2017

[2017-11-13 Mon] - [2017-11-19 Sun]

Voordat ik begin, een kleine mededeling: Vanaf nu ga ik wekelijks hier een nieuw stukje schrijven over hoe mijn week geweest is, een soort publiek dagboek, maar dan voor een week. Een weekboek.

Omwille van de beperkte tijd die ik heb door de universiteit, zal ik dit niet vertalen naar andere talen; het blijft dus enkel in het Nederlands beschikbaar. Gooi het door een vertaler naar keuze als het zo belangrijk is.

Deze stukjes worden niet opgeslagen, en zullen dus wekelijks permanent vervangen worden door het volgende deel. Ik zal er gemakkelijkheidshalve bijzetten voor welke week dat het stukje is, zodat, moest ik eens niet genoeg tijd hebben, je weet dat het over vorige week ging.

't Zal meestal 's zondagavonds geüpdatet worden terwijl ik in de trein naar Gent zit.

Dat was het. Dan nu het eigenlijke deel van deze week… Eigenlijk, ik ga met vorige week beginnen, het was best wel fijn en ik kon de afgelopen week niet op mijn website inloggen (hij lag weer eens plat). Ik steek volgende week deze én volgende week bij elkaar.

• - - - -

We schrijven maandagochtend, 13 november. Ik heb me overslapen en ik ben vergeten mijn huiswerk van chemie in te dienen, verdomme toch.

Nu maakt het niet zoveel uit. Ik heb besloten deze week uitsluitend te gebruiken om aan mijn bachelorproef te werken. Dus de komende dagen ga ik enkel dat doen. Wiskunde en chemie zullen moeten wachten tot de volgende weken.

Deze week is net iets anders. Het auditorium van campus Boekentoren (de plateau) wordt vrijdag verbouwd. Mijn vriend en ik hebben dus besloten om dit weekend eens naar zee te gaan. Wordt ook eens tijd, we hebben het daar al over gehad sinds de afgelopen zomervakantie, en het komt er maar niet van. Nu is een uitgelezen buitenkans om er eventjes tussenuit te knijpen!

Normaal waren we woensdag al vertrokken, maar prof. Reyniers heeft haar hoorcollege van vrijdag naar donderdagochtend verplaatst. Allee, al een halve dag kwijt. Maar daar zal het ook bij blijven.

Donderdagnamiddag is het dan zover. Met de trein naar Oostende (ja ja, 't zit in ieders collectief geheugen), en van daar naar Westende, met de langste tramlijn ter wereld, jawel.

Onze opa heeft daar een appartement, en daar is hij nog altijd mee bezig met de renovatie. Eenmaal aangekomen zegt 'm dan: "Ga maar eens op verkenning hè!", maar als ge hem een beetje kent, dan weet ge dat het niet zo zal gaan.

Neenee, m'n opa neemt ons mee doorheen het hele appartement, legt alles haarfijn uit, waar wat moet, waar wat staat, wat wel en niet doen, het hele gedoe.

Maar m'n opa is ook zo'n man die alles tracht te structureren, en dat zag ge ook wel; her en der waren schema's en plannetjes opgehangen over hoe alles te bedienen, zelfs de micro-combi-oven-golf-rotding (kom ik nog op terug), jawel.

Daar heb ik niks op tegen, 'k vind het zelfs goed, maar… ja, van dat 'verkennen' is dus niet veel in huis gekomen. 😁

Hij verlaat ons daarna met een vers gebakken brood. 't Leven is mooi.

Daarna zijn we met z'n tweetjes nog wat voedsel gaan inslaan in de winkel, zodat we de komende dagen toch iets konden eten.
Die avond hebben we gewoon spaghetti gegeten. Niet te veel moeite doen op de eerste vakantiedag.

De volgende dag opgestaan met werkelijk prachtweer: De zon schijnt en er is geen wolkje te bespeuren.
Ik stel voor aan Jonathan om samen een fikse ochtendwandeling te maken om wat honger op te wekken. Een klein uurtje later zijn we vetrokken.

Wat een geluk met het weer zeg. Samen op het strand van Westende en Lombardsijde de golfbrekers beklimmen en eens kijken hoe ver we kunnen komen zonder onze schoenen kletsnat te maken.

Alhoewel ik stilletjes honger begon te krijgen, stelt Jonathan voor om toch naar Nieuwpoort te wandelen. Daar maak ik geen probleem van.
We komen af en toe een ander koppeltje tegen, en soms met een hond. Nogal trouwe beestjes. Ze lopen ook vaak los, en da's toch iets wat je enkel hier kunt doen, in het laagseizoen.

Na de lange rij van appartementsgebouwen komen we aan de duinen, en onze kinderlijkheid verplicht ons dat we door de duinen beginnen klimmen, Het stekende duinenkruid trotserend. Nog maar goed dat we lange broeken hebben aangedaan, 't is toch redelijk fris met de zeewind.
We komen langs een militaire schietpiste, en het voelt een beetje Normandisch aan.

Eenmaal in Nieuwpoort aangekomen… euh, ja… Eigenlijk niet. De jachthaven van Nieuwpoort verplicht ons het pad af te lopen en helemaal rond te lopen, tot het monument tussen Lombardsijde en Nieuwpoort. Daar hadden we ons een beetje misrekend, maar niet al te veel geklaag. De zon schijnt lekker en 't is vakantie…

Dan met de kusttram terug naar Westende, en boterhammetjes eten.
De rest van de dag verloopt wat minder opzienbarend; ik zeg wel dat we op vakantie zijn, maar ik moet ook aan m'n bachelorproef werken. Terwijl Jonathan zich aan de eettafel zet, ga ik in de kleine slaapkamer werken.

Die avond kijken we nog een film, steken ons vol met snacks, en gaan dan vermoeider dan gewoon slapen. Ik moet echt terug tegoei gaan sporten.

De volgende dag besluiten we om gewoon binnen te blijven. Werken voor school, en wat televisie kijken. Dus daar kan ik lekker snel overheen gaan!

Zondag ochtend middag, lekker uitgeslapen. De laatste dag, en vandaag werk ik eens niet aan m'n proef. Ik heb gisteren de volledige databank afgerond, en ik heb het eventjes gehad.
Jonathan had gisteren wat broodjes gehaald bij de bakker, dus die eten we nu maar op. De pistolé's zijn al wat hard geworden, maar een pistolé die ik gisteren in de ijskast frigo had gezet, is wel zacht. Dat ga ik in het vervolg met al m'n brood doen als het zacht moet blijven!

Omdat het toch nog doenbaar is, gaan Jonathan en ik nog eventjes buiten wandelen. We realiseren ons dat we vaatwastabletten zijn vergeten mee te nemen van de winkel, en we sterven nog liever dan dat we met de hand de vaat doen in een appartement met een vaatwasmachine.
Een pittige week, wat betreft werk dan nog. Op de unief zijn we begonnen met rijen en reeksen binnen calculus. Chemie is nog altijd een interessant vak dat mij op m'n knieën dwingt als het op kennis aankomt, en de bachelorproef werk ik af, zo goed en zo kwaad als ik kan.

[2017-11-20 Mon]-[2017-12-03 Sun]

Vergeleken met de vorige week gaat dit nogal een kleintje zijn… Er is gewoon niet veel gebeurd, dus ja, wat moet ik dan doen? We zullen zien of het volgende week wat meer is.

Een klein aperitiefje: Als je je ticket niet invult totdat de treinbegeleider langskomt in de trein, wel… Ik kan niet veel goede redenen bedenken waarom ge dat zoudt doen. Iedereen betaalt zijn plaats op de trein. Doe het op z'n minst direct nadat je bent opgestapt.
De NMBS zet daaromin op anonieme controleurs. En als je dacht dat je dat wel zou zien (want natuurlijk had gij het wel gezien) … Als ik m'n ticket niet op voorhand had ingevuld hadden ze mij donderdag (23 november) bij m'n nekvel gehad. Deze controleurs waren gekleed als een paar mannen die met hun rugzak net terugkwamen van hun werk. En ik zie geen reden waarom de volgende controleur geen jonge gast gaat zijn die zich voordoet als student.

De eerste week is verder zonder al te veel nieuwigheden verlopen.

De volgende week is echter een beetje anders gegaan. Ik ben donderdag nog eens een keertje naar de UHasselt afgezakt. Ik moest daarvoor wel woensdagavond al uit Gent vertrekken, dus het was een koude nacht, alleen in bed.

Maar terwijl dat ik het schrijf zit ik al terug op de trein naar Gent. Maar waar was ik…

Donderdagochtend, en mij al direct verslapen. 'k Heb de vorige nacht iets te lang zitten surfen, omdat ik geen goesting had om te gaan slapen denk ik? Bon, 'k word wakker, en ik beslis al direct om pas om 10 uur aan te komen op de unief.

Aan de bushalte 's ochtends ontmoet ik Jorrit nog eens. 't Is al geleden van F.A.C.T.S. dat ik die nog gezien heb (en de rest ook natuurlijk). Ik ga naar het EDM en ik wacht een poosje. Het hoorcollege voor Parallelle en Gedistribueerde Systemen is al een uur aan de gang.
Maar 't is net pauze, en Joris en Pieter komen eventjes naar buiten om wat drinken te komen halen aan de waterautomaat, die maar stilletjes doorbubbelt. "'t Zal eventjes gaan duren", zegt Joris. Ik speel vals en pak m'n fles water die nog halfvol was.

Op Joris' uitnodiging ga ik maar een uurtje mee het hoorcollege volgen. Na een kleine 5 maanden zie ik eindelijk Maarten nog eens terug.

"Awel, ge zijt te laat hè? Tien weken te laat!" Da's Maarten, nog geen haar veranderd. 🤓

't Is alsof de tijd een beetje is blijven stilstaan, en toch weer niet. Blijkbaar zijn er veel mensen die mij nog herinneren, zoals Olivier van het project Software Engineering vorig jaar. En 🚢Eric🚢, … Nu ja, ik herinner ze natuurlijk ook nog, maar 't valt toch precies op als er iemand weg is. Dat voelt wel goed, en ook weer niet.

Als het tegen half twaalf aanloopt, maken Joris, Mannu en ik ons klaar om weer eten te gaan halen in het restaurant. We komen op de heenweg Tim nog eens tegen en lachen wat af over hoe er altijd zo één persoon is in uw team die alles weet te verneuken.

We moeten die gewoon op een aparte branch zetten, en die zo diep mogelijk nesten, zodat als die merged dat dat buiten de master blijft!

Ja, en dan, nét voordat ge uw taak indient, zegt die zo: "Hey jongens, ik had gezien dat jullie een fout hadden gemaakt, jullie hadden mij op een foute branch gezet! Maar ik heb het opgelost, ik heb alles wat ik gecommit heb gemerged naar master!"

Ik bestel nog eens een broodje gezond met kaaskroketten. kost een kleine €3 hier, en dan heb ik dat nog eens geproefd. 'k Had normaal friet met frikandel gepakt, maar ik had gisteren al samen met Jonathan nog friet gegeten.

Daarna naar C6, en compleet nostalgisch nog eens FailArmy gekeken met de kliek. Zalig. We maken daarna met Jorrit wat afspraken over 🎆het nieuwjaarsfeestje🎆 dat we gaan houden. We plannen hier en nu losjes een bordspelavond; D&D, Monopoly, Cards Against Humanity, … 😄

Als ik m'n plateau ga terugbrengen loopt Joris nog even mee. Ik praat wat met hem over z'n nieuwe vriendin, waar ik pas een week geleden of zo op Slack over had gehoord. Zó stil blijft de tijd toch niet staan hè?

Ik blijf nog eventjes rondhangen bij Joris en Mannu. Maarten moest jammer genoeg al terug naar het EDM, "verplichtingen van de specialisatie", maar ik weet nog niet zeker welke specialisatie hij volgt. 'k Zal het de volgende keer eens vragen. Met de twee anderen wissel ik wat over het werk uit, ik laat m'n plannen over de bachelorproef zien, namelijk de databank. Ik word opnieuw eraan herinnerd dat het wel een zwaar project is. En dat kan ook niet genoeg benadrukt worden; Joris' tekst voor z'n proef is meer dan tachtig pagina's lang. Als dat een voorbode is, dan gaat het nog wel eventjes duren vooraleer ik klaar ben. Lang genoeg om diezelfde dag nog mijn verdediging uit te stellen tot juni. Voor de zekerheid.

Hierna neem ik weer afscheid, en ik hoop dat ik snel nog eens kan langskomen. Waarschijnlijk wel, maar we gaan nog zien. Ondertussen sluit ik af voor deze week. Maandag is het NPGE van wiskunde en chemie op de UGent, en ik wil toch minstens op de helft slagen. Chemie geef ik al op, dat krijg ik niet meer gestudeerd, dus al m'n geld staat nu op wiskunde. 🤞

En daarmee typ ik de laatste lijn van deze week op de trein naar Gent-Sint-Pieters, waar ik met m'n lieve schat dürüms ga eten.

P.S.: U vraagt, wij bedienen:

[2017-12-04 Mon]-[2017-12-10 Sun]

Weer een weekje UGent overleefd! Bah, 'k kan me bijna niet meer herinneren dat het deze week NPGE's waren (Veredelde tussentijdse examens van de UGent). Wiskunde is volledig geflest en chemie… Daar ken ik m'n resultaten nog niet van. 'k Zal seffens eens gaan kijken. Laten we nu eens niet gaan kijken hè? 😀

'k Ga wel eventjes op voorhand zeggen dat het niet zó'n week was waar ik veel over kan schrijven… Maar da's natuurlijk ook de reden dat dit een weekboek is en geen dagboek. Dan kan ik tenminste toch een stel paragrafen volschrijven, en dan kunt gij hoeft u maar één keer per week hierheen te surfen om te weten wat er is gebeurd.

Maar ik wijk af… Ja, NPGE's waren kut, studeervoortgang gaat goed. En waar ik al de hele week naar uitkijk om te delen: Mark de Maanman! Och mensen, 't was een pracht om te aanschouwen… 'k Heb geprobeerd wat beeldmateriaal te maken, maar 't is natuurlijk van ietwat dubieuze kwaliteit. Als ge wilt, kunt ge z'n website bezoeken, maar ik raad u ten stelligste aan dat enkel met NoScript te doen, want 't is sowieso een abominatie en de tonnen megabytes aan JavaScript kunt ge dan wel helemaal missen als kiespijn.

'k Heb ook de papieren die hij heeft geschreven uitgeprint… 4 bladzijden vol, maar niet met gewoon verwijzingen naar twijfelachtige studies, nee, hoe dat Micheal Jacksons moonwalk een verwijzing is naar hoe dat de maanlanding zever is, tot en met het verband met Justin Biebers kleine penis. Ik ben bloedserieus, je kunt het hier allemaal lezen, schrijffouten incluis: 1 2 3 4

Donderdag hebben Jonathan en ik nog eens iets speciaals geprobeerd; boontjes met spek rond. Verbazingwekkend goed gelukt! 't Was eigenlijk omdat de frigo leeg moest, dus hebben we haast álles wat er nog in zat proberen te combineren tot iets eetbaars. Het resultaat was Bovengenoemde spekboontjes met kommetjes pasta met knoflook-tomatensaus.

Ik heb deze week ook mijn zestiende vertraging met de NMBS kunnen opschrijven voor het huidige semester. D'er is plaats voor 30 vertragingen op dat formulier, dus dat gaat wel gemakkelijk volzitten.

Ik raad iedereen met vertraging ook aan gebruik te maken van jullie recht op compensatie bij vertragingen, als dat kan (onaangekondigde vertragingen van minstens 1 uur worden vaak 100% terugbetaald). Dit kan ook online, maar niet via HTTPS, want dat geeft een error, zoals enkel de NMBS zoiets simpels kan verneuken. 🙄

Op het werk ook weer niks dan goed nieuws. In twee volle werkdagen de mailbox van het bedrijf geautomatiseerd (lees: regels opstellen voor het sorteren in folders). Toegegeven, 't is een KMO, maar toch geeft dat een overvloed aan voldoening om al die mailtjes op de juiste plek te steken.

Ik ben dit weekend ook gestart met een nieuw project in Clojure, gewoon voor de lol, iets met bussen enzo. Ik speel een stuk minder games nu ik in Gent studeer (daarvoor eigenlijk ook al hoor, maar nu is het haast echt compleet gedaan), en ik heb geen "uitlaatklep" meer voor mezelf. Ik zal daar in een van de volgende weken nog wel iets over zeggen.

'k Ga het hierbij laten voor deze week. Huh, voor een week waarvan ik dacht dat er toch niet veel aan was heb ik toch aardig wat tekst kunnen volschrijven.

Dan hebben jullie van mij nog Mark Peeters te goed. 🇨🇦 Piece oot 🇨🇦

11 joriscember - 17 belbsember

Ik maak geen spelfouten.

Goeiendag weer!

Ik kan al direct beginnen met maandagochtend… Koning Winter is in het land! Of toch in de Vlaamse helft. Onze Waalse vrienden bleven gespaard van de nieuwe ijstijd. Zo voelde het toch. Nu, ik ben normaal gek op sneeuw, en da's nog altijd zo, maar niet als het waait. En jongens, wat waaide het hard! De sneeuw deed gewoon pijn in mijn gezicht. Dan moest ik nog gaan winkelen voor de wekelijkse inkopen, een kwartier in de tram vastgezeten door een vastgesneeuwde wissel, … Ik heb nu zondag toch m'n winterschoenen meegenomen, dus ik zal er wel doorheen geraken.

'k Had voor de verandering nog eens OpenTTD geïnstalleerd op m'n laptop. Ik heb dat spel vroeger lang gespeeld, en ik dacht waarom niet…

Grote fout.

Ik heb ondertussen alweer een hoop uren besteedt aan het optimaliseren links en rechts, dat spel is net zoals Factorio cocaïne van de puurste vorm. 'k Ga er nu weer eventjes meer ophouden, 'k heb net iets te veel werk om daarmee te spelen.

En deze week zijn de lessen ook al gedaan! Eindelijk! Ik kan nu volop weer werk gaan inhalen en beginnen met al die leerstof te studeren. 't Is een hele hoop, maar met slechts twee examens denk ik wel dat het gaat lukken.

Nu, da's niet helemaal waar. Er worden deze week enkele inhaallessen ingepland, dus ik ga toch een weekje in Gent verblijven. Ik begin nu ook stilletjes te wennen aan het idee dat ik daar voor de komende jaren praktisch ga wonen, dus daar kijk ik niet tegen op.

Deze week is ook die pompelmoes van vorige week langsgeweest. Hij heeft nog een extra blad geschreven. Pffff…

Donderdag was nogal een weggegooide dag. Normaal was ik eventjes langs gegaan bij de professor op de UHasselt, maar hij had z'n les al eerder afgerond, en 'k heb hem daarna niet meer kunnen vinden. Dat is voor mij praktisch een dag foetsjie, want ik moet daarvoor naar Hasselt komen, en als je de hele week in Gent verblijft is dat nogal een redelijke hap uit je dag. Maar ik heb m'n vrienden nog eens kunnen terugzien, en nog eens verse frieten gegeten met een goeie portie mayonnaise. Lang leve het voedsel van de UHasselt!

'k Heb ook mogen genieten van De Programmeeravonturen van Jeroen, Joris, Maarten en Mannu. Ze waren bezig met microservices te schrijven in… Eens zien of ik het me nog goed herinner:

• Java® by Mannu
• 🐍 by Belbs
• GOD I FORGOT by Jeroen
• ©++ by Maarten

't Zag er precies gezellig uit: al die services proberen met elkaar correct te laten communiceren i.v.m. producten, en dat weergeven op een website met JavaScript.

't Was overduidelijk Maarten z'n schuld dat het niet werkte, maar daar kwamen ze pas achter nádat hij naar z'n labo moest.

Nu is het echt een rustig weekje geweest. Er is nog wat gezeik met de NMBS (verslechterde dienstregeling (voor mij althans), overvolle treinen, mijn afgeschafte trein in Brussel-Zuid door deurmankementen, …), maar ach, daar ga ik niet al te veel aandacht aan besteden. En gij zoudt dat beter ook niet doen, 't is tijd om te blokken, hup!

[2017-12-18 Mon]-[2017-12-24 Sun]

Goedendag weer, vanuit het Gentse Turnhoutse.

Deze week was een goede studieweek. Had beter gekund, maar 't is toch ∞ keer beter dan niets doen.

't Was ook de laatste week voor de kerstvakantie, dus zijn Jonathan en ik wat cadeautjes gaan inkopen hier en daar. Dit gaat een enorm duur jaar worden voor mij, als ik de boekhouding mag geloven, ha!

Ik heb samen met Jonathan ook voor de eerste keer Lord of the Rings gekeken. Allee, voor mij was het toch de eerste keer. Een heel goede film naar mijn mening.

Eventjes rap tussendoor: Weet iemand wat er met de Döner Company aan het gebeuren is? Die hebben vestigingen in veel grote treinstations, maar ondertussen zijn zowel die in Antwerpen-Berchem als in Gent-Sint-Pieters onverwachts gesloten… Als je iets weet, laat het me weten, die hadden enorm lekkere dürüms!

Een betere studiehouding

Ik heb donderdag wat zitten reflecteren op mijn studiemethode. Ik track de laatste tijd ook hoeveel tijd ik besteed aan welk vak via Org op GNU Emacs. Dit om te zien hoe dicht ik tegen de alom bekende "studiebelastingsuren" geraak op het einde van het semester. (Ter verduidelijking: SBU's zijn de vereiste uren om een bepaald vak te leren binnen een studierichting. Bijvoorbeeld: Voor de opleiding burgerlijk ingenieur is dat 30 uren per studiepunt, dus meestal 180 uren per vak. Dit is inclusief colleges.)

Nu moet ik eerlijk zeggen dat de cijfers niet navenant zijn. Er zijn veel dagen dat ik volledig vrij heb, en toch maar een tweetal uurtjes investeer in het eigenlijke studeren. Da's niet goed. Ik zou voor veel vakken uiteindelijk 120 uren moeten kloppen, gemiddeld 1 uur / dag / semester / vak (aangenomen dat 1/3 colleges zijn, en een semester 4 maanden duurt). Ik heb nu een curriculum met slechts 2 vakken dit semester, dus dit gaat nog, maar volgend semester heb ik er 4, plus m'n bachelorproef. Als ik niet ingrijp, gaat het misgaan.

Ik kan wel enkele excuses bedenken: Ik moet tussen twee koten pendelen, m'n concentratiestoornis, … Maar het is niet allesverklarend. M'n studeertechniek is gewoon niet toereikend voor mijn huidige studies.

Ik heb daarom besloten om de studeertechnieken van de UGent in te brengen bij m'n dagplanning. Dan verdeel je de dag in vier verschillende categorieën:

Productieve tijd

Tijd waarin je studeert, colleges volgt, kortom daadwerkelijk werk verzet.

Ondersteunende tijd

Je doet dingen die geen concentratie vereisen, zoals losse nota's bijeen zoeken en sorteren, wat markeerwerk misschien, planning opstellen, … Kortom: zaken die nodig zijn, maar die je het beste kunt doen als de concentratie wat weggeëbt is.

Ontspannende tijd

Ontspanning, maar ook bv. verplaatsingen, tijden waarin je gaat winkelen, etenstijd, of slaaptijd. Kortom: wat je moet doen om je mentale en fysieke gezondheid te handhaven.

Verloren tijd

Die momenten waarop je noch ontspant, noch productief bezig bent.

Het doel is dus nogal triviaal: De hoeveelheid verloren tijd minimaliseren, en een balans vinden tussen de drie andere tijden. Het systeem bestempelt ontspannen ook niet als verloren tijd, wat toch wel geruststellend is om te horen. Ik weet nu wel niet of gamen een even goed idee is als bv. TV-kijken; games vereisen aandacht en input van de gamer, terwijl een TV vooral passief is. Nu, als het voor u lukt, fantastisch. M'n vriend kan moeiteloos studeren met muziek, terwijl ik enkel stilte verdraag, om maar een voorbeeld te geven van hoe mensen verschillen.

Voor mij haal ik het meeste uit mijn dag door minstens 8 uur te slapen, in de voormiddag enkel ondersteunend werk te verrichten, een middag met Het Journaal en een maaltijd, en daarna een stevig studieblok. 's Avonds is het dan weer ontspanningstijd.

Ik moet voor m'n concentratiestoornis ook medicatie nemen die m'n eetlust onderdrukt, dus dit schema werkt optimaal voor mij. Iedereen werkt ook anders, dus probeer het eens als je problemen hebt, en kijk wat voor jou het beste werkt.

Het hoeft ook niet altíjd te werken hè. Programmeren doe ik zelfs het beste 's nachts. Maar voor de blok is dit toch wel beter voor mij.

Als ge het wilt uitproberen, kunt ge eens de brochure bekijken. Op de achterkant staat een schema dat je dan kunt gebruiken om jouw optimale studeermethode te vinden. Uiteindelijk is 2 uur productieve tijd nog altijd beter dan 10 uur verloren tijd.

Feestdagen en dronken Eritrieërs

Natuurlijk hè.

Ik ga Kerstavond vieren bij Jonathans ouders. Ik moest daarvoor gisteren wel met de trein naar Turnhout sporen…

Er begon een Eritreese vluchteling die langs mij zat een sigaret op te steken. In. De. Trein. Vanzelfsprekend zeg ik daar iets van, en hij doet z'n sigaret wel stante pede uit. Maar nu zit ik wel vast in een uitleg in gebrekkig Tigrinya-Engels-Nederlands. Dat eerste vermoed ik, want ik verstond bijna geen hol van die vent. (Hij zat ook al de hele tijd alcohol te boezelen dus die intoxicatie hielp ook al niet veel)

Gaandeweg praat ie over z'n job in de Colruyt, hoe hij al 2½ jaar in België woont en we allemaal gesloten mensen zijn (en ja, da's waar, maar we zijn ook zeer gastvrij, als ge 't lief vraagt), vraagt of ik geboren ben in België, wat ik zou doen als die hele trein vol Arabieren zat, en een korte speech over respect… Van Geel tot in Herentals. Ik ben nooit zo blij geweest over te mogen stappen in dat station.
Op het perron doe ik een kort (verstaanbaar!) relaas tegen de treinbegeleider, die na een verlichtende babbel de deuren vergrendelt om terug te vertrekken. Maar goed ook, want mijn dronken hulpproject komt naar de treindeur en wilt die maar al te graag open doen. Dat was duidelijk voor mij bedoeld, want bij het opstappen in Beverlo vroeg ie al of de trein naar Antwerpen ging. Dank aan het vernuft van MotorWagen 41 om de deuren potdicht te houden als de sleutel is omgedraaid. Ik had het helemaal gehad.

Volgende week kan het wat later zijn dan gewoon. Nieuwjaar valt in de nacht van zondag op maandag. Er zullen dan dus ook wel wat nieuwjaargerelateerde dingen instaan.

Ik ga zo dadelijk aanschuiven bij het avondeten voor deze kerstavond. Daarom dat het nu wat vroeger is.

Euh ja… Blijkbaar is mijn certificaat gisteren gevallen. Dankzij mijn goede vrienden heb ik het toch rap kunnen oplossen. Sorry voor alle ongemakken.

🎄 Vrolijk Kerstmis iedereen! 🎄

[2017-12-26 Tue]-[2018-01-01 Mon]

Het is vandaag 1 januari 2018, en ik zit weer op de trein richting Gent als ik dit schrijf.

Namens de eenpersoonsredactie van maartenv.be wens ik jullie allen van harte een gelukkig nieuwjaar. Eentje waarin de wereld een beetje mooier kan worden voor jou, maar ook voor anderen, waarin de rechten en vrijheden van ieder mens gerespecteerd zullen worden. 't Is misschien een te ambitieuze wens, maar hoop doet leven.

Voor mij is het de laatste week een echte feestweek geweest. Ik heb maar liefst 4 à 5 dagen niets anders gedaan dan feest gevierd, met familie en vrienden. Het is nu weer gedaan, en het gewone leven zal snel weer hernemen.

De goede voornemens

't Is cliché, maar toch: Weer gaan sporten. En namelijk reddend zwemmen. En eigenlijk is dat geen nieuwjaarsvoornemen: Ik had me hiervoor al in september ingeschreven, maar toen waren er niet genoeg inschrijvingen om de lessen door te laten gaan. De instructeur heeft mij toen gezegd dat ik hem opnieuw moest contacteren in het tweede semester, en dat ga ik nu doen. Als dat doorgaat, dan ga ik terug sporten in het volgende semester. Anders zal het weer op een laag pitje komen te staan.

Voor de nabije toekomst zal ik waarschijnlijk mezelf inzetten om jullie beter te dienen via mijn website. Ik ga binnenkort mijn eerste échte blogpost publiceren in drie talen (maar meer daarover in diezelfde blogpost), ik ga de layout verbeteren van de blogs (die nu nogal barok is, zoals je zelf wel kunt zien). Ik ga ook kijken of het mogelijk is het quotebook een beetje te verbeteren, voornamelijk het toevoegen van beeldmateriaal is iets wat al lang mist. Ik heb ook al een blogpost geschreven over het afgelopen jaar. Die laat ik echter wel eventjes wachten. Alles op zijn tijd. Ik heb nog een bachelorproef en een examenperiode die ik moet overbruggen.

Er zijn nog honderdduizend dingen die ik nog moet doen; van mijn eigen projectjes afmaken tot een nieuw backupsysteem opbouwen en studeren voor de universiteit. Het zou een mirakel zijn als ik ze allemaal afkrijg, maar ik heb het afgelopen semester hier zwaar op ingezet, en heb zeker het gevoel gehad dat ik week na week steeds beter heb gewerkt om al mijn einddoelen te behalen. Wie weet? Ik hoop toch een ietwat rustigere zomervakantie te hebben dit jaar. Als ik in 2018 toch de helft van alles af zou krijgen, dan zou ik het dan al een geslaagd jaar kunnen noemen.

Mijn vriend heeft na het nieuwjaarsfeest opgemerkt dat ik nogal ongezellig ben als ik Monopoly speel. Ik had dat zelf niet door. Excuses aan de anderen als ik voor jullie inderdaad ook zo ben overgekomen, dat was niet de bedoeling. Ik zal de volgende keer hier meer aandacht aan schenken, hopelijk kunnen we het nog eens opnieuw doen… Allé, toch zeker Quiplash.

Het nieuwjaarsfeest

Deze zit nog vers in het geheugen, dus ik wil hier zeker nog eventjes over praten. Alhoewel we zeker niet alles hebben opgegeten wat we hadden meegenomen, is het toch een enorm gezellig nieuwjaarsfeestje geweest. Ik heb weer een hoop van m'n vrienden mogen zien, en da's dubbel zo fijn, nu ik ze zo weinig meer kan zien. We moeten echt nog eens een tussentijdse LAN-party houden, ergens in een rustig weekend. Direct na de examens misschien?

Nogal afgelachen met YouTube-video's, een beetje gegruweld van wat wansmakelijke video's, … Vooral de Quiplash was enorm fijn om te doen. Een soort "politiek correcte" versie van Cards Against Humanity, maar waarbij je zelf de antwoorden kunt kiezen, wat de politieke correctheid natuurlijk compleet teniet doet. Absoluut voor herhaling vatbaar.

We hadden bij ons thuis wel geen kampeermateriaal, dus zijn Jonathan en ik vroeg in de ochtend terug naar huis gewandeld terwijl de rest bij Jorrit is blijven overnachten. Daar ga ik in de toekomst toch iets aan willen veranderen.

Al bij al toch fel van genoten, en een mooie afsluiter van een week lang feestvieren. Met het mooie vuurwerkspektakel in Schoonbeek kan ik nu met volle moed 2018 12018 instappen.

Kleine intermissie

Het was deze keer al iets later, volgende week denk ik dat ik het helemaal ga laten. Voornamelijk omdat de blokperiode is aangebroken. Wat dat betekent is dat ik de komende maand niets anders ga doen dan studeren en werken. Ik zal natuurlijk alle interessante momenten blijven verzamelen en neerpennen, maar die zullen nu zo schaars zijn dat ik waarschijnlijk pas tegen 14-15 januari een nieuwe weekly zal publiceren. Na de examens herneem ik vanzelfsprekend het gebruikelijke stramien van de wekelijkse weekly.

Nogmaals, een gelukkig nieuwjaar aan iedereen!

2018

[2018-01-02 Tue]–[2018-01-14 Sun]

Nu heeft het wel eventjes geduurd hè? Dag iedereen!

Zoals verwacht is het een week geweest waarin niet veel is gebeurd. Allee, ik zou kunnen schrijven over hoe een treinbegeleider mij een nieuwe manier heeft getoond om mijn campuskaart in mijn kaarthouder te steken, maar ach.

Maar wat wel spannend was deze week: Het examen van Wiskundige Analyse 1! (Een korte opsomming van de studieleidraad: 't ging over Fourrierreeksen, Z-transformaties, Taylorpolynomialen, differentiaalvergelijkingen, en alles wat daarbij komt kijken.)

Ik heb de week voor het examen redelijk goed kunnen studeren. Ik zou zelfs zeggen dat ik écht veel heb bijgeleerd over wiskundige functies. Tot nu toe beperkte mijn kennis over functies zich ten hoogste tot de lambdacalculus, dus dit was een kleine openbaring over hoe dat je met functies kunt goochelen.

Maar helaas, het mocht niet baten. Al het gestudeer ten spijt zal ik er toch niet op geslaagd zijn. Ik heb maar alle vragen genoteerd en m'n kladpapier meegenomen (dat wordt gewoon niet opgehaald, in tegenstelling tot op de UHasselt), maar hopen dat ik beter ben voorbereid in augustus. Ik hoop ten zeerste dat dit geen precedent is voor de komende vakken. Ik kan wel wat excuses opsommen waarom ik niet geslaagd ben, maar ik zal het maar laten totdat klagen mij magischerwijze punten oplevert. Tot dan ga ik er maar gewoon uit leren.

Dat was dus dat. Nu ben ik bezig met chemie te studeren. Opnieuw zeer interessant: Orbitalen links en rechts, een sprankeltje kwantumchemie, elektronenaffiniteit en waarom zout zo graag zout wilt zijn (roosters jong), … Of ja, ik zou dat toch moeten kennen volgens de studiegids. Hehe. He.

…

😱

Ik heb ook enkele dagen minder tijd om hiervoor te studeren, maar het is gemakkelijker. Maar 't valt nog te bezien of het ook zo goed zal aflopen.

Volgende week breng ik hier ook verslag van uit. Ik zal dan al enkele dagen weer lustig aan mijn bachelorproef bezig zijn. Misschien dat ik daar dan ook iets over kan vertellen.

Ik had dit een beetje op voorhand geschreven maar… Ja, 'k heb nog altijd geen mail gehad nadat ik hem heb besteld. 't Is een 6P2C-RJ45-kabel, en die hebben ze tegenwoordig natuurlijk niet meer zomaar in het magazijn liggen. Vermoedelijk komt die deze week wel aan. Hoop ik. Silent crying

Onderhoud volgende week

Zoals al gezegd, heb ik vanaf dinsdag gedaan met mijn examens. Bij deze dan ook een aankondiging dat mijn website volgende week een volledige dag onbereikbaar zal zijn. Ik ga me die dag eventjes goed bezighouden met mijn server, en dat gaat gemakkelijker als enkel ik eraan kan. Ik weet nog niet exact welke dag, maar ik denk niet dat dat zó erg is, toch?
Als ie terug online is, zal ik hoogstwaarschijnlijk enkele nieuwigheden geïmplementeerd hebben in het Quotebook, alsook aan de blog.

Ja dat was het voor deze week. Sorry, m'n leven kan niet altijd zo interessant zijn. 't Zal wel beteren. Doet het altijd. =)

[2018-01-15 Mon]–[2018-01-28 Sun]

Een zonnige zondag, beter kan het niet. De mist op de akkervelden en in de bosjes langs de spoorlijnen hebben een mooi effect op de oranje gloed van de ochtendzon. Een sprankeltje zachte poëzie ontsnapt mij, terwijl ik het landschap van het mooie België tegen topsnelheid doorklief. Wat gaat alles toch snel. Soms te snel. Maar vijf minuutjes voor mezelf, en ik moet de wereld weer inhalen. Die is al vijf uur voorgelopen. Zelfs de feestdagen voelden een beetje… gehaast aan, achteraf gezien. "Komaan, vlug, 't zijn feestdagen, plannen plannen, wanneer, bij wie, hoe lang, krijg ik het gepitst om overal te raken?"

(Er was hier nog een hoop diepgang gezever maar ik heb het maar achterwege gelaten. Vul het maar zelf aan met een portie filosofie. =3)

Haha, wat een week. Zoals je al kan zien is er het een en ander veranderd! En natuurlijk ga ik alles eens lekker overlopen.

• De eerste blogpost! Het is eindelijk zover. Een drietalige introductiepost. Ik weet niet wanneer de volgende eraan gaat komen, waarschijnlijk nog eventjes wachten. Ik heb het nu wel een beetje druk de komende dagen.
• Een kleine visuele overhaul van m'n blog in het algemeen. Ik heb de stijl een beetje consistenter en completer gemaakt. Deze was tot nu toe nogal halfslachtig in elkaar gewrongen. De kleuren zijn zachter, er is een mooie contrastachtergrond, en nog meer kleine mumbo-jumbo die ik niet meer herinner.
• Het Quotebook is verbeterd! Ik heb dat schermpje om een nieuwe quote toe te voegen verwijderd, en het gewoon simpelweg aan de bovenkant van de pagina gezet. Het neemt niet zoveel plaats in, en voor de rest is het toch een statische pagina. Er kan nu ook beeldmateriaal worden toegevoegd, moest dat nodig zijn. (Ben er niet aan geraakt, maar staat op de agenda mensen)

En het examen chemie, dat hopelijk goed is gegaan? Ik zou het met zekerheid willen zeggen, maar beter niet al te optimistisch zijn. Als je niets goed verwacht ben je ook nooit teleurgesteld, denk ik maar.

Ik had afgelopen vrijdag (dat is dus vrijdag 18 januari) een trein van Turnhout naar Bilzen moeten nemen, maar da's twee keer overstappen. Toen we in Tielen aankwamen (eerste stopplaats na Turnhout), moesten we wel wachten totdat een trein van de andere richting doorkwam, want het betrof een zogenaamde "dubbele kruising" (Dit is als een trein over een enkel spoor wilt rijden, maar eerst aan twee andere treinen uit de tegenovergestelde richting voorrang moet verlenen). Met maar 5 minuten overstap in Herentals was ik natuurlijk praktisch al gejost.
Ik heb toen aan de treinbegeleider gevraagd of die kon bellen om de trein op mij te laten wachten. Dus hij belt:

Ja, ik heb hier een student die examen moet afleggen in Hasselt, kunt gij die trein laten wachten?

Alleen had ik helemaal niet gezegd dat ik examen moest afleggen, enkel dat ik naar Hasselt moest. Euh ja… oké, tuurlijk. Doe maar hoor.

Dan hebben ze in Herentals inderdaad de trein speciaal voor mij laten wachten. Ik zou liegen als ik niet zou toegeven dat ik me wel een beetje belangrijk voelde. De trein laten wachten voor een student, ja, natuurlijk enkel als ge aan de UHasselt studeert hè. 😏
In de aansluitende trein nog eventjes eraan herinnerd dat het wel enkel voor mij was precies:

Ah, gij zijt dus die student waarvoor we hebben moeten wachten? Allee, succes met uw examen hè!

Ik speel het maar mee, ook al heb ik dit semester geen examens gehad voor informatica…
De NMBS is misschien dan wel een bedrijf dat het met de regelmaat van de klok verprutst, de personeelsleden zijn wel vriendelijke mensen hoor, en dan mag het ook wel eens gezegd worden.

Ik ben deze week naar zee vertrokken om samen met mijn lieve schat het einde van de examenperiode te vieren in alle rust en stilte. En hoe doe je dat beter dan letterlijk naar het andere kant van het land te vluchten? Juist ja. Ik zit nu ook op die trein richting Gent, en van daar reis ik verder met Jonathan naar Oostende. Ik had wel graag een leuke foto gedeeld, maar het weer was er niet naar. Kil en fris. Maar binnen gezeten en dicht tegen elkaar aangekropen. 💕

De afgelopen week heeft mij rust en een dikke update in m'n bachelorproef gegeven. Mijn slaapschema is ook volledig kapot. Maar dat ga ik deze nacht (27/01-28/01) terug inhalen.

'k Hoop dat de examens van m'n vrienden op de UHasselt goed zijn gegaan. Maar dat denk ik wel. 't Zijn slimme mensen, die komen er wel.

Ik heb die werkzaamheden wel wat laten aanslepen. Ik kan me dat nu wel "permitteren" omdat ik nu niet eenmaal Google ben, maar toch:

Duurt wel lang he, die "werkzaamheden"

Oké, dat heb ik wel verdiend. Sorry Bert.

En 't is nu zelfs nog altijd niet zoals ik het wil! Er zijn nog een hoop dingetjes op de achtergrond die ik anders wil hebben (en enkele strings die hun vertaling niet detecteren, maar ik ben nu echt te moe daarvoor)… Maar ach. Ik heb nu eventjes wat andere dingen aan mijn hoofd. M'n moeders laptop had de geest gegeven. Of dat dacht ik toch. Een partitie was kapot gegaan, maar door die opnieuw te benoemen werd die terug herkend, en nu bolt die al een week alsof er niets gebeurd is. Nu euh, ik ga morgen een nieuwe SSD voor dat ding bestellen, want die houdt het niet lang meer vol. En tegelijkertijd alle hardware in huis halen voor een RAID1-opstelling. Dan voel ik me toch wat geruster.

(Op dit moment reageert Joris dat m'n blog er goed uitziet. ONVERWACHT WTF? Maar toch heel aardig. Daar doe je het toch een beetje voor, niet? 😃)

Ik had nog wel iets willen aanpassen aan het Quotebook, maar dat ga ik eventjes vooruit schuiven, want ik ben daar ook zo goed in en ik moet me écht met de unief bezighouden.
Maar serieus, 'k was er een beetje van verschoten van hoeveel werk dat in m'n website kruipt. Als je bezig bent is het niks, maar ik heb daar zo aan zitten sleutelen totdat Jonathan me eventjes aan m'n verantwoordelijkheden moest herinneren, enkele dagen geleden. Dan moet je denken dat die blogpost al eventjes op voorhand geschreven was, vertalingen incluis.

Het overvalt me eventjes hoeveel werk dat ik eigenlijk ga hebben volgend semester. Ik heb het afgelopen semester wel enorm hard aan m'n bachelorproef gewerkt (en ik ben bang dat dat zich gaat vertalen in mijn score), maar ik heb dit semester een vak extra, op de UHasselt. Wel, eigenlijk twee, maar Meetkunde & Lineare algebra is eigenlijk gewoon Wiskunde voor Informatica 2 on steroids, dus ik kan volgend semester waarachtig multitasken, fantastisch!

Maar voor Artificiële Intelligentie zal ik hoogstwaarschijnlijk wél moeten pendelen, dus ik hoop maar dat ik m'n schema zo gepropt krijg dat ik me dat ook kan permitteren. Pfff… En dan heb ik ook nog werk, je weet wel, de betaalde soort.

En terwijl ik het schrijf meen ik nogal gelukkig te zijn dat ik het allemaal toch maar heb. Werk, mijn studies, makkelijk pendelen, liefde, … Ik ben niet in een positie om te klagen. Toch zeker de komende 30 dagen. M'n leven gaat voor de wind. Ik denk gewoon dat ik bang ben van de strijd die het onverbiddelijk zal vereisen de komende maanden. Geconfronteerd worden met je eigen wilskracht is leerrijk en angstaanjagend.

Allee… Deze middag maar m'n motivatiebrieven voor de bachelorproeven schrijven. Hopelijk is het niet nodig, en mag ik m'n eigen voorstel doen, maar zoals altijd, tijd brengt raad en resultaat.

Veel succes met jullie examens Joris, Maarten en Mannu!

[2018-01-29 Mon]–[2018-02-04 Sun]

Spoor 2: De IC-trein naar Antwerpen-Centraal van 18:08 heeft ongeveer 24 minuten vertraging.

En zo begon de nieuwe schoolweek in Bilzen, in de koude en kille winteravond. Voor de grap laat de NMBS dan nog een compleet lege reizigerstrein tegen topsnelheid door het station razen. Zeker niet even laten stoppen om ons nog mee te nemen hoor, want wij hadden totaal geen aansluiting in Hasselt die we moesten halen.

Uiteindelijk toch wat verder geraakt, en in Diest stapt m'n opa op, een gepensioneerde treinmachinist, hij heeft er dus decennia middenin gestaan. Na het relaas van mij en m'n oma (die al sinds Bilzen met me meereisde), zegt hij in zijn onsterfelijke woorden:

De spoorweg begint waar de logica eindigt.

~Jos Verboven, 29 januari 2018

En die uitspraak ga ik boven m'n bed inkaderen.

Bachelorproef en het oude ritme

Wat was deze week toch productief! Ik ben weer in m'n normale werkritme gestapt, ik heb m'n examenbaard bijgeschoren, ik eet weer wat gezonder, maar bovenal ben ik terug naarstig bezig aan mijn bachelorproef!

Op dit moment ben ik bezig met het uurrooster te implementeren, en da's moeilijker dan gedacht. Ik zit namelijk vast in wat HTML5 mij geeft, en ik heb geopteerd om tabellen te gebruiken, de properste oplossing.
Een probleem is echter dat mensen het gewoon zijn om uurroosters horizontaal (kolommen) op te delen in dagen, en verticaal in de uren (rijen). Zo heb ik het ook gedaan, maar in HTML moet je eerst rijen doen, en dan pas de kolommen. Dit is nogal tegenstrijdig als je het moet implementeren, in die mate dat ik niet denk dat ik het tegoei kan doen met de Django Template Language. Voorlopig kies ik er dan voor om een hack te gebruiken, en de tabel deels in een aparte achterliggende module op te stellen. Dat laat me toe om ook Python te gebruiken om daarmee te werken, en DTL is geen programmeertaal, dus het heeft gewoon te veel beperkingen om het tegoei te doen.

Fin soit, volgende week spreek ik af met de professor en zal ik vernemen of mijn voorstel definitief geaccepteerd wordt. En als dat positief uitslaat, dan denk ik dat de UHasselt een stapje dichter bij een verbetering van hun IT.

Lichtfeest

Deze week vond in Gent het Lichtfeest plaats. Een prachtig schouwspel met licht doorheen de hele stad! Jonathan en ik zijn hier en daar al eens gaan kijken. Zoals verwacht loopt het over van de toeristen, maar dat is niet zo erg, het blijft allemaal redelijk rustig.

Het vreemdste was misschien wel de maan die neergedaald was aan de Kalandeberg. Als je daar een foto van trekt, lijkt het net alsof het een foto is van een cursus fotobewerking: "Sleep de foto van de maan over de afbeelding van het gebouw, en sla het resultaat op." Serieus, kijk:

© Jonathan Driessen

Blog

Ik had laatst nog mijn blogpost eens nagelezen. Blijkbaar had ik daarin gezet dat ik een comment-systeem erbij zou steken. Oeps. Nu ja, ik ga het er nog altijd bijsteken hoor, dat zal wel binnen een halfuurtje volledig klaar zijn, de models zijn al geschreven en ik ga toch niks van identificatie vragen. Weet je wat… Bij m'n volgende blogpost steek ik het erbij. Dan zal het ook een échte blogpost zijn, in plaats van dit metading.

Vanavond kijk ik samen met Jonathan naar de Amerikaanse Superbowl. Voor de eerste keer in m'n leven. Blijkbaar is dat een jaarlijkse gewoonte ten huize Driessen. Yay!

En ga nu maar genieten van de laatste week vrijaf, want vanaf de twaalfde openen de Vlaamse universiteiten weer hun deuren!

[2018-02-05 Mon]–[2018-02-11 Sun]

De laatste week van de vakantie is nu ten einde gelopen. Maar er is toch weer een hoop gebeurd dat ik weer wil delen en vereeuwigen in tekstformaat. Misschien het plezantste was dat ik deze avond in de trein met een kapotte deur langs me zat, en ik voor iedereen die die deur wilde opendoen portier moest spelen. Maar ja, als ge in Leuven studeert dan is dat ook normaal dat ge niet kunt nadenken hè. =D

Bachelorproef

Natuurlijk eerst het belangrijkste: De bachelorproef!

De normale gang van zaken is dat men een reeks onderwerpen publiceert, waarna de studenten hun favorieten kunnen uitkiezen. Maar er is ook de mogelijkheid om zelf een voorstel in te dienen, en dat had ik ook gedaan.

Mijn idee was om direct een vervanging te programmeren en dat zou het dan zijn, maar mijn promotor heeft toch wel enkele punten aangehaald die mijn strategie nogal moeilijk uitvoerbaar maken.

Uiteindelijk is het plan een beetje aangepast om hieraan tegemoet te komen. Het nadeel is dat ik vaker naar de UHasselt zal moeten komen (en als dat conflicteert met de UGent, tja…). Het voordeel is dat mijn proef een stuk diepgaander en robuuster zal kunnen zijn. En ik zal m'n vrienden ook wel wat vaker kunnen zien, maar met AI zou dat toch wekelijks gebeuren. Punt is wel: Dit wordt het meest spannende semester in m'n hele leven.

Casino 777

MARIONA IS TERUG!

Eventjes voor context: Niels en ik deden vroeger vaak een rouletteavond, sinds dat de overheid kansspelwebsites heeft gelegaliseerd. 's Avonds wordt dit ook live gespeeld op Q2.
Er was dus altijd een duo dat de presentatie ervan verzorgde, Dennis en Mariona, omdat die samen zo hilarisch zijn dat die een humoristische sfeer geven terwijl wij chips inleggen op onze afgedrukte roulettetafel. Ze zagen wel constant over uw vrienden inschrijven en hun e-mailadressen overhandigen, zodat je le sweet sweet cash krijgt, maar zoals Jonathan van z'n professor kansrekening heeft gehoord: Gokspelen zijn de overheidsbelasting op domheid.
Mariona maakt ook de meest hilarische uitspraken, en daar wil ik er toch eentje van delen:

Mijn favo[riete] spreuk is: 'Pluk de dag voor je in een vaas eindigt'.

En dan zou je eerst denken dat dat diep is, maar kijk het maar eens als ze spelen, dan zul je pas eens iets zien. Het duo van de dag wordt op de website dagelijks gepubliceerd.

Na een tijdje was Mariona plots voor lange tijd verdwenen, en dus hebben we het gokken ook maar een beetje achterwege gelaten. Maar nu is ze terug! En nu kan ik ook eens samen met Jonathan het tegoei spelen. Hoera!

LAN

Ik ben deze week nog eens keer bij m'n vrienden samengekomen om nog eventjes te gamen. Het was een beetje vervelend geregeld, ik denk dat we het allemaal ons een beetje anders hadden ingebeeld. Soit, de volgende keer het maar een beetje beter proberen te doen, maar het was toch wel lekker fijn! Jammer dat Mannu niet kon afkomen. Misschien in het vervolg Maarten ook eens vragen? Ik heb hem ook al een tijd niet meer gezien, en volgens z'n Steamprofiel is hij toch niet vies van een potje gamen. ;)

M'n ma's computer

Ik denk dat ik hiervoor al eens had verteld dat m'n ma haar laptop naar de maan geholpen is door de incompetentie van Seagate? Oké, fijn dat iedereen nu weet waar het over gaat.

Ik ben er nu in geslaagd om dat ding terug te repareren met een kleine SSD voor nog geen €50.
Het grote probleem was echter m'n moeder, die erop stond dat ze Windows terug zou willen gebruiken. Ik wens even te benadrukken dat die nieuwe schijf ocharm 128GB groot was (dus al 20-40GB aan Windows), en de laptop draaide op een Intel Pentium. Nu moogt gij eens uitleggen dat Windows 10 daarop zetten gewoon vragen is voor problemen.

Uiteindelijk heb ik toch m'n wil doorgedreven, omdat ik altijd gelijk heb en deze keer is dat natuurlijk niet anders. =3
Maar in plaats van GNOME te installeren (door Jonathan liefkozend de "achterlijke tablet-DE" genoemd), heb ik eens geopteerd voor iets wat ik nog nooit gebruikt heb: Cinnamon!
't Is nog altijd GNOME onder de motorkap, maar het is een stukje meer "Windows-achtig", in de zin van dat er een soort van startmenu linksonder is, met een simpel bureaublad, en een klokje in de rechteronderhoek. Met een standaard softwarepakket van Firefox, een rekenmachine, je kent het wel.

Dit alles draait op een zachte, light weight Debian GNU/Linux-installatie van om en bij de 3GB.
Mensen die me wat beter kennen weten dat ik een fel voorvechter ben van vrije software, en het besturingssysteem is de basis van dat alles. Jammer genoeg is de wereld niet perfect en moet ik ook soms toegevingen doen, maar dan is 't nog altijd beter dan niets.

Ik heb daarom ook Microsoft Office op haar computer geïnstalleerd, en Sketchup Make voor de tuinarchitectuurplannen. Maar dat draait natuurlijk niet zomaar op GNU/Linux. Met een lekkere portie Wine heb ik dat toch allemaal mooi werkend gekregen.

Toen ik bezig was, ben ik doorgegaan tot het niet meer kon zonder zelf dagen te moeten scripten, en het resultaat mag er zijn: Het hele systeem ziet eruit als een goede oude Windows XP-computer, alsof je die net uit de winkel hebt meegenomen, maar met enkel nuttige software. Die twee zijn inderdaad mutually exclusive, en dan? Nog beter is dat dit besturingssysteem wél nog altijd ondersteund is, en het praktisch geen problemen heeft met virussen.

M'n ma vond het fantastisch, gewoon omdat het lijkt op Windows XP is ze volgens mij nu ook automatisch geneigd om haar ervaring daarmee op Debian GNU/Linux te gebruiken, en zal het ook wel een stuk minder intimiderend voelen. Ik zal in ieder geval een stuk minder te horen krijgen dat GNU/Linux te moeilijk is, en ze toch zo terugverlangt naar een traag kutsysteem.

En nu genoeg gezaag; Hieronder kun je zien hoe het eruitziet. Nostalgisch hè? Ik zie het maar als een hommage aan de beste versie van Windows. And on that bombshell, tijd om het weer af te sluiten. Tot volgende week!

[2018-02-12 Mon]–[2018-02-25 Sun]

De eerste week twee weken van het nieuwe semester zitten er weer op. Jongens wat is het druk geweest.
Vandaag is het een extra lange, ik heb namelijk 2 weken om te bespreken. Waarom?

Computers suck

Sommigen wat harder dan anderen, maar ze doen het allemaal wel.

Nu ietwat genuanceerder: Vorige week heb ik na lang tamelen toch nog een keer een systeemupdate doorgevoerd. Op zich ging dat goed, maar toen ik 2 dagen daarna wilde verbinden vanuit Gent, merkte ik op dat mijn SSH-verbinding direct werd afgesloten. Ik was dus effectief buitengesloten.

Op de koop toe merkte ik dat Git ook "kapot" was (ik weet nog altijd niet waarom), en omdat mijn website Git gebruikt om Gitar te laten werken, gaf die ook constant foutmeldingen. Als kers op de taart stond Django in debugmodus, wat absoluut NIET de bedoeling is. Ik heb m'n broer maar gevraagd om hem uit te schakelen van thuis uit.
De website heeft dus een halve week plat gelegen. Normaal zou ik zeggen dat ik alle fouten waar ik weet van heb eruit heb gehaald, maar mijn computer gewoon heropstarten was al meer dan genoeg, the Windows way. Als compensatie is deze weekly een stukje langer dan anders!

Backup

Maak een backup, nu. Nog geen backup? Stop dan met lezen en kom pas terug als je het gedaan hebt.

Nu ja, het gros van mijn lezers zullen er waarschijnlijk wel eentje hebben, maar ik zeg het maar voor de zekerheid. M'n ma was bijna al haar werk kwijtgeraakt een maand geleden. Natuurlijk geen backup. M'n broer heeft eens een externe harde schijf laten vallen. En door die te blijven gebruiken, ja…

Alhoewel ik er wel eentje heb, was het verre van goed gedaan: Mijn data stond verspreid over 2 externe harde schijven die al dik over hun gemiddelde houdbaarheidsdatum zaten, en ik moest alles manueel doen. En ik ben zo lui, na een tijd doe ik dat gewoon niet meer. En dat kan ik me écht niet permitteren.

Je zult natuurlijk wel geraden hebben waarom de vorige paragraaf in de verleden tijd geschreven is; ik heb mijn systeem een aardige hardware-upgrade gegeven.

De hardware

Ik heb geopteerd voor de WD Red-schijven, 2×4TB. Een investering van een kleine €250, maar da's voor mij een peulschil vergeleken met wat ik ervoor terugkrijg in veiligheidsgevoelens.
Natuurlijk heb ik dan ook mij wat gezellig bezig gehouden met de hardware installeren:

Gelukkig had ik nog wat SATA-kabeltjes op overschot. Dankzij de grote kast die ik gekocht had met het oog op latere uitbreidingen (zoals nu), ging dat lekker gemakkelijk om die schijven in te draaien. Goed gereedschap is een plezier om mee te werken.

Nu dat alles geïnstalleerd was, kon ik beginnen met het instellen van het automatiseringsproces. Ik had al op voorhand besloten om RAID1 te gaan gebruiken. Mijn OS en waar ik mee werk blijft op de SSD draaien, dus dat verklaart ineens mijn hardwarekeuze.

De software

Ik wilde het eerst vanop de BIOS proberen te laten werken. Een fout die ik niet snel opnieuw zal maken. Ik zou gebruik moeten maken van Intel Rapid Storage, dus het begon gewoon al krom, maar ik ben nog zo'n naïeve idioot dat ik Intel nog het voordeel van de twijfel wilde geven.

Hoera hoezee, ik kan Arch niet meer opstarten. Ik had voor de veiligheid m'n SSD al ontkoppeld vooraleer ik die FakeRAID inschakelde, maar ja, INTEL!

Ik heb daarna nog geprobeerd om het toch te laten werken (lees: Ik ben een naïeve idioot), maar tevergeefs. Na veel vijven en zessen was ik het kotsbeu, ik heb m'n BIOS weer naar ACHI omgezet, en het maar op de juiste manier gedaan: Met vrije software en met de Arch Wiki in m'n broekzak.

Een paar lijntjes commando's in de terminal en hij was al bezig met de arrays aan te maken.
Ik heb daarna nog wel wat moeten uitzoeken hoe ik bestanden op die RAID-partitie kon plaatsen. Na wat zoekwerk en het formatteren van het systeem, ben ik er uiteindelijk in geslaagd een RAID-blok op te stellen, volledig zoals ik het voorzien had.

De toekomst

Omdat ik lui ben, ben ik niet van plan om alles om de zoveel tijd manueel te gaan doen. In plaats daarvan ga ik een klein programma schrijven dat automatisch om de zoveel tijd veranderingen overschrijft. Als dat af is zal ik natuurlijk dat wel laten weten, maar het is goed mogelijk dat het gewoon een bash-script gaat zijn dat met rsync alles synchroniseert.

Op dit moment wordt er elke zondagnacht een update doorgevoerd. Het script maakt gebruik van rsync, nog zo'n programma dat Unix & Friends zo geweldig maakt. Ik gebruikte het al om automatisch schoolbestanden tussen m'n laptop en server uit te wisselen (zodat ik probleemloos kon schakelen tussen beide systemen), maar nu ook voor automatische backups.

Bepaalde mappen op mijn SSD worden nu wekelijks naar de backups gestuurd, en rsync regelt het verwijderen van dingen die ik niet nodig heb. Je kunt rsync zelfs gebruiken voor snapshots op te slaan, maar daar heb ik geen behoefte aan. Enkel de laatste versie interesseert mij.

Die mappen worden in het script elk weggeschreven naar de backupschijven. Ik hou een tekstbestand bij die de mappen linkt aan hun locatie op de backup. Het script leest deze uit, en voert dan de vereiste operaties uit. Zo blijft het voor mij een minimale moeite om de update geautomatiseerd te houden; ik hoef maar 1 lijntje van twee paths toevoegen en het programma is alweer in orde. Het programma wordt elke week door Cron opgestart, dus dat hoef ik ook al niet meer te doen.

Het programma zelf is geschreven in Clojure, en is te vinden op Gitar. Als je zelf wat voorbeelden wilt zien van wat met rsync mogelijk is; op ArchWiki staan er een hoop geweldige scripts.

Valentijnsdag

Euh ja natuurlijk moet ik dit toch wel eventjes vermelden! Afgelopen woensdag was het Valentijn, en belangrijk voor mij ons: de eerste Valentijnsdag mét iemand anders!

Jammer genoeg heb ik die dag 3 uren Meetkunde & Lineaire algebra gekregen, met nog een even lange portie van 3 uren Materiaalkunde & Technologie. En het klinkt misschien raar, maar ik heb nog nooit 6 uur op 1 dag hoorcollege gekregen. Dan nog op die kutklapstoelen die het scharnier onder het dijbeen hebben zitten… Als je met je rug tegen de rugleuning aanzit, plooit die stoel dus dicht terwijl je erop zit. Argh…

Maar die avond zijn we lekker sushi gaan eten! 🍣 🍣 🍣
Er is een heel leuk sushitentje in Gent, en normaal haat ik reclame, maar ik vind het toch dat het geweten mag worden. Ze hebben een eigen website, maar die werkt wel niet zonder JavaScript, en enkel over HTTP, sorry… Maar hey het draait om de sushi! En die was lekker. Jonathan, de foto alsjeblieft!

© 2018 Jonathan Driessen, CC-BY-SA 4.0

Alles ging goed, enfin… In de eerste vijf minuten dat we zaten, stootte Jonathan per ongeluk een klein vaasje met een roos over, dus 't tafelkleed nogal nat. Maar ja, die vaas was ook zo instabiel, 't was meer een vraag wie van ons tweeën het ging laten omvallen.

Ik ga die dag toch niet rap vergeten. Het smaakte fantastisch, de bediening was geweldig, en ik heb een avondje volledig voor mezelf en Jonathan kunnen hebben.

Kinepolis

Na een lange tijd ben ik nog eens een film gaan kijken in de bioscoop. 't Is nóg langer geleden dat ik dat in de Kinepolis ben gaan doen.

Snacks waren weliswaar even duur als wiet precies: een liter water en 750g snoep kostten ons net geen €20.

Vroeger hadden mensen wel eens geopperd dat met de komst van het internet de bioscoop een stille dood zou sterven. Denk het nog lang niet hoor. Na misschien zelfs een decennium heb ik weer een ticket gekregen met toegewezen plaatsen, jawel.

't Was Black Panther. Zonder iets te verklappen: Marvel trekt zich langer dan ooit tevoren af met hun introductielogo, 't is een goede film, en Marvel denkt nog altijd dat ik de namen ga onthouden van de mensen die aan de film gewerkt hebben als ze hun spoiler scenes na de credits laten zien.
…
Ja sorry, maar ik weet niet wat ik nog kan zeggen zonder delen te verklappen! En eerlijk gezegd zou dat nogal zonde zijn, want zoals ik al zei: 't was een goede film!

Pijn

Een beetje raar om dit in mijn weekly te zetten, maar ik heb deze week meer pijnstillers geslikt dan in m'n hele leven bij elkaar.

Jonathan was het weekend van 17/18 februari verkouden geworden, en was dus nog een beetje ziekjes maandag. Zou het ermee te maken hebben? Ik denk het niet…

Wat ik wel weet is dat ik dinsdagochtend (20 februari) opstond met een ondraagbare pijn in mijn onderrug. Mijn familie zal beamen dat het bij mij nogal erg moet zijn voordat ik klaag over fysieke pijn (als in serieus klagen).
Awel, met het opstaan probeerde ik mezelf wat los te werken, maar het ging gewoon niet. Ik had een hoorcollege van 08:30 tot 11:30 van Materiaalkunde, maar ik ben niet gegaan. De eerste keer in m'n leven dat ik niet naar een les ga in de unief omdat ik te veel pijn had.
Jonathan heeft me toen maar een pijnstiller gegeven, en de hele voormiddag gewoon… ja, platte rust, wat moet je anders doen? Ik ben dan rond de middag eruit gekomen, met zo'n ellendig gevoel in de lenden, je kent het wel. Hoofdpijn er nog bovenop gekregen, m'n lichaam had het precies efkens helemaal gehad met mij.
M'n lieve schat was ook nog een kersenpitkussentje gaan opwarmen, en dat hielp toch fel tegen de rugpijn. Beter dan de pijnstiller zelfs!

Dan heb ik nog maar een les in de namiddag meegepikt, maar bij het binnenkomen op de campus mijn hoofd gestoten tegen de deurpost. Misschien maar goed dat ik nog een pijnstiller had gepakt vooraleer te vertrekken.
In de namiddag op m'n kot dan nog maar wat gestudeerd. Tegen de avond was de pijn acceptabel geworden, en de volgende dag praktisch te negeren.

Dan de donderdag, onverklaarbare pijn op de rechterhelft van m'n hoofd, enkel bij het aanraken dan. Vervelender waren de regelmatige pijnsteken in m'n rechteroor. Allee, die avond weer een Nurofen geslikt.

Ik zal er niks aan overhouden, maar het viel me toch op dat mijn lichaam deze week geen goesting had om iets te verbijten. Ach ja.

Pandoc

Ja oké, toegegeven, 'k ben nogal fucking lui geweest, zo lui zelfs dat het niet in goede aarde was gevallen bij de rest van de informaticavrienden. Joris vond zelfs dat ik de titel van informaticus onwaardig was. Ik trek met dat ook zeer fel aan, zeker van iemand die een kernel panic op Ubuntu veroorzaakt.

Daarom om jullie gerust te stellen: Pandoc runt niet meer bij elke request: Vanaf nu worden er temporary files aangemaakt die de pagina pre-rendered opslaan, en om het wat technischer te maken: Ze worden pas om het uur ververst (als ze nog hetzelfde zijn natuurlijk). Dat lijkt me redelijk goed voor nu. 't Is wel niet het snelste cache-systeem, omdat er nog wat overhead is van het bestand zelf opvragen en uitlezen (dat heb je niet bij bv. RAM-cache), maar 't zal er tenminste voor zorgen dat Jorrit dit niet meer doet:

Mariona

Nog voordat ik afsluit voor deze week de afgelopen 2 weken, nog een klein Clojureprogrammaatje dat ik heb geschreven omdat ik crimineel lui ben:

Ik had de vorige keer verteld over hoe Mariona terug presenteert bij Casino 777, weet je nog? Awel, omdat je dat online kan zien wie er de komende nacht presenteert, en Niels en ik enkel geïnteresseerd zijn in de sessies met Mariona, heb ik een klein script geschreven dat controleert of Mariona geprogrammeerd staat, en in voorkomend geval een e-mail stuurt naar Niels, zodat die dat kan opnemen. Een beetje spijtig van de incompetentie van Telenet, anders kon ik de digibox rechtstreeks aanspreken, maar 't is beter dan niets. Het script is te vinden in https://maartenv.be/gitar/fun/master/mariona.clj, als je het eens wilt bekijken.

En nu terug aan de arbeid. Misschien dat ik volgende week wel iets schrijf over onze gaming night.

[2018-02-26 Mon]–[2018-03-04 Sun]

Liefste weekly:

Deze week was KUT.

Wat volgt is, in tegenstelling tot andere weken, een beschrijving van een haast compleet fatale rotweek. Als je half depressief bent, wacht dan eventjes om verder te lezen. Maar moest je goesting hebben in een lekkere portie schadenfreude, dan is deze week écht iets voor jou. Jij sadist.

Wat niet stom was

En dat is het gamen aan het begin van deze week. 't Was eindelijk gelukt om Alien Swarm speelklaar te krijgen op mijn laptop.

En dat vond ik wel fijn. Ondertussen ben ik te weten gekomen dat we de campagne waar we aan begonnen waren niet gaan afmaken, maar dat we volgende week Left 4 Dead gaan spelen. Zien of ik nog een sleutel op de Humble Bundle kan vinden, want het was het beste moment van de week. =3

Nog 1 ding: Jonathan en ik zijn nu "officieel" een jaar samen, sinds 28 februari! Yay!

En dan nu alles wat stom was! Niet yay!

Dikke vette verkoudheid

Ik ben niet vaak ziek. Maar ik heb afgelopen dinsdagavond mij slecht gevoeld, op een manier zoals ik me al enkele jaren niet meer slecht gevoeld had.

De laatste keer dat ik me zo ellendig voelde, was toen ik een griep aan het oplopen was, dus ik vreesde al direct voor het ergste: Een week platte rust, talloze colleges moeten missen, …

Ik ben die avond bibberend in bed gekropen, en de volgende ochtend met stramme spieren en een slecht gevoel uit bed gekomen. Maar ik voelde wel dat als het griep was geweest, het véél erger moest voelen. Ik was spijtig genoeg te zwak om naar de les te gaan, en heb dus een ziektedag ingelast. Op de drukste dag van de week; 6 lesuren gemist door een zware verkoudheid.

De dag daarna was de pijn makkelijk te tolereren, en was het meer het vervelend snotteren en verstopte neus dan iets anders. Maar ik heb weer wat in te halen. Fuck deze week.

Mijn kot is te koud

Het is gewoon te koud. De twee chauffages op m'n kot zijn volgens mij door m'n kotbaas expres op een laag pitje gezet zodat ie niet te veel hoeft te betalen (het eigen verbruik zit bij mij namelijk in de prijs van m'n kot inbegrepen). Ik heb daar gewoon niet kunnen studeren.
Dat frustreert mij echt! Ik ben donderdag toch nog terecht gekund in de Krook (stadsbibliotheek van Gent), en ik denk dat ik dat ga blijven doen vanaf nu. Het is daar een normale temperatuur (ik kan nog steeds niet geloven dat dat de voornaamste reden is dat ik in een bib ga studeren, ben ik dakloos of zo), maar d'er hangt ook een soort "aura" die studeren promoot. Zien studeren doet studeren, lijkt het voor mij.

Alleen wil ik op mijn kot dat doen, en kan ik dat niet omdat zelfs twee chauffages nog geen godverdomse 40m³ kunnen opwarmen. Fuck deze week.

Te veel studeren

Niet dat de richting te veel op m'n nek gooit, maar ik heb van Jonathan te horen gekregen dat ik niet goed afbaken wanneer ik studeer, en wanneer ik mij ontspan. Ik merk dat ook wel: Ik zit nog vaak een uur na het studeren te dubben over wat ik nog moet doen. Da's praktisch een uur van m'n dag verloren. (Ik merk op dit moment op dat ik elk uur uit elke dag ben aan 't persen omdat ik er anders gewoon niet geraak. God waar zijn we mee bezig.)

Ik heb nu dan besloten om na acht uur 's avonds gewoon lekker geen fuck te doen en enkel te doen waar ik zin in heb. Komt ook mooi uit met de gaming gatherings die normaal om 9 uur beginnen.

Practicum

Eerste practicum dit semester. Samen gezet bij 2 andere studenten, puur door willekeur bepaald. Ik ken ze niet, lekker moeilijk zo zonder een woord te zeggen langs elkaar moeten zitten, begeleiders die "Is dit correct?" nog niet verstaan omdat ze uit Oost-Europa komen, … Fuck deze week.

Nacht van de alumni

Ik zou het GEWELDIG vinden om hier een stel foto's te delen over hoe tof de nacht van de alumni wel niet is geweest deze week, foto's met Bert en oud-leerkrachten en van die fijne pret, en met wie ik allemaal heb bijgekletst, jaja, dat zou ik nu fijn vinden.

MAAR JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

Echt, de hele week ijskoud geweest, al een volle maand geen vlokje sneeuw, en wanneer sneeuwt het? JA HOOR VRIJDAGAVOND. Alles ondergesneeuwd, en natuurlijk was het niet meer verantwoord om dan nog 's nachts heen en terug naar Hasselt te rijden. Ik keek er echt naar uit en 't is allemaal lekker in het water in de kutsneeuw terecht gekomen. De volgende dag dikke zon en zondagavond 8°C, alsof de duivel zich ermee gemoeid had. Fuck deze week.

Laptop met rook

Jonathans laptop heeft al een tijdje problemen met de kabel, je moet die in één of andere vorm draaien en duwen vooraleer die ook laadt. Deze week was het gezellig prijs.
Hij zit Dota te spelen, met de kabel in, maar ja, niet aan het opladen. Valt dat ding natuurlijk mid game uit. Daarop geprobeerd om die toch daar in te steken zodat ie werkt, in uit in uit… En wat volgt? Een kleine vonk, en een gezellige verbrandingslucht waarvan je weet dat het niet goed is.

Allee, laptop kapot. Deze week maar een vervanglaptop van thuis meegenomen. Nu nog afwachten wanneer Lenovo over de brug komt met een gerepareerd exemplaar. Fuck deze week.

Dit weekend

Moest bij een psychiater langs gaan. Om 07:45, had m'n ma gepland. Maakt me wakker om 07:30. Ik moest naar Kortessem. Afspraak gemist. Moest om 12:00 teruggaan. Terug naar Bilzen. Gegeten en eventjes bij Jonathan gekropen. Overslapen. Te laat op afspraak. Nog net m'n documenten ingevuld. Stress tot en met. Fuck deze week.

Nu

Wel ik zit op de studententrein en '''Deze trein bestaat uit drie rijtuigen in plaats van zes.'''. Iedereen lekker op elkaar alsof we in India zijn. Fuck deze week.

Tja… Sorry. 'k Probeer hier elke week iets tofs neer te tikken maar het gaat gewoon echt niet, het was té slecht. Ik zal hier volgende week wel iets positievers kunnen neerschrijven. Tot dan wens ik u een betere week dan de mijne, moeilijk kan dat niet zijn.

[2018-03-05 Mon]–[2018-03-11 Sun]

Jezus, is het al de elfde? De tijd gaat toch snel…

De afgelopen week is al een stuk beter verlopen dan de vorige. Niet dat dat moeilijk was om beter te zijn; 't is een beetje zoals zeggen dat ge een beter besturingssysteem hebt gemaakt dan macOS.

Maar enfin… Een beetje neutraal over de treinen: Afgelopen donderdag was ik de enige in de hele trein, de enige! 'k Heb nog tof kunnen converseren met de treinbegeleider.

Alhoewel ik die dag toch had gehoopt met wat meer mensen dan enkel Jorrit te kunnen praten. Niet dat ik Jorrit niet moet hebben hè! Maar 's maandags was ook enkel Maarten op de campus. 'k Wil maar zeggen; dan zijt ge al twee volle dagen op de campus en dan loop ik nog de helft van m'n vrienden mis. 't Moest natuurlijk weer lukken hè. =)

Maar goed, ik heb toch wat nuttige (en eerlijk gezegd ook schokkende) informatie over het reilen en zeilen bij de UHasselt kunnen verzamelen. Nu denk ik er net aan dat ik nog een rapport moet schrijven van m'n laatste bijeenkomsten, whoops.

Cities Skylines

Oh sweet merciful Jesús Hernandez.

Kijk, eum, ik speel dat spel graag. Maar ik heb ook enkel GNU/Linux op m'n computer en ik ga écht geen kak op m'n harde schijf uitsmeren om enkel games te kunnen spelen. En games en GNU/Linux gaan niet goed samen.

Ik heb het afgelopen halfjaar keer op keer geprobeerd om het op m'n computer te installeren, maar er was altijd wel iets. Vooral grafisch bugde het spel enorm.

Ik heb ondertussen al vrede genomen dat elke game wel ergens een grafische bug heeft, ik neem het erbij. Maar deze kon ik lange tijd gewoon niet werkend krijgen.

Ik had dan nog €50 op Slack aangeboden voor de "gouden tip" die het spel werkend zou krijgen. Dat aanbod is ondertussen verlopen, want ik heb het eindelijk zelf werkend gekregen. (Ja dat was een serieus bod.)

Dus dat hoort ook bij de goede dingen die deze week opmerkelijk beter maakten dan de vorige!

…

Vreemd… Ik kan me niet veel anders bedenken dan wat ik net heb opgeschreven. Over het algemeen was het een fijne week, maar er is niet zoveel gebeurd waarvan ik iets heb van: "Ja, dit vind ik wel het herinneren waard." Misschien nog die Brusselaar die me 's donderdagavonds in het Frans vroeg of de trein die net vertrokken was naar Luik ging? Pff… Het was ook een week waarin veel mensen zich af hebben getrokken op blockchains in het nieuws, zelfs de VRT is ervoor gevallen, normaal toch wel een nieuwsdienst waar het journalistiek werk toch van iets hogere kwaliteit is dan die van Tweakers.

Om het goed te maken voor deze korte weekly gooi ik er nog een kleine shitpost bij! Geraak er maar niet aan gewend, 't is en blijft een weekboek hoor. ;)

Korte shitpost

Wat kunnen we eens aanpakken… Ik herinner me ergens een prachtartikel van een idioot die meent dat mensen HTTPS opdringen middels een stel stropopredeneringen zijn roeping is in het leven, ook al adverteert die in datzelfde artikel voor een webserver die via root gedraaid moet worden, maar da's te gemakkelijk.

Weet je, ik ben deze week toch al begonnen met een toepasselijke grap objectieve waarheid over macOS…

Deze week kakken we op Apple! Het bedrijf met het meest ordinaire stuk fruit als bedrijfsnaam en -logo, maar toch dachten dat "Think different" een toepasselijke slogan was voor hen.

Ik moet direct denken aan een interessante bug die toeliet om in te loggen op hun besturingssystemen met een leeg wachtwoord voor root. Dit paste natuurlijk volledig in de filosofie van een bedrijf dat zo two-faced is, dat ze graag publiekelijk stoeffen over hoe ze de FBI niet wilden helpen met het ontgrendelen van een van hun pruts-GSM's (van een terrorist die al dood was, want de doden hebben ook zo'n nood aan privacy), maar het blijkbaar niet nodig achtte hun klanten in te lichten dat ze meededen aan het PRISM-project van de NSA.

De vraag die veel mensen zich stelde was: Hoe kon dit gebeuren? Deze vraag kan natuurlijk triviaal beantwoord worden met de term "Incompetentie".

De vraag die een stuk minder mensen zich stelden, is: Hoe kunnen we dit in de toekomst voorkomen? We zouden natuurlijk de antwoorden van Pseudo Hacker News kunnen bekijken, maar die zijn te druk bezig met doodsprentjes van Steve Vacatures uit te wisselen.

Mijn knee jerk answer zou zijn om gewoon Apple af te zweren. Maar dat lijkt nogal straf; omwille van een bug een bedrijf te mijden.

Maar doe het toch maar.

Want als een bedrijf met genoeg geld om de wereldhonger 2 keer op te lossen, nog te mottig is om een test in te bouwen in hun build system om te kijken of inloggen met een leeg wachtwoord in root al dan niet mogelijk is, dan verdient ge gewoon een straf. Bij gebrek aan een wettelijk kader is je iShit op de grond in stukken slaan de meest effectieve oplossing voor misdaden tegen de cursus "Programmeren voor de 1ste graad secundair onderwijs en toekomstige Applemedewerkers".

—

De volgende keer doe ik Amazon of zo wel. Of ik maak wat leuke dingen mee volgende week. Allee, genoeg afgelachen, ga nu maar slapen.

[2018-03-12 Mon]–[2018-03-19 Mon]

Ik reken er deze week maandag 19 maart erbij. Ik heb het eergisteren niet gepost en 't is de eerste dag in anderhalve maand dat ik weer naar het werk kan gaan.

Dus ik zal daar dan maar mee beginnen zeker? Ik heb het werken nogal gemist. Enfin ja, daarmee bedoel ik natuurlijk dat soort werk dat centjes oplevert.

Ik heb vandaag de privélaptop van m'n werkgever wat verder gebruiksklaar gemaakt; dat hield vooral in: spelletjes installeren. Maar omdat ik daar nu GNU/Linux op heb gezet heb ik me moeten "beperken" tot wat de vrijesoftwaregemeenschap aanbiedt. En dat viel nog mee; Tuxkart en 0 A.D. kent iedereen wel. Desnoods kan ik later nog altijd met Wine wat extra's proberen, maar dit volstaat wel.

Nu dat de e-mailservers daar op orde zijn en alle filters correct werken, heb ik nu de opdracht gekregen om aan een nieuwe website te beginnen. Met de huidige stand van zaken is het hoogstwaarschijnlijk dat ik die in Haskell ga schrijven, maar 't blijft onder voorbehoud.

Bussen

Vandaag eens niet klagen over de treinen! Wel over De Lijn.
Vandaag was de eerste keer dat ik vanuit Tienen met een bus naar Geetbets moest gaan. En ik moest afstappen aan halte Garage Van Mullen. Simpel genoeg, ware het niet dat in het dorpje net voor Geetbets er een halte is met een identieke naam.
Ik voelde wel ergens dat het niet kon kloppen maar ik ben toch maar afgestapt omdat ja, wat moet ik denken? Allee… in the middle of fucking nowhere, heb ik nog een klein halfuur de longen uit m'n lijf gelopen om toch niet al te laat op het werk te verschijnen. Ik heb als compensatie lekker de Belgische lintbebouwing kunnen aanschouwen, en ontdekt dat Geetbets een probleem heeft met straatnamen vinden; elke straat is de Glabbeekstraat.

NPGE's

Ook waarom ik vandaag erbij pak: Het waren deze voormiddag de prestigieuze Niet-PeriodeGebonden Evaluaties! Ter verfrissing: Dit zijn de Hunger Games van de opleiding Burgerlijk Ingenieur op de UGent; normaliter wordt je als student slechts 1 keer per semester geconfronteerd met je onkunde (examens), maar met de NPGE's tracht de faculteit de zelfmoordpercentages binnen onze opleiding te verdrievoudigen. Waarschijnlijk om enkel de crème de la crème te laten afstuderen of zo. De mijne zijn wederom flagrant gebuisd.

Maar niet getreurd; verslagenheid is een prutsgevoel en er komt niets goeds uit voort. Zeker iets wat me bij mezelf is opgevallen ga ik inzetten om mijn studiemethode te verbeteren:

Cursus efficiënt studeren

Ik ben die cursus gaan bijwonen, en dat was volgens mij 2 weken geleden? Heb ik dat al verteld? Ik denk het niet. 'k Zal het er maar bijgooien hier.

Enfin, alhoewel ik er eerlijk gezegd wel meer van had verwacht, heb ik er toch één onderwerp uit onthouden wat mij wel vooruit helpt, en da's de volgende stelling:

Studeer niet voor de examens, maar studeer om het te begrijpen

Als ik het zo schrijf, heb ik ook iets van: "Ja duh, dat is studeren voor de examens!" Maar het gaat net iets verder dan een ietwat triviale stelling.

Ik merk bij mezelf dat ik fel de neiging heb om alles te willen begrijpen. Daar vind ik niks mis mee, maar dat wordt wel een probleem als je voor examens gaat studeren. Ik begin altijd met goede moed, verdeel alle te leren hoofdstukken over mijn beschikbare dagen, maar ik faal elke keer daarin.

Bij wiskunde valt dit het felste op: Ik wil met de oefeningen beginnen, maar een simpele juist/fout-vraag zoals: "De som van het spoor van een toegevoegde antihermitische matrix is nooit gelijk aan 0" veroorzaakt direct een faalgevoel. De opdracht is simpel, als je de genoemde begrippen begrijpt.

Daar zit dan het verschil tussen studeren voor examens en studeren om te begrijpen. Ik heb nu een lijst opgesteld waarin ik élk begrip dat ik niet tegoei begrijp noteer. Mijn doel is dan om doorheen het jaar die begrippen één voor één af te handelen, en enkel te focussen op dat onderwerp. Mijn redenering is dan: Als ik die onderwerpen beheers, al is het maar de helft, dan sta ik een stuk verder dan dat ik bij de blok zeg van: "Oké, en nu ga ik alles herhalen!"

Want tijdens de blok wil je altijd alles herhaald hebben. Maar als m'n kennis van zulke begrippen mij op dat moment intimideert, dan geraak ik moedeloos vooraleer ik begin; ik begin te stressen omdat ik niet weet wat het belangrijkste is om te weten, ik begin meer te skimmen dan te leren, en omdat ik op het einde van de dag niets concreets heb gedaan is de dag verloren. Een vicieuze cirkel.

Bijeenkomst ASS-patiënten

Ik ben verleden maandag (de twaalfde dus) naar een bijeenkomst voor ASS-patiënten gegaan. (Autisme SpectrumStoornis)

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik er niet veel aan heb gehad, maar ik heb wel eens kunnen zien welke "verdedigingsmechanismen" andere mensen met ASS hebben ontwikkeld. Lees: Dat zijn strikte sociale "protocollen" die ze volgen als ze in een nieuwe sociale situatie gedropt worden.
Zo was er eentje die direct bij iedereen zichzelf joviaal voorstelde, inclusief zijn studierichting, en direct daarop vroeg wat de andere studeerde, mezelf incluis. Daarna viel het nogal dicht.
Een meisje had dan ondervonden dat seksistische grappen haar "ijsbrekers" waren. (Er waren beduidend meer mannen dan vrouwen komen opdagen dus dat bood wat kansen).

Maar dat terzijde: Sommigen vertelden dat sommige professoren hun bijzondere faciliteiten nogal met de voeten traden, en dan vooral bij de studenten van Rechten. Met excuses zoals, citaat: "Op het werk later gaan ze daar ook geen rekening mee houden, dus waarom zouden we dat hier wel doen?" Nog een andere: "Maar wat doet ge eigenlijk [op de universiteit] als ge toch al die dingen nodig hebt?"

Ik vermoed niet dat die mensen reden hadden om te liegen. 'k Heb het zelf nooit ondervonden, maar ik heb toch wel opgemerkt dat dit neerkwam op regelrechte discriminatie (niet dat ik dat standpunt nog moest verdedigen in de groep).

Tja… Tot zover de bijeenkomst grotendeels. Terwijl ik die avond op de bus stond te wachten (in de louche buurt die de Overpoort is) vroeg iemand of hij m'n GSM kon lenen om z'n vriend te bellen om hem te komen halen. 't Was wel een slechte leugenaar, dat hoorde ge wel aan z'n stem. Maar 'k heb m'n GSM toch gegeven, ik kan er ook wel eens naast zitten.
Dat was dus niet het geval; 't was "voor een onderzoek om te zien of mensen hun GSM durven afstaan". Allee, tof.

Trivia

• Jonathan was z'n portefeuille kwijtgeraakt. Laten liggen op een tafeltje in de campus. Maar na een tijdje toch kunnen gaan ophalen op het secretariaat, een eerlijke vinder had die al binnengebracht.
• Voor de verandering ben ik dit weekend in Gent gebleven. Proberen wat bijgewerkt te geraken. En een lekker slaaptekort opgelopen. Alleen slapen is echt moeilijk geworden…
• Proficiat aan Joris, Mannu en Maarten met hun 30ste plaats op de Vlaamse Programmeerwedstrijd! Nu duimen dat de volgende editie in Gent is. =3
• Gisterenavond zijn Jonathan en ik lekker uit eten gegaan in de beste sushitent van Gent. En omdat het rijmt, weet je dat het waar is.

Hier hou ik het bij voor de voorbije week. Misschien dat ik volgende week weer eens oversla; het is deze vrijdag Dies Natalis op de UGent en ik ga misschien niet veel te vertellen hebben. Maar wie weet, misschien programmeer ik wel iets tofs? =3

[2018-03-20 Tue]–[2018-04-02 Sun]

Vandaag, 2 april, is het Wereld Autismedag. Met dit triviapuntje begin ik deze weekly die weer een week extra op zich heeft laten wachten.

Waar ik komende week aan werk

Ik had eerlijk gezegd gehoopt om het nu al te kunnen presenteren, maar ik ben jammer genoeg niet aan het merendeel van mijn werk geraakt, met de gebruikelijke schuldigen; universiteit en slecht slapen. Nu het paasvakantie is ga ik er toch werk van maken. Dit zijn de veranderingen die je tegen volgende week mag verwachten:

Een nieuwe blogpost

Eindelijk nog eens eentje. Ik heb hem al geschreven maar moet de vertalingen nog doen.

Aanpassingen aan code Blog

Er zit wat vuiligheid in mijn code, overblijfsel van eerdere fouten. Ik ga die er deze week uitwerken, maar daar ga je niks van merken, behalve dan de aanpassingen in de repo, maar wie kijkt daar nu naar…

RSS

Jorrit moest me hier nog aan herinneren, ik schaam mezelf. Maar goed, vanaf volgende week kun je dus abonneren op mijn website, op een manier die niet al te hard zuigt ('t Is nog altijd XML hè).

Comments

Oh ja, mijn eigen Twitter, maar dan zonder neonazi's en beter beleid. En zonder JavaScript. En met een degelijk authenticatiesysteem. Eigenlijk is het allesbehalve Twitter nu ik het zo lees.

Normaal doe ik dat niet zo veel, zo van dat "Binnenkort in de bioscoop"-gedoe, maar misschien dat dit mij ook helpt om er zelf wat druk op te zetten. Maar ik zal jullie niet teleurstellen!

Clojure

Ik heb me de laatste weken regelmatig bezig gehouden met Clojure. 't Was een, eum… ervaring. Ik heb veel geleerd, veel meer gevloekt, en na een nacht gewoon de brui eraan gegeven. Misschien maar goed dat ik geen Informatica meer ga studeren.

Moest het afgeraken tegen volgende week, dan zal ik dat wel laten weten, maar reken er maar niet op. Er zit nog een gigantische bug in wat betreft een recursieve functie (wat sowieso al onheilspellend is met (recur) ), en ik weet niet of ik daar tijd voor ga hebben. Ik moet nog eens dringend wat aan m'n bachelorproef schrijven.

Minecraft

Na een lange hiatus nog eens meegedaan aan de game-avond. Na een beetje gepruts met de launcher en premiumaccounts heb ik toch makkelijk kunnen meedoen, en da's een verbetering factor duizend over Alien Swarm.

Ik heb daar kennis mogen maken met Joris, Mannu en Belbs in rechthoekig formaat, en Joris' hond die ik tot blikvoer herleid heb omdat die me aanviel.

Blijkbaar moest ik beginnen mijnen in lange grachten onder de grond? Met een pikhouweel stenen uitkrabben op zoek naar betere stenen, robijnen en smaragden, goud en saffieren, wacht… Nee da's Spyro. Minecraft heeft ook redstone, vreemd genoeg het enige geleidende materiaal in het spel, maar wie ben ik om te oordelen.

Met de overkapping besluit ik om mijn ons toekomstig huis te bouwen boven de grond. Ik noem het in m'n gedachten constant "de boomhut" maar het is in steen uitgehouwen… Het is in Minecraft wel nogal moeilijk om ondersteboven te bouwen, maar ik laat me daardoor niet afschrikken want ik studeer Burgerlijk Ingenieur en dat alleen maakt op zich van mij al Elon Musk. Hoezee, m'n nek is weer een beetje dikker!

Wat jammer dat het geen creative mode was! Ik keek ernaar uit om een metrosysteem uit te bouwen tussen alle huisjes, volledig in de stijl van London Underground op haltes als Canary Wharf en Westminster. Maar dat zal wel voor een andere keer zijn zeker.

Voor wat het waard was, was het ook m'n eerste keer met Minecraft. 'k Heb er nooit echt de appeal van gezien, en in mijn ogen moet het hard de duimen leggen voor games zoals Factorio, die het minen niet oneindig laten aanslepen. Maar 't is wel fijn om met vrienden samen te spelen. 'k Heb toch een douche in m'n toekomstige boomhut gestoken, en een… tafel… en stoelen. Of nee, dat was Joris. Ik meen me te herinneren dat ik nog taart heb staan laten beschimmelen. Ach ja.

Uitstelgedrag

Ik ben naar een cursus hiervoor gegaan! Twee uurtjes aan een grote tafel praten over hoe zielig dat we wel niet zijn. En ja, als je het uitspreekt is het ook best wel zielig; je aan je bureau zetten, en toch maar eventjes naar Deredactie gaan omdat wel, zóveel ben ik nog niet op 't internet geweest. Dan na een uur… Eh, nog maar 2 uur, min een halfuur om erin te komen, min een kwartier om me klaar te maken op het einde. Dag is toch al verprutst. Ach ja… Yay, YouTube!

Met dat ik het zeg moet de rest goed lachen, natuurlijk omdat ze allemaal weten dat ze het zelf ook doen. Veel ervan komt neer op die cursus van efficiënt studeren, dus veel ga ik er hier niet meer over schrijven.

Materiaalkunde

Deze week was het weer tijd voor een meetopstelling. En deze keer op het Technologiepark in Zwijnaarde!

Of ja… Dat was toch hoe het zou moeten gaan. Ik ben afgezakt naar dat fameuze Technologiepark, en ik moet zeggen dat het best wel tof aanvoelt. Het is een beetje zoals het Wetenschapspark op de UHasselt, alleen een tikkeltje groter en met een wolkenkrabber met zonnepanelen op elke verdieping.

Op zo'n plekken voel ik me helemaal thuis. Ik had datzelfde gevoel toen ik voor Software Engineering wekelijks in het EDM doorbracht; een gebouw helemaal gewijd aan jouw onderzoeksdomein. Op het EDM was dat informatica, hier is dat chemische technologie en materiaalkunde, maar het gevoel blijft hetzelfde. Als ik vijf kamers verwijderd van een elektronenmicroscoop mag gaan zitten kom ik straks helemaal klaar.

Ik moest op gebouw 914 zijn. Ik ga binnen, en iedereen staat er weer met z'n GSM uit, niemand zei iets, doodse stilte.
Ergens snap ik het wel, maar desondanks voelt het onprettig aan. Ik kijk wat rond en lees al die affiches voor lezingen en academische advertenties die op de prikborden hangen. Ik vraag me af waar al die liefde voor Engels vandaan komt; ik ben geen grote fan van die taal, en de recente evolutie van universiteiten om al hun diverse talen uit het raam te gooien voor de vieze eenheidsworst die Engels is, … Kijk, ik snap dat het handig is dat alles in dezelfde taal zou zijn, en voor software ga ik volledig akkoord dat een simpele taal zoals Engels de standaard moet zijn, puur door de aard van het vakgebied. Maar van een universiteit verwacht ik toch wel dat ze op z'n minst een voorkeur geven aan een officiële landstaal. Ik vind Nederlands en Frans toffe talen, en ik zou écht vakken in het Frans volgen, maar ik ben Engels echt zo spuugzat in m'n cursusboeken, en dan vooral al die Amerikaanse invloeden op ons continent.

Eventjes afgedwaald, sorry. Gebouw 914. Met m'n labojas en veiligheidsbril in m'n rugzak worden we na een tijd doorgestuurd naar een kamer waarin we een klein hoorcollege gaan volgen. In de gangen valt me op hoe fel het op een ziekenhuis lijkt; brede slagdeuren, dure apparatuur overal, …

Tijdens de presentatie krijg ik een klein compliment van de professor omdat ik op de vraag van welke kostbare metalen in katalysatoren gebruikt worden, correct palladium antwoord. Een halfuur later antwoord ik dan "koolstof", wat best wel achterlijk was. Maar wie niet waagt, niet wint zeker?

Dan is het eindelijk tijd voor de meetopstellingen! Mijn veiligheidsschoenen had ik op kot al aangedaan, nu ook m'n labojas en bril.

En dan… Krijgen we een papier. Met meetresultaten.

Godverdomme.

In plaats van zelf eventjes iets te mogen doen, krijgen we een presentatie (op een laptopscherm nota bene), en hebben ze de proef al voor ons gedaan.
Ik snap wel dat dat moeilijk is voor 20 man tegelijk in te plannen, maar mochten we nog niet op z'n minst toekijken? Alles zag er supercool en leuk uit en ik heb nog niet eens iets aangeraakt.

Tweede proef, oooooooooh, de machine is kapot! Geen plezier met stikstof voor mij, ik krijg WEER EEN PAPIER MET MEETRESULTATEN.

In brak Portugees-Engels (Erasmusdoctorandus) krijgen we een uitleg over wat er zou gebeuren, met aanwijzingen op diagrammen die aan de muur ingelijst hangen (IN HET ENGELS REEEEEEEEE). Het kan me al niet meer bommen. Ik had dit ook kunnen lezen en dan had ik niet tot Zwijnaarde moeten komen. Maar allee, ik mocht een vat aanraken (en niet meer dan dat) om te voelen dat het koud was. Ik piste in m'n broek van opwinding.

Als afronding mogen moeten we ons laatste uur de meetresultaten in de computer ingeven, en formules (die ons natuurlijk gegeven worden) in Excel steken. (net zoals de UHasselt heeft de UGent nog niet van het mystieke .txt -bestand gehoord, en converteren we 2 afgedrukte PDF's terug naar een computerbestand.) En wat ik toen hoorde van mijn teamgenoten (groep van 5, mezelf incluis), tartte alle verbeelding:

Eum… Weet iemand van ons hoe die met Excel moet werken?

…

Het merendeel van deze mensen zijn ASO-studenten Wetenschappen of andere richtingen met minstens 6 uur wiskunde. Maar Excel was écht te hoog gegrepen voor hen. Simpele dingen zoals een kolom sommeren, een machtsverheffing, ze hadden er letterlijk moeite mee. Ik ben bloedserieus.
Ik heb altijd geopperd dat de lesjes Informatica in het secundair gerust wat moeilijker mochten worden (2-uursvak met een portie "hoe onderhoud ik een computer voor dummies" op z'n minst), maar wauw… Zijn dit de burgerlijk ingenieurs van morgen? Mensen die al geïntimideerd raken bij het zien van een van 's werelds meest gebruikte programma's?
Zelfs de leuke dingen aan Excel zoals grafiekjes en taartdiagrammen maken, geen van hen wist hoe het moest. Misschien is een bekwaamheidsattest voor computergebruik nog geen slecht idee. Iets dat je moet voorleggen bij het aanschaffen van een computer, dat enkel gediplomeerde informatici mogen uitreiken, en jongens wat zal de lat hoog liggen. Radicalisme klonk nog nooit zo mooi in m'n oren.

Soit, de rest van de dag verloopt zonder meer verassingen. Ik schreef de formules uit, the works, you know… En dan was het 5 uur.

Mmmmm… Ik had toch echt wel meer verwacht van het vak Materiaalkunde & Technologie, maar tot nu toe is het grotendeels een hoop koude kak geweest. De professor praat 3 uur aan een stuk door over onderwerpen die ik in zelfstudie op anderhalf uur instudeer. Da's trouwens ook wat ik bij de hoorcolleges ben beginnen doen, en dan daarna de oefeningen. Spaar ik lekker veel tijd mee uit.
Verleden dinsdag heeft hij 3 uur gepraat over hoe we een computerprogramma moeten gebruiken. 3 UUR! Wat moet ik dan doen; aantekeningen maken over hoe ik op "calculate density" moet drukken om dichtheidsbepalingen uit te voeren?
Op de UHasselt gaven ze voor zulke dingen gewoon een PDF op BloatBoard en dat werd dan als zelfstudie beschouwd. Op de UGent rekenen ze dat blijkbaar aan als studiebelastingsuren of zo.
Daarbij komt dan dat de meetopstellingen vaak gewoon geen meetopstellingen zijn. We worden wel gevraagd om veiligheidsschoenen, -bril en een labojas te kopen, maar dat zijn nogal vervelende kosten als de enige reden waarvoor ik ze moet aandoen is om papieren in m'n handen te mogen krijgen.

Nu ja, 'k heb nog meer dan genoeg plezante uitdagingen met Hennies wiskundevakken, en AI van Informatica. Hopelijk wordt MatTech nog fijn. De tijd zal uitsluitsel geven.

Shitpost

Oh ja, 't is weer zover. Of meer een kritisch naslag op een artikel maar buh.

't Zijn de laatste twee weken blijkbaar de weken van de privacy geweest; Iedereen kreeg een notificatie van de media dat Facebook nog altijd schijt heeft aan je privacy, de GDPR/AVG kwam meermaals in het nieuws, de CLOUD-act werd goedgekeurd in Amerika en de hipsternerd langs je op de unief plakte een sticker over de camera van z'n laptop. Vreemd genoeg blijven die op de GSM onbedekt, ook al zijn die camera's van veel hogere kwaliteit. Selfies jong.

De openbare omroep besloot om mee te lopen, en publiceerde "Zo maakt u uw smartphone privacyproof". Het antwoord op die stelling kan in één zin gezegd worden: "Beiden zijn mutually exclusive op dit moment, dus gooi uw GSM weg", maar toch zijn ze d'erin geslaagd om drie auteurs aan deze travestie te laten werken.
We lopen de punten mee af, maar ik moet u waarschuwen voor de weerzinwekkende beelden teksten.

Met wie we bellen, welke site we bezoeken, wat we liken en sharen, waar we zijn, wie onze contacten zijn, … Het zegt ontzettend veel over onszelf en is dan ook goud waard voor adverteerders. Bedrijven zoals Facebook en Google leven ervan. Op zich niets fout mee, …

Deze zin in de derde paragraaf stelt al direct dat met het feit dat miljardenbedrijven - buiten het bereik van ons nationaal rechtssysteem - geld verdienen met het schenden van de privacy "op zich niets fout" is. De toon is direct gezet voor welke houding dit artikel gaat aannemen; veel geblaat, halve oplossingen, accepteer het businessmodel van onze IT-overlords en vertrouw hen maar want je hebt toch geen keuze. 't Stinkt al naar defaitisme en we zijn nog niet tegoei begonnen. Zalig.

1. Verwijder alle apps die u niet gebruikt

Laat eens kijken, wat gebruik ik allemaal niet?

• Play Books
• Play Music
• Play Videos
• Play Games
• GMail
• YouTube
• Google Maps
• Play Newsstand

En da's nog maar stock Android! Moet ge eens een Samsung of zoiets kopen, da's gewoon dolle pret met de 20 extra browsers die Zuid-Korea met elke Galaxy weet uit te poepen!

Het beste wat je kunt doen is die dingen "uitschakelen". Laten we nu eens eventjes aannemen dat dit niet verwijderen is (merk op hoe het werkwoord ook anders is): Hebben de mensen die dat artikel schrijven überhaupt hun eigen punten uitgeprobeerd?

Ze doelen hier natuurlijk op de shady apps en games (hoe je dat ook definieert), maar die zijn oftewel zo klein dat het niet zo'n groot probleem is dat ze wat data verzamelen, óf ze maken gebruik van het netwerk van Google of Apple om reclame-inkomsten te genereren. Net die bedrijven waarvan ik de meeste apps nog niet kan verwijderen.

Of wacht, ik kan dat wel. Alleen heb ik fucking LineageOS moeten installeren om van die prut af te raken. Jonathan heeft een iPhone dus die is helemaal genaaid. Maar een jailbreak staat hier vreemd genoeg niet uitgelegd, ook al is dat de meest afdoende manier om "apps te verwijderen die ik niet gebruik".

Het probleem is niet zozeer dat het idee stom is, maar dat ze nog niet stil hebben gestaan bij het feit dat GSM's jails zijn (en dus een jailbreak nodig hebben, nu weet je ook waar die naam vandaan komt); Google en Apple hebben een duopolie en elk GSM-toestel draait een van beiden: Android of iOS. De apps die het beste zijn ingesteld om je privacy te schenden, kúnnen niet verwijderd worden, omdat de mensen die die apps maken, dezelfde zijn die het besturingssysteem maken, en beiden propriëtaire bloatware zijn.

GSM's zijn gefucked. Welkom in 2018.

2. Update steeds uw smartphone

Ironisch genoeg is het cijfer in dit punt gelijk aan het aantal jaren dat je dit punt na release van je GSM nog kán uitvoeren.

Het bijgevoegde filmpje noemt dan Bluetooth als een mogelijk privacylek. Hieruit infereert de doorsnee informaticus dat deze persoon waarschijnlijk een aluminium hoedje draagt, want een Bluetoothsignaal in de meeste GSM's reikt nog geen 50 meter ver. Maar hey, als ik m'n buurman nog 1 keer z'n Bluetooth zie aanstaan als ik thuiskom stap ik toch naar de vrederechter, en ik kak in z'n brievenbus hoor. \*Zet Al-hoedje af\*

3. Reclame op maat uitschakelen

Deze vind ik ook zo'n grappige. De direct daaropvolgende zin:

Wist u dat Google en Apple alles wat u doet met uw smartphone registreren, om zo een profiel van u te kunnen opstellen? Dat profiel gaan ze dan koppelen aan gepersonaliseerde reclame van bedrijven. Wil u dat niet?

Ja, dat weet ik, en neen.

De onderliggende aanname is dat deze bedrijven niet te vertrouwen zijn met onze gegevens (althans, dat hoop ik), en dat klopt.
De aangevoerde oplossing is deze bedrijven vertrouwen dat ze rekening houden met je wensen als je zegt: "Liever niet". Waterdichte privacyoplossingen hier.

Ik moet hier Apple nog krediet geven dat ze tenminste hun optie "beperk reclametracking" noemen. "Beperk" kan alles betekenen, dus als ze pas om de 2 seconden i.p.v. 1 seconden kijken waar je bent, wel, Apple houdt zich aan z'n woord!

4. Kies een privacyvriendelijke browser

Het is grappig dat het mantra van dit artikel is: "Gratis bestaat niet. Betaal je niet met geld, dan betaal je met privacy."

Dit punt wijst Firefox en Brave aan als oplossingen, de eerste heeft natuurlijk een abonnement van €500 per uur gebruik, oh wacht… Nee, dit punt merkt eigenlijk op dat vrije software de oplossing is, maar noemt dit "open source", ook al is dat een marketingterm, in plaats van een privacygarantie.

Het filmpje gaat verder in op Brave… Cool, misschien is dit het punt waarmee deze paljas zichzelf wil distantiëren van de mainstream oplossingen of zoiets, alhoewel het op Chromium draait en een heel systeem heeft voor "Tokens" om op één of andere manier publiceerders te betalen voor wat ze op het internet zetten. Alsof Het Laagste Nieuws nog geld zou moeten verdienen voor hun clickbait webshit.

Oh, en Brave draait niet op iOS, dus die mensen kunnen lekker met Safari verdergaan. Tja, wie moest er ook per sé een iPhone hebben?

5. Installeer add-ons

Vier punten na "verwijder apps" komt nu het leuke punt: Dingen installeren! Add-ons! Yay!

Eigenlijk maakt dit punt het masturberen op Brave overbodig, omdat uBlock toch al haast alles doet wat bij Brave ingebouwd zit.

En in zekere zin is dit een prachtmoment om NoScript aan te brengen, maar ach, dat is weer nét te effectief, en dat betekent: Té veel werk om te onderhouden.

Nog zo'n voorbeeld van halfoplossingen; 't mag niet te veel moeite kosten. Maar 't is wel omdat we collectief zo weinig moeite doen, dat we in deze situatie zitten.

Maar oh nee, ik ben een doorsnee GSM'er en instellingen maken me bang! Hoe moet ik dat doen?

Hoe doe je dat? Heb je Chrome?

NEE IK MOEST DAT VAN U VERWIJDEREN GIJ STOMME DRUIF.

Serieus, alle links zijn ook naar de Chrome Store, zowel die van uBlock als die van Privacy Badger. (Door NoScript laden die pagina's bij mij ook niet in, want Google.)
Die laatste heeft zelfs een pagina van de EFF die automatisch de juiste versie voor jouw browser aanduidt, maar zoals ik al zei: Deze DRIE auteurs hebben hun eigen punten nog niet eens nagekeken, laat staan dat ze capabel zijn om over dit onderwerp adviesartikelen te schrijven.

6. Gebruik privacyvriendelijke zoekmachines

Nu ja, je kunt ook gewoon Tor gebruiken en dan kun je gebruik maken van de handige data die Google heeft (zoals of een frituur open is of niet), maar da's te complex.

Of je kunt beide gebruiken? Ik gebruik DDG voor algemeen zoekwerk, maar soms wil ik wel eens weten of die kebapzaak in de stad nog open is. "Kebapzaak Bilzen" in Google via Tor geeft dan de openingsuren, dat moet je bij DDG niet proberen.

Maar ja, dit artikel vergeet zelfs Orfox te vermelden (het ging toch om GSM's dacht ik?) dus ja, halve oplossingen, weet je nog?

7. Kies voor veilige paswoorden

Kijk, wachtwoorden zijn gewoon een enorm stomme manier voor authenticatie. Maar op dit moment zitten we er wel mee voor álles wat we doen dus kom, ik snap dat ze het vermelden.

Jammer genoeg slaat iedereen dit punt over, niet alleen omdat iedereen voor wie dit punt bestemd is wéét dat ze dom geweest zijn en gewoon overal op "wachtwoord onthouden" klikken omdat ze het zelf niet meer weten. Trouwens, de eerste paragraaf vindt "1e47p§(20f8://" een goed wachtwoord. Ik kan al direct 3 populaire diensten opnoemen die '§' niet accepteren.

KeePass wordt aangevoerd als wachtwoordmanager. Goed genoeg wat mij betreft. Net te veel moeite voor de mensen die dit artikel beter nog 10 keer opnieuw zouden lezen. Ze hebben al apps moeten verwijderen, add-ons installeren, browser veranderd, zoekmachine veranderd, en nu nog alle wachtwoorden? Fuck it, voornaam en geboortejaar aan elkaar, da's al moeilijk genoeg.

8. Kies voor privacyvriendelijke tools om te chatten

Jaaaaaa Facebook heeft toch overal een vinger in de pap, en ik ben dan wel beschikbaar op Telegram en Tox, geen van mijn vrienden doen dat en ik ga al helemaal niet aan hun oren hangen zeuren over privacy en waarom ze moeten installeren wat ik gebruik.

Kijk, alles wat chatten aangaat probeert gebruikers te lokken, en dat doen ze door expres interoperabiliteit tegen te gaan. In de ideale wereld van enkel vrije software zou dat niet gebeuren omdat er uiteindelijk toch iemand is die je programma upgrade om het wél te kunnen, maar deze wereld is dat niet.

Mensen gaan blijven gebruiken wat hun toelaat om te communiceren, want we zijn sociale dieren en het feit dat Facebook alles meeleest valt gewoon niet zo fel op als niet kunnen praten met vrienden. Dat wéten ze al te goed bij Whatsapp & friends, en in tegenstelling tot alle eerdere punten, vereist dit punt collectieve actie van iedereen, en 52% heeft in een recente enquête aangegeven niets te zullen doen voor meer privacy na het Facebookschandaal.

Kortom, dit hele artikel biedt oplossingen die dat eigenlijk niet zijn. Je privacy beschermen is niet zo simpel als een switch op je GSM omslaan en "Bluetooth uitzetten" (Mijn God serieus…). Je moet daarvoor zware dingen doen; een "gewone GSM" gebruiken (en zelfs dat is voor discussie vatbaar), betalen met bancontact steeds vermijden, zoveel mogelijk met Tor surfen, …

Dat zijn allemaal stuk voor stuk zware inspanningen, en ik doe ze zelf ook niet allemaal. Maar dat is juist het punt: Iets "privacyproof" maken gaat niet van vandaag op morgen. Da's moeilijk, maar voor goede oogsten moet je je eigen veld ook durven omspitten, en elke dag in de tuin staan. Voor niks gaat de zon op. Probeer eens 1 van die stapjes (vooral dat cash betalen is enorm gemakkelijk), en als je daaraan gewend bent, kijk je maar verder.

[2018-03-30 Mon]–[2018-04-12 Thu]

Een weekly voor de afgelopen anderhalve week! Ik heb er wat mee moeten wachten, werk en dingen en dat gedoe. Volgende is voor de volgende week zondag. 't Is gruwelijk druk mensen… Maar ik heb er deze keer ook een hoop nieuwigheden in m'n website gestoken!

Treinen

NEE NEE NIET WEGGAAN BLIJF HIER

't Is vandaag écht niet over vertragingen hoor, integendeel. Ik heb een klein avontuurtje meegemaakt, en nog iets wat ik al lang wilde doen:

Open stuurpost

Ik moest eind vorige week van Turnhout naar Bilzen gaan met de trein, en moest overstappen in Hasselt. Ik ging naar een ongebruikelijk perron, en stapte in een Desirotrein, in het vakjargon een "type 0" genoemd. Ik ben nogal een treinfreak en dit model heb ik nog niet in de stuurpost kunnen zien.

Tot nu.

Uitzonderlijk was deze trein gekoppeld, en zat ik net in het tweede treinstel. En de deur stond open. Die kans heb ik toch gegrepen:

Race tegen de klok

Ik schrijf vijf april. Ik ben op het verjaardagsfeestje van mijn vader.
Ik had met Jonathan afgesproken dat ik diezelfde avond nog zou terugkomen naar Gent. Niels had mij daarom aangemaand om de laatste trein te pakken, die van 21:49 vanuit Bilzen. Ik zou om 23:59 aankomen in Gent-Sint-Pieters.

Tegen dat het 21:09 is zeg ik tegen Carmen (de vrouw van mijn vader) dat ze tegen Niels moet gaan zeggen dat we nu moeten vertrekken (weet: mijn pa woont in Maasmechelen, dus naar Bilzen station rijden is een aardige terugrit). Carmen bevestigt. Na een tiental minuten krijg ik toch argwaan. Met m'n jas al aan en m'n rugzak gepakt ga ik naar de kelder waar Niels sisha zit te roken (of althans, dat wil doen). Ik herinner hem eraan dat het hoogdringend tijd is. Later verneem ik van Niels dat dat het eerste is wat hij ervan hoorde.

Ik haast mij met Niels naar de auto. Paps praat nog eventjes na, maar het is ondertussen al 21:22 op de klok. om 21:23 kan ik eindelijk vertrekken. Wetende dat ik wreed laat ben, rij ik toch wat door. 't Helpt zeker niet dat minister van mobiliteit Ben Weyts de maximumsnelheid op ~50% van mijn traject met 20km/u heeft verlaagd.

Tegen dat ik Zutendaal uit ben, merk ik op dat ik nog maar een dikke tien minuten op overschot heb. Met een trage camionet voor ons krijg ik een gevoel dat ik haast nooit heb als ik achter het stuur zit: Ik ben gehaast.

Vanaf dat ik de brug van het Albertkanaal over ben rij ik voorzichtig te snel; 75 waar ik 70 mag. Sportief rij ik over de rotonde van de hondenschool, Munsterbilzen in.

"Gaat ge nu over Munster rijden of zo over Beverst?" Ik weet dat ik van perron 2 zal moeten vertrekken, en door Eik is het snelste, dus ik zal over Eik gaan.
Niels is een beetje ongemakkelijk. Ik ben normaal altijd een zeer beheerst chauffeur en rij nooit te snel, maar ik ben ook maar een mens. En ik zou niet m'n laatste trein missen.

Op de volgende rotonde waarschuw ik Niels dat ik "door ga rijden" op de rotonde. Gelukkig is het droog, en in derde versnelling draai ik snel af.

Dit alles voelt aan als tientallen minuten die voorbijrazen. De tijd tikt zo ongenadig voort. Ik ben naar statistische normen een beginnend bestuurder en ik keur dergelijk rijgedrag altijd af, maar ik moest echt deze trein halen.

Op de kutstraat langs mijn oude basisschool is een zone 30. Foert daarmee, met meer dan 20km/u te snel raas ik door die straat. Er zijn daar ook rijbaanversmallingen zonder voorrangsborden, en vandaag eis ik gewoon voorrang op. Agressief, foei, maar Niels zei het toen hij langs mij zat:

• "Wauw, Maarten rijdt 60 waar hij maar 50 mag. Dat zal ik onthouden."
• "Niet stoppen voor die eikel, gewoon doorrijden! Zet u al links dat ge zeker zijt!"

Dan de Rentfortstraat op. Gelukkig dat het droog is, want mijn auto zal niet meer tot stilstand komen, op geen enkel kruispunt. Niels roept bezorgd: "Doe rustig Maarten!"

Op het kruispunt met Rentfortstraat en Akkerstraat Rij ik tegen 40-50 de verhoogde inrichting op. "OMG Maarten, als ge slipt, ik zweer, ik trek een pluk haar uit!", schreeuwt Niels. Hij is normaal een stuk assertiever in het verkeer dan ik, maar zo heeft hij zelfs nog nooit gereden.

Dan moeten we nog een overweg over. Met dat ik erover rijd zeg ik tegen Niels: "Kijk eens achter ons." En ja, een seconde nadat ik erover was, begon het licht rood te knipperen. Zonder al dat gehaast van de voorbije 10 minuten was het hier afgelopen.

Op de verbindingsweg vraagt Niels hoe laat de trein exact komt. Die comfortabele 4 minuten worden 3 minuten, en dan begint net de nieuwe minuut, twee minuten! Ik begin 'm nu écht te knijpen, en zeg tegen Niels het plan:
Ik ga voor de ingang van het perron (2) gewoon op de weg stoppen. Niels moet mijn valies uit de koffer pakken, ik doe m'n rugzak om. Na nog een keer te bevestigen hoe het plan gaat lopen, draai ik de straat in. Ik rij een stuk over de andere rijrichting, mijn broer merkt weer op hoe gevaarlijk dat ik rij.

Op het scherm van mijn boordcomputer wordt het 21:49. Zo snel heb ik nog nooit gereden, in dat kleine straatje in de bebouwde kom, pers ik 70km/u uit mijn autootje. Twee kruispunten met voorrang van rechts rijd ik zonder te kunnen stoppen voorbij.

Nog enkele meters. "Oh my god Maarten, ik zie lichten op het spoor." De spoorstaven reflecteren de koplampen van mijn trein die al is aangekomen.

Nu of nooit. Ik stop de auto net voor de ingang van het perron, op de straat. Niels en ik stappen uit. "Maarten, de koffer!" Onze kofferbak kan enkel vanuit de bestuurderskant geopend worden. Ik gooi de deur terug open, en trek aan de hendel.
Niels pakt m'n valies uit, ik doe zo snel mogelijk m'n rugzak om. De trein staat nog altijd stil en elke seconde duurt eeuwen. Zonder een rustig afscheid spurt ik naar het perron. Niels roept me nog iets na maar ik hoor het al niet meer.

Vanop het punt waar ik het perron opren is het nog een tiental meters voor ik bij het eerste rijtuig ben.
En dan gebeurt het.

De treinbegeleider fluit af. Zo dicht bij m'n doel, nu mocht ik echt niet falen. "Wacht! Wacht!" roep ik nog terwijl de adrenaline door m'n lichaam raast. Maar nu wil ik winnen.

De treinbegeleider stapt uit. Normaal in Bilzen om een teken aan de machinist te doen om door te rijden. Maar dat doet ze niet. Ze laat mij nog snel instappen. Wat een schat.

Ik bedank haar uitvoerig, laat m'n kaart knippen. "Ik dacht, hij gaat toch niet over de sporen lopen zeker?" Zo heb ik al eens iemand luidkeels teruggefloten in Bilzen die de sporen wilde oversteken, maar zó gek ben ik nog net niet.

Niels stuurt me op de trein nog een SMS: "Omg nipste moment ever"
En mijn God, wat was dit nipt. Ik stuur hem terug: "Echt waar, ik heb geen spijt dat ik zo heb gereden." En dat meende ik nu eens 100%:

Had ik op 1 van die plekken niet te snel gereden, mijn voorrang niet opgeëist, nog enkele seconden langer gewacht om te vertrekken uit Maasmechelen, voor een rood licht gestaan, die belachelijke zone 30 gerespecteerd, niet zo bruusk mijn bochten genomen, had die treinbegeleider niet gewacht, … Het was allemaal voor niets geweest. Maar ik heb voor 1 keer in m'n leven fel gezondigd in het verkeer. Ik ben nu bijna in Aarschot en ben al een beetje bekomen van de schok ("Al een beetje bekomen?" vraagt de treinbegeleidster me nog als ze net voorbij liep).

En ik heb geen greintje berouw over hoe ik gereden heb. Net zoals ik altijd gedaan heb, zal ik nog steeds op tijd vertrekken en rustig rijden, maar pfff… 't Is toch echt het herinneren waard, hoe de brave chauffeur die ik ben opeens een agressief en gehaast mens werd. Wat een dolle rit!

FACTS

De dertigste editie van FACTS is weer een feit.

Naar goede gewoonte hebben Jonathan en ik samen afgesproken met Joris, Jorrit en Mannu. Uitzonderlijk zijn ze deze keer wél op tijd aangekomen, want de vorige keer was het nogal gokken wanneer de trein éindelijk ging arriveren, NMBS…

(Ik zou hier wat foto's willen plaatsen maar ik heb er nog niet veel kunnen bemachtigen =P)

Jorrit heeft als cosplay gekozen voor een of andere kawaii-animepersonage. Borsthaar boven het piratenkostuum uit, om u kapot te lachen!

Mijne Jonathan ging als hobbit, en dat kwam redelijk goed uit want hij heeft z'n haar al een tijd niet meer laten knippen. Op slippers en al naar Flanders Expo.

Eenmaal daar aangekomen zijn we (op aanraden van Mannu) gaan lunchen in de Ikea. Blijkbaar doet hij dat redelijk vaak? 'k Snap het wel hoor, we krijgen daar voor een appel en een ei twee hotdogs en friet met sauzen en al.
Na zeer diepgaande discussies over het businessmodel van Ikea en hun snacks maakten we ons klaar om naar de conventie te gaan. Met wat plakband uit de Ikea binden we Jorrits zwachtel nog om z'n been.
Aan de ingang moeten Jonathans bamboesteel en Jorrits staf gecontroleerd worden, want slagwapens oh nee! Nu ja, ik vond de beveiliging wel goed, niet overdreven, gewoon een sticker op de staf en 't was in orde.

Eenmaal binnen was het direct naar The Beast; de vorige keer hebben we er niet op kunnen gaan, en nu was ik wel vastbesloten het eens te proberen! Samen met Mannu en Jonathan ben ik gaan aanschuiven in de niet al te lange rij. 'k Had gehoopt dat ik toch net iets sneller erdoor kon, maar 't was glad en vermoeiend, dat ik op het einde echt uitgeput was. Maar dat maakt het ook een goed springkasteel!

Daarna zijn we de kraampjes afgewandeld, alles bekeken, en Jonathan (die sinds enkele maanden weer een fervent Pokémonverzamelaar is) kijkt overal voor kaarten die hij nog niet heeft.

Joris kocht volgens mij ook nog een bordspel, maar met dat we bijna op het einde zijn kregen we de indruk dat het dit jaar… minder was? Ik weet niet, 'k had zelf toch net iets meer verwacht van zo'n jubileumeditie, maar toch was het nogal gewoontjes. Ach ja.

We hebben toch nog onze origimi kunnen eten! Ietwat droger dan verwacht, maar ik denk dat die mensen die dat verkochten ook meer bezoekers hadden verwacht; de twee wachtrijen waren leeg.

Na enkele uurtjes zijn we nog 1 keer op The Beast gegaan, en ook al had ik een deal met Mannu gesloten om de tweede ook te doen, eenmaal van de eerste af waren we beiden bekaf (en had Mannu een veiligheidsspeld in z'n sok steken). Zelfs Joris (die toch wel een aardige conditie heeft) stond te zweten.

Al bij al was het een fijne dag. Veel foto's voor Kawaii Jorrit. Van de nieuwe tramhalte via mijn kot naar Jonathans kot, waar de andere drie met ons zouden overnachten.

Ik heb mij die avond bezig gehouden met het maken van lasagne, iets wat ik had beloofd aan de rest. Ondanks dat we pas om 9 uur aan het eten waren (want ik moest alles nog schillen, koken, en in de oven), is het toch goed gelukt, ondanks het constant plagend gevraag naar pizza door mijn beschonken gasten.

Die nacht nog samen naar ultra-cringy anime gekeken (serieus, echt overkill) een welverdiende nachtrust. De volgende dag op de trein naar huis, en dat was dan weer de lente-editie van FACTS. Hopelijk kan ik de kliek volgende keer ontvangen in ons nieuwe appartement-kot, want 't was nogal krapjes.

Blogpost

Na lange tijd heb ik eindelijk nog eens een blogpost gemaakt! Eentje over 2017 weliswaar.

Deze zat al lang in de privé-repo, en was eigenlijk bedoeld om na nieuwjaar uit te komen. Ik moest hem ook nog vertalen naar Engels en Frans, dus dat nam een aardige hap uit mijn tijd, en die heb ik niet. Daarom dat die vertalingen nog niet zijn gedaan. Maar de Nederlandse is er nu al. Ga maar eens kijken!

Comments en models

Op het blogsysteem an sich heb ik ook enkele aanpassingen doorgevoerd. Ik heb een commentsysteem toegevoegd waarin iedereen kan reageren op elke post. De reacties worden gemengd over de verschillende talen heen.

Moet wel zeggen dat door het CSS-framework dat ik gebruik de layout niet om over naar huis te schrijven is. Ik wilde het wel aanpassen met een default-style class, maar dat werkte voor een of andere reden niet. Nu ja, het werkt en dat is het belangrijkste

Pandoc hacken

Pandoc is een straf staaltje vernuft, en de blogposts worden ermee van org-mode naar HTML geconverteerd. Maar de laatste dagen is er een enorm vervelende bug opgetreden die het best wel irritant maakte om voor dat doel te gebruiken. Hyperlinks naar afbeeldingen worden altijd geconverteerd naar inline afbeeldingen. Zeer vervelend, want soms wil ik linken naar een afbeelding, in plaats van die weer te geven in de blogpost zelf.

In afwachting van het oplossen van de bug, heb ik een kleine hack in m'n blog gestoken, en als je ook maar een beetje Python kunt, dan hoef ik enkel ernaar toe te linken, en dan wordt het wel duidelijk.
(Kleine nota: er zit een bug in Gitar en die kan ik nu niet oplossen, excuses daarvoor, maar zoals op de voorpagina staat, 't is een work in progress.)

Geen authenticatiesysteem of zo, geef ik geen zier om. Geef gewoon je naam (als je wilt) en dan zal ik wel erop vertrouwen dat je zegt wie je bent.

In het modelsysteem heb ik ook wat aanpassingen doorgevoerd; voornamelijk hoe de verschillende talen worden afgehandeld (wat daarvoor nogal vuil was). Nu hebben alle talen ook vaste slugs (daarvoor werden die van de bestandsnaam afgeleid maar dat ging niet goed), en vaste namen. Dat alles om u van een betere dienst te voorzien.

RSS

't Was zeker al opgevallen dat er iets nieuws op deze pagina staat te blinken?

Ik heb al lang zitten denken over een systeem om mensen makkelijk op de hoogte te stellen van updates op m'n website, maar ik had uiteindelijk Jorrit nodig om me eraan te herinneren dat RSS bestaat. Dank u!

Dus ja, de knop in de rechteronderhoek gaat naar de RSS-feed. Daar kun je je abonneren op mijn website, zonder e-mails te moeten uitsturen of die zever. Makkelijk voor mij en voor jou.

En de vorige weeklies?

Joris heeft mij al eens gevraagd of er de mogelijkheid was om de vorige weeklies te lezen. Tja… Ik heb daar geen probleem mee, maar ik moet eerst een manier vinden om die allemaal automatisch te laten verschijnen op mijn website, zonder dat ik daar nog extra tijd in moet steken. Ik ben nogal een picky persoon als het op mijn software aankomt, en ik wil het graag tegoei gedaan zien, maar op dit moment heb ik nogal weinig tijd om dat uit te bouwen. Ik kan wel zeggen dat het zál komen, alleen niet wanneer.

Ik hoop morgen (vrijdag de dertiende) de jongens nog te kunnen zien op de UHasselt. We waren er nog laatst voor wat engineering in het fysicalabo, maar toen zijn we ze misgelopen. Ach ja, je kan niet alles hebben in het leven. Enfin, tot de volgende! poof

[2018-04-13 Fri]–[2018-04-22 Sun]

Na een anderhalve week zit ik weer op schema met m'n weeklies. Na vorige week aardig wat nieuwigheden in m'n website te hebben gestoken, is dat nu terug op een normaal pitje komen te staan. Geen nood, 'k heb nog altijd genoeg om wekelijks iets te schrijven, soms tweewekelijks. Maar genoeg geklets, nu enkele correcties.

Enkele correcties

Bordspel FACTS

Joris heeft dat bordspel nooit gekocht, dat was Jorrit.

Piraat Jorrit

Jorrit was geen piraat, maar een archwizard.

Sushifestival

Vorige week (14 april) was er door studenten van de PXL in de Japanse Tuin in Hasselt een Sushifestival georganiseerd. We hadeen het bijna gemist, want het was in geen tijden volgeboekt. Gelukkig werd er een extra dag ingelast zodat wij ook konden gaan.

't Was wel fijn, ik ben nog nooit in de Japanse Tuin geweest. Ik had ergens gelezen dat dat de grootste Japanse tuin in Europa is. Nja… dan zijn er toch wel heel weinig tuinen in Europa, volgens Wikpedia is het 2,5 hectare groot, maar die indruk was me toch niet aangedaan.

Nu, betekent niet dat het niet mooi was, want buiten de Hasseltse ring aan de achterkant is het toch een zeer mooi en rustgevend park. En natuurlijk overal kraampjes van allerlei sushirestaurantjes. Het eerste dat we tegenkwamen hadden een lopende band waarop constant sushibordjes voorbijkwamen, en… ja dat vind ik leuk hè!

't Was wel nogal duur, maar dat hebben we eventjes niet aan ons hartje laten komen. We hebben ook veel genoten van de huisjes die ingericht waren in wat ik enkel kan beschrijven als Zen++:

(Ja sorry voor de ratio's, mijn broer heeft alles gefotografeerd en 't was belangrijk een Snapchat-story te maken, 'k kan er ook niks aan doen.)

Ik moet later ook zoiets hebben, 't maakt niet uit waar ter wereld, als ik er maar gewoon kan gaan zitten en niks mijn shakra of zoiets hippie-achtig kan verstoren.

Ook nieuwe dingen gezien die mensen met sushi doen, waarvan de grappigste een sushiburger was. Net zoals onigiri is het omhulsel gewoon gedroogd zeewier (nori genoemd) en kun je dus alles opeten wat je vasthebt.

Voor op kot hebben we ook degelijke chopsticks gekocht, want natuurlijk kon je daar alles kopen voor zelf sushi te maken; houtblokjes, sushirollers, noribladen, … Maar met die eigen stokjes denk ik dat we bij de volgende FACTS de lasagne gaan vervangen door sushi, wie weet?

Instorting

Sinds vorige zaterdag zijn Jonathan en ik na een week Bilzen terug in Gent.

Misschien ook eventjes vermelden: Jonathans kot gaat gekreund onder een luie kotbaas die de problemen in zijn koten liever laat aanslepen tot het wettelijk onbewoonbaar wordt (en da's in België een redelijk hoge grens).

Diezelfde zaterdag zat Jonathan op het toilet, en zat ik in de leefruimte op m'n GSM. Plots hoorden we een fel gebulder. Jonathan deed de deur open en vroeg: "Wat was dat?" Alhoewel ik het me ook afvroeg, was ik de indruk aangedaan dat er iets was omvergevallen op de aanpalende werf, vanuit mijn hoek klonk het ook alsof het geluid van daar kwam. Ik koppel dat ook zo geruststellend terug naar Jonathan.

De volgende dag wil ik de pizzastukjes die we gisteren niet hadden opgegeten opwarmen, maar wij hebben geen microgolf op onze kamer, maar Helena (de zus van Jonathan) wel, en die zit op het kot naast het onze.

Welnu, ik ging dus de microgolf halen, en ging dus Helena's kot binnen. Wat ik daar zag, was wel het laatste wat ik had verwacht:

Het gebulder van gisteren bleek een instorting te zijn, recht boven het bed van Helena.

We wisten al langer dat er iets aan de hand was boven haar bed; een week geleden was haar matras doorweekt geraakt door gedruppel van het plafond. Wat is er nu gebeurd? Ik weet het niet, maar het komt erop neer dat het plafond het heeft begeven.

Na direct Jonathan te hebben ingelicht (die bij vrienden op bezoek was in de stad), belde Helena mij op om te vragen of ik twee knuffelbeertjes kon gaan halen, die veel emotionele waarde hadden.
Voor die van onder het puin te "redden" moest ik de brokstukken opzij duwen. Daarbij viel het me op dat die enorm zwaar waren, zeker zwaar genoeg om haar de dood in te jagen had ze eronder gelegen.

De kotbaas is de rest van de week eum… opvallend vriendelijk geweest! Er is afgelopen vrijdag ook een poetsvrouw langsgekomen om het stof en al die andere rommel te komen opruimen. Op de plek waar het gat was ligt nu een soort ijzerplaat of zo, dus technisch gezien is het weer bewoonbaar. Hopelijk blijft het zo, want wij tweetjes hebben op mijn kot aan Sint-Pieters overnacht voor de rest van de week.

Grafen

Ik heb mij eens lekker bezig gehouden met Clojure, en dan wel met grafen. Grafen kun je niet zomaar uitdrukken (in de gebruikelijke programmeertalen dan toch), dus daar moet je wat rondheen bouwen. Hier volgt een uitleg over wat ik gemaakt heb.

Het systeem dat ik heb gebouwd heb ik wat beperkingen opgelegd (om zoveel mogelijk use cases te kunnen behandelen), maar ik geloof toch dat het uiterst versatiel is. Ik heb samen met Maarten Hamal in Java al 2 keer een grafensysteem moeten bouwen, en geen van beiden is zo goed als deze. En eigenlijk; gewoon het feit dat ik de eerste niet kon hergebruiken was voor mij al een teken aan de wand van wat ik toen al vermoedde van OOP; reusability is zo'n zever met OOP dat het niet meer grappig is.
Maar ik wijk af. Clojure en grafen? Twee handen op één buik:

Een graaf wordt gewoon voorgesteld als een map (theoretisch een dictionary) met een set (verzameling) van :nodes, :edges en (indien van toepassing) :weights, waar ik bogen associeer met een element; vaker dan anders gewoon een getal, maar het accepteert natuurlijk ook strings, of zelfs een graaf als je zo'n psychopaat bent.
Mijn definitie behandelt zowel gerichte als niet-gerichte grafen (of natuurlijk een mengeling van de twee, als ik dat zo plat mag zeggen). Het grootste nadeel is de redundantie, maar nadat je graaf gebouwd is merk je daar haast niets van. 't maakt het zelfs een stuk intuïtiever om informatie op te vragen; (:weights graph) geeft je in O(1) alle bogen met hun gewichten. (Bogen zonder gewicht geven handig nil via (get) (en dat leest zelfs als simpel Engels: (get graph :weights)))

Naast gewoon een documentering van wat een graaf ís, heb ik ook een stel handige functies geschreven om informatie uit een graaf te extraheren.
Ik wilde oorspronkelijk Dijkstra implementeren, maar met Clojure bouw je verder met λ-calculus, en Dijkstra is geschreven naar een Turingmachine, dus het zou er nogal "geforceerd" uitzien.
Een andere aanpak dan maar.

Uiteindelijk heb ik iets lelijks in elkaar geflanst wat nog het meeste lijkt op α-β-pruning: Gegeven een bron en doel, ga gewoon alle bogen af. Verwijder de vorige knoop uit de graaf, en ga recursief verder. Herhalen totdat een pad gevonden is. Vervolg andere paden tot die langer zijn, of nergens meer heen kunnen. Geef kortste pad terug.

Het overlopen van alle paden verloopt multithreaded. Ik heb nog niet op écht grote grafen getest (waarop ik vermoed dat het wel eens uit de hand kan lopen), maar vanaf het moment dat er 1 pad gevonden is, worden alle langere paden direct afgesloten. Maar het was een plezierprojectje, geen serieuze bedoening om iets écht bruikbaars te schrijven. Althans, niet voor nu. Ik wil het wel daarheen laten groeien, maar klooien met Clojure is net zo fijn.
Het ziet er nu noch mooi noch overzichtelijk uit, spijtig genoeg. Maar dat wordt wel beter later.

D'er zitten ook enkele functies in om de minimale afstand op te vragen tussen twee knopen, of er überhaupt een pad bestaat, de buren van een bepaalde knoop, en ga zo maar even door.

Ik zal binnenkort de repo online gooien, dan kan iedereen er eens naar kijken. Maar ik ga eerst toch nog wat tests inbouwen, want 't voelt ergens heel verkeerd aan dat ik het zo lang heb laten aanslepen zonder geautomatiseerde testjes. =3

Citrix

Ik moest vrijdag naar een PC-klas van Materiaalkunde. Het IT-beleid van de UGent is in één woord reteslecht, want we mogen nog niet eens onze software op onze eigen computers draaien. Neenee, wij mogen Citrix installeren.

Deze handicap waarmee een van Vlaanderens grootste universiteiten ons heeft opgezadeld heeft aardig wat problemen opgeleverd. Niet alleen kreeg ik het niet geïnstalleerd op Arch, maar het idioot geval (dat root nodig heeft om blijkbaar zelf wat certificaten op m'n computer te installeren) had ook nog een plugin nodig voor Firefox (want hè, webshit of het is niet goed), maar hoera hoezee, dat werkt niet op 64-bit browsers. Dus nog manueel iets proberen in te stellen, en whoppa, al m'n add-ons verwijderd, m'n instellingen gereset. Extra kut omdat ik een add-on gebruikte die op legacy draaide in Firefox, en die nu kapot is gemaakt door Citrix. Man wat had ik plezier in die les.

Je zou natuurlijk zeggen: "Gekke Maarten toch, waarom gebruik je dan ook GNU/Linux? Doe het gewoon op Windows!" Nja, de anderen hadden dat inderdaad gedaan. En omdat ze dat allemaal deden, vond de begeleider de stronttoestand erg genoeg om de helpdesk te raadplegen.

Want ja, haast niemand kon Citrix gebruiken. Geen foutmelding, geen pop-up, niks. De behulpzame helpdesk stuurde maar een link terug naar een foutpagina, en legde uit dat het onze schuld is, want, zie je, omdat we het .ica-bestand nu geassocieerd hadden aan de Connection Manager, maar dat mag enkel als Receiver geïnstalleerd is. Nu ja, beide programma's herkennen dat bestand (en dat conflicteert dus met de associatie) maar 't is echt wel de schuld van de studenten hoor.

Zucht… Tja jong… als de toekomst erin bestaat dat we enkel een vetzakkerige browser en een stelletje streamprogramma's op onze computer draaien, en alles wat we nodig hebben binnengestreamd wordt, geef me dan maar gewoon pen en papier. Eer dat al die prul terug gerepareerd is heb ik m'n berekeningen al op papier uitgevoerd.

En wat is dit? Deze week wordt onze maildienst afgesloten en vervangen door Office 365. Geniaal, de oude mailclient was tenminste slim genoeg om HTML-editing standaard uit te schakelen, nu mag ik alles ook opnieuw instellen met IMAP en whatnot. REEEEEEEEEEEEE

Stay strong UHasselt. Uw informatica is nog half niet zo erg, zelfs met PingPing erbij genomen (want ik denk dat ze een nieuwe terminal hebben opgesteld en de oude gewoon opgegeven, hahahahaaaa)!

[2018-04-23 Mon]–[2018-04-29 Sun]

Wat een lekker bewogen week was het weer.

Advertentiebeleid

Jorrit had mij deze week gevraagd om een advertentie op m'n website te plaatsen. Na diepgaande diplomatische gesprekken was de reactie op m'n beleid als volgt:

Office 365

De UGent heeft al onze e-mails naar de servers van Microsoft overgemaakt. De pagina's werken retetraag, vereisen JavaScript, … zeker een verbetering, mmmm.

Materiaalkunde

Verleden donderdag heb ik m'n laatste meetopstelling voor dit vak gekregen. 't Ging over kunstgrasmatten en nanofibers. En deze keer was het eens écht fijn.

Ik moest eerst wel gebouw 907 vinden, toevallig redelijk ver weggestopt tussen de bosjes. Maar 'k heb het toch maar gevonden, na wat door het onkruid te waddelen.

Kunstgrassen en tuften

'k Stond er van te kijken waarmee allemaal rekening wordt gehouden met kunstmatten. Alles van drainage tot het inspijkeren van de grassprietjes, d'er is een hele wetenschap aan verbonden. Blijkbaar is dit labo ook het enige ter wereld waar onderzoek naar kunstgras wordt gedaan binnen een universteit, en daar mogen ze wat mij betreft best trots op zijn.

En natuurlijk, voor elk soort sport een ander soort gras. Ik vraag me enerzijds af waarom altijd gras wordt gebruikt. Afgezien van een illusie op gang te brengen, heeft gras een hoop nadelen als sportondergrond.
Vooral met schaafwonden had ik veel twijfels. Gewoon gras is vochtig (allee, toch in ons klimaat) en erover schuren doet haast nooit pijn. Dat kunstgras daarentegen veroorzaakt leuke brandwonden. Middels fijn onderzoek zijn ze d'erin geslaagd om de temperatuursstijging bij schaven te verlagen tot 8°C, en als je een beetje kunt tellen, dan weet je evengoed dat +40°C voor de huid nog steeds aardig heet aanvoelt.

Nu ja, 't lost ook heel wat problemen op die gewoon gras heeft. Bevochtigen is natuurlijk passé, en in droge klimaten is besparen op water met de dreigende klimaatchaos broodnodig.

Ik ben er ook achter gekomen dat soms ook microgeurcapsules in het gras verwerkt worden (of gewoon erop gestrooid kunnen worden), die bijvoorbeeld een geur van gemaaid gras afgeven, doordat ze onder een bepaald gewicht kapotbreken. Tja… alles kunstmatig en persoonlijk ben ik meer een fan van wat de natuur al eeuwenlang uitgevogeld heeft, maar 't is toch chiq om allemaal eens te zien.

Onder kunstgrassen worden soms ook schokplaten aangebracht, om vallen op te vangen. Of soms ook een zandlaag, omdat als het regent het water ergens naartoe moet. Nu ja, zonder een zandlaag kun je ook gemakkelijk een rugbyveld omvormen voor waterpolo dus 't mes snijdt aan twee kanten hè 🤣

Nanofibers

't Is Engels, 't heeft het woord "fiber" erin zitten, je hebt er al van gehoord maar nooit écht mee bezig geweest, in het beste geval heb je de toepassingen al eens gezien.

My god wat is dit coole shit.

(Ik ga hier geen theorielesje afsteken over wat het inhoudt want serieus, na wat ik gezien heb ben ik er weer aan herinnerd hoe weinig ik weet van wat dan ook.)

Nu, deze nanovezels (zoals ze in het Nederlands heten) kun je dus spinnen, elektrospinnen om precies te zijn. Tijdens het spinnen kun je zelf enkele eigenschappen aanpassen van je vezels; de oppervlakte, grootte van de poriën, om er enkele te noemen.

En dat mochten wij nu eens écht zelf gaan maken.

In detail gezegd mochten we poly-2-ethyl-2-oxazoline (PAOx) spinnen tot nanovezels. Vertrekkend vanuit een oplossing in ethanol, en dan langzaam uit een spuit op een geëlektrificeerd vel aluminiumfolie de oplossing te spuiten, vormt de oplossing een zogenaamde Taylorkegel. Daaruit komen dan de superdunne nanovezeltjes gespoten, recht op de folie.

Supercool om te zien. Maar wat nog cooler is, is dat PAOx niet als een lichaamsvreemde stof gezien wordt, en dus probleemloos op de huid gespoten mag worden. En m'n hand tussen de folie en de spuit steken kon ik nu absoluut niet laten.

Yay, ik ben Spiderman!

De vezels lossen op in water, wat ze ook doen kleven aan de huid. En het kleefde sterk: Ik had het op m'n vingerkootje gespoten en het voelde net alsof ik m'n vinger niet meer kon plooien. Je kunt het er echter gemakkelijk afhalen door eraan te pulken, waarbij het net lijkt alsof je aan het vervellen bent.

Ik had meteen een idee om deze vezels op hechtpleister toe te passen, want het kleefde hard, doch pijnloos. De begeleidster kwam daarna zelf op de proppen dat de stof gebruikt wordt door haar voor biomedische toepassingen, dus ik vermoed dat ik de bal niet ver missla met hoe het gebruikt wordt (want opnieuw, niet lichaamsvreemd).

En dat was nog maar het topje van de ijsberg van nanovezels! Spijtig genoeg was onze tijd beperkt, veel meer konden we ook niet meer doen. Maar ik heb er veel plezier aan gehad.

Die meetopstelling was een leuke herinnering aan waarom ik Burgerlijk Ingenieur wilde gaan studeren. Net omdat ik die diepgaande wetenschappelijke leerstof die we moeten blokken ook wil toegepast zien, in allerlei proefjes. Dat maakt het zo cool om te zien. Bij Informatica is er ook niets beters dan tonnen theorie en denkwerk in je code te steken, en het dan uiteindelijk te compileren. Vaak werkt het dan niet direct, maar dat geeft niet; er is gewoon iets aan de theorie→praktijk-transitie die mij elke dag uit m'n bed krijgt, bij alle wetenschappen. Dat het vanaf nu ook iets anders is dan software, geeft me het gevoel dat ik aan het proeven ben van alle walletjes die onze wetenschappen te bieden hebben.

[2018-04-30 Mon]–[2018-05-07 Mon]

Yay, de laatste maand studeren! Daarna begint de blokperiode! Tijd om langzaam te sterven vanbinnen…

Deze week is de weekly een stuk groter dan vorige week, want er is nogal weer wat gebeurd! Ik weet niet of ik volgende week een weekly ga doen, want 't is verlengd weekend en studeren is niet echt iets waar ik veel over wens te bloggen. Maar genoeg gepraat, laat mij beginnen met de…

Dag van de arbeid

1 mei, de dag van de socialisten bij uitstek. Bij ons natuurlijk gekend als een vrije dag. Maar deze keer was toch iets specialer.

Toen ik op 1 mei wakker werd was dat met het geluid van een fanfare in de verte, ik gokte op de [sic] Zuid. Het was zonnig en 'k was goed uitgeslapen. Met wat tegenzin van Jonathan ben ik er dan toch in geslaagd hem mee te krijgen om eens te gaan kijken.

Met dat we bijna op Zuid zijn, zien we dat het daar al een stuk rustiger is geworden. Maar uit diezelfde hoek zie ik een stoet voorbijstappen op het Lippensplein. Nu waren we toch al buiten dus zijn we daar naartoe gewandeld, en hebben we ons aangesloten bij euh… de communisten.

De vlaggen waren die van PvdA, en dat merkte je wel aan hoe fanatiek enkelen leuzen aan het scanderen waren. Nu, ze hadden ook goede ideeën (een tractor met een dikke streep door CETA en TTIP, om maar een voorbeeld te geven).
Met dat we meewandelen valt me op dat we een klein geluk hebben; het valt namelijk niet op dat we geen deel zijn van de eigenlijke menigte, en een vrouw die voor ons flyers uitdeelt aan de omstaanders laat ons gerust. =3

Andere leuke ideetjes die ze verkondigden waren oproepen tot gratis openbaar vervoer. En ook wat… controversiëlere zaken zoals "We willen niet het brood, maar de hele bakkerij!" /r/LateStageCapitalism zou trots zijn op hun Vlaamse collega's.

Jonathan voelt zich nogal ongemakkelijk, en wilt "niet geassocieerd worden met deze partij". Ik ben zelf ook geen communist maar met de stoet meelopen (op 1 mei nota bene) is voor mij geen probleem. De punten die op de spandoeken werden opgedragen konden op mijn steun rekenen (CETA, TTIP, Goede pensioenen, gratis OV, vermogensbelasting, … behalve dat "hele bakkerij"-gedoe, ik geloof namelijk wél dat privébedrijven een maatschappelijk nut kunnen dienen), dus het voelde niet alsof ik iets steunde waar ik niet mee akkoord ben. Vlaams Belang Belachelijk scandeerde de gekende retoriek van de allochtonen die onze sociale zekerheid collectief verneuken, dus da's iets waar ik niet in ga meelopen.

Op de Zonnestraat scheidden we ons af omdat Jonathan het écht niet meer wil. In plaats daarvan doen we een ommetje en kijken we over de Leie toe hoe de stoet verdertrekt, met (waarschijnlijk) de groenen en de socialisten op kop (dat, of er moeten wel enorm veel communisten in Gent wonen). 'k Merk later op bij Jonathan hoe verschillende partijen vanuit verschillende proposities soms dezelfde standpunten kunnen bereiken; groenen willen gratis openbaar vervoer voor ecologische redenenen, communisten omdat betalen voor openbare diensten fundamenteel fout is of zoiets.
Dit was trouwens ook de eerste keer dat ik überhaupt met iets meeloop. 'k Vond het wel grappig, niet dat ik hiervoor naar Brussel of zo zou afzakken, maar nu ze voor m'n deur stonden op zo'n zonnige dag heb ik toch m'n kans gegrepen. En… buh, 'k weet niet, het voelt wel spannend om deel uit te maken van een "tastbaar groter geheel". Tegenwoordig vind je op het internet altijd wel een gemeenschap waar je gelijkgezinden vind, maar zo'n stoet van mensen is toch nog altijd the real deal.

Disscusiëren op de trein

Ik ben vrijdag nog eens meegegaan met Jonathan naar Turnhout gegaan. En in het spitsuur, ja da's natuurlijk vragen om problemen hè.

De trein zat overvol, maar een scholengroep had een wagon afgehuurd.
Blijkbaar was dat dik tegen de zin van een oudere man. Ik weet niet wat er vooraf gegaan was, maar het gesprek ontaardde uiteindelijk in een toffe volwassen kinderachtige discussie tussen een leerkracht. Nu, na een tijdje lopen zulke liep deze discussie over in een "ik heb gelijk en daarom win ik"-ruzie, waarin dat het in grote lijnen als volgt ging:

• Al die kinderen van u, dat zijn onbeleefderiken! De hele jeugd van tegenwoordig!
  
• Ja maar als die kinderen hier willen zitten dan mogen die dat wel.
  
• Ja allee waarom heb ik dan niks zien hangen hier hè?
  
• Dat hing aan de deuren meneer!
  
• Nee da's niet waar!
  
• Da's wel waar!
  
• Zullen we de treinbegeleider erbij halen, hè, hè? Zal die het eens zeggen!
  
• Da's voor mij geen probleem!

En dat mondde stukje bij beetje uit in het volgende:

• Wat zijt gij eigenlijk voor leerkracht?
  
• Voor u ben ik leerkracht geschiedenis.
  
• Ja zeker? Geen leekracht moraal of zedenleer?
  
• Nee voor u ben ik leerkracht geschiedenis!
  
• Awel dat moet ge mij eens uitleggen over de Slag van Geel! De grootste veldslag van België!
  
• Dat is níet de grootste veldslag van België!
  
• Hola, hola, honderden doden hè! Moet gij mij eens zeggen wat nog groter was!
  
• De slag van Waterloo hè!
  
• Och ja, dan moet gij eens in uw geschiedenisboekskes gaan kijken zulle, want van wat gij zegt klopt niks, leerkacht geschiedenis!
  
• Awel dat zal ik dan doen zie!
  
• Ja da's goed!

Fact check: Waterloo was inderdaad bloediger.

Je moet weten dat deze discussie begon over het feit dat die oude man niet had gezien dat er plaatsen gereserveerd waren, misverstand ontstaat tussen leerlingen, enzoverder. Een meisje dat langs mij zat kon haar lach bijna niet meer inhouden, en wat wil je ook: Tegenover ons zat een hond die zich volwassener gedroeg dan die twee.

Natuurlijk uiterst vervelend dat twee volwassen mensen nog meer geven om het "winnen" dan op een normale manier een probleem uitklaren. Maar allee, uiteindelijk is er toch niet gevochten geweest, dus ik heb niet gereageerd, laat staan dat ik goesting had om tussenbeide te komen.

NPGE's

Niet-PeriodeGebonden Evaluaties; Slecht gegaan, fuck them. NEXT!

Pop-uprestaurant

Ooit al eens in ZOIETS gaan eten? Ik ook niet. Tot afgelopen vrijdag.

Jonathan had enkele dagen geleden gezien dat er in onze straat een nieuw restaurantje geopend was dat dumplings knoedels verkocht. Nu het zo goed weer was en we niet wisten wat te eten, kon hij me overtuigen om daar te gaan lunchen.

(Ik ga het niet bij naam noemen want dit is niet Yelp, en mijn schrijfwijze kan nogal verkeerd overkomen, want 't is geen review, maar een passage in mijn weekboek. Vraag me maar naar het adres als je het echt wilt weten.)

Met dat we binnenkomen valt me op hoe geïmproviseerd alles aanvoelt: Die houten stoelen die je in oude klaslokalen aantreft, tafeltjes van alle soorten en maten, de geur van dierenhokken (en ik zweer dat ik een parkietenkooi zag staan) deed me allemaal denken aan een crèmerie bij een kinderboerderij.

Het menu bestond uit twee papieren op een houten klembord. Het menu was dunnetjes, met slechts een handvol items. Er was wel zelfgemaakte limonade voor €4 en van dat soort creaties trekken meteen mijn aandacht.

Maar we kwamen hier voor knoedels! Of dumplings, whatever. Jonathan blijft me maar "knoedel" noemen en ik weet niet of ik moet blozen of cringen.

Dus we bestellen een portie dumplings (€2/knoedel × 4 = €8) met vlees (in het midden), en een broodje om de honger compleet te stillen (€13). Jonathan pakt een Gin tonic als drankje.

Na een tijdje komen de creaties uit de stal het restaurant naar het terras (waar wij zaten) en konden we de dumplings aanschouwen. Ze zagen er vettig uit, en dat betekent vaak lekker dus ik was er wel klaar voor.

Jonathan koos om met stokjes te eten, ik nam een mes en vork uit de koker die op elke houten tafel stond, lekker old school.

En 't was verdraaid lekker, tjonge! Er zat zo wat vetjus in de kom (die recht uit mijn overgrootmoeders keuken kon komen) en die maakte het nog dat beetje beter.

Het broodje was ook wel goed. Er zaten wat witte staafjes in die ik niet kon thuisbrengen. Ik gokte op tofu maar dat zal het wel niet geweest zijn. Jonathan vond ze naar zeep smaken.

Ik voel me volledig gentrified. Ik grap met Jonathan over hoe ik me volledig hipster voel, en ik laat me laagdunkend uit over iedereen die met een auto rijdt, en vind mezelf enorm progressief omdat ik in zulke zaakjes ga eten. Termen zoals farm-to-table vonden hun weg in mijn dagelijks woordgebruik, waarin ik iedereen wil vertellen hoe beter ik ben dan al de rest. Ik ga volgende week winkelen voor nieuwe t-shirts want mijn nek past niet meer door m'n kragen heen.

De zelfgemaakte limonade kon ik wel smaken. Wat weinig koolzuur maar een welkome afwisseling op het gebruikelijke gele spuitwater dat ik normaal gezien drink. Er zat ook een stukje citroen op de rand van het glas geprikt en da's al meer fruit dan dat ik ooit bij elkaar heb gedronken met ®®Fanta®®.

Na de citroenstukjes opgegeten te hebben gaan Jonathan en ik weer weg. We brengen onze plateau ook mee naar de toog maar dat was blijkbaar niet nodig. Universiteitsreflexen, denk ik. Met dat we doorgaan zien we nog dat al die knoedels met de hand gemaakt worden, wat wel verklaard waarom het eventjes duurde.

Tot zover mijn eerste interactie met pop-uprestaurants. Lelijke meubels, relatief duur, en een klein menu met keuzes die je nooit meer opnieuw in je leven zal kunnen maken. 'k Wil het nog wel eens opnieuw doen.

De Brug

Voor deze week heb ik met Jonathan afgesproken eens niet zelf te koken, en in plaats daarvan letterlijk te gaan proeven van wat de UGent te bieden heeft. Mijn spaarcentjes zijn ook op dus ik zal sowieso wat zuiniger moeten zijn de komende weken.
Dit kwam deels omdat ik vorige week op een foldertje stootte waarin alle restaurants van de UGent opgelijst staan. En blijkbaar is resto De Brug open tot 21:00! Da's superhandig voor mij, want ik zit vaak op mijn kot te werken tot 20:00; eer dat ik dan gekookt, afgewassen en gegeten heb is het vaak 22:00, ten vroegste.

Allee, dat doen we dan! Na de stomme NPGE's gaan Jonathan en ik lekker eten. Gelukkig net voor het spitsuur, dus we kunnen rap aanschuiven en beginnen. Ik pak een lekkere spaghetti bolognese met twee scheppen kaas, njam!

Jonathan pakt een belegd broodje, en dan lunchen we samen. Ik geniet er wel van. Diezelfde avond hebben we bezoek van een vriend van Jonathan, en dus ga ik voor ons drieën belegde broodjes kopen. voor €6,60 hadden we allemaal een stokbrood met wat we graag aten, en 't smaakte lekker.

Ik wil dit wel vaker doen, want 't is zeker niet de laatste keer dat ik van de dienst gebruik ga maken. In tegenstelling tot de UHasselt kun je op de UGent wel cash betalen voor gesubsidieerde prijzen, dus dat komt enorm goed uit met mijn goede voornemen! ('t Zou nogal erg zijn, dat ePurse-systeem is maar half zo goed als PingPing, bah)

Dronken, oude vrouw

Deze avond (maandag 7 mei) kwam ik naar goede gewoonte met de bus terug naar de Zuid, om naar Jonathans kot te gaan. Met dat ik uitstap zie ik rechts van mij een oude dame strompelen richting wat ik vermoed de bus. Maar haar gang verraadde al vlug dat ze niet bij haar volle bewustzijn was.

Op de rand van het trottoir mist ze het afstapje, en komt zo bijna ten val. Een buschauffeur die kwam aangereden mistte haar op een haar meer. Enkele mensen die het gebeuren waren aan het aanschouwen begonnen al van schrik te schreeuwen. Maar gelukkig kwam het zover niet.

Een andere jongeman en ik lopen op dit moment naar haar toe en we nemen haar vast. We worden direct gevolgd door een meisje (enkele jaren jonger dan ik) en een vrouw op krukken, want we waren allen ervan overtuigd dat dit niet verderkon.

Met dat ik bij haar sta verraad haar adem dat ze dronken is. Ik had gegokt op een zonneslag omdat het 26°C was in de schaduw, en voor oudere mensen in de zon loopt dat al snel op tot gevaarlijke temperaturen. Eigenlijk maar goed, want m'n drinkbus was haast volledig leeg.

Ik vraag haar: "Waar moet u naartoe?"

Ik moet tram 21 pakken!

Alles wat ze zegt is warrig, zoals dronken mensen spreken. Het feit dat ze met een relatief zware Gentse tongval sprak maakte het verstaan niet gemakkelijker, maar het ging goed genoeg:
"Ja maar tram 21 is afgeschaft hè, die bestaat niet meer in Gent!"

Ah, maar ik moet naar… Melle Leeuw!

"Ah gij moet naar Melle Leeuw! Da's tram 2 hè!"

Ah en waar is dat? Ik kom noeuwt op 't Zuid…

"Ja da's perron twee, 'k zal u daar naartoe brengen."
Maar 'k ging haar écht niet laten gaan. Ze was duidelijk té ver dronken.
"Maar ik ga u niet laten vertrekken hoor mevrouw."

Hela, waarom niet?

Ze wringt wat tegen, nog steeds ondersteund door de andere jongen en mezelf. Hij springt me bij (ook in Gentse tongval): "Ja ge zijt net bijna onder een bus gelopen, dat kunnen we niet laten gebeuren hè!"

Maar laat me toch gaan! Allee nu, mijne Philippe is controleur, instructeur bij de sociale dienst!

Die laatste zin zal ze nog tientallen keren herhalen doorheen het hele relaas. Op dit moment pak ik m'n GSM uit om het noodnummer 101 te bellen: "Ik ga toch efkens de politie bellen want allee, dit kan niet meer hè." De rest reageert positief, en zo geschiedde.

"Dringende politiehulp, waarmee kan ik u helpen?"
Ik doe het hele relaas. Met het doorgeven van de locatie is er nogal een probleem ("Is dat aan het Sint-Pietersstation?" Ja sorry maar als ik Gent Zuid perron 2 zeg dan is dat niet Sint-Pieterken). Nadat Woodrow Wilsonplein duidelijkheid schept tikt ze zorgvuldig alles neer, en dat duurt zo lang dat ik dacht dat de verbinding verbroken werd. Maar daarna vraagt ze voor wat identificatie (naam en geboortedatum), en wordt me verzekerd dat "er een patrouille heengestuurd wordt." Gelukkig. Ik bedank haar en haak af, en verzeker haar dat ik bij de vrouw blijf wachten.

Ondertussen blijft het vrouwtje van haren tak maken. Ik begin me zorgen te maken om de vrouw op krukken, maar ze verzekert me dat het staan voor haar geen probleem is. Na een tiental minuten rechtstaan met het vrouwtje begin ik me zorgen te maken om de temperatuur, en met de gebruikelijke tegenzin helpen de jongen en ik haar naar een bankje onder de beschutting, uit de zon.

Met het discussiëren met haar komen we te weten dat ze Ida heet. Ondertussen passeren een viertal trams richting Melle Leeuw, handig op de LCD-schermen aangegeven.

Die gaat naar Melle Leeuw, maar laat me toch gaan!
Maar ken ik jullie? Waarom houden jullie me tegen?

"Omdat we om u geven! We willen niet dat er iets met u gebeurd!" Zulke antwoorden geeft elk van ons vier afwisselend, maar het dringt niet door. Dan reageert ze geïrriteerd, soms lijkt het alsof ze begint te huilen.

Met dat we gaan zitten merk ik op dat de achterkant van het schuilhuisje een glasplaat is. Ik houd mijn hand tegen haar achterhoofd om haar te beschermen, en met de eerste keer zeg ik nog: "Past op met uw hoofd, dat ge niet tegen het glas botst!" Ze slaat afwimpelend in de lucht met haar hand, dus ik beslis om mijn hand tegen haar achterhoofd te houden. Ze blijft regelmatig hevig met haar hoofd tegen mijn hand botsen, toch hevig genoeg om zonder bescherming de 100 ook te mogen bellen. Na een tijd begon m'n arm krampachtig zeer te doen, waarna de andere jongen het even van me overnam.

Er liep ook een gemeenschapswacht voorbij. "Zouden we die niet eens efkens vragen voor hulp?" Vraagt de vrouw op krukken. Maar diezelfde gemeenschapswacht loopt ons in een gemakkelijke straal voorbij. Oké, dan niet hè. Ida zweet ook hevig, maar normaal met deze temperatuur, dus van oververhitting maak ik me geen zorgen meer.

Na nog een kwartier beginnen we ons af te vragen waar die "patrouille" nu blijft. En ik heb "noodnummer" niet voor niets vetgedrukt; ik kijk op m'n GSM en ik heb al 28 minuten geleden gebeld. Het meisje telefoneert op haar beurt naar de politie van Gent zelf. Na een gesprekje van vijf minuten vertelt ze: "Ja, 't stond blijkbaar wel in de computer, maar 't was niet doorgegeven. Nu hebben ze het doorgestuurd en erbij gezet dat het 'dringend' is."

Allee, tof. We kijken allemaal zo naar elkaar van "allee, belt dan naar de 101." Grappige was nog dat ze tegen haar zeiden: "In 't vervolg is het beter als ge direct naar de 101 belt in plaats van naar de 100." Ja, daaróm dat ik ook 101 had gebeld.

Ondertussen heb ik al tientallen keren moeten aanhoren dat Julien haar man is, en dat Philippe "controleur, instructeur bij de sociale dienst" is.

Mijne man en ik, al dertig jaar controleurs bij De Lijn, en nu houden ze me tegen… Als dat nog eens gebeurt hang ik mezelf op.
Mag een mens nog geen aperitiefke gaan drinken?

Ik vraag me af wat in mensen hun gedachten omgaat als ze zo dronken zijn.

Na een dikke vijf minuten horen we in de verte een verlossende sirene weerklinken. Eindelijk.
Via perron 3 komt een patrouillewagen aangereden. We wenken ernaar door het glas heen, en ze maken ommekeer om recht voor onze neus te komen parkeren.

Ze zijn met drie, en één inspecteur is blijkbaar inderhaast meegekomen; onder haar kogelvrij vest draagt ze een gewoon wit topje, een jeansbroek en witte sneakers. Maar 't zal me worst wezen.

"Goeienavond", beginnen we onze conversatie met de inspecteurs. We doen het hele relaas van wat er gevraagd wordt.

"En hebt gij een identiteitskaartje bij?" vraagt de inspecteur. Ida reageert verwart, maar als de vrouw op krukken "uw paspoort" zegt, begrijpt ze het. We kijken samen in haar tasje, en diepen het eruit.

"En hebt gij een partner of zo?"

Ja, niet mijne Philippe, controleur, instructeur. Mijne Julien, ja, die wel!

Allee, samen met Andere Jongen diepen we samen nog eens in haar tasje op zoek naar een GSM-nummer, want een GSM heeft ze niet. Ik vraag me af of ik zoiets wel mag doen, in andermans tasje neuzelen, maar geen van de drie inspecteurs reageert, dus 't zal wel in orde zijn. Ze zien waarschijnlijk ook wel dat ik niks kwaads in de zin heb.

Met door haar papiertjes te gaan (en haar bloedgroep O+ te vinden op een kaartje) zie ik een geel papiertje met daarop "Julien" en "GSM" op geschreven. "Ja, 'k heb het!" en ik geef het aan de inspecteur. De ene belt, de andere gaat de wagen verzetten want er komt nog een tram voorbij.

Opnieuw wilt Ida vertrekken, met hetzelfde relaas:

Maar laat me toch gaan! Da's echt beschamend wat jullie doen! Als dat nog eens gebeurt hang ik mezelf op!

De inspecteur vraagt of ze iets van pillen geslikt heeft, maar daar reageert ze niet op. Nadat ik twee keer vraag of ze medicamenten neemt, "tegen de bloeddruk of zoiets", slaat ze weer afwimpelend met haar hand.

Na het telefoontje brengen we haar ondersteunend naar de patrouillewagen. "Wij gaan u wegbrengen, da's veel sneller dan met de tram!" Met dat we de stoeprand afstappen wordt het weeral duidelijk dat haar met tweeën ondersteunen geen overbodige luxe is, want ze was weer gevallen.

Bij de auto doen de inspecteur de deur open, pakt een koffer met materiaal eruit, en gooit die in de koffer, zodat ze kan gaan zitten. Ze stribbelt gelukkig niet al te hard tegen, en terwijl ik haar hoofd voor de laatste keer bescherm tegen de boord van de auto, krijgen we haar goed en wel in de auto. Ik pak nog even de gordel en geef die door aan de inspecteur die langs haar zit. Opnieuw met wat zacht tegengestribbel, in die mate dat ik even haar handtas moet optillen om ze onder haar arm te steken. Met dat ze veilig zit doe ik de deur toe, en zeggen we nog: "Dag Ida!" Nja, de enige bedankjes kwamen van de nuchtere inspecteurs dus ik zal het daarmee moeten doen.

Ik zeg nog tot ziens tegen de anderen, waarna we weer elk onze weg gaan. Met dat ik mijn reis verderzet naar Jonathan, kijk ik nog eens achterom, en schud ik een beetje met m'n hoofd.

En dat was alweer een redelijk bewogen week in m'n leven. Ik ga binnenkort weer eens naar de UHasselt gaan, want m'n bachelorproef heeft dringend wat vergadering nodig. WHEEEEEEEEEEEEE

[2018-05-08 Tue]–[2018-05-15 Tue]

Eurovisiesongfestival

Israël heeft gewonnen. Iemand die beter kan zingen omdat hij in 't koor zit, had een kort maar krachtig opiniestuk geschreven over de uitslag:

SCHANDALIG

~ Maarten Hamal

And on that bombshell, on with the other news.

[2018-05-16 Wed]–[2018-08-12 Sun]

Nu heeft het wel lang geduurd voordat ik nog eens iets geschreven heb. Dag iedereen weer!

Universiteit

Direct maar al beginnen met het minder heugelijke nieuws: Vooral mijn wiskundevakken waren niet navenant. Spijtig, zeer spijtig. Ik heb m'n best ervoor gedaan, maar ik moet ook nog m'n bachelorproef afmaken (en dat heeft de absolute prioriteit), dus ik denk niet dat ik dit jaar veel studiepunten zal terugverdienen.

De studiekeuze van volgend jaar zal hoogstwaarschijnlijk nogal gevoelig liggen voor mezelf. Maar dat zien we later wel. Op dit moment is het belangrijker om mij te focussen op het heden.

Vakantie

Of misschien nog eventjes op het recente verleden? Mijn reis naar Turkije namelijk!

Hoe het eten was? Het ging. Ik had dürums verwacht maar ze waren blijkbaar meer geïnteresseerd in te laten zien hoe ongeëvenaard Belgen zijn in frietjes bakken. De Turkse pizza's daarentegen, daar heb ik veel van opgepeuzeld.

Het weer? Heet, zonnig en droog. Enkele dagen hebben we zelfs de drempel van 40°C overschreden, en op zo'n momenten is het natuurlijk absoluut niet te drukken.

Het verblijf? Goed, maar met kanttekeningen. Het was all-inclusive, dus het feit dat je nog altijd zelf moest opdraaien voor het aankopen van chips en andere snacks lag mij nogal vervelend. Erger vond ik de ecologische impact van zo'n resort runnend houden; Antalya heeft een subtropisch klimaat, en de vegetatie bestaat uit planten die ofwel weinig water nodig hebben, of water goed vasthouden. Als je dan rozenperken ziet, alles lekker groengekleurd, dan kun je al wel raden hoeveel water ze verbruiken in een strijd tegen de natuur.

Ook het eten dat dagelijks wordt weggegooid, pfff… 't Voelde toch vaak 'fout' aan, "er zijn".

Het andere volk was… Wel, de Turken deden toch redelijk normaal, maar de andere toeristen, wow. Russen en Duitsers, maar vooral de Russen waren ronduit on-be-leef-de mensen. Ze hadden ook praktisch allemaal hetzelfde kapsel: Een bijna volledig kaalgeschoren hoofd, militair-achtig. Misschien iets van de дедовщина (dedovsjtsjina), dat ze dat als soort ereteken meedragen? (Niet dat de dienstplicht per sé eervol is, maar ik kan me d'er iets bij inbeelden) Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat het ook z'n effect op mij had. Ik begon na een tijdje zelf… ik zou het niet "haatgevoelens" noemen, misschien een zware afkeer tegen "anderen". En zo ben ik anders nooit. Toch?

Nu ben ik terug. Ik probeer mijn werk voor de unief te combineren met toch wat vakantie. Maar door de hittegolf die ondertussen aan de gang is, ben ik noodgedwongen verkast naar onze kelder; ik werk aan een oud bureau dat hier nog stond ('k heb m'n bureaustoel daaraan gezet), en heb een oude matras gevonden waar ik op slaap. Ik kan simpelweg niet meer normaal leven bovengronds (zoals het een echte homo informaticus beaamt =D).

Speciaal voor studenten UHasselt: Review Joeni!

Ik had het al eerder over mijn bachelorproef, maar nu iets gedetailleerder: Ik heb hiervoor een webprogramma geschreven met Django.

Nu, op aanraden van mijn promotor, heb ik besloten om de website nu publiekelijk beschikbaar te maken! Allé, soort van, 't is meer een gecontroleerde testomgeving dan een "tadaaa 't is af".

Voor de mensen die het eens willen uitproberen, ga naar https://maartenv.be/joeni en gebruik de volgende gegevens om je aan te melden:
Gebruikersnaam: adminadmin
Wachtwoord: admin

Je account is een doorsnee studentenaccount met een curriculum, vakken om te volgen, taken om in te dienen, de hele santapekluts. Omwille van het testen is het account ook ingesteld als beheerder, dus je kan de pagina's van de vakken aanpassen. Er is ook een mobiele versie (eigenlijk dezelfde website maar met een lichtjes aangepast CSS-bestand), en vergeet zeker niet eens je curricula af te drukken! (Exporteren naar een PDF bedoel ik hiermee)

Kijk ook eens naar de pagina voor het vak Projectvaardigheden om te zien hoe een lijstje studenten eruit ziet. En als het lukt, probeer eens erachter te komen hoe je het rooster kunt weergeven van 5 februari tot 10 februari (2018). Voor de informatici onder ons zou dat absoluut geen moeite mogen zijn.

Context: Mijn bachelorproef bestond origineel uit een volledige overhaul van de digitale interfacing van de UHasselt. Door tijdsgebrek is het project versimpeld tot het maken van een vervanging voor het Studentendossier en BlackBoard BloatBoard. Joeni is de versmelting van beide, en probeert de interface en werking terug te brengen naar "acceptabel voor een universiteit die 6 verschillende specialisaties voor de opleiding Informatica heeft".

Als je het hebt uitgeprobeerd, mag ik dan vragen of je mij eventjes laat weten hoe je het ervaart? Uiteraard hoeft niet elke pagina een eigen bloemlezing te hebben, maar als er werkpunten zijn (of als je sommige dingen gewoon keigoed vind!) dan wil ik dat absoluut weten.
(En ja, het PingPing-bedrag is realtime van mijn account, no bamboozle.)

Alvast bedankt voor de moeite. Mensen die dat willen worden met naam (en eventuele academische graad) vermeld als proefkonijnen =3

Tweewekelijks regime tot september vanaf nu. Hopelijk duurt het nooit meer zo lang voordat ik een nieuwe Weekly post. Ik wil die naam niet afvallig zijn =(

De heen- en terugreis

Waarschuwing: Dit is gewoon een gigantische rant over reizen (met nadruk op vliegen).

Ik wil dit onder een aparte noemer zetten want dit gedeelte was zo prut. Maar ik wil even luchten, en ik denk dat iedereen graag wel wat miserie leest. Stelletje leedvermakers.

DUS

De heenreis. Ons mams had het zo geregeld dat we moesten opstijgen van schiphol. Da's van bij ons ongeveer 2½ uur rijden.
Sinds dat ik in Gent studeer, doe ik haast niks meer met de auto, behalve soms occasioneel in het weekend. Niettegenstaande heb ik besloten om de chauffeur van dienst te zijn. Dat moest ook omdat we met 2 auto's reden, we waren simpelweg met teveel volk.

Omdat ik weet hoe moeilijk zulke reizen zijn, had ik met Jonathan enkele afspraken gemaakt; hij zou mijn copiloot zijn en mij met alles helpen wat ik nodig had, zodat ik mij 100% kon focussen op het rijden. En dat is heel erg goed gegaan. 't Was vooral de rest van de reis die roet in het eten gooide.

Dan moet je ook weten dat "niet op tijd vertrekken" zoiets is waar mams goed in is. Gelukkig hebben we dat kunnen compenseren door 140km/u te rijden waar we soms maar 90km/u mochten. Uiteraard was dit volledig veilig en kreeg Jonathan een uiterst vriendelijk telefoontje om mij aan te manen net zo snel te rijden, want ik ben een labbekak die bang is om een ongeval te krijgen. Silly me.

Ons moeder is ook een kei in mij niet vertellen waar we nu echt heengaan. Ik ging ervan uit dat we die wagens ergens bij de luchthaven gingen parkeren, een beetje zoals op Zaventem. Plots slaat de wagen van mams en co. af op een of andere afrit in Niemandal. Of ja, waar de fuck Vinkeveen ook is.
Dat irriteert mij. Niet in het minste omdat ik, vooraleer ik naar eender welke plek rij waar ik nooit ben geweest, steeds op voorhand OpenStreetMap opengooi en op mijn gemak de route wat uitstippel in m'n gedachten, zodat ik een goed globaal beeld heb van de route. Maar ja, duidelijk handig als de andere mensen iets anders willen doen.

Een tijdje verder gereden zie ik ze ietwat onrustig tussen 2 rijstroken kiezen, en dan keren ze om. Allee, verkeerd gereden. Het begon dus al gewoon krom, maar ik heb me rustig ingehouden. 't Was ook dankzij Jonathan die me een beetje kon kalmeren.

Uiteindelijk komen we aan op wat ik ga beschrijven als een "gebetonneerde akker". Nog een twintigtal minuten verwijderd van de luchthaven zelf, nota bene.
De hollanders hadden ook besloten dat ze deze "parking" gingen automatiseren met een ANPH-systeem, zodat het allemaal automatisch kon worden afgehandeld. Natuurlijk, in pure "shitty informatics"-stijl, herkent dat ding enkel Nederlandse nummerplaten. Allee, wilt dat ook weer lukken. In een container zaten gelukkig wat mensen de tijd te doden dus die konden mij manueel binnenlaten.

Na een parkeerplaatsje gevonden te hebben, begin ik mij wat moe te voelen. Het is ongeveer 3 uur 's nachts en ons vliegtuig vertrok om 6. Ik ben dus niet gaan slapen die nacht, en na urenlang rijden voel je gewoon wat ongemak opkomen.

Toen mochten we nog even wachten op de leuke bus! En als je een coach dacht, zit je goed fout: Een bus á la De Lijn. Oh ja, lekker met alle andere mensen die aan het wachten waren, mochten wij met al die dikke valiezen een manier zoeken om iedereen en onze valiezen erin te krijgen.
De grootste reden dat ik niet graag vlieg, is dat ik word behandeld als cargo en een terrorist, en dit voelde net als zo'n veetransport.

Bah, klam en wat onbehouwen stoppen we aan de inkom van Schiphol, wel imposant moet ik toegeven. Maar nu begon het ergeren pas tegoei.

Allereerst mochten we lekker lang aanschuiven in de rij om onze baggage in te checken. De bureaucratie begint natuurlijk direct, met controleren op massa, grootte/volume, identiteitscontrole. Vooral Niels veranderd nu in een geërgerd persoon, want vanaf nu is hij een vijftal uren gescheiden van z'n stukje thuis ver van huis.

Nu nog naar de gate! Euh… waar? We krijgen zo'n ticket om een "sectie" binnen te mogen, maar we moeten blijkbaar zo'n gangpad aflopen richting… een kale muur? Serieus, beeld je even zo'n gangpad in waar niemand loopt behalve jij, met in de verte het hoofdgangpad waarop iedereen loopt? Krijg je al het gevoel dat je niet juist aan het lopen bent? Ik ook.

We stoten op een potdichte deur, dus allee, teruglopen. Bij de toegangspoortjes (waar de meeste mensen die van onze check-in komen ook binnenwandelen) wil ik m'n ticket inscannen om binnen te gaan.

EEEEEEUUUUUU

Allee toegang geweigerd. We vragen het aan een medewerker en die zegt opnieuw om dat gangpad te volgen. /Zucht…/
Op het einde van dat gangpad zien we iets waar we doorkunnen, en we komen gewoon uit op de hoofdgang. Misschien dat in het vervolg zeggen?
Wat nu bleek was dat we het hele vliegveld nog mochten bewandelen naar de beveiliging, want DIT was de afstand van onze check-in tot onze gate. We komen aan op een gedeelte van het vliegveld waar alle check-ins verlaten zijn. Opnieuw dat gevoel van "hier moeten we niet zijn". Jonathan spot echter een klein merkpunt dat een richting aangeeft, en we komen weer helemaal achterin weggestopt terecht in het vliegveld, met weer van die stomme poortjes.

BIEP

Deze gaan wel open. Niels' ticket blijft echter halstarrig weigeren om gescand te worden. Allee, uiteindelijk geraken we er toch door.
Nu, beveiliging. Ik had voor deze vakantie besloten mij expres wat slordig te kleden (losse broek en los t-shirt zodat ik aangekleed kon blijven), en laptop noch GSM mee te nemen. Ik verwachtte dus dat het voor mij vlekkeloos ging gaan.
Dat was zonder de achterlijkheid van Schiphol Security geregeld. Neenee, ik mocht lekker in de scanner gaan staan! Ondertussen al verdomde standaardprocedure. En waarom zelfs?
Daarbij komt dat dat stom ding zo scherp staat afgesteld dat die een verhoogd ijzergehalte in het bloed detecteert als een wandelende bom. En ja hoor, de Terrorist Express Gate® 3000 licht mijn gezicht op. MIJN GEZICHT! Plus een deel van m'n linkerschouder.

Het "veiligheidspersoneel" nam deze dreiging natuurlijk bloedserieus, en begon de uitgebreide betasting van alles wat oplichtte op het scherm. Ik ben verbaasd dat ze hun vingers niet in m'n mond wilde steken om te controleren op de handgranaat die zeker niet in m'n holle kies stak. Want serieus, je kunt letterlijk zien dat ik niks op m'n lichaam had waar het oplichtte (ik droeg een t-shirt), waarom dan nog over m'n lichaam wrijven met je handen? ('t was niet over m'n kleren, ik zweer dat ze uitgebreid over m'n ontblote linkerhals zaten te wrijven).

(Bah, als ik het zo nalees voel ik me net iemand die zo bewust dingen verzint waarvan je duidelijk kunt lezen dat het verzinsels zijn, veel te surreëel om echt te zijn. Sorry als dat zo overkomt, maar euh… ze zijn echt tot op het idiote af "serieus")

Dan nog de identiteitscontrole. Gelukkig dat de Nederlanders genoegen nemen met Belgische identiteitskaarten. Dat vind ik nog tolereerbaar, maar het kan stukken erger, wacht maar…

Nu, final boarding. Na een wandeltocht van een kwartier en het mateloos ergeren aan idioten die de loopband innemen om lekker stil te staan, komen we net op tijd aan de gate aan.
De vermoeidheid begint nu echt aan te slaan en m'n kaarsje is bijna uit. Ik wil graag nog wat water hebben. En nu valt ook direct op waarom water niet mee mag voorbij de controle (als je daar nog twijfels bij had): Voor een halve liter tel je €2.50 neer. Gewoon drinkwater hè. Ik word behandeld als een crimineel terwijl de echte bandieten duidelijk al binnen geraakt zijn.

Op het toilet vul ik m'n fles maar bij aan de wastafel. Gelukkig is kraanwater in Nederland drinkbaar, een geluk dat ik in Turkije niet zal hebben.

Uiteindelijk op het vliegtuig. Voor de eerste keer vliegen we met Transavia. Gelukkig is het cabinepersoneel nog wat vriendelijk. Het interieur daarentegen is spuuglelijk met kakigroene zetels, maar da's het minste van mijn zorgen.

Uiteindelijk in de lucht probeer ik toch de slaap te vatten, maar het lukt gewoon niet, de zetels kunnen niet naar achter leunen en ik zit opgepropt naar de wettelijke minimumvereisten voor beenruimte. Tof als je +1.80m bent. Of ja, +1.60m, laten we eerlijk zijn.

Het water is op het vliegtuig met dertig cent opgeslagen. Ik hoor van Jonathan dat op vluchten naar Zuid-Afrika je volledige maaltijden gratis krijgt aan boord, en ik wil het wel geloven, maar mijn verbeelding staat zo'n utopie even écht niet toe.

Uiteindelijk in Turkije geland mogen we door de douane. Nogal nutteloos want de douanier zit gewoon moppen te tappen met z'n collega (hij had toch duidelijk plezier), mijn visum wordt zelfs niet bekeken. Ik vermoed dat hij mijn eID gewoon onder de UV-lamp heeft gezet om te zien of er tekeningen oplichtten. Biometrische paspoorten gaan terrorisme echt tegenwerken, ik voel het helemaal.
De rest van de dag zal gezapig verlopen. Ik zal wel blij zijn als ik eindelijk op een bed kan gaan liggen, afgepeigerd van een zware nacht.

En dan nu… De terugreis

Na een hete dag sightseeing komen we na een uurtje busrit aan op het vliegveld.
Door mijn eerdere ervaringen weet ik dat in Antalya de controle bij de ingang van het vliegveld plaatsvindt.

Bij deze ook een waarschuwing: Indien je vertrekt vanop Antalya Airport, let extra goed op al je spullen, met nadruk op (dure) elektronische apparatuur! Zoals je weet moet alle elektronica in een aparte bak. De vorige keer, toen we alles aan het inpakken waren na de controle, was onze tablet plots echter verdwenen. Na uitvoerig aandringen bij de "veiligheidsagenten" nam een nors geval ons mee naar een glazen kastje, dat op slot was, en waarin onze tablet lag, met een hoop andere elektronica zoals fototoestellen, GSM's, laptops, enz. Met diezelffde norsheid deed hij het open en gaf ons onze tablet terug. De personeelsleden daar zijn ronduit bandieten en maken gebruik van elke onoplettendheid om je te ontdoen van waardevolle dingen, dus let daar extra op!

Terug naar het vertrek. Controle #1 voorbij.
Na het inchecken (dat meer dan een uur duurde) mogen we verder naar de volgende check: identiteitscontrole en instapkaart. Controle #2.
Dan, de "gebruikelijke controle" met een metaaldetector en röntgenscanner. Controle #3.
Hierna nog een keer controle van boorddocumenten en visum, enfin… Mijn visum afdrukken was werkelijk een verspilling van papier. Controle #4.
En dan, na een lekker hapje fastfood bij de Burger King (Jonathan had gelijk: de hamburgers zijn groot genoeg), gingen we naar onze gate… om in de rij te mogen wachten voor een drugscontrole, #5.

Als klap op de vuurpijl had onze vlucht ook nog eens een uur vertraging. Yay.
Uiteindelijk terug op het vliegtuig richting Europa voelde ik me een stuk beter, en ook weer niet. Ik wilde gewoon thuis zijn, maar om een of andere reden had ik geen goed gevoel over de vlucht zelf. Dat werd een tijdje waarheid toen we in een beetje turbulentie terecht kwamen, de eerste keer in m'n leven, en hopelijk ook de laatste.

Toen we begonnen te dalen voelde ik mij een stuk beter, en bij touchdown was ik helemaal terug in de wolken =3
't Was weliswaar van korte duur. Na het uitstappen deden mijn knieën ontzettend veel pijn, en ik ben enkele keren bijna gevallen omdat ik erdoorheen zakte. Mijn beenspieren deden echt heel raar! Gelukkig is mams apotheekassistente, en had ze een halve apotheek meegenomen. De pijnstiller die ze me toen gegeven heeft is de beste die ik ooit geslikt heb, echt waar.

Toen moesten we echter nog met de lijnbus terug naar de parking, en serieus, er zat ene op de bus die met z'n dik onbeleefd karakter twee (2) plaatsen innam. Ik heb die vent verwenst op manieren die ik niet ga herhalen hier, maar bah. Er zijn mensen moeten blijven wachten aan de bushalte in Schiphol omdat er te weinig plaats was. Dan moet je toch wel een slecht karakter hebben om zo'n dikkop te zijn.

In de auto had Niels nog aardig kritiek op mijn rijstijl, die voorzichtig was, en toch wat stroef. Na een uur rijden moest ik mij wel een kwartier aan de kant zetten, want m'n ogen waren aan het dichtvallen. Maar bij thuiskomst was het al bij al wat beter.

Conclusie: Vliegen ga ik een lange tijd niet meer doen. En hoe erg de NMBS ook is, ik rij met plezier elke week naar Gent met de trein, elke keer opnieuw. □

Week 2

Het is fijn om terug op schema te zijn. Op dit moment ben ik begonnen met mijn weeklies in de bus te typen, om wat tijd te besparen. Euh… Het trilt nogal vervaarlijk, maar het gaat nog wel. Door enkel op m'n tenen te steunen werken m'n benen een beetje als schokdemper, en dan gaat werken op de laptop al wat beter. En dan heb ik tenminste nog iets te doen buiten achteloos naar buiten kijken!

Aan de andere kant is er ook weer niet zoveel gebeurd. Ik studeer, Jonathan speelt, het leven gaat z'n gang. Nu ik terug in m'n werkritme geraak zal ik waarschijnlijk de komende weken wat openstaand werk verrichten, PC-onderhoud enzo. En als er iets gebeurd dan zul je dat hier als eerste te weten komen.

Pokémon

Jonathan is een fervente fan van Pokémon. Soms vraagt smeekt hij me om voor hem een een packie te kopen. Dat zijn dan pakjes met tien speelkaarten in. Deels voor de geste, maar volgens hem ook omdat ik wél goede kaartjes uit pakjes haal. Het lot speelt hem namelijk steeds waardeloze packies toe.

Afgelopen dinsdag was het weer zo ver, en ging ik weer eens een packie kopen voor hem. En alhoewel het erop leek dat het weer niet al te vet ging zijn, zat ik daar deze keer toch schromelijk mis.

Da's een Gyarados, blijkbaar. Ik speel geen Pokémon. Maar volgens Jonathan was de totale waarde van dat packie €25, dus dat kwam goed uit, want ik heb daar €7 voor neergeteld.

Eh, cadeautjes. =3

Thesis

Ik denk dat hij grotendeels af is. Eindelijk. Na enkele weken goed doorzwoegen is hij af, een kanjer van meer dan 50 pagina's. Allee, technisch gezien zit 'm in de categorie van 70, maar ik trek er 20 af voor witruimtes, bibliografie en inhoudsopgave, die met LaTeX toch altijd nogal groot uitvallen. Natuurlijk gemaakt met m'n trouwe vriend Org-mode.

Nu ja, "trouwe vriend"… Het laatste grote dat ik geschreven heb was voor Wetenschapsfilosofie, en dat was nog in gewone LaTeX. (ik herinner me nog levendig de discussie met Maarten over hoe de paginanummering moest zijn, want we waren met 4 en hadden elk een aparte visie op singulariteit, maar ik wijk af…)
Dit is het eerste waarin eigenlijk niet veel LaTeX-code aan te pas is gekomen. gewoon de occasionele @@latex:\cite{een-bron}@@, en verder alles in Gewone Orgmode-opmaak. Ik raad zeker aan om dat ook te doen voor iedereen die een rapport moet schrijven in LaTeX, het schrijft een stuk fijner.

13 augustus 2018 tot… Vergeten =3

De examens zijn eindelijk gedaan. Voor de rest kan ik nu eindelijk alles wat ik geleerd heb vergeten en terug doen waar ik goesting in heb.

Bachelorproef en websites

Mijn bachelorproef zal evenwel niet verdedigd worden. Ik snap dat wel, alhoewel ik ook enkele argumenten heb gekregen waar ik niet zozeer mee akkoord ga. Voor de geïnteresseerden kun je de waardeloze bullshit nu vinden op Gitar, AGPLv3+. Hier is de thesis als het iemand moest interesseren, ik heb er mijn buik van vol.
Niet in het minste omdat ik dit vernam op mijn verjaardag. Maar dat heb je natuurlijk niet voor het uitkiezen, maar toch, 't koste me 4 uur reizen om dat te vernemen.

Ik denk dat ik gewoon direct ga beginnen aan een nieuwe proef. Iets met minder menselijk contact vooral, want op dat vlak heb ik den dezen zwaar miskend. En ik ben sowieso al geen sociaal type.

Dit is de eerste keer in een lange tijd dat ik me heb moeten optrekken aan stellingen zoals: "Er zijn mensen van mijn leeftijd die met ALS gediagnosticeerd worden". Niet dat ik plots depressief ben geworden, maar ik heb me ook al in een lange tijd niet zo rot gevoeld.

Over het algemeen gezien was mijn bachelorproef ook allesbehalve "intellectueel uitdagend": Als het geen HTML-templates waren, dan was het merendeel van de code het opvragen van data uit een databank, af en toe data opslaan. Full disclosure, het onderdeel dat het meeste denkwerk vereiste was (I shit you not) een algoritme dat het uurrooster juist uitlijnt, omdat dat niet simpel kan met HTML-tabellen. Serieus, een manier om het gemierenneuk dat voortkomt uit een XML-based opmaaktaal te repareren. Misschien dat de relaties tussen de tabellen (en de tabellen zelf) opstellen nog wel wat denkwerk nodig had, maar verder was het meer socio-politiek georiënteerd dan algoritmisch. Daar heb ik wel wat spijt van.

Dus…

Uiteindelijk ben ik blij om Jonathan te hebben, dat heeft het al een stuk draaglijker gemaakt om hiermee om te gaan. Yes there was crying. 'k Voel me nog altijd niet 100%, maar ik probeer het van mij af te zetten.

Verhuisd

We zijn ook verhuisd! We wonen nu in een prachtig kot aan de R40, vlak langs een tram- en bushalte. Dat op zich is al een verbetering want vroeger moesten we altijd nog een vijftal minuten doorstappen om er te geraken. Het toilet is nu ook geluidsdicht genoeg, en direct achter ons is een Delhaize dus we kunnen altijd rap iets kopen als we het nodig hebben. Het zijn wel zestig treden om tot boven te geraken dus als ik nu geen stevige dijbenen ga krijgen weet ik het ook niet meer.

[2018-09-02 Sun]–[2018-09-10 Mon]

Oké, sorry. Ik heb het een tijdje afgehouden omdat ik nogal zat te stressen met m'n examenresultaten. Nu alle informatie binnen is, kan ik eindelijk nog eens een leuke weekly schrijven. En 't is een speciale deze week, laat me jullie dat al vertellen!

Examenresultaten

Eerst het (ietwat) goede nieuws: M'n examenresultaten zijn binnen en ik kan met vreugde mededelen dat ik geslaagd ben voor zowel Artificiële Intelligentie als Wiskunde voor Informatica! AI was met 16/20 zelfs nog niet eens zo mis, maar daar zat een feedbackmoment bij de professor voor een dik deel tussen.

Wat dat betekent is dat ik volgend jaar zal starten aan de masteropleiding. Ik zal jammer genoeg m'n bachelorproef wel opnieuw moeten doen. Zeer spijtig, een rapport van tachtig pagina's en een tof programma, maar het mocht niet zijn. Nu ja, de code kunnen jullie vanaf nu wel gewoon bekijken op Gitar, moest het iemand interesseren. Ik ga er wel niet meer aan werken, 'k heb een hoop andere dingen die nog moeten gebeuren.

Website

Nu de examens weer gedaan zijn, ben ik weer begonnen aan achterliggende verbeteringen op m'n website. Ik ga m'n "Over mezelf"-gedeelte uitbreiden en up-to-date brengen, wat extra vertalingen aanbrengen en misschien een gloednieuwe pagina maken. 't Vertalen op zich is wel een vervelend karwei, pfff… 't Is nogal repetitief. Als het af is zal ik het wel hierin zetten. Ik zou eigenlijk een vertaler in dienst moeten nemen om m'n teksten te laten vertalen.

Activisme, neonazisme en Universiteit Gent

Het grootste deel van deze weekly gaat echter ongetwijfeld naar de gevolgen van de Pano-reportage van vorige week.

Over Dries Van Langenhove: Ik kende zijn gezicht wel. Hij heeft tijdens de verkiezingen voor studentenvertegenwoordiger zeer actief campagne gevoerd om verkozen te worden. Ook bij ons is hij tijdens de les zijn verkiezingsbeloften uiteen komen zetten.

Met dat ik hem voor het eerst zag, voelde ik mij niet goed bij zijn manier van spreken. Ik heb toen nog letterlijk tegen Jonathan gezegd: "Die geeft echt een gevoel af van een pestkop te zijn". Een slide in zijn presentatie was ook speciaal gewijd aan hoe hij (naar eigen zeggen) een geldverkwister in de openbaarheid had gebracht, tot aan VTM Nieuws toe. Daarnaast beschreef hij discussies als bv. welk vlees in de studentenrestaurants geserveerd moet worden als "nutteloos" en "tijdverspilling".
Ik weet het niet, maar dat geeft gewoon een air af aan mij van pestgedrag. Ik kan me perfect inbeelden dat vegetariërs liever een vegetarisch alternatief willen eten dan bv. varkensvlees. Om reële bezorgdheden van studenten zomaar af te doen als "tijdverspilling", dat kun je niet doen met een empathisch geweten. Daarnaast gebruikte hij ook populistische standpunten als "Minder zever" en "Meer daden", maar dat wilde ik nog wel op z'n politieke ambities steken, want de politieke partij zonder leuke verkiezingsbeloften waar lucht achter zit, werpe de eerste steen.

Het spreekt vanzelf dat m'n stem naar iemand anders ging, namelijk een student Informatica. Omdat hij zijn voorstelpagina verzorgd had (dat hadden sommigen zelfs nog niet eens gedaan) en hij een duidelijk plan had voorgesteld. Spijtig dat het toch Van Langenhove werd.

Helaas, was dat alles maar! Na de reportage kreeg ik een gedetailleerd beeld van welk onheil in de Raad van Bestuur zetelt. Zeker de reportage eens kijken als je het nog niet gedaan hebt.

De dag nadien ben ik ook samen met Jonathan naar een betoging geweest op de Korenmarkt. Volgens de politie kwamen zeshonderd mensen opdagen, alsook de burgemeester, alhoewel ik die laatste nergens gezien heb (en het voelde meer aan als driehonderd, maar de politie zal het wel beter weten volgens mij). Er waren een hoop sprekers, regenboogvlaggetjes, en een collectief gevoel tegen seksisme, neonazisme en (omdat het ook door sociale verenigingen werd bijgewoond) plutocratie. Op de 25ste wordt er iets serieus ingepland en Jonathan en ik zullen daar ook sowieso aanwezig zijn.

De nacht dat ik die reportage had gekeken was ik erg opgefokt. Ik wilde hier íets tegen doen, en dat heb ik ook gedaan. Ik heb de rector persoonlijk aangeschreven omtrent de hele situatie, iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Maar nu vond ik het echt trop:

Geachte prof.dr.ir. Van de Walle

Uit het onderwerp van deze e-mail zal u alvast hebben kunnen opmaken waarover dit gaat. Ik weet dat uw functie sowieso van u een drukbezet persoon maakt, daarom dank ik u al bij voorbaat dat u de tijd neemt om deze e-mail te lezen.

Gisterenavond heb ik samen met mijn vriend een reportage bekeken van Pano, genaamd "Wie is Schild & Vrienden echt?". Hierin werd het reilen en zeilen van de organisatie aan het licht gebracht. Wat ik gezien heb, tart de verbeelding: De verspreiding van neonazistisch gedachtegoed, verheerlijking van genocides, haat jegens moslims en het willen onderdrukken van vrouwen, om maar enkele bij naam te noemen.

Een andere rode draad doorheen deze reportage was de woordvoerder en leider (of "Eindbaas") van de groepering: Dries Van Langenhove, student Rechten en lid van de Raad van Bestuur van de Universiteit Gent. Deze persoon werd tijdens de reportage van Pano uitgebreid geïnterviewd naar wat hij over het gevonden materiaal te zeggen had (volgens Tim Verheyden "67.000 stuks"). Hij ontkende alle aantijgingen met klem, beweerde dat hij het slachtoffer was van iemand die in zijn naam een profiel zou hebben aangemaakt, de journalisten zouden in de luren gelegd zijn. Diezelfde ontkenningen werden later in de reportage nog ontkracht.

Op Twitter heeft u zelf ook al aangegeven dat u op de hoogte bent van de reportage, en zegt u dat "dit moet onderzocht worden". Ik juich uw opmerking toe, en ben blij dat u uw stem ook laat horen, zoals het een goede rector beaamt in dergelijke zaken.

Maar toch vraag ik u vandaag met aandrang om Dries Van Langenhove uit de Raad van Bestuur van de Universiteit Gent te zetten.

De primaire reden hiervoor is dat hij onverenigbaar is met zijn positie op de universiteit. De UGent is een universiteit die ondertussen al meer dan tweehonderd jaar iedereen de kans geeft om zichzelf te ontwikkelen, om kritische stemmen te worden. Om geïnformeerde burgers van onze maatschappij te zijn, die niet bang zijn om met hun kennis de wereld vorm te geven. Durf Denken, zoals het zo mooi klinkt. En op die universiteit is iedereen welkom: Lang of kort, dik of dun, jong of oud, ik kan nog blijven doorgaan, maar u begrijpt wel wat ik bedoel.

Hetgeen Van Langenhove toelaat in de groep (opnieuw: waar hij nota bene leider van is) druist in tegen ál deze resoluties. Schild & Vrienden zet aan tot rassenhaat, en heeft duidelijk geen probleem met een wereld waarin vrouwen misschien maar al content moeten zijn als ze eens een dag geen pak slaag hebben gehad van hun "normale" man. (Want zoals Van Langenhove stelt in Terzake: "Een persoon die zijn geslacht laat veranderen is niet normaal.") Deze ideologie wordt in het openbaar gemaskeerd achter een façade van gematigd-rechtse uitspraken, om maar "van de politiek-correcte radar te blijven".

Van Langenhove heeft deze uitspraken naar mijn weten nooit in naam van de UGent gedaan, maar hij heeft al toespraken gedaan op de universiteit (waar ik als student nog getuige van ben geweest tijdens zijn verkiezingscampagne), en gebruikt populistische uitspraken om zichzelf naar machtsposities te krijgen. En dat heeft hem duidelijk geen windeieren gelegd.

Het maakt het ook zo moeilijk om hem ergens op vast te pinnen; elke uitspraak kan wel genuanceerd worden, elke meme kan een onschuldig grapje zijn, en "ik heb het recht om mijn mening te uiten" ontzeggen flirt met een tegenstelling in de mensenrechten. Het is uitermate moeilijk om een expliciete uitspraak te vinden.

Toch moeten we verder durven kijken dan wat er zich op de voorgrond afspeelt. Ik ben ervan overtuigd dat deze man bereid is om leugens te verspreiden, zolang het maar zijn doel goed uitkomt, ten koste van wat dan ook. Van Langenhove is een uitermate slim persoon en weet zeer goed wat hij doet.

Maar ik vraag niet voor zijn afzetting omwille van populisme of omdat hij (volgens mij) liegt. Ook niet omdat ik van mening verschil met Van Langenhove. Afzetting omwille van een politieke overtuiging of voor het uiten van een mening, dat vraag ik niet.

Ik vraag dat hij wordt afgezet omdat hij haat zaait. Omdat hij het maatschappelijk debat wenst te ontwrichten, en enkel maar om het te ontwrichten. Omdat hij wilt polariseren en mensen tegen elkaar wilt opzetten. Omdat hij het massaal uitmoorden van mensen wel zou zien zitten. Een affiche van Adolf Hitler waarop zijn hoofd gemonteerd werd, kreeg zelfs een "like" van hem. Omdat hij meewerkt naar een maatschappij waar onze waarden vernietigd worden, in naam van een zogenaamde terugkeer naar een "normale" gemeenschap.

Dit soort verkondigingen, indien ze niet gestopt worden, hebben als uiteindelijk resultaat: De erosie van wie we zijn en waar we voor staan, de decimering van bevolkingen die niet aan een arbitraire standaard voldoen, en een zielig restant dat enkel bestaat uit mensen die om niks meer iets geven. Absoluut niks.

Onschuldigen moeten hiervoor boeten, en dat gewoon om wie ze zijn, om eigenschappen waar ze niks aan kunnen veranderen. De waarden die hij écht wilt verdedigen, zijn niet die van België, maar van een ander rijk. Een rijk waarvan u en ik allebei weten dat het beter gewoon in de geschiedenisboeken blijft, zonder gelijke.

Dries Van Langenhove en Schild & Vrienden zijn aanhangers van het neonazisme. Hun uitingen zijn dermate schadelijk voor de mensheid, dat ze onverdedigbaar zijn. Normaal zou ik nooit vragen om zo'n drastische stap te nemen, maar wat deze reportage aan het licht bracht gaat een brug te ver. Hier moet resoluut een lijn in het zand getrokken worden. Ik kan het niet meer vatten dat deze persoon de titel "studentenvertegenwoordiger" draagt. Tijdens de vorige verkiezingen heb ik ook met mijn stem duidelijk gemaakt dat ik niet wilde dat hij ons zou vertegenwoordigen. Maar als rector bent u de vertegenwoordiger van deze universiteit, en uit uw handelen trekken mensen hun conclusies. Laat dit de juiste conclusies zijn van onze universiteit.

Groepen zoals Schild & Vrienden (en hun woordvoerders) zeggen in naam van "de stille meerderheid" te spreken. Welnu, ik zal niet mijzelf zo'n importantie aanmeten. Ik kan u vandaag enkel mijn mening (en die van mijn vriend) verkondigen. Uit de grond van mijn hart hoop ik dat ik toch voor een "meerderheid" kan spreken, al was het maar omdat ik in deze wereld wél mag zijn wie ik ben, dat ik mag houden van wie ik wil, en dat ik met mijn vriend hand in hand mag lopen. In Gent ben ik daar nog nooit op aangesproken en zo moet het zijn en blijven.

Universiteit Gent moet zich distantiëren van deze groeperingen, en dus ook van de mensen die ze vertegenwoordigen. De UGent kan niet verhinderen dat hij deze uitspraken doet, maar wel dat hij mee kan bepalen welke toekomst de UGent tegemoet wilt gaan. Zij moet de boodschap van een universiteit voor iedereen uitdragen. Ik ben trots op mijn universiteit, maar na vanavond ben ik beschaamd. Diep beschaamd.

Nogmaals bedankt voor uw tijd om deze e-mail te lezen. Misschien bent u niet bij machte om zelf zo'n stap te zetten. Maar misschien bent u wel in staat om een doorslaggevende stem bij de andere raadsleden teweeg te brengen, of om aan de geschikte personen mijn zorgen kenbaar te maken. U mag deze e-mail aan iedereen laten zien, met mijn naam. Iedereen mag weten met welk probleem een bepaalde student zit, wie hij is, en waarom hij daarvoor niet op zijn "vertegenwoordiger" kan rekenen. Ik kon niet met een gerust hart gaan slapen vooraleer ik op z'n minst nog maar iets geprobeerd heb om iets aan deze situatie te veranderen. Hopelijk draagt dit bij tot het nemen van de juiste beslissingen.

Hoogachtend

Maarten Vangeneugden
Student Ingenieurswetenschappen

Ik denk dat ik m'n standpunt op een goede manier heb overgebracht. Ik vind het ook nogal vreemd dat tot nu toe haast nergens het woord "neonazisme" heb zien vallen, alhoewel zijn ideologie praktisch net dát is. Maar ik ga hier niet te diep ingaan op semantiek, de beelden spreken méér dan voor zich.

Ik denk niet dat m'n "brief" een écht verschil heeft gemaakt, maar ik deed het toch. Defaitisme is niet m'n ding.

En ik moet eerlijk zijn: Ik had op een antwoord gehoopt, maar het niet echt verwacht.
En toch.
Van de rector mocht ik persoonlijk een antwoord ontvangen op mijn bericht:

Beste Maarten

Hartelijk dank voor je uitvoerige en openhartige bericht en voor je bekommernis om de UGent en onze universitaire gemeenschap – een bekommernis die ik volkomen met jou deel.

Hieronder vind je het statement dat ik eerder op de dag over deze kwestie tijdens een persconferentie ten aanzien van de media gebracht heb; misschien heb je het ook al ontvangen via de nieuwsbrief.

Ik meen dat dit een duidelijk en krachtig antwoord is op de vragen waar ook jij mee zit.

Met vriendelijke groet
Rik Van de Walle

—

*Rik Van de Walle: “Voor aanzetten tot racisme, antisemitisme, seksisme, wapengebruik of geweld is geen plaats aan de UGent”*
/UGent schorst Dries Van Langenhove en start een tuchtprocedure op/
Rector Rik Van de Walle neemt vandaag een ordemaatregel en start een interne tuchtprocedure die kan leiden tot het uitzetten van Dries Van Langenhove uit de UGent. Dit naar aanleiding van de Pano-reportage van gisteren 5 september, waarin een duidelijke link werd gelegd tussen Schild & Vrienden, de groepering waarvan Dries Van Langenhove de leider is, en het aanzetten tot racisme, antisemitisme, seksisme, wapengebruik en geweld.

Rector Rik Van de Walle: “De reportage van gisteren heeft mij diep geschokt - als rector, als UGent’er, als bestuurder, als Vlaming, als ouder en ook gewoon als mens. Ik wil mijn verantwoordelijkheid nemen en start daarom vandaag de procedure op om Dries Van Langenhove van de UGent uit te sluiten. Laat mij heel duidelijk en helder zijn: aan onze universiteit is geen plaats meer voor hem.”

Concreet betekent deze beslissing dat:

1. de ordemaatregel in gang wordt gezet waarbij de inschrijving van Dries Van Langenhove als student wordt geschorst en hem de toegang tot alle gebouwen en faciliteiten van de UGent wordt ontzegd. Vanaf morgen zal deze maatregel in voege treden.
2. een tuchtdossier wordt opgemaakt waarna de interne tuchtprocedure tegen Dries Van Langenhove in gang wordt gezet via doorverwijzing naar de tuchtcommissie voor studenten.

Rik Van de Walle: “Voor de UGent is en blijft vrije meningsuiting een grondrecht maar met de Pano-reportage van gisteren is er een belangrijke grens overtreden op basis waarvan we vandaag beslissen tot de ordemaatregel en de opstart van de interne tuchtprocedure. Het spreekt voor zich dat aan een pluralistische universiteit als de onze iedereen zijn of haar mening mag geven maar het discours van Schild & Vrienden overtreedt een grens omdat het aanzet tot racisme, antisemitisme, seksisme, wapengebruik en geweld. Dat is niet alleen strafbaar op juridisch vlak maar overschrijdt tevens voor ons een morele grens. Dries Van Langenhove staat als leider en woordvoerder voor de groepering Schild & Vrienden, en daarom gaan de deuren van de UGent vandaag voor hem dicht.”

“Meer dan 10.000 personeelsleden en meer dan 40.000 studenten geven elke dag hun vertrouwen aan onze universiteit als werkgever en als onderwijsinstelling. Door vandaag ‘neen’ te zeggen tegen ontolereerbaar gedrag wil ik een duidelijk signaal geven, niet alleen aan de maatschappij in het algemeen, maar in het bijzonder aan onze studenten en hun ouders, aan onze toekomstige studenten en aan onze personeelsleden: vrije meningsuiting is voor ons heel belangrijk maar wanneer zij aanzet tot racisme, antisemitisme, seksisme, wapengebruik of geweld, wordt een grens overschreden.”

“Het klopt dat er al langer bezorgdheid was, zowel binnen als buiten de UGent, over de uitspraken van Dries Van Langenhove en de groepering Schild & Vrienden. Ik heb daar zelf ook berichten over gekregen. Ik heb steeds geantwoord dat ik mij uitdrukkelijk distantieerde van de uitspraken, maar ook dat de vrijheid van meningsuiting een grondrecht is dat slechts in bijzondere gevallen mag worden ingeperkt. Aangezien uit die uitspraken tot dan toe geen sanctioneerbare tuchtfeiten of strafrechtelijke handelingen ontwaard konden worden, is er verder ook niet tegen opgetreden. De reportage van gisteren heeft evenwel heel wat nieuwe feiten aan het licht gebracht en mij bijgevolg doen besluiten om deze kwestie ook juridisch aan te kaarten en daartoe de nodige maatregelen te nemen. Dat ook het parket van Gent intussen een strafdossier heeft geopend is bijzonder positief.”

“De beslissing die ik vandaag neem sluit volledig aan bij wat de UGent is: een open en verdraagzame universiteit.”

Dank aan de rector voor zijn doortastend optreden.

Tot zo ver deze weekly weer. De volgende zal weer voor over een weekje of twee zijn. Volgende week is er ook een gamemoment ingelast bij Jorrit, yay!

[2018-09-24 Mon]–[2018-09-30 Sun]

Welkom in het nieuwe academiejaar. En daarmee beginnen we er maar aan zeker?

De nieuwe vakken

Omdat ik nu instap in de masteropleiding voor burgerlijk ingenieur-informaticus, moet ik een aantal extra vakken als voorbereidingstraject volgen. Twee vakken die bestaan uit 2×6 studiepunten wiskunde, en een vak over de theorie achter elektrotechniek.

Ik volg die vakken samen met de studenten (wetenschappelijke) informatica. En eum… Ik voel mij op m'n gemak? Vorig jaar zat ik elke dag in auditoria van minstens 300 mensen, helemaal achteraan weggedrukt. Vandaag zit ik terug in lokaaltjes met maar 20 andere studenten. En dat gaat mij een ENORM stuk beter af. Het is rustiger, ik kan een vraag stellen aan de prof, en ik kan lekker van voren gaan zitten, iets wat ik met Maarten op de UHasselt altijd deed. Het helpt mij goed met concentreren.

De stoelen zijn nu ook echte stoelen, met echte tafels! Man wat heb ik dat gemist. Mijn blad past nu volledig op m'n bank, samen met m'n etui en drankfles. En je kan nu duidelijk het bord tussen de mensen heen zien moest je aan de achterkant zitten. Zalig.

Ik moet nu wel regelmatig met de fiets naar de campussen gaan, omdat ze nogal vervelend liggen. En omdat m'n fiets in Bilzen gepikt is, moet dat nu op een (vrouwen)fiets met een stuur dat pijn doet om vast te houden; wie fietst er nu met z'n handen krom? Een stuur moet recht zijn, god damn it.

En tussen al die wiskunde door krijg ik nu ook nog een nieuwe bachelorproef: Abstract state machines. Blijkbaar een programmeertaal volgens m'n promotor, maar ook een beetje anders. Nu ik het boek erover aan het lezen ben denk ik toch niet dat het een programmeertaal is, maar kom. Ik zal zeker in m'n thesis de vergelijking maken met Java en Clojure, twee talen die ik goed ken, en die beide totaal verschillende paradigma's aansnijden.

Het Oog van Jonathan

De afgelopen maandag kreeg Jonathan last van enkele koortsblaasjes in zijn ooghoek. Ik ben toen met hem in de apotheker een zalfje voor het oog gaan kopen, in de hoop dat het wel over zou gaan.

Dus niet. De volgende ochtend stond ik op en de helft van Jonathans gezicht was opgezwollen en voelde enorm pijnlijk aan voor hem. Zijn oog zag er allesbehalve beter uit. Shit.
Jonathan heeft diezelfde dag nog een afspraak gemaakt met de studenten-arts om eens na te kijken. Ik zat ondertussen in het hoorcollege van Telecommunicatie, toen ik op Telegram vernam dat hij op weg was naar het universitair ziekenhuis.

Met de gebruikelijke bezorgdheid ben ik dan ook naar het UZ gegaan. De tram ernaartoe rijdt helemaal tot aan het midden van de campus door. En die campus is groot. Heel groot.

In het gebouw waar de oogartsen zich verstoppen vind ik Jonathan terug, die al iets geruster uitzag dan ik me voelde, en dat kalmeerde mij ook.

Na enkele keren porren in Jonathans oogbal (oké niet echt porren maar 't was toch een doorgedreven onderzoek) bleek dat het herpesblaasjes waren.

De professor zei dat de doorverwijzing naar het ziekenhuis wel geen overbodige luxe was, gezien de atypische progressie. Jonathan zal voor controle nog terug moeten gaan. Maar 'k ben toch blij dat er niks ernstigs aan de hand is.

FACTS

Yay, FACTS! We zijn er weer met de hele kliek naartoe geweest. Deze keer had Mannu zich echter verslapen, gekke Mannu toch. Jorrit deed iets anime-achtig met roze kattenoortjes, en Joris vroeg zich af "wat de kans is dat ze nu net vandaag zouden controleren op zwartrijden?" Wel, zo groot dat de controleurs net afstapten toen wij opstapten aan het station. Wilt ook weer eens lukken zeker!

Voor de eerste keer zijn we ook eens gaan kijken naar wat robotgevechten. En dat was wel tof. Allee, de momenten dat we iets konden zien. We zaten achter een stel camera's en die robots gingen elkaar regelmatig te lijf in de hoeken waar we niks konden zien. Vervelend. Maar wat we zagen was wel goed, met slijpschijven en dat soort geweld. Hopelijk kunnen we dat de volgende keer nog eens zien.

Aan het station heb ik voor de eerste keer eens de Wok Away uitgeprobeerd. 't Viel mee, de kwaliteit iets beter dan je zou verwachten van stationvoedsel.

Op de terugrit heb ik nog wat in m'n boekje gelezen en wat gepraat met de vrienden. Spijtig genoeg kon Maarten er weer niet bij zijn. Ach ja, 'k zal hem wel zien met de programmeerwedstrijd zeker? =3

Ik ben ondertussen aan het overwegen om toch maar een tweewekelijkse weekly te doen. Er gebeurt een stuk minder dan anders. Ik zie nog wel. Alvast tot de vlgende, ik ben nu bijna in Gent, yay!

[2018-10-01 Mon]–[2018-10-07 Sun]

't Is opnieuw een beetje later dan gewoonlijk, op maandagavond. Maar ik heb toch iets kunnen schrijven voor deze week, yay! Ik ben ook niet naar huis gegaan dit weekend, iets te veel werk nog. In plaats daarvan ga ik deze woensdag nog eens naar de UHasselt voor een onderhoud met m'n promotor.

Keelonsteking

Ik fiets 's maandags elke dag een aardige afstand: Van bij mij thuis, tot aan campus Sterre, van daar naar Zwijnaarde, en in de namiddag terug naar huis.

Dat is normaal wel doenbaar, maar deze maandag was het aan het regenen. Terwijl ik binnen zat was het zelfs redelijk zonnig, maar toen ik moest vertrekken pakten de wolken zich samen. Ik heb die dag letterlijk door regen en wind heen moeten fietsen.
En niet zonder gevolg natuurlijk. De nacht van maandag op dinsdag voelde ik het al "schuren" in mijn keel, en de volgende ochtend was het prijs, met een uiterst pijnlijke keel tot gevolg. Er kan precies niemand hier genezen zonder dat de andere weer iets overkomt.

Ik meen het, 't is alsof de duivel ermee gemoeid was. Toen ik weer genezen was van m'n ontsteking, krijgt Jonathan warempel een fikse verkoudheid. Bij de controle in het ziekenhuis was de herpes wel goed weggetrokken, dus allee, misschien dat we ooit nog wel weer eens allebei gezond zijn.

Gemeente- en provincieraadsverkiezingen

Het is weer eens zover, op 14 oktober stemmen we weer voor onze gemeenten en ook het provinciehuis. En ik mag voor de eerste keer gaan, yay!

Ook al is er geen stemplicht in België: Laat je stem zeker niet schieten! Ik weet het, 't is België en als er hier wat verandert moet het al heel wat voeten in de grond gehad hebben, maar het gebeurt wel. En met het beleid dat N-VA deze legislatuur uitgevoerd heeft, is het hoog tijd om het tij te keren naar de partijen die wél de juiste ideeën aanhangen.

Ben je stemgerechtigd in Antwerpen? Stem dan op het kartel Paars: Piraten+Volt voor de gemeente- en districtsraden, en Piratenpartij voor de provincieraad. Zij hangen cruciale standpunten aan omtrent informatie, privacy, democratie, en is een van de weinige partijen die ook ecologie als kernpunt uitdraagt.
Buiten Antwerpen zal de Piratenpartij naar mijn weten nergens anders in België opkomen, behalve in zeer afgezwakte vorm in Ottignies-Nieuw-Leuven.

Aan al de andere Belgen (of als je niet geneigd bent om op Piratenpartij te stemmen), stem Groen/Ecolo, of een kartellijst waaraan Groen/Ecolo deelneemt. Deze partij is praktisch de meest duurzame keuze voor België, en hangt de juiste visie aan inzake mobiliteit, sociaal beleid en ecologie, hete hangijzers die een langetermijnoplossing nodig hebben zoals enkel groene partijen dat willen invoeren. Ik ben stemgerechtigd in Bilzen en zal dan ook voor deze partij mijn stem geven.

Stem absoluut niet voor de Vlaamse Belachelijken, al was het maar omdat Tom Van Grieken nog niet over z'n lippen kreeg dat Dries Van Langenhove niet in z'n partij zou toegelaten worden. Die partij spoort gewoonweg niet.

Kleine trivia

Dienblad

Op UGent zijn de dienbladen in de studentenresto's niet voorzien van een antisliplaag zoals op de UHasselt, dus je bord kan nogal rondglijden als je het niet waterpas genoeg houdt. Na een vol jaar zonder scherven is het jammer genoeg nu toch iemand overkomen op campus Dunant, een jonge vrouw die haar bord de grond op zag flikkeren, scherven overal op de grond. En dan zo dat wrange gevoel van medelijden voor die persoon, omdat iedereen in uw richting kijkt en het ineens stil wordt in de zaal… Brrrrr…

Website

Ik heb eens m'n hoofdpagina onder de loep genomen, en gezien dat een afbeelding die wordt ingeladen, 3.45MB groot was. Oeps. Ik heb dat ook direct gefixed, hij is nu nog maar 25.79kB. Ik heb tegelijkertijd ook een andere afbeelding wat kleiner gemaakt, en ik ga op een later tijdstip de parallax-afbeelding ook verkleinen. Zonder caching is mijn hoofdpagina nog altijd 1.34MB groot en dat is gewoon afschuwelijk veel, dus ik zal daar nog heel wat van gaan afschrapen, vermoedelijk toch zeker 500kB minstens, maar dat betekent dat ik mijn CSS-framework ga moeten herschrijven zodat het niet meer afhankelijk is van JavaScript (lees: bepaalde cosmetische effecten gebruiken JS om te werken, maar dat heb ik helemaal niet nodig).

Deze week zal ik vernemen of er genoeg inschrijvingen waren voor de cursus voor Hoger Redder die de UGent inricht. Dus dat zal ik de volgende keer ook wel laten weten. Hierbij ga ik het weer laten deze week, tabee!

[2018-10-08 Mon]–[2018-10-21 Sun]

't Is vandaag echt kort, gewoon omdat er zo weinig gebeurd is. Jonathan is gisteren naar een race gaan kijken op het circuit van Zolder, en ik heb me bezig moeten houden met m'n computer onderhouden en wiskunde. Veel fucking wiskunde, Fouriertransformaties en -reeksen, meetkunde en de hele santapekluts. Maar ik stuur toch maar rap een nieuwe weekly de lucht in zodat ik kan laten zien dat ik het niet weer vergeten ben! Het leven is gewoon nogal… Gewoontjes nu!

Verkiezingen

Wel, ze zijn gedaan. En blijkbaar heeft Groen/Ecolo veel stemmen weten te krijgen deze verkiezingen. Brussel krijgt zelfs een eerste groene burgemeester! Ik wil dat wel zien als een signaal van de Belg dat het klimaat toch nauw aan het hart ligt, maar ik ben sowieso niet goed met mensen, en laten we stellen dat N-VA nog altijd een grote partij blijft, voor alle duidelijkheid. Op dit moment is nog niet geweten of Gent ook een groene burgemeester krijgt, maar ik hoop het.
Bij de PvdA was het natuurlijk weer feest, maar daar is het praktisch elke verkiezingen feest; "De rode revolutie begint nu!", en eerlijk gezegd vind ik dat zo schattig elke keer. Goedbedoeld hè.

Kleine trivia

Euh, ik heb m'n dikke teen gesneden tijdens het scheren van m'n nekbaard. Waarschijnlijk ben ik de eerste mens ooit die daarin geslaagd is.
Ah, en ook iets grappigs; op de faculteit Wetenschappen heeft iemand een WiFi-hotspot opgesteld en die Tardis genoemd.

…

Ja sorry, 'k zei toch dat er niet veel noemenswaardig gebeurd was? Eh, 'k zal het hier maar bij laten. Haddich hè.

[2018-10-22 Mon]–[2018-11-04 Sun]

Hoera hoezee, goedemorgen weer! Er zijn enkele dingen gebeurd dus ik heb weer wel wat over de schrijven. Let's go!

NMBS

Ik heb nu eindelijk mijn vertragingsdocumenten ingediend aan het loket van de NMBS. En ook nog antwoord ontvangen.
En ja hoor, ik krijg een compensatie. van de dertig vertragingen worden er 25 goedgekeurd, met 8×25% + 17×50%, respectievelijk voor vertragingen van minstens 15 en minstens 30 minuten.

In totaal brengt mij dit €20,40 op. Niet al te slecht! Alhoewel… 't wordt in een soort online kas gedropt van de NMBS, dus ik kan er enkel NMBS-spulletjes mee kopen. Uiteindelijk komt het dus neer op een gratis tienrittenkaart en nog een klein extraatje. Oh en m'n geld vervalt in oktober volgend jaar. Allee, beter dan niets zeker!

Epurse

Lees: De UGent-equivalent van PingPing. De bedoeling is dat je dat thuis via de computer oplaad, alleen doet bijna niemand dat omdat je evengoed cash kunt betalen en de korting daarmee hetzelfde is. Maar Jonathan moet het efkens gebruiken voor de boekhouding, dus wilde ik daar ook een beetje geld opzetten. Alleen… Elke keer dat ik de JUISTE gegevens invoer, verschijnt er doodleuk:

ERROR: An error occured while processing your request.

En als ik foute gegevens ingeef, zegt ie: "Wrong username or password."

Maar misschien ligt het aan GNU/Linux, zeg je? Nope, op Windows 10 met Edge en Chrome hetzelfde verhaal; exact hetzelfde: Error bij juiste gegevens, "incorrect credentials" bij foutieve gegevens.

Een beetje informaticus verdenkt natuurlijk nu een fout in de software, zeker omdat Jonathan wel probleemloos kan aanmelden. Ik stuur dus een e-mail met exact de bovenstaande informatie. Met een voorgevoel dat ze iets gaan terugsturen in de trend van: "Ja 't zal toch gij zijn die het verkeerd heeft ingevuld."

Och en wat kreeg ik in mijn postbus binnen?

Meldt u zich zeker aan met uw gebruikersnaam, en bijvoorbeeld niet met uw UGent-adres? Indien [ja], bent u zeker van uw wachtwoord? Kan u met dat wachtwoord bijvoorbeeld wel aanmelden op Minerva?

Ik ben zeker, ik gebruik een wachtzinmanager, en Minerva werkt probleemloos. Oh en voordat je het voorstelt: Ja, mijn wachtzin voldoet aan de arbitraire eisen die worden gesteld aan wachtwoorden. Deze pagina van een van de grootste universiteiten van België maakt ook nergens gewag dat wachtwoordmanagers bestaan en misschien wel gebruikt zouden moeten worden.

GNU Emacs

Ik probeer stilletjes van Spacemacs af te geraken omdat het zo traag is. Ik ben daar nu al een tijdje mee bezig met een eigen versie van GNU Emacs te maken, en het maakt goede vorderingen! Ik zal er een leuke toets aan toevoegen van de Universiteit Gent, vooral in verband met de wiskunde die ze daar zo graag doceren. Het configuratiebestand zal dan ook te vinden zijn op Gitar. Als ik er tevreden genoeg van ben. Op dit moment heeft het nogal problemen als mijn laptop geen internetverbinding heeft, wat toch een achterlijke beperking zou zijn voor een programma dat gewoon tekstbestanden moet kunnne aanpassen.

Bij Mannu

Naar jaarlijkse gewoonte organiseerde Mannu een soort van feestje bij hem thuis, en traditioneel ben ik daar ook op ingegaan.

Ik zou samen met Jorrit pendelen, maar ik dacht dat de trein om 5 voor 't uur zou vertrekken. Met dat Jorrit instapt wijst hij erop dat ie eigenlijk om 15:49 gaat aankomen. Nogal een probleem want ik moest ook nog een nieuw ticket kopen! Dus aan het station wat gerend, en gelukkig werkte de automaat naar behoren, want ge kent dat eh: dan zijt ge te laat en dan zal alles eens tegenwerken. 't Had natuurlijk ook te maken met dat ik altijd een stuk vroeger vertrek dan strikt noodzakelijk, voor situaties zoals deze. Maar uiteindelijk zijn we dus op tijd in Diest geraakt.

Het feestje zelf was enorm fijn! Er was frisdrank en chips en lolly's en nootjes en kaasjes en zo ja wel lekker hoera ik hou van eten mmmmmmmmmmm.

Met Mannu hebben we nog wat afgelachen tijdens het autorijden over de CD&V, drugs, bankroven en witte bestelwagens waarin waarschijnlijk verkrachtingen plaatsvonden, en dat wisten we omdat we echte wannabe-politie-inspecteurs zijn die iemand aan de bushalte gingen ophalen.

Jorrit had ook zijn Nintendo Switch meegenomen, wat dus ook m'n eerste kennismaking met dat apparaat was. En wat speel je op hardware van Nintendo? Ah Mariospelletjes natuurlijk, Party en -Kart. Allebei natuurlijk rigged voor de computer zoals we allemaal weten.

Maar serieus, 't was wel een innovatief systeem om mee samen te spelen. Volgens Jorrit gaat de batterij van zo'n kaske ook 10 uur mee.

Daarna hebben we nog pizza's gegeten. Na constant mij te plagen over hoe dat ze overal ananas op willen hebben, hield ik mijn moordlusten voor dat stelletje pizzaketters in bedwang, terwijl we zaten te smekkelen. Ik denk dat er nog pizza over was, maar veel ging het niet zijn.

Die avond hebben we nog Scary Movie gekeken, bij gebrek aan een beter alternatief. Het idee was om iets horror te kijken maar Fien gaf aan daar geen plezier aan te gaan beleven.

De volgende dag zijn we nog door dag en dauw eventjes het veld ingetrokken om naar goede gewoonte met de drone van Mannu te gaan vliegen, uitgerust met een cameraatje en zender voor de beelden.

En dan was het weer tijd om te vertrekken. Maar niet voordat we een zelfgeprint fosforescerend spookje meekregen, en dat ziet er zo uit:

Ik wou dat ik ook zo'n creatieve ideeën had! En een 3D-printer. Wie niet.

❄ KOUD ❄

Mijn god wat is het deze week koud geweest! Of misschien lag het aan mij? Ik heb bij Mannu meer bij de kachel gezeten en gestaan dan ergens anders, gewoon omdat ik me niet warm kon houden.
De slaapzak hield me ook niet al te warm, maar toen dacht ik nog dat het niet kouder kon. Totdat ik naar het toilet moest.
Op het gelijkvloers bevroor ik terwijl mijn huid zich vasthechtte aan de bril waarop ik ging zitten. Ik had zo'n medelijden met Tiki de hond die het hele nachten daar uithoudt.

De volgende ochtend ook. En de dag daarna ook. Waarom weet ik gewoon niet, ik vermoed een prangend tekort aan Jonathan in mijn bed, want die heb ik sinds dinsdag niet meer gezien, en die warmt mij altijd op in bed.

Volgende week geven ze terug wat warmer weer, en dat zou wel handig zijn, want ik zit niet graag op de fiets te bevriezen op weg naar de campus. Ik heb voor de zekerheid toch maar handschoenen en een sjaal meegenomen naar Gent.

• - - - -

Tot zover mijn weekly weer. Vanaf volgende week starten we met de werkcolleges van wiskunde, hurts in the feels. Maar ik geraak er wel. 'k Ben er toch altijd geraakt zeker? Bye!

[2018-11-05 Mon]–[2018-12-26 Tue]

Ongeveer twee maanden geleden was de vorige. Excuses daarvoor, maar het is erg druk geweest de laatste tijd.

Universiteit

D'er is inderdaad veel gewerkt voor de universiteit ter onzer huize. Jonathan heeft enkele praktische deelexamens moeten afleggen waardoor ik het winkelen en een groter deel van het huishouden voor mijn rekening moest nemen.

Tegelijkertijd moest ik ook nog werken voor mijn thesis. Ik wil daar nu op door zijn en geen risico lopen door er niet genoeg moeite in te steken. De laatste weken zijn dus (buiten Jonathan een beetje soigneren) geïnvesteerd in mijn bachelorproef.

Normaal zijn bachelorproeven voor Informatica op de UHasselt in het voorjaar, maar ik volg een speciaal traject om het in het eerste semester te kunnen afleggen, als het lukt met de planning van de professoren voor mijn verdediging.
Tot nu toe heeft het zijn vruchten afgeworpen: Ik heb een positief antwoord gekregen van mijn promotor over de voortgang, plus enkele punten die ik al kan inbrengen ter verbetering. Dat heeft de moeite van de laatste maanden het écht waard gemaakt.

Om mezelf te belonen heb ik direct na het indienen enkele dagen vrijaf genomen om nog eens videogames te spelen. Was wel fijn, maar goede punten zijn natuurlijk altijd fijner. ☺️

Uitvloeiing: dagelijks rondje sport

Deze maand zijn er soms momenten geweest dat ik dagen aan een stuk letterlijk niet buiten mijn kot kwam. Beeldt het u efkens in, drie dagen niet naar buiten gaan.
Dat heeft echt een effect op uw mentale toestand. Het is daarom dat ik ook heb besloten om elke dag na het opstaan een toertje buiten te gaan "sporten". Wandelen of gaan fietsen, waar ik goesting in heb, zolang ik maar buiten kom.

Dat heeft tot nu toe wel goed gevoeld. Gewoon al onder de mensen komen werkt al bevrijdend en helpt mij om beter te concentreren. Misschien is het placebo maar het zal me worst wezen.

Niels' en Noortjes verjaardag

De 16de november verjaren mijn broer én zus. Puur toevallig, want het is geen tweeling! Voor die gelegenheid zijn we gaan eten in een Japans restaurant in het centrum van Maastricht. We hebben ons toen geparkeerd aan het Mosæ Forum.

Het was á volonté dus hebben we ons zo goed mogelijk laten gaan, en natuurlijk hebt ge dan altijd spijt dat ge niet méér honger hebt. Het was veel en lekker.

(Ik heb geen foto's omdat mijn moeder haar computer nog altijd een stinkende zeikhoop is van wanorde. Beeld eventjes gewoon bordjes met sushi in en kommetjes met sojasaus, zo zag het er ongeveer uit.)

Wat voor een cadeautje heb ik gekocht voor Niels? Een speciaal iets. Ik koop sowieso al nooit cadeaus, maar nu hij 21 jaar werd dacht ik toch dat het gepast zou zijn om het toch te doen. Ik heb gekozen voor een stylo waarin ik zijn artiestennaam heb laten graveren. Dat werd heel goed onthaald, dus mission accomplished denk ik maar.

Cringy dab

Ik zat op de tram met Jonathan richting de Korenmarkt terwijl we bijna aan de halte daar zijn. We stoppen net voor de halte, maar een ongeduldigaard begint langs de buitenkant al hevig op de deurknop te drukken, net waar wij recht staan. Net als hij daarmee een seconde bezig was, zet de tram zich terug in beweging. Nadat Jonathan en ik uitstapten, merk ik op hoe grappig het zou zijn als Jonathan, net als de tram begint te rijden, een dab doet tegen die andere persoon. Ik beeld dat dan ook uit terwijl ik over de markt stap, en net dan komt een andere student voorbijgewandeld, en uit het niets, dabt ie mij toe. Dat voelde raar. Maar 't was wel grappig.

Over eten

Deze maand heb ik een beetje gelet op hoeveel eten dat ik nu eigenlijk per week weggooi. In een aflevering op Één van Over Eten ging het over voedselverspilling. Wist je dat de kromming van een komkommer Europees geregeld is (maximaal 1cm hoogte per 10cm lengte), en dat een te kromme komkommer gewoon niet verkocht mag worden?
Dat vond ik echt dikke zeik; de natuur heeft gewoon z'n grillen en wat ervan voortkomt heeft allerlei afwijkingen. 't Is ook zo'n goed voorbeeld van hoe Europese bureaucratie vaak een probleem is, waarom moet zo'n cosmetisch aspect gereguleerd worden?

Ik was al op de hoogte van het feit dat gewassen met afwijkende vormen vaak gewoon niet te koop worden aangeboden, blijkbaar omdat de klant die toch niet zou kopen. Ze zijn echter perfect eetbaar, dus volgens mij kunnen die gewassen gemakkelijk voor bv. 70% van de normale prijs in een aparte bak aangeboden worden. Wedden dat die bak het eerste leeg gaat zijn vooraleer de "normale" gewassen gekocht gaan worden?
Maar ja, da's dus een Europese verordering, niet gewoon iets wat de supermarkten afdwingen.

Nu ja, daar kan ik (nu) niks aan veranderen, maar wel aan mijn eigen verspilling. Hoeveel gooi ik zelf weg?
Volgens diezelfde aflevering gooit de Belg gemiddeld 640 gram voedsel weg per week.
Ik moest daar toch wel onder zitten zeker? Toch?
Toch?

Wel, in de frigo kwam Jonathan er plots achter dat een volle fles gazpacho slecht geworden was. Dus hij zat al direct over de helft van zijn "reserve".
En ik kwam erachter dat drie potjes yoghurt al een halve maand over tijd waren gegaan. Dus allee, ook tof. Het begon al krom.
Daarnaast gooien we elke week de laatste sneetjes van ons brood weg omdat die hard zijn geworden. We proberen dat te compenseren door soep te eten en het daarin te soppen, maar toch.

De afgelopen week heb ik ook nog een bodempje pasta met zalm en witte kool moeten weggooien, en een pak schouderham dat nog voor meer dan de helft gevuld was.

Tja beste lezer, 'k zou graag willen zeggen dat ik het supergoed doe, maar ik kom toch aan 300 gram voedsel dat ik per week moet weggooien. En daar keek ik toch een beetje van op. Ik zal proberen het beter te doen. Honderd gram per week zou ik redelijk vinden.

En nog een klein tussendoortje: Op de UGent wordt een vettaks geheven op gefrituurde dingen van €0.30. Dat vind ik nogal stom, omdat vettigere producten zoals mayonaise hieraan niet onderworpen zijn (wat het arbitrair doet lijken), maar ook omdat fel gesuikerde producten geen gelijkaardige taks hebben, terwijl suiker een stuk ongezonder is dan vet.
Daar is nu verandering in gekomen, en de prijzen van de gesuikerde dranken zijn met 50% opgeslagen. Of het iets gaat helpen weet ik niet, maar 't is toch een vooruitgang volgens mij.

Vergeetachtigheid

Afgelopen dinsdag zijn Jonathan en ik naar de Albert Heijn gegaan om te gaan winkelen. De chocolademelk was in de afslag, dus had Jonathan er een drietal in de zak gegooid. Normaal ga ik altijd langs de gewone kassa, maar Jonathan houdt niet van wachten en wilt de zelfscanners gebruiken. Liever niet, maar ik maak er geen probleem van. We hebben twee zakken en die laden we rustig uit, scannen de artikelen, en terug in de zak.

Bij het buitengaan moet je dan het ticket scannen zodat het poortje opengaat. Nadat we dat hadden gedaan houdt de bewaker/controleur ons tegen en wilt hij graag eens controleren of alles gescand is.
Wij maken daar uiteraard geen bezwaar tegen, en met de zakken op de grond gaat hij steekproefgewijs door de zak heen, duidelijk niet zorgvuldig.

Misschien heb je het al geraden, maar op het ticket ontbrak dus één brik chocolademelk van de drie. Laat hem dat nu net opvallen.
Op dit moment staat hij natuurlijk op scherp, en dus worden onze zakken volledig gecontroleerd, elk artikel. Ik heb het niet laten merken maar van binnen kon ik bijna kapotgaan bij het inbeelden hoe ik de namiddag op het politiebureau mocht gaan uitleggen waarom niet alles in mijn zak gescand was.
Uiteindelijk bleek er nog iets eigenaardigs: Er zaten wel varkenslapjes in onze zak maar dat zag hij niet op het ticket. <Internal screaming>
Jonathan kan gelukkig op het ticket AH FILETLAPJE aanduiden. De bewaker besluit het gewoon toe te schrijven aan een onopzettelijke scanfout, en na het betalen van dat brik kunnen we terug naar huis.

Allee, aan dat alles heb ik een nieuwe reden overgehouden om langs de gewone kassa te passeren; je kan moeilijk van diefstal verdacht worden als je het niet zelf gescand hebt.

Tot ziens 2018, hallo 2019!

We gaan nu de laatste week van 2018 in. Wat is het weer een bewogen jaar geweest, met veel ups en downs. Ik wil daar zeker iets over kwijt, maar in weekly's lijkt me dat niet optimaal.

In het raam van de nakende examens zal ik opnieuw een maand lang geen nieuwe weekly posten. Ik wil echt proberen om op alles door te zijn dit semester.

In ruil daarvoor zal ik na de examens een week lang investeren in mijn website verder uitbouwen. Ik ga er een hoop dingen insteken die al een lange tijd op de plank stof staan te vergaren, waaronder ook de vertalingen van de laatste blogpost.

Voor de rest van deze week pas ik samen met Jonathan op poes Bonnie in Turnhout, en voor het oud op nieuw zie ik mijn vrienden eindelijk weer eens. In de tussentijd studeer ik voor wiskunde.

Voor nu opnieuw mijn excuses dat ik zo lang niets heb gepost, maar ik heb er wel een leuk bericht van mijn promotor voor in de plaats gekregen, als kerstgeschenk kan dat tellen.

🎆 🎄 🎄 🎄 🎆

Fijne feestdagen iedereen!

2019

[2018-12-27 Thu]–[2019-02-10 Sun]

More on that later.

Oh hallo daar! Fijn om te zien dat er weer mensen zijn komen opdagen om mijn blog te lezen. Want vandaag is het een ietwat grotere. Na een lange maand is er enorm veel gebeurd, meer dan ik had verwacht, amai.

Studies

Och wat ben ik opgewonden… Ik heb mijn bachelorproef afgelegd. En ik zou zo graag nu willen zeggen dat ik eindelijk mijn diploma heb, maar de UHasselt laat me wachten tot 21 (22?) februari vooraleer ik mijn punten ken. En ik loop niet graag al te ver vooruit op de zaken, maar ik vermoed toch dat ik geslaagd ben, of ik moet toch iets fataal gedaan hebben dat me volledig ontglipt is.

Nu, geslaagd of niet, 't is allesbehalve het einde van mijn academische "carrière". Wij Belgen hebben de gewoonte om nog enkele jaren verder te studeren om een licentiaat te behalen, tegenwoordig de "masteropleiding" genoemd dankzij de Europese eenheidsworst.

Mijn proefschrift handelde in "abstract state machines". Maar ik ga niet al te veel verklappen, want alle informatie is beschikbaar in de blogpost die het allemaal omvat. Dus ga zeker eens kijken als de goesting er is!

Over ovens en warmte

Kijk, wij hebben zo'n combioven die dubbelt als microgolf en oven. En daarom had mijn moeder ons zo'n harde plastieken kap gegeven die we over onze borden konden zetten, zodat het eten niet rondspettert tijdens het opwarmen. Gewoon een doorzichtige plastieken stolp.

Nu, ik laat dat ding in de "oven" staan als ik het niet nodig heb, omdat het anders toch maar in de weg staat. D'er zit ook een lamp in de oven die aangaat zodat je altijd kunt zien of er iets instaat.

Jonathan en ik wilden dus op een avond beginnen te koken, en daarvoor hadden we de oven nodig.
Moet ik nog verdergaan?
Jonathan had dus de oven aangezet zonder te kijken of dat ding erin stond, en plastic kan niet zo goed tegen hoge temperaturen. Het resultaat was dat de stolp smolt in de oven, en die ziet er nu zo uit:

Voedingssupplementen

DAT WERKT NIET.

Een beetje backstory: Mijn moeder neemt nogal veel voedingssupplementen, en misschien heeft ze dat wel nodig met haar levensstijl. Ik probeer een gezond leven te leiden door gebalanceerd te eten (met porties fruit en groenten, een vlezeke enz.) en door dagelijks een tiental kilometer te fietsen.
Echter, mams is er heilzaam van overtuigd dat ik die supplementen moet nemen, want concentratie en vitaminen yadda yadda. Kort gezegd: Volgens mijn ma zit de sleutel tot slagen in een dikke ampul en ik ben niet akkoord.

Deze addendum is dus voornamelijk gericht aan moederlief, want voor de examens besloot ze om mij te "verwennen" met de volgende reeks toffe dingen:

Je ziet het misschien: Maar daar zitten dus ook gigantische ampullen bij met tonnen vitamine C, wat ik ook echt nodig heb want ik drink sinaasappelsap bij de vleet. Inclusief meer dan 3× de dagelijkse dosis aan vitamine A, B en D.

Ik wil eventjes gewoon de wereld insturen dat deze supplementen vooral een hoop vitaminen bevatten. Maar vitaminen, contrary to popular belief, zijn niet superheilzame voedingsstoffen zoals vaak wordt aangenomen. Zie je, het menselijk lichaam neemt op wat het nodig heeft, en de rest wordt er terug uitgehaald. Zo gaat dat ook met vitaminen.

Het schadelijke aan deze mega-vitaminedosissen, is dat sommige vitaminen wel degelijk in een overdosis in het lichaam kunnen voorkomen. Daarom luidt het (informele) advies van mensen die diploma's in de materie hebben:

Met een evenwichtig en gevarieerd eetpatroon zijn voedingssupplementen overbodig, en het gebruik ervan wordt daarom afgeraden. Voor risicogroepen (zwangeren, kinderen, mensen die borstvoeding geven) kan een tekort echter soms wel beter aangevuld worden met een supplement. In dat geval dient steeds een arts geraadpleegd te worden.

En neen, Mehmet Öz op TV gekeken hebben is NIET wat ik met die laatste zin bedoel. Ik bedoelde een echte dokter, die persoon die je moeder belde als je met griep in bed lag en met zo'n zwart koffertje langskwam.

Deze korte rant werd mede mogelijk gemaakt door de faculteit Bio-ingenieurswetenschappen van de Universiteit Gent en door mijn aversie van kwakzalverij in het algemeen.

In het ziekenhuis

Juist ja, die foto in het begin.
In één zin: Mijn wijsheidstanden moesten eruit.

Op 1 februari ben ik opgenomen in het ZOL in Genk. Ik had een maand geleden Röntgenfoto's laten maken bij de dienst mond-, kaak- en aangezichtsheelkunde (MKA), en mijn onderste tanden stonden loodrecht op m'n gebit, klaar om de rest van de rij volledig uiteen te duwen:

De tanden in de bovenste rij stonden schuin, maar zouden geen oppervlak meer hebben om op te kauwen en nutteloos worden. Dus: Alle vier d'eruit.

Met een beetje nervositeit ga ik me met Jonathan en m'n opa inschrijven voor de dagkliniek. We moesten er om 09:30 zijn, maar we hebben toch nog ~40 minuten moeten zitten in de wachtzaal. Niet onoverkomelijk lang.

Mijn opa had de krant meegenomen, en als het onze beurt is, vraagt een verpleegster of ze eventjes de krant mocht lenen, want blijkbaar stond er iemand van de MKA in. Na vijf minuutjes erin te kijken mag ik naar pre-op.

Ik krijg mijn operatieschort, en ik word herhaaldelijk naar mijn gegevens gevraagd, kwestie van de juiste persoon te hebben.
Nu misschien het vervelendste moment: Mijn infuus aanleggen. Gelukkig heb ik een oudere verpleegster en ouder ⇒ meer ervaring in mijn gedachten. Mijn broer had z'n 4 tanden al eens laten trekken, en toen mislukte het steken zo vaak dat z'n hand uiteindelijk blauw zag vooraleer het erin zat.

Ik had niet zoveel pech, maar m'n ader stortte wel in toen ze het inbracht, en dat voel je jammer genoeg fel.
Jonathan merkt op dat ik van de stress snel en nodeloos begin te praten. Ik kan ook niet zo goed tegen een infuus laten leggen. Uit bezorgdheid vraagt de verpleegster of ik denk dat ik ga flauwvallen, maar zo erg is het bijlange niet. Het doet gewoon pijn, maar ik kan nog wel lachen:

Na een kwartiertje wachten gaat de deur opnieuw open, en is het voor mij tijd. Bah. Ik moet afscheid nemen van m'n opa en Jonathan en wordt dan het operatiekwartier ingerold.

Hier wordt ik van mijn groot bed op een veel dunnere operatietafel verplaatst. De anesthesiste legt ook de narcose aan via het infuus. Ik krijg nog een masker op, maar da's gewoon pure O₂.

"Ge gaat u seffens wat duizelig beginnen voelen, da's normaal, da's de anesthesie die begint te werken." En na een vijftal seconden is het zover. "Ah ja, ik merk het. Allee, tot ziens hè!" zeg ik nog, vooraleer de verdoving mij overmant. En tot zover mijn leven met 32 tanden.

Terug wakker lig ik op recovery, om terug stilletjes bij m'n positieven te komen. Ik voel dat m'n mond nog steeds erg verdoofd is. Er hangen ook een reeks draadjes uit m'n mond, en m'n eerste gedachte is dat dat m'n hechtingen waren. Sorry hoor, maar ik kon toen allesbehalve logisch nadenken.

De verpleger die toezicht houdt komt mij vragen hoe het gaat, en plaatst nu ook een ijsmasker op m'n gezicht om de zwelling tegen te gaan. Hij laat ook een dikke spuit zien waarin vier tanden zitten, mijn wijsheidstanden. Zo blijf ik dan ook nog een tijdje liggen. Ik probeer mijn ogen open te doen, maar ik hou het amper vol. Er worden soms andere patiënten binnengerold. Ondertussen probeer ik mezelf wat redelijke gedachten bij te brengen, maar na enkele minuten geef ik er al de brui aan. Lukt toch niet.

Na een tijdje mag ik ook vertrekken, en na bijna te botsen met een ander ziekenhuisbed in verplaatsing, word ik op een andere kamer gezet.
Binnen vijf minuten zie ik ook Jonathan en mijn opa weer, en dat voelde enorm goed. Ik kon nog altijd niet tegoei spreken en ik zag er nog steeds uit als… wel, zoals iemand eruit ziet die net geopereerd is:

Jonathan blijft constant over mij wrijven, zo'n lieverd. Na nog een tiental minuten komt de verpleger de… tampons uit m'n hond halen. Jep dat waren tampons. Daarvoor diende die draadjes dus. Het was duidelijk geen overbodige luxe, want ze waren enorm bebloed. (en ik zou nog tot 10 februari elke nacht een beetje "nabloeden")

Wat nu volgt is enkele uren de narcose proberen te overwinnen. Ik kan nu ook zelf mijn armen een beetje bewegen, zodat ik Jonathan door z'n haar kan krabben.

Als ik naar het toilet ben gegaan, komt een verpleegster ook mijn infuus uittrekken, eindelijk. Ik had er wel niks meer van gevoeld na de operatie.

De verpleegkundige dienst ontslaat mij nu van de opname, maar ik moet nog wachten totdat de chirurg mij ontslaat, because reasons. Na toch zeker 3 uur wachten komt hij me (in een supersnel Hollands accent) uitleggen wat ik nog moet doen.

Ik had ondertussen mijn kleren al aangedaan, en met de hulp van Jonathan probeer ik naar de uitgang van het ziekenhuis te gaan op eigen kracht. Als ik op het gelijkvloers begin ik braakneigingen te krijgen, dus ik zet mij snel neer in een zeteltje, en doe ik mijn jas en sjaal uit.
Mijn lichaam kan het duidelijk nog niet tegoei aan, dus Jonathan gaat voor mij een rolstoel halen. En na het parkeerticket te valideren, brengt mijn opa ons terug naar Bilzen.

Met een enorm licht hoofd probeer ik een klein chocowafeltje te eten (in de kleine stukjes die Jonathan voor mij sneed) om mijn pijnstiller te kunnen slikken. En na een enorm verkwikkende nachtrust was ik heel blij om te zien dat het niet beter kon gaan; ik had praktisch geen pijn en ik kan al terug normaal eten, zolang het niet al te veel druk op m'n gebit zet. De negentiende moet ik terug voor controle, maar dat zal meer een formaliteit zijn als ik zo goed vorder.

Ik heb de dagen erna toch nog wel veel gehad aan mijn pijnstillers, zeker 's ochtends doet het aardig pijn. Maar de zesde ben ik opgestaan zonder al te veel te voelen, gelukkig maar. Mijn mond kan ik wel niet meer zo ver opensperren, ik vermoed dat het wel zal weggaan. Ik denk dat alles supergoed in orde zal komen. Hoera!

Nieuwe functie: Weekly-archief!

Hij is er eindelijk. Alle vorige weeklies kunnen vanaf nu geraadpleegd worden in het grote weekly's-archief. D'er staat vanaf nu een knop bovenaan elke Weekly. Ze zijn chronologisch gesorteerd, en beginnen vanaf de oudste. Ik heb ook de accentkleur gewijzigd naar blauw, omdat dat beter strookt met wat mensen als een hyperlink aanzien.

Deze week…

Begint het nieuwe semester! Yay.

Praktisch al mijn lessen zullen dit semester doorgaan in het Technologiepark van de UGent, in het iGent-gebouw, met de "i" voor "informatica". Ik heb het misschien al eens laten zien, maar dit is het (nogal grote) gebouw:

De rest zal moeten wachten tot de volgende zondag. Fijn nieuw semester iedereen!

2020

Dec-Jan

Heerlijk geluid hè? Straks meer daarover.

Ghent Emacs

Ik heb een gortlelijk schrift, serieus. Echt zó lelijk dat ik, als ik eerlijk moet toegeven, niet echt veel uit mijn eigen notities durf te studeren, omdat ik bij het zicht alleen al denk: "Wat hier geschreven staat kan onmogelijk juist zijn", ook al weet ik van mezelf dat het juist is geschreven, ík ben de auteur!

Gelukkig bestaan computers, en voor sommige vakken maak ik dus ook mijn notities op de computer. En de voordelen zijn natuurlijk legio:

• Wat ik schrijf wordt omgezet in oogstrelende teksten. Lees: Lettertypes zien er goed uit.
• Ik kan moeiteloos aanpassen, stukjes tussenvoegen, verplaatsen, kanttekeningen, …
• Alles kan ik ordenen in een bestandsstructuur, als een gigantische folderkast

die ik in mijn rugzak overal meedraag.

Alhoewel… Met nadruk op sommige; meer dan de helft van mijn vakken handelen in wat de meeste mensen als geavanceerde wiskunde beschouwen, maar die voor ingenieurs/informatici wel dagelijkse kost zijn: Integralen, statistiek, lineare algebra, vectorcalculus, om de voornaamste bij naam te noemen.
En laat pen en papier nu net zo handig zijn om al die dingen uit te tekenen, en een teksteditor schiet hierbij hopeloos tekort.

Of toch… tot voor kort. Ik heb mijn versie¹ van GNU Emacs (die ik liefkozend Ghent Emacs gedoopt heb) een kleine update gegeven:

Hoe geweldig is dat?! Al mijn wiskunde ziet er gewoon perfect uit, en ik denk zelfs dat je in beperkte mate hier nog echt berekeningen mee kan uitvoeren, niet dat dat echt nodig zou zijn. En natuurlijk kun je dat met XeLaTeX ook in een mooie samenvatting compileren:

Addendum voor leken: LaTeX

Korte intro voor lezers die nog nooit (in het hoger onderwijs) in contact gekomen zijn met LaTeX: Ge kent natuurlijk Microsoft Word, de tekstverwerker? Op de universiteit wordt dat eigenlijk heel weinig gebruikt. Professoren schrijven haast al hun cursussen² in LaTeX.

Hoe verschilt dat van Word? Bij Word krijg je op je scherm een A4-blad, en daar begin je direct op te schrijven. Als je dat print, krijg je exact wat er op je scherm staat.

LaTeX schrijf je echter niet op een A4-papier, maar gewoon in platte tekst. Daarna moet je dat aan een "compiler" geven, een computerprogramma dat zogenaamde "broncode" neemt, en daar een resultaat van maakt.

Dat heeft een hoop voordelen: Je inhoudstafel wordt automatisch genummerd, je referenties worden correct ingevoerd, afbeeldingen toevoegen zorgt er niet voor dat je hele tekst met 2 pagina's opschuift, je krijgt een volledige bibliografie cadeau, wiskundige formules zien er perfect uit, … Allerlei zaken waarin Word hopeloos tekort schiet.

Met LaTeX beginnen werken vereist natuurlijk een beetje leerwerk, maar voor niets gaat de zon op, en je krijgt er echt heel wat leuks voor terug, getuige de foto van mijn samenvatting daarnet.

Voedselvergiftiging

Een kleine nota op voorhand: In dit stuk zijn vanzelfsprekend geen foto's opgenomen.

De oorzaak

Even terug naar zondagavond, 19 januari. Ik wil beginnen aan mijn lasagne, maar als ik de ingrediënten uithaal, merk ik dat de paprika beschimmeld is, en een tomaat "besmet" heeft. Vervelend, maar ik vertel Jonathan dat ik dan maar naar de frituur ga.
Ik koop 2 bicky-ribburgers, een kleintje, een portie bitterballen en Chili-kaasballetjes, en die peuzelen we thuis samen op.
We kruipen na enkele uren ons bed in, en beginnen te slapen. Voor eventjes dan toch…

Omstreeks 4 uur 's ochtends wordt Jonathan wakker. Hij is misselijk en heeft de smaak van maagzuur in z'n neus³. Hij zit kaarsrecht aan de kant van het bed en probeert tot rust te komen. Het zal echter niet baten. Na een halfuur staat hij terug op, en rent hij naar de badkamer.

Ik was ook al door Jonathan wakker geworden, maar ik was nog overtuigd dat het z'n maag was die een beetje opspeelde. Dus toen hij naar onder ging dacht ik dat hij gewoon naar het toilet moest. Was het dat maar…

De ochtend

Rond kwart voor zes hoor ik Jonathan "schatje" zeggen. Nog niet eens luid, maar klaaglijk genoeg om mij direct uit m'n nest te lichten. "Ik kom eraan schat!", roep ik direct terug, en ik haast mij naar onder. En daar tref ik hem aan, kokhalzend over het toilet met een fleece over zich heen.

Op dat moment voelde ik mij nog supergoed, en de adrenaline van het moment maskeert mijn korte slaap. Ik doe dan ook alles om het hem zo comfortabel mogelijk te maken, zo goed en zo kwaad als het kon.

Als hij even een korte "pauze" heeft, overloop ik wat hij gisteren heeft gegeten, en dan vooral wat ik niet heb gegeten, aangezien ik nog kiplekker ben. Maar buiten wat snoepgoed en de bitterballen hebben we allebei hetzelfde gegeten.

Na een halfuur begin ik een gevoel van 'druk' in m'n buik te krijgen, maar ik moet 's ochtends toch altijd naar het toilet, dus ik denk dat het dat wel zal zijn.
Maar het wordt erger.
Na vijf minuten krijg ik wat ik zelf een "aura" noem, een voorbode van overgeven bij mij. En een minuut later lig ik zelf boven het toilet.

Ik kan zelf ook de rekensom maken, het heeft sowieso iets te maken met wat we gisteravond hebben gegeten. Maar er is een ander probleem: Het komt er bij mij wel vlotjes uit, maar Jonathan kan alleen maar kokhalzen, hij braakt niet, terwijl er duidelijk iets in 'm zit wat er niet mag inzitten. Reden genoeg voor mij om de dokter van wacht te bellen, al was het maar voor een ziektebriefje voor de examens.

De wachtpost

Ondertussen is het 06:20, en ik besluit om de wachtpost te bellen. Na een keuzemenu wordt er opgenomen, en leg ik het relaas uit. De vrouw aan de andere kant zegt daarna dat ze de receptioniste is, dat 2 dokters uitgereden zijn, en de derde dokter ligt te slapen op de wachtpost. Ze vraagt dan of we misschien niet kunnen volhouden om onze huisarts te raadplegen, want de wachtpost sluit om 7 uur. Daarop antwoord ik dat we studenten zijn en geen huisarts hebben in Gent.
Maar blijkbaar is die wachtpost vlakbij, dus besluit ik om samen met Jonathan te voet naar daar te gaan. De receptioniste zou dan de dokter gaan wekken.

Ik ga onze kleren halen en help Jonathan met aankleden. Ik help hem recht, maar als hij in het gangpad staat, gaat het al niet meer, en moet hij terug kokhalzen. Ik kan hem onmogelijk verplaatsen, dus ik bel terug naar de wachtpost.
Ik probeer opnieuw om een huisbezoek los te krijgen, maar tevergeefs. Middenin het gesprek moet ik opnieuw overgeven, ik versta al niet meer welke uitleg er gegeven wordt.

Wat ik wel nog versta, is de beste vraag van de ochtend: "En is het ernstig?"
"Wel, mijn vriend en ik zijn misselijk, en ik lig te braken, dus voor mij heeft dat alles weg van een voedselvergiftiging. En bij mij komt het eruit, maar bij m'n vriend niet. Dus er zit iets in hem wat er uit moet, maar er niet uit komt, dus ja voor mij is dat toch wel ernstig genoeg om een dokter van wacht te bellen."
De dokter is wel bereid om over de telefoon te luisteren, maar antwoordt dat we toch beter kunnen wachten tot de huisarts beschikbaar is.

Dat irriteerde mij nu; dat er geen dokter beschikbaar is, dat kan ik begrijpen, maar dat ge als dokter van wacht te mottig zijt om nog geen 5 minuten ver te moeten wandelen omdat uw shift binnen 30 minuten afloopt, da's allesbehalve professioneel. Zeg dan dat de wachtpost sluit om 06:30, en niet om 7 uur.

Ik probeer voor de zekerheid dan maar de studentenarts van de UGent te bellen, maar die is pas aanwezig vanaf 9 uur. Tof. Het loopt nu tegen 7 uur aan, en met enkele uren rillen en misselijkheid in het vooruitzicht, probeer ik de badkamer maar zo comfortabel mogelijk te maken, want onszelf verplaatsen zit er niet meer in.

De diagnose

Om 9 uur bel ik naar een huisarts die een straat verder woont. Zij maakt er echter geen probleem van om op huisbezoek te komen, en om 10 uur worden we zorgvuldig behandeld.

Na het onderzoek krijgen we een voorschrift voor Motilium, en een sterk advies om veel water te drinken. Ze raadt ook aan een sportdrankje zoals Aquarius te drinken, omdat dat heel wat voedingsstoffen bevat die we nodig hebben, en omdat dat natuurlijk makkelijk verteert.

Met voorschrift in de hand ga ik na het huisbezoek op pad om alles te verzamelen. Gelukkig is de apotheek onder ons en een Delhaize achteraan. Ik heb wel zitten rondlopen als een halve zombie, maar dat kon mij niks schelen.

Het uitzieken

En vanaf dan was het dus de rest van de dag gewoon zitten en liggen, meer kun je toch niet doen. Ik heb enkele uurtjes in mijn bureaustoel naar de koers op Sporza zitten kijken, ongeveer het enige programma dat ik verdraagde. 't Gaf me een gevoel van vroeger, je kent het wel: In het midden van de dag thuis in de zetel liggen uitzieken, en niks op TV kunnen kijken buiten het wielrennen en TV-winkel-oplichterij. Ach ja.

Ik had nog het geluk dat ik tegen de avond terug een beetje "genezen" was, ik heb zelfs nog iets kunnen eten voor het slapengaan. Dat liet mij toe om de volgende dag Jonathan wat te verzorgen, want hij zal dan nog steeds kotsmisselijk zijn.

Het rottigste van dit alles is dat we allebei die week een examen hadden waar we nu dus niet meer aan konden deelnemen, en het inhaalexamen viel voor ons beiden de dag ná een ander examen. Om van neer te vallen, maar het is nu eenmaal zo. Het leven is niet eerlijk. En 't is niet dat ik nog nooit een herexamen heb gehad, integendeel.

Culinaire creaties

Deze maand stond blijkbaar ook in het teken van gedurfd koken. Ik heb voor de eerste keer in m'n leven eens een pizza zélf gemaakt! En ja, de redenen liggen natuurlijk voor de hand hè;

• Afhaalpizza's zijn veel te vettig
• 't Zou blijkbaar nogal gemakkelijk zijn
• Ik had gewoon nog eens goesting in pizza
• Het pizzadeeg was 30% in de afslag in de Lidl

Reden genoeg om het eens te proberen! Ik had het vooral zitten uitstellen omdat het pizzadeeg maken nogal een onderneming is, en je moet dat dan ook nog laten rijzen als je klaar bent, nogal vervelend. Gelukkig kun je in de winkel blijkbaar dus zo'n rol pizzadeeg kopen, dus ja, dat was al het grootste werk gedaan!

Nadat alle overige ingrediënten klaar waren, hebben we dat op het deeg gelegd, en… Dat was in orde? Van de eerste keer? Serieus, ik heb daar een kwartier gezeten, mij afvragend wat ik fout had gedaan. Het was de eerste keer dat ik dat deed, en het was gewoon vlekkeloos verlopen, nog nooit megemaakt met koken! Nu ja, ik moest toch accepteren dat het goed was, het resultaat mag er zeker zijn:

Misschien iets te veel tomatensaus, maar dat was dan ook het enige. En je voelt je ook een stuk minder schuldig om jezelf te vullen met pizza als je weet wat je aan het eten bent.

Het laatste avondmaal

De dertiende is het zover. Dan ben ik weg uit Bilzen en naar Lanaken. Het gaat nu wel redelijk rap, mijn kamer staat gevuld met dozen en kleren van mijn zus die daar nu slaapt. Fun times.

Dat betekent ook dat ergens in de komende 2 weken de server even offline gaat tijdens de verhuis, omdat ik die natuurlijk moet loskoppelen.

Ik heb dan ook nog eens gekookt voor iedereen in huis, een gerecht dat ik liefkozend "Het laatste avondmaal" genoemd heb: Het recept heb ik een beetje aangepast: Ik heb de emmental vervangen met belegen Gouda en dubbel zoveel kaas gebruikt, want anders is dat toch wel weinig om nog bovenop te bedekken. Je hebt voor dat recept 2 potten nodig, in de eerste fase om de knolselder/broccoli te blancheren/koken, de tweede fase om kaas- en tomatensaus te maken. En om de liefde gods, snijdt uw groenten vóór ge begint! Zeker die tomaten nemen keilang in beslag. En de oven pas voorverwarmen als je de tomatensaus een kwartier moet laten pruttelen.

Verhuizen

Vanaf nu ben ik dus officieel verhuisd, en is m'n server klaarblijkelijk terug beschikbaar op het internet. Misschien een klein beetje uitleg over hoe dat gegaan is?

Het huis is een kangaroewoning, waarvan het gelijkvloers voor mij is, en daarboven voor de rest van de familie (daar is een goede reden voor).

Het huis moest eigenlijk ook verbouwd worden. Een voorbeeld: De vensters waren zo slecht gemonteerd, dat je in het midden door een spleet naar buiten kon kijken als ze dicht waren. Er moest ook heel wat verbouwd worden in de badkamer, de vloer werd uitgebroken, …

Van al dat werk moesten er natuurlijk ook wat ongelukjes gebeuren. In de badkamer heeft m'n opa wat zitten bloeden, en mams was laatst recht tegen een raam opgelopen omdat ze dacht dat het de deur was.

Hier zijn alle foto's die ik heb kunnen trekken. 't Zijn er niet zo veel omdat ik zelf natuurlijk ook moest werken.

Varia

Omdat het tijdens de examenperiode nogal rustig is in de studentenrestaurants, werd ik op campus Coupure getrakteerd op een kleine flashmob van het personeel toen ik broodjes ging halen. Was wel tof, maar ik heb dat altijd joviale mensen gevonden, je voelt dat wel aan.

Afgelopen 02/02/2020 was een perfecte palindroomdag. Toch speciaal omdat het maar eens in mijn leven te beurt zal vallen, tenzij we allemaal collectief onze kalender vervangen met iets anders, maar dat zie ik nog niet gebeuren.

Het Verenigd (enfin…) Koninkrijk heeft de Europese Unie verlaten. En ja, eigenlijk zat dat er al aan te komen vanaf dat ze d'erin kwamen, want het heeft nooit echt goed geboterd tussen die twee. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ze in de EEG zouden overstappen of zo, maar ach ja… We zien wel hoe dat evolueert.

Ik raad ook aan om altijd je kassaticket te bekijken als je uit de winkel komt, want een vergissing kan soms duur uitdraaien voor jou. <FOTO>

Mijn hondje Pipa, nieuwsgierig als ze is, had twee weken geleden het fameuze idee om eens in de sakoche van m'n oma te gaan snuffelen. Mijn oma eet graag zwarte chocolade, en ja, meer moet ik niet vertellen zeker? Gelukkig heeft Niels haar op heterdaad kunnen betrappen terwijl ze een pakje naar binnen zat te schrokken. Hij is in allerijl naar de dierenarts gereden, en die heeft Pipa actieve kool gegeven na haar maag te spoelen. Ze huppelt ondertussen alweer rond zonder te beseffen dat ze aan een gewisse dood is ontsnapt!

Treintjes

Die jingle die je te horen kreeg toen je deze monthly opende… Blijkbaar is dat iets wat in metrostations in Tokio overal te horen is. En ik weet niet… Toen ik dat voor de eerste keer hoorde had dat iets in mij losgemaakt, want normaal ben ik helemaal niet zo te vinden voor muziek. Om dan treinen en muziek te combineren, euh… ik kan dat niet beschrijven. Ik vond het prachtig, ik zou al bijna voor alle Belgische treinstations zoiets gemaakt hebben als ik iets van muziek kon!

Dit muziekje is volgens de componist eigen aan een station dat "James May Sumimasen" zou heten. Hier kun je het (Engelstalig) fragment als voorsmaakje zelf al eens bekijken:

Dat was het voor deze editie. Als luchtige afsluiter nog deze foto van de poes van Jonathan bij de dierenarts, die blik in haar ogen is gewoon onbetaalbaar. Bedankt voor het lezen, en tot de volgende!

Feb-Mar

Ik heb mijn broer op afstand mijn server laten aansluiten, DNS-instellingen aangepast, en dat allemaal vanuit Gent, want het coronavirus heeft België (en praktisch de hele wereld) grondig door elkaar geschud.

Ik zal toch nog een beetje schrijven over hoe het tot nu toe gegaan is.

Isolatie

't Is moeilijk, en ik denk dat ik dat niet verder hoef uit te leggen, iedereen voelt het ondertussen: Opgesloten zijn is geen pretje. Ik geniet van de momenten dat ik met de fiets kan gaan winkelen als nooit tevoren.

Mentaal valt het mij veel zwaarder: ik vind hoorcolleges volgen niet enkel leerzaam, maar elke dag naar "m'n werk" vertrekken brengt sport, rust en routine in m'n leven.
Nu moet ik alles thuis doen, en loop ik tegen de muren aan omdat ik niet weet wat eerst vast te pakken van al mijn cursussen.

Komt daar nog bij dat elke professor een andere manier heeft gevonden om alles te regelen. Hier is een lijst van alle combinaties AND THEY ALL FUCKING SUCK:

• Brightspace + Microsoft Teams
• Brightspace + Google Forms + Zoom + Slack
• Brightspace + Zoom + Jupyter via SSH
• Brightspace + PowerPoint
• Brightspace + Zoom

En al die platformen voorzien in een apart deel van de volledige cursus: Aankondigingen, hoorcolleges, peer reviews, contact, … Alles is zo een clusterfuck, en er is geen enkele standaard, geen enkele interoperabiliteit. Al die propriëtaire nest wilt het liefst dat je alles op hun platformen doet.

Op één of andere manier heb ik ook toegang gekregen tot het lesmateriaal van de richting Diergeneeskunde. Uit verveling ben ik dat eens beginnen kijken, en ik ben nu in staat om bij een hond met diabetes de suikerspiegel te meten en insuline toe te dienen.

Lego

Ik was al lang op zoek naar iets om me mee bezig te houden na het studeren. Programmeren is één ding, maar ik heb niet altijd goesting om 's avonds nog m'n hersenen te pijnigen omdat ik ergens een : vergeten ben of iets gelijkaardigs.

Vroeger speelde ik veel met Lego! Ik had vanalles, maar dat is nu wat moeilijker om mee bezig te zijn, het komt er niet echt van. Daarnaast zijn de steentjes enorm duur. Lego kopen is dus niet echt een optie.

Maar, wat als er nu eens een programma was waarmee je op je computer met Lego kon werken? En die mogelijkheden zijn er! Ik heb eens rond zitten neuzen, en kwam op 3 programma's uit.

Het eerste is Lego Worlds, Minecraft maar dan met Lego. Zou normaal dus een geweldige combo moeten zijn, maar… goh ik weet het niet. Het spel lijkt doodgebloed? De interface is ook absoluut niet wat het moet zijn, dus dat gaf ik al snel op, met spijt in het hart.

Het tweede is Lego Digital Designer, en dat is meer een combinatie van Blender met Lego, dus da's al een stuk dichter bij wat ik zou willen. Hieronder is een foto van hoe het programma eruit ziet, maar het zal meteen wel opvallen dat de interface nogal kinderlijk is, en eerlijk gezegd werkt het ook niet zo fijn als ik zelf zou willen. Ik zou dus normaal dit gebruikt hebben…

En toen kwam BrickLink Studio, en dit is voor mij één van de beste programma's die ik in de laatste maanden op mijn laptop heb geïnstalleerd. Niet voor GNU/Linux maar werkt perfect met Wine, dus eigenlijk toch wel.
Dit programma is een professionele tool om met Lego van alle kleuren en formaten te kunnen werken:

Je ziet duidelijk dat het gemaakt is voor het serieuze werk. En ik heb regelmatig 's avonds mij hier veel mee kunnen amuseren. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik nog zoveel met Lego zou spelen in m'n leven als nu! Maar het is ook zo plezant, de mogelijkheden zijn werkelijk eindeloos met een beetje verbeelding.

Maar wat pas echt belachelijk fantastisch is (en misschien zag je het al), is de renderknop. Oh ja, dit programma laat toe om jouw Lego-creaties van "GPU-optimized 3D" om te zetten in afbeeldingen als zouden ze echt zijn. En geloof me maar, want de renders zijn echt van what-the-fuck-kwaliteit:

Laat me eerst maar al beginnen met één van mijn beste creaties, die eigenlijk niet 100% van mij is: Dit is een 9V-locomotief van mijn eerste Lego-treinset, #4560/4561. Ik vind mijn versie beter omdat hij gestroomlijnder is, en de mijne deurtjes in de zijkant heeft. Het interieur heeft ook een update gekregen met een klapstoeltje, een brede stoel voor de machinist, en een uitgebreid dashboard met noodknop.
Ik vond dit een enorm cool treintje omdat ik me inbeeldde dat dit de "supersnelle" Legotrein was, sneller dan de andere, daarom dat er ook bliksemschichten op geplakt moesten worden. Ik was een simpel kind met een simpele geest. Nu nog trouwens.

Deze versie is van toen ik pas begonnen was met Studio, en ik maar probeerde het treintje van daarnet na te maken, maar ik probeerde het wat "industriëler" te maken, maar eerlijk gezegd ziet het er een beetje mislukt uit voor mij, ik had er zelfs vergeten lampen in te steken.

Dit was een poging om een roltrap te maken. Ik heb speciale blokjes gebruikt om die inkepingen aan de voorkant te bekomen, maar ja, 't is duidelijk niet m'n beste render. Toch wel zeker een mooi aandenken aan toen ik begon Lego Technic te gebruiken in Studio.

Deze vind ik persoonlijk enorm interessant vanuit ingenieursperspectief: Hier experimenteerde ik met een dak dat slechts op 1 punt opgehangen werd, maar toch over de volledige lengte ondersteund diende te worden. Dat betekent dus: Slim gebruik maken van Technic en een veerlichte constructie. Ik heb het dak opengewerkt zodat je mooi binnen kunt kijken. En op de vraag of dat nu sterk genoeg was, wel… Studio loopt vast als ik de stabiliteit probeer te berekenen. Vertrouw mij dus maar als ik zeg dat ik niet weet wat ik aan het doen ben.

Oh ja, dat zie je goed, dat is een volledig ingericht M6-rijtuig in NMBS-liverie. Het model is iets breder (op schaal) dan in het echt, maar het resultaat mag er zeker zijn. Ik heb ook de veel te kleine bagagerekken erin verwerkt, en de kleine tafeltjes boven de stoelen met een rond plat stukje. Ik heb wel een klein beetje vals gespeeld omdat ik glas door steentjes heb gestoken die daar eigenlijk niet in passen, maar het was de enige manier om de Fabuland-stenen ooit nuttig te maken, fite me.
Zeker de ophanging van al het gewicht op de assen was een hele klus, want je hebt niet veel plaats om alles te verankeren, maar anders stort het helemaal in, en wat heb je daar nu aan? Ik zie nu trouwens ook al enkele fouten in het model die ik moet corrigeren. Maar niettemin toch een redelijk leuk project geweest!

BrickLink Studio komt als door de hemel gezonden: Ik zou in het echt nooit alle steentjes kunnen verzamelen om de dingen te maken die ik wil, en nu heb ik een oneindige bouwkist op mijn computer staan, gratis en voor niks, met steentjes die je zelfs in het echt niet (meer) kunt vinden! Er zit ook een "handleiding-tool" in om zelf je handleidingen te maken, dus opnieuw: Dit is een serieus programma waar je volledige Lego-sets kunt maken met instructies en al. Echt fijn om 's avonds na een dag werken gewoon mezelf mee bezig te houden terwijl Jonathan zit te gieren met Dota, want ik was echt op zoek naar iets als dit.

Interne verkiezingen UGent

Misschien heb je het al gezien: Op de hoofdpagina is een nieuw kaartje verschenen. Jonathan en ik kandideren als studentenvertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van de UGent.

Ik had zelf ook niet verwacht dat ik zoiets zou doen. Maar ik heb de indruk dat de UGent nefaste keuzes aan het maken is. En ik wil samen met Jonathan aan tafel gaan zitten om hier direct inspraak te kunnen hebben.

Of we verkozen worden of niet, dat moeten we nog zien. Het zal ook een goede indicatie zijn of de punten die ik aanhaal spelen bij de studenten of niet. Als dat zo is, dan weet ik dat ik een sterk mandaat heb om dat aan te kaarten bij het bestuur, en als het niet zo is, wel… That's democracy.

Website-update!

En nog iets wat misschien niet zo fel is opgevallen: Mijn website heeft een upgrade gekregen: Ik heb een gloednieuw CSS-framework!

Ik was daar al enkele maanden mee bezig, om de zoveel dagen eens een avond eraan werken, je kent het wel. Ik werk er zo nu en dan nog steeds aan, maar het is nu bruikbaar genoeg om het vorige framework te vervangen. En dat was wel nodig, want ik had mij van het begin al voorgenomen dat dat een overgangsmaatregel was naar iets beters. Ik had wel niet gedacht dat het zó lang ging aanslepen.

Mijn website is vanaf nu 100% JavaScript-vrij. De HTML- en CSS-bestanden zijn samen nog geen 50 kilobyte groot, en da's nog zonder compressie. Ter vergelijking: jQuery op zich is zonder compressie al meer dan 80 kilobyte. Om maar te laten zien dat modern ogende websites ook efficiënt kunnen zijn, want da's blijkbaar een heel zeldzame techniek geworden voor web-programmeurs.

En verder…

Welja… met de quarantaine verlengd tot 3 mei zie ik nog niet veel spannends gebeuren de komende weken. Ik zal nog wel zien wanneer de volgende monthly komt, waarschijnlijk volgende maand, als de maatregelen niet nóg eens verlengd worden. Tot dan wens ik iedereen veel succes met volharding. Want dat moeten we allemaal nu even doen, voor het goed van iedereen.

Apr-Mei

Verkiezingen

<FOTO>

Dit is geweldig. Ik vind het fijn om geciteerd te worden op een standpunt waar ik prat op ga. En dat klopt ook: Zeker kansarme studenten hebben niet altijd bankkaarten zoals de meeste studenten. En ik vind dat persoonlijk zeer belangrijk, want ik wéét dat onderwijs de ontsnapping uit armoede is, dus moet de drempel zo laag mogelijk zijn. Niet kunnen meegenieten van het heerlijke en goedkope studentenvoedsel is onacceptabel.

Het debat was echt één en al stress. Het was een combinatie van alle dingen waar ik rotslecht in ben:

• Improviseren
• Een degelijk debat voeren om mijn punten te verdedigen
• Politiek, gewoon, in het algemeen

En dat allemaal voor een eerste keer! Ik was wel een beetje trots op mezelf dat ik de stap gezet had, want dit is voor mij toch de definitie van "uit uw comfortzone treden".

Het was des te moeilijker omdat ik enkele standpunten aanhield die door weinig andere kandidaten gedeeld werden:

• Spookopleidingen moeten echte opleidingen zijn
• Contant betalen moet altijd mogelijk zijn en blijven
• Doctoraten worden te veel in het Engels gedaan, Belgische talen moeten evenwaardig zijn

En da's natuurlijk jezelf expres in de vuurlinie plaatsen. En ja, da's met mijn eigenschappen nogal een dom idee, maar ik heb tegen mezelf steeds gezegd dat ik niet wil strijden voor wat mij meer stemmen oplevert, enkel voor wat ik echt geloof. En als ik daarvoor wat tegenstand moet incasseren, het zij zo.

Ik merkte ook dat veel kandidaten niet akkoord gingen met mijn meningen, en dat vond ik ook enorm goed, want ik wist er duidelijk een discussie mee los te kweken die er anders niet geweest zou zijn. Jonathan hield ondertussen de live-chat in de gaten, en daar bleken studenten zich ook vragen te stellen of wat de anderen zeiden ook wel zo vanzelfsprekend was.

Het belangrijkste vond ik wel dat ik integer ben gebleven; ik heb geen feiten van de pot zitten rukken of zaken verteld die ik niet hard kon maken.
Bijvoorbeeld: Op een bepaald moment zei Selene dat contant geld onhygiënisch zou zijn, en daarom dat we er daarom beter vanaf stappen. Maar dat klopt niet: de

liet al onderzoek hiernaar doen, waaruit bleek dat er niet meer bacteriën te vinden zijn op het gemiddelde eurobiljet dan bankkaarten. Ik heb daar ook expliciet op ingepikt, om mensen gerust te stellen dat cash absoluut veilig is.

Ik heb ook wat steken laten vallen; door de stress heb ik sommige argumenten rats vergeten te vermelden, zelfs al had Jonathan me er 2 minuten eerder aan helpen herinneren. Maar ja, mijn hart ging tekeer jong, wat verwacht je dan?

Ik probeerde ook niet te veel "niet-substantieels" te zeggen; daarmee bedoel ik hoe politici soms praten over iets in abstracte termen, maar tegen het einde zo goed als niets concreets hebben verteld. Ik zie dat als één van de oorzaken waardoor mensen het politieke discours beu geraken.

Niet al mijn punten kwamen aan bod. Zo wilde ik graag toch de asociale toestand aan de UGent aanklagen, maar ik kon dat op geen moment ertussen krijgen.

Juni

Eindelijk groot reces. Na een nogal complexe periode voor iedereen kunnen we nu allemaal collectief eventjes uitblazen.

Cursusreviews

Nu het semester voorbij is, wil ik toch enkele vakken een beetje toelichten. Het was een speciaal semester, eentje waarin voor de eerste keer het "dagelijks werk" zwaarder doorweegde dan de examens. Niet dat ik bij de examens niet moest werken: Bijna elke prof heeft wel een systeem ingebouwd waarbij zodat, als ge gebuisd zijt op uw examen, ge automatisch ook die score krijgt op uw rapport.

Het valt me ook op dat je voor een hoop vakken niet meer zo snel extra informatie op het internet kunt vinden, en de info die je vindt is zeker niet altijd even betrouwbaar. Ik kan natuurlijk altijd mijn boeken raadplegen en de proffen zijn in mijn ogen zeer bekwaam, maar het is ook een teken aan de wand dat de basis-informatica nu wel echt achter de rug is.

Big Data Science

Ik moet eerlijk zijn: Ik heb lang veel vooroordelen gehad over "Big data" (tegenwoordig blijkbaar samen met de suffix "science"). Zolang als ik me kan herinneren, heb ik die term met weinig anders geassocieerd dan geadverteerde hype, niet meer dan een slecht gedefinieerd samenraapsel van technieken die op één of andere manier met data omgaan, zoals databanken (en meestal dan nog de achterlijke zaken zoals MongoDB) en afgekookte statistiek. Niet echt informatica, maar meer hoe een Dunning-Kruger-economoon naar informatica kijkt, en denkt een nuttige bijdrage te kunnen leveren aan dat onderzoeksveld.

Nu heb ik dat vak gehad, en ik moet zeggen dat mijn vooroordelen… helemaal waar bleken te zijn. Wat een klucht was me dat jong.
Constant vage termen die betekenis zouden moeten hebben:

• Data driven model
• Lambda architecture (niks te maken met lambda-calculus als ge dat dacht)
• 'Data engagement' sweet spot (Talk dirty to me with that Big D)

En ook leerstof die eigenlijk bestond uit PDF's, doorspekt met advertenties á la "Request a demo", "Take course now", …

• …

De enige interessante onderwerpen van dat vak (inverted indexing, distributed retrieval, query matching, …) had ik al gekregen in andere vakken, met een pak meer diepgang en expertise, dus er was echt niks wat ik heb onthouden wat nuttig zal zijn voor mij. Of wacht, misschien toch één ding: Hadoop, Spark, D3JS en Docker zijn nog altijd even overbodig.

Ik had verwacht dat dit vak (omdat het aan een unief gegeven werd) zou gaan over hoe we veel data kunnen verzamelen op een efficiënte wijze, met duidelijke richtlijnen, en in het kader van privacywetgeving. En hoe we die data het beste kunnen opslaan, zoals betere compressietechnieken om zoveel mogelijk informatie op een schijf te proppen. Dát zou mij wel geholpen hebben.

Ik ben voor dat vak nooit naar één hoorcollege gegaan, en ik was toch geslaagd (en nog niet een beetje, 16/20). Slechts een uurtje bladeren door alle presentaties en ik had de nuttige informatie al gefilterd. Nog nooit heb ik zo weinig moeite moeten doen om zoveel punten te krijgen.
Voor andere 6SP-vakken (want ja, dit vak was 6 studiepunten) moet ik letterlijk weken blokken, en dan nog buis ik vaker dan niet. Gewoon maar om te illustreren van hoe gemakkelijk dit vak was.

Voor mijn examen kreeg ik één vraag, waar ik zes uur op mocht werken:

Exam Question: Imagine you are working for a news organization as a data scientist, and you are asked to develop a system to monitor social media at a large scale, for the development of daily news dashboards and tools to support journalists in their job. What algorithms and technologies would you use? What are the challenges?

Ik heb tijdens dat examen nog het nieuws gelezen, en ik had nog tijd over. Ik heb tegen mijn (groot)ouders nadien nog letterlijk gezegd: Dit heb ik in al die tijd op de universiteit nog nooit meegemaakt.

De reden dat ik dit vak heb opgenomen, is omdat dit een verplicht vak was voor de specialisatie Artificiële Intelligentie. De reden waarom is me totaal onbekend: Waar al mijn andere vakken een dikke portie wiskunde en theoretische kennis (van informatica) vragen om het aan te kunnen, werd dit vak samen gedoceerd met studenten die soms volledig buiten mijn studiegebied liggen. Ikzelf heb voor het project moeten samenwerken met iemand die nog niet eens vaardig was in Python. Nee, het hele concept Big Data is een grote klucht volgens mij.

Deep Learning

Dik vak werd gedoceerd door prof. dr. Joni Dambre, een vrouw die mij oprecht schrik wist aan te jagen als ik met haar moest praten. Maar da's een mes dat aan twee kanten snijdt:
Eerst het slechte: Het lijkt net alsof bijna alles wat we doen voor dit vak gewoon niet goed genoeg is. De prof kon altijd wel iets zien wat we verkeerd hadden gedaan, en daar zo fel op inslaan dat ze u het gevoel gaf dat ge een totaal nutteloos model had afgeleverd, of dat ge niet weet waar ge mee bezig zijt. Zo kon mijn projectpartner bij onze projectverdediging niet uitleggen wat generalisatie is, waarop de prof antwoordde: "Ja, als ge dat nog niet eens weet, dan zoudt ge eigenlijk gewoon nog niet hebben mogen beginnen aan dit project." Dat hakt erop in hè.

Daar staat wel tegenover dat ge wel te maken hebt met een prof die niet rond de pot draait. Plus: Dambre kent haar materie als geen ander. De zelfzekerheid waarmee ze elke vraag die ge stelt kan beantwoorden ambieer ik ooit ook te hebben. Ik heb ook nooit haar kritiek onterecht gevonden, het was altijd "op de bal".

Dat gezegd zijnde: Dambre perst wel alles uit de "officiële" 6 SP voor dit vak. Het anti-Big-Data-vak, zo u wilt.

Het viel ook op hoeveel misinformatie er over deep learning op het internet te vinden is, en vaak zelfs in de eerste zoekresultaten. Daarom dat ik toch één van die foute webpagina's moet corrigeren. Mijn bronnen zijn:

• De lessen van Joni Dambre, hoogleraar machinaal leren en deep learning
• Introduction to Machine learning, Third Edition (ISBN 9780262028189)

Stel dat je zoekt voor info over "train test split"⁴, dan zijn de eerste 2 resultaten:

1. API-documentatie over de train_testsplit-functie in scikit-learn
2. Een pagina die uitleg geeft over het gebruik en de reden achter dat splitsen

Die eerste is wel in orde ('t is gewoon een API-beschrijving), maar die tweede link bevat flagrante onwaarheden. Laat me ze allemaal eens aanpakken:

With [train_testsplit()], you don't need to divide the dataset manually.

Om een beetje te spelen met machinaal leren hoeft dat inderdaad niet. Maar om het juist in te oefenen is train_test_split() eigenlijk compleet nutteloos; je kan niet blindelings al je data in twee hoopjes splitsen, en daarop verdergaan. Een simpel voorbeeld: Als je diersoorten wilt leren herkennen, dan moet je er zelf voor zorgen dat alle foto's van golden retrievers ofwel in de traindata, ofwel in de testdata zitten.⁵ En daar kun je die functie niet voor gebruiken.

Dus eigenlijk is deze stelling equivalent aan stellen: "Om met een auto te rijden, moet je geen rijbewijs hebben." Puur technisch gesproken klopt het, maar daarom moet je het nog niet zeggen tegen mensen die niet beter weten, tenzij je accidenten wilt.

Using the same dataset for both training and testing leaves room for miscalculations, thus increases the chances of inaccurate predictions.

"Miscalculations" is niet waar: Je model zal niet ineens "fouten" krijgen omdat je je data niet gesplitst hebt. Miscalculaties ontstaan meer door inherente modelproblemen die slecht worden aangepakt zoals je gradiënt. Het is wel zo dat het model heel goede testscores gaat halen, maar da's natuurlijk logisch.

"Inaccurate predictions" is een verbloeming. "Useless predictions" is beter, want uit een model dat je evalueert op niet-gesplitste data kun je onmogelijk iets afleiden.

…keep in mind that your model should not be overfitting or underfitting.

Overfitting is a situation when a model shows almost perfect accuracy when handling training data.

Die eerste zin klopt (voor machine learning, bij deep learning half), maar die tweede zin laat dan zien dat de mensen die dit geschreven hebben niet echt weten waar ze het over hebben.
Overfitting vindt NIET per sé plaats als je model "bijna perfect" scoort op de trainingdata. Sterker nog: Het is net goed om een zo hoog mogelijke accuracy te halen op je trainingdata!

Overfitting vindt plaats als het streven naar die hoge trainscore ten koste gaat van de testscore; het model "zet" zichzelf te fel naar de traindata, maar gaat de mist in bij niet eerder geziene data.

When a model is overfitting, it can be inaccurate when handling new data.

Hier zijn oorzaak en gevolg omgedraaid. Als je model slecht scoort op nieuwe data, kan dat wijzen op overfitting.

The ideal split is said to be 80:20 for training and testing.

"Said to be" is een geweldige bronvermelding voor een stelling gewoon uit de lucht gegrepen is. 't Is gewoon een toepassing van de 80-20-regel zonder enige reden. Niemand die voldoende weet van machinaal leren heeft ooit gezegd dat dit "ideaal" is. Waarom zou Scikits train_test_split()-functie dan zelfs überhaupt standaard 75:25 splitsen?
Je moet namelijk weten met welke data je werkt en een goede afweging maken in hoe je splitst. En die afweging kan van veel factoren afhangen, meer dan ik hier kan opsommen.

Dus ja, het internet zit vol onwaarheden. Let dus zeker op met online informatie.

Ontwerp van multimediatoepassingen

Een beetje raar geformuleerd, omdat dit vak niet echt ging over het "ontwerpen" van toepassingen, maar over videocodecs, videocompressies, en de wiskundige basis die eraan vooraf gaat. Enorm interessant voor mij, want ik wilde altijd al wat meer leren over digitale videocodecs. De redundantie die we er tegenwoordig uitpersen is enorm. Een simpele rekensom:
Stel een film van 2 uur in full HD (1920×1080) met 24FPS. Als we aannemen dat elke pixel 24 bits nodig heeft, dan neemt zo'n bestand zonder enige vorm van compressie 24 × 1080 × 1920 × 24 × 60 × 60 × 2 > 1 terabyte in beslag! Natuurlijk hoeft dat niet, en hebben slimme koppen al talloze technieken ontwikkeld om video's efficiënter te encoderen. Toegegeven, 't was weeral een aardige brok toegepaste wiskunde, maar zeer interessant. Een leuk extraatje is dat ik nog eens in C++ een encoder mocht schrijven, een leuke afwisseling van altijd Python.

Corona

Ondertussen is het ergste voorbij. Ik ben trots op alle Belgen die zich zo goed hebben ingezet om de verspreiding de nek om te wringen, want het is zeker geen gemakkelijke periode geweest.

En natuurlijk ook een dikke middelvinger naar de mensen die halstarrig weigeren om de (mijn inziens zeer soepele) verplichte maatregelen op te volgen. Zo werd neonazi Van Langenhove betrapt bij een "lockdownfeestje" (want het is toch wel plezant hè, tienduizend dode Belgen) en zocht een passagier op de trein ambras met de kaartjesknipper omdat hij geen masker wilde dragen, waarop de spoorwegpolitie hem z'n verdiende loon kwam geven: <foto>

Nu kunnen we ook wat meer naar de toekomst kijken, en ik zie toch enkele culturele dingen verdwijnen, hopelijk niet permanent. Bijvoorbeeld elkaar de hand geven, en de befaamde Belgische drie kussen op de wang.⁶ Nu de pandemie nog heerst is dat natuurlijk uit den boze, maar prof. dr. Van Ranst zegt te hopen dat handen schudden voorgoed gedaan is. En vanuit medisch perspectief begrijp ik dat, net omdat ik het handenschudden altijd interpreteerde als een non-verbale manier om te zeggen: "Eigenlijk ken ik u niet, maar ik ben niet vies van u, dus ben ik bereid u vrijwillig aan te raken met mijn handen." Een soort van "vertrouwen" dat die andere persoon zichzelf hygiënisch verzorgt. Nu is dat natuurlijk not done, maar eens het vaccin er is mag dat van mij wel terugkomen.

De regels worden nu ook versoepeld, en toch niet altijd op een manier die mij oké lijkt. Ik zou dan ook willen vragen om sommige gedragingen tóch toe te passen, tegen de verorderingen van de nationale veiligheidsraad in:

Ga alleen winkelen (indien mogelijk)

Sinds 1 juli is met meerdere mensen gaan winkelen terug toegelaten, en eerlijk gezegd snap ik absoluut niet waarom dat zo belangrijk zou zijn. Het is perfect mogelijk voor een modaal gezin dat slechts één persoon naar de winkel gaat voor wekelijkse aankopen, en het laat beter toe om de 1,5 meter afstand te bewaren.

Zet een mondmasker op in de winkel

Tegen het advies van virologen in zijn mondmaskers nog altijd niet verplicht in winkels(traten) en op markten, toch plaatsen waar afstand houden praktisch onmogelijk is; het wordt enkel "aangeraden". Maar da's echt niet genoeg, zelfs nu dragen sommige mensen geen masker op het openbaar vervoer. Laat maar, de experts hebben hard genoeg geklaagd, 't is ondertussen toch verplicht geworden.

Ga niet naar grote evenementen

Evenementen mogen binnenshuis maximum 200 mensen ontvangen, en in augustus misschien zelfs 400. Dat je met een vriendengroep van pakweg tien mensen samenkomt, á la bonheur, maar dergelijke grote groepen zijn het risico echt niet waard.

Neem geen vliegtuigen

Da's sowieso een goed advies in verband met de klimaatramp, maar nu ook omwille van het grote besmettingsgevaar. In Terzake waarschuwde prof. dr. Blocken tegen vliegen omwille van aerosolen. Daarbij komt nog dat vliegmaatschappijen zoveel mogelijk mensen in hun toestellen proberen te proppen, waardoor je urenlang tussen honderden mensen zit met nog geen halve meter afstand, een rampzalige cocktail.

Ik ga het hierbij laten. Maandag begin ik weer met te studeren, die herexamens gaan niet van zichzelf slagen hè.

Juli

WEL, hier ben ik weer! Een beetje een bewogen juli- en augustusmaand, maar ook met veel studiewerk. Ik had het wel nodig.

Informatica & herexamens

Ik heb weer heel wat herexamens gehad, comme toujours. Daarbij kwam er deze keer ook wat extra druk op te liggen:

• Ik had nog een bindende voorwaarde lopen van vorig jaar
• Ik liep het risico op een tweede als ik niet genoeg haalde tijdens deze herexamens
• Als ik niet genoeg studiepunten kon ophalen, zou mijn inschrijving aan de UGent geweigerd worden.

Dat laatste kwam vooral door mijn eerste jaar aan de UGent, toen ik mijn 'droomstudie' van natuurkundige achterna ging en erachter kwam dat ik niets liever dan informatica deed, en ik zal dat nog allemaal wel eens in detail uitschrijven, pinky promise.

Een groot deel van deze monthly zal dan ook in het teken staan van de bitse examenperiode. Ik zal een paar hoogtepunten in wat meer detail beschrijven.

Het laatste uur

Ik schrijf zaterdag 29 augustus. Gisteren was mijn verjaardag maar ja, daar zit ik even niet mee in m'n hoofd. Vandaag is het examen informatietheorie, een beetje de culminatie van alle wiskunde die ik over de jaren heen heb moeten leren. Da's trouwens ook waarom ik dat vak al van midden juli ben beginnen studeren.

Voor het eindexamen zijn er een zevental mogelijke "grote" oefeningen die alle kennis over de hoofdstukken aftoetsen, waarvan er twee ook echt op het examen komen. Ik heb mij dus ook goed getraind op die oefeningen. Maar er was nog één soort die ik maar niet gesnapt kreeg.

Mijn examen begon om 13:00, dus ik had die laatste voormiddag aangegrepen om die leerstof toch maar te kunnen instuderen. Ik kon het mezelf niet vergeven als ik het op z'n minst niet zou proberen. Het moest maar eens op het examen komen.

En dan, omstreeks 11:30, dat vreemde maar immens bevredigende gevoel dat iets begint te klikken. Het begon allemaal ineens te dagen! Yes!
Ik heb dan nog een uur actief doorgeblokt, om het zo goed en zo kwaad als mogelijk te verankeren, om dan om 12:30 te vertrekken, met toch wel een veel geruster gevoel.

En dan het examen. De eerste vraag is net díe vraag. Direct prijs. Maar gelukkig kan ik hem praktisch perfect oplossen. En dat allemaal dankzij dat laatste uurtje dat ik nog op overschot had.

Na dat examen was ik enorm content, maar zat ik ook constant "wat-als"-scenario's af te gaan: Wat als ik een uur later was beginnen studeren? Had ik het dan gehaald? Het maakte natuurlijk niet uit en ik had mezelf absoluut niks te verwijten, maar de ontlading op dat moment is moeilijk met woorden te beschrijven.

Deel uw scherm eens

Mijn laatste herexamen was trouwens bijna in het honderd gelopen. Dat was online en ik legde dat af bij mijn oma en opa.
Ik stond op om 06:20, lang niet uitgeslapen maar ik had nog maar tot tien uur om mijn leerstof opnieuw door te nemen. Na enkele uren in Marginaliteitspositie® tikte de klok ongenadig voorbij 10:00, dus tijd om mij klaar te zetten voor het online examen.
De UGent gebruikt Microsoft Teams voor het online gaan, maar Teams ondersteunt om Microsoftredenen geen Firefox, dus ik was genoodzaakt om Google Chrome te installeren. Dit wordt later nog belangrijk.
Om 10:20 stipt wordt ik "opgebeld", toon ik mijn studentenkaart voor de webcam, en kies ik een getal van 60 tot en met 100. Ik kies tweeënzestig en krijg mijn vragen. Niet simpel maar ik heb wel genoeg gestudeerd om toch zeker de helft te beantwoorden.
Mijn opa staat in de tussentijd gestresseerd vanuit de veranda naar mij te kijken. Ik steek een duim op om gerust te stellen, ook al sterf ik vanbinnen zelf een beetje.

Ik mag voor de vragen wat "voorbereiden" op een blad papier, maar veel schrijf ik niet op, enkel een paar kernwoorden die direct in mij opkomen, en de rest moet ik toch op het moment zelf naar boven brengen. Ik heb dan ook maar 20 minuten om voor te bereiden.

Om 10:40 belt prof #1 mij voor de eerste drie vragen mondeling te beantwoorden. En in het midden van de eerste vraag slaat het noodlot toe.

Maarten I can't hear you anymore.

Ik heb nog zitten 'smeken' van "niet nu, niet nu", maar ping was onverbiddelijk, geen transmissie meer. Mijn oma en opa hebben Telenet en natuurlijk wilt net TIJDENS HET FUCKING EXAMEN de verbinding wegvallen. Dus vanuit de living spring ik over de stoelen in de eetkamer heen tot in de veranda, bij de computer van m'n opa, trek de netwerkkabel uit en probeer opnieuw te verbinden.
"Ik heb de netwerkkabel nodig!", roep ik in een toon die delegerend overkomt, terwijl ik gewoon zelf die kabel al aan het loskoppelen ben. Ik zet me zo snel mogelijk aan de verandatafel, via kabel. Ondertussen is het ook de bedoeling dat ik de prof telefonisch contacteer, dus ik aan het zoeken naar mijn GSM, die ik natuurlijk nu niet terug kan vinden. Ik roep: "Ik heb een telefoon nodig, vaste of GSM maakt niet uit!"

Teams heeft ondertussen de verbinding verbroken, maar gelukkig kan ik op dat moment terug via de kabel een verbinding maken.

Er zijn ongeveer 60 seconden voorbijgegaan in die tijdspanne. Het voelde aan als vijf minuten.

De prof stelt mij gerust dat dit kan gebeuren, niks aan de hand. Maar ja, wat denkt ge zelf als student op zo'n moment, ik had al direct doemscenario's in m'n hoofd á la "Ja, we zullen opnieuw moeten beginnen want dit duurde te lang", bah.

Maar goed, de vragen beantwoord ik naar het beste van mijn vermogen, ook al is dat vier uurtjes slaap en een lichaam op adrenaline.

Daarna belt prof #2 voor de drie laatste vragen. En dat gaat op zich vlot genoeg… Of blijkbaar iets té vlot.

Weet ge nog dat ik had gezegd dat ik enkel een paar kernwoorden opschrijf? Wel, dat was de prof blijkbaar opgevallen, alsook het feit dat ik redelijk goed aan het doordrammen was over de leerstof. Die geschreven-woorden-gesproken-kennis-discrepantie" bracht een verwachtbare vraag naar boven:

Can you screen share for a moment?

Daar heb ik natuurlijk geen probleem mee, en iedereen die mij een beetje kent weet dat ik wel de laatste ben om fraude te plegen, laat staan dat ik mijn examens wil hypothekeren voor een moeilijk examen. Dus zonder blikken of blozen doe ik dat ook.

Of ja… probeer ik.

I can only see a black screen.

En nu begin ik helemaal te flippen, maar ik kon al direct gokken wat het probleem zou kunnen zijn: Ik gebruik geen X11, maar Wayland. En voor Firefox is dat geen probleem, maar zoals ik al zei: Miljardenbedrijf Microsoft is niet in staat om haar malware op een van 's werelds meestgebruikte browsers te laten runnen. Dus daarom dat ik Chrome had geïnstalleerd. Maar Chrome fungeert praktisch gezien zoals een Docker-container, en verwachtte dus een X11-compositor of zoiets. Opnieuw tof om te zien hoe een van 's werelds rijkste bedrijven niet de moeite kan opbrengen één van hun belangrijkste software tegoei te schrijven, maar ik verwacht ook niks anders van Silicon Valley.

Soit, ik dwaal af. Ik ben aan het flippen en probeer gewoon door mijn "open" bestanden te scrollen door elk "window" apart te delen. Dat blijkt wel te werken, en na een tijdje laat de professor het toch varen. Ik heb voor de rest van het gesprek mijn handen gewoon in de lucht gehouden. Ik had echt geen goesting in nog meer zever.

Na een tijdje is het examen dan toch afgelopen. Pffffffffffffffff… Het is gedaan.

Nadien ook nog moeten horen van ons oma over hoe ze samen met opa in de veranda zat toen mijn verbinding wegviel. Opa probeerde haar tegen te houden: "Blijft hier, hij heeft nog examen!" Maar oma: "D'er is iets mis, ik hoor het toch, dat is niet normaal!" Nadat ik terug 'vertrokken' was, is mijn oma de kelder ingevlucht, naar de kippen geweest, rond het huis gelopen, kortom geen weet blijven met de stress. Mijn opa daarentegen had zichzelf naar de living verbannen, om alles te kunnen horen (en ter hulp te kunnen schieten mocht dat nodig zijn). Achteraf zei hij nog: "Da's echt sterven jong." Ach ja, da's de prijs die ik veil heb voor dat grote diploma.

Facebookfaam

De dag voor mijn examen elektrotechniek was de enige dag dat ik echt eens goed kon studeren voor dat vak. Ik had het enkele maanden geleden natuurlijk al geblokt, maar dat vervliegt hè.

Na mijn examen stonden er buiten enkele studenten die mij vroegen of ze mij mochten interviewen over hoe mijn examenperiode was gegaan. Ik heb dat dan ook gedaan, ik moest toch nergens meer zijn die dag.
En ik zou nu wel kunnen herhalen wat ik toen gezegd heb, maar waarom dat doen als ik het ook gewoon kan laten zien: <>

Ik had daarna vernomen van mijn prof dat het op Facebook stond, en met een wel heel toffe mededeling, zeker omdat ik dacht dat ik voor dit vak wel degelijk gebuisd zou zijn. Ik had me al voorgenomen mijn studiepunten te recupereren, maar dat zal nu toch niet nodig zijn, hoera!

Een goed einde

Ik heb al jaren geen 'echte' zomervakantie gehad, maar dat offer ik graag op om de studie van mijn echte dromen te vervolledigen. Ik ga nu hoogstwaarschijnlijk mijn laatste jaar in, mijn masterproef is goedgekeurd, mijn curriculum waarschijnlijk straks ook. En ik heb nog van weinig spijt gehad tot nu toe. Nu gewoon maar hopen dat we een coronavaccin hebben tegen mijn proclamatie. En dat ik mijn diploma dan ook meekrijg op de proclamatie WTF UHasselt alstublief toch niet met de post wdqfhvwerfhasckaapq

De nieuwe computer

Jonathan heeft een nieuwe computer! Hij wilde er al lang eentje, en nu is het eindelijk zover.

Ik heb hem vooral zelf laten uitkiezen en bouwen, en een beetje geholpen als hij het vroeg. Maar veel foto's heb ik niet, dus hier is een foto van Jonathan die thermische pasta aanbrengt, en eentje van het eindresultaat:

Specificaties:

OS

Windows 10

MB

ASUS Z490-E Gaming

CPU

Intel i5 10600K

GPU

<Wordt iets uit de RTX 3000-serie maar die is nog niet uit>

RAM

2×8GB

Opslag

Samsung 1TB 970 Plus

Best wel een krachtig beestje. Maar ja… Ik weet eigenlijk niet zo goed wat hierover te schrijven. Er waren niet veel problemen, buiten iets met de RGB-verlichting die Jonathan zo graag op orde wilde hebben.

Review: AGO-koptelefoon

Ik schrijf donderdag, 16 juli. Ik wil studeren maar Jonathan zit weer eens tot z'n nek in Dota of Starcraft of Monster Hunter, kan mij niks bommen. Het lawaai was gewoon weer niet te harden, met de nadruk op 'weer'.

Omdat ik die dag toch al naar de winkel ben moeten gaan, en ik m'n kleren aanhad, besloot ik maar ineens werk te maken van iets wat toch broodnodig is als je lief een amateur-e-sporter is: Een koptelefoon met actieve geluidsonderdrukking (AGO).

De keuze

Wel kijk, eum, ik wilde gewoon de beste AGO-kwaliteit, zelfs al was de geluidskwaliteit prut. Ik wil gewoon stilte en rust. Ik had eerst gezocht bij Logitech, omdat praktisch alles wat ik bij dat bedrijf koop minstens 5 á 10 jaar meegaat, en de producten op zich geweldig goed zijn. Dus voor een gloednieuwe koptelefoon ging ik daar eens kijken.

Het aanbod was echter enorm pover; enkel een koptelefoon die nog niet eens uw oren afdekt, maar waar ze toch €270 voor vragen. Dus ja, toch wat verder zoeken, en vooral: aan vrienden vragen!
Ik kreeg echter voor elke vriend een andere review, met een neiging naar Sennheiser omwille van de geluidskwaliteit, maar opnieuw, ik wou vooral stilte, muziek luister ik sowieso weinig.

De winkel

Euh, niet veel te zeggen. Ik ben naar Coolblue gegaan omdat ik het daar een beetje ken, er was een winkel in Gent en ik heb daar die garantie van 30 dagen, dus da's wel fijn als ge iets voor het eerst koopt.

Wel vervelend dat de koptelefoons in de winkel om één of andere reden allemaal uitgeschakeld waren. En plat. Ik wilde ze eens allemaal uittesten als ik daar toch was. Ach ja, c'est la vie.

De accessoires

Ik heb uiteindelijk gekozen voor de Sony WH-1000XM3, een naam die goed geschikt is voor een komeet.

De doos is… wel, een doos. Niks speciaals aan.

In de doos zitten een oplaad- en AUX-kabel, en een duplex-convertor voor microfoon en luidsprekers. Ik probeer het op mijn computer maar de ingangen staan te ver uit elkaar om te passen, vreemd. Achteraan passen ze wel, maar dan is de AUX te kort.

In de doos zit ook een poshke, die mooi plaats biedt voor zowel de koptelefoon als alle toebehoren. Da's wel handig! Jonathans koptelefoon heeft enkel een soort zakje, maar ik heb toch liefs iets stevigers voor dingen die meer dan €200 kosten.

De koptelefoon

Op de koptelefoon staan bedieningsknoppen die redelijk intuïtief werken, maar vooral op muziek gericht zijn.

Ook al heb ik het niet voor de geluidskwaliteit gedaan, het geluid is kraakhelder, natuurlijk geaccentueerd door de AGO. Ook fijn is dat de koptelefoon ook 'passief' te gebruiken is, dus als de batterijen plat zijn, kunt ge toch nog muziek luisteren. Ik had gelezen dat sommige koptelefoons met AGO dat niet konden, beetje beschamend als ge 't mij vraagt.

De AGO is hemels. Leven met een Dota-fanatiekeling is eindelijk terug mogelijk geworden, en ik heb er tijdens de herexamens bijna dagelijks dankbaar gebruik van kunnen maken. Ook het drukke R40-verkeer wordt lekker gedempt, en als het te heet is hoef ik niet meer te kiezen tussen braadkipmodus en lawaaimodus.

Opladen? Bijna vergeten. In al die tijd heb ik hem volgens mij 1 á 2 keer moeten opladen, en da's met bijna dagelijks doorgaand gebruik. Dus ook op dat vlak niks aan te merken. Ge kunt ook met een druk op de knop de resterende batterij opvragen, en hij zal u op tijd vertellen als hij opnieuw moet opgeladen worden.

Maar: Een groot minpunt is wel dat de koptelefoon zichzelf na 5 minuten automatisch uitschakelt als hij tegen dan nog geen (Bluetooth-)verbinding heeft kunnen maken. Wat een achterlijke instelling. Is het zo vreemd dat sommige mensen gewoon rust willen?
In de handleiding stond er niks over hoe je dit kunt uitschakelen, dus ik naar het internet, en wat blijkt? Die optie kun je enkel aanpassen via…

De app

Voor deze koptelefoon kun je ook een app van Sony installeren.

De app zelf is wel enorm slecht gemaakt; voor ge nog maar iets nuttigs kunt instellen moet je elfendertig dialog boxes aftikken, 'doorgaan' drukken, en dat terwijl alle tekst volgens mij via Google Translate in het Nederlands vertaald is.
Ze willen ook dat ge akkoord gaat met een "privacyclausule", maar ge kunt ook op "Niet akkoord en doorgaan" tikken, en de app werkt gewoon door! Is dit magie? Kunnen apps werken zonder uw privacy te schenden? Geen DNS-sinkhole meer nodig? Straks gaat ge me nog vertellen dat Microsoft Windows nuttig en efficiënt heeft gemaakt! Het moet niet gekker worden in IT-world.

Verder is de app overal in brakkig Nederlands geschreven, en heb ik de indruk dat de mensen die dat gemaakt hebben keihard gebuisd waren op HSAI, knopjes werken "hakkelig", vreemde indeling, buggy rescaling, DIALOG BOXES EVERYWHERE, …

Dus ja, nadat ik die oerdomme instelling had uitgeschakeld heb ik die app ook verwijderd. Veel ben ik er toch niet mee.

AGO-optimalisatie

De koptelefoon bevat ook een "AGO-optimaliseerder", die blijkbaar de omgeving analyseert, en dan de AGO aanpast voor het beste resultaat.

Ik was dat eerst vergeten te doen, maar ik had het helemaal niet gemerkt, het werkte enorm goed.
Maar ik probeerde het toch maar eens. En ik weet niet wat het deed, maar het werd gewoon slechter! Na die "optimalisatie" klonk er constant een zachte ruis in m'n oren, die er daarvoor niet was.
Ik aan het zoeken naar een "reset"-optie, maar dat zat er natuurlijk niet in.

Ik kreeg al rotgevoelens over hoe ik mijn gloednieuwe koptelefoon door een stomme functie al slechter had gemaakt. Constant een stomme ruis in een ruisonderdrukkende koptelefoon, verdomme.

Of… eventjes stom denken: Wat als ik die ruis nu eens zou nadoen, en dan opnieuw optimaliseren? Technisch gezien zou die dat er toch moeten uitfilteren, toch?
Ik doe de koptelefoon af, leg 'm op mijn bureau, en start de optimaliseerder. Tijdens dat proces maak ik een zacht geluid als een kat die blaast, zo kan ik die ruis nog het best beschrijven. Na de optimalisatie opnieuw testen…

En het werkt, de ruis is weg! Serieus! Godlievendeugd, ik heb het gefikst op de meest belachelijke manier. Vraag blijft wel waarom die optimaliseerder zo achterlijk is. Ik zou zeker afraden om die optimaliseerder ooit te gebruiken, de standaardinstellingen zijn supergoed wat mij betreft.

Conclusie

Ah yeah, en nu zal ik eens de punten mogen geven in plaats van de prof! vier criteria, met een bonuspunt te verdienen voor een perfecte score:

4/5 AGO

Zeer goede geluidsonderdrukking. Ik had gehoopt dat hogere frequenties beter onderdrukt werden maar da's sowieso iets wat niet echt goed gaat, dat had nog een bonuspunt opgeleverd.

5/5 Gebruiksgemak

Zit enorm goed voor lange studiemomenten, en da's wat ik echt nodig heb. Laad snel op en gaat lang mee. Bonuspunt voor meegeleverd draagtasje met genoeg plaats voor enkele kabeltjes.

3/5 Functionaliteit

Acceptabele hoeveelheid opties, en standaardinstellingen zijn dik in orde. Minpunt voor het automatisch uitschakelen na 5 minuten, zonder dat dit op het toestel zelf kan worden uitgeschakeld (alhoewel het wel snel gefikst was), en de optimaliseerder die het omgekeerde deed van wat het moest doen. Gelukkig dat ook dat te fiksen was met een kleine "hack", anders 1/5 voor permanente antifunctionaliteit.

0/5 App

Wat een totale schande. Slechte layout, gefoefeld met Nederlandse vertaling, niks meer dan 60MB bloatware.
Ook privacyschendende antifeatures zoals Alexa- en Google-ondersteuning zijn uit den boze, foei.
Al zeker geen "punt voor de moeite"; een koptelefoon moet volledig kunnen functioneren zonder een app, en tenzij ge om de 5 minuten graag "Power off" hoort, is dat niet het geval.
Bijna een bonuspunt voor mogelijkheid om niet akkoord te gaan met privacyclausule, maar besloten het toch niet te geven omdat het niet-vrije software is, dus ge wordt praktisch toch verplicht met Google en Apple om te gaan. Welverdiende dikke nul. Laat dit een les zijn dat niet alles een fucking (cr)app nodig heeft.

In totaal een score van 12/20, dus zeker geslaagd. Zeer spijtig van de app: Ge zijt verplicht hem te installeren om de koptelefoon langer dan 5 minuten te laten werken, anders had ik de app gewoon niet opgenomen in de beoordeling en was het minstens 12/15 geweest.

Trivia

Mijn GSM gaat nu zijn zevende levensjaar in, waarschijnlijk een nieuw wereldrecord weet ik veel. En buiten de batterij die ik van Jorrit eens had gekregen, is hij tot op vandaag nog altijd mijn trouwe dienaar geweest.
Nu stak er de laatste maanden wel een ouderdomskwaal de kop op: De aan-uitknop detecteert niet meer tegoei of 'm ingedrukt wordt. Da's nogal irritant.
Gelukkig heb ik LineageOS erop draaien, en heb ik door wat te prutsen met mijn GSM gezien dat er een optie was om het aan- en uitschakelen ook door de volumeknoppen en thuisknop te laten uitvoeren! <FOTO> Dus ja, zeer fijn voor mij.

Ik heb mijn hele computerkast naar Gent verscheept. In een reiskoffer op de trein nog wel, samen met het scherm en toetsenbord, da's kunnen hè!
Aan de ene kant is mijn webserver nu natuurlijk veel "betrouwbaarder", omdat hier niet constant verbouwingen zijn en mijn ma niet om de vijf minuten mijn computer meent te moeten verplaatsen. Aan de andere kant: er zit ook een GPU in die tot nu toe heel handig is geweest voor deep learning. Het alternatief is namelijk Google Colab, maar ik zal eerst mijn polsen oversnijden vooraleer ik die rotzooi nog eens vrijwillig gebruik.

Ik ben begonnen aan een nieuw onderdeel voor in mijn website te klikken. Nu de examens gedaan zijn kan ik daar eindelijk tijd in steken. Ik weet dat ik eerst eigenlijk wat meer bugs zou moeten oplossen en de vertalingen afmaken maar ja, ik ben ook maar een mens.

En vergeet ook niet uw gratis twaalfrittenkaart voor de trein aan te vragen! Het is wel een JS-laden piece of shit-website maar ik slik het maar in.

En daar ga ik het bij laten. Ik had nog een stuk over de tweede coronagolf geschreven, maar ik denk daar al meer dan genoeg over gepubliceerd is. Op naar het nieuwe jaar. Wie weet welke avonturen er mij nog te wachten staan!

September

Welkom in een wel bijzonder jaar.

We hebben eindelijk een regering, niet mijn favoriete maar toch zeker niet zo slecht als het had kunnen zijn. Ach we zien wel hoe het gaat.

Masterproef

Vooraleer ik de graad van Magister Scientiae 🧐 achter mijn naam mag voeren, zal ik toch eerst die grote thesis moeten maken. Die masterproef gaat voor mij over het detecteren van bewegingen met stereocamera's, om zo ook met diepte te kunnen werken. Ik ga daarvoor ook moeten werken met OpenCV, waar ik maar weinig ervaring mee heb. Van mijn begeleider krijg ik wel carte blanche wat betreft implementatie, dus dat kan nog heel interessant worden; OpenCV ondersteunt zelfs Clojure!

In samenspraak met de begeleiders mag ik daar ook mijn eigen 'draai' aan geven, wat wel leuk is, want mensen detecteren op de weg is tegenwoordig al in sommige auto's een optie, dus dat leek me iets minder interessant. Ik wil proberen een betrouwbaar systeem te ontwikkelen voor spoorlopers te detecteren, en dat bij uitbreiding ook seinen kan interpreteren. Dat past allemaal mooi in mijn specialisatie van artificiële intelligentie, en het behandelt ook een actueel probleem.

Het programmeren daarvan is één deel, maar belangrijker is nu contacten leggen met mensen die me kunnen helpen. Ik heb dus al contact proberen te leggen met hooggeplaatsten binnen de spoorwereld. De mensen die me daarbij geholpen hebben krijgen sowieso een dankwoord in mijn thesis, want zoiets kan ik onmogelijk zelf doen.

Ik hoop wel dat alles hiermee goed gaat. Ik heb voor de zekerheid geen eigen voorstel ingediend zoals met mijn eerste bachelorproef, dus normaal zou het toch binnen mijn capaciteiten en tijdsbestek moeten passen.

Publicaties

Ik heb deze maand een leuke nieuwigheid in mijn website gestoken, die ik er al lang in wilde steken. Publicaties is de plaats waar ik een hoop academische papers, thesissen, … wens te verzamelen. Dat gaan niet enkel documenten zijn waar ik zelf een hand in heb gehad, maar ook van andere mensen, als dat van die mensen mag.

Ik wilde zoiets hebben omdat ik het nogal zonde vind dat er zoveel academische werkjes van studenten (zoals ik) of soms zelfs van professoren steeds uit het daglicht verdwijnen. In het beste geval komen ze terecht in een databank van de universiteit, maar da's niet zo toegankelijk (die van de UGent is zelfs enkel beschikbaar van binnen het lokale netwerk, en dan nog enkel als er "open access" bij staat.)

Op één dag wist ik al drie verschillende academische documenten te publiceren, waaronder mijn bachelorproef. Hopelijk worden dat er nog veel meer en kan daar tegen volgend jaar ook mijn masterthesis bij staan!

Andere Website-updates

En da's niet het enige wat veranderd is aan mijn website. Enkele leuke extraatjes die ik heb toegevoegd:

• Gitar is nu terug beschikbaar voor het grote publiek. Het is nu ook makkelijker om gewoon wat code te kopiëren, vroeger kwamen daar constant de lijnentellers mee.
• Ik heb mijn hoofdkleur wat blauwer gemaakt. Ik vond dat het oude blauw nogal… babyblauw was. Mijn nieuwe blauw is donkerder en een stuk volwassener. En ik gebruik dat woord in de volle wetenschap dat mijn hoofdpagina bijna alle kleuren van de regenboog heeft.
• Een paar kleine updates aan mijn CSS-framework, vooral descriptive lists, die er nu mooi gekleurd uitzien. De beste ervaring heb je nog altijd via Firefox, maar da's absoluut geen vereiste voor mijn website, integendeel; zelfs Lynx werkt enorm goed!
• De meeste vertalingen werken nu weer naar behoren. Ze zijn zeker nog niet allemaal klaar, maar degenen die dat wel zijn, worden nu ook tegoei weergegeven.
• Mijn website verstuurt nu een "donker" stylesheet als je 's avonds of 's nachts bezoekt. Leek mij wel cool om de website iets "levendiger" te maken.
• Er is een "activisme"-pagina bijgekomen. 't Is niet over activisme zoals betogen of pamfletten verspreiden, maar ik heb de term een beetje opengetrokken. Ga maar eens kijken als je nieuwsgierig bent.

Beetje vakantie

Ik ben eens een keertje op vakantie geweest! Niet ver, maar toch ver genoeg naar mijn goesting: Chaudfontaine!

Ik had gewoon goesting om eens te gaan wandelen en te gaan genieten van de schone natuur die België… enfin, Wallonië nog rijk is. Ik vond ook dat ik wel een klein beetje vakantie verdiend had na die tumulteuze maand. Dus Jonathan en ik de trein op, en na een tweetal uurtjes wanen we ons al bijna in een totaal ander land.

De omgeving

Op zich is Chaudfontaine een plezant dorpje. Ik moet wel zeggen dat de Coca-Colafabriek een afschuwelijk litteken vormt dat ik liever zie verdwijnen, maar buiten dat is het een enorm mooie plaats, met leuke wandelpaadjes en natuulijk ook wat steile hellingen. De mensen zijn ook gezellig beleefd, en dat mag ook gezegd worden volgens mij. Hier een leuke sfeerfoto van boven de sporen:

Verder waren het vooral bosjes. Rust en stilte, zuivere Ardennenlucht, goed weer, meer moet het soms niet zijn.

Het hotel

Ik en Jonathan zijn anti-Airbnb en wilden ook graag de lokale zelfstandigen steunen, dus verbleven wij in Il Castellino. Toen we aankwamen werden we relatief hartelijk ontvangen, en na wat formaliteiten mochten we naar onze kamer, alwaar we onze rugzakken konden droppen. We hadden de indruk dat wij de enige gasten waren, dat zal wel met de corona te maken hebben.

Het gebouw is uit begin vorige eeuw, maar is volgens mij wel goed onderhouden. Wel een paar rare dingen: Zo was de vloer in onze kamer niet overal waterpas. Het was allemaal wel proper dus daarover zeker geen klachten.
De TV stond vreemd genoeg ingesteld op de VRT op post #1, misschien dat ze wel vaker Vlamingen dan Walen ontvangen?
Ik vertel er ook bij dat er geen airco op de kamers aanwezig is. Als er geen hittegolf is is dat natuurlijk geen probleem, maar toch iets om rekening mee te houden.

Het hotel is ook een restaurant, en daar we toch nog iets zochten om 's avonds te eten, namen we die suggestie van de uitbater wel aan. Onze bediener was zeer vriendelijk, allee ja… Ge krijgt toch echt het gevoel dat ze u graag zien komen!

Het menu was wel goed, de uitbaters zijn (volgens mij) van Italiaanse origine dus waren er vooral Italiaanse bereidingen. Voor een democratische prijs kunt ge u goed vol eten, dus voor studenten is dat geweldig.

Na een goede nachtrust konden we ook aanschuiven voor het ontbijt, dat in de prijs inbegrepen was. Maar om die reden was dat ook ietsjes minder. Pas op, het was goed (en meer dan) genoeg hè! Croissantjes, beleg, fruitsap en koffie kunt ge a volonté krijgen, maar verwacht gewoon geen al te royale toestanden bij het ontbijt:

Daarna uitgecheckt. Moesten we nog eens terugkomen dan zullen we zeker daar opnieuw overnachten.

1. Moelleux

   Enkele maanden terug was er ten huize Jonathan een discussie over hoe ge nu 'moelleux' correct uitspreekt. En natuurlijk had het internet zelf ook tig verschillende meningen, dus durfde niemand het echt zeker zeggen.
   Maar nu waren we eens in Wallonië en er stond toch wel moelleux op de dessertkaart zeker! Jonathan durfde het niet te vragen omdat hij niet comfortabel is met het Frans en… wel uit schaamte of zoiets, maar gelukkig was ik er om het wél te vragen. En ik kan met zekerheid verkondigen dat het in het Nederlands uitgesproken wordt als het woord "mwalleu".
   Nog zo'n nutteloos weetje waar ge het ijs mee kunt breken bij familie-etentjes of zo!

Dus ja

Het was gewoon fijn. En nu is het verhaaltje van september af dus hier nog een foto van twee homo's oké tot volgende maand daag:

Oktober-November

Welkom in december, mijn liefste lezertjes. Zet u zeker niet neer want waarschijnlijk doen jullie dat al. Omwille van het coronavirus heb ik natuurlijk niet veel avonturen te vertellen, maar na twee maanden heb ik toch enkele dingen waarover ik kan schrijven. En in tegenstelling tot wat ik eerst dacht, heb ik toch weer aardig wat woordjes kunnen neerpennen.

Snellessen

Nu het coronavirus weer in volle kracht heeft terug kunnen slaan (met natuurlijk wat hulp van egocentrisme en laksheid door autoriteiten) zijn alle Belgische universiteiten terug in code rood, en ben ik niet meer welkom op de campi van de UGent. Maar het maakt voor mij weinig verschil, want ik keek sowieso al mijn lessen al via de computer. Het heeft namelijk enkele onmiskenbare voordelen qua snelheid.

Veel professoren praten trager dan ik kan begrijpen, dus kan ik hun hoorcolleges ook op bijvoorbeeld 20% sneller afspelen zonder problemen. Maar ook: Momenten van stilte hoef ik ook niet te beluisteren, maar die doorspoelen is niet zo vanzelfsprekend, omdat ik niet op voorhand weet hoelang die stiltes duren.

Daarom heb ik op het internet gezocht naar scripts voor VLC of andere mediaspelers, maar tot mijn verbazing was er voor geen enkele vrije mediaspeler ook maar iets te vinden dat stiltes doorspoelde! Ik vond enkel een Google Chrome-extensie, maar die kon niet zomaar werken met videobestanden (serieus, HTML5's <video> werkt gewoon niet, stront), en op zich was het ook maar een halfbakken oplossing. En ik heb een hekel aan propriëtaire software.

Dus was ik wel verplicht om zelf iets te schrijven. Ik gebruik MPV en gelukkig heeft dat een Lua-API, en na wat zoekwerk heb ik toch iets kunnen ineenflatsen dat goed genoeg werkt. SkipSilence2 is een vrije MPV-extensie die toelaat via de knop F3 stiltemomenten door te spoelen. Het heet SkipSilence2 omdat het de tweede versie is, en omdat hij beter is dat SkipSilence van chrome, die poep is, nè.

Technisch gezien is het wel een hack, omdat het gebruik maakt van FFmpegs silencedetect-filter. Die filter doet een echo telkens er een periode van stilte begint of eindigt. Dus bij elke echo triggert het script doorspoelen of terug normale snelheid.
Een probleem is wel dat silencedetect soms ook foutief een lijn print, en dan draait de werking dus om: Stiltes worden normaal afgespeeld, en geluid wordt doorgespoeld. Daarom zit er ook een resetfunctie in om in zo'n geval het script te resetten.

Dus ja, hoorcolleges gaan nu een stuk sneller yay! En zo blijft er meer tijd over voor de andere dingen in het leven.

Thesis | Spoorbundel Schaarbeek

Mijn thesis is in november een beetje in een stroomversnelling terecht gekomen: Ik ben erin geslaagd om bij de NMBS binnen te geraken voor het maken van stuurpostopnames!

Nota op voorhand: Omwille van geldende wetgeving (o.a. kopieerrechten) kan ik jammer genoeg geen foto's delen die ik gemaakt heb in het kader van mijn thesis. Om het toch een beetje op te fleuren, zal ik gebruik maken van afbeeldingen van Wikipedia, die wel voldoen aan alle geldende kopieerrechten. Voor de afbeeldingen die ik zelf gemaakt heb, zal het dus wachten zijn tot mijn thesis opgeleverd wordt.

Op 24 november was het dan zover: Ik heb met een NMBS-personeelslid (G.) afgesproken om naar de stuurposten te komen kijken. Mijn begeleider gaat ook mee, en vanaf Brussel-Zuid stapt G. mee op. We rijden dan per trein naar Haren-Zuid.

In de trein geeft G. ons een vlug hoorcollege in "veiligheid op het spoor". Want ge kunt veel zeggen van de NMBS, maar niet dat het niet inzet op veiligheid. Ik leer over hoe ik moet communiceren met machinisten, dat ik steeds 1,5m afstand moet houden van de sporen en hoe ik veilig in de bundel kan wandelen. Ik heb voor de gelegenheid mijn NMBS-fluovestje meegenomen dat mijn opa me indertijds eens had gegeven toen ik nog klein was. Het begin van mijn fascinatie voor treintjes dateert ondertussen al van twintig jaar geleden!

Ik krijg ook een kleine cursus die G. zelf heeft opgesteld, met eigen ervaringen en korte samenvattingen van opnames maken in treinen. Had ik niet om gevraagd, maar ik nam het maar al te graag in ontvangst. Hoe meer informatie, hoe beter.

Vanaf Haren-Zuid doen we een wandeling langs de sporen. En da's wel een beetje stress de eerste keer, want de treinen vliegen rakelings langs ons door. Als de machinist claxonneert, steken we allemaal onze hand in de lucht, teken dat we de trein waargenomen hebben. Ik bedenk al direct dat mijn programma zal moeten rekening houden dat mensen met fluovestjes meestal geen spoorlopers zijn, ook al lopen ze bijna op de sporen.

We dalen dan af naar de bundel zelf, en daar moeten we de sporen oversteken. En dat doet vies aan de eerste keer, want het zijn enkel twee 'peertjes' die aangeven of ge moet wachten of niet. Voor de rest is het op het oog uitkijken en strikte veiligheidsregels volgen. En dan beginnen we met waar ik voor gekomen ben: Een leerrijke dag door het vormingsstation van Schaarbeek.

© CC0 (Publiek domein)

G. neemt ons eerst mee naar een HLE18.

© 2013 CC-BY-SA 3.0 Altoscroll

Een zware elektrische locomotief, maar met vele voordelen voor opnames te maken: De voorruit is nagenoeg verticaal, en is enorm breed, dus de camera's kunnen goed uit het zicht van de machinist blijven.

Ik leer hier ook over hoe ge camera's moet verankeren in de trein zelf, over hoe reflecties de lens beïnvloeden, noem maar op. Naast het academische doel geniet ik er ook enorm van op zich. Treinen zijn voor mij sowieso al een passie, dus deze thesis is mij letterlijk op mijn lijf geschreven.

We gaan ook kijken in de zogenaamde 'duikers':

© CC0 (Publiek domein)

Hier leer ik ook over de veiligheidsvoorschriften voor de momenten dat ik in de stuurpost ben. In sé is de machinist ook de gezagvoerder van de trein, dus diens wil is wet bij wijze van spreken.
Mijn begeleider en ik hadden eerst nog wat schrik wat betreft de verantwoordelijkheid als er iets misloopt. Maar G. weet ons hier ook over gerust te stellen, en dat was toch een belangrijke factor voor dit project.

We bekijken ook nog enkele andere treinen, en daar trek ik ook foto's van de stuurpost. Ze zijn soms wel een beetje overbelicht, dedju toch. Ach ja, niet al te erg.

We gaan ook eens kijken bij de operationele dienst, niet echt nodig voor mijn thesis, maar wel cool om eens te zien. En dat zijn dus echt computers met van die horizontale lijnen op die de sporen voorstellen, wel chic om eens in het echt te zien. Ze werken daar zelfs nog met een soort schoolbord om manueel aan te passen, en met mijn opleiding in de informatica moet ik toegeven dat dat geen overbodige luxe hoeft te zijn.

Het valt me wel op dat, ondanks we in Brussel zijn, bijna iedereen die we tegenkomen Vlaams spreekt. Ik stond al de hele dag klaar om mijn Frans eens naar boven te kunnen halen, maar dat bleek helemaal niet nodig te zijn.

Nagelnieuw

Tenslotte zie ik ook nog een stel M7-rijtuigen staan, en ik wil die nu toch echt al eens van binnen kunnen zien. En ik zweer het: Die had nog letterlijk beschermingsfolie rond zich hangen. Ik zeg nog tegen mijn begeleider: "Die is zo nieuw, die moeten ze nog uitpakken!"

Omdat de pantograaf naar onder staat, wilt G. het toch eens proberen. Hij probeert enkele deuren te openen, maar ze lijken allemaal gesloten. Spijt en verdriet deden mijn tranen bijna tuiten, tot er toch één deur open bleek te zijn, en de wereld ineens terug bol stond met regenbogen.

© 2020 CC-BY-SA 4.0 Floris DC

Deze foto van Floris DC is eigenlijk een hele goeie van hoe het er voor mij uitzag, want we moesten langs die ene open deur instappen zonder enig perron. En zo'n stap van +60cm hoogte, daar moet ge toch een beetje lenig voor zijn om dat te doen.

De trein is niet alleen nieuw, hij 'ruikt' ook nieuw, echt gelijk een net gekochte auto of zo. Mijn begeleider en ik kijken toch een beetje onze ogen uit, want afgezien van het feit dat de deuren niet allemaal rolstoelvriendelijk zijn, zijn deze rijtuigen echt zonder gelijke. Bijna elke kubieke meter wordt optimaal benut, er is plaats voor een half peloton aan fietsen en zelfs tweede klasse ziet eruit alsof er geld teveel was.
De eerste klas is al helemaal af; een mooi tapijt, stoelen met (volgens mij) lederen bekleding, en uitklapbare tafeltjes. Dit is gewoon een Thalys, maar dan met twee verdiepingen.

Maar ik wijk af, ik kwam voor de stuurpost. En da's ook weer brandschoon, zelfs de stoel van de machinist hangt nog in een plastic jasje. Er valt me wel direct op dat de voorruit relatief smal is, zoals ge misschien op de foto kunt zien. En dat heeft alles te maken met aerodynamica aan de voorkant, want tegen 200km/u is alle luchtweerstand die ge kunt vermijden een energiebesparing.

Maar camera's hoeven ook niet in de stuurpost: G. wist mij te vertellen dat de stuurrijtuigen al over camera's beschikken bij de koplampen! Dat klopt, deze trein is ontworpen met het oog op toekomstige autonome besturing. Als dat geen vuurteken is, dan weet ik het ook niet meer.

Het slot

Nu het al lang na drieën wordt, en daar we allemaal vergeten waren boterhammetjes mee te nemen, beginnen onze beren te grommen. Dus vertrekken we weer naar Haren-Zuid. Ik merk op dat er steeds meer beweging komt in Schaarbeek; de machinisten maken hun treinen klaar voor het spitsuur. Volgens G. kunnen we misschien zelfs meerijden tot in Brussel-Zuid. Hoe raar zou dat zijn?! Maar hij zegt dat zo casual dat ik meen te geloven dat dat regelmatig echt gebeurt. Niet dat het zo'n dom idee is, integendeel, maar ik had het gewoon niet verwacht.
Maar omdat de dienstregeling iets betrouwbaarder is vanuit Haren-Zuid, stappen we daar op. In Brussel-Zuid nemen we afscheid van G., maar hopelijk niet voor lang. Ik zal zo snel mogelijk proberen een nieuwe afspraak vast te leggen, en dan zal het hoogstwaarschijnlijk voor échte opnames zijn.

Ik denk dat ik wel op het juiste spoor zit (sorry) met mijn thesis. Normaal moet ik om mij te concentreren medicatie nemen, maar voor het werk aan mijn thesis is dat tot nu toe nog niet echt nodig geweest. Zeker vandaag was ik op zich al één en al oor. Tof tof tof!

2020

Dit is de laatste monthly van het jaar. En ja, al bij al was het slecht. Zeker de manier waarop Bernie Sanders een tweede keer genaaid werd deed mij persoonlijk pijn, omdat ik er gewoon aan herinnerd werd dat mensen die integer en goed zijn en echt iets willen veranderen, gewoon weggepest worden met alle mogelijk middelen. Hij was simpelweg niet corrupt genoeg. Maar ja, het dient als een extra herinnering dat Amerika nog nooit een democratie geweest is. Gelukkig dat ik in België woon, waar "stemmers" en "kiezers" wél hetzelfde betekenen. Er is nog veel mis hier, maar laten we eerlijk zijn, we zijn relatief gezien ook een beetje met ons gat in de boter gevallen hè.

In mijn eigen leven is het al bij al nog redelijk goed verlopen. Toegegeven, ik mis mijn oma en opa fel, maar ik bijt nu maar op m'n tanden in de hoop dat ze gezond blijven tot ze gevaccineerd kunnen worden. Ik kan het fysiek wel aan… het is psychisch gewoon soms prut. Ongetwijfeld dat gij iets gelijkaardigs meemaakt. Ik zeg altijd: Het komt allemaal goed, het duurt gewoon soms wat lang.

Het voordeel tot nu toe is dat mijn werk voor de universiteit nu wél redelijk goed gaat, iets wat ik eigenlijk helemaal niet had verwacht. Ik heb gisteren (3 december) een goede presentatie gegeven van machinaal leren, toch wel het zwaarste vak dit semester. Ik denk ook terug aan mijn herexamens van deze zomer, die ondanks corona toch praktisch perfect verlopen zijn.

En natuurlijk mijn thesis, die met sprongen vooruit gaat. De carte blanche die ik krijg voor de invulling geeft mij ook enorm veel motivatie om er gewoon voor te gaan, en ik voel ook dat mijn begeleider er bovenop zit als ik vragen heb.

Ik heb het gevoel dat wat ik dit jaar met mijn thesis doe ook een reële impact op België kan hebben. En ook al denkt logische ik dat dat maar waanzin is en ik boven mijn stand leef, emotionele ik kan het geen barst schelen. Als een beetje misplaatste euforie mij kan doen presteren in deze solitaire tijden, dan is het maar zo, het is al moeilijk genoeg.

Dus ja, tweeduizend twintig. Alweer een jaar om nooit meer te vergeten.

Martine Tanghe

Na meer dan veertig jaar nieuwsdienst moet Martine Tanghe onverbiddelijk op pension gaan. Echt spijtig. Maar ze heeft het wel verdiend.

Ik was van plan om gewoon op mijn blog hier iets te schrijven om haar toch een beetje te bedanken op mijn manier, ook al zou ze het nooit te zien krijgen. Maar gelukkig had de VRT een dankregister voor haar geopend. En zo heb ik toch een tekstje kunnen opsturen dat ik hier ook graag deel met jullie.

En hiermee wil ik dit jaar toch afsluiten. Niet met een rant over dit jaar, maar met een dankwoord aan iemand voor wie ik toch veel respect heb. En hierna sluit ik dit jaar af. Bedankt voor het lezen, en ik zie u volgend jaar hier weer terug.

Beste Martine Tanghe

Ik heb u leren kennen op de schoot van mijn opa, die steevast om zeven uur afstemde op wat toen nog TV1 heette, voor Het Journaal natuurlijk. Karrewiet heb ik niet gekeken, maar dat hoefde voor mij ook niet. U en uw collega's vond ik van kindsbeen af al goed. Ik ben van '96, dus ik "ken" u ondertussen al pakweg twintig jaar. U bent dus altijd een beetje de moeder van het nieuws geweest voor mij, maar ook voor vele anderen. En daarom is het nu tijd voor mij om u eens te bedanken, want we gaan u missen.

Hoe begin ik met u een woord van dank te schrijven? Het is moeilijk om uw verwezenlijkingen in enkele paragrafen te bejubelen, maar laat het me toch proberen. De mensen hebben namelijk met meer dan twee miljoen tegelijkertijd naar u gekeken, dus ik ben zeker niet de enige die u een warm hart toedraagt.

Misschien is uw Nederlands daar nog het meest verantwoordelijk voor, het zuiverste Standaardnederlands van de Lage Landen. Dialecten hebben zeker hun charme, maar een journaalanker wordt door iedereen gehoord, dus dan is zo'n mooi taalgebruik zeker op zijn plaats. De manier waarop u dat deed is bijna zonder gelijke. De onderscheidingen die u gekregen heeft voor uw taalgebruik spreken voor zich: Zoals u spreekt, is niet te evenaren.

Ook tijdens de verkiezingen liet ik graag de hele dag de VRT opstaan om u verslag te horen uitbrengen over hoe de Belgen hun beleidsmakers kozen. Dat leverde soms ook ludieke beelden op, want in zo'n urenlange live-uitzending loopt al eens iets mis. Maar u deed dat zonder moeite en zonder vrees, zo leek het althans toch. Bijna alsof wat er mank liep integraal deel uitmaakt van uw verslaggeving. U laat nu grote schoenen achter voor uw opvolger, maar die persoon zal toch altijd een te kleine schoenmaat hebben. Niets of niemand die u volledig kan vervangen.

U zegt zelf dat u vooral de snelheid van het nieuws heeft zien veranderen. Maar dat is net één van die redenen dat u zo graag gezien wordt: De wereld flitst voorbij, maar om zeven uur geeft Martine Tanghe ons op een rustige en zéér welbespraakte manier een mooie samenvatting van de dag. Da's nodig. U bent nodig. Als baken van vertrouwen in een zee van informatie heeft u samen met uw collega's uw beroep naar een nieuw niveau getild. U hebt een gave om mensen te verbinden door het televisiescherm heen, en dat enkel door formeel taalgebruik.

Ik weet dat u zichzelf eerder leerkracht zag worden, maar ik ben blij dat het toch anders is uitgdraaid. België zou echt iets gemist hebben, en er zijn maar weinigen die dat van zichzelf kunnen zeggen. Sommigen zeggen dat u de beste bent van Europa, het is echt niet overdreven. Durf ik te zeggen dat u de beste ter wereld bent? Voor mij is dat alleszins toch de waarheid.

Hopelijk zien we u binnenkort nog eens. Jan Becaus deed indertijd nog het jaaroverzicht van 2013 na zijn pensionering, en ik kruis in het geniep mijn vingers dat iemand anders dat straks ook zal doen… Maar wat u ook doet, het zal ongetwijfeld fantastisch en welverdiend zijn.

Martine Tanghe, dank dat u er voor ons was.

November

Whenever…

Trajno

Ik heb nog eens een flinke update uitgevoerd op Trajno. Maar niet zozeer dat de output supercool is geworden, meer een ontwikkelingsupdate. Ik spendeer namelijk meer dan ⅘ van mijn "Trajno-tijd" aan theorieën ontwikkelen, documenteren, mijn ideeën analyseren en algoritmen bewijzen. Dat werkt veel efficiënter dan gewoon maar beginnen programmeren en zien wat ervan komt.

De grootste verandering is dat ik ben afgestapt van een discrete Euclidische ruimte als basis voor het uitlijnen van haltes. Het probleem met die theorie is dat haltes zo rasterizeren zich slecht vertaalt naar hoe een overzichtelijke kaart uitziet. Zeker als haltes een beetje "zigzaggen" valt dat goed op.

Mijn nieuwe theorie is dat haltes enkel een relatief correcte positie moeten houden ten opzichte van elkaar. Lijkt vanzelfsprekend (en ergens is dat ook), maar de details uitwerken is waar het moeilijk wordt. Het begint al met hoe je die haltes positioneert, want "relatief correct" kan niet betekenen dat de onderlinge afstand tussen de haltes waarheidsgetrouw is.

En als het als kleine visuele update mag tellen: Ik heb wat materiaal verzameld om de output toch die geordende look & feel te geven die zo typerend is voor transportkaarten.

Haskell Freeways

Vorig jaar (denk ik) was er een spelletje uitgekomen, genaamd Freeways. Heel erg simpel: maak snelwegknooppunten.
Ik wilde het zelf ook eens proberen, en toen zag ik dat het €4 kost voor de binaries. Dat was het niet waard voor mij.

Maar ik wilde het toch spelen, en bij gebrek aan een kopie had ik dan maar het idee opgevat om het na te maken… In Haskell. Want blijkbaar heb ik nog niet genoeg werk.

Maar ik vond het wel een interessante uitdaging, op het eerste zicht: Hoeveel games worden er gemaakt in een functionele taal?

Ik ging wel niet te exotisch te werk gaan: Gewoon OpenGL, en zien hoe ver ik geraak.

2021

Januari

Welkom in het jaar 2021. Nu dat 2020 achter de rug is, blik ik even vooruit op wat dit jaar zeker voor ons in petto heeft.

Wat 2021 in petto heeft

Einde van de coronapandemie

Of ja, althans voor Europa. Ik kijk er al lang naar uit, en ik ben zeker niet de enige. Ik merk aan mezelf dat de pandemie toch een weerslag heeft gehad op mijn fysieke en mentale gezondheid, maar ik zal het wel (letterlijk) overleven.

Hollandse verkiezingen

Onze noorderburen vieren dit jaar weer hun democratie, want ze mogen gaan stemmen voor hun Tweede Kamer, te vergelijken met de Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers. Met andere woorden: Nederland kiest haar federaal beleid voor de komende vier jaar, en ik kijk uit naar de uitslagen, want die zijn toch wel relatief belangrijk voor België, één van Nederlands grootste handelspartners.

Duitse verkiezingen

Es ist war, ook onze oosterburen hebben dit jaar een verkiezing, voor hen de Bondsdagverkiezingen, dus ook zoals onze Kamer. En als één van Europa's economische grootmachten zullen ook die uitslagen van groot belang zijn voor België. Ik hoop dat Die Grünen een grote slag kunnen thuishalen. In het geniep hoop ik dat de fascistische AfD de kop kan worden ingedrukt, maar het valt nog te bezien. En Mama Merkel mag van mij bondskanselier blijven, waarom ook niet. Ik heb veel lof voor haar standpunten en daden binnen de EU, en daar mag ze ook wel voor beloond worden met een vijfde ambtstermijn, als ze dat zelf zou willen hè…

Afstuderen?

Ik weet dat ik het vel van de beer niet mag verkopen voor ik het heb geschoten, maar ik kan het echt niet laten om toch een beetje te hopen. En in september zullen de proclamaties wel terug in het openbaar kunnen, dus ja, ik kijk er wel naar uit.

Besmet!

Terug naar de examens. Enkele dagen het examen van Machinaal Leren begon ik mij nogal mottig te voelen. Heel mottig, zelfs ellendig. Het zal weer eens lukken zeker. Het is zaterdag 16 januari.

Ik sta op met een malaise en ik denk ook koorts te maken. Ik heb gelukkig nog wel wat Ibuprofen in de kast liggen, en zo'n pilleke helpt me toch doorheen de dag, want ik moet studeren voor dat examen. Op het moment zelf merkte ik dat niet maar dat ik daar zo doorheen geblokt heb, toch geen twee keer alstublief.

Soit, op maandagochtend na een nacht slecht slapen ga ik toch maar naar het examen. Natuurlijk hou ik mij aan alle voorschriften. Het fietsen gaat moeilijker dan ik gewoon ben, maar ik schrijf dat toe aan het feit dat mijn "sportschema" de laatste maanden onbestaande was.
Het is koud. Veel te koud. Althans aan mijn benen, mijn bovenlichaam is bezweet, ik heb weer eens mijn jas aangedaan op de fiets, schrik om kou te krijgen. Ik weet beter, maar ach.

Op campus Ledeganck blijf ik zo lang mogelijk buiten staan, de veiligste plek in deze tijden. De januariwind bijt door mijn broek heen alsof hem ben vergeten aan te doen.
Het examen zelf voldoet aan alle voorschriften, een auditorium waar mijn klas twintig keer in kan, een vers mondmasker voor iedereen. Ik leg mijn examen zo goed en zo kwaad als het kan af.

Terug naar huis. Ik wil die namiddag nog een beetje studeren maar het lukt gewoon niet meer, het zij zo.

De volgende dag heeft Jonathan examen, ik vraag hem uitzonderlijk om mij te laten liggen, want normaal sta ik met hem op tijdens de examens. Zelfs tot na zijn examen lig ik nog te knorren, maar da's blijkbaar niet genoeg.

En in die namiddag klaagt Jonathan ineens over keelpijn en ellendig voelen. Het ging eens waar zijn. De volgende ochtend bel ik naar de huisarts, die ons prompt in quarantaine plaatst als ik het relaas doe. Het kenmerkende geurverlies heb ik (nog) niet, denk ik toch. Merk je dat als je ziek bent?
We gaan een uur later voor onze PCR-test naar het ziekenhuis. De bevallige verpleegster behandelt ons beiden tegelijkertijd, we zijn toch knuffelcontacten. De hartslagmeter geeft bij mij 56 aan, O₂-saturatie 98%. Bij Jonathan 140, en ik lees aan het gezicht van de verpleegster dat ze toch even een foute lezing vermoedt. Na eventjes kalm zitten reduceert zijn hartslag tot 120 per minuut, 99% O₂-saturatie. Het is toch zo'n stresskonijn.
Die staaf voelt irritant en doet mijn oog tranen, maar bijlange niet zo erg als ik had gedacht. Ik vraag aan de arts voor een quarantaineattest zodat mijn afwezigheid gewettigd kan worden. De uitslag zal pas de volgende dag volgen, maar da's te laat; ik heb morgenvroeg examen Parallelle Computersystemen, daar kan ik dus niet aan meedoen.

En de volgende middag krijg ik SMS op mijn GSM:

Beste, U zal voor het COVID-19 contactonderzoek gebeld worden binnen 48u. Met uw hulp kan de verspreiding van het virus beperkt worden. Bedankt.

Jonathans Coronalert-app kleurt dieprood, Positieve SARS-Cov-2-test. Wat ik al vreesde is zwart op wit bevestigd; Jonathan en ik hebben het virus opgelopen.

Contactonderzoek: Efficiency boogaloo

Op dit moment begint onze isolatie. We hadden onze (groot)ouders al op de hoogte gebracht dat we mogelijks besmet waren, en natuurlijk moesten we ze hiervan ook op de hoogte brengen. De schrik zit er natuurlijk een beetje in bij iedereen.

Alhoewel het bericht van daarnet zei dat ik "binnen 48u" gecontacteerd zou worden, duurde het letterlijk nog geen 5 minuten vooraleer een Brussels nummer mij opbelde voor het contactonderzoek. Ik werd bevraagd over alle contacten, waar ik geweest was, hoe ik mij voelde. Tijdens dat gesprek belde mijn huisarts al voor de isolatiemaatregelen te overlopen.

De efficiëntie waarmee de overheid er bovenop zat is ongezien voor België volgens mij, vijf minuten jong. Pas op, ik ben blij om te zien dat het zo rap ging, zeker voor zo'n smerige ziekte moet dat eigenlijk niet meer dan normaal zijn.

Ik heb zelf ook met de UGent contact opgenomen, zodat zij ook wisten dat ik mijn examen heb afgelegd tijdens mijn ziekte. Ik wens wel te benadrukken dat ik niet opzettelijk mijn examen tijdens mijn ziekte heb afgelegd, waarom zou ik trouwens? Jonathan ontwikkelde pas een kleine week ná mij symptonen, en wij slapen langs elkaar. Achteraf is dat dus een statistische uitschieter gebleken m.b.t. incubatietijd.

Uit Lanaken krijg ik de volgende dag nog telefoon, omdat ze daar ook lokaal onderzoek doen. Blijkbaar zijn er enkele winkels aan het licht gekomen waar opvallend veel Lanakenaars naartoe zijn gegaan die later positief testten. Maar omdat ik al weken in Gent verbleef is Lanaken uitgesloten.

(Inhaal)Examen(s)

Dat examen van PCS kon ik dus niet doen, maar gelukkig geeft een geldige afwezigheid mij recht op een inhaalexamen. En normaal kon ik daar naartoe gaan, maar de regering besloot ineens om de isolatie van besmette Belgen met drie dagen te verlengen, waardoor ik dus ook dat inhaalexamen zou missen.

Opnieuw geluk: Mijn professor laat toe dat ik het thuis onder cameratoezicht afleg. Maar ik moest dan wel mijn examen afprinten… En laat ik nu altijd naar het kopieercentrum in de stad gaan, want ik haat printers met een passie.

Mijn opa is dan maar zijn printer bij mijn kot komen afleveren. En hier moet ik toch efkens zeggen hoe geweldig de Arch Wiki is, want het probleem (en hoe het op te lossen) staat precies op de wiki vermeld.

En toch weet de printer het allemaal KEIHARD te verneuken. Zonder reden stopt het printen in het midden van de pagina, klagen over inkttekort terwijl er nog 10% in het patroon zit, vastlopend papier zodat ik de printer moet openklikken en manueel het gehandicapte kutding moet helpen omdat het weer in zijn eigen tong heeft gebeten of zoiets, … Uiteindelijk zal ik voor mijn cursusmateriaal af te drukken (en mijn examen) meer dan tweehonderdvijftig pagina's moeten verbruiken, waarvan een aanzienlijk deel onherroepelijk onbruikbaar door gekreukel of halve afdrukken.
Na mijn examens heb ik het ding dan ook persoonlijk linea recta terug naar Diest gestuurd. Het idee dat die printer nog maar in dezelfde provincie als ik vertoeft brengt mijn hartslag al op gevaarlijke niveaus.

Helaas, het mocht allemaal niet veel baten. Ik zou uiteindelijk niet slagen op 3 van de 4 examens. Corona zit daar natuurlijk ongetwijfeld tussen en het wilde natuurlijk weer lukken, net tijdens de examens. Mijn dagelijks werk daarentegen is wél om over naar huis te schrijven, maar enkel daarop slagen is niet voldoende natuurlijk. Ach ja… Even laten bezinken, en dan weer twee maanden zomerblokken.

Vragen achteraf

Het virus is hardnekkig, maar hoe heb ik het opgelopen? Jonathan en ik hebben zelfs een striktere lockdown dan verplicht gehad: Tijdens het studeren hebben we ons praktisch opzettelijk in ons kot opgesloten. We zijn enkel naar buiten gegaan voor campus-examens en voor eten & drinken. Onze vuile was bracht ik naar Gent-Sint-Pieters en ging ik weer halen als mijn grootouders naar hun appartement gingen. Zij zijn niet ziek geworden dus dat kan het ook niet zijn.

Heb ik een plekje op mijn handen niet tegoei gewassen? Een doos rijst aangeraakt na iemand anders in de winkel? Ik weet absoluut niet waar ik het zou opgedaan moeten hebben.

Was het de Britse variant? Dat weet ik niet, dat is mij niet meegedeeld.

Had ik sneller moeten reageren? Achteraf gezien was het natuurlijk overduidelijk, zeker hoe ik die dagen ellendig was. Maar het was enorm raar dat ik mij ziek voelde terwijl Jonathan er toen nog geen last van had, terwijl Jonathan altijd veel heviger op ziekte reageert.

Ik heb ook continu de opgelegde regels gevolgd: Geen feestjes, geen funshoppen, één knuffelcontact, … Achteraf bekeken ben ik blij dat ik het gedaan heb, want zoals je ziet kun je het zelfs zo oplopen, daar ben ik het levende bewijs van. Beeld je in dat ik doodleuk mijn grootouders was blijven bezoeken, ik had het mezelf niet kunnen vergeven.

Geurverlies

Ja, ik heb nu ook het kenmerkende geur- en smaakverlies opgelopen. Enkel de structuur van mijn voedsel en drank kan ik nog waarnemen.

Ik kan niet benadrukken welke impact uw reukvermogen verliezen heeft op uw leven. Het lijkt maar een banaal iets om niet te kunnen ruiken, maar hier is een kleine lijst van dingen waarvoor uw neus het belangrijkste orgaan is:

• Bedorven voedsel detecteren
• Weten of kleren gewassen moeten worden
• Genieten van eten
• De geur van uw naasten waarnemen

Het is ook iets wat ik nog nooit heb meegemaakt, en dus best wel een beangstigende periode. Ge wordt daar van de ene dag op de andere mee geconfronteerd, en dan moet ge het er maar mee doen.

Ge loopt ook een beetje tegen de muren op. Het is niet zoals blind zijn, maar toch is er een dimensie van het leven die onzichtbaar is geworden, en eentje die ge u maar moeilijk kunt inbeelden. Ikzelf begon om de zoveel uren in mijn kruidenkast te neuzelen, ruikend aan kruiden in de hoop iets te kunnen waarnemen, het minste geringste zou mij al hoopvol stemmen.

Maar het einde van de tunnel is misschien in zicht. Na enkele weken sinds ik ziek ben geworden begon ik langzaam terug enkele sterke geuren waar te nemen. Het is begonnen met het potje steranijs, dat ik ineens "in de verte" meende te kunnen ruiken. Dat stemde mij gelukkig, maar ineens begonnen ook heel wat andere dingen naar steranijs te ruiken.

Het herstel gaat echter traag. Tijdens die "herstellingsperiode" voelt uw neus net aan alsof ge in het zwembad een flinke teug water door uw neus hebt ingeademd, zo kan ik het het nog het beste beschrijven. Minder sterke geuren zoals gember zijn nog altijd slecht te ruiken. Sommige dingen ruiken gewoon verkeerd. En daarbij komt dat niemand u kan zeggen of het zal beteren of niet, ge kunt enkel wachten en hopen.

Na een kleine maand is het herstel bijna compleet, maar Jonathan blijft nog sukkelen. Vingers gekruisd dat het voor hem ook terugkomt.

Website-update

Een kleintje, maar toch. Begin december had Telenet weer eens kuren, met als gevolg dat mijn website (weeral) anderhalve dag onaangekondigd onbereikbaar was. Ik moet dat dan vaak van vrienden horen die naar mijn website surfen die vaak ook nog informatici zijn.
Omdat ik het beu ben mijn gezicht te verliezen heb ik dus een kleine alerter gebouwd die mijn website via Tor controleert. Ik krijg vanaf nu dus direct een bericht als er iets gebeurt wat niet juist is.

Hmm, soms heb ik toch wel last van imposter-syndroom: Ik wil wel zeggen dat ik informaticus ben, maar wie maakt er nu een website zonder een controleprogramma…

Bon, ik heb ook op mijn hoofdpagina iets nieuws toegevoegd: Nu kun je mij vanaf mijn website direct een berichtje sturen! Het is zeer laagdrempelig, simpel en toch toegankelijk. Ik vind het wel belangrijk: Dit is een beetje mijn huis op het WWW, dus dan moet er ook wel ergens een deurbel te vinden zijn, liefst bij de voordeur. De meeste mensen met eigen websites kiezen voor een e-mailadres, maar da's toch wel wat te formeel voor gewoon een kort berichtje te sturen. En het zet ook de deur open voor spammers, bah.
Er zit geen botbeveiliging in¹, dus ik ben benieuwd of mijn vertrouwen misplaatst zal zijn.

Kunnik Nemi Na Joen Komn

Ondanks de zware druk op cultuur en op het leven in het algemeen heeft België toch een grote veerkrachtigheid laten zien. En dan in het bijzonder die Belgen die zich ongedwongen inzetten voor anderen.

De Warmste Week was dit jaar wel eentje in mineur. Er was geen grote inzamelactie, en natuurlijk ook geen leuke samenkomsten of vieringen. De ouders van Jonathan hebben zelf ook een VZW die vorig jaar ook een aardige som kon ontvangen voor hun goede doel.

En toch. Ondanks dat alles is er toch veel moois uit de bus gekomen. Eentje daarvan wil ik nog graag uitlichten. Blijkbaar was het heel populair op sociale media, maar omdat ik daar geen accounts heb moest ik erachter komen via De Warmste Week. Martine Tanghe is zelf ook een grote fan van het liedje, gezongen in het West-Vlaams. Toen ik het hoorde was ik ook helemaal verkocht.

Het is een lied over het leven tijdens corona, over hoe we het ervaren. Ge voelt de emotie die erin verwerkt zit. Ik heb de vrijheid genomen om het te ondertitelen in het Vlaams, want het West-Vlaams is zo'n sterk dialect dat het een eigen taal op Wikipedia is. Hopelijk geniet u er net zoveel van als ik, in ieder geval sluit ik deze monthly hiermee af. Tot volgende maand, en hou het veilig en gezond, komt goed!

Februari

De laatste maand is er eerlijk gezegd niet veel gebeurd. Ik heb dan ook een beetje moeite gehad om wat zaken op te schrijven. Maar ik zal deze maand in de plaats van mijn eigen leven een paar faits divers bespreken.

Coronavirus

Na enkele maanden heb ik de indruk volledig genezen te zijn van alle covid-19-symptonen. Ik kan terug geuren waarnemen, net zoals voor mijn besmetting. Voor Jonathan ging het wat trager, maar ik heb hem aangemoedigd om dagelijks te oefenen met de kruidenkast, en hij klaagt niet meer.

We hebben het er dus relatief gezien goed vanaf gebracht, onze examens niet meegerekend, heil het bestaan van de herexamens.

Ik heb me ondertussen ook maar ingeschreven op https://qvax.be. Goed op tijd, voor de zekerheid.

Website-nieuwigheden

Jaja, ik zit niet stil. Ik heb opnieuw mijn website weer wat verder uitgebouwd. En het werk is natuurlijk nooit af, de komende maand zal er waarschijnlijk nog wel iets bijgevoegd worden wat ik er nog niet in heb kunnen proppen. Maar hey ik heb ook nog een thesis af te maken hè!

Vertalingen

Ten eerste zijn er wat minder zichtbare verbeteringen gekomen, zoals meer en betere vertalingen.

Tijdens dat vertalen ben ik er ook achter gekomen dat er een bug in mijn blog zat, die enkel tevoorschijn kwam als de bezoeker Frans als taal had ingesteld. 't Is nu natuurlijk wel verholpen, maar eum… Oeps.

Botcontrole

Mijn enorm toegankelijke contactformulier is blijkbaar net iets té toegankelijk; ik krijg (natuurlijk) spamberichten van bots en het begint mij stilletjesaan te irriteren. Maar in plaats van onoplosbare captchas te gebruiken (en daarmee… Google op mijn website te plaatsen! (geluiden van afgrijsen stijgen op uit het publiek)), heb ik gewoon een klein testje toegevoegd: Vanaf nu moet ge de naam van een willekeurige Belgische provincie invoeren, in het Duits, Frans of Nederlands. Sorry voor de kleine drempel, maar anders is het dweilen met de kraan open, en 't is nog altijd laagdrempelig genoeg naar mijn goesting. Zet er gewoon "Limburg" in en het is al in orde.

In ruil daarvoor heb ik de beperking van hyperlinks in het bericht opgeheven. Ik denk niet dat de doorsnee onnuttige bot slim genoeg is om daar correct op te antwoorden.

RSS

De RSS is terug beschikbaar! Enfin, dat is het altijd geweest, maar ik heb signalen gekregen dat er wat aan schortte. Ik heb het dus nog eens nagekeken en door een RSS-validator geslingerd om zeker te zijn dat hij voldoet aan de standaardspecificatie, en dat lijkt allemaal te kloppen. Er is op mijn blog nu terug een grote knop te vinden waarmee ge u kunt abonneren op mijn website. Da's een nieuwigheid van mijn M3-CSS-bibliotheek, omdat de material-stijl voorschrijft dat een scherm zo'n primaire functieknop kan bevatten.

Pagina niet gevonden, net zoals deze persoon nog niet gevonden is

Het beste heb ik voor het laatste bewaard: Mijn website is vanaf deze maand een trots lid van het 404-project, een Europese actie van organisaties zoals Child Focus om vermiste personen op een toepasselijke manier via het web onder de aandacht te brengen. Telkens als iemand op mijn website een 404-respons krijgt, zal er ook een vermiste persoon weergegeven worden.

Natuurlijk had ik gewoon het kant-en-klare <iframe> kunnen kopiëren, maar ik heb het zelf nóg wat beter gemaakt, door de data zelf uit te lezen op mijn server, en daarna door te sturen in de stijl van mijn eigen website. Moest ik die webpagina's als <iframe> inladen, dan laadt dat ook een hoop JavaScript in, en dat wil ik niet, omdat JavaScript voor mij enkel kan op websites als cosmetisch extraatje; de functionaliteit moet zonder JS 100% gegarandeerd blijven.²

Ik heb daartoe ook uitzonderlijk mijn 404-pagina vrijgegeven als <iframe> voor anderen, zodat iedereen het kan gebruiken. Mijn andere pagina's laten dat niet zomaar toe om klikfraude te voorkomen. Omdat dit zo'n belangrijke pagina is, heb ik hem ook een beetje prioriteit gegeven in mijn vertalingen. De pagina vraagt aan de browser van de gebruiker welke taal die het liefste ziet, en kan antwoorden in:

• Frans
• Grieks³
• Italiaans⁴
• Engels

• Nederlands
• Spaans⁵

Mogelijks zal ik vroeg of laat het aantal talen uitbreiden, maar ik denk dat met deze zes mijn pagina voor een groot deel van de Europese bevolking al begrijpbaar is.

Limburg onder vuur

De afgelopen maanden heeft de Vlaamse regering Jambon (N-VA) een nieuw salvo gelost op het bestaan van provincies, en daarmee Limburg, in een poging beide ook weer een beetje meer te kunnen kapotmaken.

Vlaanderen zou maar opgedeeld moeten worden in "referentieregio's", waarbinnen de gemeenten dan verplicht zouden moeten samenwerken. Buitenregionale verbanden zouden hiermee verbroken en verboden worden. De officiële teneur is dat dit moet om het grote aantal intercommunale samenwerkingen te verlagen. Die uitleg strookt echter totaal niet met de realiteit, want waarom moet Limburg dan zonodig, tegen de wil van Limburg zelf, óók koste wat kost verdeeld worden?

Bart Somers (Open VLD), een man die waarschijnlijk evenveel van Limburg kent als een zeemeeuw, wilt echter van geen wijken weten. En daar kan ik eerlijk gezegd enorm giftig van worden: Dat mensen die in Limburg nog nooit gestudeerd of geleefd hebben, ons even komen uitleggen hoe wij onze zaakjes moeten regelen.

Van de Limburgse ministers in het Vlaams parlement moeten we ook al geen steun verwachten, maar dat had ik ook niet verwacht: Zuhal Demir (N-VA) danst naar de pijpen van haar partij, maar van iemand die de term "planepoolen" gemunt heeft verwacht ik sowieso niet veel eigen intelligentie. Lydia Peeters (Open VLD) wilt Somers niet tegen de haren instrijken want o wee dat ge als politicus een eigen mening hebt, en Wouter Beke is van de CD&V, de partij die buigt zoals de wind waait, als ze maar kan zetelen en een beetje klagen over abortusrechten. (Ik moet daar eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat ik van andere politieke partijen ook niet echt veel tegenstand heb vernomen, dus daar ben ik ook niet mee opgezet. Maar dat zelfs de ministers nog geen beetje moeite doen voor Limburg verdient toch een extra vermelding.)

Ik heb dan ook op een online petitie uitgebreid beschreven waarom Limburg één moet blijven. Ik moest het want inkorten omwille van de karakterlimiet, maar hier de originele versie:

Limburg is al jaar en dag een trotse provincie, misschien wel de trotste van België. Ik voel mij sterk sociaal en cultureel verbonden met de andere Limburgers, en dat zie ik ook gereflecteerd in de samenwerking op provinciaal vlak, een voorbeeld voor de andere provincies. De talrijke organisaties die pleiten voor het behoud van Limburg als één regio kunnen dat zeker beamen. Ik teken stellig protest aan tegen deze zoveelste kaakslag tegen de Limburgse provincie en haar bevolking.

Limburg wordt ook altijd achteruitgesteld met loze beloften, en niet in het minst qua mobiliteit (bronnen: HBvL en VRT NWS):

• Decennia hebben we moeten roepen om maar een elektrificatie van de Noord-Limburgse sporen te krijgen, beter laat dan nooit zeker?
• De sneltram Hasselt-Maastricht moet toch wel het schoolvoorbeeld zijn van grootse beloften aan de Limburgers, die uiteindelijk verdampen tot een schim van het originele idee: Het dossier is al meer dan tien jaar oud ondertussen, kostte al meer dan 30 miljoen aan studies, en het enige spoor dat er ligt aan het gerechtsgebouw moet al worden gerenoveerd voor het kan worden gebruikt! Daarbij is het zelfs niet zeker dat er nog gestopt zal worden aan het station van Hasselt (merci Vandeput (N-VA)!). Hoe verzint ge zoiets zelfs? Maar voor de sneltram langs de A12 is het traject nu al vastgelegd, ook al is dat idee ná Spartacus opgeborreld. Toch leuk om te zien dat de Vlaamse regering even fel met ons inzit als met de rest van Vlaanderen.
• In plaats van een degelijk openbaarvervoersbeleid, werd de busbediening in Limburg recent nog verder gekortwiekt. Belbussen die mij brengen waar ik moet zijn, zullen worden vervangen door privébedrijven, en het is nog niet eens zeker dat mijn abonnement daar geldig zal zijn. Heeft enkel de Vlaamse Ruit soms recht op goede busdiensten? Moeten Limburgers maar afhankelijk blijven van hun auto?
• De Limburgse Noord-Zuidverbinding mag haar eerder beloofde tram- of treindienst ook al op haar buik schrijven. In plaats daarvan mogen we nu nog maar hopen (!) op een trambus, "want da's goedkoper". Want tja, centen zijn er blijkbaar ook nooit teveel voor Limburg. Gelukkig dat de Oosterweelverbinding wel zo goedkoop is! Wedden dat die laatste trouwens klaar zal zijn vooraleer die trambus arriveert?
• Sinds begin maart werd er weeral gesnoeid in de Limburgse NMBS-loketten. Dat gebeurde in heel België, klopt, maar Limburg had sowieso al weinig bemande stations. De automaten zijn maar een koude herinnering dat menselijke hulp in Limburg blijkbaar ook te veel kost.

Het moet ook gezegd worden: Vlaanderen opdelen in zogenaamde "referentieregio's" past volledig in de natte droom van de N-VA om de provincies kapot te maken, met Vlaanderen ooit als onafhankelijke republiek. Maar dat gaat enkel als er ook een soort vangnet is voor die intergemeentelijke samenwerkingen. Limburg als één provincie (och pardon, "regio") steekt stokken in de wielen van zij die de Belgische staatsstructuur liever laten barsten dan het te repareren. Het is trouwens ook de N-VA die continu met de KULeuven op de rem staat als de UHasselt wilt uitbreiden. Dit strookt natuurlijk ook met de conservatieve opvatting van beiden dat Limburg een mindere provincie is dan de anderen.

Met Limburg in drieën te splitsen wordt op lange termijn de vuist waarmee de Limburgers op tafel kunnen kloppen in Brussel vakkundig geamputeerd, zodat we nog makkelijker genegeerd kunnen worden in onze noden. De provincies blijven tot nader order bestaan, maar voor hoelang dan nog?

Over "de Limburgers" worden altijd grapjes gemaakt, niet in het minst over hoe traag wij praten. En da's goed: Het laat zien dat de andere Belgen ook ons beschouwen als één provincie. Het is plezant om te weten dat waar ge komt in België, ge toch een beetje ambassadeur kunt spelen van honderdduizenden mensen. En ik ben het beu dat er in onze gemeenschap wordt gesneden in naam van het doordrukken van "Vlaanderen confederaal/onafhankelijk" en "efficiëntie en kostenbesparing", alsof er geen plaats meer mag zijn voor fierheid, geschiedenis en cultuur.

Limburg is meer dan enkel "een provincie". Het is een plaats waar een eeuwenlange geschiedenis de mensen verbindt, een Belgisch volkje dat toch net iets anders is. Dat nog elke dag moet roepen om evenredig gehoord te worden, met onze dialecten. Ik vertik het om te tolereren dat een handvol mensen dat niks met Limburg te maken heeft, meent ons te mogen komen dicteren hoe wij ons moeten organiseren, en al zeker als het dezelfde mensen zijn die voor Limburg anders geen vinger uitsteken. Handen af van ons Limburg!

Als dat nogal woedend overkwam, sorry dan maar ik wil dit ook niet zonder meer naast mij neerleggen en een beetje defaitistisch doen. En ik ben duidelijk niet alleen, want naast meer dan 3500 Limburgers hebben ook tientallen Limburgse netwerken de petitie ondertekend. Dat lijkt niet veel, maar het is meer dan de helft van het aantal individuen dat de petitie tegen Richard Stallmans haatcampagne heeft ondertekend (waaronder ikzelf, of wat dacht ge), en die is al vertaald in meer dan 30 talen! Het leeft dus wel degelijk bij veel mensen, en zelf tekenen voor Limburg kan nog altijd als ge wilt.

Volgens de laatste berichten heeft het er echter alle schijn naar dat de eisen en meningen van de Limburgers gewoon van tafel geveegd en genegeerd zullen worden, als ironie kan dat tellen. Laat het een extra stimulans zijn om toch van u te laten horen, en stuur mij maar een bericht via mijn contactformulier als ge iets weet van een protestmars of zo.

Cyber Security Challenge Belgium

Ik heb deze editie niet meegedaan, enerzijds omdat ik echt weinig tijd heb met mijn thesis en al de andere dingen die ik wil doen, en anderzijds omdat ik niet eens wist dat het doorging dit jaar. Maar dat was blijkbaar ook niet nodig om de Limburgse trots te verdedigen. Jorrit en co. slaagden erin om in naam van de UHasselt en PXL een absolute monsterscore te verzilveren, en lieten zo de KU Leuven in het stof bijten. Het was een heerlijk bloedstollende wedstrijd, waar het lang nek aan nek was.

En daar bleef het niet bij, oh nee. 🇧🇪 🏁 Fun With Flags ⛳ 🇳🇵 ging véél verder dan dat. In de finales was het ook nog eens vechten tegen de KMS/ERM, en het zag er even naar uit alsof dat het niet zeker was. Toen het einde naderde werd het klassement bevroren zodat niemand nog kon zien wie er de uiteindelijke winnaar zou worden.

En jazeker, voor de eerste keer haalt Limburg de titel binnen! Zoiets kon ik natuurlijk onmogelijk voorbij laten gaan zonder de winnaars een dikke proficiat te wensen, en het in mijn monthly te vereeuwigen. Of te vermaanden, maar in mijn archief blijft het zeker staan.

Zoiets hoorde natuurlijk ook thuis in de provinciale gazet. Het integrale artikel zoals gepubliceerd in Het Belang Van Limburg kunt ge hier lezen:

HASSELTSE STUDENTEN GEKROOND TOT BESTE HACKERS VAN BELGIË

Een gemengd team van de Universiteit Hasselt en hogeschool PXL heeft de Cyber Security Challenge Belgium gewonnen. Ze mogen zich de beste hackers van België noemen.

🇧🇪 🏁 Fun With Flags ⛳ 🇳🇵, Het winnende team van Robbe Van Roey (PXL), Sander Smets (PXL), Jorrit Gerets (UHasselt) en Martijn Luyckx (UHasselt), haalde het zaterdag in de finale van een gezamenlijk team van de Universiteit Gent en de Koninklijke Militaire School. Naast het winnende team haalden nog twee teams van de Universiteit Hasselt de top tien.

Maar liefst 670 studenten van 24 verschillende universiteiten en hogescholen hadden zich ingeschreven voor de Cyber Security Challenge. De beste zestig teams namen het tegen elkaar op in de finale.

Vlaggen

“Zo’n Cyber Security Challenge is in de vorm van een Capture The Flag, ook CTF genoemd”, zegt Martijn Luyckx (23), masterstudent informatica uit Hasselt. “Daarbij worden ‘vlaggen’ in de vorm van speciale stukjes tekst verstopt in allerlei digitale applicaties zoals websites en software. Je kunt die vlaggen enkel vinden door dat systeem te hacken. Elke vlag is punten waard, het aantal hangt af van hoe moeilijk het systeem te hacken valt.

De Cyber Security Challenge Belgium is een initiatief van cyberexperten Toreon en Nviso. De wedstrijd heeft als doel cyberbeveiliging aantrekkelijk te maken voor IT-studenten, want er is een grote vraag naar specialisten. “Twee jaar geleden ben ik met mijn team zesde geworden. Toen heb ik telefoon gekregen van Facebook met de vraag om voor hun bureau in Londen te komen werken”, zegt Luyckx. “Ik had toen geen zin om te verhuizen, maar ik zie mezelf zeker wel ooit voor dit soort werk kiezen. Ook nu, na onze overwinning, heb ik al een paar mails van geïnteresseerde bedrijven ontvangen.

Minder nobele doelen

Hackers kunnen met hun vaardigheden ook minder nobele doelen nastreven. Is dat nooit verleidelijk? Luyckx: “Ik ben zelf alleszins nooit in de verleiding gekomen. Ik help liever mensen en bovendien zijn er makkelijke manieren om iets goeds te doen met je skills. Zo zijn er bedrijven die hun software via een platform openstellen voor hackers. Als hackers een bug vinden, signaleren ze dat en krijgen ze er geld voor.” Met dergelijke bug bounty-programma’s proberen bedrijven de zwakke plekken in hun cyberbeveiliging op te sporen voor malafide hackers er misbruik van kunnen maken. Helemaal legaal en bovendien brengt het nog wat op. “Er zijn mensen die er een fulltime job van maken. Een kennis van me haalt er een aardig inkomen uit, naast zijn studie.”

Het winnende team van de Cyber Security Challenge mag naar de Europese finale. Bovendien winnen ze een betaalde reis naar de grootste crackersconferentie ter wereld in Las Vegas. “Die staat begin augustus gepland. Nu nog hopen dat het kan doorgaan.”

En daarmee sluit ik af voor nu. Komende maand wordt overdruk met mijn thesis, laat ons hopen dat ik toch iets chic kan maken.

Mei

Tijd voor nog eens een monthly! 't Is alweer een tijdje geleden.

Thesis // NMBS

12 mei laatstleden was het eindelijk zover. Ik kon na lang wachten eindelijk mijn opnames gaan maken. Yay!

(Ik excuseer mij op voorhand dat ik geen foto's van de gemaakte beelden kan laten zien. Het beeldmateriaal valt onder een geheimhoudingsverklaring en ik heb geen goesting dat met de voeten te treden.)

SWIR-camera

De baas van ThermalFocus was de dag voordien de SWIR-camera komen brengen. Daarmee zou ik dan infraroodbeelden kunnen maken van een spectrum dat voor veel meettoestellen onzichtbaar blijft, maar volgens mij toch handige toepassingen zou hebben voor mijn thesis.

Ik moet daarvoor software van FLIR gebruiken, en die is op z'n zachtst gezegd brak. Alle instellingen moeten manueel aangepast worden, en vergeet al uw kennis over gewone camera's; bijna niks daarvan is hier van toepassing.

Opnames maken met die software is ook niet echt mogelijk. Tuurlijk, raw footage kun je opslaan, maar daar heb ik weinig behoefte aan, laat staan aan video's die na een halve minuut al meerdere gigabytes groot zijn. Het toestel ondersteunt geen RTSP (ondanks het feit dat je de camera met een RJ45-kabel moet aansluiten), dus rechtstreeks het beeld uitlezen is hier niet aan de orde. Met OBS kan ik het uiteindelijk een beetje in elkaar hacken opdat ik morgen toekom met mijn harde schijven.

Fin soit, Het zal één van de weinige momenten in m'n leven zijn dat ik zo dicht bij zo'n toestel kom, dus wil ik er nu ook wel gebruik van maken. Ik test zelf al eens thuis uit hoe het beeld is in de duisternis.
En ja, in de duisternis kan een SWIR-camera ook wel degelijk een beeld maken dat een mens kan interpreteren.

GoPro?

De UGent kon mij enkel een GoPro 7 Hero en een moeilijk te hanteren telescoopcamera uitlenen. Die laatste heb ik niet eens gebruikt, maar met die GoPro dacht ik nog wel een leuk "dagboekverslag" te maken. GoPro's staan bekend als "action cameras" dus dacht ik aan lange autonomie en gebruiksgemak, hetgeen ik nodig had.

Hah, dus niet. Toen ik de GoPro thuis eens uitteste, ging de batterij enorm snel leeg, véél te snel om nuttig te gebruiken voor alles te verslagen. En dat was nog niet eens op de hoogste instellingen, ik had alles de resolutie en ververssnelheid zelfs expres zo laag mogelijk ingesteld omdat ik helemaal geen nood heb aan 1080p of 60FPS voor een dagboekje. Wat als ge dat net wel wilt? Moet ge dan om de tien minuten de batterij vervangen? Probeer dat maar eens als ge aan het paragliden zijt.

Als ik zo'n "action camera" zou ontwerpen zou ik er wel voor zorgen dat de batterij op z'n minst zes uur meegaat.

Daar komt ook nog bij dat het ding zelf enorm warm werd. Pas op, ik weet wel dat een camera in werking warmte produceert, en 't is geen groot probleem, maar het verbaasde mij wel dat net zo'n camera zo heet wordt, en 'k vond het wel interessant om te vermelden.

Ook irritant was dat ik het ding niet kon verbinden met GNU. Ik moest daarvoor Windows gebruiken, en dát reken ik wel aan als een grove fout.

Over het algemeen dus slechte camera's volgens mij. Ik begrijp niet dat mijn promotor daarbij zweert voor het gebruiksgemak. Ik geef toe, één knop indrukken en hij begint met opnemen, maar voor mij stopt het daar bijlange niet mee als we over gebruiksgemak spreken.

Aanvang

Mijn wekker gaat al af om 6 uur 's ochtends. Ik moet namelijk de volledige installatie klaarhebben vooraleer de trein aan zijn dienst begint. Het is een zonnige dag, niet te koud, niet te warm, net tegoei. Fijn fijn.

Iets na 7 uur sta ik al op het perron van Brussel-Zuid. Ik rij mee met de SERV-trein naar Vorst-Werkplaats, waar 'mijn' trein al klaarstaat. Geert, mijn begeleider van de NMBS, overhandigt mij mijn stuurposttoelating, een document dat mijn aanwezigheid in de stuurpost wettelijk regelt. Er moest maar eens iets gebeuren terwijl ik daar ben.

Eenmaal aangekomen in de zogenaamde uitwijkbundel van Vorst stappen we uit en begeven we ons naar de trein die naar Namen zal rijden. We stappen in en vanaf dan gaat het even snel: Camera's uitpakken, aansluiten op de stekkerdoos, geen tijd te verliezen. Eerst monteert Geert zijn eigen camera's in een verticale opstelling. De onderlinge afstand is niet zo belangrijk, dat kan mijn systeem zelf wel bepalen, wel dat de horizontale afstand zo klein mogelijk is.

Als dat gebeurd is, is het tijd om de SWIR-camera uit te halen. Een kolos van 3 kilo en een prijskaartje van dertigduizend euro. Ik heb al sinds gisteren een doodse schrik dat er iets misgaat met dat toestel.

Ik zet ook de GoPro maar op zodat ik kan filmen hoe ik het allemaal aan het monteren ben. De batterij is niet volledig opgeladen, maar 50% leek mij wel genoeg. Echter begeeft hij het al vooraleer de trein kan vertrekken. Mijn opinie over deze camera heeft nu toch wel een dieptepunt bereikt.

Als alle camera's gemonteerd zijn, sluit ik ze aan op het stopcontact in de stuurpost, maar de camera noch mijn laptop krijgen stroom. Vreemd, want de machinist is al even bezig met de remproeven, dus er zou spanning op moeten staan. En dan valt mij ineens op dat er op de sticker niet 240V, maar 24V staat aangegeven, in mijn ooghoek was mij dat niet opgevallen. Ramp, want de SWIR heeft continu stroom nodig, en we hebben maar één verdeeldoos bij, dus tot bij de reizigers doortrekken is geen optie.
Ik kijk rap rond, en in het plafond, net buiten de stuurpost valt mij een felblauwe prise op, met 220V erop. Gelukkig is mijn kabel net lang genoeg, de machinist zal wel met de deur op een kier moeten rijden. Maar da's een kleintje.

Vertrokken!

Omdat we een recht stuk nodig hebben, vertrekt de machinist een paar minuten eerder. We komen dan voor een gesloten sein op een recht stuk spoor terecht, waar we alles nog wat fijner kunnen afstellen. De SWIR-camera levert nu ook goede beelden op, zo zuiver als het kan. De resolutie is niet geweldig maar dat geeft niet. Ik kan opnames maken en da's het belangrijkste.

Aangekomen in Brussel-Zuid zet Geert ook zijn camera's aan.

En ja… nu had ik graag wat fotootjes of een kort fragment willen laten zien, maar dat mag ik niet.

Respect voor taal

Ik kan deze rit niet beschrijven zonder een opmerkelijk voorval toe te lichten. Ikzelf spreek natuurlijk het liefst Vlaams, maar ik vermoed dat er redelijk veel Belgen zijn die liever Frans spreken, vreemd hè?
En dan zijn er ook nog een stel anti-Belgicisten die zeggen dat België gedoemd is kapot te gaan omdat niet iedereen dezelfde taal spreekt en dat multiculturalisme gefaald heeft⁶. En daar ben ik het op z'n zachtst gezegd niet mee eens.

De machinist (van de remproeven, weet ge nog) was zelf zo'n verachte Waal. Maar, en dit vind ik geweldig, die man sprak zelf goed Nederlands. Ik kreeg op dit moment een soort kijkje achter de schermen van wat er gebeurt bij de NMBS als er een 'taalconflict' is: We begonnen met z'n allen de taal te spreken van de andere persoon! Geert en ik in het Frans, en hij tegen ons in het Nederlands. Zelfde verhaal toen de treinbegeleider bij ons langs kwam om te kijken, een Waal die op eigen initiatief Nederlands begon te spreken.

Ik ben zelf namelijk de mening aangedaan dat een drietalig land perfect mogelijk is als we dat ook oprecht willen. Het gaat niet vanzelf gaan en soms zullen er strubbelingen zijn, da's onoverkomelijk. Maar als we dat willen, dan weet ik dat we dat ook kunnen, en ik heb nu ook zelf het bewijs daarvan gezien. (En het is trouwens niet dat er geen culturele problemen zijn in eentalige landen, en soms zelfs meer dan hier!)

Het was opzienbarend om middenin zo'n situatie te staan, en behartigend om bevestigd te worden in mijn overtuiging. Komt misschien over alsof ik een beetje overdrijf, maar die onzichtbare sociale wisselwerking ben ik nog nooit tegen gekomen en voelde erg goed. Volgens Geert is dat zeker geen alleenstaand geval, maar ik zou het graag ook zelf nog eens willen meemaken om zeker te zijn dat het geen toevalstreffer was.

Trivia

Wat is er nog gebeurd? Ah ja, laatst in Gent

Juni

Hoe lang is het geleden dat ik nog eens een weekly gepubliceerd heb? Van mei is het geleden denk ik. Foei ik. Maar nee, 't is ook een drukke periode geweest hoor. Om het ietwat overzichtelijk te houden, ga ik "de hoofdpunten" in chronologische volgorde afgaan.

Vaccinatie

Via QVAX kreeg ik midden juni een SMS dat er een vaccin voor mij beschikbaar was. Ik was nog in Gent, maar heb me opgegeven om de volgende ochtend in Lanaken te zijn voor mijn prik. En zo geschiedde natuurlijk!

In Lanaken ging het vaccineren opmerkelijk vlot. Er was wel een wachtrij buiten maar die was binnen de kortste keren weggewerkt. Binnen mocht ik direct doorstromen naar het 'kotje', waar ik mijn prik 'droog' kreeg; zonder vochtig maken en zonder pleister, maar dat was ook niet nodig want het bloedde nog niet eens. Ik was wel onder de indruk van hoe vlot het ging.

Ik ben diezelfde dag nog terug naar Gent gereisd. Alhoewel de prik eerst geen pijn deed, begon ik die na een tijdje wel te voelen.
Tegen dat ik op mijn gemak in Gent was begon ik mij wel ziekjes te voelen, maar bijlange niet zo ziek als toen ik ook besmet was met het echte coronavirus. Soit, ik ben nu ondertussen ook de tweede keer (en dus volledig) gevaccineerd. En met mij een groot aandeel van België, genoeg om volgend jaar weer voltijds naar de unief te mogen gaan, want de lessen worden weer op de campus georganiseerd.

Boke

Leeswaarschuwing: De volgende tekst kan gevoelig liggen.

Op woensdag 23 juni werd ik in mijn bed opgebeld door Niels. Ik sliep nog, dus ik was te laat om op te nemen. Direct daarna rinkelt de GSM van Jonathan, opnieuw Niels. Het was al duidelijk dat het hoogdringend was, want zo heeft Niels nog nooit gebeld. Jonathan geeft mij z'n GSM door, en wat ik eigenlijk al ergens wist, werd bevestigd:

"Ik heb slecht nieuws. Boke is gestorven."

Tijdlijn

Dinsdagavond 22 juni. Zoals gewoonlijk gaan de hondjes nog even naar buiten voor hun plasje. Posh en Pippa doen dat ook, behalve Boke, die volgens Niels nog geen aanstalten heeft gemaakt. Het wordt later en herhaaldelijke pogingen draaien op niets uit. Nochtans staat haar buik fel gezwollen. Niels vraagt aan Daan om voor te gaan slapen ze nog één keer te laten proberen, maar niks.

Het is woensdagochtend, 07:30. Opa en oma zijn net wakker geworden, en de hondjes zijn ook wakker. Met Boke is er echter iets mis. Enfin, achteraf is dat natuurlijk makkelijk praten, maar haar gedrag was toch anders dan normaal.
Volgens mijn grootouders liep ze continu over en weer tussen de living en de berging, doelloos maar niet op haar gemak, hevig hoestend. Da's zeker niet de normale doen van Boke, die liever gewoon ergens achterin kruipt en op haar gemak blijft liggen. Boke zelf zal ongetwijfeld al lang pijn geleden hebben, meer dan anders.

08:00. Oma en opa zijn bezig met hun ochtend, tot Pippa ineens hevig bij oma komt blaffen, "net alsof die mij kwam roepen." Oma volgt Pippa naar de berging, waar Boke ondertussen bloed heeft opgehoest. Ze is door haar pootjes gezakt, na een onnoemelijk lange doodstrijd. Oma haalt opa erbij, maar die kan ook niet veel verrichten.

Volgens Niels had oma hem dan deze ochtend wakker gemaakt, en zei ze dat er iets ernstigs met Boke aan de hand was. Niels is toen naar onder gegaan, en heeft Boke aangetroffen met schuim en bloed op de mond. Compleet in paniek, zo zei hij, voelde hij nog aan haar hartje om een hartslag waar te nemen, en meende die ook nog te voelen. Hij heeft dan nog naar de dierenarts gebeld voor hulp, maar die zei dat ze Boke zuurstof direct moesten kunnen toedienen, wat niet mogelijk was van thuis. Maar het mocht (hoogstwaarschijnlijk) toch niet baten, want Niels zei dat hij die hartslag meende te voelen door de hevige adrenaline van het moment. Boke kon niet meer gered worden.

08:30. Iedereen in Lanaken is ondertussen op de hoogte van het onheil dat Boke is overkomen.

09:00. Niels belt mij op met het slechte nieuws. Ik besluit om de eerstvolgende trein naar Limburg te nemen. Ik neem weliswaar mijn laptop mee, maar ik ga toch niks werk verrichten vandaag.

Tegen 13:00 kom ik aan in Lanaken. Pippa staat mij buiten blij op te wachten, maar 't is voor één keer niet wederzijds.
Ik kom binnen en geef iedereen een knuffel, we zijn natuurlijk allemaal fel aangedaan. Boke hebben ze opgebaard op haar kussentje, onder een handdoek.

En daar lag ze dan. Haar lichaam was al verstijfd. Er lagen een paar keukenrolletjes onder haar mond, omdat daar continu vocht uit kwam. Dat zou nog de rest van de dag zo zijn.

Het is zwaar om dat te moeten zien. Direct haal ik mij mooie momenten voor die we samen hebben gehad, en momenten die ik nog graag met haar had willen doorbrengen. Gewoon stomme dingen zoals op de zetel een film kijken of gaan wandelen.

Vooral Noortje heeft het moeilijk gehad, en is lang niet naar beneden gekomen.

Tegen vijf uur zijn we naar het dierencrematorium in Bilzen vertrokken met Boke. We hebben daar een mooie urn gekozen met haar vachtkleur. Ik heb daar ook nog fel gehuild, heel fel. Het was het laatste moment dat ik Boke in mijn leven zou kunnen aanraken, en dan moest ik haar echt loslaten.

En ik wéét dat dit beter is voor het beestje, dat het niet meer afziet. Maar toch doet het pijn om ze af te moeten geven, zo bruusk en zo erg.

toch een mooi plaatsje gekregen bij ons in de living:

Ergens is het zelfs een beetje toepasselijk; Boke was altijd al verzot op donkere hoekjes, waar ze zichzelf in kon wegmoffelen. Als ze het zelf kon zeggen, denk ik dat ze zelf ook voor zo'n urn had gekozen.

Ik hoop toch dat Boke in haar korte leven van nog geen zeven jaar gelukkig is geweest bij ons. Ze was altijd door het dolle heen als ze mee kon gaan wandelen, het kleine stumpertje dat de grote wereld mocht gaan verkennen.

We wisten natuurlijk al langer dat haar hartklep lekte door de hartruis, dus dit was onvermijdelijk. Toen ik een week geleden nog in Lanaken was voor mijn vaccin vond ik al dat Boke er slechter aan toe was dan anders. Ze moest met regelmatig fel hoesten, en diep, haar hele lijfje schudde mee. Als ik nu naar de meest recente foto's kijk zou ik zweren dat ze er al uitgeput uitzag, maar da's ook maar achteraf gezien hè.

Inteelthonden

Ik heb het niet zo in detail verteld voor mijn plezier, integendeel. Ik moet ook geen kliks of dergelijke zever hebben, ik hou dat toch niet bij.

Ik heb dat nu net geschreven om aandacht te vestigen op een maatschappelijk probleem: Broodfokkers die continu honden blijven intelen voor raszuiverheid te bekomen.

Boke is hier namelijk een slachtoffer van, en leed al geruime tijd aan vaak voorkomende inteeltziekten:

• Schedel te klein voor de hersenen
• Continue benauwdheid
• Middenoorontsteking
• Heupdysplasie
• Verstopping van de anale klieren

Door een lekkende hartklep trad er vochtuittreding op in Bokes longen, hetgeen haar op gruwelijke wijze fataal geworden is.

En zij is niet de enige. Vele rashonden (of beter gezegd, ingeteelde honden) lijden aan deze ziektes die het gevolg zijn van die genetische wanpraktijken. (En dit geldt niet enkel voor honden, ook met katten wordt inteelt bedreven, met gelijkaardige gevolgen.)

Broodfokkers dragen hier momenteel de grootste verantwoordelijkheid voor. Voor "de beste vriend van de mens" hebben deze mensen opmerkelijk veel schijt aan die dieren. Ze zien honden niet als dieren met gevoelens, maar als geldbronnen die toch niet kunnen zeggen hoe ze zich echt voelen. Een snelle zoekopdracht voor broodfokkers levert honderden artikelen op over dierenmishandeling, socialisatieproblemen, pups die enkele dagen na aankoop sterven, …

In afwachting van een totaalverbod op broodfokkers moeten we zelf het heft in handen nemen. Dus, zijt ge op zoek naar een nieuw huisdier in België, ga dan gewoon nooit naar een broodfokker, maar naar een asiel. Zo kunnen we dat oneervolle beroep doen uitsterven.
In België kunt ge terecht op https://www.adopteereendier.be voor Vlaamse asielen en https://jadopte.be voor Waalse asielen. Typisch Belgisch dat we twee websites voor hetzelfde hebben natuurlijk, maar beiden zijn wel goed toegankelijk en verwijzen enkel door naar erkende asielen.

Kersen plukken

Naar jaarlijkse traditie ben ik op vier juli weer kersen gaan plukken. Nu ja, 't was bijna van 'moeten'. Door het "foute weer" van de voorbije maanden hebben de kersen het hard te verduren gekregen. De krieken daarentegen hebben bij dit weer net wél baat. Hoe is zoiets mogelijk?

Misschien herinnert ge u nog mijn infograkriek van vorig jaar nog, waarin ik de stevigheid van de kers en de kriek vergeleek; een kriek is veel zachter dan een kers.
Dat komt omdat een kriek vanbinnen niet zo opgevuld is als een kers. Een kriek neemt minder vocht op, en is dan ook wat dieproder van kleur.

Dat is echter enkel als het weer ook naar behoren is. Door de vele regen hebben de kersen (én krieken) veel meer water opgenomen dan normaal. Maar omdat kersen sowieso al stevig staan, is dat teveel water voor de schil, die letterlijk door opspanning kapotspringt. De schil groeit pas als er voldoende zon is. Het gevolg hiervan is natuurlijk een gebarsten kers:

https://images.vrt.be/w1280hx/2021/07/02/d753c2a3-daf7-11eb-b07d-02b7b76bf47f.jpg

Nu, op zich is een gebarsten kers volkomen veilig om te eten, zelfs de smaak blijft behouden. Maar mensen willen in de winkel enkel perfect fruit kopen⁷, dus voor telers zijn deze kersen enkel nog bruikbaar voor confituur, en dat brengt een stuk minder op.
Een groter probleem is dat een gebarsten (of 'gekloofde') kers vatbaarder wordt voor schimmels, met name de Moniliaschimmel, die gemakkelijk kunnen binnendringen langs zo'n opening. Eén beschimmelde kers kan met al die barsten een volledige twijg infecteren, waardoor ze oneetbaar worden.
En die rot kunt ge letterlijk ruiken als ge onder de boom staat, zo wijdverspreid is ze.

De krieken waren dit jaar enorm groot: Doordat ze meer 'speling' hebben op hun schil, hebben ze zich met gemak kunnen volzuigen zonder te barsten. Grote, zoete, zure krieken, helemaal mijn ding.

Maar het moet gezegd worden dat dit niet normaal is natuurlijk, en dat de klimaatramp duidelijk een negatief effect heeft op het weer. Wie nu nog kersen denkt te kunnen gaan plukken is eraan voor de moeite, ook al horen ze normaal gezien op dit moment in volle bloei te staan. Enkel de 'latere' rassen zullen het mogelijks kunnen overleven. Maar ik hou mijn hart vast voor de komende jaren.

De klimaatramp

Brengt me trouwens naadloos bij het volgende puntje: De klimaatramp die ongestoord verdergaat. Het laatste klimaatrapport van de Verenigde Naties kan worden samengevat als: "Tegen dit tempo zijn we op weg om binnen twee decennia al onze levens onomkeerbaar te verneuken." Een beetje logisch natuurlijk als het toppunt van klimaatbeleid neerkomt op waardeloze akkoordjes smeden die op geen reet trekken, boekhoudkundige trucs bedenken om te bepalen welke CO₂-uitstoot meetelt als CO₂-uitstoot (???) en klimaatvriendelijke energiebronnen zo snel mogelijk vervangen worden door gesubsidieerde aardgascentrales.

België kreeg deze zomervakantie een voorsmaakje van wat ons te wachten staat, meer bepaald in Wallonië. Het noodweer liet zich door niks of niemand tegenhouden en vernietigde huizen, dorpen, steden, mensenlevens. Omdat ik niet kon gaan helpen met de examens heb ik maar €50 gedoneerd aan het Rode Kruis, maar zoiets kan ik (kunnen wij) niet blijven doen. De echte verandering zal van bovenaf moeten komen.

Ik zou kunnen zeggen wat ge allemaal moet doen (of beter gezegd, niet meer mag doen) om uw ecologische voetafdruk te verkleinen, maar zolang het Vlaams, Belgisch en Europees niveau nog niet de moeite doen om een daadkrachtig beleid te voeren is het voor individuen toch maar vechten tegen de bierkaai. Zelfs de UGent (!), die zich graag op de borst klopt wat betreft progressieve doelstellingen, besliste onlangs om 4.000m² bos te kappen. De inspanningen die we met z'n allen leveren, worden nog altijd met een enkele pennenstreek compleet ongedaan gemaakt. Leg dan nog maar eens aan iemand uit waarom minder vlees eten goed is voor de planeet. Ja, van zo'n zaken kan ik heel moedeloos geraken.

Examens

En het woordje "moedeloos" brengt mij op zijn beurt bij het volgende punt: De examenperiode van deze zomervakantie! Zoals elke zomervakantie van de laatste jaren moest ik opnieuw enkele examens instuderen. Nu, normaal gezien zou dat geen probleem geweest mogen zijn; ik ben het al gewoon om elke keer 4 á 6 herexamens te hebben. En tot nu toe wist ik ook te slagen op (bijna) al die herexamens, en één keer tolerantie voor Algoritmen en Datastructuren. Waarom zou deze keer anders zijn hè?

Wel, het was wel degelijk anders.

Persoonlijk vond ik het pijnlijk omdat ik tot nu toe altijd wel (uiteindelijk) beloond werd voor de moeite die ik in mijn studies stak. En daar had ik mijn zomervakantie opgeven echt wel voor over. Deze keer staat er echter niks tegenover die twee maanden blokken. En dat had een opmerkelijke impact op mijn motivatie voor de latere examens. Zo fel dat ik voor mijn laatste examen "foert" zei, en gewoon met mijn vrienden ging feesten. Dat is nog niet voorgevallen volgens mij.

Thesis

Het meest spijtige aan dit alles, is dat, indien ik had geweten dat ik op geen enkel examen zou slagen, nog een maand extra tijd in mijn thesis had kunnen steken.

Nu, mijn thesis zal nu wel geslaagd zijn, daar niet van, maar het grootste probleem was het gebrek aan objectieve metrieken. Zaken zoals mijn rail- en bewegingsdetector zijn enkel "op het oog" beoordeeld. Ik ben er ook rotsvast van overtuigd dat, moest ik het kunnen meten, mijn oordeel ook bevestigd zou worden, maar da's nu eenmaal niet hoe wetenschap werkt. "Dit ziet er het beste uit" is gewoon niet goed genoeg, en met rede.
Met een extra maand zou ik de dataset die ik nu heb wel kunnen annoteren, wat op zich al een mooie bijdrage is aan het vakgebied, maar ook een baseline voor evaluatie.

Ach ja, 't is nu ingediend en verdedigd, en de contracten zijn in orde. Op dit moment kunt ge het al doorlezen op mijn website, weliswaar nog zonder foto's omwille van diezelfde contracten. Binnenkort zal ik daar wel een definitieve versie kunnen publiceren.

Vrienden

Het is echter niet allemaal kommer en kwel geweest hoor! Na de zware periode kwam er ineens een opportuun moment voor mijn vrienden en mij om nog eens allemaal samen te komen, iets wat al meer dan een jaar geleden was. En weet ge, dat had ik nu eens echt nodig zie.

Dus zo geschiedde. Ondanks wat planningsproblemen kwamen we overeen om op 28 augustus weer naar Jorrits stek af te zakken. Mijn verjaardag! Maar dat was iedereen vergeten dus dat kon ik nog als een verassing laten opkomen. Ben sowieso niet echt iemand die van cadeautjes houdt dus zo erg vond ik dat toch niet. Ik heb het "onthuld" tijdens een spelletje Jackbox; we moesten één waarheid en één leugen over onszelf geven, en iedereen moest raden wat waarheid was. Ik had opgegeven:

• "It's my birthday"
• "I'm straight"

Zoudt ge geloven dat twee mensen beweerden dat ik hetero zou zijn? Ik vond het wel een geslaagd moment van de avond.

Naast die plot twist waren er nog enkele andere hoogtepunten van die avond. Zo hebben we Mary ontmoet, Jeroens levensgezel uit de Fillipijnen. En als die naam opmerkelijk Engels klinkt: Blijkbaar is het in de Fillipijnen gebruikelijk om mensen een Engelstalige voornaam te geven, een gevolg van de Amerikaanse kolonisering van de archipelstaat, waardoor Engels de tweede officiële taal is van de Filipijnen. Het gevolg is natuurlijk dat we weinig moeite hebben om te communiceren, maar ik vind het wel leuk om haar Nederlands te horen praten, hetgeen Jeroen Mary probeert aan te leren. Geen overbodige luxe want ze komt bij ons studeren!

Daarnaast heb ik na lange tijd nog eens Maarten kunnen uitnodigen! En ik had hem toch wel gemist hoor, want die lange tijd liep kon ik al in jaren beginnen tellen. Enorm fijn dus om hem terug te kunnen zien, en ik ben alleszins vastbesloten om het niet meer zo lang te laten duren, maar normaal zou dat ook niet meer het geval mogen zijn.

We zijn ook met z'n allen eens naar het EDM afgezakt. Eerst met het voorwendsel om Maarten op z'n gemak te stellen, maar na een tijdje werd duidelijk dat Joris en Mannu met geen stokken te houden waren. En dat was ook lang geleden dat ik daar binnen ben geweest. Ik heb daar ook mijn opleiding van burgerlijk ingenieur alle eer aangedaan door nog niet eens een houten raket in elkaar te kunnen steken, een moment van pure trots. Maar nu ben ik toch lid van de geheime club! Maar dat mag ik niet zeggen want hij is geheim, dus mondje dicht hè.

Bij gebrek aan goede weersvoorspellingen hebben we die dag maar Chinees besteld. En Mary (die blijkbaar echt Chinees kan koken) moest direct mijn wereldbeeld verbrodden 😋 door te zeggen dat alles wat wij in de Benelux als "Chinees eten" bestempelen allesbehalve Chinees is. En ik heb het nadien opgezocht; dingen zoals nasi, babi pangang, kroepoek, … zijn meestal Indonesisch, Indisch of Maleisisch van oorsprong, en dus niet Chinees. Zelfs de loempia zoals wij die kennen is ondertussen zó veranderd dat het meer deel uitmaakt van de Nederlandse keuken dan van de Chinese. Enkel bami an sich is oorspronkelijk nog Chinees. Met zo'n mengelmoes van verschillende keukens is de term "Oost-Aziatisch restaurant" misschien wel accurater, maar laten we eerlijk zijn, "afhaalchinees" is gewoon te gemakkelijk en te ingeburgerd en te leuk om te vervangen, en ik ga de herkomst van mijn eten niet aan mijn hart laten komen als ik er zo van kan genieten.
Oh ja, en de hoeveelheid, hoe kan ik het vergeten. We waren met zeven, en de slimmeriken onder ons dachten dat bestellen voor vier wel genoeg zou zijn, wat ik toch enigzins betwijfelde. 'k Was content dat ik niet te veel had geprotesteerd, want die bestelling voor vier was zelfs nog te veel voor ons om op te krijgen! Sommigen van ons hebben dan maar bakjes meegenomen om thuis verder op te eten, want het zou toch maar zonde zijn hè.

En 's avonds nog een belachelijke maar grappige film gekeken. Al bij al was het een geslaagde verjaardag, en het gepaste begin van een betere periode. Eentje waarin de dingen beter en gemakkelijker gaan. Waarin we niet continu binnen moeten blijven en op een laptopschermpje moeten turen om les te volgen. Waarbij ik naar de campus kan fietsen en op mijn zelfverklaarde kantoortje kan gaan zitten studeren. En eentje waarin ik geen godverdomse covid krijg in het midden van mijn fucking examenperiode. Met fietsen en goed eten en vrienden. Zonder dat flutjesweer maar met zon aan zee en een frisse bries op de fiets. Ik ben hoopvol voor de toekomst, en hoe die evolueert, dat laat ik u volgende maand opnieuw weten!

September

Goeiedag alweer. De unief is alweer enkele maanden aan de gang en we zijn goed op dreef! Enfin, ik toch, denk ik.

Ik heb niet zoveel nieuws te vertellen maar wilde toch iets schrijven over de klimaatbetoging waar ik aan meegedaan heb.

Klimaatbetoging

Op 11 oktober zijn mijn broer Niels en ik naar de klimaatbetoging in Brussel afgezakt. Ik vond het nodig om daar aanwezig te zijn. We vertrokken 's ochtends in Bilzen richting Brussel-Noord, waar de tocht zou beginnen. Al in Diepenbeek stapte al een delegatie van Natuurpunt op. Maar de NMBS zou de NMBS niet zijn zonder vertragingen. Voor het binnenkomen in Hasselt krijgen wij een rood sein. Normaal niet zo'n probleem want onze overstap duurt een kwartier… Maar wij staan ook net zo lang te wachten voor dat sein. Een ongeduldigaard probeert de deur van de trein toch eens te openen terwijl we nog voor het sein staan te wachten. Moet ge zeker doen, zomaar uit een trein stappen omdat hij te lang stilstaat naar uw goesting, kan niet verkeerd lopen.

Uiteindelijk komen we toch terug in beweging, en rijden we op ons gemak Hasselt binnen. Ondertussen zijn er ook al heel wat spoorwijzigingen doorgekomen, en overhoor ik enkele medebetogers die naar het foute perron zouden gerend zijn als ik hen niet had gecorrigeerd.
Als de deuren opengaan in Hasselt spurten we als de gesmeerde bliksem van spoor 2 naar 9, waar onze aansluiting nog net gehaald wordt door ons. Niels is ondertussen redelijk geïrriteerd omdat één van zijn weinige NMBS-ervaringen weer getekend is door stress van vertragingen. Als we in de wagon een plaats willen zoeken, moet hij kruisen met een vrouw die hem niet door wilt laten, en Niels in z'n zij stoot bij het passeren. "Och gij stom kut.", snauwt hij haar toe. Ik moet mij bedwingen om niet in lachen uit te barsten.

Maar ja, we zijn nu toch op weg naar Brussel. Ondertussen zijn Niels' vriendin Maxime en diens vriend Sander opgestapt, want die gaan ook mee. We hebben nog wat toffe babbels eer dat we aankomen. Dat ik regelmatig vegetarisch eet en Sander veganistisch vind ik wel interessant om te bespreken, want ik zie mezelf echt geen veganist worden.

Sfeerfoto!

Aangekomen in Brussel-Noord (waar ik overigens nog nooit ben uitgestapt wauw) volgen we de massa mensen maar, buh. Duidelijk dat veel organisaties vandaag present tekenen, zoals Grootouders voor het Klimaat en Extinction Rebellion, maar natuurlijk ook de klassiekers zoals Greenpeace en Groen (de politieke partij). PvdA heeft ook een fanatieke beweging op de been kunnen brengen.

En politieke partijen die openlijk mee betogen voor een bepaald politiek beleid, eum… tja, ik weet het niet. Ik vind het op zich niet verkeerd, want ge zoudt kunnen stellen dat elke groepering daar een bepaalde politiek vertegenwoordigt (vooral die van het ecorealisme⁸), dus een groepering die zich verkiesbaar stelt weren is geen redelijk argument. Maar ik zou wel gruwelen als N-VA ineens komt meebetogen voor bijvoorbeeld de kerncentrales open te houden⁹, terwijl ze jarenlang aan het roer heeft gestaan en het helemaal verprutst heeft op letterlijk elk ander vlak. Betogen tegen uw eigen beleid, het zou toch wel wringen.

Maar ik wijk af. De betoging! Jaaa, veel mensen vanuit heel België. We kregen van de PTB ook het aanbod om in november mee met andere betogers naar de kLiMaAtToP in Glasgow af te zakken. Maar de dure prijs schrikte me wel af. Ik denk dat Sander wel meegegaan was, ben niet zeker.

(Jazeker, de raw footage. Heb net niet genoeg tijd om die video's nu ook nog allemaal leuk te clippen dus 'k laat maar gewoon alles zien =3)

Links en rechts kregen we ook allerlei stickers toegestopt. Ik heb niet echt veel voeling voor zulke dingen op mij te plakken, maar Niels had daarentegen de nacht voordien naarstig aan een bord gewerkt:

En op de achterkant heeft hij dan al die stickers geplakt, van ecorealisme tot socialisme en feminisme, ze zijn allemaal de revue gepasseerd.

We waren nog goed op tijd dus we hebben nog even "gestaan" tot de stoet vertrok. Op vraag van Niels zochten we een plaatsje uit met veel animo en jongeren. We hebben dus grotendeels meegelopen tussen een wandelend orkest en de PvdA-jongerenafdeling, de Rode Vossen.

(On est plus chaud que le climat, denk dat er toch iets verloren gaat bij het vertalen in het Nederlands? Eh =3)

Wanneer de stoet dan op gang trok werden leuzen gescandeerd, en ja, een betoging zoals je verwacht hè! Er was hier en daar politietoezicht (inclusief een helikopter) om alles in goede banen te leiden, maar omdat er geen (geweldadige) tegenbetogers waren is de politie ook niet moeten tussenkomen.

In het Jubelpark aangekomen moest ik toch even gaan zitten. Je moet denken; een trage slenterpas van enkele kilometers, met een rugzak op een hellend vlak beklimmen (Brussel-Noord ligt een stuk lager dan het Jubelpark), … Na een tijd begon de pijn ook uit te stralen naar mijn dijen, maar ik had het er wel voor over om erbij te kunnen zijn. Het was ook op zich een fijne dag en een goede kans om Maxime nog eens te zien (3/11: gelukkige verjaardag trouwens :P).

Zal het allemaal zoden aan de dijk zetten? Ik weet het niet. Ik weet wel dat wél betogen oneindig veel meer kans heeft om iets te verwezenlijken dan niks doen. En da's de ingesteldheid die ge toch moet hebben: Op het einde van de dag moet gij het gevoel hebben dat wat ge gedaan hebt nuttig was, want als ge gaat verwachten dat uw acties echte verandering teweeg gaan brengen, dan gaat ge bedrogen uitkomen. Klinkt misschien cynisch maar da's wel de realiteit. Al de kleine beetjes maken samen wel één groot, maar het "klimaatakkoord" is op dit moment het beste wat die beetjes teweeg hebben kunnen brengen, dus ik denk dat ik mijn punt wel heb kunnen staven.

En de mondmaskers in open lucht? Tja, massabijeenkomst hè, en dan zult ge mij niet zonder zien, vervelend als het is op de foto's. Ach ja!

Adieu monthly?

En daar laat ik het bij voor deze editie. Misschien is dit wel de laatste monthly, enfin, de laatste keer dat ik hem zo noem. Ik ben aan het denken om een andere naam te kiezen die wat minder tijdsgebonden overkomt, dat ik op een ietwat losser schema kan schrijven. Maar dat is nog allemaal 'in flux' op dit moment.

Voor de komende tijd zal het ook in mijn leven gene vette zijn: Buiten een mogelijk vriendenbezoek binnenkort, is het voorbereiden voor de (hopelijk) laatste examens van mijn leven. En ik zoek er dit keer zonder herexamens door te zijn. Lees: De volgende update zal iets voor midden februari zijn. Maar tegen dan zal er ook heel wat nieuws te vertellen zijn. Tot dan aan iedereen een goeie gezondheid toegewenst, want da's toch wel het belangrijkste, niet?