plenum van 2013-03-28 14:21:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2013-03-28 14:21:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/53/ip137x.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
53K0907	21/12/2010	✔	Proposition de résolution visant à l'amélioration de l'observance thérapeutique des patients.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙

#0

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le secrétaire d'État, chers collègues, la notion d'observance thérapeutique est la capacité d'un patient à respecter les conseils qui lui ont été donnés en matière de santé, notamment en ce qui concerne les prescriptions médicales.

Si l'adhésion du patient à son traitement thérapeutique est un élément déterminant pour sa guérison, sa non-adhésion peut avoir de graves conséquences pour sa santé, notamment en provoquant l'aggravation de la pathologie.

En sus de son objectif sanitaire, à savoir œuvrer à une meilleure observance thérapeutique, cette proposition de résolution a une finalité économique de réduction des coûts pour le système de santé. En effet, l'inobservance thérapeutique peut avoir des conséquences non négligeables pour la collectivité: risques épidémiologiques, émergence de résistance aux médicaments, dépenses supplémentaires via la prise de nouveaux médicaments, via la prescription d'examens auxiliaires, nécessité d'hospitaliser le patient alors que cela aurait pu être évité.

Pour le groupe PS, il est primordial de s'interroger sur les raisons qui conduisent le patient à ne pas respecter les prescriptions qui lui ont été données. Ne les comprend-il pas? Les traitements prescrits lui font-ils peur? L'impact de ces traitements sur sa qualité de vie est-il trop important? Les effets secondaires sont-ils difficilement supportables? L'accessibilité financière de ces traitements pose-t-elle problème? Une multitude de raisons peuvent amener le patient, parfois inconsciemment, à renoncer à ces traitements. C'est la raison pour laquelle il nous semble essentiel d'explorer de manière approfondie les raisons de cette inobservance.

La proposition de résolution telle qu'amendée devrait permettre une telle réflexion. Elle doit impliquer tous les acteurs et, en premier lieu, les patients via leurs associations, via les mutuelles, via l'Observatoire des maladies chroniques. C'est avec le concours des patients que des programmes d'éducation thérapeutique pourront se développer et que l'on parviendra à accroître leur capacité à se prendre en charge.

Les prestataires de soins, qu'ils soient médecins, pharmaciens ou infirmiers doivent évidemment également participer à cette réflexion. Il est de leur responsabilité de parvenir à l'adhésion de leur patient au traitement prescrit. Il ne suffit pas d'annoncer la maladie, de dicter ou de dispenser un traitement pour que le patient le suive aveuglément. Un dialogue doit s'établir. Le prescripteur doit donc vérifier que l'information médicale transmise est bien comprise. Il doit définir avec son patient les objectifs thérapeutiques qu'il entend atteindre, il doit négocier le traitement en évaluant l'impact que celui-ci peut avoir sur la vie quotidienne de son patient. Ceci demande du temps mais également une formation spécifique qu'il convient de dispenser aux prestataires de soins.

Par ailleurs, quel que soit le cas de figure, notre groupe tient à rappeler qu'il ne peut être possible de sanctionner financièrement une personne qui renonce, consciemment ou non, à son traitement thérapeutique. Pour le patient, la non-acceptation d'un traitement se transforme d'ailleurs quasi immédiatement par une sanction thérapeutique. La double peine n'est pas acceptable en la matière et aura comme seul résultat l'aggravation des problèmes de santé de la personne concernée.

Les réponses à apporter à l'inobservance thérapeutique sont certainement aussi complexes et multiples que les raisons de cette inobservance. Il n'existe pas de mesure miracle. Aussi, la volonté exprimée par ce texte de mettre tous les acteurs compétents autour de la table nous agrée totalement. C'est uniquement en réunissant patients, prescripteurs et dispensateurs de soins que des avancées pourront être réalisées.

Pour le groupe PS, cette proposition de résolution peut constituer le fondement d'une politique nationale d'éducation thérapeutique du patient, dans laquelle tous les acteurs des soins de santé seraient impliqués. Nous soutiendrons donc ce texte et nous serons attentifs à son impact sur le terrain.

Translated text

The concept of therapeutic observance is the ability of a patient to respect the advice given to him in health matters, in particular with regard to medical prescriptions.

If the patient's adherence to his therapeutic treatment is a determining element for his healing, his non-adherence can have serious consequences for his health, in particular by causing the aggravation of the pathology.

In addition to its health objective, which is to work towards better therapeutic observance, this proposal for a resolution has an economic purpose of reducing costs for the health system. In fact, therapeutic non-observance can have no negligible consequences for the community: epidemiological risks, emergence of drug resistance, additional expenses through the taking of new drugs, through the prescription of auxiliary examinations, the need to hospitalize the patient when this could have been avoided.

For the PS group, it is primary to question the reasons that lead the patient not to comply with the prescriptions given to him. Does he not understand them? Are the prescribed treatments scary? Is the impact of these treatments on their quality of life too significant? Are the side effects hard to tolerate? Is the financial accessibility of these treatments a problem? A multitude of reasons can cause the patient, sometimes unconsciously, to give up these treatments. That is why it seems essential for us to explore in depth the reasons for this non-observance.

The proposed resolution as amended should allow such reflection. It must involve all actors and, first of all, patients through their associations, through mutual associations, through the Observatory of Chronic Diseases. It is with the participation of patients that therapeutic education programs can be developed and that their capacity to take care of themselves can be increased.

Healthcare providers, whether they are doctors, pharmacists or nurses, must of course also participate in this reflection. It is their responsibility to ⁇  their patient’s adherence to the prescribed treatment. It is not enough to announce the disease, to dictate or to give treatment so that the patient follows it blindly. A dialogue must be established. The prescriber must therefore verify that the medical information transmitted is well understood. He must define with his patient the therapeutic goals he intends to ⁇ , he must negotiate the treatment by evaluating the impact it may have on his patient’s daily life. This requires time but also specific training that should be provided to healthcare providers.

Furthermore, regardless of the case, our group would like to recall that it cannot be possible to penalize financially a person who renounces, consciously or unconsciously, his therapeutic treatment. For the patient, the non-acceptance of a treatment is almost immediately transformed into a therapeutic penalty. The double punishment is not acceptable in this matter and will only result in the worsening of the health problems of the person concerned.

The answers to therapeutic non-compliance are ⁇  as complex and multiple as the reasons for this non-compliance. There is no miracle measure. Also, the will expressed in this text to put all the competent actors around the table fully endorses us. Only by bringing together patients, prescribers and care providers can progress be made.

For the PS Group, this proposal for a resolution could constitute the basis for a national policy of therapeutic patient education, in which all health care actors would be involved. We will therefore support this text and be attentive to its impact on the ground.

#1

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, in eerste instantie dank ik collega Detiège en collega Somers voor het initiatief dat zij in 2010 hebben genomen. Indien men ons de resolutie had aangeboden, dan zouden wij deze ook mee hebben ondertekend, maar jammer genoeg kregen wij die kans niet.

Het uitgangspunt van de resolutie is juist. Wij moeten de therapietrouw veel beter in beeld brengen. Wij weten dat dit een probleem vormt en dat verschillende oorzaken aan de basis daarvan liggen, zowel bij de patiënt als bij de zorgverlener.

Wij hebben op een constructieve manier mee gediscussieerd in de commissie. Verschillende amendementen werden ingediend. Wij zagen graag twee punten wat meer uit de verf komen in de resolutie. In eerste instantie wilden wij de patiënten en de patiëntenverenigingen in het bijzonder, meer betrekken in de screening, en in het hele verhaal. Daaraan werd tegemoetgekomen door zowel het Observatorium voor chronische ziekten als de patiëntenverenigingen erbij te betrekken. Dat is positief.

Een tweede aspect was de vraag om eHealth erbij te betrekken. Dat was niet alleen een vraag van ons, maar van verschillende partijen. Ik herinner mij zelfs dat ook de medewerker van de minister dat tijdens het debat heeft aangehaald. Helaas moesten wij vaststellen dat het amendement dat wij daarvoor hadden voorgesteld, om te weten, om te meten, om te monitoren, werd verworpen. Als men vandaag wil zien in welke mate de therapietrouw wordt nageleefd — in de resolutie wordt ook gevraagd om statistische gegevens daarover te verzamelen — dan heeft men een instrument nodig. Het enige instrument waarover wij daarvoor vandaag beschikking is eHealth. Dat is belangrijk.

De collega’s waren bezorgd over onder andere de privacy, maar ik meen dat de contouren van eHealth zodanig vastliggen, ook op het vlak van privacydoelstellingen, zodat de privacy is ingedekt. Wij zijn van oordeel dat wanneer bepaalde therapieën niet worden gevolgd, de zorgverleners zulks, in discussie met de patiënt, moeten kunnen aangeven in een globaal medisch dossier. Helaas werd dat amendement niet aangenomen. Mijn collega’s hadden blijkbaar schrik om eHealth mee te nemen in de resolutie, maar voor CD&V blijft dat echt een fundamenteel, essentieel punt. Als men hier vandaag een resolutie over therapietrouw indient, dan moet men ook kunnen monitoren en meten. eHealth is daarvoor vandaag het enige instrument.

Translated text

First of all, I would like to thank colleagues Detiège and Somers for the initiative they took in 2010. If we were offered the resolution, we would have signed it, but unfortunately we did not get that opportunity.

The starting point of the resolution is correct. We need to make the therapeutic faithful much better. We know that this constitutes a problem and that there are various causes behind it, both in the patient and in the healthcare provider.

We discussed this in a constructive way. Several amendments were submitted. We would like to see two points that come more out of the paint in the resolution. Initially, we wanted to involve the patients and the patient associations in particular, more in the screening, and in the whole story. This was addressed by involving both the Observatory for Chronic Diseases and the patient associations. That is positive.

A second aspect was the question of including eHealth. This was not just a question from us, but from different parties. I even remember that the Minister’s collaborator also cited during the debate. Unfortunately, we had to conclude that the amendment we had proposed for that, to know, to measure, to monitor, was rejected. If today one wants to see the extent to which therapeutic faithfulness is observed — the resolution also asks to collect statistical data on it — then one needs an instrument. The only tool available today is eHealth. That is important.

The colleagues were concerned about, among other things, privacy, but I think that the contours of eHealth are so fixed, also in terms of privacy objectives, so that privacy is covered. We believe that when certain therapies are not followed, healthcare providers should be able to indicate them, in discussion with the patient, in a global medical record. Unfortunately, this amendment was not adopted. My colleagues were apparently afraid to include eHealth in the resolution, but for CD&V that really remains a fundamental, essential point. If one submits a resolution here today about therapeutic faithfulness, then one must also be able to monitor and measure. Today eHealth is the only tool for this.

#2

Official text

                    
                    Ik weet dat het argument van de collega’s was dat iedereen maar zijn verantwoordelijkheid moet nemen, maar voor ons gaat dit niet ver genoeg. Wij hebben ons bij de stemming dan ook onthouden, omdat wij dit een lege doos vinden. Wij vinden ook dat de monitoring moet gebeuren.

Wij willen het initiatief van de collega’s zeker niet in de weg staan, maar CD&V zal zich, op basis van het eHealth-verhaal en het feit dat dit jammer genoeg de tekst niet heeft gehaald, onthouden bij de stemming over deze resolutie.

Translated text

#3

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, een aantal vaststellingen over therapietrouw noodzaakte ons om beleidsmatig iets voor te stellen.

Waarvan ik zelf schrok, is bijvoorbeeld dat in de VS blijkt dat het gebrek aan therapietrouw jaarlijks leidt tot het overlijden van 125 patiënten. Dat is een enorm hoog cijfer. Bovendien blijkt 11 % van de ziekenhuisopnames van oudere personen het gevolg te zijn van het niet of niet-correct gebruik van geneesmiddelen. Dat zijn frappante cijfers.

In België, belangrijk voor onze patiënten, blijkt dat de actoren in de gezondheidszorg — zowel de artsen en de apothekers als de patiënten zelf — onvoldoende op de hoogte zijn van zowel de omvang als de gevolgen van het gebrek aan therapietrouw. Om die redenen hebben wij een aantal zaken naar voren geschoven. Zoals al aangehaald door de heer Seminara en mevrouw Muylle, hebben wij in de commissie ook gekeken naar een actualisering van het voorstel. Wij trachten in het Parlement snel te werken, maar het kan altijd sneller. Wij hebben dus een aantal zaken geoptimaliseerd.

Concreet vragen wij bijvoorbeeld aan het Federaal Kenniscentrum om een evaluatie in termen van aantal gewone kwaliteitsjaren, en om voorstellen te formuleren om de therapietrouw te verbeteren.

Wij vragen ook dat het Observatorium voor chronische ziekten een enquête zou houden bij de patiënten, met de vraag naar de oorzaken van het gebrek aan therapietrouw en — heel belangrijk — de vraag aan de patiënten zelf naar mogelijke oplossingen.

Er zou ook een forum komen waarin de verschillende betrokken partners, zoals de patiëntenverenigingen, de apothekers, de artsen en de farmaceutische industrie, overleg zouden kunnen plegen over het thema.

Belangrijk is ook dat de communicatie tussen de patiënten en de zorgverleners en tussen de zorgverleners onderling verbetert.

Tot slot vragen wij de regering ook om met de farmaceutische industrie te overleggen om de inname van geneesmiddelen te vereenvoudigen. Wij hadden het daarover woensdag uitvoerig in de commissie. Ik heb toen cijfers van het EMA aangehaald. Daaruit blijkt bijvoorbeeld dat angst een van de grote problemen is bij geriatrische patiënten. Bij kinderen jonger dan 12 jaar is het probleem dat zij niet in staat zijn om tabletten in te nemen. Bruistabletten zouden daar een oplossing kunnen bieden. In de praktijk blijkt dat het merendeel van de geneesmiddelen die op de markt worden gebracht niet zijn aangepast aan de doelgroepen voor wie zij bestemd zijn.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, a number of findings about therapeutic loyalty required us to propose something politically.

In the United States, for example, the lack of therapeutic loyalty leads to the deaths of 125 patients annually. That is an enormously high figure. In addition, 11% of the hospitalizations of elderly persons appear to be the result of improper or improper use of medicines. These are striking figures.

In Belgium, which is important for our patients, it turns out that the actors in healthcare – both doctors and pharmacists and the patients themselves – are insufficiently aware of both the extent and the consequences of the lack of loyalty to the therapist. For these reasons, we have pushed a number of things forward. As already cited by Mr. Seminara and Mrs. Muylle, we in the committee have also considered an update of the proposal. We try to work quickly in Parliament, but it can always be faster. We have optimized a number of things.

Specifically, we ask, for example, the Federal Knowledge Centre for an evaluation in terms of the number of ordinary quality years, and to formulate proposals to improve therapeutic loyalty.

We also request that the Observatory for Chronic Diseases conduct a survey of the patients, asking about the causes of the lack of therapeutic faithfulness and – very importantly – asking the patients themselves about possible solutions.

There would also be a forum where the various stakeholders, such as patient associations, pharmacists, doctors and the pharmaceutical industry, could engage in consultations on the subject.

It is also important that communication between patients and healthcare providers and between healthcare providers improves.

Finally, we also ask the government to consult with the pharmaceutical industry to simplify the intake of medicines. We discussed this in detail in the committee on Wednesday. I then cited figures from the EMA. This shows, for example, that anxiety is one of the major problems among geriatric patients. In children under 12 years of age, the problem is that they are unable to take tablets. Breast pills could provide a solution. In practice, the majority of medicinal products placed on the market are not adapted to the target groups for which they are intended.

#4

Official text

                    
                    Collega’s, ik zou willen afronden door te benadrukken dat de resultaten van de onderzoeken en het overleg niet tot doel mogen hebben om de patiënt te sanctioneren, maar wel om hem te stimuleren. Ik denk dat er daarover in de commissie wat misverstanden en bezorgdheid bestonden. Eigen schuld, dikke bult is een denkpiste die op het eerste gezicht voor sommige mensen misschien logisch klinkt. Wat de gezondheid betreft, is het echter een gevaarlijke denkpiste. Individualiseren zou een regelrechte aanval betekenen op de zwaksten in onze samenleving.

Onze gezondheid, collega’s, is in België ongelijk verdeeld. Gezondheidsattittudes zijn in sterke mate sociaal bepaald en niet alleen terug te brengen tot persoonlijke verantwoordelijkheid. De toegang tot goede gewoontes is echt niet gelijk verdeeld. Laten wij dus iedereen bewust maken en zelfs aanporren om de beste keuzes te maken, maar de gevolgen van mindere keuzes moeten wij echt samen blijven dragen.

Ik zou heel kort iets uit de praktijk willen voorlezen. Ik twijfelde of ik het wel zou doen, maar het duurt slechts twee minuten. Het is een verhaal puur uit de praktijk; het is eens iets anders in de plenaire vergadering. Het is bedoeld om de mensen duidelijk te maken dat zij voorzichtig moeten zijn en het beleid niet te streng mogen maken voor de patiënt. Het is een stukje uit een boek dat ik ooit heb geschreven over de rosse buurt in Antwerpen. Ik ga niet over de hoertjes beginnen, het zal gaan over de patiënten zelf.

“Ach, de lessen aan de universiteit… Ze staan zo ver van het dagelijkse leven, en zeker dat hier in Klapdorp. Geen enkele cursus kan je voorbereiden op wat je voor je neus krijgt. Je denkt dat je vol kennis zit als je begint, maar je weet alleen wat feitjes. Ik hoor professor Laekeman nog oreren: “Studenten apothekers, informeer je klanten altijd heel duidelijk en in mensentaal over de gebruiksaanwijzing. De bijsluiter is voor de meeste mensen te klein afgedrukt en is onverstaanbaar.” Professor Laekeman werd een beetje kwaad als je niet wist hoeveel milliliter in een koffielepel gaat, maar het werd er nochtans in gepompt. Een koffielepel is vijf milliliter, een dessertlepel tien en een soeplepel vijftien. Maar, en ik woonde wel in een speciale buurt, maar toch, wie in deze buurt gebruikte dessertlepels? Ze eten frieten met hun handen en drinken uit blikjes. Waarom kon die professor ons niet eens waarschuwen voor mensen die gewoon van de fles – hier noemen ze het een teut – drinken?”

Ik dank u voor uw aandacht.

Translated text

Colleagues, I would like to conclude by emphasizing that the results of the studies and the consultation should not be aimed at sanctioning the patient, but to stimulate him. I think there were some misunderstandings and concerns about this in the committee. Own guilt, thick bull is a thought track that at first glance may sound logical to some people. However, when it comes to health, it is a dangerous thought track. Individualization would mean a direct attack on the weakest in our society.

Our health, colleagues, is unevenly distributed in Belgium. Health attitudes are strongly socially determined and can not only be reduced to personal responsibility. Access to good habits is not evenly distributed. So let us make everyone aware and even encourage to make the best choices, but the consequences of smaller choices we really need to continue to bear together.

I would like to briefly read something from the practice. I doubted if I would do it, but it only takes two minutes. It is a story purely out of practice; it is something else in the plenary session. It is intended to make it clear to people that they should be careful and not make the policy too strict for the patient. It’s a piece from a book I once wrote about the pink neighborhood in Antwerp. I’m not going to start with the prostitutes, it’s going to be about the patients themselves.

“Ah, the classes at the university... They are so far away from everyday life, and ⁇  here in Klapdorp. No course can prepare you for what you get in front of your nose. You think you are full of knowledge when you start, but you only know some facts. I hear Professor Laekeman still say: “Students of pharmacy, always inform your customers very clearly and in human language about the instructions for use. The leaflet is printed too small for most people and is incomprehensible.” Professor Laekeman was a little upset when you didn’t know how many milliliters went into a cup of coffee, but it was still pumped into it. A coffee tablespoon is five milliliters, a dessert tablespoon is ten and a tablespoon is fifteen. But, and I lived in a special neighborhood, but yet, who in this neighborhood used dessert tablespoons? They eat fries with their hands and drink from boxes. Why could that professor not even warn us of people who just drink from the bottle – here they call it a teut?”

I thank you for your attention.

#5

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, het grootste deel van onze resolutie is reeds toegelicht.

Therapietrouw is, enerzijds, belangrijk voor de gezondheid van de patiënten zelf. Anderzijds heeft ze echter ook een aanzienlijk kosteneffect.

Wij kennen cijfers uit diverse landen. Wij kennen onder andere cijfers uit de Verenigde Staten. In België is er vandaag echter een gebrek aan cijfergegevens en aan het effectief in kaart brengen van de omvang van de therapieontrouw in België.

Therapieontrouw kan op verscheidene manieren worden gedefinieerd. Het kan gaan van één dag geen medicatie innemen tot vrijwillig stoppen met een behandeling.

In de enquête met de patiënten is het enorm belangrijk om niet alleen te detecteren wie zijn behandeling niet volledig volgt, maar ook om na te gaan welke aspecten van een behandeling niet op een correcte manier worden opgevolgd en waarom ze niet worden opgevolgd. Daartoe hebben wij statistische gegevens nodig en zijn enquêtes noodzakelijk.

Het eHealth-verhaal zal ons effectief bij de gegevensverzameling helpen. Ook het medisch dossier en de communicatie tussen artsen zullen ter zake essentieel zijn.

Anderzijds is sensibilisering enorm belangrijk. Het gaat om sensibilisering van zowel de patiënt als van alle actoren uit de gezondheidszorg. Het is immers pas wanneer iedereen zich ervan bewust is welke consequenties een en ander op de gezondheid van de patiënt heeft, maar ook welke gevolgen een en ander voor de kostprijs van de gezondheidszorg heeft, dat wij effectief ook een enorm belang en een enorme meerwaarde aan de therapietrouw zullen hechten.

Indien wij bovendien alle gegevens in kaart brengen, kunnen wij effectief tot een optimalisatie van een behandeling, tot het optimaal voorschrijven van medicatie en tot het optimaal gebruik of – zoals mevrouw Detiège heeft opgemerkt – een optimale vorm van medicatie voor bepaalde doelgroepen komen.

Enerzijds is meten en weten dus essentieel, waarna op basis daarvan de juiste gevolgtrekkingen kunnen worden gemaakt. Anderzijds is het ook belangrijk te sensibiliseren, te communiceren en de sectoren en alle actoren binnen de gezondheidszorg bij het dossier te betrekken, om tot een optimaal gebruik en een optimale behandeling te komen.

Translated text

Most of our resolutions have already been explained.

Therapeutic loyalty, on the one hand, is important for the health of the patients themselves. On the other hand, however, it also has a significant cost effect.

We know figures from different countries. We know, among other figures, figures from the United States. In Belgium, however, today there is a lack of numerical data and the effective mapping of the scale of the therapeutic vaccine in Belgium.

Therapeutic trouble can be defined in several ways. It can range from one day without taking medication to voluntary discontinuation of treatment.

In the patient survey, it is extremely important not only to detect who does not fully follow his treatment, but also to determine which aspects of a treatment are not followed properly and why they are not followed. For this we need statistical data and surveys are necessary.

The eHealth story will effectively help us with data collection. The medical record and communication between doctors will also be essential in this regard.

On the other hand, awareness is extremely important. It is about raising awareness of both the patient and all healthcare actors. After all, it is only when everyone is aware of the consequences that some things have on the health of the patient, but also the consequences that some things have on the cost of health care, that we will effectively also attach an enormous importance and an enormous added value to therapeutic faithfulness.

In addition, if we map all the data, we can effectively reach an optimization of a treatment, to the optimum prescription of medication and to the optimum use or – as Ms. Detiège has noted – an optimum form of medication for certain target groups.

On the one hand, measurement and knowledge are therefore essential, and on the basis thereof the correct conclusions can be drawn. On the other hand, it is also important to raise awareness, communicate and involve the sectors and all actors within the healthcare sector in the file, in order to ⁇  optimal use and optimal treatment.

#6

Official text

                    
                    Monsieur le président, je n'étais pas inscrite comme oratrice, mais j'aimerais brièvement justifier notre abstention au nom du groupe Ecolo-Groen.

Si nous sommes favorables à améliorer l'observance thérapeutique, car il s'agit bien d'une question d'efficacité tant pour les personnes que pour le système de soins, et que nous considérons que les intentions de la résolution sont bonnes, nous jugeons néanmoins que les moyens mis en avant négligent l'essentiel, c'est-à-dire le rôle des professionnels de première ligne et du généraliste.

Il est étonnant d'observer la suppression, entre le premier texte qui nous avait été soumis et le nouveau, du point le plus important qui mentionnait une communication longue et globale entre le patient et le médecin. Nous aurions pourtant voulu favoriser la consultation de longue durée pour une question de cohérence.

En outre, nous pensons que la résolution néglige la question de la pertinence de certaines prescriptions, de la remise en cause de certains médicaments, de la surconsommation médicale, tous facteurs pouvant se montrer contraires à une bonne observance thérapeutique. Nous regrettons donc que l'analyse ait été trop étroite.

Enfin, il est dommage que nous n'ayons pas été associés à cette résolution dès le départ. C'est pourquoi nous nous abstiendrons.

Translated text

Mr. Speaker, I was not registered as speaker, but I would like to briefly justify our abstention on behalf of the Ecolo-Groen group.

If we are in favour of improving therapeutic compliance, because it is a matter of effectiveness for both individuals and for the care system, and we consider the intentions of the resolution to be good, we nevertheless consider that the means put forward neglect the essential, i.e. the role of first-line professionals and the generalist.

It is surprising to observe the removal, between the first text that had been submitted to us and the new one, of the most important point that mentioned a long and comprehensive communication between the patient and the doctor. However, we would have preferred a long-term consultation for a question of consistency.

Furthermore, we believe that the resolution neglects the issue of the relevance of certain prescriptions, the questioning of certain medicines, the overconsumption of medicines, all factors which may be contrary to good therapeutic observance. Therefore, we regret that the analysis was too narrow.

Finally, it is a pity that we have not been associated with this resolution from the beginning. We will abstain.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙