plenum van 2005-05-18 18:30:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2005-05-18 18:30:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/51/ip138.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
51K1659	11/03/2005	✔	Proposition de résolution relative à l'instauration du 17 mai comme journée nationale de lutte contre l'homophobie.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

#0

#1

#2

#3

#4

#5

Official text

                    
                    Ze noemen ons niet voor niets de genereuzen.

Mijnheer de voorzitter, eerst en vooral bedankt omdat u mij het woord geeft.

Om met de deur in huis te vallen, mijnheer de voorzitter, moet ik u bekennen dat ik vrij verbaasd was — en dat is een eufemisme — toen ik kennis nam van het feit dat precies vandaag een voorstel van resolutie op de agenda stond ertoe strekkende om op 17 mei een nationale dag uit te roepen ter bestrijding van de homofobie. Ik was verbaasd, mijnheer de voorzitter, omdat wij hier precies zes dagen geleden — zelfs nog geen week— het toch zeer intense debat over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde hebben begraven ten gevolge van een capitulatie op alle fronten van de Vlamingen. Mijnheer de voorzitter, in dat debat hebben de Franstaligen alles binnengehaald wat ze wilden, namelijk geen splitsing, en hebben de Vlamingen gecapituleerd.

De onderliggende toon die op dat ogenblik al weken gebruikt werd om de Vlamingen ervan te overtuigen hun combativiteit te laten varen, werd voornamelijk verspreid door de gezagsgetrouwe media met argumenten dat de burger daar niet van wakker ligt.

Dat is niet de zorg van de burger, niet in Vlaanderen en nergens anders; de burger ligt hiervan niet wakker. Om het plastisch te formuleren heeft de voorzitter van sp.a — ik weet niet of hij voorzitter is van sp.a-spirit, dat is mij nooit helemaal duidelijk geworden — zelfs de uitdrukking "dit is probleem 177" in de mond genomen.

Mijnheer de voorzitter, toen ik minder dan een week later geconfronteerd werd met de agenda van de vergadering van vandaag en daarop "Voorstel van resolutie om 17 mei uit te roepen tot nationale dag ter bestrijding van de homofobie" zag staan, dacht ik: eindelijk iets waar de burger wel van wakker ligt. Dat moet wel, want anders moesten wij vorige week die problematiek rond Brussel-HalleVilvoorde niet zo vlug opkuisen om eindelijk weer over te gaan tot de orde van de dag en de echte problemen, zoals de regering ons zei. Eindelijk is er iets waar de burger echt van wakker ligt.

Ik ben dat voorstel gaan inkijken. Tegelijkertijd heb ik een beetje onderzocht hoe dat allemaal totstandgekomen is. Het is toch heel verbazend om dat heel belangrijke voorstel nu pas te zien komen. 17 mei ligt nu immers reeds een paar dagen achter de rug. Het is dus rijkelijk laat.

Het is ook verbazend dat de verslaggever, die nochtans deel uitmaakt van een partij die de zaak van de seksuele minderheden hoog in het vaandel geschreven heeft, zelfs de moeite niet gedaan heeft om aanwezig te zijn en dat ook de regering ons daarnet vriendelijk de toestemming gevraagd heeft - ik kan ze dat niet verwijten - om het Parlement bij het begin van de bespreking te verlaten.

Ik bekijk het voorstel en ik zie dat het ondertekend is door mevrouw Marie-Claire Lambert, door de heer Yvan Mayeur, door mevrouw Valérie Déom en door mevrouw Karine Lalieux. Mijnheer de voorzitter, neem mij niet kwalijk, maar waar zijn zij? 

Où sont-ils? Ze zijn er niet. De rapporteur is er niet en de indieners zijn er niet. Wat is dat voor een verhaal?

Ik heb het een beetje beter gelezen. Ik heb vastgesteld dat de indieners ervan uitgaan dat er in het westen van Europa in het algemeen en in dit land in het bijzonder in feite geen echte problemen zijn voor homoseksuelen. Ze zeggen het niet met zoveel woorden, alhoewel ik lees dat homoseksualiteit nu vrijer dan ooit tevoren kan worden beleefd. Homoseksualiteit treft men nu immers zowat overal aan: op straat, in de pers, op televisie en op de bioscoopschermen. Homoseksualiteit zou zelfs volkomen aanvaard zijn, wat blijkt uit de recente vooruitgang die in verscheidene landen op wetgevend vlak werd geboekt met betrekking tot de erkenning van homokoppels. Ze geven het zelf toe.

Het probleem rijst hier dus helemaal niet. Dat is niet mijn standpunt. Het is hun standpunt en wie ben ik om daaraan te twijfelen? De waarheid is zelfs nog anders. In de gemaakte opsomming hebben ze het niet over de politiek. Ik kan mij nochtans niet van de indruk ontdoen dat ook in de politiek de homoseksualiteit apert aanwezig is zonder dat dit voor problemen zorgt. Wij hebben hier zelfs een wetgeving die homohuwelijken mogelijk maakt. Ik geef graag toe dat ik daar persoonlijk tegen was.

Het probleem doet zich hier niet voor. Dat zeggen zij ook met zoveel woorden. Ze verwijzen wel naar de geschiedenis waar het probleem ooit is gerezen. Ze verwijzen naar de Goelag Archipel en naar de concentratiekampen in nazi-Duitsland. Dat is echter het verleden. Op dit ogenblik is er geen probleem.

Wat zij wel zeggen, en niet ten onrechte, is dat het zich nog in het buitenland voordoet en dat er heel wat landen zijn waar iemand die, laten wij zeggen, als homoseksueel wordt herkend, ernstige problemen kan hebben: in Afrika bijvoorbeeld, en in Arabische landen. Ik geef u wat voorbeelden. Homoseksuele handelingen zijn bij wet verboden in Algerije, Senegal, Kameroen, Ethiopië, Libanon, Jordanië, Armenië, Koeweit, Bosnië, Nicaragua. In een aantal landen kunnen homo's een veroordeling oplopen van meer dan 10 jaar gevangenisstraf: Niger, Libië, Syrië, Maleisië, Cuba, Jamaica, India.

Terloops — maar ik kom daar straks op terug — Niger is een islamitisch land, Libië is een islamitisch land, Syrië is een islamitisch land, Maleisië is een islamitisch land. Cuba is een communistisch land. Jamaica is een land met een Afrikaanse cultuur. U weet wel: reggae, enzovoort. India is gedeeltelijk islamitisch.

In een aantal landen voorziet de wet zelfs in levenslange hechtenis, onder meer in Oeganda. In een tiental staten kan homoseksualiteit daadwerkelijk bestraft worden met de doodstraf. Voorbeelden zijn: Afghanistan, een islamitisch land; Iran, een islamitisch land; SaoediArabië, een islamitisch land. Er zijn er nog andere maar ik stop hier mijn toelichting.

Met andere woorden, indien er ergens homofobie bestaat, is het niet hier maar vooral in wat overblijft van de communistische regimes, in voormalig communistische landen, en vooral in Afrika en/of in islamitische landen. Daar bestaat het probleem wel.

Mijnheer de voorzitter, wat gaan wij daar nu tegen doen? Als ik de indieners, die hier afwezig zijn, mag geloven, gaan wij hier elk jaar op 17 mei een dag tegen de homofobie organiseren.

Laten we toegeven dat dat weinig zinvol is. Ik zie Fidel Castro ergens in Havana al achter zijn sigaar zitten en zeggen dat Cuba moet opletten, omdat het land nog altijd een wet heeft die homo's voor tien jaar in de gevangenis opsluit, terwijl België een dag tegen de homofobie organiseert. Ik zie de machthebbers in Iran of Afghanistan al zeggen dat ze met hun wetgeving, waardoor homo's ter dood kunnen worden veroordeeld, moeten opletten, omdat België een dag tegen de homofobie heeft.

Mijnheer de voorzitter, niemand gelooft dat verhaal. Niemand gelooft dat dat enig effect zou kunnen hebben, zelfs de indieners niet. Zij zijn hier immers niet aanwezig, net zomin als de rapporteur. Mijnheer de voorzitter, ik herhaal dat de rapporteur deel uitmaakt van een partij, waarvan mag worden aangenomen dat ze de aalmoezenier is van de politieke correctheid en het progressieve denken. Zelfs zij zijn er niet. Ze geloven niet in het voorstel.

Mijnheer de voorzitter, wat blijft dan over van het voorstel van resolutie? Welnu, het is een hoop gebakken, progressieve lucht. Het is een zinloos voorstel. Het staat echter wel bol en overeind van politieke correctheid, dat wel. Dit is de enige reden waarom het werd ingediend: het politiek correct zijn tot het bittere einde en tot in het meest absurde. Politiek correct zijn tot in de kist, dat is het.

Mijnheer de voorzitter, merkwaardig genoeg, wanneer zij dan werkelijk iets zouden kunnen doen aan wat homofobie wordt genoemd, bijvoorbeeld wanneer zij andere landen met een wetgeving die ik daarstraks aan de kaak stelde, bezoeken en er contacten leggen, dan doen zij niets.

Mijn goede fractievoorzitter, de heer Annemans, is nog niet zo lang geleden samen met de kamervoorzitter en de fractieleiders op bezoek geweest in Libië, een land waar de homofobie heel sterk bestaat. Goede collega, u hebt mij in uw verslag aan de fractie niet verteld dat ginds enig initiatief van België is gekomen om aan Kadhafi te zeggen: het moet nu gedaan zijn met die homofobie.

Sterker, de heer Stevaert, zo'n beetje de paus van het progressief denken in Vlaanderen, is al meer dan eens naar Cuba gegaan, bij Fidel Castro. Het is eigenlijk ook een beetje úw voorzitter. Hij heeft daar waarschijnlijk goede sigaren mogen roken en daar, in de bars waar vroeger Hemingway rondhing, in Havanna, lekkere cocktails mogen gaan drinken op basis van de lokale rum. Maar ik heb niet gehoord, goede collega, dat de heer Stevaert aan Fidel gezegd heeft: "Jongen, ge moet iets doen, want ge ambeteert de homo's in dit land". Neen, daar doet men niks.

Waarom doet men niets op bezoek in Cuba, in Libië of in nog andere landen, waarvan ik voorbeelden kan geven? Die andere voorbeelden wil ik u toch niet onthouden. Wat in Afrika al wordt verteld over homoseksualiteit! Ik citeer bijvoorbeeld de heer Mugabe, die toch nog niet zo lang geleden een van de grote coryfeeën was van "la gauche bien pensante", in De Morgen, ook een krant waaraan niet getwijfeld mag worden, de osservatore romano van het progressief denken in Vlaanderen. Op 23 maart zegt de heer Mugabe het volgende. "De Britse regering probeert homoseksualiteit te bevorderen. Wij" — het is een toespraak tot stamhoofden — "als stamhoofden moeten vechten tegen dergelijke westerse praktijken en onze cultuur respecteren. Britse homo's" — ik weet niet waarom hij uitsluitend iets tegen Britten heeft; dat is waarschijnlijk iets speciaal — "zijn erger dan honden en varkens, omdat ze geen verschil maken tussen mannetjes en vrouwen", aldus Mugabe, coryfee van links, tot voor een paar jaar. Dat is nu voorbij.

Ik geef een ander citaat, weer van de heer Mugabe, deze keer gevonden in De Standaard van 22 april 2000. Hij heeft het over homo's en zegt: "Het zijn sodomieten en geperverteerden, erger dan honden en varkens."

Nu denkt u: tja, dat is de heer Mugabe en met de heer Mugabe hebben we ondertussen toch wel wat problemen gehad. Hij is geen coryfee meer. Dat is juist.

Maar ik heb nog andere citaten gevonden, van andere Afrikaanse leiders.

Ik zal ze u niet allemaal voorlezen, het zou eentonig worden, maar ik geef u toch een voorbeeld, alweer uit De Morgen van 22 maart 2001, Sam Nujoma, u weet wel, de bevrijder van Namibië, nog een van de grote helden van links, die letterlijk zegt en ik citeer: "de republiek Namibië staat geen homoseksualiteit toe. De politie heeft het bevel gekregen homo's en lesbiennes aan te houden, ze in de gevangenis te stoppen en ze te deporteren". Aldus Sam Nujoma, bijna heilig verklaard door la gauche bien pensante. Bijna heilig verklaard.

Wanneer men dus contact heeft met die landen — want in Namibië hebben wij ontwikkelingssamenwerking — wanneer men op bezoek is in die landen, wanneer men officiële delegaties ontvangt van die landen, dan zwijgt men over heel die problematiek. Het is toch eigenaardig. Wij moeten hier een dag organiseren tegen de homofobie terwijl ze niet bestaat maar daar waar ze bestaat, daar zwijgen we erover. Wat is de verklaring? Wel, de verklaring is weer de politieke correctheid want, zoals ik het daarnet zei, hier een dag organiseren tegen homofobie is politiek correct maar kritiek hebben op Cuba, dat kan toch niet, dat is politiek niet correct en dat doe je dan niet, zelfs niet wanneer het over homohaat gaat. Zo eenvoudig is dat. 

Ik herhaal dus, voorzitter, dat het voorstel dat hier naar voren gebracht werd, gebakken progressieve lucht is die bol staat van politieke correctheid. Wanneer men dan nog verder nadenkt en dus vaststelt dat het voornamelijk in die laatste communistische landen of in Afrikaanse en/of islamitische is dat men geconfronteerd wordt met deze harde aanpak van het fenomeen homoseksualiteit, wanneer men dat vaststelt, dan moet men zich toch vragen durven te stellen over de multiculturele maatschappij. Immers, wat is de multiculturele maatschappij die sommigen ons hier absoluut willen opdringen?

Het is een maatschappij waar naast onze traditionele westerse cultuur ook een islamitische cultuur ontstaat en een Afrikaanse en misschien nog andere culturen.

Ik stel mij de vraag — dat is wellicht ook niet politiek correct — of wij met die multiculturele maatschappij, door die culturen bij ons binnen te halen, tegelijkertijd de homofobie niet binnenhalen. Ik ben niet de enige die deze vraag stelt. De Morgen — blijkbaar het evangelie in deze materie — van 17 mei 2005 publiceerde een artikel over een Amerikaanse journalist die aan het hoofd staat van een aantal homobladen die verschijnen in New York en Washington. De Amerikaanse journalist had de fout gemaakt om met zijn vriendje op wandel te gaan door Amsterdam. Hij werd er aangevallen door jonge allochtonen en werd duchtig in mekaar geslagen. In zijn conclusie over heel de zaak stelt de journalist dat er volgens veel Nederlanders — hij ontving veel sympathiemail uit Nederland — sprake is van de Dutch cultural war, een oorlog tussen de westerse en de islamitische cultuur. Dat zijn niet mijn woorden, maar de woorden van een Amerikaanse journalist die homobladen uitgeeft. Bijgevolg maak ik gebruik van deze situatie, of beter van de voorliggende tekst van voorstel van resolutie, om — opnieuw politiek niet correct — een aantal vragen te stellen bij hetgeen men de zegeningen van de multiculturele maatschappij kan noemen. De conclusie die ik hieruit gehaald heb, mijnheer de voorzitter, is dat men consequent moet handelen als men iets wil doen, dat men de echte problemen moet aanpakken en ijveren voor de rechten van de mens, ook van de homoseksuelen, waar ze werkelijk in het gedrang worden gebracht, zoals bijvoorbeeld in Cuba.

Het is voor mij ondenkbaar dat een progressief politiek figuur als Steve Stevaert nog naar Cuba zou gaan, althans zolang deze situatie daar bestaat. 

Ik heb dan ook een amendement ingediend, dat in feite een soort van alternatief voorstel van resolutie is. Ik stel daarin namens mijn fractie dat indien de homofobie moet aangepakt worden, het moet gebeuren waar ze echt bestaat. Dat dit niet politiek correct is, zal ons een zorg zijn! Mijn fractie is het gewoon niet politiek correct te zijn. Wij hebben dan ook in dit voorstel van resolutie gevraagd dat er concrete maatregelen zouden getroffen worden ten overstaan van die landen waar homoseksualiteit nog steeds strafbaar is. Ik herhaal het: het is ondenkbaar dat nog een politiek leider van bij ons, zeker van een progressieve partij zoals de socialistische partij, naar Cuba zou gaan. Ondenkbaar! 

Vervolgens is het de plicht van onze regering om de bevolking te waarschuwen tegen de gevaren van de multiculturele maatschappij. Ik meen met voldoende argumenten te hebben aangeduid dat de multiculturele maatschappij in feite de traditionele Europese waarden zoals tolerantie en verdraagzaamheid, zeer sterk in het gedrang zou kunnen brengen. 

Het is, collega's, ons aller plicht om te waken over het overleven van deze mooie waarden: de tolerantie en de verdraagzaamheid. Het is in die zin dat ik u wil oproepen om morgen mijn amendement goed te keuren. Ik dank u alvast op voorhand en dank u nu voor uw aandacht.

Translated text

They do not for nothing call us the generous.

First and foremost, thank you for giving me the word.

To fall by the door, Mr. Speaker, I must confess that I was quite surprised — and that is an euphemism — when I took note of the fact that just today a proposal for a resolution was on the agenda aimed at proclaiming a national day to combat homophobia on 17 May. I was surprised, Mr. Speaker, because here exactly six days ago — not even a week yet — we buried the yet very intense debate about the split of Brussels-Halle-Vilvoorde as a result of a capitulation on all fronts of the Flemish. Mr. Speaker, in that debate, the French speakers got everything they wanted, namely no division, and capitulated the Flamings.

The underlying tone used for weeks at the time to persuade the Flaming to let go of their combativity was mainly spread by the authoritative media with arguments that the citizen is not awake of it.

This is not the concern of the citizen, not in Flanders or anywhere else; the citizen is not awake of this. To formulate it in a plastic way, the chairman of sp.a — I don’t know if he is the chairman of sp.a-spirit, which has never become quite clear to me — has even taken the phrase “this is problem 177” into his mouth.

Mr. Speaker, when I was confronted with the agenda of today’s meeting less than a week later and there was a “Proposal for a resolution to proclaim 17 May as a national day to combat homophobia,” I thought: finally something that the citizen is awake of. That must be, because otherwise we would not have had to look up the problem around Brussels-HalleVilvoorde last week so quickly to finally go back to the agenda and the real problems, as the government told us. Finally, there is something that the public is really awake from.

I am going to look at that proposal. At the same time, I investigated a little how all this came about. It is very surprising to see this very important proposal only now. The 17th of May is already a few days behind. It is richly late.

It is also surprising that the reporter, who, however, is part of a party that has written the affair of sexual minorities highly in the flag, has not even made the effort to be present and that the government has also gently asked us for permission – I cannot blame them for that – to leave the Parliament at the beginning of the discussion.

I look at the proposal and I see that it has been signed by Mrs. Marie-Claire Lambert, by Mr. Yvan Mayeur, by Ms. Valérie Déom and by Ms. Karine Lalieux. Please do not apologize, but where are they? Their

Where are they? They are not there. The rapporteur is not there and the applicants are not there. What is this a story?

I read it a little better. I have found that the applicants assume that there are in fact no real problems for homosexuals in Western Europe in general and in this country in particular. They do not say it in so many words, although I read that homosexuality can now be experienced more freely than ever before. Homosexuality is now found almost everywhere: on the streets, in the press, on television and on the cinema screens. Homosexuality would even be fully accepted, as evidenced by recent legislative progress made in several countries regarding the recognition of gay couples. They admit it themselves.

The problem does not arise here at all. That is not my position. It is their position and who am I to doubt it? The truth is even different. In the list they are not talking about politics. However, I cannot get rid of the impression that homosexuality is also present in politics without causing problems. We even have legislation here that allows gay marriages. I would like to admit that I was personally against it.

The problem does not exist here. They say that with so many words. They refer to the history where the problem once arose. They refer to the Goelag Archipelago and to the concentration camps in Nazi Germany. However, that is the past. At the moment there is no problem.

What they say, and not wrongly, is that it still occurs abroad and that there are many countries where someone who, say, is recognized as homosexual can have serious problems: in Africa, for example, and in Arab countries. I will give you some examples. Homosexual acts are prohibited by law in Algeria, Senegal, Cameroon, Ethiopia, Lebanon, Jordan, Armenia, Kuwait, Bosnia, Nicaragua. In a number of countries, homosexuals can be sentenced to more than 10 years in prison: Niger, Libya, Syria, Malaysia, Cuba, Jamaica, India.

By the way — but I will return to that later — Niger is an Islamic country, Libya is an Islamic country, Syria is an Islamic country, Malaysia is an Islamic country. Cuba is a communist country. Jamaica is a country with an African culture. Reggae and so on. India is partially Islamic.

In some countries, the law even provides for life imprisonment, including in Uganda. In a dozen states, homosexuality can actually be punished with the death penalty. Examples include: Afghanistan, an Islamic country; Iran, an Islamic country; Saudi Arabia, an Islamic country. There are others, but I will end my explanation here.

In other words, if there is homophobia anywhere, it is not here but especially in what remains of the communist regimes, in former communist countries, and especially in Africa and/or in Islamic countries. There is the problem.

Mr. Speaker, what are we going to do about this now? If I can believe the applicants, who are absent here, we will organize here every year on 17 May a day against homophobia.

Let us admit that it makes little sense. I see Fidel Castro sitting somewhere in Havana already behind his cigar and saying that Cuba should be careful, because the country still has a law that holds homosexuals in prison for ten years, while Belgium organizes a day against homophobia. I see the rulers in Iran or Afghanistan already saying that they should be careful with their legislation, which allows homosexuals to be sentenced to death, because Belgium has a day against homophobia.

No one believes this story. No one believes that this could have any effect, not even the applicants. They are not present here, just like the rapporteur. Mr. Speaker, I repeat that the rapporteur is part of a party which can be assumed to be the almsayer of political correctness and progressive thinking. Even they are not there. They do not believe in the proposal.

What remains of the proposal for a resolution? Well, it’s a lot of baked, progressive air. This is a meaningless proposal. However, it is full of political correctness, of course. This is the only reason why it was submitted: the political correctness to the bitter end and to the most absurd. Politically correct to the coffin, that is.

Mr. Speaker, curiously, if they could really do something about what is called homophobia, for example when they visit and contact other countries with legislation that I subsequently challenged, then they do nothing.

Not so long ago, my good group chairman, Mr. Annemans, visited Libya, a country where homophobia is very strong, together with the House chairman and the group leaders. Good colleague, you did not tell me in your report to the group that any initiative from Belgium has come to say to Gaddafi: it must now be done with that homophobia.

In fact, Mr. Stevaert, somewhat the pope of progressive thought in Flanders, has gone to Cuba more than once, to Fidel Castro. In fact, he is also a bit of your president. He was probably allowed to smoke good cigars there, and there, in the bars where Hemingway used to run around, in Havana, he was allowed to drink delicious cocktails based on local rum. But I haven’t heard, dear colleague, that Mr. Stevaert said to Fidel: “Young boy, you have to do something, because you are embracing the gays in this country.” No, there is nothing done.

Why do they not visit Cuba, Libya or other countries, of which I can give examples? I do not want to remember those other examples. What is already being said about homosexuality in Africa! I quote, for example, Mr. Mugabe, who was not so long ago one of the great coryfies of "la gauche bien pensante", in De Morgen, also a newspaper on which there is no doubt, the osservatore romano of progressive thinking in Flanders. On March 23, Mr. Mugabe said the following. “The British government is trying to promote homosexuality. We” — it is a speech to tribal heads — “as tribal heads must fight against such Western practices and respect our culture. British homosexuals" — I don't know why he has something exclusively against Britons; that's probably something special — "are worse than dogs and pigs, because they don't make a difference between men and women," said Mugabe, a coryfee of the left, until for a few years. That is now over.

I give another quote, again from Mr. Mugabe, this time found in The Standard of April 22, 2000. He talks about homosexuals and says, "They are sodomites and perverted, worse than dogs and pigs."

Now you think: well, that is Mr. Mugabe and with Mr. Mugabe we have had some problems in the meantime. He is no longer a coryfee. That is right.

But I found other quotes, from other African leaders.

I will not read them all to you, it would become monotonous, but I will give you an example, again from The Morning of March 22, 2001, Sam Nujoma, you know, the liberator of Namibia, another of the great heroes of the left, who literally says and I quote: "The Republic of Namibia does not allow homosexuality. “The police have been ordered to arrest gay and lesbian people, put them in jail and deport them.” Sam Nujoma, almost holy declared by la gauche bien pensante. Almost declared sacred.

So when one has contact with those countries – for in Namibia we have development cooperation – when one visits those countries, when one receives official delegations from those countries, then one silences about all that problem. It is strange. We must organize a day here against homophobia while it does not exist but where it exists, there we keep silent about it. What is the declaration? Well, the statement is again the political correctness because, as I just said, organizing a day here against homophobia is politically correct but having criticism of Cuba, that can not, that is politically incorrect and that you do not, even not when it comes to homosexuality. So simple is that. Their

Therefore, I repeat, Mr. Speaker, that the proposal presented here is a baked progressive air full of political correctness. When one thinks even further and thus finds that it is primarily in those last communist countries or in African and/or Islamic countries that one is faced with this harsh approach to the phenomenon of homosexuality, when one finds it, then one must yet dare to ask questions about the multicultural society. After all, what is the multicultural society that some want to absolutely impose on us here?

It is a society in which, in addition to our traditional Western culture, there is also an Islamic culture and an African and ⁇  other cultures.

I ask myself – which is ⁇  not politically correct – whether we, with that multicultural society, by bringing these cultures into us, do not at the same time enter into the homophobia. I am not the only one who asks this question. The Tomorrow — apparently the gospel in this matter — of May 17, 2005 published an article about an American journalist who is at the head of a number of gay magazines appearing in New York and Washington. The American journalist had made the mistake of walking through Amsterdam with his boyfriend. He was attacked by young immigrants and was hard beaten. In his conclusion on the whole case, the journalist states that according to many Dutch — he received many sympathies from the Netherlands — there is a Dutch cultural war, a war between Western and Islamic culture. These are not my words, but the words of an American journalist who publishes gay magazines. Consequently, I use this situation, or rather the above text of the proposal for a resolution, to ask — again politically incorrect — a number of questions concerning what can be called the blessings of the multicultural society. The conclusion I have drawn from this, Mr. Speaker, is that one must act consistently if one wants to do something, that one must address the real problems and diligence for human rights, including those of homosexuals, where they are truly threatened, such as in Cuba.

It is unthinkable for me that a progressive political figure like Steve Stevaert would still go to Cuba, at least as long as this situation exists there. Their

I have therefore submitted an amendment, which is in fact a sort of alternative proposal for a resolution. I suggest, on behalf of my group, that if homophobia is to be addressed, it must happen where it really exists. That this is not politically correct will be a concern for us! My party is simply not being politically correct. In this proposal for a resolution, we have therefore called for concrete measures against those countries where homosexuality is still criminalized. I repeat: it is unthinkable that another political leader from us, ⁇  from a progressive party such as the Socialist Party, would go to Cuba. It is unthinkable! Their

Next, it is the duty of our government to warn the population of the dangers of the multicultural society. I think I have indicated, with sufficient arguments, that a multicultural society could in fact greatly undermine the traditional European values such as tolerance and tolerance. Their

It is, colleagues, the duty of all of us to watch over the survival of these beautiful values: tolerance and tolerance. In this sense, I would like to invite you to approve my amendment tomorrow. I thank you in advance and thank you now for your attention.

#6

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega's, in vergelijking met heel wat andere landen bevinden holebi's in België op dit ogenblik zich in een vrij comfortabele situatie. Zowel de Vlaamse als de Waalse holebi-beweging zijn zich hiervan bewust. Zij geven zich er tevens rekenschap van dat dat zeer vergankelijk kan zijn. Met andere woorden, de klok kan worden teruggedraaid. Bovendien gaat de tolerantie ten aanzien van andersgeaarden gepaard met een tegenbeweging van homofobie. Het voorstel van resolutie om een officiële dag ter bestrijding van de homofobie aan te duiden, kunnen wij als liberalen alleen maar toejuichen en steunen.

Toch wil ik namens mijn fractie enkele bemerkingen plaatsen bij de voorliggende tekst, die alleen een constructieve intentie hebben. In de eerste plaats is er de onomstotelijk vaststelbare voorbeeldfunctie van dit land wat holebi's betreft. De liberale fractie heeft de voorbije jaren een bijdrage daartoe geleverd. Het homohuwelijk is ingevoerd. Er is een adoptieregeling in de maak. Er zijn decreten en wetten voor gelijke kansen. Huisbazen die niet wensen te verhuren aan holebi's, worden juridisch vervolgd en bestraft. Daarnaast blijft het een feit dat pogingen tot zelfdoding meer voorkomen bij jonge holebi's. Het gaat bij hen dan niet noodzakelijk over homofobie, maar over de onzekerheid van jongeren om zich te durven outen. Uit de jongste SERV-studie over holebi's op de arbeidsmarkt blijkt bijvoorbeeld dat heel wat holebi's zich op hun werk niet durven te outen. Eens zij dat toch hebben gedaan, blijken de reacties veel beter mee te vallen dan oorspronkelijk gedacht.

De Vlaamse liberalen volgen volledig de redenering dat discriminaties ten opzichte van holebi's volledig moeten worden tegengegaan. Vorige week nog heeft de VLD een uitgebreide nota gepresenteerd met daarin tien maatregelen en aandachtspunten voor een actueel holebi-beleid. Er is een positief beleid nodig dat een kader van gelijke kansen schept, in combinatie met een repressief beleid dat discriminatie van holebi's bestraft.

Beide facetten lijken vrij goed te worden nageleefd in dit land. In een adem kan daaraan worden toegevoegd dat alles beter kan. Maar dat geldt ook voor andere fenomenen, zoals armoedebestrijding of een gelijkekansenbeleid voor allochtonen, waarde collega's aan mijn rechterzijde.

Omdat de WHO op 17 mei 1990 homoseksualiteit van de lijst van de geestesziektes heeft geschrapt, vraagt het Parlement aan de regering om voortaan 17 mei uit te roepen tot dag ter bestrijding van de homofobie. Principieel hebben de liberalen daartegen geen bezwaren, maar wij zien dit als een eerste stap. Hoe men het ook draait of keert, krijgen initiatieven als dit pas ten volle een impact als ze internationaal worden gedragen. Naar het voorbeeld van de Internationale Dag van de Vrouw en Werelddierendag lijkt het ons interessanter dat een dag ter bestrijding van de homofobie ook door de Verenigde Naties of minstens op Europees niveau zou worden geïmplementeerd. Ik hoop dat wij met alle fracties samen daar verder voor kunnen ijveren.

Mijnheer de voorzitter, beste collega's, de VLD wil graag zijn steun verlenen aan deze resolutie. Toch hopen wij dat dit een eerste stap is naar een internationaal volwaardig gedragen Dag ter bestrijding van de homofobie.

Tot slot, wij hopen dat er initiatieven zullen worden genomen zodat iedereen zijn taak zal doen. Preventiecampagnes zijn een bevoegdheid van de Gemeenschappen. Wij hopen dan ook dat de federale regering voor dat deel van de resolutie de nodige initiatieven en contacten zal nemen met de regeringen van de deelstaten.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, compared to many other countries, holebi in Belgium are currently in a rather comfortable situation. Both the Flemish and the Wallish holebi movement are aware of this. They also acknowledge that this can be very transient. In other words, the clock can be turned back. Additionally, tolerance towards other people is accompanied by a counter-motion of homophobia. The proposal for a resolution to designate an official day to combat homophobia can only be welcomed and supported by liberals.

Nevertheless, on behalf of my group, I would like to make a few comments to the present text, which have only a constructive intention. First, there is the unquestionably determinable example function of this country with regard to holebi. The Liberal Party has contributed to this in recent years. The same-sex marriage has been introduced. There is an adoption arrangement in place. There are decrees and laws for equal opportunities. House owners who do not want to rent to holebi's are prosecuted and punished legally. In addition, it remains a fact that suicide attempts are more common in young holebians. It is not necessarily about homophobia, but about the uncertainty of young people to dare out. For example, the latest SERV study on holebians on the labour market shows that a lot of holebians do not dare to outsource themselves in their work. Once they have done so, the reactions appear to be much better than originally thought.

The Flemish liberals fully follow the reasoning that discrimination against holebies should be fully countered. Last week, the VLD presented a comprehensive note containing ten measures and focus points for an up-to-date holebi policy. There is a need for a positive policy that creates a framework of equal opportunities, combined with a repressive policy that punishes discrimination against holebi.

Both facets seem to be fairly well observed in this country. In one breath, it can be added to that everything can be better. But that also applies to other phenomena, such as poverty reduction or an equal opportunity policy for immigrants, value colleagues on my right.

Since the WHO removed homosexuality from the list of mental illnesses on 17 May 1990, the Parliament asks the government to proclaim 17 May as a day to combat homophobia. In principle, the liberals have no objections to this, but we see this as a first step. No matter how you turn it or turn it, initiatives like this will only have a full impact if they are carried out internationally. Following the example of International Women’s Day and World Animal Day, it seems more interesting to us that a day to combat homophobia would also be implemented by the United Nations or at least at European level. I hope that we, together with all the groups, can continue to work on this.

Mr. Speaker, dear colleagues, the VLD would like to support this resolution. Nevertheless, we hope that this is a first step towards a full-fledged International Day to Combat Homophobia.

Finally, we hope that initiatives will be taken so that everyone will do their job. Prevention campaigns are within the competence of the Communities. We therefore hope that the federal government will take the necessary initiatives and contacts with the governments of the counties for that part of the resolution.

#7

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega's, ik was niet van plan om met een citaat te beginnen maar na de heer Van den Eynde kan ik moeilijk anders. Mijnheer Van den Eynde, u mag drie keer raden van wie het volgende citaat komt: "U weet toch hoe homo's gemeenschap hebben? Het is een in se gewelddadige daad waarbij men iemand binnendringt langs een tegennatuurlijke weg. Mijn broer heeft deze dramatische ervaring verwerkt door ze goed te praten. Hij werd zelf homo. Ik vermoed dat de meesten homo worden doordat ze door homo's zijn misbruikt. Zo plant homofilie zich voort." Mijnheer Van den Eynde, dit is geen uitspraak van een of andere moslimleider, geen uitspraak van een of ander Afrikaans staatshoofd. Het is een uitspraak van iemand die maar nipt gebuisd was om in het partijbestuur van het Vlaams Belang te worden opgenomen.

Collega's, vijftien jaar geleden schrapte de Wereldgezondheidsorganisatie homoseksualiteit uit de lijst van geestesziekten. De afgelopen vijftien jaar is de openheid ten aanzien van holebi-seksualiteit in ons land ook enorm gestegen. Die openheid vond een politieke vertaling in het samenlevingscontract, de antidiscriminatiewet, de openstelling van het huwelijk en hopelijk ook snel in de mogelijkheid voor kinderen om door een homo- of lesbisch koppel te worden geadopteerd. Dit is een bijzonder positieve evolutie die enkel toe te juichen valt. Toch past het om blijvend aandacht te hebben voor holebi-fobie, zijnde haat tegenover homo's, lesbiennes en bi's. Niet om voorbij te gaan aan de positieve maatschappelijke tendens, zoals we die hier gekend hebben. Wij hebben een hele weg afgelegd maar we moeten die evolutie verzekeren en versterken want er zijn nog steeds politici, ook in dit Parlement, die een heel andere mening toegedaan zijn dan het politiek-correcte denken van links waar de heer Van den Eynde zo mooi naar heeft verwezen.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, I did not intend to start with a quote but after Mr. Van den Eynde I can hardly otherwise. Mr. Van den Eynde, you can guess three times who the following quote comes from: "You know how gay people have community? It is a violent act in itself in which one enters someone by an unnatural path. My brother has handled this dramatic experience by speaking them well. He himself became gay. I suspect most people become gay because they have been abused by gay people. Mr. Van den Eynde, this is not a statement of any Muslim leader, not a statement of any African head of state. It is a decision of someone who was only slightly built to be included in the party management of the Flemish Interest.

Fifteen years ago, the World Health Organization removed homosexuality from the list of mental illnesses. Over the past fifteen years, the openness to holebi sexuality in our country has also increased enormously. That openness found a political translation in the social contract, the anti-discrimination law, the opening of marriage and hopefully also soon in the possibility for children to be adopted by a gay or lesbian couple. This is a ⁇  positive evolution that can only be applauded. Nevertheless, it is appropriate to have lasting attention to holebi-phobia, which is hatred towards gays, lesbians and bies. Not to ignore the positive social tendencies, as we have known them here. We have gone a long way but we must ensure and strengthen that evolution because there are still politicians, even in this Parliament, who have taken a very different opinion than the politically correct thinking of the left that Mr. Van den Eynde has so beautifully referred to.

#8

#9

#10

#11

#12

Official text

                    
                    De tolerantie is ook een politiek correcte waarde, dus alleen wie politiek correct is mag ze gebruiken? Proficiat, nu liggen de kaarten duidelijk. U blijft maar beweren dat uw tegenstanders intolerant zijn, u kan ons dus opnieuw naar de brandstapel verwijzen. U doet dat reeds in uw heksenjacht tegen al wie u rechts noemt, en u zal dat blijven doen. Het enige wat zoek is bij u, is de ratio.

Translated text

#13

Official text

                    
                    Met mijn ratio is helemaal niks mis en dat geldt ook voor mijn emotie. Ik veroordeel u geenszins tot de brandstapel. Ik zeg u alleen klaar en duidelijk dat ik van een tolerant iemand kan aanvaarden dat hij tolerantie predikt, maar van iemand die zelf niet tolerant is niet. Zo simpel is het.

Translated text

#14

#15

Official text

                    
                    Mijnheer Van den Eynde, ik nodig u uit om in het verslag na te lezen waar ik gezegd zou hebben dat er alleen maar politiek correcte meningen mogen verkondigd worden. Ik heb enkel een welbepaalde concrete uitspraak in herinnering gebracht.

Met deze resolutie worden twee traditionele eisen van de holebibeweging van ons land in de verf gezet: enerzijds de aanpak van holebifoob geweld en anderzijds de internationale solidariteit die op dit punt noodzakelijk is. Discriminatie omwille van seksuele geaardheid en a fortiori holebifoob geweld moeten streng aangepakt worden. De laatste maanden waren er zowel in Brussel als in Antwerpen klachten over het toenemend geweld tegen holebi's, dat bovendien zonder gevolg bleef.

De jeugdrechter in Leuven heeft onlangs voor een trendbreuk gezorgd door 3 jongeren te veroordelen wegens geweld tegen een homokoppel dat hand in hand over straat wandelde. Zaken die verband houden met slagen en verwondingen worden vaak geseponeerd of sneuvelen op het politiekantoor. Een van de bedoelingen van de antidiscriminatiewet van 25 februari 2003 was nochtans dat geweld dat ingegeven wordt door haat ernstiger zou genomen worden. Het vonnis van de Leuvense jeugdrechter is een primeur inzake een geweldsdelict en is een belangrijk signaal voor de maatschappij.

Het Centrum voor Gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding vraagt dat de politie meer aandacht zou besteden aan het opstellen van processen-verbaal. Agenten moeten niet alleen feiten noteren, zoals bijvoorbeeld slagen en verwondingen, maar ook duidelijk aangeven wat er vlak voor de feiten gebeurde of wat er precies werd gezegd.

Op die manier kan het gerecht beter en juister beoordelen of er sprake is van discriminatie op basis van seksuele geaardheid. De bespreking van de resolutie biedt een mooie gelegenheid om aan de regering te vragen om via een omzendbrief aan politiediensten en parket prioriteit te vragen voor dergelijk geweld.

Collega's, ook in het Vlaams Parlement heeft spirit een resolutie ingediend voor een nationale dag tegen homofobie. Onder andere in het onderwijs, de ouderenzorg en voor de mensen van allochtone afkomst is er nog heel wat werk aan de winkel op het vlak van bewustmaking en preventie. Zeker op het vlak van de aanvaarding van holebiseksualiteit binnen de allochtone gemeenschappen in ons land is er genoeg voer voor discussie om dat mee te nemen in de conclusies van de interculturele dialoog.

Dames en heren, holebi's in België staan er momenteel goed voor. De heer Tommelein heeft er ook naar verwezen. De holebibeweging in ons land wil echter solidair zijn met de rest van de wereld. Het volstaat niet — dat wil ik ten zeerste benadrukken — om van 17 mei een nationale dag tegen homofobie te maken, indien we blind blijven voor de grote problemen die in andere landen rijzen.

Daarom eist de holebibeweging dat alle personen die wegens hun seksuele geaardheid of hun genderidentiteit van hun vrijheid worden beroofd, vervolgd, veroordeeld of geestelijk of lichamelijk gefolterd, internationaal worden erkend als politieke gevangenen of politieke vluchtelingen. Alle teksten, verdragen of internationale richtlijnen die discriminatie verbieden, moeten de seksuele geaardheid en de genderidentiteit expliciet opnemen als een ongeoorloofde discriminatiegrond. De overheden moeten de gelijke behandeling van holebi's opnemen in hun onderhandelingen en contacten met landen waar holebiseksualiteit nog strafbaar is of waar holebi's nog worden vervolgd.

Het is een belangrijke eis, waarvoor de holebibeweging jaarlijks op de Gay Pride demonstreert. Het is een belangrijke taak van het Parlement om in de toekomst ook een stem te geven aan de mensen die in andere landen worden onderdrukt omwille van hun seksuele geaardheid, bijvoorbeeld door in het Parlement hoorzittingen te organiseren.

Collega's, tot slot, het is niet het minst de oproep voor een internationale dag tegen de homofobie, die in de resolutie is vervat, die maakt dat sp.a-spirit de resolutie met heel groot enthousiasme zal goedkeuren.

Translated text

Mr. Van den Eynde, I invite you to read in the report where I would have said that only politically correct opinions can be proclaimed. I only mentioned a very specific judgment.

This resolution reflects two traditional demands of our country’s cave movement: on the one hand, the address of cave violence and on the other, the international solidarity that is necessary at this point. Discrimination on grounds of sexual orientation and a fortiori holebifoob violence must be strictly addressed. In recent months, both in Brussels and in Antwerp, there have been complaints about the increasing violence against holebies, which has also remained without effect.

The youth judge in Leuven recently caused a trend break by convicting 3 young people for violence against a gay couple who walked hand in hand across the street. Cases related to strokes and injuries are often spoofed or killed at the police station. However, one of the intentions of the Anti-Discrimination Act of 25 February 2003 was that violence incited by hatred would be taken more seriously. The judgment of the Leuven youth judge is a prime of a violent crime and is an important signal to society.

The Centre for Equal Opportunities and for the Combating of Racism calls for the police to pay more attention to the preparation of processes-verbal. Officers must not only record facts, such as strikes and injuries, but also clearly indicate what happened just before the facts or what exactly was said.

In this way, the court can better and more accurately assess whether there is discrimination on the basis of sexual orientation. The discussion of the resolution provides a great opportunity to ask the government to ask priority for such violence through a letter to police services and parket.

Colleagues, also in the Flemish Parliament spirit has submitted a resolution for a national day against homophobia. Among other things, in education, the care of the elderly and for people of immigrant origin, there is still a lot of work to be done in the field of awareness and prevention. Especially in terms of acceptance of holebiesexuality within the immigrant communities in our country, there is enough feed for discussion to include that in the conclusions of the intercultural dialogue.

Ladies and gentlemen, holebi’s in Belgium are currently well prepared. Mr Tommelein also mentioned this. However, the cave movement in our country wants to be solidary with the rest of the world. It is not enough – I would like to emphasize it strongly – to make May 17 a national day against homophobia, if we remain blind to the great problems that arise in other countries.

Therefore, the Cave Movement demands that all persons who are deprived of their liberty, persecuted, convicted or mentally or physically tortured because of their sexual orientation or gender identity be internationally recognized as political prisoners or political refugees. All texts, conventions or international directives prohibiting discrimination must explicitly include sexual orientation and gender identity as an unlawful basis for discrimination. Governments should include the equal treatment of holebians in their negotiations and contacts with countries where holebian sexuality is still criminalized or where holebians are still prosecuted.

It is an important requirement, for which the cave movement demonstrates annually at the Gay Pride. It is an important task of Parliament to also give a voice in the future to the people who are oppressed in other countries because of their sexual orientation, for example by organising hearings in Parliament.

Finally, colleagues, it is not least the call for an international day against homophobia, which is contained in the resolution, which makes that sp.a-spirit will adopt the resolution with very great enthusiasm.

#16

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik zou aan de heer Bex willen vragen of hij, consequent met het einde van zijn uiteenzetting, mijn amendement zal goedkeuren. Het is immers het enige amendement dat zijn eindbetoog omvat.

Ten tweede, ik zou ook willen vragen of hij voortaan in het openbaar en formeel het bezoek van bijvoorbeeld de heer Stevaert aan Cuba met de vinger zal wijzen.

Translated text

#17

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik denk niet dat er amendering van het voorstel nodig is. Sp.a-spirit staat erachter.

Wat de reizen van de heer Stevaert en anderen betreft, ik heb er geen probleem mee dat men naar andere landen gaat. Als wij de landen waar holebi-seksualiteit vandaag nog een probleem vormt, niet meer mogen bezoeken, sluiten wij ons alleen maar op in onze eigen groot gelijk. Dat zou volgens mij geen goede zaak zijn. Het is precies een essentiële taak van politici om in het buitenland de boodschap die in de resolutie vervat zit, te verkondigen. Dat is wat wij met deze resolutie willen verkrijgen.

Translated text

#18

Official text

                    
                    Monsieur le président, je voudrais rapidement rappeler que l'objet de cette résolution est double.

D'abord, c'est bien de continuer à rester vigilant par rapport à une question au sujet de laquelle, en droit interne, nous avons réalisé plusieurs avancées. Mais quand on entend dire qu'il n'y a aucun problème chez nous, l'instauration de cette journée nationale de lutte contre l'homophobie se justifie encore plus. Nous savons bien qu'il existe des problèmes. Tous les jours, des homosexuels y sont confrontés. On a cité des exemples d'agressions dont ils continuent à être quotidiennement victimes. Il reste toujours des comportements discriminatoires, notamment en matière de logement, de recherche d'emploi, etc. Il ne faut pas banaliser les choses. Arrêtons de dire que, chez nous, tout va bien. Ce n'est pas vrai. D'où l'intérêt de créer cette journée de lutte contre l'homophobie, de rester vigilant face à cette situation et de porter constamment un message de tolérance.

Par ailleurs, il faut noter les avancées au niveau international, et l'on peut se réjouir de tout ce que la Belgique a pu réaliser, comme d'autres pays européens voisins. Gageons en tout cas que ce qui se passe chez nous deviendra demain, peut-être, une vérité universelle. C'est tout ce que nous pouvons souhaiter.

Translated text

Mr. Speaker, I would like to promptly remind you that the object of this resolution is double.

First, it is good to continue to remain vigilant with regard to a matter in which, in domestic law, we have made several advances. But when we hear that there is no problem here, the establishment of this national day of fight against homophobia is even more justified. We know that there are problems. Homosexuals are confronted every day. We have cited examples of attacks that they continue to be victims of every day. There are still discriminatory behaviors, especially in the area of housing, job search, etc. We should not banalize things. Let’s stop saying that at home everything is fine. It is not true. Hence the interest of creating this day of fight against homophobia, to remain vigilant in the face of this situation and to constantly carry a message of tolerance.

On the other hand, we must note the advances at the international level, and we can look forward to all that Belgium has achieved, like other European neighboring countries. In any case, let us bet that what is happening at home may become a universal truth tomorrow. That is all we can wish for.

#19

#20

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, op dit ietwat gevorderde uur stel ik vast dat er op de banken een lid aanwezig is van het cdH, de heren Annemans, Van den Eynde en Mortelmans van het Vlaams Belang, de heer Tommelein van de VLD en een parlementslid van de PS.

Translated text

#21

#22

Official text

                    
                    De voorzitter moet uiteraard blijven tot de laatste, tot het licht uit is. 

Waarover gaat het vandaag, waarde collega's? Het gaat over een wijziging van de naturalisatiewet van 16 maart 2005, twee maanden geleden, in welk verband wij een aantal opmerkingen hebben. 

Er werd aan een persoon toegestaan de Belgische nationaliteit te verkrijgen, terwijl nadien werd vastgesteld dat een parket hiertegen bezwaar heeft vanwege een lopend onderzoek. Het Vlaams Belang wenst hieromtrent drie opmerkingen te formuleren. 

Ten eerste, het feit dat we in dit Parlement twee maanden na de stemming, op 16 maart, over als het ware een volledig feuilleton naturalisatiewetten, werden gedwongen om op die stemming terug te komen door met dit voorliggend wetsvoorstel alsnog iemand uit Sierra Leone uit de lijst te schrappen. Dat moet ons toch tot nadenken stemmen. Anderzijds verbaast het ons ook niet echt omdat mogelijk misbruik van de hele procedure rond de snel-Belg-wet en haar te korte adviestermijnen in de wet van 2000 zit ingebakken. 

Enkele jaren geleden, collega's, meer bepaald in maart 2002, hebben we dezelfde procedure ook moeten toepassen op zeven personen, met dit verschil dat toen de naturalisatiewetten werden aangenomen in de Kamer en ter goedkeuring werden overgezonden aan de Koning zonder dat hij zijn handtekening had geplaatst onder de naturalisaties. 

Met het thans voorliggend wetsvoorstel is het in feite nog erger gesteld. De laatste stemming van de naturalisatiewetten in deze Kamer is al gebeurd. De wetten zijn overgemaakt aan de Koning die ze reeds heeft ondertekend.

Het gaat dus, wat dat betreft, van kwaad naar erger. Bijgevolg moeten wij allerlei heksentoeren uithalen om de naturalisatiewetten van 16 maart jongstleden in het Staatsblad te publiceren samen met de wet van vandaag, zodanig dat de nationaliteit aan de betrokkenen wordt toegekend en op hetzelfde moment wordt ontnomen. De vraag luidt: hoe lang zullen wij nog moeten wachten alvorens de naturalisatiewetten gepubliceerd zijn in het Staatsblad, en waarna zou blijken dat een van de nieuwe Belgen nog iets op zijn kerfstok zou hebben dat niet door de beugel kan?

Tweede opmerking: alle Vlaamse partijen, en collega Tommelein zelfs met de VLD op kop, hebben bij de federale verkiezingen van 2003 zware eden gezworen op de snel-Belg-wet. Die moest absoluut aangepast worden, lees: verstrengd worden. Tot nu toe is daarvan door deze meerderheid van liberalen en socialisten nog altijd niets aan gedaan. Wij weten zeer goed waar dat dossier geblokkeerd blijft, met name op het departement Justitie onder leiding van minister Onkelinx.

Ik heb de verschillende interpellaties en mondelinge vragen van mijn collega Jan Mortelmans, maar ook die van de andere Vlaamse partijen, er toch nog eens op nagelezen. Die interpellaties en mondelinge vragen brachten een aantal tekortkomingen in de snelBelg-wet onder de aandacht. De meermaals geformuleerde verzuchtingen waren mijns inziens steeds terecht. Ik stel alleen vast dat er aan de kant van de regering niets gebeurt, tenzij dat de minister onlangs, naar aanleiding van de recentste interpellatie- en vragenronde in de Kamercommissie voor de Jusitie — na zoveel jaar, zou ik zeggen, is het inzicht aan het dagen — haar administratie de opdracht heeft gegeven om de snel-Belg-wet te evalueren. Het is waarschijnlijk veel te laat, want wij kennen die tekortkomingen al een aantal jaren. Bovendien hebben een aantal experts en professoren van verschillende universiteiten zich een aantal jaar geleden al gebogen over die problematiek.

Ik verwacht daar niet direct iets nieuws. Het is alleen de vraag of dit niet het zoveelste afleidingsmanoeuvre is. Hoeveel tijd zal de administratie van minister Onkelinx nodig hebben om deze rapporten bij wijze van spreken opnieuw op te warmen en met dezelfde conclusies naar voor te komen? Ik heb dan ook meer dan de indruk dat dit nog niet voor morgen zal zijn, maar ondertussen worden natuurlijk wel aan de lopende band nieuwe Belgen gecreëerd, met alle risico's van dien.

Ik kom op mijn derde opmerking. Ik wil er de aanwezige collega's van de meerderheidspartijen toch nog op wijzen dat slechts een derde van de naturalisaties via de gunst van de Kamer van volksvertegenwoordigers verloopt en twee derde via de nationaliteitsverklaring. Dat wil dus zeggen dat de ambtenaren van de dienst Bevolking van de steden en gemeenten zich moeten buigen over adviezen en dat de beslissing na één maand onherroepelijk valt, met of zonder adviezen van de verschillende instanties.

Dat wil concreet zeggen dat als een geval zoals we vandaag in deze Kamer meemaken, zich voordoet in de nationaliteitsverklaring, er helemaal niets te herstellen valt. De nationaliteit is toegekend. Punt en daarmee uit. Via die kanalen wordt daar natuurlijk ook geen enkele ruchtbaarheid aan gegeven. Bijgevolg zijn we van oordeel dat die enkele gevallen die hier in de Kamer van volksvertegenwoordigers naar boven komen, in feite het topje van de ijsberg zijn. In de praktijk is dus veel meer aan de hand dan dit voorliggend geval. Dat moet, denk ik, toch voor iedereen duidelijk zijn.

Die drie opmerkingen, mijnheer de voorzitter, wou ik toch meegeven aan deze Assemblee.

Translated text

The president must, of course, remain until the last, until the light is out. Their

What are we talking about today, dear colleagues? It is a change to the naturalization law of 16 March 2005, two months ago, in which we have a few comments. Their

A person was allowed to obtain Belgian citizenship, while it was later established that a prosecutor’s office has objections to this due to an ongoing investigation. The Flemish Interest wishes to formulate three comments on this subject. Their

First, the fact that in this Parliament two months after the vote, on 16 March, on a seemingly full feuilleton of naturalization laws, we were forced to return to that vote by removing someone from Sierra Leone from the list with this current bill. This should lead us to reflect. On the other hand, it also does not really surprise us because possible misuse of the entire procedure around the fast-Belg law and its too short advisor mines is embedded in the law of 2000. Their

A few years ago, colleagues, more specifically in March 2002, we also had to apply the same procedure to seven persons, with this difference that when the naturalization laws were adopted in the Chamber and were transmitted for approval to the King without he had placed his signature under the naturalizations. Their

With the current bill, the situation is actually even worse. The last vote of the naturalization laws in this Chamber has already taken place. The laws have been handed over to the King who has already signed them.

Therefore, in this regard, it goes from evil to worse. Consequently, we must use all kinds of witches to publish the naturalization laws of 16 March in the Official Gazette together with the law of today, in such a way that citizenship is granted to the persons concerned and at the same time deprived. The question is: how long will we have to wait before the naturalization laws are published in the Staatsblad, and after that it would appear that one of the new Belgians would have something on his Christmas tree that can not pass through the beugle?

Second note: all Flemish parties, and colleague Tommelein even with the VLD at the head, at the 2003 federal elections swore heavy oaths on the fast-Belg law. It had to be adapted, read: to be strengthened. So far this has not been done by this majority of liberals and socialists. We know very well why that file remains blocked, especially in the Department of Justice under Minister Onkelinx.

I have read the various interpellations and oral questions of my colleague Jan Mortelmans, but also those of the other Flemish parties, yet again. These interpellations and oral questions brought to the attention a number of shortcomings in the rapidBelg law. In my view, the repeatedly formulated aspirations were always correct. I only note that nothing is happening on the side of the government, unless the Minister recently, following the latest interpellation and questioning round in the Chamber Committee for Justice — after so many years, I would say, the insight is on the day — her administration has given the order to evaluate the rapid Belgian law. It is probably much too late, because we have known these shortcomings for several years. In addition, a number of experts and professors from various universities have already curved on this issue a few years ago.

I do not immediately expect anything new. The only question is whether this is not another distraction manoeuvre. How much time will the administration of Minister Onkelinx take to reheat these reports by way of speech and come to the same conclusions? I have therefore more than the impression that this will not be before tomorrow, but in the meantime, of course, new Belgians are being created on the current band, with all the risks thereof.

I come to my third comment. Nevertheless, I would like to point out to the colleagues of the majority parties present that only one-third of naturalizations take place through the favour of the House of Representatives and two-thirds through the declaration of nationality. This means that the officials of the Population Service of the cities and municipalities must consult on opinions and that the decision is irrevocable after one month, with or without opinions from the various bodies.

That is to say in concrete terms that if a case such as we are experiencing today in this Chamber occurs in the declaration of nationality, there is absolutely nothing to be repaired. Nationality is granted. point and with it. Through these channels, of course, there is no rushing to this either. Consequently, we believe that those few cases that come up here in the House of Representatives are in fact the tip of the iceberg. In practice, there is much more to be done than in this case. That, I think, should be clear to everyone.

Those three comments, Mr. Speaker, I would like to pass on to this Assembly.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#21	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★