General information
Full name plenum van 2008-07-23 10:07:00+00:00 in Chamber of representatives
Type plenum
URL https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/52/ip052x.html
Parliament Chamber of representatives
You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!
Propositions that were discussed
Code
Date
Adopted
Title
52K0765
01/02/2008
✔
Proposition de résolution relative aux viols utilisés comme arme de guerre au Congo.
52K1233
09/06/2008
✔
Proposition de résolution visant à instaurer un moratoire universel sur la peine de mort.
Discussions
You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.
Discussions statuses
ID
German
French
English
Esperanto
Spanish
Dutch
#0
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#1
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#2
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#3
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#4
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#5
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#6
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#7
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#0
#1
Official text
Le travail qui a été réalisé en commission parlementaire est de qualité. Chacun a reçu le rapport mais je ne pense pas que la Chambre, aujourd'hui, soit disposée à faire un grand débat sur cette question.
L'essentiel est que cette proposition puisse être votée à l'unanimité en séance plénière, comme cela a été le cas en commission, afin que les représentants de notre pays, tant au niveau gouvernemental que parlementaire, puissent suivre le dossier aux plans européen et international. Ce sera le cas au niveau du Conseil de l'Europe, suite à une initiative que j'ai prise avec Mme Smet.
Je m'en réfère aux différents travaux parlementaires auxquels j'ai participé, et limite mon intervention à ces seuls propos.
Translated text
The work carried out in the Parliamentary Committee is of high quality. Everyone has received the report, but I don’t think the House today is willing to have a big debate on this issue.
The essential thing is that this proposal can be voted unanimously in the plenary session, as has been the case in the committee, so that the representatives of our country, both at the governmental and parliamentary level, can follow the dossier on the European and international levels. This will be the case at the level of the Council of Europe, following an initiative I took with Ms. Smet.
I refer to the various parliamentary work I have participated in, and limit my speech to these words only.
#2
Official text
Mijnheer de voorzitter, collega’s, mijn excuses, sommigen hebben misschien honger en anderen hebben misschien belangrijker zaken te doen, maar ik vind hetgeen waarover wij thans gaan stemmen, zeer belangrijk.
Het is trouwens niet de eerste keer dat ik hier voor u sta om te pleiten voor de wereldwijde vrouwenrechten. Wij hebben dat gedaan, herinner u, met de resolutie tegen verkrachtingen in conflictgebieden. Wij hebben dat gedaan vorige week of twee weken geleden met een resolutie tegen moedersterfte. Wij hebben dat gedaan met de acties tegen het strijken van de borsten in de wereld. Ik moet u zeggen dat wij hier in het Parlement reeds heel vaak hebben gedebatteerd over de noodzakelijke stappen die dit Parlement moet zetten, wereldwijd, voor de verdediging van de vrouwenrechten.
Collega’s, vandaag wil ik uw steun vragen voor deze resolutie over verkrachting als oorlogswapen in Congo. Congo is een land waar men slechts met moeite een vrouw vindt die slechts één keer is verkracht. De meeste meisjes, jonge meisjes, jonge vrouwen zijn vaak meermaals verkracht door meerdere mannen. Zij hebben de meest vernederende dingen moeten ondergaan. Zij zijn mishandeld, gefolterd, geslagen.
Collega’s, het volgende verhaal wil ik u toch vertellen. Tijdens mijn laatste zending naar Congo, het was met minister Charles Michel en minister De Gucht, ben ik samen met een aantal dokters, een aantal journalisten en ook met gewezen presentatrice Kris Smet, naar het rebellengebied Cagnola gegaan. Wij hebben daar een ziekenhuis bezocht.
Ik heb daar, samen met Kris Smet, een uur lang gesproken met een 14 of 15-jarig meisje dat werd ontvoerd door de rebellen. Zij zag voor haar ogen, voor ze werd meegenomen, haar vader vermoord worden. Zij is dan door de rebellen meegenomen. Zij zat daar opgesloten samen met drie meisjes van haar leeftijd. Drie maanden lang werd ze daar dagelijks meerdere keren verkracht. Tot ultieme vernedering werd ze gedwongen om de urine van die militairen te drinken. Dat was het enige vocht dat de meisjes kregen toebedeeld. Zij is, samen met een van haar leeftijdsgenoten, kunnen ontsnappen. De andere twee vriendinnen, lotgenoten hebben helaas de dood gevonden in dat kamp.
Translated text
Mr. Speaker, colleagues, I apologize, some may be hungry and others may have more important things to do, but I think what we are going to vote on now is very important.
By the way, this is not the first time I stand here before you to advocate global women’s rights. We did that, remember, with the resolution against rape in conflict areas. We did this last week or two weeks ago with a resolution against maternal death. We have done that with the actions against the stripping of the breasts in the world. I must tell you that we have already debated many times here in Parliament on the necessary steps that this Parliament should take, worldwide, for the defense of women’s rights.
Today I would like to ask for your support for this resolution on rape as a weapon of war in Congo. Congo is a country where it is hard to find a woman who has only been raped once. Most girls, young girls, young women are often repeatedly raped by multiple men. They have suffered the most humiliating things. They were abused, tortured, beaten.
Ladies and gentlemen, I want to tell you the following story. During my last mission to the Congo, it was with Minister Charles Michel and Minister De Gucht, I went together with a number of doctors, a number of journalists and also with former presentator Kris Smet, to the rebel area of Cagnola. We visited a hospital there.
I spoke there, along with Kris Smet, for an hour with a 14- or 15-year-old girl who was kidnapped by the rebels. She saw before her eyes, before she was taken away, her father being murdered. It was then taken by the rebels. She was trapped there with three girls of her age. For three months, she was raped several times a day. To ultimate humiliation, she was forced to drink the urine of those soldiers. That was the only moisture that the girls were given. She is, together with one of her peers, able to escape. The other two friends, fateful comrades, unfortunately found death in that camp.
#3
Official text
Collega’s, die gruwel gebeurt nog elke dag. Mijnheer De Croo, u was er onlangs nog. U gaat er opnieuw naartoe. Op iets meer dan 6.000 kilometer van hier, gebeuren die waanzinnige zaken. Wij maken ons hier natuurlijk druk over heel veel zaken, maar als men eens naar buiten kijkt en ziet wat daar gebeurt, dan denk ik echt dat wij actie moeten ondernemen. Wij moeten met de voeten op de grond komen. Wij moeten beseffen dat er ergere zaken in het leven zijn, dan hetgeen wij hier soms meemaken.
Ons land heeft al veel gedaan. Op 24 juni is er in Brussel een benefietconcert “Stop de seksuele terreur” geweest. Dankzij Walter Zinzen en Kris Smet zijn daar heel veel artiesten komen optreden. Ik heb daar toch een paar collega-parlementsleden gezien die de actie ondersteunden. Het doel was geld inzamelen, maar vooral ook de publieke opinie sensibiliseren.
Collega’s, het is onze plicht – ik zie aan het geknik van vele collega’s dat u het met mij eens bent – om dit drama op de politieke agenda te houden. Ik zweer het u: zolang het drama in Congo zal doorgaan, zal ik hier op het spreekgestoelte blijvend aandacht vragen. Ik verwijs ook naar een gebeurtenis van de afgelopen dagen, namelijk de uitlevering van een oorlogscrimineel, die wij toch ook al heel lang vragen. Als men blijft aandringen, verandert er uiteindelijk toch iets in de hoofden van de leiders. Men beseft dat het zo niet verder kan. Dat is mijn drive om verder te gaan, om elke week of elke maand dit euvel aan de kaak te stellen, als hart onder de riem voor de slachtoffers aldaar, en een pleidooi te houden voor het straffen van de daders.
Collega’s, ik hoop dat u straks deze resolutie opnieuw unaniem zult goedkeuren, zoals in mijn commissie, waarvoor mijn dank.
Translated text
Those horrors happen every day. Mr. De Croo, you were there recently. You will go there again. Just over 6,000 kilometers away from here, these crazy things happen. We are, of course, busy here on a lot of things, but if one looks outside and sees what is happening there, then I really think we should take action. We need to get our feet on the ground. We must realize that there are worse things in life than what we sometimes experience here.
Our country has done a lot. On 24 June, a charity concert “Stop the Sexual Terror” was held in Brussels. Thanks to Walter Zinzen and Kris Smet, many artists have come to perform there. I have seen a few fellow parliamentarians who supported the action. The aim was to raise money, but above all to raise public awareness.
Colleagues, it is our duty – I see on the whisper of many colleagues that you agree with me – to keep this drama on the political agenda. I swear to you: as long as the drama in Congo continues, I will ask for permanent attention here on the floor. I also refer to an event of recent days, namely the extradition of a war criminal, which we have been asking for a very long time. If one continues to insist, something ultimately changes in the heads of the leaders. They realize that it cannot continue like this. That is my drive to go on, to face this evil every week or every month, as a heart under the belt for the victims there, and to hold a plea for punishing the perpetrators.
Colleagues, I hope that soon you will again unanimously approve this resolution, as in my committee, for which I thank you.
#4
Official text
De heer Roel Deseyn, rapporteur, verwijst naar het schriftelijk verslag.
Translated text
Mr Roel Deseyn, rapporteur, refers to the written report.
#5
Official text
Mijnheer de voorzitter, geachte ministers, beste collega’s, als we zonet hebben gedebatteerd over de crisis in ons land en over het imago dat ons land momenteel heeft in het buitenland is het misschien hallucinant dat ik iets ga vragen dat ons land moet doen met betrekking tot het buitenland. Ik vind het echter toch belangrijk, ook al is ons imago in het buitenland op dit ogenblik heel slecht. Ik heb dat deze week nog mogen ondervinden op een vergadering van voorzitters van de commissies voor Buitenlandse Zaken van de Europese Unie.
De resolutie die vandaag voorligt is heel belangrijk als signaal. Op dit ogenblik hebben 137 landen de doodstraf afgeschaft, wettelijk of in de praktijk. In België hebben we de doodstraf gelukkig al niet meer toegepast sinds 1863, op twee uitzonderingen na, namelijk bij het einde van de eerste en de tweede wereldoorlog. Het duurde echter tot 1996 voor we hier een wet hebben gestemd om de doodstraf definitief af te schaffen. In 2005 werd die afschaffing van de doodstraf ook in onze Grondwet verankerd. Het was het eerste wetsvoorstel dat ik hier als nieuw verkozene mee heb ondertekend. Ik ben er nog altijd heel trots op. Ons land heeft niet alleen wettelijke instrumenten, we hebben ook internationale verdragen rond dit punt geratificeerd en ondertekend.
Collega’s, ik wil u vragen om straks na de andere stemmingen deze resolutie goed te keuren. Er zijn namelijk nog steeds 60 landen die executies uitvoeren. De meest bekende – die kennen we allemaal – zijn de Verenigde Staten en China. Ook in Egypte, Benin, Pakistan en in Wit-Rusland worden echter jaarlijks mensen geëxecuteerd. In 2007 werden 1.252 mensen geëxecuteerd in 24 landen. We weten allemaal – collega De Croo heeft het ook gezegd tijdens de besprekingen – dat het echte cijfer waarschijnlijk veel hoger ligt. Officieel – ik zeg wel alleen officieel – wachten wereldwijd 5.186 mensen op hun executie. Onderzoek van Amnesty International leert dat het aantal eerder zal schommelen tussen 18.000 en 27.000.
Translated text
Mr. Speaker, dear ministers, dear colleagues, if we have recently debated the crisis in our country and the image that our country currently has abroad, it may be hallucinating that I am going to ask something that our country should do with regard to abroad. However, I think it is important, even though our image abroad is very bad at the moment. I have been able to experience that this week at a meeting of the Chairmen of the Foreign Affairs Committees of the European Union.
The resolution presented today is very important as a signal. Currently, 137 countries have abolished the death penalty, either in law or in practice. In Belgium the death penalty has not been applied since 1863, with two exceptions, namely at the end of the First and Second World Wars. However, it took until 1996 before we voted here a law to abolish the death penalty definitively. In 2005, the abolition of the death penalty was incorporated into our Constitution. It was the first bill I signed here as a newly elected member. I am still very proud of it. Our country has not only legal instruments, we have also ratified and signed international treaties around this point.
I would like to ask you to approve this resolution later after the other votes. There are still 60 countries that carry out executions. The most well-known – which we all know – are the United States and China. However, in Egypt, Benin, Pakistan and Belarus, people are also executed annually. In 2007, 1,252 people were executed in 24 countries. We all know – colleague De Croo also said it during the discussions – that the actual figure is likely to be much higher. Officially – I say only officially – 5,186 people worldwide are waiting for their execution. An Amnesty International survey shows that the number will vary between 18,000 and 27,000.
#6
Official text
Ik denk dat we het allemaal nog niet vergeten zijn: die 5 Bulgaarse verpleegsters die in een Libische cel acht jaar lang hebben opgesloten gezeten, wachtend op hun doodstraf. Gelukkig zijn zij dankzij internationale druk en ook dankzij Belgische druk vrijgekomen. Wij hebben hen ondertussen in dit huis ontvangen en zij hebben ons hartelijk bedankt voor de druk die we zijn blijven uitoefenen.
Collega’s, er zijn op dit ogenblik zeven officiële manieren waarop mensen vandaag de dag worden gedood met goedkeuring van een regering. Gruwelijke manieren: ophanging, het vuurpeloton, steniging, onthoofding, elektrocutie, vergassing of de dodelijke injectie, mevrouw Van der Auwera. Ik kan bij deze gruwelijke manieren niet stil blijven staan, want dan denk ik dat we straks niet kunnen eten.
Het argument dat heel vaak wordt aangehaald is dat bij een gruwelijk misdrijf de doodstraf de enige juiste straf is. Ik weet nog goed dat in de tijd dat Dutroux hier in België naar boven kwam, er heel veel mensen waren die riepen om de doodstraf. Soms zijn de misdrijven inderdaad zo afschuwelijk dat je je kan afvragen welke straf nog wel gepast is voor de misdadiger. Wraak is echter geen goede straf in een rechtszaak. Oog om oog, tand om tand, is geen instrument: de doodstraf is wreed en onomkeerbaar. Eigenlijk geeft het precies het foute signaal: we gaan dan doen waarvoor we de misdadiger eigenlijk willen sanctioneren. We gaan dan iemand ter dood brengen omdat hij of zij iemand heeft gedood.
Een rechtsstaat, collega’s, straft, maar neemt nooit wraak. De liberalen pleiten wereldwijd voor de afschaffing van de doodstraf, omdat het bijdraagt tot de verbetering van de menselijke waardigheid. Bovendien, dat wil ik hier toch eens extra benadrukken, blijft het risico reëel dat men onschuldigen executeert zolang de doodstraf bestaat. Amnesty International stelde vast dat in de Verenigde Staten alleen sedert 1973 123 gevangenen uit de dodenrij werden vrijgelaten nadat hun onschuld was bewezen. Helaas, voor 23 zaken kwam die vaststelling te laat. De executie was uitgevoerd.
Translated text
I think we haven’t forgotten it all: those 5 Bulgarian nurses who have been imprisoned in a Libyan cell for eight years, waiting for their death penalty. Fortunately, they were released thanks to international pressure and also thanks to Belgian pressure. In the meantime, we have received them in this house and they have heartily thanked us for the pressure we have continued to exert.
Colleagues, there are currently seven official ways in which people are killed today with government approval. Terrible ways: hanging, the fire peloton, stoning, decapitating, electrocution, gasing or the deadly injection, Mrs. Van der Auwera. I cannot stand still at these horrible ways, because then I think we will not be able to eat.
The argument that is often cited is that in a horrible crime, the death penalty is the only correct punishment. I know well that at the time when Dutroux came up here in Belgium, there were a lot of people who called for the death penalty. Sometimes the crimes are indeed so horrible that you may wonder which punishment is still appropriate for the criminal. Revenge, however, is not a good punishment in a trial. Eye for eye, tooth for tooth, is not an instrument: the death penalty is cruel and irreversible. In fact, it gives exactly the wrong signal: we will then do what we actually want to sanction the criminal. We will then kill someone because he or she killed someone.
A rule of law, colleagues, punishes, but never takes revenge. Liberals around the world advocate the abolition of the death penalty because it contributes to the improvement of human dignity. Furthermore, I would like to emphasize that the risk of executing innocent persons remains real as long as the death penalty exists. Amnesty International found that in the United States alone since 1973 123 prisoners from the death row have been released after their innocence has been proven. Unfortunately, for 23 cases this determination came too late. The execution was carried out.
#7
Official text
Daarom vraag ik u, collega’s, met deze argumenten op zak, dat deze regering bij elk internationaal contact – hoe moeilijk het momenteel zelfs is met ons imago – zou pleiten voor de afschaffing van die wrede doodsstraf.
Translated text
Therefore, I ask you, colleagues, with these arguments in pocket, that this government, in every international contact – how difficult it is now even with our image – would advocate the abolition of that cruel death penalty.