plenum van 2008-03-19 10:19:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2008-03-19 10:19:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/52/ip026x.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
52K0810	12/02/2008	✔	Projet de loi portant des mesures d'accompagnement en ce qui concerne l'institution d'un groupe spécial de négociation, d'un organe de représentation et de procédures relatives à l'implication des travailleurs au sein de la société coopérative européenne (I).
52K0890	26/02/2008	✔	Projet de loi complétant la transposition de la directive 2002/14/CE du Parlement européen et du Conseil du 11 mars 2002 établissant un cadre général relatif à l'information et à la consultation des travailleurs dans la Communauté européenne.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#3	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#4	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#5	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#12	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#13	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#14	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#33	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

#0

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, wij hebben de uiteenzetting van de minister in de commissie gehoord, die zo klaar en duidelijk was dat er geen enkele bemerking is gemaakt en er geen enkel amendement daaromtrent werd ingediend. Wij hebben het ontwerp met unanimiteit goedgekeurd.

Translated text

#1

Official text

                    
                    Collega’s, wij moeten deze bespreking kunnen aanvatten in aanwezigheid van de minister van Werk. Ik heb hem laten verwittigen voor en na 10.00 uur, maar blijkbaar is er een vergadering van de ministers gaande. Ik weet niet dewelke en ik weet ook niet waarover. In afwezigheid van de minister kunnen wij dat belangrijke wetsontwerp onmogelijk bediscussiëren. Daarom stel ik voor onze vergadering te schorsen tot 11.00 uur.

Translated text

#2

Official text

                    
                    Collega’s, de minister van Werk is ondertussen aangekomen, zodat wij de bespreking van het wetsontwerp over informatie en raadpleging van de werknemers in de Europese Gemeenschap kunnen aanvatten. Avant que je donne la parole à Mme Dieu pour son rapport, je voudrais suggérer une réunion de la Conférence des présidents à midi pour l’ordre des travaux de cet après-midi.

Translated text

#3

#4

#5

#6

#7

#8

#9

#10

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, la commission des Affaires sociales a examiné au cours de deux réunions, les 4 et 11 mars derniers, le projet de loi qui transpose en droit belge la directive européenne 2002/14 qui concerne l'information et la consultation des travailleurs dans l'Union européenne. Le ministre a rappelé la problématique belge et l'historique de l'affaire en remontant en 1997, quand la direction de Renault a décidé brutalement et unilatéralement de fermer le site de Vilvorde et en a fait l'annonce lors d'une conférence de presse au Hilton. Ceci a déclenché une vive indignation chez nous, comme vous vous en souviendrez, qui a dépassé nos frontières.

La Commission européenne s'est emparée du sujet, estimant important pour le fonctionnement de notre économie que les travailleurs puissent recevoir ce genre d'informations et ainsi anticiper en optant pour des mesures de requalification et de réinsertion professionnelle.

La Commission a donc essayé d'établir un dialogue social au niveau européen, dialogue qui a échoué en raison du refus de l'UNICE, représentant les employeurs à ce niveau. Par conséquent, elle a décidé d'autorité de régler la question au moyen d'une proposition de directive déposée devant le Parlement européen et le Conseil européen. Cela a pris un certain temps d'arriver à un texte, la directive étant finalement produite en 2005.

La Belgique devait adapter son système d'information et de consultation des travailleurs puisqu'il était seulement prévu que les travailleurs soient informés dans les comités d'entreprise pour les entreprises employant plus de 100 personnes. En deçà de ce chiffre, aucune information n'était prévue.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, dear colleagues, the Social Affairs Committee examined during two meetings, last 4 and 11 March, the bill transposing into Belgian law the European Directive 2002/14 concerning the information and consultation of workers in the European Union. The minister recalled the Belgian problem and the historical history of the case, dating back to 1997, when the management of Renault decided brutally and unilaterally to close the Vilvorde site and announced it during a press conference at the Hilton. This has triggered a vivid indignation among us, as you will remember, which has crossed our borders.

The European Commission has taken up the issue, considering it important for the functioning of our economy that workers can receive this kind of information and thus anticipate by opting for measures of re-qualification and reinsertion in employment.

The Commission has therefore tried to establish a social dialogue at European level, a dialogue that failed due to the refusal of UNICE, representing employers at this level. Therefore, it has decided as authority to resolve the issue by means of a proposal for a directive submitted to the European Parliament and the European Council. It took some time to reach a text, with the directive finally produced in 2005.

Belgium had to adapt its system of information and consultation of workers since it was only planned that workers should be informed in the business committees for companies employing more than 100 people. Below this figure, no information was expected.

#11

Official text

                    
                    Le dialogue n'a pas été simple entre les partenaires sociaux. Un premier désaccord a été constaté au Conseil national du Travail en 2005, désaccord qui se manifestait aussi au niveau politique, la question étant de savoir à partir de quel seuil il fallait informer les travailleurs, dans la mesure où l'on parlait dans le texte de la directive d'unité technique d'exploitation, terme inconnu chez nous.

En 2007, la Belgique n'ayant toujours rien fait, elle a été condamnée par la Cour européenne de Luxembourg pour ne pas avoir transposé la directive, avec des menaces d'amendes importantes et d'astreintes journalières à la clé.

Le projet de loi à l'examen aujourd'hui est donc l'aboutissement d'un processus difficile: sept ans de concertation, d'actions, de négociations au niveau fédéral et une condamnation par la Cour européenne de Luxembourg.

Finalement, en novembre 2007, les partenaires sociaux ont abouti à un accord de transposition de la directive, accord qui se base sur les conditions minimales de la directive, à savoir les entreprises qui comptent de 50 à 99 travailleurs. C'est ce volet que vous trouvez dans le projet de loi.

Par ailleurs, les partenaires sociaux se sont aussi mis d'accord, d'une part, sur des compétences complémentaires à attribuer dans les entreprises de 50 à 99 travailleurs, et, d'autre part, sur un volet d'information et de consultation des travailleurs pour les entreprises employant moins de 50 travailleurs. C'est la fameuse convention du 27 février 2008 qui modifie la CCT n° 9. Tout cela est ardu, j'en conviens!

Translated text

The dialogue between social partners was not easy. A first disagreement was observed at the National Labour Council in 2005, disagreement which was also manifested at the political level, the question being to know from what threshold to inform workers, in so far as it was spoken in the text of the directive of the technical unit of operation, a term unknown to us.

In 2007, as Belgium still did nothing, it was condemned by the European Court of Justice of Luxembourg for failing to transpose the directive, with threats of significant fines and daily strikes at the key.

The bill under consideration today is therefore the result of a difficult process: seven years of consultation, action, negotiations at the federal level and a conviction by the European Court of Justice in Luxembourg.

Finally, in November 2007, the social partners reached an agreement to transpose the directive, an agreement based on the minimum requirements of the directive, namely companies with 50 to 99 employees. This is what you find in the bill.

In addition, the social partners also agreed, on the one hand, on additional skills to be assigned in enterprises of 50 to 99 workers, and, on the other hand, on a part of workers information and consultation for enterprises employing less than 50 workers. It is the famous convention of 27 February 2008 which amends CCT No. 9. All this is hard, I agree.

#12

Official text

                    
                    Le projet de loi modifie en son article 3 la loi de 1996 sur le bien-être au travail dans les compétences que l'on attribue aux comités pour la protection et la prévention au travail (CPPT). Aux compétences actuelles des CPPT se sont ajoutées des compétences répondant aux prescrits de la directive européenne pour l'information des travailleurs et ce, en l'absence de conseil d'entreprise ou d'une délégation syndicale compétente pour l'ensemble du personnel.

L'article 65decies nouveau de la loi de 1996 sur le bien-être au travail est donc extrêmement important à cet égard. En effet, il prévoit que le CPPT reprend les compétences des conseils d'entreprise en leur absence et celles de la délégation syndicale afférente à l'ensemble du personnel également. Mais le ministre nous a également précisé que "la convention collective n° 9 avait été modifiée en 2008 pour y intégrer l'information et la consultation sur les décisions susceptibles d'entraîner des modifications importantes dans l'organisation du travail ou dans les contrats de travail, ceci afin de répondre entièrement à la directive". Ainsi, le comité reçoit aussi ses nouvelles compétences en l'absence de conseil d'entreprise ou de délégation syndicale compétente pour l'ensemble du personnel.

Lors de la discussion générale, M. Vercamer a évoqué la complexité de l'accord conclu entre les partenaires sociaux, dont la portée est difficilement compréhensible sans une lecture conjointe du projet de loi et du contenu de la CCT n° 9 telle que modifiée.

Selon M. Vercamer, il aurait été plus simple et plus logique de prévoir qu'un conseil d'entreprise soit composé de membres du comité des CPPT dans les entreprises de 50 travailleurs et plus, ce qui n'augmentait pas, par ailleurs, le nombre de délégués protégés.

L'orateur s'est également interrogé sur la notion de délégation syndicale, telle qu'elle est contenue dans le texte même du projet de loi dans l'article 65decies nouveau, précisant qu'une délégation ne représente que les travailleurs syndiqués et non l'ensemble des travailleurs. Toujours concernant l'article 65decies, M. Vercamer et votre rapporteur ont interrogé le ministre sur son nouveau mécanisme de "cascade" dans le dialogue social, dont une explication suffisante et claire n'apparaît pas dans l'exposé des motifs.

En outre, votre rapporteur a fait valoir que, lorsqu'une délégation syndicale sera présente au sein de l'entreprise, cela entraînera une dispersion de l'information entre deux organes différents, le CPPT, d'une part, et la délégation syndicale, d'autre part.

Les deux intervenants ont alors posé la question de l'avenir de la loi de 1948, qui prévoit la création d'un conseil d'entreprise à partir de 50 travailleurs, disposition qui n'a jamais été appliquée, puisque la première disposition comprenant un conseil d'entreprise à partir de 100 travailleurs, qui remonte à 1979, a été systématiquement reportée au moment des élections sociales, vu l'urgence.

Translated text

The draft law amends Article 3 of the 1996 Law on Welfare at Work in the competences assigned to the Committees for Protection and Prevention at Work (CPPT). In addition to the current competences of the CPPT, competences that meet the requirements of the European Directive for the information of workers have been added, in the absence of a corporate council or a competent trade union delegation for all staff.

The new article 65decies of the 1996 Workplace Welfare Act is therefore extremely important in this regard. In fact, it provides for the CPPT to take over the competences of the business boards in their absence and those of the trade union delegation related to all staff as well. But the Minister also clarified that “Collective Agreement No. 9 was amended in 2008 to incorporate information and consultation on decisions that could result in significant changes in the organization of work or in labour contracts, this in order to fully respond to the directive”. Thus, the committee also receives its new powers in the absence of a corporate council or a competent trade union delegation for all staff.

During the general discussion, Mr. Vercamer mentioned the complexity of the agreement concluded between the social partners, the scope of which is difficult to understand without a joint reading of the bill and the content of CCT No. 9 as amended.

According to M. Vercamer, it would have been simpler and more logical to provide for a corporate board consisting of members of the CPPT committee in companies of 50 workers and more, which did not increase the number of protected delegates.

The speaker also questioned the notion of trade union delegation, as contained in the text of the bill itself in article 65decies new, specifying that a delegation represents only the trade union workers and not the whole of the workers. In accordance with Article 65d, Mr. Vercamer and your rapporteur questioned the Minister about his new “cascade” mechanism in social dialogue, a sufficient and clear explanation of which does not appear in the explanation of reasons.

In addition, your rapporteur argued that, when a trade union delegation is present within the company, this will result in a dispersal of information between two different bodies, the CPPT, on the one hand, and the trade union delegation, on the other.

The two speakers then raised the question of the future of the law of 1948, which provides for the creation of a corporate council from 50 workers, a provision that has never been applied, since the first provision including a corporate council from 100 workers, which dates back to 1979, was systematically postponed to the time of social elections, given the urgency.

#13

Official text

                    
                    Votre rapporteur s'est aussi interrogée sur le champ d'application du projet de loi puisque le Conseil d'État lui-même relève que "la directive européenne s'applique à toute entreprise à rentabilité économique, qu'elle soit publique ou privée". Donc qu'en était-il des entreprises publiques autonomes?

Enfin, votre rapporteur est également intervenue sur le volet des PME de l'accord du groupe des dix. En effet, si cet accord contenu dans la modification de la CCT n° 9 notifie un seuil de 20 travailleurs – ce qui constitue déjà une amélioration –, il faudra néanmoins en revenir à des notions plus précises quant aux organisations représentatives des travailleurs que le respect de notre propre Constitution dans son article 23.

M. Gilkinet, Mme De Block et M. Jeholet ont fait part au nom de leur groupe respectif de leur soutien au projet de loi. M. D'haeseleer s'est réjoui de l'accord du groupe des dix qui met la Belgique en conformité avec la directive européenne mais, en même temps, s'est interrogé sur le champ d'application du projet de loi et a demandé au ministre quelles seraient les conséquences pour la Belgique de la deuxième procédure entamée par la Commission européenne en février 2008: je parle ici des astreintes et des amendes. Mme De Maght a dit partager cette préoccupation.

Dans ses réponses, le ministre de l'Emploi a renvoyé au contenu de la convention collective n° 9ter du 27 février 2008, qui complète le projet de loi. Il a insisté sur l'urgence à l'adopter, en raison de l'existence du problème des astreintes et du fait qu'il avait envoyé le contenu de ce projet de loi pour qu'il soit communiqué immédiatement à la représentation permanente de la Belgique auprès de la Commission (COREPER) pour l'avertir que nous avions enfin rempli nos obligations en matière de transposition.

Plusieurs membres ont regretté que le ministre n'ait pas fourni davantage d'explications précises sur certaines questions soulevées. Nous sommes ensuite passés à l'examen des articles; ils ont tous été adoptés à l'unanimité, ainsi que l'ensemble du projet.

Monsieur le président, j'aimerais à présent dire un mot au nom de mon groupe.

Il s'agit d'une matière un peu ardue. J'insisterai sur la position du groupe socialiste à cet égard. D'une part, nous nous réjouissons qu'enfin cette directive européenne ait été transposée et qu'un accord ait été conclu entre les partenaires sociaux. Nous espérons ainsi échapper aux amendes et aux astreintes journalières prévues.

D'autre part, certaines interrogations n'ont pas trouvé réponse. Par exemple, le CPPT, nous dit-on, voit ses compétences étendues pour les dossiers économiques et financiers. En l'absence de délégation syndicale compétente pour l'ensemble du personnel, il voit aussi ses compétences étendues dans deux domaines: l'emploi et les changements importants dans l'entreprise entraînant des répercussions sur la situation des travailleurs. Cela serait réglé par la convention du 28 février 2008, que le ministre a longuement évoquée en commission.

Mais, comme nous ne disposons pas des modifications en question, nous ne pouvons que nous perdre en conjectures à ce propos, nous demandant comment réunir ce puzzle entre les diverses compétences ainsi attribuées. Nous espérons qu'il n'y aura pas de couac par la suite dans la transposition des prescrits de la directive.

Translated text

Your rapporteur also questioned the scope of the bill as the State Council itself notes that “the European Directive applies to any enterprise with economic profitability, whether public or private”. So what about autonomous public companies?

Finally, your rapporteur also spoke on the SME component of the Group of Ten Agreement. Indeed, if this agreement contained in the amendment to CCT No. 9 notify a threshold of 20 workers – which already constitutes an improvement – it will nevertheless be necessary to return to more precise concepts regarding workers’ representative organisations than the respect of our own Constitution in its article 23.

by Mr. Gilkinet, Mrs. De Block and Mr. Jeholet expressed, on behalf of their respective groups, their support for the bill. by Mr. D’haeseleer welcomed the agreement of the group of ten that puts Belgium in compliance with the European directive but, at the same time, questioned the scope of the bill and asked the minister what would be the consequences for Belgium of the second procedure initiated by the European Commission in February 2008: I am talking here about coercion and fines. Ms. De Maght said she shared this concern.

In his responses, the Minister of Employment referred to the content of the collective agreement No. 9ter of 27 February 2008, which complements the bill. He insisted on the urgency to adopt it, due to the existence of the problem of mandatory penalties and the fact that he had sent the content of this bill to be immediately communicated to the Permanent Representation of Belgium at the Commission (COREPER) to warn him that we have finally fulfilled our obligations regarding transposition.

Several members regretted that the Minister did not provide more precise explanations on some of the issues raised. We then went on to review the articles; they were all unanimously adopted, as well as the whole project.

I would like to say a word on behalf of my group.

This is a somewhat arduous subject. I will emphasize the position of the Socialist Group in this regard. On the one hand, we are pleased that this European directive has finally been transposed and that an agreement has been reached between the social partners. In this way, we hope to escape the scheduled daily fines and compulsory penalties.

On the other hand, some questions have not been answered. For example, the CPPT, we are told, sees its extensive competence for economic and financial records. In the absence of a competent trade union delegation for all staff, he also sees his competence extended in two areas: employment and major changes in the company resulting in repercussions on the situation of workers. This would be settled by the convention of 28 February 2008, which the minister has long mentioned in a committee.

But, since we do not have the changes in question, we can only get lost in conjecture about this, asking ourselves how to bring this puzzle together among the various skills thus attributed. We hope that there will be no collapse in the transposition of the requirements of the directive.

#14

Official text

                    
                    Même si on nous dit qu'il s'agit d'une matière qui concerne les partenaires sociaux, il n'en reste pas moins que c'est bien l'État belge qui est responsable devant la Commission européenne et non les partenaires sociaux.

On peut par exemple légitimement s'interroger sur le sens exact des termes "modifications importantes dans l'organisation du travail ou dans les contrats de travail" qui font l'objet de la fameuse CCT 9ter qui a été modifiée. Nous n'avons pas eu de réponse et je le regrette.

On peut également s'interroger sur le choix des partenaires sociaux d'avoir mis en place un nouveau dialogue social au sein de l'entreprise qui partage les compétences entre le CPPT et la délégation syndicale compétente pour l'ensemble des travailleurs, étant entendu que le texte lui-même ne parle que de délégation syndicale alors que l'exposé des motifs et le commentaire des articles parlent de délégation syndicale compétente pour l'ensemble du personnel.

Nous pensons que la santé d'une entreprise est un tout et que l'information qu'on doit livrer aux représentants des travailleurs porte à la fois sur le volet économique, sur le volet financier, sur le volet emploi, sur le volet formation, etc. À cet égard, la proposition de loi que j'avais déposée avec le sp.a lors de la précédente législature simplifiait les choses puisque nous avions prévu qu'à partir d'un seuil de 20 travailleurs, le CPPT était compétent pour tout et cela n'augmentait pas le nombre de délégués protégés, ce qui pouvait satisfaire les employeurs. Ce n'était peut-être pas l'idéal mais c'était en tout cas mieux que le projet qui est sur la table.

Enfin, j'en arrive au deuxième volet, les partenaires sociaux ont quand même réussi à dépasser une lecture mécanique et restrictive de la directive puisqu'ils ont parlé pour la première fois d'information des travailleurs dans les entreprises de moins de 50 travailleurs. On reconnaît dès lors, me semble-t-il, le fait syndical dans l'entreprise car je verrais mal qu'on informe des travailleurs par une autre voie qu'une organisation représentative au sens de la loi de 1968. Je veux dire en fait que le groupe PS n'acceptera jamais que l'on passe par un syndicat maison, un ombudsman ou encore un conseiller en ressources humaines.

Je pense que ce projet est une avancée. Les travailleurs pourront avoir une vue globale de ce qui se passe dans leur entreprise. C'est une avancée en termes de démocratie sociale, ce que nous pouvons souligner.

Le fait qu'on ait parlé d'un seuil de 20 travailleurs au moment des discussions du mois de février pourrait nous laisser penser qu'on va enfin arriver à un seuil général, sans plus de distinction entre les différents seuils d'entreprises. Mais ce seuil général ne répondra néanmoins pas à la préoccupation de l'article 23 de notre Constitution, qui parle d'information pour tous les citoyens.

Translated text

Even if we are told that this is a matter that concerns the social partners, it is not less that it is the Belgian state that is responsible before the European Commission and not the social partners.

For example, one can legitimately question the exact meaning of the terms "significant changes in the organization of work or in employment contracts" which are the subject of the famous CCT 9ter which has been modified. There was no response and I regret it.

One can also question the choice of the social partners to have established a new social dialogue within the company that shares the competences between the CPPT and the trade union delegation competent for all workers, being understood that the text itself speaks only of trade union delegation while the explanation of reasons and the commentary of articles speak of trade union delegation competent for all staff.

We believe that the health of a company is a whole and that the information to be delivered to the workers’ representatives relates both to the economic, financial, employment, training, etc. In this regard, the bill I had submitted with the sp.a during the previous legislature simplified things since we had anticipated that from a threshold of 20 workers, the CPPT was competent for everything and this did not increase the number of protected delegates, which could satisfy employers. This might not be the ideal, but it was better than the project that is on the table.

Finally, I come to the second part, the social partners have nevertheless managed to overcome a mechanical and restrictive reading of the directive, since they spoke for the first time about informing workers in companies with less than 50 employees. Therefore, it seems to me, the trade union fact in the company is recognised, because I would not see that workers are informed by a way other than a representative organization within the meaning of the Act of 1968. I mean in fact that the PS group will never accept that one goes through a domestic trade union, an ombudsman or a human resource adviser.

I think this project is a step forward. Employees will be able to have a comprehensive view of what is happening in their company. This is a progress in terms of social democracy, which we can emphasize.

The fact that we talked about a threshold of 20 workers at the time of the discussions in February might suggest that we will finally reach a general threshold, without any further distinction between the different thresholds of companies. But this general threshold will nevertheless not respond to the concern of Article 23 of our Constitution, which speaks of information for all citizens.

#15

Official text

                    
                    Monsieur le ministre, le groupe PS votera évidemment ce projet, même si nous pensons qu'il n'est pas clôturé et que l'affaire reviendra sur la table avant les élections sociales de 2012. En effet, il reste toujours cette disposition de la loi de 1948 qui n'a pas été exécutée, à savoir la mise sur pied d'un conseil d'entreprise à partir de 50 travailleurs. Nous espérons que, cette fois, les choses iront jusqu'au bout.

Je vous remercie pour votre attention.

Translated text

#16

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega's, het voorliggende wetsontwerp is de uitvoering van een akkoord tussen de representatieve werkgevers- en werknemersorganisaties in ons land.

Ik wil drie zaken onderstrepen. Het is een goede zaak dat er hierover een akkoord werd bereikt en dat er nu een regeling is voor de ondernemingen met meer dan 50 werknemers. Die regeling komt tegemoet aan de vraag van Europa, maar blinkt helemaal niet uit in transparantie, eenvoud of duidelijkheid. Er was ook een nieuwe CAO nodig van de Nationale Arbeidsraad om dit wetsontwerp aan te vullen. Daardoor is het geheel een kluwen geworden dat nog weinigen kunnen ontwarren.

Bovendien heeft de minister in de commissie een aantal bijkomende noodzakelijke toelichtingen moeten geven, zoals mevrouw Dieu daarnet heeft gezegd. Het was volgens ons heel wat eenvoudiger en logischer geweest om in de ondernemingen met meer dan 50 werknemers het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk in de plaats te laten treden van de ondernemingsraad. Dat is nu al het geval voor ondernemingen die vroeger meer dan 100 werknemers en een ondernemingsraad hadden, en die onder de 100 werknemers zijn gezakt, maar boven de 50 werknemers zijn gebleven. Men had beter die regeling overgenomen.

Het heeft echter niet mogen zijn. De sociale partners hebben het anders en ingewikkelder geregeld. Zoals u weet, respecteren wij hetgeen de sociale partners overeenkomen. Wij roepen hen nu echter op om deze aangelegenheid eenvoudiger en transparanter te maken tegen de volgende sociale verkiezingen. Zij krijgen daartoe de mogelijkheid aangezien er binnen de groep van 10 werd beslist dat er in 2010 een evaluatiemoment zal komen. Dat is noodzakelijk en werd zo afgesproken. Het is immers niet omdat wij vandaag een wetsontwerp goedkeuren dat tegemoetkomt aan de vraag van Europa, dat er al een oplossing is voor de sociale verkiezingen van 2012.Dat is niet het geval.

Wij wijzigen vandaag niet de wet van september 1948 die onverkort van toepassing blijft en die stipuleert dat een ondernemingsraad moet worden opgericht in een onderneming die meer dan 50 werknemers telt. Het huiswerk is vandaag dus niet af. Vandaag stellen we ons in regel met de Europese richtlijn en zetten we een eerste belangrijke stap naar een definitieve oplossing die er moet komen vóór de sociale verkiezingen van 2012.

Translated text

The present bill is the implementation of an agreement between the representative organizations of employers and workers in our country.

I want to emphasize three things. It is a good thing that an agreement has been reached on this and that there is now a arrangement for companies with more than 50 employees. That arrangement meets the demand of Europe, but does not at all stand out in transparency, simplicity or clarity. A new CAO was also needed from the National Labour Council to supplement this bill. As a result, the whole has become a cloak that few can unravel.

In addition, the Minister in the committee had to provide a number of additional necessary explanations, as Ms. Dieu just said. In companies with more than 50 employees, it would have been much easier and more logical to have the Committee for Prevention and Protection at Work replaced the Board of Directors. This is already the case for companies that previously had more than 100 employees and a corporate board, and which have fallen below 100 employees but remained above 50 employees. It would have been better to take that arrangement.

However, it should not have been. Social partners have arranged it differently and more complexly. As you know, we respect what the social partners agree. However, we now call on them to make this matter simpler and more transparent before the next social elections. They will be able to do so because within the group of 10 it was decided that there will be an evaluation moment in 2010. This is necessary and has been agreed. After all, it is not because we today adopt a draft law that responds to the demand of Europe that there is already a solution for the social elections of 2012.

We do not amend today the law of September 1948, which remains unshorted and stipulates that a corporate council must be established in a company with more than 50 employees. The housework is not done today. Today we get in line with the European Directive and take a first important step towards a definitive solution that must come before the 2012 social elections.

#17

Official text

                    
                    CD&V-N-VA zal het wetsontwerp steunen.

Tot slot, mijnheer de minister, doet het mij heel veel plezier dat net u, de minister van Werk, op uw laatste werkdag als minister, het voorliggende wetsontwerp aan ons voorlegt. U bent erin geslaagd om gedurende de voorbije drie maanden – de korte periode dat u minister van Werk was – het voorliggende wetsontwerp in de commissie unaniem te laten goedkeuren en het vandaag aan de plenaire vergadering voor te leggen. U deed dat in de stijl die u kenmerkt sinds de tijd dat u nog de leiding had over de grootste vakbond van ons land, het ACV. Uw stijl is het dossier aanpakken, hard werken en op de eerste plaats via dialoog tot oplossingen komen.

Mijnheer de minister, u hebt dat prima gedaan. Ik dank u voor de goede samenwerking die wij gedurende de voorbije, korte periode hadden.

Translated text

#18

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, ik wil, net zoals de heer Vercamer, graag even het woord tot u richten. Het zal echter genuanceerder zijn.

Collega’s, met de bespreking van de voorliggende drie wetsontwerpen waarvan de goedkeuring ons eigenlijk door Europa wordt opgedrongen omdat het omzettingen van Europese richtlijnen naar Belgisch recht zijn, komen wij tegelijkertijd ook aan het einde van de korte carrière, tenminste wat zijn mandaat in de federale regering betreft, van de huidige minister van Werk, Josly Piette.

Het minste wat over minister Piette, een notoir en door de regering gerespecteerd vakbondsman, kan worden gezegd, is dat hij er een heel merkwaardig parcours heeft opzitten. Ik wil even terugblikken.

Collega’s, het begint enigszins onverwacht bij de vorming van de interim-regering Verhofstadt III, dus de eerste van de twee interim-regeringen. Straks treedt immers de interim-regering Leterme I aan.

Bij de vorming van de interim-regering Verhofstadt III moesten de noodzakelijke ministerposten worden ingevuld. U weet dat volgens de Grondwet van ons land in principe het Staatshoofd – vooralsnog is dat hier in België de Koning – de ministers benoemt en ook aan de deur zet. Dat is natuurlijk slechts theorie. In de praktijk zijn het immers de partijvoorzitters die de eer en het genoegen hebben ministeriële carrières te maken of te breken.

Bij de vorming van Verhofstadt III was er echter iets speciaals. De MR van de heer Reynders en de cdH van Milquet konden immers elkaars bloed zowat drinken. Ik heb trouwens niet de indruk dat er op dat vlak veel is veranderd als ik het schouwspel binnen de meerderheid bekijk. De cdH mocht van minister Reynders in eerste instantie geen deel van de meerderheid en dus van de interim-regering uitmaken.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, like Mr. Vercamer, I would like to address the word to you. However, it will be more nuanced.

Colleagues, with the discussion of the present three bills, the approval of which is actually forced upon us by Europe because they are translations of European directives into Belgian law, we also arrive at the end of the short career, at least in terms of his mandate in the federal government, of the current Minister of Labour, Josly Piette.

The least that can be said about Minister Piette, a notorious and government-respected trade unionist, is that he has taken a very strange course. I want to look back a moment.

Colleagues, it begins somewhat unexpectedly with the formation of the interim government Verhofstadt III, thus the first of the two interim governments. The interim government of Leterme I.

In the formation of the interim government Verhofstadt III the necessary ministerial posts had to be filled. You know that according to the Constitution of our country in principle the Head of State – for now that here in Belgium is the King – appoints the ministers and also puts them at the door. Of course, this is only a theory. In practice, it is the party chairs who have the honor and pleasure to make or break ministerial careers.

However, in the formation of Verhofstadt III there was something special. The MR of Mr. Reynders and the CDH of Milquet could almost drink each other’s blood. By the way, I don’t have the impression that much has changed in that area when I look at the show within the majority. The CDH was not allowed to form part of the majority of Minister Reynders and therefore of the interim government.

#19

Official text

                    
                    In eerste instantie werd het cdH gevraagd om de meerderheid te steunen vanuit de oppositie. Zij zouden in ruil het voorzitterschap van Kamer of Senaat krijgen. Daarnaast was er ook nog het denkspoor van een cdH-kabinet zonder minister, waarbij de medewerkers aan het kabinet van de heer Yves Leterme zouden worden toegevoegd. Nadien werd het idee gelanceerd om een zogenaamd technicus, een niet-politicus op topniveau, te introduceren, zoals ook al op Vlaams niveau met Kris Peeters was gebeurd.

Er werd ook een aantal mensen gepolst. Ik las in de krant dat de heer Jean Hilgers, directeur bij de Nationale Bank, die ook veel jaren op de kabinetten van CD&V'ers en cdH'ers heeft gewerkt, werd gevraagd om mee te spelen in deze bizarre constructie. Hij bedankte echter feestelijk voor het aanbod. Milquet werd ten slotte gevraagd of ze in het leger geen korporaal van cdH-signatuur kende om het departement Defensie te leiden. Ook hier boekte men echter geen resultaat. Andere poolreizigers zoals Alain Hubert of klimaatprofessoren zoals Pascal Van Ypersele werden volgens de doorgaans door de blackberry’s zeer goed ingelichte persbronnen door mevrouw Milquet geweigerd.

Uiteindelijk werd het departement Werk dat oorspronkelijk aan de huidige minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven, mevrouw Vervotte, was beloofd aan cdH cadeau gedaan met de suggestie om de heer Josly Piette hiermee te belasten. De heer Piette was dus het zogenaamde witte konijn waarmee iedereen zich kon verzoenen zodat de interim-regering aan de slag kon gaan, al is er van het laatste niet veel te merken geweest. Nadien werd nog een strijd gevoerd, mijnheer de minister, over wie de ontdekker was van uzelf als minister, maar het belangrijkste was dat men met het serieuze werk kon beginnen. Althans, dat liet men uitschijnen.

Er is een verband tussen de ervaringen in deze regering van de heer Piette en de redenen waarom wij hier pas vandaag over dit wetsontwerp kunnen stemmen. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik met veel verwachting uitkeek naar de realisaties die de heer Piette zou teweegbrengen op de korte tijdsduur waarover hij zou beschikken. Niettegenstaande deze interim-regering werd voorgesteld als zijnde van groot belang om een aantal dringende maatschappelijke problemen aan te pakken – u weet wel: de koopkracht en dies meer – wist iedereen dat de interim-regering vooral moest dienen om tijd te kopen om Yves Leterme uiteindelijk in het zadel te hijsen om zijn grote droom te kunnen waarmaken, namelijk eerste minister van dit Belgenland worden. Het feit dat met veel poeha een tienpuntenplan werd aangekondigd, waarvan uiteindelijk bitter weinig is gerealiseerd, is het beste bewijs dat men eigenlijk niet zinnens was om te besturen, integendeel. De heer Piette zag het echter niet zo. Hij had een idealistische bui en zag het groots. Wij zouden eens zien wat wij zouden zien. Hij legde bij zijn aantreden de lat dan ook zeer hoog. Hij liet hierover in de pers niet de minste onduidelijkheid bestaan, integendeel.

Translated text

Initially, the CDH was asked to support the majority from the opposition. In exchange, they would receive the chairmanship of the Chamber or the Senate. In addition, there was also the thinking track of a CDH cabinet without a minister, in which the employees would be added to the cabinet of Mr. Yves Leterme. Then the idea was launched to introduce a so-called technician, a non-politician at the top level, as had already happened at the Flemish level with Kris Peeters.

A number of people were also polluted. I read in the newspaper that Mr. Jean Hilgers, director of the National Bank, who has also worked for many years on the cabinets of CD&V’ers and CDH’ers, was asked to play in this bizarre construction. He thanked solemnly for the offer. Milquet was finally asked if she did not know a corporate of cdH-signature in the army to lead the Department of Defense. However, there was no result here either. Other polar travellers such as Alain Hubert or climate professors such as Pascal Van Ypersele were rejected by Ms. Milquet, according to the blackberry’s very well-informed press sources.

Eventually, the Department of Work, which was originally promised to the current Minister of Public Affairs and Public Companies, Mrs. Vervotte, was gifted to cdH with the suggestion to tax Mr. Josly Piette with this. Mr. Piette was thus the so-called white rabbit with which everyone could reconcile so that the interim government could take action, though there has been little to notice of the latter. Then there was another battle, Mr. Minister, about who was the discoverer of yourself as a minister, but the most important thing was that one could start the serious work. At least that was shown out.

There is a link between the experiences in this government of Mr. Piette and the reasons why we can only vote here today on this bill. To be honest, I must admit that I was looking forward with great expectation to the achievements that Mr. Piette would produce in the short time period at his disposal. Despite this interim government being proposed as being of great importance to address a number of urgent social problems – you know: purchasing power and more – everyone knew that the interim government must primarily serve to buy time to eventually lift Yves Leterme in the seat to be able to fulfill his great dream of becoming prime minister of this Belgium. The fact that with much poeha a ten-point plan was announced, of which in the end bitterly little has been realized, is the best proof that one actually did not intend to control, on the contrary. However, Mr. Piette did not see it that way. He had an idealist mood and saw it great. We will see what we will see. He put the latter very high at his seat. He did not have the slightest uncertainty in the press about this, on the contrary.

#20

Official text

                    
                    Ik geef graag lezing van enkele fragmenten die dit duidelijk illustreren. In De Morgen van 10 januari is onder de titel “De eerste plannen van minister van Werk Josly Piette” de grote aankondiging “mijn palmares zal imposant zijn”. De heer Piette zegt daar dat het Generatiepact nu eindelijk moet geconcretiseerd worden. Hij zegt dat zijn palmares in maart indrukwekkend zal zijn. In datzelfde artikel kon hij het trouwens ook niet laten om nog eens de vloer aan te vegen met de nota-Verhofstadt. Hij zei dat dit eigenlijk geen werkstuk was van een premier die boven het gewoel staat. In dat bewuste artikel in De Morgen zegt de heer Piette ook – ik citeer even voor de mensen die het niet gelezen zouden hebben: “Laten we niet naïef zijn. Ik vraag mij af of hij deze nota gemaakt heeft om Yves Leterme te helpen of om hem te ambeteren”. Over de premier zegt Josly Piette geen kwaad woord maar over de notaschrijver Verhofstadt is hij net als zijn voorzitter veel minder positief. Hij zegt: “Guy Verhofstadt heeft duidelijk kwaliteiten als ploegleider maar speelt in zijn nota te veel de Vlaamse leider”. Wij zijn het daar uiteraard niet mee eens. Dit bewijst dat ook de heer Piette de bal af en toe eens mis kan slaan.

Volgens De Morgen struikelt Piette vooral over de puur liberale logica van Verhofstadts worp, vooral dan in zijn eigen vakgebied. “Op economisch vlak volgt Verhofstadt een rigide liberale lijn. Al de rest blijft zeer vaag. Hij doet alles wat in het kraam past van de bedrijven. Voor het interprofessioneel overleg doet hij pro forma wat uitspraken en de sectorale afspraken gaan naar de regio’s. In de nota smokkelt Verhofstadt de beperking via een achterpoortje binnen” - het gaat dus om de beperking van de werkloosheidsvergoeding – “omdat ze mogelijk wordt via de regio’s. Een zeer sluwe en merkwaardige zet”, aldus de heer Piette. “Nochtans had ik uit de oranje-blauwe onderhandelingen begrepen dat MR en Open Vld hun claim op die beperking hadden laten vallen. U merkt het, als het over mijn bevoegdheden gaat kan ik nog bijtender zijn dan mijn voorzitter, Joëlle Milquet”.

De Morgen meldt dat Piette binnen zijn eigen domein zijn huiswerk de afgelopen weken heeft gemaakt. In zijn kabinet werken de computers nog niet maar zijn plannen liggen klaar. “We zullen er een erezaak van maken om alle concrete maatregelen die zes maanden lang zijn blijven liggen uit te voeren. Het brugpensioen na 40 jaar voor de zware beroepen, een van de struikelblokken bij het Generatiepact, komt er gauw, net als het betaalde pleegverlof”. Wat de activering en begeleiding van de werklozen betreft, haalt hij alles uit de kast om een verdere regionalisering te voorkomen. “Wat we nodig hebben is een objectieve, precieze en becijferde balans van de activering en begeleiding van de werklozen. Eind januari moet dat rapport klaar zijn. In februari” – stelt de heer Piette op 10 januari – “werkt mijn kabinet de concrete maatregelen uit”.

Translated text

I would like to read a few fragments that clearly illustrate this. In The Morning of 10 January, under the title “The First Plans of Minister of Labour Josly Piette” is the great announcement “my palmares will be imposing”. Mr. Piette says that the Generation Pact must now finally be concrete. He says his palmares in March will be impressive. In that same article, by the way, he could not let go of wiping the floor again with the note-Verhofstadt. He said that this was not actually a workpiece of a prime minister standing above the wool. In that conscious article in The Morning, Mr. Piette also says – I quote for the people who would not have read it: “Let’s not be naive. I wonder if he made this note to help Yves Leterme or to serve him.” Josly Piette does not say a bad word about the prime minister, but about the notary Verhofstadt he is much less positive like his chairman. He says: “Guy Verhofstadt has clear qualities as a team leader but plays too much the Flemish leader in his note.” Of course, we do not agree with this. This proves that even Mr. Piette can hit the ball wrong from time to time.

According to De Morgen, Piette struggles mainly with the purely liberal logic of Verhofstadts throw, especially in his own field. “Economically, Verhofstadt follows a rigid liberal line. The rest remains very vague. He does everything that fits the business. For the interprofessional consultation, he makes pro forma some statements and the sectoral agreements go to the regions. In the note, Verhofstadt smuggles the restriction through a backdoor” – that is, the limitation of the unemployment benefit – “because it becomes possible through the regions. A very clever and strange move,” said Mr. Piette. “H ⁇ , I had understood from the orange-blue negotiations that MR and Open Vld had dropped their claims on that restriction. You see, when it comes to my powers, I can be even more bitter than my chairman, Joëlle Milquet.”

De Morgen reports that Piette has done his homework within his own domain in the last few weeks. In his cabinet the computers are not yet working, but his plans are ready. “We will be honored to implement all the concrete measures that have been missing for six months. The bridge pension after 40 years for the heavy occupations, one of the obstacles to the Generation Pact, will soon come, just like the paid maternity leave.” As for the activation and guidance of the unemployed, he takes everything out of the closet to prevent further regionalization. “What we need is an objective, precise and quantified balance of the activation and guidance of the unemployed. The report should be completed by the end of January. In February,” says Mr. Piette on 10 January, “my cabinet is working out the concrete measures.”

#21

Official text

                    
                    Hij zegt ook dat hij een uitvoerder is. Vooral het kluwen van werkloosheidsplannen voor de jeugd moest volgens de heer Piette dringend bijgespijkerd worden. “Er zijn meer dan 100 maatregelen waar alleen een specialist met een informaticaprogramma wijs uitgeraakt.” Hij heeft het ook nog over een aantal andere prangende kwesties zoals de flexibilisering van de uitzendarbeid, maar daaraan waagt hij zich niet. “Ik respecteer mijn contract,” zegt hij, “Ik ben een uitvoerder en de lege Schatkist mag een lastenverlaging voor de laagste inkomens niet tegenhouden. Er is een kleine enveloppe, maar er is er wel een.”

In een ander artikel in De Morgen zegt de heer Piette: “In de komende maanden gaan wij de banenplannen voor de jeugd stroomlijnen.” In dat artikel zegt hij ook: “Nu bestaan er een honderdtal maatregelen waar niemand wijs uitgeraakt.” “Daar moet dringend iets aan veranderen. Ook de regionale tewerkstellingsplannen zijn aan een evaluatie toe. Wat wij nodig hebben is een precies objectief, een becijferd bilan van alle regionale maatregelen, een bilan dat duidelijk maakt waar de verschillen liggen tussen de regio’s, waar er aanpassingen nodig zijn.”

Om het rapport op te stellen, komt een overleg met de regio’s en moeten zij zo snel mogelijk hun eigen evaluatie doorgeven aan zijn kabinet. In januari zei de minister dat als het nodig is, hij in de loop van de maand februari met zijn eigen plan kwam.

Mijnheer de voorzitter, ik wil nog uit een laatste artikel citeren uit De Standaard. Daar was de titel: “Mijnheer Piette, interimjob als minister van Arbeid. Geen marionet, ook geen revolutionair.” Daarin stelt men zelfs als inleiding dat de voormalige vakbondsman van het christelijke ACV er zelfs voor terugkeerde uit brugpensioen, het loopbaaneindestatuut dat hij ten tijde van het Generatiepact nog vurig mee verdedigde.

Ze zeggen echter: “Piette heeft amper drie maanden om zich als minister waar te maken, maar hij belooft om niet als grijze muis in de geschiedenisboekjes terecht te komen.” Het interview vond plaats op de 19ᵈᵉ dag als minister, 75 dagen voor hij weer minister af zou zijn.

In dat artikel stelt men de minister een aantal vragen, zoals “Hoe waren de reacties?”. Hij zegt daarover: “Ik heb veel vriendelijke telefoons gekregen van een aantal collega’s uit het sociaal overleg en andere vakbonden, van Pieter Timmermans van het VBO bijvoorbeeld, van Karel Van Eetvelt. Weet u, ik heb zelfs medewerkers op mijn kabinet van zowel Unizo als UCM en VBO. Om maar te zeggen dat ik opensta voor alle actoren en niet zomaar een vakbondsminister ben.”

De Standaard vraagt dan aan de heer Piette: “Valt het mee om in de politiek te duiken?” “Vandaag ben ik om 05.00 uur opgestaan,” zegt hij, “en om 06.00 uur naar Brussel vertrokken. Om 08.00 uur was er kernkabinet. Zo gaat dat. Dit was even wennen als bruggepensioneerde,” lacht de heer Piette, “maar het gaat. Ik heb helaas niet zo’n politiek gewicht dat ik een paar uur te laat kan komen op dat kernkabinet.”

Translated text

He also says that he is an executive. Particularly the slashing of youth unemployment plans, according to Mr. Piette, had to be urgently sharpened. “There are more than 100 measures that only a specialist with an IT program wisely defeats.” He also talks about a number of other pressing issues such as the flexibilisation of outsourcing work, but he does not dare to do so. “I respect my contract,” he says, “I’m an executor and the empty Treasury should not prevent a reduction in charges for the lowest incomes. There’s a small envelope, but there’s one.”

In another article in De Morgen, Mr. Piette says: “In the coming months we will streamline the youth employment plans.” In that article he also says: “Now there are a hundred measures that no one has wisely done.” Regional employment plans are also subject to evaluation. What we need is a precise objective, a quantified balance sheet of all regional measures, a balance sheet that clarifies where the differences between the regions lie, where adjustments are needed.”

In order to prepare the report, a consultation will take place with the regions and they should forward their own assessment to their cabinet as soon as possible. In January, the minister said that if necessary, he came up with his own plan during the month of February.

Mr. Speaker, I would like to quote from a final article from The Standard. There was the title: “Mr. Piette, interim job as Minister of Labour. Not a marionette, not a revolutionary.” In this, it is even stated as an introduction that the former unionist of the Christian ACV even returned from bridge retirement, the career statute that he was still fiercely defending at the time of the Generation Pact.

However, they say, “Piette has only three months to make himself a minister, but he promises not to fall like a gray mouse in the history books.”The interview took place on the 19th day as a minister, 75 days before he would resign.

In that article, the minister is asked a number of questions, such as “How were the reactions?” He says: “I have received many friendly phone calls from a number of colleagues from the social consultation and other trade unions, from Pieter Timmermans of the VBO for example, from Karel Van Eetvelt. You know, I even have staff on my cabinet from both Unizo and UCM and VBO. Just to say that I am open to all actors and not just a trade union minister.”

The Standard then asks Mr. Piette: “Is it okay to dive into politics?” “Today I got up at 5am,” he says, “and left for Brussels at 6am. At 8 o’clock there was a nuclear cabinet. This is how it goes. This was as usual as a bridge retiree,” laughs Mr. Piette, “but it goes. Unfortunately, I don’t have such a political weight that I can get a few hours late on that nuclear cabinet.”

#22

Official text

                    
                    De vraag was natuurlijk ook terecht, omdat bij cdH ten tijde van de interim-regering-Verhofstadt velen zich geroepen voelden om minister te worden.

Ook bij cdH,” vraagt De Standaard “heb je daar geen slechte reacties gehad?” “Echt niet,” zegt hij “maar de situatie was van dien aard dat mijn profiel de partij en de andere coalitiepartijen het beste uitkwam.” “Iemand als Melchior Wathelet komt uiteraard meer in aanmerking om minister te worden. Ik kan dat begrijpen. Maar zijn tijd komt nog wel. Ik begrijp dan ook zijn ontgoocheling.”

De Standaard vraagt aan de heer Piette: “In de nota-Verhofstadt is er geen sprake van een regionalisering van de sociale zekerheid maar dat is natuurlijk niet de nota-Leterme?” “Ik hoop van wel,” zegt hij. “Om het over mijn beleidsdomein te hebben, inzake werkgelegenheidsbeleid is bijna alles al geregionaliseerd behalve het arbeidsrecht en de arbeidsvoorwaarden. Maar die horen niet thuis in een regionalisering. Gaan we andere veiligheidsvoorschriften opleggen aan werkende Brusselaars of Vlamingen? Nee toch. Wij gaan toch geen concurrentie organiseren tussen de Belgische regio’s. Welke werknemers halen daar voordeel uit?”

Waardoor hij eigenlijk het hele splitsingsscenario van tafel veegde.

De Standaard zegt ook nog: “U draagt het imago mee van een minister van en voor de vakbond.” “Iedereen weet vanwaar ik kom.” Het gaat niet over u, mevrouw Vervotte, ik was over uw collega Piette bezig. “Iedereen weet vanwaar ik kom. Ik ben een echte ACV-man. Ik heb mijn overtuiging en waarden. Die ga ik niet zomaar veranderen omdat ik minister ben. Ik ben geen marionet.”

Dan volgt de belangrijkste vraag van De Standaard. “Zal u als minister eigenlijk niet alleen maar over dossiers gaan waarbij u de uitvoerder bent van afspraken die al gemaakt zijn tussen de sociale partners?” De heer Piette zegt daarover: “Ik ben een groot verdediger van het sociaal overleg. Dus ben ik heel blij dat er dossiers op tafel liggen waarover een consensus bestaat tussen vakbonden en werkgevers. Waarom zou ik daaraan iets veranderen? De sociale partners hebben vorig jaar hun verantwoordelijkheid opgenomen in de uitvoering van het Generatiepact en bij de uitvoering van de Europese richtlijn over kmo’s” – die wij hier vandaag bespreken – “en de vakbond. Dat wordt te weinig onderstreept. Ik wil dat wel onderstrepen.”

Dan is de vraag: “Stopt u er met Pasen na drie maanden echt mee? Of misschien toch niet?” Hij laat er op dat moment geen twijfel over bestaan. “Ik stap met Pasen op,” zegt hij.

“En als mevrouw Milquet en de anderen blijven aandringen?” vraagt De Standaard nog. “Nee, nee,” zegt de heer Piette, “mijn termijn ligt vast. Het is tijdelijk. Joëlle weet dat zij iemand moet klaarstomen voor Arbeid of voor een andere job, want eigenlijk was Arbeid voorbestemd voor mevrouw Vervotte. Ik heb haar trouwens die dinsdag gebeld om te zeggen dat ik haar functie niet zomaar wou inpikken. Het staat niet vast of cdH na 23 maart nog op Arbeid zit of niet. Misschien wordt er iemand anders minister van Arbeid.”

Translated text

The question was, of course, also correct, because at the CDH at the time of the interim government-Verhofstadt many felt called to become a minister.

Also at CDH,” asks De Standaard “have you not had bad reactions there?” “Really not,” he says “but the situation was such that my profile was the best out of the party and the other coalition parties.” “Someone like Melchior Wathelet is of course more qualified to become minister. I can understand that. But his time will come. I understand his disappointment.”

The Standard asks Mr. Piette: “In the note-Verhofstadt there is no talk of a regionalization of social security but that is of course not the note-Leterme?” “To speak of my policy area, about employment policy, almost everything has already been regionalized except labour law and working conditions. They do not belong in a regionalization. Will we impose other safety regulations on working Brussels or Flamings? No of course. We will not organize competition between the Belgian regions. Which employees benefit from this?”

As a result, he actually wiped out the entire split scenario from the table.

The Standard also says: “You carry the image of a minister from and for the trade union.” “Everyone knows where I come from.” It’s not about you, Mrs. Vervotte, I was dealing with your colleague Piette. “Everyone knows where I come from. I am a real ACV man. I have my beliefs and values. I will not change that because I am a minister. I am not a marionette.”

Then follows the main question of the Standard. “Wouldn’t you, as a minister, really just deal with files in which you are the executor of agreements already made between the social partners?” Mr Piette says about this: “I am a great advocate of social consultation. So I am very pleased that there are files on the table on which there is consensus between unions and employers. Why should I change something about it? Last year, the social partners incorporated their responsibilities in the implementation of the Generation Pact and in the implementation of the European SME Directive” – which we discuss here today – “and the trade union. This is underlined too little. I want to emphasize that.”

Then the question is, “Do you really stop Easter after three months? Or maybe not?” he leaves no doubt about the existence at that time. “I’m going to go on Easter,” he says.

“What if Mrs. Milquet and the others continue to insist?” asks De Standaard. “No, no,” says Mr. Piette, “my deadline is fixed. It is temporary. Joëlle knows that she must prepare someone for Work or for another job, because actually Work was destined for Mrs. Vervotte. I, by the way, called her that Tuesday to say that I didn’t just want to get into her job. It is unclear whether the CDH is still working after March 23 or not. Maybe someone else will be Minister of Labour.”

#23

Official text

                    
                    Dan stelt hij ook in dat artikel in De Standaard zijn grote ambities: “In die periode ga ik geen revolutionair beleid voeren, dat spreekt, maar ik geef rendez-vous om in maart” - daar zijn we nu - “de lijst te overlopen van alle dossiers die we hebben aangepakt en waar we concrete maatregelen hebben genomen, zwart op wit, op papier, als minister-uitvoerder, maar ook door eigen initiatieven te nemen”. Dan vraagt De Standaard: “Welke initiatieven gaat u nemen?”. De minister zegt: “Neem bijvoorbeeld interim-arbeid. De sociale partners zijn het niet eens over een veralgemening van het gebruik van interim-arbeid, maar ik zal een evenwichtig voorstel op tafel leggen. De vraag van de werkgevers naar een invoering van interims in de overheidsdiensten kan ik volgen voor de lokale besturen, maar het cdH wil geen interim-contracten in de regering en in de federale ministeries. Ik kan me daar volledig in vinden. Het interim-contract kan ook niet het alleenzaligmakende eerste contract zijn voor alle jongeren. Dat kan niet de bedoeling zijn. Dat is mijn overtuiging als oud-vakbondsman”.

Translated text

Then he also sets out in that article in The Standard his great ambitions: “In that period I will not conduct revolutionary policy, that speaks, but I give rendez-vous in March” – there we are now – “to overcome the list of all the dossiers we have addressed and where we have taken concrete measures, black on white, on paper, as minister-executive, but also by taking our own initiatives”. Then the Standard asks, “What initiatives are you going to take?” The minister says: “Take interim work, for example. The social partners do not agree on a generalization of the use of interim work, but I will put a balanced proposal on the table. I can follow the employers’ request for the introduction of interim contracts in the public services for the local governments, but the CDH does not want interim contracts in the government and in the federal ministries. I can fully find myself in that. The interim contract can also not be the single-seasoning first contract for all young people. That cannot be the intention. That is my belief as a former trade unionist.”

#24

#25

Official text

                    
                    Ik ga dat onmiddellijk zeggen. Ik ga straks nog een artikel voorlezen. Dat zal illustreren hoe het komt dat wetsontwerpen, zoals degene die wij vandaag moeten goedkeuren,,jaren nodig hebben eer ze hier in het Parlement worden ingediend. Ik zal trouwens afronden met het interview dat de heer Piette enkele dagen geleden heeft gegeven en dat illustreert wat er ten grondslag ligt aan het langdurig uitstellen van de desbetreffende wetsontwerpen.

Ik besluit, mijnheer de voorzitter, met de artikelen in De Standaard op 10 januari. “Zult u in drie maanden echte beslissingen nemen?”. De heer Piette zegt: “Ik zal afspraken tussen de sociale partners helpen uitvoeren en valoriseren, maar ik ga niet in hun plaats allerlei maatregelen uitvaardigen die tegen hun consensus zouden ingaan”.

Tot daar de persknipsels, wat uiteraard opnieuw een reactie teweegbracht. De voortvarendheid van de minister tijdens zijn passage als federaal minister van Werk, waarbij hij ook eventjes de regionale banenplannen ging evalueren, kreeg al vlug reactie van zijn Vlaamse collega, de heer Vandenbroucke. Die zei dat ze in het Vlaams Parlement en in de Vlaamse regering wel zelf hun banenplannen zouden evalueren.

Maar goed, met de interviews had de minister duidelijk gemaakt wat hij dacht over de nota-Verhofstadt en de verwachtingen tegenover zijn departement waren dan ook zeer hoog gespannen. Ik was er samen met collega Bultinck dan ook op voorbereid dat we in de commissie voor de Sociale Zaken het ene ontwerp na het andere ter bespreking en ter stemming zouden voorgeschoteld krijgen, maar het was iets minder dan aangekondigd. Neen, het was zelfs een tegenvaller. Tijdens de korte rit heeft de minister dan ook moeten ervaren dat er in de nationale politiek andere wetten en geplogenheden gelden dan bijvoorbeeld bij de vakbond of in het bestuur van een klein Waals dorpje, waar de minister morgen weer zijn taak zal opnemen.

Translated text

I will say that immediately. I will read another article later. That will illustrate how it is that bills, such as the one we must pass today, take years before they are submitted here in Parliament. I will, by the way, conclude with the interview given by Mr. Piette a few days ago, which illustrates what is the basis for the long-term delay of the respective draft laws.

I conclude, Mr. Speaker, with the articles in De Standaard on 10 January. “Will you make real decisions in three months?” Mr. Piette says: “I will help implement and value agreements between the social partners, but I will not, in their place, issue all sorts of measures that would contradict their consensus.”

Until then the press cuts, which, of course, again caused a reaction. The progress of the minister during his transition as Federal Minister of Work, in which he also evaluated the regional jobs plans for a while, quickly received a response from his Flemish colleague, Mr. Vandenbroucke. He said that in the Flemish Parliament and in the Flemish government they would evaluate their jobs plans themselves.

But well, with the interviews, the minister had made clear what he thought about the note-Verhofstadt and the expectations towards his department were therefore very high tension. I was therefore, together with colleague Bultinck, prepared that we would be presented in the Social Affairs Committee one draft after another for discussion and vote, but it was slightly less than announced. No, it was even an opponent. During the short trip, the minister must have experienced that in national politics there are different laws and plots than, for example, in the trade union or in the administration of a small Walsh village, where the minister will take up his job again tomorrow.

#26

Official text

                    
                    Toen hij bijvoorbeeld zelf een aantal pistes aanreikte om het systeem van de dienstencheques betaalbaar te houden, werd hij zelfs in de wind gezet en openlijk afgevallen door zijn eigen partij cdH, die hem duidelijk maakte dat er van een beperking van de fiscale aftrekbaarheid van de dienstencheques geen sprake kon zijn. Hiermee werd de piste, die door de minister zelf werd gelanceerd, onmiddellijk afgeschoten.

Het was dan ook niet verwonderlijk, collega’s, dat het parcours dat de heer Piette voor zichzelf had uitgetekend, niet zo vlekkeloos is afgelegd, zoals hij had voorspeld en waarschijnlijk ook had gehoopt. Mijnheer de voorzitter, het is dan ook misschien tijd om in te gaan op de suggestie van de minister die, zoals ik al citeerde, rendez-vous gaf in maart om de lijst te overlopen van alle dossiers die hij zou hebben aangepakt. Collega’s, van het imposante programma is eigenlijk niet zoveel te merken. Het blijft bij de omzetting van enkele Europese richtlijnen, zoals we vandaag worden geacht te doen. Voor de rest is er van de grote beloftes niet zoveel in huis gekomen.

Het pleegzorgverlof is nog steeds niet definitief geregeld. Er komt nu blijkbaar toch interim-arbeid in de ministeries. Van de aangekondigde analyse van de activering van de werklozen in de maand januari, waarna in februari dan de nodige bijsturingen zouden volgen, is niets in huis gekomen. Gisteren hebben wij trouwens pas de voorstelling van de rapporten gekregen en de bespreking ervan is uitgesteld tot na Pasen, niettegenstaande het punt bij de regeringsvorming al uitvoerig werd besproken en een aantal beslissingen zijn genomen. Ook op de beloofde aanpassingen aan de wildgroei van banenplannen, die gepland waren in de maand februari, is het nog steeds wachten. Geen enkel persoonlijk initiatief is voorgelegd, laat staan gerealiseerd.

Dat is dus de eindbalans van de minister van Werk. Allesbehalve imposant. Als ik de pers mag geloven die ik de voorbije dagen heb gelezen, zullen wij de heer Piette niet meer terugzien in ons halfrond. Hij was daar de voorbije dagen klaar en duidelijk over. Hij is allesbehalve ontgoocheld dat hij na een paar maanden de baan moet ruimen voor een nieuwkomer, integendeel. Ik heb eigenlijk nog maar weinig ministers geweten die blij zijn, omdat zij er al na drie maanden vanaf zijn.

Dat staat natuurlijk in schril contrast met al die jonge politici aan wie hij straks de fakkel mag doorgeven - ik hoop voor u, mevrouw Vervotte, dat u de gelukkige bent – en die vandaag heel de dag aan hun telefoontoestel zullen gekluisterd zitten, hopend op een verlossend telefoontje van hun partijvoorzitter. Ik denk dat de heer Bogaert juist telefoon krijgt. Waarschijnlijk is hij een van de gelukkigen.

Het voluntarisme waarmee de minister aan zijn taak begon, heeft plaatsgemaakt voor ontgoocheling en bitterheid. Een artikel in De Morgen van 18 maart waarin de minister van Werk terugblikte op zijn drie maanden als minister, is op dat vlak tekenend.

Translated text

For example, when he himself provided a number of pistes to keep the service cheque system affordable, he was even blown up and openly defeated by his own party cdH, which made it clear to him that there could be no limitation of the tax deductibility of the service cheques. With this, the track, which was launched by the minister himself, was immediately shot down.

It was therefore not surprising, colleagues, that the course that Mr. Piette had drawn for himself was not as smooth as he had predicted and probably hoped. Mr. Speaker, it may be time to take up the proposal of the Minister who, as I have already quoted, gave a rendez-vous in March to overcome the list of all the files he would have dealt with. Colleagues, of the imposing program is actually not much to notice. It remains with the transposition of some European directives, as we are expected to do today. For the rest, the big promises have not come into the house so much.

The term of maternity leave has not yet been defined. There is now interim work in the ministries. From the announced analysis of the activation of the unemployed in the month of January, followed by the necessary adjustments in February, nothing has come into the house. Yesterday, by the way, we only received the presentation of the reports and their discussion was postponed until after Easter, despite the fact that the issue of government formation has already been discussed extensively and a number of decisions have been taken. Also on the promised adjustments to the wild growth of jobs plans, which were scheduled in the month of February, it is still waiting. No personal initiative has been submitted, let alone realized.

This is the final balance sheet of the Minister of Labour. Other than imposing. If I can believe the press I have read in the last few days, we will not see Mr. Piette again in our hemisphere. He has been clear and clear about it over the past few days. He is all but disappointed that after a few months he has to clean the track for a newcomer, on the contrary. I have actually known few ministers who are happy, because they are gone after three months.

That, of course, is in sharp contrast with all those young politicians to whom he may later pass the torch – I hope for you, Mrs. Vervotte, that you are the lucky one – and who today will sit glued to their phone device all day, hoping for a redemptive phone call from their party chairman. I think Mr. Bogert gets a phone call. He is probably one of the lucky ones.

The voluntarism with which the minister began his task has given place to disappointment and bitterness. An article in De Morgen of 18 March in which the Minister of Labour looked back on his three months as a minister is significant in that regard.

#27

#28

Official text

                    
                    Het artikel in De Morgen is op dat vlak meer dan duidelijk en verhelderend. Ik wil u dat niet onthouden, mijnheer de voorzitter. Ik geef u graag de woorden mee die de heer Piette in dat artikel heeft uitgesproken. Ze zeggen alles over de sfeer waarin de meerderheid moet functioneren.

De Morgen, het staatsblad van de meerderheid, vroeg aan de heer Piette: “U bent blijkbaar opgelucht, mijnheer Piette, dat uw intermezzo als minister er bijna op zit.” De heer Piette antwoordt: ”Ik neem afscheid met een dubbel gevoel. Ik ben tevreden over het excellente werk dat wij op het kabinet van Werk hebben geleverd.” Quod non. “Wij hebben als een echt collectief gefunctioneerd. Wij hebben geluisterd naar de verzuchtingen van de sociale partners. Wij hebben ons zoveel als mogelijk buiten het strijdgewoel gehouden, maar makkelijk was het niet. Het politieke klimaat was de afgelopen maanden natuurlijk absoluut niet aangenaam. Dat moet ik u niet vertellen. Het wantrouwen was gigantisch. De wederzijdse aanvallen, de beschuldigingen over en weer, daar ben ik enorm van geschrokken. De partijen en de ministers stonden voortdurend met getrokken messen tegenover elkaar. Ik ben burgemeester in Bassenge, akkoord, een klein dorp, in niets te vergelijken met het besturen van een land. De regering mag echter wel een voorbeeld nemen aan hoe wij als college samenwerken. Elke beslissing nemen wij collegiaal en solidair en niemand die achteraf tegen de journalisten gaat zeggen wat een imbeciel de burgemeester Piette toch is.” Dat zijn z’n eigen woorden. Ik parafraseer ze niet.

“Ik maak er nu een beetje een karikatuur van”, zegt hij, “maar dat was wel de gang van zaken in de Wetstraat.” De Morgen vraagt daarop: “Als vakbondsleider moet u toch het een en ander gewend zijn?”, waarop Piette antwoordt: “Ik was het gewoon te onderhandelen op het scherp van de snee. Ik was het gewoon lijnrecht tegenover de standpunten van de tegenstander te staan, maar toen speelden we aan de onderhandelingstafel altijd op de bal, nooit op de man. Het heeft me verbaasd, gechoqueerd zelfs, dat er in de regering geen regels gelden. Elke politieke deontologie was volledig zoek. Als ministers besturen wij België, dat is een immense taak, maar die verantwoordelijkheid drong amper door." Dat was een citaat uit De Morgen.

Er is dus grote ontgoocheling door het compleet gebrek aan vertrouwen tussen de verschillende partijen, die nu wekelijks gezellig bij elkaar zullen mogen zitten in de Ministerraden die zich de komende weken aandienen. Door een dergelijke manier van werken, door het gebrek aan slagkracht en door het oeverloos overleg en geruzie, dat dikwijls efficiënte besluitvorming in de weg staat, moeten wij vandaag een omzetting van een Europese richtlijn goedkeuren die dateert van 2002 en waarvan de uiterste datum voor omzetting in Belgisch recht werd vastgesteld op 23 maart 2005. Zes jaar na het uitvaardigen van de richtlijn en bijna drie jaar na de uiterste omzettingstermijn, zullen wij er eindelijk in slagen om de richtlijn om te zetten.

Translated text

The article in The Tomorrow is more than clear and enlightening on this subject. I do not want you to remember that, Mr. Speaker. I would like to give you the words spoken by Mr. Piette in that article. They say everything about the atmosphere in which the majority should function.

The Morning, the official newspaper of the majority, asked Mr. Piette: “You are apparently relieved, Mr. Piette, that your intermezzo as minister is about to come.” I am satisfied with the excellent work that we have done at the Cabinet of Work.” “We acted as a real collective. We have listened to the aspirations of the social partners. We kept as much as possible out of the battlefield, but it was not easy. Of course, the political climate has been absolutely unpleasant in the last few months. I do not have to tell you. The distrust was enormous. The mutual attacks, the accusations over and over again, I am terrified of that. The parties and the ministers stood constantly with knives pulled against each other. I am the mayor of Bassenge, agreed, a small village, in nothing comparable to governing a country. However, the government can take an example of how we work together as a college. Every decision we make is collegial and solidary and no one who will say to the journalists afterwards what an idiot the mayor Piette is.” I do not parafrase them.

“I now make a little caricature of it,” he says, “but that was the course of affairs in the Wetstraat.” De Morgen asks: “As a trade union leader you must be used to it somehow?” to which Piette answers: “I was just negotiating on the sharp of the cut. I was just going straight against the opponent’s views, but then at the negotiating table we played always on the ball, never on the man. I was surprised, even shocked, that there are no rules in the government. Every political deontology was entirely sought. As ministers we govern Belgium, which is an immense task, but that responsibility hardly penetrated."

There is therefore great disappointment by the complete lack of trust between the various parties, which will now be able to sit together weekly in the Ministerial Councils that will run in the coming weeks. Because of this way of working, because of the lack of force, and because of the unwavering consultation and quarrel, which often stands in the way of efficient decision-making, we must today approve a transposition of a European directive dating from 2002 and whose deadline for transposition into Belgian law was fixed on 23 March 2005. Six years after the issue of the directive and almost three years after the deadline for transposition, we will finally be able to transpose the directive.

#29

Official text

                    
                    De redenen hiervoor zijn duidelijk. De richtlijn is aanleiding geweest voor heel wat debatten, verschillende interpretaties, niet alleen door de sociale partners, maar ook tussen de regeringspartijen onderling, met als gevolg dat men niet tot een efficiënte besluitvorming kon komen.

In aanloop naar de verkiezingen van 2007 kwam er zelfs een heuse confrontatie van tussen de vorige minister van Werk, de heer Vanvelthoven, en eerste minister Verhofstadt himself, die persoonlijk bij de Koning bepleitte en verkreeg dat de Koning een koninklijk besluit van de vorige minister van Werk aangaande de materie niet ondertekende.

Door het overladen van de kar met de eis tot invoering van een algehele verplichte vakbondsvertegenwoordiging in de kleine ondernemingen was het duidelijk dat een snel akkoord er niet in zat. Hierin hebben de sociale partners toch wel een duidelijke verantwoordelijkheid.

Het Vlaams Belang is ook voor sociaal overleg. Dat is trouwens de essentie van de werking van vakbonden en hun kerntaak in tegenstelling tot bijvoorbeeld het uitbetalen van werkloosheidsvergoedingen en dies meer, maar er zijn grenzen aan het overleg.

Ons sociaal overlegmodel mag niet worden misbruikt om noodzakelijke beslissingen uit te stellen, wat in onderhavig dossier effectief is gebeurd. Er werd wat de aangelegenheid betreft al in 2002 aan de sociale partners om advies gevraagd. Dat advies heeft tot in 2005 op zich laten wachten.

Zo zijn er nog andere dossiers. Ik denk bijvoorbeeld aan het eenheidsstatuut waarbij de sociale partners misbruik maken van ons overlegmodel om ervoor te zorgen dat er vooral geen beslissingen moeten worden genomen.

Het eindeloze getreuzel leverde ons land een veroordeling op van het Europees Hof van Justitie op 29 maart 2007. Daarin werd gedreigd met heel hoge boetes.

Translated text

The reasons for this are clear. The directive has led to many debates, different interpretations, not only by the social partners, but also between the government parties, resulting in an inefficient decision-making process.

In the run-up to the 2007 elections, there was even a real confrontation between the former Minister of Labour, Mr. Vanvelthoven, and Prime Minister Verhofstadt himself, who personally advocated with the King and obtained that the King did not sign a royal decree of the former Minister of Labour concerning the matter.

By overloading the chariot with the requirement to introduce a general mandatory trade union representation in small enterprises, it was clear that a quick agreement was not in it. Social partners have a clear responsibility.

The Flemish Interest is also for social consultation. This, by the way, is the essence of the functioning of trade unions and their core task, as opposed to, for example, paying unemployment benefits and more, but there are limits to the consultation.

Our social consultation model should not be abused to postpone necessary decisions, which has actually happened in this file. Social partners were consulted on this issue in 2002. That opinion has been waiting until 2005.

There are other files. I think, for example, of the unity status in which the social partners abuse our consultation model to ensure that, above all, no decisions need to be taken.

The endless turmoil brought our country a condemnation from the European Court of Justice on 29 March 2007. They were threatened with very high fines.

#30

#31

Official text

                    
                    Ik zal mij aan mijn dertig minuten spreektijd houden.

Ik heb vorige week in de commissie de minister ondervraagd over de veroordeling van het Europees Hof van Justitie op 29 maart 2007 en hoe het zit met de tweede procedure, die werd gestart op 27 februari 2008, omdat de Europese Commissie maandenlang moest wachten op de goedkeuring van een regeling in de Ministerraad. De minister heeft toen geantwoord dat de permanente vertegenwoordiger van de regering bij de Europese Commissie de boodschap zou overbrengen dat er vandaag zou worden gestemd over de omzetting van de Europese richtlijn.

Mijn vraag is dan ook of dat voor de Europese Commissie voldoende is. Zijn we dan inderdaad af van die dwangsommen en die torenhoge boete?

Mijnheer de voorzitter, ik heb nog dertig seconden. Om te besluiten, kan ik zeggen dat het Vlaams Belang tevreden is dat er uiteindelijk een regeling tot stand is gekomen die tegemoetkomt aan de Europese verzuchtingen en die ons beperkt tot de essentie van de zaak.

Ook wij zijn van mening dat de omzetting van deze richtlijn niet gepaard moest gaan met een verzwaring van de structuren in de kleinere ondernemingen en met een uitbreiding van het aantal beschermde werknemers.

We kunnen ons dan ook graag achter de wetsontwerpen scharen.

Translated text

I will keep my 30 minute speech time.

Last week in the committee I interviewed the Minister on the judgment of the European Court of Justice on 29 March 2007 and how it is with the second procedure, which was initiated on 27 February 2008, because the European Commission had to wait months for the approval of a regulation in the Council of Ministers. The Minister then replied that the Permanent Representative of the Government at the European Commission would convey the message that today there would be a vote on the transposition of the European Directive.

My question is whether this is sufficient for the European Commission. Are we really getting rid of those penalties and those high penalties?

I have 30 seconds. To conclude, I can say that the Flemish Interest is satisfied that eventually a arrangement has been established that responds to the European aspirations and that limits us to the essence of the matter.

We also consider that the transposition of this Directive should not be accompanied by an aggravation of the structures in the smaller enterprises and by an increase in the number of protected workers.

We can therefore be pleased to stand behind the bills.

#32

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, monsieur le ministre – puisque vous l'êtes encore jusqu'à demain –, je me suis longtemps demandé: "Mais que diable alliez-vous faire dans cette galère?" Quel était le sens profond votre présence dans le gouvernement? De même, quel projet fondamental alliez-vous pouvoir porter, avec votre expérience d'ancien responsable syndical, au cours de cette brève période intérimaire? Au bénéfice de quelle cause sociale pourriez-vous travailler de façon décisive durant ce trimestre?

J'ai d'abord pensé à une réforme des titres-services, qui aurait permis de corriger les défauts du système, de limiter à des proportions raisonnables le bénéfice des entreprises de la sphère marchande ou parapublique qui y sont actives, d'offrir le meilleur statut possible aux travailleurs, de faire payer un juste prix aux utilisateurs en tenant compte de leurs revenus ou encore d'éviter un élargissement sauvage et malvenu des titres-services à des secteurs comme l'accueil de l'enfance ou l'aide aux personnes âgées.

Nous avons abondamment évoqué le sujet en commission au cours des trois derniers mois. Il s'agissait, d'ailleurs, d'un des grands enjeux du conclave budgétaire, lequel n'a pas résolu beaucoup de problèmes. De même, les négociations pentapartites n'ont rien apporté de vraiment neuf. Nous continuerons donc à interpeller le gouvernement à ce propos.

J'avais également imaginé, monsieur le ministre intérimaire, que vous pourriez corriger les difficultés apparues dans le plan d'accompagnement des chômeurs, qui conduit à un nombre toujours plus élevé d'exclusions, de sorte que l'on voit de plus en plus de chômeurs radiés affluer vers les CPAS et émarger au minimex. Malheureusement, l'évaluation du système n'en finit pas d'être reportée. Notre commission des Affaires sociales a accueilli hier des représentants de l'ONEm et d'IDEA Consult. Nous fûmes abreuvés de statistiques en tous genres. Quant à la discussion elle-même, elle ne s'ouvrira qu'après les vacances de Pâques avec, probablement, Mme Vervotte au poste de ministre de l'Emploi.

En l'espèce, je regrette que vous n'ayez pas pris le dossier à bras-le-corps et a fortiori que vous n'ayez pu le boucler. Les lignes de force de l'accord pentapartite en ce domaine sont, au demeurant, peu réjouissantes, comme en témoigne la volonté de limiter dans le temps les allocations. Ce projet va poser un énorme problème dans les bassins d'emploi où il n'existe quasiment pas de poste disponible. De nouveau, voici un dossier à propos duquel nous devrons nous débrouiller sans vous.

J'en viens au thème de ce jour, monsieur le ministre. Après de longues recherches, j'ai enfin trouvé le dossier qui justifiait votre présence et requérait votre art de la négociation sociale à la belge. L'Europe ne donne pas toujours des impulsions aussi positives que nous le souhaiterions. Je songe au dossier de la libéralisation des services publics, qui nous occupera tout au long des prochains mois, en particulier au sujet du marché postal.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, Mr. Minister – since you are still there until tomorrow – I have long asked myself, “But what devil would you do in this gallery?” Likewise, what fundamental project would you be able to carry out, with your experience as a former trade union manager, during this short interim period? For the benefit of which social cause could you work decisively during this quarter?

I first thought of a reform of the service titles, which would have allowed to correct the faults of the system, to limit to reasonable proportions the benefit of the companies of the commercial or parapublic sphere that are active there, to offer the best possible status to workers, to make pay a fair price to users taking into account their income or to avoid a wild and unwelcome expansion of the services titles to sectors such as childcare or assistance to the elderly.

We have talked a lot about this issue in the committee over the last three months. This was one of the major challenges of the budget conclave, which did not solve many problems. Similarly, the pentaparty negotiations brought nothing really new. We will continue to ask the government about this.

I had also imagined, Mr. Interim Minister, that you could correct the difficulties that appeared in the unemployed accompaniment plan, which leads to an ever-increasing number of exclusions, so that we see more and more radiated unemployed flowing to the CPAS and reach the minimex. Unfortunately, the evaluation of the system does not end up being postponed. Our Social Affairs Committee welcomed representatives of ONEM and IDEA Consult yesterday. We were drunk with statistics of all kinds. As for the discussion itself, it will only open after the Easter holidays with, probably, Ms. Vervotte as Minister of Employment.

In this case, I regret that you did not take the file hand-to-hand and a fortiori that you could not close it. The strength lines of the pentaparty agreement in this area are, by the way, unwelcoming, as evidenced by the willingness to limit allocations over time. This project will pose a huge problem in employment basins where there is virtually no available job. Again, here is a case that we will have to deal with without you.

Now, to the topic of today, Mr. President. After a long search, I finally found the file that justified your presence and demanded your art from social negotiation to Belgian. Europe does not always give as positive impulses as we would like. I think of the issue of the liberalization of public services, which will occupy us throughout the coming months, especially on the postal market.

#33

Official text

                    
                    En revanche, elle a parfois de bonnes idées en matière environnementale (les quotas de CO2) ou sociale (la directive sur l'information des travailleurs). Dans ce cas, il convient de lui emboîter le pas et d'utiliser ces impulsions pour accomplir des avancées sociales ou environnementales dans notre pays.

À ce sujet, on ne peut pas être fier de l'action de la Belgique – en trois mois, ce ne peut être de votre responsabilité – dès lors que la transposition de cette directive qui date de 2002 et qui devait être transposée en droit belge pour le 23 mars 2005 a pris beaucoup de retard, amenant l'Europe à nous menacer de lourdes astreintes.

Notre impression est que la Belgique a avancé à reculons dans ce dossier, que cela a été laborieux et qu'une trop grande méfiance de la concertation sociale l'a pollué. D'ailleurs, le consensus dégagé et qui sera traduit dans un vote tout à l'heure est quelque peu mièvre à nos yeux alors qu'en matière de concertation sociale et de représentation des travailleurs, la Belgique est en retard par rapport à d'autres pays d'Europe.

Au mois de décembre et avec votre prédécesseur, M. Vanvelthoven, nous pensions être parvenus au bout du chemin avec l'accord intervenu au sein du Conseil national du Travail mais le gouvernement en affaires courantes a fait alors le mauvais choix de remettre en question le texte négocié un peu plus tôt par les partenaires sociaux. Vous avez alors eu le mérite, monsieur le ministre, de remettre tout le monde à la table des négociations et de parvenir à un consensus qui, même insuffisant par rapport à nos propres attentes en matière de concertation sociale, permettra à la Belgique de répondre aux attentes de la Commission et surtout de connaître des avancées en termes de concertation et d'information des travailleurs – espérons-le car elle est toujours menacée d'astreintes –, notamment dans les entreprises employant plus de 50 personnes.

Pour Ecolo et Groen!, le dialogue dans l'entreprise est une chose positive, qu'il faut renforcer et non craindre, à l'instar de ce chef d'entreprise wallon qui propose d'acheter la non-participation de ses travailleurs aux élections sociales par un doublement des chèques-repas. C'est pourquoi, comme on l'a dit en commission, notre groupe soutiendra ce texte ainsi que toute initiative de même nature.

Monsieur le ministre, après votre longue carrière syndicale, vous avez goûté au statut de travailleur intérimaire et vous allez retrouver celui de pensionné actif. À défaut d'avoir pu lancer – à l'impossible nul n'est tenu – toutes les mesures susceptibles d'améliorer le statut de ce type de travailleurs ou des allocataires sociaux, votre présence aurait pu influencer plus profondément la vision de vos collègues du gouvernement sur ces sujets. À la lecture des événements de ces trois derniers mois et de l'accord de gouvernement pentapartite dont nous débattrons demain, je crains que ce ne soit pas vraiment le cas, au contraire.

C'est pourquoi, sans parler du texte qui sera voté tout à l'heure, je peux vous garantir la vigilance du groupe Ecolo-Groen! pour que les prochains mois n'enregistrent pas de reculs sociaux mais qu'au contraire, des propositions donnent lieu à des progrès véritables en matière de pensions, de soins de santé ou de statut des travailleurs.

Translated text

On the other hand, it sometimes has good ideas in environmental matters (CO2 quotas) or social matters (the Workers Information Directive). In this case, it is necessary to take his footsteps and use these impulses to make social or environmental advances in our country.

In this regard, one cannot be proud of the action of Belgium – within three months, it cannot be your responsibility – since the transposition of this directive, which dates from 2002 and which was to be transposed into Belgian law by 23 March 2005, has taken a lot of delay, leading Europe to threaten us with heavy penalties.

Our impression is that Belgium has progressed backwards in this matter, that it has been laborious and that too much distrust of the social concertation has polluted it. Moreover, the consensus reached and which will be translated into a vote just recently is somewhat weak in our eyes while in terms of social consultation and representation of workers, Belgium is behind other European countries.

In December, and with his predecessor, Mr. Vanvelthoven, we thought we had reached the end of the road with the agreement reached within the National Labour Council but the current affairs government then made the wrong choice to question the text negotiated a little earlier by the social partners. You then had the merit, Mr. Minister, of bringing everyone back to the negotiating table and of reaching a consensus which, although insufficient in relation to our own expectations on social consultation, will enable Belgium to meet the expectations of the Commission and above all to see advances in terms of consultation and informing workers – hopefully because it is still threatened by strikes – especially in companies employing more than 50 people.

For Ecolo and Groen!, the dialogue in the company is a positive thing, which must be reinforced and not feared, like this Wallon business leader who proposes to buy the non-participation of his workers in the social elections by doubling the cheques-meals. Therefore, as stated in the committee, our group will support this text as well as any initiative of the same nature.

Mr. Minister, after your long trade union career, you have tasted the status of temporary worker and you will return to the status of active pensioner. If you had not been able to launch – to the impossible no one is obliged – any measures that could improve the status of this type of workers or social benefiters, your presence could have profoundly influenced the view of your government colleagues on these topics. Looking at the events of the last three months and the pentaparty government agreement we will discuss tomorrow, I fear that this is not really the case, on the contrary.

That is why, not to mention the text that will be voted soon, I can guarantee you the vigilance of the Ecolo-Groen group! So that in the coming months there will be no social downturn but rather proposals that give rise to real progress in terms of pensions, health care or employee status.

#34

#35

#36

Official text

                    
                    Welnu, dan stel ik voor dat mevrouw De Maght nog even het woord neemt. Dan is er nog het verslag over het tweede wetsontwerp op de agenda, over de coöperatieve vennootschap. Dat zal ook zeer kort zijn. Dan kunnen we die twee wetsontwerpen afsluiten.

Straks is er dan Conferentie van voorzitters. Daarin zullen we de werkzaamheden voor deze middag en vanavond regelen.

Mevrouw De Maght, ik vraag u om het woord te nemen.

Translated text

#37

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, in tegenstelling tot de vorige sprekers zal ik het zeer kort houden en mij beperken tot de essentie, of wat voor ons nog essentieel is vandaag.

Eerst en vooral wensen wij vanuit onze fractie de minister en zijn administratie te bedanken voor de geleverde inspanningen om tot het wetsontwerp te komen dat vandaag ter stemming ligt.

Wij blijven echter op dezelfde nagel kloppen, mijnheer de minister. Het doet ons groot genoegen, uiteraard, dat ons wetsvoorstel, dat wij in de Kamer hebben ingediend in september 2007, in feite vandaag opgenomen is in uw ingediende wetsontwerp. Dat geeft blijk van gezond verstand, wat ons betreft. Mag ik u evenwel erop attent maken dat het toen, in september 2007, ook onze intentie was om dat dossier, gelet op de lange aanloopperiode, te bespoedigen.

Wij betreuren dat dit dossier, vooraleer het in deze vorm aan het Parlement werd voorgelegd, zo lang heeft aangesleept. De vraag om tegemoet te komen aan de Europese richtlijn dateert immers van maart 2002. Het is nu zes jaar na datum.

Ook vandaag is er nog altijd geen duidelijkheid of België, gelet op het feit dat de Europese Commissie reeds een tweede inbreukprocedure heeft opgestart, al dan niet een forfaitaire boete van 2,9 miljoen euro en een dwangsom voor elke dag vertraging zal moeten betalen. In maart vorig jaar werd ons land reeds veroordeeld omdat het toen al twee jaar te laat was met de toepassing van de richtlijn. Ik hoop uit de grond van mijn hart – en mijn collega's hopen dat samen met mij – dat wij die boetes niet zullen moeten betalen omdat wij inderdaad dermate laat gestart zijn om een regeling te treffen.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, Colleagues, unlike the previous speakers, I will keep it very brief and limit myself to the essence, or what is still essential for us today.

First and foremost, we would like to thank from our group the Minister and his administration for the efforts made to reach the draft law that is now under vote.

However, we continue to knock on the same nail, Mr. Minister. We are very pleased, of course, that our bill, which we submitted to the House in September 2007, is actually included in your bill submitted today. This is a sign of common sense for us. However, I would like to point out that at that time, in September 2007, it was also our intention to accelerate this file, given the long period of entry.

We regret that this file took so long before it was submitted to Parliament in this form. In fact, the question of meeting the European Directive dates from March 2002. It is now six years after the date.

Even today, it is still unclear whether, given the fact that the European Commission has already opened a second infringement procedure, Belgium will have to pay a flat-rate fine of EUR 2.9 million and a fine for each day of delay. In March last year, our country was already convicted because it was already two years late with the implementation of the directive. I hope from the bottom of my heart – and my colleagues hope that together with me – that we will not have to pay those fines because indeed we have started so late to make an arrangement.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#3	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#4	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#5	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#12	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#13	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#14	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#33	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#3	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#4	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#5	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#12	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#13	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#14	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#33	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#3	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#4	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#5	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#12	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#13	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#14	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#33	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#36	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#37	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★