement as soon as possible, with the pain of seeing ourselves trained in their fall. We need to learn from the past, but also to move forward. This will only be possible with a Europe of solidarity, but of good faith, in which everyone will admit that efforts are still to be made to dream of a better tomorrow.

We must therefore play the card of solidarity, but this European solidarity must be accompanied by a responsibility of the actors of this crisis. Indeed, financial aid and Community support are not bottomless wells. Public finances will need to be sound and the management behavior of the EU countries will need to be uniformed by common rules of good governance. It is about the future of future generations.

Through the European marriage engaged since 1951 by Robert Schuman, the peoples of Europe owe one another help and assistance. But it is also their responsibility to promise themselves honesty in the operation and conduct of their finances. There will be no longer unity if we do not appear more united in the face of the future.

The dream of one day creating the United States of Europe is not a utopian dream, I am convinced of it. With the strength of will and unity everything is possible. That is why I will welcome the bill aimed at providing financial support to Greece.

I would like to conclude without greeting Mr. President’s excellent speech. At the beginning of each session. It is rare that a SP speech is consistent and responsible. For once, this was the case. So I could only emphasize it, by intellectual honesty.

#68

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik dank alle fracties die een positieve stemming hebben aangekondigd. Het is belangrijk voor ons land om als een van de eerste Europese landen deze stemming voor te leggen en zo een correcte uitvoering van de Europese beslissing, niet alleen die van 21 juli maar ook van maart 2011, aan te kondigen. Ik betreur enkele negatieve stemmingen en onthoudingen. In deze moeilijke periode voor de Europese Unie en de eurozone moeten wij meer moed tonen.

Translated text

#69

Official text

                    
                    Monsieur le président, j'ai eu l'occasion de décrire en long et en large le contenu du projet en commission. Je vais donc simplement dire qu'il nous permet d'augmenter les moyens de la facilité européenne et d'assouplir ses modalités d'action. Cela nous aidera dans un certain nombre de dossiers.

Je voudrais rappeler que nous n'allons pas débourser 34,5 milliards d'euros; nous allons donner notre garantie pour les éventuels emprunts conclus au niveau européen. Jusqu'à présent, nous avons fait la même chose au sein du Fonds monétaire international. Nous n'avons jamais perdu un franc, à l'époque, ni un euro dans ces opérations

Translated text

#70

#71

Official text

                    
                    Wij zullen de verschillende beslissingen correct uitvoeren. Wat de deelname van de privésector in deze operatie betreft is er onder andere een akkoord met de banken en de verzekeringsmaatschappijen in België over een deelname van 4,5 miljard euro, dus van 96 % op de totale Griekse leningen in de Belgische banken en verzekeringsmaatschappijen.

Translated text

#72

#73

Official text

                    
                    En conclusion, j'adresse mes remerciements à tous les groupes qui ont choisi de soutenir ce projet. En outre, je prévois encore bien du travail à réaliser au plan européen. Il ne s'agit pas ici d'une dernière étape et je comprends les regrets de ne pas voir de nouvelles décisions aller plus loin: nous aurons à débattre tant de l'intégration budgétaire et de nouveaux instruments à mettre en œuvre, comme des euro-obligations, peut-être un jour. Il convient d'avancer pas à pas.

J'espère que la crise que nous vivons nous permettra de franchir de nouvelles étapes dans des progrès importants à réaliser dans la construction européenne.

Je tiens à vous remercier encore pour la rapidité du traitement de ce dossier en commission comme en séance plénière. Si, comme prévu, le vote en plénière intervient également demain au Sénat, nous serons probablement le deuxième pays européen à approuver complètement l'ensemble de ces mesures.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#23	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#24	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#25	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#26	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#38	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#49	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#50	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#62	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#73	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#23	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#24	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#25	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#26	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#38	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#49	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#50	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#62	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#73	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#23	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#24	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#25	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#26	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#38	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#49	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#50	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#51	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#52	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#62	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#63	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#64	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#69	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#73	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙