plenum van 2009-02-05 14:18:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2009-02-05 14:18:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/52/ip081x.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
52K1284	28/02/2008	✔	Projet de loi abrogeant la loi du 11 avril 1936 permettant au gouvernement d'interdire l'entrée en Belgique de certaines publications étrangères.
52K1695	12/07/2007	✔	Projet de loi modifiant l'article 12bis de la loi du 15 décembre 1980 sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers.
52K1677	12/12/2008	✔	Proposition de résolution relative aux féminicides en Amérique centrale et au Mexique.
52K0743	30/01/2008	✔	Proposition de résolution relative à la campagne contre le "repassage des seins" dans les pays en développement.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#26	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

#0

Official text

                    
                    Monsieur le président, chers collègues, les auteurs de la proposition de résolution soumettent à notre attention un problème qui pourrait peut-être faire sourire certains, mais qui est une pratique extrêmement préoccupante et grave se déroulant dans certains pays d'Afrique, notamment au Cameroun.

Je rappelle que les auteurs de la proposition sont Mmes Hilde Vautmans, Maya Detiège et Nathalie Muylle, MM. Christian Brotcorne et François-Xavier de Donnea, Mme Juliette Boulet, M. Wouter De Vriendt, Mmes Ulla Werbrouck et Karine Lalieux et M. Daniel Ducarme.

Tous les groupes démocratiques ont co-signé cette proposition de résolution qui attire notre attention sur le fait qu'au Cameroun, près d'une jeune fille sur quatre, prépubère ou pubère (entre 9 et 13 ans), fait l'objet de pratiques qui s'assimilent à de la torture. Pour ne pas attirer le regard des garçons à l'époque où elles développent de la poitrine, ces jeunes filles font l'objet - souvent de la part de leurs proches - de pratiques de torture: on compresse et on brûle leur poitrine, ce qui entraîne des douleurs extrêmement importantes qui entravent la respiration. Certaines de ces jeunes filles délaissent leur scolarité et quittent leur maison; elles s'enfuient pour éviter cette pratique et toutes ses conséquences (infections, brûlures, malformations, etc.).

La résolution attire notre attention sur cette pratique et demande que le gouvernement fédéral agisse dans ce domaine, notamment en soutenant financièrement des campagnes d'information, en convainquant les pays concernés de prendre des dispositions légales afin d'interdire ce type de pratique et en soutenant des projets d'éducation sexuelle qui semblent très importants, notamment des campagnes liées à la contraception.

Dans la discussion, M. Herman De Croo est intervenu pour demander ce qui avait déjà été fait sur le plan de la sensibilisation. Mme Vautmans a répondu qu'elle avait déjà interpellé le ministre de la Coopération au développement à ce sujet.

M. Roel Deseyn s'est inquiété du caractère lacunaire des développements, ce à quoi Mme Vautmans – auteur principal – a répondu que certaines données techniques n'avaient pas pu être introduites dans les tableaux de la résolution.

Je suis également intervenu pour attirer l'attention sur le fait que ce n'étaient pas les seules pratiques préoccupantes, soulignant certaines des pratiques "magiques": je pense à la question des enfants sorciers et des enfants albinos, toute une série de résurgences concernant des atteintes à l'intégrité physique des enfants dans toute une série de pays d'Afrique et qu'il fallait également prendre attitude face à ces autres problèmes.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, the authors of the draft resolution are bringing to our attention a problem that may make some smile, but which is an extremely worrying and serious practice taking place in some African countries, ⁇  in Cameroon.

I recall that the authors of the proposal are Ms Hilde Vautmans, Maya Detiège and Nathalie Muylle, MM. Christian Brotcorne and François-Xavier de Donnea, Mrs. Juliette Boulet, Mr. Wouter De Vriendt, Ms Ulla Werbrouck and Karine Lalieux and M. by Daniel Ducarme.

All democratic groups have co-signed this proposal for a resolution which draws our attention to the fact that in Cameroon, ⁇  one in four girls, pre-puberty or puberty (between 9 and 13 years of age), are subject to practices that resemble torture. In order not to attract the eyes of boys at the time when they develop breasts, these young girls are subjected – often by their loved ones – to torture practices: they compress and burn their breasts, resulting in extremely severe pain that hinders breathing. Some of these young girls abandon school and leave their homes; they flee to avoid this practice and all its consequences (infections, burns, malformations, etc.).

The resolution draws our attention to this practice and calls on the federal government to act in this area, including by financially supporting information campaigns, persuading the countries concerned to take legal measures to prohibit this type of practice, and by supporting sexual education projects that seem very important, including contraception-related campaigns.

In the discussion, Mr. Herman De Croo intervened to ask what had already been done in terms of awareness raising. Ms. Vautmans replied that she had already questioned the Minister of Development Cooperation on this subject.

by Mr. Roel Deseyn was concerned about the lacunar nature of developments, to which Ms Vautmans – lead author – replied that certain technical data could not have been entered into the resolution tables.

I also intervened to draw attention to the fact that these were not the only worrisome practices, highlighting some of the "magical" practices: I think of the issue of witch children and albinos children, a whole series of resurgences concerning violations of the physical integrity of children in a whole series of African countries, and that the attitude should also be taken to these other problems.

#1

Official text

                    
                    M. Moriau est également intervenu pour parler de la problématique plus vaste du statut de la femme, notamment en Afrique.

MM. De Croo et De Vriendt se sont interrogés sur la portée de l'instrument parlementaire qu'est une résolution.

Mme Vautmans a rappelé que le Règlement de la Chambre prévoit que le gouvernement précise, à l'occasion du dépôt des notes politiques, la manière dont il a répondu aux différentes résolutions.

Plusieurs membres ont demandé à ce que nous fassions le point sur l'ensemble des résolutions qui sont débattues et adoptées par la commission des Relations extérieures.

Cette proposition de résolution a été adoptée à l'unanimité.

Pour terminer, je voudrais, à titre personnel, remercier encore une fois Mme Vautmans qui a attiré notre attention sur cette pratique extrêmement préoccupante – cette torture – dont sont victimes des millions de jeunes filles. Dans nos relations politiques et par notre coopération, nous devons veiller à ce que de telles pratiques soient définitivement abolies.

Translated text

#2

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik dank de verslaggever. Ik zal mij niet over de inhoud van deze resoluties uitspreken. Mevrouw Vautmans zal dit met haar gedreven bekwaamheid beter dan wie ook uit onze fractie kunnen verwoorden. Onze fractie zal deze en volgende resolutie uiteraard goedkeuren.

Mijnheer de voorzitter, ik wil een paar ogenblikken de aandacht van de Kamer vragen voor het probleem van de resoluties. Ik zal een aantal statistieken geven. U zult merken dat het een belangrijk instrument aan het worden is. Het loont de moeite eens na te gaan wat wij juist doen en welke impact wij hebben met dit instrument.

Tijdens de zittingsperiode 1999-2003 werden er 244 resoluties ingediend. 74 resoluties werden goedgekeurd. Dit is een kleine dertig procent. In de parlementaire zittingsperiode 2003-2007, gewone en buitengewone zitting inbegrepen, werden 371 resoluties ingediend waarvan er 57 werden goedgekeurd, of twintig procent. In de huidige legislatuur, buitengewone zitting inbegrepen, werden reeds 266 resoluties ingediend waarvan er 18 werden goedgekeurd. Wellicht zullen beide resoluties van vandaag er ook nog bijkomen. Dit komt neer op een kleine tien procent.

Het instrument van de resoluties moeten wij onder ogen durven nemen. Enkele tijd geleden werd op initiatief van mevrouw Vautmans en van mezelf, een wijziging aangebracht aan ons Kamerreglement. Er bestaan daarover interessante documenten. Op 14 oktober 2005 was er het wetsvoorstel van mevrouw De Meyer, de heer Tilmans, de heer Giet, de heer Tant, de heer Jean-Jacques Viseur, de heer T’Sijen en mevrouw Vautmans. Er is het rapport van 20 februari 2006. De wijziging van het Reglement werd reeds in april 2006 aangenomen.

De motivering van het eerste voorstel was interessant, Ik citeer uit de samenvatting: “Resoluties zijn een middel voor Kamerleden om, zonder wetgevend op te treden, aan de regering een signaal te geven op beleidsmatig vlak. Alhoewel een resolutie op zich niet afdwingbaar is, wil dit voorstel de leden van de regering verplichten om in de beleidsbrieven, die zij indienen ter gelegenheid van de begroting, in detail te beschrijven hoe zij" – de regering – "gevolg wensen te geven aan de resoluties die door de Kamer werden aangenomen”.

In ons Reglement staat een interessante beschikking, in artikel 155. Dit artikel bepaalt dat wij zesmaandelijks aan de Conferentie van voorzitters de lijst moeten zien voorleggen van de maatregelen die de regering heeft genomen om gevolg te geven aan de door de Kamer aangenomen resoluties.

Translated text

I would like to thank the reporter. I will not comment on the content of these resolutions. Mrs Vautmans will be able to express this with her driven competence better than anyone in our group. Our group will, of course, approve this and the next resolution.

Mr. Speaker, I would like to draw the attention of the House for a few moments to the problem of resolutions. I will give some statistics. You will find that it is becoming an important tool. It is worthwhile to look at what we do rightly and what impact we have with this instrument.

During the 1999-2003 parliamentary period, 244 resolutions were submitted. 74 resolutions were adopted. This is a small thirty percent. During the parliamentary period 2003-2007, including ordinary and extraordinary sessions, 371 resolutions were submitted of which 57 were approved, or twenty percent. In the current legislature, including the extraordinary session, 266 resolutions have already been submitted, 18 of which have been adopted. Both of today’s resolutions may also be accompanied. This represents a small ten percent.

We must dare to face the instrument of resolutions. Some time ago, on the initiative of Mrs. Vautmans and of myself, a change was made to our Chamber Regulations. There are interesting documents on this. On 14 October 2005, the bill was presented by Mrs. De Meyer, Mr. Tilmans, Mr. Giet, Mr. Tant, Mr. Jean-Jacques Viseur, Mr. T’Sijen and Mrs. Vautmans. There is the report of 20 February 2006. The amendment to the Rules of Procedure was already adopted in April 2006.

The motivation of the first proposal was interesting, I quote from the summary: “Resolutions are a means for House members to, without legislative action, give the government a signal on a political level. Although a resolution is not enforceable in itself, this proposal aims to oblige the members of the government to detail in the policy letters they submit on the occasion of the budget how they wish to " - the government - "follow the resolutions adopted by the House".

In our Rules of Procedure there is an interesting decision, in Article 155. This article stipulates that every six months we must submit to the Conference of Presidents a list of the measures taken by the Government to follow up to the resolutions adopted by the House.

#3

Official text

                    
                    Collega’s, het laatste verslag dateert van 6 december 2006, meer dan twee jaar en drie maand geleden. Ondanks het insisteren van collega’s als mevrouw Vautmans zien wij geen gevolg gegeven aan de beleidsbrieven. Wij moeten ons dus bezinnen. Heel belangrijke resoluties worden gewoonlijk door een goede wisselwerking in de bevoegde commissies unaniem goedgekeurd. Ofwel is dat ad pompam et ostentationem, om het in kerkelijk Latijn te verklaren, voor niets en doen wij aan belangrijke en geruststellende politieke zelfbevrediging. Ofwel houden wij aan onze resoluties en heeft de Kamer, het belangrijkste orgaan van dit land in een democratisch bestel, de wil om de regering te vragen dat er gevolg aan wordt gegeven of op zijn minst verslag over wordt uitgebracht.

Ik heb hier nog een brief in mijn archief liggen, ondertekend door de vice-premier en minister van Binnenlandse Zaken, die duidelijk zegt en gelijk had in die tijd: “U moet die resoluties overmaken aan de eerste minister. Die duidt een pilootminister aan. Dat gebeurt ook voor het goedkeuren of het omzetten van directieven of Europese beschikkingen in onze wetgeving. Dan kan die minister het aangebrachte resolutiegebeuren met aandacht volgen”.

In de beleidsbrieven die maar tot stand komen negen tot twaalf maand na de goedkeuring van de resolutie, is daar een deficit vanwege de uitvoerende macht. Ofwel houden wij de eer aan onszelf en keuren wij doordachte en prangende resoluties eenparig goed – zoals deze die vandaag worden besproken – en leggen wij die niet opzij, maar zorgen wij ervoor dat daar gevolg aan wordt gegeven, mijnheer De Man, en dat de uitvoerende macht ons rapporteert wat daarmee gebeuren kon of niet. Ofwel gaan wij voorbij aan het doel van de bespreking van grote maatschappelijke problemen zoals wij binnen een paar ogenblikken ten gronde gaan bespreken.

De heer Dallemagne is zo vriendelijk geweest te citeren wat ik in de commissie ter zake had aangebracht. Mijnheer de voorzitter, u kennende en terugkerende naar uw eerste liefde, het Parlement, zijn wij ervan overtuigd dat u zeker en vast ons zult willen steunen. Zo kunnen wij een nieuwe articulatie geven aan het Reglement van de Kamer en kan men stoutmoedig de begroting niet goedkeuren van een minister van wie de beleidsbrief bijvoorbeeld niet beantwoordt aan de ingediende resoluties. Dat zou een manier zijn om zich eventueel niet te viriliseren, maar zich te tonen als een echt parlement.

Translated text

Colleagues, the last report dates from December 6, 2006, more than two years and three months ago. Despite the insistence of colleagues such as Ms. Vautmans, we see no follow-up to the policy letters. We must therefore reflect. Very important resolutions are usually unanimously adopted through good interaction in the competent committees. Either it is ad pompam et ostentationem, to explain it in ecclesiastical Latin, for nothing and we are doing important and reassuring political self-satisfaction. Either we adhere to our resolutions and the House, the main body of this country in a democratic order, has the will to ask the government to follow up or at least report on it.

I have here another letter in my archive, signed by the Deputy Prime Minister and Minister of Home Affairs, who says clearly and was right at the time: “You must forward those resolutions to the Prime Minister. He appointed a pilot minister. This is also the case for approving or transposing directives or European decisions into our legislation. Then that Minister can follow the applied resolution event with attention.”

In policy letters that come into being nine to twelve months after the adoption of the resolution, there is a deficit due to the executive power. Either we honor ourselves and we unanimously approve thoughtful and pronounced resolutions – such as those that are being discussed today – and we do not put them aside, but we make sure that it is followed, Mr. De Man, and that the executive power reports us what could happen with it or not. Or we are going beyond the purpose of discussing major social problems, as we are going to discuss them in a few moments.

Mr Dallemagne was so kind to quote what I had done in the committee on this subject. Mr. Speaker, knowing you and returning to your first love, Parliament, we are confident that you will surely and firmly want to support us. Thus, we can give a new articulation to the Rules of Procedure of the Chamber and one can not boldly approve the budget of a minister whose policy letter, for example, does not correspond to the submitted resolutions. That would be a way not to eventually virilize itself, but to show itself as a real parliament.

#4

#5

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik heb altijd de neiging gehad om niet zeer conformistisch te zijn, zelfs wanneer ik in de meerderheid mag werken. Om het instrumentarium van het Parlement en de waardigheid van de Kamer op niveau te brengen, durf ik van dit voorstel te gewagen.

Translated text

#6

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, de heer De Croo zit al enkele decennia in het Parlement. Ik zit anderhalf jaar in het Parlement en in dat anderhalf jaar heb ik drie premiers gekend. Dat is echter een ander debat.

Collega De Croo, ik deel uw bekommernis. Ik heb ook geïntervenieerd in de commissie. Op zich is een resolutie een nuttig instrument, om een aantal vragen te stellen aan de regering, vanuit het Parlement. Ik meen dat de ongerustheid en de ontevredenheid van de collega’s over de werking van de resoluties hun oorsprong hebben in het gebrek aan feedback vanwege de regering aan het Parlement. Als wij unaniem een resolutie goedkeuren, zoals hier het geval is, dan vind ik het maar normaal dat er vanuit de regering een antwoord op onze vragen komt.

Wij stellen vragen aan de regering. Wij moeten dan ook weten in hoeverre de regering aan onze vragen tegemoetkomt. In die zin, mijnheer de voorzitter, wil ik u vragen of u daarin een initiatief kunt nemen. Wat is uw visie ter zake? Ik ga mee met de conclusie van de heer De Croo. Als wij zo voortdoen, als de methodiek van de resoluties op die manier wordt aangehouden, dan denk ik dat resoluties weinig zin hebben, terwijl ze nochtans een zeer nuttig instrument kunnen zijn voor parlementsleden die vragen hebben aan de regering.

Translated text

Mr. De Croo has been in Parliament for several decades. I have been in Parliament for one and a half years and in that one and a half years I have known three Prime Ministers. However, this is another debate.

De Croo, I share your concern. I also intervened in the committee. In itself, a resolution is a useful tool, to ask a number of questions to the government, from the Parliament. I believe that the concerns and dissatisfaction of the colleagues about the functioning of the resolutions have their roots in the lack of feedback due to the government to Parliament. If we unanimously approve a resolution, as is the case here, then I find it normal that the government will get an answer to our questions.

We are asking questions to the government. We must therefore know to what extent the government responds to our questions. In that sense, Mr. Speaker, I would like to ask you whether you can take an initiative in this regard. What is your vision on the subject? I agree with Mr De Croo’s conclusion. If we continue to do this, if the methodology of resolutions is ⁇ ined in this way, then I think resolutions have little meaning, while they can nevertheless be a very useful tool for parliamentarians who have questions to the government.

#7

#8

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, ik wil eerst en vooral de rapporteur danken voor zijn uitstekend verslag. Ik dank ook collega De Croo voor zijn inzet opdat de resoluties daadwerkelijk zouden worden uitgevoerd.

Ik wil even ingaan op de inhoud. De meesten onder u hadden voor vandaag nog nooit gehoord van het strijken van borsten. Mijnheer de voorzitter, ik had het er daarnet even met u over en u keek bedenkelijk. Strijken van borsten is een van de best bewaarde geheimen in de Afrikaanse tradities.

Het wordt vooral gedaan om jonge meisjes te behoeden voor een zwangerschap omwille van een verkrachting. Ouders denken namelijk dat wanneer de borsten van een jong meisje zich ontwikkelen, ze aantrekkelijk wordt, ze kan worden aangerand en zwanger kan geraken. Om dat te vermijden, zorgt men ervoor dat de borsten niet kunnen groeien. Het strijken van borsten is dan ook een gruwelijke traditie.

Hoe gebeurt het? Ik wil u toch even wakker schudden op deze donderdagnamiddag. Het gebeurt met hete stenen, stampers, doeken, schelpen van kokosnoten of pitten van vruchten. Men drukt die hete voorwerpen op de borsten van jonge meisjes, kinderen tussen acht en dertien jaar. Overdag, als het kind niet thuis is en men het dus niet kan pijnigen met die hete stenen, bindt men een strak aangespannen elastiek rond het lichaam zodat het kind nauwelijks kan ademen.

De psychische en fysische moeilijkheden zijn niet te overschatten. Abcessen, zwellingen, infecties, misvormingen, brandwonden, we hebben de reportages allemaal gezien. Het probleem stelt zich vooral in Kameroen, maar het breidt zich uit. Een Duitse NGO meldt ons dat het stilaan uitbreidt naar Guinea, Togo, Benin, Nigeria en Ivoorkust.

Choquerend is dat een op de vier meisjes wordt geconfronteerd met het feit dat haar grootmoeder, moeder, zus of babysit haar borsten wil strijken.

Translated text

First and foremost, I would like to thank the rapporteur for his excellent report. I also thank colleague De Croo for his commitment to ensure that the resolutions were effectively implemented.

I want to talk about the content. Most of you had never heard of brushing breasts before today. Mr. Speaker, I spoke about this with you recently and you looked suspicious. Breast stripping is one of the best preserved secrets in African traditions.

It is mainly done to save young girls from a pregnancy due to a rape. Parents think that when a young girl’s breasts develop, she becomes attractive, she can be harassed, and she can get pregnant. In order to avoid this, it is taken care that the breasts cannot grow. Stripping the breasts is a terrible tradition.

How does it happen? I want to wake you up on this Thursday afternoon. It is done with hot stones, stampers, canvases, shells of coconut or pitches of fruits. They press those hot objects on the breasts of young girls, children between eight and thirteen years old. During the day, if the child is not at home and therefore one cannot hurt it with those hot stones, one binds a tightly strained elastic around the body so that the child can hardly breathe.

The psychological and physical difficulties cannot be overestimated. Abcesses, swelling, infections, malformations, burns, we have seen the reports all. The problem is mainly in Cameroon, but it is spreading. A German NGO reports that it is slowly expanding to Guinea, Togo, Benin, Nigeria and Ivory Coast.

Shockingly, one in four girls is faced with the fact that her grandmother, mother, sister or babysitter wants to stitch her breasts.

#9

#10

Official text

                    
                    Voorzitter: Colette Burgeon, tweede ondervoorzitter

Ik heb al gezegd dat organisaties daarrond actief zijn en met voorlichtings- en preventiecampagnes en met onderwijs de ouders, grootouders, buurvrouw, neven en nichten proberen te overtuigen dat het strijken van borsten niets oplost. Het is een kwaad bestrijden met een veel erger kwaad dat niets oplost.

Vandaag wil ik u vragen om deze resolutie unaniem goed te keuren. Wij moeten als Parlement aandacht vragen voor dit probleem. Wij moeten vragen onze regering om die voorlichtings- en seksuele opvoedingscampagnes in onze ontwikkelingslanden, in onze partnerlanden, in Kameroen te steunen.

Translated text

#11

Official text

                    
                    Wij moeten die landen ook aanmoedigen. U krijgt allemaal geregeld aanvragen van ambassadeurs om hen te zien. Check dan eens even op internet of die praktijken in dat land gebeuren en neem uw verantwoordelijkheid als parlementslid. Kaart het aan bij de bevoegde ambassadeur. Spreek hem erover aan. Moedig de parlementen aan in het raam van de IPU opdat die parlementen maatregelen zouden nemen om dat kwaad uit de wereld te helpen.

Beste collega’s, ik durf u vragen om uw massale steun. Ik durf u vragen om deze resolutie straks met eenparigheid goed te keuren.

Translated text

#12

Official text

                    
                    Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister, geachte collega’s, mevrouw Vautmans, wij gaan ons uiteraard aansluiten en deze resolutie mee goedkeuren. Deze resolutie wil deze ontoelaatbare praktijken onder de aandacht brengen van dit land.

Wij betreuren alleen dat wij zoals gewoonlijk niet betrokken zijn bij de opstelling of ondertekening van de resoluties. Ik was zelf wegens ziekte ook niet aanwezig in de commissie om daar mijn bijdrage te leveren. Ik wil dat bij deze dan doen.

Wij hebben een aantal amendementen ingediend. Er staan in de toelichting, in de voorstelling van feiten en in de resolutie zelf toch een aantal feiten waarvan ik denk dat wij nog verder zouden kunnen gaan. Het gaat om een resolutie die de regering vraagt om steun te verlenen aan een campagne die volledig is gericht naar de vrouwen in een land waar de mannen het grote probleem vormen.

Het volgende is er aan de hand. Wij moeten ons ervoor hoeden om te vlug, te impulsief en te impressionistisch allerlei acties zomaar te steunen zonder naar de achtergronden te peilen. In dit geval is er veel meer aan de hand. Hoe gruwelijk die praktijken ook zijn, de reden waarom ze bestaan is misschien nog gruwelijker.

Voor vrouwen zoiets doen, voor een moeder haar eigen dochter misvormt of martelt, moet er toch meer aan de hand zijn dan doodgewoon een traditie of schrik voor een zwangerschap. Ik denk niet dat de Afrikaanse vrouwen schrik hebben van zwangerschap of er taboes rond hebben. Dat is een heel ander continent dan hier. Daar gaat het niet om.

In de toelichting spreekt men van ongewenste aandacht en tienerzwangerschappen. Het zou toch beter zijn om daar doodgewoon te zeggen wat er echt aan de hand is, namelijk willekeurige verkrachting van vrouwen en meisjes door willekeurige mannen, voorbijgangers, familieleden, iedereen. Dat is daar de praktijk. Het gaat niet alleen om tienerzwangerschappen, maar ook om mensenhandel, mensenhandel op zeer grote schaal, en slavernij.

Translated text

Mrs. Speaker, Mr. Minister, Dear colleagues, Mrs. Vautmans, we will of course join and approve this resolution. This resolution aims to bring the attention of this country to these unacceptable practices.

We only regret that, as usual, we are not involved in the preparation or signature of the resolutions. I was also not present in the committee due to illness to give my contribution. I want to do that with this.

We submitted a number of amendments. However, there are some facts in the explanation, in the presentation of facts and in the resolution itself, which I think we could go even further. It is a resolution calling on the government to support a campaign wholly aimed at women in a country where men are the major problem.

The next thing is going on. We must be careful to support all kinds of actions too quickly, too impulsively and too impressively without looking at the background. In this case, there is much more going on. No matter how horrible these practices are, the reason why they exist may be even more horrible.

For women to do this, for a mother to deform or torture her own daughter, there must be more happening than just a tradition or fear of a pregnancy. I don’t think African women are afraid of pregnancy or have taboo around. This is a very different continent than here. It is not about that.

The explanation speaks of unwanted attention and teenage pregnancies. It would be better to simply say what is really happening, namely, the arbitrary rape of women and girls by arbitrary men, passers, family members, everyone. That is the practice there. It’s not just about teenage pregnancies, but also about human trafficking, human trafficking on a very large scale, and slavery.

#13

Official text

                    
                    Men doet de Kameroenese vrouwen onrecht aan door daar niet op te focussen. Eigenlijk is het een minimalisering van hun eigen problemen. In een land waar verkrachting, mensenhandel en slavernij onderdelen zijn van het maatschappelijk leven, realiteiten waarmee elke vrouw op elk moment kan worden geconfronteerd, meen ik dat we in dit geval dieper moeten gaan en onze overheden en regeringen vragen om niet alleen campagnes te steunen die erop gericht zijn om vrouwen te sensibiliseren over hoe erg die praktijken zijn, er moeten ook campagnes komen om druk uit te oefenen op de overheid van landen als Kameroen om uiteindelijk alle geweld, uitbuiting van vrouwen en mensenhandel te elimineren.

Als we eens kijken naar de geschiedenis van Kameroen – dat is niet zo moeilijk, we kunnen dat tegenwoordig met een muisklik doen – zien we dat het een land is waar slavernij reeds voor de koloniale periode endemisch was. De eigen familie, de eigen stam en de eigen opperhoofden verkochten de dochters, meisjes en vrouwen eerst aan de musulmaanse slavenhandelaars, later aan Duitse kolonisten maar vooral lokaal. Wat een gruwel moet het geweest zijn om als volwassen vrouw, als moeder, te weten dat mensen uit het eigen huishouden de dochters zouden verkopen om een leven in slavernij te leiden.

De cultuur van Kameroen, de niet-verbale cultuur, is trouwens doordrenkt met het trauma van de geschiedenis van de slavenhandel. Hun dansen beelden het uit. Daar zijn interessante artikels over van antropologen en sociologen. De pogingen van wanhopige moeders om bij hun dochters de ontwikkeling van de borsten te belemmeren – dat is wat zij proberen – opdat echtgenoten en broers de meisjes niet zouden verkopen, moeten in dat licht worden gezien.

Erger nog, de slavenhandel in Kameroen is niet alleen een trauma uit het verleden, het bestaat nog steeds. Dit blijkt uit verslagen allerhande, verslagen van antropologen en sociologen, verslagen die bij het ILO of International Labour Office liggen, verslagen van mensenrechtenorganisaties en van diverse overheden. Ik zal enkele stukjes citeren uit het verslag over mensenhandel van de Amerikaanse regering van juni 2008. Daar wordt eerst een omschrijving gegeven van Kameroen, een land waar 51% van de bevolking onder de armoedegrens leeft en waar 56% van de bevolking jonger is dan twintig jaar. Kameroen is – dat staat er officieel – een oorsprong-, doorvoer- en bestemmingsland voor mensenhandel, voor vrouwen en kinderen die worden verhandeld om als gedwongen arbeiders te werken en voor commerciële seksuele exploitatie. De meeste slachtoffers zijn kinderen die worden verhandeld binnen het land zelf, met meisjes die vooral worden verhandeld om in huishoudens te gaan werken en voor seksuele uitbuiting.

Translated text

Women in Cameroon are wronged by not focusing on them. In fact, it is a minimization of their own problems. In a country where rape, human trafficking and slavery are part of social life, realities that every woman can face at any time, I think that in this case we need to go deeper and ask our governments and governments not only to support campaigns aimed at raising awareness of women about how bad those practices are, there must also be campaigns to put pressure on the governments of countries like Cameroon to ultimately eliminate all violence, women’s exploitation and human trafficking.

If we look at the history of Cameroon – which is not so difficult, we can do it today with a mouse click – we see that it is a country where slavery was endemic already before the colonial period. His own family, his own tribe and his own chiefs sold the daughters, girls and wives first to Muslim slave traders, later to German settlers, but mostly locally. What an abomination it must have been to know as an adult woman, as a mother, that people from their own household would sell their daughters to live a life in slavery.

The culture of Cameroon, the non-verbal culture, is, by the way, impregnated with the trauma of the history of slave trade. Their dances depict it. There are interesting articles from anthropologists and sociologists. The attempts of desperate mothers to hinder the development of their daughters’ breasts – that is what they are trying to do – so that husbands and brothers would not sell the girls, must be seen in that light.

Worse, the slave trade in Cameroon is not just a trauma from the past, it still exists. This is evidenced by reports of all sorts, reports of anthropologists and sociologists, reports held by the ILO or the International Labour Office, reports of human rights organizations and of various government agencies. I will quote a few passages from the U.S. government’s June 2008 Human Trafficking Report. There is first a description of Cameroon, a country where 51% of the population lives below the poverty line and where 56% of the population is under 20 years old. Cameroon is – officially stated – a country of origin, transit and destination for human trafficking, for women and children trafficked for forced labor and for commercial sexual exploitation. Most of the victims are children who are trafficked within the country itself, with girls primarily trafficked to work in households and for sexual exploitation.

#14

Official text

                    
                    Zowel jongens als meisjes worden in Kameroen verhandeld om als gedwongen arbeiders te werken in sweatshops, bars en restaurant en op de thee- en cacaoplantages. Kinderen worden dus buiten de interne mensenhandel binnen de landsgrenzen zelf, ook verhandeld naar Kameroen, of vanuit Kameroen naar Nigeria, naar Tsjaad, naar de Centraal-Afrikaanse Republiek, naar Congo, Benin en Niger om als gedwongen arbeiders in de landbouw, de visserij, als straatverkopers en in werkplaatsen te werken.

Kameroen is bovendien een doorvoerland voor kinderen die worden verhandeld tussen Gabon en Nigeria en van Nigeria naar Saoedi-Arabië. Het is een oorsprongland voor vrouwen die vooral in de seksindustrie in Europa terechtkomen, voornamelijk in Frankrijk, Duitsland, Zwitserland en ongetwijfeld ook in België.

In het verslag van in dit geval de Amerikaanse Commissie voor Mensenhandel, maar er zijn gelijkaardige verslagen te vinden in de documentatie van andere landen en overheden, staat ook dat de regering van Kameroen niet voldoet aan de minimale normen voor de uitroeiing van deze mensenhandel. Er is ook geen enkel bewijs dat ze moeite doen om de mensenhandelaars te vervolgen en te veroordelen, laat staan om ze te bestraffen. Tot daar het verslag van de Amerikaanse Commissie voor Mensenhandel, van slechts zes maanden geleden.

In het verslag van de International Labour Organization van 2004 wordt beschreven hoe kinderen die in Kameroen werden verhandeld, werden gedwongen om te werken in de landbouw, in huishoudens, in sweatshops, in bars en restaurants en in de prostitutie. Daarin staat ook dat kinderen van bepaalde grote families op het platteland worden "uitgeleend" als huishoudelijke hulp, verkopers, prostituees of babysitters in de steden, in ruil voor geld voor de familie.

Er zijn ook verslagen van mensenrechtenverenigingen, onder andere een uit 2005, waarin bepaalde gevallen werden bekeken en tot de bevinding werd gekomen dat meisjes in het land zelf werden verhandeld vanuit de provincies, van Adamawa, het noorden, het verre noorden en het noordwesten naar de grote steden, naar Douala en Yaoundé, om te werken als huishoudsters, straatverkopers of als prostituees.

Er is ook een studie van de Kameroen Society for Prevention of Child Abuse and Neglect van 2004. Daarin kwam men tot de bevinding dat, van de 722 meisjes die men lukraak in de steden interviewde, er 291 het slachtoffer waren van seksuele uitbuiting.

Een ander onderzoek uit 2004 wijst erop dat Kameroen de wereldranglijst leidt als leverancier van meisjes en vrouwen die over de hele wereld seksuele diensten moeten leveren. Er wordt gemeld dat 40% van de kinderen in de steden – Bafoussam in het westen, Bamenda in het noordoosten, Douala en Yaoundé – tussen 9 en 20 jaar die slachtoffer zouden zijn of geweest zijn van kinderprostitutie.

Wat vooral opvalt, is dat men in al die verslagen keer op keer wijst op het grote stilzwijgen van de Kameroense regering en de Kameroense overheid.

Het is vooral in die context dat wij de gruwelijke praktijk van het strijken van borsten moeten plaatsen. Het verklaart, meer dan doodgewoon een schrik voor tienerzwangerschappen, waarom vrouwen zoiets nog altijd doen.

Daarom hebben wij ons gepermitteerd een aantal amendementen in te dienen. Men moet de praktijk van het strijken van borsten aanpakken, maar op zich is dit futiel wanneer men bedenkt dat men het zo voor die vrouwen nog erger gaat maken. Zij leven in een land waar willekeurig geweld en onrecht blijven bestaan. Ondertussen zullen die vrouwen zelf naar aanleiding van dergelijke campagnes worden gestraft naar aanleiding van hun wanhopige pogingen eraan te ontsnappen. Vandaar onze amendementen om beide fenomenen uit te roeien. Wanneer de oorzaken, namelijk slavernij en verkrachting, verdwijnen, zal het gemakkelijker zijn ook de praktijk van het strijken van borsten te doen verdwijnen. De oorzaken aanpakken is natuurlijk moeilijker. Men moet daarvoor ook de mannelijke bevolking opvoeden. De mannen hebben vrouwen steeds beschouwd als vee, als verhandelbaar goed, maar moeten ze leren zien als mensen, als individuen met hun eigen waardigheid en rechten.

De vrouwen zelf wil ik aanraden gebruik te maken van de middelen die zij reeds hebben en de Verenigde Naties te mobiliseren met klachten via het facultatieve protocol van het Verdrag voor de uitroeiing van alle vormen van geweld tegen vrouwen, een verdrag dat de Kameroense regering – hoe ironisch – reeds in 1981 ondertekende, maar waar zij zich voor de rest niets van aantrekt. Er schijnt overigens geen enkele regering in de wereld te zijn die op Kameroen druk uitoefent opdat zij zich daar iets zou van aantrekken.

Dat is de strekking van de amendementen die wij hebben ingediend.

Translated text

Both boys and girls are trafficked in Cameroon to work as forced workers in sweat shops, bars and restaurants and on the tea and cocoa plantations. Children are thus trafficked outside the internal human trafficking within the national borders themselves, also to Cameroon, or from Cameroon to Nigeria, to Chad, to the Central African Republic, to Congo, Benin and Niger to work as forced workers in agriculture, fishing, street salesmen and in workshops.

Cameroon is also a transit country for children trafficked between Gabon and Nigeria and from Nigeria to Saudi Arabia. It is a country of origin for women who mostly end up in the sex industry in Europe, mainly in France, Germany, Switzerland and undoubtedly also in Belgium.

The report of the U.S. Commission on Human Trafficking in this case, but similar reports can be found in the documentation of other countries and governments, also states that the government of Cameroon does not meet the minimum standards for the eradication of this human trafficking. There is also no evidence that they are struggling to prosecute and condemn the traffickers, let alone to punish them. So far, the United States Commission on Human Trafficking report, from just six months ago.

A 2004 report from the International Labour Organization describes how children trafficked in Cameroon were forced to work in agriculture, households, sweat shops, bars and restaurants, and in prostitution. It also states that children from certain large rural families are "borrowed" as household help, sellers, prostitutes or babysitters in the cities, in exchange for money for the family.

There are also reports from human rights associations, including one from 2005, which looked at certain cases and found that girls in the country itself were trafficked from the provinces, from Adamawa, the north, the far north and the northwest to the big cities, to Douala and Yaoundé, to work as housewives, street sellers or as prostitutes.

There is also a 2004 study by the Cameroon Society for Prevention of Child Abuse and Neglect. The study found that of the 722 girls randomly interviewed in cities, 291 were victims of sexual exploitation.

Another 2004 survey suggests that Cameroon leads the world ranking as a provider of girls and women who are required to provide sexual services around the world. It is ⁇  that 40% of the children in the cities – Bafoussam in the west, Bamenda in the northeast, Douala and Yaoundé – between 9 and 20 years old were or have been victims of child prostitution.

What is especially remarkable is that in all these reports, the great silence of the Cameroonian government and the Cameroonian government is repeatedly pointed out.

It is especially in this context that we must place the horrible practice of rubbing the breasts. It explains, more than just a scare for teenage pregnancies, why women still do such a thing.

Therefore, we have allowed ourselves to submit a number of amendments. One must address the practice of stripping breasts, but in itself this is fatal when one considers that one is going to make it even worse for those women. They live in a country where arbitrary violence and injustice continue to exist. Meanwhile, those women themselves will be punished for such campaigns as a result of their desperate attempts to escape. Hence our amendments to eradicate both phenomena. When the causes, namely slavery and rape, disappear, it will be easier to make the practice of stripping the breasts disappear. Of course, addressing the causes is more difficult. It is also necessary to educate the male population. The men have always regarded women as livestock, as merchandise, but they must learn to see them as people, as individuals with their own dignity and rights.

I would like to advise the women themselves to use the resources they already have and to mobilize the United Nations with complaints through the Optional Protocol to the Convention for the Elimination of All Forms of Violence against Women, a treaty that the Cameroonian government – how ironically – signed already in 1981 but which for the rest does not attract itself. Furthermore, there seems to be no government in the world that is pressuring Cameroon to attract something from it.

This is the purpose of the amendments we have submitted.

#15

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik zou toch even het woord willen richten tot mevrouw Colen. Zij heeft hier een heel lange uiteenzetting gehouden met een aantal opmerkingen op de resolutie, die trouwens een heel goede resolutie is. Ik vind het heel spijtig dat dat niet in de commissie is gebeurd en dat wij dat hier in de plenaire vergadering moeten aanhoren.

Los daarvan heb ik een aantal opmerkingen op haar amendementen.

Translated text

#16

Official text

                    
                    Ik ben begonnen met uit te leggen waarom dat niet in de commissie is gebeurd. Ik ben twee weken afwezig geweest, verontschuldigd wegens ziekte. Daar komt nog bij dat dergelijke resoluties nooit aan onze partij worden voorgelegd, noch om aan mee te werken, noch om te ondertekenen.

Ik heb dat wel degelijk uitgelegd, want anders had u heel mijn uiteenzetting wel degelijk in de commissie gehoord en misschien was u er wel van overtuigd geraakt om wat amendementen op de resolutie goed te keuren?

Translated text

#17

Official text

                    
                    Ik denk dat u kan begrijpen waarom verschillende partijen uw resoluties meestal niet steunen. Ik denk dat dat meer met het democratische aspect heeft te maken, zeker wanneer het gaat over de rechten van vrouwen.

Het strijken van de borsten is echt wel een probleem dat de vrouwen aangaat. Ik hoor van het Vlaams Belang een amendement waarin staat dat de campagne ook een mentaliteitswijziging bij de mannelijke bevolking moet bevorderen. Mevrouw Colen, ik herinner mij dat u vanuit het Vlaams Belang regelmatig de opmerking maakte dat vrouwen aan de haard hoorden. Ik zou het dan ook waarderen als u internationaal geen opmerkingen zou maken.

Mevrouw Colen zit nog steeds in jullie partij. Dus dat blijft gelden.

Translated text

#18

#19

#20

#21

#22

#23

Official text

                    
                    Als u regelmatig naar die landen gaat, dan weet u ook dat, wanneer in de resolutie staat dat de voorlichtingscampagne door Renata met lokale ervaringsdeskundigen wordt gevoerd, de ngo sowieso mannen en vrouwen erbij zal betrekken. Die zin heeft dus geen meerwaarde.

Translated text

#24

Official text

                    
                    Ten tweede, wanneer het gaat over het strafbaar stellen van en hard optreden tegen ongewenst seksueel gedrag, aanranding, verkrachting en mensenhandel, dan moet u ook weten dat de bedoeling van onderhavige resolutie was om specifiek het strijken van borsten onder de aandacht te brengen. Heel veel parlementsleden kenden het bestaan van dergelijk fenomeen zelfs niet. Dat was de hoofdreden.

Bovendien, als men de tekst wil uitbreiden tot mensenhandel, verkrachting, aanranding, dan krijgt men een ongelofelijk brede resolutie. We hebben het hier specifiek over Kameroen, Togo, Benin en Nigeria. Maar mensenhandel is een meer wijdverspreid probleem. Als u regelmatig eens passeert langs het Falconplein in Antwerpen – mevrouw Colen, u bent Antwerpse –, dan kunt u vaststellen dat niet enkel Kameroense jonge vrouwen het slachtoffer worden van mensenhandel, maar een veel bredere groep dan dewelke u hier voorstelt.

Vandaar dat de meerderheidspartijen en ook een aantal partijen uit de oppositie niet akkoord gaan met uw punt twee. Hetzelfde geldt ook voor  5. Dus stel ik gewoon voor dat uw amendementen worden verworpen, mevrouw Colen.

Voor de rest wil ik zeggen dat de commissieleden hard werken aan verschillende resoluties over vrouwen en dat we dat moeten blijven doen. Misschien weet mevrouw Colen niet dat er ook een voorstel van resolutie over verkrachting als oorlogswapen is ingediend; wij zijn dus wel degelijk bezig met die onderwerpen.

Translated text

Second, when it comes to criminalizing and harming unwanted sexual behavior, assault, rape and trafficking in human beings, you should also be aware that the purpose of this resolution was to focus specifically on breast stripping. Many members of parliament did not even know the existence of such a phenomenon. These were the main reasons.

Moreover, if one wants to extend the text to human trafficking, rape, assault, then one gets an incredibly wide resolution. We are speaking here specifically about Cameroon, Togo, Benin and Nigeria. Human trafficking is a wider problem. If you regularly pass through the Falcon Square in Antwerp – Mrs Colen, you are Antwerp – you can find that not only Cameroonian young women are victims of human trafficking, but a much wider group than you present here.

Therefore, the majority parties and also some parties from the opposition do not agree with your second point. The same applies to 5. So I just suggest that your amendments be rejected, Mrs. Colen.

For the rest, I would like to say that the commissioners are working hard on various resolutions on women, and that we should continue to do so. Ms. Colen may not know that a proposal for a resolution on rape as a weapon of war has also been submitted; we are therefore really working on those issues.

#25

Official text

                    
                    Monsieur le président, je ferai mon intervention depuis mon banc au nom de M. François-Xavier de Donnea, qui est co-signataire de cette proposition de loi et qui, étant à l'étranger, n'a pu être présent aujourd'hui.

Notre groupe soutiendra bien évidemment cette proposition de résolution dénonçant ce type de pratique tout à fait barbare et inacceptable. C'est l'occasion de rappeler, comme M. Dallemagne l'a fait en commission, ici à la tribune ainsi que dans son rapport, que nous insistons également sur le suivi des propositions de résolution. Je sais que la présidente de la commission des Relations extérieures y est également attentive. Nous devrons faire en sorte que les propositions de résolution que nous votons ici, en séance plénière, ne restent pas lettres mortes et que les demandes que nous formulons à l'attention du gouvernement soient suivies d'effet, au moyen d'un véritable tableau de suivi qui nous permettra de juger de l'action entreprise par le gouvernement sur la base des recommandations du parlement.

Je le répète. Notre groupe soutiendra bien évidemment ce texte auquel M. de Donnea est particulièrement attaché. Je tenais à vous le dire!

Translated text

Mr. President, I will speak from my bank on behalf of Mr. President. François-Xavier de Donnea, who is co-signator of this bill and who, being abroad, could not be present today.

Our group will, of course, support this proposal for a resolution denouncing this kind of barbaric and unacceptable practice. This is an opportunity to recall, as Mr. Germany has done this in a committee, here at the tribune as well as in its report, which we also insist on the follow-up of the resolutions proposals. I know that the President of the Committee on Foreign Relations is also attentive to this. We will have to make sure that the resolution proposals we vote here in the plenary session do not remain dead letters and that the requests we make to the attention of the government are followed in effect, through a true follow-up table that will allow us to judge the action taken by the government on the basis of the recommendations of the parliament.

I repeat it. Our group will of course support this text to which Mr. Donna is ⁇  attached. I wanted to tell you!

#26

Official text

                    
                    Monsieur le président, je serai extrêmement bref dans la mesure où ce projet de loi a été examiné et voté au cours d'une seule séance de la commission de la Justice, le 20 janvier dernier.

Ce projet de loi vise à abroger la possibilité pour le gouvernement d'interdire l'importation de certaines publications étrangères. Il s'agissait d'une loi de 1936 qui n'est plus appliquée depuis longtemps.

Les discussions ont porté sur la question de savoir s'il fallait maintenir la référence à l'article 383bis du Code pénal, qui avait été introduite et qui disait que la loi était abrogée sans préjudice de l'article 383bis du Code pénal. Dans la discussion qui s'en est suivi, chacun a considéré que cela pouvait prêter à confusion car il y a d'autres lois et d'autres articles, qui visent à lutter notamment contre la pédopornographie, qui ne sont pas abrogés et qui n'étaient pas cités.

Finalement, un amendement visant à remplacer l'article 2 a été introduit. Cet amendement a été approuvé, de même que l'ensemble du texte par douze voix pour et une abstention, celle du Vlaams Belang, qui considère que si la loi est effectivement obsolète, ce serait un mauvais signal à donner au plan idéologique.

Translated text

Mr. Speaker, I will be extremely brief in so far as this bill was considered and voted during a single session of the Justice Committee, on January 20, last year.

This bill aims to abolish the possibility for the government to ban the import of certain foreign publications. It was a law of 1936 which has not been applied for a long time.

The discussions focused on the question of whether the reference to Article 383bis of the Criminal Code, which had been introduced and which said that the law was repealed without prejudice to Article 383bis of the Criminal Code, should be ⁇ ined. In the discussion that followed, each considered that this could cause confusion because there are other laws and other articles, which aim to fight, in particular, against child pornography, which are not repealed and which were not cited.

Finally, an amendment to replace Article 2 was introduced. This amendment was approved, as well as the entire text by twelve votes for and one abstention, that of Vlaams Belang, who considers that if the law is actually obsolete, it would be a bad signal to give to the ideological plane.

#27

#28

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, beste collega’s, in ons land wordt de aangifte van verkrachting door de politie- en hulpdiensten ernstig genomen. Wij moeten ook durven toegeven dat dit vroeger wel anders is geweest.

Ook bij huiselijk geweld en verkrachting binnen het huwelijk treedt een hele machinerie in werking om de slachtoffers te beschermen en de daders te bestraffen. In België kunnen wij het geweld tegen vrouwen helaas niet altijd voorkomen, maar wij kunnen wel optreden en gevolg eraan geven. In vele delen van de wereld is er op dat vlak nog een lange weg af te leggen. Met deze resolutie willen wij aandacht vragen voor één specifieke regio, namelijk Centraal-Amerika en Mexico, want daar is het geweld tegen vrouwen de laatste jaren zichtbaarder geworden. De publieke overheden zijn gevoeliger geworden voor deze problematiek. Sinds kort kan men daar aangifte doen van dit soort misdrijven.

Helaas stellen wij daardoor ook een enorme toename vast. Elk jaar worden letterlijk duizenden vrouwen vermoord. Ik weet niet of u het goed begrijpt. Er worden duizenden vrouwen vermoord. Men zegt mij dat vele gevallen het gevolg zijn van de mogelijkheid tot aangifte van een verkrachting. De dader zou nu eerder zijn slachtoffer vermoorden, dan het gewond achter te laten. Het gaat hier niet toevallig over geweld tegen vrouwen. Vrouwen hebben daar nog altijd als een achtergestelde positie. Er is een beetje discriminatie op basis van het geslacht.

Het heeft weinig zin om na te gaan of het machismo die moorden mogelijk maakt. Ik meen dat wij vooral moeten bekijken wat wij daaraan kunnen doen. Met deze resolutie willen wij vragen dat de Belgische regering haar verantwoordelijkheid neemt, met name in de bilaterale contacten die wij met die landen hebben, maatregelen vraagt tegen die misdaden en hulp biedt bij het onderzoek. Om goede maatregelen te nemen, heeft men natuurlijk een onderzoek nodig. Men moet in kaart brengen wat er misgaat en men moet steun en bescherming geven aan de mensenrechtenverdedigers.

Ik zie sommigen van u kijken. Misschien vraagt u zich af waarom wij hier op donderdag 5 februari in godsnaam moeten spreken over vrouwenmoorden in Mexico. Wat heeft dat te maken met de Belgische politiek en met dit Parlement? Beste collega’s, wij mogen onze ogen niet sluiten voor misdaden in het buitenland. Vorige week was ik met minister De Crem, samen met een aantal collega’s trouwens – ook mevrouw della Faille en de heer Crucke waren mee – op bezoek in Auschwitz en Birkenau. Toen wij daar stonden, met onze muts op, in de ijzige kou, en de rails zagen die naar het kamp leiden, de treinen, de gaskamers en de resten, vroegen wij ons af hoe het in godsnaam vijf jaar kon duren, zonder dat de wereld heeftgereageerd.

Als men daar staat, wordt men klein. Ik besefte dat ik, als voorzitter van de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen, als lid van dit Parlement en als lid van de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen, een taak heb.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, dear colleagues, in our country the report of rape is taken seriously by the police and emergency services. We must also dare to admit that this was different before.

Also in case of domestic violence and rape within the marriage, a whole machine enters into operation to protect the victims and punish the perpetrators. In Belgium, unfortunately, we can not always prevent violence against women, but we can take action and take action. In many parts of the world, there is still a long way to go in this regard. With this resolution, we want to draw attention to one specific region, namely Central America and Mexico, where violence against women has become more visible in recent years. Public authorities have become more sensitive to this issue. Recently, such crimes can be ⁇ .

Unfortunately, this also means a huge increase. Every year, literally thousands of women are murdered. I don’t know if you understand it correctly. Thousands of women are murdered. I am told that many cases are the result of the possibility of reporting a rape. The perpetrator would now rather kill his victim than leave the wounded behind. This is not about violence against women. Women are still in a disadvantaged position. There is a little discrimination based on gender.

It makes little sense to investigate whether the machismo that makes murders possible. I think we should first look at what we can do about it. With this resolution, we would like to ask the Belgian government to take its responsibility, in particular in the bilateral contacts we have with those countries, call for measures against those who commit crimes and provide assistance in the investigation. To take good measures, of course, one needs an investigation. It is necessary to identify what is going wrong and to provide support and protection to human rights defenders.

I see some of you watching. You may be wondering why we should talk about women’s murders in Mexico on Thursday, February 5th. What does this have to do with Belgian politics and this Parliament? We must not close our eyes to crimes abroad. Last week I was with Minister De Crem, along with a number of colleagues – also Mrs. della Faille and Mr. Crucke – visiting Auschwitz and Birkenau. When we stood there, with our hats up, in the icy cold, and saw the rails leading to the camp, the trains, the gas chambers and the remains, we wondered how it could last five years without the world having reacted.

When one stands there, one becomes small. I realized that as chairman of the Committee on Foreign Relations, as a member of this Parliament and as a member of the Committee on Foreign Relations, I have a task.

#29

Official text

                    
                    Wij hebben een taak om misdaden tegen de menselijkheid en misdaden tegen vrouwen in de wereld strafbaar te stellen. Wij moeten niet met de vinger wijzen naar die landen, maar wij moeten onze hand uitsteken en die landen helpen om die misdaden op te sporen en te bestraffen.

Ik hoop dat ik, zoals bij mijn vorige resolutie, ook hier op uw steun kan rekenen. We mogen onze ogen niet sluiten, we mogen niet met de vinger wijzen, maar moeten de hand reiken. Nooit zullen we moeten zeggen dat we het niet hebben geweten.

Translated text

#30

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mevrouw Vautmans, u hoeft niet ongerust te zijn. U krijgt ook hier onze volmondige steun voor uw resolutie.

Ik wil terloops een probleem signaleren omtrent de definitie van vrouwenmoorden die in de toelichting staat en de statistieken die worden gehanteerd.

In de toelichting geeft men officiële cijfers uit Mexico, Guatemala en El Salvador over het aantal vrouwen en meisjes dat het slachtoffer werd van moord. Volgens voetnoot 2 omvatten deze cijfers ook de slachtoffers van verkeersongevallen en brand. Ik vraag mij af waarom zoiets nodig is. Zijn de echte cijfers niet dramatisch genoeg?

Dat is iets wat ik trouwens herhaaldelijk tegenkom in cijfers die door vrouwenraden en door de vrouwenbeweging wordt verspreid. Men vindt de cijfers op zich niet dramatisch genoeg en men verruimt de definities om zodoende elk ongeval te kunnen klasseren als een discriminatie of, in dit geval, zelfs als een moord.

Ik vind dat het probleem op zich al ernstig genoeg is en dat men niet met een dergelijke onwetenschappelijke methode moet werken. Men minimaliseert daarmee alleen maar het probleem, en heel de problematiek van discriminatie ten opzichte van vrouwen riskeert niet ernstig te worden genomen.

Onze partij neemt de problemen in elk geval wel ernstig. Op dat vlak willen wij wat toevoegen aan deze resolutie. Men zegt in de eerste zin van de toelichting dat de resolutie kadert in de globale strategie om wereldwijd het geweld tegen vrouwen uit te bannen. Er is dan geen enkele logische reden om het beschikkend gedeelte van deze resolutie te beperken tot Mexico en Midden-Amerika, tenzij men gewoon de actualiteit – ondertussen al eventjes geleden – wil aannemen om de resolutie goed te keuren.

Dat zijn immers niet de enige landen waarmee ons land bilaterale akkoorden heeft gesloten en waar vrouwen willekeurig worden ontvoerd, mishandeld, verkracht en vermoord. Dat gebeurt ook in andere ontwikkelingslanden waar de overheid en het rechtssysteem niet bereid zijn of niet in staat zijn om in het algemeen maatschappelijk leven de meest elementaire mensenrechten te doen naleven.

Zoals we net hebben gehoord, gebeurt dat dus in Kameroen, in Oost-Congo waar de oorlog werd gebruikt als excuus om alle remmen los te gooien en vrouwen op de meest weerzinwekkende manier te behandelen, in Zuid-Afrika waar het aantal verkrachtingen in verhouding tot het bevolkingsaantal al decennialang het hoogste ter wereld is. Zo kunnen we nog even doorgaan.

Translated text

Mr. President, Mrs. Vautmans, you do not have to worry. You will also receive our full support for your resolution here.

By the way, I would like to point out a problem regarding the definition of female murders in the explanation and the statistics used.

Official figures from Mexico, Guatemala and El Salvador show the number of women and girls killed. According to footnote 2, these figures also include victims of road accidents and fires. I wonder why such a thing is needed. Are the real figures not dramatic enough?

That is something I, by the way, repeatedly find in figures distributed by women’s councils and by the women’s movement. The figures are not considered dramatic enough by themselves and the definitions are broadened so that every accident can be classified as discrimination or, in this case, even as murder.

I think that the problem itself is already serious enough and that one should not work with such an unscientific method. This only minimizes the problem, and the whole problem of discrimination against women risks not to be taken seriously.

In any case, our party takes the problems seriously. In this regard, we would like to add something to this resolution. The first sentence of the explanatory note states that the resolution is the framework of the global strategy to eradicate violence against women worldwide. There is then no logical reason to limit the available part of this resolution to Mexico and Central America, unless one simply wants to assume the actuality – in the meantime already some time ago – in order to approve the resolution.

After all, these are not the only countries with which our country has bilateral agreements and where women are arbitrarily abducted, abused, raped and murdered. This is also the case in other developing countries where the government and the legal system are unwilling or unable to enforce the most basic human rights in the general civil life.

As we just heard, this is happening in Cameroon, in eastern Congo, where war was used as an excuse to throw all the brakes and treat women in the most disgusting way, in South Africa, where the number of rape in relation to population has been the highest in the world for decades. In this way we can continue for a moment.

#31

Official text

                    
                    Daarom hebben wij amendementen ingediend waarin wij, conform de bedoeling om in een globale strategie het geweld wereldwijd te bannen, de regering oproepen om in de bilaterale contacten die zij heeft met alle landen waar de rechtstaat faalt met betrekking tot geweld gepleegd op vrouwen, toe te zien op het naleven van internationale verdragen betreffende de mensenrechten, niet alleen met verklaringen op internationale fora, maar ook in de eigen binnenlandse praktijk.

Wat mij opvalt wanneer men het even nakijkt, is dat veel van de landen waarover wij hier spreken wel ondertekenaar zijn van al de nodige internationale verdragen uitgaande van de Verenigde Naties om geweld tegen vrouwen in te dijken en in te perken, maar blijkbaar wordt er buiten de handtekening van hen niets meer gevraagd door de internationale gemeenschap.

Onze amendementen willen dus die van de meerderheid versterken. Wij scharen ons unaniem achter deze resolutie.

Translated text

#32

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, het voorliggend ontwerp werd ons overgezonden door de Senaat en is ontstaan uit bezorgdheid over de situatie van de vreemdelingen die geen officiële documenten kunnen voorleggen waaruit hun ouderband of aanverwantschap blijkt in het kader van de gezinshereniging. De minister wees er in haar uiteenzetting op dat de voorgestelde wetswijziging een evenwicht moest inhouden tussen enerzijds de rechten van de vreemdeling en anderzijds de beteugeling van de mogelijke misbruiken die kunnen leiden tot situaties van mensenhandel en kindersmokkel.

Een oplossing werd gevonden door de wijziging van artikel 12bis van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, dat handelt over de bewijzen die moeten worden voorgelegd.

Het voorkeurregime, dat tot nu toe enkel toepasbaar is op vluchtelingen, wordt uitgebreid tot de gezinshereniging met een vreemdeling die geen vluchteling is, voor zover hij kan aantonen dat hij in de onmogelijkheid is om zijn band met de vreemdeling die hier verblijft, met officiële documenten te bewijzen.

Het ontwerp voorziet in een cascadesysteem. Zo kan de vreemdeling andere geldige documenten voorleggen indien hij niet in de mogelijkheid is om officiële documenten voor te leggen. Een omzendbrief zal later aangeven wat precies wordt verstaan onder “andere geldige documenten”, dit om de rechtszekerheid te verhogen.

De lijn zal eveneens worden doorgetrokken naar de gezinshereniging ten aanzien van een Belg of EU-burger, door een wijziging van het gelijkaardig artikel 44 van het koninklijk besluit van 8 oktober 1981. Dit wetsontwerp moet door de organisatie van een transparant systeem in artikel 12bis van de wet van 15 december 1980 de situatie van onmogelijkheid om officiële documenten voor te leggen, definitief uit de weg helpen.

De heer Cornil drukte namens zijn fractie zijn tevredenheid uit over de mogelijkheden die door het ontwerp worden geboden aan de vreemdelingen die door omstandigheden hun bloed- of aanverwantschap met de gezinshereniger niet kunnen aantonen. Hij betreurt echter wel dat de mogelijkheid om gebruik te maken van de akte van bekendheid, zoals voorzien in het toegevoegde wetsvoorstel, niet wordt aangehouden. De minister wijst op de mogelijkheden tot misbruik die kunnen voortvloeien uit de akte van bekendheid en stelt dat het DNA-onderzoek in de praktijk het meest sluitend bewijs levert in het kader van de procedure van gezinshereniging.

De heer De Man is gekant tegen elke verdere uitbreiding van de mogelijkheden tot gezinshereniging. In vele gevallen betreft het volgens de spreker immers gevallen van gezinsvorming. Bovendien worden volgens de heer De Man vandaag reeds andere documenten gebruikt ter staving van de gezinsbanden en hij informeert hiernaar bij de minister.

Translated text

Mr. Speaker, the present draft was transmitted to us by the Senate and arose from concerns about the situation of foreigners who cannot present official documents showing their parenthood or affinity in the context of family reunification. The Minister pointed out in her presentation that the proposed legislative amendment should balance between, on the one hand, the rights of the foreigner and, on the other hand, the mitigation of possible abuses that can lead to situations of human trafficking and child trafficking.

A solution was found by the amendment of Article 12bis of the Act of 15 December 1980 on the entry into the territory, residence, establishment and removal of foreigners, which deals with the evidence to be presented.

The preferential regime, which has so far been applicable only to refugees, will be extended to include family reunification with a foreigner who is not a refugee, insofar as he can demonstrate that he is unable to prove his relationship with the foreigner who resides here by official documents.

The design provides for a cascade system. For example, the foreigner can present other valid documents if he is not able to present official documents. A circulation letter will later indicate what exactly is meant by “other valid documents”, this to increase legal certainty.

The line will also be extended to the family reunification in respect of a Belgian or EU citizen, by amending the similar article 44 of the Royal Decree of 8 October 1981. Through the organization of a transparent system in Article 12bis of the Act of 15 December 1980, this bill is intended to help eliminate the situation of impossibility to present official documents.

Mr Cornil expressed, on behalf of his group, his satisfaction with the possibilities offered by the draft for foreigners who, due to circumstances, cannot demonstrate their blood or affinity with the family reunifier. However, he regrets that the possibility of using the act of awareness, as provided in the annexed bill, is not withheld. The Minister points out the possibilities of abuse that may arise from the act of awareness and states that in practice the DNA test provides the most conclusive evidence in the context of the family reunification procedure.

Mr De Man opposes any further expansion of the possibilities for family reunification. In many cases, according to the speaker, it is a case of family formation. In addition, according to Mr. De Man, other documents are already being used today to prove the family ties and he informs the minister about this.

#33

Official text

                    
                    De minister wijst op de documenten die hiervoor nu reeds worden toegelaten in de bestaande procedure voor erkende vluchtelingen. Deze zullen worden opgenomen in de reeds eerder vermelde omzendbrief. Het betreft een niet-exhaustieve lijst.

De heer Collard is tevreden met de voorgestelde wijzigingen en wijst eveneens het gebruik van de akte van bekendheid van de hand. De mogelijkheden tot misbruik zouden in dat geval veel te hoog zijn. Hij ziet meer zekerheid in de toepassing van het DNA-onderzoek. Anderzijds wijst de heer Collard op de hoge kostprijs van dergelijk DNA-onderzoek. Hij stelt namens zijn fractie dan ook voor om het DNA-onderzoek in deze dossiers kosteloos te maken. De minister erkent het probleem van de hoge kostprijs en laat onderzoeken om bij een volgende budgetcontrole hiervoor de nodige middelen te bekomen.

Het ontwerp werd uiteindelijk aangenomen met 10 stemmen tegen 1.

Translated text

#34

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega’s, het wetsontwerp tot wijziging van artikel 12bis van de vreemdelingenwet handelt over de aanvraag van een verblijfsmachtiging van onbeperkte duur, en dat met het oog op gezinshereniging.

Het gaat onder meer over de bewijzen die ter zake moeten worden voorgelegd. Men moet de band bewijzen met wie men wil worden herenigd.

Eerst en vooral dit, collega’s, die zogenaamde gezinshereniging vormt op dit moment het belangrijkste immigratiekanaal. In de overgrote meerderheid van de gevallen gaat het niet om gezinshereniging, maar om gezinsvorming, doordat – het fenomeen is bekend – de grote meerderheid van de hier verblijvende vreemdelingen bewust een partner gaat zoeken in het land van herkomst.

Vandaag wordt voorgesteld het voorkeursregime, dat nu enkel geldt voor familieleden van erkende vluchtelingen, uit te breiden tot vreemdelingen die geen vluchtelingen zijn. Zoals gezegd door de rapporteur, bestaat er een cascadesysteem. De vreemdeling die kan aantonen dat hij zich in de onmogelijkheid bevindt door middel van officiële documenten – daarmee wordt bedoeld: gelegaliseerde akten van de burgerlijke stand, bijvoorbeeld geboorteakten en huwelijksakten – de ingeroepen bloedband of verwantschapsband aan te tonen, mag die door andere geldige bewijzen vervangen. Bij die andere geldige bewijzen stellen wij grote vraagtekens.

Zoals daarjuist gezegd, zal een rondzendbrief bepalen wat moet worden begrepen onder “andere geldige bewijzen.” Uit het verslag kan men afleiden dat het gaat om geboorteakten, geboortecertificaten, geboorteattesten, huwelijksakten, notariële akten, nationale identiteitskaarten die de afstammingsband vermelden, huwelijkscontracten, uittreksels van geboorteregisters, vervangende vonnissen enzovoort.

Mevrouw de minister, zoals gezegd in de commissie is het Vlaams Belang ervan overtuigd dat door de wetswijziging de misbruiken van het systeem van de zogenaamde gezinshereniging nog weliger zullen tieren dan voorheen. De controle door de bevoegde dienst van de echtheid van de voorgelegde bewijzen zal aanzienlijk worden bemoeilijkt door de uitbreiding van het gunstregime, dat nu geldt voor erkende vluchtelingen en dus wordt uitgebreid tot de familieleden van alle vreemdelingen.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, the draft law amending Article 12bis of the Foreigners Act concerns the application for a residence permit for an unlimited duration, and that for the purpose of family reunification.

This includes the evidence that must be submitted in the matter. One must prove the bond with whom one wants to be reunited.

First and foremost this, colleagues, that so-called family reunification is currently the main immigration channel. In the vast majority of cases, it is not family reunification, but family formation, because – the phenomenon is known – the vast majority of foreigners residing here will consciously seek a partner in the country of origin.

Today, it is proposed to extend the preferential regime, which now only applies to family members of recognised refugees, to foreigners who are not refugees. As the rapporteur said, there is a cascade system. The foreigner who can prove that he is in the impossibility by means of official documents – meaning: legalized acts of civil status, such as birth and marriage acts – to prove the blood bond or relative relationship invoked, may replace it with other valid evidence. With regard to these other valid evidence, we raise great questions.

As previously stated, a circular letter will determine what should be understood by “other valid evidence.” From the report it can be inferred that these are birth certificates, birth certificates, birth certificates, marriage acts, notarial acts, national identity cards that indicate the descent relationship, marriage contracts, extracts from birth registers, substitute judgments, and so on.

As stated in the committee, the Flemish Belang is convinced that through the legislative change the abuses of the so-called family reunification system will increase even more than before. The verification by the competent service of the authenticity of the submitted evidence will be significantly complicated by the extension of the preferential regime, which now applies to recognised refugees and thus is extended to the family members of all foreigners.

#35

Official text

                    
                    De kans op fraude neemt toe, mede gelet op het feit dat corruptie in de landen van herkomst vaak schering en inslag is.

Mevrouw de minister, hoe zullen uw diensten in hemelsnaam kunnen verifiëren of een notariële akte geen valse verwantschap vermeldt? Hoe zullen uw diensten in hemelsnaam kunnen verifiëren of bijvoorbeeld een huwelijksakte niet werd vervalst en door corruptie werd verkregen?

De kans op fraude neemt dus toe, maar de Open Vld heeft daarmee geen probleem. Nogmaals wordt bewezen dat Open Vld voor open grenzen staat.

Mijnheer Schiltz, dat klopt absoluut. Er is door verschillende mensen – niet alleen door leden van het Vlaams Belang – duidelijk op gewezen dat het risico van fraude vrij groot is. Voornoemd risico zal nu nog toenemen. Er is op het vlak van regularisaties en naturalisaties blijkbaar nog niet genoeg gefraudeerd. Er zal nu ook nog beter en meer dan ooit kunnen worden gefraudeerd op het vlak van de verblijfsmachtigingen voor de zogenaamde gezinsherenigers.

Collega’s, meer in het algemeen zou ik er nogmaals op willen wijzen dat slechts één partij wakker ligt van de vraag hoeveel niet-Europese vreemdelingen België nog kan toelaten, vooraleer aan de samenleving onherroepelijke schade wordt toegebracht. Ik heb het dan heus niet alleen over onze kreunende sociale zekerheid en over de stijgende criminaliteit, maar ook over de islamisering van onze steden, over het verdwijnen van de sociale cohesie, over het waardepatroon dat onze voorouders hebben uitgebouwd en over de fundamenten van onze beschaving zelf, die dreigen te worden vernietigd door een steeds groter wordende, onze cultuur uitspuwende groep allochtonen.

Mevrouw de minister, de groene en rode voorstanders van een opendeurpolitiek noemen u een harde tante. Het tegendeel is in feite waar. Door de voorliggende wetswijziging, waar u honderd procent achter staat, zal de immigratiesneeuwbal nog maar eens toenemen, net als door uw massale regularisaties en uw pleidooi voor nieuwe gastarbeiders trouwens.

Het Vlaams Belang is de enige partij die een einde aan de onophoudelijke en massale toestroom van niet-integreerbare vreemdelingen wil maken. Collega’s, vandaag wil geen enkele, andere partij luisteren. Ik ben er echter gerust in: ooit komt de slinger terug en zal de kiezer ons gelijk geven.

Translated text

The likelihood of fraud is increasing, in particular given the fact that corruption in the countries of origin is often blatant.

How will your services in the name of God be able to verify that a notarial act does not indicate a false relationship? How will your services be able to verify, for example, whether a marriage certificate was not forged and obtained by corruption?

The likelihood of fraud is therefore increasing, but the Open Vld has no problem with this. Once again it is proven that Open Vld stands for open borders.

Mr Schiltz, that is absolutely true. Several people – not just members of the Flemish Interest – have clearly pointed out that the risk of fraud is quite high. The above-mentioned risk will now increase. There is apparently not enough fraud in terms of regularizations and naturalizations yet. There will now also be even better and more than ever possible fraud in the area of residence permits for the so-called family reunificators.

Colleagues, more generally, I would like to point out once again that only one party is awake to the question of how many non-European foreigners Belgium can still admit, before irreversible damage to society is inflicted. I am speaking not only about our crumbling social security and the rising crime, but also about the Islamization of our cities, about the disappearance of social cohesion, about the value pattern developed by our ancestors, and about the foundations of our civilization itself, which are threatened to be destroyed by an ever-growing group of immigrants, exhausting our culture.

Mrs. Minister, the green and red supporters of an open-door policy call you a tough aunt. The opposite is actually true. As a result of the upcoming legislative amendment, which you are 100 percent behind, the immigration snowball will increase again, as will your mass regularizations and your plea for new host workers, by the way.

The Flemish Interest is the only party that wants to end the unstoppable and massive influx of non-integrable foreigners. Today, no one wants to listen to the other party. However, I am confident: someday the slinger will return and the voter will give us the right.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#26	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#26	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#26	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#27	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#28	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★