General information
Full name plenum van 2000-02-18 10:02:00+00:00 in Chamber of representatives
Type plenum
URL https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/50/ip042.html
Parliament Chamber of representatives
You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!
Propositions that were discussed
Code
Date
Adopted
Title
50K0306
03/12/1999
✔
Invoering snelrecht |
Projet de loi insérant une procédure de comparution immédiate en matière pénale.
Discussions
You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.
Discussions statuses
ID
German
French
English
Esperanto
Spanish
Dutch
#0
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#1
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#2
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#3
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#4
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#5
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#6
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#7
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#8
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#9
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#10
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#11
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#12
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#13
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#14
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#15
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#16
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#17
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#18
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#19
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#20
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#21
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#22
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#23
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#24
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#25
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#26
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#27
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#28
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#29
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#30
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#31
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#32
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#33
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#34
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#35
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#36
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#37
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#38
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#39
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#40
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#41
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#42
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#43
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#44
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#45
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#46
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#47
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#48
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#0
#1
Official text
Ik dank de rapporteur voor zijn degelijk verslag. Le rapport intégral de la séance plénière de hier avec résumé dans l'autre langue a été distribué sur tous les bancs. Dames en heren, u weet wellicht dat momenteel wordt gewerkt aan een snellere verschijning van de Handelingen. De dag na de vergadering kunt u beschikken over een proefdruk. Collega's, voor de algemene bespreking van vandaag werden vijfentwintig sprekers ingeschreven. Vingt-cinq collègues se sont inscrits dans le débat général. Comme toujours, je fais une proposition pour les dix premiers. De sprekerslijst zal worden rondgedeeld. Nous commenc¸ons une première série avec laquelle je ne crois pas que nous ayons fini ce matin. Je passe la parole à M. Van Parys, représentant de la principale opposition.
Translated text
I thank the rapporteur for his proper report. The full report from yesterday’s plenary session with summary in the other language was distributed across all banks. Dames in heren, u weet wellicht dat momentel wordt gewerkt aan een snellere verschijning van de Handelingen. From day na de vergadering, you can dispose of a proefdruk. Collega's, voor de algemene bespreking van vandaag werden twenty-five sprekers ingeschreven. Twenty-five members participated in the general debate. As always, I make a proposal for the first ten. The sprekerslijst will be roundgedeeld. We’re starting a first series with which I don’t think we’ve finished this morning. I give the word to Mr. Van Parys, representative of the main opposition.
#2
Official text
Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, het zal bijzonder moeilijk zijn de spreektijd van 30 minuten te respecteren. Ik vraag mij trouwens af of terzake wel limieten kunnen worden ingevoerd.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Minister, it will be ⁇ difficult to respect the 30-minute speech time. I wonder if there are limits to this.
#3
Official text
In principe wel, mijnheer Van Parys.
Translated text
In principle, Mr Van Parys.
#4
Official text
Dan zal ik maar meteen beginnen, mijnheer de voorzitter, want mijn tijd begint te lopen. Eerst en vooral wens ik de rapporteur te danken voor het verslag dat hij in moeilijke omstandigheden moest opstellen. Ik wens eveneens een woord van dank te richten tot de diensten die in belangrijke mate bijdroegen tot het goede verloop van de werkzaamheden. Het was niet eenvoudig werken en later in mijn betoog, mijnheer de minister, zal ik terugkomen op de moeilijke omstandigheden waarin dit belangrijk ontwerp moest worden behandeld. De CVP-Kamerfractie is een overtuigd voorstander van het snelrecht. Wij moeten inderdaad een efficiënt instrument creëren om de straatcriminaliteit aan te pakken omdat bij een groot deel van de bevolking een gevoel van straffeloosheid heerst ten opzichte van de straatcriminaliteit. Deze indruk van straffeloosheid ondermijnt het vertrouwen van de bevolking in de instellingen in het algemeen en in justitie in het bijzonder, waardoor een vertrouwensbreuk dreigt te ontstaan tussen de burger en de overheid. De mensen krijgen steeds meer de indruk dat er niet wordt gereageerd op straatcriminaliteit en dat zorgt voor een intense impact op het maatschappelijk gebeuren. In dat verband is het voldoende - en dat werd de jongste tijd al veel gedaan - eens te spreken met slachtoffers van allerlei vormen van straatcriminaliteit, zoals aanrandingen, vandalisme, geweldplegingen, diefstallen en dergelijke. Wij zijn overtuigd voorstander van het snelrecht als reactie op de straatcriminaliteit. De analyse van sommige magistraten en advocaten, die verklaarden dat op deze wijze een bepaalde vorm van criminaliteit wordt gestigmatiseerd, delen wij niet. We vinden het belangrijk om prioritair te investeren in mensen en middelen om deze straatcriminaliteit aan te pakken. Op deze manier moeten wij die indruk van straffeloosheid kunnen wegnemen. Wij waren dan ook zeer overtuigde voorstanders van de inschrijving van het snelrecht in het Octopus-akkoord. Wij lagen trouwens mee aan de basis van dat akkoord. Wij vonden het een belangrijk element om, na de Witte Mars, de publieke opinie terug vertrouwen te geven in de overheid en de rechtstaat. Mijnheer de minister, wij zijn erg verwonderd en ontgoocheld dat u ons, in het kader van het Octopus-akkoord, niet hebt uitgenodigd om deel te nemen aan de besprekingen in voorbereiding van het ontwerp van het snelrecht. Wij hebben daar geen enkele uitnodiging voor ontvangen. U hebt ons links laten liggen. Wij betreuren dit, mijnheer de minister, zeker in het licht van wat gisteren in verband met het Octopus-overleg werd gezegd. U hebt ons uitgesloten in deze materie, mijnheer de minister. U hebt ons niet uitgenodigd, terwijl u perfect wist dat de CVP-fractie een bondgenoot van u kon zijn voor de uitwerking van een efficiënt en effectief snelrecht. U hebt op deze wijze een bondgenoot verloren. Wij hebben u dikwijls het aanbod gedaan in de verschillende fasen die tot de totstandkoming van dit wetsontwerp hebben geleid. Wij betreuren dit ten zeerste. Door samenwerking hadden wij een ruime consensus kunnen bereiken over een effectief snelrecht dat de straatcriminaliteit daadwerkelijk zou hebben aangekund. Ik wil nu de analyse maken van het ontwerp zoals het vandaag voorligt. Het ontwerp zal ons helaas niet in staat stellen op een efficiënte manier de straatcriminaliteit aan te pakken. Daarom vinden wij het zo spijtig dat u ons de gelegenheid niet hebt gegeven om dit tijdens de voorbereiding van het ontwerp te doen. Op dat ogenblik wilden wij u reeds zeggen dat het huidige ontwerp van snelrecht een snelle aanpak van de straatcriminaliteit helaas niet toelaat. Dat heeft hoofdzakelijk twee oorzaken. Ten eerste, dit snelrecht zal niet kunnen worden toegepast bij gewelddelicten op personen. Men heeft immers geopteerd voor een snelrecht met vrijheidsberoving; dit betekent dat het toepasselijk is op misdrijven met gevangenisstraffen van meer dan 1 jaar. Daarom zullen de belangrijkste gewelddelicten op personen, met name de opzettelijke slagen en verwondingen, niet onder de toe- passing van deze wet vallen. Opzettelijke slagen en verwondingen zijn strafbaar met een gevangenisstraf van 6 maanden. Dat betekent dat wij dit snelrecht niet zullen kunnen gebruiken wanneer er gewelddaden op personen gebeuren. Ik denk aan aangevallen bejaarde mensen of mensen die naar aanleiding van het voetbalgeweld kwetsuren oplopen, de mensen van de ordediensten bijvoorbeeld. Dit is bijzonder spijtig omdat het opzet van het voorliggende ontwerp precies dit soort criminaliteit wil bestrijden.
Translated text
Then I will start immediately, Mr. Speaker, because my time is beginning to run. First and foremost, I would like to thank the rapporteur for the report he had to prepare in difficult circumstances. I would also like to express my gratitude to the services that have contributed significantly to the smooth progress of the work. It was not easy to work and later in my argument, Mr. Minister, I will return to the difficult circumstances in which this important draft had to be addressed. The CVP Chamber Faction is a convinced advocate of highway law. Indeed, we need to create an effective tool to tackle street crime because a large proportion of the population has a sense of impunity in relation to street crime. This impression of impunity undermines public confidence in the institutions in general and in the judiciary in particular, threatening to create a breach of confidence between the citizen and the government. People are getting more and more the impression that there is no response to street crime and that creates an intense impact on the social event. In this regard, it is sufficient – and it has been done in recent times – to speak to victims of all kinds of street crime, such as as assaults, vandalism, violent acts, theft and the like. We strongly support highway law as a response to street crime. We do not share the analysis of some magistrates and lawyers, who stated that in this way a certain form of crime is stigmatized. We believe it is important to prioritize investments in people and resources to tackle this street crime. In this way, we must be able to remove that impression of impunity. We were therefore very convinced supporters of the inclusion of highway law in the Octopus Agreement. We agreed on the basis of that agreement. We found it an important element, after the White March, to restore public opinion confidence in government and the rule of law. Mr. Minister, we are very surprised and disappointed that you did not invite us, within the framework of the Octopus Agreement, to participate in the discussions in preparation of the draft highway law. We have not received any invitation for this. You left us on the left. We regret this, Mr. Minister, ⁇ in the light of what was said yesterday in connection with the Octopus consultation. You have excluded us in this matter, Mr. Minister. You did not invite us, while you knew perfectly that the CVP faction could be an ally of you for the development of an efficient and effective highway law. You have lost an ally. We have often offered you in the various stages that led to the creation of this draft law. We deeply regret this. Through cooperation, we could have reached a broad consensus on an effective high-speed justice that would have actually denounced street crime. I now want to analyze the design as it presents today. Unfortunately, the design will not allow us to tackle street crime in an efficient way. Therefore, we are so sorry that you did not give us the opportunity to do this during the preparation of the design. At that point we already wanted to tell you that the current draft of highway law unfortunately does not allow a quick approach to street crime. This has mainly two causes. First, this speed law will not be applicable to violent crimes against persons. After all, it has been opted for a speed court with deprivation of liberty; this means that it is applicable to crimes with imprisonment sentences of more than 1 year. Therefore, the main violent crimes against persons, in particular the intentional beating and injury, will not fall within the scope of application of this law. Deliberate beats and injuries are punishable with a prison sentence of 6 months. This means that we will not be able to use this highway law when violent acts against persons occur. I think of attacked elderly people or people who are injured as a result of football violence, the people of the order services, for example. This is ⁇ regrettable because the design of the present draft is intended to combat precisely this type of crime.
#5
Official text
Mijnheer de voorzitter, het is volkomen onaanvaardbaar dat een gewezen minister van Justitie vanop de tribune verkondigt dat deze vormen van geweld niet onder de procedure van onmiddellijke verschijning vallen. Slagen en verwondingen die door hooligans worden toegebracht aan politiemensen worden gelijkgesteld aan weerspannigheid en ressorteren altijd onder de toepassing van de onmiddellijke verschijning. Wat de enkelvoudige slagen en verwondingen betreft, is het correct dat die niet onder de toepassing van de procedure onmiddellijke verschijning vallen. Ze kunnen wel in snelrecht worden behandeld in de procedure op proces-verbaal. Ik daag de gewezen minister van Justitie uit me aan te tonen hoeveel van die zaken worden behandeld door de parketten. Al deze zaken worden systematisch geseponeerd en komen nooit in een procedure van onmiddellijke verschijning terecht.
Translated text
Mr. Speaker, it is completely unacceptable for a former Minister of Justice to declare from the tribune that these forms of violence do not fall under the procedure of immediate appeal. Strikes and injuries inflicted by hooligans on police officers are equated to resistance and always fall under the application of the immediate appearance. As regards single strokes and injuries, it is correct that they do not fall within the scope of the immediate appearance procedure. They can be dealt with in the procedure on process-verbal. I challenge the former Minister of Justice from me to show how many of those cases are handled by the prosecutors. All these matters are systematically examined and never fall into a procedure of immediate appearance.
#6
Official text
Mijnheer de voorzitter, als opzettelijke slagen en verwondingen niet worden vervolgd, zitten we met een fundamenteel probleem. Mijnheer de minister, u weet perfect dat uit de evaluatie die werd gemaakt van de verschijning op proces-verbaal is gebleken dat 12% van de zaken onder het huidige snelrecht vallen. Uw bewering is volkomen onjuist en wordt tegengesproken door de evaluatie. Ik herinner u aan artikel 398 inzake de opzettelijke slagen en verwondingen die strafbaar zijn met een gevangenisstraf van 1 maand tot 1 jaar. Degene die bij nacht en ontij een oude man of vrouw op straat aanrandt en slagen toedient, zal niet met de procedure van het snelrecht kunnen worden vervolgd.
Translated text
Mr. Speaker, if intentional beats and injuries are not prosecuted, we are facing a fundamental problem. Mr. Minister, you know perfectly well that from the evaluation that was made of the appearance on process-verbal it has been shown that 12% of cases fall under the current highway law. Your claim is completely false and is contradicted by the evaluation. I remind you of Article 398 concerning intentional beating and injury punishable by imprisonment from 1 month to 1 year. Anyone who attacks an old man or woman on the street at night and at night and at night will not be prosecuted by the procedure of the highway court.
#7
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik ben geen gewezen minister en wellicht ook geen toekomstig minister van Justitie. Ik ben slechts een gewoon jurist. Men heeft mij altijd geleerd dat nacht en ontij een verzwarende omstandigheid is en de gevangenisstraf meer dan 1 jaar bedraagt. Dit is belangrijk omdat elke verzwarende omstandigheid ertoe leidt dat geweld wel kan worden vervolgd met de onmiddellijke verschijning.
Translated text
I am not a former minister and ⁇ not a future minister of justice. I am just an ordinary lawyer. I have always been taught that night and storm are an aggravating circumstance and the prison sentence is more than one year. This is important because any aggravating circumstance causes violence to be prosecuted with its immediate appearance.
#8
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik herhaal dat opzettelijke slagen en verwondingen niet onder het snelrecht vallen. Kwetsuren die in welke omstandigheid ook worden aangebracht, zullen niet kunnen worden beteugeld met het snelrecht. Een tweede belangrijk argument waarom het snelrecht niet zal kunnen worden toegepast op de straatcriminaliteit in het algemeen, heeft betrekking op de beperking van de toepassing van deze wet tot de voetbalsteden. De minister van Justitie heeft geopteerd voor een fasering en heeft voor de toepassing van het snelrecht alleen mensen en middelen ter beschikking gesteld op die plaatsen waar Euro 2000 plaatsvindt. Dit betekent dat straatcriminaliteit alleen met snelrecht zal kunnen worden beteugeld op plaatsen waar Euro 2000 plaatsvindt. Als zich in Gent of Kortrijk bepaalde incidenten voordoen, zullen we niet over het instrument van snelrecht kunnen beschikken. Zelfs ten aanzien van het voetbalgeweld is het duidelijk dat het niet noodzakelijk in de voetbalsteden is dat er zich incidenten voordoen. Als men van Duitsland onderweg is naar de wedstrijd in Charleroi en als men op de trein in Aarlen incidenten uitlokt, volstaat het om vast te stellen dat er in dat arrondissement geen kamer voor snelrecht is. Het snelrecht zal daar niet toegepast kunnen worden. Hetzelfde probleem rijst als er incidenten zijn met Engelse supporters in het station van Gent-Sint-Pieters. Daar zullen wij ook niet over het snelrecht kunnen beschikken. Het is bijzonder spijtig dat men geopteerd heeft voor een snelrecht dat uitsluitend is toegespitst op het voetbalgeweld en Euro 2000. Het snelrecht staat is dus niet bedoeld voor de bestrijding van de straatcriminaliteit in het algemeen. De minister van Justitie is er niet in geslaagd om middelen ter beschikking te krijgen op plaatsen waar niet zal gevoetbald worden. Dit is een fundamentele kritiek mijnheer de minister, die ik u graag zou horen weerleggen. De tekst van de wet maakt u dit echter niet mogelijk.
Translated text
I repeat that intentional strikes and injuries do not fall within the scope of highway law. Injuries inflicted under any circumstances will not be able to be tackled with the highway right. A second important argument why the highway law will not be able to be applied to street crime in general, relates to the limitation of the application of this law to football cities. The Minister of Justice has opted for a phasing and has only made people and resources available for the application of the highway law in those places where Euro 2000 takes place. This means that street crime will only be able to be punished by high-speed justice in places where Euro 2000 takes place. If certain incidents occur in Gent or Kortrijk, we will not be able to have the instrument of high-speed law. Even with regard to football violence, it is clear that it is not necessary in football cities that incidents occur. If one is on the way from Germany to the competition in Charleroi and if one induces incidents on the train in Aarlen, it is sufficient to establish that there is no room for high-speed law in that district. The high speed law will not be applied there. The same problem arises if there are incidents with English supporters at the station of Gent-Sint-Pieters. There will also be no high-speed law. It is ⁇ regrettable that one has opted for a high-speed right that is exclusively focused on football violence and Euro 2000. The high-speed law state is therefore not intended to combat street crime in general. The Minister of Justice has failed to make resources available in places where no food balls will be made. This is a fundamental criticism, Mr. Minister, which I would like to hear you refute. However, the text of the law does not allow you to do so.
#9
Official text
Collega Van Parys, ik heb dit ook formeel weerlegd in de werkzaamheden van de commissie voor de Justitie. Het is een gefaseerde invulling. Dit betekent niet dat de andere gerechtelijke arrondissementen daar ondertussen geen gebruik van kunnen maken. In de periode van een maand waarin het voetbalfeest plaatsvindt, zal iedereen in de politionele en gerechtelijke wereld stand-by moeten zijn. Men zal dus zeker kunnen optreden op basis van de procedure van de onmiddellijke verschijning. Daarnaast weet u zeer goed dat, aan de hand van de elementen die ik heb naar voren gebracht, het de regering menens is om ook de tweede fase in te vullen. De regering heeft middelen uitgetrokken om die tweede fase in te vullen. Zij wil echter ook een evaluatie maken van de tussentijdse toestand in de vijf arrondissementen die het eerst worden bediend. Het is trouwens niet de eerste keer dat er gefaseerd wordt gewerkt. U had ook in fases voorzien in de Franchimont-wetgeving. U kan dus niet zeggen dat dit niet in alle gerechtelijke arrondissementen is ingevoerd geweest.
Translated text
Colleague Van Parys, I have also formally denied this in the work of the Justice Committee. It is a phased completion. This does not mean that the other judicial districts cannot use it. During the one-month period during which the football party takes place, everyone in the police and judicial world will have to be stand-by. So one will ⁇ be able to act based on the procedure of immediate appearance. In addition, you know very well that, on the basis of the elements I have put forward, it is the Government’s opinion to complete the second phase as well. The government has allocated funds to complete this second phase. However, it also wants to evaluate the interim state in the five districts that are served first. This is not the first time that it has been done in phases. You also provided for phases in the Franchimont legislation. Therefore, you cannot say that this has not been introduced in all judicial districts.
#10
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik onderschrijf volledig wat collega Van Parys zegt inzake de bedoeling om de straatcriminaliteit daadwerkelijk aan te pakken. Een van de gebreken van het ontwerp is dat de ondergrens gelegd is op een jaar hoofdgevangenisstraf. U kan dan discussiëren over verzwarende omstandigheden. Collega Van Parys, u zegt dat het een gelegenheidswet is, die in de eerste fase alleen op voetbalgeweld gericht is. U werpt de vraag op of we hier niet veel vroeger mee hadden moeten starten. Ik heb u hierover in 1998 over geïnterpelleerd. Toen was u nog van mening dat er geen uitgebreider wettenarsenaal noodzakelijk was. De Volksunie heeft dit probleem als eerste aangekaart. Wij hebben hierover een wetsvoorstel ingediend. Op 8 maart 1999 antwoordde u mij letterlijk dat een uitgebreider wettenarsenaal u niet noodzakelijk leek. Ik ben blij dat u nu ook samen met uw fractie van de noodzaak overtuigd bent. Ik onderschrijf wel uw kritiek inzake de middelen. Mijnheer de minister, als we horen dat in deze procedure assissenprocedures en verschijningen onder aanhouding zo weinig mogelijk aan bod mogen komen, vraag ik mij af waar we naartoe gaan. Moet het hele gerecht ondergeschikt gemaakt worden aan wat een voetbalfeest heet? U bent hier te laat en de middelen zullen niet meer op tijd inzetbaar zijn voor het bedoelde voetbalfeest. Ik onderschrijf de kritiek van collega Van Parys als hij zegt dat gefaseerd werken niet efficiënt is. U kan geen wet invoeren die slechts op bepaalde delen van het grondgebied van toepassing is.
Translated text
Mr. Speaker, I fully support what colleague Van Parys says about the intention to effectively tackle street crime. One of the disadvantages of the design is that the lower limit is laid to one year of main imprisonment. You can then discuss aggravating circumstances. Colleague Van Parys, you say that it is an opportunity law, which in the first phase focuses only on football violence. You are asking whether we shouldn’t have started this much earlier. I asked you about this in 1998. At that time, you still believed that there was no need for a broader legal arsenal. The United Nations was the first to address this problem. We have submitted a bill on this subject. On March 8, 1999, you answered me literally that a broader legal arsenal did not seem necessary to you. I am pleased that you and your group are now convinced of the need. I agree with your criticism of the funds. Mr. Minister, when we hear that in this procedure assis procedures and appearances under detention should be addressed as little as possible, I wonder where we are going. Should the whole court be subordinated to what is called a football party? You are here too late and the resources will no longer be available on time for the intended football party. I agree with the criticism of colleague Van Parys when he says that phased work is not efficient. You cannot introduce a law that applies only to certain parts of the territory.
#11
Official text
Collega's, de heer Van Parys heeft nog steeds het woord. Mocht iemand de minister een vraag willen stellen, dan zal hij die natuurlijk beantwoorden.
Translated text
Colleagues, Mr Van Parys still has the word. If anyone wants to ask a question to the Minister, he will of course answer it.
#12
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik heb er geen problemen mee dat men mij af en toe eens onderbreekt. Het kan het debat alleen maar ten goede komen. Het is belangrijk dat wij inzicht verwerven. Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, men kan niet ontkennen dat het snelrecht, zoals het hier wordt voorgesteld, niet van toepassing is op slagen en verwondingen. Ook kan het, bij gebreke aan de nodige mensen, niet worden toegepast op de plaatsen waar geen voetbal wordt gespeeld. Mijnheer de minister, u hebt natuurlijk gelijk dat in theorie het snelrecht ook elders kan worden toegepast. Dat zal dan wel ten koste zijn van andere zaken en dit zal leiden tot een ongelijke behandeling. In het ene arrondissement, dat een Kamer voor snelrecht zal hebben omdat daar toevallig voetbal wordt gespeeld, zullen de slachtoffers van straatcriminaliteit vrij snel tot een behandeling van hun dossier kunnen komen. In het andere arrondissement, waar toevallig geen voetbal wordt gespeeld, zal dit niet kunnen omdat daar geen Kamers voor snelrecht zullen worden opgericht, tenzij dit gaat ten koste van de normale afhandeling van de dossiers, waardoor daar de gerechtelijke achterstand zal toenemen. Dit is evenwel totaal onverantwoord. Trouwens, het is heel irrelevant, want er ontstaat een ongelijke behandeling. De vraag rijst of dit element van de wet de toetsing aan het gelijkheidsbeginsel zou weerstaan. Ik ben er niet van overtuigd, en dat zal op een bepaald ogenblik blijken. In een geest van constructieve oppositie - ondanks het weren van mijn partij uit het Octopus-overleg over het snelrecht - heeft de CVP een amendement ingediend om het snelrecht mogelijk te maken op gewelddelicten op personen, met andere woorden op het misdrijf opzettelijke slagen en verwondingen. De onderliggende bedoeling is via dit amendement het snelrecht ook mogelijk te maken in andere arrondissementen dan waar er wordt gevoetbald. Dit amendement voorziet erin dat wij het huidige snelrecht, met de verschijning op proces-verbaal, incorporeren in het huidige ontwerp, precies met de bedoeling ook voor misdrijven met een gevangenisstraf van minder dan één jaar de korte behandelingstermijn te bekomen die in het ontwerp is vastgelegd. Met dit amendement kan worden bekomen dat het misdrijf van opzettelijke slagen en verwondingen binnen een termijn van 15 dagen kan worden behandeld. Dit amendement had het voordeel dat op die manier het snelrecht kan worden ontkoppeld van de vrijheidsberoving, waardoor wij een snelle behandeling mogelijk maakten, niet alleen voor de misdrijven met een gevangenisstraf van minder dan één jaar, maar waarmee ook de mogelijkheid wordt gecreëerd om voor misdrijven met een gevangenisstraf van meer dan een jaar het instrument om op proces-verbaal te verschijnen mogelijk te maken. Dit zou hebben betekend dat op deze wijze het parket en het openbaar ministerie een brede waaier van mogelijkheden werd geboden om te reageren op de straatcriminaliteit, omwille van de maatschappelijke relevantie en het maatschappelijk nadeel dat de feiten opleverden. Dit is volgens ons een heel belangrijk instrument. Op die wijze komen wij tegemoet aan de kritiek die door velen werd geuit ten aanzien van het ontwerp. Trouwens, wij hebben in de commissie vastgesteld dat dit amendement een ruime consensus kreeg. Zowel de heer Coveliers als de minister zelf vonden inderdaad dat het amendement een toegevoegde waarde was voor het ontwerp. Tot onze grote verbazing evenwel moesten wij vaststellen dat men er nu niet over wou praten omdat er thans geen ruimte voor is. Er werd voorgesteld dat wij terzake een wetsvoorstel zouden indienen. Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, geachte collega's, zo kom ik tot de wijze waarop dit ontwerp moest worden besproken in de commissie voor de Justitie van de Kamer. Stel u voor dat wij bij de bespreking van een amendement op een belangrijk ontwerp te horen krijgen dat het niet het juiste moment is om daarover te spreken en dat we dit op een ander ogenblik moeten doen. Wanneer moet dan ten gronde over een wetsontwerp worden gedebatteerd? Wanneer moeten de visies met elkaar worden geconfronteerd als dat niet mogelijk is op het ogenblik dat het wetsontwerp in de commissie wordt behandeld? Dat was het probleem bij de behandeling van dit wetsontwerp: het werd onder invloed van de regering met een grote snelheid door het Parlement gejaagd waardoor elke bespreking ten gronde onmogelijk werd gemaakt. Bovendien waren wij reeds eerder uit het Octopus-overleg geweerd zodat we niet aanwezig waren bij het ontstaan van de tekst. De wijze waarop de Conferentie van de voorzitters de commissie een tempo heeft opgelegd, is niet behoorlijk en werd vooral ingegeven door de belangen van de meerderheid om dit ontwerp zo snel mogelijk goed te keuren uit vrees dat door een lange bespreking de discussies binnen de meerderheid aan het licht zouden komen. Een tweede reden waarom ons amendement, dat ertoe strekte ook de geweldsdelicten tegen personen met een snelrechtprocedure te beslechten, werd geweerd, is het veto van de Parti Socialiste. De opmerking van de heer Giet dat zijn fractie het niet met dit amendement eens was volstond voor de minister van Justitie om zijn steun voor het amendement in te trekken. Dit is de rode draad doorheen de bespreking van dit wetsontwerp: er werd slechts toegelaten wat door de PS werd geduld. Dit wordt ook aangetoond door het incident rond het veiligheidsplan. De minister had gezegd dat hij dat plan zou voorstellen in de commissie voor de Justitie. Blijkbaar mag overal over dit plan worden gedebatteerd behalve in het Parlement en dit enkel en alleen omdat de voorzitter van de Parti Socialiste van oordeel is dat dit niet kan. Op deze wijze is de bespreking van dit ontwerp moeten verlopen. In de loop van de besprekingen werden we geconfronteerd met een nieuw dictaat van de PS, dat mogelijk ervoor zal zorgen dat het snelrecht op het terrein zal falen. Krachtens de voorliggende tekst hoeft de advocaat van de verdachte op de zitting alleen maar te vragen dat de zaak naar een kamer met drie rechters wordt verzonden om aan het snelrecht te ontsnappen. Concreet houdt dit het volgende in. De feiten doen zich voor. Na zeven dagen moet de zaak door de rechtbank worden behandeld. De advocaat van de verdachte vraagt een verwijzing naar een kamer met drie rechters. Hierdoor moet de zaak worden uitgesteld. Dit betekent dat de verdachte moet worden vrijgelaten en de normale proceduretermijnen beginnen te lopen. We hebben de minister erop gewezen dat een simpele advocatentruc volstond om het snelrecht onmogelijk te maken. Hij heeft dit uiteraard begrepen. We hebben dan een amendement ingediend dat bepaalde dat de vraag om de zaak door een kamer van drie rechters te laten behandelen vooraf moet worden gesteld, al dan niet aan de procureur, op het ogenblik dat de verdachte door de onderzoeksrechter moet worden gehoord. Hierdoor kon het uitstel worden voorkomen. Dat was interessant omdat op deze wijze de truc van de advocaat die de behandeling met drie rechters vraagt, onmogelijk werd. Wat gebeurde er dan, want de geschiedenis herhaalt zich en ik vrees dat ze zich nog vaak zal herhalen. Mijnheer Giet liet weten dat hij het daarmee niet eens was. Een enkele vingerknip was voldoende om de minister ertoe te bewegen het amendement dat hij in dat opzicht zelf namens de regering had ingediend, terug te trekken. In de geest van een constructieve oppositie hebben wij dat amendement dan opnieuw ingediend. We moesten echter vaststellen dat hetzelfde amendement, dat voordien de steun van de regering genoot, nu door de invloed van de heer Giet door de meerderheid werd verworpen. De onderliggende bedoeling was wel degelijk het snelrecht onmogelijk maken. De heer Giet, die zelf advocaat is, weet natuurlijk ook dat het in het Waalse landsgedeelte voldoende zal zijn om op de zitting een kamer met drie rechters te vragen om te verkrijgen dat de verdachte wordt vrijgelaten en dat de normale termijnen zullen spelen, in de plaats van de korte termijnen die in het snelrecht zijn opgenomen. Zo kan het snelrecht op een eenvoudige wijze worden omzeild en de minister wist dat. Ik begrijp natuurlijk dat wij een snelrecht zullen hebben dat in de praktijk niet toepasbaar zal zijn en ik begrijp dan ook waarom de PS daarmee uiteindelijk akkoord kan gaan. Zij beseffen immers maar al te goed wat de mogelijkheden zijn. Zij hebben de essentie van het snelrecht ondergraven. We hebben op de valreep nog een ander probleem ontdekt. Men heeft zelfs een poging gedaan om het snelrecht te onttrekken aan drugsdelicten, aan sociale conflicten en ordeverstoring. De regering was van plan het snelrecht op een ongrondwettelijke manier onmogelijk te maken voor drugsdelicten en verstoring van de openbare orde. Zij deed dat op een dubbele manier. Voor de eerste verwijs ik naar de Memorie van Toelichting: In het licht van hetgeen voorafgaat, is de nieuwe procedure geen rechtsmiddel dat nuttig kan worden gehanteerd om een standpunt in te nemen in het kader van openbare betogingen of van ordeverstoringen als gevolg van maatschappelijk onbehagen. In dergelijke situaties ontbreekt het immers aan de nodige sereniteit om misdrijven die eventueel worden gepleegd naar aanleiding van de uitoefening van de grondwettelijke gewaarborgde vrijheden in het juiste perspectief te beschouwen. Als gevolg daarvan zou het snelrecht niet van toepassing zijn voor openbare betogingen en ordeverstoringen als gevolg van maatschappelijk onbehagen. Ik nodig u uit na te denken over de draagwijdte van deze kwalificatie. Om het even welke vorm van hooliganisme zal kunnen worden gekwalificeerd als een ordeverstoring als gevolg van het maatschappelijk onbehagen. Het snelrecht zal bijvoorbeeld dus ook niet van toepassing zijn voor feiten die toegeschreven werden aan de omgeving van d'Orazio. Men heeft gepoogd deze misdrijven aan de toepassing van het snelrecht te onttrekken. Niet alleen via de memorie van toelichting, maar ook via de verslaggeving van de Ministerraad heeft men geprobeerd het toepassingsgebied van de wet te wijzigen. Ik citeer: Tijdens de bespreking in het Parlement zal de minister van Justitie preciseren dat hij in overleg met het college van procureurs-generaal de nodige richtlijnen zal uitvaardigen om sociale conflicten en zaken die te maken hebben met het gebruik van soft drugs, uit te sluiten van het toepassingsgebied van het voorontwerp. Wij hebben de minister van Justitie erop gewezen dat het toepassingsgebied van de wet niet mag worden gewijzigd door middel van een memorie van toelichting of een verslag van de Ministerraad. Een minister van Justitie moet de behoeder zijn van de rechtsstaat, le garde des seaux, hij moet erover waken dat recht en wet overheersen. Gelukkig heeft de minister dit ingezien. Hij heeft dan ook verklaard dat alleen de wet geldt en niet wat in de memorie van toelichting of in het verslag van de Ministerraad staat.
Translated text
I have no problem being interrupted from time to time. It can only benefit the debate. It is important that we gain insight. Mr. Speaker, Mr. Minister, one cannot deny that the highway law, as it is proposed here, does not apply to strokes and injuries. Also, in the absence of the necessary people, it can not be applied in the places where no football is played. Mr. Minister, you are of course right that in theory the highway law can also be applied elsewhere. This will be at the expense of other matters and will lead to unequal treatment. In the one district, which will have a Chamber of Highway Justice because there is accidentally played football, victims of street crime will be able to get their case processed fairly quickly. In the other district, where football is not played, this will not be possible because there will not be established Chambers for High Court, unless this is at the expense of the normal handling of the files, which will increase the judicial lag there. However, this is completely irresponsible. By the way, it is very irrelevant, because there is an unequal treatment. The question arises whether this element of the law would resist the review of the principle of equality. I am not convinced of it, and that will be revealed at some point. In a spirit of constructive opposition – despite the rejection of my party from the Octopus discussion on highway law – the CVP has submitted an amendment to enable highway law on violent crimes against persons, in other words on the crime intentional beats and injuries. The underlying intent is to allow the high-speed law through this amendment in other arrondissements than where there is food ball. This amendment provides for the incorporation of the current high-speed law, with its appearance in the minutes of proceedings, in the current draft, precisely with the intention of obtaining the short trial period set out in the draft also for crimes with a sentence of imprisonment of less than one year. This amendment enables the criminal offence of intentional strikes and injuries to be dealt with within a period of 15 days. This amendment had the advantage that in this way the high-speed justice can be disconnected from the deprivation of liberty, allowing us to quickly process not only for crimes with a sentence of imprisonment of less than one year, but also creating the possibility to allow for crimes with a sentence of imprisonment of more than one year the instrument to appear on trial verbal. This would have meant that in this way the prosecutor’s office and the prosecutor’s office were provided with a wide range of opportunities to respond to street crime, due to the social relevance and the social disadvantage that the facts brought about. I think this is a very important instrument. In this way we respond to the criticism that has been expressed by many about the design. Furthermore, we have found in the committee that this amendment has gained broad consensus. Both Mr Coveliers and the Minister themselves felt that the amendment was an added value for the draft. To our great surprise, however, we had to conclude that they did not want to talk about it now because there is now no room for it. It was proposed that we should submit a bill on this subject. Mr. Speaker, Mr. Minister, dear colleagues, this is how this draft should be discussed in the Chamber’s Justice Committee. Imagine that when we discuss an amendment to an important draft, we are told that it is not the right time to talk about it and that we should do it at another time. When should a draft law be debated? When should the views be confronted if this is not possible at the time the bill is being discussed in the committee? That was the problem in dealing with this bill: under the influence of the government, it was chased by the Parliament at a great speed, making any discussion practically impossible. In addition, we were already banned from the Octopus discussion so that we were not present at the origin of the text. The way in which the Conference of Presidents has imposed a pace on the committee is not proper and was primarily motivated by the interests of the majority to approve this draft as soon as possible from fear that a long discussion would bring light to the discussions within the majority. A second reason why our amendment, which also aimed at resolving the violent crimes against persons subject to a quick court procedure, was denied, is the veto of the Socialist Party. Mr Giet’s observation that his group did not agree with this amendment was sufficient for the Minister of Justice to withdraw his support for the amendment. This is the red thread throughout the discussion of this bill: only what was tolerated by the PS was allowed. This is also demonstrated by the incident surrounding the security plan. The Minister had said that he would propose that plan in the Justice Committee. Apparently, this plan can be debated everywhere except in Parliament and this only and only because the chairman of the Socialist Party considers that this cannot be done. In this way, the discussion of this draft should be concluded. In the course of the discussions, we were confronted with a new dictatorship of the PS, which will possibly cause the highway right to fail on the ground. Under the present text, the defendant’s attorney at the hearing only has to request that the case be sent to a three-judge chamber in order to escape the high court. Concretely, this means the following. The facts show up. After seven days, the case must be dealt with by the court. The defendant’s lawyer asks for a reference to a chamber of three judges. This requires the case to be postponed. This means that the suspect must be released and the normal procedural deadlines begin to run. We pointed out to the Minister that a simple lawyer center was sufficient to make high-speed law impossible. He obviously understood this. We then submitted an amendment that stipulated that the question of getting the case to be dealt with by a three-judge chamber must be submitted in advance, whether or not to the prosecutor, at the moment when the accused is to be heard by the investigation judge. This could prevent the delay. That was interesting because in this way the trick of the lawyer asking for the treatment with three judges became impossible. What happened then, because history repeats itself and I fear it will repeat itself many times. Mr. Giet stated that he did not agree with this. A single fingercut was sufficient to encourage the Minister to withdraw the amendment he had submitted in this regard on behalf of the Government. In the spirit of constructive opposition, we submitted that amendment again. However, we had to conclude that the same amendment, which previously ⁇ the support of the government, was now rejected by the majority by the influence of Mr. Giet. The underlying purpose was to make fast-track law impossible. Mr. Giet, who is himself a lawyer, knows, of course, also that in the Wallish region it will be sufficient to request at the hearing a chamber of three judges in order to obtain that the defendant is released and that the normal deadlines will play, instead of the short deadlines included in the high court. Thus, the highway law can be bypassed in a simple way and the minister knew that. I understand, of course, that we will have a high-speed law that will not be applicable in practice and I understand why the PS can eventually agree to it. They are well aware of the possibilities. They undermined the essence of high-speed law. We discovered another problem in the fallrope. There has even been an attempt to evade highway justice from drug crimes, social conflicts and disorder. The government planned to make high-speed law unconstitutionally impossible for drug crimes and disturbance of public order. She did it in a double way. In the light of the preceding, the new procedure is not a legal remedy that can be usefully used to take a position in the context of public demonstrations or of disturbances of order due to social discomfort. In such situations, in fact, it lacks the necessary serenity to look in the right perspective at crimes which may be committed in connection with the exercise of the constitutional freedoms guaranteed. As a result, the Highway Law would not apply to public demonstrations and disturbances of order due to social discomfort. I invite you to think about the scope of this qualification. Any form of hooliganism can be qualified as a disorder due to social discomfort. The highway law, for example, will therefore also not apply to facts attributed to the surroundings of d’Orazio. These crimes were attempted to withdraw from the application of the high-speed law. Not only through the memorandum of explanation, but also through the reporting of the Council of Ministers, attempts have been made to change the scope of the law. During the discussion in Parliament, the Minister of Justice will specify that, in consultation with the College of Attorneys-General, he will issue the necessary directives to exclude social conflicts and matters related to the use of soft drugs from the scope of the preliminary draft. We have pointed out to the Minister of Justice that the scope of the law should not be changed by means of a memorandum of explanation or a report of the Council of Ministers. A Minister of Justice must be the guardian of the rule of law, le garde des seaux, he must ensure that law and law prevail. Fortunately, the Minister realized this. He has therefore stated that only the law applies and not what is stated in the memorandum of explanation or in the report of the Council of Ministers.
#13
Official text
Mijnheer de voorzitter, de heer Van Parys zegt dat advocaten verstandige mensen zijn. Ik veronderstel dat hijzelf tot deze categorie van mensen behoort. Ik wil mij hierover niet uitlaten, maar moet er wel op wijzen dat de zaken hier totaal foutief worden voorgesteld. Bovendien baseert de heer Van Parys zijn beweringen op een notificatie van de Ministerraad. Deze vaststelling bewijst dat de loyauteit van sommige instanties die notificaties in hun bezit krijgen, in twijfel moet worden getrokken. Ik heb het hier uiteraard niet over de Ministerraad, maar over andere instanties. Uiteraard citeert men graag uit dergelijke documenten om een bewering te staven. Ik heb altijd duidelijk onderstreept dat het de wet is die telt. Een memorie van toelichting of een notificatie van de Ministerraad heeft tot nader order nog altijd geen kracht van wet. Ik kom tot de essentie van de twee opmerkingen. De heer Van Parys citeert onvolledig. Wat tussen haakjes staat, vermeldt hij niet. In de nota is sprake van conflicten die een uiting zijn van maatschappelijk onbehagen. Volgens de heer Van Parys gaat het om hooliganisme. De tekst luidt: bijvoorbeeld in het kader van sociale of syndicale conflicten . Deze opmerking werd aan de tekst toege- voegd omdat de Raad van State heeft geoordeeld dat het in bepaalde omstandigheden om grondwettelijk gewaarborgde rechten gaat, waarbij de sereniteit vaak zoek is. Mijn reactie op de tweede opmerking is nog veel fundamenteler en toont de perversiteit van de opmerking aan. Men wil doen uitschijnen dat de drugsdelicten buiten de toepassing van de procedure van de onmiddellijke verschijning vallen. Deze misdrijven worden thans behandeld volgens een richtlijn die in 1998 door de heer Van Parys is uitgevaardigd toen hij minister van Justitie was. Hoewel wij van oordeel zijn dat de drugsrichtlijn moet worden geëvalueerd en aangepast, blijft zij voorlopig van toepassing. Dit is volkomen in overeenstemming met artikel 146ter van het Gerechtelijk Wetboek, dat handelt over het strafbeleid. Het ligt natuurlijk niet in onze bedoeling, mijnheer de voorzitter, degenen die drugsmisdrijven begaan of drugs verdelen, aan de onmiddellijke verschijning te laten ontsnappen. Het is dat wat men nu het Parlement probeert voor te houden. Dit is volstrekt onjuist en ik heb dat ook aan collega Van Parys gezegd. Ik kan echter aannemen dat men in een openbare vergadering probeert om met deze voorstellingswijze het voorliggend ontwerp van zijn essentie te ontdoen.
Translated text
Mr. Van Parys says lawyers are wise people. I assume that he himself belongs to this category of people. I do not want to comment on this, but I must point out that the things here are completely misrepresented. Furthermore, Mr Van Parys bases his claims on a notification from the Council of Ministers. This finding proves that the loyalty of some bodies receiving notifications in their possession should be questioned. Of course, I am not talking about the Council of Ministers, but about other bodies. Of course, one likes to quote from such documents to make a claim. I have always emphasized clearly that it is the law that counts. A memorandum of explanation or a notification by the Council of Ministers has no force of law until further order. I come to the essence of the two comments. Mr Van Parys quotes incomplete. What is in between, he does not mention. In the note, there are conflicts that are an expression of social discomfort. According to Mr Van Parys, this is hooliganism. The text reads: for example, in the context of social or trade union conflicts. This note was added to the text because the Council of State has held that in certain circumstances it is constitutionally guaranteed rights, where serenity is often sought. My response to the second comment is even more fundamental and shows the perversity of the comment. It is intended to demonstrate that the drug offences fall outside the application of the procedure of immediate appearance. These crimes are now dealt with under a directive issued in 1998 by Mr. Van Parys while he was Minister of Justice. Although we believe that the Drug Directive needs to be evaluated and adapted, it remains provisional. This is fully in accordance with Article 146ter of the Judicial Code, which deals with criminal policy. Of course, it is not our intention, Mr. Speaker, to let those who commit drug crimes or distribute drugs escape the immediate appearance. This is what the Parliament is now trying to keep. This is completely wrong, and I have also said this to colleague Van Parys. I can, however, assume that in a public assembly one tries, by this manner of representation, to remove the present draft from its essence.
#14
Official text
De heer Van Parys heeft het woord. Wegens de vele onderbrekingen krijgt u vijf minuten extra spreektijd, mijnheer Van Parys, maar ik dring er toch op aan dat u uw uiteenzetting zou beëindigen.
Translated text
Mr Van Parys has the word. Due to the many interruptions, you will be given five minutes extra speaking time, Mr Van Parys, but I still urge you to terminate your presentation.
#15
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik zie mij verplicht te reageren op wat de minister heeft gezegd. Het verwondert mij zeer, mijnheer de minister, dat u hier uithaalt naar het feit dat wij in het bezit zijn van een verslag van de Ministerraad. Ik dacht dat, in het kader van de transparantie die deze regering en de paars-groene meerderheid met zo veel woorden prediken, het toch evident was dat wij kunnen beschikken over een officieel document! Ik daag u uit, leden van de Kamer, om mij daarin tegen te spreken. Het gaat hier toch om een officieel document, met name het verslag van de Ministerraad? Wat is hier het probleem? Is het een probleem dat de CVP-fractie in het bezit is van een officieel document of is het een probleem, mijnheer de minister, dat men in een verslag van de Ministerraad probeert het toepassingsgebied van de wet te wijzigen? U verwijst naar de richtlijn inzake softdrugs. Het gaat hier helemaal niet over het leggen van prioriteiten. U zegt en ik citeer zaken die te maken hebben met het gebruik van softdrugs uit te sluiten uit het toepassingsgebied van het voorontwerp . Men wou dus en dat wil ik hier in alle toonaarden aanklagen, enerzijds, via de memorie van toelichting en, anderzijds, via een verslag van de Ministerraad, het toepassingsgebied van de wet wijzigen. Mijnheer de minister, wanneer u het woord perversiteit gebruikt, dan zou ik daarop moeten repliceren, maar ik neem deze woorden helemaal niet graag in de mond en ik weiger dit dus ook te doen. Wat is de reden van bestaan, collega's, van deze memorie van toelichting en van het verslag van de Ministerraad? Zij vormden de garantie gevraagd door de PS en de groenen om met dit ontwerp akkoord te gaan, want men had gezegd dat dit wetsontwerp niet van toepassing zou zijn op sociale conflicten en ordeverstoringen. Wij hebben dit reeds gehoord bij de bespreking van het wetsontwerp op de criminele organisaties, waar de groenen hadden gevraagd het snelrecht niet toe te passen op het gebruik van softdrugs, noch voor zaken die daarmee te maken hebben. Dit is de reden van de inlassing van deze bepaling en men is zo ver gegaan dat men, bij wijze van politiek compromis, via de memorie van toelichting en via het verslag van de Ministerraad, geprobeerd heeft de wet te wijzigen. Wij prijzen ons gelukkig dat wij, met de CVPfractie, deze constructie hebben doorprikt en op deze wijze een verkrachting van de basis van de wettelijke normen hebben kunnen voorkomen. De PS en de groenen zijn dus verwittigd. De minister heeft nog eens bevestigd het is de wet, en alleen de wet die telt. De voorzitter van de commissie heeft dit trouwens bevestigd, dat is evident. Dit betekent dus dat, wanneer de PS, Agalev en Ecolo dit wetsontwerp goedkeuren, zij weten of zouden moeten weten dat het snelrecht van toepassing zal zijn op alle zaken die te maken hebben met het gebruik van drugs en softdrugs en dat ook bij ordeverstoringen en sociale conflicten het snelrecht van toepassing zal zijn. Dit verheugt ons, maar zij zullen er vermoedelijk niet zo zeer over verheugd zijn.
Translated text
I am obliged to respond to what the Minister has said. I am very surprised, Mr. Minister, that you draw here to the fact that we are in possession of a report from the Council of Ministers. I thought that in the context of the transparency that this government and the purple-green majority preach with so many words, it was obvious that we could have an official document! I challenge you, members of the Chamber, to oppose me in this. Is this an official document, especially the report of the Council of Ministers? What is the problem here? Is it a problem that the CVP group is in possession of an official document or is it a problem, Mr. Minister, that in a report of the Council of Ministers, one tries to change the scope of the law? You are referring to the Softdrugs Directive. This is not about setting priorities. You say and I quote issues related to the use of soft drugs to exclude from the scope of the pre-design. It was therefore intended, and I would like to accuse it here in all cases, on the one hand, through the memorandum of explanation and, on the other hand, through a report of the Council of Ministers, to change the scope of the law. Mr. Minister, when you use the word perversity, I should replicate it, but I do not like to take these words in my mouth at all and I refuse to do so. What is the reason of existence, colleagues, of this memorandum of explanation and of the report of the Council of Ministers? They represented the guarantee requested by the PS and the Greens to agree to this draft, because it had been said that this bill would not apply to social conflicts and disorders of order. We have already heard this during the discussion of the draft law on the criminal organizations, where the Greens had asked not to apply the highway law to the use of soft drugs, nor to matters related to it. This is the reason for the introduction of this provision and one has gone so far that, by means of political compromise, through the memorandum of explanation and through the report of the Council of Ministers, one has attempted to amend the law. We are delighted that we, with the CVP faction, have broken through this construction and thus have been able to prevent a violation of the basis of legal norms. The PS and the Greens have been informed. The Minister has once again confirmed it is the law, and only the law that counts. The Chairman of the Committee has confirmed this, which is evident. This means, therefore, that when the PS, Agalev and Ecolo approve this bill, they know or should know that the highway law will apply to all matters related to the use of drugs and soft drugs and that the highway law will also apply in case of disorder and social conflicts. We are delighted with this, but they will probably not be so delighted with it.
#16
Official text
Mijnheer Van Parys, mag ik u vragen om af te ronden? Ik heb u ongeveer tien minuten extra spreektijd gegeven voor de interessante onderbrekingen.
Translated text
Mr. Van Parys, can I ask you to finish? I gave you about ten minutes extra speech time for the interesting interruptions.
#17
Official text
Mijnheer de voorzitter, het gaat niet alleen om de onderbrekingen op zich. Ze vergen ook een onderbreking van de redenering en een reactie. In de commissie hebben wij niet de gelegenheid gehad om ten gronde te debatteren over dit wetsontwerp. Men heeft ons dat geweigerd. U draagt daar zelf een bepaalde verantwoordelijkheid in door een tempo op te leggen waardoor wij alleen de vele onzorgvuldigheden konden corrigeren. U zult mij het recht niet ontzeggen om bij deze gelegenheid te zeggen wat wij aan het doen zijn.
Translated text
It is not just about the interruptions in themselves. They also require an interruption of reasoning and a reaction. In the committee, we did not have the opportunity to debate this draft law thoroughly. This has been refused to us. You yourself assume a certain responsibility for this by imposing a pace in which we could only correct the many negligences. You will not deny me the right to say at this occasion what we are doing.
#18
Official text
Natuurlijk niet. Als uw fractievoorzitter zegt dat andere sprekers van uw fractie het wat korter zullen houden, heb ik hier geen probleem mee.
Translated text
Of course not. If your group chairman says that other speakers of your group will hold a little shorter, I have no problem with this.
#19
Official text
Mijnheer de voorzitter, mevrouw Creyf zegt mij dat ze graag bereid is om een deel van haar spreektijd af te staan aan de heer Van Parys.
Translated text
Mr. Speaker, Mrs. Creyf tells me that she is willing to give a part of her speech time to Mr. Van Parys.
#20
Official text
Mijnheer de fractievoorzitter, ik volg uw gedachtegang. Mijnheer Van Parys, ik merk echter op dat overdaad schaadt, in gelijk welk geval en dus ook met betrekking tot tijd.
Translated text
Ladies and gentlemen, I follow your thinking. Mr. Van Parys, however, I note that excess is harmful, in any case, and therefore also in terms of time.
#21
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik laat de appreciatie aan u over. Toen in de loop van de besprekingen bleek dat de ondeugdelijke pogingen van de minister van Justitie om de wet te omzeilen met een verslag van de Ministerraad en de memorie van toelichting niet slaagden, bleek dat Ecolo-Agalev en de PS in moeilijkheden kwamen. Daarom lezen wij vandaag in La Libre Belgique dat dit ontwerp, volgens vice-eerste minister Onkelinx, wordt ingeschreven aan de passiefzijde van de werking van deze regering. Er staat ons nog wat te wachten als wij weten dat zij er al in geslaagd zijn om via de procedure te bekomen dat het snelrecht in de realiteit niet zal kunnen worden toegepast. Dat hebben ze reeds bekomen en nu zeggen ze nog eens c¸a s'inscrit au passif du gouverne- ment . Dat is de eenheid in verscheidenheid ten aanzien van dit ontwerp vanwege de meerderheid. Ten behoeve van Ecolo-Agalev wil ik nog even verwijzen naar hoe Eddy Boutmans over het snelrecht denkt. Toen hij nog niet in de regering zat maar een zeer actief advocaat was bij de balie te Antwerpen verscheen in de nieuwsbrief van de Liga voor de Rechten van de Mens een artikel onder de titel Eddy Boutmans: Snel recht is een recht, snelrecht ruikt naar onrecht . Ik wijs u op de visie van Ecolo-Agalev op dit wetsontwerp. Mijnheer de minister, dat weerspiegelt zich in dit wetsontwerp dat van zijn essentie is ontdaan. Het zal ons niet de mogelijkheid geven om te doen wat we willen en zouden moeten doen, namelijk de straatcriminaliteit bestrijden. Door de regeling van de werkzaamheden konden wij ons amendement niet bespreken. Wij hadden ons amendement aangepast aan twee fundamentele opmerkingen van de minister. Zelfs toen, op het ogenblik dat het voldeed aan zijn inzichten, wou men het niet bespreken. Wat hebben wij dan wel gedaan? Wij hebben meer dan honderd onzorgvuldigheden uit de tekst moeten halen. Ik breng hulde aan de voorzitter van de commissie voor de Justitie die ervoor heeft gezorgd dat wij vandaag omwille van de tekst legistiek gezien niet moet blozen. De voorzitter van de commissie voor de Justitie heeft zich de hoedanigheid aangemeten van kabinetschef van de minister van Justitie. Hij is permanent in de bres gesprongen en hij heeft het ene wetsontwerp volledig herschreven en op het andere wetsontwerp 47 correcties aangebracht. Ik wil hulde brengen aan de voorzitter van de commissie omdat ik ervan overtuigd ben dat wij goede wetgevende teksten moeten maken. Het is ongehoord dat wij alleen in de commissie de gelegenheid kregen om de onzorgvuldigheden uit de tekst te halen. Het ging om meer dan 100 onzorgvuldigheden, wijzigingen, aanpassingen en amendementen op dertien artikelen. Wij hebben de wet-Franchimont geëvalueerd en daaruit is gebleken dat deze wet uitstekend werkt. De minister heeft zelfs gezegd dat er geen bijkomende mensen en middelen nodig zijn. Dit alles om u een beeld te geven van de kwaliteit van deze wetgeving. Sommigen uit de toenmalige oppositie waren dit wetsontwerp trouwens niet echt ongenegen. Het is te danken aan het door de voorzitter van de commissie opgelegde tempo dat wij onze werkzaamheden zo vlug hebben kunnen afronden. Maar zelfs dat volstond niet. Tijdens de lezing van het verslag hebben wij moeten vaststellen dat er minstens een duidelijke incoherentie terug te vinden is in de tekst. Mijnheer de voorzitter, dat is het gevolg van de manier waarop wij hebben moeten werken. Collega's van de meerderheid, u moet uw verantwoordelijkheid nemen voor deze duidelijke incoherentie. U zult een amendement moeten goedkeuren, wilt u deze incoherentie wegwerken tenzij u geen greintje geeft om de kwaliteit van de wetgeving. Als u in de plenaire vergadering dit amendement goedkeurt, betekent dit dat de eindstemming vandaag, morgen of overmorgen niet mogelijk zal zijn. Ik herhaal, 100 onzorgvuldigheden en dan moeten we in de beleidsnota van de minister van Justitie lezen dat wij de juridische kwaliteit van onze wetgeving moeten verbeteren! Dit snelrecht wordt een mislukking. Dit snelrecht wordt een flop. Ten eerste, het zal niet kunnen worden toegepast op verschillende vormen van straatcriminaliteit. Ten tweede, het snelrecht zal niet kunnen worden toegepast op het voetbalgeweld dat zich buiten de voetbalsteden afspeelt. Ten slotte, het snelrecht zal ook niet kunnen worden toegepast om het misdrijf opzettelijke slagen en verwondingen te bestraffen als die slagen en verwon- dingen worden toegebracht aan bijvoorbeeld een bejaarde of de leden van de ordediensten. Om al deze redenen zal de CVP deze wetsontwerpen niet goedkeuren. Wij zullen evenwel niet tegenstemmen omdat wij opnieuw een duidelijk signaal willen geven dat wij een principieel voorstander blijven van het snelrecht. Maar dan wel een snelrecht dat in staat is de straatcriminaliteit te beteugelen. Wat zal er gebeuren met deze vorm van snelrecht? Het zal bij de mensen de illusie wekken dat wij de straatcriminaliteit op die manier aankunnen maar de kater zal groot zijn. Mijnheer de minister, dit wetsontwerp zal als een boemerang in uw gezicht terugkomen. De ontgoocheling zal groot zijn en de mensen zullen opnieuw hun vertrouwen in de rechtstaat, het Parlement en de overheid kwijt zijn. Dit zal opnieuw de reden zijn voor het uitbrengen van stemmen op extreme partijen. Wij pleiten voor een snelrecht dat effectief een oplossing biedt voor de problemen die zich in de steden, in de straten, in de wijken en in de buurten voordoen. Het is bijzonder spijtig dat dit snelrecht niet voor die oplossing zal zorgen. Nochtans waren wij op vele momenten heel sterk en heel erg bereid onze positieve bijdrage te leveren om het snelrecht wel efficiënt te maken. Men heeft dit echter niet gewild.
Translated text
I leave the appreciation to you. When, in the course of the discussions, it turned out that the Minister of Justice's faulty attempts to bypass the law with a report from the Council of Ministers and the explanatory memory failed, it turned out that Ecolo-Agalev and the PS were in trouble. That is why we read today in La Libre Belgique that this draft, according to Deputy Prime Minister Onkelinx, is registered on the passive side of the functioning of this government. We still have a while to wait if we know that they have already succeeded in obtaining through the procedure that the speed right will not be able to be applied in reality. They have already obtained that, and now they say again c ̧a s'inscrit au passif du gouverne-ment. That is the unity in diversity in relation to this design due to the majority. For the sake of Ecolo-Agalev, I would like to refer to how Eddy Boutmans thinks about highway law. When he was not yet in the government but a very active lawyer at the bar in Antwerp appeared in the newsletter of the League for Human Rights an article under the title Eddy Boutmans: Fast law is a right, fast law smells of injustice. I would like to point out the vision of Ecolo-Agalev on this bill. Mr. Minister, that is reflected in this bill that has been stripped of its essence. It will not give us the opportunity to do what we want and should do, namely fight street crime. Due to the arrangement of the work, we were not able to discuss our amendment. We have amended our amendment to two fundamental comments of the Minister. Even then, at the moment it met his insights, one did not want to discuss it. What have we done? We have had to remove more than a hundred negligences from the text. I would like to pay tribute to the Chairman of the Committee on Justice, who has made sure that today we should not blush for the sake of the text. The Chairman of the Justice Committee has assumed the capacity of Cabinet Chief of the Minister of Justice. He has permanently jumped into the breeze and he has completely rewritten one bill and made 47 corrections to the other bill. I would like to pay tribute to the Chairman of the Commission because I am convinced that we need to make good legislative texts. It is unheard of that only in the committee we were given the opportunity to remove the negligence from the text. It involved more than 100 negligences, amendments, adjustments and amendments on thirteen articles. We have evaluated the Franchimont law and it has shown that this law works excellently. The Minister has even said that there is no need for additional people and resources. All this to give you a picture of the quality of this legislation. Some members of the opposition at the time were, by the way, not really disliked by this bill. It is thanks to the pace imposed by the chairman of the committee that we were able to complete our work so quickly. But even that was not enough. During the reading of the report, we must have found that there is at least a clear inconsistency in the text. This is the result of the way we have worked. Colleagues of the majority, you must take your responsibility for this clear inconsistency. You will have to approve an amendment if you want to remove this inconsistency unless you do not give a glance at the quality of the legislation. If you approve this amendment in the plenary session, it means that the final vote will not be possible today, tomorrow or aftermorrow. I repeat, 100 negligences and then we must read in the policy note of the Minister of Justice that we need to improve the legal quality of our legislation! This speed will be a failure. This speed is a flop. First, it will not be able to be applied to various forms of street crime. Second, the highway law will not be able to be applied to football violence that takes place outside the football cities. Finally, the highway law will also not be able to be applied to punish the crime intentional strikes and injuries if those strikes and injuries are committed to, for example, an elderly person or members of the law enforcement services. For all these reasons, the CVP will not approve these bills. However, we will not vote against it because we want to give a clear signal once again that we remain a principled supporter of the high-right. But then there is a high-speed law that is able to curb street crime. What will happen to this type of high-speed law? It will give people the illusion that we can deal with street crime in this way, but the cat will be big. Mr. Minister, this bill will come back like a bumerang in your face. The disappointment will be great and people will again lose their trust in the rule of law, the Parliament and the government. This will again be the reason for voting out on extreme parties. We advocate for a highway law that effectively solves the problems that arise in the cities, in the streets, in the neighborhoods and in the neighborhoods. It is especially regrettable that this high-speed law will not provide this solution. Nevertheless, at many times we were very strong and very willing to make our positive contribution to make the highway law efficient. However, this was not wanted.
#22
Official text
Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, vous me permettrez d'abord une remarque non à l'égard de la procédure de comparution immédiate mais à l'égard de la procédure parlementaire adoptée. En effet, elle a été trop précipitée, incomplète et incertaine. D'abord, cette procédure a été précipitée: lorsqu'on touche à un texte de procédure - à plusieurs reprises, notre collègue Giet a cité le professeur Franchimont qui disait que le droit pénal, c'est le droit des bandits; le droit de la procédure, c'est le droit des honnêtes gens , ce qui est une réalité évidente -, il convient de prendre le temps des consultations, des auditions et de la réflexion. Or, je constate que l'on a limité les auditions, qu'on s'est privé d'avis universitaires, qu'on a balayé complètement les prises de position des spécialistes - je rappelle la tenue d'un colloque de l'ULB qu'on a qualifié de colloque d'intellectuels , mais heureusement qu'il en existe pour réfléchir au droit - et, sur ce plan, on a manqué l'occasion de ne toucher à des textes comme ceux-là qu'avec la prudence nécessaire. L'avis du futur organe d'audit permanent, qui vient d'être constitué, n'a même pas été sollicité; pourtant, c'eût été une bonne première pour le Conseil supérieur de la justice que de pouvoir donner un avis sur ce qui aura une incidence sur le fonctionnement de la justice. La procédure parlementaire a été incomplète. Pour moi, un mystère demeure: au sein de la commission, en 1994, lors d'une première tentative d'élaborer une loi de procédure de comparution immédiate, quelques sénateurs ont accompagné le ministre à Paris. Pudiquement, il a été dit qu'à la suite de cette visite, on a considéré, ministre compris, que la procédure en question n'était pas idéale, qu'elle n'apportait rien . En réalité, les parti- cipants, tous groupes confondus, ont été effarés par la manière dont cette justice se rendait, et le ministre a retiré cette partie de son projet. Une question que je me pose encore et à laquelle aucune réponse claire n'a été apportée est de savoir si, entre 1994 et 2000, les droits de la défense ont été considérés comme accessoires dans notre société démocratique et si ce qui était effrayant en 1994 est devenu ordinaire en 2000. En tout cas, je constate qu'on n'a pas voulu compléter l'information par une nouvelle visite. Enfin, la procédure a été incertaine: je reste persuadé que, sur le plan technique, il reste beaucoup d'interrogations. Un simple exemple: la cour d'appel a le droit de renvoyer un dossier au procureur général; si le procureur général ne répond pas dans les quinze jours à la demande d'application ou de non application de la nouvelle procédure, il n'y a pas de réponse claire. La situation sera difficile parce que, la cour ne se prononc¸ant pas, elle laissera pendante, dans un conflit qui devient un règlement de juges ou un conflit de compétences, une décision judiciaire dont appel aura été fait.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Minister, Ladies and Gentlemen, first of all, I would like to allow me to comment not on the immediate appearance procedure but on the adopted parliamentary procedure. Indeed, it was too hasty, incomplete and uncertain. First, this procedure has been hastened: when one touches a text of procedure - repeatedly, our colleague Giet cited Professor Franchimont who said that criminal law is the right of the bandits; the right of procedure is the right of honest people, which is an obvious reality - it is appropriate to take time for consultations, hearings and reflection. Now, I find that auditions have been limited, that academic opinions have been deprived, that the positions of specialists have been completely swept away – I recall the holding of a colloquium of the ULB which has been called a colloquium of intellectuals, but fortunately that there is one to reflect on the law – and, on this plan, we have missed the opportunity to touch such texts only with the necessary prudence. The opinion of the future permanent audit body, which has just been established, has not even been requested; however, it would have been a good first for the Higher Council of Justice to be able to give an opinion on what will have an impact on the functioning of justice. Parliamentary process was incomplete. For me, a mystery remains: within the commission, in 1994, during a first attempt to develop a law on the procedure for immediate appearance, a few senators accompanied the minister in Paris. Curiously, it was said that as a result of this visit, it was considered, minister included, that the procedure in question was not ideal, that it brought nothing. In reality, the partisans, all confused groups, were stunned by the way this justice was performed, and the minister removed this part of his project. One question I still ask myself and to which no clear answer has been given is whether, between 1994 and 2000, the rights of defence were considered as accessories in our democratic society and whether what was frightening in 1994 became ordinary in 2000. In any case, I find that we did not want to supplement the information with a new visit. Finally, the procedure was uncertain: I remain convinced that, on the technical level, there are still a lot of questions. A simple example: the Court of Appeal has the right to return a file to the Attorney General; if the Attorney General does not respond within fifteen days to the request to apply or not to apply the new procedure, there is no clear answer. The situation will be difficult because, if the court does not pronounce itself, it will leave pending, in a conflict that becomes a settlement of judges or a conflict of competence, a judicial decision of which appeal has been made.
#23
Official text
Monsieur Viseur, si vous analysez les textes, il faut le faire correctement. La procédure suivie par la Cour d'appel est celle utilisée en général. Si elle poursuit la procédure entamée, la Cour doit observer certains délais. Par contre, si la Cour renvoie le dossier au procureur général pour information, elle n'est plus tenue par les délais prévus. La Cour d'appel n'a pas d'autres obligations que de situer le dossier endéans les délais prévus, à savoir quinze jours et un délai de situation de deux jours. Elle doit rendre son arrêt endéans ces délais. Si, par contre, elle considère que le dossier est incomplet, elle le renvoie au procureur général. On suit alors la procédure normale. Si le détenu est condamné en première instance à la prison ferme, il a la possibilité de demander sa libération à la Cour, comme le prévoit la procédure normale. S'il ne le fait pas, il reste détenu. S'il est libre, il le reste et la procédure continue. Il ne faut donc pas mélanger les genres!
Translated text
Mr. Viseur, if you analyze the texts, you have to do it correctly. The procedure used by the Court of Appeal is the one used generally. If it continues the proceedings initiated, the Court must observe certain deadlines. On the other hand, if the Court returns the file to the Attorney General for information, it is no longer bound by the scheduled deadlines. The Court of Appeal has no other obligation than to place the file within the stipulated time limits, namely fifteen days and a situation period of two days. He must give his sentence within these deadlines. If, on the other hand, it considers that the file is incomplete, it sends it back to the Attorney General. Then follow the normal procedure. If the detainee is sentenced in first instance to a fixed prison, he has the possibility of requesting his release to the Court, as provided for in the normal procedure. If he does not, he remains in custody. If it is free, it remains and the procedure continues. Gender should not be confused.
#24
Official text
Monsieur Erdman, nous avons longuement débattu de tout cela en commission. Ma conviction demeure avec le conseil d'Etat la même en ce qui concerne les principes généraux. On m'a dit que le double degré de juridiction n'était pas un principe général. La France vient de nous donner une bonne indication à cet égard-là puisqu'elle s'est alignée sur les obligations de l'ensemble des pays européens et a institué le double degré de juridiction au niveau de la Cour d'assises. Mais je reste convaincu que si l'on veut vraiment établir le double degré de juridiction, il faut donner exactement le même pouvoir à la Cour d'appel qu'au tribunal de première instance et que la Cour d'appel puisse considérer qu'il n'y a pas matière à application de la procédure de comparution immédiate. Dans ce cas, s'il n'y a pas mise à néant du jugement, vous prétendez que l'on se retrouvera dans la situation normale. Ce n'est pas mon avis puisqu'un jugement a prévu que cette procédure était applicable. La Cour d'appel ne peut pas dans votre thèse avoir le même rôle que celui qui est assigné au tribunal de première instance, à savoir le renvoi au parquet, non pas pour instruction complémentaire, mais parce que le tribunal estime que cette procédure n'est pas applicable. La jurisprudence nous départagera sans doute, mais les interrogations qui demeurent sur ce plan-là mènent vers une procédure parlementaire incertaine. Après avoir rec¸u l'avis du Conseil d'Etat, on aurait pu demander à des experts, et notamment à M. Franchimont, qui s'est occupé ces dernières années de réformer toute la procédure pénale, quelle était la bonne interprétation à cet égard. On ne prend jamais assez de précautions lorsqu'il s'agit de la liberté des gens. J'en viens à présent au contenu du projet. Je ne veux pas tomber dans le piège tendu par les circonstances. On nous dit que tout doit être accéléré et l'on bouscule le Conseil d'Etat comme on veut bousculer le parlement parce qu'en réalité, cette loi répond d'abord aux exigences de l'Euro 2000 et à un besoin des citoyens d'une justice rapide et accélérée. Quiconque s'oppose à ce rythme et dénonce les vices de cette démarche est automatiquement taxé de laxisme. On lui reproche d'empêcher le bon déroulement de l'Euro 2000 et de favoriser le maintien de délais exagérément longs dans le traitement des dossiers. Je voudrais dire d'emblée que nous ne tomberons pas dans ce piège. Nous sommes tous - c'était d'ailleurs une des conclusions de l'Octopus à propos de la justice partisans d'une justice rapide, équitable, d'une réponse sociale à un certain nombre de faits qui troublent la société. Un des devoirs de la démocratie est d'apporter cette réponse dans des délais raisonnables. Ceci dit, le projet tel que déposé ne vise pas cela. Nous sommes en présence d'une loi de circonstance et, chaque fois qu'on agit ainsi, les circonstances passent et la loi est utilisée à d'autres fins. On a évité d'examiner une question fondamentale qui fut d'ailleurs posée plusieurs fois dans l'histoire: la justice immédiate est-elle une bonne justice, fait-elle partie de notre corps de textes démocratiques ou est-elle une dérive, avec les conséquences qu'il faut attacher à ce mot? Je voudrais à cet égard citer un philosophe du droit qui a dit en parlant de la procédure, je cite: La procédure est l'institutionnalisation de la prudence, l'instauration d'une trêve, le temps de la réflexion qui donne ses chances au doute . Un autre a dit: La procédure, dans une société démocratique, c'est une machine à ralentir le temps de réponse, à refroidir les élans et les émois. C'est là le rôle civilisateur du droit dans une démocratie . Je pense que le problème posé d'emblée et finalement considéré par vous comme une donnée acquise n'appelant pas de réponse est de savoir si la justice immédiate - je ne parle pas de la justice rapide - est, dans notre société démocratique - et je suppose que nous sommes ici nombreux à vouloir la défendre -, une réponse adéquate? Je vais commencer par une réflexion générale mais d'une banalité affligeante. Nous sommes dans un système qui va s'organiser autour d'une réponse de la société qui, qu'on le veuille ou non, va sociologiquement et en raison du peu de temps dont disposent les magistrats, être essentiellement une réponse qui sera la prison. Si la prison est une réponse parfois nécessaire, elle reste souvent une solution en trompe l'oeil. Aucune société moderne ne peut s'organiser sans prison mais - et nous l'avons tous vu en commission - l'univers carcéral n'est pas un lieu de guérison, il ne met fin ni à la délinquance, ni à la violence. Au contraire, il est bien connu que cette dernière s'y développe. Je vais prendre un exemple qui a été cité, ce sont les Etats-Unis. On y compte actuellement 1,8 millions de détenus, soit plus de 450 prisonniers par 100 000 habitants. La Belgique qui a 8 500 détenus présente une proportion plus de 5 fois inférieure. Les villes américaines sont-elles plus sûres? Je pense que la réponse est évidente: les villes américaines ne paraissent pas plus sûres que les nôtres. Comme l'a montré récemment un professeur canadien, des criminologues attribuent la première cause d'un tel taux d'incarcération à un virage dans l'opinion publique et dans le discours répressif. Pourtant, un détour par l'histoire montre en réalité que les violences quotidiennes ont toujours été nombreuses et posent toujours de gros problèmes. Ce qui a changé, c'est que la population les ressent plus difficilement. Il faut prendre ce phénomène en compte. Les sondages montrent que les Américains sont de plus en plus nombreux à penser que la criminalité est ainsi devenue le problème majeur et, automatiquement, que les peines ne sont pas assez sévères. Le monde politique américain comprend d'autant mieux le message que certains apprennent à leurs dépens que le moyen le plus sûr de perdre les élections est de donner une impression de ne pas réagir brutalement à des situations comme celle-là. Petit à petit, le langage se muscle, il devient de plus en plus musclé, il incite les magistrats à requérir le plus souvent des peines de prisons, à s'écarter de ces peines alternatives dont on parle tant, et les juges à prononcer des peines d'emprisonnement. Donc, cette situation, qui est une réalité aux Etats-Unis qui a accompagné un glissement typique de cette volonté de justice immédiate, montre qu'il importe de tirer la sonnette d'alarme. La justice n'est pas la simple réponse au sentiment d'insécurité. En accélérant des procédures, qui deviennent tellement rapides qu'elles en deviennent immédiates, on renforce, paradoxalement, ce sentiment d'insécurité et plus il y a de détenus, plus la volonté est d'élargir la répression. Dans le cas d'espèce, nous sommes en présence d'une justice qui sera nécessairement une justice à deux vitesses. Pourquoi? Parce que l'arriéré judiciaire est encore bien réel et qu'on lance une procédure, dotée, certes, de moyens nouveaux pour les magistrats, mais non pour l'ensemble de la chaîne pénale, ce qui provoquera très vite un encombrement. Nous avons 8 500 détenus pour 7 600 places. Il faut dans ce cas rester cohérent avec soi-même en admettant que l'on va beaucoup plus loin et que l'on s'oriente vers un système, où la répression par la prise de mesures carcérales l'emporte sur l'accompagnement. Je voudrais également me référer à cet article, signé Michel Vandekerckhove, qui nous a été distribué en début d'examen, article sur l'accélération de la justice pénale et le traitement en temps réel, et rappeler qu'à tous les stades du développement du droit, le problème s'est systématiquement posé: recourt-on à des justices immédiates ou immanentes ou gère-t-on le temps pour aboutir à un progrès en matière de justice: remplir les objectifs du droit pénal, notamment dans deux fonctions majeures, à savoir rendre à la victime la place et les réparations auxquelles elle a droit et, par ailleurs, s'acheminer vers un traitement qui corrige, qui réinsère la personne, puisque tel est l'objectif de la justice correctionnelle depuis le début de l'ère moderne? Je ne vous donnerai pas lecture de l'entièreté de ce texte. Selon la pensée antique, un certain laps de temps est nécessaire avant que la justice puisse être rendue. L'auteur cite Socrate comme exemple de cette philosophie grecque qui consistait à dire qu'il ne fallait pas avoir une justice immédiate. Et, selon Montesquieu: Les codes de la loi n'obéissent jamais mieux que lorsqu'ils vont à pas mesurés. Les longueurs de la justice sont le prix que chaque citoyen donne pour sa liberté. Donc, il est trop simple d'évacuer le débat, alors qu'il existe depuis l'aube de la civilisation et de ce débat sont issues des réponses, dont le moins qu'on puisse dire est qu'elles sont nuancées. Les auteurs que je cite sont quand même des auteurs qui pèsent sur la réflexion et sur le développement de notre démocratie. Lorsque le même Montesquieu dit Lorsqu'un homme se rend plus absolu, la première chose à laquelle il songe, c'est de simplifier les lois afin qu'elles soient appliquées plus directement , il traduit ainsi un des dangers sous-jacents de votre projet. Selon la doctrine moderne, Toute affaire pénale de- mande un certain temps. Le travail de décantation des preuves exige du temps pour que la vérité se dégage et pour que soient respectés les droits de la défense et de la liberté. La précipitation, en procédure comme ailleurs, est un vilain défaut. La procédure accélérée en matière pénale présente le risque permanent d'une atteinte aux droits de la défense et le danger d'une surobjectivation, c'est-à-dire la détermination de la mesure de la peine à accorder une importance excessive au fait commis, au détriment de l'examen de personnalité du prévenu. C'est une des grandes différences qui existent entre le droit franc¸ais et le droit anglo-saxon. Ce dernier surobjective.
Translated text
Mr. Erdman, we have long debated all this in the committee. My conviction remains the same with the State Council as regards the general principles. I was told that the double degree of jurisdiction was not a general principle. France has just given us a good indication in this regard since it has aligned itself with the obligations of all European countries and has instituted the double degree of jurisdiction at the level of the Court of Assises. But I remain convinced that if we really want to establish the double degree of jurisdiction, we must give the Court of Appeal exactly the same power as the court of first instance and that the Court of Appeal may consider that there is no matter to apply the procedure of immediate appearance. In this case, if there is no annulment of the judgment, you claim that we will find ourselves in the normal situation. This is not my opinion since a judgment provided that this procedure was applicable. The Court of Appeal cannot in your thesis have the same role as that assigned to the court of first instance, namely the referral to the prosecutor’s office, not for further instruction, but because the court considers that this procedure is not applicable. Jurisprudence will ⁇ divide us, but the questions that remain on this plan lead to an uncertain parliamentary procedure. After receiving the opinion of the State Council, we could have asked experts, in particular Mr. Franchimont, who in recent years has been involved in reforming the entire criminal procedure, what was the correct interpretation in this regard. You never take enough precautions when it comes to people’s freedom. Now to the content of the project. I don’t want to fall into the trap of circumstances. We are told that everything must be accelerated and the State Council is shaken like we want to shake the parliament because in reality, this law first responds to the requirements of Euro 2000 and the need of citizens for quick and accelerated justice. Anyone who opposes this rhythm and denounces the vices of this approach is automatically taxed with laxism. He is accused of hindering the smooth run of Euro 2000 and of favouring the maintenance of excessively long deadlines in the processing of files. I would like to say from the beginning that we will not fall into this trap. We are all - this was also one of the conclusions of the Octopus on justice supporters of quick, equitable justice, of a social response to a number of facts that disturb society. One of the duties of democracy is to give this response within a reasonable time. That said, the project as submitted does not aim at that. We are in the presence of a law of circumstance and, whenever we do so, circumstances pass and the law is used for other purposes. It has been avoided to examine a fundamental question that has been asked several times in history: is immediate justice a good justice, is it part of our body of democratic texts, or is it a derivative, with the consequences that must be attached to this word? I would like to quote in this regard a philosopher of law who said, speaking of the procedure, I quote: The procedure is the institutionalization of prudence, the establishment of a truce, the time of reflection that gives its chances to doubt. Another said: The procedure, in a democratic society, is a machine to slow down the response time, to cool the impulses and emotions. This is the civilizational role of law in a democracy. I think that the problem posed from the beginning and eventually considered by you as an acquired data calling no answer is whether immediate justice – I’m not talking about quick justice – is, in our democratic society – and I suppose we are here many who want to defend it – an adequate answer? I will begin with a general reflection, but with an afflicting banality. We are in a system that will organize around a response of society that, whether we like it or not, goes sociologically and due to the little time that magistrates have at their disposal, to be essentially a response that will be prison. While prison is sometimes a necessary response, it often remains a solution in deceiving the eye. No modern society can organize itself without prison, but – and we have all seen it in commission – the prison universe is not a place of healing, it does not put an end to criminality or violence. On the contrary, it is well known that the latter is developing there. Let me take an example that has been cited, that is the United States. There are currently 1.8 million prisoners, or more than 450 prisoners per 100,000 inhabitants. Belgium, which has 8,500 prisoners, has a proportion more than five times lower. Are American cities safer? I think the answer is obvious: American cities don’t seem safer than ours. As a Canadian professor recently showed, criminologists attribute the first cause of such a prison rate to a twist in public opinion and repressive discourse. Nevertheless, a turn around history shows in reality that daily violence has always been numerous and always poses big problems. What has changed is that people feel them harder. This phenomenon must be taken into account. Surveys show that more and more Americans are thinking that crime has thus become the major problem and, automatically, that penalties are not severe enough. The American political world understands the message that some learn at their own expense that the safest way to lose the election is to give an impression of not reacting abruptly to situations like this. Gradually, the language becomes muscular, it becomes more and more muscular, it incites the magistrates to request most often prison sentences, to depart from those alternative sentences of which we talk so much, and the judges to pronounce prison sentences. So this situation, which is a reality in the United States that has accompanied a typical slide of this immediate will for justice, shows that it is important to ring the alarm. Justice is not simply the answer to the feeling of insecurity. By accelerating procedures, which become so fast that they become immediate, paradoxically, this sense of insecurity is reinforced and the more prisoners there are, the more the will is to expand the repression. In this case, we are in the presence of a justice that will necessarily be a two-speed justice. Why Why ? Because the judicial backwardness is still very real and a procedure is being launched, equipped, of course, with new means for magistrates, but not for the entire criminal chain, which will very quickly cause a clutter. We have 8,500 prisoners for 7,600 seats. In this case, one must remain consistent with oneself, acknowledging that one goes much further and that one is oriented towards a system, where repression by prison measures prevails over accompanying. I would also like to refer to this article, signed by Michel Vandekerckhove, which was distributed to us at the beginning of the review, article on the acceleration of criminal justice and the processing in real time, and remind that at all stages of the development of the law, the problem has systematically arisen: are they resorting to immediate or immanent justice or are they managing time to result in progress in the field of justice: to fulfill the objectives of criminal law, ⁇ in two major functions, namely to give the victim the place and the reparations to which it is entitled and, on the other hand, to move towards a treatment that corrects, which reinserts the person, since this is the goal of correctional justice since the beginning of the modern era? I will not give you the full text. According to ancient thought, a certain period of time is needed before justice can be rendered. The author quotes Socrates as an example of this Greek philosophy which consisted in saying that there should not be immediate justice. According to Montesquieu, the codes of the law never obey better than when they go step by step. The lengths of justice are the price each citizen pays for his freedom. So it is too simple to evacuate the debate, while it has existed since the dawn of civilization and from this debate come the answers, the least of which one can say is that they are nuanced. The authors I quote are still authors who weigh on the reflection and on the development of our democracy. When the same Montesquieu says When a man becomes more absolute, the first thing he thinks of is to simplify the laws so that they are applied more directly, he thus translates one of the underlying dangers of your project. According to modern doctrine, every criminal case takes a certain time. The work of decanting evidence requires time for the truth to emerge and for the rights of defence and freedom to be respected. Precipitation, in procedure as elsewhere, is a wicked defect. The accelerated procedure in criminal matters presents the permanent risk of infringement of the rights of defence and the risk of overobjectivation, i.e. the determination of the measure of the penalty to give excessive importance to the fact committed, at the expense of the examination of the defendant’s personality. This is one of the major differences between French law and Anglo-Saxon law. The latter objective.
#25
Official text
Monsieur le président, les remarques de M. Viseur sont judicieuses, surtout lorsqu'il cite de grands auteurs. Mais, monsieur Viseur, vous éprouvez, tout comme moi, dans ce cadre-là le respect du juge. N'oubliez pas que tout le système tracé dans ce projet comporte trois filtres; on l'a peut-être trop peu souligné. En premier lieu, il y a le ministère public, qui choisit sa voie dans la procédure. Ensuite, le juge d'instruction lui permet de continuer dans cette voie ou pas. Et enfin, il y a le juge du fond. Or, vous affirmez qu'une fois mise en place une procédure qui permet justement d'aller plus vite - et sous réserve puisqu'il faut encore voir ce que veut dire aller plus vite -, il n'y aura plus de jugement de fond; si vous me permettez un jeu de mot: il n'y aura plus de jugeote du juge. La loi lui donne la possibilité d'utiliser ce pouvoir. A partir du moment où il constate qu'il y a lieu d'entendre des témoins, il va remettre l'affaire. De plus, si l'affaire est complexe, il peut arrêter le processus. Vous semblez considérer qu'à ce moment-là, ce jugement amènera nécessairement à la répression. Par ailleurs, - et je rejoins là le fond philosophique de votre thèse - je veux bien admettre que le mot immédiat sonne mal. D'ailleurs, ce n'est pas ce terme-là que l'on aurait dû utiliser; j'y reviendrai dans mon intervention. Le titre du projet a été mal choisi. Mais au vu de la lenteur que nous connaissons, peut-on encore affirmer qu'il s'agit d'un délai raisonnable. Or, on dit chaque fois que les affaires doivent être traitées dans un délai raisonnable. Malheureusement, en Europe, l'on n'a pas défini ce que l'on entendait par raisonnable.
Translated text
The comments of Mr. Viseurs are wise, especially when he quotes great authors. But, Mr. Viseur, you feel, like me, in this context the respect of the judge. Keep in mind that the entire system traced in this project has three filters; it may have been too little emphasized. First, there is the public prosecutor, who chooses his path in the procedure. Then, the investigation judge allows him to continue on this path or not. Finally, there is the judge of the bottom. Now, you affirm that once a procedure has been put in place that just allows to go faster – and under reservation since we still have to see what it means to go faster – there will be no more substantial judgment; if you allow me a game of words: there will be no more jugeote of the judge. The law gives him the opportunity to use this power. As soon as he finds that there is a need to hear witnesses, he will return the case. Moreover, if the case is complex, it can stop the process. You seem to consider that at that time this judgment will inevitably lead to repression. On the other hand – and I join the philosophical background of your thesis – I would like to admit that the word immediate sounds bad. However, this is not the term that should have been used; I will return to it in my speech. The title of the project was wrongly chosen. But given the slowness we know, we can still say that this is a reasonable timeframe. However, it is always said that the affairs must be handled within a reasonable time. Unfortunately, in Europe, what was meant as reasonable has not been defined.
#26
Official text
Monsieur Erdman, je vois bien la logique qui amène le grand juriste que vous êtes à considérer que le juge est cet homme qui, coupé de toute considération autre que le respect du droit, prononce sa décision. J'ose à peine vous le dire: je me demande si vous ne devriez pas relire Marx. Car s'il y a bien quelqu'un qui a démontré la différence entre le texte formel et la réalité du droit et l'autonomie - très relative des volontés et des comportements, c'est bien Marx. On peut dire que Marx est mort, mais je n'oserais pas commettre ce crime vis-à-vis de la gauche de cette assemblée. A titre d'exemple, la justice du XIXème siècle, pour laquelle j'ai une admiration sans bornes, reposait sur des textes où la liberté individuelle trouvait une protection exceptionnelle. Et vous comme moi, nous conviendrons que, dans un certain nombre de cas, le poids sociologique qui a pesé sur les juges a amené ces derniers à prendre des décisions qui ont encouragé des auteurs - et pas tous des marxistes - à considérer que la justice du XIXème siècle était une justice où l'autonomie des volontés et des comportements était très relative. L'histoire a son importance, monsieur le ministre. Elle nous apprend qu'à plusieurs reprises, on a voulu faire des justices immédiates et à chaque fois, on s'en est repenti. Pourtant, je pense vraiment que votre projet s'impose sur le papier comme une évidence. Et je crois même que dans un certain nombre de cas, des juges, des membres du Parquet, des juges d'instruction, des juges du fond, feront heureusement application du filtre dont ils sont dotés, dans le dessein d'éviter maints excès. Mais j'estime aussi que la pression sociale - dès lors qu'existera ce nouveau mode de procédure - ne pourra que s'exercer à l'égard d'une certaine classe sociale. Il s'agit là d'ailleurs de la grande lec¸on que nous ont donnée nos hôtes franc¸ais et c'est sans doute également la lec¸on que vous avez pu tirer de votre voyage à Paris en 1994, de même que celle à laquelle ont été confrontés tous ceux qui ont assisté à des procédures de comparution immédiate à l'étranger. De fait, un décalage se crée nécessairement, à un certain moment, entre la beauté et la pureté du droit, d'une part, et la réalité sociale, d'autre part, écart que - et vous m'excuserez encore de me référer à cet auteur - Marx avait à juste titre dénoncé. Relativement au second point, je vous avouerais mon entier accord sur le fait que la lenteur assortie d'une certaine impunité demeure une réalité évidemment choquante. A cet égard, je me permets à nouveau de m'adresser à la gauche de cette assemblée pour leur rappeler que l'humanisme a très souvent généré une très grande timidité à l'égard de la nécessité d'accélérer ce type de procédures. Toutefois, comme nous l'avons dit en commission et comme je l'ai rappelé à maintes reprises, il existe d'ores et déjà des textes, des méthodes permettant d'aboutir à cette accélération et certains tribunaux - lorsque leurs cadres sont complets et lorsque leur dimension le leur permet - parviennent déjà à rendre la justice de manière équitable et dans des délais rapides et raisonnables. Je conclurai sur cet aspect en citant à nouveau Michel Vandekerckhove: Il faut que reviennent les vertus d'ap- profondir la notion de délais raisonnables - dans les deux sens d'ailleurs. La confrontation des principaux arguments invoqués au fil de l'histoire, respectivement en faveur de la lenteur et de la célérité suggère que la temporalité propre à la justice pénale n'est pas une temporalité simple, c'est-à-dire réductible à une dimension unique, que ce soit celle d'une durée sans terme ou celle de l'instantanéité pure. Il s'agit au contraire d'une temporalité nécessairement complexe, faisant droit aux exigences divergentes entre lesquelles une tension dialectique permanente semble inévitable. A la question de savoir combien de temps doit s'écouler entre la commission de l'infraction pénale et la réponse judiciaire dont elle fera l'objet, l'on ne peut répondre qu'à la manière du célèbre humoriste franc¸ais: un certain temps ou une certaine durée. Sans pouvoir lui assigner un délai invariable, cette certaine durée ne peut que se situer entre la précipitation et la tergiversation, entre prématurité et tardiveté . A cet égard, je crois que nous disposons déjà dans notre droit des instruments nous permettant de nous situer exactement entre prématurité et tardiveté. Je pense qu'ici, avec ce nouveau projet de loi, nous nous trouvons dans la prématurité. Certes, il faut éviter la tardiveté, et ce pour les raisons que nous avons évoquées; mais selon moi, votre texte, monsieur le ministre, n'y répond pas. Je souhaiterais encore, avant de revenir sur les conséquences de l'Euro 2000, vous exposer les raisons fondamentales de nos objections. La première réside dans le fait que la nouvelle procédure se trouve être à ce point large que son adoption donne un blanc-seing au parquet, au procureur du Roi et au collège des procureurs généraux. Il est vrai que votre projet s'inscrit dans un cadre évolutif et qu'il n'en est qu'un point ou d'aboutissement ou de développement. Toutefois, je demeure convaincu de ce que ce projet - de par sa largesse d'application et en raison du fait qu'il souhaite s'appliquer à des faits punissables d'un emprisonnement correctionnel d'un an au minimum à dix ans au maximum - reconnaît en réalité aux procureurs généraux et aux parquets un pouvoir que vous avez d'ailleurs qualifié de filtre. Pour ma part, je ne veux pas oublier les longs débats lors desquels on rappelait la nécessité de garantir l'égalité des parties devant le juge: combien de fois n'avons-nous pas en effet, vous et moi, dénoncé le fait que la prééminence physique du parquet ne correspond pas à son rôle? Le parquet est une partie poursuivante comme la défense est une partie défenderesse. C'est le juge qui est au-dessus des plaideurs et non le parquet. Or, nous assistons ici à un véritable glissement. Cela n'a d'ailleurs pas échappé au Conseil d'Etat qui indique que le véritable champ d'application de la loi en projet sera tracé finalement par le collège des procureurs généraux et le ministre de la Justice . Ce n'est pas du tout anodin. Il s'agit d'une procédure exceptionnelle, privative de liberté et dérogatoire au droit commun, qui sera demain applicable à pratiquement n'importe quel fait pénal. Le Conseil d'Etat ajoute que laisser un tel pouvoir au parquet n'est pas conforme au principe de l'article 12 de la Constitution qui prévoit que nul ne peut être poursuivi sauf dans les cas prévus par la loi et dans la forme qu'elle prescrit . La légalité du droit de la procédure pénale est le pendant de la légalité du droit pénal. Le législateur a le monopole de la création des règles de procédure pénale. Comme le dit le Conseil d'Etat, ce principe consiste notamment à réserver au pouvoir législatif les règles de la répression, à investir le parlement de la compétence exclusive de déterminer les infractions ou les peines, tout autant que les formes dans lesquelles les poursuites doivent se dérouler . Et le Conseil d'Etat a rappelé qu'il appartient au parlement, et au parlement seul, d'établir les distinctions nécessaires pour fixer au moins les lignes essentielles des critères permettant de réunir, du point de vue de la substance, différentes catégories d'infractions en vue de les soumettre à une procédure rapide tout en sauvegardant la liberté individuelle. C'est donc un choix entre, d'une part, le principe de la liste et, d'autre part, l'élargissement en visant uniquement la peine. Je crois sincèrement que, sur ce plan-là, on va trop loin et que l'on porte atteinte aux droits du parlement et à ce rôle essentiel du législateur. Les ministres passent, les procureurs généraux restent, mais ils peuvent parfois avoir des priorités, peut-être légitimes, mais qui ne sont pas les priorités que la démocratie donne au parlement. Une des dérives majeures de ce texte est d'avoir élargi et de ne pas avoir suivi le principe de la liste préconisé par le Conseil d'Etat. Je reviendrai peu sur l'Euro 2000 - nous en avons longuement discuté en commission - en disant simplement: attention au leurre. La plupart des infractions visées seront assorties de circonstances aggravantes prévues à l'article 400, nécessitant un délai de plus de 7 jours. C'est ce qui a été clairement indiqué à travers la réaction vis-à-vis des coups et blessures. J'en viens à la seconde grande objection. A l'instar de la France, le projet de loi en discussion sera principalement appliqué à un certain type de public, à savoir les exclus et les marginaux, bref les plus fragiles. Il s'agit d'un ciblage du public qui aura pour conséquence une justice des pauvres - en France, on parle pudiquement de critères de sociabilité - qui vont se trouver dans un état de révolte et non de correction. J'estime qu'il s'agit d'une sérieuse régression. Je ne crois pas qu'en France, malgré les verrous qui ont été installés, nous assistions sur ce plan à une véritable justice équitable. En réduisant les délais à leur plus simple expression, la loi ne sera respectueuse ni des droits de la victime ni de ceux de la défense. Droits de la victime d'abord, parce que si le texte prévoit l'assistance d'un avocat, la préservation des intérêts civils et la communication immédiate des modalités relatives à la comparution, le temps laissé à la victime pour s'organiser de manière adéquate afin de défendre ses droits au cours de la procédure est trop limité. Cet aspect n'est pas évident. Le même problème se pose en France où la réponse est la mobilisation de toute une série d'éléments, que ce soit des médecins légistes 24 heures sur 24, ou des missions particulières données à la police. Ce ne sera pas le cas ici. C'est ainsi que les droits de la défense seront également atteints dans le chef de la victime. Deuxième élément, les Franc¸ais avaient estimé qu'un des verrous essentiels était la chambre à trois juges. Ici, elle est possible mais elle n'est pas obligatoire et je le regrette. En effet, prévoir systématiquement des chambres collégiales, c'est vraiment reconnaître que nous sommes dans une procédure d'exception et c'est important. Le vrai problème qui se cache derrière tout cela est celui du délai trop long actuellement en raison de l'arriéré judiciaire. Comment peut-on me faire croire que c'est ce problème que l'on veut résoudre alors que, suivant les dernières statistiques, un cinquième des postes vacants au parquet ne sont pas occupés et qu'à Bruxelles -qui est le lieu idéal pour une procédure de ce type- 30% des postes de magistrats ne sont pas occupés? Seule une approche cohérente et globale de l'arriéré judiciaire et des méthodes à utiliser pour le réduire serait une vraie réponse. Pour cela, il n'est pas nécessaire de bouleverser les principes généraux de droit, il suffit de pourvoir, là où c'est nécessaire -notamment à Bruxelles-, les places vacantes.
Translated text
Mr. Erdman, I see well the logic that leads the great jurist that you are to consider that the judge is that man who, cut off from any consideration other than respect for the law, pronounces his decision. I hardly dare to say it to you: I wonder if you should not read Marx again. For if there is someone who has demonstrated the difference between the formal text and the reality of law and autonomy – very relative to the wills and behaviors – it is Marx. One can say that Marx is dead, but I would not dare to commit this crime against the left of this assembly. For example, the justice of the nineteenth century, for which I have unlimited admiration, rested on texts where individual freedom found exceptional protection. And you and I will agree that, in a number of cases, the sociological weight that weighed on the judges led the latter to make decisions that encouraged authors – and not all of the Marxists – to consider that the justice of the nineteenth century was a justice where the autonomy of wills and behaviors was very relative. History is important, Mr. Minister. It teaches us that many times we have wanted immediate justice and every time we have repented. Nevertheless, I really think that your project is imposed on paper as an obvious. And I even believe that in a number of cases, judges, members of the Prosecutor’s Office, judges of instruction, judges of the bottom, will happily apply the filter they are equipped with, in order to avoid many excesses. But I also believe that social pressure — as soon as this new mode of procedure exists — can only be exercised against a certain social class. This is also the great lesson that our French hosts gave us and it is ⁇ also the lesson that you were able to learn from your trip to Paris in 1994, as well as the one faced by all those who attended procedures of immediate appearance abroad. Indeed, a gap is necessarily created, at a certain moment, between the beauty and purity of law, on the one hand, and the social reality, on the other hand, a gap that — and you will still excuse me to refer to this author — Marx had rightly denounced. Regarding the second point, I would confess my full agreement on the fact that slowness accompanied by some impunity remains an obviously shocking reality. In this regard, I allow myself once again to address the left of this assembly to remind them that humanism has very often generated a very great shyness with regard to the need to accelerate this type of procedures. However, as we have said in the committee, and as I have repeatedly recalled, there are already texts, methods for achieving this acceleration, and some courts – when their frameworks are complete and when their size allows it – are already able to deliver justice in a fair manner and in a quick and reasonable timeframe. I will conclude on this aspect by quoting Michel Vandekerckhove again: It is necessary that the virtues of deepening the notion of reasonable deadlines return - in both directions, for example. The confrontation of the main arguments invoked throughout history, respectively in favor of slowness and speed, suggests that the temporality proper to criminal justice is not a simple temporality, i.e., reducable to a single dimension, whether that of an endless duration or that of pure instantaneity. It is, on the contrary, a necessarily complex temporality, giving righteousness to the divergent demands between which a permanent dialectical tension seems inevitable. To the question of how much time must pass between the commission of the criminal offence and the judicial response it will be the subject of, one can only answer in the manner of the famous French humorist: a certain time or a certain duration. Without being able to assign him an invariable time, this certain duration can only be situated between precipitation and tergiversation, between prematurity and tardivity. In this regard, I believe that we already have in our law the instruments that allow us to position ourselves exactly between prematurity and tardivity. I think here, with this new bill, we find ourselves in prematurity. Certainly, it is necessary to avoid delay, and this for the reasons we have mentioned; but in my opinion, your text, Mr. Minister, does not respond to it. Before going back to the consequences of the Euro 2000, I would like to explain to you the fundamental reasons for our objections. The first is the fact that the new procedure is so broad that its adoption gives a white-seek to the prosecutor’s office, the King’s Prosecutor and the College of General Prosecutors. It is true that your project is part of an evolutionary framework and that it is only a point or outcome or development. Nevertheless, I remain convinced that this bill – because of its width of application and because of the fact that it wishes to apply to punishable acts from a correctional imprisonment of a minimum of one year to a maximum of ten years – actually recognizes to the prosecutors general and to the prosecutors a power that you have also called a filter. For my part, I do not want to forget the long debates during which the need to guarantee the equality of the parties before the judge was reminded: how many times have we, indeed, you and I, denounced the fact that the physical preeminence of the prosecutor’s office does not correspond to its role? The prosecution is a continuing part as the defence is a defending part. It is the judge who is above the plaintiffs, not the prosecutor. Here we are witnessing a real shift. This, of course, has not escaped the State Council which indicates that the true scope of the proposed law will eventually be drawn by the College of Prosecutors General and the Minister of Justice. It is not anodin at all. This is an exceptional procedure, depriving of liberty and derogating from common law, which will be applicable tomorrow to virtually any criminal act. The State Council adds that leaving such power to the Prosecutor’s Office is not in accordance with the principle of Article 12 of the Constitution which provides that no one can be prosecuted except in the cases provided by the law and in the form prescribed by it. The legality of the law of the criminal procedure is the duration of the legality of the criminal law. The legislature has the monopoly of creating the rules of criminal procedure. As the Council of State says, this principle consists in particular in reserving to the legislative power the rules of repression, in investing the parliament of the exclusive competence to determine the offences or penalties, as well as the forms in which the prosecution must take place. And the State Council recalled that it is up to the Parliament, and only to the Parliament, to establish the distinctions necessary to fix at least the essential lines of the criteria allowing to bring together, from the point of view of the substance, different categories of offences in order to submit them to a prompt procedure while safeguarding the individual freedom. It is therefore a choice between, on the one hand, the principle of the list and, on the other hand, the extension aiming only at the penalty. I sincerely believe that on this level we are going too far and that we are undermining the rights of the Parliament and this essential role of the legislator. Ministers pass, prosecutors remain, but they may sometimes have priorities, ⁇ legitimate, but that are not the priorities that democracy gives parliament. One of the major deviations of this text is that it has expanded and has not followed the principle of the list recommended by the State Council. I will return a little about Euro 2000 – we have long discussed it in the committee – simply saying: beware of deception. Most of the infringements concerned will be accompanied by aggravating circumstances provided for in Article 400, requiring a period of more than seven days. This was clearly indicated through the reaction to beats and injuries. I come to the second major objection. Like France, the bill under discussion will be mainly applied to a certain type of audience, namely the excluded and the marginal, in short, the most fragile. It is a targeting of the public that will result in a justice of the poor – in France, we talk pudiently of criteria of sociability – who will find themselves in a state of revolt and not of correction. I think this is a serious regression. I do not believe that in France, despite the locks that have been installed, we are witnessing on this plan to a true fair justice. By reducing the deadlines to their simplest expression, the law will not respect neither the rights of the victim nor those of the defence. The rights of the victim in the first place, because if the text provides for the assistance of a lawyer, the preservation of civil interests and the immediate communication of the arrangements relating to the appearance, the time left to the victim to organize adequately in order to defend its rights during the procedure is too limited. This aspect is not obvious. The same problem arises in France where the answer is the mobilization of a whole series of elements, whether it is forensic doctors 24 hours a day or special tasks given to the police. This will not be the case here. In this way, the rights of defence will also be achieved in the victim’s head. Second element, the French had estimated that one of the essential locks was the three-judge chamber. It is possible, but it is not mandatory and I regret it. Indeed, systematically planning college rooms is really acknowledging that we are in an exceptional procedure and that is important. The real problem behind all this is that of the too long deadline currently due to the judicial delay. How can one make me believe that this is the problem that we want to solve when, according to the latest statistics, a fifth of the vacant positions at the prosecutor’s office are not occupied and that in Brussels – which is the ideal place for a procedure of this type – 30% of the positions of magistrates are not occupied? Only a coherent and comprehensive approach to judicial backwardness and methods to use to reduce it would be a true answer. For this, it is not necessary to overturn the general principles of law, it is enough to provide, where it is necessary - ⁇ in Brussels - the vacancies.
#27
Official text
Si c'est aussi facile que vous le dites, pourquoi ne l'avez-vous pas fait au cours des douze années écoulées?
Translated text
If it’s as easy as you say, why haven’t you done it in the last twelve years?
#28
Official text
Nous l'avons fait durant une partie de cette période. Confronté au problème, vous avez désigné une commission, composée paritairement sur le plan linguistique, qui vous a donné une solution toute simple pour résorber l'arriéré judiciaire à Bruxelles. Vous n'avez pas utilisé cette possibilité. Ne nous reprochez pas ce que vous êtes incapable de faire! Quand on est au gouvernement, c'est, en principe, pour faire mieux que les précédents. Il en est de même pour les procédures pénales, elles sont censées améliorer ce qui se faisait avant. Vous êtes censés améliorer ce que le précédent gouvernement a fait, mais je constate que vous êtes dans l'incapacité de débloquer la situation, malgré les solutions simples qui vous sont proposées. Je voudrais relever un dernier point, à savoir la surpopulation des prisons. Celle-ci constitue un terreau idéal pour la récidive et pour le développement de la criminalité. Je terminerai en disant que ce projet est extrêmement curieux dans son traitement. Ce matin, j'ai lu, comme vous tous, ce que dit la vice-première ministre, Mme Onkelinx, de ce projet de loi: la comparution immédiate sera à mettre au passif du gouvernement . C'est là un exemple de nouvelle culture politique où, alors qu'on peut empêcher un acte dont on dit qu'il est à mettre au passif, on se contente de le dire. La communication est peut-être bonne, mais c'est de la non-assistance à loi en danger que de dire que c'est mauvais puis de s'abstenir d'agir. Dans la révision générale du code pénal, on devrait peut-être inscrire cette nouvelle infraction: nonassistance à loi en danger! J'ai mesuré, durant la discussion générale, à quel point un certain nombre de groupes politiques ont exprimé ce que pudiquement j'appellerai un malaise. Cela a été vrai des libéraux (pas du VLD mais bien du PRL), des écolos, avec certaines nuances du SP, certainement du PS. La conclusion est à nouveau très claire, c'est un passif. Ce que vous nous demandez, c'est d'ajouter au passif, et donc de voter un texte passif dans ce qui semble être un Etat social actif. Finalement, sur le plan judiciaire, on en vient à un Etat social passif, et en tout cas à des éléments négatifs. Je pense vraiment que nous sommes ici en présence du troc pur et simple. Il est clair, et cela a d'ailleurs été annoncé hier, que le VLD a besoin de ce texte pour s'affirmer vis-à-vis du Vlaams Blok en Flandre. Cette préoccupation, qui n'a rien à voir avec l'amélioration de la justice ni avec une société plus juste, amène à ce que l'on ne peut même pas appeler un compromis. En effet, un compromis, c'est s'attaquer à un texte en essayant d'y faire passer un certain nombre de nuances, de clés, de verrous qui permettent à deux positions extrêmes de se retrouver sur une position commune. A cette logique du compromis, très saine en démocratie même si cela requiert certains efforts, on substitue la logique du troc qui est profondément néfaste puisqu'en fin de compte, elle aboutit à multiplier le passif. Evidemment, une partie de la majorité dira probablement que la compensation de ceci doit également figurer au passif du gouvernement. Finalement, il ne s'agira plus de mettre dans la balance l'actif et le passif mais les différents passifs que chacun aura ajoutés. Pour être sérieux, je reviens à ce qui constitue quand même la liberté de l'individu et la volonté de la société selon laquelle la mission essentielle de la justice est de rappeler le droit, de le faire connaître, de rappeler la norme et de faire savoir ce qui est communément accepté par la communauté nationale tout en ayant conscience des barrières propres à certains comportements. J'en viens maintenant à la deuxième mission fondamentale du droit pénal et de la procédure pénale. Cette mission consiste à rétablir les droits de la victime en tenant compte de sa situation, de ses particularités et en prenant soin de ne pas la brusquer. En effet, si tel n'est pas le cas, elle n'aura pas le temps, par exemple, de choisir un avocat et devra se contenter d'un avocat commis d'office. Elle ne saura pas non plus réunir toutes les preuves et il y aura prosécussion de cause, c'est-àdire des frais supplémentaires. La troisième mission de la justice, à laquelle nous tenons particulièrement en tant que démocrates, réside dans le fait de tenter d'analyser les personnalités, de chercher, à travers ces personnalités, la meilleure voie en vue de la réparation du préjudice et de la réinsertion de la personne dans la société. Celui qui parviendra à remplir cette mission en quatre, cinq, six ou sept jours sera un magicien ou n'aura apporté qu'une seule réponse. On sera confronté à un flagrant délit avec des preuves qui auront été rassemblées dans un délai court. On se trouvera en présence d'une personne révoltée tout à fait incapable d'accepter la loi et de s'y plier. Quoi que l'on dise, l'une des fonctions majeures de la procédure d'instruction est, notamment, de créer ce temps de réflexion. C'est la raison pour laquelle, derrière la mise sous mandat d'arrêt, on trouve souvent une vertu pédagogique dans le temps nécessaire pour faire accepter par l'auteur la réalité du délit commis, sa responsabilité dans les faits et examiner sa situation. Tout cela sera balayé pour une certaine catégorie de personnes. Comme le résumait le journal Le Soir, à l'issue des auditions de spécialistes et de magistrats étrangers, nous allons nous trouver en présence d'une loi inutile, impraticable et dangereuse. Je suis donc d'accord pour dire que cela constitue du passif mais j'ajouterai que, selon moi, il s'agit d'un passif grave dans une démocratie. C'est la raison pour laquelle nous ne nous rallions pas à ce texte.
Translated text
We did this during a part of this period. Faced with the problem, you have appointed a commission, composed on a linguistic level, which has given you a simple solution to resolve the judicial backdrop in Brussels. You did not use this opportunity. Do not blame us for what you are unable to do. When you are in government, it is, in principle, to do better than the previous ones. The same goes for criminal proceedings, they are supposed to improve what was done before. You are supposed to improve what the previous government has done, but I find that you are unable to unlock the situation, despite the simple solutions that are offered to you. I would like to point out a last point, namely the overpopulation of prisons. This is an ideal ground for recurrence and for the development of crime. I will conclude by saying that this project is extremely curious in its treatment. This morning, I read, like all of you, what Vice Prime Minister, Ms. Onkelinx, says about this bill: the immediate appearance will be put to the passive of the government. This is an example of a new political culture where, while one can prevent an act that is said to be passive, one merely says it. Communication may be good, but it is from non-assistance to law in danger to say that it is bad and then to refrain from acting. In the general revision of the Criminal Code, we should ⁇ include this new offence: non-assistance to law in danger! I measured, during the general discussion, the extent to which a number of political groups expressed what I pudiently would call a discomfort. This was true of the liberals (not of the VLD but of the PRL), of the ecologists, with some nuances of the SP, ⁇ of the PS. The conclusion is again very clear, it is a passive. What you ask us is to add to the passive, and therefore to vote a passive text in what seems to be an active social state. Finally, on the judicial level, we come to a passive social state, and in any case to negative elements. I really think we are here in the presence of pure and simple exchange. It is clear, and it was announced yesterday, that the VLD needs this text to assert itself against the Vlaams Blok in Flanders. This concern, which has nothing to do with improved justice or a more just society, leads to what cannot even be called a compromise. In fact, a compromise is attacking a text by trying to make it pass a number of nuances, keys, locks that allow two extreme positions to find themselves on a common position. This logic of compromise, very healthy in democracy, even if it requires some effort, is replaced by the logic of exchange, which is profoundly detrimental since in the end, it succeeds in multiplying the passive. Obviously, a part of the majority will probably say that compensation for this must also be included in the government’s liability. Finally, it will no longer be a question of putting in balance the asset and the liability but the different liabilities that each has added. To be serious, I return to what, however, constitutes the freedom of the individual and the will of society, according to which the essential mission of justice is to remind the right, to make it known, to remind the norm and to make known what is commonly accepted by the national community, while being aware of the barriers proper to certain behaviors. I now come to the second fundamental task of criminal law and criminal procedure. This mission consists in restoring the rights of the victim by taking into account its situation, its peculiarities and taking care not to hurt it. Indeed, if this is not the case, she will not have the time, for example, to choose a lawyer and will have to settle with a lawyer committed by office. It will also not be able to gather all the evidence and there will be prosecution of cause, i.e. additional costs. The third mission of justice, to which we are ⁇ attached as Democrats, lies in the attempt to analyze personalities, to seek, through these personalities, the best path for the reparation of the damage and the reintegration of the person into society. Whoever manages to complete this mission in four, five, six, or seven days will be a magician or will have given only one answer. We will face a flagrant crime with evidence that will have been gathered in a short time. We will find ourselves in the presence of a rebellious person completely unable to accept the law and to bow to it. Whatever is said, one of the major functions of the instruction procedure is, in particular, to create this time of reflection. This is the reason why, behind the arrest warrant, one often finds a pedagogical virtue in the time needed to make the perpetrator accept the reality of the crime committed, his responsibility in the facts and examine his situation. All this will be swept for a certain category of people. As the newspaper Le Soir summarized, after the hearing of foreign specialists and magistrates, we will find ourselves in the presence of an unnecessary, impractical and dangerous law. So I agree to say that this constitutes passive but I will add that, in my opinion, it is a serious passive in a democracy. That is why we do not agree to this text.
#29
Official text
Monsieur le président, je voudrais dire à M. Viseur que Mme Onkelinx n'est pas le maître à penser des libéraux et qu'en ce qui nous concerne, ce projet sera mis à l'actif et non au passif du gouvernement.
Translated text
I would like to tell Mr. Seeing that Ms. Onkelinx is not the master of thinking of the liberals and that, as far as we are concerned, this project will be put to the asset and not to the passive of the government.
#30
Official text
Monsieur Viseur, je tiens à vous signaler que je vous ai laissé déborder sur votre temps de parole car M. Smets m'a promis d'être bref.
Translated text
Mr. Viser, I would like to point out that I have let you overflow your speech time because Mr. Viser. Smets promised to be brief.
#31
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik wens van deze gelegenheid gebruik te maken om mijn ongenoegen te uiten over de gang van zaken in dit huis. Wij hebben moeten vaststellen dat de leden van de meerderheidspartijen op een allesbehalve onpartijdige wijze hun functies waarnemen. Ik heb het in de eerste plaats over de hopeloos onbekwame PRL-er D'hondt, de plaatsvervangende voorzitter van de commissie voor Binnenlandse Zaken, die dinsdag het Vlaams Blok zijn democratisch spreekrecht ontnam.
Translated text
Mr. Speaker, I would like to take this opportunity to express my dissatisfaction with the progress in this House. We must have found that the members of the majority parties carry out their functions in a manner all but impartial. I am speaking in the first place about the hopelessly incompetent PRL-er D'hondt, the deputy chairman of the Committee on Home Affairs, who on Tuesday deprived the Flemish Bloc of its democratic right of speech.
#32
Official text
Mijnheer Laeremans, ik heb graag dat dergelijke zaken worden aangekaart in de Conferentie van voorzitters. Ik herhaal voor de laatste keer dat hier 150 Kamerleden zetelen.
Translated text
Mr. Laeremans, I would like such issues to be addressed in the Conference of Presidents. I repeat for the last time that 150 Chamber Members sit here.
#33
Official text
Uiteraard, mijnheer de voorzitter, maar mijn volgende uitlating was tot u gericht. Ik vind het onduldbaar dat u mij gisteren het democratische recht hebt ontnomen om hier de eerste minister te ondervragen over het terugfluiten van minister Verwilghen, hoewel mijn vraag op reglementaire wijze en tijdig was ingediend. U hebt hiermee het Reglement met voeten getreden. Ik had dit van u nooit verwacht. Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, ik zal het nu hebben over het snelrecht of, zoals wij dat in stadhuistaal noemen, de onmiddellijke verschijning. Ik geef toe dat wij aan dit debat zeer veel plezier hebben beleefd. Het feit op zich dat dit debat wordt gevoerd beschouwen wij als een overwinning. Voortdurend werd de link gelegd met de onveiligheid in de steden en de reactie daarop, met name de onstuitbare vooruitgang van het Vlaams Blok. De eis tot een veel snellere reactie op de criminaliteit en een radicale aanpak van de stadscriminelen komt inderdaad van het Vlaams Blok. Het is bijgevolg niet toevallig dat iemand als Tony Van Parys voortdurend verwees naar de komende gemeenteraadsverkiezingen en naar de grote noodzaak om het snelrecht in te voeren, als antwoord op de stadscriminaliteit, als middel om de mensen weer hoop te geven en als middel om extreem-rechts de wind uit de zeilen te halen. Tony Van Parys vreest immers dat de CVP in de Arteveldestad door een nieuwe overwinning van het Vlaams Blok niet uit het diepe dal zal kunnen klimmen en voor de derde maal naar de oppositiebanken zal worden verwezen. De hevigste tegenstanders bevonden zich natuurlijk aan de andere zijde van het politieke spectrum. In de eerste plaats vinden wij ze terug aan Waalse zijde, waar bijna unaniem een storm van protest opstak tegen de nochtans zeer bescheiden plannen van de minister van Justitie. Voor de zoveelste keer is gebleken dat de echte conservatieven van dit land zich vooral ten zuiden van de taalgrens bevinden en de wil tot verandering daar uiterst minimaal is. Dan waren er ook de Franstalige en de Vlaamse liga die zichzelf met nogal veel pretentie betitelen als de liga's voor de Rechten van de Mens. Ik zou daarbij even willen stilstaan, niet omdat ik die organisaties zo hoogstaand vind of omdat ik wakker lig van die mensen, integendeel, maar wel omdat men het nog maar eens nodig vond die zogenaamde deskundigen naar het Parlement te halen voor hoorzittingen, terwijl deze mensen, en meer bepaald het tragikomische duo Beauthier en Pataer, louter namens zichzelf praten en hoegenaamd niets zinnigs aan het debat hebben toegevoegd. Wat stellen die liga's voor? Wat zijn het meer dan kleine clubjes uiterst-linkse individuen, absolute marginalen, een allegaartje van gefrustreerde politici of oud-politici van het slag van Frans Lozie, Lode Van Outryve of Paul Pataer, die in hun partijen al lang niet meer ernstig worden genomen. Nog maar eens komen zij hun aftandse verhaaltje over klassejustitie doen, over het feit dat de straatcriminelen - en dus nogal wat vreemdelingen - voortaan meer de kans zouden lopen te worden gestraft, wat zij natuurlijk een onaanvaardbare discriminatie noemen. Het werd zelfs buitengewoon hilarisch toen de fanatieke Beauthier aanklaagde dat de mensen zonder papieren - zonder wettig verblijf hier - die criminele feiten plegen nu meer kans zouden lopen om achter de tralies te verdwijnen uit vrees dat zij anders zouden onderduiken. Ook dat is volgens de Liga al een discriminatie. Deze zogenaamde Liga's voor de Rechten van de Mens hebben vandaag de dag nog altijd niet begrepen dat het recht op veiligheid ook een mensenrecht is en dat het onmiddellijk vrijlaten van gangsters en criminelen bijgevolg meer tegen de mensenrechten ingaat dan hen tijdig en lang genoeg achter slot en grendel plaatsen. De liga's hebben blijkbaar nog altijd niet begrepen dat zijzelf, samen met hun vertegenwoordigers, zoals Lode Van Outryve en Eddy Boutmans in het verleden, in belangrijke mate mee verantwoordelijk zijn voor de totale chaos in de binnensteden die zich vandaag voordoet. Door telkens opnieuw ons strafrechtsysteem en ons gevangenissysteem af te breken en door massale vervroegde vrijlatingen en telkens opnieuw collectieve gratie te eisen hebben zij heel ons strafrechtsysteem ondermijnd en geridiculiseerd. Samen met de zwakke ministers van Justitie van de voorbije twee decennia, zowel liberalen, socialisten als christen-democraten - u hoort daar ook bij, collega Van Parys - hebben zij de basis gelegd voor de extreme laksheid en voor het beleid van de fluwelen handschoen ten aanzien van de criminelen. De opeenvolgende ministers van Justitie hebben niet de moed gehad om aan het lobbywerk en aan de krankzinnige eisen van deze wereldvreemde mensen te weerstaan. Zij hebben telkens nieuwe methodes gevonden om criminelen niet te moeten straffen of om hun straffen niet of nauwelijks uit te voeren. In 1980 zat nog bijna 75% van de gevangenen zijn straf volledig uit. Vandaag is dat amper nog 2%. Dat is een evolutie om u tegen te zeggen! Mijnheer de minister, door de fanatieke strijd tegen het gevangeniswezen, door te eisen dat elke gevangene zo vlug mogelijk zou vrijkomen is precies het omgekeerde gebeurd van hetgeen had moeten gebeuren. In plaats van te investeren in het gevangeniswezen en extra mensen en middelen vrij te maken, het te moderniseren en te humaniseren, zoals dat in Nederland is gebeurd, heeft men het systeem door en door verwaarloosd. Daardoor hinken wij vele jaren achterop in vergelijking met onze noorderburen. Ter illustratie wens ik even te onderstrepen dat Agalev vroeger, in navolging van de Liga trouwens, verkondigde dat gevangenisstraffen nooit meer dan 6 jaar zouden mogen duren, omdat zij anders schadelijk zouden worden voor de gedetineerde. Dan was er nog Renaat Landuyt, die als SP-kamerlid en destijds als vertegenwoordiger van die Liga in dit Parlement heeft staan raaskallen dat de gevangenissen uiteindelijk eenvoudigweg moesten worden afgeschaft. Tot vandaag merken we dat die aversie voor de gevangenisstraf blijft voortduren. Zowel de beleidsnota als het veiligheidsplan van de minister, dat we hier tot nu toe niet mochten bespreken, geven blijk van een manifeste afkeer van deze straf die voortaan de grote uitzondering moet worden en de alternatieve straf de regel. Nergens in de beschaafde wereld bestaat dit, maar als het aan de minister ligt, wordt dit bij ons binnen afzienbare tijd wet omdat wij onze reputatie als het meest dadervriendelijke land van Europa blijkbaar hoog moeten houden. De bevolking neemt dit niet langer en revolteert in het stemhokje. Ook de CVP merkte dit. De heer Tony Van Parys onderstreepte dit op een aandoenlijke wijze, zowel hier als in de commissie, door verontwaardigd te zeggen dat de man in de straat het allemaal niet meer begrijpt en niet kan aanvaarden dat er zo wordt getalmd met het snelrecht. Het was blijkbaar bijzonder lang geleden dat de heer Van Parys met de gewone man had gesproken, want die zegt dat al zeer lang. Wanneer de CVP nu aan de gewone Gentenaar gaat vertellen dat de ze voor het echte snelrecht is en niet voor het afkooksel van minister Verwilghen, zal die nuchtere stropdrager - misschien weet u niet dat ik ook een stropdrager ben - zich volgende vragen stellen.
Translated text
Of course, Mr. Speaker, but my next statement was addressed to you. I find it intolerable that you yesterday deprived me of the democratic right to interrogate the Prime Minister here about the rejection of Minister Verwilghen, although my question was submitted in a regulatory manner and in a timely manner. You have thus entered the Rules of Procedure. I never expected this from you. Mr. Speaker, Mr. Minister, colleagues, I will now talk about the highway law or, as we call it in townhouse language, the immediate appearance. I must admit that we have had a lot of pleasure in this debate. The fact in itself that this debate is being conducted we consider as a victory. The link was continuously linked to the insecurity in the cities and the response to it, in particular the unstoppable progress of the Flemish Bloc. The demand for a much faster response to crime and a radical approach to urban criminals comes indeed from the Flemish Bloc. It is therefore not a coincidence that someone like Tony Van Parys continually referred to the upcoming municipal elections and to the great need to introduce the highway law, as a response to urban crime, as a means to give people hope and as a means to pull the wind out of the sails from the extreme right. After all, Tony Van Parys fears that the CVP in the Arteveldestad will not be able to climb out of the deep valley due to a new victory of the Flemish Block and will be referred to the opposition banks for the third time. The most fierce opponents were, of course, on the other side of the political spectrum. In the first place we find them back on the Wall side, where almost unanimously a storm of protest rose against the yet very modest plans of the Minister of Justice. Once again, it has been shown that the real conservatives of this country are located mostly south of the language boundary and the will to change there is extremely minimal. Then there were also the French-speaking and Flemish leagues that called themselves with quite a pretension as the leagues for the Rights of Man. I would like to stop for a moment, not because I find those organizations so high-ranking or because I wake up from those people, on the contrary, but because it was once again necessary to bring those so-called experts to Parliament for hearings, while these people, and more specifically the tragicomic duo Beauthier and Pataer, speak merely on their own behalf and have in no way added anything meaningful to the debate. What do these leagues offer? What are they more than small clubs of extreme-left individuals, absolute margins, a whole bunch of frustrated politicians or former politicians of the battle of Frans Lozie, Lode Van Outryve or Paul Pataer, who have long been taken seriously in their parties. Again, they come up with their late story about class justice, about the fact that street criminals – and therefore quite a few foreigners – would from now on be more likely to be punished, what they naturally call an unacceptable discrimination. It even became extraordinarily hilarious when the fanatical Beauthier accused that the people without papers - without legal residence here - who commit criminal acts would now be more likely to disappear behind the rails out of fear that otherwise they would hide. This is also a discrimination, according to the League. These so-called Human Rights Leagues have not yet understood today that the right to safety is also a human right, and that the immediate release of gangsters and criminals is therefore more against human rights than putting them behind locks in time and long enough. The leagues have apparently still not understood that they themselves, together with their representatives, such as Lode Van Outryve and Eddy Boutmans in the past, are significantly responsible for the total chaos in the inner cities that occurs today. By repeatedly breaking down our criminal justice system and our prison system, by massive early release and repeatedly demanding collective grace, they have undermined and ridiculed our entire criminal justice system. Together with the weak ministers of justice of the last two decades, both liberals, socialists and Christian Democrats – you also belong to that, colleague Van Parys – they have laid the foundation for the extreme laxity and for the policy of the fluffy gloves towards the criminals. The successive ministers of justice have not had the courage to resist the lobbying and the crazy demands of these world strangers. They have always found new methods to prevent criminals from having to punish them or to execute their punishments with little or no effect. In 1980, almost 75% of the prisoners had completed their sentences. Today it is only 2%. That is an evolution to counter you! Mr. Minister, through the fanatical struggle against the prison system, by demanding that every prisoner be released as soon as possible is exactly the opposite of what should have happened. Instead of investing in the prison system and releasing additional people and resources, modernizing and humanizing it, as has happened in the Netherlands, the system has been neglected over and over. This leaves us many years behind compared to our northern neighbors. As an illustration, I would like to emphasize that Agalev previously, following the League by the way, proclaimed that prison sentences should never last more than six years, because otherwise they would be harmful to the detainee. Then there was Renaat Landuyt, who, as a member of the SP Chamber and then as a representative of that League in this Parliament, has argued that the prisons ultimately simply had to be abolished. To this day, we see that this aversion to the prison sentence continues. Both the policy note and the security plan of the Minister, which we have not yet been allowed to discuss here, demonstrate a manifest aversion to this punishment, which from now on must become the great exception and the alternative punishment the rule. This does not exist anywhere in the civilized world, but if it is up to the minister, it will become a law with us in the foreseeable time because we must apparently maintain our reputation as the most child-friendly country in Europe. The population no longer accepts this and revolts in the voting box. The CVP also noticed this. Mr. Tony Van Parys underlined this in an appalling way, both here and in the committee, by saying indignantly that the man in the street no longer understands it all and cannot accept that there is such a tinting with the highway right. It was apparently ⁇ long ago that Mr. Van Parys had spoken to the ordinary man, for he has said it for a very long time. When the CVP is now going to tell the ordinary Gentenaar that they are for the real high-speed right and not for the decoction of Minister Verwilghen, that sober rope wearer - you may not know that I am also a rope wearer - will ask themselves the following questions.
#34
Official text
Mijnheer Van den Eynde, u bent Brusselaar van afkomst.
Translated text
Mr. Van den Eynde, you are a Brusselsman of origin.
#35
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik ben Gentenaar van afkomst en ben daar nog altijd trots op. Die Gentenaar, die stropdrager zal zich de vraag stellen of het niet dezelfde Tony Van Parys was die in zijn hoedanigheid van minister van Justitie ook niets heeft gedaan om de problemen op te lossen en hetzelfde beleid van laksheid als zijn voorganger heeft gevoerd en voortgezet. Uw partij, mijnheer Van Parys, is dus allerminst geloofwaardig als het op veiligheid aankomt. De geloofwaardigheid van uw partij inzake veiligheid en criminaliteit is mede door uw eigen toedoen nihil geworden, zelfs al voert u nu in Gent een campagne rond zerotolerantie en tracht u het Vlaams Blok te imiteren. Op één punt hebt u wel gelijk. Deze wet is niet doeltreffend en is niet het snelrecht dat indruk zal maken op de stadscriminelen. Er valt te vrezen dat deze wet in de eerste plaats een symboolfunctie heeft, om ons imago wat op te poetsen in het buitenland tijdens Euro 2000 en om de kiezer te doen geloven dat er toch iets belangrijk zou zijn gerealiseerd. Deze wet dreigt dus vooral een fetisj te worden om de mensen wat wijs te maken maar zal in de praktijk weinig zoden aan de dijk zetten. De burgers en politieagenten ergeren er zich niet aan dat er niet snel en binnen de week wordt veroordeeld, maar wel dat dieven, geweldenaars, aanranders, criminelen razendsnel weer vrij rondlopen en enkele uren na hun arrestatie opnieuw oog in oog staan met de slachtoffers en met de politieagenten die hen arresteerden. Dit alles omdat onze wet op de voorlopige hechtenis zo slecht, zo archaïsch en zo extreem stringent is dat de parketmagistraten wel verplicht zijn de criminelen haast onmiddellijk na hun arrestatie weer vrij te laten. Precies daardoor voelen criminelen zich in onze steden zo onaantastbaar. Het is onze wetgeving zelf die aan de basis ligt van de almaar toenemende criminaliteit en aan het almaar toenemend aantal recidivisten. Ik geef een voorbeeld. Enkele dagen geleden werd, blijkens een artikel van eergisteren in Gazet van Antwerpen, de 35-jarige man uit Molenbeek aangehouden voor het stelen van een jas. Het was voor de 83ste keer dat die man voor diefstal werd aangehouden en weer vrij gelaten. Dat is in dit land mogelijk; het is hier zelfs de gewoonste zaak van de wereld geworden. En uiteraard zijn er nog meer multirecidivisten zoals Abdelkhaled. De wet van 1990 op de voorlopige hechtenis is een miskleun in alle betekenissen van het woord en het ergste is dat het snelrecht precies op deze wetgeving wordt gebaseerd. Uit de toelichting bij dit wetsontwerp blijkt meer dan duidelijk dat het geenszins de bedoeling is een andere betekenis aan de wet op de voorlopige hechtenis te hechten, noch ze op een andere wijze toe te passen. Men zal de arrestanten even snel laten gaan als nu het geval is. Dit is niet het pessimistische vermoeden van een zwartkijker, maar het is letterlijk af te leiden uit het zogenaamde veiligheids- en detentieplan dat wij niet mochten bespreken. Immers, daarin wordt uitdrukkelijk bepaald dat in de toekomst nog minder gebruik zal mogen worden gemaakt van de wet en dat men dat zal proberen te bewerkstelligen door het opleggen van regionale quota voor de strafrechter, hoe gek dit ook moge klinken. Inderdaad, een grotere uitholling van de macht van de strafrechter is nauwelijks denkbaar. In de praktijk, collega's, zullen bijgevolg degenen die vandaag meteen worden vrijgelaten, ook in de toekomst meteen worden vrijgelaten. Via het snelrecht zal men vooral beogen de voorhechtenis van de andere gevangenen te verkorten. Daarom trachtten wij via amendementen het toepassingsveld van deze wet te verruimen en tegelijk de onzalige wet op de voorlopige hechtenis te wijzigen, niet lukraak met de natte vinger, maar gebaseerd op de Zwitserse wetgeving die terecht de mogelijkheid biedt veel soepeler van de voorlopige hechtenis gebruik te maken, wat veel lagere criminaliteitscijfers tot gevolg heeft. In ons voorstel geven wij ook de rechter de mogelijkheid om de voorlopige hechtenis te laten uitspreken voor feiten die worden beteugeld met minder dan een jaar celstraf, zodat het misdrijf slagen en verwondingen - een van de typische verschijningsvormen van de stadscriminaliteit - eveneens onder het snelrecht zou vallen. Maar het mocht niet zijn! Ook de CVP bleef zich overtuigend scharen achter de bijzonder lakse wet op de voorlopige hechtenis. Nochtans, tegelijk kon via ons amendement komaf worden gemaakt met het 2de lid van artikel 16 van deze wet, dat bepaalt dat voorlopige hechtenis niet mag gebeuren met het oog op onmiddellijke bestraffing. Deze alinea, waarvan uit de besprekin- gen is gebleken dat zij destijds werd ingevoerd op initiatief van niemand minder dan commissievoorzitter Erdman, is een van de grootste vergissingen in deze wet. Toch blijft deze bepaling behouden, hoewel zij duidelijk indruist tegen de nieuwe wet op de onmiddellijke verschijning en haar bijgevolg een merkwaardig absurd karakter verleent. Ik kan niet besluiten, mijnheer de voorzitter, alvorens nog even aandacht te schenken aan de rol van de groenen tijdens de commissiebesprekingen. De groenen die zo verdeeld stemden in de commissie, zijn thans jammer genoeg afwezig. Met een uitgestreken gezicht en een uiterst naïeve schijn, trachtte Vincent Decroly de coalitiepartners ervan te overtuigen dit wetsontwerp zodanig uit te hollen dat er uiteindelijk niets meer van overbleef. Gelukkig voor de regering, kon net worden vermeden dat sommige leden van de meerderheidspartijen in ware razernij opstaken. Wij zijn alvast benieuwd naar het huidig stemgedrag van de groenen en vragen ons af of mevrouw Talhaoui zich andermaal even schizofreen zal gedragen door de amendementen die zij zelf ondertekende niet te aanvaarden, althans mochten zij opnieuw worden ingediend, wat ik overigens betwijfel. Het Vlaams Blok heeft even overwogen dit wetsontwerp goed te keuren, mochten de groenen zich hebben blijven verzetten om het hemelsbreed verschil aan te tonen tussen hen en de VLD. Gelukkig hebben we uiteindelijk deze wet niet goedgekeurd, want het is geenszins een goede wet. Ten eerste, is het kunst- en vliegwerk dat zeer snel in elkaar is gebokst, met de klap van de zweep erbij om de stemming over dit ontwerp te koppelen aan de stemming over de naturalisaties in de Senaat. Ik kan geen andere verklaring vinden voor de absolute noodzaak om vandaag al over deze wet te stemmen. Ten tweede, zoals reeds uitvoerig werd gezegd is het toepassingsgebied veel te beperkt. De gewelddelicten, één van de belangrijkste vormen van stadscriminaliteit, vallen buiten het toepassingsveld van deze wet. De gewone slagen en verwondingen vallen buiten het toepassingsgebied. Dat is een belangrijk onderdeel van de stadscriminaliteit die u beweert te willen bestrijden. Ten derde, een week voorlopige hechtenis wordt het absolute plafond. Wij vinden een week absoluut te kort. Ik zal u een voorbeeld geeft. Als men de rechter kan overtuigen om een getuige op te roepen, moet men in de praktijk de betrokkene vrijlaten. Dat houdt geen steek. Als men de procedure toepast die in het bepaalde artikel wordt voorzien, wordt de aangehouden persoon na 7 dagen hoe dan ook vrijgelaten. De totaal onrealistische termijn van 7 dagen is het absolute maximum. Ik heb dat gevraagd en het staat ook in het verslag. Ten vierde, men zal nooit tijdig voldoende bijkomende rechters, griffiers en parketmagistraten kunnen installeren. Vandaag bestaat er al een enorm tekort aan rechters en zeker aan parketmagistraten. Men krijgt de kaders voor de bestaande vacatures onmogelijk opgevuld. Nu krijgen we er nog een aantal nieuwe vacatures bij. Men zal daar geen volk voor vinden. Men heeft dit ontwerp veel te laat bij de Kamer ingediend. Ten vijfde, de toepassing van dit wetsontwerp beperkt zich tot volwassenen. De jeugdcriminaliteit, die in de steden veel voorkomt, blijft volledig buiten schot.
Translated text
I am a Gentleman of origin and am still proud of it. That Gentenaar, that rope wearer will wonder whether it was not the same Tony Van Parys who, in his capacity as Minister of Justice, did nothing to solve the problems and carried out and continued the same policy of laxity as his predecessor. Your party, Mr. Van Parys, is therefore not credible when it comes to security. The credibility of your party on security and crime has become null by your own action, even though you are now conducting a zero-tolerance campaign in Gent and try to imitate the Flemish Bloc. On one point you are right. This law is not effective and is not the highway law that will impress the city criminals. It can be feared that this law primarily has a symbolic function, to clean up our image abroad during Euro 2000 and to make the voter believe that something important would have been realized. This law thus threatens primarily to become a fetish in order to make people somewhat wise but will in practice put a few soden on the dive. The civilians and police officers are not upset by the fact that they are not sentenced quickly and within a week, but by the fact that thieves, rapists, assailants, criminals are rushing freely again and several hours after their arrest are again face to face with the victims and the police officers who arrested them. All this because our provisional detention law is so bad, so archaic and so extremely stringent that the prosecutors are obliged to release the criminals almost immediately after their arrest. This is precisely why criminals feel so untouchable in our cities. It is our legislation itself that is at the basis of the ever-increasing crime and the ever-increasing number of recidivists. I give an example. A few days ago, according to an article from yesterday in the Gazet of Antwerp, the 35-year-old man from Molenbeek was arrested for stealing a jacket. It was the 83rd time that the man was arrested for theft and released again. This is possible in this country; it has even become the most ordinary thing in the world here. And of course there are more multirecidivists like Abdelkhaled. The 1990 provisional detention law is a misleading in all meanings of the word and the worst thing is that the highway law is based precisely on this legislation. It is clear from the explanations attached to this draft law that it is in no way intended to attach a different meaning to the provisional detention law, nor to apply it in any other way. The detainees will be released as quickly as it is now. This is not the pessimistic assumption of a black-eyed, but it is literally derived from the so-called security and detention plan that we were not allowed to discuss. Indeed, it expressly stipulates that in the future the use of the law will be allowed to be even less and that it will be attempted to ⁇ this by imposing regional quotas for the criminal judge, no matter how crazy this may sound. Indeed, a greater extraction of the power of the criminal judge is hardly conceivable. In practice, colleagues, therefore, those who are released today immediately will also be released immediately in the future. Through the high-speed court, one will primarily seek to reduce the detention of the other prisoners. Therefore, through amendments, we sought to broaden the scope of this law and at the same time to amend the illicit law on interim detention, not randomly with the wet finger, but based on the Swiss legislation that rightly provides the possibility of much more flexible use of interim detention, resulting in much lower criminal rates. In our proposal, we also give the judge the possibility to have the provisional detention issued for acts that are punished with less than one year of imprisonment, so that the crime beatings and injuries – one of the typical manifestations of urban crime – would also fall under the highway court. But it could not be! The CVP also persisted convincingly behind the ⁇ lax law on the provisional detention. However, at the same time, through our amendment, the 2nd paragraph of Article 16 of this law, which stipulates that provisional detention may not take place for the purpose of immediate punishment, could be reached. This paragraph, of which the discussion showed that it was introduced at the time on the initiative of nobody less than Commission Chairman Erdman, is one of the biggest errors in this law. Nevertheless, this provision remains, although it clearly contradicts the new law of immediate appearance and consequently gives it a strange absurdity. I cannot decide, Mr. Speaker, before paying attention to the role of the Greens in the committee discussions. The Greens who voted so divided in the committee are now unfortunately absent. With an extended face and an extremely naive appearance, Vincent Decroly tried to persuade the coalition partners to take this bill out in such a way that ultimately nothing left of it. Fortunately for the government, it could just be avoided that some members of the majority parties rose up in real rage. We are already curious about the current voting behavior of the Greens and wonder whether Ms. Talhaoui will again behave as schizophrenic by not accepting the amendments she signed herself, at least if they are submitted again, which I also doubt. The Flemish Bloc has considered to approve this bill, should the Greens continue to resist to show the sky-wide difference between them and the VLD. Fortunately, we did not eventually pass this law, because it is by no means a good law. First, the art and flight work that has been blotted together very quickly, with the blow of the sweep attached to link the vote on this draft to the vote on the naturalizations in the Senate. I cannot find any other explanation for the absolute need to vote on this law today. Second, as has already been stated in detail, the scope of application is far too limited. Violent crimes, one of the main forms of urban crime, fall outside the scope of this law. The usual strikes and injuries fall outside the scope of application. That is an important part of the urban crime that you claim to want to fight. Third, a week of interim detention becomes the absolute ceiling. A week is absolutely too short. I will give you an example. If a judge can be persuaded to summon a witness, in practice the person concerned must be released. This does not hold steak. If the procedure provided for in that article is applied, the detained person shall in any case be released after seven days. The total unrealistic seven-day deadline is the absolute maximum. I have asked for this, and it is also stated in the report. Fourth, one will never be able to install sufficient supplementary judges, officers and court judges in a timely manner. There is already a huge shortage of judges and ⁇ of parquet magistrates. It is impossible to fill the frameworks for the existing vacancies. Now we have a number of new vacancies. No people will be found for it. This design was submitted to the Chamber too late. Fifth, the application of this bill is limited to adults. Youth crime, which is common in the cities, remains completely out of control.
#36
Official text
Maar die procedure werd onlangs ingevoerd!
Translated text
But this procedure was recently introduced!
#37
Official text
Collega Erdman, we moeten nog wachten op het grote wetsontwerp. Het snelrecht is van een andere categorie en heeft hier nauwelijks enige effectiviteit. Niettegenstaande alle punten van kritiek erkennen wij dat dit wetsontwerp een zekere vooruitgang inhoudt. Het principe is verworven - en dat is belangrijk -dat het gerecht veel sneller moet kunnen reageren. Tot een echte grote schoonmaakbeurt in de grote steden zal het ontwerp absoluut niet leiden. Daarom durf ik te voorspellen dat er binnen de twee jaar fundamentele wijzigingen aan dit wetsontwerp zullen worden aangebracht. Aangezien wij om deze redenen het wetsontwerp niet kunnen goedkeuren noch afkeuren zal het Vlaams Blok zich gemotiveerd onthouden.
Translated text
Mr Erdman, we still have to wait for the big bill. The high-speed right is of a different category and has hardly any effectiveness here. Despite all the points of criticism, we acknowledge that this bill brings some progress. The principle is acquired - and that is important -that the dish should be able to respond much faster. To a real large cleaning operation in the big cities, the design will absolutely not lead. Therefore, I dare predict that within two years there will be fundamental changes to this bill. Since we cannot approve or reject the bill for these reasons, the Flemish Bloc will reasonably abstain.
#38
Official text
Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, op mijn beurt wil ik de rapporteur en de diensten van deze Kamer van harte danken voor de noeste arbeid die ze de voorbije dagen en nachten hebben verricht. Mijnheer de minister, u zult ondertussen reeds begrepen hebben dat de groenen niet echt verliefd zijn op het wetsontwerp inzake de onmiddellijke verschijning, een ontwerp dat ons reeds een aantal dagen in de ban houdt. De groenen hebben het ontwerp als een koele minnaar onthaald en benaderd. Laten we elkaar echter goed verstaan. De groenen zijn voorstander van een efficiënte en performante justitie. De groenen willen de gerechtelijke achterstand zo snel mogelijk gereduceerd zien. We zijn boos noch blind voor de ontevredenheid en frustraties van de slachtoffers en het verlies van geloof in de justitie van zovele rechtzoekenden waarvan de onredelijk lange termijnen waarbinnen zaken worden behandeld en de steeds opnieuw met uitstel verwezen zaken mede de oorzaak zijn. De groenen erkennen dit probleem en willen samen met u naar oplossingen zoeken om dit euvel te verhelpen en een betere werking van het gerecht mee te realiseren. Justitie is echter eveneens rechtvaardigheid. Justitie is veeleer het respect voor de rechten van verdediging zowel van daders als van slachtoffers dan het ressorteren van mediatieke effecten of het wekken van bepaalde valse verwachtingen bij de bevolking die achteraf niet kunnen worden ingelost. Het voorliggend wetsontwerp beoogt de straffeloosheid die ten aanzien van bepaalde misdrijven bestaat te ontkrachten en op die manier het veiligheidsgevoel van de burger te herwinnen dat de laatste tijd een flinke knauw heeft gekregen. Het ontwerp inzake onmiddellijke verschijning heeft sinds het voorontwerp een aantal wijzigingen ondergaan. Er werd tegemoetgekomen aan de meest opvallende opmerkingen van de Raad van State onder meer door wijzigingen van de regering en tijdens de bespreking in de bevoegde commissie. Het afleveren van een aanhoudingsmandaat door een onderzoeksrechter, de mogelijkheid een beroep te doen op een kamer met drie rechters, het terugbrengen van de termijn van 3 maanden naar 1 maand voor het verzamelen van voldoende bezwaren voor een toepassing van de snelrechtprocedure waren noodzakelijke verbeteringen om de grondwettelijke waarborgen van de persoon met betrekking tot zijn vrijheid en de bescherming tegen willekeur te vrijwaren. Mijnheer de minister, de groenen hadden het echter graag anders gezien. We hadden liever meer waarborgen gekregen voor de uitoefening van de rechten van verdediging zowel voor de daders als de slachtoffers. Wat de dader betreft, gaat het uiteindelijk om de aanwending van een procedure waarin straffen tot 10 jaar kunnen worden uitgesproken, een tamelijk zware strafmaat als bovengrens waarvoor de dader over de noodzakelijke tijd moet kunnen beschikken om zijn verdediging behoorlijk op te bouwen. Voor het slachtoffer en de burgerlijke partij is het eveneens belangrijk over voldoende tijd te beschikken om zijn rechten op herstel van de schade te kunnen vrijwaren. Straffeloosheid tegengaan betekent evenzeer het slachtoffer van het misdrijf de nodige aandacht schenken. De strafbemiddeling leek ons een interessant middel om via de confrontatie tussen dader en slachtoffer de procedure af te wikkelen tot beider voldoening. Het is positief dat uit de besprekingen duidelijk werd dat met de invoering van de snelrechtprocedure de regering geen afbreuk wil doen aan de ontwikkeling van alterna- tieve mechanismen zoals de bemiddeling in strafzaken of alternatieve straffen. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan de dienstverlening. Ik wil dieper ingaan op de alternatieve straffen die trouwens ook in het regeerakkoord zijn opgenomen. Het penitentiair systeem, de gevangenisstraf, heeft al geruime tijd zijn beperkingen bewezen. Talrijke studies in binnen- en buitenland hebben gewezen op de inefficiëntie en het vaak zinloos karakter van de gevangenisstraf. De meeste straffen zijn voor daders die geen al te groot gevaar voor de samenleving vormen. Voor de kleine criminaliteit brengt opsluiting vaak geen oplossing. Voor kleine delinquenten blijkt een verblijf in de gevangenis zelfs contraproductief te werken in het licht van het waarborgen van de veiligheid van de burger. Men mag bovendien niet uit het oog verliezen dat kleine criminaliteit vaak in de hand wordt gewerkt door sociaaleconomische factoren zoals achterstelling en werkloosheid. De vraag rijst dan ook of justitie of repressie de juiste methoden zijn om deze aberraties te verhelpen.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. Minister, colleagues, in my turn, I would like to thank the rapporteur and the services of this Chamber for the hard work they have done over the past days and nights. Mr. Minister, you will meanwhile have already understood that the Greens are not really in love with the bill on the immediate appearance, a bill that has banned us for several days. The Greens have welcomed and approached the design as a cool lover. However, let us understand each other well. The Greens are in favor of efficient and efficient justice. The Greens want to reduce the judicial lag as soon as possible. We are neither angry nor blind to the dissatisfaction and frustration of the victims and the loss of faith in the justice of so many law seekers whose cause are the unreasonably long terms within which cases are handled and the repeatedly delayed cases. The Greens acknowledge this problem and want to work with you to find solutions to remedy this evil and to ⁇ a better functioning of the court. Justice is also justice. Justice is rather the respect for the rights of defence of both perpetrators and victims than the resorting of mediative effects or the arousing of certain false expectations in the population that cannot be subsequently redeemed. The proposed draft law aims to eliminate the impunity that exists in respect of certain crimes and thus regain the citizen’s sense of security that has recently gained a considerable impact. The design of immediate appearance has undergone a number of changes since the preliminary design. The State Council’s most striking remarks were addressed, among other things, through changes made by the government and during the discussion in the competent committee. The issuance of an arrest warrant by an investigative judge, the possibility to appeal to a three-judge chamber, the reduction of the period from 3 months to 1 month for the collection of sufficient objections for the application of the quick court procedure were necessary improvements to safeguard the constitutional guarantees of the person with regard to his freedom and the protection against arbitrariness. The Greens would have liked to see it differently. We would have preferred more guarantees for the exercise of the rights of defence for both perpetrators and victims. As far as the perpetrator is concerned, it ultimately involves the application of a procedure allowing punishments up to 10 years, a fairly heavy penalty as the upper limit to which the perpetrator must have the necessary time to properly build up his defence. It is also important for the victim and the civil party to have sufficient time to safeguard their rights to compensation for the damage. Combating impunity also means giving the victim of the crime the necessary attention. Criminal mediation seemed to us to be an interesting means of resolving the procedure through the confrontation between the perpetrator and the victim to the satisfaction of both. It is positive that from the discussions it became clear that with the introduction of the quick court procedure the government does not intend to hinder the development of alternative mechanisms such as mediation in criminal matters or alternative penalties. I think of the service, for example. I would like to go deeper into the alternative penalties that, by the way, are also included in the government agreement. The penitentiary system, the prison sentence, has proven its limitations for a long time. Numerous studies at home and abroad have pointed out the inefficiency and often meaningless nature of the prison sentence. Most penalties are for perpetrators who do not pose too much danger to society. For small crime, imprisonment often does not provide a solution. For small offenders, a stay in prison even appears to be counterproductive in the light of ensuring the safety of the citizen. Furthermore, it should not be overlooked that small crime is often driven by socio-economic factors such as disadvantage and unemployment. Therefore, the question arises whether justice or repression are the right methods to remedy these aberrations.
#39
Official text
Mevrouw, u raakt hier een interessant punt aan. U hebt natuurlijk gelijk als u zegt dat er vaak sociaal-economische en culturele factoren aan de grondslag liggen van straatcriminaliteit. De conclusie die u daaruit trekt, bijvoorbeeld dat u van dit ontwerp een koele minnares bent, heb ik nooit goed begrepen. Als men niet krachtdadig reageert, ook ten opzichte van mensen waarvan terecht sociaal-economische factoren kunnen worden aangehaald, dan geeft u een enorme ontmoediging aan de mensen die in dezelfde sociaaleconomische en culturele omstandigheden leven, maar alles doen om niet in de criminaliteit terecht te komen. Zij zijn integendeel bezig aan een vaak moeizaam proces van emancipatie. Het is dus geen zaak van repressie of preventie. Ze zijn allebei ontzettend belangrijk. De voortdurende ondertoon in uw redenering lijkt mij fundamenteel onrechtvaardig ten opzichte van lotgenoten in dezelfde omstandigheden die wel hun best doen om op het rechte pad te blijven. Ik heb gisteren in Vrij Nederland een artikel gelezen van de voorzitter van Forum, het sociaal cultureel bureau voor migrantenwerking in Nederland. Hij zegt vanuit dezelfde redenering dat een harde aanpak van jongeren die uit de bocht gaan heel belangrijk is voor hun integratieproces.
Translated text
Mrs. You are touching an interesting point here. You are, of course, right when you say that there are often socio-economic and cultural factors behind street crime. The conclusion you draw from that, for example, that you are a cool lover of this design, I never understood well. If one does not react vigorously, even with respect to those whose socio-economic factors can rightly be cited, then you give a huge discouragement to those who live in the same socio-economic and cultural conditions, but do everything to avoid falling into crime. They are, on the contrary, engaged in a often difficult process of emancipation. This is not a question of repression or prevention. They are both extremely important. The continuous undertone in your reasoning seems to me to be fundamentally unfair with respect to fate-mates in the same circumstances who do their best to stay on the right path. I read yesterday in Vrij Nederland an article from the chairman of Forum, the social cultural agency for migrant work in the Netherlands. He says from the same reasoning that a harsh approach to young people who go out of the curve is very important for their integration process.
#40
Official text
Mijnheer de voorzitter, mijnheer Van Peel heeft niet goed naar mij geluisterd. Ik heb niet gezegd dat men niet krachtdadig moet optreden of dat men ze niet moet responsabiliseren. Ik had het hier daarentegen over alternatieve straffen ter vervanging van gevangenisstraf- fen. Uw pleidooi is hier niet terzake. U hebt wel gelijk. Ik ben ook voor responsabilisering. Ik pleit hier echter voor de alternatieve straffen voor die jongeren. Ik denk dat we elkaar toch begrepen hebben.
Translated text
Mr. Van Peel did not listen to me properly. I have not said that one should not act vigorously or that one should not hold them accountable. On the other hand, I was talking about alternative punishments to replace prison sentences. Your plea is not concerned here. You are right. I am also for accountability. However, I here advocate for alternative punishments for these young people. I think we have understood each other.
#41
Official text
Mevrouw, ik heb wel aandachtig geluisterd. Ik wens daarbij twee bedenkingen te formuleren. Een eerste bedenking gaat over de rechten die verleend worden, hetzij aan de verdediging voor de verdachten, hetzij aan de burgerlijke partij. Ik heb nog eens extra goed nagedacht over de middelen die nu in de procedure van de onmiddellijke verschijning worden voorgelegd. Indien u de vergelijking zou maken met het klassieke opsporingsonderzoek, wat de gangbare procedure is, dan stel ik vast dat de procedure in deze vorm, met de onmiddellijke verschijning, voor de beide partijen meer waarborgen biedt dan actueel met de standaardprocedure. Ik kom tot mijn tweede bedenking. Ik volg u wanneer u zegt dat er een probleem is met de inschatting van alternatieve straffen. De oorzaak daarvan - die wij allen kennen - ligt in het feit dat artikel 7 van het Strafwetboek bepaalt welke straffen worden gehanteerd: de geldboete en de gevangenisstraf. Mettertijd echter zijn ook andere straffen zich beginnen veruitwendigen, alleen hebben wij ze niet opgenomen in de schaal van straffen. Dat stelt ons soms voor onoverkomelijke problemen, want wij kunnen pas op die alternatieven een beroep doen als bijvoorbeeld eerst een gevangenisstraf is uitgesproken. Het is altijd het standpunt van de regering geweest - dat blijkt trouwens uit de regeringsverklaring - dat de alternatieve straffen ook als volwaardige straffen moeten worden beschouwd. Ik zou niet zozeer de term alternatief gebruiken. Het gaat hier om een andere manier van straffen, die vaak een veel genuanceerdere aanpak toelaat, veel meer doelgericht werkt en ook het herstel van de effectief geleden schade mogelijk maakt. De regering zal er in ieder geval ook werk van maken.
Translated text
Mrs. I listened carefully. I would like to formulate two concerns. A first consideration concerns the rights granted, either to the defence of the suspects or to the civil party. I have once more carefully considered the means presented now in the procedure of immediate appearance. If you would make the comparison with the classical investigation, which is the usual procedure, then I note that the procedure in this form, with the immediate appearance, provides more guarantees for both parties than current with the standard procedure. I come to my second consideration. I follow you when you say that there is a problem with the estimation of alternative penalties. The reason for this - which we all know - lies in the fact that Article 7 of the Criminal Code specifies which penalties are used: the fine and the prison sentence. Over time, however, other punishments have also begun to be exploited, but we have not included them in the scale of punishments. This sometimes poses us with insurmountable problems, because we can only resort to those alternatives if, for example, a prison sentence has been pronounced first. It has always been the position of the government - which is evident, by the way, from the government statement - that alternative penalties should also be considered as full-fledged penalties. I would not use the term alternative. This is a different form of punishment, which often allows a much more nuanced approach, works much more purposefully and also allows the recovery of the effectively suffered damage. At least the government will work on it.
#42
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik onderschrijf de mening van de minister. Ik begrijp evenwel niet waarom in het oorspronkelijke ontwerp inzake de snelrechtprocedure de mogelijkheid om alternatieve straffen op te leggen niet is opgenomen. Slechts met het amendement van de heer Giet werd die mogelijkheid gecreëerd. In het ontwerp was er een grote onzorgvuldigheid. Men was vergeten via het snelrecht alternatieve straffen mogelijk te maken.
Translated text
I agree with the opinion of the Minister. However, I do not understand why the original draft on the rapid court procedure does not include the possibility of imposing alternative penalties. It was only with the amendment of Mr. Giet that this possibility was created. There was a lot of carelessness in the design. It was forgotten to allow alternative punishments through the high-speed law.
#43
Official text
Mijnheer de voorzitter, de groene fractie houdt een warm pleidooi voor de toepassing van alternatieve straffen die rekening houden met de persoon van de dader, niet alleen in het kader van de snelrechtprocedure, maar als een volwaardig alternatief voor de gevangenisstraf. Een onderzoek naar de persoonlijkheid van de dader om een aangepaste straf toe te passen, is dan in deze ook een conditio sine qua non. Via een alternatieve straf wordt duidelijk gemaakt dat het wangedrag niet wordt geduld. De dader wordt een dienstverlening als vorming opgelegd, die hij naast zijn beroep of andere bezigheden moet vervullen. Op die manier krijgt hij de kans om op een zinvolle manier zijn straf binnen de samenleving uit te voeren. Hij kan op een constructieve manier zijn schuld ten aanzien van het slachtoffer en de samenleving voldoen. Trouwens, de tijdsspanne tussen de overtreding en de bestraffing is veel korter en neemt dus ook een mogelijk gevoel van straffeloosheid weg. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat het nietuitsluiten van de dader van het sociaal weefsel en hem uit de gevangenis houden zijn reïntegratie vergemakkelijkt en het gevaar van recidive verkleint. Kortom, mijnheer de minister, voor ons vormen alternatieve straffen een belangrijke aanvulling op het strafrechtelijk instrumentarium. Wij dringen aan op de publicatie van de zogenaamde wet-Giet, samen met dit wetsontwerp, om zo op een constructieve wijze mee te werken aan het wetsvoorstel dat door de heer Bacquelaine werd ingediend, en dat ondertussen door de zes meerderheidsfracties werd ondertekend en bij de diensten werd ingediend. Dit wetsvoorstel handelt over de opname van alternatieve straffen, zoals de dienstverlening, in ons globaal strafwetboek als een autonome straf, om zo de invoering van een andere meer zinvolle manier van bestraffen, die meer aangepast is aan het nieuwe tijdperk dat wij zijn ingegaan, te bespoedigen.
Translated text
Mr. Speaker, the Green Group warmly advocates the application of alternative penalties that take into account the person of the perpetrator, not only in the context of the speed court procedure, but as a full alternative to the prison sentence. An examination of the person of the perpetrator in order to apply an adjusted punishment is then also a conditio sine qua non. Through an alternative punishment, it is clear that the misconduct is not tolerated. The perpetrator is imposed a service as training, which he must perform in addition to his profession or other activities. In this way, he has the opportunity to carry out his punishment in a meaningful way within society. He can satisfy his guilt towards the victim and society in a constructive way. By the way, the time interval between the offence and the punishment is much shorter and therefore also takes away a possible sense of impunity. Scientific research shows that excluding the perpetrator from the social tissue and keeping him out of prison facilitates his reintegration and reduces the risk of recurrence. In short, Mr. Minister, for us, alternative penalties constitute an important addition to the criminal legal instrumentary. We urge the publication of the so-called “Law-Giet” together with this bill, in order to contribute constructively to the bill submitted by Mr. Bacquelaine, which in the meantime was signed by the six majority factions and submitted to the services. This bill deals with the inclusion of alternative punishments, such as the provision of services, in our global criminal code as an autonomous punishment, in order to accelerate the introduction of another more meaningful form of punishment, more adapted to the new era we have entered.
#44
Official text
Madame, j'ai une petite question à vous poser. Vous êtes en train de parler d'autre chose que du projet discuté; c'est très bien. Cependant, nous discutons actuellement non d'un projet sur les peines alternatives mais sur la comparution immédiate. Je sais que cela peut faire partie de la nouvelle culture politique.
Translated text
Madam, I have a small question to ask you. You’re talking about something other than the project discussed; that’s very good. However, we are currently discussing not a project on alternative punishments but on immediate appearance. I know that can be part of the new political culture.
#45
Official text
Monsieur Viseur, si nous ne devions parler que des choses dont il est réellement question, nous parlerions souvent beaucoup moins longtemps.
Translated text
Mr. Viseur, if we had to talk only about things that are really about, we would often talk much less.
#46
Official text
Mijnheer de voorzitter, ten slotte zou ik het appreciëren als de minister mij op een aantal punten zou kunnen geruststellen. Ten eerste zijn er de sociale conflicten. In de memorie van toelichting staat dat het bestraffen van collectieve onlusten niet via de snelrechtprocedure zal gebeuren. Kan de minister ons verzekeren dat speciale acties die worden ondernomen als een uiting van het grondwettelijk recht op een vrije meningsuiting en de vrijheid van vergadering en vereniging niet via deze procedure zullen worden gesanctioneerd? Zal de minister dit ook duidelijk maken aan hen die deze wet moeten uitvoering geven? De memorie van toelichting heeft immers een beperkte juridische waarde. Een tweede punt is de wet-Giet. De groenen hechten veel belang aan alternatieve straffen omdat ze zowel tegenover de slachtoffers als tegenover de daders een herstellende en reïntegrerende werking hebben. We hadden van de minister dan ook graag de bevestiging gekregen dat de wet-Giet samen met het voorliggend wetsontwerp, dat wet zal worden, zal worden gepubliceerd. Ten derde is het een uiting van goed bestuur om nieuwe wetten op hun efficaciteit en merites te evalueren en eventueel bij te sturen. Zal deze nieuwe snelrechtprocedure, die door de buitenwereld en de kenners met argwaan wordt bekeken, tijdig worden geëvalueerd? Zo ja, wanneer? Rekening houdend met regeerakkoord zal mijn fractie dit wetsontwerp op de onmiddellijke verschijning goedkeuren. Tevens wens ik van de gelegenheid gebruik te maken om de regering eraan te herinneren dat het regeerakkoord ook andere prioriteiten bevat zoals de bestraffing van milieudelicten en sociale en fiscale fraude en dat ook hiervan snel werk moet worden gemaakt. Tijdens de bespreking van het federaal veiligheidsplan zal dit zeker aan bod komen.
Translated text
Finally, I would appreciate if the Minister could reassure me on a few points. First, there are social conflicts. In the memorandum of explanation it is stated that the punishment of collective unrest will not take place through the quick court procedure. Can the Minister assure us that special actions taken as an expression of the constitutional right to freedom of expression and freedom of assembly and association will not be sanctioned through this procedure? Will the Minister also explain this to those who have to implement this law? The memory of explanation has a limited legal value. The second point is the law-give. The Greens attach great importance to alternative punishments because they have a restorative and reintegrating effect against both the victims and the perpetrators. We would therefore like to have received from the Minister the confirmation that the Law-Giet will be published together with the present draft law, which will become law. Third, it is an expression of good governance to evaluate and possibly update new laws on their effectiveness and merits. Will this new quick court procedure, which is viewed with suspicion by the outside world and the experts, be evaluated in time? If so, when then? Taking into account the government agreement, my group will approve this bill upon immediate appearance. I would also like to take this opportunity to remind the government that the government agreement also contains other priorities such as punishing environmental crimes and social and tax fraud and that this also needs to be done quickly. This will ⁇ be discussed during the discussion of the federal security plan.
#47
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik kijk uit naar de interpellatie van mevrouw Talhaoui over het veiligheidsplan omdat dat blijkbaar de enige gelegenheid zal zijn waarop het Parlement zich erover mag uitspreken. Ik zou graag het antwoord van de minister horen op de vraag van collega Talhaoui of hij kan verzekeren dat de snelrechtprocedure niet zal worden toegepast voor sociale conflicten. Dit is een cruciale vraag.
Translated text
Mr. Speaker, I look forward to Mr. Talhaoui’s interpellation on the security plan because it seems to be the only opportunity for Parliament to take a stand on it. I would like to hear the Minister’s answer to Mr Talhaoui’s question whether he can assure that the quick court procedure will not be applied to social conflicts. This is a crucial question.
#48
Official text
Ik neem aan dat minister daar straks zal op antwoorden.
Translated text
I hope the Minister will answer this later.