plenum van 2005-10-20 18:21:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2005-10-20 18:21:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/51/ip166.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
51K1762	02/05/2005	✔	Projet de loi modifiant les articles 64 et 1476 du Code civil et l'article 59/1 du Code des droits de timbre en vue de simplifier les formalités du mariage et de la cohabitation légale.
51K1751	05/12/2003	✔	Projet de loi instaurant une indemnité compensatoire de pertes de revenus en faveur des travailleurs indépendants victimes de nuisances dues à la réalisation de travaux sur le domaine public.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#36	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#49	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#50	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#51	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#52	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#64	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#69	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#74	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#75	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#76	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

#0

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega's, het wetsontwerp werd overgezonden door de Senaat en voorziet in de uitkering van een inkomenscompensatievergoeding voor zelfstandigen die hun zaak moeten sluiten ten gevolge van openbare werken. Het gaat om een wetsvoorstel van senator Jean-Marie Dedecker. Hetzelfde voorstel werd in de Kamer ingediend door collega Miguel Chevalier en door mijzelf.

Een voorstel om het advies van de Raad van State en van het Rekenhof, en een voorstel om een hoorzitting te houden, werden in de commissie verworpen.

Collega's, het wetsvoorstel voorziet, zoals ik al zei, in een compensatie ten voordele van zelfstandigen die hun zaak gedurende 14 dagen moeten sluiten ten gevolge van werken op het openbaar domein. De vergoeding bedraagt 44,2 euro per dag, weekends inbegrepen. Dat bedrag is gekozen naar analogie van loontrekkenden die economisch werkloos zijn. De compensatie geldt enkel voor kleine zelfstandigen en er mogen daarom geen 10 personen in de onderneming werken en de jaaromzet mag niet hoger zijn dan 2 miljoen euro.

De vergoeding wordt uitbetaald door het Participatiefonds en voor de financiering ervan storten de bouwheren een bedrag van maximaal 0,25% van elke niet-betwiste factuur inzake hun werken op het openbaar domein. Met dat maximumbedrag zou men per jaar 5.000 zelfstandigen 51 dagen kunnen vergoeden. Het is evenwel onwaarschijnlijk dat dit nodig zal zijn. Volgens de minister zal men het percentage allicht kunnen beperken tot 0,15% of zelfs tot 0,10% van de facturen.

Een ander belangrijk element van het wetsontwerp is de informatieverplichting voor de gemeenten ten aanzien van de handelaars. De hoorzittingen in de Senaat hebben erop gewezen dat het belangrijkste punt van kritiek van de handelaars erin bestond dat zij niet voldoende op voorhand weten wanneer en hoelang er werken zullen plaatsvinden, zodat zij niet de nodige voorzieningen kunnen treffen.

Ik vat kort de belangrijkste discussiepunten uit de bespreking in de commissie samen.

Vele leden bleken het wetsontwerp niet vergaand genoeg vinden. De vereiste dat een zelfstandige zijn winkel moet sluiten en geen andere beroepsinkomsten mag hebben, werd door een aantal leden als "te weinig" ervaren. Sommigen vonden dat zelfstandigen met dit wetsontwerp gestimuleerd worden te sluiten. De minister verwierp het argument, omdat de dagvergoeding inderdaad niet zo hoog is.

Sommige commissieleden wezen ook op de nood aan preventieve maatregelen om de hinder zoveel mogelijk te beperken.

Sommige commissieleden wezen ook op de nood aan preventieve maatregelen om de hinder zoveel mogelijk te beperken. Anderen meenden dan weer dat dat tot de bevoegdheid van de Gewesten behoort. Men vroeg zich ook af of de formaliteiten om aan een vergoeding te geraken, niet te zwaar waren. Een eenvoudiger procedure werd echter niet gevonden.

Nog een belangrijk punt van kritiek was dat het wetsontwerp de kosten voor een groot deel zou afwentelen op de gemeenten. De helft van de bouwheren van werken op het openbaar domein zijn immers de gemeenten. Dat bezwaar werd niet aangehouden door de meerderheid, omdat de financiële last al bij al relatief laag is en zeer gespreid.

Het wetsontwerp werd door de commissie aanvaard met 10 stemmen voor en 5 onthoudingen. Totdaar, collega's, het verslag van de bespreking van het wetsontwerp in de commissie.

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, the bill was transmitted by the Senate and provides for the provision of an income compensation allowance for self-employed persons who have to close their business as a result of public works. The bill was drafted by Senator Jean-Marie Dedecker. The same proposal was submitted in the Chamber by colleague Miguel Chevalier and by myself.

A proposal for the opinion of the State Council and the Court of Auditors, and a proposal to hold a hearing, were rejected in the committee.

Colleagues, the bill provides, as I said, for compensation for self-employed persons who have to close their case for 14 days as a result of works in the public domain. The fee is EUR 44.2 per day, including weekends. That amount was chosen by analogy of employees who are economically unemployed. The compensation applies only to small self-employed persons and therefore no more than 10 persons may work in the company and the annual turnover may not exceed EUR 2 million.

The fee is paid by the Participation Fund and for its financing the builders deposit an amount of up to 0.25% of each uncontested invoice relating to their works in the public domain. With that maximum amount, 5,000 self-employed workers could be compensated for 51 days a year. However, it is unlikely that this will be necessary. According to the minister, the percentage may be limited to 0.15% or even 0.10% of the invoices.

Another important element of the draft law is the obligation for municipalities to inform merchants. The hearings in the Senate pointed out that the main point of criticism of the merchants was that they did not know sufficiently in advance when and how long the work would take place, so that they could not make the necessary arrangements.

I will briefly summarize the main points of discussion in the committee.

Many members found the bill not sufficiently comprehensive. The requirement that a self-employed person should close his shop and not have any other professional income was perceived by some members as “too little.” Some found that self-employed people are encouraged to close with this bill. The Minister rejected the argument, because the daily salary is indeed not so high.

Some committee members also pointed out the need for preventive measures to minimize the obstacle as much as possible.

Some committee members also pointed out the need for preventive measures to minimize the obstacle as much as possible. Others then thought that this belonged to the competence of the regions. They also wondered whether the formalities to obtain compensation were not too heavy. However, a simpler procedure was not found.

Another important point of criticism was that the bill would override the costs for a large part to the municipalities. After all, half of the builders of works in the public domain are the municipalities. That objection was not held by the majority, as the financial burden is already relatively low and very widespread.

The bill was approved by the committee with 10 votes for and 5 abstentions. So far, colleagues, the report of the discussion of the bill in the committee.

#1

#2

#3

#4

Official text

                    
                    Ik ben een tevreden man, omdat we vandaag na jaren van parlementair debat met een brede consensus kunnen vaststellen dat hinder voor zelfstandigen bij openbare werken effectief een ernstig probleem is. Ik ben opgelucht, omdat er vandaag eindelijk na jaren van talmen en discussiëren over een concrete maatregel kan gestemd worden. Immers, uit een studie van professor Eddy Laveren van de universiteit van Antwerpen blijkt dat maar liefst 84,3% van de handelaars daar vragende partij voor is.

Voor u staat echter absoluut geen euforisch man. Ik steek niet weg dat het voorliggende wetsontwerp, althans wat de VLD betreft, nog ruim onvoldoende is. Voor ons is het een eerste hindernis die genomen wordt en, zoals u weet, is bij het hordelopen de eerste horde meestal de belangrijkste. Dat is hier ook het geval.

Het feit dat we vandaag het principe, dat een zelfstandige moet worden gecompenseerd als hij zijn winkel moet sluiten ten gevolge van openbare werken, wettelijk vastleggen, is een gigantische stap vooruit. Ik deel de kritiek dat niet alleen de handelaars, die hun winkel meer dan twee weken moeten sluiten en in die periode ook geen bezoldigde arbeid verrichten, lijden onder openbare werken. Het moet mij echter van het hart dat een aantal van de collega's die nu het hardst roepen dat het wetsontwerp om die reden een onvoldoende verdient, ironisch genoeg degenen zijn die aanvankelijk de meeste problemen hadden met het principe van die inkomenscompensatie. 

De zelfstandigen in dit land zullen het ons allicht niet kwalijk nemen dat wij met de VLD-fractie een oud Vlaams spreekwoord over vogels in de lucht en vogel in de hand indachtig zijn geweest. De som van 44,2 euro per dag lijkt misschien bescheiden, maar voor wie een hele maand zijn winkel ten gevolge van werken moet sluiten, gaat dit over een bedrag van 1.370 euro.

Collega's, wij wilden met de VLD-fractie absoluut geen verdere vertraging want volgens ons is de goedkeuring van dit wetsontwerp hoogdringend. Dit voorstel blijft nu al jaren als een wortel hangen voor de neus van zoveel kleine zelfstandigen die dagelijks moeten vechten om niet failliet te gaan. Het getuigt niet van goed bestuur om nog eens nieuwe amendementen in te dienen op het wetsontwerp, om nog eens een hoorzitting te organiseren en om nog eens advies te vragen aan de Raad van State en het Rekenhof. 

Vergeet ook niet dat het volgend jaar gemeenteraadsverkiezingen zijn en de collega's die hun sporen in de gemeentepolitiek verdienen, weten maar al te goed dat de gemeentelijke overheden hun infrastructuurwerken bij voorkeur plannen in de jaren voor de verkiezingen. De timing om een inkomstencompensatie in te voeren, komt dus absoluut geen dag te laat.

Belangrijk is dat ik met onze fractie gerust wil meegaan met de argumenten van de collega's die straks misschien zullen verdedigen dat zelfstandigen die niet sluiten, ook vergoed moeten kunnen worden voor hun omzetdaling, dat er met betrekking tot werken die minder dan 14 dagen duren, ook iets zou moeten gebeuren en dat de zelfstandigen die andere beroepsinkomsten hebben, ook niet in de kou mogen blijven staan. 

Wij beschouwen het wetsontwerp als een eerste stap. Men moet ergens beginnen. Wij beginnen met de handelaars die ten gevolge van werken hun zaak gedurende minstens 14 dagen volledig moeten sluiten. Wij willen met de hand op ons hart beloven dat wij met de VLD de komende jaren in dit huis met veel enthousiasme en met veel overtuiging andere wetsvoorstellen die de nodige stappen zetten om handelaars die niet volledig moeten sluiten, ook gedeeltelijk tegemoet te komen bij hun inkomstenderving, zullen helpen bepleiten.

Collega's, ten slotte wil ik nog even ingaan op de financiering. Sommige collega's zullen zeggen dat het wetsontwerp extra lasten impliceert voor de gemeentes. Mijnheer Tant, ik zal dat niet ontkennen. Het gaat echter slechts om een bedrag van ongeveer 0,15% op een hele factuur. Die lasten worden volledig gespreid en zijn dus voor niemand overdreven.

Sommigen zullen zeggen dat de gemeentes dat zullen doorrekenen en dat het op de nek van de belastingbetaler zal terechtkomen. Dat is juist, maar elke inkomstencompensatie voor elke werknemer in dit land wordt ook gefinancierd door de belastingbetaler. Wie zou het anders betalen? Niets is gratis.

Een andere bron van financiering bestaat uit heffingen op de boetes voor laattijdige uitvoering van de werken. Een opmerking die het bedrijfsleven daaromtrent gemaakt heeft, is dat de boeteregeling in de algemene aannemingsvoorwaarden een fragiele evenwichtsoefening is en dat men daaraan beter niet raakt.

De regeling heeft het voordeel dat het vooral de slechte uitvoerders zijn die betalen en dat de gemeenten op dat vlak worden ontzien. Anderzijds is het de bedoeling van de boete om te voorkomen dat werken laattijdig worden uitgevoerd. Als de boetes effect hebben, doet iedereen zijn werk straks op tijd. Het is echter niet omdat ze niet laattijdig zijn, dat ze niet erg lang kunnen duren, zeker voor een zelfstandige die daardoor geen of minder inkomsten heeft. Een structurele financiering, zoals een percentage van de facturen, is daarom in elk geval onontbeerlijk.

Collega's, de VLD-fractie zal dit wetsontwerp met veel overtuiging steunen.

Translated text

I am a satisfied man, because today, after years of parliamentary debate, we can conclude with a broad consensus that obstructing self-employed persons in public works is effectively a serious problem. I am relieved because today, after years of talks and discussions, we can finally vote on a concrete measure. After all, a study by Professor Eddy Laveren of the University of Antwerp shows that as many as 84.3% of traders are the requesting party.

However, there is absolutely no euphoria man in front of you. I do not exclude that the present bill, at least as regards the VLD, is still largely insufficient. For us, it is a first obstacle to be taken and, as you know, in horde riding, the first horde is usually the most important. This is also the case here.

The fact that we today legally establish the principle that a self-employed must be compensated if he must close his shop as a result of public works, is a giant step forward. I share the criticism that not only the merchants, who have to close their stores for more than two weeks and do not perform paid work during that period, suffer from public works. However, it must be of my heart that some of the colleagues who now most loudly shout that the bill for that reason deserves an insufficient, ironically, are those who initially had the most problems with the principle of that income compensation. Their

The self-employed in this country will probably not blame us for having taken note with the VLD faction of an old Flemish proverb about birds in the sky and bird in hand. The sum of 44.2 euros per day may seem modest, but for those who have to close their store for a whole month due to works, this is about an amount of 1.370 euros.

Colleagues, we absolutely did not want any further delay with the VLD group because we believe that the approval of this bill is very urgent. For years, this proposal has been hanging like a root in the nose of so many small self-employed individuals who must fight daily to avoid bankruptcy. It is not evidence of good governance to submit new amendments to the draft law, to organize another hearing and to seek advice from the State Council and the Court of Auditors. Their

Remember also that next year are municipal council elections and the colleagues who deserve their footprints in municipal policy know too well that the municipal authorities prefer to plan their infrastructure works in the years before the elections. The timing for introducing an income compensation is therefore absolutely not a day too late.

Importantly, I would like to reassure our group with the arguments of the colleagues who may later defend that self-employed persons who do not close should also be compensated for their decline in turnover, that there should also be something to happen with regard to works that last less than 14 days and that the self-employed persons who have other professional income should also not remain in the cold. Their

We see the bill as a first step. You have to start somewhere. We start with the traders who, as a result of work, must completely close their business for at least 14 days. We would like to promise with the hand on our heart that in the coming years in this house with great enthusiasm and with great conviction we will help the VLD advocate other bills that take the necessary steps to help deal with traders who do not have to completely close, even partially in their income end.

Finally, I would like to talk about funding. Some colleagues will say that the bill implies additional charges for the municipalities. Mr. Tante, I will not deny that. However, it is only about an amount of about 0.15% on an entire invoice. These burdens are fully distributed and are therefore not exaggerated for anyone.

Some will say that the municipalities will account for it and that it will end up on the neck of the taxpayer. That is true, but any income compensation for each employee in this country is also financed by the taxpayer. Who would otherwise pay? Nothing is free.

Another source of funding consists of fees on the fines for late execution of the works. One observation made by the industry in this regard is that the penalty scheme in the general conditions of employment is a fragile balance exercise and that it is better not to touch it.

The system has the advantage that it is primarily the bad executors who pay and that the municipalities are respected in this regard. On the other hand, the purpose of the fine is to prevent delayed work. If the fines are effective, everyone will do their work on time. However, it is not because they are not late, that they cannot last very long, especially for a self-employed who therefore has no or less income. Structural financing, such as a percentage of the invoices, is therefore in any case indispensable.

Colleagues, the VLD group will support this bill with great conviction.

#5

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, collega's, zoals de rapporteur vermeldde, heeft de regering een voorstel van de Senaat omgezet in een wetsontwerp teneinde inkomenscompensatievergoeding te verlenen aan zelfstandigen, slachtoffers van werken op het openbaar domein. Daaraan toegevoegd zijn drie gelijkaardige wetsvoorstellen: één van mijzelf, één van de heren Chevalier en Tommelein en één van mevrouw De Meyer.

De besprekingen in de commissie liepen inderdaad niet van een leien dakje, mijnheer de voorzitter. Wij hebben meerdere vergaderingen moeten houden om tot een uitslag te komen. Het was voor de oppositie leuk om te zien hoe voor de zoveelste keer in de commissie voor het Bedrijfsleven socialisten en liberalen met getrokken zwaarden tegenover elkaar stonden.

De socialistische collega's kwamen op de valreep met een alternatief voorstel. Zij dienden een amendement nr. 14 in dat eigenlijk de volledige tekst van het wetsontwerp herschreef.

De bespreking was bij momenten een hilarische klucht. De sp.a filibusterde uren na elkaar. Het was duidelijk dat de minister van Middenstand de meerderheid opnieuw niet op één lijn kreeg.

Het wetsontwerp bracht reeds geruime tijd door in de Senaat. Het ontwerp tracht tegemoet te komen aan de verzuchting van vooral kleine zelfstandigen. Wanneer in de omgeving van een kleinhandelszaak openbare werken plaatsvinden, gaat dit uiteraard altijd gepaard met omzetverlies. Openbare werken zijn voor niemand leuk, maar voor de kleine zelfstandigen betekenen ze veel meer dan een ommetje rond een openliggende weg.

Zij ondervinden hinder, in die mate dat zij klanten verliezen en dat hun omzet — hun verkoop — sterk daalt. Er bestaan vandaag al enkele mogelijkheden om zich tegen die gevolgen te beschermen, maar die zijn bijzonder omslachtig, met lange, dure en moeilijke procedures. Dit wetsontwerp komt gedeeltelijk tegemoet aan de nood om die moeilijke periode van hinderlijke openbare werken te overbruggen met een onmiddellijke financiële steun. De grote verdienste van dit ontwerp is dat eindelijk erkend wordt dat zelfstandigen veel hinder ondervinden van openbare werken en dat er nood is aan compensatie. 

Het ontwerp dat hier voorligt, heeft ook heel belangrijke tekortkomingen. Mijnheer de voorzitter, wij hebben geprobeerd te remediëren aan de vele tekortkomingen in dit wetsontwerp via amendementen. Bij het lezen van een artikel in De Tijd, gisteren of vandaag, vroeg ik mij af, mijnheer de voorzitter, hoe lang wij nog amendementen zullen mogen indienen. Vermits wij op onze vingers getikt worden voor het stellen van vragen, verwacht ik dat wij binnenkort op de vingers getikt worden voor het amenderen van wetsontwerpen. Zoals wij van plan zijn om verder vragen te stellen zoals voorheen, zullen wij ook in commissie nog amendementen indienen. 

Wij hebben amendementen ingediend, in eerste instantie om de voorwaarden rond de inkomenscompensatie te versoepelen, omdat wij vinden dat die zeer strikt zijn. De zelfstandige wordt verplicht om zijn zaak minstens 14 dagen te sluiten en daarvoor krijgt hij een klein brutobedrag van 44,2 euro per dag. Bovendien, en dit werd ook gezegd in het verslag, mag de zelfstandige geen enkele andere beroepsinkomst hebben. In de praktijk betekent dit dat aan de zelfstandige een volledig beroepsverbod wordt opgelegd, in ruil voor een schamele vergoeding van 44,2 euro per dag, terwijl de vaste kosten voor die zelfstandige, zoals de huur, blijven doorlopen. Dit stemt eigenlijk niet overeen met de economische realiteit. Elke handelaar zal immers, ondanks de hinder en het zekere omzetverlies, toch nog een aantal zaken proberen ter harte te nemen, bijvoorbeeld uitzonderlijke thuisleveringen, dus zelf naar klanten gaan om de nodige verkoop alsnog te realiseren, het slechts tijdelijk of gedurende een aantal uren per dag openhouden van de winkel of een aantal dagen per week, bijvoorbeeld twee dagen per week, zonder personeel. Dit is door die wet verboden. 

Van een zwaar omzetverlies zal er sowieso sprake zijn. Dit alles komt in ruil voor slechts 44,2 euro per dag. Met mijn fractie heb ik bijgevolg een amendement ingediend dat erin voorzag dat de handelaar van een gehinderde inrichting die beslist om zijn zaak open te houden, recht zou hebben op een gedeeltelijke vergoeding, zijnde 44,2 gedeeld door 2. De sluiting van de zaak is zo geen absoluut criterium meer. Het is voor CD&V belangrijk dat aan de zelfstandige handelaar een vergoeding wordt toegekend zodra de toegang tot de inrichting belemmerd, verhinderd of ernstig bemoeilijkt wordt zonder dat er effectief van een sluiting sprake moet zijn.

Ik kom op de tweede tekortkoming. Wij vonden de gekozen procedure geen voorbeeld van administratieve vereenvoudiging.

Mijnheer de staatssecretaris, ik wist niet dat u hier aanwezig zou zijn deze namiddag, maar dat is voor het volgende, dat is eraan toegevoegd.

Ik verwijs hier nogmaals, zoals ik gisteren in de commissie voor de Binnenlandse Zaken heb gedaan naar aanleiding van uw administratieve vereenvoudiging nr. 2, naar de fameuze Kafka-test. Ik heb dat ook in de commissie gezegd. Als dit de Ministerraad passeert met een goedkeuring van de Kafka-test, dat weet ik niet meer...

Translated text

Mr. Speaker, colleagues, as the rapporteur noted, the government has converted a proposal from the Senate into a bill to grant income compensation compensation to self-employed, victims of works in the public domain. Three similar bills have been added: one from me, one from Mr. Chevalier and Tommelein, and one from Mrs. De Meyer.

The discussions in the committee did not run from a loose roof, Mr. Speaker. We had to hold several meetings to reach a conclusion. It was pleasant for the opposition to see how, once again in the Committee for Business, socialists and liberals stood against each other with dragged swords.

The socialist colleagues came to the trap with an alternative proposal. They submitted an amendment no. 14 that actually rewrote the entire text of the draft law.

The discussion was, at times, a hilarious slide. The sp.a filibustered hours after hours. It was clear that the Minister of Medium State did not get the majority again on a single line.

The bill has been in the Senate for a long time. The design seeks to meet the suggestion of especially small self-employed. When public works take place in the vicinity of a retail store, this is of course always accompanied by a loss of revenue. Public works are not pleasant for anyone, but for the small self-employed, they mean much more than a wrap around an open road.

They are hindered to such an extent that they lose customers and that their turnover — their sales — decreases sharply. There are already some ways to protect yourself from these effects, but these are ⁇  cumbersome, with long, expensive and difficult procedures. This bill responds in part to the need to bridge this difficult period of hindering public works with immediate financial support. The great merit of this design is that it is finally acknowledged that self-employed persons suffer a lot of hinder from public works and that there is a need for compensation. Their

The design presented here also has very important shortcomings. Mr. Speaker, we have tried to remedy the many shortcomings in this bill through amendments. While reading an article in The Time, yesterday or today, I wondered, Mr. Speaker, how long we will be allowed to submit amendments. Since we are being ticked on our fingers for asking questions, I expect that we will soon be ticked on our fingers for amending bills. As we plan to ask further questions as before, we will also submit amendments in the committee. Their

We have submitted amendments, initially to ease the conditions surrounding income compensation, because we consider them to be very strict. The self-employed is obliged to close his business for at least 14 days and for this he receives a small gross amount of 44,2 euros per day. Furthermore, and this was also stated in the report, the self-employed should not have any other occupational income. In practice, this means imposing a complete ban on the self-employed, in exchange for a small fee of 44,2 euros per day, while the fixed costs for the self-employed, such as the rent, continue to run. This is not in line with the economic reality. After all, every trader, despite the obstacle and certain loss of turnover, will still try to take a number of things to heart, for example exceptional home deliveries, so they go to customers themselves to realize the necessary sales still, only temporarily or for a number of hours a day open the store or a number of days a week, for example two days a week, without staff. This is prohibited by that law. Their

There will be heavy sales losses anyway. All this comes in exchange for just 44.2 euros per day. I have therefore, together with my group, submitted an amendment providing that the trader of an impaired facility who decides to keep his case open would be entitled to a partial compensation, being 44,2 divided by 2. The conclusion of the case is no longer an absolute criterion. It is important for CD&V that compensation is granted to the independent trader as soon as access to the facility is prevented, prevented or seriously impaired without the need for an effective closure.

I come to the second deficiency. We found the chosen procedure not an example of administrative simplification.

Mr. Secretary of State, I did not know that you would be present here this afternoon, but that is for the next, which has been added to it.

I am referring here again, as I did yesterday in the Committee on Internal Affairs following your administrative simplification no. 2, to the famous Kafka test. I said that in the committee. If this passes the Council of Ministers with an approval of the Kafka test, I don’t know...

#6

#7

Official text

                    
                    Het is een wetsontwerp, mijnheer de minister. Het komt van de Senaat als voorstel, het is door de minister omgeturnd in een wetsontwerp en alle wetsontwerpen — zegt u — moeten de Kafka-test doorstaan. Wel, als dit de Kafka-test doorstaan heeft, dan mag u dat een vodje papier noemen.

Translated text

#8

#9

#10

#11

#12

#13

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, laat ons toch constructief zijn in ons antwoord op de suggestie van mevrouw Pieters. Ik heb er niets op tegen, collega's, om u de moraal van de Kafka-test, zoals wij die elke week toepassen in de Ministerraad, hier aan u te komen uitleggen. We kunnen hem dan misschien ook eens toepassen op de verschillende wetsvoorstellen die hier worden ingediend of wetsvoorstellen die worden goedgekeurd. Mijn kennis terzake staat te uwer beschikking. Als u in het gerespecteerde Reglement van de Kamer en de Senaat de Kafka-test wil inschrijven, mag u zonder enig probleem het model van ons kopiëren.

Translated text

#14

#15

Official text

                    
                    Neen, mijnheer de voorzitter, dat zou ons te ver brengen. Ik zal de staatssecretaris zeker geen initiatiefzin ontzeggen om aan de problematiek waarmee hij belast is, iets proberen te doen. Ik heb de indruk dat de van oudsher gevestigde nutteloze formaliteiten door hem inderdaad aangepakt worden. Ik stel tegelijkertijd vast dat in de periode waarin hij staatssecretaris is, men hard zijn best doet om naar de lokale besturen nieuwe, soms enorme verplichtingen door te schuiven. Ik nodig u uit, mijnheer de staatssecretaris, om dezer dagen eens naar de gemeentehuizen te gaan — we hebben het daarover al gehad — en eens te kijken hoe het daar evolueert met de mensen die, bijvoorbeeld, hun stookoliepremie komen opeisen. Men beslist met het meeste gemak en dan zegt men dat het allemaal eenvoudiger wordt. Voor hetzelfde geld schuift men de dikwijls zeer gecompliceerde verplichting door naar de gemeenten.

Dit is hetzelfde, mijnheer de voorzitter. U moet het in de tekst, die veertien artikelen telt, eens nakijken: ik denk dat u in de tekst wel veertien keer een verwijzing vindt naar de gemeenten. De gemeente moet dit, de gemeente moet dat. Daarover moeten wij ons dringend eens bezinnen. Het is wel heel gemakkelijk om hier principiële beslissingen te nemen en dienvolgens naar de lokale besturen de verantwoordelijkheid door te schuiven om dat allemaal toe te passen.

Mevrouw de minister en mijnheer de staatssecretaris, ik wil het trouwens allemaal wel eens zien gebeuren. Het weze mij toegestaan u even uit te dagen om binnen een termijn van — ik zal ruim zijn — zes maanden de nodige uitvoeringsbesluiten te nemen. Dat zou ik echt wel eens willen zien. Volgens mij is dat haast onmogelijk. Maar ondertussen — en iedere politieke formatie voelt zich daartoe genoodzaakt, en ik zeg het zelf in alle klaarheid - stoppen wij niet met signalen te geven als die dan een vertaling vinden in teksten waarvan wij op voorhand weten dat ze op "geen ballen" trekken. U moet ze eerst eens lezen, mijnheer de staatssecretaris. En "ballen", dat is nog relatief eenvoudig in vormgeving!

Ik moest dat toch even zeggen omdat de staatssecretaris zich verwaardigd heeft deze vergadering met zijn aanwezigheid te versterken.

Mijnheer de staatssecretaris, ik wil u het volgende even tussendoor eens vragen, en voor als kafka niet te vermoeiend is. Raadpleegt u zich toch eens over die tekst.

Ik ben er niet zeker van dat u hem daarna in de eerstvolgende veertien dagen nog opnieuw zult kunnen aanspreken, maar het werk zal misschien gedaan zijn.

Translated text

No, Mr. President, that would take us too far. I will ⁇  not deny the Secretary of State the sense of initiative to try to do something about the problem he is charged with. I have the impression that the traditionally established useless formalities are indeed addressed by him. At the same time, I note that during the period in which he is Secretary of State, one makes every effort to impart new, sometimes enormous, obligations to the local authorities. I invite you, Mr. Secretary of State, to go to the town halls these days — we have already talked about it — and to see how it evolves there with the people who come, for example, to claim their fuel oil premium. One decides with the most ease and then one says that everything becomes easier. For the same money, the often very complicated obligation is transferred to the municipalities.

This is the same, Mr. Speaker. You should look at it in the text, which contains fourteen articles: I think you will find in the text a reference to the municipalities fourteen times. The municipality must do this, the municipality must do it. We need to urgently think about this. It is very easy to make principled decisions here and therefore transfer the responsibility to the local authorities to apply all that.

Mrs. Minister and Mr. Secretary of State, I would like to see it happen all the time. It permits me to challenge you for a moment to take the necessary implementation decisions within a period of — I will be extensive — six months. I really would like to see that. I think that is almost impossible. But in the meantime – and every political formation feels compelled to do so, and I say it myself in all clarity – we do not stop giving signals when they then find a translation in texts of which we know in advance that they draw on “no balls”. You must read them first, Mr. Secretary of State. And "balls", which is still relatively simple in design!

I had to say that for a moment because the Secretary of State has earned himself to strengthen this meeting with his presence.

Mr. Secretary of State, I would like to ask you the following one at a time, and for if kafka is not too tired. Please consult this text.

I am not sure that you will be able to address him again in the next fourteen days, but the work may be done.

#16

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, de voorzitter van de bevoegde commissie heeft zich in de commissievergadering behoorlijk druk gemaakt over de slechte wettekst en het ontoepasbare karakter ervan.

Deze wet is een voorbeeld van een administratieve belasting voor de gemeenten. Ik wil even opsommen welke de verplichtingen zijn voor de gemeenten die aan dit wetsontwerp hangen.

In eerste instantie, de gemeente moet het hindergebied erkennen, afbakenen.

Ten tweede, de gemeente moet een attest bezorgen aan de zelfstandige.

Ten derde, het participatiefonds, dat te pas en te onpas door deze regering voor alles en nog wat wordt ingeschakeld en dat in Brussel zit, moet in de gemeente de gehinderde onderneming erkennen.

Ten vierde, het participatiefonds moet een attest bezorgen.

Ten vijfde, de onderneming zelf moet dan nog een vergoeding aanvragen.

Dat betekent dus nogal wat administratieve rompslomp, zowel voor de gemeenten als voor de zelfstandigen.

Ook de termijnen waarbinnen de verschillende stappen doorlopen móeten worden, zijn ofwel te kort ofwel te lang. Wij hebben dan ook geprobeerd, via amendementen, te verhelpen om die termijnen aan te passen aan de normale procedures, aan de normale periodes. De minister had er evenwel geen oren naar en Kafka heeft geen opmerkingen gemaakt.

Translated text

Mr. Speaker, the chairman of the committee responsible has been quite pressured during the committee meeting over the poor legislation and its inapplicability.

This law is an example of an administrative tax for municipalities. I would like to summarize the obligations for the municipalities that are bound by this bill.

In the first instance, the municipality must recognize the obstacle area, mark it off.

Second, the municipality must provide a certificate to the self-employed.

Third, the participation fund, which is activated by this government for everything and everything else and which is located in Brussels, must recognize the impaired enterprise in the municipality.

Fourth, the participation fund must provide an attestation.

Fifth, the company itself must then request compensation.

This means a lot of administrative burden, both for the municipalities and for the self-employed.

Also, the deadlines within which the various steps are underway are either too short or too long. We have therefore tried to remedy, through amendments, to adjust those deadlines to the normal procedures, to the normal periods. The minister, however, had no ears to it and Kafka made no comments.

#17

Official text

                    
                    ... met een verre voorgeschiedenis. Dat hebben wij deze week ook ondervonden.

Een derde tekortkoming handelt over de vraag wie de rekening betaalt. In dit geval is dat de bouwheer. Nu komen we bij het cruciale punt: wie is de bouwheer? In 57% van de gevallen zijn de gemeenten de opdrachtgevers voor de werken. Dat betekent dat de gemeenten, zoals de voorzitter van de commissie daarnet zei, worden gestraft omwille van — meestal noodzakelijke — investeringen in hun openbaar domein.

Ook bestaat op sommige vlakken nog heel wat onduidelijkheid.

Mevrouw de minister, ik richt mij tot u.

Op basis van de bepalingen zoals ze nu zijn, geven mijns inziens alle werken van algemeen nut op het openbaar domein aanleiding tot een verplichte financiering van het Participatiefonds, ook al veroorzaken zij geen hinder. Artikel 3 bepaalt immers dat elke bouwheer de vergoeding stort. Nergens wordt uitdrukkelijk in de wet bepaald dat enkel de bouwheer voor werken die hinder veroorzaken, de vergoeding moet storten.

Kunt u daarover uitsluitsel geven? Als een wetsontwerp zo lang aansleept dat de behandeling tot na het reces duurt en de behandeling bovendien een werkperiode van drie tot vier weken inhoudt, hebben we natuurlijk tijd om het ontwerp nog eens grondig te bekijken. Bijgevolg komen er dan nieuwe vraagtekens boven.

Geven werken van algemeen nut op het openbaar domein inderdaad aanleiding tot een verplichte financiering van het Participatiefonds, ook al veroorzaken de werken geen hinder?

Ondanks deze tekorten — ik vernoem nog niet de legistieke tekorten, omdat de heer Tant ze al heeft vernoemd — ...

Translated text

... ... with a distant history. We experienced that this week too.

A third disadvantage concerns the question of who pays the bill. In this case, it is the builder. Now we come to the crucial point: who is the builder? In 57% of cases, the municipalities are the contractors for the works. This means that municipalities, as the committee chairman just said, are punished for – usually necessary – investments in their public domain.

There is also a lot of uncertainty in some areas.

Mr. Minister, I am addressing you.

Based on the provisions as they are now, I consider that all works of general use in the public domain give rise to mandatory financing from the Participation Fund, even if they do not cause any obstacle. Article 3 stipulates that every building owner pays the compensation. Nothing in the law explicitly stipulates that only the building owner for works that cause impediment must deposit the compensation.

Can you exclude this? If a draft law lasts so long that the treatment lasts until after the recession and the treatment also involves a working period of three to four weeks, we naturally have time to review the draft again thoroughly. As a result, new questions arise.

Do works of general interest in the public domain indeed give rise to mandatory financing from the Participation Fund, even if the works do not cause any obstacle?

Despite these shortcomings — I do not mention the legistic shortcomings, because Mr. Tant has already named them — ...

#18

Official text

                    
                    U zegt dat in vele gevallen — dat is helemaal juist — het opdrachtgevende bestuur de gemeente is. In vele andere gevallen zal dat het Gewest zijn. Het Parlement brengt, bij mijn weten zonder overleg met de Gewesten, een nieuwe regeling tot stand die zo haar gevolgen zal hebben.

Ik richt mij tot de bevoegde minister.

Ik vraag mij af of we in deze materie ook niet het gesprek hadden moeten voeren met de Gewesten, zodat we minstens de rechtszekere oplossing zouden krijgen die we ons nu voorhouden.

Het ontwerp raakt heel direct het onderhoud van de gewestwegen, waarvan er toch heel wat liggen. Kan de federale overheid in dit dossier eenzijdig en zonder overleg een verplichting opleggen aan de gewestelijke overheid? Ik vraag het mij af.

Ik wou het probleem even releveren. Gezien de heel directe betrokkenheid van de Gewesten — u mag niet vergeten dat het overgrote gedeelte van de vroegere rijkswegen door de staatshervorming gewestwegen zijn geworden —, weet ik niet wat daaraan vastzit. Niemand spreekt erover. Niemand denkt erover na. Wat mij betreft, u doet maar, als het ons toch maar om de symboolwaarde te doen is.

Mevrouw de minister, kunt u ons misschien zeggen wat in deze materie de normale manier, zoniet de wettelijke manier — om niet te zeggen grondwettelijke manier — van werken zou moeten zijn?

Translated text

You say that in many cases — which is quite correct — the commissioning board is the municipality. In many other cases, it will be the region. The Parliament, as I know, without consultation with the Regions, will establish a new arrangement which will have its consequences.

I am referring to the competent Minister.

I wonder whether in this matter we should not have had the conversation with the Regions, so that we could at least get the legal solution that we are looking for now.

The design directly affects the maintenance of the railways, of which there are still a lot. Can the federal government in this file unilaterally and without consultation impose an obligation on the regional government? I ask myself.

I wanted to relieve the problem. Given the very direct involvement of the regions — you must not forget that the vast majority of the former roads of the state have become roads of the state reform — I do not know what constitutes it. Nobody talks about it. No one thinks about it. As far as I am concerned, you do it, if it is only us to do the symbolic value.

Mrs. Minister, can you tell us what in this matter should be the normal way, otherwise the legal way — not to say constitutional way — of work?

#19

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ondanks alle tekorten en de vele vragen die in verband met onderhavig wetsontwerp blijven bestaan, ben ik ervan overtuigd dat het een eerste, weliswaar onvolmaakte, stap is in een "goede richting". Aangevuld met initiatieven van de andere overheden zullen kleine zelfstandigen nu eindelijk een vergoeding krijgen voor de vaak langdurige schade en het inkomstenverlies door openbare werken.

Omdat het wetsontwerp eindelijk principieel de hinder van openbare werken voor zelfstandige handelaars erkent, hebben wij met onze fractie het ontwerp gesteund in de commissie. Ik heb nog een vraag aan de minister. Ik stel vast dat het zeer traag vooruitgaat met de KB's die moeten voortvloeien uit een aantal wetsontwerpen inzake bedrijfsleven die wij in de Kamer goedgekeurd hebben. Ook hier moet een aantal KB's uitgevaardigd worden. Wanneer zullen die KB's uitgevaardigd en toegepast worden?

Het amendement van mevrouw De Meyer ligt op onze banken. Het komt in grote lijnen overeen met wat mevrouw De Meyer en haar fractie ingediend hebben in de commissie. Wat ik niet kan aanvaarden, mevrouw De Meyer en de sp.a-fractie, is dat u voorstelt dat de aannemers moeten opdraaien voor de uitbetaling aan de zelfstandige handelaars. Ik kan wel akkoord gaan met het voorstel van collega Drèze dat de federale overheid zou bijdragen in de sommen die gestort worden in het participatiefonds.

Ten slotte, mijnheer de voorzitter, ik kon net zo goed als andere collega's al mijn amendementen die ik ingediend heb in de commissie, hier opnieuw op de tafel gooien. Ik vind dat wij het debat gevoerd hebben. Dat debat werd vier maanden geleden gevoerd in de commissie. Wij hebben via de amendementen gewezen op de tekortkomingen: de vergoeding per dag, die wij te weinig vinden, en de vraag naar een gedeeltelijke vergoeding. Ik kan dus amendementen indienen die een opbod doen om die vergoeding per dag te verhogen van 100 naar 150. Mijnheer de voorzitter, wij hebben besloten dat niet te doen en ons te houden aan het standpunt dat wij in de commissie hebben ingenomen.

Translated text

Mr. Speaker, despite all the shortcomings and the many questions that remain in connection with this bill, I am convinced that this is a first, though imperfect, step in the “right direction”. Complemented with initiatives from other governments, small self-employed workers will now finally receive compensation for the often long-lasting damage and income loss caused by public works.

Since the bill finally principally recognizes the obstacle to public works for self-employed traders, we and our group supported the bill in the committee. I have another question to the Minister. I note that progress is very slow with the KBs that should result from a number of business bills that we have approved in the Chamber. A number of KBs should also be issued here. When will these KBs be issued and applied?

Mrs. De Meyer’s amendment is on our banks. It largely corresponds to what Ms. De Meyer and her group have submitted in the committee. What I cannot accept, Mrs. De Meyer and the sp.a. faction, is that you are proposing that the contractors should charge for the payment to the independent traders. I can agree with the proposal of colleague Drèze that the federal government would contribute to the amounts deposited in the participation fund.

Finally, Mr. Speaker, I was able, as well as other colleagues, to put all my amendments I have submitted to the committee, here again on the table. I think we have held the debate. This debate was held in the committee four months ago. Through the amendments, we pointed out the shortcomings: the compensation per day, which we find too low, and the demand for a partial compensation. So I can submit amendments that make a bid to increase that fee per day from 100 to 150. Mr. Speaker, we have decided not to do so and to stick to the position we have taken in the committee.

#20

Official text

                    
                    Monsieur le président, madame la ministre, accorder une indemnité compensatoire aux commerçants indépendants qui perdent des revenus à la suite de travaux publics prolongés est une bonne idée en soi. Par contre, mettre le coût de cette indemnité à la charge du maître de l'ouvrage, et en tout cas de lui seul, ne nous convient pas.

De plus, le montant prévu de 44,20 euros/jour est trop faible face au préjudice encouru. Enfin, le fait de réglementer à partir du fédéral comporte deux inconvénients: d'une part, dans votre projet, le fédéral décide mais ne paie pas et il reporte à nouveau la charge sur d'autres; d'autre part, le fédéral oublie que, dans un certain nombre de cas, des accords et compensations sont décidés au niveau local.

En fait, le but premier que nous devrions tous poursuivre est de gérer au mieux le planning et l'organisation des travaux afin que les nuisances soient les plus faibles possible, non seulement pour les commerçants mais aussi pour les habitants et toutes les personnes concernées et incommodées, de près ou de loin, par un chantier public.

Nous considérons que le niveau politique local, acteur de proximité, est le mieux à même d'assurer cette gestion en bon père de famille. Toutefois, si le fédéral veut intervenir dans le jeu, alors il doit également payer! C'est pourquoi, nous avons déposé un premier amendement. Celui-ci stipule que l'article 3 de votre projet serait complété comme suit: "un montant identique à celui visé par l'alinéa 1 er est alloué à charge du budget général des dépenses au fonds de participation". En d'autres termes, pour un euro contributif au niveau local, un deuxième euro serait apporté par le budget fédéral.

On peut d'abord estimer que votre projet, dans son état actuel, organise un transfert de charges du fédéral vers les communes et les Régions. En effet, les maîtres d'ouvrage devront verser un montant complémentaire au montant facturé, sans que l'on tienne compte de savoir si les travaux ont ou non engendré des nuisances.

Ensuite, le cdH a toujours défendu le respect du principe du décideurpayeur; ce principe étant d'ailleurs repris, à notre demande, dans l'accord du gouvernement wallon, par exemple. Je demande à M. Giet de bien écouter ce qui suit. Le ministre wallon des Affaires intérieures, en réponse à une question écrite du sénateur et député régional, Christian Brotcorne, précisait ceci à l'égard de l'indemnité compensatoire: "Bien sûr, c'est la question du financement qui est la plus préoccupante pour les communes. J'observe à cet égard qu'alors que l'Union des villes et communes de Wallonie avait proposé d'alimenter le fonds de participation par le prélèvement de centimes additionnels sur les amendes appliquées dans le cadre du chantier, la proposition du gouvernement fédéral a finalement opté pour une participation à charge de chaque maître d'ouvrage, à savoir 0,25% du montant total de la facture."

Le ministre wallon poursuit: "Je tiens à préciser que j'adhère à la proposition de l'Union des villes et communes pour alimenter ce fonds et j'interviendrai auprès du fédéral en ce sens. Cette proposition de loi imposera de nouvelles charges aux communes et, en conséquence, réduira la marge budgétaire pour les travaux d'infrastructure." Il termine en disant: "J'examine, dès lors, son impact sur les finances communales et les possibilités de trouver une solution en cette matière."

J'aimerais entendre, tout à l'heure, une réaction du groupe PS concernant les propos de son ministre wallon.

Notre amendement vise à mettre en oeuvre le principe du décideurpayer en prévoyant que le financement du régime des indemnités compensatoires de perte de revenus soit non seulement assuré par chaque maître d'ouvrage, mais également par l'Etat fédéral, ce dernier versant — je l'ai déjà évoqué - au fonds de participation, un montant identique à celui versé par le maître d'ouvrage.

Cela étant, notre deuxième amendement prévoit qu'au premièrement de l'article 8, le montant de 44,20 euros est remplacé par un montant double, à savoir 88,40 euros. Puisque l'on a une double recette, on peut verser une double indemnité. Je répète que, selon nous, le forfait de 44,20 euros est beaucoup trop faible. Notre deuxième amendement vise donc à doubler le montant de l'indemnité compensatoire afin de mieux prendre en compte les difficultés financières des indépendants victimes de nuisances dues à la réalisation de travaux sur le domaine public, le financement d'une telle indemnité étant assuré par le versement par l'Etat fédéral au fonds de participation, d'un montant équivalant à celui versé par le maître de l'ouvrage sur la base de notre première amendement. Il n'est pas trop tard, madame la ministre, mais il est temps.

Translated text

Granting compensatory compensation to independent merchants who lose income as a result of prolonged public works is a good idea in itself. On the other hand, putting the cost of this compensation at the expense of the master of the work, and in any case of him alone, is not suitable for us.

Furthermore, the estimated amount of 44,20 euros/day is too low in relation to the damage incurred. Finally, the fact of regulating from the federal has two disadvantages: on the one hand, in your project, the federal decides but does not pay and it again relays the burden on others; on the other hand, the federal forgets that, in a number of cases, agreements and compensations are decided at the local level.

In fact, the primary goal we should all pursue is to manage the planning and organization of works as best as possible so that the annoyances are as low as possible, not only for merchants but also for the locals and all the people involved and disabled, near or far, by a public construction site.

We consider that the local political level, the actor of proximity, is the best able to ensure this management as a good family father. However, if the federal wants to intervene in the game, then it must also pay! Therefore, we submitted a first amendment. It stipulates that article 3 of your project would be supplemented as follows: "An amount identical to that referred to in paragraph 1 is allocated to the general budget of expenditure to the participation fund". In other words, for one euro contributing at the local level, a second euro would be contributed from the federal budget.

First, it can be estimated that your project, in its current state, organizes a transfer of charges from the federal to the municipalities and regions. Indeed, the project masters will have to pay a supplementary amount to the amount invoiced, without taking into account whether or not the works caused any inconvenience.

Then, the CDH has always defended the respect of the principle of the decideurpayer; this principle has also been repeated, at our request, in the agreement of the Walloon government, for example. I ask Mr. Listen carefully to the following. The Wallonian Interior Minister, in response to a written question from Senator and Regional Deputy Christian Brotcorne, specified this with regard to the compensatory compensation: "Of course, it is the question of financing that is most concerned for the municipalities. I observe in this regard that while the Union of Cities and Municipalities of Wallonia had proposed to feed the fund of participation by the collection of additional cents on the fines applied in the framework of the construction site, the proposal of the federal government finally opted for a participation at the expense of each project owner, namely 0.25% of the total amount of the invoice.

The Wallon Minister continues: "I would like to clarify that I adhere to the proposal of the Union of Cities and Municipalities to feed this fund and I will intervene with the federal in this sense. This bill will impose new charges on municipalities and, as a result, reduce the budget margin for infrastructure works." He concludes by saying: "I consider, therefore, its impact on municipal finances and the possibilities of finding a solution in this matter."

I would like to hear, just recently, a reaction of the PS group regarding the remarks of its Wallon minister.

Our amendment aims to implement the principle of decideurpayer by providing that the financing of the scheme of compensatory compensation for loss of income is not only assured by each project owner, but also by the federal state, the latter paying — I already mentioned — to the participation fund an amount identical to that paid by the project owner.

However, our second amendment provides that in the first of Article 8, the amount of 44,20 euros is replaced by a double amount, namely 88,40 euros. Since you have a double recipe, you can pay a double compensation. I repeat that, in our opinion, the 44,20 euro package is far too low. Our second amendment therefore aims to double the amount of the compensatory compensation in order to better take into account the financial difficulties of self-employed victims of inconvenience due to the performance of works in the public domain, the financing of such compensation being ensured by the payment by the federal state to the participation fund, an amount equivalent to that paid by the master of the work on the basis of our first amendment. It’s not too late, but it’s time.

#21

#22

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, mijnheer de staatssecretaris, collega's, wat thans voorligt is volgens sp.a-spirit een fout voorstel. We hebben dit reeds gezegd in de Senaat. Tijdens de discussie in de Kamer is dit, ons inziens, alleen maar bevestigd.

Het is formalistisch en bureaucratisch en het kan de Kafka-test niet doorstaan. Het stimuleert zelfstandigen om te sluiten en het installeert een begrafenisuitkering in plaats van een ondersteuning. Het vormt een schaamlapje voor al die zelfstandigen die kreunen onder openbare werken en alles willen doen om open te blijven.

Dat is net eigen en typisch aan de kleine zelfstandige: zijn enorme inventiviteit en ondernemingsdrang. Als dochter van een kleine zelfstandige, weet ik er alles van. Een zelfstandige die met moeilijkheden geconfronteerd wordt, zal alle registers opentrekken om zijn of haar zaak te kunnen openhouden en zijn of haar klanten niet te verliezen. Zelfstandigen die gehinderd worden, zijn creatief en inventief. Ik verwijs naar de UNIZO-enquête. Bij hinder gaan 48% van de kleine zelfstandigen extra reclame en promotie voeren, 38% gaat alles in het werk stellen om het comfort van zijn klanten en de toegankelijkheid van zijn zaak te verhogen. Ze gaan allerlei dingen doen. Ze gaan extraatjes aanbieden aan de klanten. Ze gaan een aan-huis-bezorging instellen. Ze gaan ergens een uitstalraam huren. Ze gaan zelfs hun zaak tijdelijk overbrengen in een container. De mogelijkheden zijn legio. Die creativiteit moet beloond worden. Men moet geen begrafenisvergoedingen uitdelen.

Waarover spreken we in dit ontwerp?

Ten eerste, 44 euro per dag bruto. Netto kan dit, afhankelijk van de situatie, dalen tot 30 euro per dag. Dat is zeer laag, zelfs niet genoeg om de huishuur te betalen. Ik citeer mijn goede collega Lenssen: "Gezien het minieme bedrag zullen ze alles doen om open te blijven". Dat is een redenering ex absurdo. We spreken inderdaad over een louter symbolische vergoeding.

Ten tweede, men moet veertien dagen volledig sluiten. Iedereen, elke fractie is in de commissie tussenbeide gekomen om te stellen dat dit echt niet goed is. "Veertien dagen sluiting als voorwaarde is een slechte zaak". Ik citeer hiermee mevrouw Barzin.

Ten derde, men mag geen enkel ander inkomen hebben. Dit is een volledig beroepsverbod. Ik vestig uw aandacht op artikel 7, paragraaf 5 waar letterlijk staat: " Het is de zelfstandige verboden enige arbeid te verrichten". De wet spreekt over arbeid.

Arbeid! De wet spreekt niet over "bezoldigde arbeid", gewoon over "arbeid." Dat staat letterlijk in de wet.

Dat betekent dat een zelfstandige die de "riante" uitkering van 30 euro netto per dag geniet, zelfs niet mag werken aan zijn eigen huis en zijn huisje bijvoorbeeld niet mag renoveren op het moment dat zijn zaak dicht is. Het gaat zelfs verder: er is in sancties van minimaal 250 euro voorzien in de wet als hij durft te werken. Dus, dat betekent dat, als een kruidenier tijdens zijn sluiting, met zijn ontvangsten van 30 euro netto per dag, een eitje verkoopt aan zijn buur, hij bestraft kan worden met een boete van 250 euro per dag.

Iemand waarvan een zaak gesloten is en de tweede open is, krijgt geen vergoeding. Iemand met een bijberoep krijgt geen vergoeding. Een zelfstandige die ook de markten doet en zijn winkel niet meer kan gebruiken maar wel nog de markten doet, krijgt geen vergoeding. Een zelfstandige die zijn winkel sluit, maar wel nog een huis-aanhuisronde organiseert, krijgt geen vergoeding. Een zelfstandige die een winkel runt en de bovenbouw verhuurt, krijgt geen vergoeding. Kortom, — u weet dit allemaal — eens een zelfstandige zijn winkel gesloten heeft voor zo'n lange tijd, heeft het ontzettend moeilijk om opnieuw boven water te komen. Kortom, wij vinden het voorstel too little too late.

Translated text

Mr. Chairman, Mrs. Minister, Mr. Secretary of State, colleagues, what is currently understood is, according to sp.a-spirit, a wrong proposal. We have already said this in the Senate. During the discussion in the Chamber, this is, in our opinion, only confirmed.

It is formalist and bureaucratic, and it cannot withstand the Kafka test. It encourages self-employed to close and it installs a funeral allowance instead of a support. It constitutes a shame for all those self-employed people who curl under public works and want to do anything to stay open.

That is just peculiar and typical of the small self-employed: his enormous inventiveness and entrepreneurial urge. As a daughter of a small self-employed, I know everything about it. A self-employed person facing difficulties will open all registers in order to keep his or her business open and not to lose his or her clients. Self-employed people who are disabled are creative and inventive. I refer to the UNIZO survey. In case of disruption, 48% of small self-employed will carry out additional advertising and promotion, 38% will do everything to increase the comfort of their customers and the accessibility of their business. They will do all sorts of things. They are going to offer extra items to customers. They will set up a home delivery. They are going to rent an outlet somewhere. They are even going to transfer their thing temporarily in a container. The possibilities are legio. That creativity must be rewarded. Funeral fees should not be distributed.

What are we talking about in this draft?

First, 44 euros per day gross. Net this, depending on the situation, can drop to 30 euros per day. That is very low, not even enough to pay the rental. I quote my good colleague Lenssen: "Given the minimal amount, they will do everything to stay open." This is an ex-absurd reasoning. In fact, we are talking about a mere symbolic compensation.

Second, one must completely close for fourteen days. Everyone, every group has intervened in the committee to say that this is really not good. "Fourteen days closure as a condition is a bad thing." I would like to quote Mrs. Barzin.

Third, one should not have any other income. This is a total professional ban. I draw your attention to Article 7, paragraph 5, which literally states: "It is forbidden to the self-employed to carry out any work." The law speaks of labour.

The work! The law does not speak of “paid labour”, just about “work.”

This means that a self-employed person who enjoys the "riante" benefit of 30 euros net per day may not even work on his own house and his cottage, for example, may not renovate when his business is closed. It goes even further: there are penalties of at least 250 euros provided in the law if he dares to work. So, that means that, if a grocer during his closure, with his receipts of 30 euros net per day, sells an egg to his neighbor, he can be punished with a fine of 250 euros per day.

A person whose one case is closed and the other is open will not receive compensation. A person with a subsidiary profession will not receive compensation. A self-employed person who also does the markets and can no longer use his shop but still does the markets will not receive compensation. A self-employed person who closes his shop, but still organizes a home-to-home tour, will not receive compensation. A self-employed person who runs a store and rents the upper building will not receive compensation. In short, — you know all this — once a self-employed has closed his shop for such a long time, it is extremely difficult to get over the water again. In short, we find the proposal too little too late.

#23

#24

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, men vergelijkt natuurlijk altijd met wat niet mag. Ik had een creatief voorstel, maar ik heb het niet geformuleerd in de commissie. Misschien kan ik het hier zeggen. Mevrouw De Meyer, als wij nu eens zeggen dat handelaars die hun winkel noodgedwongen moeten sluiten, wel toegelaten wordt deur aan deur te verkopen... Daar bent u natuurlijk weer tegen, collega, dat is het probleem.

Translated text

#25

Official text

                    
                    Absoluut. Ik heb het over een huis-aan-huisronde. Wij hebben helemaal niets tegen het feit dat dat een extra service is voor de mensen. Wij hebben wel iets tegen het feit dat men daarbij mensen oplicht en dat bepaalde mensen daar misbruik van maken. Daar hebben wij iets tegen!

Het volgende punt waarom wij tegen het voorliggende ontwerp zijn, is dat de gemeente d'office een bepaald percentage van de factuur moet betalen. De gemeente heeft geen enkele, maar dan ook geen enkele mogelijkheid het bedrag van die factuur naar beneden te halen. Dat is nu eenmaal zo. Het is zoveel procent. De gemeente moet dat betalen en daar kan zij niets aan doen, ook al trekt die gemeente alle registers open om minder-hindermaatregelen uit de kast te toveren; neen, zij moet toch dat bepaald percentage van de factuur betalen.

Tenslotte is de procedure enorm ingewikkeld. Bij de aanvraag en toekenning via het Participatiefonds is Kafka niet ver weg.

Ik wil nog even stilstaan bij ons alternatief, dat zeer eenvoudig is. Sinds de bespreking in de commissie hebben wij dit nog wat vereenvoudigd. Ik denk dat wat nu voorligt een goede zaak zou zijn, als we de kans zouden krijgen om er opnieuw over te debatteren. Waarop komt dit neer? De aannemer betaalt een hindervergoeding aan de gemeente, à rato van het aantal gehinderde inrichtingen. Dat bedrag kan naar beneden worden gehaald door het nemen van minder-hindermaatregelen. Dit betekent dat men een incentive inbouwt voor aannemer en gemeente om samen met de gehinderde zelfstandigen te zoeken naar minder-hindermaatregelen. In ons voorstel gebeurt alles op gemeentelijk vlak. Geen ingewikkelde, nationale bovenbouw via Participatiefonds en dergelijke. Alles wordt lokaal georganiseerd en geregeld. Het lokale overleg met de zelfstandigen en hun verenigingen wordt gestimuleerd.

De minder-hindervergoeding wordt ook onmiddellijk uitgekeerd aan de getroffen zelfstandigen die het kunnen gebruiken om allerlei extra initiatieven te nemen om hun zaak levend en aantrekkelijk te houden. Kortom, om ervoor te zorgen dat de zaak alive and kicking blijft. De minder-hindervergoeding is een middel dat hij bovenop zijn vaak verminderde inkomsten krijgt. Een klein stukje van die minderhindervergoeding blijft trouwens bij de gemeente zodat ook daar geld ter beschikking komt om minder-hindermaatregelen te treffen. Tot daar ons simpel en eenvoudig voorstel. Het blijft lokaal. Het stimuleert en helpt de zelfstandigen om open te blijven en niet om de deur voorgoed dicht te doen. 

Nu we een recente studie hebben kunnen lezen van de Vlerickschool die aantoonde dat de buurtwinkel wel degelijk een toekomst heeft, kan ons voorstel mee adem geven aan de kleine zelfstandige die precies zorgt voor extra leven in de steden en gemeenten; voor nabijheid, nabuurschap en warmte in onze steden en gemeenten. Wat voorligt, is volgens ons dus geen goed voorstel. Het is een schaamlapje voor de getroffen zelfstandigen en is geen ernstige oplossing voor de meer dan 9.000 bedrijven die elk jaar getroffen worden door hinder via werken. Ik citeer hiervoor toch graag uit het verslag van onze parlementaire werkzaamheden. Toen we vroegen aan mevrouw de minister hoeveel bijkomend personeel zij voorzag in het fameuze Participatiefonds om de opdrachten uit te voeren die deze wet hen oplegt, antwoordde de minister dat 1 persoon en 1 secretariaatsfunctie wellicht zouden volstaan want zij schatte het werk op ongeveer 50 dossiers per jaar. Dat is de inhoud van deze wet. Een aalmoes van 30 euro netto aan 50 mensen per jaar. Daar doen wij niet aan mee!

Wij willen geen aalmoes, geen begrafenisvergoeding. Wij willen een tegemoetkoming aan meer zelfstandigen zonder hen de verplichting op te leggen om te sluiten en met een ingebouwde stimulans voor aannemer en gemeente om minder-hindermaatregelen te nemen. Om die reden, collega's, vragen wij met aandrang om ons amendement ernstig in overweging te willen nemen in het belang van de meer dan 9.000 getroffenen.

Translated text

Absolutely absolutely . I am talking about a home-to-home round. We have absolutely nothing against the fact that this is an additional service for the people. We have something against the fact that they cheat people and that certain people abuse them. We have something against it!

The next point why we are opposed to the present draft is that the municipality of office must pay a certain percentage of the invoice. The municipality has no, but therefore no, possibility to reduce the amount of that invoice. It is just so. It is so much percent. The municipality must pay for it, and it cannot do anything about it, even if that municipality opens all registers in order to enchant less-hinder measures out of the closet; no, it must pay that certain percentage of the invoice.

After all, the procedure is extremely complicated. With the application and grant through the Participation Fund, Kafka is not far away.

I would like to talk about our alternative, which is very simple. Since the discussion in the committee, we have simplified this a bit. I think it would be a good thing if we were given the opportunity to discuss it again. What does this come down to? The contractor pays an obstacle compensation to the municipality, a ratio of the number of obstacle facilities. That amount can be reduced by taking less-hinder measures. This means creating an incentive for contractors and municipalities to look together with the disabled self-employed to find less-disability measures. Everything is done at the municipal level. No complicated, national overbuilding through Participation Funds and the like. Everything is organized and arranged locally. Local consultation with the self-employed and their associations is encouraged.

The disability allowance is also immediately paid to the affected self-employed who can use it to take all kinds of additional initiatives to keep their cause alive and attractive. In short, to ensure that the case remains alive and kicking. The disability allowance is a means that he receives in addition to his often reduced income. A small portion of that disability allowance, by the way, remains with the municipality so that there is also money available to take less-disability measures. Until then, we have a simple and simple proposal. It remains local. It stimulates and helps the self-employed to remain open and not to close the door forever. Their

Now that we have been able to read a recent study from the Vlerickschool which showed that the neighborhood store has indeed a future, our proposal can breathe with breath to the small self-employed who provides precisely additional life in the cities and municipalities; for proximity, neighborhood and warmth in our cities and municipalities. So what we think is not a good proposal. It is an embarrassment for the affected self-employed and is not a serious solution for the more than 9,000 companies affected each year by hinder via work. I would like to quote this from the report of our parliamentary work. When we asked Mrs. Minister how many additional staff she provided in the famous Participation Fund to carry out the tasks imposed on them by this law, the Minister replied that 1 person and 1 secretariat position might be sufficient because she estimated the work at about 50 files per year. That is the content of this law. An alms of 30 euros net to 50 people per year. We do not participate in that!

We don’t want alms, no funeral fees. We want to accommodate more self-employed without imposing them the obligation to close and with a built-in incentive for contractors and municipalities to take less-hinder measures. For this reason, colleagues, we urge to consider our amendment seriously in the interests of the more than 9,000 affected.

#26

#27

#28

Official text

                    
                    Dit ministre, monsieur le secrétaire d'Etat, chers collègues, le projet qui nous est soumis aujourd'hui constitue assurément un premier pas important en matière d'indemnisation des indépendants victimes de travaux réalisés sur le domaine public. Néanmoins, il est également vrai que la procédure prévue est complexe, que les conditions d'octroi de cette indemnisation sont très strictes et que celle-ci est uniquement prévue en cas de fermeture du commerce. Cela a déjà été souligné par les précédents intervenants.

Rien n'est donc prévu pour les indépendants qui gardent leur commerce ouvert et subissent une diminution importante de leur chiffre d'affaires. J'estime effectivement — les orateurs précédents l'ont également indiqué — que le fait d'accorder la somme de 44,20 euros par jour civil, lorsqu'il est prouvé que le commerce doit fermer pendant au moins 14 jours, ne constitue qu'une modeste compensation et que cela n'empêchera pas certains petits commerces de devoir peut-être mettre définitivement la clé sous la porte.

Toujours est-il qu'à l'heure actuelle, dans la même situation, l'indépendant ne reçoit pas un euro de dédommagement. Il ne faut pas perdre de vue — cela a été dit également — que sur 225.000 commerces, environ 5.000 sont touchés chaque année par une fermeture due à la réalisation de travaux empêchant totalement la clientèle d'accéder au magasin.

Lors des débats en commission, comme d'autres collègues, j'avais avancé l'idée de diminuer le nombre de jours minimums de fermeture donnant droit à l'indemnité et d'en augmenter le montant. Cependant, l'adoption de ces deux propositions ou d'autres encore, aurait sans doute rendu le débat parlementaire très long et nous aurait amenés à recommencer la discussion qui a eu lieu au Sénat et qui a duré plus d'un an et demi, tout en ayant, à terme, une issue incertaine.

Je suis persuadée que nous avons donc bien fait d'adopter en commission les mesures qui nous ont été proposées par nos collègues sénateurs afin que les indépendants puissent en bénéficier dans les meilleurs délais. J'espère toutefois que nous pourrons très prochainement nous pencher à nouveau sur cette problématique et y apporter une réponse plus complète. Cela étant, par l'adoption de ce texte, nous ne retarderons pas la mise en oeuvre de dispositions attendues depuis longtemps par les commerçants.

Le but de la proposition de loi du sénateur Dedecker était non seulement d'indemniser les commerçants qui sont obligés de fermer leur commerce lors de travaux réalisés sur le domaine public mais aussi et surtout de changer les mentalités des pouvoirs publics dans l'organisation des travaux. En effet, dans certaines communes, il y a peu, voire pas de concertation avec les travailleurs indépendants lorsque des travaux prévus sur le domaine public provoquent des désagréments importants aux commerçants situés à proximité.

Dorénavant, dans ce cas de figure, la commune sera obligée d'informer les commerçants de la date de début des travaux, de leur durée présumée et de la possibilité pour eux d'être indemnisés. Par ailleurs, on peut supposer que ces nouvelles dispositions conduiront également les communes à mieux gérer l'organisation et le planning de ces travaux et éviter qu'ils durent trop longtemps. Les membres du groupe MR soutiendront ce projet parce qu'il assure à l'indépendant obligé de fermer son commerce, une indemnité compensatoire de perte de revenus et prévoit l'obligation pour les communes d'informer les commerçants lorsqu'elles effectuent ces travaux. Cependant, comme Mme Pieters et M. Tommelein l'ont dit auparavant, nous pensons que les mesures envisagées ne constituent qu'une première étape vers une indemnisation plus large des commerçants dans ce genre de situation.

Translated text

That said Minister, Mr. Secretary of State, dear colleagues, the project that is submitted to us today is ⁇  a first important step in terms of compensation for independent victims of works carried out in the public domain. Nevertheless, it is also true that the proposed procedure is complex, that the conditions for granting such compensation are very strict and that such compensation is provided only in the event of closure of trade. This has already been emphasized by previous speakers.

Nothing is therefore planned for self-employed workers who keep their trade open and suffer a significant decrease in their turnover. I am indeed of the opinion — the previous speakers have also indicated it — that the fact of granting the sum of EUR 44,20 per calendar day, when it is proven that the trade must close for at least 14 days, constitutes only a modest compensation and that this will not prevent some small shops from ⁇  having to permanently put the key under the door.

It is still true that at the present time, in the same situation, the independent does not receive a euro of compensation. It should not be forgotten — it has also been said — that out of 225,000 stores, about 5,000 are affected each year by a closure due to the execution of works completely preventing the customer base from accessing the store.

During the discussions in the committee, I, like other colleagues, had put forward the idea of reducing the minimum number of closing days entitling to compensation and increasing the amount thereof. However, the adoption of these two or more proposals would ⁇  have made the parliamentary debate very long and would have led us to resume the discussion that took place in the Senate and that lasted more than a year and a half, while having, in the end, an uncertain outcome.

I am convinced that we have thus done well to adopt in committee the measures proposed to us by our colleagues senators so that the independent can benefit from them as soon as possible. However, I hope that we will soon be able to look at this issue again and provide a more comprehensive answer. However, by adopting this text, we will not delay the implementation of provisions long awaited by traders.

The purpose of Senator Dedecker’s bill was not only to compensate merchants who are forced to close their ⁇  during works carried out in the public domain but also and above all to change the mentalities of public authorities in the organization of the works. Indeed, in some municipalities, there is little, or even no, consultation with self-employed workers when planned works in the public domain cause significant discomfort to the nearby merchants.

From now on, in this case, the municipality will be obliged to inform the merchants of the date of commencement of the works, their presumed duration and the possibility for them to be compensated. Furthermore, it can be assumed that these new provisions will also lead the municipalities to better manage the organization and planning of these works and avoid them taking too long. Members of the MR group will support this project because it ensures that the self-employed obliged to close their trade, a compensatory compensation for loss of income and provides for the obligation for the municipalities to inform the merchants when they perform these works. However, as Ms. Pieters and Mr. Tommelein said earlier, we believe that the measures envisaged are only a first step towards a wider compensation for traders in this kind of situation.

#29

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, mijnheer de staatssecretaris, collega's, dit wetsontwerp dat in feite een wetsvoorstel is van de heer Dedecker in de Senaat, kent — eindelijk zou ik zeggen — een finale stemming. De vergoedingsregeling voor zelfstandigen die geconfronteerd worden met hinder als gevolg van werken op het openbare domein werd uitgebreid besproken in de Senaat, met inbegrip van hoorzittingen met onder andere het Neutraal Syndicaat voor de Zelfstandigen, de VVSG, de Waalse tegenhanger, Unizo en l'Union des Classes Moyennes. Basis van de bespreking was het voorstel van Dedecker dat ingediend werd op 5 december 2003. Misschien is het wel dit laatste, de figuur van Dedecker, dat de reden is waarom de socialisten en in het bijzonder de Vlaamse socialisten evenzeer tekeergegaan zijn tegen het voorstel in de Senaat als ze nu tekeergaan tegen het ontwerp in de Kamer. 

Ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat de sp.a in de commissie nogmaals hoorzittingen eiste terwijl dat toch al uitvoerig werd besproken in de Senaat. Ik begrijp dit niet want uiteindelijk gaat het erom sociale drama's te voorkomen bij een bepaalde bevolkingsgroep, namelijk de kleinhandelaars. Wij menen dat het niets te vroeg is om over deze regeling te stemmen, ze goed te keuren en zo snel mogelijk in te voeren. Politieke spelletjes zoals ze vandaag gespeeld worden helpen de zelfstandigen niets vooruit. Het is overigens niet omdat we het wetsontwerp, het voorstel-Dedecker, toejuichen dat er geen opmerkingen gemaakt kunnen worden en dat er geen verfijningen, verbeteringen, vervolmakingen aan het ontwerp kunnen worden aangebracht. Voor ons was het voorstel-Dedecker toen en is het ontwerp nu een noodzakelijke regeling die niet langer uitgesteld kan worden. De Vlaams Belang-fractie zal daarom de amendementen niet goedkeuren en voluit de steun geven aan het ontwerp omdat wij als sociale partij menen dat wij de zelfstandigen en de handelaars niet langer in de kou kunnen laten staan.

Translated text

Mr. Speaker, Mrs. Minister, Mr. Secretary of State, colleagues, this bill, which is in fact a bill by Mr. Dedecker in the Senate, has — finally I would say — a final vote. The remuneration scheme for self-employed persons who face obstacles due to public domain work has been extensively discussed in the Senate, including hearings with, among others, the Neutral Syndicate for Self-Employed Persons, the VVSG, the Wallish counterpart, Unizo and l'Union des Classes Moyennes. The discussion was based on Dedecker’s proposal submitted on 5 December 2003. Per ⁇  it is this latter, the figure of Dedecker, that is the reason why the socialists and in particular the Flemish socialists have just as much rattled against the proposal in the Senate as they are now rattling against the draft in the Chamber. Their

I continue to find it incomprehensible that the sp.a in the committee again demanded hearings while this has already been discussed extensively in the Senate. I do not understand this because ultimately it is about preventing social dramas in a particular population group, namely the retailers. We believe that it is not too early to vote on this scheme, approve it and implement it as soon as possible. Political games such as they are played today do not help the self-employed move forward. It is not because we welcome the draft law, the proposal-Dedecker, that no comments can be made and that no refinements, improvements, perfections can be made to the design. For us, the proposal-Dedecker was then and the design is now a necessary arrangement that can no longer be postponed. The Flemish Belang group will therefore not approve the amendments and give full support to the draft because we as a social party believe that we can no longer leave the self-employed and the merchants in the cold.

#30

Official text

                    
                    Monsieur le président, madame la ministre, monsieur le secrétaire d'État, chers collègues, le texte que nous examinons aujourd'hui vise à mieux prendre en compte un réel problème: l'impact que peut avoir la réalisation des travaux publics sur l'activité économique d'indépendants, en particulier sur celle des petits commerçants. 

Disons-le d'emblée: si le problème est réel, ce texte n'apporte pas de solution probante, bien au contraire; je vais y revenir. Oui, les commerçants subissent des nuisances à cause de la réalisation des travaux publics. Oui, la réalisation des travaux a parfois pour eux des conséquences économiques graves. Oui, il faut en tenir compte. Cependant, je ne crois pas que c'est avec ce texte qu'on atteindra cet objectif. Tout d'abord, le système mis en place par ce texte engendre une procédure lourde. D'ailleurs, Mme Pieters l'a signalé. Les commerçants, après avoir complété le document de la commune attestant des nuisances, doivent l'envoyer au fonds de participation et attendre la décision de ce dernier, dans un délai de trente jours. En cas de réponse négative, ils peuvent encore interjeter appel auprès du ministre, avec un délai de 60 jours. Et ensuite seulement intervient le versement de la première indemnité. Cela, c'est le premier problème. 

Le second problème: le projet accorde des indemnités s'élevant seulement à 44,20 euros bruts par jour de fermeture. Vous conviendrez avec moi que ce montant est très faible et ne compensera en rien le manque à gagner pour le petit commerçant. Ajoutons que cette indemnité est versée à la seule condition que l'indépendant ne dispose d'aucun autre revenu professionnel et qu'il ferme son commerce pour une durée minimale de quinze jours. Pour le dire autrement, pour obtenir 44,20 euros bruts par jour, il faut que l'indépendant ferme son magasin pendant au moins quinze jours. 

Comment imaginer qu'avec une somme aussi dérisoire, comme d'autres collègues l'ont déjà signalé, un commerçant puisse assumer les frais fixes de son commerce, payer son loyer, gérer le stock, subvenir aux besoins de sa famille? Comment imaginer qu'il puisse payer ses travailleurs? Comment imaginer que cette indemnité permette à des commerçants d'éviter la faillite à la suite de la réalisation des travaux publics? Est-ce ainsi qu'on entend venir en aide aux petits commerçants en difficulté? Nous pensons que non. 

Sous couvert d'indemniser les commerçants, on les oblige à fermer leur commerce, c'est-à-dire à se priver de leur outil de travail. Or, toutes les études, notamment celle de l'UNIZO, le démontrent: un commerce qui ferme restera fermé. La très grande majorité des indépendants fait tout ce qu'elle peut pour que leur commerce reste accessible. Garder sa clientèle est fondamental. Une fermeture, même temporaire, ne peut être que dommageable. 

Il s'agit là de mettre volontairement les indépendants en état de mort clinique avant de tenter une éventuelle réanimation. Le médecin qui agirait ainsi serait non seulement considéré comme un incompétent mais immédiatement condamné! Le projet les incite donc à se faire plus mal en fermant leur commerce qu'en le maintenant ouvert.

En ce qui concerne cette indemnité, on nous a parfois reproché de dénoncer son faible niveau sans avoir les moyens budgétaires de le rehausser. C'est un mauvais procès. Nous pensons que prendre une telle mesure ne permet en rien de résoudre le problème posé et que, dès lors, il vaut mieux consacrer les moyens disponibles à des politiques réfléchies plutôt qu'à des mesurettes qui ne dépasseront certainement pas l'effet d'annonce et qui, en outre, risquent de grever le budget des pouvoirs publics, en particulier celui des communes qui prennent en charge la moitié des travaux effectués dans notre pays. 

Soulignons que la mise en place d'un système financièrement lourd n'est pas sans conséquence pour les communes. A terme, il pourrait conduire certaines d'entre elles à renoncer à des travaux de voirie et à délaisser les aménagements publics de quelques quartiers, voire même leur donner bonne conscience pour y renoncer ou, au contraire, les faire durer plus longtemps. A ce propos, il est assez désagréable de constater l'opprobre jeté sur les autorités publiques, qui réaliseraient des travaux sans aucune prise en compte de l'avis des riverains, qu'ils soient commerçants ou non. Soyons clairs à ce propos! Il est bien entendu dans l'intérêt des communes que leur tissu économique soit en bonne santé. Les commerçants sont une composante essentielle de la vie communale et je ne doute pas que les autorités en soient pleinement conscientes.

C'est pourquoi une bonne prise en compte des problèmes engendrés par la réalisation des travaux publics exige, selon nous, une implication accrue de l'ensemble des parties prenantes, à savoir, au minimum, les autorités communales, les entrepreneurs qui réalisent les travaux mais également les indépendants qui peuvent être lésés. 

Nous aurions donc souhaité, et souhaitons toujours, que l'on encourage le dialogue entre ces parties prenantes dès le début de la procédure et ce, tout au long du chantier, jusqu'à son terme et même peut-être au-delà. Nous insistons donc sur l'importance de la prévention et du dialogue en ce domaine, qui pourraient se concrétiser, par exemple, au travers d'une charte des travaux publics.

Nous ne péchons pas par naïveté. Nous sommes bien conscients qu'un code de bonne conduite ne permettra pas, à lui seul, de régler tous les problèmes et qu'un système d'indemnisation des préjudices les plus importants devrait être mis en place. Cependant, nous voulons que le système mis en oeuvre puisse réellement répondre aux préoccupations économiques des commerçants sans pour autant mettre en péril l'intérêt général. 

L'indemnisation ne devrait donc être effective que dans les cas les plus graves, les plus exceptionnels, ceux qui dépassent le cadre normal de l'entretien et de la gestion de l'espace public. Elle pourra en outre prendre d'autres formes que l'indemnisation des jours de fermeture afin d'être réellement effective pour les commerçants. Il est vrai que fermer leur commerce pendant quinze jours, comme je le disais tout à l'heure, revient à les condamner à mort. Le but doit donc être d'aider ceux-ci à poursuivre leur activité professionnelle et de minimiser l'impact économique des travaux. Aujourd'hui, ce but n'est certainement pas atteint.

Nous pensons que la complexité de cette problématique aurait mérité une prise en charge plus globale que celle envisagée aujourd'hui, une prise en compte des contraintes de toutes les parties en présence.

Selon moi, le véritable problème se situe au niveau des compétences. Est-il normal de prendre systématiquement des décisions pour les communes sans que les entités fédérées, qui ont la tutelle sur les communes, soient concernées? A une époque où les pouvoirs locaux sont déjà asphyxiés sur le plan financier, c'est évidemment une mesure que l'on ne peut admettre.

Pour cette raison, nous pensons que c'est aux Régions de prendre l'initiative en ce domaine, ce qu'elles ont d'ailleurs commencé à faire. J'en veux pour preuve les travaux du Parlement bruxellois, qui planche sur les mesures à prendre pour assurer le soutien des indépendants dont l'activité est rendue plus difficile par les travaux publics.

Pour toutes ces raisons, nous aurions souhaité pouvoir avoir une discussion lors des travaux en commission, pouvoir entendre des représentants des commerçants, des villes et des communes. Nous aurions également souhaité avoir l'avis du Conseil d'Etat et de la Cour des comptes. Mais tout cela nous a été refusé! Bien sûr, le Conseil d'Etat avait déjà remis un avis mais cet avis a été remis sur un texte qui a été débattu au Sénat et qui, entre-temps, a été fortement modifié. Nous aurions donc pu obtenir ce nouvel avis.

Il n'y a pas eu non plus de dialogue autour de ce projet. Ce fut à prendre ou à laisser, nous le regrettons. Nous regrettons également qu'on ait voté ce projet en commission avec précipitation sous le prétexte qu'il s'agit d'un "premier pas qui va dans la bonne direction" et d'un "message aux indépendants" et qu'il fallait donc l'adopter rapidement. Je ne peux que répéter qu'à mon sens, le texte dont nous discutons ne règlera en rien le problème des petits commerçants. C'est un mauvais message, à la fois pour les commerçants mais également pour les communes. C'est la raison pour laquelle les représentants du groupe PS se sont abstenus lors du vote en commission.

En conclusion, nous considérons qu'il est mensonger de prétendre que ce projet va aider les commerçants gênés par des travaux dans leur activité professionnelle. L'adoption du projet ne constituerait même pas un signal positif en faveur des indépendants. Au contraire, elle pourrait donner l'illusion que le problème est définitivement réglé, que leur situation est améliorée, alors qu'en fait, elle s'aggrave!

C'est la raison pour laquelle le groupe PS votera contre ce projet de loi. Cette position ne vise pas à défendre certains intérêts. Cette position n'ignore pas les problèmes des commerçants, elle traduit le fait que nous ne croyions pas que la voie suivie ici soit la bonne.

Translated text

Mr. Speaker, Mrs. Minister, Mr. Secretary of State, Dear colleagues, the text we are examining today aims to better address a real problem: the impact that public works can have on the economic activity of self-employed persons, in particular that of small merchants. by

Let us say it from the beginning: if the problem is real, this text does not provide a proof-of-solution, quite the opposite; I will return to it. Yes, merchants suffer disadvantages due to the performance of public works. Yes, the execution of the works sometimes has serious economic consequences for them. Yes, this must be taken into account. However, I do not believe that this objective will be achieved with this text. First of all, the system established by this text creates a heavy procedure. Mr. Peterson has ⁇  this. The merchants, after completing the document of the municipality attesting to the disadvantages, must send it to the participation fund and wait for the decision of the latter, within thirty days. In case of a negative answer, they can still appeal to the Minister, with a period of 60 days. Then only the first compensation is paid. This is the first problem. by

The second problem: the project grants compensation of only €44.20 gross per day of closure. You will agree with me that this amount is very small and will in no way compensate for the lack to earn for the small trader. Add that this compensation is paid on the sole condition that the self-employed does not have any other professional income and that he closes his business for a minimum period of fifteen days. In other words, to get €44.20 gross per day, the independent must close his store for at least fifteen days. by

How can we imagine that with such a ridiculous sum, as other colleagues have already ⁇ , a merchant can bear the fixed costs of his trade, pay his rent, manage the stock, provide for the needs of his family? How can he imagine that he can pay his workers? How can we imagine that this compensation allows merchants to avoid bankruptcy as a result of public works? Is this the way we want to help small ⁇  in difficulty? We think not. by

Under the cover of compensating the merchants, they are forced to close their trade, that is, to deprive themselves of their work tools. However, all studies, especially the UNIZO study, prove this: a trade that closes will remain closed. The vast majority of independent workers are doing everything they can to keep their trade accessible. Keeping your customers is fundamental. A closure, even temporary, can only be harmful. by

This involves voluntarily putting the self-employed in a state of clinical death before attempting a possible resuscitation. The doctor who would do this would not only be considered an incompetent but immediately condemned! The project encourages them to do more harm by closing their trade than by opening it now.

With regard to this compensation, we have sometimes been accused of denouncing its low level without having the budgetary means to raise it. This is a bad trial. We believe that taking such a measure will in no way solve the problem posed and that, therefore, it is better to devote the available resources to thoughtful policies rather than to measures that will ⁇  not exceed the effect of announcement and which, in addition, risk burdening the budget of public authorities, in particular that of municipalities that support half of the work carried out in our country. by

Let us emphasize that the establishment of a financially heavy system is not without consequences for municipalities. In the long run, it could lead some of them to renounce road works and abandon the public arrangements of a few neighborhoods, or even give them a good conscience to renounce them or, on the contrary, make them last longer. In this regard, it is quite unpleasant to see the reproach thrown upon the public authorities, who would carry out works without any consideration of the opinion of the neighbors, whether they are merchants or not. Let us be clear about this! It is of course in the interest of the municipalities that their economic tissue is healthy. Merchants are an essential component of community life and I have no doubt that the authorities are fully aware of it.

That is why a proper consideration of the problems arising from the implementation of public works requires, in our view, an increased involvement of all stakeholders, namely, at least, the municipal authorities, the contractors who carry out the works but also the self-employed who may be injured. by

We would therefore have desired, and we always wish, that the dialogue between these stakeholders be encouraged from the beginning of the procedure and this, throughout the construction site, until its completion and ⁇  even beyond. We therefore emphasize the importance of prevention and dialogue in this area, which could be realised, for example, through a charter of public works.

We do not sin by naivety. We are well aware that a code of conduct alone will not solve all problems and that a system of compensation for the most serious damage should be established. However, we want the system to be able to effectively address the economic concerns of traders without compromising the general interest. by

Compensation should therefore be effective only in the most serious, the most exceptional cases, those that go beyond the normal framework for the maintenance and management of the public space. It may also take other forms than compensation for closing days in order to be effectively effective for traders. It is true that closing their trade for fifteen days, as I said just before, is like sentencing them to death. The aim must therefore be to help them continue their professional activity and to minimize the economic impact of the works. Today, this goal is ⁇  not achieved.

We believe that the complexity of this problem would have deserved a more comprehensive approach than the one considered today, taking into account the constraints of all the parties present.

In my view, the real problem lies in the level of skills. Is it normal to systematically make decisions for communes without affecting the federal entities, which have the tutelage over communes? At a time when local authorities are already suffocated financially, this is obviously a measure that cannot be admitted.

For this reason, we believe that it is the Regions to take the initiative in this area, which they have already begun to do. I mean as proof the work of the Brussels Parliament, which is planning on the measures to be taken to ensure the support of independent workers whose activity is made more difficult by public works.

For all these reasons, we would have wished to have a discussion during committee work, to be able to hear representatives of merchants, cities and municipalities. We would also like to have the opinion of the State Council and the Court of Auditors. All of this has been denied. Of course, the State Council had already issued an opinion but this opinion was delivered on a text that was debated in the Senate and which, in the meantime, has been heavily modified. So we could have gotten this new opinion.

There was also no dialogue around this project. It was to take or to leave, we regret it. We also regret that this bill was voted in a committee in a hurry under the pretext that it is a “first step that goes in the right direction” and a “message to the independent” and that therefore it had to be adopted quickly. I can only repeat that in my opinion, the text we are discussing will not solve the problem of small merchants at all. This is a bad message, both for the merchants but also for the municipalities. That is why the representatives of the PS group abstained from voting in the committee.

In conclusion, we consider it false to claim that this project will help traders disturbed by work in their professional activity. The adoption of the project would not even be a positive signal in favour of the independent. On the contrary, it could give the illusion that the problem is definitively resolved, that their situation is improved, while in fact it is getting worse!

That is why the PS group will vote against this bill. This position is not intended to defend certain interests. This position does not ignore the problems of traders, it translates the fact that we did not believe that the path taken here is the right one.

#31

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, mijnheer de staatssecretaris, collega's, ik zal het redelijk kort houden. Ik zal niet alle argumenten herhalen die mijn goede collega Magda De Meyer reeds heeft aangebracht met betrekking tot het amendement dat wij hier vandaag voorleggen. Ik zal evenmin alle mankementen aanhalen van het hier vandaag voorliggende ontwerp. Een zaak vind ik echter wel spijtig en betreurenswaardig: de egelstellingen zijn blijkbaar ingenomen. Ik merk nochtans in het debat dat er grote eensgezindheid heerst omtrent het doel, met name de zelfstandigen helpen en hun een vergoeding geven wanneer zij hinder ondervinden van openbare werken.

Wanneer ik het ontwerp van de heer Dedecker lees, stel ik vast dat het de verdienste heeft om een signaal te geven, om te zeggen dat er iets moet gebeuren. Uit de cijfers blijkt inderdaad dat meer dan 80% van de zelfstandigen vragende partij is. Daarmee is alles gezegd.

Ik denk dat iedereen - zelfs de collega's van de rechterzijde die daarnet hebben gezegd dat zij de stemming zullen volgen die zij in de commissie hebben aangehouden - heeft gewezen op de mankementen. Zelfs zij zeggen dat de wet onvolmaakt is. Ik vraag mij soms af wat we hier allemaal precies doen. We voeren allemaal ons nummertje op en poneren allemaal onze stellingen. Zou het niet veel beter zijn dat we alle ideeën die we hebben omtrent de problematiek, opnieuw samenleggen, erover discussiëren in de commissie en proberen te komen tot een beter gedragen voorstel. Mijnheer Tommelein, het kan toch geen argument zijn dat we een jaar vóór de gemeenteraadsverkiezingen staan, dat er veel openbare werken komen en dat we daarom snelsnel een onvolmaakte wet moeten goedkeuren. Ook wij vinden dat er iets moet gebeuren, maar maak er geen blauwe fetisj van voor intern of extern gebruik. Dat is geen goede politiek.

Ik wil nog graag een element aanhalen dat hier nog niet werd aangekaart. Het gaat om een vergoeding van 44,20 euro bruto per dag, 1.370 euro bruto per maand. Ik geef u op een blaadje dat, wanneer een zelfstandige failliet gaat en bij het OCMW aanklopt, hij meer zal krijgen, beter zal gediend zijn, een bredere financiële basis zal hebben. Een zelfstandige met een gezin zal immers al snel 850 euro netto per maand krijgen, waar nog kinderbijslagen en sociale toelagen bijkomen. Die mensen worden professioneel geholpen: hulp op juridisch vlak en op alle mogelijke vlakken, budgetbegeleiding. Dat is veel beter. De systemen zijn er. Het draagvlak is er om een failliete zelfstandige - want daarover gaat het uiteindelijk wanneer men een zaak na twee weken moet sluiten - te kunnen helpen.

Het document waarover we straks zullen stemmen, is louter en alleen een symbool. Ik betreur dat. Ik roep iedereen op hierover ernstig na te denken. Wij hebben vanmiddag van bijna alle fracties gehoord dat zij iets aan het probleem willen doen. Het zou beter zijn als wij dit voorstel opnieuw in de commissie zouden bespreken en daar snel mee doorgaan zodat wij snel een nieuwe, grondige en fatsoenlijke wet zouden hebben en niet deze onvolmaakte wet.

Translated text

Mr. Speaker, Mrs. Minister, Mr. Secretary of State, colleagues, I will keep it fairly short. I will not repeat all the arguments that my good colleague Magda De Meyer has already put forward with regard to the amendment we present here today. I will also not point out all the shortcomings of the draft presented here today. However, one thing I find regrettable and regrettable: the equality statements are apparently taken. Nevertheless, I note in the debate that there is a large consensus on the purpose, in particular, of helping and compensating self-employed persons when they are hindered by public works.

When I read Mr. Dedecker’s design, I find that it has the merit to give a signal, to say that something needs to happen. In fact, the figures show that more than 80% of the self-employed are requesting parties. With this everything is said.

I think everyone — even the right-wing colleagues who just said they will follow the vote they held in the committee — has pointed out the deficiencies. They even say that the law is imperfect. Sometimes I wonder what we all do here exactly. We all enter our number and all ponder our statements. Wouldn’t it be much better if we reassemble all the ideas we have about the problem, discuss them in the committee and try to come up with a better conducted proposal. Mr. Tommelein, it cannot be an argument that we are a year ahead of the municipal council elections, that there are many public works and that we must therefore quickly pass an imperfect law. We also feel that something needs to happen, but do not make a blue fetish of it for internal or external use. This is not a good policy.

I would like to point out one element that has not yet been addressed here. It is a fee of 44,20 euro gross per day, 1.370 euro gross per month. I give you a leaflet that when a self-employed goes bankrupt and calls the OCMW, he will get more, better served, have a broader financial base. After all, a self-employed person with a family will soon receive 850 euros net per month, with child allowances and social allowances added. These people are assisted professionally: legal assistance and in all possible areas, budget guidance. That is much better. The systems are there. The support is there to be able to help a bankrupt self-employed - because that is what ultimately matters when one must close a business after two weeks - to be able to help a bankrupt self-employed.

The document that we will vote on later is merely a symbol. I regret that. I urge everyone to seriously think about this. We heard this afternoon from almost all the groups that they want to do something about the problem. It would be better if we re-discussed this proposal in the committee and quickly proceeded with it so that we would quickly have a new, thorough and decent law and not this imperfect law.

#32

Official text

                    
                    Mijnheer T'Sijen, al gedurende anderhalf jaar is men hiermee bezig geweest. Gedurende anderhalf jaar heeft men discussies en hoorzittingen gehad. Al die tijd blijft men van uw zijde amendementen indienen en vertragingsmanoeuvres uitvoeren. Het kan voor u misschien een symbool zijn, maar voor de kleine zelfstandigen die zich in dat geval bevinden, is het een zegen. Als u 1.370 euro een peulenschil vindt, er zijn heel veel zelfstandigen die heel veel moeten werken om aan dat bedrag te geraken. Dat kan ik u verzekeren. Als u ze allemaal naar het OCMW wilt sturen en u ze zomaar alles cadeau wil geven, dat kan, maar dat zijn mensen die hard werken voor hun centen en die met 1.370 euro in dat geval dik tevreden zijn.

Translated text

#33

Official text

                    
                    Werk dan voort en zorg ervoor dat ze een vergoeding krijgen bovenop datgene wat ze krijgen als zelfstandige en laat ze dan hun winkels niet sluiten. Dat is ons voorstel. Daar moeten wij voor gaan. Wij moeten de mensen niet verplichten om te sluiten voordat ze met een aalmoes van 30 euro kunnen toekomen. U hebt het telkens over bruto cijfers, maar dat zegt u er niet bij. U zaait daarover mist.

Het is inderdaad zo dat de discussie lang heeft geduurd. Er zijn veel hoorzittingen geweest in de Senaat, maar wij willen u de garantie bieden dat wij snel kunnen gaan. Als wij uw voorstel en ons voorstel samen leggen met een aantal amendementen en bemerkingen van de collega's, dan kunnen wij tot goed wetgevend werk komen, nog voor de gemeenteraadverkiezingen. Helaas, de egelstellingen zijn blijkbaar ingenomen. Dat is een spijtige zaak voor het politieke werk.

Translated text

#34

Official text

                    
                    Mijnheer T'Sijen, ik weet niet of u aanwezig was toen ik mijn betoog heb gehouden, maar ik heb duidelijk gezegd dat als dit was goedgekeurd, wij met volle overtuiging zullen meewerken aan andere voorstellen voor de zelfstandigen die moeten openblijven tijdens openbare werken. U moet alles zeggen als u een verhaal vertelt.

Translated text

#35

Official text

                    
                    Monsieur le président, c'est intéressant de passer la dernière, après avoir entendu tous les intervenants s'exprimer. Si chacun vote comme il l'a annoncé, je pense que la proposition du Sénat, devenue projet, ne passera pas la rampe aujourd'hui et qu'il serait peut-être intéressant de reprendre les travaux.

Comme tout le monde, nous considérons que ce projet a le mérite d'exister puisque c'est une première démarche concrète pour prendre en compte les nuisances que doivent subir les commerçants. De la même manière que les autres, nous avons des critiques envers le contenu quant à la faiblesse du montant, quant à l'obligation de fermeture pendant quinze jours pour bénéficier de cette indemnisation, quant aux démarches complexes et quant à une intervention du fonds de participation.

Sur ce dernier point, j'aurai une question. Pour une fois, nous disposons d'un organisme qui fonctionne bien. Lui ajouter une mission n'appartenant pas aux tâches qui lui sont dévolues risque de le déforcer. Si fonds il doit y avoir, je préférerais que ce soit un autre que le fonds de participation.

Après avoir entendu les développements de mes prédécesseurs à cette tribune, j'ai des questions nouvelles outre toutes celles que j'avais prévues. Si, à ce stade de la discussion finale d'un projet qui a pour but de venir en aide à des commerçants, les positions exprimées aujourd'hui apparaissent tellement diversifiées, c'est qu'au sein du gouvernement notamment, il n'y a pas moyen de discuter entre famille libérale et famille socialiste sur cette prise en compte des commerçants et des indépendants en général. Les choses se règlent donc ici.

J'ai aussi un peu de mal à entendre les discours provenant des bancs socialistes: ils disent vouloir défendre les commerçants. Cependant, comme on l'a vu dans d'autres domaines, un blocage apparaît dès le moment où il s'agit du petit commerçant de proximité face à d'autres acteurs, comme les grandes surfaces.

Je voudrais ajouter des éléments nouveaux qui, à mon avis, doivent nécessairement être pris en compte, en plus de la proposition relative à l'indemnisation des commerçants.

Il conviendrait de permettre aux travailleurs des commerces de bénéficier du chômage économique. En effet, lorsqu'un commerçant se voit forcé de fermer son commerce à cause de travaux, son personnel n'a actuellement pas accès au chômage économique; le commerçant disposerait au moins du montant de l'indemnisation mais il devra de toute façon indemniser ses travailleurs.

La question relative à l'élargissement du chômage économique aux travailleurs des commerces qui, aujourd'hui, ne peuvent bénéficier de ce chômage car ils ont un statut d'employé, ne relève pas de vos compétences. Une telle mesure doit être prise afin qu'en cas de fermeture obligatoire de son commerce, le commerçant ne soit pas obligé de continuer de payer ses employés.

Par ailleurs, une problématique a été soulevée à l'occasion des auditions au Sénat. Ainsi, il ressort des études qui ont été réalisées, notamment par l'UNIZO, que quasiment 8 mois sont nécessaires pour qu'un commerce puisse retrouver une certaine vitalité. Le commerçant est souvent obligé de consentir de nouveaux investissements pour pouvoir relancer son activité. Dès lors, des formules de prêts à taux réduits ou sans intérêts pour lui permettre de relancer son activité, après une période de fermeture, seraient intéressantes. Cette question ne relève pas non plus de vos compétences. Mais, une telle mesure devrait, selon moi, être prise.

Je partage la position selon laquelle ce sont les maîtres d'ouvrage qui doivent financer un fonds via des cotisations fixées sur la base d'un pourcentage du chiffre d'affaires. Je ne comprends pas que certains puissent prétendre que ce fonds devrait être alimenté par les entrepreneurs qui exécutent des travaux commandités par des maîtres d'oeuvre qui refusent généralement de faire preuve de coordination. Que ce soit l'eau, le gaz, l'électricité ou la commune, on constate souvent que les travaux sont effectués les uns après les autres, sans véritable coordination. 

Je voudrais prendre l'exemple de la ville de Liège. Depuis trois ans, des travaux y sont effectués rue Hors-Château. On a commencé par des travaux effectués sur les conduites de gaz. Ont suivi des travaux d'électricité, puis des travaux sur les conduites d'eau, etc. Aujourd'hui, on aménage la rue afin de la rendre beaucoup plus jolie. Toujours estil que cette rue est en travaux depuis un an. Des commerces, qui ont donc dû fermer leur porte pendant plusieurs mois, viennent maintenant de rouvrir. Les cafés et les restaurants de cette rue ont vu leur chiffre d'affaires fortement diminuer.

Translated text

It is interesting to pass the last one, after hearing all the speakers speak. If everyone votes as he announced, I think that the Senate proposal, which has become a project, will not pass the ramp today and that it might be interesting to resume the work.

Like everyone else, we consider that this project has the merit of existing as it is a first concrete step to take into account the inconvenience that traders must endure. In the same way as the others, we have criticism of the content as to the weakness of the amount, as to the obligation to close for fifteen days to benefit from this compensation, as to the complex procedures and as to the intervention of the participation fund.

On this last point, I will have a question. For the first time, we have a body that works well. Adding him a task that does not belong to the tasks assigned to him risks strengthening him. If there should be funds, I would prefer it to be another fund than the participation fund.

After hearing the developments of my predecessors at this tribune, I have new questions beyond all those I had planned. If, at this stage of the final discussion of a project aimed at helping merchants, the positions expressed today appear so diversified, it is that within the government in particular, there is no way to discuss between a liberal family and a socialist family on this taking into account merchants and independent workers in general. Things are settled here.

I also have a little trouble hearing the speeches from the socialist banks: they say they want to defend the merchants. However, as has been seen in other areas, a blockage appears from the moment it is the small trader close to other actors, such as large surfaces.

I would like to add new elements which, in my opinion, must necessarily be taken into account, in addition to the proposal on the compensation of traders.

Trade workers should be able to benefit from economic unemployment. Indeed, when a merchant is forced to close his trade because of work, his staff currently has no access to economic unemployment; the merchant would have at least the amount of compensation but he would in any case have to compensate his workers.

The question of extending economic unemployment to trade workers who, today, cannot benefit from this unemployment because they have an employee status, is not within your competence. Such a measure must be taken so that in the event of compulsory closure of its business, the trader is not obliged to continue to pay his employees.

Another issue was raised during the hearings in the Senate. Thus, from studies that have been conducted, in particular by UNIZO, it appears that almost 8 months are needed for a trade to regain some vitality. The trader is often obliged to consent to new investments in order to be able to resume his business. Therefore, formulas of loans at reduced interest rates or without interest to allow him to resume his business, after a period of closure, would be interesting. This is also not within your competence. However, such a measure should be taken.

I share the position that it is the project masters who must finance a fund through contributions fixed on the basis of a percentage of turnover. I don’t understand how some might argue that this fund should be fed by entrepreneurs who perform work commissioned by master works who generally refuse to demonstrate coordination. Whether it is water, gas, electricity or the municipality, it is often found that the work is carried out one after the other, without real coordination. by

I would like to take the example of the city of Liège. For three years, works have been carried out on Rue Hors-Château. We started with work on gas pipelines. They followed electrical work, then work on water pipes, etc. Today, the street is being decorated to make it much more beautiful. This street has been under construction for a year. Shops, which had to close their doors for several months, have now reopened. The cafes and restaurants on this street have seen their turnover decline sharply.

#36

#37

Official text

                    
                    Il est vrai que se trouve dans cette rue une fédération politique qui n'a pas fermé! Mais il faut reconnaître que ce n'est pas la clientèle qui la fait vivre. En tout cas, nous sommes bien placés pour constater que des commerçants de cette rue ont été contraints de fermer. 

Il faut savoir que la commune n'est pas obligée de prévenir le commerçant. Elle a l'obligation de prévenir le propriétaire qu'elle entame des travaux. C'est ainsi que certains commerçants de cette rue n'ont pas été informés car leur propriétaire ne les avait pas prévenus. Je sors du cadre de cette loi dans le but de renvoyer la balle à ceux qui prennent en compte les intérêts de la commune et des commerçants. Un travail doit être fait complémentairement avec les Régions et les communes.

Je généralise à nouveau: lorsque nous avons discuté du projet de loi sur les implantations commerciales, nous avons eu des difficultés à faire prendre en compte l'intérêt du commerce de proximité par rapport aux grandes surfaces. A l'époque, j'avais introduit un amendement — en essayant qu'il soit pris en compte — qui consistait à laisser davantage d'autonomie aux communes à condition que cellesci élaborent et déposent, face aux Régions, un plan de développement économique. Ce plan ferait part de la manière dont elles organisent l'activité économique et commerciale sur leur territoire et déterminerait les critères d'acceptation ou de rejet. Cela a, selon moi, été refusé. On a demandé à la Région de prendre ce point en charge dans les schémas de structure. A la Région wallonne, la majorité actuelle a refusé de le prendre.

Tant qu'aucune mesure visant à défendre les petits commerces ou à protéger les commerçants — notamment dans le cas de travaux — ne sera prise au niveau fédéral, nous n'aboutirons à rien. C'est un autre niveau de pouvoir qui doit s'en emparer. C'est le gros reproche que je ferai par rapport à ce projet de loi: il ne repose pas sur un accord de coopération ou une mise en relation des différents niveaux de pouvoir, que ce soit le fédéral, la Région ou les communes. C'est indispensable pour que la Région puisse donner des moyens à la commune, de manière à ce qu'elle remplisse convenablement sa mission de coordination entre tous les acteurs de gestion des travaux, l'ensemble des commerçants et les habitants. Il faut que cela corresponde à un projet de développement de la commune. La commune fait effectivement partie des maîtres d'oeuvre, elle sera donc partiellement concernée par l'argent à placer dans un fonds.

L'intention du groupe Ecolo était de s'abstenir. Ce projet est un premier pas mais des tas d'autres choses doivent être mises en place parallèlement. Néanmoins, ayant entendu les discussions de cet après-midi, une réflexion plus globale, avec des mesures émanant de différents ministres aux compétences différentes et complémentaires, me paraîtrait intéressante.

Translated text

It is true that there is in this street a political federation that has not closed! But it must be acknowledged that it is not the clientele that makes it live. In any case, we are well placed to see that merchants in this street have been forced to close. by

It should be noted that the municipality is not obliged to warn the trader. It has the obligation to inform the owner that it begins the work. In this way, some merchants in this street were not informed because their owner had not warned them. I leave the framework of this law with the aim of returning the ball to those who take into account the interests of the municipality and the merchants. Work must be complementary to the regions and municipalities.

I generalize again: when we discussed the draft law on commercial settlements, we had difficulties in taking into account the interest of proximity trade in relation to large areas. At that time, I had introduced an amendment — trying to take it into account — which consisted in giving more autonomy to the municipalities provided that they elaborate and file, in relation to the Regions, a plan of economic development. This plan would describe how they organize economic and commercial activity on their territory and would determine the criteria for acceptance or rejection. This was, in my opinion, denied. The Region was asked to take this point into account in the structural schemes. In the Walloon Region, the current majority refused to take it.

As long as no measures aimed at defending small ⁇  or protecting merchants — especially in the case of works — are taken at the federal level, we will not ⁇  anything. This is another level of power that must take over. This is the big reproach I will make about this bill: it is not based on an agreement of cooperation or a linking of the different levels of power, whether federal, regional or municipal. This is indispensable for the Region to provide resources to the municipality, so that it properly fulfils its task of coordination between all the actors in the management of the works, the whole of the merchants and the inhabitants. This should be in line with a community development project. The municipality is actually part of the master of works, so it will be partially concerned by the money to be placed in a fund.

The Ecolo group intended to abstain. This project is a first step but a lot of other things need to be implemented in parallel. Nevertheless, having heard the discussions of this afternoon, a more comprehensive reflection, with measures emanating from different ministers with different and complementary competences, would seem interesting to me.

#38

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik had niet de bedoeling om in deze stand van het debat nog het woord te voeren, maar op basis van de interventies tijdens de toespraak van onze collega's, in het bijzonder van mevrouw Pieters, is bij mij de vraag is opgekomen — ik heb ze al even ter tafel gelegd — of de federale overheid, werkende via een gewone wet, wel degelijk bevoegd is om een verplichting eenzijdig op te leggen aan niet alleen de gemeenten — daar kan nog verder over gepraat worden — maar ook aan de Gewesten en de Gemeenschappen. Waarom stel ik die vraag?

Sinds de autonomie van de Gewesten en de Gemeenschappen gevestigd is en sinds de stemming van de wet houdende de financiële autonomie van de Gewesten en de Gemeenschappen, dacht ik dat het logischerwijze niet kan dat een federale overheid eenzijdig financiële verplichtingen oplegt aan een gewestelijke overheid. Alvorens u aan te tonen dat deze redenering echt hout snijdt, wou ik toch even gezegd hebben dat ik samen met mijn fractie deze tekst heb goedgekeurd in de commissie, ook omdat wij op den duur, mijnheer de voorzitter, beland waren in een soort symbolendiscussie. Niemand wou tegen het principe stemmen omdat we het met zijn allen, op alle banken — ik stel dat vast — logisch vinden dat wie schade lijdt door het optreden van een overheid, daarvoor ook een schadeloosstelling ontvangt. Dat is de reden waarom we dit goedgekeurd hebben.

Collega's, als ik even uw aandacht mag vragen. Dit ontslaat ons niet van de verplichting om toch goed te kijken of we binnen onze bevoegdheid blijven. Er zijn wellicht andere bronnen — ik heb ook een paar mensen aangesproken daarover — maar ik lees dat de heer Jan Velaers, toch een autoriteit in deze, in zijn werk "De Grondwet en de Raad van State", het volgende zegt onder de titel "Geen federale kosten doorrekenen aan de Gemeenschappen en de Gewesten". Ik citeer woordelijk:

"De federale wetgever kan de kosten, verbonden aan de uitoefening van een federale bevoegdheid, dan ook niet bij gewone wet afwentelen op de Gemeenschappen en de Gewesten. Dit zou immers betekenen dat de Staat zich bij gewone wet", daar zitten we nu in, "een virtuele dotatie toekent en in afwijking van artikel 175 en 177 van de Grondwet het financieringsstelsel wijzigt zonder bijzondere meerderheid". Wat moet men daaruit afleiden? Dat men in dezen zelfs niet uit de voeten kan met een samenwerkingsovereenkomst. Als men conform de bevoegdheidsverdeling wil handelen, dan is men verplicht om dergelijke regeling vast te leggen bij bijzondere wet. 

Sta mij toe het nog even te herhalen en ik hoop dat het voor iedereen geldt. Het kan toch niet dat we zeggen het symbool genegen te zijn en dus om het even welke tekst, afgezien van welke bevoegdheidsregeling ook, goed te keuren. Voorzitter, ik zeg u in alle eerlijkheid: ik zal dat in geen geval doen. Ik keur dergelijke teksten niet goed, wanneer ik woordelijk lees dat dit niet tot onze bevoegdheid behoort.

Translated text

Mr. Speaker, I did not intend to speak at this stage of the debate, but on the basis of the interventions during the speech of our colleagues, in particular Mrs. Pieters, the question has arisen to me — I have put them on the table for a moment — whether the federal government, acting through a common law, is indeed competent to impose an obligation unilaterally not only on the municipalities — this can be further discussed — but also on the regions and the communities. Why am I asking that question?

Since the autonomy of the Regions and Communities has been established and since the passing of the law establishing the financial autonomy of the Regions and Communities, I have thought that it is logically impossible for a federal government to unilaterally impose financial obligations on a regional government. Before you demonstrate that this reasoning really cuts wood, I would like to say for a moment that I, together with my group, approved this text in the committee, also because in the long run, Mr. Speaker, we ended up in a sort of symbolic discussion. No one wanted to vote against the principle because we all, in all banks – I assume it – find it logical that whoever suffers damage by the action of a government receives compensation for it. That is why we approved this.

Ladies and gentlemen, if I can ask your attention. This does not relieve us of the obligation to carefully check whether we remain within our competence. There may be other sources — I have also addressed a few people about it — but I read that Mr. Jan Velaers, yet an authority in this, in his work "The Constitution and the Council of State", says the following under the title "No federal expenses transfer to the Communities and the Regions". I quote literally:

The federal legislator cannot, therefore, by ordinary law, charge the costs associated with the exercise of a federal power to the Communities and the Regions. This would, after all, mean that the State, by ordinary law, gives itself a virtual grant and, in derogation from Articles 175 and 177 of the Constitution, changes the financing system without a special majority. What should be deduced from it? This is not even possible with a cooperation agreement. If one wishes to act in accordance with the division of powers, then one is obliged to establish such arrangements by special law. Their

Allow me to repeat it again and I hope it applies to everyone. It is not possible, however, that we say to be affectionate to the symbol and thus to approve any text, apart from any jurisdictional arrangement. I tell you in all honesty: I will not do that under any circumstances. I do not endorse such texts, when I read verbally that this is not within our competence.

#39

Official text

                    
                    Collega, als regionalist hoor ik u dat hier graag bepleiten. Ik ga zelfs een stuk met u mee. Ik ben er zelfs van overtuigd — ik denk dat we dat moeten bekijken en onderzoeken — dat Vlaams minister Peeters, bevoegd voor Openbare Werken, hier eigenlijk het beleid moet voeren om voor de zelfstandigen de minderhindermaatregelen mogelijk te maken. Ik weet niet wat de visie is van uw fractie, maar ik denk dat minister Peeters eigenlijk veel beter geplaatst is om vanuit Vlaanderen het beleid te voeren voor de zelfstandigen.

Translated text

#40

Official text

                    
                    Collega's, we moeten daar nu niet over uitweiden. Het is een interessant debat, maar het is een ander debat. Waarom? Als men een regeling wil voor heel het Belgische grondgebied, dan moet u werken via het systeem van de bijzondere wet. Dan zijn de beide Gewesten op gelijke voet bevoegd om in dezen op te treden. Zoals er geen middelen kunnen overgedragen worden aan de Gewesten en Gemeenschappen zonder een bijzondere wet, geldt dus ook het tegenovergestelde.

Translated text

#41

Official text

                    
                    Ik zie dat de minister aan het zwaaien is met papieren. Het is alleen de bevoegde staatssecretaris die haar wat weerhield om gebruik te maken van de papieren. Misschien kan op de juridische opmerkingen van collega Tant geantwoord worden door de bevoegde minister.

Translated text

#42

Official text

                    
                    Uitstekend, mevrouw de minister. In elk geval, mijnheer de voorzitter, wie weet kunnen de papieren waarmee de minister zwaait en nog meer wat ze aan de hand daarvan misschien zal zeggen, mij overtuigen. Ja, ik ben op dat punt bijzonder toegeeflijk. Als men mij intellectueel kan overtuigen — ik laat mij niet altijd makkelijk overtuigen — dan ben ik bereid om de familie te volgen, om een christelijke term te gebruiken.

Translated text

#43

#44

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, deze term wordt trouwens ten onrechte aan katholieken toegeschreven. Ik lees hetzelfde ook in berichten van mensen van een totaal andere obediëntie. Dat is echter niet terzake.

Mijnheer de voorzitter, als er niets nieuws uit de bus komt, zou ik u willen vragen toch te overwegen om bij absolute hoogdringendheid over deze aangelegenheid het advies te vragen van de Raad van State. U zult dan zien dat ik gelijk had.

Translated text

#45

#46

#47

#48

#49

#50

#51

#52

#53

Official text

                    
                    Monsieur le président, comme vous le voyez, ce sujet soulève beaucoup de discussions et beaucoup de passion. Ce débat dure depuis plusieurs mois tant au Sénat qu'à la Chambre. Je crois que chacun des membres de la commission a pu faire valoir son point de vue.

Les 44,20 euros sont-ils suffisants ou non? L'important est de savoir qu'aujourd'hui, l'indépendant qui est obligé de fermer plus de quinze jours — madame Ghenne, il ne s'agit évidemment pas de l'obliger à fermer; c'est évident — ne reçoit rien du tout, 0 euro, 0 franc, 0 centime! On pourrait discuter longtemps de la question de l'indemnité mais il faut savoir — comparaison n'est pas raison, je le sais mais il me semble que, dans ce cas, la comparaison est intéressante — que les 44,20 euros correspondent au chômage technique. C'est la raison pour laquelle nous avons fixé l'indemnité à 44,20 euros.

Les deux objectifs visés à terme sont peut-être contradictoires. D'une part, je suis disposée à étudier comment aller plus loin dans l'indemnisation, mais il faut d'abord tenir l'équilibre budgétaire. D'autre part, il faut obliger les maîtres d'ouvrage — c'est bien d'eux qu'il s'agit; ce projet ne vise ni les communes, ni les Régions, ni l'Etat fédéral — à donner une information beaucoup plus complète et correcte. Atteindre cet objectif impliquera — j'ose l'espérer — le fait que l'ensemble des maîtres d'ouvrage sur les voies publiques prennent des dispositions pour que plus aucun commerçant ne doive fermer son commerce et pour que leur vie soit facilitée. Mevrouw Pieters, ik kom tot uw vraag. Als de stemming gunstig is, zal de wet normaal gezien in werking treden op 1 juli 2006. De koninklijke besluiten zullen klaar zijn tegen dezelfde datum. Wij zullen de koninklijke besluiten schrijven. Normaal gezien zal op 1 juli alles klaar zijn en zal de wet in werking treden samen met de koninklijke besluiten.

Mevrouw De Meyer, ik heb uw amendement gelezen, maar ik vrees dat uw amendement meer administratieve lasten voor de gemeenten zal teweegbrengen dan dit ontwerp. Ik vrees voor de gemeenten als uw voorstel wordt aangenomen. Het brengt meer administratieve lasten met zich. Bovendien zouden door uw voorstel de gemeenten zowel rechter als partij zijn. Pour la remarque de M. Tant, on peut dire que le projet ne vise ni les communes ni les Régions mais bien les maîtres d'ouvrage. Je rappellerai également un avis que M. Tant connaît certainement aussi bien que moi en sa qualité de président de la commission, c'est l'avis que le Conseil d'État a rendu sur demande du Sénat. Si vous le souhaitez, je peux en lire un extrait ou alors vous me faites confiance. 

Je cite: "La détermination des conséquences résultant de faits dommageables est une matière qui relève de la compétence résiduelle de l'autorité fédérale. Le législateur fédéral peut également prévoir que, pour certains types de dommages, le pouvoir public est chargé de les réparer en tout ou en partie sur la base de la solidarité que le législateur juge souhaitable dans pareil cas."

Voilà, monsieur le président, je crois que tout a été dit.

Translated text

As you can see, this topic raises a lot of discussion and a lot of passion. This debate has been going on for several months, both in the Senate and in the House. I think every member of the committee has been able to express his point of view.

Are the 44,20 euros enough or not? The important thing is to know that today, the independent who is forced to close for more than fifteen days — Mrs. Ghenne, it is obviously not about forcing her to close; it is obvious — receives nothing at all, 0 euro, 0 franc, 0 cent! We could discuss the issue of compensation for a long time but we must know — comparison is not right, I know but it seems to me that, in this case, the comparison is interesting — that the 44,20 euros correspond to technical unemployment. That is why we have fixed the compensation to 44.20 euros.

The two long-term goals may be contradictory. On the one hand, I am willing to study how to go further in compensation, but we must first keep the budget balance. On the other hand, it is necessary to compel the master of the works—they are the ones in question; this project is not aimed at the municipalities, the Regions, or the federal state—to give a much more complete and correct information. Achieving this goal will involve — I dare hope — the fact that the whole of the master of works on the public roads will make arrangements so that no more merchants will have to close their trade and that their lives will be made easier. Mevrouw Pieters, I come to your question. Als de stemming gunstig is, zal de wet normal gezien in werking treden op 1 July 2006. The royal decisions will be ready against the same date. We will write of royal decisions. Normaal gezien zal op 1 juli alles klaar zijn in zal de wet in werking treden samen met de koninklijke besluiten.

Mevrouw De Meyer, ik heb uw amendment gelezen, maar ik vrees dat uw amendment meer administrativieve lasten voor de gemeenten zal teweegbrengen dan dit ontwerp. I fear for municipalities as your council is accepted. It brengt more administrative burdens. Bovendien would by your voorstel of gemeenten both right as party be. In the remarks of Mr. It can be said that the project is not aimed at the municipalities or regions, but rather the master of works. I would also like to point out that Mr. He knows ⁇  as well as I know in his capacity as chairman of the committee, this is the opinion that the State Council has given at the request of the Senate. If you want, I can read an excerpt or you can trust me. by

I quote: “The determination of the consequences resulting from harmful facts is a matter that falls within the residual competence of the federal authority. The federal legislator may also provide that, for certain types of damages, the public authority is responsible for repairing them in whole or in part on the basis of the solidarity that the legislator considers desirable in such cases.

I think everything has been said.

#54

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, men brengt mij straks een arrest van het Arbitragehof dat zowat dezelfde materie behandelt en tot dezelfde conclusie komt, met name dat als de wetgever dit wil regelen — ik zal het u straks voorlezen, als u het mij toestaat — dit moet gebeuren bij een wet die goedgekeurd wordt met een bijzondere meerderheid, of de meerderheid vereist in artikel 4 van de Grondwet.

Translated text

#55

#56

Official text

                    
                    Monsieur le président, en ce qui me concerne, je me base sur l'avis du Conseil d'Etat. S'il y avait eu un problème de ce type, je suppose que ce dernier, à qui je fais confiance, l'aurait relevé.

Pour ce qui concerne les amendements de M. Drèze, comme je l'ai dit, il faut d'abord réaliser l'équilibre budgétaire dans le cadre actuel. Et c'est la même chose pour ceux de Mme Gerkens: avant d'augmenter l'indemnité, il faut d'abord savoir si l'équilibre budgétaire sera atteint.

En ce qui concerne l'effort de l'autorité fédérale, elle met justement à disposition le fonds de participation, ainsi que ses fonctionnaires. L'Etat est parfois aussi le maître d'ouvrage et sera donc également soumis à cette législation.

Translated text

#57

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik meen dat mevrouw de minister op twee belangrijke vragen niet geantwoord heeft, ten eerste, de vraag van de heer Drèze omtrent de financiering door de overheid, van het Participatiefonds, en ten tweede, een van mijn vragen die ik nochtans twee keer heb gesteld.

Mevrouw de minister, ik meen uit de wet te kunnen opmaken dat alle werken van algemeen nut op het openbaar domein aanleiding geven tot een verplichte financiering van het Participatiefonds, zelfs wanneer zij geen hinder veroorzaken. Is dat zo, ja of neen?

Translated text

#58

#59

#60

#61

#62

#63

Official text

                    
                    Monsieur le président, je voudrais intervenir sur ce point capital, que j'ai expressément indiqué dans mon amendement. Je croyais que chacun avait bien compris - mais apparemment, ce n'est pas le cas si j'observe les réactions des membres assis tant à ma droite que sur les bancs en face - que somme toute, cette loi allait refinancer le fonds de participation!

Translated text

#64

#65

#66

Official text

                    
                    Monsieur le président, premièrement, le fonds de participation n'a pas besoin d'être refinancé, il vient de l'être par un emprunt obligataire. Donc, même si ses produits fonctionnent très bien - je remercie M. Drèze d'y faire allusion, même de façon indirecte -, ce projet ne vise évidemment pas à financer le fonds de participation. Ceci fera l'objet d'un compte séparé au sein du fonds de participation. Les comptabilités en seront hermétiques. Il ne s'agit pas de prélever ces sommes-ci pour financer d'autres actions que celles prévues dans le cadre de ce projet.

Translated text

#67

#68

Official text

                    
                    Monsieur le président, j'aurais voulu que la ministre précise ce qu'elle entend par "équilibre budgétaire". Je prends des exemples. Ainsi, l'amendement de Mme Gerkens est intéressant en soi. Mais dans ce cadre-là, la notion d'équilibre budgétaire se trouve au niveau des maîtres de l'ouvrage, puisque selon son amendement, on augmente le montant à charge du maître de l'ouvrage; donc pour le fédéral, cela devient tout à fait équilatéral. Grâce à l'amendement de Mme Gerkens, il n'y a pas de problème d'équilibre budgétaire au niveau de l'Etat fédéral. Au contraire, ce seront les entités fédérées qui devront encore supporter une charge supplémentaire.

Par contre, lorsque vous dites - je ne suis pas certain de vous avoir bien suivie — que notre amendement pourrait être intéressant, à condition que l'on respecte l'équilibre budgétaire, j'entends que vous seriez disposée, à condition de rouvrir le dossier - il est impératif selon moi de renvoyer le dossier devant la commission et même au sein du gouvernement - et à négocier au sein de l'Etat fédéral une marge budgétaire pour que ce dernier apporte sa contribution au dispositif.

Je termine en disant qu'en ce qui concerne les pouvoirs locaux, je me réfère aux documents transmis par le premier ministre la semaine passée, en particulier aux annexes budgétaires. La page 11 en est extrêmement éclairante. Je présume que vous connaissez le tableau par coeur.

Translated text

Mr. Speaker, I would have wanted the Minister to clarify what she means by "budgetary balance". I take examples. Thus, the amendment of Mrs. Gerkens is interesting in itself. But within that framework, the notion of budgetary balance is at the level of the master of the work, since according to its amendment, the amount charged to the master of the work is increased; so for the federal, this becomes quite equilateral. Thanks to Ms. Gerkens’ amendment, there is no problem of budgetary balance at the federal state level. On the contrary, it will be the federal entities that will still have to bear an additional burden.

On the other hand, when you say – I’m not sure I followed you well – that our amendment could be interesting, provided that the budget balance is respected, I mean that you would be willing, provided that you reopen the dossier – it is imperative in my opinion to return the dossier to the commission and even within the government – and to negotiate within the federal state a budget margin for the latter to contribute to the arrangement.

I conclude by saying that with regard to local authorities, I refer to the documents submitted by the Prime Minister last week, in particular the budget annexes. Page 11 is very clear. I suppose you know the picture by heart.

#69

#70

Official text

                    
                    Ja, mijnheer de voorzitter. Voor zij die het willen opzoeken, het betreft arrest 63/2005 van 23 maart 2005, omtrent een betwisting in verband met de winstverdeling van de Nationale Loterij, met name over een bepaling in de wet van 22 juli 1991 betreffende de Nationale Loterij. Artikel 15 van die wet bepaalt: "De winst van de Nationale Loterij bestemd is voor de financiering van de programma's voor hulpverlening aan de ontwikkelingslanden en voor doeleinden van openbaar nut die worden bepaald bij een in Ministerraad overlegd koninklijk besluit...", enzovoort.

Dat is dus het voorwerp van de betwisting voor het Arbitragehof. Opdat wij elkaar goed zouden verstaan, dit is minder verregaand dan hetgeen vandaag voorligt. Het gaat namelijk alleen over de besteding van middelen, maar waarvan artikel 62 van de bijzondere wet van 16 januari 1989 betreffende de financiering van de Gewesten, uitdrukkelijk bepaald heeft dat de aangelegenheid van de verdeling van de winsten van de Nationale Loterij daardoor wordt geregeld. Ik beklemtoon de woorden "daardoor wordt geregeld".

Mevrouw de minister, ik pas het even toe op het geval dat ons thans bezighoudt. U richt een fonds op, Participatiefonds genaamd. U bepaalt wat met dit Fonds mag gebeuren. Ik laat nog even het spijzen van dit Fonds buiten beschouwing, maar wat ik daarnet gelezen heb, laat geen enkele twijfel bestaan.

Zelfs waar het gaat over alleen maar het bepalen van de bestemming van de middelen die in het Fonds terechtkomen, zegt het Arbitragehof, krachtens de bepaling, in samenhang gelezen met artikel 175, tweede lid van de Grondwet: "... waarvan de Raden van de Vlaamse en de Franse Gemeenschap, ieder wat hem betreft, de bestemming van hun ontvangsten regelen bij decreet, behoort het vaststellen van de financiële middelen voor het voeren van" — in dit geval — "een cultureel beleid tot het regelen van een culturele aangelegenheid". Dit is dus een aangelegenheid die tot de bevoegdheid behoort van de Gemeenschapen en de Gewesten.

Mijnheer de voorzitter, ik vat samen. U kunt er op basis van de letterlijke lezing van teksten en commentaren niet omheen dat het niet kan dat de federale overheid terzake de bevoegdheid blijft behouden en verplichtingen oplegt. Men moet geen grote rechtsgeleerde zijn - ik ben dat ook niet — om dat te snappen. Het is toch nogal logisch dat als men eerst financiële autonomie toekent aan de Gewesten, het niet kan dat de federale overheid tegelijk de bevoegdheid zou behouden om bon gré, mal gré verplichtingen op te leggen om bijdragen te storten.

Mijnheer de voorzitter, ik kan niet anders dan blijven aandringen. Ik durf het bijna niet uitspreken, maar ik vind dat u minstens bij urgentie deze kwestie voor advies moet voorleggen aan de Raad van State, gezien het ondertussen gevelde arrest. Wat mij betreft geldt hier de urgentie.

Daarom moet u het advies vragen van de Raad van State, wat mij betreft bij hoogdringendheid.

Translated text

Yes, Mr the President. 63/2005 of 23 March 2005 concerning a dispute relating to the distribution of the profits of the National Lottery, in particular concerning a provision in the Act of 22 July 1991 concerning the National Lottery. Article 15 of that law stipulates: "The profits of the National Lottery shall be used for the financing of the programmes of assistance to the developing countries and for purposes of public benefit determined by a royal decree consulted in the Council of Ministers ...", and so on.

This is the subject of the dispute before the Court of Arbitration. In order for us to understand each other well, this is less extensive than what seems to be today. In fact, it is only about the expenditure of resources, but of which Article 62 of the Special Act of 16 January 1989 concerning the financing of the Regions expressly provides that the matter of the distribution of the profits of the National Lottery is regulated by this. I emphasize the words “thus is arranged”.

Mr. Secretary, I will refer to the case that we are currently concerned with. You create a fund called a participation fund. You decide what can be done with this fund. I will leave the feeding of this Fund out of consideration for a moment, but what I have just read then leaves no doubt.

Even where it is only about determining the destination of the funds entering the Fund, the Arbitration Court, under the provision, read in conjunction with Article 175, Paragraph 2 of the Constitution, says: "... of which the Councils of the Flemish and French Communities, each as regards him, regulate the allocation of their revenues by decree, the establishment of the financial resources for the conduct of " - in this case - "a cultural policy belongs to the regulation of a cultural matter". This is, therefore, a matter which falls within the competence of the Communities and the Regions.

Mr. Speaker, I am joining together. On the basis of the literal reading of texts and comments, it is impossible for the federal government to retain its competence and impose obligations. You don’t have to be a great legal scholar — I am not — to understand that. It is quite logical, however, that if we first grant financial autonomy to the regions, it is not possible that the federal government would at the same time retain the power to impose bon gré, mal gré obligations to deposit contributions.

I can only continue to insist. I hardly dare to say it, but I think that you should submit this matter for advice to the Council of State, at least in case of urgency, given the judgment that has been passed in the meantime. For me, this is the urgency.

Therefore, you should seek the advice of the State Council, as far as I am concerned, in the case of high urgency.

#71

#72

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, dit moet ophouden. Gaat u eens na over hoeveel tijd de Raad van State heeft beschikt om zich over deze kwestie uit te spreken. Een van de basisoorzaken van de bedenkelijk legistieke kwaliteit van de teksten heeft betrekking op het feit dat men de Raad van State niet de tijd laat om zijn werk naar behoren te doen. Men stelt wel dat de Raad van State zich heeft uitgesproken.

Het behoort tot uw bevoegdheid om uitdrukkelijk aan de Raad van State te vragen of hier een bevoegdheidskwestie aan de orde is of niet.

Translated text

#73

#74

#75

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, mijnheer de staatssecretaris, dit wetsontwerp strekt ertoe de vormvereisten voor het aangaan van een huwelijk en voor de verklaring van wettelijke samenwoning te vereenvoudigen door de burgers niet meer te vragen om zelf alle vereiste documenten te verzamelen en die taak toe te vertrouwen aan de ambtenaar van de burgerlijke stand. Ik heb straks even moeten lachen als ik het verslag van de bespreking in de commissie nalas. Als motivatie voor dit ontwerp staat er immers dat dit niet dan normaal zou zijn omdat het de discriminatie zal wegwerken tussen degenen die samenwonen en degenen die de uitdaging van een huwelijk wensen aan te gaan.

Mijnheer de staatssecretaris, dit wetsontwerp heeft wel degelijk betrekking op wettelijke samenwoning. Die motivatie is dus een beetje lachwekkend. Trouwens, als u vindt dat iedere discriminatie tussen gehuwden en wettelijk samenwonenden en gewoon samenwonenden moet worden weggewerkt, dan kunt beter alle formaliteiten afschaffen dan met zo'n ontwerp op de proppen te komen.

Uiteraard denken wij dat dit ontwerp een goede stap in de juiste richting is. U weet dat ik minder snel van ophouden weet dan u. U bent staatssecretaris voor Administratieve Vereenvoudiging, maar ik sta hier in twee weken tijd de derde keer voor u te pleiten om dringend werk te maken van een aantal voorstellen die wij u hebben gedaan en waarop de regering gewoon dient in te gaan.

Wij hebben een aantal voorstellen ingediend met betrekking tot de geboorteaangifte. Wij hebben ook voorstellen gedaan over de vereenvoudiging van de overlijdensaangifte. Wij hebben ook een voorstel gedaan dat ertoe strekt de informatie die over elke rijksinwoner is opgenomen in het Rijksregister aan te vullen met een vermelding van diens afstammelingen in de eerste graad met het oog op een vlottere afhandeling van de nalatenschap. Wij hadden ook nog een voorstel in verband met de vereenvoudiging van het herstellen van materiële missingen. 

Wat zijn wij? Zelfs in de commissie voor de Justitie, ook gisteren in de commissie voor de Binnenlandse Zaken, zegt u wel dat u er werk van zult maken, maar daden blijven achter. Ik zie u zuchten. Wij zuchten hier ook geregeld. Deze zaken liggen immers voor het grijpen. Daarover bestaat eensgezindheid. Dat zijn geen zware ideologische debatten. Ik heb de indruk dat dit niet op de agenda geraakt omdat het van de oppositie komt.

U was vorige week in de commissie voor de Justitie. U bent gewoon op mijn kar gesprongen maar u hebt niet echt iets gedaan om aan die agenda te sleuren.

Wat de commissie voor de Binnenlandse Zaken betreft, gisteren konden onze voorstellen niet worden samengevoegd met het wetsontwerp. Wij hebben dit dan opgelost via amendering aan de hand van onze voorstellen. Wij zijn zeer benieuwd, mijnheer Daems, wat uw fractie terzake zal doen bij de stemming. U kunt dan misschien eens laten zien hoe zeer de administratieve vereenvoudiging u na aan het hart ligt.

Dit is een stap in de goede richting. Wij hebben echter moeite met het feit dat de zegelrechten ten bedrage van 5 euro weliswaar worden afgeschaft. Er worden 1,5 euro gemeentelijke taksen geheven per uittreksel uit de akte van de Burgerlijke Stand. Onze vraag terzake is volgens mij pertinent. Waarom moeten die zegelrechten niet worden betaald bij het samenstellen van een dossier voor een huwelijk terwijl die zegelrechten wel moeten worden betaald als men datzelfde uittreksel nodig heeft voor het samenstellen voor een adoptiedossier? Dit laatste is nochtans minstens even nobel als een huwelijk. Wij denken dat dit niet veel steek houdt. 

Wij geven toe dat het een vereenvoudiging is. Het is ook goedkoper. Ik heb deze week de moeite gedaan om een parlementaire vraag te stellen in de commissie voor de Financiën. Die vraag werd beantwoord door staatssecretaris Jamar. Ik vroeg of hij het wetboek op de zegelrechten niet wou veranderen want ik meende begrepen te hebben dat hij daar wel iets voor voelde. Ook hier veel woorden maar weinig daden. Mij werd te kennen gegeven dat men daar geenszins het nut van inzag. Het afschaffen van die zegelrechten, ook voor andere documenten en uittreksels, zou de Schatkist 9 miljoen euro kosten.

Wat mij eigenlijk frappeerde in het antwoord is het volgende. Er werd gezegd dat dit de gemeentelijke en lokale besturen geen euro zou kosten. Wat lees ik in het verslag van de commissie? Het regeerakkoord voorziet in deze maatregel en u zou er bij de lokale besturen op aandringen dat zij die gemeentelijke taksen niet heffen teneinde de federale maatregelen niet te doorkruisen met het heffen van gemeentelijke taksen. Ik stel mij de vraag of u dit wel kunt opleggen aan de gemeenten. U gaat daarmee alweer zorgen voor een verschuiving naar de gemeenten. Op federaal vlak gaat u een zegelrecht afschaffen, maar u verwacht van de gemeenten dat zij die gemeentelijke taksen ook niet meer heffen. Zoveel betekent uw ontwerp dan uiteindelijk ook niet aangezien wij deze week in de commissie voor de Financiën hebben gehoord dat de gemeenten geen frank aan inkomsten zouden missen.

Uw ontwerp is wel een stapje in de goede richting maar het is een zeer minimaal, klein stapje. Ik denk niet dat daar in de pers met zoveel toeters en bellen over opgeschept dient te worden omdat hier voorstellen klaar liggen die heel wat meer impact zouden hebben en die de kafkatest misschien veel beter zouden kunnen doorstaan. Ik denk maar aan dat van de materiële missingen. Blijkbaar krijgen we het daar ook niet klaar om u daar achter te scharen.

Translated text

Mr. Speaker, Mrs. Minister, Mr. Secretary of State, this bill aims to simplify the formal requirements for entering into a marriage and for declaring legal cohabitation by no longer asking citizens to collect all the necessary documents themselves and entrusting this task to the civil stand official. I had to laugh a moment when I read the report of the discussion in the committee. The motivation for this design is that this would not be normal because it will eliminate the discrimination between those who live together and those who wish to face the challenge of marriage.

Mr. Secretary of State, this bill actually relates to legal cohabitation. That motivation is a bit ridiculous. Furthermore, if you consider that any discrimination between married and legally cohabiting and simply cohabiting should be eliminated, then it is better to abolish all formalities than to get stuck with such a design.

Of course, we think this design is a good step in the right direction. You know that I know less quickly than you. You are Secretary of State for Administrative Simplification, but I am here for the third time in two weeks to advocate for you to urgently work on a number of proposals that we have made to you and which the government should simply take into account.

We have submitted a number of proposals regarding the birth certificate. We have also made proposals on the simplification of the death declaration. We have also made a proposal aiming at supplementing the information contained in the Rijksregister on each resident of the Reich with an indication of his descendants in the first degree in order to facilitate the handling of the inheritance. We also had another proposal related to simplifying the remedy of material deficiencies. Their

What are we? Even in the Justice Committee, even yesterday in the Home Affairs Committee, you say that you will work on it, but actions are left behind. I see you suck. We are also arranged here. These matters are for seizure. There is consensus on this. This is not a heavy ideological debate. I have the impression that this is not on the agenda because it comes from the opposition.

You were in the Justice Committee last week. You just jumped on my cart but you didn’t really do anything to keep up with that agenda.

As for the committee on internal affairs, yesterday our proposals could not be merged with the draft law. We resolved this by amending our proposals. We are very curious, Mr. Daems, what your group will do in this regard at the vote. You may then be able to show you how much you care about administrative simplification.

This is a step in the right direction. However, we have trouble with the fact that the sealing rights in the amount of 5 euros are abolished. There are 1.5 euro municipal taxes charged per extract from the Act of the Civil Status. I think our question on this subject is relevant. Why should those sealing rights not be paid when drawing up a marriage file, while those sealing rights must be paid if the same extract is needed for drawing up a adoption file? The latter, however, is at least as noble as a marriage. We think that this does not hold much steep. Their

We acknowledge that it is a simplification. It is also cheaper. This week I made the effort to ask a parliamentary question in the Committee on Finance. This question was answered by Secretary of State Jamar. I asked if he didn’t want to change the code on seal rights because I thought I understood that he felt something for it. There are many words but few actions. I was told that there is in no way the usefulness of insight. The abolition of these sealing rights, including for other documents and extracts, would cost the Treasury EUR 9 million.

What really struck me in the answer is the following. It was said that this would cost the municipal and local governments no euro. What do I read in the committee report? The government agreement provides for this measure and you would urge local authorities not to levy those municipal taxes in order not to cross the federal measures with the levy of municipal taxes. I wonder if you can impose this on the municipalities. This will allow you to move to the municipalities. At the federal level, you will abolish a sealing right, but you expect the municipalities not to charge those municipal taxes either. So much does your draft ultimately not mean since we heard this week in the Finance Committee that the municipalities would not miss a franc of income.

Your design is a step in the right direction, but it is a very minimal, small step. I don’t think that in the press with so many tires and bells should be spotted because here proposals are ready that would have a lot more impact and that might be able to pass the kafkat test much better. I think of the material deficiencies. Apparently, we are not ready to get you back there either.

#76

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de staatssecretaris, collega's, dit wetsontwerp verwijst een aantal middeleeuwse toestanden naar het verleden. Uiteraard zijn wij daar zeer tevreden over. Leg maar eens uit aan een burger dat hij een uur moet staan aanschuiven aan een loket waar hij een document moet ophalen dat hij vervolgens moet afgeven aan het loket ernaast waar hij dan nog eens een uur moet aanschuiven. Leg maar eens uit aan de mensen dat ze een dag vrij moeten nemen om van gemeente naar gemeente te hollen willen ze gehuwd geraken. Voor tortelduifjes is dat een dag minder die ze kunnen opnemen om op huwelijksreis te gaan. 

Mijnheer de minister, ik weet het niet maar kwatongen beweren dat deze vereenvoudiging van de wet niet helemaal uitgevoerd is voor het algemeen belang, maar dat daar enig eigenbelang zou kunnen bij te pas komen. Misschien kunt u iets aankondigen wat wij nog niet weten maar u wel. Hoe dan ook, het zou misschien toch van belang kunnen zijn. 

Er is wellicht niemand die nalaat te trouwen omwille van administratieve ongemakken maar dat neemt niet weg dat men de papierwinkel die erbij komt kijken als een pure pesterij ervaart. Door dit wetsontwerp zal de ambtenaar van de burgerlijke stand alle controles zelf kunnen doen zodat de burger niet langer zelf alle documenten op verschillende plaatsen moet ophalen. Ik denk dat deze vooropgestelde vereenvoudiging niet meer dan logisch is. Men moet alleen als politicus — en ik denk dat we daar allemaal mee bezig moeten blijven — de moeite willen doen om zich bezig te houden met de alledaagse kleine ongemakken van de burger. Mijnheer de minister, hiervoor verdient u als staatssecretaris voor Administratieve Vereenvoudiging de steun van ons allen. Op dat vlak bent u een echte doorzetter.

Een ander punt waarover ik mij als liberaal uitermate verheug is de afschaffing van de belasting op huwen. Het betalen van drie keer vijf euro plus anderhalve euro per persoon is immers een schoolvoorbeeld van pestbelasting. Het is compleet zinloos om de burger hiermee verder lastig te vallen. In totaal gaat het om iets minder dan veertig euro per gehuwd koppeltje. Dat is uiteraard niets vergeleken met de lastenverlaging van de inkomstenbelasting van de laatste jaren maar, beste collega's, het is toch maar weer een lastenverlaging en, mijnheer de staatssecretaris, collega's, wij zullen met de VLD-fractie met volle overtuiging voor dit wetsontwerp stemmen.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Secretary of State, colleagues, this bill refers to a number of medieval states from the past. Of course, we are very satisfied with this. Explain to a citizen that he must stand for an hour at a lock where he must pick up a document that he must then hand over to the lock next to it where he must then put on another hour. Just explain to people that they have to take a day off to pick up from church to church if they want to get married. For turtle ducks, that is one day less that they can take to go on a honeymoon trip. Their

Mr. Minister, I do not know how to argue that this simplification of the law is not entirely carried out in the public interest, but that some self-interest might be useful. Maybe you can announce something that we don’t know yet, but you can. In any case, it might still be important. Their

There may be no one who fails to get married because of administrative inconvenience, but that doesn’t take away that one sees the paper shop that comes with it as pure bullying. Through this bill, the civil stand official will be able to carry out all checks on his own so that the citizen no longer has to pick up all the documents in different places. I think this preconceived simplification is no more than logical. Only as a politician — and I think we should all continue to do that — one should try to deal with the everyday small inconveniences of the citizen. As the Secretary of State for Administrative Simplification, you deserve the support of all of us. In that area, you are a real insider.

Another point I am very pleased with as a liberal is the abolition of the marriage tax. After all, paying three times five euros plus one and a half euros per person is a school example of pest tax. It makes no sense to further hinder the citizens. In total, it is less than 40 euros per married couple. This, of course, is nothing compared to the reduction of the tax on income in recent years, but, dear colleagues, it is still a reduction of the tax and, Mr. Secretary of State, colleagues, we will vote with the VLD group with full conviction for this bill.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#36	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#49	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#50	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#51	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#52	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#64	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#69	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#74	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#75	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#76	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#36	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#49	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#50	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#51	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#52	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#64	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#69	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#74	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#75	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#76	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#2	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#3	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#19	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#20	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#21	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#22	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#23	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#24	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#25	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#26	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#27	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#28	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#29	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#30	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#31	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#32	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#33	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#34	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#35	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#36	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#37	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#38	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#39	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#40	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#41	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#42	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#43	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#44	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#45	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#46	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#47	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#48	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#49	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#50	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#51	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#52	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#53	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#54	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#55	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#56	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#57	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#58	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#59	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#60	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#61	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#62	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#63	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#64	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#65	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#66	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#67	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#68	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#69	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#70	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#71	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#72	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#73	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#74	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#75	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#76	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★