plenum van 2007-01-11 14:30:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2007-01-11 14:30:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/51/ip259x.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
51K2514	29/05/2006	✔	Projet de loi modifiant, en ce qui concerne le droit successoral à l'égard du cohabitant légal survivant, le Code civil et la loi du 29 août 1988 relative au régime successoral des exploitations agricoles en vue d'en promouvoir la continuité.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

#0

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, geachte collega's, geachte mevrouw de minister, ik zal in de eerste plaats verslag geven over de werkzaamheden van de commissie voor de Justitie in verband met het voorliggend wetsontwerp. De commissie heeft dit wetsontwerp en de toegevoegde wetsvoorstellen besproken tijdens vijf vergaderingen, op 20 juni, 4 juli, 28 november, 5 december en 12 december van vorig jaar. Wetsvoorstellen die aanvankelijk aan dit wetsontwerp waren toegevoegd, werden tijdens de bespreking losgekoppeld op verzoek van de respectievelijke indieners.

Tijdens de inleidende uiteenzetting heeft minister Onkelinx het volgende benadrukt: In het burgerlijk recht zijn de gevolgen van de wettelijke samenwoning op vandaag beperkt tot enkele regels uit het primaire huwelijksstelsel. Een van de voornaamste bezwaren die de voorbije jaren werd geuit, is dat de wettelijke samenwoning tussen de partners geen gevolgen heeft op het vlak van de erfopvolging. Wettelijke samenwonenden hebben geen enkele aanspraak op elkaars nalatenschap, ongeacht de erfgenamen waarmee de overlevende tot de nalatenschap komt. De samenwoners kunnen elkaar wel begunstigen bij schenking of testament, maar in aanwezigheid van reservataire erfgenamen kunnen zij maar over een beperkt deel van hun nalatenschap beschikken. Daarentegen werden de voorbije jaren door de Gewesten wel fiscale maatregelen getroffen teneinde de tarieven van de successierechten tussen gehuwden en wettelijk samenwonenden gelijk te schakelen. Dit heeft bij de wettelijk samenwonenden verwarring teweeggebracht over hun erfrechten en hen ten onrechte doen geloven dat ook burgerrechtelijk de verschillen inzake erfrecht waren weggewerkt.

Daarom strekt dit ontwerp ertoe om een intestaatserfrecht, een erfrecht zonder dat er een testament is, in te voeren enkel te voordele van de wettelijk samenwonende partners. Het erfrecht heeft betrekking op het vruchtgebruik op de woning die het samenwonende koppel bewoonde en op de daarin aanwezige huisraad.

Tot slot beoogt dit ontwerp, naar analogie van wat geldt voor de langstlevende echtgenoot, te voorkomen dat zo de eerst gestorven kinderloze wettelijke samenwoner ascendenten nalaat, deze inkorting zouden kunnen vorderen van de giften die de eerst gestorvene ten voordele van de langstlevende wettelijke samenwoner deed.

Tijdens de algemene bespreking waren er uiteenzettingen van de heer Walter Muls, collega Van der Auwera, collega Massin, collega Verherstraeten, collega Burgeon, Martine Taelman, Bert Schoofs en mezelf.

Translated text

Mr. Speaker, dear colleagues, dear Mrs. Minister, I will first report on the work of the Justice Committee in connection with the present bill. The committee discussed this bill and the attached bills during five meetings, on 20 June, 4 July, 28 November, 5 December and 12 December last year. Legislative proposals originally added to this bill were disconnected during the discussion at the request of the respective applicants.

During the introductory presentation, Minister Onkelinx emphasized the following: In civil law, the effects of legal cohabitation are today limited to some rules from the primary marriage system. One of the main objections expressed in recent years is that the legal cohabitation between the partners has no effect on the inheritance. Legal cohabitants have no claim to each other’s inheritance, regardless of the heirs with whom the survivor enters the inheritance. The cohabitants may favour each other by gift or testament, but in the presence of reserve heirs they can only dispose of a limited part of their inheritance. In contrast, in recent years, the regions have taken fiscal measures to equalize the rates of succession rights between married and legally cohabitating persons. This has caused confusion among the legally cohabiting persons regarding their inheritance rights and made them wrongly believe that the differences in inheritance rights had also been eliminated by civil law.

Therefore, this draft aims to introduce an intestate treaty, an inheritance right without a will, only for the benefit of the legally cohabiting partners. The inheritance right relates to the use of fruit in the home in which the cohabiting couple lived and in the house council present therein.

Finally, in analogy with what applies to the longest-lived spouse, this draft aims to prevent that if the first deceased childless legal cohabitant leaves ascendants, this reduction could be claimed from the gifts made by the first deceased in favour of the longest-lived legal cohabitant.

During the general discussion there were presentations by Mr. Walter Muls, colleague Van der Auwera, colleague Massin, colleague Verherstraeten, colleague Burgeon, Martine Taelman, Bert Schoofs and myself.

#1

Official text

                    
                    Tijdens de artikelsgewijze bespreking werden amendementen ingediend door de regering, die een aantal verbeteringen hebben aangebracht.

Er werden amendementen ingediend door collega's Storms en Muls, die de bedoeling hadden om het wetsontwerp tevens te laten gelden voor feitelijk samenwonenden en niet alleen voor wettelijk samenwonenden.

Er werden ook amendementen ingediend door collega Verherstraeten met hetzelfde doel.

Het wetsontwerp werd uiteindelijk aangenomen met 14 stemmen voor en 1 stem tegen.

Mijnheer de voorzitter, tot zover mijn verslag. Nu zou ik graag namens de VLD nog een korte rede willen houden.

Translated text

#2

Official text

                    
                    Collega's, de wettelijke samenwoning werd ingevoerd bij wet van 23 november 1998 om naast het huwelijk tussen man en vrouw ook andere samenlevingsvormen zoals homoseksuele relaties te erkennen en een juridisch kader te geven.

Sinds de inwerkingtreding van de wet op 1 januari 2000 is men altijd ervan uitgegaan dat er weinig verklaringen van wettelijke samenwoning werden afgelegd en dat het eigenlijk een lege doos was. In het eerste jaar, in 2000, werden slechts 5.144 verklaringen afgelegd.

Uit recente cijfers is echter gebleken dat het aantal jaar na jaar is gestegen. In 2001 was er een grote piek, waarschijnlijk te verklaren door een inhaalbeweging zodra de rechtsfiguur voldoende was gekend. Los daarvan is het aantal verklaringen steeds toegenomen, met een recordaantal van 30.749 in 2005, meer dan 12.000 meer dan het jaar voordien. Ter vergelijking: het aantal huwelijken stagneerde de laatste jaren op 43.000.

Wat de verhouding huwelijk-wettelijke samenwoning betreft, het volgende. Waar in 2000 18% van de koppels die hun relatie institutionaliseerden, kozen voor wettelijke samenwoning en bijna 90% voor het huwelijk en in 2003 de verhouding 21% wettelijke samenwoning en 79% huwelijk was, is de verhouding in 2005 geëvolueerd naar 42% wettelijke samenwoning en 58% huwelijk.

Deze cijfers tonen aan dat de invoering van de wettelijke samenwoning een goed initiatief was. Wettelijke samenwoning heeft dan ook heel wat voordelen. Het is een meer soepele instelling dan het huwelijk, met minder rechten en plichten. De voornaamste regels hebben betrekking op het vermogensrechterlijk aspect. Daarnaast is er een minimumbescherming die vooral betrekking heeft op de gezinswoning.

De regeling in verband met de goederen en de mogelijkheid om voor het overige in een contract of overeenkomst de wettelijke samenwoning te regelen, vermijdt vechtscheidingen. Ook niet onbelangrijk is dat er de niet-samenwonenden geen levenslange onderhoudsplicht boven het hoofd hangt.

Dit betekent niet dat er geen verbeteringen mogelijk zijn. Misschien is het inderdaad nodig om de wet van 1998 te evalueren en aan te passen waar nodig, zoals een aantal hangende wetsvoorstellen voorziet.

In afwachting daarvan echter kunnen volgens ons toch pertinente lacunes worden opgevuld en niet in het minst wat betreft het erfrecht zoals voorliggend wetsontwerp voorziet. Zoals ik in het verslag al heb gezegd, is op dit vlak vandaag immers enkel voorzien dat wettelijk samenwonenden worden gelijkgeschakeld met gehuwden wat het tarief van de successierechten betreft, een initiatief genomen door de Gewesten.

Translated text

Colleagues, the legal cohabitation was introduced by law of 23 November 1998 to recognise other forms of society such as homosexual relations and provide a legal framework in addition to the marriage between a man and a woman.

Since the entry into force of the law on 1 January 2000, it has always been assumed that few statements of legal cohabitation were made and that it was actually an empty box. In the first year, in 2000, only 5,144 statements were made.

However, recent figures have shown that the number has increased year after year. In 2001 there was a major peak, likely to be explained by a collection movement as soon as the right figure was sufficiently known. Separately, the number of statements has increased steadily, with a record number of 30,749 in 2005, more than 12,000 more than the year before. For comparison, the number of marriages has stagnated in recent years to 43,000.

As regards the relationship between marriage and legal cohabitation, the following. Where in 2000 18% of couples who institutionalized their relationship chose legal cohabitation and almost 90% for marriage and in 2003 the ratio was 21% legal cohabitation and 79% marriage, the ratio in 2005 evolved to 42% legal cohabitation and 58% marriage.

These figures show that the introduction of legal cohabitation was a good initiative. Legal cohabitation has many advantages. It is a more smooth institution than marriage, with fewer rights and duties. The main rules relate to the property legal aspect. In addition, there is a minimum protection that mainly relates to the family home.

The arrangement relating to the goods and the possibility of arranging for the rest in a contract or agreement the legal cohabitation avoid disputed divorces. It is also not unimportant that the non-cohabitants do not have a lifetime maintenance obligation above their heads.

This does not mean that there are no improvements possible. It may indeed be necessary to review and adjust the 1998 law where necessary, as provided by a number of pending bills.

Until then, however, we believe that relevant gaps can still be filled, not least with regard to the inheritance right as provided for in the present draft law. As I have already stated in the report, in this respect, it is now only provided that legally cohabiting persons are equalized with married persons in terms of the rate of succession rights, an initiative taken by the regions.

#3

Official text

                    
                    De praktijk leert immers dat heel wat koppels uiteindelijk niet kiezen voor wettelijke samenwoning bij gebrek aan een degelijk erfrechtelijk statuut tot op vandaag. Wettelijk samenwonenden kunnen elkaar begunstigen via schenking of testament, maar zijn daarin beperkt indien er reservataire erfgenamen aanwezig zijn. Daarnaast zijn ze verplicht gebruik te maken van bedingen van aanwas en tontine. Uit de praktijk blijkt dat partners die een verklaring van wettelijke samenwoning afleggen, elkaar eigenlijk ook een vermogensrechtelijke bescherming willen geven in het geval een van beiden overlijdt. Het wetsvoorstel waarover wij vandaag zullen stemmen komt hieraan tegemoet en betekent dan ook een belangrijke stap vooruit.

De VLD stelt zich wel terughoudend op wat betreft het onder het toepassingsgebied van de wet plaatsen van de feitelijke samenwoning, al dan niet duurzaam, zoals in de commissie door collega's van sp.a-spirit en CD&V werd voorgesteld. Volgens ons moeten koppels kunnen kiezen om gewoon feitelijk samen te leven, zonder bepaalde wettelijke rechten en plichten. Indien zij dit niet willen, dan kunnen ze kiezen voor het huwelijk of de wettelijke samenwoning. Dit moet een eigen, vrije keuze kunnen blijven van de partners.

Ten slotte, geachte collega's, en daarmee besluit ik, hebben we nog een ander probleem vastgesteld in verband met de wettelijke samenwoning, meer bepaald met de eenzijdige beëindiging ervan. Wettelijke samenwoning kan op twee manieren worden beëindigd. Dat kan via gemeenschappelijke verklaring ten opzichte van de ambtenaar van de burgerlijke stand, waarvoor de ex-partners nog samen door de deur van die ambtenaar van de burgerlijke stand moeten kunnen. In sommige gevallen is dit niet meer mogelijk en is de enige nog resterende mogelijkheid om de wettelijke samenwoning te beëindigen eenzijdig via betekening door een gerechtsdeurwaarder, wat natuurlijk een bepaalde som geld kost, in tegenstelling tot het aangaan van de wettelijke samenwoning die geheel kosteloos is. Het gevolg hiervan is dat heel wat koppels vandaag officieel nog als samenwonenden zijn gekend, terwijl hun relatie al lang is beëindigd. Dat kan negatieve gevolgen hebben, bijvoorbeeld bij overlijden van een van de partners en zeker indien het wetsontwerp dat nu voorligt, in werking is getreden. De VLD heeft daarom een wetsvoorstel klaar dat hiervoor een oplossing wil bieden en zal dit binnenkort indienen.

Tot slot wil ik zeggen dat wij dit wetsontwerp volmondig zullen steunen en het zullen goedkeuren.

Translated text

After all, practice teaches that many couples ultimately do not choose legal cohabitation in the absence of a solid inheritance status to this day. Legal cohabitants may benefit each other through donation or testament, but are limited to this if there are reserve heirs present. In addition, they are obliged to use terms of accusation and tontine. Practice shows that partners who make a declaration of legal cohabitation actually want to give each other property protection in case one of them dies. The bill we are going to vote on today responds to this and is therefore an important step forward.

However, the VLD is reluctant in terms of placing the actual cohabitation within the scope of the law, whether or not sustainable, as was proposed in the committee by colleagues from sp.a-spirit and CD&V. We believe that couples should be able to choose to simply actually live together, without certain legal rights and obligations. If they do not want this, they can choose marriage or legal cohabitation. This should be a free choice of the partners.

Finally, dear colleagues, and with this I decide, we have identified another problem related to legal cohabitation, more specifically with its unilateral termination. Legal cohabitation can be terminated in two ways. This can be done by means of a joint declaration with respect to the civil status official, for which the ex-partners must still be able to pass through the door of that civil status official together. In some cases, this is no longer possible and the only remaining possibility to terminate the legal cohabitation is unilateral by means of notification by a court executor, which, of course, costs a certain amount of money, as opposed to entering into the legal cohabitation which is entirely free of charge. As a result, many couples are still officially known today as living together, while their relationship has long ended. This can have negative consequences, for example, in the event of the death of one of the partners and especially if the bill that is now ahead has entered into force. The VLD has therefore prepared a bill that wants to provide a solution to this and will submit it soon.

Finally, I would like to say that we will fully support and approve this bill.

#4

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik wil de verslaggeefster danken voor haar uitmuntend verslag.

Mijnheer de voorzitter, mevrouw de vice-eerste minister, collega’s, ik zal niet meer verwijzen naar de cijfers met betrekking tot de samenlevingscontractanten en de huwelijkcijfers, die de verslaggeefster heeft aangehaald. Ik bevestig ze. Het is hoe dan ook een gegeven dat de cijfers van het aantal huwelijken en het aantal samenlevingscontracten naar elkaar toe groeien. In 2005 was de verhouding 42% tegenover 58% gehuwden. Dat belet echter niet dat wij ook in ogenschouw moeten durven te nemen dat, niettegenstaande de zeer recente wet op de samenlevingscontracten, in dat zeer kort tijdsbestek reeds een op vijf van die relaties ontbonden is. De drempel om uit elkaar te gaan, ligt bij wettelijk samenwonenden, en wellicht ook bij feitelijk samenwonenden, nog veel lager dan bij gehuwden.

De nieuwe samenlevingsvormen, ongeacht hun samenstelling, moeten wij echter in elk geval erkennen en respecteren. Ik meen dat elke duurzame samenlevingsvorm steun verdient, ongeacht de samenstelling ervan, omdat elke duurzame samenlevingsvorm solidariteit en verantwoordelijkheid teweegbrengt.

De verschillende samenlevingsvormen geven echter ook verschillende rechten en plichten. Mevrouw de vice-eerste minister, in de filosofie van uw ontwerp inzake samenlevingscontracten en huwelijken, is er een gelijke behandeling van successierechten. Dat kan bij de betrokkenen de indruk wekken dat dat ook geldt voor het erfrecht, wat niet het geval is. Daarom hebt u het erfrecht gewijzigd, maar een onderscheid en een verschil blijven hoe dan ook bestaan. De verwarring en de misverstanden die er op het terrein zouden kunnen en zullen zijn, zullen bijgevolg ook wel eens kunnen blijven bestaan. Het intestaat erfrecht beperkt zich immers tot het vruchtgebruik op het onroerend goed en de huisraad. Het is geen reservatair erfrecht. Men kan dat uitsluiten bij testament. De mogelijkheid tot verwarring blijft dus bestaan, maar het ontwerp is een stap in de goede richting.

Wij hadden liever een reservatair erfrecht gezien, vooral omdat de economisch zwakkeren in een samenlevingscontract toch een iets sterkere positie hebben. Als er geen kinderen bij beide betrokkenen zijn, hadden wij liever gezien dat het erfrecht in plaats van naar de Staat, of in dat geval naar de Vlaamse overheid, naar de samenwonende partner zou gaan.

Wij begrijpen iets echter niet. Het is evident dat er meer erfrechten kunnen en mogen zijn voor wettelijk samenwonenden, maar er werd geen duurtijd bepaald. Een wettelijk samenlevingscontract is zeer snel gesloten en ook zeer snel ontbonden.

Translated text

I would like to thank the rapporteur for her excellent report.

Mr. Speaker, Mrs. Deputy Prime Minister, colleagues, I will no longer refer to the figures relating to social contractors and marriage figures, which the rapporteur cited. I confirm them. In any case, it is a fact that the figures of the number of marriages and the number of social contracts are growing to each other. In 2005, the ratio was 42% versus 58% married. However, this does not prevent us from having the courage to take into consideration that, despite the very recent law on social contracts, in that very short period of time one in five of those relationships has already dissolved. The threshold for separation is much lower in legal cohabitants, and ⁇  also in actual cohabitants, than in married people.

In any case, however, we must recognize and respect the new forms of society, regardless of their composition. I believe that every sustainable form of society deserves support, regardless of its composition, because every sustainable form of society brings solidarity and responsibility.

However, the different forms of society also give different rights and duties. In the philosophy of your draft on social contracts and marriages, there is equal treatment of succession rights. This may give the interested parties the impression that this also applies to inheritance, which is not the case. Therefore, you have changed the inheritance law, but a distinction and a difference remain anyway. The confusion and misunderstandings that could and will be in the field, therefore, may continue to exist. Indeed, the intestate inheritance law is limited to the use of fruit on the property and the house council. It is not a reserve inherited. This can be excluded from a testament. Therefore, the possibility of confusion remains, but the design is a step in the right direction.

We would have preferred to see a reservist inherited, especially because the economically weaker in a social contract still have a slightly stronger position. If there are no children with both parties involved, we would rather have seen that the inheritance would go to the cohabiting partner rather than to the State, or in that case to the Flemish government.

However, we do not understand something. It is obvious that there can and should be more inheritance rights for legally cohabiting persons, but there was no fixed duration. A legal social contract is concluded very quickly and also very quickly dissolved.

#5

Official text

                    
                    Daartegenover laten we feitelijk samenwonenden ongemoeid die bij wijze van spreken een of twee decennia met mekaar samenwonen. De duurzaamheid van het samenleven is daar veel langer dan bijvoorbeeld bij samenlevingscontracten. Dit druist wat mij betreft toch voor een stuk in tegen het solidariteitsgevoel dat volgens mij in elke relatie aanwezig hoort te zijn. Elk duurzaam samenlevingsverband, ongeacht haar samenleving, moet inderdaad rechten doen ontstaan maar creëert wat mij betreft ook plichten en verantwoordelijkheden.

Op dit ogenblik is zich een tendens aan het ontwikkelen waarbij de plichten van het huwelijk een beetje worden verminderd. Wij zijn echtscheidingsregels aan het uitwerken die de echtscheiding steeds maar makkelijker maken. Daartegenover zijn we andere samenlevingsverbanden aan het creëren waarbij meer rechten worden toegekend zonder dat daar plichten tegenover staan. Dit neigt naar een individualisering van relaties waarvan onze fractie absoluut geen voorstander is. Een relatie dient ook verantwoordelijkheden te creëren, niet alleen in goede maar ook in kwade dagen.

Ik pleit ervoor om de evolutie die de laatste jaren aan de gang een halt toe te roepen door ook bij andere samenlevingsvormen meer verantwoordelijkheden en plichten te creëren. De bemerkingen die ik heb gegeven, voorzitter, met betrekking tot dit wetsontwerp en mijn suggestie om bepaalde rechten uit te breiden naar feitelijk samenwonenden wanneer zij duurzaam samenleven, bijvoorbeeld wanneer zij gemeenschappelijke kinderen hebben of samen een onroerend goed hebben. Ik heb dit alles in amendementen gegoten die ik bij deze als toegelicht beschouw.

Translated text

On the contrary, we actually leave untouched cohabitants who, by way of speech, have lived together for a decade or two. The durability of coexistence is there much longer than, for example, in social contracts. This, in my opinion, is in a way against the sense of solidarity that I think should be present in every relationship. Every sustainable social association, regardless of its society, must indeed give rise to rights, but in my opinion it also creates duties and responsibilities.

At this time, a tendency is developing in which the obligations of marriage are slightly reduced. We are developing divorce rules that make divorce increasingly easier. On the contrary, we are creating other social associations where more rights are granted without obligations. This tends toward an individualization of relationships which our group is absolutely not in favor. A relationship should also create responsibilities, not only in good but also in bad days.

I advocate to halt the evolution that has taken place in recent years by creating more responsibilities and duties for other forms of society as well. The comments I have made, Mr. Speaker, regarding this bill and my suggestion to extend certain rights to those who actually live together when they live together in a sustainable manner, for example when they have common children or have an immovable property together. I have put all this into amendments that I consider to be explained here.

#6

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik dank mevrouw Lahaye-Battheu oprecht voor haar verslag. Ik ben het echter niet eens met wat zij in haar uiteenzetting heeft gesteld, namelijk dat het een goed initiatief was om de wettelijk samenwonenden van een wettelijke basis te voorzien in hun relatie. Ze haalt dan cijfers aan waaruit blijkt dat 42% nu reeds een contract van wettelijk samenwonen heeft gesloten en dat 58% voor het huwelijk kiest. Wanneer men het huwelijk stelselmatig gedurende enkele decennia onaantrekkelijker maakt en daar tegenover een andere samenlevingsvorm zet die men een wettelijke basis geeft, dan zullen mensen in tijden van individualisering – zoals collega Verherstraeten aanhaalde – uiteraard eerder geneigd zijn om voor die laat ons zeggen “kleinere vorm” te kiezen.

Immers, we mogen stilaan niet meer alleen spreken van het grote huwelijk dat we van vroeger kennen, zoals de grote adoptie destijds, een samenlevingsvorm, een instituut als het ware, die altijd door de samenleving werd gedragen. Welnu, door de stelselmatige afbraak van dat instituut heeft men nu ook een soort klein huwelijk gecreëerd. Dit wettelijk samenwonen krijgt nu, door het feit dat binnen zo’n relatie de erfrechten openvallen, volgens mij het statuut van een klein huwelijk. Het grote huwelijk, het instituut dat we kennen, wordt dus stelselmatig verlaagd in aantrekkingskracht en het kleine huwelijk zal meer en meer opgeld maken.

Uiteraard komt men dan tot de vaststelling – hier volg ik collega Verherstraeten – dat de plichten waartoe men zich ten aanzien van elkaar verbonden ziet in een dergelijke relatie wat minder worden en dat de rechten wat meer worden maar dat de rechtszekerheid en de consistentie van de gezinnen in de samenleving er niet beter op worden. Men krijgt alsmaar meer gebroken gezinnen, wedersamengestelde gezinnen en dergelijke. Dat is een evolutie die wij niet toejuichen. Volgens ons reikt dit steeds verder omdat men het wettelijk samenwonen als een klein huwelijk zal mogen beschouwen.

U voelt het al aankomen, wij zijn geen voorstanders van deze regeling. Ik heb dat ook in de commissie gezegd. Wij blijven vasthouden aan het huwelijk als de drager van het traditionele gezin en aan het traditionele gezin als de hoeksteen van de samenleving. Wij stellen ons op dat punt consequent conservatief op.

Wij betreuren ook dat partijen als spirit en CD&V nog verder willen gaan en dat zij het feitelijk samenwonen in bepaalde gevallen ook nog willen voorzien van een wettelijke basis wat de erfrechten betreft. In feite spreekt CD&V – sorry, collega Verherstraeten – zichzelf daarin tegen. Wanneer men voor een degelijke band wil kiezen, een band die voldoende rechtszekerheid biedt wanneer men gedurende tien tot twintig jaar samenleeft in een partnerrelatie, in een gezin, dan denk ik dat het de moeite moet lonen om toch een huwelijk aan te gaan. Wanneer men het dan heeft over erfrechten tussen mensen die geen intieme band met elkaar hebben of toch geen partnerrelatie met elkaar hebben, dan moet men de erfrechten maar wijzigen. Dan moet men die tak van het recht maar aanpakken. Men moet dan geen soort oneigenlijk huwelijk creëren. Het is in die logica dat CD&V zich inschakelt. Wij zijn daar volstrekt tegen gekant. We zullen ons dan ook consequent tegen dit ontwerp verzetten en tegenstemmen.

Translated text

Mr. Speaker, I sincerely thank Mrs. Lahaye-Battheu for her report. However, I disagree with what she stated in her presentation, namely that it was a good initiative to provide the legal cohabitants with a legal basis in their relationship. She then draws figures showing that 42% have already concluded a contract of legal cohabitation and that 58% opt for marriage. When one systematically makes marriage more unattractive for several decades and opposes it to another form of society that gives a legal basis, then people in times of individualization – as colleague Verherstraeten pointed out – will obviously be more inclined to choose “smaller form” for that let us say.

After all, we should gradually no longer speak only of the great marriage that we know from the past, such as the great adoption of that time, a form of society, an institution as such, which was always carried by society. Well, by the systematic breakdown of that institution, a kind of small marriage has now also been created. This legal cohabitation now, by the fact that in such a relationship the inheritance rights are opened, I think it has the status of a small marriage. The big marriage, the institute we know, is thus systematically reduced in appeal, and the small marriage will make more and more split.

Of course, one then comes to the conclusion – here I follow colleague Verherstraeten – that the duties to which one sees himself connected with respect to each other in such a relationship become a little less and that the rights become a little more but that the legal certainty and the consistency of the families in society are not improving. There are more and more broken families, rival families and the like. This is an evolution that we do not welcome. According to us, this goes further and further because one will be allowed to consider the legal cohabitation as a small marriage.

You feel it already coming, we are not supporters of this arrangement. I said this in the committee too. We continue to adhere to marriage as the carrier of the traditional family and to the traditional family as the cornerstone of society. We are consistently conservative on this point.

We also regret that parties such as spirit and CD&V want to go even further and that they want to provide the actual cohabitation in certain cases with a legal basis as regards the inheritance rights. In fact, CD&V – sorry, colleague Verherstraeten – opposes itself in this. If one wants to choose a solid bond, a bond that provides sufficient legal certainty when one lives together in a partnership relationship for ten to twenty years, in a family, then I think it should pay the effort to enter into a marriage anyway. When we are talking about inheritance rights between people who do not have an intimate relationship with each other or yet do not have a partnership relationship with each other, then we must change the inheritance rights. That branch of the law must be addressed. Therefore, one should not create any kind of wrong marriage. It is in this logic that CD&V is activated. We are totally opposed to this. We will therefore consistently oppose and vote against this draft.

#7

Official text

                    
                    Ik ga na of er amendementen werden heringediend. Ik wacht even tot ze rondgedeeld zijn, want dit is een heel kort, maar wel interessant ontwerp – zoals al wat hier gebeurt overigens interessant is. Ik wil wel de artikelsgewijze bespreking openen.

Translated text

#8

#9

#10

#11

#12

#13

#14

Official text

                    
                    Ik heb ze niet allemaal hernomen. Ik heb slechts een beperkt aantal opnieuw ingediend.

Mijnheer de voorzitter, ik heb enkel de amendementen hernomen die betrekking hadden op de uitbreiding van de samenlevingscontracten naar feitelijk samenwonenden die hetzij gemeenschappelijke kinderen hetzij gemeenschappelijk onroerend goed hebben.

Er is nog geen amendement over het geval waarin er geen wettelijke erfgenamen zijn, de erfenis niet naar de regionale overheden maar naar de samenwonende partners gaat.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

General information

Propositions that were discussed

Discussions

Discussions statuses

#0

Official text

Translated text

#1

Official text

Translated text

#2

Official text

Translated text

#3

Official text

Translated text

#4

Official text

Translated text

#5

Official text

Translated text

#6

Official text

Translated text

#7

Official text

Translated text

#8

Official text

Translated text

#9

Official text

Translated text

#10

Official text

Translated text

#11

Official text

Translated text

#12

Official text

Translated text

#13

Official text

Translated text

#14

Official text

Translated text

#15

Official text

Translated text

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★