General information
Full name plenum van 2015-02-05 14:21:00+00:00 in Chamber of representatives
Type plenum
URL https://www.dekamer.be/doc/PCRI/html/54/ip030x.html
Parliament Chamber of representatives
You are currently viewing the advanced reviewing page for this source file. You'll note that the layout of the website is less user-friendly than the rest of Demobel. This is on purpose, because it allows people to voluntarily review and correct the translations of the source files. Its goal is not to convey information, but to validate it. If that's not your goal, I'd recommend you to click on one of the propositions that you can find in the table below. But otherwise, feel free to roam around!
Propositions that were discussed
Code
Date
Adopted
Title
54K0721
17/12/2014
✔
Proposition de résolution visant à la reconnaissance de l'Etat palestinien par la Belgique.
Discussions
You are currently viewing the English version of Demobel. This means that you will only be able to review and correct the English translations next to the official text. If you want to review translations in another language, then choose your preferred language in the footer.
Discussions statuses
ID
German
French
English
Esperanto
Spanish
Dutch
#0
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#1
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#2
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#3
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#4
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#5
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#6
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#7
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#8
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#9
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#10
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#11
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#12
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#13
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#14
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#15
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#16
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#17
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#18
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#19
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#20
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#21
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#22
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#23
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#24
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#25
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#26
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#27
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#28
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#29
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#30
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#31
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#32
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#33
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#34
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#35
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#36
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#37
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#38
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#39
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#40
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#41
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#42
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#43
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#44
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#45
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#46
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#47
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#48
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#49
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#50
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#51
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#52
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#53
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#54
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#55
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#56
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#57
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#58
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#59
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#60
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#61
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#62
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#63
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#64
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#65
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#66
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#67
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#68
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#69
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#70
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#71
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#72
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#73
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#74
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#75
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#76
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#77
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#78
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#79
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#80
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#81
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#82
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#83
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#84
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#85
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#86
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#87
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#88
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#89
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#90
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#91
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#92
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#93
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#94
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#95
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#96
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#97
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#98
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#99
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#100
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#101
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#102
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#103
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#104
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#105
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#106
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#107
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#108
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#109
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#110
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#111
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#112
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#113
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#114
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#115
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#116
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#117
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#118
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#119
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#120
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#121
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#122
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#123
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#124
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#125
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#126
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#127
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#128
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#129
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#130
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#131
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#132
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#133
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#134
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#135
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#136
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#137
⚙
★
⚙
⚙
⚙
⚙
#138
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#139
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#140
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#141
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#142
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#143
⚙
⚙
⚙
⚙
⚙
★
#0
#1
Official text
Mijnheer de voorzitter, geachte collega’s, de resolutie die wij hier met de vier meerderheidspartijen ter goedkeuring voorleggen, betreft een meer dan belangwekkende aangelegenheid, en wel om drie redenen.
Ten eerste, ze gaat over de wereldvrede. Wij weten allemaal welk kruitvat het Midden-Oosten is.
Ten tweede, ze gaat eigenlijk ook over de interne vrede in ons eigen land, omdat het thema, namelijk de Palestijnse zaak en de oorlogen en conflicten die daar woeden, ongetwijfeld ook in onze grootsteden leeft.
Ten derde, voor onze fractie is het een bijzonder belangrijke resolutie, omdat ze gaat over het recht op zelfbeschikking voor het Palestijnse volk, in het kader van een tweestatenoplossing.
Wij moeten rekening houden met de internationale politieke context en de vraag stellen hoe wij een nuttige bijdrage kunnen leveren en het gepraat voor de galerij kunnen overstijgen. De mogelijkheden voor dit huis, wanneer het de wereldvrede betreft, zijn uiteraard beperkt, maar dat betekent niet dat wij onze frustratie over de gebeurtenissen ginder en het trage vredesproces verder in machteloosheid moeten laten uitvloeien.
De machteloosheid van deze Kamer is misschien ook maar een schijnbare machteloosheid, want wij bepleiten een en ander te bekijken binnen het grote kader van de Europese Unie. Het is belangwekkend om erop te wijzen dat in het verleden gebleken is dat de Verenigde Staten op dat vlak veeleer onze beslissingen vanuit de Europese Unie volgen dan zelf het voortouw te nemen. Ik geef het voorbeeld van de erkenning van Palestina als waarnemend lid van de Verenigde Naties, waar wij met de Europese Unie de voortrekkersrol hebben gespeeld. Die weg willen wij voortzetten.
Het speelveld ter plekke is een terrein vol wantrouwen en ongelijkheid. Laten wij niet vergeten dat het gaat over Israël, als erkende staat, en Palestina, dat dat statuut vandaag nog niet heeft. Empathie is hier meer dan gepast. Tegelijk moeten wij ervoor opletten dat wij het vredesproces stimuleren en het niet door onverhoedse maatregelen blokkeren.
Het is omzichtig handelen dat ons leidt, want wij begeven ons in een porseleinkast. Het kan niet de bedoeling zijn dat dit huis extremisten aan de ene of de andere zijde van de barrière in de kaart gaat spelen in dit zeer tere proces. Vandaar omvat de inhoud van de resolutie vijf belangrijke punten.
Ten eerste, als principiële aanhangers van het zelfbeschikkingsrecht der volkeren zijn wij zeer tevreden dat wij met de fractie onomwonden de Palestijnse Staat kunnen erkennen.
Ten tweede, wij kiezen voor een slimme timing. Dat betekent dat de erkenning onderdeel wordt van een proces en niet langer de beloning na de afronding ervan.
Ten derde, wij noemen de verantwoordelijken en de verantwoordelijkheden aan beide zijden en geven die nadrukkelijk een naam. Zoals wij, enerzijds, begrip opbrengen voor de gevoeligheden, zowel aan Israëlische als aan Palestijnse kant, moeten wij, anderzijds, ook de excessen aan beide zijden bij naam durven noemen.
Ten vierde, wij leggen, in tegenstelling tot wat is gesuggereerd over de resolutie – wie ze goed leest, heeft dat wel begrepen – geen vaste voorwaarden op, maar wij houden wel rekening met de context zoals die zich diplomatiek ontwikkelt.
Ten vijfde, wij kiezen nadrukkelijk voor het EU-verband. Onze resolutie sluit dan ook aan bij wat in andere lidstaten over deze aangelegenheid de voorbije weken werd goedgekeurd, ook bijvoorbeeld in het Europees Parlement. Een gelijkluidend signaal in de diverse parlementen is natuurlijk veel krachtiger.
De resolutie — en wie dat ontkent, is ziende blind — is een belangrijke en ongeziene stap. Wij rekenen erop dat zij een sneeuwbaleffect mag hebben en toch het vastgelopen vredesproces nieuw leven kan inblazen.
Dit thema zou de partijpolitiek moeten kunnen overstijgen, geachte collega’s. Ik heb daar ook toe opgeroepen in de commissie, maar spijtig genoeg heeft het debat dat daar heeft plaatsgevonden ons geleerd dat de oppositie een andere richting uit wil. De oppositie mat zich het kleedje aan van het zelfverklaarde monopolie op het grote morele gelijk. Zij heeft gekozen voor een nummertje voor de galerij. Ik denk dat wij dat een droevige poging moeten noemen om op de kap van de inwoners van Palestina en Israël goedkope punten te scoren. Ik betreur dat ten zeerste.
Translated text
Mr. Speaker, Dear colleagues, the resolution that we are presenting here with the four majority parties for approval is a more than interesting matter, for three reasons.
First, it is about world peace. We all know what the Middle East is.
Secondly, it is actually also about internal peace in our own country, because the theme, namely the Palestinian cause and the wars and conflicts that are raging there, undoubtedly also lives in our big cities.
Third, for our group, it is a ⁇ important resolution, as it deals with the right of the Palestinian people to self-determination, within the framework of a two-state solution.
We must take into account the international political context and ask the question of how we can make a useful contribution and go beyond the talk in the gallery. The possibilities for this house, when it comes to world peace, are of course limited, but that does not mean that we must lessen our frustration over the events and allow the slow peace process to flow further into powerlessness.
The powerlessness of this House may also be a seeming powerlessness, for we advocate considering many things within the broad framework of the European Union. It is interesting to point out that in the past it has been shown that the United States is following our decisions from the European Union rather than taking the lead in this regard. I give the example of the recognition of Palestine as an observer member of the United Nations, where we and the European Union have played a leading role. We want to continue that path.
The playground on the ground is a terrain full of distrust and inequality. Let us not forget that it is Israel, as a recognized state, and Palestine, which does not yet have that status. Empathy is more than appropriate. At the same time, we must be careful that we stimulate the peace process and not block it by immediate measures.
It is careful action that guides us, for we enter a porcelain box. It may not be intended that this house will play extremists on one side or the other of the barrier in this very delicate process. Therefore, the content of the resolution includes five key points.
First, as principled advocates of the right to self-determination of peoples, we are very pleased that we can unwaveringly recognize the Palestinian State with the group.
Second, we choose a smart timing. This means that recognition becomes part of a process and no longer rewards after completion.
Third, we name the leaders and responsibilities on both sides and give them a name. As we, on the one hand, understand the sensitivities, both on the Israeli and on the Palestinian side, we, on the other hand, must dare to name the excesses on both sides.
Fourth, contrary to what has been suggested about the resolution – whoever has read it well has understood it – we do not impose fixed conditions, but we take into account the context as it develops diplomatically.
Fifth, we strongly support the EU. Our resolution is therefore consistent with what has been agreed on in other Member States over the past few weeks, including in the European Parliament. A similar signal in the various parliaments is, of course, much more powerful.
The resolution — and whoever denies it is seeing-blind — is an important and unseen step. We hope that it may have a snowball effect and yet revitalize the crippled peace process.
This issue should go beyond party politics, dear colleagues. I have also called for this in the committee, but unfortunately the debate that took place there has taught us that the opposition wants to go in a different direction. The opposition wears the garment of the self-declared monopoly on the great moral equality. She chose a piece for the gallery. I think we should call that a sad attempt to score cheap points on the cap of the inhabitants of Palestine and Israel. I deeply regret that.
#2
Official text
Mijnheer de voorzitter, mijnheer De Roover, als het moeilijk gaat in een politiek debat, dan beschuldigen mensen hun tegenstrevers wel eens van politieke spelletjes; dat is een gekende retorische truc. Ik begrijp echter eerlijk gezegd helemaal niet waar u dat vandaan haalt.
Translated text
Mr. Speaker, Mr. De Roover, when it is difficult in a political debate, people sometimes accuse their opponents of political games; that is a well-known rhetorical trick. Honestly, I do not understand exactly where you get it from.
#3
Official text
U hebt de discussie in de commissie bijgewoond.
Translated text
You attended the discussion in the committee.
#4
Official text
Wellicht verschillen wij van mening. Dit heeft niets te maken met politieke spelletjes. Wij zijn overtuigd en wij staan op onze strepen om u te zeggen wat wij denken over deze resolutie, die u als grote voortrekker verdedigt. U bent eerste indiener van deze resolutie en dus nam de N-VA het voortouw in het laten goedkeuren van een resolutie die bijzonder vaag en wollig is. Uw resolutie geeft de regering veel te veel vrijheid om ter zake te doen wat zij wil.
Ik wil u niet beschuldigen van naïviteit, want ik wil geen politieke spelletjes spelen, maar ik wil wel verwijzen naar de feiten. Als dit Parlement uw vage, nietszeggende resolutie goedkeurt, dan is dat in de eerste plaats een vraag aan de minister van Buitenlandse Zaken, de heer Reynders. Ik wil dan ook verwijzen naar de woorden van onze minister van Buitenlandse Zaken uit een commissieverslag van 19 november 2014. Het is zeer duidelijk wat minister Reynders denkt over een mogelijke erkenning van Palestina en over deze resolutie. Ik citeer uit het verslag: “België is altijd voorstander geweest van de tweestatenoplossing en van de oprichting van een soevereine Palestijnse Staat. Dit principiële standpunt betekent wel degelijk, in fine, aan het einde van een onderhandelingsproces, de erkenning van een Palestijnse Staat.” Even later zei de minister ook nog: “…nadat beide partijen overeenstemming hebben bereikt over de belangrijkste punten die deel uitmaken van het conflict.”
Met andere woorden, mijnheer De Roover, de Belgische regering is helemaal niet van plan om Palestina te erkennen, tenzij wij als Parlement dit ondubbelzinnig vragen. Deze vraag om dit onvoorwaardelijk en zo snel mogelijk te doen, staat in de resolutie van mijn fractie en van een aantal andere fracties uit de oppositie. U geeft wolligheid aan een Belgische regering. U legt een aantal voorwaarden op en dat is het dan. U zegt dat de Belgische regering een aantal elementen kan overwegen: de Europese consensus, overleg enzovoort. U geeft de Belgische regering in feite een vrijgeleide om helemaal niets te doen. Voor een volksnationalistische partij, die het zelfbeschikkingsrecht voorstaat, is dit bijzonder teleurstellend.
Translated text
Per ⁇ we differ in opinion. It has nothing to do with political games. We are convinced and are ready to tell you what we think about this resolution, which you as a great pioneer defend. You are the first to submit this resolution, and thus the N-VA took the lead in approving a resolution that is ⁇ vague and vague. Your resolution gives the government too much freedom to do what it wants.
I don’t want to accuse you of naivety, because I don’t want to play political games, but I want to refer to the facts. If this Parliament approves your vague, non-senatorial resolution, it is first and foremost a question to the Foreign Minister, Mr Reynders. I would therefore like to refer to the words of our Minister of Foreign Affairs from a committee report of 19 November 2014. It is very clear what Minister Reynders thinks of a possible recognition of Palestine and of this resolution. I quote from the report: “Belgium has always supported the two-state solution and the establishment of a sovereign Palestinian state. This principled stance indeed means, in fine, at the end of a negotiation process, the recognition of a Palestinian state.”A little later, the minister also said: “...after both parties have reached agreement on the main points that are part of the conflict.”
In other words, Mr. De Roover, the Belgian government has no intention at all to recognize Palestine unless we as Parliament unequivocally ask for it. This question of doing so unconditionally and as quickly as possible is in the resolution of my group and a number of other opposition groups. You are a fool of a Belgian government. You set a number of conditions and that is it. You say that the Belgian government can consider a number of elements: European consensus, consultation, and so on. In fact, you give the Belgian government a license to do nothing at all. For a nationalist party, which advocates the right to self-determination, this is ⁇ disappointing.
#5
Official text
Mijnheer De Vriendt, dat u hierover van mening verschilt, noteer ik graag. Dat wij iets meer vertrouwen hebben in deze regering dan u, zal niemand verbazen. Daarover hebt u volgens mij weinig schokkends verteld.
In de commissie hebben wij u of andere mensen nooit het recht ontzegd om een andere mening te formuleren. Waar het hier wel over gaat, is dat u de indruk wekt dat u aan de kant van het grote morele gelijk staat en dat de overzijde zich blijkbaar in allerlei bochten wringt om een wollige tekst te fabriceren. Het verbaast mij dat u die indruk wil wekken, want ofwel bent u ziende blind, ofwel hebt u de tekst niet gelezen.
Misschien duurt het debat lang genoeg opdat u toch nog kennis zou kunnen nemen van de resolutie zoals wij die hebben ingediend en opdat u zich tegen het einde van deze discussie onder het motto van voortschrijdend inzicht zou aansluiten bij het voorstel dat wij naar voren schuiven.
Het woord “wolligheid” zult u straks wellicht op het spreekgestoelte nog geregeld herhalen, onder het motto: als men heel dikwijls zegt dat iets wollig is, zullen de schapen denken dat het nog waar is ook.
Ik kan u wel zeggen dat degenen die wel bereid zijn de resolutie te bekijken, en die niet naar andere teksten verwijzen, want ik meen dat wij zullen stemmen over de tekst zoals hij voorligt, zien dat deze resolutie veel verder gaat dan wat ooit in deze Kamer mogelijk is gebleken. Wij hebben, met deze meerderheid gekund wat u in vorige legislaturen niet hebt gekund. De sp.a is bijvoorbeeld nooit in staat geweest om een meerderheid tot stand te brengen, mijnheer Van der Maelen, die zo’n verregaande tekst goedkeurde.
Ik had het zeer mooi gevonden indien u had verwezen naar vroegere tijden, toen u wel mee aan het roer stond, mocht u er in geslaagd zijn om toen een meerderheid te vinden om zo’n verregaande tekst goed te keuren die tegelijk niet de subtiliteit heeft van een olifant in een porseleinwinkel.
Translated text
Mr. De Vriend, I would like to note that you differ in your opinion on this issue. That we have a little more confidence in this government than you have, no one will be surprised. I think you said little shocking about this.
In the committee, we have never denied you or anyone else the right to express a different opinion. What it is about here is that you create the impression that you are on the side of the great moral equality and that the other side apparently wraps in all sorts of curves to fabricate a wooly text. I am surprised that you want to make that impression, because either you are blind seeing, or you have not read the text.
Per ⁇ the debate will be long enough so that you will still be able to get acquainted with the resolution as we have submitted it, and so that you will join the proposal that we are pushing forward by the end of this discussion under the motto of progressive understanding.
You may later repeat the word “wolliness” on the speech floor, under the motto: if one says very often that something is woolish, the sheep will think that it is still true too.
I can tell you that those who are willing to look at the resolution, and who do not refer to other texts, because I think we will vote on the text as it presents, see that this resolution goes far beyond what has ever proved possible in this Chamber. We have, with this majority, accomplished what you have not accomplished in previous legislatures. For example, the sp.a has never been able to establish a majority, Mr. Van der Maelen, who approved such an extensive text.
I would have found it very nice if you had referred to earlier times, when you were still at the wheel, if you were able to find a majority then to approve such an extensive text that at the same time does not have the subtlety of an elephant in a porcelain store.
#6
Official text
Monsieur De Roover, vous oubliez, sans doute, que nous avons assumé nos responsabilités. Nous avons œuvré pour que la Palestine soit reconnue comme membre de l'Unesco, pour qu'elle soit reconnue comme observateur non-membre de l'ONU.
Vous êtes encore en train d'enfumer la majorité en avançant des contrevérités tout à fait insupportables!
Translated text
Mr. De Roover, you probably forget that we have assumed our responsibilities. We have worked for Palestine to be recognized as a member of UNESCO, for it to be recognized as a non-member observer of the UN.
You are still smoking the majority by advancing completely unbearable transgressions!
#7
Official text
Ik ben zeer blij dat u verwijst naar geweldige stappen voorwaarts, maar wij zetten wel een stap verder. Wij gaan verder dan dat waarnaar u verwijst, hoe wollig dit ook mag worden genoemd.
Translated text
I am very pleased that you refer to great steps forward, but we are taking a step further. We go beyond what you refer to, no matter how woolish it may be called.
#8
Official text
Monsieur le président, je voudrais proposer à M. De Roover un petit exercice.
Monsieur De Roover, on connaît les velléités de votre parti en matière de reconnaissance et d'indépendance. Je voudrais vous inviter à vous mettre à notre place et à remplacer les termes État palestinien par Région flamande et d'appliquer un certain nombre de conditions aussi loufoques que celles que vous formulez aujourd'hui. Remettez-la alors en débat et voyez si alors vous ne seriez pas un peu plus sensible aux arguments amenés ce jour!
Je suis en effet surprise de la position de votre groupe quand on regarde historiquement les positions que vous avez prises et votre légèreté à accepter les conditions déposées sur la table pour la Palestine. Placez-vous dans une autre perspective, imaginez des conditions impossibles à atteindre, et vous comprendrez notre position!
Translated text
I would like to propose to Mr. From Roover a small exercise.
Mr. De Roover, we are aware of your party’s values in terms of recognition and independence. I would like to invite you to put yourself in our place and to replace the terms Palestinian State with Flemish Region and to apply a number of conditions as foolish as those you are formulating today. Then put it back into debate and see if then you would not be a little more sensitive to the arguments brought today!
I am indeed surprised by the position of your group when you look historically at the positions you have taken and your lightness in accepting the conditions placed on the table for Palestine. Put yourself in a different perspective, imagine conditions impossible to ⁇ , and you will understand our position!
#9
Official text
Monsieur De Roover, je veux vous soutenir. M. De Vriendt disait que votre résolution était floue. Vous n'êtes pas d'accord avec ses propos. Je suis d'accord avec vous. Votre résolution n'est pas floue. Il s'agit d'une résolution pour ne pas reconnaître l'État palestinien. Tout simplement!
Translated text
De Roover, you want to support me. M is The friend said that your resolution was silly. You are not in agreement with his words. I agree with you. Your resolution is not blatant. It is a resolution for the non-recognition of the Palestinian state. All simply !
#10
Official text
Ik zou een citaat willen voorlezen: “Ik ondersteun het initiatief dat het zelfbeschikkingsrecht van de Europese volkeren binnen de Europese Unie erkend wil zien als een fundamenteel mensenrecht en wens dat alle Europese instellingen alle Europese burgers en hun naties ondersteunen als ze dit recht wensen toe te passen." De auteur van het citaat heet Peter De Roover.
Mijnheer De Roover, mag ik u vragen waar u het verschil ziet tussen Kosovaren en Catalanen, die een beroep doen op hun zelfbeschikkingsrecht, en Palestijnen? Kunt u mij dat eens uitleggen?
Translated text
I would like to read a quote: “I support the initiative that wants to see the right of self-determination of the European peoples recognized within the European Union as a fundamental human right and wish that all European institutions support all European citizens and their nations if they wish to apply this right.”
Mr. De Roover, can I ask you where do you see the difference between Kosovars and Catalans, who invoke their right to self-determination, and Palestinians? Can you explain this to me?
#11
Official text
Mijnheer Van der Maelen en de collega’s die het woord hebben genomen, er zijn geen gevaarlijkere politici dan degenen die denken dat zij in een laboratorium actief zijn. Wij zijn actief in een echte wereld met een echte context. U bent, als u daar geen rekening mee houdt, iemand die veeleer speelt voor de binnenlandse galerijen, die wil scoren op de kap van de problematiek. Als u blind bent, geachte collega’s, voor de specifieke context, niet de Kosovaarse context, wel de context van het Midden-Oosten met de hele brede en historisch aparte problematiek, dan zult u begrijpen dat enige omzichtigheid hier veel belangrijker is dan de opvoering van goedkope nummertjes en het vinden van laboratoriumwaarheden, die in de realiteit niet bruikbaar zijn en een tegenovergesteld effect hebben.
Translated text
Mr. Van der Maelen and the colleagues who spoke, there are no more dangerous politicians than those who think they are active in a laboratory. We are active in a real world with a real context. You are, if you do not take that into account, someone who plays for the domestic galleries, who wants to score on the cover of the problem. If you are blind, dear colleagues, to the specific context, not the Kosovo context, but the context of the Middle East with the whole broad and historically separate problemology, then you will understand that some caution here is much more important than the elevation of cheap numbers and the finding of laboratory truths, which in reality are not useful and have the opposite effect.
#12
Official text
Ik zal straks reageren, maar u vraagt aan de oppositie om het voorstel van resolutie van de meerderheid eens te lezen. Herinnert u zich dat ik in het debat in de commissie gewezen heb op een tegenstrijdigheid tussen de Nederlandse en de Franstalige versie, en niet op een detail? In de Nederlandse tekst stond dat een wijziging aan de grenzen van 1967 “in overleg” moest gebeuren, terwijl er in het Frans stond "en accord”. Mijnheer De Roover, weet u wat dat betekent? De tekst is geschreven op het kabinet van Buitenlandse Zaken. De tekst is geschreven door de MR en de N-VA heeft die geslikt. U wou zo graag in de regering stappen dat u uw eigen waarden en principes opgeborgen hebt. Dat en niks anders is de waarheid!
Translated text
I will respond later, but you ask the opposition to read the majority resolution. Do you remember that in the debate in the committee I pointed out a contradiction between the Dutch and the French-language versions, and not a detail? In the Dutch text it was stated that a change to the 1967 borders should be done “in consultation”, while in French it was stated “en accord”. Mr. De Roover, do you know what that means? The text is written at the Cabinet of Foreign Affairs. The text was written by the MR and the N-VA swallowed it. You wanted to enter the government so much that you have preserved your own values and principles. That and nothing else is the truth.
#13
Official text
Mijnheer Van der Maelen, uw opwinding is omgekeerd evenredig aan de inhoud van uw tussenkomst. Wij hebben een tekst geschreven, samen met de collega’s van de meerderheid.
Translated text
Mr Van der Maelen, your excitement is inversely proportional to the content of your intervention. We have written a text, together with the colleagues of the majority.
#14
Official text
De MR…
Translated text
The MR...
#15
Official text
Aangezien u de debatten hier volgt, zal u al gemerkt hebben dat de MR deel uitmaakt van deze meerderheid. De MR zit daar volwaardig in, net zoals de N-VA.
Ik ben heel blij dat u het citaat naar voren hebt geschoven. Ik ben, als voorstander van het fundamentele zelfbeschikkingsrecht der volkeren, bijzonder trots dat wij dat hier vandaag kunnen goedkeuren, dat wij dat principe hier voor een brede Kamermeerderheid – ik nodig u uit om u zich daarbij aan te sluiten – in deze zeer gevoelige politieke aangelegenheid naar voren kunnen schuiven.
Ik zal u in één duidelijk zinnetje aantonen wat het verschil is tussen de aanpak van uw resoluties en die van ons. Terwijl de oppositie blijft vasthangen bij de gemakkelijke wat-vraag hebben wij ons gebogen over de veel moeilijkere hoe-vraag. Het is heel comfortabel om die oefening niet te doen, maar wij nemen onze verantwoordelijkheid om ook de hoe-vraag te bekijken en ons niet vast te strikken in pure theoretische grote concepten.
Eén verwijt accepteren wij graag: deze resolutie lijdt aan een manifest gebrek aan eenzijdigheid. De vraag of de N-VA een keppeltje draagt dan wel een arafatsjaal is een problematiek die wij willen overstijgen. Het is noodzakelijk dat we in deze zeer tere situatie – die zowel de wereldvrede treft als heel vaak de debatten in onze eigen straten, in onze grote steden, in grote mate mee beïnvloedt – het denken in kampen kunnen en durven overstijgen. Dat is de essentie van deze resolutie.
Ik wil de oppositie opnieuw uitnodigen om deze zeer belangrijke stap, over de grenzen van meerderheid en oppositie heen, Kamerbreed te zetten. Dan zal het signaal des te krachtiger zijn. Indien u zich blijft opsluiten in uw groot gelijk van principes, zonder u af te vragen hoe u het zult realiseren, dan zullen wij deze resolutie goedkeuren met de normale meerderheid.
Translated text
As you follow the debates here, you may have already noticed that the MR is part of this majority. The MR is fully in there, just like the N-VA.
I am very pleased that you pushed the quote forward. As a supporter of the fundamental right of self-determination of the peoples, I am ⁇ proud that we can approve this here today, that we can advance this principle here for a broad House Majority – I invite you to join it – in this very sensitive political matter.
I will show you in one clear sentence what the difference is between the approach of your resolutions and that of us. While the opposition remains attached to the easy what-question, we have bowed ourselves over the much more difficult how-question. It is very comfortable not to do that exercise, but we take our responsibility to also look at the how-question and not get stuck in pure theoretical big concepts.
We would like to accept one complaint: this resolution suffers from a manifest lack of unilaterality. The question of whether the N-VA is wearing a shirt or an arafat shell is a problem that we want to overcome. It is necessary that in this very delicate situation – which affects both world peace and very often affects the debates in our own streets, in our big cities – we can and dare to transcend the thinking in camps. That is the essence of this resolution.
I would like to once again invite the opposition to take this very important step, beyond the boundaries of majority and opposition, Chamberbreed. The more powerful the signal will be. If you continue to lock yourself in your great equality of principles, without wondering how you will realize it, then we will approve this resolution with the normal majority.
#16
Official text
Mijnheer De Roover, u bent het met mij eens dat u in uw voorstel van resolutie geen snelle, onvoorwaardelijke erkenning van de Palestijnse Staat vraagt. U koppelt daar een voorbehoud aan. Ik geef een voorbeeld. U vraagt aan de regering om rekening te houden met het bestaan van een volwaardige Palestijnse regering met gezag over heel het Palestijns grondgebied. Dat laatste ligt, nota bene, niet in handen van die Palestijnse regering, maar wordt geblokkeerd door de annexatie door Israël. Wat u vraagt, kan dus gewoonweg niet; het is totaal onhaalbaar en illusoir.
Los daarvan wil ik u eigenlijk vragen wat uw partij nog denkt te doen om Israël ertoe te bewegen om het internationaal recht te respecteren. Wij vragen in onze ingediende tekst wel de snelle, onvoorwaardelijke erkenning van de Palestijnse Staat, omdat wij denken dat de erkenning zuurstof zal geven aan het debat. Wij denken dat het een zeer krachtig politiek signaal zou zijn ten opzichte van Israël. Het moet namelijk gedaan zijn met de overtredingen van het internationaal recht.
Mijnheer De Roover, vindt u dat Israël het internationaal recht schendt of niet? Op de lange duur weet ik eigenlijk niet meer goed welk reactionair standpunt de N-VA inzake het conflict tussen Israël en Palestina heden ten dage nog inneemt. Ik wil u erop wijzen dat zelfs onze minister van Buitenlandse Zaken, Didier Reyners, effectief spreekt over overtredingen van het internationaal recht door Israël. Deelt u dat standpunt van de MR en van Didier Reynders, of vindt u dat er helemaal niets aan de hand is?
Als u vindt dat er een probleem is, wat stelt u dan voor om uit de impasse te geraken in het Midden-Oosten? Wat zou een land als België kunnen doen? Wij spreken hier over de erkenning van Palestina, maar we kunnen bijvoorbeeld ook wat extra druk zetten op Israël door Israëlische producten uit de illegale nederzettingen te labelen of door de import van die producten te verbieden.
Mijnheer De Roover, u behandelt de oppositie hier met een zeker dedain, maar wij zijn wel degelijk bezig met het zoeken naar creatieve hefbomen en instrumenten. Daarom vraag ik naar uw instrumenten. Wat kan België doen om in het Midden-Oosten uit de impasse te geraken, tenzij u zich neerlegt bij het status quo? In dat laatste geval is de tijd wel rijp dat dit standpunt van de N-VA hier duidelijk op tafel komt.
Translated text
Mr De Roover, you agree with me that in your draft resolution you do not ask for prompt and unconditional recognition of the Palestinian State. You attach a reservation. I will give an example. You ask the government to take into account the existence of a full-fledged Palestinian government with authority over the entire Palestinian territory. The latter, note bene, is not in the hands of that Palestinian government, but is blocked by the annexation by Israel. What you ask, therefore, simply cannot be; it is completely unattainable and illusory.
Apart from that, I really want to ask you what your party still thinks to do to encourage Israel to respect international law. We ask in our submitted text for the prompt, unconditional recognition of the Palestinian State, because we believe that recognition will give oxygen to the debate. We think it would be a very powerful political signal towards Israel. It must be done with the violations of international law.
Mr. De Roover, do you think that Israel is violating international law or not? In the long run, I really do not know exactly what reactionary position the N-VA still holds on the conflict between Israel and Palestine today. I would like to point out that even our Minister of Foreign Affairs, Didier Reyners, effectively speaks about Israeli violations of international law. Do you share that point of view of the MR and Didier Reynders, or do you think there is nothing wrong at all?
If you find that there is a problem, what do you suggest to get out of the impasse in the Middle East? What could a country like Belgium do? We are talking about recognition of Palestine here, but we can also, for example, put some extra pressure on Israel by labelling Israeli products from the illegal settlements or by banning the import of those products.
Mr. De Roover, you treat the opposition here with a certain dedain, but we are indeed busy looking for creative leverages and instruments. I ask for your tools. What can Belgium do to get out of the impasse in the Middle East unless you accept the status quo? In the latter case, the time is ripe for this position of the N-VA to be clearly on the table here.
#17
Official text
Monsieur De Roover, je voudrais réagir et m'inscrire en faux par rapport à un élément que vous avez cité et dont je ne voudrais pas qu'il reste ici en l'état. Vous avez dit que l'on ne peut pas choisir entre la kippa ou le foulard palestinien.
Ce faisant, monsieur De Roover, vous laissez penser qu'il ne s'agit pas d'une question politique. La kippa est un signe d'appartenance à une communauté religieuse. Il ne s'agit donc pas de choisir entre la kippa et le foulard palestinien.
La question israélienne qui nous occupe est une question de politique israélienne et non une question d'appartenance à une communauté religieuse. Je m'inscris donc en faux sur ce choix que vous nous imposez dans le cadre de ce débat.
Translated text
Mr. De Roover, I would like to react and register false in relation to an element that you have cited and which I would not want to remain here as it is. You said that you cannot choose between the kippa or the Palestinian hood.
In doing so, Mr. De Roover, you are suggesting that this is not a political issue. The kippa is a sign of belonging to a religious community. It is therefore not a matter of choosing between the kippa and the Palestinian hood.
The Israeli question that concerns us is a question of Israeli politics and not a question of belonging to a religious community. I am, therefore, false about this choice that you impose on us in the context of this debate.
#18
Official text
Mevrouw, ik zal meteen op het laatste antwoorden. Ik kan u geruststellen. Beeldspraak is beeldspraak.
Het gaat inderdaad over een politiek conflict, waarbij wij nu net, en dan kom ik bij de heer De Vriendt, geen keuze maken tussen en geen voorkeur uitspreken voor wat dan de Israëlische of de Palestijnse zaak zou worden genoemd. Een oplossing kan immers alleen maar een oplossing zijn als we die tweedeling kunnen overstijgen, zoals de hele inhoud van de resolutie aangeeft.
Mijnheer De Vriendt, u had het daarnet over een bekende politieke techniek. U hebt er ook een gebruikt. Als uw argumenten op zijn, begint u over een heel ander thema, zoals de labeling of het internationaal recht. Dat zijn heel belangrijke aangelegenheden, maar daarover wordt in deze resolutie, noch in uw versie noch in de onze, gesproken.
Hierover gaat het niet. Bij een volgende debat daarover zullen wij ons daarin heel graag mengen. Trouwens, wat de overtreding van de internationale rechtsregels betreft, mag ik u geruststellen. Onze reactionaire N-VA hanteert geen andere normen dan de rest van de wereld en wij zijn daarin absoluut dezelfde mening toegedaan als bijvoorbeeld onze minister van Buitenlandse Zaken.
Wat ik heel sterk vind, is uw verwijzing naar onze hoop en het element dat wij mee in overweging willen nemen, namelijk dat het hele Palestijnse grondgebied… Ik verwijs naar het citaat dat u geeft. In eerste instantie is dat geen conditie. U moet de tekst lezen zoals hij daar staat. Het gaat om een element waarbinnen de diplomatieke vrijheid van deze regering zal worden gehanteerd.
Ik wil daarop kort verder ingaan. Hoe kan men in godsnaam een blinde resolutie indienen? “Laten we Palestina erkennen.” U scoort daar misschien hier mee, maar niet in Palestina zelf. Daarmee wordt die zaak geen millimeter vooruitgeholpen.
Het zal u verbazen, maar ons gaat het over de zaak van de Palestijnen ter plaatse. Het blind uitroepen van de erkenning helpt hen geen stap vooruit. Welke zin heeft een Palestijnse Staat immers als er geen overheid is die over het hele grondgebied haar normale activiteiten kan ontplooien? U begint een Palestijnse Staat die in zijn geboortebed zelf alles heeft van een failed state, een soort nieuw Somalië, een land waar op geen enkele fatsoenlijke manier burgerlijke ontwikkelingen kunnen plaatsvinden. U kiest voor een blinde erkenning van iets wat niet levensvatbaar is als we dat buiten de context plaatsen.
Dat spelletje spelen wij niet mee, mijnheer De Vriendt, hoe mooi dat ook mag klinken voor wie de zaak simplistisch benadert.
U kunt mij dus niet verleiden – dat is ook de hele inhoud van deze resolutie – tot dat soort zwart-witdenken. Wij hebben in de resolutie een keuze gemaakt die zowel de correcte en eerlijke bekommernissen van Israël als de correcte en eerlijke bekommernissen van Palestina en de Palestijnen in rekening brengt en die zich niet te buiten gaat aan ongenuanceerde eenzijdigheid.
Ik denk dat u het debat echt niet vooruithelpt als u blijft steken in die zwart-witbenadering die wij met deze resolutie hebben willen verlaten. Wij vragen aan de regering om de Palestijnse Staat te erkennen binnen een ruimte van diplomatieke ontwikkeling.
Dat is dan het fundamentele verschil van mening. Als wij u daarin niet kunnen overtuigen, zullen wij die resolutie alleen goedkeuren.
Translated text
I will immediately answer the last one. I can reassure you. Imaging is Imaging.
It is indeed about a political conflict, in which we just now, and then I come to Mr. De Vriendt, do not make a choice between and express no preference for what would be called the Israeli or Palestinian cause. After all, a solution can only be a solution if we can exceed that division, as the whole content of the resolution shows.
Mr. De Vriendt, you just talked about a well-known political technique. You also used one. When your arguments are on, you start on a very different topic, such as labelling or international law. These are very important issues, but these are not discussed in this resolution, neither in your version nor in our version.
It is not about this. In the next discussion on this, we will be very pleased to get involved. Furthermore, as regards the violation of the rules of international law, I can reassure you. Our reactionary N-VA uses no other standards than the rest of the world, and we have absolutely the same opinion as our Minister of Foreign Affairs, for example.
What I find very strong is your reference to our hope and the element we want to take into consideration, namely that the entire Palestinian territory... I refer to the quote you give. Initially, this is not a condition. You must read the text as it stands there. It is an element within which the diplomatic freedom of this government will be used.
I would like to briefly go into this. How can a blind resolution be submitted? “Let’s recognize Palestine.” You may score here, but not in Palestine itself. This does not advance the matter a millimeter.
You will be surprised, but we are talking about the case of the Palestinians on the ground. Blindly proclaiming recognition does not help them step forward. What is the meaning of a Palestinian state if there is no government capable of carrying out its normal activities throughout the entire territory? You start a Palestinian State that in its own birthbed has everything from a failed state, a kind of new Somalia, a country where civil development cannot take place in any decent way. You choose a blind recognition of something that is not viable when we put it out of context.
We do not play that game, Mr. De Vriendt, no matter how beautiful that may sound for anyone who approaches the matter simplistically.
So you cannot seduce me – that is the whole content of this resolution – to this sort of black-and-white thinking. We have made a choice in the resolution that takes into account both the correct and fair concerns of Israel and the correct and fair concerns of Palestine and the Palestinians, and that does not exclude untouched unilateralism.
I think you do not really help the debate if you continue to get stuck in that black-and-white approach that we intended to leave with this resolution. We ask the government to recognize the Palestinian State within a space of diplomatic development.
That is the fundamental difference of opinion. If we cannot convince you, we will only approve that resolution.
#19
Official text
U kunt uw opmerking ook opnemen in uw eigen betoog straks, mijnheer De Vriendt.
Translated text
You can also include your comment in your own discussion later, Mr. De Vriendt.
#20
Official text
Mijnheer de voorzitter, ik zal zeer kort zijn.
Ik wil de mensen die dit debat volgen of dit later zullen lezen in het verslag erop wijzen dat de heer De Roover niet heeft geantwoord op mijn vraag hoe zijn N-VA-fractie de druk op Israël wil verhogen, zodat zij het internationaal recht respecteren en er een begin van een uitweg komt uit de impasse in het Midden-Oosten.
Een onvoorwaardelijke erkenning van Palestina is daarvoor volgens ons een hefboom.
Wij zijn bereid tot een open debat, maar ik wacht op uw alternatief. Wat zijn uw voorstellen tot nu toe? Ik heb het ook al gevraagd in de commissie. Ik heb dat vandaag gevraagd. Ik heb daarover van de N-VA niets gehoord.
Translated text
I will be very brief.
I would like to point out to those who follow this debate or will read this later in the report that Mr. De Roover has not answered my question on how his N-VA group wants to increase pressure on Israel so that they respect international law and there is a beginning of a way out of the impasse in the Middle East.
An unconditional recognition of Palestine is, in our view, a lever for this.
We are ready for an open debate, but I await your alternative. What are your proposals so far? I have already asked it in the committee. I asked for it today. I have not heard anything about the N-VA.
#21
Official text
Mijnheer De Vriendt, u hebt wel antwoorden gehoord, maar u hebt niet geluisterd. Horen en luisteren zijn twee werkwoorden met een andere betekenis.
In deze resolutie zeggen wij heel duidelijk, in tegenstelling tot vroeger, dat de erkenning van de Palestijnse Staat niet het snoepje, niet de kers op de taart is wanneer ze gebakken is. Wij hebben nu gezegd dat dit een onderdeel van het proces kan zijn. Geen enkele partij heeft met andere woorden het monopolie om te bepalen wanneer wij die stap zetten.
Als u dat verschil met vroeger tegenover deze resolutie niet begrijpt, dan heeft dit debat geen zin, want dan luistert u niet en dan heeft het ook geen zin om kaarsen en brillen aan te sleuren.
Translated text
Mr. De Friend, you heard the answers, but you did not listen. Listening and listening are two verbs with different meanings.
In this resolution we say very clearly, unlike before, that the recognition of the Palestinian State is not the candy, not the cherry on the cake when it is baked. We have already said that this can be part of the process. In other words, no party has the monopoly to determine when we take that step.
If you don’t understand that difference from before to this resolution, then this debate doesn’t make sense, because then you don’t listen, and then it doesn’t make sense to pull on candles and glasses.
#22
Official text
Monsieur le président, mesdames et messieurs les parlementaires, le 5 février 2015 aurait pu être une date historique pour la diplomatie belge et pour notre Assemblée. Ceci aurait pu être le jour où le Parlement belge, comme tant d'autres en Europe, adoptait un texte ouvrant la voie à la reconnaissance de l'État de Palestine. Finalement, il n'en sera rien.
Au lieu de cela, il nous est demandé aujourd'hui de nous prononcer sur un texte de la majorité qui empêche de facto cette reconnaissance de l'État de Palestine par notre Royaume.
Chers collègues de la majorité, croyez-vous vraiment que nous ne savons pas lire un dispositif? Croyez-vous vraiment qu'il suffisait de mettre les mots "reconnaissance" et "Palestine" l'un à côté de l'autre dans le titre d'une résolution pour que celles et ceux qui appellent à cette reconnaissance en Belgique, en Europe, en Palestine et en Israël ne se rendent pas compte du jeu de dupes auquel vous vous êtes adonnés?
Avec votre texte, il n'y a tout simplement pas de reconnaissance! Comment expliquer sinon la faiblesse de ce texte? Comment expliquer sinon que vous ayez rejeté nos propositions qui demandent, elles, une reconnaissance formelle, immédiate et inconditionnelle de la Palestine? Ou encore, comment expliquer votre rejet en commission de notre amendement global, basé sur le texte adopté par le Parlement bruxellois qui, lui, sans ambiguïté, demandait la reconnaissance de l'État de Palestine? Ce texte du Parlement bruxellois a été cosigné par le PS, le sp.a, Ecolo-Groen, le FDF, le cdH et même le CD&V. À ce propos, d'ailleurs, vous me permettrez de m'interroger sur la cohérence politique de votre groupe sur ce thème international majeur.
Translated text
February 5, 2015 could have been a historic date for the Belgian diplomacy and for our Assembly. This could have been the day when the Belgian Parliament, like so many others in Europe, adopted a text paving the way for the recognition of the State of Palestine. In the end, it will be nothing.
Instead, we are asked today to vote on a majority text that de facto prevents this recognition of the State of Palestine by our Kingdom.
Dear colleagues of the majority, do you really believe that we cannot read a device? Do you really believe that it was enough to put the words “recognition” and “Palestine” side by side in the title of a resolution so that those and those who call for this recognition in Belgium, Europe, Palestine and Israel do not realize the game of deceit you are engaged in?
With your text, there is simply no recognition! How can we explain the weakness of this text? How can we explain otherwise that you have rejected our proposals that demand formal, immediate and unconditional recognition of Palestine? Or, how can you explain your committee rejection of our comprehensive amendment, based on the text adopted by the Brussels Parliament, which, unambiguously, demanded the recognition of the State of Palestine? This text of the Brussels Parliament was co-signed by the PS, the sp.a, Ecolo-Groen, the FDF, the cdH and even the CD&V. In this regard, in addition, you will allow me to question the political coherence of your group on this major international theme.
#23
Official text
Cette position hypocrite n'est tout simplement pas à la hauteur de la position constructive et volontariste qu'a toujours défendue notre pays, partisan d'une solution équilibrée.
Ce texte, s'il devait être adopté, constituerait, en fait, une des résolutions les plus médiocres adoptées par le parlement d'un État membre de l'Union européenne.
Si la majorité confirme son choix et rejette nos textes et nos amendements, elle laissera passer une occasion de contribuer à la relance du processus de paix.
Pourtant, le conflit au Proche-Orient mine, depuis maintenant plusieurs décennies, les relations internationales, la stabilité de cette région voisine de l'Europe et, surtout, la vie des populations palestinienne et israélienne. Il s'agit d'une source globale de radicalisation indéniable.
Face à ce conflit qui perdure, la Belgique a toujours été l'adepte d'une approche respectueuse du droit international – qui est important, pour nous, monsieur De Roover – et qui doit viser à la reconnaissance du droit à l'autodétermination du peuple palestinien qui passe notamment par la fin de l'occupation des territoires palestiniens ainsi que du droit à la sécurité de l'État d'Israël et de ses habitants. Cette approche se doit d'être la même pour toutes les parties en présence.
Dans ce cadre, notre pays se doit d'exiger de l'ensemble desdites parties qu'elles respectent le droit international. C'est dans ce sens qu'il convient de condamner les actes de violence perpétrés par toutes les parties ainsi que la poursuite de la politique de la colonisation qui mettent à mal toute chance de reprise et de conclusion d'un processus de négociation devant mener à la paix.
Mon groupe n'a de cesse de le répéter: seule la reprise urgente et effective des négociations en vue de parvenir à une solution fondée sur la coexistence des deux États, l'État d'Israël et l'État de Palestine indépendant, démocratique, d'un seul tenant, souverain et viable, vivant côte à côte dans la paix et la sécurité pour tous, peut constituer une solution à long terme.
C'est dans cet esprit que mon groupe avait déposé une proposition de résolution dépourvue d'ambiguïté avec une demande principale, claire, lisible et sans condition irréaliste ou sujette à interprétation, à savoir la demande au gouvernement fédéral de reconnaître formellement l'État de Palestine à côté de l'État d'Israël. Un point c'est tout.
Nous nous inscrivons ainsi dans le sillage des récentes initiatives parlementaires de plusieurs pays européens comme la Grande-Bretagne, l'Irlande ou la France.
La Suède, comme vous le savez, a quant à elle été le premier pays européen non issu de l'ex-URSS à franchir courageusement le pas de la reconnaissance formelle de la Palestine en tant qu'État. Des débats en ce sens ont également eu lieu dans l'ensemble des parlements des entités fédérées dans une démarche aussi volontariste qu'équilibrée par l'adoption des différents textes.
Nous sommes bien conscients que ces initiatives n'opéreront pas de bouleversement immédiat qui apporterait dans l'instant une solution définitive à un conflit historique complexe. Mais il s'agit aujourd'hui d'apporter notre contribution à la conclusion d'une solution pacifique en refusant d'assister immobiles à l'anéantissement de tout avenir de paix durable dans la région.
C'est bien au niveau fédéral qu'il revient aujourd'hui de reconnaître un État, et c'est donc légitimement sur nous que tous les yeux sont braqués. Reconnaître la Palestine maintenant constituerait dans le chef de la Belgique un acte diplomatique fort, soutenant le processus de paix et le principe d'une solution négociée et définitive entre les parties, une responsabilisation pleine et entière de ces deux parties sur un pied d'égalité. La Belgique confirmerait ainsi son rôle positif en faveur de la paix et de l'équité dans ce processus de paix, processus qui n'a toujours pas abouti et dont l'absence de solution structurelle à deux États est à l'origine de tensions, de souffrances humaines et de déstabilisation régionale et mondiale.
Aujourd'hui, malgré les processus de négociations successifs, il nous faut assumer collectivement la responsabilité de nos échecs. Nous ne sommes à ce jour ni parvenus à mettre un terme à la colonisation, ni à apporter une réponse satisfaisante à la sécurité du peuple israélien, ni encore à répondre aux aspirations légitimes du peuple palestinien.
Trop de sang a déjà coulé dans ce conflit. Il est donc indispensable aujourd'hui de trouver d'autres stratégies, d'autres voies. Nous pensons que cette reconnaissance rendra possible la pose des jalons nécessaires à des évolutions positives permettant le respect par tous du droit international. Je veux être claire sur ce point. Critiquer certaines politiques d'Israël, ce n'est ni être contre cet État, ni ne pas reconnaître son droit à la sécurité et à la garantie de la protection de ses civils. C'est simplement exiger de cet État de droit, membre de l'ONU, qu'il respecte le droit international.
Au PS, notre approche a toujours été constante dans toutes les situations internationales. Nous sommes résolument pour la diplomatie, la proportionnalité, et surtout contre tous les doubles standards de la communauté internationale.
Translated text
This hypocritical position is simply not at the height of the constructive and voluntary position that our country has always defended, a supporter of a balanced solution.
This text, if adopted, would, in fact, constitute one of the most mediocre resolutions adopted by the parliament of a Member State of the European Union.
If the majority confirms its choice and rejects our texts and amendments, it will miss an opportunity to contribute to the resumption of the peace process.
Nevertheless, the conflict in the Middle East has undermined, for decades now, international relations, the stability of this neighboring region of Europe and, above all, the lives of the Palestinian and Israeli populations. It is a global source of undeniable radicalization.
In the face of this ongoing conflict, Belgium has always been the adherent of a respectful approach to international law – which is important for us, Mr. De Roover – and which must aim at the recognition of the right to self-determination of the Palestinian people, which includes the end of the occupation of Palestinian territories as well as the right to the security of the State of Israel and its inhabitants. This approach must be the same for all parties present.
In this context, our country must demand from all said parties that they respect international law. It is in this sense that it is necessary to condemn the acts of violence perpetrated by all parties, as well as the continuation of the policy of colonization, which undermine any chance of resumption and conclusion of a negotiation process leading to peace.
Only the urgent and effective resumption of negotiations with a view to reaching a solution based on the coexistence of two states, the State of Israel and the independent, democratic, one-sided, sovereign and viable State of Palestine, living side by side in peace and security for all, can constitute a long-term solution.
It was in this spirit that my group had submitted an unambiguous resolution proposal with a primary request, clear, readable and without unrealistic or interpretable conditions, namely a request to the federal government to formally recognize the State of Palestine alongside the State of Israel. One point is all.
We are thus following the recent parliamentary initiatives of several European countries such as Great Britain, Ireland or France.
Sweden, as you know, was the first European country not from the former USSR to courageously take the step towards the formal recognition of Palestine as a state. Debates in this regard also took place in all the parliaments of the federated entities in a voluntary and balanced approach through the adoption of the various texts.
We are well aware that these initiatives will not operate an immediate upheaval that would immediately bring a definitive solution to a complex historical conflict. But today it is about making our contribution to the conclusion of a peaceful solution by refusing to stand still at the annihilation of any future of sustainable peace in the region.
It is right at the federal level that it is up to today to recognize a state, and therefore it is legitimately on us that all eyes are broken. Recognizing Palestine now would constitute in the head of Belgium a strong diplomatic act, supporting the peace process and the principle of a negotiated and definitive solution between the parties, a full and complete accountability of these two parties on an equal footing. Belgium would thus confirm its positive role in favor of peace and equity in this peace process, a process that has yet to be achieved and in which the absence of a two-state structural solution is the source of tensions, human suffering and regional and global destabilization.
Today, despite the successive negotiation processes, we must collectively assume responsibility for our failures. We have not yet succeeded in ending the colonization, in delivering a satisfactory response to the security of the Israeli people, or in responding to the legitimate aspirations of the Palestinian people.
Too much blood has already shed in this conflict. Therefore, it is indispensable today to find other strategies, other paths. We believe that this recognition will make it possible to set the necessary milestones for positive developments that enable everyone to respect international law. I want to be clear on this point. Criticising certain policies of Israel is neither being against that state, nor not recognizing its right to security and to guarantee the protection of its civilians. It is simply to demand that this rule of law, a member of the UN, respects international law.
At the PS, our approach has always been consistent in all international situations. We are resolutely for diplomacy, proportionality, and above all against all the double standards of the international community.
#24
Official text
Aucun État n'est au-dessus du droit international, quel qu'il soit. Cette position est d'ailleurs celle que la Belgique a toujours défendue. La Belgique a toujours défendu l'importance du respect des règles du droit international ainsi que la reconnaissance du droit légitime du peuple palestinien à l'autodétermination, que ce soit lors du vote de la Belgique sous le précédent gouvernement en 2012 en faveur de l'accession de la Palestine au statut d'État observateur non membre à l'ONU, lors du vote en 2011 pour l'admission de la Palestine en tant qu'État membre de l'UNESCO ou encore, en 2011, lors du vote au Sénat de la proposition de résolution demandant la reconnaissance de l'État de Palestine.
Cet engagement de la Belgique pour une contribution à une solution pacifique au conflit, malheureusement, vous risquez de le stopper net car, ce rôle de fer de lance de la paix, je ne le retrouve absolument pas dans la résolution qui nous est soumise aujourd'hui par la majorité en cette séance plénière et, cela, après de très longues circonvolutions. Circonvolutions inutiles si c'est pour accoucher d'un texte aussi médiocre!
Il est vrai que certains dans la majorité semblent avoir des positions plus courageuses que d'autres, puisque le CD&V, encore lui, s'est abstenu sur notre recommandation proposant la reconnaissance formelle de l'État palestinien, une recommandation qui avait été rejetée par tous les autres groupes de la majorité.
Le texte de la majorité revient à faire beaucoup de bruit pour pas grand-chose. Si la presse titrait, lors de sa publication, "la Belgique va reconnaître la Palestine", c'est qu'elle n'avait pas encore bien pris connaissance des mesures qui étaient contenues dans cette résolution. Mais, en réalité, parler d'entraves à la reconnaissance de la Palestine serait plus juste concernant ce texte.
Selon moi et selon les principales organisations attentives à cette question, votre texte, votre vision de la reconnaissance n'est qu'un mirage dont la matérialisation est soumise au bon vouloir du gouvernement belge, du ministre Reynders et surtout au blanc-seing du gouvernement israélien. Vous voulez attendre le bon moment? Pour vous, cela ne sera jamais le bon moment! Une position unanime de l'Union européenne n'existera peut-être jamais. Vous le savez pertinemment bien.
Cependant, mes chers collègues de la majorité, il n'est pas trop tard! Vous pouvez encore adopter l'amendement global du PS, du sp.a, d'Ecolo-Groen et du FDF, remplaçant votre texte par le texte du parlement bruxellois. Cet amendement qui modifie complètement votre résolution permettrait, lui, à notre assemblée d'enfin réellement marquer un geste fort et positif à l'égard du droit à l'autodétermination du peuple palestinien et de la solution au conflit israélo-palestinien fondée sur la coexistence pacifique de deux États.
Translated text
No state is above international law, whatever it is. This is the position that Belgium has always defended. Belgium has always defended the importance of respecting the rules of international law as well as the recognition of the legitimate right of the Palestinian people to self-determination, whether in Belgium's vote under the previous government in 2012 in favor of Palestine's accession to the status of non-member observer state to the UN, in the vote in 2011 for the admission of Palestine as a member state of UNESCO or again, in 2011, in the Senate vote on the draft resolution calling for the recognition of the State of Palestine.
This commitment of Belgium for a contribution to a peaceful solution to the conflict, unfortunately, you risk to stop it net because, this role of iron lance of peace, I absolutely do not find it in the resolution that is submitted to us today by the majority in this plenary session and, this, after very long circumvolutions. Unnecessary circularities if it is to give birth to such a mediocre text!
It is true that some in the majority seem to have more courageous positions than others, since the CD&V, too, abstained from our recommendation proposing the formal recognition of the Palestinian State, a recommendation that had been rejected by all other majority groups.
The text of the majority is about making a lot of noise for not much. If the press titled, when it was published, "Belgium will recognize Palestine", it is that it had not yet fully acknowledged the measures contained in this resolution. But, in reality, talking about obstacles to the recognition of Palestine would be more just regarding this text.
In my opinion and according to the main organizations attentive to this question, your text, your vision of recognition is only a mirage whose materialization is subject to the goodwill of the Belgian government, Minister Reynders and above all to the white-seing of the Israeli government. Do you want to wait for the right moment? For you, this will never be the right time! There may never be a unanimous position of the European Union. You know it properly well.
However, my dear colleagues of the majority, it is not too late! You can still adopt the overall amendment of the PS, sp.a, Ecolo-Groen and FDF, replacing your text with the text of the Brussels Parliament. This amendment, which completely modifies your resolution, would enable our assembly to finally really make a strong and positive move towards the right of the Palestinian people to self-determination and the solution to the Israeli-Palestinian conflict based on the peaceful coexistence of two states.
#25
Official text
Cet acte grandirait la Belgique en exprimant une position aussi courageuse que nécessaire.
Je sais que vous n'avez pas vraiment envie de reconnaître cet État. Je pourrais donc comprendre que vous ne votiez pas notre amendement global. Puisque vous préconisez que nous suivions la marche en cours au niveau européen, je me disais que vous seriez peut-être moins réfractaires à voter le texte adopté par l'Europe. Mais je suis certaine que sur ce point encore, vous allez opposer une fin de non-recevoir. Je suis convaincue que votre volonté réelle n'est pas d'adopter une résolution qui permettra vraiment la reconnaissance de la Palestine.
Monsieur le président, mes chers collègues, je me dis qu'aujourd'hui, il est enfin temps pour les groupes de la majorité de poser un acte clair en séance plénière. Oui ou non, reconnaît-on maintenant l'État de Palestine?
Dans tous les cas, vous êtes sortis du bois puisqu'en commission, vous avez rejeté les textes que l'opposition a déposés.
Pour conclure, je peux vous dire que si l'amendement global qui est soumis aujourd'hui à votre vote est rejeté, mon groupe votera contre le texte de la majorité tel qu'il nous est soumis pour toutes les raisons que je viens de vous présenter.
Je vous remercie pour votre attention et j'espère votre soutien à notre amendement.
Translated text
This act would grow Belgium by expressing a position as courageous as necessary.
I know you don’t really want to recognize this state. So I can understand that you did not vote for our overall amendment. Since you advocate that we follow the current course at European level, I thought you might be less reluctant to vote on the text adopted by Europe. But I am sure that on this point again, you will face an end of not receiving. I am convinced that your real will is not to adopt a resolution that will really allow the recognition of Palestine.
Mr. Speaker, my dear colleagues, I think today is finally the time for the majority groups to make a clear act in the plenary session. Yes or No, is the state of Palestine now recognized?
In any case, you came out of the wood because in commission, you rejected the texts that the opposition deposited.
To conclude, I can tell you that if the overall amendment that is submitted today to your vote is rejected, my group will vote against the majority text as it is submitted to us for all the reasons I have just presented to you.
Thank you for your attention and hope you support our amendment.
#26
Official text
Collega Grovonius, nogal wat uit uw betoog is absoluut niet in tegenspraak met mijn uiteenzetting en evenmin met de inhoud van het voorstel van resolutie.
U zult niet de laatste zijn, want ik verwacht dat nog een aantal leden uw poging zullen herhalen. Straks zullen sp.a, Groen en Ecolo waarschijnlijk hetzelfde verwijt maken. U wekt opnieuw de indruk dat de voorliggende tekst strikte voorwaarden zou instellen. Ik verzoek u de tekst te lezen, want dat klopt niet.
Mevrouw Grovonius, ik wil alleen dit nog even kwijt. De resolutie van het Europees Parlement, die onder meer ook door de socialistische fractie is goedgekeurd, bepaalt: “Supports in principle the recognition of Palestinian statehood and the two state solution, and believes these should go hand in hand with the development of peace talks, which should be advanced".
Mevrouw Grovonius, eigenlijk past ons voorstel van resolutie helemaal in de context van die principiële erkenning, een principiële erkenning die wellicht in onze tekst zelfs iets scherper is geformuleerd.
Translated text
Mr Grovonius, much of your argument is absolutely not in conflict with my statement, nor with the content of the draft resolution.
You won’t be the last, as I expect a few more members to repeat your attempt. Soon, Sp.a, Green and Ecolo will likely make the same accusations. You again create the impression that the preceding text would set strict conditions. I urge you to read the text, because that is not true.
Mrs. Grovonius, I just want to lose this for a moment. The European Parliament’s resolution, which was also approved by the Socialist Group, states: “Supports in principle the recognition of Palestinian statehood and the two-state solution, and believes these should go hand in hand with the development of peace talks, which should be advanced.”
Mrs. Grovonius, in fact, our proposal for a resolution fits entirely in the context of that principled recognition, a principled recognition that may have been formulated even slightly sharper in our text.
#27
Official text
D'une part, vous savez très bien que vous formulez d'autres conditions dans votre proposition de résolution. Nous les avons évoquées. Que ce soit la question notamment de l'autorité pleine et entière sur le territoire dans un contexte où, nous le savons, 60 % de la zone C est occupée par les Israéliens ce qui, de facto, rend impossible la mise en œuvre de cette condition.
D'autre part, je vous prends au mot. Si vous êtes tellement sur la même longueur d'onde que la position européenne, votez ce texte, votons ce texte.
Translated text
On the one hand, you know very well that you formulate other conditions in your resolution proposal. We mentioned them. Whether it is in particular the question of full and complete authority over the territory in a context where, we know, 60% of Zone C is occupied by the Israelis, which, de facto, makes it impossible to implement this condition.
I take you to the word. If you are so much on the same wavelength as the European position, vote this text, let’s vote this text.
#28
Official text
Monsieur le président, ce débat a déjà eu lieu en commission. À plusieurs reprises, nous avons proposé à M. De Roover de déposer un amendement qui serait la résolution votée au Parlement européen. On vous proposait même la primo signature, ce que vous avez refusé.
Ce que vous dites à propos de la résolution européenne est faux. Vous conditionnez la reconnaissance de l'État palestinien à l'existence d'un gouvernement de plein exercice sur 2 morceaux de Palestine qui, on le sait, mettront des années à se recoller. La résolution du Parlement européen ne prévoit pas du tout ce que vous dites. Vous conditionnez la reprise des pourparlers entre Israéliens et Palestiniens alors que la résolution européenne prévoit, elle, comme vous l'avez dit, qu'elle soit concomitante.
Notre point de vue est que la reconnaissance de l'État palestinien peut être une étape dans cette réconciliation israélo-palestinienne. Et elle est concomitante, comme le dit la résolution du Parlement européen.
Chiche, déposez ce texte maintenant en amendement de votre propre résolution. Nous le signerons et nous le voterons.
Translated text
The debate has already taken place in the committee. We have repeatedly asked Mr. De Roover to submit an amendment that would be the resolution voted in the European Parliament. You were even offered the first signature, which you refused.
What you say about the resolution is false. You condition the recognition of the Palestinian state to the existence of a full-time government on two parts of Palestine that, as we know, will take years to recover. The European Parliament resolution does not envisage what you say at all. You condition the resumption of talks between Israelis and Palestinians while the European resolution provides, as you said, for it to be simultaneous.
Our point of view is that recognizing the Palestinian state can be a step forward in this Israeli-Palestinian reconciliation. And it is simultaneous, as the European Parliament’s resolution states.
P.S. Please submit this text as an amendment to your resolution. We will sign it and vote on it.
#29
Official text
Monsieur le président, la majorité ne veut pas de la reconnaissance immédiate et sans conditions de l'État palestinien. Convaincu que sa procédure sera plus efficace pour la reconnaissance de l'État palestinien, M. De Roover peut-il nous dire dans quel délai il estime qu'en suivant sa procédure, l'État palestinien sera reconnu? À défaut d'atteindre un objectif dans un délai raisonnable, acceptera-t-il une reconnaissance sans conditions de l'État palestinien? Peut-il prendre cet engagement?
Translated text
The majority does not want the immediate and unconditional recognition of the Palestinian state. Convinced that his procedure will be more effective for the recognition of the Palestinian State, Mr. Can De Roover tell us within what time he believes that by following his procedure, the Palestinian State will be recognized? If it fails to ⁇ a goal within a reasonable time, will it accept unconditional recognition of the Palestinian state? Can he take that commitment?
#30
Official text
Ik wil er toch even op wijzen dat ons voorstel van resolutie zelfs verder gaat dan de resolutie die in het Europees Parlement tot stand is gekomen, na de nodige herschikkingen en herschrijvingen, parallel aan de discussies die hier hebben plaatsgevonden, en die door de socialisten in het Europees Parlement in Brussel werd goedgekeurd.
Mijnheer Van der Maelen, lees wat er in de voorgestelde tekst staat en wek niet de indruk dat er iets anders staat. Ik begrijp dat u bijzonder gegeneerd bent, omdat uw partijgenoten in het Europees Parlement niet hebben kunnen bereiken wat wij wel hebben bereikt. Wij hebben hen in snelheid genomen, we zijn hen links en rechts voorbijgegaan. Ik kan aannemen dat u dat bijzonder stoort. Ik heb heel veel begrip voor uw opwinding, maar het feit blijft dat wij verder gaan dan die resolutie.
Ik stel voor dat dit als uitzending voor schooltelevisie wordt opgenomen onder het motto “dovemansgesprek, hoe gaat zoiets”. Dit is er een voorbeeld van, want u blijft met een ongeziene koppigheid, een betere aangelegenheid waardig, de indruk wekken dat ons voorstel van resolutie conditioneel zou zijn, hoezeer wij ook ontkennen dat dit het geval is, hoezeer de teksten ook duidelijk maken dat het niet zo is. Mevrouw Grovonius, collega’s van de oppositie, ze is dat niet. Het heeft geen zin dat ik het nog 36 keer ontken. Laat het dus bij dezen ontkend zijn voor eens en altijd.
Translated text
However, I would like to point out that our draft resolution goes even further than the resolution adopted in the European Parliament, following the necessary rearrangements and rewritings, parallel to the discussions that took place here, and which was approved by the Socialists in the European Parliament in Brussels.
Mr Van der Maelen, read what is stated in the proposed text and do not give the impression that there is something else. I understand that you are ⁇ upset because your party counterparts in the European Parliament have not been able to ⁇ what we have achieved. We took them in speed, we passed them to the left and to the right. I can assume you are ⁇ disturbing that. I have a great deal of understanding for your excitement, but the fact remains that we go beyond that resolution.
I propose that this be included as a broadcast for school television under the motto “Doveman conversation, how does this go.” This is an example of it, because you remain with unprecedented stubbornness, worthy of a better affair, giving the impression that our proposed resolution would be conditional, no matter how much we deny that this is the case, no matter how clear the texts make it not so. Mrs. Grovonius, colleagues of the opposition, she is not. It makes no sense to deny it 36 times. So let them be denied once and for all.
#31
Official text
Mijnheer de voorzitter, collega’s, op het gevaar af hier voor de 37ᵉ of intussen al 38ᵉ keer de oppositie te wijzen op de letterlijke tekst van de resolutie, heb ik in Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal opgezocht wat “voorwaarde” betekent, een woord waarmee men ons van alle kanten om de oren slaat. Het gaat trouwens niet om een tekst van de N-VA, want het is geen binnenlandse politieke afrekening met de N-VA. Het gaat om een meerderheidsresolutie. Welnu, als er een voorwaarde is, dan betekent het dat er voorafgaandelijk een beperking wordt opgelegd en dat lees ik nergens. U blijft dat hier stoïcijns herhalen.
Translated text
Mr. Speaker, colleagues, in view of the danger of pointing out the opposition to the literal text of the resolution here for the 37th or in the meantime already for the 38th time, I have searched in the Van Dale Groot dictionary of the Dutch language what “condition” means, a word with which we are heard from all sides. By the way, it is not a text of the N-VA, because it is not a domestic political settlement with the N-VA. It is a majority resolution. Well, if there is a condition, then it means that a limitation is imposed in advance and that I don’t read anywhere. You keep repeating this here stoically.
#32
Official text
"Calomniez, calomniez, il en restera toujours quelque chose!"
Translated text
“Calm, calumniate, there will always be something.”
#33
Official text
Wel, dat zal hier dus niet lukken, want wij zullen op onze manier blijven herhalen dat u dan maar moet zeggen waar dat woord in het voorstel van resolutie voorkomt. Het staat er niet.
Translated text
Well, that will not succeed here, because we will continue to repeat in our own way that you have to say where that word appears in the proposal for a resolution. It is not there.
#34
Official text
Je n'ai pas consulté le Van Dale, je n'ai consulté ni le Larousse ni le Petit Robert. Néanmoins, quand il est dit: "Nous allons reconnaître l'État de Palestine si l'Autorité palestinienne a le contrôle sur l'entièreté du territoire, si le processus de paix est repris … " Pour moi, il s'agit bien de conditions. Je suis désolée!
Translated text
I did not consult the Van Dale, I did not consult the Larousse or the Little Robert. Nevertheless, when it is said: "We will recognize the State of Palestine if the Palestinian Authority has control over the entire territory, if the peace process is resumed ... " For me, these are conditions. I am sorry!
#35
Official text
Monsieur De Roover, je vous écoute depuis tout à l'heure avec beaucoup d'amusement et je ne suis pas le seul: je vois votre groupe, votre propre majorité sourire quand vous dites que votre résolution va plus loin que celle du Parlement européen. C'est assez gonflé d'affirmer cela!
Selon moi, votre résolution est évidemment bien en retrait, elle est floue et elle conditionne. D'ailleurs, le texte en néerlandais est encore plus clair qu'en français: "Te herkennen op basis van … ". Si est un texte est encore plus clair en français, c'est bien celui-là: il conditionne la reconnaissance à une série d'éléments qui, comme nous le savons tous, sont aujourd'hui inaccessibles. Voilà le problème: le processus de paix est embourbé depuis 1993 et une partie du territoire palestinien est occupée depuis une cinquantaine d'années.
C'est de cette logique-là que nous voulons sortir; or votre résolution s'y enfonce, elle persiste dans cette logique. Il est clair que vous remettez la reconnaissance de l'État palestinien aux calendes grecques.
Translated text
Mr. De Roover, I have been listening to you since recently with a lot of fun and I am not the only one: I see your group, your own majority smile when you say that your resolution goes beyond that of the European Parliament. It’s quite overwhelming to say that!
In my opinion, your resolution is obviously well in withdrawal, it is blurred and it conditiones. By the way, the text in Dutch is even clearer than in French: "Te herkennen op basis van ... ". If a text is even clearer in French, it is this one: it conditiones recognition to a series of elements that, as we all know, are now inaccessible. This is the problem: the peace process has been disturbed since 1993 and part of the Palestinian territory has been occupied for about fifty years.
It is from this logic that we want to come out; but your resolution falls into it, it persists in this logic. It is clear that you are returning the recognition of the Palestinian state to the Greek calendas.
#36
Official text
Ik kan u, met een zeker gevoel van vermoeidheid weliswaar, meedelen dat wij niet de resolutie zullen goedkeuren die u beweert dat wij zullen goedkeuren. Wij zullen de resolutie goedkeuren zoals die nu voorligt en niet zoals u die probeert te framen.
Translated text
I can tell you, though with a certain feeling of fatigue, that we will not approve the resolution that you claim we will approve. We will approve the resolution as it is presented and not as you are trying to frame it.
#37
Official text
Évidemment, je le regrette mais je ne suis pas très surprise. Nous savions depuis le départ que vous n'aviez pas de réelle volonté dans ce dossier. Je suis confortée dans l'idée qui était la mienne avant de monter à la tribune.
Translated text
Of course, I am sorry, but I am not very surprised. We knew from the beginning that you had no real will in this case. I am comforted in the idea that was mine before going up to the tribune.
#38
Official text
Monsieur le président, chers collègues, je m'étais dit que le débat de ce jour serait fort. C'est le cas. Inédit aussi le fait de débattre de la reconnaissance de l'État de Palestine, un État qui aurait déjà pu être créé sous l'auspice des Nations unies depuis 1947, il y a septante ans!
Selon moi, comme je l'ai dit en commission lorsque nous avons présenté cette résolution qui est portée par les partis de la majorité, je regrette que nous ne soyons pas davantage à la soutenir et à avoir pris part à ce débat. Il est primordial que ce soit le parlement, les députés, nous tous chers collègues, qui lancions ce débat. Il est tout aussi important d'ouvrir le dialogue avec le gouvernement qui, in fine, prendra cette décision de la reconnaissance de l'État palestinien.
En tant que parlementaires, en tant que Chambre des représentants de Belgique, nous remplissons ainsi notre rôle politique: soutenir et contrôler l'action du gouvernement d'une part, mais aussi, d'autre part, susciter et même demander une action de sa part.
C'est ici que le débat parlementaire garde toutes ses lettres de noblesse dans la réflexion intellectuelle et la dimension politique de nos décisions. Nous le savons, chers collègues, cette situation est exceptionnelle. Le nombre de textes déposés en témoigne. Le conflit israélo-palestinien a assez duré. Les victimes sont nombreuses. Nous ne comptons plus les morts inutiles, les réfugiés ou encore les enfants sans avenir prêts à tout pour exister.
Translated text
Mr. Speaker, my colleagues, I thought that today’s debate would be strong. It is the case. Unprecedented also the fact of debating the recognition of the State of Palestine, a state that could already have been created under the auspices of the United Nations since 1947, seventy years ago!
In my opinion, as I said in a committee when we presented this resolution, which is put forward by the majority parties, I regret that we are no longer supporting it and taking part in this debate. It is of the utmost importance that it is the Parliament, the MEPs, all of us, dear colleagues, who initiate this debate. It is equally important to open up dialogue with the government which, in the end, will make this decision of recognition of the Palestinian state.
As parliamentarians, as the House of Representatives of Belgium, we thus fulfill our political role: supporting and controlling the government’s action on the one hand, but also, on the other hand, provoking and even calling for action on its part.
It is here that the parliamentary debate keeps all its noble letters in the intellectual reflection and the political dimension of our decisions. We know, dear colleagues, this situation is exceptional. The number of submissions testifies to this. The Israeli-Palestinian conflict has lasted long. The victims are numerous. We no longer count the unnecessary deaths, the refugees, or even the children without a future ready for anything to exist.
#39
Official text
Nous tenons à le dire fortement et vigoureusement, et nous pourrons nous retrouver là-dessus. Pour nous, réformateurs libéraux, c'est très important de le souligner ici, bien au-delà des débats que nous avons eus, nous sommes attachés aux deux peuples. Je rappelle que la Palestine est un des dix-huit pays partenaires de notre coopération au développement et que nous sommes liés à l'État d'Israël par des liens qui dépassent le poids de l'Histoire, et l'histoire de son peuple.
Nous avons le désir de voir la paix enfin s'instaurer dans cette région du monde.
Au-delà des alternances politiques, la position de notre diplomatie a été d'une étonnante constance. Cela a été dit plusieurs fois: le règlement définitif du conflit et l'avènement d'une paix durable au Proche-Orient ne pourront être obtenus que par la coexistence de deux États souverains et indépendants. Cette paix garantira la sécurité de chaque citoyen dans ces deux États. Cette paix sera la garantie de la reconnaissance mutuelle de tous les États de la région. Cette paix sera renforcée par la mise en œuvre d'un modèle de coopération économique proche de ce que nous avons construit en Europe depuis la fin de la Seconde Guerre mondiale.
Chers collègues, là se situe la force de notre résolution. Il ne s'agit pas de faire un cadeau ou de faire plaisir à l'un ou à l'autre allié politique de la scène internationale; nous voulons que la reconnaissance de la Palestine soit le point de départ d'un nouveau Moyen-Orient, celui des accords d'Oslo de 1993 notamment. C'est la raison pour laquelle je peux dire de façon très claire que notre pays doit reconnaître l'État de Palestine afin d'assurer un avenir meilleur tant aux Palestiniens qu'aux Israéliens. Il n'y a pas de doute sur ce point. Les votes récents de la Belgique en faveur de la Palestine comme membre de l'UNESCO et comme État observateur non membre à l'ONU étaient les premiers pas. Je réaffirme cette position dans l'assemblée, tout comme l'ont fait précédemment notre premier ministre et notre ministre des Affaires étrangères, dont j'aimerais citer un extrait du discours de politique générale de novembre 2014.
"La Belgique a toujours été favorable à une solution consistant à faire coexister deux États et à créer un État palestinien souverain vivant en paix et en sécurité avec et aux côtés d'Israël. Cette position de principe signifie au final la reconnaissance d'un État palestinien.
Translated text
We want to say this strongly and vigorously, and we will be able to get back on that. For us, liberal reformers, it is very important to emphasize this here, far beyond the debates we have had, we are attached to the two peoples. I remind you that Palestine is one of eighteen partner countries of our development cooperation and that we are bound to the State of Israel by ties that go beyond the weight of history, and the history of its people.
We want to see peace finally establish in this region of the world.
Beyond the political shifts, the position of our diplomacy has been surprisingly constant. This has been said many times: the final settlement of the conflict and the advent of lasting peace in the Middle East can only be achieved by the coexistence of two sovereign and independent states. This peace will guarantee the security of every citizen in these two States. This peace will be the guarantee of mutual recognition by all States of the region. This peace will be strengthened by the implementation of a model of economic cooperation close to what we have built in Europe since the end of World War II.
That is the strength of our resolution. It is not about giving a gift or pleasing one or the other political ally on the international stage; we want the recognition of Palestine to be the starting point for a new Middle East, in particular the Oslo Agreements of 1993. That’s why I can say very clearly that our country must recognize the State of Palestine in order to ensure a better future for both the Palestinians and the Israelis. There is no doubt on this point. The recent votes of Belgium in favour of Palestine as a member of UNESCO and as an observer state not a member of the UN were the first steps. I reaffirm this position in the Assembly, as our Prime Minister and our Minister of Foreign Affairs have done before, of whom I would like to quote an excerpt from the General Policy Speech of November 2014.
"Belgium has always been in favor of a two-state solution and the creation of a sovereign Palestinian state living in peace and security with and with Israel. This position of principle ultimately means recognition of a Palestinian state.
#40
Official text
La question qui se pose désormais est quand cette reconnaissance doit-elle se produire?"
La Belgique, par une position constante, est à la fois l'amie des Palestiniens et l'amie d'Israël. Jusqu'à présent, elle a réussi à obtenir l'écoute et la confiance des deux parties pour peser favorablement sur les modalités d'une résolution juste, négociée et acceptée par les deux acteurs.
Notre pays a un rôle majeur à jouer dans une dynamique diplomatique européenne cohérente et qui s'inscrit dans la durée. Nous savons que la seule solution au conflit est d'instaurer des pourparlers directs et honnêtes entre les deux parties. C'est justement par notre résolution que nous souhaitons y contribuer.
Translated text
The question now arises is when should this recognition occur?”
Belgium, by a constant position, is both a friend of the Palestinians and a friend of Israel. So far, it has managed to obtain the listening and trust of both sides to weigh favorably on the modalities of a fair resolution, negotiated and accepted by both actors.
Our country has a major role to play in a coherent and lasting European diplomatic dynamic. We know that the only solution to the conflict is to establish direct and honest talks between the two sides. It is precisely through our resolution that we want to contribute to this.
#41
Official text
Madame Jadin, je souscris évidemment à tout ce que vous dites sur le fond. Pour cela, il faut y arriver. Vous dites que nous sommes amis, tant avec Israël qu'avec la Palestine. Être amis, c'est reconnaître la dignité de l'autre. La Belgique a d'ailleurs reconnu Israël assez rapidement. La Belgique n'a pas encore reconnu la Palestine. C'est manquer de dignité et ce n'est pas donner de la dignité à la Palestine, que vous appelez notre amie, que de ne pas le reconnaître. Aujourd'hui, nous avons quantité de relations économiques importantes avec Israël. Nous aimerions, en tant qu'amis, avoir les mêmes rapports économiques avec la Palestine. C'est impossible car, aujourd'hui, un autre ami, Israël, empêche le développement économique de la Palestine et empêche que nous ayons le même niveau de relations économiques avec cet État palestinien. Pour donner cette dignité à cet ami ou en tout cas à celui que vous appelez votre ami, reconnaissez maintenant, immédiatement la Palestine!
Translated text
Madame Jadin, I obviously agree with everything you say on the bottom. For this, it must be accomplished. You say that we are friends, both with Israel and with Palestine. To be friends is to recognize the dignity of the other. Belgium recognized Israel quite quickly. Belgium has not yet recognized Palestine. It is a lack of dignity, and it is not giving dignity to Palestine, which you call our friend, that it is not recognizing it. Today, we have a lot of important economic relations with Israel. We would like, as friends, to have the same economic relations with Palestine. This is impossible because, today, another friend, Israel, prevents the economic development of Palestine and prevents us from having the same level of economic relations with this Palestinian state. To give this dignity to this friend, or at least to the one you call your friend, recognize now, immediately, Palestine!
#42
Official text
Monsieur Hellings, j'entends vos arguments. Ce sont d'ailleurs ceux que vous avez produits également en commission. Je pense qu'à travers la résolution que nous avons déposée et que nous souhaitons évidemment voir aboutir aujourd'hui, nous avons bien développé dans nos considérants notre souhait d'y aller pas à pas. Je viens de le répéter. Je prends pour preuve la reconnaissance au sein des instances de l'ONU, la reconnaissance par la Belgique aussi de la Palestine dans d'autres instances internationales, de même que l'implication de notre pays à travers la Coopération au développement.
Pour reconnaître l'État palestinien, il doit y avoir des conditions qui permettent de planter le cadre, tel que nous avons … Chers collègues, vous avez lu cette résolution. Je pense en effet qu'il faut avoir un cadre qui doit permettre, dans un temps opportun, de reconnaître l'État palestinien.
Translated text
Mr. Hellings, I hear your arguments. These are the ones you have also produced in the commission. I think that through the resolution that we have submitted and which we obviously wish to see achieved today, we have well developed in our considerations our desire to go there step by step. I just repeated it. I take as proof the recognition within the UN agencies, the recognition by Belgium also of Palestine in other international agencies, as well as the involvement of our country through development cooperation.
To recognize the Palestinian State, there must be conditions that allow the framework to be planted, as we have ... Dear colleagues, you have read this resolution. In fact, I believe that there must be a framework that should allow, in a suitable time, to recognize the Palestinian state.
#43
Official text
Monsieur le président, si vous le permettez, je vais poursuivre mon exposé.
En effet, cette paix, nous en connaissons depuis longtemps les paramètres. Elle doit reposer sur l'existence de deux États souverains et démocratiques, vivant côte à côte en paix et en sécurité, sur la base des frontières déterminées en 1967, avec Jérusalem pour capitale.
La définition de ces paramètres, on la retrouve dans la résolution 242 du Conseil de sécurité, dans les négociations de Madrid, puis lors des accords d'Oslo, lors des sommets de Camp David ou de Taba, ou lors de la dernière tentative infructueuse menée par le secrétaire d'État américain John Kerry.
Face à cette impasse, face à une administration Obama qui vit ses derniers mois, période peu propice à des efforts diplomatiques intenses, les États européens doivent prendre une initiative et poser des gestes forts, dans la lignée des valeurs que notre vieux continent défend depuis longtemps.
Ce sont ces bases politiques que l'on retrouve dans le texte cosigné par le Mouvement réformateur, l'Open Vld, la N-VA et le CD&V. Un texte dont on ne peut sous-estimer l'importance à la fois pour notre assemblée, mais pour toute cette région du monde. Et je me félicite en effet que la Chambre des représentants puisse apporter une contribution constructive à ce débat qui s'est développé dans plusieurs États européens depuis le mois de septembre dernier.
Je peux aussi me réjouir de la richesse de nos échanges, de même que la méthode que nous avons utilisée pour aboutir à cette résolution. En effet, dès octobre, nous avons invité les deux ambassadeurs dans notre commission des Affaires extérieures; ils ont pu exposer leur point de vue et celui de leur gouvernements respectifs. Nous avons également eu la possibilité d'exposer l'ensemble des propositions de résolution déposées. Enfin, voilà deux semaines, nous avons pu tenir ce débat contradictoire qui nous amène à voter aujourd'hui, je l'espère, cette résolution.
Le Mouvement réformateur défend depuis longtemps le principe que la reconnaissance de l'État de Palestine doit intervenir dans le cadre d'un règlement global et définitif du conflit, négocié par les deux parties. Nous sommes conscients des difficultés énormes de chaque volet, de chaque ligne, de chaque détail de ce règlement global.
Translated text
Mr. Speaker, if you allow it, I will continue my presentation.
Indeed, this peace, we have known its parameters for a long time. It must be based on the existence of two sovereign and democratic states, living side by side in peace and security, on the basis of the borders determined in 1967, with Jerusalem as its capital.
The definition of these parameters can be found in the Security Council resolution 242, in the Madrid negotiations, then in the Oslo agreements, at the Camp David or Taba summits, or in the last unsuccessful attempt by U.S. Secretary of State John Kerry.
In the face of this impasse, in the face of an Obama administration living in its last months, a period unfavourable for intense diplomatic efforts, European states must take the initiative and make strong gestures, in line with the values that our old continent has long defended.
These are the political bases found in the text co-signed by the Reform Movement, the Open Vld, the N-VA and the CD&V. A text whose importance cannot be underestimated, both for our assembly, but for this whole region of the world. And I am indeed pleased that the House of Representatives can make a constructive contribution to this debate that has developed in several European states since last September.
I can also rejoice at the richness of our exchanges, as well as the method we have used to result in this resolution. Indeed, since October, we invited the two ambassadors to our Foreign Affairs Committee; they were able to present their views and those of their respective governments. We also had the opportunity to present all the submitted resolution proposals. Finally, here two weeks ago, we were able to hold this contradictory debate that leads us to vote today, I hope, this resolution.
The Reform Movement has long defended the principle that the recognition of the State of Palestine must take place within the framework of a comprehensive and definitive settlement of the conflict, negotiated by both sides. We are aware of the enormous difficulties of every aspect, every line, every detail of this global regulation.
#44
Official text
Nous savons aussi que cet accord bilatéral n'est viable qu'à travers un accord régional. Vu la situation dans la région, cet accord sera difficile à conclure.
Israël ne peut vivre en pleine sécurité que dans un environnement régional apaisé. Cette sécurité de l'État d'Israël et de son peuple exige une pleine reconnaissance de l'État d'Israël par toutes les parties palestiniennes, ce qui inclut le Hamas, et tous les pays de la région, ce qui inclut l'Iran.
Le chemin sera long; tout le monde s'en rend compte. Mais nous ne pouvons accepter une reconnaissance symbolique, une reconnaissance pour elle-même, une reconnaissance qui ne serait suivie d'aucun effet concret, principes que je retrouve dans la plupart des textes qui ont été déposés. Une reconnaissance unilatérale de l'État palestinien sans négociations, sans conditions, est, d'une part, mauvaise pour la crédibilité de notre diplomatie et, d'autre part, contre-productive pour les intérêts des parties de la paix du Proche-Orient.
Translated text
We also know that this bilateral agreement is only viable through a regional agreement. Given the situation in the region, this agreement will be difficult to reach.
Israel can only live in full security in a peaceful regional environment. This security of the State of Israel and its people requires full recognition of the State of Israel by all Palestinian parties, including Hamas, and all countries in the region, including Iran.
The road is going to be long, everyone knows it. But we cannot accept a symbolic recognition, a recognition for itself, a recognition that would not be followed by any concrete effect, principles that I find in most of the texts that have been deposited. A unilateral recognition of the Palestinian state without negotiations, without conditions, is, on the one hand, bad for the credibility of our diplomacy and, on the other hand, counterproductive for the interests of the Middle East peace parties.
#45
Official text
Madame Jadin, vous dites que la solution c'est la discussion.
Depuis 1993, tous les pays que vous avez cités discutent. Qu'est-ce que cela a donné? Est-ce que cela a donné moins de colonisation israélienne des terres palestiniennes? Non! Est-ce que cela a donné la paix? Non!
Il y a une façon aujourd'hui efficace de pouvoir contraindre Israël à arrêter la colonisation qui rend impossible le processus de paix et, de facto, l'existence même de la Palestine, c'est reconnaître l'État de Palestine! Le reste, on l'a déjà fait. Ce n'est pas efficace.
Si un jour on reconnaît la Palestine, si un jour on parvient à faire pression sur Israël, comme on aurait dû le faire depuis des années, pour qu'il arrête de coloniser la Palestine, d'ici quelques années, il n'y aura plus besoin de financer la coopération au développement en Palestine. Nous pourrons alors signer un accord commercial avec la Palestine.
Translated text
Madame Jadin, you say that the solution is the discussion.
Since 1993, all the countries you mentioned have been discussing. What has this given? Did this result in less Israeli colonization of Palestinian lands? No to No! Did this bring peace? No to No!
There is today an effective way of being able to force Israel to stop the colonization that makes the peace process impossible and, de facto, the very existence of Palestine is to recognize the State of Palestine! The rest, we have already done it. It is not effective.
If one day we recognize Palestine, if one day we succeed in pressuring Israel, as we should have done for years, to stop colonizing Palestine, in a few years, there will be no need to finance development cooperation in Palestine. We will then be able to sign a trade agreement with Palestine.
#46
Official text
Madame la députée, vous avez l'air très inoffensive. Vous avez amené le calme dans cette Assemblée mais je crois qu'il faut arrêter. Vous continuez à nous expliquer ici que vous êtes, avec la majorité, à la pointe de cette volonté d'apporter un souffle nouveau pour la Palestine. En réalité, vous l'avez dit vous-même, vous êtes en contradiction avec M. De Roover qui nous a chanté une chanson pendant une heure en nous expliquant qu'il n'y avait pas de conditions, que vous alliez beaucoup plus loin que la résolution du Parlement européen. Or vous nous expliquez qu'il faut des conditions!
Arrêtez! Soyez cohérents au sein de votre majorité! Arrêtez d'essayer de nous expliquer que votre motion est la bonne. La seule qui soit la bonne, c'est celle qui est proposée aujourd'hui par l'opposition, celle qui vise à reconnaître la Palestine.
Je vous demande d'être plus synthétique car vous tenez des propos qui commencent vraiment à nous irriter!
Translated text
You seem very harmless. You have brought calm to this assembly, but I think it needs to be stopped. You continue to explain to us here that you are, with the majority, at the forefront of this desire to bring a new breath to Palestine. In fact, you said it yourself, you are in conflict with Mr. De Roover who sang us a song for an hour explaining to us that there were no conditions, that you went far beyond the European Parliament resolution. You say we need conditions.
Stop it ! Be consistent with the majority. Stop trying to tell us that you are right. The only one that is right is the one proposed today by the opposition, the one that seeks to recognize Palestine.
I ask you to be more synthetic because you hold on to things that are really starting to irritate us!
#47
Official text
Monsieur Kir, c'est votre droit le plus strict de vous exprimer de la sorte. Mais j'ai également le droit d'avoir mon point de vue. Je pense, en effet, qu'il n'y a pas lieu, comme vous le faites, de dire que tout est blanc ou noir, qu'il y a une bonne et une mauvaise résolution. Je pense sincèrement que cette résolution permettra de planter le cadre pour que l'État palestinien soit reconnu plus rapidement.
Monsieur Hellings, vos propos d'aujourd'hui ne sont pas différents de ceux d'hier. Votre résolution est, à vous entendre, positive dans la mesure où elle vise une reconnaissance purement symbolique de l'État palestinien.
Pour ma part, comme d'autres, j'estime qu'elle risquerait de compliquer la situation, qu'elle ne changerait rien sur le terrain et qu'elle ne contribuerait pas à apporter la paix au Proche-Orient.
Translated text
Mr. Kir, it is your strictest right to express yourself in this way. I also have the right to have my point of view. I think there is no reason, as you do, to say that everything is white or black, that there is a good and a bad resolution. I sincerely believe that this resolution will lay the framework for a faster recognition of the Palestinian state.
Mr. Schwartz, today’s comments are no different from yesterday’s ones. Your resolution is, you hear, positive insofar as it aims at a purely symbolic recognition of the Palestinian state.
For my part, like others, I believe that it would risk complicating the situation, that it would not change anything on the ground, and that it would not contribute to bringing peace to the Middle East.
#48
Official text
Madame Jadin, cette résolution inconditionnelle et immédiate est conforme à la résolution adoptée par la Chambre des Communes du Royaume-Uni. Elle se résume en une phrase: on reconnaît la Palestine. J'attire ici l'attention sur le fait que la Chambre des Communes n'a pas pour habitude de prendre des décisions que je qualifierais de "folles". Par ailleurs, on sait que l'on assiste à un effet domino. D'autres parlements d'autres États européens adoptent une résolution de reconnaissance immédiate et inconditionnelle. Nous pourrions devenir le neuvième. Bientôt, les Palestiniens pourront être forts du soutien de tous les parlements européens et négocier d'égal à égal avec Israël.
Le problème aujourd'hui réside dans le fait qu'un partenaire fort, à savoir Israël, occupe les territoires d'un partenaire faible, à savoir la Palestine.
Si la Palestine est reconnue et que vous lui conférez sa dignité, vous renforcez les Palestiniens dans l'objectif d'une paix négociée à deux États qui vivent côte à côte.
Translated text
Mrs Jadin, this unconditional and immediate resolution is consistent with the resolution adopted by the UK House of Commons. It can be summed up in one sentence: recognize Palestine. I would like to point out here that the House of Commons has no habit of making decisions that I would call “foolish.” In addition, it is noted that there is a domino effect. Other European Parliaments have adopted a resolution on immediate and unconditional recognition. I could be the ninth. Soon, the Palestinians will be able to be strong with the support of all European parliaments and negotiate on an equal footing with Israel.
The problem today lies in the fact that a strong partner, namely Israel, occupies the territories of a weak partner, namely Palestine.
If Palestine is recognized and you give it its dignity, you are strengthening the Palestinians in the aim of a negotiated peace with two states living side by side.
#49
Official text
Madame Jadin, tout d'abord, je voudrais dire que je respecte votre point de vue. Je ne suis pas ici pour dire que vous nous servez un discours insignifiant, mais il y a un seul critère qui doit nous guider: l'application correcte, pleine et entière du droit international. Oui ou non, le droit international nous dit-il que le peuple palestinien a droit à son État? Oui! Le droit international soumet-il cette reconnaissance de l'État palestinien à des conditions? Non! Ce que vous mettez dans votre résolution est contraire au droit international. Il n'y a rien d'autre à décider que le respect plein et entier du droit international!
Translated text
First of all, I want to say that I respect your point of view. I am not here to say that you serve us an insignificant discourse, but there is only one criterion that should guide us: the correct, full and complete application of international law. Yes or no, does international law tell us that the Palestinian people have a right to their state? and yes! Does international law require the recognition of the Palestinian state? No to ! What you put in your resolution is contrary to international law. There is nothing else to decide than full and full respect for international law!
#50
Official text
C'est le but de cette résolution. Je l'ai dit à trois ou quatre reprises, aucun doute ne subsiste quant à la reconnaissance de l'État palestinien. Aucun doute ne subsiste quant à la reconnaissance, en temps opportun, par la Belgique de l'État de Palestine. Pourquoi? Parce que nous souhaitons une reconnaissance qui soutienne la négociation, qui la relance et qui force le statu quo injuste et intenable.
Nous savons également qu'un effort collectif international au service de la paix est nécessaire et que notre démarche doit se fondre dans un ensemble européen qui existe depuis 1980 et la Déclaration de Venise. Cette démarche européenne nous est certes imposée par les traités de l'Union européenne. Nous devons inscrire nos politiques étrangères dans une ligne européenne, mais cette démarche ne sera efficace que si elle pèse d'un poids européen.
Nous devons aussi rallier les membres permanents du Conseil de sécurité, les pays arabes comme l'Égypte ou la Jordanie. Nous voulons la reconnaissance d'un État, d'un gouvernement, d'un peuple, d'un territoire. Notre démarche, à travers l'adoption de cette résolution, est de baliser la réflexion du gouvernement. Cette résolution pourrait, je l'espère sincèrement, contrer les voix qui, au sein même du gouvernement israélien, semblent exclure désormais la création de tout État palestinien, évolution que je considère pour ma part comme très préoccupante et que nous allons observer avec attention lors des élections du mois de mars prochain.
Cette résolution pourrait aider le président palestinien, Mahmoud Abbas et son successeur à régler son problème numéro 1, qui est d'asseoir son autorité à Gaza et de soustraire ce territoire et cette population de l'emprise du Hamas, organisation reconnue comme terroriste et qui refuse l'existence même de l'État d'Israël.
Translated text
This is the purpose of this resolution. I have said this three or four times, there is no doubt about the recognition of the Palestinian state. No doubt remains as to the recognition, in due course, by Belgium of the State of Palestine. Why Why ? Because we want a recognition that supports negotiation, that revives it and that forces the status quo unjust and unable.
We also know that a collective international effort in the service of peace is necessary and that our approach must merge into a European whole that has existed since 1980 and the Venice Declaration. This European approach is ⁇ imposed on us by the Treaties of the European Union. We must incorporate our foreign policies into a European line, but this approach will only be effective if it weighs a European weight.
We must also join the permanent members of the Security Council, the Arab countries such as Egypt and Jordan. We want the recognition of a state, a government, a people, a territory. Our approach, through the adoption of this resolution, is to mark the government's reflection. This resolution could, I sincerely hope, counter the voices that, within the Israeli government itself, now seem to exclude the creation of any Palestinian state, a development that I consider to be very worrying and which we will observe closely during the next March elections.
This resolution could help Palestinian President Mahmoud Abbas and his successor solve his number one problem, which is to seat his authority in Gaza and to withdraw this territory and this population from the grip of Hamas, an organization recognized as terrorist and which denies the very existence of the State of Israel.
#51
Official text
Chers collègues, cette résolution se veut avant tout être une contribution pour la paix au Moyen-Orient. Je souhaite qu'à l'issue de notre vote d'aujourd'hui, le gouvernement s'engage, au moment où il le jugera opportun, à une reconnaissance pleine et entière de l'État de Palestine.
Translated text
This resolution is intended primarily to contribute to peace in the Middle East. I hope that at the end of our vote today, the government will commit itself, at the time it deems appropriate, to a full and full recognition of the State of Palestine.
#52
Official text
Mijnheer de voorzitter, collega’s, er werden verschillende resoluties ingediend met het oog op de erkenning van Palestina. Is dat toeval? Uiteraard niet. Het is thans het momentum om de zaken aldaar te laten bewegen. Wij moeten daarbij de krachten bundelen om het politiek gewicht van België in deze kwestie te laten gelden en om een reeks doelstellingen te realiseren.
Ik heb alle resoluties goed gelezen en au fond delen wij allen dezelfde doelstelling, met name een duurzame oplossing voor het conflict, waardoor een soevereine en leefbare Palestijnse Staat veilig en in vrede met en naast Israël kan bestaan. Wij hebben het gehad met die uitzichtloze situatie en de onbuigzame Israëlische houding. Wij moeten meehelpen om stappen te zetten naar oplossingen voor het aanslepend conflict, bij het opnieuw op gang trekken van de vredesonderhandelingen en bij het doorbreken van de status quo.
Tegelijk beseffen wij allemaal — wij moeten maar even in de geschiedenis van het conflict duiken — dat het dossier niet eenvoudig is en dat de situatie zeer complex is. Wij delen allemaal die bekommernissen en dat blijkt ook uit alle resoluties. Dat is de reden waarom wij het zo belangrijk vonden om deze internationale problematiek vandaag op de agenda te plaatsen. In het gecreëerde klimaat van polarisatie houd ik eraan die gedeelde bekommernissen en het gedeelde verantwoordelijkheidsgevoel dat daaruit spreekt, te benadrukken. Wij hebben allen een verantwoordelijkheid ten aanzien van de betrokken volkeren en de miljoenen inwoners van het Midden-Oosten.
Collega’s, de resolutie van de meerderheid is een resolutie die de regering oproept om Palestina als staat te erkennen. In die resolutie nemen wij de verantwoordelijkheid, zoals wij ze volgens ons inzicht moeten nemen, om effectief een positieve bijdrage te leveren door te focussen op oplossingen in een politiek en diplomatiek kader.
Een erkenning is immers een bijzonder belangrijk instrument, dat slechts één keer kan worden gebruikt. Er moet zeer omzichtig en doordacht mee worden omgegaan opdat het een maximaal positief effect zou sorteren. Nogmaals, de erkenning is een belangrijk instrument.
Translated text
Several resolutions were submitted with a view to recognizing Palestine. Is it coincidence? Of course not. It is now the momentum to move things there. In doing so, we must join forces to ensure that the political weight of Belgium in this issue is valid and to realize a set of objectives.
I have read all the resolutions carefully and we all share the same goal, in particular a lasting solution to the conflict, so that a sovereign and viable Palestinian State can exist safely and in peace with and alongside Israel. We have been dealing with that hopeless situation and the unwavering Israeli attitude. We must help to take steps towards solutions to the imminent conflict, to restart peace negotiations and to break the status quo.
At the same time, we all realize — we need to dive into the history of the conflict — that the dossier is not simple and that the situation is very complex. We all share these concerns and this is shown in all resolutions. That is why we found it so important to put this international issue on the agenda today. In the created climate of polarization, I keep emphasizing those shared concerns and the shared sense of responsibility that speaks out of it. We all have a responsibility towards the people involved and the millions of people in the Middle East.
Colleagues, the majority resolution is a resolution calling on the government to recognize Palestine as a state. In that resolution, we take the responsibility, as we think we should take it, to make an effective positive contribution by focusing on solutions within a political and diplomatic framework.
After all, recognition is a ⁇ important tool, which can only be used once. It should be handled very carefully and thoughtfully so that it would sort out a maximum positive effect. Again, recognition is an important tool.
#53
Official text
Deze redenering uit zich in het feit dat bij de keuze van het ogenblik van de erkenning — en hopelijk komt dat er snel, voor alle duidelijkheid — rekening wordt gehouden met een aantal factoren, die hier herhaaldelijk aan bod zijn gekomen. Ik denk aan de positieve impact van de erkenning op het politiek onderhandelingsproces, dus om het onderhandelingsproces te doen starten, bij de start ervan of onderweg. Een andere factor is de evolutie van de gezamenlijke Europese inspanningen in verband met het conflict. Voorts is er ook de stand van zaken met betrekking tot een stabiele Palestijnse regering en haar gezag over het grondgebied. Bovendien is het hierbij cruciaal dat de erkende grenzen die van voor 1967 zijn.
Het zijn die elementen samen die een politiek en diplomatiek proces genereren dat onontbeerlijk is voor een duurzame oplossing en waardoor zo’n erkenning zoveel mogelijk positieve effecten kan teweegbrengen. Als men de erkenning niet verwezenlijkt binnen zo’n kader, dan werkt men in het ijle en doet men iets symbolisch.
Met deze meerderheidsresolutie kunnen wij druk uitoefenen om op al deze punten een rol te spelen, teneinde de erkenning zo snel mogelijk te realiseren. Gewoon vragen om een herkenning hic et nunc, als een symbolische handeling, klinkt natuurlijk veel beter en veel radicaler, maar als onze resolutie pr-gewijs niet zo sterk overkomt, so be it. Wat telt, is dat men zijn politieke en diplomatieke verantwoordelijkheid opneemt.
Misschien bestaat er inderdaad een klein verschil, in die zin dat wij vertrouwen hebben in deze regering en haar bevoegde ministers. Wij zijn ervan overtuigd dat zij, wanneer het noodzakelijk diplomatiek en politiek proces op gang is getrokken, Palestina zal erkennen in het kader van een tweestatenoplossing. Met andere woorden, wij leggen hier vandaag een concreet resultaat op tafel. Deze resolutie is een duidelijk politiek signaal waarmee wij een boodschap willen brengen aan beide partijen in het conflict. Wij moeten resoluut tegengaan dat een tweestatenoplossing ondermijnd zou worden. Ook het huidige nederzettingenbeleid van Israël is voor ons absoluut onaanvaardbaar. Deze resolutie beklemtoont ook duidelijk de grenzen van 1967. Ik zal dit zelf ook in de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen zeer actief blijven opvolgen.
Gelet op resolutie nr. 242 van de VN-Veiligheidsraad zal ik ook blijven vragen om de terugtrekking van de Israëlische strijdkrachten uit bezet gebied.
Translated text
This reasoning arises in the fact that the choice of the moment of recognition — and hopefully soon, for all clarity — takes into account a number of factors, which have been repeatedly addressed here. I think of the positive impact of recognition on the political negotiation process, so to get the negotiation process started, at its beginning or on the way. Another factor is the evolution of the joint European efforts in connection with the conflict. There is also the state of affairs regarding a stable Palestinian government and its authority over the territory. Furthermore, it is crucial in this regard that the recognized borders are those of before 1967.
It is these elements together that generate a political and diplomatic process that is indispensable for a lasting solution and that such recognition can produce as many positive effects as possible. If one does not realize recognition within such a framework, then one works in vain and does something symbolic.
With this majority resolution, we can exert pressure to play a role on all these points in order to ⁇ recognition as soon as possible. Just asking for a recognition hic et nunc, as a symbolic act, sounds, of course, much better and much more radical, but if our resolution pr-wise does not happen so strongly, so be it. What matters is that one assumes its political and diplomatic responsibility.
Per ⁇ there is indeed a small difference, in the sense that we have confidence in this government and its competent ministers. We are confident that, once the necessary diplomatic and political process has been launched, it will recognize Palestine as part of a two-state solution. In other words, we put a concrete result on the table here today. This resolution is a clear political signal with which we want to send a message to both sides in the conflict. We must resolutely oppose the undermining of a two-state solution. Israel’s current settlement policy is absolutely unacceptable for us. This resolution also clearly emphasizes the boundaries of 1967. I will continue to be very active in the Committee on Foreign Relations.
In accordance with Resolution No. Article 242 of the UN Security Council will also continue to call for the withdrawal of the Israeli armed forces from the occupied territory.
#54
Official text
De Palestijnen hebben recht op een leefbaar Palestina. Vernieling van ontwikkelingsprojecten is ongehoord en daar moeten wij absoluut aandacht voor hebben. Wij wensen echter ook de Palestijnen te wijzen op hun verantwoordelijkheid om intern orde op zaken te stellen. Wij beseffen zeer goed dat de strijd tussen Hamas en Fatah over de controle van Gaza er niet eenvoudiger op geworden is. In die zin zijn de veiligheidsproblemen van Israël, de terreur door Palestijnse groepen en de instabiliteit in de regio ook reëel.
Voor een nieuwe dynamiek in de onderhandelingen is een eensgezinde en gedragen Palestijnse regering en een erkenning van het bestaansrecht van Israël door de Palestijnen, dus ook door Hamas, een terechte eis.
Beste collega’s, deze resolutie is om al die redenen geen schot in het ijle. Het is ook geen poging om het debat af te blokken. Deze resolutie vraagt de erkenning van de Palestijnse Staat, maar vraagt dat binnen een politiek-diplomatiek kader. Wij vragen dus nog iets extra. Die elementen zijn niet moedwillig en niet nodeloos gekozen om zogezegd het onmogelijke te realiseren, ze zijn gewoon realiteiten die van essentieel belang zijn om tot een echte, duurzame en gedragen oplossing te komen. Men kan die zaken niet zomaar negeren, men kan de ogen niet sluiten, men kan die moeilijkheden niet uit de weg gaan. Daarom is onze hoop dat dit signaal door beide partijen wordt opgenomen, tot nadenken stemt en ertoe mag leiden dat deze hopeloos geblokkeerde situatie een positieve dynamiek krijgt. Het is onze overtuiging dat deze resolutie in een opener sfeer zal ontvangen worden dan zogenaamde straffere resoluties.
Door het feit dat de regeringspartijen dit initiatief gezamenlijk genomen hebben, zal het voor de partijen in het conflict een sterk signaal zijn. Ik richt mij, net zoals in de commissie, nogmaals tot de oppositiepartijen om te benadrukken dat het enige wat ons krachtiger kan maken in onze pogingen om te wegen op het conflict, het gezamenlijk steunen van deze resolutie is. Dan kunnen wij gezamenlijk een aantal stappen zetten. Nadien kunnen wij ons in de commissie blijven buigen over deze problematiek. Alleen het gezamenlijk steunen van deze resolutie kan ons signaal krachtiger maken.
Translated text
The Palestinians have a right to a living Palestine. The destruction of development projects is unheard of and we must absolutely pay attention to that. However, we would also like to point out to the Palestinians their responsibility to bring internal order to work. We are very well aware that the struggle between Hamas and Fatah over control of Gaza has not become easier. In this sense, the security problems of Israel, the terrorism of Palestinian groups and the instability in the region are also real.
For a new momentum in the negotiations, a unanimous and conducted Palestinian government and a recognition of Israel’s right to exist by the Palestinians, and therefore also by Hamas, is a legitimate requirement.
For all these reasons, this resolution is not a shot in the veil. It is also not an attempt to block the debate. This resolution calls for recognition of the Palestinian State, but calls for it within a political-diplomatic framework. So we ask for something extra. Those elements are not deliberately or unnecessarily chosen to realize the so-called impossible, they are simply realities that are essential to come to a real, sustainable and behaved solution. One cannot simply ignore those things, one cannot close the eyes, one cannot escape those difficulties. Therefore, our hope is that this signal will be captured by both sides, will give rise to reflection and may lead to this hopelessly blocked situation getting a positive dynamic. It is our conviction that this resolution will be received in a more open atmosphere than so-called more punitive resolutions.
Because the government parties have jointly taken this initiative, it will be a strong signal for the parties to the conflict. As in the committee, I address again the opposition parties to emphasize that the only thing that can make us stronger in our efforts to weigh on the conflict is the joint support for this resolution. Together we can take a number of steps. We can continue to discuss this issue in the committee. Only jointly supporting this resolution can make our signal stronger.
#55
Official text
Monsieur le président, chers collègues, la Palestine et les Palestiniens souffrent. Ils souffrent depuis longtemps, depuis trop longtemps. Ils souffrent car ils se trouvent dans une situation d'injustice, au plan moral mais aussi au plan du droit international.
Vous en appelez à l'opposition. En même temps, vous nous dites que reconnaître l'État palestinien, selon les termes que nous avons définis dans notre résolution, a une portée purement symbolique.
Non, madame, l'objectif de notre résolution qui porte reconnaissance de l'État palestinien, c'est d'aider la partie palestinienne dans le rapport déséquilibré qui est le sien en face de la partie israélienne, pour faire en sorte qu'une chose simple mais importante puisse enfin devenir une réalité: l'application du droit international.
Voilà, madame, ce qu'est la proposition de résolution que nous avons déposée. Elle n'est pas de portée symbolique, elle est de portée politique. Malheureusement, vous ne voulez pas l'entendre; malheureusement, vous allez ajouter aux malheurs du monde avec une résolution comme la vôtre, qui ne voit pas les choses comme elles sont.
Translated text
The Palestinians and Palestinians are suffering. They have suffered for a long time, for too long. They suffer because they are in a situation of injustice, both morally and internationally.
You call on the opposition. At the same time, you tell us that recognizing the Palestinian State, according to the terms we have defined in our resolution, has a purely symbolic scope.
No, Madame, the aim of our resolution that brings recognition of the Palestinian State is to help the Palestinian side in the unbalanced relationship that is its against the Israeli side, to make sure that one simple but important thing can finally become a reality: the application of international law.
This is the resolution we have submitted. It is not symbolic, it is political. Unfortunately, you do not want to hear it; unfortunately, you will add to the misfortunes of the world with a resolution like yours, which does not see things as they are.
#56
Official text
Monsieur le président, j'écoute très attentivement tout ce qui se dit, notamment de la part de la majorité, et j'entends en provenance des bancs de la majorité "le souci de rencontrer les préoccupations des uns et des autres".
J'adresse donc une question à la majorité et j'aimerais obtenir une réponse claire: quelle est la position palestinienne par rapport au texte que vous nous soumettez au vote?
Translated text
Mr. Speaker, I listen very carefully to everything that is said, especially from the majority, and I hear from the banks of the majority "the concern to meet the concerns of one and the other".
So I address a question to the majority and I would like to get a clear answer: what is the Palestinian position in relation to the text that you are submitting to us for voting?
#57
Official text
Wij vragen heel duidelijk de erkenning van de Palestijnse Staat. Daar gaat het in deze resolutie om. Voortdurend wordt dit verdraaid en gekeerd. Wat wij nog toevoegen, is bedoeld om een en ander te plaatsen in een politiek en diplomatiek kader, waardoor er stappen kunnen worden gezet. De vraag is echter heel duidelijk de erkenning van de Palestijnse Staat.
Translated text
We strongly demand the recognition of the Palestinian state. This is the subject of this resolution. This is constantly reversed and reversed. What we’re adding is intended to place something in a political and diplomatic framework, allowing steps to be taken. The issue is clearly the recognition of the Palestinian state.
#58
Official text
Mijnheer de voorzitter, mevrouw de staatssecretaris, collega’s, wij hebben van meerderheid en oppositie al verschillende standpunten gehoord. Ik denk dat wij moeten starten met wat wij gemeenschappelijk hebben. Iedereen in deze Kamer wil vrede in het Midden-Oosten en in het bijzonder in Israël en Palestina.
Dit conflict sleept al veel te lang aan. Al te lang lijden onschuldige vrouwen, kinderen en mannen onder deze situatie, onder het gebrek aan kansen en het gebrek aan veiligheid. Al veel te lang worden internationale regels met voeten getreden. Al veel te lang worden fundamentalisme, geweld en terrorisme gebruikt als een manier om het conflict voort te doen verzieken.
Collega’s, wij willen allemaal een Palestijnse Staat. Dat is de consequente houding geweest van alle Belgische regeringen in welke politieke samenstelling dan ook. Wij staan achter een oplossing die de twee staten, Israël en Palestina, naast elkaar laat bestaan in vrede en veiligheid.
Het is vanuit dat uitgangspunt dat wij, de indieners, voor deze resolutie vertrekken. Dat is onze horizon. Op dat doel zijn al onze diplomatieke inspanningen gericht.
Nu draait het debat over de vraag wanneer de erkenning moet plaatsvinden en onder welke voorwaarden. Daarbij wil men onze resolutie ook voortdurend vergelijken met die van andere EU-lidstaten.
Ik heb daar geen probleem mee, maar ik vind het wel belangrijk om te verduidelijken welke overwegingen wij als meerderheid in ons land maken. Wij sluiten ons wel degelijk aan bij de huidige Europese beweging om schot in deze zaak te krijgen.
Het is ook waar het Europees Parlement om vraagt in haar resolutie van december: een principiële erkenning in Europees overleg.
Onze resolutie schakelt zich volledig in dat proces van Europese afstemming in.
Translated text
Mr. Speaker, Mrs. Secretary of State, colleagues, we have heard different views from the majority and the opposition. I think we should start with what we have in common. Everyone in this Chamber wants peace in the Middle East and in particular in Israel and Palestine.
This conflict has been going on for too long. For too long innocent women, children and men have suffered from this situation, from the lack of opportunities and the lack of security. For too long, international rules have been undermined. For too long, fundamentalism, violence and terrorism have been used as a way to continue to wreak the conflict.
We all want a Palestinian state. This has been the consistent attitude of all Belgian governments in any political composition. We support a solution that will allow the two states, Israel and Palestine, to coexist in peace and security.
It is on this basis that we, the applicants, stand for this resolution. That is our horizon. All our diplomatic efforts are aimed at this goal.
Now the debate revolves around the question of when recognition should take place and under what conditions. We also want to constantly compare our resolution with that of other EU Member States.
I have no problem with this, but I find it important to clarify what considerations we make as a majority in our country. We really join the current European movement to get a shot in this matter.
This is also what the European Parliament calls for in its December resolution: a principle recognition in European consultation.
Our resolution is fully involved in this process of European alignment.
#59
Official text
J'ai sous les yeux les diverses résolutions qui ont été adoptées par les pays européens.
Pour l'Irlande, par exemple, on dit entre autres qu'elle reconnaît officiellement l'État de Palestine sur base des frontières de 1967 mais il n'y a pas de condition, les fameuses trois conditions qui se trouvent à la page 7 de votre résolution, monsieur De Roover.
La résolution anglaise dit ceci: La Chambre des Communes croit que le gouvernement doit reconnaître l'État de Palestine aux côtés d'Israël comme une contribution à une solution de paix négociée. Rien de plus. Il n'y a toujours pas les trois conditions qui sont à la page 7 de votre résolution.
Pour la France, l'Assemblée nationale invite le gouvernement à reconnaître l'État de Palestine en vue d'obtenir un règlement définitif du conflit. Rien de plus.
Vous ne participez pas au processus, au domino dont je parlais tout à l'heure. Vous ne participez pas! Votre résolution ressemble plutôt à celle de l'Espagne, qui est le contre-exemple complet.
La Belgique, en votant aujourd'hui cette résolution, ne participe pas à l'effet domino que vous prétendez incarner.
Translated text
I look at the various resolutions that have been adopted by the European countries.
For Ireland, for example, it is said, among other things, that it officially recognizes the State of Palestine on the basis of the 1967 borders but there is no condition, the famous three conditions that are found on page 7 of your resolution, Mr. De Roover.
The English resolution says this: The House of Commons believes that the government should recognize the State of Palestine alongside Israel as a contribution to a negotiated peace solution. Nothing more. There are still not the three conditions that are on page 7 of your resolution.
For France, the National Assembly calls on the government to recognize the State of Palestine in order to obtain a definitive settlement of the conflict. Nothing more.
You are not participating in the process, the domino that I was talking about before. You are not participating! Your resolution rather resembles that of Spain, which is the complete counter-example.
Belgium, by voting today on this resolution, does not participate in the domino effect you claim to incarnate.
#60
Official text
Wij verschillen van mening, mijnheer Hellings, zoals u dat ook al met heel wat van mijn collega’s hebt gedaan vandaag.
Ik heb mijn iPad nog eens meegebracht om nog eens te herhalen wat wij nu precies vragen. Ik citeer: “Wij verzoeken de regering de Palestijnse Staat te erkennen als internationaal rechtssubject op het ogenblik dat het meest geschikt wordt geacht, op basis van onder andere de volgende elementen: ten eerste, de positieve impact van deze erkenning zodat een alomvattend politiek onderhandelingsproces tussen Israël en Palestina opnieuw opgestart of ondersteund kan worden; ten tweede, de evolutie van het overleg tussen de lidstaten van de Europese Unie en van de inspanningen van de Europese Unie om het vredesproces te ondersteunen en, ten derde, het bestaan van een volwaardige Palestijnse regering met gezag over het hele Palestijnse grondgebied.”
Wij zijn ervan overtuigd dat wij daarmee in overeenstemming zijn met de Europese resolutie die in december werd goedgekeurd. Onze resolutie sluit volledig aan bij dat proces van Europese afstemming.
Translated text
We differ in opinions, Mr. Hellings, as you have done with many of my colleagues today.
I brought my iPad again to repeat again what we are asking right now. “We ask the Government to recognize the Palestinian State as a subject of international law at the time it is deemed most appropriate, based, among other things, on the following elements: first, the positive impact of this recognition so that a comprehensive political negotiation process between Israel and Palestine can be restarted or supported; second, the evolution of the consultation between the Member States of the European Union and the efforts of the European Union to support the peace process; and third, the existence of a full-fledged Palestinian government with authority over the entire Palestinian territory.”
We are convinced that this is in line with the European resolution adopted in December. Our resolution is fully in line with this process of European alignment.
#61
Official text
Madame Lijnen, cela veut-il dire concrètement que si le gouvernement palestinien n'exerce pas sa pleine autorité sur Gaza et la Cisjordanie, le gouvernement belge pourra quand même reconnaître l'État de Palestine?
Translated text
Madame Lijnen, does this mean in concrete terms that if the Palestinian government does not exercise its full authority over Gaza and the West Bank, the Belgian government will still be able to recognize the State of Palestine?
#62
Official text
Mijnheer Hellings, wij vragen aan onze regering om de Palestijnse Staat te erkennen op basis van een aantal zaken. Ik kan dat niet blijven herhalen.
Ik kom nu even tot onze positie. Liever leg ik uit hoe wij onze positie hebben bepaald als fractie. Onze benadering is een optimistische benadering. Zonder alles altijd rooskleurig in te zien, hebben wij wel hoop in een goede afloop. Optimisten zien elke tegenslag uit het verleden in het licht van een positieve toekomstverwachting. Die boodschap van hoop is vandaag nodig in Israël en in Palestina. Dat er een oplossing mogelijk is, daar staat deze resolutie voor. Als fractie staan wij daar unaniem en voor honderd procent achter.
Translated text
Mr. Hellings, we ask our government to recognize the Palestinian State on the basis of a number of issues. I cannot continue to repeat it.
Let me now come to our position. I would rather explain how we determined our position as a group. Our approach is an optimistic approach. Without always looking at everything pink, we have hope in a good ending. Optimists see every disaster from the past in the light of a positive future expectation. That message of hope is needed today in Israel and in Palestine. That a solution is possible, this resolution states. As a group, we are unanimously and 100% in favour.
#63
Official text
Madame Lijnen, je vous écoute comme j'ai écouté les autres membres de la majorité qui se sont exprimés jusqu'ici. Chacun d'entre vous dit des choses un peu contradictoires. M. De Roover disait que ce ne sont pas des conditions, Mme Jadin a dit que ce sont quand même des conditions. Votre position est intermédiaire. C'est une adresse que vous formulez à l'égard du gouvernement. Vous dites qu'il devra ou pas tenir compte de ces éléments-là.
J'ai envie de m'adresser aux membres du gouvernement, à l'éminent membre du gouvernement qui est ici et qui suit nos travaux. Madame Sleurs, comment interprétez-vous cette résolution et, dans le cas où les conditions qui y figurent ne seraient pas rencontrées, le gouvernement compte-t-il reconnaître la Palestine?
Translated text
Madame Lijnen, I listen to you as I have listened to the other members of the majority who have expressed themselves so far. Each of you says something somewhat contradictory. by Mr. De Roover said that these are not conditions, Ms. Jadin said that they are still conditions. Your position is intermediate. This is an address you are formulating to the government. You say that it should or should not take these elements into account.
I want to address the members of the government, the eminent member of the government who is here and who follows our work. Mrs Sleurs, how do you interpret this resolution and, in the event that the conditions contained therein are not met, will the government recognize Palestine?
#64
Official text
Collega’s, ik wil erop wijzen dat mevrouw Lijnen aan het woord was. Het gaat om een parlementair initiatief. Als de regering zich geroepen mocht voelen om het woord te voeren, dan kan zij dat doen.
Translated text
Ladies and gentlemen, I would like to point out that Ms. Linden was speaking. This is a parliamentary initiative. If the government feels called to speak, it can.
#65
Official text
Monsieur le président, depuis tout à l'heure, on assiste du côté de la majorité à des interprétations différentes de la résolution. M. De Roover a expliqué pendant une heure qu'il n'y avait pas de conditions. Son "op basis" ou "en fonction de" sont des conditions. Ensuite on a eu le droit d'écouter Mme Jadin pour le groupe MR qui a dit très clairement qu'il y avait des conditions.
Ici, on ne sait plus très bien ce que c'est. Je me joins aux propos de M. Dallemagne. On demande de la cohérence de la part de la majorité.
J'interroge également la ministre qui représente le gouvernement. Madame la ministre, pourrait-on connaître la position du gouvernement?
Translated text
Since then, the majority has been witnessing different interpretations of the resolution. by Mr. De Roover explained for an hour that there were no conditions. Its “on basis” or “on the basis of” are conditions. Then we had the right to listen to Ms. Jadin for the MR group who said very clearly that there were conditions.
We no longer know exactly what it is. I agree with Mr. Mr. of Dallemagne. It requires consistency from the majority.
I also ask the Minister who represents the Government. Can we know the position of the government?
#66
Official text
Je donne la parole à ceux qui le demandent
Translated text
I give the word to those who ask for it.
#67
Official text
Mevrouw Lijnen heeft nog steeds het woord.
Translated text
Ms. Linden still has the floor.
#68
Official text
Mijnheer de voorzitter, wij hebben samen een vraag gesteld aan de regering. Is het mogelijk dat de regering antwoordt?
Translated text
We have asked a question to the Government. Is it possible for the government to respond?
#69
Official text
Si le gouvernement demande la parole, je la lui donne.
Translated text
If the government asks for the word, I will give it.
#70
Official text
Het betreft hier een resolutie, dat is het werk van het Parlement. U vraagt aan de regering bepaalde zaken uit te voeren. Wij zullen daar akte van nemen.
Translated text
This is a resolution, which is the work of the Parliament. You are asking the government to do certain things. We will take note of this.
#71
Official text
Het debat begint toch surrealistische vormen aan te nemen. Ik heb nu begrepen dat aan de regering wordt gevraagd wat wij bedoelen met onze resolutie. Volgens mij is een resolutie een vraag van de Kamer aan de regering, terwijl men hier de indruk wekt dat het de regering is die ons een vraag stelt.
Ik moet u zeggen dat er een wezenlijk verschil is tussen de Kamer en FC De Kampioenen: in de Kamer is er geen beperking op herhalingen.
Translated text
However, the debate begins to take surreal forms. I now understand that the government is being asked what we mean by our resolution. In my view, a resolution is a question from the House to the government, while here one gives the impression that it is the government that asks us a question.
I must tell you that there is a substantial difference between the Chamber and FC De Champions: in the Chamber there is no restriction on repetitions.
#72
Official text
Monsieur le président, j'adore la façon dont mon collègue de la N-VA essaie de se rattraper désespérément dans une situation qui commence à devenir surréaliste. Chers collègues de la majorité, quand on vous entend les uns après les autres, quand on entend vos versions, cette confiance que certains disent, "j'ai confiance en ce gouvernement", et ce gouvernement qui dit maintenant "on verra bien si on applique certaines choses", reconnaissez qu'il est logique…
Translated text
Mr. Speaker, I love the way my N-VA colleague is desperately trying to catch up with a situation that is beginning to become surreal. Dear colleagues of the majority, when you are heard one after another, when you hear your versions, this confidence that some say, “I trust this government,” and this government that now says “we will see well if we apply certain things,” recognize that it is logical...
#73
Official text
J'ai confiance, optimisme et espoir!
Translated text
I have confidence, optimism and hope!
#74
Official text
Nous serions ravis d'entendre la ministre, qui n'écoute pas beaucoup mais qui, maintenant, s'y intéresse et a d'ailleurs failli s'exprimer. Vous qui leur accordez une si grande confiance et qui affirmez ici qu'ils vont effectivement se positionner en faveur de la reconnaissance de l'État de Palestine… Madame la ministre, puisque vous êtes là pour le gouvernement, nous serions ravis que vous nous éclairiez sur le parti dans votre majorité que vous soutenez pour savoir quelle version vous soutenez parmi celles qui, depuis tout à l'heure, ont été exprimées ici à la tribune.
Translated text
We would be pleased to hear the minister, who does not listen much but who, now, is interested in it and has almost spoken. You who give them such great confidence and who affirm here that they will actually position themselves in favour of the recognition of the State of Palestine... Madame the Minister, since you are here for the government, we would be pleased that you inform us about the party in your majority that you support to know which version you support among those that, since all the time, have been expressed here at the tribune.
#75
Official text
Monsieur le président, j'ai bien entendu Mme Fonck commencer son intervention en disant que la situation devenait surréaliste, etc. Je trouve qu'elle en a remis une couche. Elle termine sa prise de parole en demandant à madame la ministre le parti qu'elle soutient. Ce n'est pas le gouvernement qui soutient une majorité! Il ne faut pas rigoler! Nous sommes dans une majorité constituée de quatre formations politiques qui s'expriment dans un débat après avoir marqué un accord sur la rédaction et le dépôt d'un texte parlementaire qui est une résolution prise par le parlement. Mme la ministre est présente pour entendre ce qui se dit. En tant que parlementaire débattant d'un texte, je n'aimerais pas devoir attendre les instructions du gouvernement! (Brouhaha)
Translated text
Mr. Speaker, I have heard Ms. Fonck begin her speech by saying that the situation is becoming surreal, etc. I think she gave it a layer. She concluded her speech by asking the Minister the party she supports. It is not the government that supports a majority. You should not laugh! We are in a majority consisting of four political formations that express themselves in a debate after having reached an agreement on the drafting and filing of a parliamentary text that is a resolution taken by parliament. The Minister is there to hear what is being said. As a parliamentary debating a text, I would not like to have to wait for the instructions of the government! (Brouhaha) by
#76
Official text
(…)
Translated text
The [...]
#77
Official text
Madame Onkelinx, je sais bien que vous avez été ministre et que vous avez eu l'habitude de dire à la majorité ce qu'elle devait faire (…) (Brouhaha)
Translated text
Mrs. Onkelinx, I know very well that you were a minister and that you used to tell the majority what it should do (...) (Brouhaha)
#78
Official text
Chers collègues, l'un après l'autre, s'il vous plaît!
Translated text
One after the other, please.
#79
Official text
Tout le monde sait qu'il y a quatre formations politiques dans ceux qui soutiennent cette majorité. Ce sont quatre points de vue que nous exprimons et qui peuvent effectivement varier d'une sensibilité à l'autre. Tout à fait! Cela ne fait aucun problème. La seule chose qui comptera, c'est le moment du vote, quand notre majorité se sera exprimée (…)
Translated text
Everyone knows that there are four political formations in those who support this majority. These are four points of view that we express and that can actually vary from one sensitivity to another. Absolutely of course! This is no problem. The only thing that will matter is the moment of the vote, when our majority will express itself (...)
#80
Official text
Monsieur le président, chers collègues, je voudrais quand même rappeler une règle essentielle: c'est le gouvernement qui reconnaît un État étranger. Ici, nous sommes au parlement. La moindre des choses, c'est tout de même de demander au gouvernement comment il comprend la résolution que nous allons discuter et que nous allons peut-être adopter. La moindre des choses, c'est de lui demander ce qu'il compte faire de cette résolution. Si aujourd'hui, le gouvernement dit que cela ne l'intéresse pas, qu'il ne comprend pas le texte soumis, que c'est notre discussion et qu'il se moque du reste, alors je me demande vraiment à quoi nous servons! (Brouhaha)
Translated text
Mr. Speaker, dear colleagues, I would like to remind you of one essential rule: it is the government that recognizes a foreign state. We are in Parliament. The least of the things, however, is to ask the government how it understands the resolution that we are going to discuss and that we may be going to adopt. The least thing is to ask him what he intends to do with this resolution. If today the government says that this does not interest it, that it does not understand the text submitted, that it is our discussion and that it laughs at the rest, then I really wonder what we are serving for! (Brouhaha) by
#81
Official text
Effectivement, vous avez rappelé que j'ai été quelque temps sur les bancs du gouvernement et que, dans ce cadre, j'ai eu à connaître plusieurs résolutions qui ont été discutées par le parlement dans le cadre de mes compétences. À chaque fois, je suis intervenue sur le sujet pour donner mon sentiment. Ici, le fait même que la secrétaire d'État écoute à peine, qu'il n'y a pas de parole du gouvernement, montre le mépris de celui-ci pour la question qui est posée, à savoir la reconnaissance de la Palestine. Et ça, c'est un fait politique majeur! (Brouhaha)
Translated text
Indeed, you reminded me that I have been some time on the government banks and that, in this context, I have had to know several resolutions that have been discussed by Parliament within my competence. Every time I spoke about the subject to express my feelings. Here, the very fact that the Secretary of State is barely listening, that there is no word from the government, shows the government’s contempt for the question that is being raised, namely the recognition of Palestine. This is a major political fact! (Brouhaha) by
#82
Official text
Madame Onkelinx, en effet, ce qui est important ici, c'est la liberté du parlement. Je sais que vous aviez l'habitude que le parlement soit caporalisé…
Translated text
Onkelinx, indeed, what is important here is the freedom of parliament. I know you were used to the idea that the parliament would be caporalised.
#83
Official text
Jamais! (Protestations)
Translated text
and never! ( the protests
#84
Official text
Ici, ce n'est pas le cas. Madame Onkelinx, je vous ai écoutée. Voyez comme vous êtes! Vous n'aimez pas entendre d'autres voix que la vôtre!
Bien entendu, une fois que la résolution aura été votée, nous pourrons, après, poser la question au gouvernement concernant la manière dont il va l'appliquer. Mais laissons le droit au parlement d'en discuter!
Translated text
Here, this is not the case. Madame Onkelinx, I listened to you. See how you are! You don’t like to hear other voices than your own.
Of course, once the resolution has been voted, we will then be able to ask the government the question about how it will implement it. But let us leave the right to the Parliament to discuss it!
#85
Official text
Mijnheer de voorzitter, collega’s, we begrijpen dat de oppositie snel wil gaan en snel Palestina wil erkennen, maar dan spant men wel de kar voor het paard. Voordat we het debat beëindigd hebben, voordat we onze resolutie in de Kamer hebben besproken en voor we erover gestemd hebben, vragen we de regering al wat haar standpunt is. Dat lijkt mij totaal geen manier van werken. Dat lijkt mij zelfs, beste oppositieleden, een ondermijning van wat wij hier doen en waarvoor wij staan.
Translated text
Mr. Speaker, colleagues, we understand that the opposition wants to go quickly and recognize Palestine quickly, but then you’ll pull the chariot for the horse. Before we have finished the debate, before we have discussed our resolution in the House and before we have voted on it, we are already asking the government what its position is. This does not seem to be a way of working at all. That even seems to me, dear opposition members, to undermine what we are doing here and what we stand for.
#86
Official text
Ten tweede, over snelheid gesproken, de regering heeft binnen de vier maanden een resolutie op tafel gelegd, die straks goedgekeurd zal worden. Er was een resolutie van 28 april 2011. Die heeft vier jaar op tafel gelegen en daar is nougatbollen mee gebeurd. Wie gaat hier dus snel? Deze meerderheid!
Translated text
Ten second, over snelheid gesproken, of the government has within four months a resolution on the table gelegd, die straks goedgekeurd zal worden. Er was a resolution of 28 April 2011. Die hat four years op tafel gelegen in daar is nougatbollen with gebeurd. Who is going fast? This is meerderheid.
#87
Official text
Monsieur le président, je ne voulais pas agresser Mme Onkelinx en rappelant le nombre d'années durant lesquelles elle a été ministre.
Cela dit, en tant que constitutionnaliste, tout ce que dit M. Delpérée a beaucoup de poids. Cependant – et j'ai déjà eu l'occasion de discuter de cette question avec lui –, on ne peut pas le suivre lorsqu'il dit que le gouvernement verra dans quelle mesure il suivra ou pas la résolution qui sera votée par notre parlement. C'est le parlement qui décide! C'est le parlement qui vote! Et si le parlement vote une résolution, le gouvernement est tenu de l'appliquer. Un point de notre Règlement, monsieur le président, a d'ailleurs trait à la question de savoir dans quelle mesure le gouvernement applique ou non les résolutions.
Translated text
Mr. Speaker, I did not want to attack Ms. Onkelinx by recalling the number of years she has been a minister.
That said, as a constitutionalist, all that says Mr. Delphine has a lot of weight. However – and I have already had the opportunity to discuss this issue with him – one cannot follow him when he says that the government will see to what extent it will follow or not the resolution that will be voted by our parliament. It is the Parliament that decides. It is the Parliament that votes. And if the parliament votes a resolution, the government is obliged to implement it. One point of our Rules, Mr. Speaker, also concerns the question of whether or not the government applies the resolutions.
#88
Official text
Monsieur le président, je ne prolongerai pas longuement ce débat. Mais M. Miller se trompe du tout au tout. Nous ne votons pas une loi. Nous ne votons pas un décret. Nous ne votons pas une ordonnance. Nous votons une résolution. Nous votons un vœu. (Brouhaha)
Translated text
I will not extend this discussion for a long time. But Mr. Miller is totally wrong. We are not voting a law. We do not vote a decree. We do not vote for an order. We are voting a resolution. We vote for a wish. (Brouhaha) by
#89
Official text
Chers collègues, veuillez laisser parler M. Delpérée!
Translated text
Dear colleagues, please let Mr. speak. The Delphine!
#90
Official text
J'explique simplement et gentiment qu'une résolution est un souhait que la Chambre exprime ou non. Par conséquent, dire que le gouvernement est lié par cette résolution relève du non-sens.
Translated text
I explain simply and kindly that a resolution is a wish that the House expresses or not. Therefore, to say that the government is bound by this resolution is nonsense.
#91
Official text
Monsieur le président, je constate que M. Delpérée reste sur sa position.
Un gouvernement vit parce qu'il est soutenu par une majorité. La majorité vote une résolution en faveur de la reconnaissance de l'État palestinien. Le gouvernement doit appliquer la résolution qui a été votée, sinon on est confronté à un problème de majorité.
Nous voterons donc une résolution en laquelle nous croyons. Nous sommes sûrs, certains et convaincus qu'elle contribuera plus à la reconnaissance de l'État palestinien que celle de l'opposition qui, si elle était votée n'aboutirait qu'à la seule victoire de l'opposition qui se précipiterait pour faire la fête, heureuse d'avoir obtenu quelque chose.
Jusqu'à présent, rien n'a avancé. Nous voulons conférer à notre gouvernement une position forte qui lui permette d'être entendu à la fois par les Israéliens et les Palestiniens. C'est pour cette raison que nous estimons que notre résolution est la meilleure.
Translated text
I would like to note that Mr. Delphine remains in his position.
A government lives because it is supported by a majority. The majority vote a resolution in favour of recognition of the Palestinian state. The government must implement the resolution that has been voted, otherwise we are facing a majority problem.
Therefore we will vote on a resolution in which we believe. We are confident, confident and convinced that it will contribute more to the recognition of the Palestinian State than that of the opposition which, if voted, would only result in the only victory of the opposition that would rush to celebrate, happy to have obtained something.
So far, nothing has advanced. We want to give our government a strong position that allows it to be heard by both Israelis and Palestinians. That is why we believe that our resolution is the best.
#92
Official text
Het gaat hier niet over de regering, het gaat hier ook niet over de vraag wie de beste leerling van de klas is, het gaat hier over de onafhankelijkheid van Palestina en de erkenning van Palestina als onafhankelijke staat voor vrede, stabiliteit en hoop. Onze resolutie spreekt de hoop uit op de hervatting van het vredesproces, waarin de erkenning van Palestina een noodzakelijke stap voorwaarts zal zijn.
Onze resolutie moet ertoe bijdragen dat beide, Israël en Palestina, als volwaardige partners aan tafel gaan zitten. Zij moeten zich beide houden aan internationale afspraken en verantwoordelijkheden, ook ten aanzien van de eigen bevolking op het vlak van veiligheid, goed bestuur en mensenrechten. De grenzen moeten bovendien duidelijk zijn en ze moeten ook worden gerespecteerd.
De resolutie erkent ook het recht op zelfbeschikking en verwijst daarvoor naar de resoluties van de VN van 1947, 1967 en 1988. Voor mijn fractie staan die resoluties niet ter discussie. Wij verwijzen ook uitdrukkelijk naar het statuut van Palestina in de internationale organisaties. Ook in ons land geniet de Palestijnse delegatie reeds een bijzondere diplomatieke status. De leden van de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen weten dat, want wij hebben de delegatie hier ontvangen op 9 september 2014. Wij hebben toen met de delegatie een gesprek gehad over het conflict.
Wij verwijzen ook uitdrukkelijk naar het nederzettingenbeleid van Israël, dat absoluut niet bijdraagt tot een oplossing. Wij erkennen volledig de legitieme verwachtingen van zowel Israëli’s als Palestijnen. Bovendien sluiten wij ons aan bij de EU-vraag dat het toekomstige Palestina een soevereine, onafhankelijke, democratische, aaneengesloten en levensvatbare staat kan worden. Wij mogen immers niet vergeten dat de EU nu reeds enorm veel investeert in dat gebied. Het is tevens eens van onze partnerlanden in de ontwikkelingssamenwerking, zoals collega Claerhout zopas aanhaalde.
Positieve stappen van de Palestijnse regering, zoals de erkenning van het Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafgerechtshof, worden zeker erkend.
Wij erkennen evenzeer het recht van Israël om in vrede en veiligheid te leven en om de veiligheid van haar burgers te beschermen. Dat betekent ook dat wij ons aansluiten bij de veroordeling van de bedreigingen van Hamas en andere milities. Die bedreigingen moeten absoluut stoppen! Men kan niet op een onderhandelde manier tot vrede komen als tegelijk de veiligheid op straat niet is gewaarborgd en het bestaan zelf van de Israëlische Staat ter discussie wordt gesteld. Ook andere landen in de regio die Israël bedreigen, moeten dat begrijpen. De EU en België moeten op dat vlak hun rol spelen.
Translated text
It’s not about the government, it’s not about who is the best student in the class, it’s about the independence of Palestine and the recognition of Palestine as an independent state of peace, stability and hope. Our resolution expresses hope for the resumption of the peace process, in which the recognition of Palestine will be a necessary step forward.
Our resolution should contribute to bringing both Israel and Palestine to the table as full partners. Both countries must abide by international agreements and responsibilities, including with respect to their own people, in the areas of security, good governance and human rights. The boundaries must be clear and they must be respected.
The resolution also recognises the right to self-determination and refers to the UN resolutions of 1947, 1967 and 1988. For my group, those resolutions are not at issue. We also explicitly refer to the status of Palestine in international organizations. The Palestinian delegation has a special diplomatic status. The members of the Foreign Relations Committee know that, because we received the delegation here on 9 September 2014. We talked with the delegation about the conflict.
We also explicitly refer to Israel’s settlement policy, which absolutely does not contribute to a solution. We fully recognize the legitimate expectations of both Israelis and Palestinians. Furthermore, we agree with the EU that the future Palestine can become a sovereign, independent, democratic, cohesive and viable state. We must not forget that the EU is already investing a lot in this area. It is also one of our partner countries in development cooperation, as colleague Claerhout just noted.
Positive steps taken by the Palestinian government, such as the recognition of the Rome Statute of the International Criminal Court, are ⁇ recognized.
We equally recognize Israel’s right to live in peace and security and to protect the security of its citizens. This also means that we join in condemning the threats from Hamas and other militias. These threats must absolutely stop. A negotiated peace cannot be achieved without simultaneously ensuring the security of the streets and challenging the very existence of the State of Israel. Other countries in the region that threaten Israel should also understand this. The EU and Belgium should play a role in this regard.
#93
Official text
Ik kan dus niet genoeg onderstrepen dat het voorstel van resolutie geen kant kiest. Het gaat er vandaag niet om of België nu de kant kiest van Palestina of van Israël. Dat zwart-witdenken verwerpen wij. De enige kant die onze fractie kiest, is die van de vrede en van de hoop, de weg van het optimisme, mevrouw Onkelinx. Om die reden verwerpt mijn fractie dan ook het idee dat onze zogenaamd te zwakke resolutie alleen koren op de molen zal zijn van fundamentalisten aan Palestijnse kant om het geloof in een oplossing op te bergen. Ik heb evenmin vertrouwen in de stelling dat de resolutie aan Israëlische kant de partijen zou doen radicaliseren in het licht van de aankomende verkiezingen in maart. Voor ons is dat niet van tel. Met fundamentalisten valt niet te praten. Daarom juist moeten wij en de Europese Unie aangeven dat enkel de weg van onderhandelingen, dus ook van compromis en gematigdheid, de juiste is.
Wij, indieners van de resolutie, hebben daarom ook gekozen voor een duidelijke vraag aan de regering om de erkenning van Palestina te voltrekken op het meest geschikte moment. Dat heeft een dubbele reden. Ten eerste is de erkenning van staten formeel de bevoegdheid van de uitvoerende macht. Ook daar werd eerder al dieper op ingegaan. Ten tweede geven we de regering hier een duidelijk mandaat om zich te bewegen in dat onderhandelingsproces en de voorbereidingen ervoor. Ook daar heeft collega Claerhout meermaals naar verwezen. Nu een unilateraal en onmiddellijk bindend mandaat aan de regering geven zou de diplomatieke bewegingsruimte van onze regering tot nul herleiden. Daar passen wij voor.
Om de erkenning mogelijk te maken, heeft de tekst een aantal elementen aangeduid, die wij belangrijk vinden. Ik herhaal ze kort om geen misverstanden te laten bestaan. De regering moet de mogelijke erkenning beoordelen in het licht van een positieve impact op het onderhandelingsproces, op het Europees overleg en op het bestaan van een volwaardige Palestijnse regering met gezag over het hele grondgebied. Die discussie hebben we vanavond al meermaals gehad. Dat laatste is immers een formele voorwaarde die aan een staat wordt gesteld vooraleer tot de erkenning kan worden overgegaan. Mijn fractie vindt die elementen allesbehalve onredelijk.
Eigenlijk betreur ik het dat de oppositie zich niet bij dit initiatief heeft aangesloten en halsstarrig de eigen houding is blijven verdedigen. Wij, Belgen bezitten de spitstechnologie inzake het oplossen van conflicten, soms traag en niet altijd even elegant, maar wel vreedzaam en met oog voor de gewettigde belangen van alle gemeenschappen. Onze resolutie is gematigd en staat voor het Belgisch pacificatiemodel.
Translated text
Therefore, I cannot emphasize enough that the proposal for a resolution does not choose a side. The question today is not whether Belgium will now choose the side of Palestine or of Israel. We reject this black-and-white thinking. The only side that our group chooses is that of peace and hope, the way of optimism, Mrs. Onkelinx. For this reason, my group rejects the idea that our supposedly too weak resolution will only be grain on the mill of fundamentalists on the Palestinian side to store faith in a solution. Nor do I trust the assertion that the resolution on the Israeli side would radicalize the parties in the light of the upcoming elections in March. This is not from tel. We cannot talk to fundamentalists. It is precisely for this reason that we and the European Union must indicate that only the path of negotiation, therefore also of compromise and moderation, is correct.
We, the presenters of the resolution, have therefore also chosen to make a clear request to the government to carry out the recognition of Palestine at the most appropriate time. This has a double reason. First, the recognition of states is formally the competence of the executive power. This has also been deepened earlier. Secondly, here we give the government a clear mandate to move in that negotiation process and the preparations for it. This is also mentioned by colleague Claerhout several times. Now giving a unilateral and immediately binding mandate to the government would reduce the diplomatic space of our government to zero. We take care of that.
To enable recognition, the text has identified a number of elements that we consider important. I repeat them briefly to avoid misunderstandings. The Government should assess the possible recognition in the light of a positive impact on the negotiation process, on the European consultation and on the existence of a full-fledged Palestinian government with authority across the entire territory. We have had this discussion several times tonight. The latter is, in fact, a formal condition imposed on a State before recognition can be passed. My group considers these elements all but unreasonable.
In fact, I regret that the opposition has not joined this initiative and has continued to uphold its own stance. We Belgians possess the cutting-edge technology in conflict resolution, sometimes slow and not always as elegant, but peacefully and with an eye for the legitimate interests of all communities. Our resolution is moderate and stands for the Belgian model of pacification.
#94
Official text
Het is niet de resolutie van vijf minuten politieke moed en spierballengerol, die anderen voorstellen. Mijn fractie zal alleszins met overtuiging en optimisme het voorliggend voorstel van resolutie goedkeuren. Onze parlementaire fractie zal dan ook haar rol blijven opnemen.
Mevrouw Sleurs, wij wensen de regering veel succes in haar pogingen om het onderhandelingsproces te reactiveren. Wij zullen die pogingen in de commissie ook van nabij opvolgen. Zoals de heer Miller vandaag heeft onderstreept, vragen wij dat aan de regering, zullen wij het dossier van nabij opvolgen en de regering over de kwestie ondervragen. Echter, met voorliggende resolutie is de horizon voor onze fractie en voor het Parlement duidelijk vastgelegd. Wij kiezen voluit voor een definitieve en alomvattende oplossing, die de legitieme verwachtingen van vrede, veiligheid en welvaart van de Palestijnse én de Israëlische bevolking respecteert.
Translated text
It’s not the resolution of five minutes of political courage and muscle ball roles suggested by others. My group will approve the present resolution with conviction and optimism. Our parliamentary group will therefore continue to play its role.
Mrs Sleurs, we wish the government success in its efforts to reactivate the negotiation process. We will also follow these efforts closely in the committee. As Mr Miller stressed today, we ask the government, we will follow the file closely and question the government on the issue. However, this resolution clearly sets the horizon for our group and for Parliament. We fully opt for a definitive and comprehensive solution that respects the legitimate expectations of peace, security and prosperity of the Palestinian and Israeli people.
#95
Official text
Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik wil mijn uiteenzetting met een iets bredere opmerking beginnen. Ik ben daarnet kalm gebleven, maar het is ongehoord dat de minister van Buitenlandse Zaken, die al niet aanwezig was toen wij het hoofdstuk Buitenlandse Zaken van het regeerakkoord hier bespraken, ook nu niet aanwezig is.
Wij hebben in de commissie over zeven resoluties gesproken, wat betekent dat het thema leeft in het Parlement. Wij hebben in de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen vier uur gedebatteerd. Wij debatteren hier nu al iets meer dan twee uur over deze aangelegenheid en wie is nog steeds niet aanwezig? Dat is de minister van Buitenlandse Zaken.
De collega’s van de meerderheid zullen inderdaad opmerken dat een resolutie een zaak is van het Parlement, wat ook klopt. Het zou echter van respect getuigen, mocht de minister van Buitenlandse Zaken bij de bespreking van zo’n belangrijk en gevoelig thema — anders zouden hier geen zeven resoluties voorliggen en zouden wij in de commissie geen vier uur hebben gedebatteerd — hier aanwezig zijn. Van mij mocht hij hier alleen komen luisteren. Ik zou er ook geen probleem mee hebben gehad, mocht hij een uiteenzetting hebben gegeven.
Zijn afwezigheid is dubbel spijtig, omdat er naar mijn mening — ik zal de discussies wat opentrekken — een breuk is in ons beleid ten opzichte van het Palestijns-Israëlisch conflict.
Translated text
I would like to begin my presentation with a slightly broader comment. I just remained calm, but it is unheard that the Minister of Foreign Affairs, who was not present when we discussed the Foreign Affairs chapter of the Government Agreement here, is not present now.
We talked in the committee about seven resolutions, which means that the theme is alive in Parliament. We spent four hours in the Foreign Affairs Committee. We have been discussing this issue here for a little more than two hours now and who is still not present? That is the Minister of Foreign Affairs.
Indeed, the colleagues of the majority will note that a resolution is a matter of Parliament, which is true. It would be respectful, however, if the Minister of Foreign Affairs were present at the discussion of such an important and sensitive topic – otherwise there would not be seven resolutions here and we would not have discussed in the committee for four hours – here. From me he was allowed to come here alone to listen. I would not have had a problem with it if he had given an explanation.
His absence is doubly regrettable, because in my opinion — I will open the discussions a little — it is a break in our policy towards the Palestinian-Israeli conflict.
#96
Official text
Er was onder Louis Michel, Karel De Gucht, Yves Leterme, Steven Vanackere en onder Didier Reynders in de vorige regering een constante in onze buitenlandse politiek ten opzichte van die twee landen. Die constante in ons buitenlands beleid was dat wij twee basisprincipes, twee uitgangspunten hadden. Het eerste uitgangspunt werd gedragen door alle partijen die ooit deel uitmaakten van die regeringen waarvan ik net de ministers van Buitenlandse Zaken opsomde, en dat zijn er nogal wat.
Het eerste principe was dat wij van beide partijen respect vroegen voor het internationaal recht. Het tweede principe was de équidistance. Wij zouden nooit partij kiezen voor een van de twee.
Ik meen in de vier maanden dat deze rechtse regering aan de macht is een breuk in ons beleid vast te stellen. Als eerste neem ik het respect voor het internationaal recht.
Anderhalve maand geleden heeft de Palestijnse regering besloten om toe te treden tot het Internationaal Strafhof. Dat is een heel belangrijke keuze, waarover iedereen in België dolblij zou moeten zijn. Dat betekent immers dat een van de twee partijen heeft gezegd dat zij haar gedrag en het gedrag van de andere partij wil onderwerpen aan het internationaal recht, aan de toetsing door het Internationaal Strafhof. Hebt u van Belgische kant enig aanmoedigend signaal gehoord? Geen enkel. Sterker nog, toen Israël als sanctie besliste de belastinginkomsten van Palestina achter te houden, hebben er in Europa ministers van Buitenlandse Zaken gezegd dat dit te ver ging, dat het erover was. Collega’s van de meerderheid, en het is spijtig dat hij hier niet is, ik daag de minister van Buitenlandse Zaken van België uit om mij een communiqué voor te leggen waarin hij ook maar één licht protest heeft geuit.
Collega’s, dit is een breuk. Het internationaal recht is niet langer het uitgangspunt bij de opstelling van onze minister van Buitenlandse Zaken.
Translated text
There was under Louis Michel, Karel De Gucht, Yves Leterme, Steven Vanackere and under Didier Reynders in the previous government a constant in our foreign policy towards those two countries. That constant in our foreign policy was that we had two basic principles, two principles. The first principle was taken by all the parties that have ever been part of those governments of which I have just listed the foreign ministers, and there are quite a few.
The first principle was that we asked both sides to respect international law. The second principle was equidistance. We would never choose party for either of the two.
I think in the four months that this right-wing government in power is establishing a break in our policy. First, respect for international law.
A month and a half ago, the Palestinian government decided to join the International Criminal Court. This is a very important choice, which everyone in Belgium should be delighted with. This means that one of the two parties has stated that it wishes to subject its behavior and the behavior of the other party to international law, to the examination by the International Criminal Court. Have you heard any encouraging signals from the Belgian side? None of None. In fact, when Israel decided to hold back Palestinian tax revenues as a sanction, some foreign ministers in Europe have said that this went too far, that it was about it. Colleagues of the majority, and it is a pity that he is not here, I challenge the Minister of Foreign Affairs of Belgium to submit to me a communiqué in which he has expressed only one light protest.
Ladies and gentlemen, this is a break. International law is no longer the starting point in the preparation of our Foreign Minister.
#97
Official text
Het is jammer dat wij daarover niet met hem kunnen debatteren.
Translated text
It is a pity that we cannot discuss this with him.
#98
Official text
Monsieur Van der Maelen, cela fait plus ou moins 10 minutes que vous êtes à la tribune et vous avez répété 10 fois que vous trouvez malheureux que le ministre des Affaires étrangères ne soit pas là. À ma connaissance, tout le monde dans l'hémicycle est au courant de l'absence de notre ministre depuis maintenant deux jours. Il est trop facile de placer toute l'argumentation de votre exposé sur le fait "qu'il est regrettable que…". Tout le monde était au courant que le ministre des Affaires étrangères ne serait pas présent aujourd'hui. Il est excusé. C'est la raison pour laquelle il est représenté. C'est trop facile d'utiliser cette argumentation-là pour continuer à vociférer.
En définitive, il y a effectivement une résolution qui est proposée par la majorité. Comme à chaque fois, dans chaque législature, il y a bien entendu des contre-propositions qui sont faites par l'opposition. Il est évident que nous ne serons pas d'accord. Mais une chose est importante: ce soir, il y aura au moins une résolution qui sera votée et qui va dans l'intérêt de tout le monde, même si elle ne correspond pas aux sensibilités de tous. À chaque fois, durant chaque législature, pour chaque résolution, c'est toujours la même chose.
Continuons le débat de manière beaucoup plus posée et essayons, pour une fois, d'en terminer. Je pense qu'on dit un peu tout et n'importe quoi.
Translated text
Mr. Van der Maelen, it’s been more or less 10 minutes since you’ve been at the tribune and you’ve repeated 10 times that you find unfortunate that the Foreign Minister is not there. As far as I know, everyone in the homicide is aware of the absence of our minister for now two days. It is too easy to place all the arguments of your exhibition on the fact “that it is regrettable that...” Everyone knew that the Minister of Foreign Affairs would not be present today. He is apologized. That is why it is represented. It is too easy to use that argument to continue to vocifer.
In the end, there is indeed a resolution that is proposed by the majority. As always, in every legislature, there are of course counter-proposals that are made by the opposition. It is clear that we will not agree. But one thing is important: tonight there will be at least one resolution that will be voted and that goes in the interest of everyone, even if it does not correspond to everyone’s sensitivities. Every time, in every legislature, for every resolution, it is always the same thing.
Let us continue the debate in a much more placed way and try, for once, to end it. I think we say a little everything and anything.
#99
Official text
Collega Thiéry, ik stel vast dat wij van mening verschillen. Ik meen dat elk Parlementslid van oordeel is dat dit een belangrijk thema is inzake buitenlandse politiek; anders zouden wij er niet zolang over debatteren. Het is een feit dat de minister van Buitenlandse Zaken niet één seconde — niet in de commissie voor de Buitenlandse Betrekkingen en evenmin in deze plenaire vergadering — ons waardig heeft bevonden om even te komen luisteren of, nog liever, om deel te nemen aan dit debat. Het spijt mij, maar ik vind dit onaanvaardbaar. U hebt daar een andere mening over en ik respecteer die, maar ik zeg u wat mijn mening is.
Ik vind dit des te meer onacceptabel omdat ik een breuk meen te ontwaren in de constante van het beleid van verschillende regeringen met verschillende samenstellingen. Op een moment waarop een van de twee partijen voorstelt om het conflict te onderwerpen aan het toezicht van het Internationaal Strafhof en er vervolgens een sanctie komt van die andere partij die dat niet wil, piept onze minister van Buitenlandse Zaken niet eens. Hij trekt nog geen wenkbrauw op en geeft geen teken, terwijl in andere Europese landen de ministers van Buitenlandse Zaken zeggen dat dit erover is; als de Palestijnen kiezen voor de piste van het Internationaal Strafhof, kunnen zij niet anders dan daarmee gelukkig zijn. In België horen wij geen woord van de minister van Buitenlandse Zaken, geen enkele reactie, hier niet — het kan ook niet, want hij is niet aanwezig — en evenmin vanuit zijn departement.
Het eerste punt is dus dat het internationaal recht voor deze meerderheid niet langer een richtinggevend principe is in de opstelling van ons land.
Het tweede punt, de tweede constante, het tweede basiskenmerk van de politieke lijn die de verschillende regeringen in het verleden hebben gevolgd, is de équidistance.
Translated text
Mr. Thiéry, I agree that we have different opinions. I think every member of Parliament is of the opinion that this is an important foreign policy issue; otherwise we would not have debated it for so long. It is a fact that the Minister of Foreign Affairs did not find us worthy of a second — neither in the Committee on Foreign Relations nor in this plenary session — to come for a moment to listen or, even better, to participate in this debate. I am sorry, but I find this unacceptable. You have a different opinion about it and I respect it, but I tell you what my opinion is.
I find this all the more unacceptable because I think I see a break in the constant of the policies of different governments with different compositions. At a time when one of the two parties proposes to submit the conflict to the supervision of the International Criminal Court and then there comes a sanction from that other party that does not want to do so, our Minister of Foreign Affairs does not even whisper. He still does not pull on the eyebrow and does not give a sign, while in other European countries foreign ministers say this is about it; if the Palestinians choose the piste of the International Criminal Court, they can only be happy with it. In Belgium we hear no word from the Minister of Foreign Affairs, no reaction, not here — it can not be, because he is not present — nor from his department.
The first point is, therefore, that international law for this majority is no longer a guiding principle in the setting up of our country.
The second point, the second constant, the second basic characteristic of the political line that the various governments have followed in the past, is the equidistance.
#100
Official text
Collega’s, wij kunnen nog lang discuteren, maar ik zal proberen het eenvoudig te houden. Voor de jongste Gazaoorlog zat de zaak geblokkeerd. Sinds de jongste Gazaoorlog zien wij echter dat acht parlementen en één regering, de Zweedse, het land willen erkennen. Collega Delpérée heeft gelijk: erkenning is een zaak van regeringen, volgens de meeste grondwetten. De Zweedse regering heeft intussen beslist het land te erkennen. Het Britse parlement heeft, zoals collega Hellings heeft opgesomd, een oproep gedaan, een wens geuit aan zijn regering, om het onmiddellijk te erkennen.
Kortom, er is een eerste groep van landen die na het Gazaconflict gereageerd heeft en voor de onmiddellijke erkenning zijn. In Zweden gebeurde dat door de regering, in het Verenigd Koninkrijk is het een wens van het parlement.
Er is een tweede reeks van resoluties van landen die zeggen in principe voor de erkenning te zijn, maar die hoeft niet nu onmiddellijk plaats te vinden, dat mag later zijn. Zo’n resolutie heeft het Europees Parlement goedgekeurd. Men heeft daar naar een consensus gezocht. Vijf partijen zijn bij elkaar gekomen en hebben met 498 stemmen tegen 88 en 111 onthoudingen een resolutie goedgekeurd, zeggende dat de vredesonderhandelingen en de erkenning hand in hand moeten gaan. Bijna gelijktijdig.
Dan is er de resolutie van deze meerderheid. Als die wordt goedgekeurd, wordt het Belgische Parlement het negende dat de erkenning overweegt. Met het eerste deel van uw tekst kan ik leven. Als u in uw tekst een punt zou zetten achter “meest geschikt wordt geacht”, zit u in de groep die ik zonet beschreven heb, de tweede groep.
Maar neen, u zegt dat de erkenning later zal plaatsvinden en zij moet plaatsvinden op basis van een aantal voorwaarden. En dat is onze kritiek: het gaat om een aantal onvervulbare voorwaarden. Of anders gezegd, het gaat om voorwaarden die maar vervulbaar zijn als één partij ermee akkoord gaat, Israël.
Translated text
Colleagues, we can argue for a long time, but I will try to keep it simple. Before the recent Gaza war, the case was blocked. Since the latest Gaza war, however, we see that eight parliaments and one government, the Swedish, want to recognize the country. Collega Delpérée is right: recognition is a matter of governments, according to most constitutions. The Swedish government has decided to recognize the country. The British Parliament, as colleague Hellings has cited, has made a call, a wish to its government, to recognize it immediately.
In short, there is a first group of countries that have responded after the Gaza conflict and are for immediate recognition. In Sweden it happened by the government, in the United Kingdom it is a wish of parliament.
There is a second set of countries’ resolutions that say they are in principle in favor of recognition, but that does not need to take place right now, which may be later. Such a resolution was approved by the European Parliament. A consensus was sought. Five parties gathered and approved a resolution with 498 votes against 88 and 111 abstentions, saying peace negotiations and recognition must go hand in hand. almost simultaneously.
Then there is the resolution of this majority. If approved, the Belgian Parliament will be the ninth to consider the recognition. With the first part of your text, I can live. If you would put a point behind “considered most suitable” in your text, you are in the group I have just described, the second group.
But no, you say that recognition will take place later and it must take place on the basis of a number of conditions. And that is our criticism: there are a number of unfulfilled conditions. In other words, these are conditions that can only be fulfilled if one party agrees, Israel.
#101
Official text
Waarom zeg ik dat? Men heeft het wat anders geformuleerd, maar het komt erop neer dat er wat meer eensgezindheid binnen Europa moet zijn. Collega’s, iedereen die tien jaar de problematiek volgt, weet dat men er in Europa verdeeld over is en dat er landen zijn – ik zal geen namen noemen – met een zware historische schuld tegenover de Joden. Zij zullen nooit bewegen in de richting van een erkenning van Palestina, als er geen groen licht komt van Israël.
Een andere voorwaarde die in de resolutie gesteld wordt, en die al verschillende keren aangehaald werd, is dat de Palestijnse regering het gezag moet kunnen vestigen over het hele grondgebied. Area C op de Westelijke Jordaanoever wordt door Israel bezet. Burgerlijk, politiek en militair wordt die door hen bestuurd. Zolang Israël niet beslist om zich daar terug te trekken, komt er, volgens uw tekst, geen erkenning.
Collega’s, de conclusie is duidelijk. Hier is er geen sprake van équidistance. Mocht u équidistance kiezen, dan zat u in de middengroep. Wij zitten in de eerste groep, die voor de onmiddellijke erkenning. Ik wil nog aanvaarden dat die eerste groep voor u te ver gaat. Heel radicaal is die nochtans niet, collega’s. Er zijn oproepen van vooraanstaande Israëlische intellectuelen en politici, Nobelprijswinnaars, twee vorige ministers, een pak Knessetleden en bekende schrijvers zoals Amos Oz en David Grossman. Zij roepen de internationale gemeenschap op de stap naar de onmiddellijke erkenning van Palestina te zetten omdat ze die nodig hebben om een tweestatenoplossing in leven te kunnen houden.
Kom ons dus niet zeggen dat wij te radicaal zijn. Collega’s van de meerderheid, wij hebben u in de commissie, met de oppositie, met onze collega’s van de groenen, de tekst van het Europees Parlement voorgelegd. Die zit niet in het eerste groepje maar in de middengroep. Die tekst hebt u geweigerd. U kiest voor een tekst die helemaal op de Israëlische lijn zit.
Translated text
Why am I saying that? It has been formulated somewhat differently, but it comes down to the fact that there needs to be some more unity within Europe. Colleagues, everyone who has been following the issue for ten years knows that Europe is divided over it and that there are countries – I will not name names – with a heavy historical debt to the Jews. They will never move towards a recognition of Palestine unless there is a green light from Israel.
Another condition set in the resolution, which has been cited several times, is that the Palestinian government must be able to establish authority over the entire territory. Area C on the West Bank is occupied by Israel. Civilian, political and military are governed by them. As long as Israel does not decide to withdraw there, according to your text, there will be no recognition.
The conclusion is clear. There is no equidistance here. If you chose equidistance, you were in the middle group. We are in the first group, which is for immediate recognition. I would like to accept that this first group goes too far for you. This is not very radical, my colleagues. There are calls from prominent Israeli intellectuals and politicians, Nobel Prize winners, two former ministers, a bunch of Knesset members and famous writers such as Amos Oz and David Grossman. They call on the international community to take the step towards the immediate recognition of Palestine as they need it to keep a two-state solution alive.
Let us not say that we are too radical. Colleagues of the majority, we have presented to you in the committee, with the opposition, with our colleagues of the Greens, the text of the European Parliament. It is not in the first group, but in the middle group. You rejected that text. You choose a text that is completely on the Israeli line.
#102
Official text
De Israëlische diplomatie is dolgelukkig met uw tekst en leurt ermee in de rest van Europa, met de boodschap dat dit een parlement is dat hun kant heeft gekozen en dat niet meegaat met de beweging die in de rest van Europa bezig is.
Dat is uw tekst, collega’s.
Translated text
The Israeli diplomacy is delighted with your text and learns with it in the rest of Europe, with the message that this is a parliament that has chosen their side and that does not go along with the movement that is taking place in the rest of Europe.
This is your text, colleagues.
#103
Official text
Mijnheer Van der Maelen, u hebt gewezen op een paar breuken tussen dit beleid en het vorige. U hebt nog niet helemaal afgerond, dus misschien komt het nog, maar er is nog een verschil tussen deze regering en die waarvan u deel hebt uitgemaakt. Wij erkennen de Palestijnse Staat wel. De uwe is daar niet in geslaagd.
Translated text
Mr Van der Maelen, you have pointed out a few breaks between this policy and the previous one. You have not yet completely rounded up, so it may still come, but there is still a difference between this government and the one you were part of. We recognize the Palestinian State. Yours has not succeeded.
#104
Official text
Het is echt de moeite niet waard om daarop te antwoorden.
Translated text
It is really not worth the trouble to answer it.
#105
Official text
Dat verschil is heel duidelijk, mijnheer Van der Maelen.
Translated text
That difference is very clear, Mr. Van der Maelen.
#106
Official text
Monsieur De Roover, je voudrais vous rappeler que ce n'est pas le parlement qui reconnaît un État, c'est le gouvernement. Si vous voulez parler des initiatives parlementaires, je vous rappellerai qu'au Sénat, sous la précédente législature, un texte a été adopté demandant la reconnaissance de la Palestine. Cessez de mentir sans arrêt.
Translated text
Mr. De Roover, I would like to remind you that it is not the parliament that recognizes a state, it is the government. If you want to talk about parliamentary initiatives, I will remind you that in the Senate, during the previous legislature, a text was adopted calling for the recognition of Palestine. Stop lying all the time.
#107
Official text
Mijnheer de voorzitter, collega’s van de oppositie, dit debat duurt nog geen vier uren maar toch reeds een hele poos en ik wacht nog steeds op ernstige argumenten van u die mij uitleggen waarom u als oppositie dit voorstel niet mee ondertekent. Misschien moeten wij nog een kleine clausule toevoegen in Van Dale bij de definitie van “voorwaarde”, misschien wordt het dan allemaal duidelijk. Het is echter onbegrijpelijk, het is een schande, dat de oppositie deze kans, deze tekst blijft verketteren op basis van verkeerde voorwendselen, op basis van bewuste misinterpretaties, die wij hier keer op keer horen. Dat is een gemiste kans voor deze oppositie.
Translated text
Mr. Speaker, colleagues of the opposition, this debate is not yet four hours but yet already a whole time and I still wait for serious arguments from you that explain to me why you as the opposition do not sign this proposal. Per ⁇ we should add another small clause in Van Dale to the definition of “condition”, ⁇ then everything becomes clear. However, it is incomprehensible, it is a shame that the opposition continues to chain this opportunity, this text on the basis of false pretexts, on the basis of conscious misinterpretations, which we hear here again and again. This is a missed opportunity for the opposition.
#108
Official text
Mijnheer de voorzitter, collega De Roover, wees intellectueel eerlijk. Ik heb u daarstraks gezegd dat er iets veranderd is na de laatste Gazaoorlog. Ik had een resolutie ingediend om over te gaan tot de erkenning van Palestina in de vorige legislatuur en die daarvoor en die daarvoor, maar het klimaat is veranderd. Het is niet toevallig dat reeds één regering Palestina erkend heeft en zeven andere parlementen een keuze gemaakt hebben. Ik verwijt u dat u, in de beweging die er nu is in Europa, met uw resolutie gaat voor de slapste mogelijkheid van allemaal, met de meest pro-Israëlische houding in heel de Europese Unie. Dat verwijt ik u.
Collega Luykx, ik heb daarstraks gepoogd om u uit te leggen waarom wij deze resolutie niet zullen goedkeuren. Het is duidelijk, dit is een hypocriete resolutie. Ze is hypocriet omdat er een eerste deel is waarin staat dat u bent voor de erkenning op het meest geschikte moment.
Translated text
Mr. Chairman, Mr. De Roover, be intellectually honest. I told you later that something has changed since the last Gaza war. I had submitted a resolution to move to recognition of Palestine in the previous legislature and those before and those before, but the climate has changed. It is no coincidence that one government has already recognized Palestine and seven other parliaments have made a choice. I blame you that you, in the movement that now exists in Europe, with your resolution go for the mildest possibility of all, with the most pro-Israeli attitude in the entire European Union. I blame you for that.
Mr. Luykx, I have then tried to explain to you why we will not approve this resolution. It is clear, this is a hypocritical resolution. She is hypocritical because there is a first part stating that you are for recognition at the most appropriate time.
#109
Official text
Mocht u daar stoppen, dan zit u op de lijn van het Europees Parlement en dan wil ik de resolutie zelfs nog goedkeuren. U voegt daar echter hypocriete elementen aan toe en zegt dat de regering slechts mag overgaan tot de erkenning als één, twee en drie…
Luister nu goed. Eén, twee en drie kunnen maar worden gerealiseerd als Israël die voorwaarden realiseert. Daarmee levert u het bewijst dat u een kant kiest, dat u de équidistance, de tweede constante in onze buitenlandse politiek ten aanzien van de regio, ook opbergt, naast het feit dat u niet langer het internationaal recht als leidraad neemt. U kiest nu ook nog de kant van Israël. Dat verwijt ik u.
Ik herhaal: onze resolutie erkent dat de internationale gemeenschap sinds 1993 met de start van de Oslo-onderhandelingen heeft geprobeerd om tot een oplossing te komen. Ik heb het al eens gezegd. Ik zal het herhalen: kent u de definitie van waanzin of domheid? Er zijn verschillende varianten. Einstein zegt dat het waanzinnig en dom is – neem het nu niet persoonlijk – te denken dat, als men iets blijft herhalen wat men voordien al vijf of zes keer heeft gedaan, men dan een andere uitkomst krijgt. Dat zegt u. U zegt dat u gerust kunt leven met de status quo. U denkt dat de vredesonderhandelingen zullen worden hervat en dat Israël zal stoppen met de nederzettingen.
Sorry, word wakker. Word wakker. Lees en volg de Israëlische politiek. Ik heb daarnet een oproep vermeld van mensen die doodongerust zijn over de politieke weg die hun land inslaat. Er komen coalities van Netanyahu en extreemrechts in Israël. Vergeet het dat zij bereid zullen zijn om het onderhandelingsproces weer te starten. Amos Oz en David Grossman zijn geen onnozelaars. Zij zeggen dat het nu het moment is om een schok te geven. Nu is het moment om Palestina te erkennen.
Translated text
If you stop there, then you are on the line of the European Parliament and then I would even want to endorse the resolution. You, however, add hypocritical elements and say that the government can only proceed to recognizing it as one, two, and three.
Listen well now. One, two and three can only be realized if Israel realizes those conditions. Thus, you provide proof that you choose a side, that you also store the equidistance, the second constant in our foreign policy towards the region, in addition to the fact that you no longer take international law as the guide. Now you are on the side of Israel. I blame you for that.
I repeat: our resolution recognizes that the international community has sought a solution since 1993 with the start of the Oslo negotiations. I have already said it. I will repeat: do you know the definition of madness or stupidity? There are various variants. Einstein said that it’s crazy and stupid – don’t take it personally – to think that if you repeat something that you’ve done five or six times before, you’ll get a different outcome. That you say. You say you can live peacefully with the status quo. You think that peace talks will be resumed and that Israel will stop the settlements.
Sorry but wake up. be awake . Read and follow Israeli policy. I have just mentioned a call from people who are deadly anxious about the political path that their country is taking. There are coalitions of Netanyahu and far-right in Israel. Forget that they will be willing to restart the negotiation process. Amos Oz and David Grossman are not fools. They say it’s time to shock. Now is the time to recognize Palestine.
#110
Official text
Zij hopen dat men dan zal inzien dat het moet gedaan zijn met het inpikken van land.
Translated text
They hope that one will then realize that it must be done with the picking up of land.
#111
Official text
Mijnheer Luykx, ik wil een duidelijk antwoord geven op uw vraag waarom de oppositiepartijen uw meerderheidsresolutie niet zullen goedkeuren. Ik wil daarmee ook een antwoord geven aan mevrouw Claerhout van CD&V en mevrouw Lijnen van Open Vld.
Wij zullen die resolutie niet helpen goedkeuren, omdat zij te veel diplomatieke bewegingsvrijheid geeft aan de minister van Buitenlandse Zaken. De resolutie somt een aantal voorwaarden op, ze maakt een zeker voorbehoud; kortom, ze maakt het eigenlijk mogelijk dat de minister van Buitenlandse Zaken niet onmiddellijk moet overgaan tot de erkenning van de Palestijnse Staat.
De volgende vraag luidt dan wat de minister zal doen. Mevrouw Lijnen heeft zopas opgeroepen tot optimisme en vertrouwen in de regering. Collega’s, baseer u op de uitspraken van minister Reynders. Hij heeft op 19 november 2014 in de commissie al gezegd wat hij met de resolutie zal doen. Hij heeft toen gezegd dat hij pas zal overgaan tot de erkenning van de Palestijnse Staat op het einde van het onderhandelingsproces, als Israël hiermee akkoord gaat.
Mevrouw Lijnen, mevrouw Claerhout en mijnheer De Roover, wat u doet, is in feite een vetorecht geven aan Israël. Als Israël njet zegt, dan is het njet en legt u zich daarbij neer. Met andere woorden, u legt zich neer bij de impasse in het Midden-Oosten, die nu al 25 jaar duurt, terwijl wij met het Parlement misschien niet zo naïef zouden moeten zijn en aan de regering, en dus ook aan de weerspannige minister Reynders, zouden kunnen vragen, zelfs eisen om onmiddellijk en onvoorwaardelijk over te gaan tot de erkenning van de Palestijnse Staat. U weigert dat moedwillig!
Translated text
Mr. Luykx, I would like to give a clear answer to your question why the opposition parties will not approve your majority resolution. I would also like to give a response to Mrs Claerhout of CD&V and Mrs Lijnen of Open Vld.
We will not help approve that resolution because it gives too much diplomatic freedom of movement to the Minister of Foreign Affairs. The resolution sets out a number of conditions, it makes a certain reservation; in short, it actually allows the Minister of Foreign Affairs not to immediately proceed to recognize the Palestinian State.
The next question is what the Minister will do. Ms. Linnen has just called for optimism and confidence in the government. Based on the statements of Minister Reynders. He already stated in the committee on 19 November 2014 what he will do with the resolution. He then said that he would only proceed to recognize the Palestinian State at the end of the negotiation process, if Israel agrees to it.
Mrs. Lijnen, Mrs. Claerhout and Mr. De Roover, what you do is in fact giving a veto to Israel. If Israel says neth, it is neth, and you lay down in it. In other words, you are placing yourself in the impasse in the Middle East, which has been going on for 25 years now, while we with Parliament might not be so naive and could ask the government, and therefore also the rebellious minister Reynders, even demand to move immediately and unconditionally towards the recognition of the Palestinian State. You refuse it intentionally.
#112
Official text
Collega Van der Maelen, u spreekt over een breuk. Ik meen dat wij met onze resolutie een stap vooruit zetten, daar blijf ik bij.
Het verschil tussen de resolutie van de meerderheid en uw resolutie, die ik ook heb gelezen, is dat u zich precies bezondigt aan wat u ons verwijt. Uw resolutie ademt de veroordeling van en kritiek op Israël uit.
Translated text
Mr Van der Maelen, you are talking about a breakup. I think we are making a step forward with our resolution, and I will continue to do so.
The difference between the resolution of the majority and your resolution, which I have also read, is that you sin yourself to what you accuse us of. Your resolution breathes out the condemnation and criticism of Israel.
#113
Official text
U pleit niet voor de erkenning van de staat. U veroordeelt eenvoudigweg Israël. Dat lijkt mij alleszins niet de weg van, wat u smalend noemt, de diplomatieke ruimte. Dat lijkt mij niet de weg naar de erkenning van de Palestijnse Staat of naar enige positieve bijdrage tot het conflict.
Translated text
You are not advocating the recognition of the state. You simply condemn Israel. This does not seem to me to be the path of what you call narrowly, the diplomatic space. It does not seem to me to be the way to recognize the Palestinian State or to make any positive contribution to the conflict.
#114
Official text
Mijnheer Luykx, wij vragen de onmiddellijke erkenning van Palestina, omdat wij geloven dat dat heilzaam is om verschillende redenen.
Ten eerste, wij denken dat het nodig is om een sterk signaal aan Israël te geven.
Die analyse wordt gedeeld door Nobelprijswinnaar van Economie Daniel Kahneman, door verschillende ministers in vorige regeringen, Ran Cohen, Yossi Sarid, door verschillende gewezen leden van de Knesset, Avnery, Yael Dayan, Mossi Raz, Naomi Chazan, door Amos Oz en David Grossman. Die personen van joodse origine, Israëlische staatsburgers, smeken om een dergelijke positie in te nemen, omdat hun regering bezig is een onoplosbaar probleem te creëren. Zij vragen om snel te handelen, anders is er geen tweestatenoplossing meer mogelijk.
Translated text
Mr. Luykx, we ask for the immediate recognition of Palestine, because we believe that it is beneficial for various reasons.
First, we think it is necessary to give a strong signal to Israel.
That analysis is shared by Nobel Prize winner Daniel Kahneman, by several ministers in previous governments, Ran Cohen, Yossi Sarid, by several former members of the Knesset, Avnery, Yael Dayan, Mossi Raz, Naomi Chazan, by Amos Oz and David Grossman. Those persons of Jewish origin, Israeli citizens, implore to take such a position, because their government is working to create an insoluble problem. They are calling for quick action, otherwise there will be no two-state solution.
#115
Official text
Voor wie dat niet gelooft: u weet toch dat het in de plannen zit van Netanyahu om de Israëlische grondwet te veranderen en Israël van een seculiere staat om te vormen tot een Joodse Staat? Dat hebt u toch allemaal gelezen? U gelooft dat die regering, die waarschijnlijke nieuwe meerderheid, aan een tweestatenoplossing zal willen werken? Alstublieft, Einstein zou dat echt superdomheid noemen.
Ik rond af. Ik verwittig meteen collega Miller, want hij heeft in de commissie op een opmerking van mij een geweldige woede-uitbarsting laten volgen. Ik zal ze echter herhalen, want ik geloof erin.
Waarom neemt de meerderheid een bocht? Collega Vanvelthoven heeft zopas op het spreekgestoelte terecht vastgesteld dat de meerderheid heel soft is in de strijd tegen fraude van de machtigen, sterken en rijken, terwijl ze heel hard is in de strijd tegen de sociale fraude, tegenover de zwakkeren. Welnu, de bocht die wij hier zien, is de vertaling van de binnenlandse keuzes van de meerderheid naar de buitenlandse politiek: zij is heel soft tegenover Israël, maar stampt heel hard naar de zwakste partij in het conflict, Palestina. Als u een andere verklaring hebt waarom u de bocht neemt, dan zou ik die graag willen horen. Ik concludeer dat er een constante is – dit strekt u misschien tot eer – en dat er coherentie is in uw beleid, binnenlands en buitenlands: de zwakken worden gepakt en de sterken worden ontzien.
Translated text
For those who don’t believe it, do you know that it’s in Netanyahu’s plans to change the Israeli constitution and turn Israel from a secular state into a Jewish state? You have all read that, right? Do you believe that that government, that likely new majority, will want to work on a two-state solution? “Please, Einstein would really call that super stupidity.
I go around. I immediately notify Mr Miller, for he has caused a tremendous outburst of anger in the committee after a comment from me. I will repeat it, because I believe it.
Why does the majority turn away? Collega Vanvelthoven just rightly stated that the majority is very soft in the struggle against the fraud of the powerful, the strong and the wealthy, while it is very tough in the struggle against the social fraud, against the weaker. Well, the curve we see here is the translation of the domestic choices of the majority into foreign policy: it is very soft toward Israel, but pushes very hard toward the weakest party in the conflict, Palestine. If you have any other explanation for why you are taking the curve, I would love to hear it. I conclude that there is a constant – this may extend you to honor – and that there is coherence in your policies, domestically and abroad: the weak are caught and the strong are respected.
#116
Official text
Monsieur le président, chers collègues, en particulier chers collègues de la majorité, le titre de la résolution que nous allons voter tout à l'heure est très différent du contenu qu'elle contient. Il dit tout autre chose que ce que les autres parlements de ce continent ont voté, à savoir la reconnaissance inconditionnelle de la Palestine.
Reconnaître immédiatement et inconditionnellement la Palestine, c'était le contenu de notre propre résolution, que nous avions déposée sur ces bancs en novembre. Nous avions pris pour modèle le modèle britannique qui était straight to the point et qui disait tout simplement: "Nous reconnaissons la Palestine maintenant".
Votre reconnaissance, elle, est conditionnée à la très hypothétique existence d'un moment jugé le plus opportun, les fameuses trois conditions qui ont été répétées à l'envi. Je n'y reviendrai pas.
Chers collègues de la majorité, vous jouez avec les pieds des Palestiniens et vous traînez les pieds! Or, dans ce conflit – cela a été dit à maintes reprises - nous avons perdu assez de temps. Cette lenteur – je suis étonné que cela n'ait pas encore été relevé dans ce débat – contraste avec la rapidité extraordinaire avec laquelle ce parlement et puis le gouvernement a reconnu le Kosovo en 2008, alors qu'à l'époque aucune condition n'a été émise par le parlement et a fortiori par le gouvernement pour reconnaître cet État, alors que le contexte politique et juridique international de l'époque était pour le moins extrêmement délicat.
En effet, la fameuse résolution 1244 de l'ONU prévoyait de maintenir l'intégrité territoriale de la Yougoslavie qui était devenue plus tard la Serbie. Cela n'a pas empêché le gouvernement belge de reconnaître le Kosovo indépendant.
Dès lors, prenez votre courage à deux mains! Dans le cas de la Palestine, il existe plus de 70 résolutions qui concernent la reconnaissance immédiate et sans condition de la Palestine depuis 1948 et elles vont toutes dans le même sens: donner un État aux Palestiniens.
Translated text
Mr. Speaker, dear colleagues, especially dear colleagues of the majority, the title of the resolution that we are going to vote just now is very different from the content it contains. It says something completely different from what the other parliaments of this continent have voted for, namely the unconditional recognition of Palestine.
To recognize Palestine immediately and unconditionally was the content of our own resolution, which we had deposited on these banks in November. We had taken for example the British model that was straight to the point and that simply said, “We recognize Palestine now.”
Your recognition, she, is conditioned by the very hypothetical existence of a moment deemed most appropriate, the famous three conditions that were repeated at the envi. I will not come back.
Dear colleagues of the majority, you are playing with the Palestinian feet and you are dragging the feet! Now, in this conflict – this has been said many times – we have lost a lot of time. This slowness – I am surprised that this has not yet been highlighted in this debate – contrasts with the extraordinary speed with which this parliament and then the government recognized Kosovo in 2008, while at the time no condition was issued by parliament and a fortiori by the government to recognize this state, while the international political and legal context of the time was at least extremely delicate.
In fact, the famous UN resolution 1244 provided for the maintenance of the territorial integrity of Yugoslavia, which had later become Serbia. This did not prevent the Belgian government from recognizing Kosovo’s independence.
Take your courage in both hands. In the case of Palestine, there are more than 70 resolutions concerning the immediate and unconditional recognition of Palestine since 1948 and they all go in the same direction: giving a state to the Palestinians.
#117
Official text
Le droit international est avec les Palestiniens et avec tous les démocrates. Il faut être sourd pour ne pas se rendre compte qu'un mouvement est né depuis quelques mois en Europe. En Belgique, et cela n'a pas encore été dit, les parlements des entités fédérées ont voté les uns après les autres des résolutions qui supplient le gouvernement de pouvoir reconnaître la Palestine, ce qui est sa compétence exclusive.
Le Parlement européen demande également à ses États membres de reconnaître la Palestine sans condition, contrairement à ce que vous dites, monsieur De Roover. Tous les représentants européens des partis démocratiques représentés dans cette Chambre ont voté cette résolution, monsieur De Roover.
En votant cette résolution fédérale-ci, la Chambre va contre le sens de l'Histoire. Pourquoi? Parce que le fait de reconnaître maintenant la Palestine, c'est mettre les Palestiniens à égalité avec les Israéliens, qui ont un État depuis 1948. Le fait de reconnaître immédiatement la Palestine, c'est de facto dénoncer la colonisation israélienne des territoires occupés, qui empêche la poursuite du processus de paix et rend évidemment impossible l'existence d'un État palestinien. Le fait de reconnaître vraiment la Palestine, c'est, et cela n'a pas encore été dit, couper l'herbe sous le pied de ces criminels qui, en Belgique et ailleurs en Europe, recrutent des candidats au djihad en Irak et en Syrie. L'injustice que vivent les Palestiniens depuis des décennies n'est évidemment pas le seul carburant de ces fascistes et de ces terroristes. Par contre, le conflit israélo-palestinien et la domination dont sont victimes les Palestiniens sur leur territoire sont systématiquement mobilisés comme arguments par ces fascistes de Daesh. Prenez votre courage à deux mains! Muselez ces fascistes en montrant que l'Europe, à commencer par la Belgique, est du côté des Palestiniens!
Monsieur le président, le débat a déjà trop duré. En conclusion, en tant qu'écologistes, nous regrettons cette occasion manquée. L'avenir des Palestiniens dépend de la dignité que d'autres États, à commencer par les États européens, peuvent leur offrir. Aujourd'hui, mais vous pouvez encore changer d'avis, la Belgique n'a pas eu le courage de leur donner cette dignité, et nous le regrettons! C'est la raison pour laquelle nous allons voter contre cette fausse résolution de reconnaissance!
Translated text
International law is with the Palestinians and with all Democrats. You have to be deaf to not realize that a movement has been born in Europe a few months ago. In Belgium, and this has not yet been said, the parliaments of federal entities have voted one after another for resolutions that plead the government to be able to recognize Palestine, which is its exclusive competence.
The European Parliament also calls on its Member States to recognize Palestine unconditionally, contrary to what you say, Mr. De Roover. All European representatives of the democratic parties represented in this House voted this resolution, Mr De Roover.
By voting this federal resolution, the House goes against the sense of history. Why Why ? Because the fact of recognizing Palestine now means putting the Palestinians on an equal footing with the Israelis, who have had a state since 1948. The fact of recognizing Palestine immediately is de facto denouncing the Israeli colonization of the occupied territories, which prevents the continuation of the peace process and obviously makes the existence of a Palestinian state impossible. To truly recognize Palestine is, and it has not yet been said, to cut the grass under the feet of those criminals who, in Belgium and elsewhere in Europe, recruit candidates for jihad in Iraq and Syria. The injustice that Palestinians have experienced for decades is obviously not the only fuel for these fascists and terrorists. On the other hand, the Israeli-Palestinian conflict and the domination of Palestinians on their territory are systematically mobilized as arguments by these Daesh fascists. Take your courage in both hands. Muscle these fascists by showing that Europe, starting with Belgium, is on the side of the Palestinians!
The debate has been too long. In conclusion, as environmentalists, we regret this missed opportunity. The future of the Palestinians depends on the dignity that other states, starting with European states, can offer them. Today, but you can still change your mind, Belgium has not had the courage to give them that dignity, and we regret it! That is why we will vote against this false recognition resolution!
#118
Official text
Monsieur le président, mesdames les ministres, sans vouloir faire de discrimination, comme d'autres collègues, j'aurais aimé que le ministre des Affaires étrangères nous honore de sa présence pour débattre d'un sujet aussi important. Mais comme cela a été le cas en commission, il n'est pas non plus présent, aujourd'hui.
Toujours est-il qu'un long débat sur les différentes propositions de résolution et les amendements qui ont été déposés a déjà eu lieu en commission comme dans cette enceinte.
La position de chacun est donc maintenant bien connue. L'issue du vote en séance plénière ne fait guère de doute. Comme ce fut le cas, il y a deux semaines, ce sera donc un vote majorité contre opposition. Comme l'a rappelé M. Van Der Maelen, tout à l'heure, la proposition de résolution écrite par le gouvernement sera, hélas, adoptée par notre assemblée.
Ce faisant, la Chambre des représentants deviendra l'un des parlements européens les moins ambitieux sur ce dossier. Contrairement à ce qui a été voté au Royaume-Uni, en Irlande, en France, en Suède, au Parlement européen, pour ne citer que les exemples les plus récents, la proposition de résolution de la majorité est si peu claire, si frileuse, si soumise à une succession de conditions – l'expérience et les débats ont montré à quel point ces conditions sont impossibles à remplir dans un délai raisonnable –, si peu exigeante à l'égard de notre gouvernement qu'elle en devient totalement inopérante. Une véritable coquille vide, voilà ce qu'est votre proposition de résolution. C'est juste du vent, rien que du vent! On s'en doutait puisque le ministre des Affaires étrangères a déclaré, le 19 novembre dernier, en commission, que la position de la Belgique était connue et qu'elle ne changerait pas.
Comme je le disais, nous sommes face ici à une coquille vide. Cette proposition de résolution ne comprend rien, rien que l'on ne savait déjà. Elle ne reflète rien d'autre que la position exprimée par le ministre des Affaires étrangères le 19 novembre 2014. Pourtant, elle a fait l'objet d'une pleine page et même la une de certains grands quotidiens qui se sont fait avoir par la communication du gouvernement.
De toute évidence, ce gouvernement et la majorité en place ont décidé de rester sur le côté. Ils ont laissé passer l'incontestable momentum, renvoyant aux politiques menées depuis quelques mois en Europe.
Translated text
Mr. Speaker, ladies and gentlemen, without wanting to discriminate, like other colleagues, I would have liked that the Minister of Foreign Affairs honoured us with his presence to discuss such an important topic. As was the case before, he is not present now either.
Still, a long debate on the various proposals of resolutions and the amendments that have been submitted has already taken place in the committee as in this chamber.
Everyone’s position is now well known. The outcome of the plenary session is unquestionable. As was the case two weeks ago, therefore, it will be a majority vote against opposition. As recalled by mr. Van Der Maelen, as of now, the draft resolution written by the government will, unfortunately, be adopted by our assembly.
In doing so, the House of Representatives will become one of the least ambitious European parliaments on this matter. Unlike what has been voted in the United Kingdom, Ireland, France, Sweden, the European Parliament, to name only the most recent examples, the majority resolution proposal is so unclear, so fuzzy, so subject to a succession of conditions – experience and debates have shown how impossible these conditions are to be met within a reasonable time – so less demanding for our government that it becomes completely inoperant. A real empty shell, that is what your resolution proposal is. It is just the wind, nothing but the wind. We doubted this since the Minister of Foreign Affairs stated, on 19 November last, in a commission, that the position of Belgium was known and that it would not change.
As I said, we are facing an empty shell. This resolution does not contain anything, nothing that we did not already know. It reflects nothing but the position expressed by the Minister of Foreign Affairs on 19 November 2014. Nevertheless, it has been the subject of a full page and even one of some of the major newspapers that have been caught up by government communication.
Obviously, this government and the majority in place have decided to stay on the side. They let the undeniable momentum pass, returning to the policies carried out in recent months in Europe.
#119
Official text
En renvoyant une éventuelle reconnaissance de la Palestine par la Belgique au moment qui sera jugé le plus opportun, c'est votre résolution, et en soumettant ce même moment à une série de conditions – c'est clair, monsieur De Roover – dont on sait pertinemment qu'elles ne seront pas rencontrées de sitôt, nous assistons ici véritablement à un renvoi aux calendes grecques de ce dossier. Certains parlementaires ont fait croire par voie de presse que la position de la Belgique allait changer, mais il n'en sera rien.
Bref, c'est à nouveau une occasion manquée pour la Belgique de faire entendre son point de vue, de mobiliser sa diplomatie et de faire preuve d'un peu plus d'audace et d'ambition au niveau international. En effet, au-delà d'une reconnaissance immédiate par la Belgique, il n'est même rien prévu dans le texte de la majorité – et c'est quand même un étonnement extraordinaire – en matière d'action proactive de la part de notre pays en vue de faire avancer l'idée de cette reconnaissance de la Palestine au niveau européen pour, ensuite, parvenir à une position commune européenne en faveur de celle-ci. Il n'y a rien. Il n'y a pas d'action diplomatique dans ce domaine-là.
Il n'est même pas dit que le gouvernement va prendre son bâton de pèlerin pour aller voir les autres États européens pour essayer d'avoir une position commune un peu plus audacieuse. Non, comme d'habitude. J'imagine qu'on se contentera de suivre les autres quand une décision quelconque finira par se prendre à un autre niveau. C'est ainsi, par notre manque d'ambition et de volontarisme, que nous devenons sur la scène internationale un acteur de moins en moins significatif dans ces dossiers internationaux pourtant importants.
Soit, c'est le choix de la majorité, nous le regrettons, tant pour l'image et le rôle de notre pays que pour l'évolution de la situation sur place et la recherche d'une solution négociée au conflit. Néanmoins, ce choix n'est pas le nôtre et nous voulons que ce soit très clair. C'est pour cela que nous avons décidé de redéposer en séance plénière l'amendement global que nous avions proposé en commission par la voix de ma collègue Mme Vanessa Matz qui a présenté nos propositions lors de ces débats le 20 janvier dernier. Cet amendement se veut constructif, équilibré, clair et complet. Il a d'ailleurs été soutenu ce jour-là par les autres partis de l'opposition. Par ailleurs, il se base très largement sur les textes déjà approuvés au sein de plusieurs assemblées régionales et communautaires de notre pays, qui demandent aussi au gouvernement fédéral de reconnaître officiellement la Palestine.
Translated text
By sending back a possible recognition of Palestine by Belgium at the time that will be deemed the most appropriate, it is your resolution, and by submitting that same moment to a series of conditions – it is clear, Mr. De Roover – of which it is well known that they will not be met soon, we are here truly witnessing a reference to the Greek calendas of this file. Some parliamentarians have made the press believe that the position of Belgium will change, but there will be nothing.
In short, this is again a missed opportunity for Belgium to make its point of view heard, to mobilize its diplomacy and to show a little more boldness and ambition at the international level. Indeed, beyond an immediate recognition by Belgium, there is nothing even provided in the text of the majority – and it is nevertheless an extraordinary surprise – in terms of proactive action on the part of our country in order to advance the idea of this recognition of Palestine at the European level and, then, to reach a common European position in favor of it. There is nothing. There is no diplomatic action in this area.
It is not even said that the government will take its pilgrimage stick to go to see other European states to try to have a common position a little more bold. No, as usual though. I imagine that we will simply follow others when any decision will eventually be taken at another level. Thus, through our lack of ambition and voluntarism, we become on the international stage a less and less significant actor in these yet important international affairs.
Either it is the choice of the majority, we regret it, both for the image and the role of our country and for the evolution of the situation on the ground and the search for a negotiated solution to the conflict. Nevertheless, this choice is not ours and we want it to be very clear. That is why we decided to put the overall amendment we had proposed in a committee by the voice of my colleague, Ms. Vanessa Matz, who presented our proposals during these debates on 20 January last. This amendment is to be constructive, balanced, clear and comprehensive. He was supported by other opposition parties. Furthermore, it is largely based on the texts already approved within several regional and community assemblies of our country, which also ask the federal government to officially recognize Palestine.
#120
Official text
Mais les demandes de ces entités fédérées n'ont pas été davantage entendues.
Nous pensons que la reconnaissance immédiate de la Palestine permettrait pourtant de changer la donne dans le conflit, d'augmenter la pression en faveur d'une solution politique négociée et surtout de favoriser, enfin, un changement de méthode ô combien nécessaire au vu du blocage irrémédiable des négociations depuis des années et des années.
La logique qui a prévalu jusqu'à présent était de considérer la reconnaissance pleine et entière de la Palestine comme l'aboutissement du processus de paix, comme l'acte final qui scellerait les accords sur tous les autres sujets: la question des frontières, la question de la sécurité, la question des populations. Cette logique a échoué. Le conflit israélo-palestinien est devenu le plus vieux conflit de la planète. Il a causé des milliers de morts et la terreur de part et d'autre. Le processus de paix est totalement embourbé. Des voix israéliennes elles-mêmes sont venues nous dire que tout cela n'avait plus aucun sens.
La reconnaissance de la Palestine ne doit pas dépendre d'Israël comme la reconnaissance d'Israël n'a heureusement pas dépendu des pays arables.
Qui peut imaginer qu'en occupant la Palestine, en poursuivant sa colonisation, on obtiendra la paix de la part des Palestiniens? Qui peut l'imaginer?
Face à ce blocage complet de la situation et au cycle de violences toujours plus présent, face à l'effondrement du processus de paix initié à Oslo en 1993 déjà, il nous semble incontestable qu'il faille changer de méthode. On ne peut que faire le constat que les tentatives de négociations entre l'État d'Israël et l'Autorité palestinienne, sous leur forme actuelle, ne sont pas parvenues à quelque avancée notable que ce soit. Ce qui est à craindre, c'est que cette fenêtre d'opportunité qui a été ouverte il y a déjà si longtemps, il y a vingt-deux ans, se referme à jamais et que la possibilité de la création de deux États côte à côte soit bientôt lettre morte et définitivement impossible.
Les demandes légitimes de la Palestine en vue de sa reconnaissance comme un véritable État à part entière, capable de négocier d'égal à égal avec Israël, doivent désormais être entendues.
Translated text
However, the demands of these federal entities were also not heard.
We believe that the immediate recognition of Palestine would allow, however, to change the situation in the conflict, to increase the pressure for a negotiated political solution, and above all, to favor, finally, a change of method, as necessary in view of the irreparable blocking of negotiations for years and years.
The logic that has prevailed so far was to consider the full and complete recognition of Palestine as the outcome of the peace process, as the final act that would seal the agreements on all other subjects: the issue of borders, the issue of security, the question of populations. This logic has failed. The Israeli-Palestinian conflict has become the oldest conflict in the world. It has caused thousands of deaths and terror on both sides. The peace process is completely disrupted. Israeli voices themselves have come to tell us that all this no longer makes sense.
The recognition of Palestine should not depend on Israel as the recognition of Israel fortunately did not depend on the Arab countries.
Who can imagine that by occupying Palestine, by continuing its colonization, peace will be obtained from the Palestinians? Who can imagine it?
In the face of this complete blocking of the situation and the ever-increasing cycle of violence, in the face of the collapse of the peace process initiated in Oslo in 1993, it seems indisputable to us that we need to change method. It can only be noted that the attempts to negotiate between the State of Israel and the Palestinian Authority, in their current form, have not achieved any notable progress. What is to be feared is that this window of opportunity that was opened so long ago, twenty-two years ago, will close forever and that the possibility of creating two States side by side will soon be dead letter and definitively impossible.
The legitimate demands of Palestine for its recognition as a true full-fledged state, capable of negotiating equally with Israel, must now be heard.
#121
Official text
C'est maintenant qu'il faut reconnaître l'État de Palestine, aux côtés de l'État d'Israël, tous les deux en tant qu'États indépendants, démocratiques, souverains, d'un seul tenant, viables, vivant côte à côte dans la paix et la sécurité, se reconnaissant l'un l'autre avec des frontières mutuellement reconnues et respectées. Je rappelle que ce sont là toutes des notions tirées des différentes conclusions du Conseil européen.
Dans ce contexte, il nous semble également primordial de ne pas se perdre, nous-mêmes, dans les multiples aspects complexes du conflit ni de prendre parti de manière unilatérale. Il faut savoir admettre cette complexité de la situation, condamner les violences de part et d'autre, reconnaître les demandes et les droits légitimes de chacun, dont celui d'Israël de se défendre et d'assumer sa sécurité, tout en condamnant dans ce cadre la politique répressive de punition collective d'Israël à l'égard des Palestiniens. C'est ce que fait notre amendement dans le cadre d'une démarche équilibrée et ce sont là des éléments qui sont, à nos yeux, essentiels et incontournables.
Tous ces éléments de complexité (sécurité, territoire, frontières, populations, accès à l'eau) sont des éléments qui seront bien mieux abordés par des pays qui discutent d'égal à égal avec l'aide et les instruments politiques et juridiques de la Communauté internationale.
Notre proposition d'amendement rappelle par ailleurs que cette demande de reconnaissance fait suite à l'admission, le 29 novembre 2012, de l'Autorité palestinienne en tant qu'État – État déjà – observateur non-membre de l'ONU et s'inscrit dès lors dans un processus en cours depuis plusieurs mois qui a vu des parlements et des gouvernements européens demander cette reconnaissance officielle ou la décider formellement. La Palestine est donc déjà un État – il faut le rappeler – et est déjà reconnue comme tel. La reconnaître comme État membre de l'ONU n'est finalement que l'étape ultime qui permet de repartir sur d'autres bases pour mieux obtenir la paix et la sécurité de chacun. Dans ce cadre, notre amendement souhaite également que la Belgique, parallèlement à sa reconnaissance immédiate de l'État de Palestine, continue à agir auprès de ses partenaires européens afin de parvenir à une position commune. Il est important que l'Europe aussi avance et soit plus audacieuse sur ce plan, en faveur de la reconnaissance officielle de l'État de Palestine.
Finalement, force est de constater que la proposition de résolution déposée par les députés de la majorité ne s'inscrit dans aucun des points qui précèdent et que le cdH considère pourtant comme essentiels. D'où notre décision de redéposer en séance plénière notre amendement et de ne pas voter en faveur du texte de la majorité qui est – je le répète – de la poudre aux yeux.
En guise de conclusion, je vais citer Elie Barnavi, ancien ambassadeur d'Israël en France, grand humaniste, éminent historien, qui appelait lui-même à la reconnaissance immédiate de l'État de Palestine: "le droit naturel des peuples à l'autodétermination ne dépend pas du bon vouloir de leurs adversaires. Si les juifs avaient attendu l'accord des Arabes pour créer leur État, ils attendraient toujours."
Ce qu'on doit négocier, ce sont les frontières de l'État palestinien, pas son droit à l'existence. Telle est la véritable signification de l'amendement que nous redéposons aujourd'hui. Et ce n'est pas du tout ce que fait la majorité avec son texte.
Translated text
It is now that the State of Palestine, alongside the State of Israel, must be recognized as independent, democratic, sovereign, one-sided, viable, living side by side in peace and security, recognizing each other with mutually recognized and respected borders. I would like to remind you that these are all concepts drawn from the different conclusions of the European Council.
In this context, it also seems to us primary not to lose ourselves in the multiple complex aspects of the conflict or to take part unilaterally. We must know how to admit this complexity of the situation, condemn violence on both sides, recognize the demands and legitimate rights of each, including Israel’s right to defend itself and assume its security, while condemning in this context Israel’s repressive policy of collective punishment against Palestinians. This is what our amendment does as part of a balanced approach and these are elements that are, in our view, essential and indispensable.
All these elements of complexity (security, territory, borders, populations, access to water) are elements that will be much better addressed by countries that discuss equality with the help and political and legal instruments of the international community.
Our proposed amendment also recalls that this request for recognition follows the admission, on 29 November 2012, of the Palestinian Authority as a state – already state – observer non-member of the UN and is therefore part of a process ongoing for several months that has seen European parliaments and governments request this official recognition or formally decide it. Palestine is, therefore, already a state – it must be recalled – and is already recognized as such. Recognizing it as a member state of the United Nations is ultimately only the final step that allows us to go back on other bases to better ⁇ peace and security for everyone. In this context, our amendment also wishes that Belgium, along with its immediate recognition of the State of Palestine, continues to act with its European partners in order to reach a common position. It is important that Europe also advances and be more bold in this regard, in favor of the official recognition of the State of Palestine.
Finally, it should be noted that the resolution proposal submitted by the deputies of the majority does not fall within any of the above points and that the CDH considers, however, essential. Hence our decision to re-submit our amendment to the plenary session and not vote in favour of the text of the majority which is – I repeat it – dust in the eye.
As a conclusion, I will quote Elie Barnavi, former Israeli ambassador to France, great humanist, eminent historian, who himself called for the immediate recognition of the State of Palestine: “The natural right of peoples to self-determination does not depend on the good will of their opponents. If the Jews had waited for the agreement of the Arabs to create their state, they would still wait.”
What needs to be negotiated is the borders of the Palestinian state, not its right to exist. This is the true meaning of the amendment we are presenting today. This is not exactly what the majority does with their text.
#122
Official text
Mijnheer de voorzitter, het voordeel om op het einde van een debat te spreken, bestaat erin dat men zowat alle argumenten al heeft gehoord. Ik moet zeggen dat ik mij hier vanavond goed geamuseerd heb. Enerzijds is er een Vlaams-nationale partij die zich beroept op het zelfbeschikkingsrecht der volkeren en vandaag dat zelfbeschikkingsrecht ondergeschikt maakt aan het veto van een ander volk. Ik stel dat vast, het zij zo. Ik hoop dat de N-VA dat nooit met Vlaanderen en de Vlamingen zal doen en dat wij onze terechte onafhankelijkheidsstrijd niet ondergeschikt zullen maken aan hetgeen de Walen ervan vinden, want dan zal het er nooit van komen.
Anderzijds heb ik mij goed geamuseerd, omdat uitgerekend de linkse en extreemlinkse partijen vandaag de grote pleitbezorgers zijn van de onafhankelijkheid van een volk en de oprichting van een Palestijnse Staat. We kennen die heilige verontwaardiging van links wanneer het gaat over volkeren ver weg: de onafhankelijkheid van de Oeigoeren, van de Kirgiziërs in Azië, misschien ook van de Papeete in Frans-Polynesië. Ook de Eskimo’s in Groenland kunnen wellicht op de sympathie van socialisten, groenen en aanverwanten rekenen, maar o wee wanneer het gaat over de terechte verzuchtingen niet van volkeren op duizenden kilometers afstand, maar van volkeren die hier leven, de plaats waar wij vandaag samenkomen: Vlamingen en Walen. Misschien zouden we dat debat ook eens kunnen voeren en ik hoop dat dan links, de PS, sp.a, de heer Van der Maelen en co, mevrouw Onkelinx, de vertegenwoordigers van Groen en Ecolo, even enthousiast, even fanatiek, even verbeten dat zelfbeschikkingsrecht zullen bepleiten, niet voor volkeren ergens in het Midden-Oosten of in Azië of in Zuid-Amerika, maar hier bij ons. Die logica is wellicht iets te ver gezocht, dus moeten we het daar vandaag niet over hebben, maar ik heb me goed geamuseerd.
Translated text
The advantage of speaking at the end of a debate is that almost all the arguments have already been heard. I must say I have had a great fun here tonight. On the one hand, there is a Flemish national party that invokes the right of self-determination of peoples and today that subordinates the right of self-determination to the veto of another people. I assume, it is so. I hope that the N-VA will never do that with Flanders and the Flanders and that we will not subordinate our rightful struggle for independence to what the Whales find of it, because then it will never come out.
On the other hand, I have had a lot of fun, because largely the left and extreme left parties are today the great advocates of the independence of a people and the establishment of a Palestinian state. We know that sacred outrage from the left when it comes to peoples far away: the independence of the Uighurs, of the Kyrgyz in Asia, ⁇ also of the Papeete in French Polynesia. Even the Eskimos in Greenland may be able to count on the sympathy of socialists, greens and relatives, but o woe when it comes to the rightful aspirations not of peoples thousands of kilometers away, but of peoples who live here, the place where we gather today: Flames and Whales. Maybe we could have that debate, and I hope that then the left, the PS, sp.a, Mr. Van der Maelen en co, Mrs. Onkelinx, the representatives of Green and Ecolo, equally enthusiastic, equally fanatical, equally enthusiastic that will advocate the right of self-determination, not for peoples somewhere in the Middle East or in Asia or in South America, but here with us. That logic may be a little too much sought, so we should not talk about it today, but I have had a good time.
#123
Official text
Met het Vlaams Belang zullen wij ons onthouden bij de stemming over de voorliggende resolutie. Indien de mening erin bestaat dat de Palestijnen inderdaad recht hebben op een eigen staat, dan moet men dat ook zo onomwonden durven te zeggen, mijnheer De Roover. Dat hoeft dan niet ondergeschikt te worden gemaakt aan allerlei voorwaarden die u opsomt.
De vraag is of de Palestijnen wel moeten beschikken over een eigen staat, en zo ja, onder welke omstandigheden zij recht hebben op een eigen staat. Of is – deze vraag is nog niet gesteld – heel die Palestijnse kwestie uiteindelijk alleen maar een poging van de islam om Israël te koeioneren, een mes in de rug te steken en zo mogelijk in diskrediet te brengen in de rest van de wereld, en, als het even kan, van de aardbodem te laten verdwijnen? Misschien is die laatste stelling nog niet eens zo vergezocht.
Wij onthouden ons bij de stemming niet omdat wij zouden menen dat de kwestie in het Midden-Oosten ons niet aanbelangt. Die kwestie belangt ons namelijk wel aan, al was het maar omdat de islamitische jihad in Europa dermate wortel schiet dat Joden op dit moment massaal Europa verlaten en naar Israël trekken, in de hoop daar veiliger te zijn dan hier. Hoe wij het ook draaien of keren, in de stad waar ik woon, in Antwerpen, hebben we nogal ervaring met die dingen: niet de pro-Palestijnse betogingen hebben zware politiebeveiliging nodig, maar wel, helaas, de samenkomsten van Joden. Niet de moskeeën, de koranscholen en de Arabische vzw-lokalen worden bewaakt door het leger en de politie, maar wel de synagogen, de Joodse scholen en andere Joodse instellingen. Vandaag wordt, met andere woorden, meer dan ooit aangetoond waarom het Joodse volk een veilige, verdedigbare, eigen staat nodig heeft. Wanneer ik anno 2015 in de straten van Europese hoofdsteden hoor roepen: “Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas”, dan ben ik vooral niet naïef wanneer de discussie gevoerd moet worden. Islamitische Jodenhaat wordt niet geprovoceerd door Israël, zoals sommigen beweren, maar Israëlhaat komt voort uit islamitische Jodenhaat.
Translated text
With the Flemish Interest, we will abstain from the vote on this resolution. If the opinion is that the Palestinians indeed have the right to a state of their own, then one should dare to say so without hesitation, Mr. De Roover. This does not have to be subject to all the conditions you list.
The question is whether the Palestinians should have a state of their own, and if so, under what conditions they are entitled to a state of their own. Or – this question has not yet been asked – is the entire Palestinian question ultimately merely an attempt by Islam to plunge Israel, throw a knife in the back and, if possible, discredit the rest of the world, and, if possible, make it disappear from the ground? Per ⁇ that last sentence hasn’t even been so blunt yet.
We do not abstain from voting because we think that the Middle East issue does not matter to us. That question is of interest to us, even if it were only because Islamic jihad is so rooted in Europe that Jews are currently massively leaving Europe and moving to Israel, hoping to be safer there than here. No matter how we turn it or turn it, in the city where I live, in Antwerp, we have a lot of experience with those things: not the pro-Palestinian protests need heavy police security, but, unfortunately, the gatherings of Jews. It’s not the mosques, the Koran schools, and the Arab communities that are guarded by the army and the police, but the synagogues, Jewish schools and other Jewish institutions. In other words, today, more than ever, it is demonstrated why the Jewish people need a secure, defensible, independent state. In 2015, when I hear in the streets of European capitals shouting, “Hamas, Hamas, all Jews to the gas,” I’m ⁇ not naive when it comes to the discussion. Islamic hatred of Jews is not provoked by Israel, as some claim, but Israel hatred comes from Islamic hatred of Jews.
#124
Official text
Het is paradoxaal dat de Europese Joden, op de vlucht voor de jihad, op dit moment in groten getale naar Israël trekken, een staat die al bijna honderd jaar in zijn bestaan wordt bedreigd door diezelfde islamitische jihad en waarvan, hoe wij het ook draaien of keren, de Palestijnen tot hun eigen scha en schande de demografische speerpunt zijn geworden.
Mijnheer de voorzitter, collega’s, bij het bespreken van voorliggende resolutie zijn een aantal kanttekeningen belangrijk. Graag zou ik het ook eens willen hebben over het ellendige lot van vele honderdduizenden en zelfs miljoenen Palestijnen die in de buurlanden van Israël wonen, zoals Libanon of Jordanië. Naar hun lot kraait geen haan.
Zijn de Palestijnen in Libanon en in Jordanië dan minder waard dan de Palestijnen in Gaza of op de zogenaamde Westbank? Het lijkt er inderdaad al te sterk op dat het lot van de Palestijnen alleen belangrijk is, wanneer er Joden mee gemoeid zijn. Wanneer de Palestijnen door hun Arabische en islamitische broeders, die de Palestijnen overigens liever kwijt dan rijk zijn, als uitschot worden behandeld, blijft het doorgaans muisstil. Dat past immers niet in de context van het verhaal dat men wil vertellen.
De Palestijnse kwestie moet vooral dienen om Israël in diskrediet te brengen. Het zelfbeschikkingsrecht van de Palestijnen verdient dan ook beter. Echter, hoe wij het ook draaien of keren, dat zelfbeschikkingsrecht wordt nu misbruikt om in eerste instantie Israël te ondermijnen.
De westerse obsessie voor alles wat Israël doet of laat, heeft alles te maken met de islamisering en de arabisering van onze samenleving. Als gevolg daarvan wordt Israël niet alleen als bron van steeds meer onheil genoemd. Op Israël worden ook andere veel hogere standaarden en criteria toegepast dan op zowat elk ander land ter wereld. Mocht Israël geen Joods-democratische Staat en geen rechtsstaat zijn, waar uiteindelijk de democratie als een van de enige landen in de hele regio wordt toegepast, zou er geen haan naar de Palestijnen kraaien.
Translated text
It is paradoxical that European Jews, fleeing jihad, are now moving in large numbers to Israel, a state that has been threatened for almost a hundred years in its existence by the same Islamic jihad and of which, no matter how we turn it or turn it, the Palestinians to their own shame and shame have become the demographic focal point.
During the discussion of the present resolution, a number of comments are important. I would also like to talk about the miserable fate of many hundreds of thousands and even millions of Palestinians living in the neighboring countries of Israel, such as Lebanon or Jordan. To their fate does not crawl a cock.
Are the Palestinians in Lebanon and Jordan less valuable than the Palestinians in Gaza or on the so-called West Bank? Indeed, it seems too strongly that the fate of the Palestinians is only important when there are Jews involved. When the Palestinians are treated by their Arab and Islamic brothers, who would rather lose the Palestinians rather than be wealthy, it is usually silent. This does not fit in the context of the story you want to tell.
The Palestinian question must primarily serve to discredit Israel. The right of Palestinians to self-determination deserves better. However, no matter how we turn it or turn it, that right of self-determination is now being abused to undermine Israel in the first instance.
The Western obsession with everything Israel does or leaves, has everything to do with the Islamization and Arabization of our society. As a result, Israel is not only referred to as the source of increasing misery. Israel is also subject to other much higher standards and criteria than almost any other country in the world. If Israel were not a Jewish-democratic state and no rule of law, where ultimately democracy is applied as one of the only countries in the entire region, there would be no cock to the Palestinians.
#125
Official text
Toen Frankrijk de Palestijnse Staat enkele maanden geleden wou erkennen, stelde de Israëlische premier Netanyahu terecht het volgende, en ik citeer: “Heeft men in Europa echt niets beters te doen, op het ogenblik dat doorheen het hele Midden-Oosten de radicale islam onthoofdt, moordt en rooft?”
Ik vraag mij inderdaad af, collega’s, waar de verontwaardiging blijft over pakweg de bezetting van de Westelijke Sahara door Marokko. Waar blijft de bewogenheid van links en andere, over de bezetting van Noord-Cyprus door Turkije? Waar blijft de verontwaardiging over het lot van de Koerden, over het lot van de druzen en over het lot van zovele christelijke minderheden in het Midden-Oosten, die vervolgd worden door de islam, en niet alleen door de radicale islam, mijnheer Van der Maelen? Dan blijft men Oost-Indisch doof in het linkse kamp. Daar heeft men geen oren naar, want het past niet in het multiculturele plaatje. Dat is de realiteit waar u iedere keer opnieuw aan voorbijgaat.
Waarom gaat meer dan 40 % van alle resoluties van de Verenigde Naties over de democratische rechtsstaat Israël en niet over de verschrikkelijke mensenrechtenschendende landen als Soedan, Nigeria of Noord-Korea? Vanwaar altijd opnieuw die dubbele standaard?
Mijnheer de voorzitter, collega’s, sta mij toe een en ander historisch te plaatsen. Dat is immers nodig wanneer wij het hebben over de erkenning van de Palestijnse Staat.
Eerst en vooral, voor de zuiverheid van het debat en de semantische hygiëne, deze resolutie gaat niet over het zogenaamde Arabisch-Israëlisch conflict, zoals ik lees in de resolutie. Het Arabisch-Israëlisch conflict moet betiteld worden als een islamitisch-joods conflict. Dat is de realiteit. Het gaat niet over Palestina, want Palestina is veel groter dan het stukje grond binnen Israël, of dan zowat heel Israël zoals sommigen graag willen. Het gaat hier over een groter grondgebied, dat zich uitstrekt tot ver in Jordanië en zelfs in Egypte, maar daar trekt natuurlijk niemand zich iets van aan.
Translated text
When France wanted to recognize the Palestinian State a few months ago, Israeli Prime Minister Netanyahu rightly stated the following, and I quote: “Does there really be nothing better to do in Europe, at the moment that throughout the Middle East the radical Islam is beheaded, murdered and robbed?”
I really wonder, colleagues, where the outrage remains over the occupation of Western Sahara by Morocco. Where is the movement of the left and others about the occupation of Northern Cyprus by Turkey? Where is the outrage over the fate of the Kurds, over the fate of the Druzes and over the fate of so many Christian minorities in the Middle East, who are persecuted by Islam, and not only by radical Islam, Mr. Van der Maelen? East Indians are still deaf in the left. There are no ears to it, because it does not fit into the multicultural picture. That is the reality that you are passing over every time.
Why is more than 40% of all UN resolutions concerned with the democratic rule of law of Israel and not with the terrible human rights violators such as Sudan, Nigeria or North Korea? Why this double standard?
Mr. Speaker, my colleagues, allow me to put a historical point. This is necessary when we are talking about the recognition of the Palestinian state.
First and foremost, for the purity of the debate and the semantic hygiene, this resolution is not about the so-called Arab-Israeli conflict, as I read in the resolution. The Arab-Israeli conflict should be referred to as an Islamic-Jewish conflict. That is the reality. It’s not about Palestine, because Palestine is much larger than the piece of land within Israel, or about the whole of Israel as some would like. This is a larger territory, extending far into Jordan and even into Egypt, but of course no one attracts anything from it.
#126
Official text
De waarheid is, hoe wij het ook draaien of keren, dat de oemma, de wereldwijde islamitische gemeenschap, geen niet-islamitische staat op wat zij de dar al-Islam noemt, het huis van de islam, durft te respecteren en te tolereren. Gebied dat niet onder islamitische heerschappij valt, wordt dar al-harb genoemd, wat het huis van de oorlog betekent. Die dar al-harb wordt volgens de islam via het voeren van de jihad bevochten tot de sharia er geldt. Dat is het lot dat Israël beschoren is.
Israël is de dar al-harb, het land van de ongeloven, van de kafirs, en moet dus verdwijnen. Daarom wordt de Palestijnse kwestie gebruikt en misbruikt om uiteindelijk van de dar al-harb, Israël, de dar al-Islam, het land van de islam, te maken. Dat is de essentie, niet van het Arabisch-Israëlische maar van het joods-islamitische conflict. De vaak gehoorde islamitische leuze dat na Jeruzalem Rome valt, sluit aan bij het Arabische spreekwoord dat na de zaterdag de zondag komt, wat zoveel betekent als: na de joden gaan de christenen eraan, Palestijnse Staat of niet.
Wij hebben het hier in essentie dus over een clash of civilisations, zoals Huntington het al beschreef, of een clash tussen vrijheid en beschaving aan de ene kant en jihad en islamitische barbarij aan de andere kant.
Wat er ook van zij, voor mij is Israël de voorpost van het vrije Westen, niet vrij van fouten, laat dat duidelijk gezegd zijn, maar niettemin een lichtpunt van vrijheid en democratie in een woestijn van islamitisch totalitair denken. Iedereen die Israël een beetje kent en er al geweest is, kan en zal dat moeten beamen.
Dames en heren, collega’s, los van alle debatten over de geschiedenis van het conflict en de twisten over uiteindelijk petieterige stukjes grondgebied en los van alle gedetailleerde militair-technische analyses en partijdige pro-Palestijnse rapporten van de Verenigde Naties en aanverwanten, moet men alleen maar kijken naar de ware, diepere intenties van beide partijen in het conflict, die eenvoudig kunnen worden samengevat door de volgende vaststelling.
Translated text
The truth is, no matter how we turn it or turn it, that the oema, the global Islamic community, not a non-Islamic state, dare to respect and tolerate what it calls dar al-Islam, the house of Islam. Territory that does not fall under Islamic rule is called dar al-harb, which means the house of war. That dar al-harb is according to Islam fought through the conduct of the jihad until the Sharia law applies. This is the fate of Israel.
Israel is the dar al-harb, the land of the unbelievers, of the kafirs, and therefore must disappear. Therefore, the Palestinian question is used and abused to eventually make the dar al-harb, Israel, the dar al-Islam, the land of Islam. This is the essence, not of the Arab-Israeli conflict but of the Jewish-Islamic conflict. The often-heard Islamic motto that after Jerusalem falls Rome is aligned with the Arab proverb that after Saturday comes Sunday, which means as much as: after the Jews the Christians go, Palestinian State or not.
So we are essentially talking here about a clash of civilizations, as Huntington described it, or a clash between freedom and civilization on the one hand and jihad and Islamic barbarism on the other.
Whatever they are, for me Israel is the fortress of the free West, not free from mistakes, let that be said clearly, but nevertheless a lightpoint of freedom and democracy in a desert of Islamic totalitarian thought. Everyone who knows Israel a little and has been there can and will have to bear it.
Ladies and gentlemen, colleagues, apart from all debates about the history of the conflict and the disputes over eventually petitioned pieces of territory and apart from all detailed military-technical analyses and partial pro-Palestinian reports of the United Nations and related parties, one should only look at the true, deeper intentions of both parties to the conflict, which can easily be summarized by the following statement.
#127
Official text
Wanneer de islamitische wereld vandaag de wapens neerlegt en zijn antisemitische haat laat varen, is er morgen vrede in het Midden-Oosten. Legt Israël vandaag de wapens neer, dan is het morgen eenvoudigweg van de kaart geveegd. Golda Meir, de vierde eerste minister van Israël, vatte dit treffend samen: “Peace will come when the Arabs start to love their children more than they hate us.” Er zal vrede zijn wanneer de liefde van de Arabieren voor hun kinderen groter is dan hun haat ten aanzien van de Joden.
Mijnheer de voorzitter, collega’s, hoe wij het ook draaien of keren, wij kunnen er niet omheen dat reeds een eeuw lang door de islamitische wereld het Joodse recht op een vreedzaam bestaan in een levensvatbare staat in wat voor hen een historisch land is, zijnde Israël, wordt bestreden. Sinds 1937 worden de veelgenoemde tweestatenoplossing, die het Vlaams Belang overigens onderschrijft, middels drogredenen telkens opnieuw door de Arabieren verworpen. De ware reden en tevens ongemakkelijke waarheid is dat zij nooit een Joodse Staat zullen dulden op wat zij als exclusief islamitisch grondgebied beschouwen. Waarom denkt u anders dat op de scholen en de pleinen, zowel in Gaza als op de Westbank en elders in Palestina wordt gezongen: “From the river to the sea, Palestine will be free.” Voor alle duidelijkheid, zij hebben het hier over de Middellandse Zee, de watergrens van Israël.
“From the river to the sea, Palestine will be free” is overigens de nauwelijks verholen oproep om de Joden in Israël in de zee te drijven. Zowel in Gaza als op de Westbank worden jihadisten die onschuldige Joden vermoorden, verheerlijkt. Zowel in Gaza als op de Westbank wordt antisemitisme bedreven vanuit islamitische bronnen waarop Hitler zowaar jaloers zou zijn. In het antisemitische handvest van Hamas staat dat Israël moet vernietigd worden. En Abbas blijft herhalen dat hij weigert Israël als een Joodse Staat te erkennen.
Translated text
When the Islamic world lay down its weapons today and let go of its anti-Semitic hatred, there will be peace in the Middle East tomorrow. If Israel lay down its weapons today, it will be simply wiped off the map tomorrow. Golda Meir, the fourth prime minister of Israel, summarized this well: “Peace will come when the Arabs begin to love their children more than they hate us.”
Mr. Speaker, colleagues, no matter how we turn it or turn it, we cannot ignore the fact that for a century the Islamic world has been fighting the Jewish right to a peaceful existence in a viable state in what for them is a historical country, which is Israel. Since 1937, the so-called two-state solution, which, by the way, supports the Flemish Interest, is repeatedly rejected by the Arabs. The real reason and also uncomfortable truth is that they will never tolerate a Jewish state on what they consider to be exclusively Islamic territory. Why do you think otherwise that in schools and squares, both in Gaza and on the West Bank and elsewhere in Palestine, it is sung: “From the river to the sea, Palestine will be free.”
“From the river to the sea, Palestine will be free” is the hardly repaired call to push the Jews in Israel into the sea. Both in Gaza and on the West Bank, jihadists who murder innocent Jews are glorified. Both in Gaza and on the West Bank, anti-Semitism is being practiced from Islamic sources that Hitler would be so jealous of. The anti-Semitic charter of Hamas states that Israel must be destroyed. And Abbas continues to repeat that he refuses to recognize Israel as a Jewish state.
#128
Official text
In deze context wordt Israël geacht om Palestina te erkennen en heel belangrijke delen van zijn grondgebied aan de Palestijnse Staat af te staan. Israël is niet naïef en ik wil dat evenmin zijn. Wie niet inziet dat Hamas, Fatah en de PLO alleen verschillen in strategie en tactiek en niet in doel, heeft er weinig van begrepen. Dan hebben wij het nog niet eens gehad over de sjiitische dreiging vanuit de as Iran-Hezbollah of over Islamitische Staat, die zich overigens hoe langer hoe meer nestelt in de fameuze Palestijnse gebieden.
Dat wij vanuit onze westerse, rationele logica geloven dat daaraan iets kan en zal veranderen middels internationaalrechtelijke principes en allerlei VN-resoluties, is lachwekkend naïef, maar, misschien nog belangrijker, het is ook gevaarlijk.
Tot slot stel ik u dan ook de vraag waarom er geen Palestijnse Staat is opgericht, mijnheer Van der Maelen, tussen 1948 en 1967? Wat is er gebeurd tussen 1948 en 1967? In die periode van verschillende decennia bezetten niet Israël maar wel Egypte en Jordanië de Gazastrook en de Westbank. Waarom hebben de Arabische, islamitische broeders uit Jordanië en Egypte, die nu zo fel pro de Palestijnse Staat zijn, toen ze decennialang de kans hadden om de Palestijnen die zij zo koesteren hun staat te geven, dat niet gedaan? Het is een vraag die ik mij al jaren stel en waarop blijkbaar niemand een antwoord kan verzinnen.
Dames en heren, gunnen wij de Palestijnen hun eigen staat niet? Natuurlijk wel. Hebben de Palestijnen recht op een eigen staat? Als volksnationalist is mijn antwoord ja. Die eigen staat kan zich echter even goed in Jordanië of op een andere plaats bevinden. Moet dat per se in het hartland van Israël zijn, een piepklein landje dat het reeds zo hard te verduren heeft? Dat is nog maar de vraag.
Wanneer wij spreken over de tweestatenoplossing is de hamvraag niet of de Palestijnen recht hebben op een staat. De hamvraag is of de Palestijnen, de Arabische wereld en de moslims wel een Israëlische Staat willen.
Translated text
In this context, Israel is considered to recognize Palestine and to surrender very important parts of its territory to the Palestinian State. Israel is not naive, and I do not want to be. Those who do not realize that Hamas, Fatah and the PLO only differ in strategy and tactics and not in purpose, have understood little of it. Then we have not even talked about the Shiite threat from the Iran-Hezbollah axis or about the Islamic State, which, by the way, is increasingly settling in the famous Palestinian territories.
That we believe from our Western, rational logic that something can and will change this through international law principles and all sorts of UN resolutions is ridiculously naive, but, ⁇ more importantly, it is also dangerous.
Finally, I ask you why no Palestinian State was established, Mr. Van der Maelen, between 1948 and 1967? What happened between 1948 and 1967? During this period of several decades, not Israel but Egypt and Jordan occupied the Gaza Strip and the West Bank. Why did the Arab, Islamic brothers from Jordan and Egypt, who are now so strongly for the Palestinian State, when they had the opportunity for decades to give their state to the Palestinians they so cherish, not do that? This is a question that I have been asking myself for years and that apparently no one can come up with an answer.
Do we not give the Palestinians their own state? Of course yes. Do Palestinians have the right to a state? As a nationalist, my answer is yes. However, that own state may just as well be located in Jordan or elsewhere. Should that necessarily be in the heartland of Israel, a tiny country that has already suffered so hard? That is only the question.
When we talk about the two-state solution, the ham question is not whether the Palestinians have a right to a state. The question is whether the Palestinians, the Arab world and the Muslims want an Israeli state.
#129
Official text
Zullen zij ooit een Joodse Staat, een land zoals Israël, tolereren? Wij mogen niet zo naïef zijn om niet te beseffen dat er voor velen, en zeker voor de islam, achter de agenda van een Palestijnse Staat een andere agenda schuilgaat, namelijk Israël beschadigen en als het enigszins kan het mes in de rug steken, vernietigen en van de kaart vegen.
Dat zorgt ervoor dat mijn partij deze resolutie niet zal goedkeuren, maar zich zal onthouden. Het Vlaams Belang is immers voorstander van een Palestijnse Staat, maar niet ten koste van Israël en niet zolang PLO, Hamas, Fatah en co Israël willen vernietigen en uiteindelijk alleen maar misbruik maken van het streven van het Palestijnse volk naar een onafhankelijke staat om Israël te raken en hun radicaalislamitische agenda in de praktijk te brengen.
Translated text
Will they ever tolerate a Jewish state, a country like Israel? We should not be so naive to fail to realize that for many, and especially for Islam, behind the agenda of a Palestinian State, there is another agenda, namely to harm Israel and if somehow it can put the knife in the back, destroy and wipe off the map.
This means that my party will not approve this resolution, but will abstain. After all, the Flemish Interest is in favour of a Palestinian State, but not at the expense of Israel and not as long as the PLO, Hamas, Fatah and co want to destroy Israel and ultimately only abuse the aspiration of the Palestinian people for an independent state to hit Israel and put their radical-lamitic agenda into practice.
#130
Official text
Monsieur le président, madame la ministre, deux peuples souffrent d'un conflit qui a trop duré et pour lequel la communauté internationale et, singulièrement, l'Union européenne n'ont pas assumé pleinement leurs responsabilités pour engager un processus de paix avec la volonté de contraindre les parties en présence de s'y associer et de rechercher un aboutissement en concluant un accord de paix.
Je ne prends pas la parole en n'ayant qu'une pensée pour une des parties. Je prends la parole en étant conscient que l'insécurité qui menace régulièrement l'État d'Israël est tout aussi préoccupante que les conditions imposées de manière inacceptable par l'État d'Israël au peuple palestinien. Nous devons être clairs: les actes terroristes du Hamas sont tout autant condamnables que les colonies d'occupation israéliennes en Cisjordanie ou à Gaza. Aujourd'hui, ce n'est plus à Gaza, mais ce le fut un temps.
Il faut donc, à chaque fois, avoir comme seul critère pour apprécier la situation la pleine application du droit international. Toutes les résolutions des Nations unies sont constantes et nous rappellent ce que le droit international condamne tant dans l'attitude de l'une ou de l'autre des parties au conflit.
Mais aujourd'hui, il y a une évolution préoccupante. Quand je reprends les propos du Conseil européen en 1999, il y a 16 ans, lors d'une réunion à Berlin, ils réaffirmaient "le droit continu et sans réserve des Palestiniens à l'autodétermination avec l'option d'un État" et en 1999, le Conseil européen ajoutait qu'"il se réjouissait de la réalisation rapide de ce droit, qui ne peut être sujet à aucun veto".
Translated text
Mr. Speaker, Mrs. Minister, two peoples are suffering from a conflict that has lasted too long and for which the international community and, in particular, the European Union have not fully assumed their responsibilities to initiate a peace process with the will to force the parties in the presence to associate with it and to seek an outcome by concluding a peace agreement.
I do not take the word by having only one thought for one of the parties. I speak with the awareness that the insecurity that constantly threatens the State of Israel is just as worrying as the conditions that the State of Israel unacceptably imposes on the Palestinian people. We must be clear: Hamas’ terrorist acts are as condemned as Israeli occupation settlements in the West Bank or Gaza. Today it is no longer in Gaza, but it was for a while.
Therefore, every time, the only criterion for assessing the situation must be the full application of international law. All United Nations resolutions are constant and remind us what international law condemns both in the attitude of one or the other parties to the conflict.
But today, there is a worrying evolution. When I recall the words of the European Council in 1999, 16 years ago, at a meeting in Berlin, they reaffirmed “the continuous and unreserved right of the Palestinians to self-determination with the option of a state” and in 1999, the European Council added that “the European Council welcomed the rapid realization of this right, which cannot be subject to any veto”.
#131
Official text
"Évolution rapide pour que l'État palestinien soit reconnu sans aucun veto".
J'ai été longtemps de ceux qui pensaient que s'il n'y avait pas la volonté d'aboutir dans un processus de paix de la part des Palestiniens, la reconnaissance de l'État palestinien devait être tenue en suspens. Il se fait qu'aujourd'hui, c'est Israël qui rend impossible la recherche d'un processus de paix avec les Palestiniens. Le développement incessant des colonies au mépris du droit international fait qu'Israël se résout petit à petit à la conviction que l'État palestinien ne devra jamais exister. Cette conviction est en train de prédominer parce qu'au sein d'une droite qui, depuis 1977, tient la dragée haute dans le monde politique israélien, le courant religieux le plus fanatique l'emporte avec une vision messianique de l'extension de l'État d'Israël. C'est un fanatisme religieux qui est en train de conduire l'État d'Israël à l'impasse quant à la coexistence des deux États sur une base pacifique et conformément aux résolutions des Nations unies.
Ce choix, qui n'a jamais été remis en cause de manière déterminée par la communauté internationale et qui conduit finalement à un affrontement périlleux entre des fanatiques religieux qui ont une conception rétrograde du rôle historique de l'État juif, et ceux qui, en face, ne reconnaîtront jamais l'État qu'est le Hamas, cet affrontement peut non seulement avoir des répercussions dans la région mais aussi bien au-delà. Quand j'ai entendu Mme Jadin nous dire ici qu'il fallait d'abord que le Hamas s'engage à reconnaître l'État d'Israël avant même qu'on ne puisse envisager la reconnaissance de l'État palestinien, je me suis demandé ce qu'elle voulait. Car ceux qui viennent dire cela, soit ils acceptent de négocier avec le Hamas – ce qui ne sera jamais ma position, pas plus que celle de tous ceux qui sont convaincus qu'il n'y a pas de marge de négociation avec le Hamas –, soit ils veulent tout simplement faire en sorte que l'issue du conflit israélo-palestinien ne soit dépendante que de la seule volonté du Hamas. Ils rendent otage tout le peuple palestinien du Hamas qui, lui, est bien éloigné de l'exigence de la reconnaissance d'un État palestinien.
Translated text
“Fast progress for the Palestinian state to be recognized without any veto.”
I have long been one of those who thought that if there was no Palestinian willingness to lead to a peace process, the recognition of the Palestinian state should be held suspended. It happens that today it is Israel that makes it impossible to seek a peace process with the Palestinians. The continuous development of settlements in disregard for international law causes Israel to gradually resolve itself to the conviction that the Palestinian state should never exist. This belief is prevailing because within a right that, since 1977, has held the high drag in the Israeli political world, the most fanatical religious current overcomes it with a messianic vision of the extension of the State of Israel. It is a religious fanaticism that is leading the State of Israel to the impasse regarding the coexistence of the two states on a peaceful basis and in accordance with United Nations resolutions.
This choice, which has never been decidedly challenged by the international community and which ultimately leads to a dangerous confrontation between religious fanatics who have a retrograde conception of the historical role of the Jewish state, and those who, in front, will never recognize the state that is Hamas, this confrontation can have repercussions not only in the region but also beyond. When I heard Ms. Jadin tell us here that Hamas must first commit to recognizing the State of Israel before even the recognition of the Palestinian State can be considered, I wondered what she wanted. For those who come to say this, either they agree to negotiate with Hamas – which will never be my position, neither will that of all those who are convinced that there is no room for negotiation with Hamas – or they simply want to make sure that the outcome of the Israeli-Palestinian conflict depends only on the sole will of Hamas. They hold the entire Palestinian people of Hamas hostage, who are far from demanding the recognition of a Palestinian state.
#132
Official text
Croire un seul instant que le Hamas a comme première préoccupation la reconnaissance d'un État palestinien, c'est évidemment faire une grave erreur d'analyse. C'est donner au Hamas une position dominante, qui sera totalement mortifère, par rapport aux forces démocratiques ou à celles et à ceux qui ont encore la volonté au sein du peuple palestinien de faire un autre choix que le ralliement au Hamas. Je ne puis pas comprendre dès lors le syllogisme qui dit: "pas de reconnaissance de l'État palestinien tant que le Hamas n'a pas reconnu l'État israélien". Ce n'est faire que le jeu des fanatiques de part et d'autre. C'est un choix que nous ne pouvons pas accepter.
Alors oui! Parce que l'État d'Israël est aujourd'hui dans ce rapport de force avec les Palestiniens plus fort que ne l'est l'OLP, la communauté internationale était dans l'attente, depuis tant d'années, que l'État d'Israël fasse les premiers pas, en commençant par geler toutes les colonisations, ne plus en accepter de nouvelles, revenir au moins sur certaines colonisations totalement inacceptables, bien au-delà même de ce qui a été considéré à un moment donné comme le glacis de sécurité de l'État d'Israël, revenir au moins à cela, au premier cercle et, encore, c'est discutable en droit international. Tant que l'État d'Israël n'a pas cette volonté, c'est qu'il n'a pas la volonté de s'engager réellement dans un processus de négociation de paix et c'est livrer finalement la région à la surenchère des plus fanatiques, notamment ceux du Hamas.
Voilà pourquoi, dans la communauté internationale et singulièrement en Europe, plusieurs voix considèrent que pour rééquilibrer la négociation, il faut donner à ceux qui, du côté palestinien, peuvent contribuer à la recherche de la paix – ils ne sont plus très nombreux, il ne faut pas se tromper mais il y a encore heureusement certaines forces politiques – l'argument déterminant de pouvoir dire au peuple palestinien qu'ils engrangent des résultats. Rien n'est pire que de fermer la porte à tout espoir au peuple palestinien d'avoir une chance de fonder son État. On ne peut plus attendre dix, quinze, vingt ans pour qu'il y ait une réponse à cette attente du peuple palestinien.
J'ai entendu la majorité dire qu'il fallait trouver le moment opportun. Cela fait vingt ans que l'on se dit cela dans la communauté internationale. J'ai entendu la majorité dire: "soyez rassurés, nos objectifs ne sont pas des conditions de reconnaissance".
Translated text
To believe for a moment that Hamas has as its first concern the recognition of a Palestinian state is obviously a serious mistake of analysis. It is giving Hamas a dominant position, which will be totally deadly, against the democratic forces or those and those who still have the will within the Palestinian people to make a choice other than joining Hamas. Therefore, I cannot understand the syllogism that says: “No recognition of the Palestinian State until Hamas has recognized the Israeli State.” This is just a game of fanatics on both sides. This is a choice that we cannot accept.
So then yes! Because the State of Israel is today in this relationship of strength with the Palestinians stronger than the PLO, the international community has been waiting, for so many years, for the State of Israel to take the first steps, beginning by freezing all the settlements, no longer accepting new ones, to return at least on some totally unacceptable settlements, far beyond what was considered at a time as the security icing of the State of Israel, to return at least to that, in the first circle and, again, this is controversial in international law. As long as the State of Israel does not have this will, it is that it does not have the will to really engage in a peace negotiation process and that is ultimately handing over the region to the overbidding of the most fanatical, especially those of Hamas.
That’s why, in the international community and especially in Europe, several voices believe that to re-balance the negotiations, we must give those on the Palestinian side who can contribute to the pursuit of peace – they are no longer very many, we must not be mistaken but there are still fortunately some political forces – the decisive argument to be able to tell the Palestinian people that they are reaping results. Nothing is worse than closing the door to all hope for the Palestinian people to have a chance to found their state. We can no longer wait ten, fifteen, twenty years for a response to this expectation of the Palestinian people.
I heard the majority say that the right moment had to be found. This has been said in the international community for 20 years. I’ve heard the majority say, “be assured, our goals are not recognition conditions.”
#133
Official text
J'ai déposé un amendement qui pourrait faire l'objet d'un consensus, si la sincérité de M. De Roover et d'autres est réelle. Cet amendement reprend les propos tenus par les membres de la majorité: " … demande au gouvernement fédéral de reconnaître l'État palestinien comme un État et sujet de droit international, conformément au droit international". Qui pourrait être opposé à cet objectif? Par ailleurs, j'invite à être attentif aux objectifs suivants: " … sans qu'il soit considéré que ces objectifs sont des conditions auxquelles la reconnaissance est subordonnée". C'est exactement ce que M. De Roover nous a dit, monsieur Luykx. Lisez! Ce qui ne va pas de soi à la lecture de votre texte devient explicite après vous avoir entendu: tout devient clair!
Je peux, sans problème, adhérer à ce texte. Je suis tout à fait prêt à dire que le but doit être l'impact positif de cette reconnaissance dont l'objectif est de relancer ou d'appuyer un processus politique inclusif des négociations entre Israël et la Palestine, l'évolution de la concertation entre les États membres de l'Union européenne, l'existence d'un gouvernement palestinien de plein exercice. Ce sont incontestablement des objectifs qu'il faut poursuivre et auxquels le gouvernement peut s'associer.
Vous-même en avez dit que ce n'était pas des conditions. Dans ce cas, rendez la proposition de résolution que vous soumettez au parlement claire et non équivoque. Ce faisant, votre proposition fera l'objet d'un large consensus, voire l'unanimité. Ce serait, me semble-t-il, une avancée majeure. Si vous ne le faites pas, cessez de nous dire que vous ne mettez pas de conditions, alors que c'est le cas, au mépris de la réelle recherche de la paix dans cette région.
Translated text
I have submitted an amendment that could be the subject of consensus, if the sincerity of Mr. From Roover and others is real. The amendment reiterates the words held by the members of the majority: " ... calls on the federal government to recognize the Palestinian State as a state and subject of international law, in accordance with international law." Who could be opposed to this goal? Furthermore, I invite you to pay attention to the following objectives: " ... without considering that these objectives are conditions to which recognition is subordinated." This is exactly what Mr. De Roover told us, Mr. Luykx. Read it ! What is not obvious in reading your text becomes explicit after hearing you: everything becomes clear!
I can agree with this text. I am quite ready to say that the goal must be the positive impact of this recognition, which aims to revive or support an inclusive political process of the negotiations between Israel and Palestine, the evolution of the consultation between the Member States of the European Union, the existence of a full-time Palestinian government. These are undoubtedly goals that must be pursued and to which the government can associate.
You have said that these are not conditions. In this case, make the resolution proposal you submit to Parliament clear and unambiguous. In doing so, your proposal will be the subject of broad consensus, or even unanimity. I think that would be a major advance. If you do not, stop telling us that you are not setting conditions, while that is the case, disregarding the real pursuit of peace in this region.
#134
Official text
Monsieur le président, chers collègues, mon intervention sera brève car beaucoup de choses ont déjà été dites. Je vais tout de même vous rapporter deux constats que j'ai faits à l'occasion d'une mission effectuée en Palestine à la fin de l'année dernière.
Le premier est que tous nos interlocuteurs sur place nous ont répété que la reconnaissance de l'État palestinien était très importante, même si ce n'est pas la seule chose à faire.
Le second constat met en exergue ce qui se passe au Moyen-Orient depuis plus de vingt ans, à savoir que depuis le processus d'Oslo, le nombre de colons a été multiplié par deux. Cela signifie clairement que la politique d'Israël est de torpiller les négociations de paix et d'appliquer la politique du fait accompli. Lorsqu'on se rend en Palestine, on constate que jour après jour, Israël continue à avancer illégalement dans les territoires palestiniens, il occupe inexorablement l'espace.
La résolution avancée par la majorité soutient et renforce ce processus, puisqu'elle s'inscrit totalement dans cette logique. Dans sa résolution, la majorité avance trois conditions. Si ce terme ne vous convient pas, vous pouvez en utiliser un autre, mais je ne vois pas de terme plus approprié. Quelles sont ces trois conditions?
Premièrement, vous dites que l'on reconnaîtra l'État palestinien lorsque les négociations auront été relancées. Or, ainsi que je viens de le dire, Israël ne le veut nullement et poursuit inexorablement la colonisation.
Deuxièmement, vous imposez d'attendre que le dossier avance au niveau de l'Union européenne, alors que la Belgique devrait faire l'inverse, à savoir reconnaître l'État palestinien pour que ce dossier avance au niveau de l'Union européenne. Il faut prendre les choses par l'autre bout de la lorgnette.
Translated text
My speech will be brief because many things have already been said. I will nevertheless report to you two findings I made on the occasion of a mission conducted in Palestine at the end of last year.
The first is that all our local interlocutors have repeatedly told us that recognition of the Palestinian state is very important, even though that is not the only thing to do.
The second finding highlights what has been happening in the Middle East for more than twenty years, namely that since the Oslo Process, the number of settlers has doubled. This clearly means that Israel’s policy is to torpedo peace negotiations and apply the policy of the accomplished fact. When you visit Palestine, you find that day after day, Israel continues to advance illegally into the Palestinian territories, it inexorably occupies space.
The resolution put forward by the majority supports and strengthens this process, since it is fully in line with this logic. In its resolution, the majority advances three conditions. If this term doesn’t suit you, you can use another one, but I don’t see any more appropriate term. What are these three conditions?
First, you say that the Palestinian state will be recognized when negotiations are resumed. Now, as I have just said, Israel does not want it at all and continues inexorably to colonize.
Secondly, you impose waiting for the case to advance at the level of the European Union, while Belgium should do the opposite, namely recognize the Palestinian State for this case to advance at the level of the European Union. We need to take things from the other end of the carpet.
#135
Official text
La troisième condition, pour la majorité, est que le gouvernement palestinien doit avoir une pleine autorité sur l'ensemble de son territoire, alors qu'il est évident que c'est impossible aussi longtemps qu'Israël maintient la politique qu'il mène actuellement. C'est Israël qui empêche la réalisation des conditions que vous posez à la reconnaissance de l'État palestinien.
Aussi, je vous conseille de reformuler votre résolution dans le sens suivant: "Nous demandons au gouvernement de ne pas reconnaître l'État palestinien, sauf si, par le plus grand des miracles, Israël modifiait fondamentalement sa politique afin de rendre cette reconnaissance possible". Si vous formuliez votre proposition en ce sens, vous seriez beaucoup plus proche de l'esprit réel de votre résolution.
Je conclurai en rappelant des faits. Israël continue de violer le droit international comme il le fait depuis des dizaines d'années. Israël commet des crimes de guerre. Israël a tué plus de 2 000 personnes à Gaza l'an dernier, dont majoritairement des civils, 2 000 personnes, dont un quart sont des enfants, 500 enfants ont été tués.
Actuellement à Gaza, à cause de la destruction des maisons, à cause du blocus engendrant la suppression de la fourniture d'électricité et de chauffage, à cause de la politique d'Israël, des enfants meurent de froid. Je pense que de telles considérations doivent également entrer en ligne de compte, lorsqu'il s'agit d'adopter une résolution comme celle-ci.
Translated text
The third condition, for the majority, is that the Palestinian government must have full authority over its entire territory, while it is obvious that this is impossible as long as Israel ⁇ ins the policy it currently pursues. It is Israel that prevents the fulfillment of the conditions you set for the recognition of the Palestinian state.
“We ask the government not to recognize the Palestinian State, unless, by the greatest of miracles, Israel fundamentally modifies its policy to make this recognition possible.” If you formulate your proposal in this sense, you would be much closer to the real spirit of your resolution.
I will conclude by reminding facts. Israel continues to violate international law as it has been doing for decades. Israel is committing war crimes. Israel killed more than 2,000 people in Gaza last year, mostly civilians, 2,000 people, a quarter of whom are children, 500 children were killed.
Currently in Gaza, because of the destruction of houses, because of the blockade resulting in the suppression of the supply of electricity and heating, because of the policy of Israel, children die of cold. I believe that such considerations should also be taken into account when adopting a resolution like this.
#136
Official text
Monsieur le président, chers collègues, de nombreuses choses ont été dites. Je serai donc bref. Le premier ministre, tout comme M. Vals ou d'autres leaders européens, a rappelé avec force que l'Europe sans les Juifs ne serait pas l'Europe, la Belgique sans les Juifs ne serait plus la Belgique. Et pourtant, face à la montée de l'antisémitisme, nombre de Juifs quittent l'Europe, surtout pour Israël, le seul État où ils peuvent trouver refuge en tant que tels.
Chers collègues, alors que l'Europe se trouve face à la barbarie, nous assistons au dépôt d'un déluge de résolutions qui ignorent la réalité et visent à stigmatiser Israël, le seul refuge des Juifs, auxquels nous peinons à assumer un avenir ici et ce, dans l'urgence, toutes affaires cessantes, comme si nous avions des leçons à donner.
Je suis en faveur de l'autodétermination des peuples, mais je crois qu'il faut d'abord que la paix s'installe entre l'Autorité palestinienne et Israël et que l'on fasse taire les armes.
Translated text
Many things have been said. I will be brief. The Prime Minister, as well as Vals or other European leaders, he strongly recalled that Europe without the Jews would not be Europe, Belgium without the Jews would no longer be Belgium. And yet, faced with the rise of anti-Semitism, many Jews are leaving Europe, especially to Israel, the only state where they can find refuge as such.
Dear colleagues, as Europe is facing barbarism, we are witnessing the deposit of a flood of resolutions that ignore reality and aim to stigmatize Israel, the only refuge of the Jews, to whom we struggle to assume a future here and this, in the urgency, all ceasing affairs, as if we had lessons to give.
I’m in favor of people’s self-determination, but I believe that peace must first be established between the Palestinian Authority and Israel and weapons should be silenced.
#137
Official text
Tous les États voisins sont en faillite et en proie à la guerre civile. Le Hamas est, que je sache, toujours une organisation terroriste et même les représentants de l'OLP continuent de réclamer la destruction d'Israël. Accorder le statut d'État à la Palestine dans l'état actuel des choses serait une erreur absolue que le Parti Populaire ne peut accepter. Je voterai contre la proposition qui nous est faite par la majorité tout comme j'aurais voté contre les propositions de l'opposition. Je vous remercie.
Translated text
All neighboring states are bankrupt and plagued by civil war. Hamas is, as I know, still a terrorist organization and even the PLO representatives continue to demand the destruction of Israel. Giving Palestine the status of a state in the current state of affairs would be an absolute mistake that the People’s Party cannot accept. I will vote against the proposal that is made to us by the majority, just as I would have voted against the proposals of the opposition. I thank you.
#138
Official text
Mijnheer De Vriendt, u bent de laatste ingeschreven spreker.
Translated text
You are the last registered speaker.
#139
Official text
Tenzij er zich natuurlijk nog Parlementsleden geroepen voelen om iets te zeggen.
Mijnheer de voorzitter, collega’s, voor alle duidelijkheid, we hebben hier al enkele uren de mogelijke erkenning van Palestina besproken. Die erkenning is sowieso geen wonderoplossing, we moeten daar eerlijk over zijn. Wij bespreken hier een resolutie en een resolutie is een vraag van het Parlement aan de regering om iets te doen. Hoe beknopter, concreter en preciezer die vraag, hoe groter de kans dat de regering er een positief antwoord op geeft en ze ook uitvoert.
Nu hebben wij twee keuzes. We hebben, enerzijds, de keuze, die ik de N-VA-keuze noem, omdat de N-VA toch de grote voortrekker is geweest van de meerderheidsresolutie. De N-VA-keuze bestaat erin om de erkenning van de Palestijnse Staat ondergeschikt te maken aan een aantal voorwaarden. Als we die voorwaarden goed bekijken, dan hoeft de regering eigenlijk niets te doen. Ze hoeft eigenlijk niet over te gaan tot de erkenning van een Palestijnse Staat. Het is een zwaktebod en de keizer heeft geen kleren aan. Als we de resolutie van de N-VA goedkeuren, dan zal er niets gebeuren. Waarom? Ik heb het zopas al gezegd. We stellen de vraag aan de regering, maar Didier Reynders heeft al duidelijk gemaakt wat hij vindt van de erkenning van de Palestijnse Staat. Voor onze minister van Buitenlandse Zaken kan die erkenning pas volgen op het einde van een onderhandeld proces, dus na akkoord van Israël. Met andere woorden, wij zetten onszelf als Parlement voor het blok, als wij niet ondubbelzinnig en onvoorwaardelijk de erkenning van de Palestijnse Staat vragen aan de regering. Dat doet u niet met de N-VA-resolutie. Collega’s, het resultaat zal dus nihil zijn.
De tweede keuze die we hebben, is het goedkeuren van de resolutie van wat ik de verstandige oppositie noem, de progressieve oppositie. Zij pleit voor een positieve stap vooruit, zo snel mogelijk een onvoorwaardelijke erkenning van de Palestijnse Staat. Wij geloven dat dat nodig is om zuurstof te geven aan het debat, om een positieve stap voorwaarts te zetten, om Palestina op gelijke voet te plaatsen met Israël en om Israël een bijzonder krachtig signaal te sturen als het gaat over het respect voor het internationaal recht. Collega’s, wat is de context? De context is er een van 25 jaar impasse in de vredesonderhandelingen tussen Israël en Palestina.
Translated text
Unless, of course, members of Parliament feel called to say something.
Mr. Speaker, colleagues, for all clarity, we have been discussing the possible recognition of Palestine here for several hours. That recognition is not a miracle solution anyway, we must be honest about it. We are discussing a resolution here and a resolution is a question from Parliament to the government to do something. The more concise, concrete and precise that question, the greater the chance that the government will give a positive answer to it and will also implement it.
Now we have two choices. We have, on the one hand, the choice, which I call the N-VA choice, because the N-VA has been the great pioneer of the majority resolution. The N-VA choice consists of subjecting the recognition of the Palestinian State to a number of conditions. If we look carefully at these conditions, then the government actually has nothing to do. It does not necessarily require the recognition of a Palestinian state. It is a weak offering and the emperor has no clothes on. If we approve the resolution of the N-VA, then nothing will happen. Why Why ? I just said it. We ask the question to the government, but Didier Reynders has already made clear what he thinks of the recognition of the Palestinian State. For our Minister of Foreign Affairs, this recognition can only follow at the end of a negotiated process, i.e. after the agreement of Israel. In other words, we put ourselves as Parliament in front of the bloc, unless we unambiguously and unconditionally ask the government for the recognition of the Palestinian State. This is not the case with the N-VA resolution. The result will be null.
The second choice we have is to approve the resolution of what I call the prudent opposition, the progressive opposition. It calls for a positive step forward, the unconditional recognition of the Palestinian State as soon as possible. We believe that this is necessary to give oxygen to the debate, to take a positive step forward, to place Palestine on an equal footing with Israel, and to send Israel a ⁇ strong signal when it comes to respect for international law. What is the context? The context is one of 25 years of impasse in the peace negotiations between Israel and Palestine.
#140
Official text
Israëlische en Palestijnse burgers zijn het doelwit van geweld. Het aantal Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever verdriedubbelde. Via de afscheidingsmuur, die werd neergezet, heeft Israël tot 10 % van de Westelijke Jordaanoever geannexeerd, 10 % van wat als rechtmatig Palestijns gebied wordt erkend door het internationaal recht.
Tot nu toe hebben wij een voorzichtige aanpak van Israël gehanteerd. Laten we eens kijken wat die voorzichtige aanpak heeft opgeleverd. Die heeft nergens toe geleid. Dat zorgt voor een toenemende frustratie in heel wat Europese landen en zelfs tot in het Witte Huis. De situatie in het Midden-Oosten schaadt immers hoe langer hoe meer ook onze veiligheidsbelangen. Wereldwijd winnen moslimextremisten aan aanhang, onder andere door te verwijzen naar de Palestijnse catastrofe. De terreur beperkt zich niet langer tot onherbergzame gebieden in Afghanistan en Pakistan, maar is tot in onze hoofdsteden gekomen. Er is een groeiend besef dat we het conflict tussen Israël en Palestina moeten oplossen, ook omwille van onze eigen veiligheid.
Waarom is de erkenning van Palestina dan belangrijk? Ik heb reeds gezegd dat zij geen wonderoplossing is, maar ze is wel belangrijk, omdat wij denken dat de erkenning van Palestina een hefboom kan zijn om de onderhandelingen uit het moeras te trekken. Als u dat niet vindt, collega’s, wil ik dat u een alternatief geeft. Wij doen een voorstel, dat is onderbouwd met argumenten. U wijst dat af. Wat is dan uw alternatief om de onderhandelingen uit het moeras te trekken? Wanneer de huidige Israëldiplomatie keer op keer faalt en de bezetting al maar verder en dieper om zich heen grijpt, zijn er andere recepten nodig.
Het werd hier al gezegd: insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results. Meer en meer landen beseffen dat de erkenning van Palestina een weliswaar symbolisch, maar toch duidelijk politiek signaal stuurt dat een hertekening van de legitieme grenzen van 1967 onaanvaardbaar is en dat Israël meer moet investeren in vrede. Het creëert als het ware een level playing field tussen Israël en Palestina, en dus doorbreekt de erkenning het status quo, dat elke waarnemer stilaan tot wanhoop drijft.
Translated text
Israelis and Palestinians are the target of violence. The number of Israeli settlements on the West Bank has tripled. Through the separation wall that was laid, Israel annexed up to 10% of the West Bank, 10% of what is recognized as legitimate Palestinian territory by international law.
So far, we have taken a cautious approach from Israel. Let’s see what this cautious approach has resulted in. It has led nowhere. This creates increasing frustration in many European countries and even in the White House. The situation in the Middle East is increasingly affecting our security interests. Worldwide, Muslim extremists are gaining support, including by referring to the Palestinian disaster. Terrorism is no longer limited to homeless areas in Afghanistan and Pakistan, it has reached our capitals. There is a growing awareness that we must resolve the conflict between Israel and Palestine, also for the sake of our own security.
Why is recognition of Palestine important? I’ve already said that it’s not a miracle solution, but it’s important, because we think that recognizing Palestine can be a lever to pull negotiations out of dust. If you do not think so, colleagues, I would like you to provide an alternative. This is a proposal that is supported by arguments. You deny that. What is the alternative to pulling the negotiations out of the mud? When the current Israeli diplomacy fails over and over and the occupation gets deeper and deeper, other recipes are needed.
Madness is doing the same thing again and again and expecting different results. More and more countries are realizing that the recognition of Palestine sends a symbolic, yet clearly political signal that a resignation of the legitimate borders of 1967 is unacceptable and that Israel needs to invest more in peace. It seems to create a level playing field between Israel and Palestine, and thus the recognition breaks the status quo, which slowly drives every observer to despair.
#141
Official text
Collega’s, het is niet meer dan de bekrachtiging van de internationaal erkende grenzen van 1967.
Wat hebben andere landen gedaan? Zijn wij de enige die onvoorwaardelijk tot de erkenning van Palestina zouden overgaan? Neen, Zweden heeft op 30 oktober 2014 de Palestijnse Staat erkend. Reeds 134 andere landen gingen de EU-lidstaat vooraf. Belangrijker is echter dat de unilaterale beslissing van Zweden een fel debat op gang trok.
Sindsdien hebben tal van parlementen resoluties goedgekeurd, die op een krachtige manier de erkenning van Palestina hebben geëist. Ik noem er een aantal op: Groot-Brittannië, Luxemburg, Frankrijk, Ierland en ook het Europees Parlement.
België hinkt achterop. De meerderheidspartijen, de MR, de N-VA, CD&V en Open Vld, houden koppig vast aan de zachte aanpak van Israël: laten we Israël toch zeker als bevriend land houden en laten we Israël niet te fel voor het hoofd stoten.
Collega’s, ik wil een parallel trekken met de erkenning van Kosovo in 2008. Hoe is die erkenning toen gebeurd? Ze gebeurde via een heel kort koninklijk besluit en amper een debat hier in het Parlement. De regering is toen heel snel overgegaan tot de erkenning van Kosovo in 2008. Er was geen sprake van de voorwaarden die de Belgische regering nu aan de erkenning van Palestina oplegt. Er wordt dus met twee maten en twee gewichten gewerkt.
Ten eerste, in de Palestinaresolutie spreken de meerderheidspartijen over een noodzakelijke positieve impact van de erkenning, zodat de vredesonderhandelingen snel worden heropgestart. Over welke vredesonderhandelingen gaat het echter? Premier Netanyahu weigert immers de bouw van illegale nederzettingen te stoppen. Afgelopen week was er nog een persbericht, waaruit bleek dat de illegale bouw wordt voortgezet: 550 nieuwe woningen in illegale Israëlische nederzettingen.
In 2008 was de reactie van Rusland en Servië op de mogelijke erkenning van Kosovo even furieus. Niettemin verdedigde toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht de erkenning – ik citeer – door erop te wijzen dat er “geen enkele vooruitgang geboekt werd in de onderhandelingen met de Serviërs en Rusland over een oplossing en zich dus een ander scenario opdrong”.
Collega’s, dat is net hetzelfde als de situatie vandaag. Niettemin wordt het ontbreken van een onderhandelde oplossing vandaag ingeroepen als argument om toch maar niet te snel te gaan met de erkenning van Palestina.
Translated text
Colleagues, it is nothing more than the ratification of the internationally recognized borders of 1967.
What have other countries done? Are we the only ones who would unconditionally move towards the recognition of Palestine? On October 30, 2014, Sweden recognized the Palestinian State. 134 other countries have already gone ahead of the EU member state. More important, however, is that Sweden’s unilateral decision sparked a fierce debate.
Since then, numerous parliaments have passed resolutions that have strongly called for the recognition of Palestine. I will mention a few of them: Britain, Luxembourg, France, Ireland and also the European Parliament.
Belgium is behind. The majority parties, the MR, the N-VA, CD&V and Open Vld, stubbornly adhere to the soft approach of Israel: let us definitely keep Israel as a friend country and let us not shoot Israel too loudly in the head.
I would like to draw a parallel with the recognition of Kosovo in 2008. How did that recognition happen then? It happened through a very short royal decision and barely a debate here in Parliament. The government then moved very quickly to recognize Kosovo in 2008. There was no mention of the conditions that the Belgian government now imposes on the recognition of Palestine. There are two sizes and two weights.
First, in the Palestinian resolution, the majority parties talk about the necessary positive impact of recognition so that peace negotiations can be restarted quickly. What kind of peace negotiations are there? Prime Minister Netanyahu refuses to stop the construction of illegal settlements. Last week there was another press release, showing that the illegal construction is continuing: 550 new houses in illegal Israeli settlements.
In 2008, the reaction of Russia and Serbia to the possible recognition of Kosovo was equally furious. Nevertheless, then-Minister of Foreign Affairs Karel De Gucht defended the recognition – I quote – by pointing out that “no progress was made in the negotiations with the Serbs and Russia on a solution and thus imposed a different scenario.”
The situation is the same as the situation today. Nevertheless, the absence of a negotiated solution is being invoked today as an argument to not go too fast with the recognition of Palestine.
#142
Official text
Ten tweede, voor de regeringspartijen is ook de consensus tussen de Europese lidstaten van belang alvorens de Palestijnse Staat te erkennen. Zoals collega Van der Maelen daarnet al heeft gezegd, die consensus ontbreekt uiteraard. Dat moet u evengoed weten als wijzelf. Een land als Duitsland zal nooit de confrontatie aangaan met Israël, vanwege emotioneel-historische redenen, maar niet om rationele redenen. Dat kunnen wij betreuren, maar het is wel een feit. De voorwaarde van de Europese consensus gold nochtans niet bij de erkenning van Kosovo, want tot op vandaag hebben landen als Spanje, Cyprus en Griekenland Kosovo nog altijd niet erkend.
Ten derde, er wordt een volwaardige Palestijnse regering gevraagd die gezag uitoefent over heel het Palestijns grondgebied. Dat is een onmogelijke voorwaarde, omdat nota bene Israël zelf Palestina koloniseert en een groot deel van Oost-Jeruzalem en van de Westelijke Jordaanoever niet alleen heeft geannexeerd, maar ook de facto controleert. In 2008 was het juridisch-politiek statuut van Kosovo eigenlijk even precair. Kosovo had toen bijvoorbeeld geen leger om het eigen grondgebied te bewaken. Al die vraagtekens vormden toen voor ons land echter blijkbaar geen enkel bezwaar, maar nu wel.
De Zweedse minister van Buitenlandse Zaken, mevrouw Wallström, heeft onlangs het volgende gezegd naar aanleiding van de erkenning van Palestina door Zweden: “Sommigen zeggen dat onze beslissing om een Palestijnse Staat te erkennen, prematuur is. Ik vrees echter vooral dat het al te laat is.”
Het is een beetje jammer dat collega’s Peter De Roover en Peter Luyckx niet meer aanwezig zijn. Wij zouden namelijk een oproep willen formuleren. Mevrouw Smeyers en mevrouw Demir, misschien kunt u die oproep aan uw collega’s bezorgen, want de N-VA-woordvoeders inzake buitenlands beleid zijn momenteel merkelijk verdwenen. De minister van Buitenlandse Zaken ontbreekt al en de grote voortrekker van deze resolutie, die nergens toe zal leiden, is er ook niet. U zit hier zonder woordvoerders inzake Buitenlandse Zaken. Toch wil ik mijn oproep formuleren.
Translated text
Secondly, for the government parties, consensus between the European Member States is also important before recognizing the Palestinian State. As colleague Van der Maelen has already said, that consensus is of course lacking. You need to know it as well as we do. A country like Germany will never confront Israel, for emotional-historical reasons, but not for rational reasons. We may regret this, but it is a fact. However, the condition of European consensus did not apply to the recognition of Kosovo, as until today countries such as Spain, Cyprus and Greece have still not recognized Kosovo.
Third, it calls for a full-fledged Palestinian government that exercises authority over the entire Palestinian territory. That is an impossible condition, because nota bene Israel itself colonizes Palestine and has not only annexed much of East Jerusalem and the West Bank, but also de facto controls it. In 2008, Kosovo’s legal and political status was equally precarious. Kosovo, for example, did not have an army to guard its territory. However, all these questions did not appear to be an objection to our country at the time, but now they are.
Swedish Minister of Foreign Affairs, Ms. Wallström, recently said the following about Sweden’s recognition of Palestine: “Some say that our decision to recognize a Palestinian State is premature. But I am especially afraid that it is already too late.”
It is a bit of a pity that colleagues Peter De Roover and Peter Luyckx are no longer present. We would like to formulate a call. Ms. Smeyers and Ms. Demir, ⁇ you can forward that call to your colleagues, as the N-VA foreign policy vocabulary is currently strangely gone. The Minister of Foreign Affairs is already missing, and the great pioneer of this resolution, which will lead nowhere, is also missing. You are here without Foreign Affairs spokesmen. However, I would like to formulate my call.
#143
Official text
Ik wil verwijzen naar een persbericht van de voorloper van de N-VA, de Volksunie, op 7 december 2000. De huidige Vlaamse minister-president, Geert Bourgeois, was toen voorzitter van de Volksunie. Ik zal u voorlezen wat hij toen heeft gezegd. Naar aanleiding van conflicten tussen Israël en de Palestijnen heeft de huidige minister-president toen het volgende gevraagd: de terugtrekking van de Belgische ambassadeur uit Israël, de opschorting van het samenwerkingsakkoord tussen ons land en Israël, de opschorting van de bespreking van het Europees associatieakkoord en de erkenning van een Palestijnse Staat met Oost-Jeruzalem als hoofdstad.
Wat is er gebeurd met de Volksunie? Wat is er gebeurd met de kracht van verontwaardiging die u toen nog had? Ik stel vast dat de N-VA zich nu comfortabel wentelt in het pluche van de macht en nu voortrekker is van een resolutie die de status quo toch maar niet te veel bruuskeert, en die de impasse in het Midden-Oosten eigenlijk laat voortduren.
Wij hopen dat u tot inkeer komt na dit debat dat ten einde loopt. Als u beweegt, is er een wisselmeerderheid, collega’s, om toch over te gaan tot de onvoorwaardelijke en onmiddellijke erkenning van de Palestijnse Staat.
Een stem tegen de onmiddellijke en onvoorwaardelijke erkenning van de Palestijnse Staat is een stem voor de illegale nederzettingspolitiek van Israël, voor de toenemende frustratie bij tal van Palestijnse jongeren, voor de onveiligheid in het Midden-Oosten. Denk dus goed na wanneer u straks op het stemknopje duwt.
Translated text
I would like to refer to a press release from the predecessor of the N-VA, the People’s Union, on 7 December 2000. The current Flemish prime minister, Geert Bourgeois, was then chairman of the People's Union. I will read what he said then. Following the conflicts between Israel and the Palestinians, the current prime minister then demanded the following: the withdrawal of the Belgian ambassador from Israel, the suspension of the cooperation agreement between our country and Israel, the suspension of the discussion of the European Association Agreement and the recognition of a Palestinian State with East Jerusalem as its capital.
What happened to the People’s Union? What happened to the power of indignation you still had then? I observe that the N-VA now comfortably rolls in the plush of power and is now a pioneer of a resolution that does not overwhelm the status quo, and that actually makes the impasse in the Middle East continue.
We hope that you will repent after this debate that is coming to an end. If you move, there is an alternate majority, colleagues, to move on to the unconditional and immediate recognition of the Palestinian State.
A vote against the immediate and unconditional recognition of the Palestinian State is a vote for Israel’s illegal settlement policy, for the growing frustration of many Palestinian youths, for the insecurity in the Middle East. Think carefully when you press the voting button.