plenum van 2000-07-06 14:18:00+00:00 in Chamber of representatives

General information

Full name: plenum van 2000-07-06 14:18:00+00:00 in Chamber of representatives
Type: plenum
URL: https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/50/ip066.html
Parliament: Chamber of representatives

You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!

Propositions that were discussed

Code	Date	Adopted	Title
50K0576	07/04/2000	✔	Projet de loi modifiant diverses dispositions légales en matière de tutelle des mineurs.
50K0781	03/07/2000	✔	Projet de loi portant suppression progressive de la contribution complémentaire de crise sur les revenus des personnes physiques.
50K0038	04/08/1999	✔	Projet de loi introduisant l'utilisation de moyens de télécommunication et de la signature électronique dans la procédure judiciaire et extrajudiciaire.
50K0738	20/03/2000	✔	Projet de loi portant assentiment à l'Accord international de 1994 sur les bois tropicaux, et aux Annexes, faits à Genève le 26 janvier 1994.
50K0114	04/10/1999	✔	Projet de loi modifiant la loi du 8 juillet 1976 organique des centres publics d'aide sociale en vue de modifier la dénomination des centres publics d'aide sociale.

Discussions

You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.

Discussions statuses

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#3	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

#0

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, ik dank de rapporteur voor zijn uitstekend schriftelijk verslag en zijn korte maar accurate verwijzing naar dit verslag. Als indiener van dit wetsvoorstel stel ik er toch prijs op een kleine toelichting te geven. Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, mijn wetsvoorstel heeft tot doel om de moderne telecommunicatiemiddelen in het buitengerechtelijke en het gerechtelijke verkeer in te voeren. Ik denk dat wij aan het einde van de besprekingen in de commissie konden zeggen dat dit doel werd gerealiseerd, meer nog, het werd versterkt, verfijnd en verbeterd. Een eerste punt van dit wetsvoorstel is het invoeren onder een nieuwe vorm van het artikel 2281 van het Burgerlijk Wetboek. Voortaan wordt in het Burgerlijk Wetboek bepaald dat elke kennisgeving die schriftelijk moet gebeuren op een geldige wijze kan plaatsvinden per telegram, per telex, per telefax en per elektronische post. U zult begrijpen dat de woorden telegram en telex voor zover nodig in het wetsvoorstel zijn opgenomen, veeleer post factum, zo niet post mortem. Het gaat vooral om het invoeren van de telefax en de elektronische post als moderne communicatiemiddelen. Ik wil erop wijzen dat wij ons hier niet in de sfeer van het bewijsrecht bevinden, maar dat het hier gaat om de inroepbaarheid van deze communicatiemiddelen ten aanzien van de geadresseerde. Iemand die een fax of een elektronisch postbericht krijgt kan niet aanvoeren dat hij niet een origineel ondertekend stuk ontvangt. Twijfelt hij toch, dan moet hij zonder verder uitstel een bevestiging met een originele handtekening vragen aan degene die hem het stuk heeft toegestuurd. Met dit artikel 2281 doen wij niets anders dan op juridisch vlak de realiteit bijbenen. Telefax en e-mail zijn gewone communicatiemiddelen geworden. Meteen openen wij de juridische poort voor het elektronisch buitengerechtelijk rechtsverkeer. Toen eenmaal die poort was geopend, heeft de minister daarvan gebruik gemaakt om een grote stap vooruit te zetten. Hij heeft met name een amendement ingediend met betrekking tot de elektronische handtekening. De minister koppelde zijn tekst los van het wetsontwerp van zijn collega Daems, betreffende de certificatie van dienstverleners met het oog op het gebruik van de elektronische handtekening. Met dit amendement van de minister werd meteen een spectaculaire stap gezet met betrekking tot het elektronisch rechtsverkeer. Met het amendement van de regering, het nieuwe artikel 1322, laatste lid, zitten wij wel in de sfeer van het bewijsrecht. Voortaan kan een elektronische handtekening evengoed de bewijskracht van een onderhandse akte leveren als tot op heden gebeurde met een handgeschreven handtekening. Mijnheer de minister, dit is een enorme stap voorwaarts, waarop ook sterk werd aangedrongen door het bedrijfsleven. De rest van het wetsvoorstel slaat op het procesrecht. Met de artikelen die hierop betrekking hebben zetten wij de stap naar e-justice. Wij gaan de nieuwe eeuw in met een begin van geïnformatiseerde justitie en zetten ons, naar mijn bescheiden mening, aan de kop van het Europese peloton. De toegang tot het gerecht wordt hierdoor democratischer, directer, eenvoudiger en minder vormelijk. Hetzelfde geldt voor de communicatie tussen de verschillende partijen die bij een geding zijn betrokken en de advocaten. Voorts herinner ik eraan dat het gebruik van de telefax in het gerecht als het ware reeds schuchter werd erkend. In dat verband verwijs ik naar de wet op de voorlopige hechtenis. Bovendien wijs ik erop dat een bepaalde rechtspraak reeds aanvaardde dat processtukken, conclusies, beroepsakten en verzoekschriften per telefax ter griffie worden ingediend. Het gaat weliswaar om een witte-ravenrechtspraak, in die zin dat ze zeer beperkt is en niet overal gelijk wordt toegepast. Met dit onderdeel van het wetsvoorstel neemt de wetgever het voortouw, waar dat in andere landen gebeurde door de rechtspraak. In 1989 reeds besloot het Duitse Bundesgerichtshof dat conclusies en verzoekschriften per fax konden worden gedeponeerd en via het baanbrekend arrest van 27 november 1992 kwam de Nederlandse Hoge Raad tot dezelfde conclusie. In die landen werd de weg betreden door de rechtspraak, terwijl bij ons zeer aarzelende en ongelijke stappen in die richting werden gezet. Thans neemt de wetgever de juiste beslissing terzake en dat is een goede zaak. Trouwens, op die manier spelen wij in op de internationaalrechtelijke bepalingen van een aantal verdragen, zoals bijvoorbeeld het verdrag inzake internationale handelsarbitrage. Bijzonder spectaculair aan dit wetsvoorstel is dat niet het uur, maar wel de dag waarop de conclusies, de verzoekschriften of andere stukken ter griffie worden ingediend, van belang is voor het berekenen van de termijn. Dit werd niet zonder slag of stoot in de commissie bereikt. Hoe dan ook, hiermee sluiten wij aan bij de buitenlandse rechtspraak terzake. In Duitsland is men onder andere van oordeel dat, eens men gebruik mag maken van dergelijke communicatiemiddelen, voor de berekening van de termijn geen belang moet worden gehecht aan het uur waarop de stukken toekomen, maar wel aan de dag waarop zij op de griffie aankomen. Een bijkomende stap die werd gezet na de hoorzittingen met de professoren Storme en Deleval, na een voorstel van laatstgenoemde, is dat kennisgevingen die normaal aangetekend moeten worden verzonden, voortaan ook per fax of via elektronische post mogen worden verstuurd, op voorwaarde evenwel van het afleveren van een ontvangstbewijs, wat met de moderne communicatiemiddelen perfect mogelijk is. Ten slotte wijs ik erop dat via dit wetsvoorstel een nieuwe stap wordt gezet in de richting van de deformalisering van het gerechtelijk recht, in die zin dat wordt bepaald dat elk stuk dat bij de rechtbank ondertekend moet worden ingediend, absoluut niet nietig kan worden verklaard omdat de originele handtekening ontbreekt. Het ontbreken van de originele handtekening kan worden geregulariseerd door het stuk te ondertekenen ten laatste op de zitting of binnen een door de rechter bepaalde termijn, hetgeen een aantal rechters die deze norm hanteerden, reeds als rechtspraak aanhielden. Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, hiermee is echter alles nog niet geregeld. In dat verband wens ik uw aandacht te vragen voor de volgende punten. Ten eerste, de inwerkingtreding, waarover uitvoerig werd gediscussieerd. Uiteindelijk werd een wijze en verstandige regeling uitgewerkt, in die zin dat, wat het burgerlijk recht betreft, de kennisgevingen per fax en elektronische post enerzijds en de elektronische handtekening anderzijds, onmiddellijk in werking treden. De procesrechtelijke bepalingen daarentegen treden slechts in werking na ministeriële beslissing via een koninklijk besluit. Hoewel de minister zich formeel engageerde dienaangaande diligent op te treden, rijst er een materieel probleem, met name het uitrusten van de griffies en de parketten met de nodige faxapparatuur en de aansluiting op internet en dergelijke. Maar de minister verbond zich formeel ertoe zo snel mogelijk werk te maken van deze uitrusting, derwijze dat men er thans de facto kan van uitgaan dat uiterlijk op 1 september 2001, dus bij de aanvang van dat gerechtelijk jaar, deze nieuwe weg kan worden opgegaan. Ook de certificatie van de elektronische handtekening is niet geregeld. Ik heb begrepen dat er wat technische problemen zijn met het ontwerp van minister Daems. Ik hoop dat die zo vlug mogelijk van de baan zijn. Als het ontwerp-Daems wet wordt, zal de elektronische handtekening nog in waarde toenemen, zowel letterlijk als juridisch. Deze wet zal, eens hij kracht van wet heeft, door het ontwerp-Daems worden versterkt. Ten slotte wil ik de problematiek van de kennisgeving en de betekening met u bespreken. De professoren drongen erop aan om nu al de stap te zetten, althans wat het binnenlandse rechtsverkeer betreft. Er is een richtlijn in de maak voor het interstatelijke, binnen-Europese verkeer. We kunnen die ontwerprichtlijn best afwachten, maar we moeten de evolutie wel op de voet volgen. Ik hoop dat u dit zult doen. In Lissabon werden de lidstaten opgeroepen om zo vlug mogelijk e-governance en e-justice in te voeren. Ik hoop dat u de ontwerprichtlijn op de voet zult volgen zodanig dat kennisgevingen en betekeningen ook op elektronische wijze kunnen gebeuren. Met deze wet zetten wij een stap naar de justitie van de eenentwintigste eeuw, maar wat de betekeningen en de kennisgevingen tussen de diverse Europese lidstaten betreft, zitten we niet eens in de negentiende eeuw, maar eigenlijk nog in de Middeleeuwen. De manier van communiceren is ouderwets, volkomen aftands en voorbijgestreefd. Als u erin slaagt om dit punt bij voorrang aan te pakken, zult u een enorme bijdrage kunnen leveren aan de versnelling van de werking van het gerecht. Dit is niet alleen een vooruitgang voor strafrechtelijke zaken. Het bedrijfsleven wordt bij uitstek geconfronteerd met heel omslachtige procedures van betekening, kennisgeving, exequatur, enzovoort. Men kan zich nauwelijks voorstellen dat wij, in een tijdperk waarin de elektronische communicatie in seconden gebeurt, met betekeningen en kennisgevingen werken die weken tot maanden in beslag kunnen nemen. Dat is puur middeleeuws. Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, ik ben ervan overtuigd dat wij met dit wetsvoorstel een enorme stap vooruit zetten die onmiddellijk aanwijsbare voordelen zal opleveren voor de burger, de bedrijfswereld, de advocatuur, de magistratuur en de griffiers. Mijnheer de minister, ik wil mij speciaal tot u richten. Uw kabinet aarzelde aanvankelijk om begrijpelijke redenen. Men verwees naar Europese ontwikkelingen, enzovoort. Men vond het misschien niet verstandig om daarop vooruit te lopen. Toch hebt u zich op een bepaald moment zelf zeer enthousiast achter dit voorstel geschaard en hebt u er mede toe bijgedragen dat dit wetsvoorstel wet wordt. U hebt het op een aanzienlijke wijze geamendeerd, versterkt en verbeterd door er uw ontwerp over de elektronische handtekening aan te koppelen. Dat betekent een enorme meerwaarde. Door dit initiatief te steunen, hebt u een eerste concrete invulling aan e-governance en e-justice gegeven. Voor een keer kunnen wij zeggen dat we niet achteroplopen, maar mee in de spits zitten. Dat is noodzakelijk. Ik dank u daarvoor oprecht. Ik wil ook de professoren Storme en Deleval bedanken, die in de hoorzittingen wezenlijke bijdragen hebben geleverd opdat dit wetsvoorstel wet zou worden. Zij hebben van een groot enthousiasme blijk gegeven. Zij hebben zich heel positief opgesteld. Bovendien hebben ze heel concreet tekstverbeteringen en inhoudelijke verbeteringen voorgesteld. Ik wil ook op de opmerkelijke praktijkgetuigenis van de hoofdgriffier van de rechtbank van eerste aanleg van Brussel, de heer Van Haecke, wijzen. Tot verrassing van een aantal onder ons, heeft hij vanuit het veld bewezen dat men positief is ingesteld met betrekking tot onze voorstellen. De praktijkmensen staan positief tegenover moderne communicatiemiddelen en zij aanvaarden processtukken, conclusies en verzoekschriften die per fax worden ingediend. Als er materiële problemen zijn, lossen ze die op. Mijnheer de voorzitter, ik wil al de leden van de commissie voor de Justitie danken voor hun positieve inbreng en hun kritische vragen en bemerkingen. Hierdoor hebben ze bijgedragen tot een aangescherpen en een beter wetsvoorstel. Ik wil heel in het bijzonder de voorzitter van de commissie danken. Vooreerst dank ik hem voor zijn speciale, onnavolgzame manier waarop hij projecten, wetsontwerpen en -voorstellen tot een goed einde weet te begeleiden. Vervolgens wens ik hem te danken omdat hij - tot mijn zeer grote aangename verrassing - als ouderdomsdeken blijk heeft gegeven van het grootste enthousiasme onder de leden van de commissie voor deze stap vooruit naar het gebruik van moderne communicatiemiddelen.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, colleagues, I thank the rapporteur for his excellent written report and his brief but accurate reference to this report. As a proponent of this bill, I would like to give you a small explanation. Mr. Speaker, Mr. Minister, colleagues, my bill aims to introduce the modern means of telecommunication in the out-of-court and judicial circulation. I think at the end of the discussions in the committee we could say that this goal was achieved, moreover, it was strengthened, refined and improved. The first point of this bill is the introduction in a new form of Article 2281 of the Civil Code. From now on, the Civil Code provides that any notification that must be made in writing may be made in a valid manner by telegram, telex, telefax and electronic mail. You will understand that the words telegram and telex have been incorporated to the extent necessary in the bill, rather post factum, if not post mortem. It is mainly about the introduction of telefax and electronic mail as modern means of communication. I would like to point out that here we are not in the sphere of the right of evidence, but that this is about the invokability of these means of communication in relation to the recipient. A person who receives a fax or an electronic mail message cannot claim that he does not receive an original signed document. If he doubts, he must, without further delay, request a confirmation with an original signature from the person who sent him the piece. With this article 2281 we do nothing other than at the legal level by-been the reality. Telefax and e-mail have become common means of communication. We will immediately open the legal gateway for electronic extrajudicial legal transactions. Once that gate was opened, the minister used it to make a big step forward. In particular, he submitted an amendment concerning the electronic signature. The Minister disconnected his text from the draft law of his colleague Daems, concerning the certification of service providers for the use of electronic signature. This Minister’s amendment immediately made a spectacular step in the field of electronic justice. With the amendment of the Government, the new Article 1322, last paragraph, we are in the sphere of the right of evidence. From now on, an electronic signature can provide the same proof-power of an in-hand document as it has previously been done with a handwritten signature. Mr. Minister, this is a huge step forward, which was also strongly pushed by the business community. The rest of the bill is based on process law. With the articles related to this, we are taking the step towards e-justice. We are entering the new century with the beginning of informed justice and, in my modest opinion, putting ourselves at the head of the European peloton. This makes access to justice more democratic, more direct, simpler and less formal. The same applies to communication between the different parties involved in a dispute and the lawyers. Furthermore, I would like to remind you that the use of telefax in the court, as it were, was already shutteringly recognized. In this regard, I refer to the provisional detention law. In addition, I would point out that certain jurisprudence has already accepted that procedural documents, conclusions, appeals and petitions are submitted by telefax to the office. It is, however, a white-rav justice, in the sense that it is very limited and not applied equally everywhere. With this part of the bill, the legislator takes the lead, where that happened in other countries through the jurisprudence. In 1989, the German Bundesgerichtshof ruled that conclusions and petitions could be filed by fax, and the Dutch High Council reached the same conclusion through the groundbreaking judgment of 27 November 1992. In those countries the way was taken by the judiciary, while in us very hesitant and unequal steps were taken in that direction. Now the legislator makes the right decision on this matter and that is a good thing. In addition, in this way we act on the international law provisions of a number of treaties, such as the Convention on International Trade Arbitration. Particularly spectacular to this bill is that not the hour, but the day when the conclusions, petitions or other documents are submitted to the office, is important for the calculation of the deadline. This was not achieved without strike or blow in the committee. In any case, we agree with the foreign jurisprudence on the matter. In Germany, it is considered, inter alia, that, once such means of communication are allowed to be used, the calculation of the time limit must not be attributed to the time at which the documents are delivered, but rather to the day at which they arrive at the office. An additional step taken after the hearings with the professors Storme and Deleval, following a proposal from the latter, is that notifications that normally need to be sent as registered may now also be sent by fax or by electronic mail, subject, however, to the delivery of a receipt, which is perfectly possible with modern means of communication. Finally, I would point out that this bill is a new step towards the deformation of judicial law, in the sense that it provides that any document to be submitted signed to the court can absolutely not be declared invalid because the original signature is missing. The absence of the original signature can be settled by signing the document at the latest at the hearing or within a time limit determined by the court, which a number of judges who applied this norm already held as jurisprudence. Mr. Speaker, Mr. Minister, however, this has not yet been resolved. In this regard, I would like to draw your attention to the following points. First, the entry into force, which has been discussed extensively. Finally, a wise and reasonable arrangement was developed, in the sense that, in civil law, notifications by fax and electronic mail, on the one hand, and electronic signature, on the other, come into effect immediately. The procedural provisions, on the other hand, enter into force only after a ministerial decision through a royal decree. Although the Minister formally committed to act diligently in this regard, a material problem arises, in particular the equipping of the griffies and parquets with the necessary fax equipment and the connection to the internet and the like. But the Minister formally committed himself to work on this equipment as soon as possible, in such a way that one can now de facto assume that no later than 1 September 2001, i.e. at the beginning of that judicial year, this new path can be taken. The certification of the electronic signature is also not regulated. I understand that there are some technical problems with the draft of Minister Daems. I hope they are out of work as soon as possible. If the draft-Daems bill becomes law, the electronic signature will still increase in value, both literally and legally. This law, once it has the force of a law, will be strengthened by the draft-Daems. Finally, I would like to discuss the problem of notification and notification with you. The professors urged to take the step right now, at least in terms of domestic legal transaction. There is a directive in the process for interstate, intra-European traffic. We can wait for this draft directive, but we must follow the evolution closely. I hope you will do this. In Lisbon, Member States were called upon to implement e-government and e-justice as soon as possible. I hope that you will follow the draft directive closely so that notifications and notifications can also be made electronically. With this law we take a step towards the justice of the twenty-first century, but when it comes to the notifications and notifications between the various European Member States, we are not even in the nineteenth century, but actually still in the Middle Ages. The way of communicating is old-fashioned, completely downward and overlooked. If you succeed in addressing this point as a priority, you will be able to make a huge contribution to accelerating the operation of the court. This is not just a progress for criminal matters. Businesses are primarily faced with very difficult procedures of notification, notification, exequatur, and so on. It can hardly be imagined that, in an age where electronic communication takes place in seconds, we work with notifications and notifications that can take weeks to months. It is purely medieval. Mr. Speaker, Mr. Minister, Colleagues, I am convinced that with this bill we are making a huge step forward that will bring immediate tangible benefits to the citizens, the business world, the lawyer’s office, the magistrates’ office and the officers. I would like to address you specifically. Your cabinet initially hesitated for understandable reasons. They referred to European developments, and so on. It may not be wise to move forward. Nevertheless, at some point, you yourself have been very enthusiastically supporting this proposal and have contributed to making this bill a law. You have substantially amended, strengthened and improved it by linking your design to the electronic signature. This means a huge added value. By supporting this initiative, you have given a first concrete fulfillment to e-governance and e-justice. For one time, we can say that we are not backwards, but we are at the forefront. That is necessary. I sincerely thank you for this. I would also like to thank the professors Storme and Deleval, who made substantial contributions in the hearings so that this bill becomes law. They showed great enthusiasm. They have acted very positively. In addition, they have proposed very concrete text improvements and content improvements. I would also like to point out the remarkable practical testimony of the chief greffier of the Brussels Court of First Instance, Mr. Van Haecke. To the surprise of some of us, he has proven from the field that one is positive about our proposals. The practitioners have a positive attitude towards modern means of communication and they accept process documents, conclusions and petitions submitted by fax. If there are material problems, they solve them. Mr. Speaker, I would like to thank all the members of the Justice Committee for their positive contribution and their critical questions and comments. Thus, they contributed to a tightened and better legislation. I would like to thank the President of the Commission in particular. First of all, I thank him for his special, inconsistent way of leading projects, bills and proposals to a good end. Next, I would like to thank him for showing, to my very pleasant surprise, the greatest enthusiasm among the members of the committee for this step forward towards the use of modern means of communication.

#1

Official text

                    
                    Monsieur le président, il n'existe aucun doute quant à l'intérêt des nouvelles technologies de l'information comme instruments utiles et nécessaires dans le secteur du commerce, de l'industrie et des services. Les augmentations de la productivité auxquelles elles conduisent sont incontestables. Dès lors, il n'y avait pas de raison de ne pas utiliser les mêmes instruments au bénéfice de la démocratie et d'un rapprochement entre les citoyens et nos institutions. C'est dans ce sens que se place la proposition qui va être soumise à notre vote. Nous nous réjouissons de cette initiative et de son approbation. Monsieur le président, je crois que les travaux de la commission ont donné un bel exemple du rôle du parlement puisqu'il s'agit d'une initiative parlementaire. Des auditions d'experts de la société civile ont eu lieu et, finalement, tout cela a débouché, avec un très large assentiment, sur une adaptation de nos Codes civil et judiciaire aux nouvelles technologies.

Translated text

#2

#3

Official text

                    
                    Plus globalement, nous nous réjouissons que les projets de loi dont nous avions pris l'initiative et que nous avions finalisés au cours de la législature antérieure puissent se poursuivre et aboutir progressivement. C'est une discussion que nous avons déjà eue avec le ministre de la Justice. Après le projet relatif à la criminalité informatique qui a fait l'objet de nos débats et qui a été approuvé par la Chambre, voici aujourd'hui un projet qui adapte les règles du Code civil relatives à la preuve et qui est introduit sous la forme d'amendements du gouvernement. Tout cela va dans le bon sens et, je le répète, constitue la continuité des initiatives antérieures, avec comme seul objectif l'adaptation de notre outil administratif aux nouvelles technologies, ce qui est très bien en soi. Je voudrais m'attarder très brièvement sur la question des moyens. Monsieur le ministre, il est facile de faire des effets d'annonce, mais ce qui m'intéresse, c'est de changer réellement le contenu des choses. De ce point de vue, je voudrais à nouveau plaider pour que le projet de loi relatif à l'activité des prestataires de services de certification en vue de l'utilisation des signatures électroniques soit discuté en commission et voté rapidement. Tout ce système d'utilisation des nouvelles technologies n'a de sens et de valeur que si, à un moment donné dans la procédure, on peut certifier la signature électronique. Tout ce volet des signatures électroniques d'une part, mais surtout de la certification des signatures d'autre part, est fondamental. Nous espérons que le gouvernement pourra rapidement poursuivre dans ce sens. Enfin, monsieur le ministre, je plaide également pour que vous puissiez assurer rapidement l'équipement des juridictions et des services judiciaires. Progressivement, ces technologies doivent être disponibles et utilisées dans les services. Finalement, nous devons arriver ensemble à instaurer ce qu'on pourra bientôt appeler une justice électronique . Voilà pourquoi, monsieur le président, nous soutiendrons cette initiative.

Translated text

More generally, we are pleased that the bills we initiated and finalised during the previous legislature can be continued and gradually achieved. This is a discussion we have had with the Minister of Justice. Following the draft on cybercrime that has been the subject of our discussions and which has been approved by the House, here is today a draft that adapts the rules of the Civil Code relating to evidence and which is introduced in the form of government amendments. All this goes in the right direction and, I repeat, constitutes the continuation of previous initiatives, with the sole objective of adapting our administrative tool to new technologies, which is very good in itself. I would like to briefly address the question of the means. Mr. Minister, it’s easy to make advertising effects, but what I’m interested in is actually changing the content of things. From this point of view, I would like to again advocate that the bill on the activity of certification service providers for the use of electronic signatures be discussed in committee and voted promptly. This whole system of use of new technologies has meaning and value only if, at a certain point in the procedure, the electronic signature can be certified. All this aspect of electronic signatures on the one hand, but especially of the certification of signatures on the other, is fundamental. We hope that the government will soon be able to move forward in this direction. Finally, Mr. Minister, I also plead that you can quickly secure the equipment of the courts and judicial services. Gradually, these technologies must be available and used in services. Finally, we must come together to establish what can soon be called e-justice. We will support this initiative.

#4

Official text

                    
                    Mijnheer de minister, ik zal minder tijd gebruiken dan u nodig hebt om uw grondwettelijke opdrachten te vervullen bij het lezen van de artikelen. Mijnheer de voorzitter, vooreerst wil ik de indiener feliciteren met zijn voorstel dat de CVP graag zal steunen. Ik sluit me eveneens aan bij de woorden van dank en waardering voor de manier waarop de voorzitter van de commissie deze belangrijke discussie heeft begeleid. Dit geldt eveneens voor de deskundigen die de commissie gehoord heeft en voor de minister en zijn medewerkers die een substantiële bijdrage hebben geleverd aan de verbetering van het wetsvoorstel. Mijnheer de voorzitter, collega's, hoewel ik me aansluit bij het puike betoog van de heer Bourgeois, wens ik een fundamentele bemerking te maken. Ook ik weet dat het in is te spreken over e-justice en e-government en andere vormen van gebruik van internet in de beleidsdomeinen. Dit roept heel wat sympathie bij de publieke opinie op en is een mediagevoelig onderwerp. Het zijn fundamentele elementen. Daarom is de inzet van het wetsvoorstel-Bourgeois zo belangrijk. Terecht, nieuwe communicatietechnieken en nieuwe technologieën moeten in deze domeinen kunnen worden geïntroduceerd. Collega's, er is echter een maar. Als de gewone organisatie, de basis van de justitie en het openbaar ministerie niet kritische geanalyseerd worden, als men daar niet aan re-engineering doet om uit te zoeken welke mogelijkheden de nieuwe technologie biedt, onder meer voor de organisatie van de griffies en de parketten en voor de manier waarop de burger in contact komt met de justitie -een opdracht die niet sensationeel is maar een langetermijn- en dieptewerk is -, als dit alles niet eerst gebeurt, zal men wel een paar blitse momenten kennen zoals de voorstelling van de website, maar riskeert men de fundamentele basisvoorwaarden te missen om deze nieuwe technologie met groot succes in te voeren en de vruchten ervan te plukken. Mijnheer de minister, dat is mijn grote zorg. Ik weet dat iedereen bezig is met de nieuwe technologie. Hamvraag is of we ons eerst willen bezinnen over de evidentie waarmee we parketten en griffies organiseren, of over de manier waarop we de gerechtsgebouwen ontwerpen. Zijn we bereid eerst deze denkoefening te maken? Zijn we bereid na te denken over de oprichting van de arrondissementsrechtbanken, over een andere organisatie van de griffies en parketten, over een decentralisatie van uw departement en zijn besluitvorming? Ik denk dat dit basisvoorwaarden zijn om de nieuwe telecommunicatiemiddelen in te voeren. Daarom verheug ik mij erover dat men de suggestie is gevolgd om een aantal artikels van de wettekst pas in werking te laten treden wanneer u de griffies daartoe klaar acht. Voor mij is dat niet alleen nadat men beschikt over een computer, een faxapparaat en een website. Er is meer voor nodig. Er moeten bijvoorbeeld webbeheerders in dienst worden genomen, verantwoordelijken aangesteld en procedures vastgelegd. Dat zijn complexe aangelegenheden. Mijnheer de minister, het enige waarvoor ik pleit, is dat wij daarover in commissie van gedachten wisselen en het niet laten bij het juridisch mogelijk maken van de introductie van nieuwe telecommunicatiemiddelen. Er is in het licht van het behoorlijk bestuur nog meer werk voor de boeg om te komen tot een goed uitgeruste justitie.

Translated text

Mr. Minister, I will use less time than you need to fulfill your constitutional duties when reading the articles. Mr. Speaker, first of all, I would like to congratulate the applicant on his proposal that the CVP will gladly support. I also agree with the words of thanks and appreciation for the way the Chairman of the Committee has accompanied this important discussion. This also applies to the experts who have heard the committee and to the Minister and his staff who have made a substantial contribution to the improvement of the bill. Mr. Speaker, colleagues, although I agree with Mr. Bourgeois’s blatant speech, I would like to make a fundamental observation. I also know that it is in talking about e-justice and e-government and other forms of use of the internet in the policy areas. This arouses a lot of sympathy among the public opinion and is a media-sensitive topic. These are fundamental elements. That is why the implementation of the bourgeois bill is so important. Rightly, new communication technologies and new technologies should be able to be introduced in these domains. However, there is one but. If the ordinary organization, the basis of the judiciary and the prosecutor’s office are not critically analyzed, if there is no re-engineering to find out what possibilities the new technology offers, including for the organization of the police offices and the parquets and for the way the citizen comes into contact with the judiciary – a task that is not sensational but a long-term and in-depth work – if all this does not happen first, one will know a few flash moments such as the presentation of the website, but one risks missing the basic basic conditions to introduce this new technology with great success and reap the fruits of it. That is my great concern. Everyone is interested in the new technology. The ham question is whether we want to think first about the evidence with which we organize parquet and griffies, or about the way we design the court buildings. Are we ready to do this thinking exercise first? Are we willing to think about the establishment of the district courts, about a different organization of the griffies and parquets, about a decentralization of your department and its decision-making? I think these are the basic conditions for the introduction of the new means of telecommunications. Therefore, I am pleased that the suggestion has been followed to allow some articles of the legislation to enter into force only when you consider the griffies ready to do so. For me, this is not only after one has a computer, a fax device and a website. There is need for more. For example, web administrators should be hired, managers appointed, and procedures set. These are complex matters. Mr. Minister, the only thing I advocate is that we exchange views on this in a committee and do not allow the introduction of new telecommunication means to be legally possible. In the light of good governance, there is still more work to be done to ⁇  a well-equipped justice system.

#5

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, sta mij toe enkele opmerkingen te formuleren. Ten eerste dank ik uiteraard de verslaggever en collega Bourgeois voor zijn loftuigingen aan mijn adres. Ik herinner hen er wel aan dat ik zowat een storm heb verwekt toen ik het aandurfde in de wet op de voorlopige hechtenis de verwittiging per fax te laten invoegen. Ik lig dus aan de basis van de eerste stap naar modernisering. Vandaar mijn enthousiasme over deze tekst. Sindsdien heb ik leren werken met een fax en een e-mail. Ik waardeer het ten zeerste dat collega Bourgeois het mogelijk maakt om eindelijk in 2000 enig modernisme in het huis te brengen, wat velen misschien zal afschrikken. Wil dit project lukken, dan zullen er alleszins veel middelen moeten worden geïnvesteerd, zoals hier terecht werd opgemerkt. Anders wordt het een onmogelijke situatie. Bij de eerste pogingen van automatisering heb ik minister Wathelet gevraagd een groot project op te starten, maar hij wou de daartoe in de begroting opgenomen kredieten beperken tot 50 miljoen per jaar. Dit had onder andere tot gevolg dat vele toestellen niet meer compatibel waren met de nieuwere. Toen hebben wij een kans gemist. Mijnheer de minister, ik dring erop aan dat wij dat deze keer vermijden. Immers, het gebruik van nieuwe telecommunicatiemiddelen is niet tegen te houden noch voor het internationaal, noch voor het binnenlands verkeer. Wanneer ik zie welke weg wij hebben afgelegd inzake de modernisering van de zogenaamde hulpraderen van justitie, terwijl er in het huis zelf op dat vlak een aanzienlijke achterstand bestaat, dan kan ik niet anders dan concluderen dat wij vandaag een markante stap vooruit doen. Ik herinner mij de tijd toen sommigen het destijds nieuwe gerechtelijk wetboek uit het raam hebben gegooid, omdat men het niet nodig had en het oude goed genoeg was, waarmee men best verder kon leven. Het zal moeilijker worden om de betrokkenen met deze nieuwe communicatiemiddelen te leren werken, maar het is hoogst noodzakelijk willen wij een justitie tot stand brengen, zoals het moet.

Translated text

Mr. Speaker, allow me to make a few comments. First of all, of course, I would like to thank the reporter and colleague Bourgeois for their praise in my address. I remind them that I almost caused a storm when I dared to insert the notification by fax into the provisional detention law. I am therefore at the base of the first step towards modernization. Hence my enthusiasm for this text. Since then, I have learned to work with a fax and an e-mail. I highly appreciate that colleague Bourgeois makes it possible to finally bring some modernism into the house in 2000, which may scare many. In order for this project to succeed, a lot of resources will need to be invested, as rightly noted here. Otherwise, it becomes an impossible situation. In the first attempts to automate, I asked Minister Wathelet to launch a large project, but he wanted to limit the appropriations included in the budget for this purpose to 50 million per year. This resulted in many devices no longer being compatible with the newer ones. Then we missed a chance. Mr. Minister, I urge us to avoid that this time. After all, the use of new telecommunications means cannot be stopped, neither for international nor for domestic traffic. When I see the path we have taken in the modernization of the so-called aid roads of justice, while there is a considerable backwardness in that area in the House itself, I can not help but conclude that today we are making a marked step forward. I remember the time when some threw the new judicial code out of the window, because one did not need it and the old was good enough, with which one could better live. It will become more difficult to teach the stakeholders to work with these new means of communication, but it is extremely necessary if we want to establish justice as it should.

#6

#7

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, depuis plus de vingt ans et malgré la faiblesse des moyens dont ils disposaient pour faire face à la crise, les CPAS ont su faire preuve du dynamisme et de la créativité nécessaires afin de se faire connaître et reconnaître en tant qu'institutions garantes de la solidarité collective au profit des plus démunis. C'est pourquoi, dès 1997, j'ai répondu favorablement à une demande de la conférence des présidents des CPAS de l'agglomération liégeoise et de Verviers, demande relayée d'ailleurs par le ministre wallon de l'action sociale de l'époque, M. Willy Taminiaux. Il s'agissait, en l'occurrence, de proposer une modification de la dénomination des centres publics d'aide sociale en centres publics d'action sociale . Une modification toute symbolique mais d'importance. En effet, au-delà des missions qui leur étaient imposées par le législateur et sans désarmer face à l'explosion et à la croissance exponentielle du nombre de demandes d'aide enregistrées ces dernières années, les CPAS ont résolument opté pour une politique volontariste, privilégiant l'intégration et l'insertion tant sociale que professionnelle plutôt que de se cantonner dans un simple rôle passif de distributeurs d'aide sociale. Dans cette optique, il m'a semblé également que le vocable action sociale rendait mieux compte de la réalité et conférait aux institutions publiques locales une reconnaissance de l'action dynamique jouée par les CPAS dans la lutte contre l'exclusion sociale et pour la réinsertion des personnes en difficulté. Il est indéniable aussi que la présente proposition de loi s'inscrit dans l'actuelle philosophie de l'Etat social actif et permet de créer un climat, une ambiance et un cadre favorables à ce nouvel épanouissement. Pour toutes ces raisons, je tiens à remercier tous les collègues qui ont apporté leur soutien à la présente proposition. Une proposition toute symbolique qui a été adoptée à une large majorité en commission de la Santé publique puisque nos collègues néerlandophones ont très bien souligné, en s'opposant à la suggestion du Conseil d'Etat, que la dénomination actuelle en néerlan- dais est déjà différente de la version franc¸aise car les termes maatschappelijk welzijn recouvrent un concept plus large, plus positif que les mots aide sociale aux relents plus passéistes et caritatifs. Bien évidemment, une période transitoire de deux ans est prévue dans la loi pour que le changement se fasse harmonieusement par rapport aux éventuelles difficultés techniques d'application ou par rapport aux coûts à charge des collectivités pour modifier leur signalétique. Enfin, je rappelle que le Conseil d'Etat a confirmé que la matière réglée dans la proposition relevait bien des compétences fédérales. Il appartiendra maintenant en revanche aux communautés et régions, dans leur sphère de compétences, à adapter le cas échéant les dispositions qui font état d'un centre public d'aide sociale à la terminologie fédérale modifiée.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, Dear Colleagues, for more than twenty years and despite the weakness of the resources available to cope with the crisis, the CPAS have been able to demonstrate the dynamism and creativity necessary to make themselves known and recognized as institutions guaranteeing collective solidarity for the benefit of the most deprived. That is why, since 1997, I have responded favorably to a request from the Conference of Presidents of the CPAS of the Liege Agglomeration and of Verviers, a request relayed by the Wallon Minister of Social Action of the time, Mr. Verviers. Willy was injured. In this case, it was a proposal to change the name of the public centers of social assistance into public centers of social action. This is a symbolic but important change. Indeed, beyond the tasks imposed on them by the legislator and without disarming in the face of the explosion and the exponential growth of the number of aid applications registered in recent years, the CPAS have resolutely opted for a voluntary policy, favoring integration and insertion both social and professional rather than confining themselves in a mere passive role of social aid distributors. In this perspective, it also seemed to me that the word social action better reflects the reality and gives local public institutions a recognition of the dynamic action played by the CPAS in the fight against social exclusion and for the reintegration of persons in difficulty. It is also undeniable that this bill is part of the current philosophy of the active social state and allows to create a climate, an atmosphere and a framework favorable to this new development. For all these reasons, I would like to thank all the colleagues who supported this proposal. A very symbolic proposal that was adopted by a large majority in the Public Health Committee since our Dutch-speaking colleagues have very well emphasized, opposing the suggestion of the State Council, that the current Dutch name is already different from the French version because the terms maatschappelijk welzijn cover a broader, more positive concept than the words social aid to the more pastist and charitable relents. Of course, a two-year transition period is provided for in the law so that the change is made harmoniously in relation to possible technical difficulties of application or in relation to the costs incurred by the communities to change their signage. Finally, I recall that the State Council has confirmed that the matter regulated in the proposal falls within the federal competence. On the other hand, it will now be up to the communities and regions, within their sphere of competence, to adapt, if necessary, the provisions stating a public centre of social assistance to the modified federal terminology.

#8

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, la proposition de Mme Burgeon est, selon moi, moins anodine qu'il pourrait y paraître au premier chef. La sémantique est importante parce qu'elle marque clairement une évolution qui est essentielle pour le fonctionnement de notre société. La dénomination actuelle des CPAS provient de l'ancien régime où il était question des commissions d'assis- tance publique qui avaient la même mission. On retrou- vait dans les termes assistance publique , comme d'ailleurs dans l'organisation des CAP, cette volonté caritative, un peu paternaliste du XIXe siècle et du début du XXe siècle, et cette distance que l'on créait entre les pouvoirs publics qui participaient à une mission d'assistance. La dénomination centres publics d'aide sociale , les termes aide sociale étant pris dans leur acceptation franc¸aise, marquait une évolution et insistait sur la notion d'aide qui se substituait à l'assistance. C'était déjà une évolution très importante pour la société. Vingt ans plus tard, on peut dire que les CPAS, confrontés à des crises sociales importantes et à une détérioration du lien social, ont réellement rempli leur rôle d'aide. Passer de l'aide sociale à l'action sociale, c'est passer d'une volonté d'être à une volonté d'action - je ne fais que reprendre les termes de la proposition - c'est-à-dire en faire un des éléments importants de la politique à l'échelon municipal, puisque l'action sociale devient ainsi un acte politique de la démarche pratiquée par les communes. Bien que le poids des mots revête également de l'importance, il convient d'en tirer progressivement les conséquences. Tout comme M. Vande Lanotte, je pense qu'une réflexion doit être engagée sur cette nécessité de rapprocher, voire d'unifier la démarche au niveau des communes et de voir garantir une cohérence des pratiques sociales, à travers les échevinats des affaires sociales, les CPAS et le secteur associatif. Après les élections communales, il sera intéressant d'entamer cette discussion sans tabou et sans volonté de protéger outre mesure des situations particulières et de réfléchir, à notre niveau et dans la limite de nos compétences, sur le rôle nécessaire de la cohérence sociale dans l'action. Si l'échelon local est essentiel dans notre société, c'est aussi parce que nous sommes convaincus qu'il a une capacité d'action face à des problèmes particuliers et à des difficultés de lien social. Grâce à votre proposition et au changement de nom qui est essentiel, on s'acheminera vers une donnée fondamentale, qui suscitera une dynamique d'action commune qui pourrait - mais il est trop tôt pour en prédire l'aboutissement - déboucher sur une unité d'action. C'est la raison pour laquelle nous voterons sans la moindre réserve cette transformation. Toutefois, nous pensons qu'après les élections communales, il sera plus que temps de déterminer la manière dont une politique d'action sociale peut réellement être menée dans l'intérêt de notre population.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, dear colleagues, Mr. Burgeon’s proposal is, in my opinion, less anodine than it might seem to the first leader. Semantics is important because it clearly marks an evolution that is essential for the functioning of our society. The current name of the CPAS comes from the former regime where there was a question of public assembly commissions that had the same mission. In terms of public assistance, as in other words in the organization of CAPs, we find this charitable, somewhat paternalistic will of the nineteenth and early twentieth centuries, and that distance that was created between the public authorities who participated in a mission of assistance. The designation of public centres of social assistance, the terms social aid being taken in their French acceptance, marked an evolution and insisted on the notion of aid that replaced assistance. It was already a very important evolution for society. Twenty years later, it can be said that the CPAS, facing major social crises and a deterioration of the social bond, have actually fulfilled their role of aid. To move from social assistance to social action is to move from a will to be to a will to act – I am only taking the terms of the proposal – that is, to make it one of the important elements of municipal policy, since social action thus becomes a political act of the approach practiced by the communes. Although the weight of words is also important, it is necessary to gradually draw the consequences. Just like Mr. Vande Lanotte, I think that a reflection should be engaged on this need to bring the approach closer, or even unify, at the level of the municipalities and to ensure a coherence of social practices, through the social affairs, the CPAS and the associative sector. After the municipal elections, it will be interesting to start this discussion without taboo and without the desire to over-protect particular situations and to reflect, at our level and within our limits of competence, on the necessary role of social coherence in action. If the local level is essential in our society, it is also because we are convinced that it has a capacity to act in the face of particular problems and difficulties of social connection. Through your proposal and the change of name that is essential, we will move towards a fundamental data, which will arouse a dynamic of common action that could – but it is too early to predict the outcome – result in a unity of action. That is why we will vote for this transformation without any reservation. However, we believe that after the municipal elections, it will be more than time to determine how a policy of social action can actually be carried out in the interest of our population.

#9

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, de commissie voor de Justitie heeft het ontwerp over de voogdij tijdens vijf commissievergaderingen besproken. Dit ontwerp kent reeds een lange voorgeschiedenis. Reeds een tiental jaar geleden werd door de toenmalige minister van Justitie Wathelet een werkgroep opgericht. Zijn rechtsopvolgers hebben tijdens de vorige legislatuur een voorontwerp goedgekeurd dat naar de Raad van State werd verzonden. De huidige minister heeft, na het advies van de Raad van State, nog enkele wijzigingen aangebracht. Daarna heeft hij het ontwerp in de Kamer ingediend en vervolgens werd het in de commissie voor de Justitie besproken. Sommige collega's hebben bij de algemene bespreking opgemerkt dat het parlement slechts in de eindfase bij dit ontwerp werd betrokken. De minister heeft in ieder geval bevestigd dat hij de krachtlijnen van de werkgroep heeft gerespecteerd, krachtlijnen die in dit ontwerp zijn terug te vinden. Sta mij toe in het kort deze krachtlijnen te schetsen. Ten eerste, het verdwijnen van de voogdij is van toepassing indien er nog een langstlevende ouder is. Dit betekent dat het ouderlijk gezag blijft bestaan zolang er een ouder in leven blijft. Ten tweede, de familieraad wordt afgeschaft. Ten derde, door de afschaffing van de familieraad krijgt de vrederechter meer verantwoordelijkheid bij het beheer van de goederen van de minderjarige. Hij neemt voor een stuk de rol van de familieraad over. Ten vierde, de voogdij wordt niet meer verplicht. Een voogdijopdracht mag worden geweigerd. Een vijfde krachtlijn is de modernisering van het beheer van de goederen, wat een iets minder rigide en soepeler beheer inhoudt, maar de controle door de vrederechter blijft bestaan. Hij kan optreden als er belangenconflicten zijn en als het ware aan de alarmbel trekken bij discussies over de opvoeding. Er is ook meer aandacht voor de minderjarige die gehoord kan worden over zijn opvoeding en het beheer van de goederen. Verder laat men de mogelijkheid open tot splitsing van de voogdij met betrekking tot de persoon en het vermogen. De minister stelde wel uitdrukkelijk dat dit slechts uitzonderlijk zou kunnen worden toegepast. In de algemene bespreking werd nog opgemerkt dat er geen stroomlijning heeft plaatsgevonden tussen de diverse vormen van voogdijschap. Er werd voornamelijk verwezen naar de problematiek van de niet-vergezelde minderjarige vreemdelingen. Voor de wijzigingen die in het wetsontwerp werden aangebracht via amendering en naar aanleiding van de hoorzittingen, verwijs ik u graag naar collega Herzet.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, colleagues, the Justice Committee discussed the draft on guardianship during five committee meetings. This design already has a long history. A working group was set up ten years ago by the then Minister of Justice Wathelet. His legal successors approved a preliminary draft that was sent to the State Council during the previous legislature. The current minister, following the opinion of the State Council, has made several changes. Then he submitted the draft to the Chamber and then it was discussed in the Justice Committee. Some colleagues noted during the general discussion that Parliament was only involved in the final phase of this draft. In any case, the Minister has confirmed that he has respected the work group’s strengths, strengths that are reflected in this draft. Let me briefly outline these strength lines. First, the disappearance of guardianship applies if there is still a long-lived parent. This means that parental authority persists as long as a parent remains alive. Second, the family council is abolished. Third, the abolition of the family council gives the peace judge more responsibility in managing the property of the minor. He takes over the role of the family council. Fourth, guardianship is no longer mandatory. A guardianship assignment may be refused. A fifth force line is the modernization of the management of the goods, which implies a slightly less rigid and more smooth management, but the control by the peacekeeper remains. He can act when there is a conflict of interests and as if the alarm bells in discussions about education. There is also more attention to the minor who can be heard about his education and the management of the property. Furthermore, the possibility of dividing the custody in relation to the person and the property is opened. However, the Minister expressly stated that this could only be applied exceptionally. In the general discussion, it was also noted that there was no streamlining between the various forms of guardianship. It was mainly referred to the problem of unaccompanied minor foreigners. For the amendments made to the draft law through amendments and following the hearings, I would like to refer you to Mr Herzet.

#10

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, je voudrais compléter de fac¸on extrêmement lapidaire l'excellent rapport de M. Verherstraeten. Je me limiterai donc à évoquer les auditions et quelques amendements. Si vous me le permettez, je ferai quelques considérations générales. Je me réjouis tout d'abord, monsieur le ministre, monsieur le président, chers collègues, de la fac¸on constructive et positive dont les travaux ont été menés en commission, ce qui a permis à ce projet de faire la plupart du temps l'objet d'un très large consensus. Il est vrai que ce projet très complexe a un impact considérable sur le plan humain. Vous en êtes certainement tous conscients. Je voudrais également saluer l'esprit d'ouverture du ministre, qui a accepté nombre d'amendements tant de la majorité que de l'opposition - nous avons, pour notre part, bien entendu accepté les amendements du gouvernement - visant à améliorer la qualité du texte ainsi qu'à assouplir davantage la procédure initialement prévue dans le projet de loi. Notre commission a procédé à deux séances d'audition. La première a eu lieu le 2 mai 2000. A cette occasion, le professeur Vieujean et Mme Verrycken, présidente de l'Union royale des juges de paix et de police, ont été entendus. Je rappelle que ces deux personnes ont fait partie du groupe de travail chargé de traiter cette matière de la tutelle. Je voudrais souligner aussi l'importance et la qualité du travail réalisé. Le 9 mai 2000, nous avons entendu la Fédération royale des notaires de Belgique dans toutes ses composantes - chose assez rare pour le souligner -, et notamment Mme Casman et MM. Grégoire et Wauters. Vous trouverez, chers collègues, en annexe au présent rapport, les notes, rapports et propositions de la Fédération des notaires. Je voudrais rappeler ici la qualité des travaux de la Fédération des notaires ainsi que la rapidité avec laquelle ils ont réagi en déposant, à la demande de la commission, des textes importants. Ces différents rapports et auditions se sont révélés fort utiles dans la mesure où ils ont permis de prendre en compte la pratique quotidienne en la matière. Je voudrais insister sur quelques points importants soulignés par les différents intervenants et proposés à notre réflexion. Chacun s'est réjoui de la suppression de la tutelle légale du parent survivant. Le maintien de l'autorité du survivant a d'ailleurs été très largement plébiscité par l'ensemble des membres de la commission de la Justice. Certains ont regretté que les autres régimes d'incapacité n'aient pas été envisagés de manière globale eu égard à la suppression du conseil de famille. Il faut aussi souligner l'augmentation importante du travail des juges de paix et l'augmentation de leurs compétences. La nomination du tuteur par le juge de paix a été approuvée par tous comme un élément extrêmement positif. Un souhait unanime de pouvoir élargir le cercle des personnes à consulter en cas d'ouverture de la tutelle a été exprimé. Enfin, il est extrêmement important pour le parent survivant de pouvoir désigner de son vivant un tuteur potentiel sous contrôle a posteriori du juge de paix. Nous avons aussi largement débattu de la capacité ou de l'incapacité du parent survivant à gérer les biens du mineur. Certains ont abordé de fac¸on très explicite les difficultés dans les familles désunies, éclatées, recomposées, en cas de décès d'un des parents. Certains points ont fait l'objet d'un très large débat. L'un des plus importants avait trait à la possibilité de scinder systématiquement la tutelle en nommant un tuteur aux biens et un à la personne. Plusieurs membres se sont montrés favorables à cette possibilité, mais le gouvernement a préféré rejeter ces amendements en prétextant qu'ils étaient source potentielle de conflits, ce que l'on peut admettre. Toutes les auditions et discussions de la commission de la Justice ont été reprises dans le rapport et quelques amendements en sont le reflet. Parmi les amendements retenus - peu importe aujourd'hui s'ils ont été déposés par l'opposition ou la majorité -, citons: - la possibilité de saisir le juge de paix par simple lettre, ce qui constitue une simplification importante de la procédure; - l'extension aux frère(s) et/ou soeur(s) des parents du mineur, des personnes que le juge peut consulter; - l'acceptation de la succession sous bénéfice d'inventaire; - la possibilité de désigner un tuteur par déclaration devant le juge de paix à condition d'agir conjointement; - la notion que la tutelle est bien une charge personnelle; - l'obligation pour le tuteur - c'est un élément également extrêmement important - de faire un rapport sur les mesures qu'il a prises en vue de l'épanouissement de la personne du mineur; - en cas de scission exceptionnelle de la tutelle, accord des deux tuteurs requis pour les décisions qui concernent à la fois la personne et les biens du mineur. Voilà les amendements qui ont été retenus. Pour terminer, je rappellerai que le mineur pourra être entendu au sujet des décisions le concernant personnellement ou relativement à la gestion de ses biens. C'est également un élément important. Ce projet a été voté à l'unanimité en commission de la Justice parce qu'en fait, ce projet de loi rencontre l'objectif qui le sous-tendait vraiment, à savoir donner la priorité à l'enfant en accordant une plus grande attention non seulement à la gestion de ses biens - c'était normal mais aussi à sa personne et donc à la qualité de sa vie.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, dear colleagues, I would like to supplement in an extremely stunning way Mr. Speaker’s excellent report. by Verherstraeten. Therefore, I will limit myself to mentioning the hearings and some amendments. If you allow me to do so, I will make a few general considerations. I welcome, first of all, Mr. Minister, Mr. President, dear colleagues, the constructive and positive way in which the work has been carried out in committees, which has enabled this project to be the object of a very broad consensus most of the time. It is true that this very complex project has a considerable impact on the human level. You are ⁇  all aware of this. I would also like to welcome the minister’s openness, who accepted many amendments from both the majority and the opposition – we, for our part, of course, accepted the government’s amendments – aimed at improving the quality of the text as well as further easing the procedure initially envisaged in the bill. Our committee conducted two hearing sessions. The first took place on May 2, 2000. On this occasion, Professor Vieujean and Mrs Verrycken, President of the Royal Union of Peace Judges and Police, were heard. I would like to remind that these two people were part of the working group responsible for dealing with this matter of guardianship. I would also like to emphasize the importance and quality of the work done. On 9 May 2000, we heard the Royal Federation of Notaries of Belgium in all its components – something quite rare to emphasize – and in particular Ms. Casman and MM. Gregory and Wauters. In the annex to this report, you will find the notes, reports and proposals of the Federation of Notaries. I would like to recall here the quality of the work of the Federation of Notaries as well as the speed with which they reacted by depositing, at the request of the commission, important texts. These various reports and hearings proved to be very useful in that they helped to take into account the daily practice in the matter. I would like to emphasize a few important points highlighted by the various speakers and proposed for our reflection. Everyone welcomed the removal of the legal guardianship of the surviving parent. The maintenance of the survivor’s authority has also been widely pleased by all the members of the Justice Commission. Some regretted that other disability schemes were not considered globally in view of the abolition of family council. It should also be emphasized the significant increase in the work of peacekeepers and the increase in their skills. The appointment of the tutor by the peace judge was approved by all as an extremely positive element. An unanimous wish to be able to expand the circle of persons to be consulted in the event of the opening of custody was expressed. Finally, it is extremely important for the surviving parent to be able to designate a potential guardian from his lifetime under the a posteriori control of the peacemaker. We have also widely debated the ability or inability of the surviving parent to manage the minor’s property. Some have addressed in a very explicit manner the difficulties in families disunited, broken, recomposed, in the event of the death of one of the parents. Some issues have been the subject of a very broad debate. One of the most important was the possibility of systematically dividing custody by appointing a custodian for property and one for the person. Several members favored this possibility, but the government preferred to reject these amendments on the pretext that they were a potential source of conflict, which can be admitted. All the hearings and discussions of the Justice Committee were included in the report and some amendments reflect this. Amendments adopted - no matter today whether they were filed by the opposition or the majority - include: - the possibility to refer the peacekeeper by simple letter, which constitutes a significant simplification of the procedure; - the extension to the brother(s) and/or sister(s) of the minor's parents, persons whom the judge can consult; - the acceptance of the inheritance under the benefit of inventory; - the possibility to designate a guardian by declaration before the peacekeeper provided that he acts jointly; - the notion that guardianship is a personal charge; - the obligation for the guardian - is an equally extremely important element - to report on the measures he has taken in order to develop the minor's person; - in the case of exceptional separation of guardianship, the guardian agrees to both the person of the minor and the persons concerned. These are the amendments that have been adopted. The minor may be heard regarding decisions concerning him or her personally or regarding the management of his or her property. This is also an important element. This bill was voted unanimously in the Justice Committee because in fact, this bill meets the goal that really underlined it, namely giving priority to the child by paying more attention not only to the management of his property - this was normal but also to his person and therefore to the quality of his life.

#11

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, vooreerst wil ik beide rapporteurs danken voor het verslag dat zij hebben uitgebracht. Zij hebben de aandacht gevestigd op het belang van dit wetsontwerp dat vandaag in de plenaire zitting zal worden goedgekeurd na een vrij intense discussie in de commissie voor de Justitie. Mijnheer de minister, de beide verslaggevers hebben onderstreept dat wij hier voor een belangrijke stap voorwaarts staan. Het is belangrijk dat wij een aantal elementen in dit wetsontwerp terugvinden waarvan wij de krachtlijnen in grote mate kunnen onderschrijven. Het is een goede zaak dat de voogdij vandaag nog slechts zal worden toegepast als het kind geen enkele ouder meer heeft. Dat zal het probleem verhelpen dat de langstlevende ouder momenteel heeft als hij geconfronteerd wordt met een groot aantal administratieve formaliteiten naar aanleiding van het overlijden van de partner. Dit geeft immers aanleiding tot schrijnende toestanden. Door het feit dat de voogdij pas wordt toegepast als beide ouders overleden zijn, kan dit in belangrijke mate ondervangen worden. Verder wordt de familieraad afgeschaft. Dit is een instelling die eigenlijk voorbijgestreefd was en een loutere formaliteit geworden was. Dit hield echter een aantal verplichtingen en obstakels in voor de personen die erbij betrokken waren. De rol van de vrederechter wordt uitgebreid. Voor ons moet de vrederechter in de eerste plaats de laagdrempelige rechtsinstantie blijven. Wij vinden dat de vrederechter het best geplaatst is om in een dergelijke materie te kunnen optreden. Een andere krachtlijn waar wij ten volle achter staan is dat iedereen mag weigeren om de voogdij op zich te nemen. Het ambt van de toeziende voogd wordt geherwaardeerd. Verder is het niet onbelangrijk dat er meer aandacht naar de persoon van de minderjarige gaat. Collega Herzet heeft dit onderstreept. Zo krijgt de minderjarige hoorrecht voor aangelegenheden met betrekking tot zijn persoon vanaf 12 jaar en met betrekking tot zijn goederen vanaf 15 jaar. Niettegenstaande wij ons in de krachtlijnen van het ontwerp kunnen terugvinden en dit ontwerp vandaag zullen goedkeuren omdat dit een belangrijke stap voorwaarts betekent, is dit toch een gemiste kans. Wij hadden immers van de bespreking van het wetsontwerp kunnen gebruikmaken om een aantal andere beschermingsstatuten onder de loep te nemen, met name het voorlopig bewind, de onbekwaamheidsverklaring, de bijstand door de gerechtelijke raadsman, de bewindvoering naar aanleiding van de internering, enzovoort. Wij blijven dus inzake de diverse statuten een gefragmenteerde wetgeving hebben. Het zou een goede gelegenheid geweest zijn om in het kader van dit wetsontwerp onze wetgeving meer coherent te maken. Dan zouden wij bijvoorbeeld ook één enkele regeling hebben kunnen uitwerken voor het beheer van andermans goederen. De regeling van het huidige artikel 488bis van het Burgerlijk Wetboek had als model kunnen dienen omdat het een moderne, soepele, laagdrempelige procedure is die haar nut in de praktijk heeft bewezen. Mijnheer de minister, dit is een gemiste kans, vooral omdat men daarover in de werkgroep vrij lang heeft gediscussieerd. Het is te betreuren dat wij vrij snel over dit wetsontwerp zijn gegaan, niettegenstaande het intense werk in de commissie voor de Justitie. U zult het met mij eens zijn, mijnheer de minister, dat de andere statuten op bepaalde punten even schrijnend zijn als de huidige situaties inzake de voogdij. Indien wij meer tijd hadden uitgetrokken, zouden wij zeker een meer coherent systeem kunnen hebben bereikt. Collega's, wij hebben via de indiening van amendementen de beide statuten op elkaar trachten af te stemmen. Amendement 11 strekte ertoe de machtigingen inzake de voogdij coherenter te maken met de machtigingen inzake het voorlopig bewind. Wij hebben daarbij rekening gehouden met het wetsvoorstel van de heer Goutry inzake de voorlopige bewindvoering. Mijnheer de minister, ik hoop dat wij in het kader van de huidige besprekingen met de diverse fracties ook tot een meer coherent geheel inzake het statuut van de voorlopige bewindvoerder kunnen komen. Het is positief dat amendement 11 eenparig in de commissie voor de Justitie werd aangenomen. Mijnheer de minister, een ander element betreft de discussie over de vraag of het logisch is dat ouders voor bepaalde rechtshandelingen moeten worden gemachtigd. U zult zich deze discussie wel herinneren waar professor Cassiman de aandacht op deze problematiek vestigde, cfr artikel 378 van het Burgerlijk Wetboek, met name de machtiging van de rechtbank van eerste aanleg voor die handelingen waarvoor de voogd machtiging van de familieraad een homologatie door de rechtbank van de eerste aanleg moet bekomen . Mijnheer de minister, wij hebben de vraag gesteld of de ouders geen volheid van bevoegdheid moeten hebben. In het kader van de discussie hebben wij inderdaad gesteld dat het hier een politieke keuze betreft. Wij hadden daarover amendement 15 ingediend. Mijnheer de minister, uw antwoordde dat de volheid van bevoegdheid van de ouders haaks staat op uw ingediende wetsontwerp. De meerderheid heeft daarmee ook inge- stemd. Wij blijven bij het standpunt dat dit niet het geval is. Het wetsontwerp heeft betrekking op de voogdij en niet op het ouderlijk gezag. Dat is iets totaal anders. Het is, ons inziens, logisch dat ouders meer bevoegdheden hebben dan voogden. Dat heeft echter niet belet dat ons amendement met 11 stemmen tegen 1 werd verworpen. Mijnheer de minister, op het einde van de bespreking in de commissie voor de Justitie hebben wij een aantal amendementen ingediend die wij hebben overgenomen van de Federatie van notarissen. Wij hebben als ghostwriter gefungeerd wat evenwel niet betekent dat wij instemden met alle opmerkingen die door de notarissen werden gemaakt. Collega Erdman, ik vond het wel belangrijk dat over deze opmerkingen werd gedebatteerd. Het lijkt mij dan ook van belang dat wij ons zowel voor als tegen een aantal amendementen hebben kunnen uitspreken. Er werden een aantal amendementen aanvaard van technisch-juridische aard, met name de bepaling van de bevoegdheden van de voogd in de hypothese dat er twee voogden werden aangesteld. Collega Herzet wou daarin veel verder gaan maar zij heeft zich uiteindelijk akkoord verklaard met het compromis dat wij terzake hebben voorgesteld. Er is de lacune ten gevolge van het wegvallen van de voogd. Er werd ook een amendement aanvaard in verband met het coherent maken van de machtiging. Dit betekent dat wij in de commissie voor de Justitie een zeer goede samenwerking hebben gehad tussen de werkgroep en de Federatie van notarissen en de leden van de commissie. Mijnheer de minister, de Volksunie-fractie zal dit wetsontwerp goedkeuren. Wij wilden nog een stap verder gaan maar dit belet ons niet dit wetsontwerp vandaag goed te keuren. Ik zou u vandaag willen vragen ook de nodige aandacht te besteden aan andere aspecten van deze problematiek. Er bestaan nog schrijnende toestanden die ook een oplossing verdienen. Mijnheer de minister, ik ben van mening dat wij vandaag een grote stap voorwaarts zetten. Wij zullen dit wetsontwerp dan ook met overtuiging goedkeuren.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, colleagues, first of all, I would like to thank both rapporteurs for their report. They highlighted the importance of this bill, which will be adopted today in the plenary session after a fairly intense discussion in the Justice Committee. Mr. Minister, both reporters have emphasized that we are taking an important step forward here. It is important that we find a number of elements in this draft law of which we can largely support the strength lines. It is a good thing that custody today will only be applied if the child no longer has any parent. This will address the problem that the longest-lived parent currently has when facing a large number of administrative formalities following the death of the partner. This, of course, leads to crushing conditions. Due to the fact that guardianship is only applied when both parents have died, this can be substantially undermined. The family council is abolished. This is an institution that was actually overlooked and had become a mere formality. However, this left a number of obligations and obstacles for the persons involved. The role of the peacekeeper is expanded. For us, the peacekeeper must first and foremost remain the low-threshold judicial authority. We believe that the peace judge is best placed to act in such matters. Another strength line that we fully support is that everyone can refuse to take custody. The position of the supervisory guardian is revalued. Furthermore, it is not insignificant that more attention is paid to the person of the minor. Colleague Herzet emphasized this. For example, the minor is entitled to hear in matters relating to his person from the age of 12 and in matters relating to his property from the age of 15. Although we can find ourselves in the strengths of the design and will approve this design today because this means a major step forward, this is still a missed opportunity. In fact, we could have used the discussion of the draft law to examine a number of other protective statutes, in particular the provisional regime, the declaration of incompetence, the assistance of the judicial counselor, the administration following the internment, and so on. Therefore, we continue to have a fragmented legislation regarding the various statutes. It would have been a good opportunity to make our legislation more coherent within this draft law. Then, for example, we could have developed a single arrangement for the management of other people’s property. The regulation of the current Article 488bis of the Civil Code could have served as a model because it is a modern, smooth, low threshold procedure that has proven its usefulness in practice. Mr. Minister, this is a missed opportunity, especially since this has been discussed in the working group for quite a long time. It is regrettable that we went on this bill fairly quickly, despite the intense work in the Justice Committee. You will agree with me, Mr. Minister, that the other statutes are, on certain points, as restrictive as the current situation of guardianship. If we had spent more time, we could ⁇  have achieved a more coherent system. Through the submission of amendments, we have sought to reconcile the two statutes. Amendment 11 was intended to make the custody authorisations more coherent with the provisional authorisations. In doing so, we took into account Mr. Goutry’s bill on the provisional administration. Mr. Minister, I hope that in the context of the current discussions with the various political groups, we can also reach a more coherent overall on the status of the interim administrator. It is positive that amendment 11 was unanimously adopted in the Justice Committee. Mr. Minister, another element concerns the discussion of whether it makes sense that parents should be authorised for certain legal acts. You will remember this discussion where Professor Cassiman drew attention to this problem, cf. article 378 of the Civil Code, in particular the authorization of the court of first instance for those acts for which the guardian authorization of the family council must obtain a homologation by the court of first instance . Mr. Minister, we have asked the question whether parents should not have full powers. In the context of the discussion, we have indeed stated that this is a political choice. Amendment 15 was submitted. Mr. Minister, you answered that the fullness of the powers of the parents is contrary to your submitted bill. The majority also voted in favour. We remain in the position that this is not the case. The draft law concerns guardianship and not parental responsibility. That is something completely different. It is, in our view, logical that parents have more powers than guardians. However, this did not prevent our amendment from being rejected by 11 votes against 1. Mr. Minister, at the end of the discussion in the Committee on Justice we submitted a number of amendments that we have taken over from the Federation of Notaries. We acted as a ghostwriter, which does not mean that we agreed to all the comments made by the notaries. Mr. Erdman, I found it important that these comments were discussed. I think it is important that we have been able to speak both for and against a number of amendments. A number of amendments of a technical and legal nature were accepted, in particular the determination of the powers of the guardian in the hypothesis that two guardians were appointed. Collega Herzet wanted to go much further in this regard but she finally agreed to the compromise we have proposed in this regard. There is the gap due to the fall of the guardian. An amendment was also adopted to make the authorisation coherent. This means that in the Committee on Justice we have had a very good cooperation between the working group and the Federation of Notaries and the members of the committee. Mr. Minister, the People’s Union Group will approve this bill. We wanted to go a step further, but this does not prevent us from approving this bill today. I would like to ask you today to pay due attention to other aspects of this problem. There are still striking situations that also deserve a solution. Mr. Minister, I believe that today we are taking a big step forward. We will therefore approve this bill with conviction.

#12

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, ik zal zeer kort zijn. Mijnheer de minister, het is uiteraard geen verrassing dat onze fractie dit wetsontwerp zal goedkeuren. Wij zullen dit wetsontwerp niet alleen goedkeuren omdat dit een legislatuur-overschrijdend werk is maar omdat wij akkoord gaan met de krachtlijnen uit dit wetsontwerp. Toch zou ik een paar kanttekeningen willen maken. Ten eerste, ik heb een opmerking over de totstandkoming van wetgevend werk betreft waarbij werkgroepen decennia lang aan de slag blijven. Ik deel de mening van collega Van Hoorebeke wanneer hij zegt dat we vandaag enkel de voogdij regelen en niet de andere vormen van voogdij. Dit heeft wellicht te maken met een keuze die men aan het begin heeft gemaakt en die men blijft volgen. Op tien jaar tijd zijn er op maatschappelijk vlak nochtans de nodige evoluties geweest en dan vooral ook in het zaken- en familierecht. Uiteindelijk wordt een eindwerk afgeleverd dat misschien niet altijd de actuele tendens volgt. In de toekomst moet volgens mij dan ook worden gestreefd naar een kortere en meer intensieve manier van werken dan in dit geval. Voor het overige zal ik verwijzen naar wat collega Van Hoorebeke reeds heeft gezegd. Ik zal dit dan ook niet meer herhalen. Ten slotte wens ik enkel mijn amendement even toe te lichten. Ik wil mijn onbegrip uiten omdat dit amendement niet werd goedgekeurd. In de praktijk bestond de testamentaire voogdij. Als we dit wetsontwerp goedkeuren, wordt deze testamentaire voogdij gedeeltelijk uitgehold omdat de vrederechter hoe dan ook het laatste woord zal krijgen bij de benoeming van de voogd. Wij zijn het met u eens, mijnheer de minister, dat de vrederechter dit consciëntieus zal doen en in de overgrote meerderheid van de gevallen de testamentair aangeduide voogd zal benoemen. In 99% van de gevallen zal dat ook de juiste benoeming zijn. Op die manier en met dit ontwerp denk ik echter dat wij in 99% van die gevallen de vrederechter zinloos zullen belasten. Eigenlijk zal die een vonnis moeten vellen dat al op voorhand vaststond en dat wij hem hadden kunnen besparen. Wanneer een argument om de testamentaire voogdij uit te hollen is dat dit conflicten kan doen rijzen tussen twee families, zal dit hic et nunc ook het geval zijn. Het conflict zal dan ook ter zitting bij de vrederechter aan de oppervlakte komen, zeker wanneer die mensen heeft gehoord. Er is een goed principe dat ook werd opgenomen in de motivering van het ontwerp: eigenlijk handhaven wij het ouderlijk gezag wanneer een van de twee ouders komt te overlijden. Een van de argumenten was dat het pijnlijk overkomt als men in zulke gevallen de voogdij open stelt of er een familieraad of magistraat bij wordt betrokken. Men voelt dat als het ware aan als een wrange inmenging in de privacy. Dit geldt natuurlijk niet alleen als een van de ouders komt te overlijden, maar ook als beide ouders overlijden. Dit geldt zeker in de steeds meer voorkomende situatie van gezinnen waarin de feitelijke opvoeders van de minderjarigen niet meer dezelfden zijn als de natuurlijke ouders. Neem dat een van de twee niet de natuurlijke ouder is, maar wel jaren lang opvoeder van het minderjarige kind is geweest en jaar en dag materieel, logistiek en financieel, maar ook moreel de minderjarige heeft gesteund en opgevoed. Als dan een testamentaire voogd is aangeduid, zal men het ook in dergelijke gevallen als een wrange inmenging beschou- wen als uiteindelijk een vrederechter hierover moet oordelen. Meestal zal die wel de bevestiging van de feitelijke toestand bij vonnis bekrachtigen, maar toch zal men dit als een wrange inmenging beschouwen. Mensen zullen zich afvragen waarom er nog een vrederechter aan te pas moet komen in het kader van de feitelijke situatie en van de testamentaire aanduiding. In die zin betreur ik dat de testamentaire voogdij niet werd afgeschaft, maar gedeeltelijk uitgehold. Ik hoop dit per amendement nog kan worden verholpen.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, Ladies and Gentlemen, I will be very brief. It is, of course, no surprise that our group will approve this bill. We will approve this bill not only because it is a work that transcends the legislature, but because we agree with the strengths of this bill. Nevertheless, I would like to make a few comments. First, I would like to comment on the establishment of legislative work in which working groups continue to work for decades. I share the opinion of colleague Van Hoorebeke when he says that today we only regulate custody and not the other forms of custody. This may have to do with a choice that you made at the beginning and that you continue to follow. In the last ten years, however, there have been the necessary developments on the social level, especially in business and family law. Eventually, a final work is delivered that may not always follow the current trend. In the future, I believe that a shorter and more intensive way of working should be sought than in this case. For the rest, I will refer to what colleague Van Hoorebeke has already said. I will not repeat this again. Finally, I would like to clarify my amendment. I would like to express my misunderstanding because this amendment was not approved. In practice, there was a testamentary guardianship. If we approve this bill, this testamentary guardianship will be partially exhausted because the peace judge will in any case be given the last word when appointing the guardian. We agree with you, Mr. Minister, that the peace judge will do this conscientiously and in the vast majority of cases will appoint the guardian designated by testament. In 99% of cases, this will also be the correct appointment. However, in this way and with this design, I think that in 99% of those cases we will tax the peacekeeper meaninglessly. In fact, he will have to make a judgment that was already made in advance and that we could have saved him. When an argument for removing the testamentary custody is that this can cause conflicts between two families, this hic et nunc will also be the case. The conflict will therefore come to the surface at the sitting of the peace judge, especially when that people have heard. There is a good principle that was also included in the reasoning of the draft: in fact, we maintain parental authority when one of the two parents dies. One of the arguments was that in such cases it is painful to open custody or involve a family council or magistrates. This seems to be a serious interference in privacy. This applies not only if one of the parents dies, but also if both parents die. This is ⁇  true in the increasingly common situation of families where the actual educators of the minors are no longer the same as the natural parents. Suppose that one of the two is not the natural parent, but has been the educator of the minor child for years and has supported and educated the minor year and day material, logistical and financial, but also morally. If then a testamentary guardian has been appointed, it will also be considered in such cases as a strange interference and in the end a peace judge must judge about this. Usually, it will confirm the confirmation of the actual state of affairs in judgment, but nevertheless it will be regarded as an intrusive interference. People will wonder why another peacekeeper needs to appeal in the context of the actual situation and the testamentary designation. In this sense, I regret that the testamentary custody was not abolished, but partially removed. I hope this can be corrected by amendment.

#13

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, vooreerst mijn felicitaties aan de rapporteurs. Ik sta daarbij altijd vol bewondering voor de inspanningen die de diensten hebben geleverd om toch tijdig het verslag klaar te hebben en op degelijke wijze de weergave te geven van nogal drukke besprekingen en hoorzittingen. De spreker heeft er terecht op gewezen dat dit een erfstuk is, mijnheer de minister. Een van uw voorgangers heeft in 1990 de commissie opgericht. Blijkbaar is het noemen van namen soms nodig. Minister Wathelet heeft de commissie opgericht. Minister De Clerck heeft ze opgevolgd. minister Van Parys heeft het ondersteund en minister Verwilghen erft nu het werkstuk. In die omstandigheden is het inderdaad zo dat de commissie in tien jaar dit werkstuk heeft kunnen afleveren, wat heeft toegelaten om na onderzoek van de Raad van State een wetsontwerp in te dienen. Ik dank ook de leden van de werkgroep die wij hebben uitgenodigd en die zeer nuttige informatie hebben gegeven, evenals de Federatie van notarissen, die mij enigszins verbaasd heeft door haar accuraatheid. Ik heb nooit getwijfeld aan de deskundigheid van degenen die werden afgevaardigd. Zij hebben nuttige bijdragen geleverd en hebben geen blijk gegeven van enig lobbywerk of betrokkenheid. Ook de commissieleden hebben elk vanuit hun invalshoek bijgedragen tot het geheel. De heer Verherstraeten en mevrouw Herzet hebben de grote krachtlijnen onderstreept. Ik zal daarop niet meer ingaan. Er rust nu een enorme verantwoordelijkheid op de vrederechter. Het belang van het kind zal steeds primair moeten worden beoordeeld, zowel wat de persoon als wat de bescherming van de goederen betreft. Velen en de heer Van Hoorebeke in het bijzonder hebben erop gewezen dat wij tot een eenvormig systeem van bescherming inzake goederen van alle onbekwamen zouden moeten komen. Ik ben daarom tevreden dat het voorstel van de heer Goutry volgende week nog zal kunnen worden geagendeerd. Laten we hopen dat het zich nu in een finale fase bevindt, waarbij eenieder zich akkoord kan verklaren over een formule. Dat zal een bijdrage leveren tot die eenvormigheid waarvoor werd gepleit en die essentieel is. Ik zal niet herhalen wat de heer Verherstraeten zonet zei. Wanneer we opteren voor een volheid van bevoegdheid van de overlevende ouder, dan moeten we niet blind zijn voor de realiteit van vandaag. De overlevende ouder is, in sommige gevallen, niet noodzakelijk de best geplaatste persoon. Ik denk aan ouders die uit de echt gescheiden zijn, aan situaties waar tussenkomst van derden is geweest, aan omstandigheden waar de opvoeding jarenlang door nieuwe echtgenoten werd gegeven. Ik spreek dan nog niet van de onmiskenbare bijdrage die grootouders in die omstandigheden soms leveren. We moeten daar oog voor hebben, maar in het kader van dit ontwerp moeten wij ook vertrouwen geven aan de vrederechter die met alle informatie die hij nu zelf zal kunnen opvragen en eventueel krijgen goed geplaatst is om deze controletaak uit te oefenen. Mijnheer de voorzitter, wat het ontwerp zelf betreft wil ik in het kader van mogelijke latere discussies onderstrepen dat wij in de overlegcommissie een pragmatische benadering van het probleem rond de artikelen 77 en 78 van de Grondwet, hebben kunnen bereiken. Wij hebben de splitsing naar best vermogen doorgevoerd. De Senaat zal in ieder geval gevat worden door een van de ontwerpen. Aangezien één ontwerp een aangelegenheid betreft die bicameraal moet worden beoordeeld, zal het andere ontwerp door de Senaat worden geëvoceerd en misschien terug naar de overlegcommissie worden verzonden indien men op het een of andere punt niet met de splitsing kan akkoord gaan. Dit is de pragmatische oplossing van dit probleem in de hoop dat dit ontwerp effectief snel wet zou kunnen worden. 1990-2000, het zou mooi zijn. Ik heb nog geweten dat er discussie was over de rol van de Senaat omdat wetsontwerpen heen en weer gingen gedurende tien jaar. Nu gebeurt dit maar in één richting. We moeten vanzelfsprekend nog afwachten wat de besprekingen in de Senaat zullen opleveren. Laten we ten behoeve van de minderjarigen die moeten worden beschermd worden, hopen dat hier een oplossing kan worden geboden.

Translated text

First of all, my congratulations to the rapporteurs. In this context, I am always full of admiration for the efforts made by the services to yet timely prepare the report and properly represent rather busy discussions and hearings. The speaker correctly pointed out that this is a heritage, Mr. Minister. One of your predecessors established the commission in 1990. Apparently, naming names is sometimes necessary. Minister Wathelet established the committee. Minister De Clerck followed them. Minister Van Parys has supported it and Minister Verwilghen now inherits the workpiece. In those circumstances it is indeed true that the committee has been able to deliver this workbook in ten years, which has allowed to submit a draft law after examination by the Council of State. I also thank the members of the working group that we invited and who provided very useful information, as well as the Federation of Notaries, who surprised me somewhat by its accuracy. I never doubted the expertise of those who were delegated. They have made useful contributions and have not shown any lobbying or involvement. Each member of the committee contributed to the whole from its own point of view. Mr. Verherstraeten and Mrs. Herzet emphasized the major strength lines. I will not go into this anymore. There is a huge responsibility on the peacekeeper. The best interests of the child will always have to be considered primarily, both in terms of the person and in terms of the protection of the property. Many, and Mr. Van Hoorebeke in particular, have pointed out that we should come to a uniform system of protection for the property of all the disabled. I am therefore pleased that Mr. Goutry’s proposal will be able to be scheduled next week. Let us hope that it is now in a final phase, where everyone can agree on a formula. This will contribute to the uniformity that was promoted and which is essential. I will not repeat what Mr. Verherstraeten recently said. When we opt for a fullness of authority from the surviving parent, then we should not be blind to today’s reality. The surviving parent is, in some cases, not necessarily the best-placed person. I think of parents who are really separated, of situations where there has been intervention of third parties, of circumstances where the education was given for years by new spouses. I am not talking about the indisputable contribution that grandparents sometimes make in those circumstances. We must be aware of this, but within the framework of this draft we must also give confidence to the peace judge who, with all the information that he will now be able to obtain and possibly obtain himself, is well placed to carry out this control task. Mr. Speaker, as regards the draft itself, in the context of possible subsequent discussions, I would like to emphasize that in the consultation committee we have been able to reach a pragmatic approach to the problem surrounding Articles 77 and 78 of the Constitution. We performed the division to the best of ability. The Senate will at least be affected by one of the drafts. Since one draft concerns a matter to be assessed bicamerally, the other draft will be evoked by the Senate and may be sent back to the consultation committee if one cannot agree on the split at some point. This is the pragmatic solution to this problem in the hope that this design could effectively quickly become law. 1990-2000, it would be nice. I still knew that there was discussion about the role of the Senate because bills went back and forth over ten years. Now this is only going in one direction. Of course, we still have to wait to see what the discussions in the Senate will bring. For the benefit of the minors who need to be protected, let us hope that a solution can be offered here.

#14

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, de bespreking in de commissie verliep zo snel zodanig dat dit punt al was besproken toen ik terugkwam. Daarom wens ik vandaag in het kader van deze internationale overeenkomst het belang van een duurzaam beheer van tropisch hardhout te onderstrepen. In 1992 was een van de beginselen die door de UNCTAD-conferentie werden aangenomen de verklaring aangaande het beheer, het behoud en de duurzame ontwikkeling van alle soorten bossen. Jammer genoeg ontbreekt nog steeds een juridisch bindende overeenkomst zoals die wel voor biodiversiteit werd afgesloten. Dit maakt dat een duurzaam beheer van bossen op dit moment niet echt juridisch afdwingbaar is. Vandaar het belang van deze internationale overeenkomst waarmee wij vandaag instemmen. Zij is van toepassing op meer dan 80% van het geheel van de tropische bossen en ze vertegenwoordigt 95% van de internationale handel in tropisch hout. In 1994 kwamen de leden van de internationale organisatie in tropisch hout overeen om uiterlijk in 2000 te komen tot het duurzaam beheer van hun bossen. Wij zijn ondertussen in het jaar 2000, maar van duurzaam beheer van alle bossen zijn wij nog ver verwijderd. Toch zitten in deze overeenkomst, ten opzichte van de vorige van 1983, heel wat positieve punten die een meer duurzaam beheer zullen garanderen. Tevens vraag ik de aandacht voor een aantal blijvende relevante problemen. Hoewel wij kunnen discussiëren over het feit of Brazilië nog bij de ontwikkelingslanden behoort, zijn ze officieel nog lid van de groep die gemakshalve ontwikkelingslanden worden genoemd. Een tijd geleden is in het Braziliaans Parlement een voorstel van wet weerhouden dat tot doel had de helft van het Amazonewoud op het spel te zetten. Met deze internationale handelsovereenkomst zijn ook de rechten van de inheemse volkeren lang niet gegarandeerd. Mijnheer de voorzitter, ik wens het initiatief van het FSC onder de aandacht te brengen, ten eerste, omdat het een garantie biedt voor een duurzaam beheer van bossen en, ten tweede, omdat het op dit moment het enig internationaal erkend en onafhankelijk certificatie-orgaan is dat de garantie kan bieden op een duurzame toekomst voor tropische wouden en haar bewoners. Ook in België is een FSC-werkgroep actief. Als wij weten dat 62% van ons houtverbruik wordt ingevoerd, kunnen wij het belang van de toepassing van dat certificaat niet genoeg onderstrepen. FSC heeft de ambitieuze doelstelling om tegen 2005 tot 200 miljoen hectare bos te laten controleren op hun duurzaam beheer. Wij zullen er dan ook op toezien dat het gebruik van gecertificeerd hout in België maximale kansen krijgt.

Translated text

Mr. Speaker, the discussion in the committee went so quickly that this point had already been discussed when I returned. That is why I would like today, in the context of this international agreement, to emphasize the importance of a sustainable management of tropical hardwood. In 1992, one of the principles adopted by the UNCTAD Conference was the Declaration on the management, conservation and sustainable development of all types of forests. Unfortunately, there is still a lack of a legally binding agreement such as that which was concluded on biodiversity. This makes sustainable forest management not actually legally enforceable at the moment. Hence the importance of this international agreement to which we agree today. It applies to more than 80% of the total tropical forests and it represents 95% of the international trade in tropical timber. In 1994, the members of the International Organisation in Tropical Wood agreed to reach a sustainable management of their forests by the year 2000. We are now in the year 2000, but we are still far from sustainable management of all forests. Nevertheless, compared to the previous agreement of 1983, this agreement contains a number of positive points that will guarantee a more sustainable management. I also call attention to a number of persistent relevant issues. While we can discuss whether Brazil still belongs to the developing countries, they are still officially a member of the group called developing countries for convenience. A few months ago, the Brazilian parliament rejected a bill aimed at putting half of the Amazon forest at risk. This international trade agreement has long failed to guarantee the rights of indigenous peoples. Mr. Speaker, I would like to draw attention to the FSC initiative, firstly because it provides a guarantee for sustainable forest management and secondly because it is currently the only internationally recognised and independent certification body that can provide the guarantee for a sustainable future for tropical forests and its inhabitants. A FSC working group is also active in Belgium. If we know that 62% of our timber consumption is imported, we cannot sufficiently emphasize the importance of applying that certificate. FSC has the ambitious goal to have up to 200 million hectares of forest inspected for their sustainable management by 2005. We will therefore ensure that the use of certified wood in Belgium has maximum opportunities.

#15

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, je suis désolé pour ce rapport exclusivement oral qui sera un peu plus long que d'habitude. Notre commission a examiné le présent projet au cours de ses réunions des 4 et 5 juillet. Dans son exposé, le ministre des Finances indique que le projet soumis s'inscrit dans le cadre de la réalisation de la déclaration gouvernementale qui prévoit un abaissement progressif de la pression fiscale et parafiscale. Il rappelle que la suppression progressive de la CCC a été entamée par la loi du 24 décembre 1999 pour les revenus les plus bas et était limitée aux exercices 2000 et 2001. Le projet soumis concrétise l'engagement du gouvernement de poursuivre et d'achever la suppression complète de la contribution complémentaire de crise en matière d'impôt des personnes physiques et d'impôt des nonrésidents, la suppression totale intervenant pour les revenus de l'année 2003. Le ministre des Finances souligne les effets positifs sur l'économie de cette suppression et se réfère sur ce point aux perspectives économiques 2000-2005 du Bureau du plan, qui met au crédit de la suppression de la CCC une hausse de croissance de 0,2% ainsi qu'une progression de l'emploi de 3 700 unités. La diminution de la contribution sera répercutée dans le précompte à partir des revenus de l'année 2001 pour arriver à une intégration complète en 2003. Au cours de la discussion générale, M. Pieters souligne le manque de cohérence de la procédure de démantèlement. Il plaide pour la suppression en une seule fois et s'interroge sur les raisons du maintien de la contribution pour les entreprises. Par ailleurs, selon lui, le démantèlement progressif de la contribution crée une discrimination supplémentaire en défaveur des couples mariés et il dépose un amendement visant à doubler, pour les couples mariés, les montants de revenus imposables globalement prévus à l'article 2. Votre rapporteur se réjouit de la concrétisation de l'engagement du gouvernement de supprimer totalement la CCC au plus tard pour les revenus de 2003. Il insiste pour que l'intégration dans les précomptes soit aussi totale et rapide que possible, s'appuyant sur l'avis non équivoque du Conseil d'Etat. A défaut, des recours fondés pourraient être introduits. Il regrette que l'accélération de la croissance n'ait pas eu pour effet logique l'accélération du démantèlement, avec pour effet positif complémentaire la simplification des textes. Il s'étonne et déplore le combat d'arrière-garde mené par plusieurs partis de la coalition, qui a eu pour effet d'empêcher d'accélérer le démantèlement et de maintenir la contribution sur l'impôt des sociétés. M. Borginon estime logique de donner priorité au démantèlement de la contribution complémentaire de crise en période de haute conjoncture, mais considère qu'on ne peut diminuer la pression fiscale avant de s'être assuré que l'Etat dispose des moyens suffisants pour accomplir à tous les niveaux de pouvoir l'ensemble de ses tâches. Il critique la discrimination, même temporaire, à l'égard des couples mariés et craint que la réforme fiscale annoncée ne respecte pas la neutralité vis-à-vis des choix de vie. De plus, il aurait préféré que la suppression de la CCC soit intégrée à la future réforme. M. Viseur estime que, si la Belgique est sortie de la crise économique, il n'en va pas de même sur le plan social et budgétaire. Le chômage et le nombre de minimexés restent importants dans certaines régions et notre dette publique s'élève encore à 111% du PIB. Il estime en conséquence normal de procéder de manière progressive et non en une fois à la suppression de la CCC et se réjouit que le gouvernement ait commencé par les revenus les plus bas. Il attire l'attention du gouvernement sur le sort des personnes dont les revenus n'atteignent pas le minimum imposable et pour lesquelles d'autres mesures devraient être prises. M. Poncelet considère logique la suppression de la CCC vu l'évolution très favorable de la situation économique. Cet impôt ayant été introduit en une seule fois, il lui paraît plus logique de la supprimer en une seule fois également. Il demande des précisions sur la répercussion de la diminution dans les précomptes et fait remarquer que la mesure proposée est linéaire. Mme Moerman se réjouit de la suppression de la contribution même si elle aurait préféré qu'elle soit supprimée en une seule fois. Elle fait remarquer à quel point il est difficile de supprimer un impôt lorsqu'il a été instauré et constate que la CCC continuera à être prélevée sur l'impôt des sociétés. Dans sa réponse, le ministre insiste sur le fait que notre pays sort aujourd'hui de la crise de ses finances publiques. L'engagement pris à l'égard des autorités européennes d'atteindre l'équilibre budgétaire en 2002 sera déjà atteint l'an prochain et peut-être même fin de cette année. La mesure de démantèlement anticipe l'équilibre budgétaire puisque la suppression sera totale pour les bas revenus avant même la date à laquelle le gouvernement s'est engagé à atteindre cet équilibre. Il n'exclut d'ailleurs pas d'accélérer encore le démantèlement de la contribution si une majorité se dégageait en ce sens. Concernant l'impôt des sociétés, le ministre rappelle que le gouvernement a décidé de donner la priorité à la réduction de l'impôt sur le travail, et, pour les entreprises, à la réduction des charges sociales en vue de sauvegarder leur compétitivité. De plus, une réforme de l'ISOC est prévue et le Conseil supérieur des finances a été chargé d'une étude sur une diminution des taux nominaux ainsi que sur des mesures spécifiques en faveur des PME. Quant à la prétendue discrimination à l'égard des couples mariés, le ministre souligne le caractère très transitoire des mesures proposées, la question étant entièrement résolue en 2003 et déjà partiellement résolue en 2001 via l'intégration dans les précomptes. En effet, dès 2001, l'ensemble des contribuables bénéficiera d'une réduction d'au moins 1%, l'année suivante, d'au moins 2%, et la troisième année de la totalité, soit 3%. Le ministre s'engage d'ailleurs à procéder de la même manière dans le cadre de la future réforme fiscale et à répercuter le plus rapidement possible l'impact des réductions d'impôt dans le calcul du précompte professionnel. Le ministre conclut en réponse à M. Borginon que, la contribution complémentaire de crise étant un impôt spécifique directement liée à la crise économique, elle ne devra pas être intégrée dans la situation fiscale globale du contribuable lorsqu'il s'agira d'évaluer l'impact de la réforme fiscale par rapport à aujourd'hui. L'ensemble du projet a été adopté par 11 voix et 2 abstentions. Mon propos personnel sera également extrêmement bref, monsieur le président, vu que j'ai déjà eu l'occasion d'intervenir à plusieurs reprises sur ce même sujet et que je pense que mon point de vue est connu. D'abord, je me réjouis que la promesse du gouvernement de supprimer totalement la contribution complémentaire de crise pour tous les contribuables/personnes physiques soit déjà concrétisée par une loi. Beaucoup dans l'opposition pensaient, il n'y a pas si longtemps, que cette loi n'arriverait jamais. Deuxièmement, comme tout le monde, j'ai assisté par presse interposée au combat d'arrière-garde mené par plusieurs partis de la coalition: ce combat contre la logique et la simplification législative m'a déc¸u. Je n'en dirai pas davantage ici. Troisièmement, l'essentiel est réalisé puisque la CCC va disparaître et que le barème du précompte en tiendra compte, sous peine d'ailleurs de recours fondés si on ne le faisait pas, dussé-je en introduire un moi-même. Enfin, rendez-vous à la rentrée de septembre pour la réforme globale de l'IPP et la réduction du taux nominal de l'impôt des sociétés, impôt qui n'a pas bénéficié du démantèlement de la CCC, et dont le taux est le plus élevé par rapport à nos principaux concurrents économiques.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Minister, dear colleagues, I apologize for this exclusively oral report which will be a little longer than usual. Our committee examined this project during its meetings on 4 and 5 July. In his presentation, the Minister of Finance indicates that the submitted project is part of the implementation of the government statement that provides for a gradual reduction of the fiscal and para-fiscal pressure. It recalls that the gradual abolition of the CCC was initiated by the Law of 24 December 1999 for the lowest income and was limited to the 2000 and 2001 fiscal years. The draft submitted concretizes the government’s commitment to continue and complete the complete elimination of the crisis complementary contribution in the field of natural persons tax and non-resident tax, the total elimination taking place for the 2003 income. The Minister of Finance highlights the positive effects on the economy of this abolition and refers to the 2000-2005 economic outlook of the Plan Bureau, which credits the abolition of CCC a 0.2% increase in growth and an increase in employment of 3,700 units. The reduction of the contribution will be reflected in the pre-count from the income of 2001 to reach a full integration in 2003. During the general discussion, Mr. Pieters highlights the lack of consistency in the dismantling procedure. He pledges for the removal in a single time and questions the reasons for ⁇  ⁇ ining the contribution. Furthermore, according to him, the gradual dismantling of the contribution creates additional discrimination against married couples and he submits an amendment aimed at doubling, for married couples, the amounts of taxable income overall provided for in Article 2. Your rapporteur welcomes the implementation of the government’s commitment to completely eliminate CCC at the latest for 2003 revenue. He insists that the integration into the pre-accounts should be as complete and quick as possible, based on the unequivocal opinion of the State Council. Otherwise, reasonable appeals could be brought. He regrets that the acceleration of growth did not have a logical effect of accelerating dismantling, with a complementary positive effect of simplifying texts. He is surprised and regrets the back guard struggle carried out by several coalition parties, which prevented the acceleration of dismantling and ⁇ ined the corporate tax contribution. by Mr. Borginon considers it logical to prioritize the dismantling of the complementary crisis contribution in periods of high economic conditions, but considers that the tax pressure cannot be reduced until it has been assured that the State has sufficient resources to carry out all its tasks at all levels of power. He criticizes discrimination, even temporary, against married couples and fears that the announced tax reform does not respect neutrality in life choices. Moreover, he would have preferred that the removal of the CCC be integrated into the future reform. by Mr. Viseur believes that, if Belgium has come out of the economic crisis, it is not the same on the social and budgetary level. Unemployment and the number of minimexes remain high in some regions and our public debt still stands at 111% of GDP. He thus considers it normal to proceed gradually and not at once to remove the CCC and welcomes that the government has started with the lowest incomes. It draws the government’s attention to the fate of persons whose income does not reach the taxable minimum and for whom other measures should be taken. by Mr. Poncelet considers it logical to remove the CCC given the very favorable evolution of the economic situation. Since this tax has been introduced once, it seems more logical to remove it once too. He asks for clarifications on the impact of the decrease in pre-accounts and notes that the proposed measure is linear. Ms. Moerman welcomes the removal of the contribution even though she would have preferred it to be removed once. She points out how difficult it is to remove a tax when it has been introduced and notes that CCC will continue to be levied from corporate tax. In his response, the minister insists on the fact that our country today comes out of the crisis of its public finances. The commitment made to the European authorities to ⁇  fiscal balance in 2002 will already be achieved next year and ⁇  even by the end of this year. The dismantling measure anticipates the budget balance since the removal will be total for low-income people even before the date on which the government has committed to reaching that balance. He does not exclude any further acceleration of the dismantling of the contribution if a majority came out in this direction. Regarding corporate tax, the Minister recalls that the government has decided to give priority to the reduction of labor tax, and, for companies, to the reduction of social burdens in order to safeguard their competitiveness. In addition, a reform of the ISOC is planned and the Higher Finance Council has been commissioned to study a reduction in nominal rates as well as specific measures in favour of SMEs. Regarding the alleged discrimination against married couples, the Minister emphasizes the very transitory nature of the proposed measures, the issue being fully resolved in 2003 and already partially resolved in 2001 through the integration into the pre-accounts. In fact, from 2001, all taxpayers will benefit from a reduction of at least 1%, the following year, at least 2%, and the third year of the total, or 3%. The Minister undertakes to proceed in the same way in the framework of the future tax reform and to reflect as quickly as possible the impact of tax reductions in the calculation of the professional prepayment. The Minister concludes in response to Mr. Borginon argues that, since the crisis complementary contribution is a specific tax directly linked to the economic crisis, it will not have to be integrated into the taxpayer’s overall tax situation when it comes to assessing the impact of the tax reform compared to today. The proposal was approved by 11 votes and 2 abstentions. My personal speech will also be extremely brief, Mr. Speaker, given that I have already had the opportunity to speak several times on the same subject and that I think my point of view is known. First, I look forward to the fact that the government’s promise to completely eliminate the complementary crisis contribution for all taxpayers/physical persons is already realised by a law. Many in the opposition thought, not so long ago, that this law would never come. Secondly, like everyone else, I witnessed the back guard struggle conducted by several coalition parties: this struggle against logic and legislative simplification disappointed me. I will not say more here. Thirdly, the essential is realized since the CCC will disappear and that the barem of the pre-count will take into account, in spite of otherwise justified appeals if we did not, should I introduce one myself. Finally, come back to September for the comprehensive reform of the IPP and the reduction of the nominal rate of corporate tax, tax that has not benefited from the dismantling of the CCC, and whose rate is the highest compared to our main economic competitors.

#16

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, ik moet u bij mijn inleiding al corrigeren. Het ontwerp waarvan sprake is op 4 juli om 9.50 uur op onze banken beland. U hebt daarnet verwezen naar 3 juli. De minister kan bevestigen dat het wetsontwerp tien minuten voor de aanvang van de bespreking is rondgedeeld. Dit zegt meer over de werkwijze van de regering dan over de werkzaamheden van de Kamer. Ten eerste, de CVP-Kamerfractie zal dit ontwerp steunen en goedkeuren. Voornamelijk dankzij het beleid van de vorige coalitie is er een verbetering gekomen in de economische toestand die de afbouw van de aanvullende crisisbijdrage mogelijk maakt. De huidige minister van Financiën beweert, in contradictie met wat hij vroeger vanuit de oppositie zei, dat de crisis enkel voorbij is voor de natuurlijke personen. Voor de vennootschappen is de crisis nog niet voorbij. Mijnheer van Weddingen, wat dat betreft zou ik mezelf niet te veel illusies maken. Ten tweede, wil ik toelichting geven bij het amendement dat wij aan deze plenaire vergadering voorleggen. Na een uitvoerige en onderbouwde toelichting van collega Pieters hebben wij dit amendement door de balorige meerderheid zien verwerpen. Dit amendement strekt ertoe de Kamer en de publieke opinie in ons land kennis te laten nemen van de houding van deze meerderheid ten aanzien van het dossier van de discriminaties van de gehuwden, onder meer inzake de fiscaliteit. Het is de tweede maal op een jaar tijd dat deze meerderheid inzake fiscale discriminaties van gehuwden niets doet. Integendeel, de zaak verergert. Het eerste element was het feit dat de beperkte verhoging van het belastingvrij minimum ten belope van 1000 Belgische frank zoals beslist en uitgevoerd in de begroting van 1999, niet werd hernomen in 2000. Dat was de eerste keer dat de regering tegen haar eigen regeerakkoord in de zaak van de gerechtvaardigde vragen van de gehuwden inzake opheffing van fiscale discriminaties, verloochende. Het tweede element is de wijze waarop de gefaseerde afbouw van deze aanvullende crisisbijdrage op de inkomsten van natuurlijke personen georganiseerd is. De regering voert hierdoor een nieuwe fiscale discriminatie van gehuwden in. De crisisbelasting wordt geheven op het gezamenlijk belastbaar inkomen. Het feit dat de gefaseerde afschaffing van deze crisisbelasting gekoppeld is aan de hoogte van het gezamenlijk belastbaar inkomen, is uiteraard zwaar nadelig voor de gehuwden. In de plaats van de afschaffing van fiscale discriminatie te bevorderen, zoals beoogd in het regeerakkoord en waarnaar wij ook streven, vergroot deze fasegewijze afbouw, deze fiscale discriminatie. Ik geef een voorbeeld. Wanneer twee mensen hic et nunc, met elk een beroepsinkomen van 750 000 frank besluiten volgend jaar te trouwen, dan zien zij op het moment dat zij huwen hun crisisbijdrage verhogen. Voor het inkomstenjaar 2001, aanslagjaar 2002 betalen ze immers geen aanvullende crisisbijdrage meer. Voor het inkomstenjaar 2002, aanslagjaar 2003 betalen ze als gehuwden opnieuw van 0 naar 1% crisisbijdrage. Deze constructie is voor ons onaanvaardbaar, niet om redenen van complexiteit zoals de heer van Weddingen heeft opgemerkt, maar om het feit dat zij de fiscale discriminatie ten nadele van de gehuwden versterkt. Wij willen via dit amendement een verdubbeling van het in aanmerking genomen belastbaar inkomen voor gehuwden bepleiten. Door ons voorstel zouden gehuwden en samenwonenden ook bij de afbouw van de crisisbelasting gelijk behandeld worden. Tot daar de toelichting bij onze houding en het amendement. Tot slot wil ik nog de uitspraak die de heer van Weddingen zojuist deed onderstrepen. In niet mis te verstane bewoordingen heeft hij op een probleem in de coalitie gewezen en op het gebrek aan cohesie met betrekking tot dit wetsontwerp. Ik citeer de heer Van Weddingen even in het Nederlands. Hij heeft gesproken over het achterhoedegevecht. Mijnheer Tavernier, het is duidelijk dat dit gericht was tot zijn coalitiepartners. Dit is een voorteken van het gebrek aan cohesie dat deze meerderheid tentoonspreidt. Dat laat het slechtste vermoeden voor de globale belastinghervorming die nu al zoveel maanden met veel poeha is aangekondigd. Zowel aan de heer Van Weddingen als de socialistische collega's maar vooral aan de groene collega's wil ik zeggen: fasten seatbelts. Wij zullen met zeer veel belangstelling toekijken hoe u vanuit uw uiteenlopende standpunten en met achterhoedegevechten zult proberen om een presentabele belastinghervorming voor te leggen.

Translated text

I have to correct you in my introduction. The design in question arrived in our banks on 4 July at 9.50 a.m. You referred to July 3. The Minister can confirm that the draft law has been rounded up ten minutes before the start of the discussion. This says more about the work of the government than about the work of the Chamber. First, the CVP Chamber Faction will support and approve this draft. Mainly thanks to the policies of the previous coalition, there has been an improvement in the economic situation that allows the reduction of the additional crisis contribution. The current Minister of Finance claims, contrary to what he previously said from the opposition, that the crisis is over only for the natural persons. For companies, the crisis is not over. Mr. Van Weddingen, in this regard, I would not make myself too many illusions. Secondly, I would like to explain the amendment we are submitting to this plenary session. After a comprehensive and substantiated explanation from Mr. Pieters, we have seen this amendment rejected by a bitter majority. This amendment aims to inform the House and the public opinion in our country of the position of this majority with regard to the dossier of the discrimination against married persons, including on taxation. This is the second time in a year that this majority does nothing about the tax discrimination of married people. On the contrary, the case is worsening. The first element was the fact that the limited increase of the tax-free minimum of 1000 Belgian francs as decided and implemented in the 1999 budget was not renewed in 2000. That was the first time that the government denied its own government agreement in the case of the legitimate questions of married couples on the elimination of tax discrimination. The second element is the way in which the gradual reduction of this additional crisis contribution to the income of natural persons is organised. The government is introducing a new tax discrimination against married couples. The crisis tax is levied on the jointly taxable income. The fact that the phased abolition of this crisis tax is linked to the level of the jointly taxable income is, of course, severely detrimental to married couples. Instead of promoting the abolition of tax discrimination, as envisaged in the Government Agreement and to which we strive, this phase-by-phase reduction increases this tax discrimination. I give an example. When two people hic et nunc, each with an employment income of 750,000 francs, decide to marry next year, they see their crisis contribution increasing at the time they marry. For the 2001 income year, the 2002 income year, they no longer pay any additional crisis contribution. For the 2002 income year, the 2003 income year, as married, they pay again from 0 to 1% crisis contribution. This construction is unacceptable to us, not for reasons of complexity as Mr. van Weddingen has noted, but because it reinforces tax discrimination to the detriment of the married. With this amendment, we would like to advocate a doubling of the eligible taxable income for married persons. By our proposal, married and cohabiting persons would also be treated equally in the reduction of the crisis tax. Here is the explanation of our position and the amendment. Finally, I would like to emphasize the judgment that Mr. Van Weddingen just made. In unmistakable terms, he pointed out a problem in the coalition and the lack of cohesion with regard to this bill. I quote Mr Van Weddingen in Dutch. He talked about the backbone fight. Mr. Tavernier, it is clear that this was aimed at his coalition partners. This is a sign of the lack of cohesion that this majority exhibits. That leaves the worst presumption for the global tax reform that has been announced with much poeha for so many months now. I would like to say to Mr Van Weddingen and the socialist colleagues, but especially to the green colleagues: fasten seat belts. We will be very interested to see how you will try to propose a presentable tax reform from your various points of view and with back-to-back struggles.

#17

Official text

                    
                    Monsieur le président, monsieur le ministre, chers collègues, je tiens tout d'abord à remercier M. van Weddingen pour son rapport court et rapide, c'est vrai, mais néanmoins complet. J'ai cru y retrouver l'essentiel de tout ce qui a été dit en commission. La CCC sera démantelée: c'est tant mieux, car personne n'aime payer des impôts lorsque ce n'est pas nécessaire. Il est normal de démanteler cette CCC puisque les prochains budgets seront en équilibre. C'est ce qu'il fallait faire mais pas ce qu'il fallait faire en une fois: la logique, me semble-t-il, est de démanteler la cotisation complémentaire de crise au fur et à mesure que l'on démantèle la dette, du moins l'excès de dette, vu qu'elle n'arrivera jamais à zéro. Néanmoins, progressivement, nous pouvons supprimer cette CCC. On ne peut pas le faire en une fois parce qu'aujourd'hui, il y a toujours 10 000 milliards de dette publique en Belgique, ce qui représente environ 1 million par habitant. Un nouveau-né dans notre pays porte symboliquement une dette d'un million sur les épaules, et 10 000 milliards représentent plus de 100% du PNB. Si la crise économique est effectivement résolue et si la crise financière est en bonne voie de l'être, il ne faut pas oublier - comme l'a d'ailleurs rappelé le rapporteur - que les autres crises, sociale et environnementale, ne le sont pas. La crise sociale existe encore à des niveaux différents selon les régions mais il faut qu'elle puisse être résolue partout et, pour cela, il faudra dégager des moyens. Quant à la crise environnementale, elle n'est pas résolue non plus. Si on se base sur les prévisions du Bureau du plan, nos engagements par rapport à Kyoto ne sont pas observés. Donc, nous avons aussi besoin de moyens pour résoudre des problèmes de société de ce type-là car ils sont aussi importants que la dette. Il fallait commencer à démanteler cette cotisation par les plus bas revenus. C'est ce qui a été fait. C'est la bonne voie qui est empruntée et nous voterons donc ce projet, comme les libéraux et les socialistes. Je voudrais faire remarquer à M. Leterme que la cohésion, c'est au moment du vote qu'on peut la juger et non en d'autres temps, au travers des articles de journaux.

Translated text

First of all, I would like to thank Mr. Van Weddingen for his short and quick report, this is true, but nevertheless complete. I thought I would recall most of what was said in the committee. The CCC will be dismantled: this is so much better, because nobody likes to pay taxes when it’s not necessary. It is normal to dismantle this CCC since the next budgets will be balanced. This is what should be done but not what should be done at once: the logic, I think, is to dismantle the complementary crisis contribution as the debt is dismantled, at least the excess debt, since it will never reach zero. However, gradually, we can remove this CCC. One cannot do it at once because today, there are still 10 trillion public debt in Belgium, which represents about 1 million per capita. A newborn in our country symbolically carries a debt of one million on its shoulders, and 10,000 billion represents more than 100% of the GDP. If the economic crisis is effectively resolved and if the financial crisis is on its way to be, we must not forget – as the rapporteur has also recalled – that the other crises, social and environmental, are not. The social crisis still exists at different levels depending on the regions, but it must be resolved everywhere and, for this, it will need to create resources. The environmental crisis is also unresolved. Based on the forecasts of the Plan Bureau, our commitments to Kyoto are not fulfilled. So we also need means to solve such social problems because they are as important as debt. It was necessary to start dismantling this contribution from the lowest incomes. That is what was done. This is the right path that is taken and so we will vote for this project, like the Liberals and Socialists. I would like to point out Mr. Later than cohesion, it is at the moment of the vote that one can judge it and not at other times, through newspaper articles.

#18

Official text

                    
                    Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, collega's, ik zal als laatste spreker niet herhalen wat reeds werd gezegd. Ik wil echter onderstrepen dat wij niet anders dan verheugd kunnen zijn over dit wetsontwerp. Door deze maatregel wordt immers voortgewerkt aan de afbouw van de crisisbelasting, die met de wet van 24 december 1999 werd aangevat. Nu wordt ons een volledig, wettelijk tijdschema voorgelegd voor de volledige verdwijning van de aanvullende crisisbijdrage op de inkomsten van natuurlijke personen in het aanslagjaar 2004. Sceptici die met de belofte van de regering in het najaar van 1999 geen genoegen namen, worden hiermee voorgoed de mond gesnoerd. Bovendien zal deze geleidelijke afbouw vanaf de inkomsten van het jaar 2001 ook in de voorheffingen worden gerepercuteerd. Ik wil een kritische noot laten horen. De heer Leterme zal dit waarschijnlijk als een gebrek aan cohesie beschouwen. Dat is het echter niet. Dit dossier bewijst nogmaals ten overvloede dat de afschaffing van een punctuele belasting, die werd ingevoerd om aan een bepaalde situatie het hoofd te bieden, zelden met dezelfde snelheid en volledigheid als de uitvoering ervan gepaard gaat. Ik heb het met name over het behoud van de aanvullende crisisbijdrage voor de vennootschappen, hoewel we dit in een geheel van reeds genomen maatregelen om het bedrijfsklimaat te verbeteren, moeten situeren. Als liberaal kan ik niet anders dan zeggen dat dit het bewijs is dat men niet twee keer maar vele keren moet nadenken alvorens een belasting in te voeren omdat men er zeer moeilijk weer vanaf geraakt. Mijnheer de minister, wij zullen dit ontwerp goedkeuren in afwachting van uw voorstellen inzake een algehele fiscale hervorming in het najaar.

Translated text

Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Minister, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker, Mr. Speaker. However, I would like to emphasize that we can only be pleased with this bill. This measure continues the reduction of the crisis tax, which was initiated by the Act of 24 December 1999. Now we are presented with a complete, legal timetable for the complete disappearance of the additional crisis contribution to the income of natural persons in the financial year 2004. Skeptics who were not satisfied with the government’s promise in the autumn of 1999 are thus forever cut off. Furthermore, this gradual reduction from the 2001 income will also be reflected in the advance duties. I want to hear a critical note. Mr. Leterme will probably see this as a lack of cohesion. However, it is not. This documentation once again proves abundantly that the abolition of a punctual tax, which was introduced to cope with a particular situation, is rarely accompanied by the same speed and completeness as its implementation. I am speaking in particular about ⁇ ining the additional crisis contribution for companies, although we must situate this in a set of measures already taken to improve the business environment. As a liberal, I can only say that this is the proof that one must not think twice but many times before introducing a tax because one is very difficult to get rid of it. Mr. Minister, we will approve this draft pending your proposals on a comprehensive fiscal reform in autumn.

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#3	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#3	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★

ID	German	French	English	Esperanto	Spanish	Dutch
#0	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#1	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#2	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#3	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#4	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#5	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#6	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#7	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#8	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#9	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#10	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#11	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#12	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#13	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#14	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#15	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#16	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★
#17	⚙	★	⚙	⚙	⚙	⚙
#18	⚙	⚙	⚙	⚙	⚙	★